a)

punkt 8.B otrzymuje brzmienie:

„B.   TRAKTOWANIE NABYWCY ZABEZPIECZENIA

Dla strony transferującej ryzyko kredytowe („nabywcy zabezpieczenia”) pozycje określa się na zasadzie lustrzanego odbicia pozycji sprzedawcy zabezpieczenia, z wyjątkiem obligacji powiązanej z ryzykiem kredytowym (CLN) (co nie skutkuje stworzeniem krótkiej pozycji u emitenta). Jeśli w danym momencie obowiązuje opcja kupna połączona z przyrostem wartości odsetek danego instrumentu (step-up), moment ten traktuje się jako termin rozliczenia ochrony. W przypadku kredytowych instrumentów pochodnych uruchamianych pierwszym niewykonaniem zobowiązania i kredytowych instrumentów pochodnych uruchamianych n-tym niewykonaniem zobowiązania, zamiast zasady lustrzanego odbicia stosuje się następującą zasadę.

Kredytowe instrumenty pochodne uruchamiane pierwszym niewykonaniem zobowiązania

Gdy dana instytucja otrzyma ochronę kredytową dla określonej liczby podmiotów referencyjnych stanowiących bazę kredytowego instrumentu pochodnego, uwarunkowaną tym, że pierwsze niewykonanie zobowiązania dotyczącego tych aktywów uruchamia płatność i że to zdarzenie kredytowe kończy umowę, instytucja może saldować ryzyko szczególne dla podmiotu referencyjnego, dla którego spośród bazowych podmiotów referencyjnych zgodnie z tabelą 1 niniejszego załącznika stosuje się najniższy procentowy narzut z tytułu ryzyka szczególnego.

Kredytowe instrumenty pochodne uruchamiane n-tym niewykonaniem zobowiązania

Jeżeli n-te niewykonanie zobowiązania uruchamia płatność z tytułu ochrony kredytowej, nabywca zabezpieczenia może saldować ryzyko szczególne jedynie wtedy, gdy zabezpieczeniem objęte było również niewykonanie zobowiązań od zobowiązania pierwszego do zobowiązania n-1 lub gdy niewykonanie zobowiązania n-1 miało już miejsce. Należy wówczas stosować określoną powyżej metodykę dotyczącą kredytowych instrumentów pochodnych uruchamianych pierwszym niewykonaniem zobowiązania, odpowiednio dostosowaną do produktów uruchamianych n-tym niewykonaniem zobowiązania.”;

b)

w pkt 14 tabelę 1 zastępuje się tabelą:

„Tabela 1

„11.

W przypadku gdy kredytowy instrument pochodny objęty portfelem handlowym stanowi część wewnętrznego instrumentu zabezpieczającego, a ochronę kredytową uznano zgodnie z dyrektywą 2006/48/WE, ryzyko kontrahenta z tytułu tego instrumentu uznaje się za zerowe. Alternatywnie, do celów obliczania wymogów kapitałowych z tytułu ryzyka kredytowego kontrahenta, instytucja może systematycznie włączać wszystkie kredytowe instrumenty pochodne objęte portfelem handlowym stanowiącym część wewnętrznego instrumentu zabezpieczającego lub zakupione jako zabezpieczenie przed ekspozycją na ryzyko kredytowe kontrahenta, jeżeli ochronę kredytową uznano zgodnie z dyrektywą 2006/48/WE.”;

„3.

W drodze odstępstwa od pkt 1 i 2, w przypadku gdy instytucja zabezpiecza ekspozycję na ryzyko kredytowe zaliczoną do portfela niehandlowego przy użyciu kredytowego instrumentu pochodnego zaksięgowanego w portfelu handlowym (stosuje wewnętrzny instrument zabezpieczający), uznaje się, że dla celów obliczenia wymogów kapitałowych ekspozycja z portfela niehandlowego nie jest zabezpieczona dopóty, dopóki instytucja nie nabędzie od uznanego zewnętrznego dostawcy ochrony kredytowego instrumentu pochodnego, który spełnia wymagania określone w części 2 pkt 19 załącznika VIII do dyrektywy 2006/48/WE w odniesieniu do ekspozycji z portfela niehandlowego. Bez uszczerbku dla drugiego zdania pkt 11 załącznika II, jeżeli taka ochrona zostaje nabyta i uznana dla celów obliczenia wymogów kapitałowych jako instrument zabezpieczający ekspozycję z portfela niehandlowego, dla tych samych celów do portfela handlowego nie zalicza się ani wewnętrznego, ani zewnętrznego zabezpieczającego instrumentu pochodnego.”.