21.7.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 194/12 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 17 lipca 2012 r.
zmieniająca załączniki I–IV do decyzji 2006/168/WE w odniesieniu do niektórych wymogów w zakresie świadectw weterynaryjnych przy przywozie zarodków bydlęcych do Unii
(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 4816)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2012/414/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego (1), w szczególności jej art. 7 ust. 1 oraz art. 9 ust. 1 akapit pierwszy lit. b),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Wykaz państw trzecich, z których państwa członkowskie mogą zezwolić na przywóz zarodków bydła domowego („zarodki”), jest określony w załączniku I do decyzji Komisji 2006/168/WE z dnia 4 stycznia 2006 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i wymogi w zakresie świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty zarodków bydlęcych i uchylającej decyzję 2005/217/WE (2). W decyzji tej określono również dodatkowe gwarancje dotyczące określonych chorób zwierząt, które muszą być przedstawione przez niektóre państwa trzecie wyszczególnione we wspomnianym załączniku. |
(2) |
Decyzja 2006/168/WE stanowi również, że państwa członkowskie zezwalają na przywóz zarodków, które spełniają warunki dotyczące zdrowia zwierząt określone we wzorach świadectw weterynaryjnych, znajdujących się w załącznikach II, III i IV do tej decyzji. |
(3) |
Warunki dotyczące zdrowia zwierząt odnoszące się do choroby niebieskiego języka zawarte we wzorach świadectw weterynaryjnych określonych w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE są oparte na zaleceniach określonych w rozdziale 8.3 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) odnoszącym się do tej choroby. W rozdziale tym zalecono szereg środków zmniejszających ryzyko, których celem jest ochrona ssaków żywicieli przed narażeniem na wektor zakażenia lub inaktywacja wirusa za pomocą przeciwciał. |
(4) |
Ponadto w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych zawarto rozdział dotyczący nadzoru w zakresie stawonogów będących wektorami chorób zwierzęcych. Zalecenia te nie obejmują monitorowania przeżuwaczy na obecność przeciwciał przeciwko wirusom Simbu, takim jak wirusy Akabane i Aino z rodziny Bunyaviridae, co w przeszłości uznawano za oszczędny sposób na stwierdzenie występowania wektorów mogących przenosić chorobę niebieskiego języka do czasu, gdy dostępnych będzie więcej informacji na temat rozprzestrzeniania się tych chorób. |
(5) |
Ponadto OIE nie wymienia chorób Akabane i Aino w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych. W związku z tym wymóg corocznego badania w kierunku tych chorób w celu wykazania braku obecności wektora powinien zostać wykreślony z załącznika I do decyzji 2006/168/WE oraz ze wzoru świadectw weterynaryjnych ustanowionych w załącznikach II, III i IV do tej decyzji. |
(6) |
Ponadto Unia zawarła z niektórymi państwami trzecimi umowy dwustronne obejmujące szczegółowe warunki przywozu zarodków do Unii. W związku z tym, w celu zapewnienia spójności w przypadkach, kiedy we wspomnianych umowach dwustronnych określone są szczegółowe warunki i wzory świadectw weterynaryjnych stosowanych w przywozie, warunki te i wzory powinny obowiązywać w miejsce warunków i wzorów określonych w decyzji 2006/168/WE. |
(7) |
Szwajcaria jest państwem o statusie zdrowia zwierząt równoważnym statusowi państw członkowskich. Jest zatem właściwe, aby zarodkom uzyskanym w drodze zapłodnienia in vivo lub wyprodukowanym w drodze zapłodnienia in vitro i przywożonym do Unii z tego państwa trzeciego towarzyszyło świadectwo weterynaryjne sporządzone zgodnie ze wzorem świadectwa stosowanym w obrocie wewnątrzunijnym zarodkami bydła domowego, określonym w załączniku C do dyrektywy 89/556/EWG. Świadectwo takie powinno uwzględniać dostosowania określone w pkt 2 rozdziału VI(B) dodatku 2 do załącznika 11 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi, zatwierdzonej decyzją 2002/309/WE, Euratom Rady i – w odniesieniu do umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej – Komisji z dnia 4 kwietnia 2002 r. w sprawie zawarcia siedmiu umów z Konfederacją Szwajcarską (3). |
(8) |
Na podstawie dyrektywy 89/556/EWG Nową Zelandię również uznano za państwo trzecie, którego status zdrowia zwierząt w zakresie przywozu zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo jest równoważny statusowi państw członkowskich. |
(9) |
Jest zatem właściwe, aby zarodkom uzyskanym w drodze zapłodnienia in vivo pobranym w Nowej Zelandii i przywożonym do Unii z tego państwa trzeciego towarzyszyło uproszczone świadectwo, sporządzane zgodnie z odpowiednim wzorem świadectwa zdrowia określonym w załączniku IV do decyzji Komisji 2003/56/WE z dnia 24 stycznia 2003 r. sprawie świadectw zdrowia w przywozie żywych zwierząt i produktów zwierzęcych z Nowej Zelandii (4) ustalonym zgodnie z Umową między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi (5), zatwierdzoną decyzją Rady 97/132/WE (6). |
(10) |
Decyzja Komisji 2007/240/WE (7) stanowi, że różne świadectwa weterynaryjne, zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt wymagane w przypadku przywozu do Unii żywych zwierząt, nasienia, zarodków, komórek jajowych i produktów pochodzenia zwierzęcego powinny być sporządzone w oparciu o standardowe wzory świadectw weterynaryjnych określone w załączniku I do tej decyzji. W celu zapewnienia spójności i uproszczenia prawodawstwa Unii wzory świadectw weterynaryjnych określonych w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE powinny uwzględniać decyzję 2007/240/WE. |
(11) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I–IV do decyzji 2006/168/WE. |
(12) |
Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń w handlu, należy zezwolić pod pewnymi warunkami na stosowanie w okresie przejściowym świadectw weterynaryjnych wydanych zgodnie z decyzją 2006/168/WE w jej brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszą decyzją. |
(13) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załącznikach I–IV do decyzji 2006/168/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
W okresie przejściowym do dnia 30 czerwca 2013 r. państwa członkowskie nadal zezwalają na przywóz z państw trzecich przesyłek zarodków bydła domowego, którym towarzyszy świadectwo weterynaryjne wydane nie później niż dnia 31 maja 2013 r. zgodnie ze wzorami określonymi w załącznikach II, III i IV do decyzji 2006/168/WE w jej brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszą decyzją.
Artykuł 3
Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 lipca 2012 r.
W imieniu Komisji
John DALLI
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 302 z 19.10.1989, s. 1.
(2) Dz.U. L 57 z 28.2.2006, s. 19.
(3) Dz.U. L 114 z 30.4.2002, s. 1.
(4) Dz.U. L 22 z 25.1.2003, s. 38.
(5) Dz.U. L 57 z 26.2.1997, s. 5.
(6) Dz.U. L 57 z 26.2.1997, s. 4.
(7) Dz.U. L 104 z 21.4.2007, s. 37.
ZAŁĄCZNIK
Załączniki I–IV do decyzji 2006/168/WE otrzymują brzmienie:
ZAŁĄCZNIK I
Kod ISO |
Państwo trzecie |
Stosowane świadectwo weterynaryjne |
||
AR |
Argentyna |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
AU |
Australia |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
CA |
Kanada |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
CH |
Szwajcaria (1) |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
HR |
Chorwacja |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
IL |
Izrael |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
MK |
była jugosłowiańska republika Macedonii (2) |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
NZ |
Nowa Zelandia (3) |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
US |
Stany Zjednoczone |
ZAŁĄCZNIK II |
ZAŁĄCZNIK III |
ZAŁĄCZNIK IV |
ZAŁĄCZNIK II
Wzór świadectwa weterynaryjnego do stosowania w przywozie zarodków bydła domowego uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo, pobranych zgodnie z dyrektywą Rady 89/556/EWG
ZAŁĄCZNIK III
Wzór świadectwa weterynaryjnego do stosowania w przywozie zarodków bydła domowego wyprodukowanych w drodze zapłodnienia in vitro z użyciem nasienia spełniającego wymogi dyrektywy Rady 88/407/EWG
ZAŁĄCZNIK IV
Wzór świadectwa weterynaryjnego do stosowania w przywozie zarodków bydła domowego wyprodukowanych w drodze zapłodnienia in vitro z użyciem nasienia pochodzącego z centrów pozyskiwania lub przechowywania nasienia, zatwierdzonych przez właściwy organ państwa wywozu
(1) W przywozie zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo lub wyprodukowanych w drodze zapłodnienia in vitro ze Szwajcarii stosuje się świadectwa określone w załączniku C do dyrektywy 89/556/EWG z uwzględnieniem dostosowań określonych w dodatku 2 rozdział VI część B pkt 2 do załącznika 11 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi, zatwierdzonej decyzją 2002/309/WE, Euratom Rady i – w odniesieniu do umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej – Komisji z dnia 4 kwietnia 2002 r. w sprawie zawarcia siedmiu umów z Konfederacją Szwajcarską.
(2) Kod tymczasowy, który nie wpływa na ostateczne oznaczenie państwa, jakie zostanie nadane po zakończeniu negocjacji toczących się obecnie w ONZ.
(3) W przywozie zarodków uzyskanych w drodze zapłodnienia in vivo z Nowej Zelandii stosuje się świadectwo określone w załączniku IV do decyzji Komisji 2003/56/WE z dnia 24 stycznia 2003 r. w sprawie świadectw zdrowia w przywozie żywych zwierząt i produktów zwierzęcych z Nowej Zelandii (dotyczy jedynie zarodków pobranych w Nowej Zelandii) ustalone zgodnie z umową między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi, zatwierdzoną decyzją Rady 97/132/WE.