4.8.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 202/42

(1)

Zgodnie z art. 104 Traktatu państwa członkowskie unikają nadmiernego deficytu budżetowego.

(2)

Pakt na rzecz stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia solidnych finansów państwa jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu, sprzyjającego tworzeniu nowych miejsc pracy.

(3)

Procedura nadmiernego deficytu określona w art. 104 Traktatu oraz wyjaśniona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (1), które jest częścią Paktu na rzecz stabilności i wzrostu, przewiduje podjęcie decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu. Załączony do Traktatu Protokół w sprawie procedury nadmiernego deficytu zawiera dalsze postanowienia dotyczące wdrażania procedury nadmiernego deficytu. Szczegółowe zasady i definicje w zakresie stosowania postanowień tego Protokołu określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3605/93 (2).

(4)

Przeprowadzona w 2005 r. reforma Paktu na rzecz stabilności i wzrostu miała na celu wzmocnienie jego skuteczności i podstaw gospodarczych oraz ochronę stabilności finansów publicznych w perspektywie długoterminowej. W szczególności jej celem było, by na wszystkich etapach procedury nadmiernego deficytu w pełni uwzględniono kontekst gospodarczy i budżetowy. W związku z powyższym Pakt na rzecz stabilności i wzrostu zawiera ramy wspierające realizację polityki rządu mającej na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(5)

Postanowienia art. 104 ust. 5 Traktatu nakładają na Komisję obowiązek skierowania opinii do Rady w przypadku uznania przez Komisję, że w państwie członkowskim istnieje nadmierny deficyt lub że taki deficyt może wystąpić. Uwzględniwszy swoje sprawozdanie opracowane zgodnie z art. 104 ust. 3 Traktatu oraz opinię Komitetu Ekonomiczno-Finansowego wydaną zgodnie z art. 104 ust. 4 Traktatu, Komisja stwierdziła, że na Malcie istnieje nadmierny deficyt. W związku z tym dnia 24 czerwca 2009 r. Komisja przedstawiła Radzie stosowną opinię w sprawie Malty (3).

(6)

Artykuł 104 ust. 6 Traktatu stanowi, że Rada po dokonaniu ogólnej oceny, a przed podjęciem decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu, powinna rozważyć wszelkie uwagi zgłaszane przez dane państwo członkowskie. W przypadku Malty ogólna ocena prowadzi do wniosków zawartych w niniejszej decyzji.

(7)

Według danych przekazanych przez władze Malty w marcu 2009 r., a następnie potwierdzonych przez Eurostat, deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych na Malcie wyniósł w 2008 r. 4,7 % PKB, znacznie przekraczając wartość referencyjną wynoszącą 3 % PKB. Deficyt nie zbliża się do wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB, a jej przekroczenie nie może zostać zakwalifikowane jako mające wyjątkowy charakter w rozumieniu postanowień Traktatu i Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. W szczególności przekroczenie to nie wynika z nadzwyczajnego zdarzenia ani ze znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w 2008 r. w rozumieniu Traktatu oraz Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. W rzeczywistości wzrost realnego PKB w latach 2005–2007 wynosił ponad 3 % rocznie i przewyższał znacznie poziom potencjalnego wzrostu. W 2008 r. nastąpiło spowolnienie tempa wzrostu gospodarczego, lecz nadal był on dodatni i wyniósł 1,6 %, a zgodnie z najnowszymi danymi – został skorygowany w górę do 2,5 %. Ponadto nie można uznać, że przekroczenie wartości referencyjnej ma charakter tymczasowy. Zgodnie z prognozą służb Komisji z wiosny 2009 r. oczekuje się, że w okresie objętym prognozą wskaźnik deficytu się zmniejszy, lecz pozostanie powyżej wartości referencyjnej i wyniesie 3,6 % PKB w 2009 r. oraz – przy zwyczajowym założeniu niezmiennego kursu polityki – 3,2 % PKB w 2010 r. Przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące deficytu nie jest zatem spełnione.

(8)

Od 2003 r. dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych kształtuje się powyżej wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB i w 2008 r. wyniósł 64,1 % PKB. Zgodnie z prognozą służb Komisji z wiosny 2009 r. przewiduje się, że dług sektora instytucji rządowych i samorządowych będzie się powiększał i w 2010 r. sięgnie prawie 69 % PKB. Nie można uznać, że wskaźnik zadłużenia zmniejsza się dostatecznie i zbliża się do wartości referencyjnej w zadowalającym tempie w rozumieniu Traktatu i Paktu na rzecz stabilności i wzrostu. Dlatego też przewidziane w Traktacie kryterium dotyczące długu nie jest spełnione.

(9)

Zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 „istotne czynniki” mogą zostać uwzględnione w procesie podejmowania decyzji Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu wyłącznie wtedy, gdy spełniony jest podwójny warunek: deficyt zbliża się do wartości referencyjnej oraz przekroczenie przez niego tej wartości ma charakter tymczasowy. W przypadku Malty ten podwójny warunek nie jest spełniony. Dlatego też istotne czynniki nie zostały uwzględnione w procesie podejmowania wymienionej decyzji,