11.5.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 117/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1796/1999 (2) („rozporządzenie pierwotne”) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe wynoszące 60,4 % na przywóz stalowych lin i kabli („SWR”) pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”). Środki te będą dalej zwane „środkami pierwotnymi”, a dochodzenie, które doprowadziło do nałożenia środków przez pierwotne rozporządzenie będzie dalej zwane „dochodzeniem pierwotnym”.

(2)

W 2004 r., po ustaleniu obchodzenia pierwotnych środków poprzez przeładunek SWR pochodzących z Chin w Maroku, zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1886/2004 (3) rozszerzono środki na przywóz tych samych SWR wysyłanych z Maroka. Podobnie, po ustaleniu w następstwie dochodzenia przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego, że doszło do obejścia pierwotnych środków nałożonych na przywóz z Ukrainy przez Mołdawię, środki rozszerzono rozporządzeniem Rady (WE) nr 760/2004 (4) na przywóz tych samych stalowych lin i kabli wysyłanych z Mołdawii.

(3)

Rozporządzeniem (WE) nr 1858/2005 (5) Rada w następstwie przeglądu wygaśnięcia („przegląd wygaśnięcia”) nałożyła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, ostateczne cło antydumpingowe na przywóz SWR pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej na poziomie środków pierwotnych. Nałożone w ten sposób cła pozostają w mocy i będą dalej zwane „środkami obowiązującymi”.

(4)

Dnia 29 czerwca 2009 r. Komisja otrzymała zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wniosek o zbadanie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz SWR pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Wniosek został złożony przez Komitet Łącznikowy Przemysłu Lin Stalowych Unii Europejskiej (EWRIS) w imieniu producentów stalowych lin i kabli Unii Europejskiej („wnioskodawca”).

(5)

We wniosku zarzucono, że po nałożeniu środków antydumpingowych nastąpiła znaczna zmiana struktury handlu w zakresie wywozu z ChRL, Republiki Korei i Malezji do Unii, która nie ma racjonalnych przyczyn lub ekonomicznego uzasadnienia poza nałożeniem obowiązujących środków. Wydaje się, że ta zmiana struktury handlu wynikała z przeładunku SWR pochodzących z ChRL w Republice Korei i Malezji.

(6)

We wniosku zarzuca się następnie, że skutki naprawcze obowiązujących środków zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny. Ponadto istniały wystarczające dowody potwierdzające, że zwiększony przywóz z Republiki Korei i Malezji odbywa się po cenach dużo niższych od niewyrządzającej szkody ceny ustalonej w dochodzeniu pierwotnym.

(7)

Wreszcie wnioskodawca zarzucił, że ceny SWR wysyłanych z Republiki Korei i z Malezji są cenami dumpingowymi w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej dla produktu podobnego podczas dochodzenia pierwotnego.

(8)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody prima facie pozwalające na wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie rozporządzeniem (WE) nr 734/2009 (6) („rozporządzenie wszczynające”). Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja, w drodze rozporządzenia wszczynającego, nakazała również organom celnym rejestrowanie przywozu SWR wysyłanych z Republiki Korei i z Malezji.

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu dochodzenia władze ChRL, Republiki Korei i Malezji, producentów/eksporterów i przedsiębiorstwa handlowe w tych krajach, a także importerów w Unii, których sprawa dotyczy, oraz wnioskodawcę ze strony przemysłu Unii. Kwestionariusze wysłano do producentów/eksporterów z ChRL, Republiki Korei i z Malezji znanych Komisji z wniosku lub za pośrednictwem Misji Republiki Korei i Malezji przy Unii Europejskiej lub tych, którzy zgłosili się w terminie określonym w art. 3 ust. 1 rozporządzenia wszczynającego. Kwestionariusze wysłano również przedsiębiorstwom handlowym z Republiki Korei i z Malezji oraz importerom z Unii wymienionym we wniosku. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w rozporządzeniu wszczynającym.

(10)

Zgłosiło się piętnastu producentów/eksporterów i dwa przedsiębiorstwa handlowe z Republiki Korei, dwóch producentów/eksporterów z Malezji, pięciu producentów/eksporterów z Chin, dwóch powiązanych importerów, dziesięciu niepowiązanych importerów w Unii oraz Europejskie Stowarzyszenie Importerów Lin Stalowych. Kilka innych przedsiębiorstw stwierdziło, że nie są zaangażowane w produkcję lub wywóz produktu objętego dochodzeniem.

(11)

Następujące przedsiębiorstwa przedstawiły odpowiedzi na kwestionariusz, a w ich siedzibach przeprowadzono następnie wizyty weryfikacyjne:

(12)

Okres objęty dochodzeniem trwał od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. (OD). Dane zgromadzono za okres od 1999 r. do końca OD w celu zbadania zarzucanej zmiany w strukturze handlu.

(13)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ocena istnienia obejścia środków została przeprowadzona poprzez przeanalizowanie kolejno następujących kwestii: czy doszło do zmiany struktury handlu między państwami trzecimi a Unią, czy zmiana ta wynika z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia, poza nałożonym cłem, czy istnieją dowody szkody lub osłabienia skutków naprawczych cła w odniesieniu do cen lub ilości podobnych produktów oraz czy istnieją dowody dumpingu w odniesieniu do normalnych wartości uprzednio ustalonych dla podobnych produktów w razie koniczności zgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Produkt objęty postępowaniem stanowią, jak określono w dochodzeniu pierwotnym, liny stalowe i kable, w tym liny zamknięte, z wyłączeniem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm (w terminologii przemysłowej często zwane SWR), pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęte kodami CN ex 7312 10 81, ex 7312 10 83, ex 7312 10 85, ex 7312 10 89 i ex 7312 10 98 („produkt objęty postępowaniem”).

(15)

Produkt objęty dochodzeniem stanowią liny stalowe i kable, w tym liny zamknięte, z wyłączeniem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm, wysyłane z Republiki Korei i Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Republiki Korei i Malezji („produkt objęty dochodzeniem”), obecnie objęte tymi samymi kodami CN jak produkt objęty postępowaniem.

(16)

Dochodzenie wykazało, że SWR wywożone do Unii z Chin i SWR wysyłane do Unii z Republiki Korei i z Malezji mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne i takie same zastosowania, a zatem należy je uważać za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Jak stwierdzono powyżej w motywie 17, czternastu eksporterów/producentów z Republiki Korei, jedno koreańskie przedsiębiorstwo handlowe, dwóch producentów eksportujących z Malezji i trzech producentów eksportujących z Chin współpracowało w dochodzeniu poprzez przedstawienie odpowiedzi na kwestionariusz.

(18)

Po przedstawieniu odpowiedzi na kwestionariusz jedno koreańskie przedsiębiorstwo zgłosiło Komisji swoją upadłość i dlatego wycofało się ze współpracy.

(19)

W przypadku innego koreańskiego przedsiębiorstwa za uzasadnione uznano zastosowanie art. 18 ust. 1 z przyczyn określonych w motywie 47.

(20)

Współpracujący koreańscy producenci eksportujący reprezentują 81 % całkowitego koreańskiego wywozu do Unii w OD zgodnie z informacjami zawartymi w bazie danych COMEXT. W związku z tym, mimo że stopień współpracy był wysoki, współpracujący producenci/eksporterzy nie reprezentują całkowitej wielkości wywozu SWR z Republiki Korei. Całkowitą wielkość wywozu określa się więc w oparciu o bazę danych COMEXT.

(21)

W Malezji jest dwóch znanych producentów. Całkowita wielkość wywozu tych dwóch współpracujących przedsiębiorstw z Malezji przekroczyła wielkość przywozu produktu objętego dochodzeniem zarejestrowaną w bazie danych COMEXT. Uznano zatem, że producenci eksportujący odzwierciedlają łączny wywóz SWR z Malezji do Unii.

(22)

Wnioskodawca twierdził, że dane COMEXT nie są wiarygodne, a zatem nie powinno się określać na tej podstawie łącznej wielkości wywozu z Malezji do Unii. Jednakże podczas dochodzenia dane dotyczące przywozu zostały porównane z oficjanymi statystykami malezyjskimi i ze zweryfikowanymi odpowiedziami na kwestionariusz. Analiza ta nie wykazała, by rzeczywisty wywóz z Malezji przekroczył wywóz zgłoszony przez współpracujące przedsiębiorstwa z Malezji. Argument wnioskodawcy musiał zatem zostać odrzucony.

(23)

W Chinach poziom współpracy producentów/eksporterów był niski, ponieważ jedynie trzech eksporterów/producentów przedstawiło odpowiedzi na kwestionariusz. Ponadto żadne z tych przedsiębiorstw nie prowadziło wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii i tylko w bardzo niewielkich ilościach do Malezji. Współpracujące przedsiębiorstwa stanowią 41 % łącznego chińskiego wywozu do Republiki Korei. Dlatego też na podstawie informacji przedstawionych przez współpracujące strony nie można było w uzasadniony sposób określić wielkości wywozu SWR z Chin.

(24)

W związku z powyższym ustalenia w odniesieniu do przywozu SWR do Unii i wywozu SWR z Chin do Republiki Korei i Malezji musiały częściowo opierać się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Do określenia całkowitej wielkości przywozu z Chin do Unii wykorzystano dane pochodzące z bazy danych COMEXT. Chińskie, koreańskie i malezyjskie statystyki krajowe wykorzystano do określenia całkowitego przywozu z Chin do Republiki Korei i Malezji. Dane z różnych źródeł statystycznych zostały zestawione i potwierdzone przez inne statystyczne bazy danych, takie jak Global Trade Atlas, China Export Database, i przez dane przedstawione przez organy celne Republiki Korei i Malezji.

(25)

Wielkość przywozu zarejestrowana w koreańskich, malezyjskich i chińskich statystykach objęła większą grupę produktów niż produkt objęty postępowaniem lub produkt objęty dochodzeniem. W związku z tym statystyki dostosowano zgodnie z ustaleniami obecnego dochodzenia.

(26)

Przywóz SWR z Chin do Unii początkowo spadł prawie do zera w następstwie nałożenia środków w 1999 r. Po stopniowym wzroście w latach 2003–2006 przywóz osiągnął najwyższy poziom 8 656 ton w 2006 r., a następnie tendencja ta uległa odwróceniu i wielkość przywozu ponownie spadła, o ponad 40 % między 2006 r. a OD.

(27)

Z drugiej strony łączny przywóz koreańskich SWR do Unii wzrósł znacznie w latach 1999–2008 z ok. 11 123 ton do 48 214 ton. Roczny wzrost w wartościach bezwzględnych był największy w latach 2002–2003 i niedawno w latach 2006–2007.

(28)

W oparciu o informacje zawarte w skardze oraz dostarczone przez Misję Republiki Korei przy Unii Europejskiej uznaje się, że niniejsze dochodzenie objęło znaczną większość, jeżeli nie wszystkich, prawdziwych producentów produktu objętego dochodzeniem w Korei. Uznano zatem, że wywóz do Unii realizowany przez niewspółpracujące przedsiębiorstwa koreańskie, który stanowi 19 % łącznego wywozu z Republiki Korei pod względem wielkości, jest realizowany głównie przez przedsiębiorstwa handlowe, oprócz producentów wspomnianych w motywie 18 i 47.

(29)

Przedsiębiorstwa te wyraźnie zwiększyły swój wywóz do Unii w 2006 i 2007 r. Wywóz w tych latach był o ok. 20 % większy niż w 2005 r., tj. w pierwszym roku, za który dostępne są dane na tym poziomie. Wywóz przedsiębiorstw niewspółpracujących zmniejszał się, począwszy od 2008 r., co należy rozważać w świetle dochodzenia przeprowadzonego przez władze koreańskie w tym okresie opisanego w motywie 52.

(30)

W przypadku Malezji zarówno z danych pochodzących z bazy COMEXT, jak i z łącznego wywozu realizowanego przez przedsiębiorstwa współpracujące wynika, że w przeszłości wywóz z Malezji do Unii również stale wzrastał. Największy i najbardziej stabilny wzrost odnotowano między 2005 r. a OD, kiedy wywóz z Malezji do Unii wzrósł dwukrotnie.

(31)

Tabela 1 przedstawia wielkość przywozu SWR z wymienionych wyżej krajów do Unii od czasu nałożenia środków w 1999 r. do OD.

Tabela 1

Zmiany w przywozie SWR do Unii od czasu nałożenia środków

Źródło: COMEXT, statystyki koreańskie (KITA)

(32)

W strukturze trzech powyższych przepływów handlowych można zauważyć, że szczególnie od 2005 r. eksporterzy koreańscy i częściowo eksporterzy malezyjscy znacznie przewyższyli wywóz chiński i w pewnym stopniu zastąpili chińskich eksporterów na rynku Unii pod względem wielkości.

(33)

W wyniku światowego spowolnienia gospodarczego, które pokrywa się z OD, wielkość obrotów handlowych SWR zmniejszyła się lub zmniejszyło się tempo wzrostu we wszystkich zainteresowanych krajach. Spadek był jednak najbardziej znaczący w przypadku przywozu z Chin do Unii (-27 %).

(34)

W tym samym okresie można zauważyć również olbrzymi wzrost wywozu lin stalowych i kabli (wszystkie rozmiary średnicy) z Chin do Republiki Korei: od względnie nieznacznej wielkości w 1999 r. (2 519 ton) wywóz wzrósł do 78 822 ton w 2008 r. Wzrost był najbardziej znaczący w latach 2005–2008, kiedy przywóz do Republiki Korei wzrósł czterokrotnie. W ostatnich latach Chiny były największym eksporterem SWR do Korei, reprezentującym 89 % łącznego przywozu SWR w 2008 r. Szacowana wielkość przywozu jedynie w przypadku produktu objętego postępowaniem (produkty o średnicy powyżej 3 mm) w 2008 r. wyniosła 58 885 ton.

(35)

W przypadku przywozu realizowanego wyłącznie przez koreańskie przedsiębiorstwa niewspółpracujące można zauważyć taki sam olbrzymi wzrost, tj. przywóz z Chin realizowany przez te przedsiębiorstwa wzrósł czterokrotnie w latach 2007 i 2008. Pomimo późniejszego spadku przywóz utrzymał się na poziomie znacznie wyższym niż w 2005 r. i nadal był bardzo wysoki.

Tabela 2

Przywóz produktów chińskich do Republiki Korei między 1999 r. a OD

(36)

W celu ustalenia tendencji przepływów handlowych SWR z Chin do Malezji, przeanalizowano zarówno malezyjskie, jak i chińskie statystyki. Oba zbiory danych są dostępne jedynie na wyższym poziomie grupy produktów niż produkt objęty postępowaniem. Ponadto wykazały one znaczne różnice. Dlatego też nie można ustalić żadnych wiarygodnych danych w tym zakresie.

(37)

Wnioskodawca twierdził, że fakt, iż nie można było ustalić wiarygodnych danych nie jest wystarczający do stwierdzenia, że nie doszło do obejścia środków. Jak wskazano w motywach 38 i 55 dowody dostępne w bieżącym dochodzeniu, tj. w szczególności wielkość produkcji współpracujących producentów eksportujących z Malezji oraz ich sprzedaż eksportowa do Unii, wykazały, że wywóz SWR z Malezji pochodził oryginalnie z Malezji, a zatem nie stanowił obejścia środków. Dlatego w tym przypadku było nieistotne, czy miał miejsce czy nie przywóz z Chin do Malezji. Argument wnioskodawcy musiał zatem zostać odrzucony.

(38)

Zmiany całkowitej wielkości produkcji producentów współpracujących w Republice Korei utrzymywały się na stałym poziomie między 2006 r. a OD. Natomiast producenci malezyjscy znacznie zwiększyli swoją produkcję w tym samym okresie.

Tabela 3

Produkcja SWR przedsiębiorstw współpracujących w Republice Korei i w Malezji

(39)

Ogólny spadek chińskiego wywozu do Unii od 2006 r. i równoległy wzrost wywozu z Republiki Korei i z Malezji oraz wywozu z Chin do Republiki Korei po nałożeniu pierwotnych środków, w szczególności do 2008 r., stanowią zmianę struktury handlu między wymienionymi wyżej krajami, z jednej strony, a Unią, z drugiej strony. W przypadku Republiki Korei wniosek ten można wyciągnąć zarówno ogólnie – dla okresu 2005–2007 – jak i oddzielnie w odniesieniu do przedsiębiorstw niewspółpracujących.

(40)

Przedstawiono uwagi, w których twierdzono, że wzrost wywozu koreańskich SWR do Unii utrzymywał się na stałym poziomie na przestrzeni lat bez żadnego nagłego wzrostu; taki wzrost jest rzekomo warunkiem wstępnym stwierdzenia zmiany struktury handlu. Ponadto twierdzono, że wzrost należy raczej postrzegać w kontekście naturalnego rozwoju koreańskiego przemysłu SWR.

(41)

Po pierwsze, zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego, zmiana struktury handlu nie jest określona wyłącznie jako nagły wzrost wywozu kraju objętego dochodzeniem. Po drugie, dochodzenie wykazało, że pomimo znacznego wzrostu koreańskiego wywozu do Unii w 2006 r. i 2007 r., produkcja koreańskich producentów pozostawała na stałym poziomie w tych latach. Nie można zatem stwierdzić, że rozwój wielkości koreańskiego wywozu wynika jedynie z naturalnego rozwoju koreańskiego przemysłu SWR. Ponadto odmienne tendencje między przepływami handlowymi z Chinami do Unii a przepływami handlowymi z Chin do Korei i z Korei do Unii od 2006 r. w większości wskazywały zmianę struktury handlu między Unią a państwami trzecimi. Argumenty te należało zatem odrzucić.

(42)

Artykuł 13 ust. 1 stanowi, że zmiana struktury handlu wynika z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn lub ekonomicznego uzasadnienia, poza nałożonym cłem. Praktyka, proces lub praca obejmują między innymi wysyłkę produktu objętego środkiem za pośrednictwem państw trzecich i montaż części poprzez ich składanie w Unii lub państwie trzecim. W związku z tym istnienie działalności montażowej określono zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(43)

Ogólna analiza miejsc końcowego przeznaczenia stalowych lin i kabli produkowanych lub przywożonych do Korei i wywożonych z Korei przez przedsiębiorstwa współpracujące i niewspółpracujące – w tym przywóz do krajów innych niż Chiny i Unia i wywóz z tych krajów – wykazała, że pewna część wywozu z Korei do Unii stanowiła przywóz do Korei produktów pochodzących z Chin, ponieważ produkty te nie zostały sprowadzone z innych państw trzecich ani nie zostały wyprodukowane przez krajowych producentów w Korei.

(44)

Ponadto porównanie łącznego koreańskiego wywozu SWR zarejestrowanego w statystykach koreańskich i sprawdzonych informacji dotyczących produkcji współpracujących producentów eksportujących wykazało, że produkcja koreańskich producentów przeznaczona na wywóz (118 856 ton) była znacznie niższa niż łączny wywóz z Korei (156 440) w OD. W związku z wysokim stopniem współpracy przedsiębiorstw koreańskich w ramach niniejszego dochodzenia różnicy tej nie można wyjaśnić istnieniem producentów, którzy nie współpracowali w ramach dochodzenia.

(45)

W ramach dochodzenia ujawniono również, że niektórzy importerzy w Unii zaopatrywali się w SWR chińskiego pochodzenia u eksporterów koreańskich niewspółpracujących podczas niniejszego dochodzenia. Informacje te zestawiono z koreańskimi handlowymi bazami danych, które wykazały, że co najmniej część SWR wywożonych przez te niewspółpracujące przedsiębiorstwa rzeczywiście pochodziła z Chin.

(46)

W odniesieniu do przedsiębiorstw współpracujących można było stwierdzić, że żadne z nich nie dokonało w trakcie OD przeładunku produktu objętego postępowaniem w Republice Korei. Niektóre z nich przywoziły SWR z Chin, ale stwierdzono, że sprzedawano je wyłącznie na rynku krajowym i na innych rynkach eksportowych.

(47)

W przypadku jednego przedsiębiorstwa stwierdzono, że w swojej odpowiedzi na kwestionariusz przedstawiło ono nieprawdziwe informacje. Ponadto podczas wizyty weryfikacyjnej częściowo odmówiono dostępu do informacji. W związku z tym zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ustalenia w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa oparto na dostępnych faktach. Zgodnie z art. 18 ust. 4 przedsiębiorstwo zostało poinformowane o zamiarze odrzucenia przedstawionych przez nie informacji i otrzymało możliwość przedstawienia dalszych wyjaśnień w wyznaczonym terminie.

(48)

Po ujawnieniu informacji przedsiębiorstwo przyznało, że obeszło środki w przeszłości, fałszując pochodzenie produktów nabytych od ChRL. Z drugiej strony, przedsiębiorstwo twierdziło, że przedstawiło wystarczające informacje dotyczące produkcji, sprzedaży i zakupu w trakcie OD, które zostały sprawdzone na miejscu. Przedsiębiorstwo twierdziło również, że informacje te powinny wystarczyć do stwierdzenia, że nie obchodziło ono obowiązujących środków w trakcie OD.

(49)

Jednak w związku z faktem, że przedsiębiorstwo przyznało się do stosowania praktyk stanowiących obchodzenie środków, a ponadto próbowało utrudniać dochodzenie, za właściwe uznaje się odrzucenie całości przedstawionych przez nie informacji i nieobjęcie tego przedsiębiorstwa zwolnieniem z rozszerzonych środków, zgodnie z dalszymi wyjaśnieniami w motywie 77.

(50)

Jak wyjaśniono w motywie 18, jedno koreańskie przedsiębiorstwo zgłosiło Komisji swoją upadłość i wycofało się ze współpracy. Tak jak powyżej ustalenia w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa oparto na dostępnych faktach w rozumieniu art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(51)

W oparciu o te fakty stwierdzono, że w trakcie OD i w poprzednich latach przeładunek miał miejsce, chociaż nie stwierdzono udziału żadnego z koreańskich producentów współpracujących. Potwierdzają to również ustalenia dotyczące zmiany struktury handlu, które określono powyżej w motywie 39.

(52)

Należy zauważyć, że w 2007 r. OLAF wszczął dochodzenie w sprawie przeładunku tego samego produktu w Korei. Wiadomo, że władze koreańskie w tym samym czasie przeprowadziły dochodzenie w sprawie domniemanych praktyk związanych z obchodzeniem środków i stwierdziły, że kilka przedsiębiorstw, głównie przedsiębiorstw handlowych, dopuściło się oszustwa przez fałszowanie informacji dotyczących pochodzenia SWR przywożonych z ChRL do Korei przy powrotnym wywozie produktu.

(53)

Istnienie przeładunku produktów pochodzących z Chin w Republice Korei zostało zatem potwierdzone.

(54)

Przeanalizowano źródła surowców i koszty produkcji w przypadku każdego przedsiębiorstwa współpracującego w celu ustalenia, czy jakakolwiek działalność montażowa w Republice Korei stanowiła obejście środków zgodnie z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2. We wszystkich przypadkach surowce pochodzące z Chin (walcówka lub półprodukty) nie stanowiły 60 % lub więcej łącznej wartości części produktu końcowego. Konieczne było zatem zbadanie, czy został osiągnięty próg 25 % wartości dodanej.

(55)

W ramach dochodzenia ustalono, że żaden ze współpracujących producentów w Malezji nie przywoził w trakcie OD produktu objętego dochodzeniem z Chin.

(56)

W oparciu o udział wywozu realizowanego przez przedsiębiorstwa współpracujące do Unii w łącznym wywozie z Malezji do Unii zarejestrowanym w bazie COMEXT można stwierdzić, że wzrost przywozu z Malezji przedstawiony w statystykach można w pełni wyjaśnić wzrostem wywozu realizowanego przez przedsiębiorstwa współpracujące. Wniosek ten znajduje potwierdzenie we wzroście całkowitej wielkości produkcji prawdziwych producentów malezyjskich w tym samym okresie, co opisano w motywie 38.

(57)

Wnioskodawca zakwestionował to ustalenie, nie przedstawiając dodatkowych przyczyn ani dowodów. Argument ten musiał zatem zostać odrzucony.

(58)

Przeanalizowano źródła surowców i koszty produkcji w przypadku każdego przedsiębiorstwa współpracującego w celu ustalenia, czy jakakolwiek działalność montażowa w Malezji stanowi obejście środków zgodnie z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2. We wszystkich przypadkach surowce pochodzące z Chin (walcówka lub półprodukty) nie stanowiły 60 % lub więcej łącznej wartości części produktu końcowego. Konieczne było zatem zbadanie, czy został osiągnięty próg 25 % wartości dodanej.

(59)

Można zatem stwierdzić, że zmiana struktury handlu zaobserwowana między Chinami, Malezją i Unią nie wynikała z praktyk związanych z obchodzeniem środków w Malezji. Dochodzenie dotyczące przywozu SWR wysyłanych z Malezji należy zatem zakończyć.

(60)

W ramach dochodzenia nie ujawniono żadnej innej racjonalnej przyczyny lub ekonomicznego uzasadnienia dla przeładunku poza unikaniem obowiązującego cła antydumpingowego na SWR pochodzące z Chin.

(61)

W celu przeprowadzenia oceny, czy przywożone produkty osłabiły pod względem ilości i cen skutki naprawcze obowiązujących środków nałożonych na przywóz SWR z Chin wykorzystano dane z bazy COMEXT jako najlepsze dostępne dane dotyczące ilości i cen w odniesieniu do wywozu realizowanego przez przedsiębiorstwa niewspółpracujące. Ceny określone w ten sposób porównano do poziomu usuwającego szkodę określonego dla producentów unijnych w ramach przeglądu wygaśnięcia.

(62)

Wzrost przywozu z Korei uznano za znaczny pod względem ilości, szczególnie biorąc pod uwagę rozmiar rynku określony w ramach przeglądu wygaśnięcia (motyw 99 rozporządzenia (WE) nr 1858/2005). Szacowana konsumpcja w Unii w obecnym okresie objętym dochodzeniem daje podobne wskazanie, jeśli chodzi o znaczenie tego przywozu. Porównanie poziomu usuwającego szkodę określonego w ramach przeglądu wygaśnięcia oraz średniej ważonej ceny eksportowej pokazało znaczne zaniżanie cen. Stwierdzono zatem, że środki ulegają osłabieniu pod względem ilości i cen.

(63)

Oceniono również, zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieją dowody dumpingu w odniesieniu do normalnej wartości uprzednio ustalonej dla produktów podobnych lub zbliżonych.

(64)

W ramach przeglądu wygaśnięcia wartość normalna została ustalona na podstawie cen w Turcji, którą w ramach tamtego dochodzenia uznano za odpowiedni kraj o gospodarce rynkowej analogiczny w odniesieniu do ChRL. W obecnym dochodzeniu ustalono, że cena walcówki – głównego surowca stosowanego w produkcji SWR – znacznie wzrosła od przeglądu wygaśnięcia. Dodatkowo biorąc pod uwagę, że cena eksportowa w OD odzwierciedla zmiany cen surowców, uznano zatem za właściwe zaktualizowanie wartości normalnej zgodnie z uprzednimi ustaleniami dotyczącymi zmian cen surowców.

(65)

Ustalono, że znaczna część koreańskiego wywozu pochodzi z oryginalnej produkcji koreańskiej. Z tego powodu, w celu ustalenia cen eksportowych w wywozie z Republiki Korei, na które miało wpływ obchodzenie, wzięto pod uwagę tylko wywóz producentów/eksporterów niewspółpracujących, który określono na najlepszych dostępnych faktach, tj. na średniej cenie eksportowej SWR w OD podanej w bazie COMEXT.

(66)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, należycie uwzględniono w formie dostosowania różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dokonano również odpowiednio dostosowań w odniesieniu do różnic w podatkach pośrednich, kosztach transportu i ubezpieczenia w oparciu o średnie koszty współpracujących eksporterów koreańskich w OD.

(67)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego, dumping naliczano poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w ramach przeglądu wygaśnięcia i średnich ważonych cen eksportowych w OD niniejszego dochodzenia wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(68)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i ustalonych w ten sposób średnich ważonych cen eksportowych wykazało istnienie dumpingu.

(69)

W związku z powyższym stwierdzono, że ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz SWR pochodzących z Chin było przedmiotem obchodzenia poprzez przeładunek w Republice Korei określonego art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(70)

Zgodnie z pierwszym zdaniem art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego środki obowiązujące w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL należy rozszerzyć na przywóz tego samego produktu wysyłanego z Republiki Korei, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Republiki Korei.

(71)

Rozszerzeniem należy objąć środki ustanowionych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1858/2005, czyli ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 60,4 % stosowane do ceny netto CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(72)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowią, że wszelkie rozszerzone środki należy stosować do przywozu produktów wprowadzonych do Unii z zastrzeżeniem rejestracji wymaganej rozporządzeniem podstawowym, cło należy pobierać od przywozu tych zarejestrowanych SWR wysyłanych z Korei.

(73)

W świetle ustaleń dotyczących Malezji należy zakończyć dochodzenie dotyczące możliwego obchodzenia środków antydumpingowych poprzez przywóz SWR wysyłanych z Malezji oraz zaprzestać rejestracji przywozu SWR wysyłanych z Malezji, które wprowadzono rozporządzeniem wszczynającym.

(74)

Wnioskodawca zakwestionował wniosek w sprawie zakończenia dochodzenia przeciwko Malezji. Ponieważ do wszystkich argumentów odniesiono się już powyżej, nie było żadnego powodu do ponownego rozpatrzenia wniosku.

(75)

Czternaście przedsiębiorstw z Republiki Korei, które przedstawiły kwestionariusze, wnioskowało o zwolnienie z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(76)

Jak wyjaśniono w motywie 18, jedno z tych przedsiębiorstw następnie zakończyło współpracę. W związku z tym jego wniosek o zwolnienie złożony zgodnie z art. 13 ust. 4 należało odrzucić.

(77)

Inne przedsiębiorstwo, jak wskazano w motywie 47, przedstawiło nieprawdziwe informacje i odmówiło dostępu do wymaganych informacji. W związku z tym jego wniosek o zwolnienie złożony zgodnie z art. 13 ust. 4 nie mógł zostać uwzględniony.

(78)

Trzecie przedsiębiorstwo z Republiki Korei nie prowadziło wywozu produktu ani podczas OD ani po tym okresie, w związku z czym wyciągnięcie wniosków dotyczących jego działalności nie było możliwe. Dlatego również w przypadku tego przedsiębiorstwa nie można było przyznać zwolnienia. Jeśli jednak warunki określone w art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostaną spełnione po rozszerzeniu obowiązujących środków antydumpingowych, na wniosek przedsiębiorstwa można przeprowadzić ponowny przegląd jego sytuacji.

(79)

To trzecie przedsiębiorstwo wyraziło sprzeciw i podtrzymało swój wniosek o zwolnienie. Nie przedstawiło jednak nowych informacji i dowodów, które mogłyby zmienić powyższą decyzję. Dlatego wniosek ten nie mógł zostać przyjęty.

(80)

W świetle ustaleń żadne z innych współpracujących przedsiębiorstw z Republiki Korei nie obchodziło środków. Ponadto żadne z przedsiębiorstw wnioskujących o zwolnienie nie jest powiązane z przedsiębiorstwami stosującymi praktyki stanowiące obchodzenie środków. W szczególności zauważono, że czterej zainteresowani producenci są powiązani z przedsiębiorstwami z ChRL objętymi środkami pierwotnymi. Nie ma jednak dowodów na to, że powiązania te były ustanowione lub wykorzystywane w celu obchodzenia obowiązujących środków nałożonych na przywóz pochodzący z Chin. Należy zatem przyznać zwolnienia wszystkim współpracującym przedsiębiorstwom, które nie zostały wymienione w motywach 76–78.

(81)

Uznaje się, że w tym przypadku konieczne jest wprowadzenie specjalnych środków w celu zapewnienia właściwego stosowania takich zwolnień. Środki specjalne polegają na wymogu przedstawienia organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej, która jest zgodna z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rozszerzonemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do wszystkich przedsiębiorstw z Republiki Korei, którym nie przyznano zwolnienia.

(82)

Inni eksporterzy, z którymi Komisja nie nawiązała kontaktu w ramach niniejszego postępowania oraz którzy zamierzają złożyć wniosek o zwolnienie z rozszerzonego cła antydumpingowego zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, będą musieli wypełnić kwestionariusz w celu umożliwienia Komisji stwierdzenia, czy możliwe jest przyznanie zwolnienia. Komisja zwykle przeprowadza także wizytę weryfikacyjną na miejscu. Wniosek wraz ze wszystkimi istotnymi informacjami należy skierować do Komisji.

(83)

W przypadku przyznania zwolnienia Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, przedstawia wniosek dotyczący odpowiedniej zmiany rozporządzenia. Następnie wszelkie przyznane zwolnienia będą monitorowane w celu zapewnienia zgodności z warunkami określonymi w rozporządzeniu.

(84)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o najważniejszych faktach i względach prowadzących do powyższych wniosków oraz zaproszone do przedstawienia swoich uwag. Uwagi przedstawione przez strony ustnie lub na piśmie zostały rozpatrzone. Żaden z przedstawionych argumentów nie doprowadził do zmiany ostatecznych ustaleń.

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N-105 04/92

1049 Brussels

BELGIA

Faks +32 22956505