ZAŁĄCZNIK I

MAKSYMALNA DOPUSZCZALNA MASA CAŁKOWITA

1.

Maksymalna technicznie dopuszczalna masa obciążonego pojazdu podana przez producenta jest zatwierdzana przez właściwy organ administracji jako maksymalna dopuszczalna masa całkowita, pod warunkiem że: 1.1. wyniki wszystkich przeprowadzonych przez ten organ badań, w szczególności badań dotyczących hamulców i kierowania, są zadowalające; 1.2. maksymalna dopuszczalna masa obciążonego pojazdu i maksymalne dopuszczalne obciążenie osi, w zależności od kategorii pojazdu, nie przekracza wartości podanych w tabeli 1. Tabela 1 Maksymalna dopuszczalna masa obciążonego pojazdu i maksymalne dopuszczalne obciążenie osi w zależności od kategorii pojazdu Kategoria pojazdu Liczba osi Maksymalna dopuszczalna masa (t) Maksymalne dopuszczalne obciążenie osi Oś napędzana (t) Oś nienapędzana (t) T1, T2, T4.1 2 18 (obciążony) 11,5 10 3 24 (obciążony) 11,5 10 T3 2 lub 3 0,6 (nieobciążony)  (1)  (1) T4.3 2, 3 lub 4 10 (obciążony)  (1)  (1)

2.	Niezależnie od obciążenia ciągnika nacisk na drogę kół osi napędowej nie może wynosić mniej niż 20 % masy ciągnika bez obciążenia.

---

(1)  Nie jest konieczne ustalanie limitu obciążenia osi dla pojazdów kategorii T3 i T4.3, gdyż mają one już z definicji określone limity maksymalnej dopuszczalnej masy pojazdu obciążonego i nieobciążonego.

ZAŁĄCZNIK II

1.   KSZTAŁT I WYMIARY POWIERZCHNI PRZEZNACZONEJ POD TYLNĄ TABLICĘ REJESTRACYJNĄ

Powierzchnia przeznaczona pod tylną tablicę rejestracyjną o prostokątnym kształcie lub zbliżonym do prostokątnego ma następujące minimalne wymiary:

—	długość: 255 lub 520 mm,

—	szerokość: 165 lub 120 mm.

Dokonując wyboru, należy wziąć pod uwagę wymiary obowiązujące w państwie członkowskim przeznaczenia.

2.   POŁOŻENIE POWIERZCHNI PRZEZNACZONEJ DO MONTAŻU ORAZ MOCOWANIE TABLICY REJESTRACYJNEJ

Powierzchnia przeznaczona do montażu jest tak dobrana, aby po prawidłowym zamocowaniu tablice rejestracyjne miały następujące właściwości:

2.1.   Boczne położenie tablicy

Środek tablicy nie może znajdować się bardziej na prawo niż płaszczyzna symetrii ciągnika.

Krawędź lewego boku tablicy nie może znajdować się bardziej na lewo niż pionowa płaszczyzna równoległa do płaszczyzny symetrii ciągnika i styczna do punktu, gdzie ciągnik w przekroju poprzecznym ma najszerszy wymiar.

2.2.   Położenie tablicy rejestracyjnej w stosunku do wzdłużnej płaszczyzny symetrii ciągnika

Tablica rejestracyjna jest ustawiona prostopadle lub prawie prostopadle do płaszczyzny symetrii ciągnika.

2.3.   Położenie tablicy rejestracyjnej w stosunku do płaszczyzny pionowej

Tablica rejestracyjna jest pionowa z tolerancją do 5°. Jednakże jeżeli wymaga tego kształt ciągnika, tablica rejestracyjna może być nachylona w pionie:

2.3.1.

nie więcej niż 30° w przypadku gdy powierzchnia, do której zamontowana jest tablica rejestracyjna, skierowana jest ku górze, pod warunkiem że wysokość położenia górnej krawędzi tablicy rejestracyjnej nad ziemią nie przekracza 1,2 m;

2.3.2.

nie więcej niż 15° w przypadku gdy powierzchnia, do której zamontowana jest tablica rejestracyjna, skierowana jest ku dołowi, pod warunkiem że wysokość położenia górnej krawędzi tablicy rejestracyjnej nad ziemią nie przekracza 1,2 m.

2.4.   Wysokość położenia tablicy rejestracyjnej nad ziemią

Wysokość od podłoża dolnej krawędzi tablicy nie może być mniejsza niż 0,3 m; wysokość od podłoża górnej krawędzi tablicy nie może przekroczyć 4 m.

2.5.   Określenie wysokości położenia tablicy rejestracyjnej nad ziemią

Wysokości podane w ppkt 2.3 i 2.4 są mierzone w ciągniku bez obciążenia.

ZAŁĄCZNIK III

ZBIORNIKI NA PALIWO PŁYNNE

1)

Zbiorniki paliwa muszą być wykonane tak, aby były odporne na korozję. Muszą skutecznie przejść badania na przeciekanie przeprowadzone przez producenta przy ciśnieniu dwa razy większym niż ciśnienie robocze, ale w żadnym wypadku nie mniejszym niż 0,3 bara. Każde nadmierne ciśnienie lub ciśnienie większe od ciśnienia roboczego musi być automatycznie wyrównywane za pomocą odpowiednich urządzeń (upustów, zaworów bezpieczeństwa itd.). Upusty muszą być zaprojektowane w taki sposób, aby nie stwarzały zagrożenia pożarem. Paliwo nie może wydostawać się przez korek zbiornika ani przez urządzenia służące do wyrównywania nadmiaru ciśnienia nawet w pozycji odwróconej zbiornika: można dopuścić kapanie.

2)

Zbiorniki paliwa muszą być zainstalowane w taki sposób, aby były zabezpieczone przed skutkami uderzenia z przodu lub od tyłu pojazdu; w pobliżu zbiornika nie powinny znajdować się żadne wystające części, ostre krawędzie itp. Przewody paliwowe i otwór wlewu paliwa muszą być zainstalowane na zewnątrz kabiny.

ZAŁĄCZNIK IV

OBCIĄŻENIE BALASTOWE

Jeśli ciągnik ma zostać wyposażony w obciążenie balastowe celem spełnienia innych wymagań homologacji WE, to obciążniki te muszą być dostarczone przez producenta ciągnika, muszą być przeznaczone do montażu oraz posiadać znak fabryczny producenta i wskazanie masy w kilogramach z dokładnością ± 5 %. Przednie obciążenie balastowe musi być przystosowane do częstego zdejmowania/montażu, pozostawiając bezpieczną przestrzeń dla ręcznych uchwytów wielkości co najmniej 25 mm. Metoda umiejscowienia obciążenia balastowego musi być taka, aby uniknąć ich przypadkowego odczepienia (np. w przypadku wywrócenia ciągnika).

ZAŁĄCZNIK V

DŹWIĘKOWE SYGNAŁY OSTRZEGAWCZE

1.   Dźwiękowy sygnał ostrzegawczy musi być opatrzony znakiem homologacji typu WE przepisanym dyrektywą Rady 70/388/EWG z dnia 27 lipca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do dźwiękowych sygnałów ostrzegawczych pojazdów silnikowych (1).

2.   Właściwości dźwiękowych sygnałów ostrzegawczych zamontowanych w ciągniku

2.1.   Badania akustyczne

W przypadku gdy typ ciągnika został homologowany, właściwości sygnału ostrzegawczego zamontowanego do ciągnika tego typu są sprawdzane w następujący sposób:

2.1.1.

poziom głośności dźwięku urządzenia zamontowanego na ciągniku mierzy się w odległości 7 m od przodu ciągnika w terenie otwartym oraz możliwie jak najbardziej płaskim. Wyłącza się silnik ciągnika. Rzeczywiste napięcie zasilające urządzenie jest zgodne z napięciem określonym w ppkt 1.2.1 załącznika I dyrektywy 70/388/EWG;

2.1.2.

pomiary przeprowadzane są według skali pomiarowej „A” normy Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (IEC);

2.1.3.

maksymalny poziom dźwięku określa się na wysokości między 0,5 i 1,5 m nad ziemią;

2.1.4.

maksymalna wartość poziomu dźwięku musi wynosić co najmniej 93 dB(A) i być co najwyżej równa 112 dB(A).

---

(1)  Dz.U. L 176 z 10.8.1970, s. 12.

ZAŁĄCZNIK VI

1.   DOPUSZCZALNE POZIOMY HAŁASU

1.1.   Ograniczenia

Poziom hałasu ciągników, określonych w art. 1 niniejszej dyrektywy, mierzony w warunkach określonych w niniejszym załączniku, nie może przekroczyć następujących poziomów:

—	89 dB (A) dla ciągników, których masa bez obciążenia wynosi powyżej 1,5 t,

—	85 dB (A) dla ciągników, których masa bez obciążenia nie przekracza 1,5 t.

1.2.   Przyrządy pomiarowe

Hałas emitowany przez ciągniki mierzy się za pomocą miernika poziomu dźwięku typu opisanego w publikacji 179, wydanie pierwsze z 1965 r., Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej.

1.3.   Warunki dokonywania pomiaru

Pomiary są przeprowadzane na ciągnikach nieobciążonych na terenie wystarczająco cichym i otwartym (poziom hałasu otoczenia oraz wiatru muszą wynosić przynamniej o 10 dB (A) mniej od mierzonego hałasu).

Teren ten może mieć kształt np. otwartej przestrzeni o promieniu 50 m, której środkowa część o promieniu 20 m jest praktycznie płaska. Powierzchnia może być pokryta betonem, asfaltem lub podobnym materiałem, jednakże nie może być pokryta sypkim śniegiem, wysoka trawą, sypką ziemią lub popiołem.

Powierzchnia bieżni testowej ma być taka, aby nie powstawał nadmierny hałas opon. Warunek ten odnosi się tylko do pomiarów hałasu emitowanego przez ciągniki w ruchu.

Pomiary przeprowadza się przy dobrej pogodzie i niewielkim wietrze. Nikt nie może przebywać blisko ciągnika lub mikrofonu poza obserwatorem odczytującym wyniki z przyrządu pomiarowego, ponieważ obecność dodatkowych osób w pobliżu ciągnika lub mikrofonu mogą znacząco zmienić odczyty z urządzenia pomiarowego. Wahania wskaźnika, które wydają się nie być związane z właściwościami ogólnego poziomu hałasu, nie są uwzględniane przy odczytywaniu wyników.

1.4.   Metoda dokonywania pomiarów

1.4.1.   Pomiar hałasu emitowanego przez ciągniki w ruchu (do celów homologacji typu).

Przynajmniej dwa pomiary dokonywane są po obu stronach ciągnika. Wstępne pomiary mogą być przeprowadzone w celu regulacji urządzenia, ale nie są brane pod uwagę.

Mikrofon ustawia się 1,2 m nad ziemią w odległości 7,5 m od środka prostej trasy ciągnika, CC, mierzonej wzdłuż prostopadłej do niej prostej PP’ (rysunek 1).

Dwie proste AA’ i BB’, równoległe do prostej PP’ i znajdujące się, odpowiednio, 10 m z przodu i 10 m z tyłu tej prostej, są nanoszone na bieżnię testową. Ciągniki zbliżają się do prostej AA’ z dużą prędkością, jak określono poniżej. Przepustnica zostaje wówczas otwarta możliwie najszybciej i trzymana w pozycji maksymalnego otwarcia do momentu, gdy tył ciągnika (1) przekroczy linię BB’; przepustnica zostaje wówczas możliwie najszybciej zamknięta.

Maksymalny zanotowany poziom hałasu stanowi wynik pomiaru.

1.4.1.1.   Prędkość podczas testu wynosi trzy czwarte maksymalnej prędkości, która może być osiągnięta na najwyższym biegu przeznaczonym do jazdy drogowej.

1.4.1.2.   Interpretacja wyników

1.4.1.2.1.   Uwzględniając niedokładności instrumentów pomiarowych, od każdego wyniku odczytanego z urządzenia pomiarowego należy odjąć 1 dB(A).

1.4.1.2.2.   Wyniki uznaje się za ważne, jeżeli różnica dwóch następujących po sobie wyników nie przekracza 2 dB(A).

1.4.1.2.3.   Najwyższy zmierzony poziom hałasu stanowi wynik testu. Jeżeli wynik ten przekracza o 1 dB(A) maksymalny dopuszczalny poziom hałasu dla sprawdzanej kategorii ciągników, przeprowadza się dwa kolejne pomiary. Trzy z czterech przeprowadzonych pomiarów muszą mieścić się w granicach przepisanych wartości.

Pozycje pomiarowe ciągników w ruchu

1.4.2.   Pomiary hałasu ciągnika w stanie spoczynku (nie do celów homologacji typu, ale muszą być zarejestrowane).

1.4.2.1.   Stanowisko miernika poziomu dźwięku

Pomiary są przeprowadzane w pkt X, wskazanym na rysunku 2, który znajduje się w odległości 7 m od najbliższej powierzchni ciągnika.

Mikrofon znajduje się 1,2 m nad ziemią.

1.4.2.2.   Liczba pomiarów

Przeprowadza się przynajmniej dwa pomiary.

1.4.2.3.   Warunki przeprowadzenia badania odnoszące się do ciągnika

Silnik ciągnika bez regulatora prędkości uruchamia się na trzy czwarte prędkości obrotowej, przy której, według producenta, ciągnik rozwija maksymalną moc. Prędkość obrotowa silnika mierzona jest za pomocą niezależnego instrumentu pomiarowego, np. rolki i tachometru. Jeżeli silnik ma regulator prędkości, zapobiegający przekroczeniu przez silnik prędkości, przy której osiąga on swoją maksymalną moc, jest uruchamiany na maksymalnej prędkości, na którą pozwala regulator.

Przed przeprowadzeniem jakichkolwiek pomiarów silnik jest doprowadzany do swojej normalnej temperatury roboczej.

1.4.2.4.   Interpretacja wyników

Wszystkie zanotowane wyniki pomiarów poziomu dźwięku są podawane w sprawozdaniu.

Sposób obliczenia mocy silnika podaje się we właściwym miejscu. Podaje się także stan obciążenia ciągnika.

Wyniki uznaje się za ważne, jeżeli różnica dwóch następujących po sobie wyników po tej samej stronie ciągnika nie przekracza 2 dB(A).

Najwyższa zanotowana wartość stanowi wynik pomiaru.

Pozycje pomiarowe dla ciągników nieporuszających się

2.   UKŁAD WYDECHOWY (TŁUMIK)

2.1.   Jeżeli ciągnik jest wyposażony w urządzenie służące do zmniejszania hałasu wydechowego (tłumik), mają zastosowanie wymagania niniejszego punktu 2. Jeżeli we wlocie silnika znajduje się filtr powietrza, który jest konieczny do spełnienia wymogów dotyczących dopuszczalnego poziomu hałasu, filtr uważany jest za część tłumika, a wymagania niniejszego punktu mają zastosowanie także do tego filtra.

Wylot rury wydechowej musi być umiejscowiony w taki sposób, aby gazy spalinowe nie przedostały się do wnętrza kabiny.

2.2.   Rysunek układu wydechowego musi być załączony do świadectwa homologacji typu ciągnika.

2.3.   Tłumik musi być oznakowany określeniem marki oraz typu, które powinno być czytelne i nieusuwalne.

2.4.   Zastosowanie włóknistego materiału pochłaniającego w konstrukcji tłumika jest dozwolone jedynie przy spełnieniu następujących warunków:

2.4.1.

włóknisty materiał pochłaniający nie może znajdować się w tych częściach tłumika, przez które przechodzą spaliny;

2.4.2.

odpowiednie elementy muszą zapewnić, że przez cały czas stosowania tłumika materiał nie przemieszcza się;

2.4.3.

włóknisty materiał pochłaniający musi być odporny na temperaturę przynajmniej o 20 % wyższą niż temperatura działania (w stopniach Celsjusza), która może wystąpić na tym odcinku tłumika, gdzie znajduje się ten materiał.

---

(1)  Jeżeli ciągnik posiada przyczepę, nie jest to brane pod uwagę w określaniu, kiedy prosta BB’ zostaje przekraczana.

ZAŁĄCZNIK VII

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa i jej kolejne zmiany

(o których mowa w art. 6)

Dyrektywa Rady 74/151/EWG (Dz.U. L 84 z 28.3.1974, s. 25)
Dyrektywa Rady 82/890/EWG (Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 45)	Jedynie w zakresie, w jakim art. 1 ust. 1 odnosi się do przepisów dyrektywy 74/151/EWG
Dyrektywa Komisji 88/410/EWG (Dz.U. L 200 z 26.7.1988, s. 27)
Dyrektywa 97/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 277 z 10.10.1997, s. 24)	Jedynie w zakresie, w jakim art. 1 tiret pierwsze odnosi się do przepisów dyrektywy 74/151/EWG
Dyrektywa Komisji 98/38/WE (Dz.U. L 170 z 16.6.1998, s. 13)
Dyrektywa Komisji 2006/26/WE (Dz.U. L 65 z 7.3.2006, s. 22)	Jedynie art. 1

CZĘŚĆ B

Lista terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania

(o których mowa w art. 6)

Dyrektywa	Termin transpozycji	Data rozpoczęcia stosowania
74/151/EWG	8 września 1975 r.	—
82/890/EWG	22 czerwca 1984 r.	—
88/410/EWG	30 września 1988 r. (1)	—
97/54/WE	22 września 1998 r.	23 września 1998 r.
98/38/WE	30 kwietnia 1999 r. (2)	—
2006/26/WE	31 grudnia 2006 r. (3)	—

---

(1)  Zgodnie z art. 2 dyrektywy 88/410/EWG:

(2)  Zgodnie z art. 2 dyrektywy 98/38/WE:

(3)  Zgodnie z art. 5 dyrektywy 2006/26/WE:

ZAŁĄCZNIK VIII

Tabela korelacji

Dyrektywa 74/151/EWG	Dyrektywa 2006/26/WE	Niniejsza dyrektywa
art. 1		art. 1
art. 2 ust. 1		art. 2 ust. 1
	art. 5 ust. 2	art. 2 ust. 2
	art. 5 ust. 3	art. 2 ust. 3
art. 3		art. 3
art. 4		art. 4
art. 5 ust. 1		—
art. 5 ust. 2		art. 5
—		art. 6
—		art. 7
art. 6		art. 8
załączniki I–VI		załączniki I–VI
—		załącznik VII
—		załącznik VIII