Rozporządzenie Komisji (WE) nr 90/2001

z dnia 17 stycznia 2001 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 800/1999 ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1766/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż [1], ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1666/2000 [2], w szczególności jego art. 13 i 21 oraz odpowiednie przepisy innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rolnych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W przypadku produktów wywożonych luzem lub w jednostkach niestandardowych, dla których przyjęte jest, że ich dokładna masa netto nie jest znana przed załadowaniem środka transportu, art. 5 ust. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 [3], zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1557/2000 [4], przewiduje zmniejszenie refundacji, jeżeli stwierdzono, że faktycznie załadowana masa netto jest mniejsza od określonego procentu oszacowanej masy netto. Jednakże aby zastosować ten przepis konieczne jest uwzględnienie ograniczeń istniejących w transporcie drogą morską lub śródlądową. W przypadku produktów transportowanych luzem może się okazać, że zgłoszone ilości nie zostały całkowicie załadowane, w szczególności w przypadku gdy osoba odpowiedzialna za środki transportu zdecydowała o wstrzymaniu załadunku z przyczyn technicznych lub, gdy inni eksporterzy załadowali więcej niż wcześniej przewidywano.

(2) Ponieważ niektóre kawałki wieprzowiny nie są umieszczane w opakowaniach i z istoty nie są znormalizowane, kategoria jednostek niestandardowych powinna zostać rozszerzona o tego rodzaju produkty.

(3) W odniesieniu do pojęcia "miejsce załadunku" na wywóz produktów rolnych może mieć wpływ wiele okoliczności administracyjnych i handlowych; dlatego nie jest możliwe ustanowienie jednej zasady i w związku z tym Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość zdecydowania o najodpowiedniejszym miejscu w celu przeprowadzenia kontroli bezpośrednich wywożonych produktów rolnych kwalifikujących się do refundacji wywozowych. W tym celu, istnieją szczególnie dobre uzasadnienie określenia różnych miejsc załadunku w zależności od tego, czy towary są załadowane do kontenerów lub też odwrotnie, przewożone luzem, w workach lub w kartonach i nie ładowane następnie do kontenerów. W odpowiednio uzasadnionych przypadkach, organom celnym należy pozwolić na przyjęcie zgłoszenia wywozowego w odniesieniu do produktów rolnych kwalifikujących się do przyznania refundacji wywozowej w urzędzie celnym innym niż urząd celny właściwy dla miejsca, w którym dokonano załadunku produktów.

(4) Należy także ustanowić odrębne przepisy dla produktów wywożonych w systemie towarów powracających przez Państwo Członkowskie, z którego pochodzi produkt, lub przez Państwo Członkowskie, z którego dokonano pierwszego wywozu.

(5) Dlatego należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 800/1999.

(6) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami wszystkich zainteresowanych komitetów zarządzających,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 800/1999 wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 5 ust. 6 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

"Nie przyznaje się refundacji dla ilości przekraczającej 110 % oszacowanej masy netto. Jeżeli masa faktycznie załadowana wynosi mniej niż 90 % oszacowanej masy netto, refundacja dla faktycznie załadowanej masy netto będzie obniżona o 10 % różnicy między refundacją odpowiadającą 90 % oszacowanej masy netto a refundacją odpowiadającą faktycznej masie netto. Jednakże w przypadku gdy transport odbywa się drogą morską lub śródlądową, a eksporter może dostarczyć dowód na piśmie od osoby odpowiedzialnej za środki transportu, że przeszkody specyficzne dla tego rodzaju środka transportu albo, alternatywnie przeładowanie przez innych eksporterów, uniemożliwiły załadowanie wszystkich jego towarów, refundacja jest wypłacana za faktycznie załadowaną masę netto. Przepisy niniejszego akapitu stosuje się, jeżeli eksporter skorzystał z lokalnej procedury odprawy celnej przewidzianej w art. 283 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 oraz jeżeli organy celne zezwoliły na dokonanie korekty w ewidencji, do której zostały wprowadzone wywożone produkty."

2. W art. 5 ust. 6 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:

"Za jednostki niestandardowe uważa się żywe zwierzęta, półtusze, ćwierci, przodki, nogi, łopatki, boczki i schaby."

3. Artykuł 5 ust. 7 otrzymuje brzmienie:

"7. Każda osoba dokonująca wywozu produktów w odniesieniu, do których ubiega się o przyznanie refundacji jest zobowiązana:

a) złożyć zgłoszenie wywozowe w urzędzie celnym właściwym ze względu na miejsce, w którym produkty mają być załadowane do środków transportu;

b) powiadomić urząd celny na przynajmniej 24 godziny przez rozpoczęciem czynności załadunkowych i określić przewidywany czas trwania załadunku. Właściwe organy mogą wyznaczyć inny termin niż 24 godziny.

Za miejsce załadunku środków celu transportu produktów przeznaczonych na wywóz mogą zostać uznane:

- w przypadku produktów wywożonych w kontenerach miejsce, w którym są one ładowane do kontenerów,

- w przypadku produktów wywożonych luzem w workach, kartonach, pudełkach, butelkach itp. i niezaładowanych do kontenerów miejsce, w którym następuje załadunek do środków transportu, w których produkty opuszczą terytorium celne Wspólnoty.

Właściwy urząd celny może zezwolić na czynności załadunkowe po przyjęciu zgłoszenia wywozowego, przed upływem terminu określonego w lit. b).

Właściwy urząd celny musi być w stanie przeprowadzać bezpośrednie kontrole i dokonywać identyfikacji towarów przeznaczonych do transportu do urzędu celnego wyprowadzenia towarów poza obszar celny Wspólnoty.

Jeżeli przepisy akapitu pierwszego nie mogą być stosowane z przyczyn administracyjnych lub innych odpowiednio uzasadnionych powodów, zgłoszenie wywozowe może zostać złożone jedynie we właściwym urzędzie celnym w danym Państwie Członkowskim i jeżeli kontrola bezpośrednia jest przeprowadzana zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 386/90, produkty muszą zostać całkowicie rozładowane. Jednakże towary nie muszą być całkowicie rozładowane, jeżeli właściwe organy mogą przeprowadzić gruntowną kontrolę bezpośrednią."

4. W art. 25 ust. 3 akapit ostatni otrzymuje brzmienie:

"Niniejszy przepis stosuje się tylko wówczas, gdy system towarów powracających jest stosowany w Państwie Członkowskim, w którym zostało przyjęte zgłoszenie wywozowe obejmujące pierwotny wywóz lub w Państwie Członkowskim pochodzenia zgodnie z art. 15 dyrektywy Rady 97/78/WE [5] ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich."

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Na wniosek eksportera, przepisy art. 1 ust. 1 stosuje się do tych dokumentacji dotyczących przypadków refundacji wywozowych, które nie zostały zamknięte przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 stycznia 2001 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 21.

[2] Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 1.

[3] Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11.

[4] Dz.U. L 179 z 18.7.2000, str. 6.

[5] Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9.

--------------------------------------------------