WSPÓLNE DZIAŁANIE

z dnia 9 czerwca 1997 r.

przyjęte przez Radę na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczące poprawy kryteriów ustalania celów, metod selekcji itp. oraz zbierania informacji celnych i policyjnych

(97/372/WSiSW)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. K.3 ust. 2 lit. b),

uwzględniając znaczenie dalszej poprawy skuteczności działania mającego na celu walkę z handlem narkotykami,

uwzględniając sprawozdanie grupy ekspertów ds. narkotyków, zatwierdzone na posiedzeniu Rady Europejskiej w Madrycie w 1995 r., zawierające propozycję poprawy kryteriów ustalania celów, metod selekcji itp., oraz zbierania informacji celnych i policyjnych,

uwzględniając Konwencję z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie wykorzystania technologii informatycznych do celów celnych (Konwencja CIS)[1],

uwzględniając wspólne działanie Rady z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie współpracy między administracją celną oraz organizacjami przedsiębiorców w walce z handlem narkotykami[2],

uwzględniając mandat Rady z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie zatwierdzonych zmienionych ustaleń dotyczących wspólnych operacji kontroli celnej,

uwzględniając rezolucję Rady z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie zawierania przez policję/organy celne porozumień w zakresie walki z narkotykami[3],

a także mając na uwadze, co następuje:

kryteria ustalania celów poddawanych kontroli, strukturalne metody selekcji itd. oraz bardziej zintegrowane wykorzystanie informacji celnych i policyjnych są istotnymi instrumentami dla efektywnego planowania prawnych środków walki z handlem narkotykami;

podczas wdrażania ustawodawstwa celnego, wykorzystanie kryteriów ustalania celów i strukturalnych metod selekcji zmierza do koncentrowania kontroli celnych na sytuacjach, gdzie istnieje wysokie ryzyko przemytu narkotyków, jednocześnie zezwalając na szybką odprawę celną w ruchu pasażerskim i towarowym odbywającym się zgodnie z prawem;

wykorzystanie kryteriów ustalania celów, strukturalnych metod selekcji itd. umożliwiają organom celnym trafniejsze ustanawianie priorytetów w taki sposób, aby ich środki mogły być wykorzystane do osiągnięcia jak najlepszego skutku;

Unia Europejska oraz instytucje wewnętrzne, jak EDU/Europol, Światowa Organizacja Celna i Interpol, odgrywają istotną rolę w wymianie informacji;

organy celne muszą nieprzerwanie dostosowywać i poddawać ocenie priorytety w odpowiedzi na zmianę warunków i pojawianie się nowych informacji, uwzględniając fakt, że przemytnicy narkotyków zazwyczaj w ostatniej chwili zmieniają trasy przemytu, udając się do punktów granicznych, w których na podstawie uprzednio otrzymanych informacji lub innych źródeł, kontrola celna uważana jest za mniej intensywną,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE:

Artykuł 1

Organy celne Państw Członkowskich dążą do optymalnego wykorzystania kryteriów ustalania celów i metod selekcji strukturalnej oraz zbierania informacji celnych i policyjnych dotyczących walki z handlem narkotykami. Do tych celów organy podejmują, w ramach istniejących możliwości prawnych i praktycznych, środki przewidziane w art. 2-8.

Artykuł 2

Organy celne Państw Członkowskich bardziej intensywnie wykorzystują informacje dostępne we wszystkich sektorach działalności gospodarczej będących przedmiotem zainteresowania, szczególnie w sektorze transportowym.

Artykuł 3

Organy celne Państw Członkowskich wzmacniają wzajemną wymianę danych wywiadowczych i informacji do celów analizy ryzyka. Do czasu operacyjnego opracowania bazy danych systemu informacji celnej (CIS), organy celne Państw Członkowskich w większym stopniu wykorzystują system poczty elektronicznej CIS do wyżej wspomnianej wymiany danych wywiadowczych.

Artykuł 4

Organy celne Państw Członkowskich w większym stopniu wykorzystują wszystkie dostępne europejskie systemy informacji celnej dotyczące ruchu morskiego, powietrznego, lądowego i innych (np. AIR-Info, BALKAN-Info, CARGO-Info, MAR-Info, YACHT-Info).

Artykuł 5

Organy celne Państw Członkowskich usprawniają procedury ustalania celów poprzez organizację międzynarodowych wspólnych działań kontrolnych, jak określono w zmienionych uzgodnieniach w tej dziedzinie, zatwierdzonych przez Radę dnia 29 listopada 1996 r. W miarę potrzeb państwa trzecie zostaną zachęcone do wzięcia udziału w takich działaniach.

Artykuł 6

Służby celne, policja i inne organy przestrzegania prawa Państw Członkowskich w jak największym stopniu wzmacniają wzajemną wymianę dostępnych informacji oraz danych wywiadowczych. Dotyczy to szczebla krajowego, międzynarodowego oraz Unii Europejskiej, obejmując instytucje Unii Europejskiej i instytucje międzynarodowe.

Artykuł 7

Organy ścigania w Państwach Członkowskich, w miarę potrzeb, analizują dostępne informacje i dane wywiadowcze.

Artykuł 8

Organy celne Państw Członkowskich opracowują wytyczne dla najlepszej praktyki w celu zachęcenia do szerszego wykorzystania technik analizy ryzyka.

Artykuł 9

Niniejsze wspólne działanie wchodzi w życie w dniu jego przyjęcia.

Artykuł 10

Niniejsze wspólne działanie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 9 czerwca 1997 r.

W imieniu Rady

G. ZALM

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 33.

[2] Dz.U. L 322 z 12.12.1996, str. 3.

[3] Dz.U. C 375 z 12.12.1996, str. 1.