26.4.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 112/19

(1)

Stosownie do rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych (rezolucja RB NZ) 1244 na początku listopada 2005 r. poprzez mianowanie wysłannika ONZ ds. statusu Kosowa, Marttiego Ahtisaariego, uruchomiono proces zmierzający do ustalenia przyszłego statusu Kosowa. Powodzenie tego procesu jest niezbędne nie tylko do zapewnienia mieszkańcom Kosowa jaśniejszych perspektyw, ale także dla ogólnej stabilności w regionie.

(2)

Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie nadal w pełni zaangażowana w Kosowie do wygaśnięcia okresu obowiązywania rezolucji RB NZ 1244. ONZ zasygnalizowała jednak, że nie będzie już podejmowała wiodącej roli w Kosowie po ustaleniu jego statusu. UE ma istotny interes w doprowadzeniu do pozytywnego wyniku tego procesu, a także obowiązek przyczynienia się do niego oraz ma środki na ten cel. Prawdopodobne jest, że wkład UE oraz jej partnerów będzie znaczny. UE będzie musiała zatem podjąć istotną rolę w Kosowie, działając w złożonych okolicznościach. Może ona przejąć odpowiedzialność za istotne działania, w szczególności w obszarze przestrzegania prawa i działalności policji.

(3)

Proces stabilizacji i stowarzyszenia (zwany dalej „PSiS”) stanowi ramy strategiczne polityki UE wobec regionu Bałkanów Zachodnich, a instrumenty wchodzące w jego skład są dostępne dla Kosowa i obejmują partnerstwo europejskie, dialog polityczny i techniczny w ramach mechanizmu śledzenia PSiS, dotyczący między innymi standardów praworządności, jak również powiązane wspólnotowe programy pomocowe.

(4)

W czerwcu 2005 r. Rada Europejska podkreśliła, że w perspektywie średniookresowej Kosowo będzie nadal potrzebować międzynarodowej obecności cywilnej i wojskowej dla zapewnienia bezpieczeństwa, w szczególności ochrony mniejszości, wspomagania bieżącego wprowadzania w życie norm oraz sprawowania właściwego nadzoru nad przestrzeganiem postanowień zawartych w umowie o statusie. W tej kwestii Rada Europejska podkreśliła gotowość UE do pełnego uczestnictwa w tym procesie, w ścisłej konsultacji z zainteresowanymi partnerami i organizacjami międzynarodowymi.

(5)

W dniu 7 listopada 2005 r. Rada z zadowoleniem przyjęła obszerne sprawozdanie dotyczące sytuacji w Kosowie, przedstawione przez ambasadora Kaia Eide, i wyraziła swoje pełne poparcie dla wyrażonego przez Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych zamiaru rozpoczęcia procesu politycznego mającego doprowadzić do określenia przyszłego statusu Kosowa.

(6)

Z uwagi na możliwość zwiększenia przez UE jej zaangażowania w Kosowie, w dniu 7 listopada 2005 r. Rada zachęciła także Wysokiego Przedstawiciela/Sekretarza Generalnego (zwanego dalej „WP/SG”) oraz Komisję do kontynuacji ich pracy polegającej na określaniu ewentualnej przyszłej roli i wkładu UE, w tym w obszarach związanych z policją, praworządnością i gospodarką, oraz do składania Radzie w najbliższej przyszłości wspólnych wniosków.

(7)

W dniu 6 grudnia 2005 r. WP/SG wraz z Komisją przedłożyli Radzie sprawozdanie zatytułowane „Przyszła rola i wkład UE w Kosowie”. Sprawozdanie przedstawiło zarys przyszłego zaangażowania UE w Kosowie. Podkreśla ono pragnienie możliwie jak największego unormowania stosunków UE z Kosowem poprzez wykorzystanie wszystkich instrumentów dostępnych w ramach PSiS. Dodatkowo podkreśla też potrzebę poczynienia przygotowań do przyszłej misji EPBiO, również poprzez utworzenie i wysłanie regularnego zespołu ds. planowania na tyle wcześnie, aby rozpocząć planowanie zintegrowanej misji UE w zakresie między innymi praworządności i policji.

(8)

W dniu 12 grudnia 2005 r. Rada ponownie potwierdziła swoje pełne poparcie dla procesu politycznego zmierzającego do określenia przyszłego statusu Kosowa oraz dla Marttiego Ahtisaariego. Ponownie potwierdziła również zdecydowany zamiar pełnego uczestnictwa w określaniu statusu Kosowa oraz gotowość do ścisłego włączenia się w negocjacje oraz wprowadzanie w życie przyszłego statusu Kosowa za pośrednictwem przedstawiciela UE odpowiedzialnego za ten proces. Rada po raz kolejny podkreśliła niezwykłą wagę ciągłego wprowadzania w życie standardów, zarówno w chwili obecnej, jak i w przyszłości, w celu wspierania postępów w osiąganiu standardów europejskich. W szczególności tymczasowe instytucje autonomicznej administracji muszą osiągać dalszy postęp w zakresie ochrony mniejszości, pełnego poszanowania zasady praworządności, przejrzystej administracji publicznej wolnej od ingerencji politycznej, klimatu sprzyjającego powrotom uchodźców oraz ochrony zabytków kultury i miejsc kultu religijnego.

(9)

Na posiedzeniu w dniu 12 grudnia 2005 r. Rada także „z zadowoleniem przyjęła wspólne sprawozdanie SG/WP oraz Komisji dotyczące przyszłej roli UE i jej działań w Kosowie. Rada zwróciła się do SG/WP oraz Komisji o dokonywanie dalszej analizy tych zagadnień we współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi, w szczególności w obszarach policji i praworządności (w tym planowania interwencyjnego dla możliwej misji EPBiO), rozwoju gospodarczego i wspomagania europejskiej perspektywy dla Kosowa, oraz utrzymywania aktywnego zaangażowania odpowiednich organów Rady w zapewnianie stałej gotowości UE do pełnienia roli w Kosowie”.

(10)

W dniach od 19 do 27 lutego 2006 r. Rada i Komisja przeprowadziły w Kosowie wspólną misję rozpoznawczą dotyczącą ewentualnego przyszłego zaangażowania EPBiO i Wspólnoty w szerszym zakresie praworządności. Sprawozdanie z misji rozpoznawczej zaleca między innymi utworzenie przez UE zespołu ds. planowania mającego za zadanie zapewnienie, aby podejmowanie decyzji przez UE opierało się na solidnych i dobrze przeanalizowanych podstawach zgodnie z procesem ustalania przyszłego statusu.

(11)

Specjalny Przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ pan Jessen-Petersen w liście do WP/SG z dnia 4 kwietnia 2006 r. z zadowoleniem odnotował zaangażowanie UE w rozmowy na temat przyszłego międzynarodowego zaangażowania w Kosowie i zachęcił UE do wysłania do Prisztiny zespołu UE ds. planowania dla Kosowa (ZPUE dla Kosowa).

(12)

W trakcie misji rozpoznawczej i innych konsultacji z UE tymczasowe instytucje autonomicznej administracji zaznaczyły, że z zadowoleniem przyjmą zespół UE ds. planowania mający za zadanie dalsze prowadzenie planowania interwencyjnego dla ewentualnej misji EPBiO w zakresie praworządności.

(13)

Utworzenie ZPUE dla Kosowa w żaden sposób nie przesądzi wyniku procesu określania przyszłego statusu ani też przyszłej decyzji UE dotyczącej uruchomienia misji EPBiO w Kosowie.

(14)

Zgodnie z wytycznymi z posiedzenia Rady Europejskiej w Nicei w dniach 7 i 9 grudnia 2000 r., niniejsze wspólne działanie powinno określić rolę SG/WP, zgodnie z art. 18 ust. 3 i art. 26 traktatu.

(15)

Artykuł 14 ust. 1 traktatu wymaga określenia kwoty referencyjnej dla całego okresu wprowadzania w życie wspólnego działania. Wskazanie kwot, które mają być finansowane z budżetu wspólnotowego, obrazuje wolę organu prawodawczego i jest uzależnione od dostępności przydzielonych środków w danym roku budżetowym.

(16)

Należy w jak największym stopniu wykorzystać sprzęt pozostały z innych trwających lub zakończonych działań operacyjnych UE, zwłaszcza misji EUPOL PROXIMA, EUPAT i EUPM, przy uwzględnieniu potrzeb operacyjnych i zasad należytego zarządzania finansami.

(17)

Mandat ZPUE dla Kosowa będzie wykonywany w sytuacji, w której przestrzeganie zasady praworządności nie jest w pełni zagwarantowane, co może zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 traktatu,

—

rozpoczęcie planowania, w tym niezbędnych procesów zamówień w celu zapewnienia niezakłóconego przejścia między niektórymi zadaniami Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie (UNMIK) a ewentualną operacją UE zarządzania kryzysem w zakresie praworządności i w innych dziedzinach, jakie może określić Rada w trakcie procesu ustalania przyszłego statusu,

—

udzielanie w miarę potrzeby porad technicznych, aby umożliwić UE udział, wsparcie oraz podtrzymanie dialogu z UNMIK na temat jej planów redukcji i przekazania jej uprawnień instytucjom lokalnym.

1)

Inicjowanie dialogu ze społecznością międzynarodową, instytucjami w Kosowie i zainteresowanymi podmiotami miejscowymi na temat ich poglądów i opinii dotyczących kwestii operacyjnych związanych z przyszłymi ustaleniami.

2)

Uważne śledzenie i analizowanie planowania UNMIK pod koniec jej mandatu oraz czynne doradztwo.

3)

Rozpoczęcie planowania w celu umożliwienia niezakłóconego przeniesienia uprawnień z niektórych zadań UNMIK na przyszłą operację UE w zakresie zarządzania kryzysem w zakresie praworządności i w innych dziedzinach, jakie może określić Rada w trakcie procesu ustalania przyszłego statusu.

4)

Rozpoczęcie prac nad określeniem ewentualnych elementów mandatów, celów, konkretnych zadań i programów oraz zasobów personelu ewentualnej operacji UE zarządzania kryzysem, w tym projektu budżetu, które można później wykorzystywać jako podstawę do podjęcia decyzji przez UE. W tym kontekście ZPUE dla Kosowa rozpoczyna przygotowania do opracowania strategii wycofania.

5)

Opracowywanie i przygotowywanie wszelkich możliwych aspektów wymogów dotyczących zamówień dla ewentualnej operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem.

6)

Zapewnienie odpowiedniego wsparcia logistycznego dla ewentualnej operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem, również poprzez utworzenie bazy magazynowej umożliwiającej przechowywanie, konserwację i naprawy sprzętu, także przekazanego z innych bieżących lub zakończonych operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem, w przypadkach gdy przyczyni się to do ogólnej skuteczności i sprawności ewentualnej operacji UE w zakresie zarządzania kryzysem.

7)

Sporządzanie i przygotowywanie analiz zagrożenia i ryzyka pod kierunkiem Centrum Sytuacyjnego UE (SITCEN) oraz Biura Bezpieczeństwa Rady, dotyczących różnych elementów ewentualnej operacji zarządzania kryzysem oraz opracowywanie orientacyjnego budżetu obejmującego koszty zapewnienia bezpieczeństwa (korzystając z doświadczeń misji OBWE w Kosowie oraz UNMIK).

8)

Przyczynianie się do całościowego i zintegrowanego podejścia UE, z uwzględnieniem pomocy w obszarach policji i sądownictwa udzielanej w ramach PSiS.

9)

W kontekście planowania interwencyjnego ewentualnej operacji zarządzania kryzysem w Kosowie – wymiana, w miarę potrzeby, konkretnej pomocy z operacjami zarządzania kryzysem lub misjami rozpoznawczymi/przygotowawczymi przed rozpoczęciem operacji zarządzania kryzysem. Pomoc ta zostaje wyraźnie uzgodniona przez szefa ZPUE dla Kosowa i jest przewidziana na określony okres.

—

biuro szefa ZPUE dla Kosowa,

—

zespół ds. policji,

—

zespół ds. wymiaru sprawiedliwości,

—

zespół administracyjny.

—

biuro w Prisztinie,

—

biuro koordynacyjne w Brukseli.