Dyrektywa Rady

z dnia 18 czerwca 1991 r.

zmieniająca po raz jedenasty dyrektywę 76/769/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych

(91/339/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

we współpracy z Parlamentem Europejskim [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

należy przyjąć środki mające na celu stopniowe ustanawianie wewnętrznego rynku w terminie upływającym dnia 31 grudnia 1992 r.; rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w obrębie którego zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału;

dyrektywa 76/769/EWG [4], ostatnio zmieniona dyrektywą 91/338/EWG [5], w swojej wersji zmienionej dyrektywą 85/467/EWG [6], wprowadza, w związku z zagrożeniami dla człowieka i środowiska, surowe ograniczenia w zakresie wprowadzania do obrotu i stosowania substancji typu PCB i PCT;

opracowano kilka substytutów w celu zastąpienia substancji typu PCB; niektóre z tych substytutów, chociaż mniej niebezpieczne niż substancje typu PCB i PCT, stanowią jednak potencjalnie duże zagrożenie dla człowieka i środowiska;

dlatego też konieczne jest ograniczenie wprowadzania do obrotu i stosowania tych substancji;

substancja o nazwie handlowej Ugilec 141 znajduje się w obrocie od 1981 r.; substancja ta lub preparaty zawierające tę substancję są obecnie stosowane w kondensatorach i transformatorach jako płyn dielektryczny oraz w kopalniach węgla kamiennego jako płyn hydrauliczny; stwierdzono, że substancja ta jest mniej niebezpieczna dla człowieka i środowiska niż substancje typu PCB, które miała zastąpić;

pomimo to z powodu jej ekotoksyczności, trwałości i zdolności do bioakumulacji substancja ta stanowi zagrożenie dla środowiska; stwierdzono już znaczne skażenie środowiska w pobliżu miejsc prowadzenia prac górniczych, w których substancja ta jest stosowana jako płyn hydrauliczny; w przypadku pożaru jakiegokolwiek urządzenia zawierającego tę substancję mogą ulatniać się substancje bardzo toksyczne; w celu ostatecznego pozbycia się Ugilec 141 wymagane jest postępowanie według specjalnych procedur;

substancja nosząca nazwę handlową Ugilec 121 lub Ugilec 21, będąca substancją nową, została zgłoszona w dniu 15 marca 1984 r., zgodnie z dyrektywą Rady 79/831/EWG z dnia 18 września 1979 r., zmieniającą po raz szósty dyrektywę 67/548/EWG w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych dotyczących klasyfikowania, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych [7], i dlatego może być ona wprowadzana do obrotu na całym obszarze Wspólnoty; właściwości i działanie tej substancji są podobne do właściwości i działania substancji Ugilec 141 i została ona przeznaczona do podobnych zastosowań; producent następnie dobrowolnie wycofał z obrotu substancję Ugilec 121 lub Ugilec 21; konieczne jest podjęcie działań w celu zapewnienia, by preparaty lub produkty zawierające tę substancję nie były w przyszłości ponownie wprowadzane do obrotu;

substancja o nazwie handlowej DBBT jest także nową substancją została zgłoszona w dniu 16 lutego 1998 r. zgodnie z dyrektywą 79/831/EWG I dlatego może być wprowadzona do obrotu na całym obsarze Wspólnoty; substancja jako taka lub w preparatach przeznaczona jest do stosowania w płynie hydrauliczynm w kopalniach węgla kamiennego; z czasem utraciło ważność urzędowe zezwolenie wydane w jednym z Państw Członkowskich; zastosowanie tej substancji może prowadzić do poważnego skażenia środowiska; z powudu wysokiej ekotoksyczności, trwałości I zdolności do bioakumulacji substancja ta stanowi potencjalnie duże zagrożenie dla środowiska; należałoby podjąć środki ograniczające, zanim substancja ta zostanie wprowadzona do obrotu na rynek Wspólnoty;

istnieją już substancje skutecznie je zastępujące lub metody alternatywne i dlatego dalsze używanie tych trzech substancji nie jest konieczne;

wprowadzone już przez niektóre Państwa Członkowskie ograniczenia w odniesieniu do stosowania lub wprowadzania do obrotu substancji, określonych powyżej, bądź preparatów lub produktów zawierających te substancje, mają bezpośredni wpływ na tworzenie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego; dlatego też konieczne jest zbliżenie przepisów prawnych Państw Członkowskich w tej dziedzinie, a następnie zmiana załącznika I do dyrektywy 76/769/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do dyrektywy 76/769/EWG dodaje się punkty w brzmieniu:

"25.Monometylo-tetrachlorodifenylometanNazwa handlowa: Ugilec 141CAS Nr 76253–60–6 | Od dnia 18 czerwca 1994 r. zabronione jest wprowadzanie do obrotu i stosowanie tej substancji oraz preparatów i produktów ją zawierających. Na zasadzie wyjątku przepis ten nie ma zastosowania: 1.w przypadku urządzeń i maszyn już funkcjonujących w dniu 18 czerwca 1994 r. do chwili pozbycia się tych urządzeń i maszyn.Jednakże od dnia 18 czerwca 1994 r. Państwa Członkowskie mogą, ze względu na ochronę zdrowia i ochronę środowiska naturalnego, zabronić na swoim terytorium wykorzystywania takich urządzeń i maszyn przed ich pozbyciem się;2.w przypadku utrzymywania urządzeń i maszyn już funkcjonujących w dniu 18 czerwca 1994 r.Od dnia 18 czerwca 1994 r. zabronione jest wprowadzanie tej substancji, preparatów zawierających tę substancję i urządzeń/maszyn zawierających tę substancję do obrotu na rynku artykułów używanych. |

26.Monometylo-dichlorodifenylometan-Nazwa handlowa: Ugilec 121, Ugilec 21CAS Nr – nieznany | Zakazane jest wprowadzanie do obrotu i stosowanie tej substancji oraz preparatów i produktów ją zawierających. |

27.Monometylo-dibromodifenylometan-Nazwa handlowa: DBBTCAS Nr 99688–47–8 | Zakazane jest wprowadzanie do obrotu i stosowanie tej substancji oraz preparatów i produktów ją zawierających." |

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie, nie później niż do dnia 18 czerwca 1992 r., wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Środki określone w ust. 1 przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub też odniesienie takie towarzyszy ich oficjalnej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 18 czerwca 1991 r.

W imieniu Rady

G. Wohlfart

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 24 z 1.2.1990, str. 20.

[2] Dz.U. C 284 z 12.11.1990, str. 84 oraz Dz.U. C 129 z 20.5. 1991.

[3] Dz.U. C 168 z 10.7.1990, str. 1.

[4] Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 201.

[5] Dz.U. L 186 z 12.7.1991, str. 59.

[6] Dz.U. L 269 z 11.10.1985, str. 56.

[7] Dz.U. L 259 z 15.10.1979, str. 10.

--------------------------------------------------