Decyzja Komisji

z dnia 21 grudnia 1992 r.

ustanawiająca komitet naukowy dla określenia nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych i świadectw o szczególnym charakterze

(93/53/EWG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

w ramach ochrony przez Wspólnotę określeń pochodzenia i oznaczeń geograficznych ich rejestracja może obejmować badanie problemów dotyczących ogólnego charakteru nazwy oraz czynniki, które mają być uwzględnione, gdy określane jest pochodzenie i oznaczenie geograficzne produktów rolnych i środków spożywczych z jednej strony, a z drugiej stosowanie kryteriów odnoszących się do uczciwej konkurencji w transakcjach handlowych oraz niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd konsumentów w znaczeniu art. 13 i 14 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2081/92 [1] w przypadkach, gdy istnieje konflikt pomiędzy określeniem pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym a znakiem towarowym, homonimami lub istniejącymi produktami, które są w legalnym obrocie;

w ramach ochrony przez Wspólnotę świadectw o szczególnym charakterze ich rejestracja może pociągać za sobą badanie problemów dotyczących oceny tradycyjnego charakteru produktów rolnych i środków spożywczych;

poszukiwanie rozwiązań dla takich problemów wymaga pomocy wysoko kwalifikowanych ekspertów o wykształceniu rolniczym lub prawniczym, w szczególności odznaczających się wiedzą z zakresu praw własności intelektualnej;

dlatego też właściwe jest utworzenie komitetu naukowego dla wspomagania Komisji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym ustanawia się komitet naukowy, zwany dalej "Komitetem", w celu wspomagania Komisji.

Artykuł 2

Zadaniem Komitetu jest badanie, na wniosek Komisji, wszystkich problemów technicznych związanych ze stosowaniem rozporządzenia (EWG) nr 2081/92 i rozporządzenia Rady(EWG) nr 2082/92 [2] odnośnie do rejestracji nazw produktów rolnych i środków spożywczych oraz przypadków konfliktów pomiędzy Państwami Członkowskimi, w szczególności:

1. czynników, które mają być brane pod uwagę podczas definiowania oznaczeń geograficznych oraz określania pochodzenia i wyjątków od nich, w szczególności wyjątkową reputację i renomę;

2. ogólnego charakteru;

3. oceny tradycyjnego charakteru;

4. oceny kryteriów dotyczących uczciwej konkurencji w transakcjach handlowych oraz ryzyka wprowadzenia w błąd konsumentów w przypadkach konfliktu pomiędzy określeniem pochodzenia lub oznaczenia geograficznego a znakiem towarowym, homonimami lub istniejącymi produktami, które są w legalnym obrocie.

Artykuł 3

1. Członkowie Komitetu są mianowani przez Komisję spośród wysoko kwalifikowanych ekspertów o kompetencjach, określonych w art. 2.

2. Komitet składa się z siedmiu członków i siedmiu kolejno zmieniających się członków upoważnionych do uczestniczenia w spotkaniach.

Artykuł 4

1. Komitet wybiera przewodniczącego i wiceprzewodniczącego spośród swych członków.

Są oni wybierani zwykłą większością głosów.

2. Komisja udostępnia sekretariat dla Komitetu.

Artykuł 5

Postępowanie Komitetu jest ważne tylko wtedy, gdy wszyscy jego członkowie są obecni. Komitet wydaje pozytywną opinię, gdy głosy za przeważą nad głosami przeciw. Gdy głosy za i przeciw rozkładają się równo, wstrzymanie się od głosu jest uważane za głos za.

Artykuł 6

1. Członkowie są mianowani na pięcioletnią kadencję, która jest odnawialna. Jednakże kadencja przewodniczącego i wiceprzewodniczącego trwa dwa lata. Nie mogą oni jednak być ponownie mianowani natychmiast po zakończeniu swych obowiązków pełnionych w ciągu dwóch dwuletnich, następujących po sobie okresów. Członkowie nie są wynagradzani za swoje usługi.

2. Po wygaśnięciu okresu pięcio- lub dwuletniego, w zależności od sytuacji, członkowie, przewodniczący i wiceprzewodniczący nadal sprawują urząd do czasu ich zastąpienia lub odnowienia ich nominacji.

3. Gdy członek, przewodniczący lub wiceprzewodniczący nie jest w stanie wykonywać swych obowiązków lub w przypadku jego rezygnacji zostanie zastąpiony w pozostałym okresie jego kadencji zgodnie z procedurą, określonej w art. 3 i 4, zależnie od sytuacji.

Artykuł 7

1. Komitet zbiera się na wniosek przedstawiciela Komisji.

2. Przedstawiciel Komisji oraz wyżsi urzędnicy i inni zainteresowani pracownicy Komisji uczestniczą w zebraniach Komitetu.

3. Przedstawiciel Komisji może zaprosić ważne osobistości o specjalnych kwalifikacjach w dziedzinie objętej badaniem do wzięcia udziału w tych zebraniach.

Artykuł 8

1. Postępowanie Komitetu odnosi się do spraw, co do których Komisja zwróciła się o opinię.

Komisja może określić okres, w którym taka opinia musi być wydana.

2. Gdy opinia, o którą wnioskowano, jest przedmiotem jednomyślnej zgody członków Komitetu, ustalą oni wspólne wnioski. Gdy brak jest jednomyślności, to różne stanowiska przyjęte w czasie postępowania są zamieszczone w sprawozdaniu sporządzonym w ramach obowiązków sekretariatu Komitetu.

Artykuł 9

Gdy przedstawiciel Komisji poinformuje członków Komitetu, że opinia, o którą wnioskowano, odnosi się do tematu o charakterze poufnym, członkowie mają obowiązek nieujawniania informacji, o jakiej dowiedzieli się poprzez pracę w ramach Komitetu.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 1992 r.

W imieniu Komisji

Ray Mac Sharry

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 208 z 24.7.1992, str. 1.

[2] Dz.U. L 208 z 24.7.1992, str. 9.

--------------------------------------------------