7.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 307/205

(1)

Pismem z dnia 22 stycznia 2002 r. Francja zgłosiła Komisji Europejskiej program pomocy w celu ratowania przewoźnika lotniczego spółki dominującej AOM Air Liberté (zwanego dalej „Air Lib” lub „przewoźnikiem”).

(2)

Ponieważ środek ten został wprowadzony w życie niezgodnie z prawem, przed zatwierdzeniem go przez Komisję, zarejestrowano go jako pomoc niezgłoszoną pod numerem NN 42/2002

(3)

W piśmie z dnia 24 stycznia 2003 r. Komisja poinformowała Francję o swojej decyzji o wszczęciu postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w odniesieniu do tego środka.

(4)

Decyzja Komisji w sprawie wszczęcia postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia swych uwag w sprawie przedmiotowej pomocy w terminie jednego miesiąca od daty opublikowania, tzn. do dnia 11 maja 2003 r.

(5)

W pismach z dnia 9. i 12. maja 2003 r. Komisja otrzymała uwagi w tej sprawie od zainteresowanej strony trzeciej. Na żądanie Komisji sformułowane w dniu 21 maja, wspomniana wyżej strona trzecia wyraziła zgodę na ujawnienie swoich uwag. Zostały one przekazane Francji w piśmie z dnia 23 czerwca 2003 r. z terminem miesięcznym na ich skomentowanie. Jednocześnie w piśmie z dnia 19 maja 2003 r. Francja przekazała swoją odpowiedź w sprawie wszczęcie postępowania.

(6)

(7)

W wyniku decyzji podjętej przez akcjonariuszy, w szczególności linii lotniczych Swissair, o zaprzestaniu strategii inwestowania oraz wobec braku nowych inwestorów, w odniesieniu do spółek Air Liberté AOM (dawniej AOM Minerve), Air Liberté i pięciu spółek zależnych, w dniu 19 czerwca 2001 r. Sąd Handlowy w Créteil wszczął procedurę upadłościową. Następnie, w dniu 27 lipca 2001 r., za symboliczną sumę jednego franka, sąd powierzył aktywa upadłych spółek spółce Holco, a następnie każdej zależnej od niej spółce. W dniu 24 sierpnia 2001 r. została utworzona w tym celu Air Lib (nazwa handlowa spółki dominującej AOM Air Liberté S.A.), spółka zależna od Holco SAS będącej w posiadaniu prawie w 100 % przez pana Corbet.

(8)

W dniu 1 sierpnia 2001 r. sąd zatwierdził również zasadę transakcji proponowanej przez byłych akcjonariuszy, zgodnie z którą Swissair zobowiązywał się do przekazania sumy 1,5 mld FRF (tzn. 228,7 mln EUR). W rzeczywistości, na początku września 2001 r., przed ogłoszeniem swojej upadłości, Swissair przekazał jedynie 1,050 MF (tzn. 160 mln EUR). W wyniku braku funduszy oraz wobec dodatkowych trudności spowodowanych wydarzeniami z 11 września 2001 r., przewoźnik prognozował straty na lata 2001 i 2002. Francja wprowadziła zatem pomoc na rzecz ratowania przewoźnika; pomoc, trwająca maksymalnie sześć miesięcy z możliwością przedłużenia, wynosząca maksymalnie 30,5 mln EUR (200 mln FRF), została przekazana w dniu 9 stycznia 2002 r. w wysokości 16,5 mln EUR; pozostała kwota wynosząca 14 mln EUR została przekazana w dniu 28 lutego 2002 r. Pomoc ta pokryła prawdopodobnie jedynie część krótkoterminowych potrzeb przewoźnika. Wobec braku jakiegokolwiek powiadomienia o planie restrukturyzacji przedsiębiorstwa oraz braku dowodu na spłacanie pożyczki, w dniu 9 lipca 2002 r. Komisja zawiadomiła Francję, że sprawa jest rozpatrywana pod kątem nielegalnie przyznanej pomocy na restrukturyzację.

(9)

Według informacji dostępnych w prasie lub na stronie internetowej przewoźnika, w rzeczywistości wydaje się, że przewoźnik uruchomił liczne nowe linie; początkowo od zimy 2001 r. była to linia do Afryki Północnej, następnie od kwietnia 2002 r., przedsiębiorstwo Air Lib Express we Francji proponowało tanie przeloty (low cost); w końcu, począwszy od końca października 2002 r. Air Lib wprowadziło loty low cost z Paryża do Włoch. W międzyczasie okazało się także, że nie zostały prawdopodobnie spłacone zobowiązania handlowe lub zostały przyznane szczególne korzyści: przełożenie płatności składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki wpłacone przez Air France, zwolnienie z VAT... W rezultacie, według wiadomości podawanych w prasie, na dzień 1 listopada 2002 r. dług Air Lib w stosunku do organizacji i przedsiębiorstw państwowych miał wynosić ogółem około 90 mln EUR. Rozważana była również możliwość przejęcia Air Lib przez grupę holenderską IMCA, akcjonariusza wspólnotowego.

(10)

W swoich uwagach skierowanych do Komisji, zainteresowana strona trzecia, francuski przewoźnik lotniczy S.A. Corse Air International („Corsair”), przekazała przede wszystkim dokumenty prawne przedstawiające postępowanie sądowe wszczęte przed sądem francuskim. Na początku 2003 r. Corsair pozwał Air Lib przed Sąd Handlowy w Créteil w celu stwierdzenia istnienia niezgodnej z prawem pomocy, z której skorzystał według niego Air Lib oraz w celu spowodowania jej zwrotu, jak również zaprzestania wymienionych powyżej działań handlowych, które Corsair uważał za nieuczciwe praktyki wynikające ze wspomnianej wyżej niezgodnej z prawem pomocy.

(11)

Zgodnie z orzeczeniem z dnia 12 lutego 2003 r. oraz w wyniku między innymi postępowania wszczętego z inicjatywy Komisji, sąd uznał się za niekompetentny. Przedstawiając informacje Corsair pragnął spowodować zajęcie stanowiska przez Komisję, powołując się na fakt, że decyzja sądu wydawała mu się sprzeczna z jego praktyką decyzyjną i z orzecznictwem wspólnotowym.

(12)

Corsair przedstawił również argumenty wspierające opinie krytyczne Komisji dotyczące początkowej pomocy państwa, rozwoju handlowego przedsiębiorstwa i innych wspierających środków podatkowych i socjalnych, z których miałoby ono korzystać.

(13)

W dniu 19 maja 2003 r. władze francuskie powiadomiły Komisję, że ponieważ projekt przejęcia Air Lib przez IMCA nie doszedł do skutku, w dniu 5 lutego 2003 r. nie przedłużyły Air Lib jego czasowej licencji na prowadzenie działalności, której ważność dobiegała końca. Z tej przyczyny oraz wobec poważnych trudności finansowych, w dniu 13 lutego 2003 r. Air Lib ogłosiło swoje bankructwo przed Sadem Handlowym w Créteil, który w dniu 17 lutego postawił przedsiębiorstwo w stan likwidacji; likwidacja ta została potwierdzona w apelacji z dnia 4 kwietnia.

(14)

Ponieważ żadna procedura podjęcia na nowo działalności nie wydawała się możliwa, w dniu 30 marca 2003 r. koordynator lotnisk Paryża przystąpił do ponownego rozdzielenia puli około 35 000 uwolnionych przydziałów czasowych.

(15)

Francja wskazała zatem, że według niej formalne postępowanie wyjaśniające wszczęte w dniu 21 stycznia 2003 r. staje się od tego momentu bezprzedmiotowe, gdyż sądowe postępowanie likwidacyjne jest jednym z rozwiązań przewidzianych w wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa dla ratowania przedsiębiorstw.

(16)

Komisja stwierdza, że zakończenie działalności beneficjenta nastąpiło bez jakiegokolwiek przejęcia go przez stronę trzecią w ramach postępowania sądowego lub postępowania innego rodzaju. Skończyły się zatem wszelkie możliwe zakłócenia konkurencji wynikające ze środka podjętego przez władze francuskie na rzecz Air Lib.

(17)

Ponadto Komisja przypomina, że ust. 23 wytycznych wspólnotowych w sprawie pomocy państwa dla celów ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, opublikowanych w 1999 r. (3) określa istotnie, że likwidacja przedsiębiorstwa jest jednym z powodów wygaśnięcia pomocy mającej na celu ratowanie przedsiębiorstwa.

(18)

W związku z powyższym formalne postępowanie wyjaśniające wszczęte w dniu 21 stycznia 2003 r. na mocy art. 88 ust. 2 Traktatu WE stało się bezprzedmiotowe,