Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2429/86

z dnia 31 lipca 1986 r.

w sprawie procedury oznaczania zawartości mięsa w przetworach i konserwach mięsnych objętych podpozycją ex 16.02 B III b) 1) nomenklatury znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia (EWG) nr 2184/86

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 97/69 z dnia 16 stycznia 1969 r. w sprawie podjęcia środków w celu jednolitego stosowania nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej [1], ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2055/84 [2], w szczególności jego art. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

potrzebne są przepisy mające na celu zapewnienie jednolitego stosowania nomenklatury znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2184/86 z dnia 11 lipca 1986 r. ustalającego refundacje wywozowe do wołowiny i cielęciny [3] w celu klasyfikowania przetworów i konserw zawierających wołowinę (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu);

zgodnie z podpozycjami 16.02 B III b) ex 1) ex aa) 11), 22), 33), 44) i 16.02 B III b) ex 1) ex bb) 11), 22), 33), 44) i 55) nomenklatury znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia (EWG) nr 2184/86 przetwory i konserwy zawierające wołowinę są klasyfikowane według zawartości mięsa wyrażonej w procentach wagowych (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu);

należy określić procedury oznaczania zawartości mięsa wyrażonej w procentach wagowych (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu);

w wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że najlepsze zabezpieczenia daje procedura ustanowiona w niniejszym Załączniku;

ponieważ przewidziane przepisy nie są zgodne z opinią Komitetu ds. Nomenklatury Wspólnej Taryfy Celnej, Komisja wystąpiła z wnioskiem do Rady o przyjęcie przepisów zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 97/69;

w ciągu trzech miesięcy od przedłożenia jej wniosku Rada nie podjęła właściwych działań i dlatego Komisja może przyjąć proponowane przepisy na mocy wspomnianej powyżej procedury w rozporządzeniu (EWG) nr 97/69,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyrażoną w procentach wagowych zawartość mięsa w przetworach i konserwach zawierających wołowinę (z wyjątkiem podrobów i tłuszczu) ujętych w podpozycji 16.02 B III b) ex 1) ex aa) 11), 22), 33), 44) i 16.02 B III b) ex 1) ex bb) 11), 22), 33), 44) i 55) nomenklatury znajdującej się Załączniku do rozporządzenia (EWG) nr 2184/86 oznacza się zgodnie z procedurą określoną w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego pierwszego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 lipca 1986 r.

W imieniu Komisji

Cockfield

Wiceprzewodniczący

[1] Dz.U. L 14 z 21.1.1969, str. 1.

[2] Dz.U. L 191 z 19.7.1984, str. 1.

[3] Dz.U. L 190 z 12.7.1986, str. 19.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

PROCEDURA ANALIZY

Do celów niniejszego Załącznika wyraz "mięso" nie obejmuje ani podrobów, ani tłuszczu (w tym tłuszczu pozyskanego z samego mięsa), ani też kości.

Zawartość mięsa wyrażoną w procentach wagowych oznacza się zgodnie z następującą procedurą:

1. Metody analizy

1.1. Analiza musi być wykonana na jednorodnych i reprezentatywnych próbkach przetworu mięsnego lub konserwy mięsnej.

1.2. Należy zastosować następujące metody analizy:

1.2.1. Azot: oznaczanie zawartości azotu w mięsie i produktach mięsnych – ISO 937: 1978.

1.2.2. Wilgoć: oznaczanie zawartości wilgoci w mięsie i produktach mięsnych – ISO 1442: 1973.

1.2.3. Tłuszcz: oznaczanie całkowitej zawartości tłuszczu w mięsie i produktach mięsnych – ISO 1443: 1973.

1.2.4. Popiół: oznaczanie zawartości popiołu w mięsie i produktach mięsnych – ISO 936: 1978.

1.3. Przestrzeganie wymagań wymienionych norm ISO w odniesieniu do procedury pobierania próbek nie jest obowiązkowe do celów niniejszego rozporządzenia.

2. Obliczenie zawartości mięsa

Zawartość mięsa w mięsie oblicza się według wzoru:

M =

NT - N

× 100

azotu ogólnego w produktach mięsnych

NT = gdzie NT to azot ogólny oznaczony w analizie (%)

Nx = azot pochodzenia zewnętrznego (%)

Zawartość azotu ogólnego należy oznaczyć zgodnie z metodą określoną w ppkt 1.2.1. Ponadto ilościowe oznaczenie wilgoci (1.2.2), tłuszczu (1.2.3) i popiołu (1.2.4) daje możliwość wnioskowania o zawartości innych składników.

W celu wprowadzenia poprawki na azot pochodzenia zewnętrznego (Nx) niezbędna jest znajomość ilości każdego składnika zawierającego azot oraz zawartości azotu w tych składnikach. W poniższej tabeli przedstawiono średnią zawartość azotu w kilku składnikach zawierających azot, które mogą występować w przetworach lub konserwach mięsnych.

Produkty niezawierające mięsa | Procentowa zawartość azotu |

Suchary | 2,0 |

Kazeina | 15,8 |

Kazeinian sodu | 14,8 |

Izolat białek sojowych | 14,5 |

Teksturowane białka sojowe | 8,0 |

Mąka sojowa | 8,0 |

Glutaminian sodu | 8,3 |

Nerki wołowe | 2,7 |

Ozory wołowe | 3,0 |

Jeżeli chodzi o powtarzalność metod analitycznych, należy się odnieść do wymienionych powyżej norm ISO.

Wynik, który należy wziąć pod uwagę, to średnia z co najmniej dwóch oznaczeń.

--------------------------------------------------