16.6.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 150/24

(1)

W dniu 22 stycznia 2001 r. Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 132/2001 (3), ostateczne cło antydumpingowe („obowiązujące środki”) w wysokości 33,25 EUR za tonę na przywóz azotanu amonu („AA”), objętego kodami CN 3102 30 90 i 3102 40 90, pochodzącego, między innymi, z Ukrainy. Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia wspomnianych środków będzie odtąd zwane „dochodzeniem pierwotnym”.

(2)

W dniu 17 maja 2004 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego, Rada zwolniła, rozporządzeniem (WE) nr 993/2004 (4), z cła antydumpingowego nałożonego na mocy rozporządzenia (WE) nr 132/2001 przywóz do Unii AA wytwarzanego przez przedsiębiorstwa, których zobowiązania zostałyby przyjęte przez Komisję. Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1001/2004 (5), zmienionego ostatnio rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1996/2004 (6), zobowiązania przyjmowano za okres do dnia 20 maja 2005 r. Celem tych zobowiązań było uwzględnienie niektórych konsekwencji rozszerzenia Unii Europejskiej do 25 państw członkowskich.

(3)

Rada zdecydowała rozporządzeniem (WE) nr 945/2005 (7) w następstwie przeglądu okresowego, którego zakres ograniczony był do definicji produktu objętego postępowaniem, że należy doprecyzować definicję produktu objętego postępowaniem oraz że obowiązujące środki powinny mieć zastosowanie do produktu objętego postępowaniem wchodzącego w skład innych nawozów, w zależności od zawartości azotanu amonu oraz innych substancji śladowych lub składników odżywczych.

(4)

Rozporządzeniem (WE) nr 442/2007 (8), w następstwie przeglądu wygaśnięcia, Rada postanowiła o przedłużeniu istniejących środków, zgodnie z objaśnieniem w rozporządzeniu (WE) nr 945/2005, na okres dwóch lat.

(5)

Rozporządzeniem (WE) nr 661/2008 (9), w następstwie przeglądu wygaśnięcia, Rada nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz AA pochodzącego z Rosji.

(6)

Rozporządzeniem (WE) nr 662/2008 (10) Rada zmieniła rozporządzenie (WE) nr 442/2007 przyjmując zobowiązanie cenowe złożone przez jednego producenta eksportującego.

(7)

Dnia 22 stycznia 2009 r., w następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków w dniu 17 października 2008 r. (11), złożono wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Nawozów (EFMA) („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 50 %, ogólnej produkcji unijnej AA.

(8)

Wnioskodawca stwierdził i dostarczył dowody prima facie na to, że zachodzi prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu oraz szkody dla przemysłu unijnego w związku z przywozem AA pochodzącego z Ukrainy („kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(9)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia i ogłosiła w dniu 23 kwietnia 2009 r., w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (12), wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(10)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od dnia 1 kwietnia 2008 r. do dnia 31 marca 2009 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od 2005 r. do końca ODP („okres badany”).

(11)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących, importerów i użytkowników oraz ich stowarzyszenia, przedstawicieli kraju wywozu, wnioskodawcę i producentów unijnych o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(12)

Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(13)

Z uwagi na dużą liczbę producentów i importerów unijnych uznano za właściwe, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, zbadanie, czy należy zastosować kontrolę wyrywkową. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wyżej wymienione strony zostały poproszone, zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od wszczęcia dochodzenia i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(14)

Po zbadaniu przedłożonych informacji i mając na uwadze, że dwunastu producentów unijnych wyraziło gotowość do współpracy, podjęto decyzję o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej w odniesieniu do producentów unijnych. Żaden z importerów nie zgłosił się i nie przekazał informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(15)

Dwunastu producentów unijnych, wytwarzających w ODP ok. 80 % ogólnej produkcji unijnej, wypełniło formularz kontroli wyrywkowej należycie w terminie i wyraziło formalną zgodę na dalszą współpracę w dochodzeniu. W związku z tym Komisja, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, dokonała wyboru reprezentatywnej próby, przyjmując za kryterium największą reprezentatywną wielkość produkcji i sprzedaży AA w Unii, która może zostać objęta dochodzeniem w określonym czasie. W ramach próby wybrano pięciu producentów unijnych wytwarzających 57 % ogólnej produkcji przemysłu unijnego w ODP.

(16)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego przeprowadzono konsultacje z zainteresowanymi stronami w sprawie wybranej próby i nie wniosły one sprzeciwu.

(17)

Komisja przesłała kwestionariusze do pięciu objętych próbą producentów unijnych oraz do wszystkich producentów eksportujących w kraju, którego dotyczy postępowanie.

(18)

Odpowiedzi na pytania w kwestionariuszach wpłynęły od pięciu objętych próbą producentów unijnych oraz trzech producentów eksportujących w kraju, którego dotyczy postępowanie.

(19)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(20)

Produktem objętym postępowaniem są nawozy stałe o zawartości azotanu amonu przekraczającej 80 % masy, pochodzące z Ukrainy, obecnie objęte kodami CN 3102 30 90, 3102 40 90, ex 3102 29 00, ex 3102 60 00, ex 3102 90 00, ex 3105 10 00, ex 3105 20 10, ex 3105 51 00, ex 3105 59 00 oraz ex 3105 90 91. AA jest nawozem azotowym stałym, powszechnie wykorzystywanym w rolnictwie. Produkt ten uzyskiwany jest z amoniaku i kwasu azotowego(V), a zawartość azotu w produkcie w postaci granulek otrzymanych drogą granulacji wieżowej lub mechanicznej przekracza 28 % masy.

(21)

Należy zauważyć, że zakres produktu objętego postępowaniem został doprecyzowany w rozporządzeniu (WE) nr 945/2005.

(22)

Zgodnie z ustaleniami dochodzenia pierwotnego w dochodzeniu przeglądowym potwierdzono, że AA jest produktem towarowym, a jego jakość i podstawowe właściwości fizyczne są identyczne niezależnie od kraju pochodzenia. Ustalono, że produkt objęty postępowaniem i produkty wytwarzane i sprzedawane przez producentów eksportujących na ich rynku krajowym i do krajów trzecich, a także wytwarzane i sprzedawane przez producentów unijnych na rynku unijnym, mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz zasadniczo te same zastosowania i dlatego też uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(23)

W dochodzeniu współpracowało trzech producentów eksportujących z Ukrainy. Czwarty znany producent eksportujący nie współpracował w dochodzeniu.

(24)

Porównanie wielkości wywozu trzech współpracujących producentów eksportujących z całkowitą wielkością wywozu do Unii z Ukrainy ukazało, że od wymienionych trzech współpracujących producentów eksportujących pochodziło ponad 90 % łącznego wolumenu przywozu do Unii z Ukrainy w ODP. Poziom współpracy uznano zatem za wysoki.

(25)

Ogólna wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z Ukrainy była mała – w odniesieniu do rynku unijnego jako całości jej udział w rynku w ODP wynosił 1,1 %.

(26)

Należy przypomnieć, że w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia Ukrainy nie uważano jeszcze za kraj o gospodarce rynkowej, w związku z czym wartość normalną oparto na danych uzyskanych od współpracującego producenta w USA, tj. kraju analogicznym.

(27)

W obecnym przeglądzie wartość normalną oparto na danych uzyskanych i zweryfikowanych w siedzibie trzech współpracujących producentów eksportujących z Ukrainy. Komisja zbadała, czy sprzedaż krajowa może być uznana za prowadzoną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W tym celu zbadano koszt produkcji produktu wytwarzanego i sprzedawanego przez współpracujących producentów eksportujących na rynku krajowym.

(28)

W odniesieniu do kosztów gazu ustalono, że Ukraina importuje większą część gazu zużywanego do produkcji AA z Rosji. Wszystkie dane dostępne i zweryfikowane w toku dochodzenia wskazywały, że gaz ziemny importowano na Ukrainę z Rosji po cenie, która w ODP była o ok. 40 % niższa od ceny gazu ziemnego przesyłanego z Rosji do Unii. Ustalono jednak, że w ostatnim kwartale ODP ceny były zbliżone.

(29)

Stwierdzono, że oprócz jednego typu produktu wywożonego przez jednego producenta sprzedaży krajowej w ODP dokonywano w zwykłym obrocie handlowym. Wartość normalna została zatem ustalona w oparciu o cenę płaconą przez niepowiązanych klientów lub należną na rynku krajowym na Ukrainie, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, lub w oparciu o skonstruowaną wartość normalną dla typu produktu niesprzedawanego w zwykłym obrocie handlowym. Zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, wartość normalna została skonstruowana na podstawie kosztu wytworzenia wywożonego typu produktu zwiększonego o uzasadnioną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) i marży zysku. Kwoty SG&A i zysku oparto na danych rzeczywistych dotyczących produkcji i sprzedaży, w zwykłym obrocie handlowym, produktu podobnego, przez producenta objętego postępowaniem.

(30)

Należy zauważyć, że wartość normalną określono bez dostosowania uwzględniającego koszty gazu poniesione przez producentów eksportujących z Ukrainy zgodnie z art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Określono ją w ten sposób dlatego, że – jak wyjaśniono w motywach 32-34 – poprzez zastosowanie niedostosowanych kosztów krajowych i cen producentów eksportujących z Ukrainy można jednoznacznie wykazać, pomimo najwyraźniej zniekształconych cen gazu, że w ciągu ODP wystąpił dumping. W rezultacie, biorąc pod uwagę to, że celem przeglądu wygaśnięcia jest ustalenie, czy zachodzi prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków, aby określić, czy aktualnie obowiązujące środki należy utrzymać, czy uchylić, uznano, że nie ma konieczności badania, czy w omawianym przypadku uzasadnione jest dostosowanie na podstawie art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego cena eksportowa została ustalona w odniesieniu do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za produkt objęty postępowaniem w przypadku sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Cała sprzedaż trzech współpracujących producentów eksportujących była skierowana bezpośrednio do niezależnych nabywców w Unii.

(32)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W stosownych przypadkach oraz popartych zweryfikowanymi dowodami, prowadzono dostosowania uwzględniające różnice w kosztach transportu, przeładunku, załadunku oraz kosztach dodatkowych, ubezpieczenia, prowizji i pakowania.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu został ustalony na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej i średniej ważonej ceny eksportowej.

(34)

W ujęciu krajowym średni ważony margines dumpingu ustalono dla trzech współpracujących producentów eksportujących na poziomie 6-7 %.

(35)

W ODP sprzedaż krajowa trzech współpracujących producentów eksportujących kształtowała się średnio na poziomie 46 % posiadanych przez nich mocy produkcyjnych.

(36)

Mimo że trzech współpracujących producentów eksportujących dokonywało sprzedaży znacznej części swej produkcji na rynku krajowym, należy zaznaczyć, że byli oni także zależni od wywozu do krajów trzecich. W ODP producenci ci dysponowali wolnymi mocami produkcyjnymi odpowiadającymi ok. 6 % konsumpcji w Unii.

(37)

W oparciu o informacje we wniosku o dokonanie przeglądu, w odniesieniu do czwartego znanego producenta ukraińskiego, który nie współpracował w dochodzeniu, łączną wielkość wolnych mocy produkcyjnych na Ukrainie w ODP oceniono na ok. 9 % konsumpcji unijnej.

(38)

Niektórzy współpracujący ukraińscy producenci eksportujący twierdzili, że w coraz większym stopniu tracą udział w rynku krajowym na rzecz producentów rosyjskich, którzy dzięki znacznie niższym kosztom gazu w Rosji są w stanie oferować bardzo niskie ceny. Dlatego wydawało się, że wchłonięcie większej części wolnych mocy produkcyjnych przez ukraiński rynek krajowy nie jest prawdopodobne, a zatem prawdopodobny jest wywóz nadwyżki produkcji.

(39)

Trzy współpracujące przedsiębiorstwa dokonywały w ODP wywozu AA do różnych innych krajów trzecich na różnych kontynentach. Należy jednak zauważyć, że niektóre tradycyjne rynki krajów trzecich są zamknięte dla towarów wywożonych z Ukrainy, albo z powodu obowiązywania środków antydumpingowych (np. Stany Zjednoczone, w których poziom środków antydumpingowych przekracza 100 %), albo w związku z ograniczeniami podyktowanymi względami bezpieczeństwa (np. ChRL, Australia). W każdym wypadku to Unia stanowi największy, najbardziej atrakcyjny, a zarazem najbliższy geograficznie rynek przeznaczenia. Atrakcyjność tę zwiększają dodatkowo korzystne uwarunkowania natury logistycznej, związane z niskimi taryfami kolejowymi na Ukrainie.

(40)

W związku z powyższym nie można wykluczyć, że znaczna część wolnych mocy produkcyjnych na Ukrainie mogłaby zostać wykorzystana do zwiększenia wywozu do Unii przy braku środków antydumpingowych.

(41)

Analiza sprzedaży eksportowej dokonywanej przez trzech współpracujących ukraińskich producentów eksportujących na rynki krajów trzecich wykazała, że w ODP ceny eksportowe w wywozie do krajów trzecich, ustalone na poziomie CIF z zastosowaniem międzynarodowych stawek przewozowych podanych we wniosku o przegląd, były o 25 % niższe od ceny rynkowej w Unii.

(42)

W związku z tym wydawało się, że w przypadku uchylenia środków zaistnieje bodziec do skierowania na rynek unijny wywozu z Ukrainy dokonywanego do krajów trzecich. Wyższe ceny na rynku unijnym pozwoliłyby ukraińskim eksporterom osiągnąć lepsze marże zysku.

(43)

W oparciu o dane liczbowe przekazane przez trzech współpracujących producentów eksportujących można było ustalić, że w ujęciu ogólnokrajowym wywóz z Ukrainy do innych krajów trzecich dokonywany był w ODP po cenach dumpingowych.

(44)

W świetle powyższych ustaleń można uznać, że wywóz z Ukrainy w dalszym ciągu dokonywany jest po cenach dumpingowych i że zachodzi prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu na rynku unijnym w przypadku uchylenia obowiązujących środków antydumpingowych. Wydaje się bowiem, że, zważywszy na aktualnie wolne moce produkcyjne na Ukrainie oraz atrakcyjność rynku unijnego, producenci eksportujący z Ukrainy mają bodziec do i) zwiększenia wolumenu wywozu na rynek unijny oraz ii) przekierowania wywozu AA z innych rynków przeznaczenia w krajach trzecich na rynek unijny po cenach dumpingowych; sytuacja ta dotyczy przynajmniej dwóch producentów eksportujących.

(45)

Ponadto ustalono, że średnie ważone ceny eksportowe współpracujących producentów eksportujących dokonujących wywozu na rynki krajów trzecich, są znacząco niższe niż poziom cen na rynku unijnym. To powoduje, że wzrasta prawdopodobieństwo większego wywozu z Ukrainy do Unii po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środków.

(46)

W Unii produkt podobny wytwarzany jest przez 16 przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw, których produkcja stanowi ogólną produkcję unijną produktu podobnego w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(47)

Dwunastu producentów unijnych współpracowało w ramach dochodzenia:

(48)

Ponieważ 12 producentów unijnych, których wymieniono powyżej, wytwarzało w ODP ok. 80 % ogólnej produkcji unijnej, uznano, że stanowią oni przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym producenci ci są zwani dalej „przemysłem unijnym”.

(49)

Na podstawie tych 12 producentów dokonano doboru próby pięciu producentów unijnych, o której mowa w motywach 14 i 15. Wszyscy objęci próbą producenci współpracowali i odesłali w wyznaczonym terminie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Ponadto siedmiu pozostałych producentów współpracujących dostarczyło dane ogólne do analizy szkody.

(50)

Konsumpcję w Unii określono w oparciu o wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym, wielkość sprzedaży pozostałych producentów unijnych na rynku unijnym, dane Eurostatu dla całości przywozu do Unii oraz informacje z odpowiedzi na pytania w kwestionariuszu udzielonych przez współpracujące przedsiębiorstwa w zakresie przywozu produktu objętego postępowaniem z Ukrainy. W związku z rozszerzeniem Unii do 27 państw członkowskich w 2007 r. dla przejrzystości i spójności analizy wszystkie wskaźniki szkody ustalono dla całego okresu badanego w oparciu o rynek UE-27.

(51)

W okresie między 2005 r. a ODP konsumpcja unijna spadła o 10 %.

(52)

Wielkość, udział w rynku i średnie ceny w przywozie z Ukrainy kształtowały się jak w tabeli poniżej. Ilość i trendy cenowe określono na podstawie informacji pochodzących z odpowiedzi na pytania w kwestionariuszu udzielonych przez współpracujących producentów, statystyk dotyczących przywozu (Eurostat) i statystyk dotyczących wywozu z Ukrainy.

(53)

Do 2007 r. wielkość przywozu z Ukrainy systematycznie spadała, natomiast w ODP niemal osiągnęła poziom z 2005 r. Udział Ukrainy w rynku wzrósł nieznacznie – z poziomu 1 % w 2005 r. do 1,1 % w ODP. Ceny jednostkowe ewoluowały wzwyż, ze 123 do 230 EUR/t w okresie badanym. Wzrost w ODP należy rozpatrywać w powiązaniu z rozwojem cen na świecie oraz cenami głównego surowca.

(54)

W celu obliczenia poziomu podcięcia cenowego w ODP porównano ceny ex-works przemysłu unijnego dla klientów niepowiązanych z cenami importowymi CIF na granicy Unii współpracujących producentów eksportujących w kraju, którego dotyczy postępowanie, odpowiednio dostosowanymi w celu odzwierciedlenia ceny wraz z kosztami wyładunku. Porównanie to wykazało, że przywóz z Ukrainy powodował podcięcie cen przemysłu unijnego w ODP średnio o 22,5 %. Po zastosowaniu cła antydumpingowego do cen ukraińskich eksporterów w wywozie do Unii w dalszym ciągu występowało podcięcie o marginesie 11 %.

(55)

Wielkość przywozu z innych krajów trzecich w okresie badanym przedstawiono w poniższej tabeli. Poniższe wielkości i tendencje cenowe oparte są na danych Eurostatu.

(56)

W 2008 r. i w ODP odnotowano znaczący wzrost cen na rynku unijnym w porównaniu z wszystkimi innymi krajami trzecimi. Wydawało się, że wszystkie spośród krajów wymienionych w tabeli powyżej, poza Rosją, zwiększyły w okresie badanym wywóz do Unii. Przywóz z Rosji objęty jest cłem antydumpingowym o stałej stawce 47,07 EUR/t; podobnie jak przywóz z Ukrainy, był on dokonywany po cenach niższych niż w przypadku wszystkich pozostałych krajów.

(57)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki gospodarcze i wskaźniki, które wywierają wpływ na przemysł unijny.

(58)

Ponieważ w celu zbadania szkody posłużono się metodą kontroli wyrywkowej, niektóre wskaźniki szkody, tj. produkcja, moce produkcyjne, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wydajność i wielkość zatrudnienia, przeanalizowano dla przemysłu unijnego jako całości („Unia”/„unijny” w tabelach poniżej). Inne wskaźniki szkody dotyczące wyników indywidualnych przedsiębiorstw, tj. ceny, zapasy, koszty produkcji, rentowność, wynagrodzenia, inwestycje, zwrot z inwestycji, przepływy pieniężne oraz zdolność do pozyskania kapitału, zbadano na podstawie informacji gromadzonych na poziomie objętych próbą producentów unijnych („PP” w tabelach poniżej).

(59)

Produkcja przemysłu unijnego spadła o 18 % między 2005 r. a ODP, tzn. z poziomu około 7 mln ton w 2005 r. do poziomu około 5,8 mln ton w ODP. Co się tyczy produkcji na użytek własny, to w okresie badanym pozostawała ona na skromnym poziomie, nie wpływając na sytuację przemysłu unijnego, zwłaszcza w ODP.

(60)

Generalnie moce produkcyjne pozostawały na stałym poziomie w okresie badanym. W związku ze spadkiem produkcji spadło wykorzystanie mocy – z poziomu 55 % w 2005 r. do 45 % w ODP. Jak już zauważono w dochodzeniu pierwotnym, wykorzystanie mocy produkcyjnych w przypadku AA może wiązać się z produkcją innych produktów, które mogą być wytwarzane przy pomocy tych samych maszyn i urządzeń. Dlatego też trend wykorzystania mocy produkcyjnych ma mniejsze znaczenie dla oceny sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(61)

Sprzedaż przemysłu unijnego na rynku unijnym spadła o 14 % między 2005 r. a ODP. Zmianę tę należy analizować w kontekście spadku konsumpcji w Unii w tym samym okresie.

(62)

Udział przemysłu unijnego w rynku w latach 2005-2008 pozostawał na stabilnym poziomie, natomiast między 2008 r. a ODP spadł o 3 p.p. (punkty procentowe).

(63)

Poziom zatrudnienia w przemyśle unijnym spadł o 8 % między 2005 r. a ODP.

(64)

W ciągu okresu badanego średnia wielkość produkcji na pracownika przemysłu unijnego spadła o 11 %. Tłumaczy się to tym, że względny spadek produkcji był większy niż względny spadek zatrudnienia.

(65)

Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu, biorąc pod uwagę aktualnie niewielki wolumen przywozu z Ukrainy, uznaje się za nieznaczący, także jako wskaźnik dla analizy szkody.

(66)

Średnia cena sprzedaży netto objętych próbą producentów z przemysłu unijnego znacznie wzrosła w 2008 r. i w ODP, odzwierciedlając korzystne warunki na rynku międzynarodowym AA w tym samym okresie.

(67)

Poziom zapasów w przemyśle unijnym spadł o 26 % między 2005 r. a ODP. Znaczny wzrost odnotowany w 2006 r. był związany z silnym spadkiem sprzedaży w latach 2005-2006.

(68)

Jak przedstawiono w poniższej tabeli, średnie wynagrodzenie na pracownika między 2005 r. a ODP wzrosło o 6 %. Ze względu na stopę inflacji oraz spadek zatrudnienia ogółem wzrost płac uznano za umiarkowany.

(69)

Roczne inwestycje pięciu objętych próbą producentów w zakresie produktu podobnego cechowała zdecydowana tendencja zwyżkowa w okresie badanym – wzrosły o 70 %. Inwestycje te związane były głównie z modernizacją maszyn i urządzeń. Świadczy to o tym, że przemysł unijny nie ustaje w dążeniu do poprawy swej konkurencyjności.

(70)

Rentowność objętych próbą producentów uległa znaczącej poprawie od 2006 r., osiągając w ODP poziom 28,1 % obrotu. Zwrot z inwestycji (ROI), wyrażony jako zysk w ujęciu procentowym wartości księgowej netto inwestycji, był ogólnie rzecz biorąc zgodny z wyżej opisanym pozytywnym trendem w rozwoju rentowności w okresie badanym.

(71)

W okresie badanym nastąpił znaczący wzrost przepływów pieniężnych, co odpowiada trendowi w rozwoju rentowności w tym okresie.

(72)

W dochodzeniu nie wykazano żadnych trudności w pozyskiwaniu kapitału przez objętych próbą producentów unijnych. Należy tu zauważyć, że ponieważ wiele z tych przedsiębiorstw stanowi część dużych grup, ich działalność jest finansowana w ramach grupy, do której należą, poprzez systemy łączenia środków pieniężnych lub wewnątrzgrupowe pożyczki udzielane przez spółkę-matkę.

(73)

Między 2005 r. i ODP trend pozytywny odnotowano dla następujących wskaźników: znaczącej poprawie uległy ceny jednostkowe sprzedaży i rentowność (rentowność wzrosła do 28,1 % w ODP). Wzrosły również inwestycje, zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne.

(74)

Mimo że w okresie badanym nastąpił znaczny spadek wielkości produkcji i sprzedaży, rozpatrując go należy pamiętać o malejącym rynku unijnym (spadek rzędu -10 %).

(75)

W ujęciu ogólnym sytuacja przemysłu unijnego uległa znaczącej poprawie w stosunku do okresu poprzedzającego wprowadzenie środków antydumpingowych wobec przywozu AA z kraju, którego dotyczy postępowanie w 2001 r.

(76)

W odniesieniu do prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody przeanalizowano dwa parametry główne: (i) prawdopodobna wielkość wywozu oraz ceny stosowane przez producentów z kraju, którego dotyczy postępowanie oraz (ii) prawdopodobny wpływ na przemysł unijny planowanej wielkości wywozu oraz cen stosowanych przez kraj, którego dotyczy postępowanie.

(77)

Współpracujący producenci ukraińscy dysponują wolnymi mocami produkcyjnymi rzędu 650 000 t, co odpowiada 9 % rynku unijnego, o czym mowa w motywie 37. Taka nadwyżka mocy produkcyjnych oznacza, że producenci ukraińscy mają możliwość szybkiego zwiększenia bieżącej produkcji, a co za tym idzie, również wywozu AA.

(78)

Ponadto zważywszy na względnie niewielki rynek krajowy, producenci ukraińscy są silnie uzależnieni od wywozu do krajów trzecich. Jak wyjaśniono w motywie 41, wywozu tego dokonywano po cenach znacznie niższych od ceny rynkowej w Unii.

(79)

W powyższym kontekście rynek unijny w porównaniu z pozostałymi rynkami eksportowymi wydaje się być atrakcyjny pod względem cen dla ukraińskich producentów eksportujących. Można zatem przewidywać, że w przypadku uchylenia środków znaczna część wywozu do krajów trzecich zostanie skierowana na rynek unijny. Bliskość geograficzna Unii w porównaniu z pozostałymi rynkami eksportowymi podnosiłaby również atrakcyjność rynku unijnego, zwiększając zarazem prawdopodobieństwo przekierowania do Unii wywozu aktualnie dokonywanego przez ukraińskich producentów eksportujących na rynki krajów trzecich.

(80)

Mając na uwadze słabą pozycję rynkową produktów ukraińskich w Unii, eksporterzy ukraińscy musieliby zdobyć udział w rynku lub poszerzyć bazę klientów, co mogą chcieć osiągnąć sprzedając AA po cenach dumpingowych, jak ustalono w ODP.

(81)

Na podstawie powyższego istnieje prawdopodobieństwo tego, że w przypadku wygaśnięcia środków znaczące ilości AA produkowanego na Ukrainie zostaną skierowane na rynek unijny po cenach dumpingowych, czego wynikiem byłoby istotne podcięcie cen przemysłu unijnego.

(82)

Jak wykazano w dochodzeniu, AA stanowi produkt towarowy, na którego ceny znaczący wpływ może wywierać przywóz towarów dokonywany po niskich cenach, podcinających ceny przemysłu unijnego. Innymi słowy, unijny rynek AA jest stosunkowo niestabilny. Duży wpływ na utrzymanie się wysokich cen AA miała korzystna sytuacja na rynkach światowych w okresie badanym, a obowiązujące środki antydumpingowe ograniczyły możliwość zniekształcenia cen na rynku unijnym. W okresie tym podaż i popyt były bliskie równowagi, czego efektem był wzrost cen wszystkich nawozów azotowych, będących produktami towarowymi. AA jest również produktem towarowym, którego ceny zależą od wielu czynników, takich jak ceny gazu, które jako najważniejszy element kosztów mają znaczny wpływ na podaż, warunki pogodowe, zbiory i poziom zapasów ziarna, wpływające ogólnie na wielkość popytu na nawozy.

(83)

Można oczekiwać, że – szczególnie na rynku unijnym – popyt na AA nieznacznie wzrośnie w stosunku do poziomu odnotowanego w ODP. Mając na uwadze fakt, że ceny ustalane przez ukraińskich producentów eksportujących powodowały znaczące podcięcie cen przemysłu unijnego, prawdopodobny wzrost przywozu z Ukrainy zmusi przemysł unijny bądź do znaczącego obniżenia cen, a co za tym idzie, ograniczenia zysków, bądź też spowoduje utratę znaczącego udziału w rynku, a przy tym dochodów. Możliwe jest także wystąpienie obu tych scenariuszy. Udany proces restrukturyzacyjny przemysłu unijnego mógłby prawdopodobnie jedynie częściowo zrównoważyć wspomniany prawdopodobny spadek cen, zagrożony natomiast byłby cały proces poprawy sytuacji. Dlatego też prawdopodobnym skutkiem uchylenia środków byłoby pogorszenie się ogólnej sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(84)

Powyższe ustalenia prowadzą do wniosku, że wygaśnięcie aktualnie obowiązujących środków prawdopodobnie spowodowałoby znaczący wzrost wywozu z kraju, którego dotyczy postępowanie, po cenach dumpingowych, które podcinałyby ceny przemysłu unijnego. Najprawdopodobniej zapoczątkowałoby to zniżkowy trend cenowy na rynku, wywierając przewidywany negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego. Fakt ten utrudniłby w szczególności poprawę sytuacji finansowej, którą osiągnięto w okresie badanym, prowadząc do ponownego wystąpienia szkody.

(85)

Zbadano, czy istnieją ważne przyczyny, które mogą prowadzić do wniosku, że przedłużenie obowiązywania istniejących środków antydumpingowych nie leży w interesie Unii. W tym celu i zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego, na podstawie wszystkich dostarczonych dowodów, rozpatrzono wpływ przedłużonego obowiązywania środków na wszystkie strony biorące udział w postępowaniu oraz konsekwencje wygaśnięcia tych środków.

(86)

Aby dokonać oceny wpływu ewentualnego utrzymania środków, wszystkim zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(87)

Należy przypomnieć, że w pierwotnym dochodzeniu wprowadzenie środków nie zostało uznane za działanie wbrew interesom Unii. Również fakt, że obecne dochodzenie to przegląd, a więc obejmuje ono analizę sytuacji, w której środki antydumpingowe już zastosowano, umożliwia ocenę jakiegokolwiek niekorzystnego wpływu aktualnie obowiązujących środków antydumpingowych na zainteresowane strony.

(88)

Przemysł unijny udowodnił, iż jest przemysłem strukturalnie rentownym. Zostało to potwierdzone pozytywnym rozwojem sytuacji gospodarczej przemysłu zaobserwowanym po wprowadzeniu środków antydumpingowych w 2001 r. W szczególności w okresie między 2005 r. a ODP istotnej poprawie uległa sytuacja przemysłu unijnego pod względem zysków, a jego restrukturyzacja została zwieńczona sukcesem.

(89)

Można zatem oczekiwać, że przemysł unijny będzie nadal korzystał ze stosowanych aktualnie środków i poprawi swoją sytuację, utrzymując i stabilizując rentowność. Jeżeli środki nie zostałyby utrzymane, prawdopodobne jest, że pojawi się zwiększony przywóz po cenach dumpingowych z kraju, którego dotyczy postępowanie, wyrządzając szkodę przemysłowi unijnemu poprzez wywieranie presji powodującej spadek cen sprzedaży, a to z kolei może mieć negatywny wpływ na jego obecnie dobrą sytuację finansową.

(90)

Jak zauważono w motywie 14, żaden importer nie wyraził gotowości do uczestnictwa w próbie i dostarczenia podstawowych informacji wymaganych w formularzu kontroli wyrywkowej. Należy przypomnieć, że, jak ustalono w poprzednich dochodzeniach, wpływ wprowadzenia środków nie będzie znaczący, ponieważ co do zasady importerzy nie prowadzą handlu wyłącznie AA, lecz w znaczącym stopniu również innymi nawozami. Uchylenie środków antydumpingowych zastosowanych do innych nawozów może jedynie utrwalić istniejącą sytuację. W tym kontekście środki antydumpingowe obowiązujące względem przywozu mocznika pochodzącego z Rosji, a także z Białorusi, Chorwacji, Libii i Ukrainy zostały zniesione, odpowiednio, w sierpniu 2007 r. i w marcu 2008 r. (13). Niemniej wobec braku współpracy ze strony importerów i co za tym idzie – braku przekonujących dowodów pozwalających ocenić jakikolwiek znaczący niekorzystny wpływ, uznano, że nie ma powodów, które w sposób przekonujący przemawiałyby przeciwko utrzymaniu istniejących środków antydumpingowych.

(91)

Nie ma wiarygodnych informacji wskazujących na to, że utrzymanie środków może w sposób znaczący niekorzystnie wpływać na importerów lub przedsiębiorstwa handlowe.

(92)

Użytkownikami AA w Unii są rolnicy. W dochodzeniu pierwotnym ustalono, że, mając na względzie niewielki wpływ kosztów AA na sytuację rolników, wzrost tych kosztów prawdopodobnie nie będzie miał znaczącego niekorzystnego wpływu na ich sytuację.

(93)

W ramach obecnego dochodzenia dwa stowarzyszenia rolników przedstawiły uwagi, w których opowiedziały się za uchyleniem środków. Jako główny argument podali, że w wyniku reformy Wspólnej Polityki Rolnej z 2003 r. stosowanie mechanizmu interwencji rynkowej uległo ograniczeniu, a powiązanie między wsparciem unijnym a produkcją zostało przerwane. W rezultacie proces liberalizacji zmusił rolników z Unii do działalności w warunkach rynku globalnego. Jedynie swoboda wyboru dostawców AA mogłaby zapobiec znacznemu wzrostowi cen produktów rolnych.

(94)

Należy jednak zaznaczyć, że ewentualna kontynuacja aktualnie obowiązujących środków antydumpingowych nie zablokuje użytkownikom możliwości swobodnego wyboru dostawcy AA, lecz przyczyni się do utrzymania równych reguł gry na rynku unijnym, na którym wzmocniony zostanie element skutecznej konkurencji. W związku z powyższym można zatem uznać, że kontynuacja środków antydumpingowych zastosowanych do przywozu z Ukrainy nie będzie mieć znaczących niekorzystnych skutków dla użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(95)

Zważywszy na powyższe ustalenia, uznano, że nie ma żadnych istotnych powodów przemawiających przeciwko utrzymaniu obecnych środków antydumpingowych.

(96)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag do ujawnionych informacji. Przedstawione uwagi, o ile były uzasadnione, zostały należycie uwzględnione.

(97)

Z powyższych ustaleń wynika, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, że środki antydumpingowe wprowadzone względem przywozu AA pochodzącego z Ukrainy powinny zostać utrzymane. Przypomina się, że środki te mają postać ceł specyficznych.

(98)

Jak zauważono w motywie 28 ukraińskie ceny importowe gazu ziemnego wykazywały zbieżność z cenami gazu na rynku unijnym w ostatnim kwartale ODP. Dlatego też nie bez znaczenia dla potencjalnie szkodliwego wpływu dumpingu może być wpływ wywierany na ceny eksportowe przez wzrost kosztów produkcji, wynikający z rozwoju krajowych cen gazu (jeżeli okaże się, że jest on długotrwały). W związku z tym uznaje się za zasadne, by ograniczyć okres, przez jaki środki zostaną utrzymane, do dwóch lat.

(99)

Zobowiązania przyjęte decyzją Komisji 2008/577/WE (14) pozostają w mocy,

—

produkty te są wytworzone, wysłane i zafakturowane bezpośrednio przez producenta eksportującego pierwszemu niezależnemu klientowi w Unii, oraz

—

przywozowi takiemu towarzyszy faktura w ramach zobowiązania, która jest fakturą handlową zawierającą co najmniej elementy i oświadczenie przewidziane w załączniku do niniejszego rozporządzenia, oraz

—

towary zgłoszone i przedstawione organom celnym odpowiadają dokładnie opisowi na fakturze w ramach zobowiązania.

—

w każdym przypadku, gdy w odniesieniu do przywozu określonego w ust. 2 zostanie ustalone, że nie jest spełniony co najmniej jeden z warunków wymienionych w tym ustępie, lub

—

gdy Komisja wycofa swoją zgodę na zobowiązanie, zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem lub decyzją, które odnoszą się do konkretnej transakcji, i stwierdzi, że odpowiednie faktury w ramach zobowiązania są nieważne.