Dyrektywa Komisji 1999/10/WE

z dnia 8 marca 1999 r.

przewidująca odstępstwa od przepisów art. 7 dyrektywy Rady 79/112/EWG w zakresie etykietowania środków spożywczych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 79/112/EWG z dnia 18 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamowania środków spożywczych przeznaczonych na sprzedaż konsumentowi końcowemu [1], ostatnio zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 97/4/WE [2], w szczególności jej art. 7 ust. 3 lit. d) i ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 7 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 79/112/EWG przewiduje, że ilość składnika, którego nazwa wchodzi w skład nazwy środka spożywczego lub jest wyodrębniona na etykiecie, musi być wskazana na etykiecie danego środka spożywczego;

dyrektywa Komisji 94/54/WE [3], zmieniona dyrektywą Rady 96/21/WE [4], nakłada obowiązek umieszczania danych szczegółowych dotyczących składu: "z substancją(-ami) słodzącą(-ymi)" lub "z cukrem(-ami) i substancją(-ami) słodzącą(-ymi)" na etykietach produktów zawierających takie składniki; dane te muszą towarzyszyć nazwie, pod którą produkt jest sprzedawany;

umieszczanie tych danych, wymagane przez dyrektywę 94/54/WE, sprawia, że podanie ilości tego składnika lub tych składników jest obowiązkowe zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) i/lub b) dyrektywy 79/112/EWG;

jednakże podawanie ilości substancji słodzącej nie decyduje prawdopodobnie o wyborze konsumenta przy zakupie produktu;

z innej strony, ujęcie danych szczegółowych odnoszących się do witamin i minerałów nakłada obowiązek określania wartości odżywczych na etykiecie zgodnie z dyrektywą Rady 90/496/EWG [5];

te dane szczegółowe są uznawane za integralną część nazwy, pod którą produkt jest sprzedawany, albo jako wyodrębnienie składnika w rozumieniu art. 7 ust. 2 lit. a) i/lub b) dyrektywy 79/112/EWG, nakładając tym samym obowiązek podania ilości witamin i minerałów;

dublowanie informacji tego rodzaju nie jest przydatne konsumentom, a może nawet wprowadzać w błąd, jako że zgodnie z art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG ilość podaje się w procentach, a wartość odżywczą — w miligramach;

w tych okolicznościach wskazane jest ustanowienie dalszych wyjątków od zasady podawania ilości składników;

artykuł 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG stanowi, że ilość wyrażona w procentach musi odpowiadać ilości składnika lub składników w czasie jego/ich użycia; niemniej jednak ustęp ten wprowadza odstępstwa od tej zasady;

co więcej, skład niektórych środków spożywczych znacznie się zmienia na skutek gotowania lub innych procesów powodujących odwadnianie składników;

odstępstwa od metody wyliczania ilości składników, ustanowionej w art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG, są konieczne w celu bardziej prawidłowego odzwierciedlania składu środka spożywczego i uniknięcia tym samym wprowadzania konsumentów w błąd;

artykuł 6 ust. 5 lit. a) dyrektywy 79/112/EWG stosuje tę samą zasadę co do kolejności składników w wykazie;

jednakże art. 6 ustanawia odstępstwa w stosunku do niektórych środków spożywczych lub ich składników; konsekwentnie należy ustanowić te same odstępstwa od metod wyliczania ilości;

zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności, określonymi w art. 3b Traktatu, Państwa Członkowskie nie mogą osiągnąć odpowiedniego stopnia realizacji celu proponowanych działań, jakim jest zapewnienie efektywnego wdrażania zasady podawania ilości składników, umożliwiającego ujęcie podstawowych przepisów prawodawstwa wspólnotowego; niniejsza dyrektywa nie wykracza poza minimum konieczne do osiągnięcia tych celów;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Środków Spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Artykuł 7 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 79/112/EWG nie ma zastosowania w przypadkach, gdy dane szczegółowe dotyczące składu: "z substancją(-ami) słodzącą(-ymi)" lub "z cukrem(-ami) i substancją(-ami) słodzącą(-ymi)" towarzyszą nazwie, pod którą sprzedaje się dany produkt, jak przewidziano w dyrektywie 94/54/WE.

2. Artykuł 7 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 79/112/EWG nie ma zastosowania do danych szczegółowych odnoszących się do dodawanych witamin i minerałów w przypadkach, gdy na etykiecie produktu muszą być określone ich wartości odżywcze.

Artykuł 2

1. W drodze odstępstwa od zasady ustanowionej w art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG przepisy ust. 2 i 3 niniejszego artykułu stosuje się do podawania ilości składników.

2. Dla środków spożywczych, które w związku z obróbką cieplną lub innego rodzaju zostały pozbawione wody, ilość odpowiada ilości użytego składnika lub składników w stosunku do produktu gotowego. Ilość tę należy wyrazić procentowo.

Jednakże w przypadku gdy ilość składnika lub całkowita ilość wszystkich składników, podana na etykiecie przekracza 100 %, wskaźnik procentowy zastępuje się wagą składnika(-ów) użytego(-ych) do przygotowania 100g produktu gotowego.

3. Ilość składników lotnych podaje się na podstawie wagowej proporcji w produkcie gotowym.

Ilość składników użytych w postaci koncentratu lub formie odwodnionej, odtworzonych podczas produkcji, można podać na podstawie ich wagowej proporcji określonej przed koncentracją lub odwodnieniem.

W przypadku żywności w postaci koncentratu lub formie odwodnionej, która zostanie odtworzona po dodaniu wody, ilość składników można podać w oparciu o ich wagowe proporcje w produkcie odtworzonym.

Artykuł 3

Najpóźniej do dnia 31 sierpnia 1999 r. Państwa Członkowskie, w miarę potrzeb, wprowadzą w życie niezbędne przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, aby:

- umożliwić handel produktami, które odpowiadają wymogom niniejszej dyrektywy najpóźniej od dnia 1 września 1999 r.,

- zakazać handlu produktami niezgodnymi z niniejszą dyrektywą najpóźniej od dnia 14 lutego 2000 r. Jednakże produkty wprowadzone na rynek lub opatrzone etykietą przed tą datą i niespełniające wymogów niniejszej dyrektywy mogą być sprzedawane aż do wyczerpania zapasów.

Państwa Członkowskie bezzwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte prze Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 marca 1999 r.

W imieniu Komisji

Martin Bangemann

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 33 z 8.2.1979, str. 1.

[2] Dz.U. L 43 z 14.2.1997, str. 21.

[3] Dz.U. L 300 z 23.11.1994, str. 14.

[4] Dz.U. L 88 z 5.4.1996, str. 5.

[5] Dz.U. L 276 z 6.10.1990, str. 40.

--------------------------------------------------