28.1.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 25/16

(1)

W dniu 29 kwietnia 2004 r. Komisja ogłosiła, w formie zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2), o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) oraz ich zasadniczych części, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL).

(2)

Postępowanie zostało wszczęte w wyniku skargi wniesionej w marcu 2004 r. przez czterech producentów wspólnotowych reprezentujących znaczną część, w tym wypadku ponad 60 %, łącznej wspólnotowej produkcji wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) oraz ich zasadniczych części, tj.: podwozi i mechanizmów hydraulicznych (zwanych dalej „wnoszący skargę”). Skarga zawierała dowody potwierdzające dumping wspomnianego produktu i powstałą w związku z nim szkodę materialną, które uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania producentów wspólnotowych wnoszących skargę, innych wspólnotowych producentów, zainteresowanych producentów eksporterów, importerów oraz użytkowników oraz przedstawicieli ChRL. Z uwagi na dużą liczbę znanych producentów eksporterów w ChRL w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano utworzenie próby do celów określenia dumpingu, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Jednakże jedynie czterej chińscy producenci eksporterzy współpracowali w czasie dochodzenia i w związku z tym uznano, że tworzenie próby nie jest konieczne. Zainteresowanym stronom stworzono możliwość przedstawienia stanowisk na piśmie oraz zgłoszenia wniosków o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Wielu producentów eksporterów w ChRL, producentów wspólnotowych, importerów, użytkowników, a także stowarzyszenie importerów przedstawiło swoje uwagi na piśmie. Wszystkie strony, które złożyły stosowny wniosek w wyżej wskazanym terminie oraz podały szczególne powody na jego uzasadnienie, uzyskały możliwość przesłuchania.

(5)

Komisja zbierała informacje przy wykorzystaniu kwestionariuszy oraz formularzy wniosków o status gospodarki rynkowej i indywidualne traktowanie, stosownie do przypadku, przesłanych wszystkim znanym jej stronom. Uzyskane informacje zostały zweryfikowane w zakresie, w jakim było to możliwe i niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody i interesu Wspólnoty. W tym względzie Komisja otrzymała wyczerpujące odpowiedzi na kwestionariusz oraz wypełnione formularze wniosków, stosownie do przypadku, od następujących przedsiębiorstw:

(6)

Wizyty weryfikacyjne przeprowadzono w obiektach wszystkich współpracujących producentów eksporterów w ChRL i wszystkich producentów wspólnotowych.

(7)

Wobec konieczności ustalenia wartości normalnej dla producentów eksporterów w ChRL, którym nie został przyznany status gospodarki rynkowej, przeprowadzono weryfikację w obiektach producenta w Kanadzie, przyjętej jako kraj analogiczny, a mianowicie w:

(8)

Badaniem dumpingu i szkody objęto okres od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. (zwany dalej „okresem objętym dochodzeniem”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody dotyczyła okresu od dnia 1 stycznia 2000 r. do końca okresu objętego dochodzeniem (zwanego dalej „rozpatrywanym okresem”).

(9)

Wózki jezdniowe ręczne (paletowe) są używane do obsługi i podawania materiałów normalnie umieszczanych na paletach. Nie posiadają one własnego napędu, tzn. są popychane i przeciągane siłą ludzkich mięśni. Wózki jezdniowe ręczne (paletowe) składają się z czterech zasadniczych części: podwozia (wykonanego ze stali), mechanizmów hydraulicznych, dyszli i kół. Zasadniczymi częściami są podwozie, na którym umieszcza się paletę oraz mechanizm hydrauliczny umożliwiający podnoszenie ładunku przy wykorzystaniu układu przekładni.

(10)

Rozpatrywanym produktem są wózki jezdniowe ręczne (paletowe), bez napędu własnego, używane do obsługi i podawania materiałów normalnie umieszczanych na paletach, oraz ich zasadnicze części, tzn. podwozie, mechanizmy hydrauliczne, pochodzące z ChRL (zwane dalej „rozpatrywanym produktem”), normalnie zgłaszane w ramach kodów CN ex 8427 90 00ex 8431 20 00. Istnieją różne typy wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) i ich zasadniczych części, zależnie przede wszystkim od udźwigu, długości wideł, rodzaju stali wykorzystanej do budowy podwozia, rodzaju mechanizmu hydraulicznego, rodzaju kół i wyposażenia w hamulec. Jednakże wszystkie rodzaje posiadają takie same podstawowe cechy fizyczne i formy zastosowania. W związku z tym do celów niniejszego dochodzenia wszystkie istniejące typy są rozpatrywane jako jeden produkt.

(11)

W toku dochodzenia niektóre zainteresowane strony zgłosiły uwagi odnośnie do definicji rozpatrywanego produktu. Strony te stwierdziły, że podwozia i mechanizmy hydrauliczne nie powinny mieścić się w zakresie definicji rozpatrywanego produktu, ponieważ: a) rynki podwozi i mechanizmów są inne niż rynek wózków jezdniowych ręcznych (paletowych); b) produkcją wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) i podwozi i/lub mechanizmów hydraulicznych zajmują się inne przedsiębiorstwa, w szczególności, chińscy producenci eksporterzy nie wywożą podwozi ani mechanizmów hydraulicznych do Wspólnoty; oraz c) zarówno podwozia, jak i mechanizmy hydrauliczne są również wykorzystywane w innych produktach, nie tylko w wózkach jezdniowych ręcznych (paletowych).

(12)

W odniesieniu do argumentu, że dla podwozi i mechanizmów hydraulicznych istnieją różne rynki, należy zaznaczyć, że Komisji nie dostarczono dowodów świadczących o tym, że dla tych części funkcjonują odrębne rynki dla użytkowników. Przeciwnie, z uwag przedstawionych przez wszystkie strony wynika, że producenci wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) również produkują te zasadnicze części oraz, w niektórych przypadkach, dostarczają je jako części zamienne do produkowanych przez siebie wózków. Jest bardzo trudne, a nawet niemożliwe, dopasowanie podwozia lub mechanizmu hydraulicznego pochodzącego od jednego producenta do wózka jezdniowego ręcznego (paletowego) wyprodukowanego przez innego producenta. Producenci zazwyczaj dostarczają zasadnicze części odbiorcom nabywającym ich produkty.

(13)

W odniesieniu do drugiego argumentu dotyczącego producentów podwozi i mechanizmów hydraulicznych należy stwierdzić, że ze zweryfikowanych informacji uzyskanych od producentów eksporterów wynika, że wszyscy producenci eksporterzy objęci niniejszym dochodzeniem sami produkują podwozia, a większość z nich również mechanizmy hydrauliczne. Chociaż mogą istnieć niezależni producenci tych części, ich produkcja jest dostosowana do konkretnych potrzeb producentów wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) i z tego względu te części są rzadko sprzedawane na otwartym rynku. Ponadto dochodzenie wykazało, że takie części były wywożone do Wspólnoty przez niektórych współpracujących producentów eksporterów. Dlatego z zebranych dowodów wynika, że ten drugi argument również powinien być odrzucony.

(14)

W odniesieniu do trzeciego argumentu, że podwozia i mechanizmy hydrauliczne są także wykorzystywane w innych produktach, należy stwierdzić, że produkty podane przez zainteresowane strony jako przykłady całkowicie różnią się od wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) nie tylko pod względem cech fizycznych, lecz także form zastosowania. Nawet jeżeli te produkty są również wyposażone w systemy hydrauliczne i stalowe podwozia, zarówno jedne, jak i drugie mają inne rozmiary, kształty i udźwig od tych, które stosuje się w wózkach jezdniowych ręcznych (paletowych) i z tego względu nie byłyby uwzględnione w podanej powyżej definicji rozpatrywanego produktu. Wobec tego, na podstawie dostępnych informacji i zgodnie z tym, co stwierdzono powyżej, wydaje się zupełnie nieprawdopodobne, by mechanizmy hydrauliczne i/lub podwozia przystosowane do wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) mogły być jako takie wykorzystywane w innych produktach.

(15)

W związku z tym uwagi zainteresowanych stron zostały przeanalizowane, jednak nie stanowią one uzasadnienia dla zmiany wstępnego wniosku w sprawie rozpatrywanego produktu, sformułowanego powyżej w motywie 10.

(16)

Nie dopatrzono się żadnych różnic między rozpatrywanym produktem a wózkami jezdniowymi ręcznymi (paletowymi) i zasadniczymi częściami do nich, produkowanymi i sprzedawanymi na krajowym rynku Kanady, czyli kraju analogicznego. W rzeczywistości te wózki jezdniowe ręczne (paletowe) i zasadnicze części do nich charakteryzują się takimi samymi podstawowymi cechami fizycznymi i mają takie same zastosowania jak te, które wywozi się do Wspólnoty.

(17)

Podobnie, nie dopatrzono się żadnych różnic między rozpatrywanym produktem a wózkami jezdniowymi ręcznymi (paletowymi) i zasadniczymi częściami do nich, produkowanymi przez wnoszących skargę i sprzedawanymi na rynku Wspólnoty. Zarówno jedne, jak i drugie charakteryzują się takimi samymi cechami fizycznymi i mają takie same formy zastosowania.

(18)

W związku z tym wózki jezdniowe ręczne (paletowe) i zasadnicze części do nich, sprzedawane na krajowym rynku Kanady, oraz wózki jezdniowe ręczne (paletowe) i zasadnicze części do nich, produkowane i sprzedawane we Wspólnocie, uznaje się za podobne do rozpatrywanego produktu w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(19)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL normalną wartość ustala się zgodnie z ust. 1–6 tego artykułu dla tych producentów, którzy zostaną uznani za spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tzn. jeżeli zostanie wykazane, że w wypadku danego producenta przeważają warunki gospodarki rynkowej w odniesieniu do produkcji oraz sprzedaży produktu podobnego. Kryteria, których spełnienie firmy wnioskujące muszą udowodnić, przedstawiono poniżej w formie skrótowej i jedynie w celach informacyjnych:

(20)

Czterej chińscy producenci zwrócili się z wnioskiem o przyznanie statusu gospodarki rynkowej, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w wyznaczonym terminie odpowiedzieli na formularz wniosku o status gospodarki rynkowej dla producentów eksporterów.

(21)

Komisja poszukiwała wszelkich informacji uznanych za niezbędne i sprawdziła wszystkie informacje przedstawione we wnioskach o status gospodarki rynkowej w obiektach przedsiębiorstw, o których mowa.

(22)

Ustalono, że we wszystkich czterech przedsiębiorstwach, ogólnie rzecz biorąc, wszelkie decyzje dotyczące cen i kosztów były podejmowane bez znaczącej ingerencji państwa, w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. c), oraz że ceny i koszty odzwierciedlały wartości rynkowe. Koszty produkcji i sytuacja finansowa tych przedsiębiorstw nie podlegała znaczącym zakłóceniom wynikającym z przejścia z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej, istniały przepisy prawne dotyczące upadłości i własności gwarantujące pewność i stabilność prawną oraz przeliczanie walut dokonywane było po kursie rynkowym. Niemniej jednak żadne z czterech przedsiębiorstw nie spełniło kryterium 2, dotyczącego prowadzenia dokumentacji księgowej niezależnie kontrolowanej zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (zwane dalej „MSR”). Stwierdzono, że w przedsiębiorstwach miały miejsce naruszenia jednego lub kilku następujących standardów: MSR 1, MSR 2, MSR 8, MSR 16, MSR 21, MSR 32 i MSR 36. W związku z tym uznano, że żadne z czterech niżej wymienionych przedsiębiorstw nie spełniło warunków ustanowionych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego:

(23)

Zainteresowani producenci eksporterzy i przemysł Wspólnoty uzyskali możliwość przedstawienia swoich uwag w odniesieniu do powyższych ustaleń.

(24)

Wszyscy czterej producenci eksporterzy twierdzili, że dokonane ustalenia są nieprawidłowe i że należy im przyznać status gospodarki rynkowej.

(25)

Jeden z producentów eksporterów uważał, że ostatecznym celem przepisów art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego jest ustalenie, czy przedsiębiorstwa reagują na sygnały rynkowe bez ingerencji państwa. Pięć kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, w szczególności kryterium 2 dotyczące standardów rachunkowości, należy w związku z tym zawsze interpretować w świetle tego ostatecznego celu. Ponieważ nie stwierdzono żadnej ingerencji państwa, przedsiębiorstwu należy przyznać status gospodarki rynkowej.

(26)

Należy zaznaczyć, że każde z pięciu kryteriów wymienionych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego jest niezależne od pozostałych i musi być spełnione, by można było przyznać status gospodarki rynkowej. Ingerencja państwa jako taka nie jest wymieniona ani w formie odrębnego kryterium, ani jako warunek, który mógłby mieć nadrzędne znaczenie względem pozostałych kryteriów. Jeżeli brak ingerencji państwa byłby warunkiem wystarczającym do przyznania statusu gospodarki rynkowej, żadne inne kryteria nie byłyby potrzebne. Co więcej, wyraźny brak wdrożenia MSR i przestrzegania zasad prowadzenia rachunkowości obowiązujących w ChRL może być również uznany za formę ingerencji państwa w warunkach normalnego funkcjonowania gospodarki rynkowej.

(27)

Jeden z producentów eksporterów twierdził, że Komisja nie podjęła swojej decyzji w sprawie statusu gospodarki rynkowej w terminie trzech miesięcy, ustanowionym w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Ten producent eksporter również twierdził, że Komisja otrzymała i zweryfikowała jego odpowiedź na kwestionariusz dotyczący dumpingu jeszcze przed podjęciem decyzji w sprawie wniosku o status gospodarki rynkowej, a wobec tego istnieją poważne wątpliwości co do podanych przez nią powodów uzasadniających odrzucenie tego wniosku.

(28)

W odniesieniu do argumentu dotyczącego trzymiesięcznego terminu należy zaznaczyć, że na wstępnym etapie niniejszej sprawy przewidziano utworzenie próby ze względu na dużą liczbę producentów eksporterów, którzy byli w nią zaangażowani. Niemniej jednak, z uwagi na brak współpracy ze strony większości z nich, w terminie późniejszym uznano, że próba nie będzie potrzebna i że jedynie współpracujący producenci eksporterzy zostaną poddani badaniu zarówno pod kątem przyznania statusu gospodarki rynkowej, jak i dumpingu. Ta procedura przyczyniła się do opóźnienia dochodzenia, w związku z czym, ze względów praktycznych, postanowiono przeprowadzić weryfikacje na miejscu do celów rozpatrzenia wniosków o status gospodarki rynkowej i kwestionariuszy dumpingowych w tym samym czasie. Ponadto należy w tym względzie również zaznaczyć, że niedotrzymanie takiego ostatecznego terminu nie pociąga za sobą żadnych wyraźnych skutków prawnych i że wyżej wymieniony eksporter nie zgłaszał żadnych negatywnych skutków z tytułu konieczności przedłużenia terminu niezbędnego dla rozpatrzenia kwestii statusu gospodarki rynkowej. Co więcej, wszystkie otrzymane wnioski o przyznanie statusu gospodarki rynkowej były niewystarczające i wymagały wielu dodatkowych wyjaśnień i informacji, co opóźniło dochodzenie. W rzeczywistości trzej eksporterzy, wśród nich także eksporter, który wysunął argument będący przedmiotem niniejszej dyskusji, przedstawili dalsze uwagi po zakończeniu oceny do celów ustalenia zasadności przyznania statusu gospodarki rynkowej. Na podstawie powyższego uznano, że w tym wypadku obowiązująca decyzja w sprawie statusu gospodarki rynkowej może być również podjęta lub przyjęta po upływie trzymiesięcznego okresu.

(29)

W odniesieniu do argumentu dotyczącego weryfikacji odpowiedzi na kwestionariusz należy podkreślić, że podstawowe rozporządzenie nie stanowi, że badanie dumpingu powinno rozpocząć się dopiero po rozstrzygnięciu kwestii przyznania statusu gospodarki rynkowej. W rzeczywistości art. 5 ust. 10 i art. 6 ust. 2 rozporządzenia podstawowego wymagają, by wszelkie stosowne informacje, w tym odpowiedzi na kwestionariusz dumpingowy, zostały dostarczone w ciągu 40 dni, licząc od wszczęcia postępowania, lub 37 dni od dnia utworzenia próby, jeśli badanie ma zostać przeprowadzone na próbie. W każdym wypadku ma to miejsce przed podjęciem decyzji w sprawie przyznania statusu gospodarki rynkowej. Komisja analizuje wszystkie wnioski o przyznanie statusu gospodarki rynkowej na podstawie aspektów merytorycznych każdego z nich i w świetle kryteriów ustanowionych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Dochodzenia dotyczące dumpingu są zazwyczaj prowadzone równolegle z rozpatrywaniem tych wniosków.

(30)

Trzej producenci eksporterzy twierdzili, że ponieważ prowadzą księgi rachunkowe, które są kontrolowane przez niezależną firmę księgową i odpowiadają wymogom chińskich standardów rachunkowości, kryterium 2 musi być spełnione. Twierdzili oni również, że stosowana przez nich praktyka, polegająca na nieprzeliczaniu ich obcej waluty na renminbi na podstawie wyceny kursu z danego dnia, jest zgodna z wymaganiami MSR 21. Ponadto uważali, że ponieważ wartość chińskiego renminbi jest ustalana w stosunku do dolara USA, nie ma różnicy, czy przeliczenia były dokonywane według wyceny rocznej czy dziennej. Co więcej, dwaj producenci eksporterzy twierdzili, że MSR 21 dopuszcza odstępstwa od normalnie stosowanych zasad, jeżeli wahania kursów wymiany nie są znaczne.

(31)

Należy podkreślić, że – stosownie do kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego – Komisja analizuje, czy kontrola ksiąg rachunkowych przedsiębiorstw odbywa się zgodnie z MSR. Zgodność lub brak zgodności z chińskimi standardami nie ma decydującego znaczenia w kontekście indywidualnej oceny zasadności przyznania statusu gospodarki rynkowej. Jednakże należy podkreślić, że w przypadku dwóch spośród czterech badanych przedsiębiorstw z uwag audytorów w sprawozdaniach rocznych wynika, że księgi rachunkowe były prowadzone z naruszeniem chińskich standardów rachunkowości.

(32)

W odniesieniu do porównania z dolarem USA istotne są dwie kwestie: po pierwsze, nawet jeżeli większość transakcji badanych przedsiębiorstw dokonywano w dolarach USA, przedsiębiorstwa, które nie spełniły wymogów MSR 21 dokonywały transakcji także w innych walutach i w takich wypadkach wahania kursów mogły być znaczne. Ponadto należy stwierdzić, że znaczna część sprzedaży wywozowej zainteresowanych przedsiębiorstw była realizowana na rynkach innych niż rynek Wspólnoty, a ponieważ badanie dotyczy wyłącznie rynku Wspólnoty, te transakcje nie były poddane weryfikacji. Po drugie, nie ma znaczenia, czy podczas oceny niektórych przeszłych okresów okaże się retrospektywnie, że zmiany były niewielkie. Niemożliwe jest dysponowanie takimi informacjami na początku danego okresu (rok bądź dłużej), kiedy zainteresowane przedsiębiorstwa ustalają kursy walut, które będą stosowane do celów rejestrowania sprzedaży wywozowej w ich księgach rachunkowych. Ponieważ mogą występować pewne wahania, których nie da się przewidzieć i które mogą mieć istotny wpływ na ustalanie cen w przedsiębiorstwach oraz ich przychody, kurs wymiany ustalony z wyprzedzeniem nie może być zgodny z praktyką przedsiębiorstw działających w warunkach gospodarki rynkowej.

(33)

W odniesieniu do wymogów MSR 21, należy podkreślić, że w tym standardzie przewiduje się, co następuje: „Transakcje w walucie obcej początkowo należy ująć w walucie sprawozdawczej, stosując do przeliczenia kwoty w walucie obcej, kurs wymiany między walutą sprawozdawczą a walutą obcą, obowiązujący w dniu transakcji.” W tym standardzie podaje się również wyjaśnienie: „Kurs wymiany w dniu transakcji jest zazwyczaj zwany kursem kasowym. Ze względów praktycznych, często stosuje się kurs zbliżony do kursu rzeczywistego, obowiązującego w dniu transakcji, na przykład, można przyjąć średni kurs tygodniowy lub miesięczny dla wszystkich transakcji w każdej walucie, zawieranych w danym okresie. Niemniej jednak, jeśli mają miejsce znaczne wahania kursów, wycena według średniego kursu dla danego okresu nie jest wiarygodna”. W związku z tym, MSR 21 jasno określa, że zasadniczo należy stosować wycenę według dziennych kursów wymiany. Średnie kursy tygodniowe i miesięczne są jedynie dopuszczalne jako kursy przybliżone względem rzeczywistego kursu obowiązującego w dniu transakcji, jeżeli nie podlegają one istotnym wahaniom. W niniejszej sprawie jednakże, przedsiębiorstwa aktualizowały swój kurs do celów księgowych raz do roku lub nawet rzadziej. Taka praktyka nie może być uznana za zgodną z MSR 21, nawet jeśli chińskie standardy rachunkowości wymagają stosowania dziennych lub miesięcznych kursów wymiany w takim wypadku. Dlatego, fakt, że audytorzy nie odnieśli się do powyższej praktyki dotyczącej transakcji zawieranych w walutach obcych, świadczy o tym, że audyt nie był przeprowadzany zgodnie z MSR. Wobec powyższego powstają wątpliwości co do wiarygodności danych księgowych.

(34)

W związku z tym należy stwierdzić, że uwagi dotyczące tego, że status gospodarki rynkowej powinien zostać przyznany, są nieuzasadnione.

(35)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego cło obowiązujące na terytorium całego państwa, jeśli ma to zastosowanie, jest ustalane dla państw, do których stosuje się ten artykuł, poza przypadkami, w których przedsiębiorstwa mogą wykazać, zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, że ich ceny eksportowe, ilości, jak również warunki sprzedaży są swobodnie określone, że przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym i że jakakolwiek ingerencja państwa nie jest tak znacząca, aby pozwolić na obejście środków, jeśli eksporterów obowiązuje inna stawka cła.

(36)

Czterej producenci eksporterzy, poza zgłoszeniem wniosków o status gospodarki rynkowej, wystąpili również o przyznanie im indywidualnego traktowania, w razie gdyby nie uzyskali statusu gospodarki rynkowej. Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że wszystkie cztery przedsiębiorstwa spełniły kryteria warunkujące przyznanie indywidualnego traktowania, zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(37)

Wobec tego uznano, że indywidualne traktowanie należy przyznać czterem następującym producentom eksporterom w ChRL:

(38)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla krajów o gospodarce nierynkowej oraz, w przypadku gdy nie może zostać przyznany status gospodarki rynkowej, dla krajów znajdujących się w okresie przejściowym wartość normalną należy ustalić na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w warunkach kraju analogicznego.

(39)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała o swoim zamiarze przyjęcia Kanady jako odpowiedniego kraju analogicznego do celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL, a zainteresowane strony zostały zaproszone do zgłaszania uwag w tej sprawie.

(40)

Dochodzenie wykazało, że Kanada ma konkurencyjny rynek wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), który w 50 % jest zaopatrywany przez miejscową produkcję, a pozostała część dostaw pochodzi z przywozu z krajów trzecich. Wielkość produkcji w Kanadzie stanowi ponad 5 % wielkości chińskiej produkcji rozpatrywanego produktu, przeznaczanej na wywóz do Wspólnoty. Kanadyjski rynek uznano zatem za reprezentatywny w wystarczającym stopniu do celów określenia wartości normalnej dla ChRL.

(41)

Dwaj producenci eksporterzy oraz stowarzyszenie importerów/podmiotów gospodarczych przeciwstawili się propozycji przyjęcia Kanady jako kraju analogicznego. Argumenty przeciw wybraniu Kanady były następujące: a) kanadyjskie produkty są inne, ponieważ są produkowane przy wykorzystaniu bardziej trwałych komponentów, zgodnie z normami obowiązującymi w USA, a nie przyjętymi we Wspólnocie; b) rynki kanadyjski i chiński nie są porównywalne, ponieważ charakteryzują się różnym poziomem rozwoju i rozmiarem; oraz c) współpracujący kanadyjski producent jest powiązany z jednym ze producentów wspólnotowych. Producenci eksporterzy, o których mowa, zaproponowali Malezję lub Indie jako odpowiednie kraje analogiczne.

(42)

Po otrzymaniu powyższych uwag Komisja nawiązała kontakty z siedmioma indyjskimi producentami i jednym znanym jej malezyjskim producentem wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), wysyłając im odpowiedni kwestionariusz. Niemniej jednak żaden z tych producentów nie współpracował w toku dochodzenia i żadne informacje dotyczące wartości normalnej nie zostały udostępnione Komisji przez te dwa kraje. W związku z tym Komisja nie miała możliwości rozważenia krajów zaproponowanych przez producentów eksporterów jako alternatywnych krajów analogicznych.

(43)

W odniesieniu do uwag przedstawionych przez strony odnośnie do różnic pod względem jakości kanadyjskich produktów i obowiązujących norm zgłoszone zastrzeżenia w zasadzie dotyczyły tego, że średnia masa własna i rozstaw wideł wózków kanadyjskich są większe niż wózków chińskich. Niemniej jednak Komisja nie stwierdziła żadnych zasadniczych różnic, ani pod względem masy własnej, ani rozstawu wideł między produktami kanadyjskimi i chińskimi. Zarówno kanadyjskie, jak i chińskie produkty wprawdzie zaliczają się do innych kategorii pod względem masy własnej i rozstawu wideł, jednak znaczna ich część jest między sobą porównywalna. Dla tych produktów, których nie da się bezpośrednio porównać, można przyjąć odpowiednie korekty, zgodnie z wyjaśnieniem podanym w motywie 51. Innym ważnym parametrem jest udźwig wózków. W tym względzie nie stwierdzono żadnych istotnych różnic między kanadyjskimi a chińskimi wózkami jezdniowymi ręcznymi (paletowymi). Dlatego uznano, że nie występują żadne zasadnicze różnice jakościowe między produktami kanadyjskimi i chińskimi.

(44)

W odniesieniu do uwag producentów eksporterów, dotyczących poziomów rozwoju i rozmiarów rynków kanadyjskiego i chińskiego, należy stwierdzić, że decydujące znaczenie ma to, czy dany rynek jest na tyle duży, by mógł być reprezentatywny do celów porównania wielkości wywozu rozpatrywanego produktu do Wspólnoty. Jak stwierdzono w motywie 40, w niniejszej sprawie kanadyjski rynek został uznany za w wystarczającym stopniu reprezentatywny pod tym względem. To, że chiński rynek jest, ogólnie rzecz biorąc, większy od kanadyjskiego, nie ma w tym wypadku większego znaczenia dla oceny, czy wybór Kanady jako ewentualnego kraju analogicznego jest właściwy. Jeśli chodzi o to, że ChRL jest uznawana za kraj rozwijający się, w przeciwieństwie do Kanady, należy zaznaczyć, zgodnie z tym, co zostało powiedziane w motywie 43, że jakość kanadyjskich i chińskich produktów jest porównywalna. Na podstawie weryfikacji przeprowadzonych na miejscu w obiektach zarówno chińskich, jak i kanadyjskich producentów należy stwierdzić, że nie istnieją istotne różnice między urządzeniami produkcyjnymi i metodami stosowanymi przez chińskich i kanadyjskich producentów. Z tych względów status ChRL jako kraju rozwijającego się nie jest istotną przesłanką i wobec tego wybór Kanady jako kraju analogicznego w tym wypadku nie jest pozbawiony sensu.

(45)

Odnośnie do stwierdzenia, że relacje między kanadyjskim producentem współpracującym a producentem wspólnotowym nasuwają poważne wątpliwości co do obiektywizmu i rzetelności dostarczonych danych, należy zaznaczyć, że w toku dochodzenia nie znaleziono żadnych podstaw potwierdzających jego zasadność. Komisja sprawdziła, czy te relacje miały jakikolwiek zakłócający wpływ na ceny, koszty produkcji i rentowność kanadyjskiego producenta, w szczególności podczas weryfikacji na miejscu danych dotyczących przedsiębiorstwa. Nie stwierdzono żadnych tego rodzaju zakłóceń. Komisja ustaliła, że dostarczone jej informacje były rzetelne i wiarygodne i że mogą być wykorzystane do celów dochodzenia.

(46)

W związku z powyższym wstępnie uznaje się, że Kanada jest odpowiednim krajem analogicznym, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(47)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna dla współpracujących producentów eksporterów została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producenta w kraju analogicznym, tzn. na podstawie cen zapłaconych lub należnych na krajowym rynku Kanady za produkty porównywalnych rodzajów, ponieważ uznano je za uzyskane ze sprzedaży realizowanej w zwykłym obrocie handlowym.

(48)

W rezultacie wartość normalna została ustalona jako średnia ważona krajowych cen sprzedaży poszczególnych typów produktów, realizowanej na rzecz niepowiązanych odbiorców przez współpracującego producenta w Kanadzie.

(49)

Cała sprzedaż wywozowa do Wspólnoty dwóch producentów eksporterów była realizowana bezpośrednio na rzecz niezależnego odbiorcy we Wspólnocie. Dlatego cena eksportowa została ustalona na mocy art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego w oparciu o ceny faktycznie zapłacone lub należne. W wypadku dwóch pozostałych producentów eksporterów część ich sprzedaży wywozowej do Wspólnoty była realizowana na rzecz importerów, z którymi eksporterzy zawarli porozumienie kompensacyjne, w związku z czym ceny nie są wiarygodne. W tych przypadkach, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, cena eksportowa została skonstruowana na podstawie cen odsprzedaży niezależnym nabywcom we Wspólnocie. Dokonano korekty z tytułu wszelkich kosztów poniesionych w fazie między przywozem a odsprzedażą, w tym także kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych, oraz z tytułu zysku. Zysk przyjęty do tego celu był średnim zyskiem osiągniętym przez współpracujących niepowiązanych importerów rozpatrywanego produktu.

(50)

Porównania wartości normalnej z ceną eksportową dokonano na bazie ex-factory i na tym samym poziomie obrotu handlowego. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania uwzględniono, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice w parametrach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównanie. Na tej podstawie, w odpowiednim przypadku, uwzględniono różnice w kosztach transportu, kosztach ubezpieczenia, kosztach manipulacyjnych i załadunku, kosztach pakowania, kosztach kredytów oraz z tytułu upustów.

(51)

W odniesieniu do kraju analogicznego – Kanady, w wyniku dochodzenia ustalono, że wszystkie kanadyjskie wózki jezdniowe ręczne (paletowe) są wyposażone w hamulec ręczny, podczas gdy większość chińskich produktów takiego hamulca nie ma. Z tego względu wprowadzono stosowną korektę zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego do cen kanadyjskich, w celu wyeliminowania różnicy wynikającej z wyposażenia w hamulec ręczny. Ponadto niektóre produkty kanadyjskie posiadały widły niżej zamocowane niż chińskie produkty. Dlatego też, w celu wyeliminowania tej różnicy, wprowadzono stosowną korektę do kanadyjskich cen zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do tych produktów.

(52)

Dla czterech producentów eksporterów, którym przyznano indywidualne traktowanie, średnia ważona wartość normalna dla każdego typu produktu wywożonego do Wspólnoty, ustalona dla kraju analogicznego, została porównana ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego typu produktu wywożonego do Wspólnoty przez producentów eksporterów, zgodnie z tym, co zostało przewidziane w art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.

(53)

W celu wyliczenia marginesu dumpingu dla całego terytorium kraju, stosującego się do wszystkich pozostałych eksporterów w ChRL, Komisja w pierwszym rzędzie ustaliła poziom współpracy. Dokonano porównania między całym przywozem rozpatrywanego produktu, pochodzącym z ChRL, na podstawie danych statystycznych będących w posiadaniu Eurostat, a wielkością wywozu czterech współpracujących producentów eksporterów. Ponieważ ogólna wielkość wywozu, podana przez współpracujących producentów eksporterów, była znacznie niższa od wielkości przywozu wykazanego w danych statystycznych Eurostat w badanym okresie, wstępnie ustalono, że istniał poważny brak współpracy (około 47 % łącznego przywozu rozpatrywanego produktu do Wspólnoty). Aby nie dopuścić do tego, by producenci eksporterzy odnosili korzyści z tytułu braku współpracy oraz ponieważ nic nie wskazywało na to, że marginesy dumpingu dla niewspółpracujących producentów są niższe, margines dumpingu dla terytorium całego kraju określono na poziomie średniej marginesów dumpingu ustalonych dla większości typów produktów wywożonych przez współpracujących producentów eksporterów. Okazało się, że są one wyższe od najwyższego indywidualnego marginesu dumpingu ustalonego dla współpracującego producenta eksportera.

(54)

Tymczasowe marginesy dumpingu wyrażone jako określona wartość procentowa ceny netto franco na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, są następujące:

(55)

W wyniku dochodzenia, na podstawie informacji przedłożonych przez współpracujące przedsiębiorstwa, ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem wózki jezdniowe ręczne (paletowe) zostały wyprodukowane przez:

Może istnieć jeszcze kilku innych bardzo małych producentów o nieznaczącej wielkości produkcji, którzy nie współpracowali w toku dochodzenia.

(56)

W związku z powyższym wstępnie ustalono, że wózki jezdniowe ręczne (paletowe), wyprodukowane przez pięciu producentów wymienionych powyżej, składają się na produkcję we Wspólnocie w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(57)

Skarga została wniesiona przez czterech producentów, Bolzoni SpA, BT Products AB, Franz Kahl GmbH oraz Pramac Lifters SpA, którzy współpracowali w toku dochodzenia. Ci producenci łącznie reprezentują ponad 60 % ogólnej wspólnotowej produkcji wózków jezdniowych ręcznych (paletowych). Wobec tego zostali uznani za stanowiących „przemysł Wspólnoty” w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i w dalszym ciągu będą w ten sposób określani.

(58)

Zużycie we Wspólnocie ustalono na podstawie łącznej wielkości całego przywozu wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) do Wspólnoty, określonego na podstawie danych statystycznych Eurostat, ogólnej zweryfikowanej sprzedaży zrealizowanej przez przemysł Wspólnoty oraz sprzedaży jednego z pozostałych producentów wspólnotowych, który zaprzestał produkcji w roku 2004.

(59)

Zużycie we Wspólnocie wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) wynosiło w przybliżeniu 493 000 sztuk w okresie objętym dochodzeniem i jest o 17 % większe niż na początku rozpatrywanego okresu.

(60)

Na podstawie danych Eurostat wielkość przywozu z ChRL znacznie wzrosła w rozpatrywanym okresie, tzn. o 138 %. Znaczący wzrost przywozu nastąpił zwłaszcza między rokiem 2002 a 2003, gdy wyniósł on 51 %.

(61)

Udział w rynku dumpingowego przywozu wzrósł gwałtownie o ponad 100 % w rozpatrywanym okresie. Nastąpił on całkowicie kosztem udziału w rynku, należącego poprzednio do przemysłu Wspólnoty.

(62)

Jak wynika z danych Eurostat, średnia cena dumpingowego przywozu z ChRL spadła między rokiem 2000 a badanym okresem o 34 %. Ceny utrzymały się na stałym poziomie do roku 2001, a następnie obniżyły o 12 % w 2002 r. i potem nastąpił ich dalszy spadek o 25 % między rokiem 2002 a 2003.

(63)

W celu określenia wielkości podcięcia cenowego Komisja przeanalizowała dane dotyczące cen dla okresu objętego dochodzeniem. Średnią ważoną cenę sprzedaży netto ex works dla niepowiązanych nabywców przemysłu Wspólnoty po uwzględnieniu upustów i rabatów porównano ze średnią ważoną ceną importową współpracujących chińskich producentów eksporterów na porównywalne typy produktów na tym samym poziomie obrotu handlowego, tzn. w sprzedaży dla dystrybutorów. Ceny importowe przyjęto na poziomie cen cif i dokonano odpowiedniej korekty, by uwzględnić wszelkie należności celne normalnie płacone przy przywozie. W dwóch przypadkach, w których importerzy mieli zawarte porozumienie kompensacyjne z chińskimi producentami eksporterami, przyjęto ceny odsprzedaży niepowiązanym nabywcom tego przywozu.

(64)

Na tej podstawie wstępnie ustalono istnienie podcięcia cenowego dla przywozu z ChRL. Stwierdzono, że poziom podcięcia cenowego, wyrażony w procentach względem średniej ceny sprzedaży dla przemysłu Wspólnoty, wynosi dla wszystkich producentów eksporterów ponad 55 %.

(65)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego analiza skutków przywozu dumpingowego dla przemysłu Wspólnoty obejmowała ocenę wszystkich ekonomicznych czynników i wskaźników mających wpływ na sytuację tego przemysłu, począwszy od roku 2000 (roku bazowego) do okresu objętego dochodzeniem.

(66)

W rozpatrywanym okresie produkcja przemysłu Wspólnoty zmniejszyła się o 33 %. Z uwagi na to, że zdolności produkcyjne utrzymały się na mniej więcej niezmienionym poziomie w tym samym okresie, nastąpił spadek wykorzystania zdolności produkcyjnych zgodnie z tendencją w produkcji.

(67)

W wyniku spadku cen nastąpił niewielki ogólny wzrost poziomu zapasów. Niemniej jednak dochodzenie wykazało, że wzrost zapasów nie jest traktowany jako szczególnie użyteczny wskaźnik sytuacji ekonomicznej przemysłu Wspólnoty, ponieważ ogólnie rzecz biorąc, wspólnotowi producenci produkują na specjalne zamówienia, a wobec tego zapasy stanowią zazwyczaj towary oczekujące na wysyłkę do odbiorców.

(68)

Mimo że zużycie we Wspólnocie zwiększyło się między rokiem 2000 a okresem objętym dochodzeniem, wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty znacznie spadła. W związku z tym jego udział w rynku gwałtownie się zmniejszył, jak wskazano powyżej. Ten aspekt należy rozpatrywać w zestawieniu ze wzrostem przywozu z ChRL, którego udział w rynku znacząco wzrósł w rozpatrywanym okresie.

(69)

Przemysł Wspólnoty utracił 34 % udziału w rynku między rokiem 2000 a okresem objętym dochodzeniem.

(70)

Ceny jednostkowe własnej produkcji przemysłu Wspólnoty w sprzedaży dla niepowiązanych nabywców we Wspólnocie obniżyły się w rozpatrywanym okresie. Znaczący spadek nastąpił szczególnie między rokiem 2001 a 2003, gdy ceny sprzedaży obniżyły się o 6 %.

(71)

Tradycyjnie, na tym rynku ceny były uzależnione od jakości produktu, usług posprzedażnych oraz warunków gwarancji oferowanych przez producentów. W rozpatrywanym okresie sytuacja ta zmieniła się radykalnie i w okresie objętym dochodzeniem cena stała się czynnikiem determinującym sprzedaż. Podczas gdy ceny sprzedaży spadły o 8 % między rokiem 2000 a okresem objętym dochodzeniem, jednostkowe koszty produkcji wzrosły, ponieważ wzrosły ceny podstawowego surowca – stali, której koszt stanowi istotną część kosztów produkcji, w szczególności w badanym okresie.

(72)

Ponieważ ceny przemysłu Wspólnoty nie mogły nadążyć za wzrostem kosztów produkcji, z uwagi na tłumienie cen wywołane dumpingowym przywozem, w przemyśle Wspólnoty nastąpił spadek rentowności.

(73)

Dochodzenie wykazało, że dumpingowy przywóz przyczynił się do podcięcia średniej obniżonej ceny sprzedaży w przemyśle Wspólnoty o ponad 59 % w okresie objętym dochodzeniem (patrz: motyw 64 powyżej). To podcięcie cenowe w wyraźny sposób doprowadziło do ustalenia cen na poziomie przynoszącym straty przemysłowi Wspólnoty, w czasie gdy trzeba było je podnieść, by pokryć rosnące koszty.

(74)

Między rokiem 2000 a badanym okresem, gdy zużycie we Wspólnocie wzrosło o 17 %, wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty na rynku wspólnotowym spadła o 24 %. Przemysł Wspólnoty utracił udział w rynku o 12 punktów procentowych, podczas gdy, jak widać na podstawie powyższego, dumpingowy przywóz w tym samym okresie zyskał udział w rynku odpowiadający 29 punktom procentowym.

(75)

Rentowność przemysłu Wspólnoty gwałtownie spadła w tym okresie, prowadząc do strat w roku 2002, i stale ulegała pogorszeniu w ciągu 2003 roku i w okresie objętym dochodzeniem.

(76)

W rozpatrywanym okresie zostały poniesione poważne nakłady inwestycyjne, zwłaszcza w latach 2001 i 2002. Należy podkreślić, że wspólnotowi producenci to przedsiębiorstwa o dobrej kondycji, z długoletnią tradycją w produkcji wózków jezdniowych ręcznych (paletowych). Dlatego inwestycje restytucyjne, które stanowiły znaczną część inwestycji, były niezbędne dla zachowania konkurencyjności

(77)

W związku ze zmianą warunków rynkowych, a dokładniej ze spadkiem cen sprzedaży, nowe inwestycje w okresie objętym dochodzeniem zostały w znacznej części odłożone na później lub w ogóle zaniechane, mimo wzrastającego zużycia we Wspólnocie.

(78)

Zwrot z inwestycji, wyrażony w postaci zysków netto przemysłu Wspólnoty oraz wartości księgowej netto jego inwestycji, wykazywał taką samą tendencję, jak rentowność, i zmniejszył się o 1 063 % w rozpatrywanym okresie.

(79)

Przepływ środków pieniężnych w przemyśle Wspólnoty pogorszył się o 385 % w badanym okresie, zgodnie z tendencją kształtowania się rentowności.

(80)

W wyniku dochodzenia ustalono, że podwyższenie kapitału było dla przemysłu Wspólnoty znacznie trudniejsze w rozpatrywanym okresie, w szczególności z uwagi na powiększające się straty w końcu tego okresu i w okresie objętym dochodzeniem.

(81)

Zatrudnienie w odniesieniu do produktu podobnego zmniejszyło się w rozpatrywanym okresie. Wydajność na jednego pracownika (określona poprzez podzielenie liczby wyprodukowanych jednostek przez liczbę pracowników) zmniejszyła się w latach 2000 i 2002 o 11 % i o kolejne 3 % między rokiem 2003 a okresem objętym dochodzeniem. Niemniej jednak miało to miejsce raczej wskutek szybszego spadku wielkości produkcji niż ograniczenia zatrudnienia. Średnie koszty zatrudnienia przypadające na pracownika, będące odzwierciedleniem płac, nawet nie zwiększyły się równolegle z inflacją, lecz w zasadzie utrzymały się na stałym poziomie w rozpatrywanym okresie.

(82)

Wysiłki, których celem była racjonalizacja wykorzystania urządzeń produkcyjnych, zostały podjęte przez producentów i w ich wyniku zamknięto zakłady produkcyjne i ograniczono liczbę zatrudnionych. Wspólnotowi producenci zdołali ograniczyć liczbę zwolnień pracowników poprzez przeniesienie części siły roboczej do bardziej rentownych sfer działalności ich przedsiębiorstw.

(83)

Zważywszy na wielkość przywozu i ceny importowe, wpływ obecnej wielkości marginesu dumpingu na przemysł Wspólnoty nie może być uznany za znikomy.

(84)

Ponadto nie stwierdzono żadnych oznak ożywienia w przemyśle Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem, po poprzednim dumpingu lub subsydiowaniu.

(85)

W rozpatrywanym okresie dumpingowy przywóz po niskich cenach, pochodzący z ChRL, znacznie wzrósł na rynku Wspólnoty i wszystkie wskaźniki świadczące o jego szkodliwym wpływie na sytuację przemysłu Wspólnoty kształtowały się w sposób niekorzystny.

(86)

Niektóre z tych wskaźników uległy znacznemu pogorszeniu w rozpatrywanym okresie. Tak się stało w wypadku wielkości produkcji, wielkości sprzedaży, udziału w rynku, rentowności, zwrotu z inwestycji i przepływu środków pieniężnych.

(87)

Biorąc pod uwagę wszystkie czynniki, w szczególności spadek udziału w rynku przemysłu Wspólnoty, w czasie gdy wzrastało zużycie oraz znaczne straty finansowe prowadzące do ograniczenia poziomu inwestycji w okresie objętym dochodzeniem, wstępnie uznaje się, że przemysł Wspólnoty poniósł materialną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 1 i art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(88)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja przeanalizowała, czy dumpingowy przywóz wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) pochodzących z ChRL wyrządził szkodę materialną przemysłowi Wspólnoty. Znane czynniki inne niż dumpingowy przywóz, które w tym samym czasie mogły mieć szkodliwy wpływ na przemysł Wspólnoty, zostały również zbadane w celu uzyskania pewności, że ewentualna szkoda wywołana przez te inne czynniki nie została przypisana dumpingowemu przywozowi.

(89)

Dumpingowy przywóz z ChRL wzrósł o 138 % w rozpatrywanym okresie. Wzrost ten następował szybciej niż zużycie we Wspólnocie, które zwiększyło się o 17 % w tym samym okresie. Zarówno wzrost dumpingowego przywozu, jak i wzrost zużycia dla przemysłu Wspólnoty zbiegły się w czasie z obniżającą się wielkością sprzedaży. Udział w rynku dumpingowego przywozu zwiększył się o ponad 100 % w rozpatrywanym okresie. Ten wzrost udziału przywozu w rynku nastąpił równolegle z proporcjonalnym zmniejszeniem się udziału w rynku przemysłu Wspólnoty w okresie objętym dochodzeniem. Dlatego jest oczywiste, że ten przywóz przejął część udziału w rynku utraconą przez przemysł Wspólnoty.

(90)

Ten większy dumpingowy przywóz przyczynił się również do podcięcia cen przemysłu Wspólnoty o bardzo istotny margines, tak więc można rozsądnie uznać, że ten przywóz jest odpowiedzialny za spadek cen, który doprowadził do strat w przemyśle Wspólnoty. Niski poziom cen dumpingowego przywozu spowodował również tłumienie cen i przemysł Wspólnoty nie mógł podnieść swoich cen, by pokryć wzrost kosztów. Ponadto nie mógł on zwiększyć stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych, co w racjonalny sposób mogłoby mieć miejsce przy wzroście zużycia, odnotowanym w rozpatrywanym okresie.

(91)

Wobec powyższego wstępnie ustalono, że presja wywierana przez rozpatrywany przywóz, którego wielkość i udział w rynku znacznie wzrosły i który był realizowany po niskich cenach dumpingowych, miał zasadniczy wpływ na pogorszenie się sytuacji przemysłu Wspólnoty, w szczególności w postaci utraconej sprzedaży i udziału w rynku, spadku rentowności, zwrotu z inwestycji i zdolności do podwyższenia kapitału.

(92)

Należy stwierdzić, że wyniki osiągane w wywozie przez przemysł Wspólnoty pogorszyły się w okresie objętym dochodzeniem. Wielkość wywozu poza Wspólnotę w rozpatrywanym okresie wyniosła zaledwie 11 % całkowitej wartości sprzedaży przemysłu Wspólnoty. Przeciętnie ceny eksportowe kształtowały się na niższym poziomie niż ceny we Wspólnocie w rozpatrywanym okresie. Było to jednak głównie spowodowane różnym asortymentem produktów. Należy podkreślić, że obecność chińskich producentów na rynkach wywozu przyczyniła się do zmniejszenia zysków z tytułu wywozu, osiąganych przez przemysł Wspólnoty. Niemniej jednak, w przeciwieństwie do sprzedaży we Wspólnocie, wywóz wciąż przynosił niewielkie zyski do okresu objętego dochodzeniem, a zatem nie mógł w istotny sposób przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł Wspólnoty.

(93)

Biorąc pod uwagę niewielki udział sprzedaży wywozowej w całej działalności przemysłu Wspólnoty, należy uznać, że nie był to czynnik, który mógł wyrządzić jakąkolwiek szkodę materialną zainteresowanym.

(94)

Stwierdzono, że w rozpatrywanym okresie zrealizowano duże i ważne inwestycje. Duże inwestycje zrealizowane w latach 2001 i 2002 zostały zaplanowane w roku 1999, jeszcze przed wejściem na szeroką skalę Chin na rynek Wspólnoty, i w normalnych warunkach, przy braku dumpingowego przywozu, decyzje w sprawie tych inwestycji zostałyby uznane z słuszne i racjonalne. Co więcej, znaczną część tych inwestycji stanowiły inwestycje restytucyjne.

(95)

Przywóz z innych krajów trzecich w żaden sposób nie przyczynił się do wyrządzenia szkody materialnej, ponieważ przywóz pochodzący z innych źródeł niż ChRL jest znikomy. Przywóz z tych państw stanowi tylko 11 % łącznego przywozu, a jego udział w rynku zmniejszył się od roku 2000 i w okresie objętym dochodzeniem kształtował się na poziomie zaledwie 4 %.

(96)

Dochodzenie wykazało również, że rozszerzenie Wspólnoty nie miało wpływu na powyższe wnioski sformułowane dla „starych” piętnastu Państw Członkowskich. W nowych Państwach Członkowskich nie prowadzi się tego rodzaju produkcji na dużą skalę, a drobni producenci działają jedynie w Polsce, Czechach, Słowacji i Słowenii.

(97)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że szkoda wyrządzona przemysłowi Wspólnoty była konsekwencją preferencyjnego kursu wymiany euro/USD stosowanego dla chińskich producentów.

(98)

W szczególnym przypadku rozpatrywanego produktu przywóz z krajów trzecich innych niż ChRL również skorzystał z aprecjacji euro. Jednakże w rozpatrywanym okresie nastąpił spadek przywozu z tych państw, podczas gdy przywóz z ChRL zwiększył się w tym samym okresie o 138 %. Chociaż nie można prima facie wykluczyć, że aprecjacja euro względem USD mogła przyczynić się do uprzywilejowania przywozu rozpatrywanego produktu z ChRL, fakt, że wahania kursu walutowego nie miały wpływu na przywóz z innych krajów trzecich, świadczy o tym, że nie może on być uznany za czynnik powodujący gwałtowny napływ dumpingowego przywozu z ChRL.

(99)

Niektóre zainteresowane strony również twierdziły, że przemysł Wspólnoty oferował produkty pewnym swoim dużym odbiorcom po cenach znacznie niższych niż ceny wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) przywożone z ChRL. Ich zdaniem powodem tego było wykorzystywanie wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) jako „narzędzi sprzedaży” większych i droższych urządzeń do obsługi i podawania materiałów. Takie postępowanie mogło przyczynić się do domniemanej szkody poniesionej przez przemysł Wspólnoty.

(100)

Należy stwierdzić, że wózki jezdniowe ręczne (paletowe) są faktycznie często wykorzystywane jako „narzędzie sprzedaży”, które ma zachęcić odbiorców do nabycia zestawów składających się z wózków jezdniowych ręcznych i/lub innych, droższych urządzeń do obsługi i podawania materiałów. Niemniej jednak nie ma żadnych dowodów na to, że są to znaczące ilości lub że są sprzedawane po cenach szczególnie niskich.

(101)

Importerzy wspólnotowi twierdzili, że szkoda wyrządzona przemysłowi Wspólnoty została spowodowana między innymi wprowadzeniem produktów o niskiej jakości na rynek Wspólnoty i outsourcingiem części.

(102)

W rzeczywistości dochodzenie wykazało, że wspólnotowi producenci wprowadzili nowe modele produktów o niższej jakości i po niższych cenach w porównaniu z produkowanymi przez siebie modelami standardowymi. Jednakże twierdzą oni zdecydowanie, że jest to reakcja na duży napływ dumpingowego przywozu takich produktów z ChRL, a nie na normalny rozwój rynku.

(103)

Taki sam powód wspólnotowi producenci podają na uzasadnienie wydzielenia poza zakres swojej działalności zaopatrzenia w niektóre części. Czują się zmuszeni do maksymalizacji zysków i ograniczenia strat w czasie utrzymywania się chińskiego dumpingu.

(104)

Dochodzenie wykazało, że znaczne ilości dumpingowego przywozu przyczyniły się do poważnego spadku cen w przemyśle Wspólnoty, a przemysł ten nie zdołał zachować udziału w rynku i wykorzystać zdolności produkcyjnych w zadowalającym stopniu, przede wszystkim z powodu chińskiego podcięcia cenowego i obniżenia cen. W ciągu tego samego okresu wielkość przywozu z ChRL i jego udział w rynku stale gwałtownie rosły. Komisja wstępnie stwierdziła, że chiński przywóz stanowi zasadniczą, jeśli nie jedyną, przyczynę szkody poniesionej przez przemysł Wspólnoty.

(105)

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, w której wyraźnie rozróżniono skutki dla sytuacji przemysłu Wspólnoty, jeśli takie miały miejsce, wszystkich znanych czynników i oddzielono od wywołanych szkodliwym wpływem przywozu dumpingowego, wstępnie stwierdza się, że te inne czynniki nie miały wpływu w istotnym stopniu na szkodę wyrządzoną przemysłowi Wspólnoty. Dlatego wstępnie przyjmuje się, że materialna szkoda poniesiona przez przemysł Wspólnoty, której dowodzi pogorszenie się wszystkich wskaźników świadczących o wystąpieniu szkody oraz, w szczególności, sytuacja, w której ten przemysł ponosi straty, ujemny przychód ze sprzedaży i zwrot z inwestycji, a także trudności z podwyższeniem kapitału zostały spowodowane dumpingowym przywozem pochodzącym z ChRL.

(106)

Komisja badała, czy pomimo wstępnych wniosków w sprawie istnienia szkodliwego dumpingu są ważne powody, które mogły doprowadzić do wniosku, że w interesie Wspólnoty nie leży przyjęcie środków w tym konkretnym przypadku. W tym celu, i zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, poddała ona analizie, na podstawie wszystkich przedłożonych jej dowodów, wpływ ewentualnych środków na wszystkie strony zaangażowane w postępowanie oraz konsekwencje nieprzyjęcia środków.

(107)

Przemysł Wspólnoty w przeszłości tworzyło wiele zarówno drobnych, jak i dużych producentów wózków jezdniowych ręcznych (paletowych). Badanie wykazało, że wiele przedsiębiorstw zaprzestało działalności w rozpatrywanym okresie lub bezpośrednio po jego zakończeniu. Wielu spośród tych dawnych producentów zmieniło główny profil swojej działalności i obecnie funkcjonują jako importerzy/podmioty gospodarcze zajmujące się sprzedażą rozpatrywanego produktu. Cztery przedsiębiorstwa stanowiące przemysł Wspólnoty były zmuszone podjąć radykalne przedsięwzięcia restrukturyzacyjne, takie jak zamknięcie zakładów produkcyjnych i wdrożenie na znaczną skalę polityki zwolnień pracowniczych w ciągu roku 2003 i w okresie objętym dochodzeniem.

(108)

Oczekuje się, że po nałożeniu środków antydumpingowych zarówno wielkość sprzedaży, jak i ceny sprzedaży przemysłu Wspólnoty na rynku Wspólnoty wzrosną. Dzięki temu nastąpi poprawa rentowności przemysłu Wspólnoty i zostanie wyeliminowana groźba kolejnych zamknięć zakładów produkcyjnych. W dalszym ciągu przewiduje się również, że niektóre zakłady produkcyjne, które musiały zostać zamknięte, będzie można ponownie uruchomić i stworzyć w ten sposób nowe możliwości zatrudnienia.

(109)

Jeżeli natomiast środki antydumpingowe nie zostałyby nałożone, istnieje prawdopodobieństwo, że niekorzystne tendencje w przemyśle Wspólnoty się utrzymają. Będzie on w dalszym ciągu tracił udział w rynku i ponosił straty, które w perspektywie krótkoterminowej wzrosną. W perspektywie długoterminowej produkcja wspólnotowa zostałaby zaniechana.

(110)

Żaden ze wspólnotowych dostawców wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) nie złożył oświadczenia w toku niniejszego dochodzenia, w formie odpowiedzi na kwestionariusz. Niemniej jednak jest oczywiste, że jeśli nie zostaną nałożone środki, wielu dostawców odczuje poważne skutki i prawdopodobnie będą oni musieli zamknąć swoją działalność. Powodem jest to, że przetrwanie drobnych dostawców części do produkcji mechanizmów hydraulicznych lub dostawców kół jest uzależnione od sprzedaży części wspólnotowym producentom wózków jezdniowych ręcznych (paletowych).

(111)

Wielu niepowiązanych importerów/podmiotów gospodarczych odpowiedziało na kwestionariusz w wyznaczonym terminie i współpracowało w toku dochodzenia. Wszyscy sprzeciwili się nałożeniu środków.

(112)

Importerzy/podmioty gospodarcze, którzy złożyli oświadczenia w tej sprawie, są bardzo zróżnicowani zarówno pod względem wielkości, jak i znaczenia działalności dotyczącej wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) w całej swojej działalności gospodarczej. Tylko niewielka liczba importerów/podmiotów gospodarczych jest w głównej mierze uzależniona od działalności dotyczącej wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), która może stanowić nawet 95 % ich obrotów. Niemniej jednak dochodzenie wykazało, że w wypadku większości importerów i podmiotów gospodarczych sprzedaż wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) stanowi mniej niż 3 % ich łącznych obrotów. Jeżeli zostałyby nałożone środki antydumpingowe, jest mało prawdopodobne, by te podmioty gospodarcze odczuwały ich poważne skutki, ponieważ działalność dotycząca wózków, o których mowa, nie jest dla nich działalnością podstawową i z łatwością mogą one zmienić swój portfel produktów. Ponadto wielu spośród tych importerów/podmiotów gospodarczych jest lub było odbiorcami przemysłu Wspólnoty i w razie konieczności może przestawić swoją działalność, jeżeli środki zostałyby nałożone.

(113)

Importerzy przedstawili również argument, że wielkość wspólnotowej produkcji jest niewystarczająca dla zaspokojenia zapotrzebowania i że z tego względu przywóz jest niezbędny. Stwierdzili oni również, że wspólnotowi producenci mogą nie dostarczać produktów tej samej jakości i reagować elastycznie na zapotrzebowanie przy realizacji dostaw rozpatrywanego produktu. Jest oczywiste, że wspólnotowa produkcja nie jest w stanie zaspokoić potrzeb wynikających ze zużycia we Wspólnocie, jednakże istnieją w niej znaczne niewykorzystane zdolności produkcyjne, a także są dostępne inne źródła przywozu, z których można pokryć pewne niedobory. Co więcej, celem środków antydumpingowych nie jest wyeliminowanie dumpingowego przywozu, lecz zapewnienie, że jest on wprowadzany do Wspólnoty po uczciwych cenach.

(114)

Wobec tego wstępnie ustalono, że jeżeli środki zostałyby nałożone, nie miałyby one istotnego wpływu na sytuację niepowiązanych importerów i podmiotów gospodarczych, których działalność dotyczy wózków jezdniowych ręcznych (paletowych).

(115)

Większość użytkowników wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) stanowią magazyny, supermarkety, przedsiębiorstwa transportowe i zajmujące się obsługą i przemieszczaniem towarów. Odpowiedzi na stosowny kwestionariusz otrzymano od dwóch użytkowników. Użytkownicy ci zachowali neutralność w sprawie nałożenia środków. Ponadto nie przedstawili oni żadnych elementów, które mogłyby wynikać dla ich działalności z tytułu nałożenia środków antydumpingowych. W każdym razie uznaje się, że wózki jezdniowe ręczne (paletowe) mają niewielkie znaczenie w ich działalności.

(116)

Brak dalszej współpracy ze strony użytkowników w tej sprawie prowadzi do sformułowania wstępnego wniosku, że środki antydumpingowe nie miałyby istotnego wpływu na sytuację użytkowników we Wspólnocie.

(117)

Należy stwierdzić, że sytuacja przemysłu Wspólnoty, w której ponosi on straty, jest wynikiem trudności w konkurowaniu z dumpingowym przywozem wprowadzanym po nieuczciwie niskich cenach.

(118)

Uznaje się, że nałożenie środków pozwoli przywrócić uczciwą konkurencję na rynku. Dzięki nim przemysł Wspólnoty powinien przynajmniej mieć możliwość zwiększenia swojej produkcji i, być może, w ograniczonym zakresie, także cen sprzedaży, uzyskując w ten sposób niezbędny poziom zwrotu poniesionych kosztów, uzasadniający dalsze inwestowanie w urządzenia produkcyjne. Jeżeli środki nie zostałyby nałożone, powstałoby poważne zagrożenie dla ekonomicznej żywotności przemysłu Wspólnoty, którego likwidacja przyczyniłaby się do ograniczenia podaży i konkurencji dla użytkowników.

(119)

Na podstawie powyższego wstępnie uznaje się, że nałożenie tymczasowych środków antydumpingowych nie będzie wbrew interesowi Wspólnoty.

(120)

Zgodnie ze wstępnymi wnioskami sformułowanymi w odniesieniu do dumpingu szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, powinny zostać nałożone tymczasowe środki w celu przeciwdziałania dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Wspólnoty przez dumpingowy przywóz.

(121)

W celu określenia poziomu tymczasowych środków wzięto pod uwagę zarówno ustalony margines dumpingu, jak i kwoty należności celnych niezbędnych dla wyeliminowania szkody ponoszonej przez przemysł Wspólnoty.

(122)

Tymczasowe środki powinny zostać nałożone na poziomie wystarczającym do wyeliminowania szkody wyrządzonej przez ten przywóz, bez przekraczania ustalonego marginesu dumpingu. Przy wyliczaniu kwot należności celnych, niezbędnych do wyeliminowania skutków szkodliwego dumpingowego przywozu uznano, że wszelkie środki powinny stworzyć przemysłowi Wspólnoty możliwości pokrycia kosztów produkcji i uzyskania całkowitego zysku przed opodatkowaniem na poziomie, który w rozsądny sposób byłby osiągnięty przez przemysł tego rodzaju z tytułu sprzedaży produktu podobnego na rynku Wspólnoty w normalnych warunkach konkurencji, tzn. przy braku dumpingowego przywozu. Do obliczeń przyjęto 5 % marżę zysku przed opodatkowaniem w stosunku do obrotów, ponieważ wykazano, że jest to poziom, który byłby rozsądnie oczekiwany, gdyby nie istniał szkodliwy dumping, gdyż był to poziom zysku osiągany przez przemysł Wspólnoty, zanim chiński przywóz do Wspólnoty zaczął znacząco rosnąć w rozpatrywanym okresie. Na tej podstawie została obliczona cena produktu podobnego nieprzynosząca szkody przemysłowi Wspólnoty. Została ona uzyskana poprzez dodanie wyżej wymienionej marży zysku, wynoszącej 5 %, do kosztów produkcji.

(123)

Niezbędny wzrost ceny został następnie określony w drodze porównania średniej ważonej ceny importowej, przyjętej do wyliczenia poziomu podcięcia cenowego, ze średnią niewywołującą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł Wspólnoty na rynku wspólnotowym. Każda różnica wynikająca z takiego porównania została następnie wyrażona procentowo względem średniej ceny importowej cif. Te różnice we wszystkich przypadkach przekraczały ustalony margines dumpingu.

(124)

Ponieważ poziom wyeliminowania szkody jest wyższy od ustalonego marginesu dumpingu, tymczasowe środki powinny opierać się na drugiej wartości zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Stawki cła antydumpingowego dla ChRL powinny być następujące:

(125)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw, określone w niniejszym rozporządzeniu, zostały ustanowione na podstawie ustaleń dokonanych w toku niniejszego dochodzenia. Dlatego są odzwierciedleniem sytuacji ustalonej w wyniku tego dochodzenia w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Te stawki cła (w przeciwieństwie do stawek dla całego terytorium kraju, stosujących się do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłącznie zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z zainteresowanego państwa i wyprodukowanych przez te przedsiębiorstwa i w ten sposób przez konkretne, wymienione osoby prawne. Przywożone produkty, wytworzone przez każde inne przedsiębiorstwo, które nie zostało specjalnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia z nazwy i adresu, w tym także podmioty powiązane ze specjalnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawkom stosującym się do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(126)

Wszelkie wnioski dotyczące stosowania tych indywidualnych stawek cła antydumpingowego w odniesieniu do przedsiębiorstw (np. w wyniku zmiany nazwy podmiotu lub uruchomienia nowych jednostek produkcyjnych czy zajmujących się sprzedażą) powinny być niezwłocznie kierowane do Komisji (3) z podaniem stosownych informacji, w szczególności dotyczących wszelkich zmian w działalności przedsiębiorstwa, związanych z produkcją, sprzedażą krajową i wywozową mającą związek z np. taką zmianą nazwy lub podmiotów zajmujących się produkcją bądź sprzedażą. Komisja, stosownie do przypadku, po konsultacji z Komitetem Doradczym, zmieni rozporządzenie poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(127)

W interesie racjonalnego zarządzania należy ustalić okres dla zainteresowanych stron, które się zgłosiły w wyznaczonym terminie, wskazanym w zawiadomieniu zawierającym zaproszenie do składania uwag, na przedstawienie ich na piśmie i wystąpienie z wnioskiem o przesłuchanie. Ponadto należy stwierdzić, że ustalenia dotyczące nałożenia ceł, dokonane do celów niniejszego rozporządzenia, mają charakter wstępny i mogą być ponownie rozpatrzone w razie konieczności nałożenia cła ostatecznego,

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Handlu

Dyrekcja B

J-79 5/17

Rue de la Loi/Wetstraat 200

B-1049 Bruksela