Dyrektywa Rady

z dnia 18 listopada 1985 r.

wprowadzająca środki wspólnotowe w sprawie zwalczania pryszczycy

(85/511/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43 i 100,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

jednym z zadań Wspólnoty w dziedzinie weterynarii jest poprawa stanu zdrowotności zwierząt gospodarskich i tym samym podniesienie rentowności hodowli;

ognisko pryszczycy może w szybkim czasie przybrać rozmiary epidemii, powodując śmiertelność i zakłócenia na skalę mogącą w efekcie doprowadzić do gwałtownego spadku rentowności hodowli trzody chlewnej i przeżuwaczy jako całości;

jak tylko wystąpi podejrzenie obecności choroby, konieczne jest podjęcie środków umożliwiających natychmiastową i skuteczną walkę z nią; takie środki muszą być ustalone przez właściwe władze w sposób uwzględniający to, czy dany kraj przeprowadza program szczepień profilaktycznych na całym swoim terytorium lub na jego części czy też nie; w określonych okolicznościach Państwa Członkowskie, które prowadzą taką politykę, mogą wyłączyć z uboju zwierzęta posiadające wystarczającą osłonę poszczepienną przed wirusem pryszczycy;

konieczne jest możliwie jak najszybsze zapobieganie rozszerzaniu się choroby, jak tylko powstanie jej ognisko, poprzez ścisłe monitorowanie przepływu zwierząt i stosowania produktów, które mogą być skażone, oraz, w stosownych przypadkach, poprzez szczepienia ochronne;

rozpoznanie choroby i identyfikacja wywołującego ją wirusa musi być przeprowadzana pod nadzorem wyznaczonych laboratoriów, a koordynacja ich działań musi być zapewniona przez laboratorium referencyjne wyznaczone przez Wspólnotę

szczepionka stosowana do szczepień interwencyjnych musi być kontrolowana co do skuteczności i bezpieczeństwa, przy koordynacji działań przez wyspecjalizowany instytut wyznaczony przez Wspólnotę; ponadto specjalne skoordynowane środki muszą zostać wprowadzane wówczas, gdy zostają wykryte typy wirusów lub ich mutacje, przeciwko którym szczepionki zwykle stosowane w obrębie Wspólnoty nie zapewniają wystarczającej ochrony; stwierdza się konieczność ustanowienia w tym celu przepisu w odniesieniu do Państw Członkowskich przeprowadzających szczepienia, aby opracowały wieloletnie plany szczepień, które zostaną poddane analizie oraz które, w stosownych przypadkach, będą przedmiotem koordynacyjnych działań Wspólnoty;

należy ustanowić przepis w sprawie procedury w zakresie bliskiej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją;

uzgodnienia wprowadzone niniejszą dyrektywą mają charakter próbny i muszą podlegać przeglądowi pod kątem ich dostosowania do rozwoju sytuacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa określa minimalne wspólnotowe środki kontroli, które mają być stosowane w razie pojawienia się pryszczycy, niezależnie od typu danego wirusa, bez uszczerbku dla przepisów wspólnotowych regulujących handel wewnątrzwspólnotowy.

Niniejsza dyrektywa nie narusza polityk Państw Członkowskich z zakresu szczepień profilaktycznych.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się odpowiednio definicje podane w art. 2 dyrektywy 64/432/EWG [4].

Stosuje się również następujące definicje:

a) "zwierzę należące do gatunków podatnych" oznacza każde gospodarskie lub dzikie zwierzę z grupy przeżuwaczy lub trzodę chlewną znajdującą się na terenie gospodarstwa;

b) "podatne nieodporne" oznacza zwierzę należące do gatunków zagrożonych, które nie jest szczepione lub które jest szczepione, lecz którego odporność poszczepienna jest uznana za niedostateczną przez właściwe władze;

c) "zwierzę zarażone" oznacza zwierzę należące do gatunków podatnych:

- u którego stwierdzono występowanie za życia objawów klinicznych lub zmian patologicznych po śmierci, mogących mieć swoje źródło w pryszczycy,

lub

- u którego oficjalnie stwierdzono pryszczycę po przeprowadzeniu badania laboratoryjnego;

d) "zwierzę podejrzane o zarażenie" oznacza zwierzę należące do gatunków podatnych, wykazujące za życia objawy kliniczne lub zmiany patologiczne po śmierci, które są tego rodzaju, że można zasadnie podejrzewać występowanie pryszczycy;

e) "zwierzę podejrzane o nosicielstwo" oznacza zwierzę należące do gatunków podatnych, które zgodnie z zebranym wywiadem epidemiologicznym mogło się zetknąć bezpośrednio lub pośrednio z wirusem pryszczycy.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie zapewniają, aby wystąpienie lub podejrzenie wystąpienia pryszczycy było niezwłocznie zgłaszane właściwym władzom, zgodnie z dyrektywą 82/894/EWG [5].

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby w gospodarstwie, posiadającym jedno lub więcej zwierząt podejrzanych o chorobę lub o zarażenie pryszczycą, niezwłocznie podejmowano z urzędu badania mające na celu potwierdzenie występowania choroby lub jej wykluczenie, oraz w szczególności, aby urzędowy lekarz weterynarii pobrał niezbędne próbki lub otrzymał je pobrane do badania laboratoryjnego.

Jak tylko podejrzenie choroby zostaje zgłoszone, właściwe władze ustanawiają urzędowy dozór nad danym gospodarstwem i nakazują w szczególności, aby:

- wykonano spis wszystkich kategorii zwierząt należących do gatunków podatnych, a w odniesieniu do każdej z tych kategorii, odnotowanie liczby zwierząt już padłych, zarażonych lub które mogły ulec zarażeniu lub które mogą być nosicielami; spis musi być prowadzony na bieżąco, aby uwzględniać zwierzęta rodzące się lub padające w okresie istnienia podejrzenia; informacja zawarta w dokumentach spisowych musi być okazywana na żądanie i może podlegać kontroli w czasie każdej wizytacji;

- wszystkie zwierzęta należące do gatunków podatnych na terenie gospodarstwa były przetrzymywane w ich pomieszczeniach bytowych lub w innych, w których mogą być odizolowane;

- żadne zwierzęta należące do gatunków podatnych nie wchodziły na teren gospodarstwa ani go nie opuszczały;

- żadne zwierzęta innych gatunków nie miały wstępu do danego gospodarstwa lub nie mogły go opuścić bez zgody właściwych władz;

- z gospodarstwa nie wywożono mięsa lub tusz zwierząt pochodzących od zwierząt należących do gatunków podatnych lub pasz, narzędzi, przedmiotów lub innych materiałów takich jak wełna lub śmieci albo odpadki, mogące przenosić pryszczycę, o ile przepływ ten nie jest dokonywany za zgodą właściwych władz;

- z gospodarstwa nie wywożono mleka; w przypadku trudności w przechowywaniu mleka na terenie gospodarstwa, właściwe władze mogą wydać zgodę na usunięcie mleka z gospodarstwa pod nadzorem weterynaryjnym do zakładu przetwórstwa w celu poddania tego mleka obróbce cieplnej zapewniającej zniszczenie wirusa pryszczycy;

- ruch osób do gospodarstwa lub z gospodarstwa odbywał się za zgodą właściwych władz;

- wjazd pojazdów do gospodarstwa lub wyjazd stamtąd odbywał się za zgodą właściwych władz, które ustalają wymagania konieczne w celu uniknięcia szerzenia się wirusa pryszczycy;

- zostały zastosowane właściwe środki dezynfekujące przy wejściach i wyjściach z budynków, w których przebywają zwierzęta należące do gatunków podatnych oraz przy wejściach do samego gospodarstwa i wyjściach z niego;

- zostało przeprowadzone dochodzenie epidemiologiczne zgodnie z art. 7 i 9.

2. Właściwe władze mogą rozszerzyć środki przewidziane w ust. 1 na przylegające gospodarstwa, w razie gdy ich położenie, ukształtowanie lub kontakty ze zwierzętami z gospodarstwa, w którym podejrzewa się występowanie choroby, stanowią podstawę do podejrzenia o możliwe zarażenie.

3. Środki określone w ust. 1 i 2 nie zostają wycofane aż do momentu, w którym podejrzenie o pryszczycy nie zostanie urzędowo wykluczone.

Artykuł 5

Gdy tylko zostanie potwierdzone, że jedno lub kilka zwierząt określonych w art. 2 lit. c) znajdują się na terenie gospodarstwa, właściwe władze wprowadzają następujące środki:

1) urzędowy lekarz weterynarii pobiera odpowiednie próbki lub otrzymuje je już pobrane do badania laboratoryjnego, określonego w załączniku I, tam, gdzie takie próbki i badania nie były podejmowane lub przeprowadzone w okresie samego istnienia podejrzenia zgodnie z art. 4 ust. 1 akapit pierwszy;

2) w uzupełnieniu środków wymienionych w art. 4 ust. 1 niezwłocznie podejmuje się następujące działania:

a) w Państwach Członkowskich lub regionach, gdzie szczepienia są zabronione:

- wszystkie zwierzęta, w danym gospodarstwie należące do gatunków podatnych, są ubijane na miejscu pod nadzorem urzędowym w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

- po przeprowadzonym uboju, wyżej wymienione zwierzęta zostają zniszczone pod urzędowym nadzorem w taki sposób, aby nie powstało jakiekolwiek ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

- mięso zwierząt należących do gatunków podatnych pochodzących z danego gospodarstwa i ubitych w okresie między prawdopodobnym sprowadzeniem choroby do gospodarstwa a wdrożeniem działań urzędowych, zostaje zlokalizowane po prześledzeniu jego drogi i zniszczone pod urzędowym nadzorem w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

- tusze zwierząt należących do gatunków podatnych, które padły na terenie gospodarstwa zostają zniszczone pod urzędowym nadzorem w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

- jakiekolwiek materiały, określone w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret piąte, zostają zniszczone w taki sposób, aby zapewnić zniszczenie obecnego wirusa pryszczycy; całe postępowanie musi zostać przeprowadzone zgodnie z poleceniami urzędowego lekarza weterynarii,

- mleko i przetwory mleczne zostają zniszczone w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy,

- po wyeliminowaniu zwierząt należących do gatunków podatnych oraz materiałów, określonych w art. 4 ust. 1 akapit drugi tiret piąte, budynki przeznaczone dla zwierząt, otoczenie tych budynków oraz pojazdy używane do transportu zwierząt, jak również całe wyposażenie, które mogło ulec skażeniu zostaje oczyszczone i zdezynfekowane zgodnie z art. 10,

- zwierzęta należące do gatunków potencjalnych są ponownie wprowadzane do gospodarstwa po upływie co najmniej 21 dni od daty zakończenia czynności czyszczenia i dezynfekowania przeprowadzonych zgodnie z art. 10,

- przeprowadza się dochodzenie epidemiologiczne zgodnie z art. 7 i 8;

b) w Państwach Członkowskich lub w regionach, gdzie polityka szczepień jest prowadzona zgodnie z przepisami art. 14:

i) - wszystkie zwierzęta należące do gatunków podatnych znajdujące się w gospodarstwie zostają ubite i zniszczone pod urzędowym nadzorem. Po uboju i zniszczeniu zwierząt Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne dla uniknięcia ryzyka utrzymywania się wirusa pryszczycy lub jego rozprzestrzeniania się, jak również jakichkolwiek szkodliwych konsekwencji dla środowiska naturalnego; w szczególności wówczas, gdy zwierzęta nie są ubijane na miejscu, są one transportowane w specjalnie wyposażonych pojazdach tak, aby uniknąć jakiegokolwiek ryzyka rozprzestrzeniania się wirusa pryszczycy;

- w przypadku gdy został zidentyfikowany typ, podtyp lub mutacja wirusa pryszczycy lub gdy informacje i dane epidemiologiczne dają możliwość upewnienia się, że zastosowane szczepionki dostarczają odporności poszczepiennej, skutecznej w odniesieniu do danego wirusa, Państwa Członkowskie mogą:

- ograniczyć ubój i niszczenie do nieodpornych zwierząt,

- zezwolić, aby mięso i mleko pochodzące od zwierząt niezarażonych czy niepodejrzewanych o zarażenie, zostały poddane odpowiedniej obróbce cieplnej pod nadzorem weterynaryjnym,

ii) środkom przewidzianym w ppkt i) towarzyszą szczepienia lub doszczepianie pozostałych zwierząt zgodnie z art. 13 ust. 1;

iii) na zasadzie analogii stosuje się również środki przewidziane w lit. a) tiret trzecie, czwarte i piąte, a także środki przewidziane w lit. a) tiret szóste, z wyjątkiem przypadku obróbki cieplnej określonej w ppkt i);

3) przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku wystąpienia źródła wtórnego, które jest powiązane epidemiologicznie ze źródłem pierwotnym, z którego zostały już pobrane próbki;

4. właściwe władze mogą rozszerzyć środki przewidziane w ust. 1 na przylegające gospodarstwa, w razie gdy ich położenie, ukształtowanie lub kontakty ze zwierzętami z gospodarstwa, w przypadku gdy odnotowano występowanie choroby, stanowią podstawę do podejrzenia o możliwe zarażenie.

Artykuł 6

1. W przypadku gospodarstw, składających się z dwóch lub więcej oddzielnych jednostek produkcyjnych, właściwe władze mogą zastosować odstępstwa od wymagań art. 5 ust. 2 lit. a), tiret pierwsze i drugie oraz art. 5 ust. 2 lit. a) ppkt i) co do zdrowych jednostek produkcyjnych gospodarstwa, które jest zarażone, pod warunkiem, że urzędowy lekarz weterynarii potwierdził, że struktura i rozmiary tych jednostek oraz działalność tam prowadzona są tego rodzaju, że są one całkowicie odrębne w zakresie przebywania, przetrzymywania i żywienia, co sprawia, że wirus nie może przenosić się z jednego miejsca do drugiego.

Te same środki i możliwości w zakresie odstępowania od wymagań art. 5 ust. 2 lit. a) tiret szóste mogą zostać rozszerzone na gospodarstwo produkujące mleko, pod dodatkowym warunkiem, że dojenie jest przeprowadzane całkowicie oddzielnie w każdej jednostce.

2. Gdy przywoływany jest ust. 1, Państwa Członkowskie ustalają szczegółowe zasady co do jego stosowania w świetle oferowanych gwarancji zdrowotnych. Państwa Członkowskie powiadamiają o tym Komisję.

3. Zgodnie z procedurą ustaloną w art. 16 można podjąć decyzję, że środki ustanowione w ust. 2 zostają zmienione w celu zapewnienia ich skoordynowania ze środkami przyjętymi przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 7

Przedmiotem dochodzenia epidemiologicznego jest:

- okres, w czasie, którego pryszczyca mogła istnieć na terenie gospodarstwa przed zgłoszeniem lub powstaniem podejrzeń w tym względzie,

- prawdopodobne pochodzenie pryszczycy występującej na terenie gospodarstwa oraz identyfikacja innych gospodarstw, na terenie których znajdują się zwierzęta należące do gatunków podatnych, które mogły ulec zarażeniu lub skażeniu z tego samego źródła,

- przepływ osób, pojazdów i materiałów, określonych w art. 4 ust. 1 akapit drugi, tiret piąte, które prawdopodobnie przeniosły wirusa do gospodarstw lub z gospodarstw, o których mowa.

Artykuł 8

1. a) W przypadku ustalenia lub uznania przez urzędowego lekarza weterynarii, na podstawie potwierdzonych danych, że pryszczyca mogła zostać sprowadzona z innych gospodarstw na teren gospodarstwa określonego w art. 4 lub z tego ostatniego gospodarstwa na inne gospodarstwo w wyniku przepływu osób, zwierząt lub pojazdów czy też w jakikolwiek inny sposób, te inne gospodarstwa zostają poddane urzędowemu nadzorowi zgodnie z art. 4 i nadzór ten obowiązuje do czasu urzędowego wykluczenia istniejącego podejrzenia o występowaniu pryszczycy na terenie gospodarstwa, określonego w art. 4;

b) w przypadku ustalenia lub uznania przez urzędowego lekarza weterynarii, na podstawie potwierdzonych danych, że pryszczyca mogła zostać sprowadzona na teren gospodarstwa, określonego w art. 5, z innych gospodarstw w wyniku przepływu osób, zwierząt lub pojazdów czy też w jakikolwiek inny sposób, te inne gospodarstwa zostają poddane urzędowemu nadzorowi zgodnie z art. 4;

c) w przypadku ustalenia lub uznania przez urzędowego lekarza weterynarii, na podstawie potwierdzonych danych, że pryszczyca mogła zostać sprowadzona z gospodarstwa, określonego w art. 5, do innych gospodarstw w wyniku przepływu osób, zwierząt lub pojazdów czy też w jakikolwiek inny sposób, te inne gospodarstwa podlegają przepisom art. 4.

2. Jeżeli gospodarstwo podlegało przepisom ust. 1, właściwe władze zabraniają usuwania zwierząt z gospodarstwa w innym celu niż dla transportu pod urzędowym nadzorem bezpośrednio do ubojni w celu wykonania uboju sanitarnego w czasie piętnastodniowego okresu w przypadku gospodarstw, określonych odpowiednio w ust. 1 lit. a) i b) oraz w czasie dwudziestodniowego okresu w przypadku gospodarstw, określonych w ust. 1 lit. c). Przed udzieleniem takiego upoważnienia, urzędowy lekarz weterynarii musi przeprowadzić badanie stada i potwierdzić fakt, że nie ma podejrzenia zakażenia żadnego ze zwierząt.

3. Jeżeli właściwe władze uznają, że pozwalają na to okoliczności, mogą ograniczyć środki przewidziane w ust. 1 lit. a) i b) do części gospodarstwa i znajdujących się tam zwierząt pod warunkiem, że zwierzęta zajmowały wydzielone pomieszczenia bytowe oraz były przetrzymywane i żywione całkowicie oddzielnie.

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby w momencie urzędowego potwierdzenia diagnozy pryszczycy, właściwe władze utworzyły wokół zarażonego gospodarstwa strefę ochronną w promieniu minimum 3 km oraz strefę dozoru w promieniu minimum 10 km. Przy tworzeniu stref muszą być brane pod uwagę naturalne granice oraz możliwości nadzoru.

2. a) W strefach ochronnych stosuje się następujące środki:

- przeprowadza się spis wszystkich gospodarstw posiadających zwierzęta należące do gatunków podatnych oraz spis tych zwierząt; gospodarstwa te są okresowo wizytowane,

- zakazane jest przemieszczanie zwierząt należących do gatunków podatnych po drogach publicznych i prywatnych, z wyłączeniem wewnętrznych dróg gospodarstw,

- w ciągu pierwszych 15 dni zwierząt należących do gatunków podatnych nie wolno usuwać z gospodarstwa, na terenie którego są trzymane, z wyjątkiem transportu pod urzędowym nadzorem w celu wykonania uboju sanitarnego bezpośrednio do ubojni położonej w tej strefie lub, gdy dana strefa nie posiada ubojni pod nadzorem weterynaryjnym, do ubojni wyznaczonej przez właściwe władze. Taki transport może być dozwolony przez właściwe władze jedynie po zbadaniu przez urzędowego lekarza weterynarii wszystkich zwierząt należących do gatunków podatnych na terenie gospodarstwa, wykluczającym obecność zwierząt budzących podejrzenie,

- zabrania się obwoźnych usług dla hodowli,

- zabrania się sztucznego unasiennienia w czasie pierwszych 15 dni z wyjątkiem przypadków, gdy jest przeprowadzana przez hodowcę z użyciem nasienia znajdującego się na terenie gospodarstwa lub dostarczonego bezpośrednio przez stację unasiennienia,

- zabrania się organizacji wystaw, targów, pokazów i innych skupisk podatnych zwierząt, w tym spędów lub dystrybucji;

- z zastrzeżeniem przypadku przewidzianego w zdaniu drugim tiret trzecie, zabrania się transportu zwierząt należących do gatunków podatnych, z wyjątkiem tranzytu głównymi drogami lub głównymi szlakami kolejowymi;

b) środki stosowane w strefie ochronnej utrzymywane są przez co najmniej 15 dni po wyeliminowaniu z gospodarstwa wszystkich zwierząt, o których mowa w art. 5, i po przeprowadzeniu na terenie wymienionego gospodarstwa czynności wstępnego czyszczenia i dezynfekcji zgodnie z art. 10. Jednakże środki opisane w ust. 3 w odniesieniu do strefy dozoru pozostają w mocy w strefie ochronnej w okresie przewidzianym w ust. 3 lit. b).

3. a) W strefie dozoru stosuje się następujące środki:

- przeprowadzany jest spis wszystkich gospodarstw posiadających zwierzęta należące do gatunków podatnych,

- zakazane jest przemieszczanie zwierząt należących do gatunków podatnych po drogach publicznych i prywatnych, z wyjątkiem doprowadzania zwierząt na pastwisko,

- transport zwierząt należących do gatunków podatnych na terenie strefy dozoru wymaga zezwolenia wydanego przez właściwą władzę,

- nie wolno usuwać zwierząt ze strefy dozoru w czasie pierwszych 15 dni. Między piętnastym a trzydziestym dniem zwierząt nie wolno usuwać z omawianej strefy, z wyjątkiem transportu pod urzędowym nadzorem w celu wykonania uboju sanitarnego. Omawiany transport może być dopuszczony przez właściwe władze jedynie po przeprowadzeniu przez urzędowego lekarza weterynarii badania wszystkich zwierząt, o których mowa, oraz po potwierdzeniu, że u żadnego zwierzęcia nie podejrzewa się zarażenia,

- zabrania się obwoźnych usług dla hodowli,

- zabrania się organizacji wystaw, targów, pokazów i innych skupisk podatnych zwierząt;

b) Środki przewidziane dla strefy nadzoru pozostają w mocy przez okres co najmniej 30 dni po wyeliminowaniu z gospodarstwa wszystkich zwierząt, określonych w art. 5, i po przeprowadzeniu na terenie wymienionego gospodarstwa czynności wstępnego czyszczenia i dezynfekcji zgodnie z art. 10.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

- środki dezynfekujące i ich stężenia były oficjalnie zatwierdzone przez właściwe władze,

- czynności czyszczenia i dezynfekowania były przeprowadzane pod urzędowym nadzorem, zgodnie z instrukcjami urzędowego lekarza weterynarii.

Artykuł 11

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

- analizy laboratoryjne mające na celu wykrycie pryszczycy były przeprowadzane przez krajowe laboratorium wskazane w załączniku, który może zostać zmieniony lub uzupełniony zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17. Wymienione analizy laboratoryjne mają, w razie konieczności, a zwłaszcza w przypadku pojawienia się choroby po raz pierwszy, ujawniać typ, podtyp czy też, w stosownych przypadkach, mutację danego wirusa, co w razie konieczności może zostać potwierdzone przez laboratorium referencyjne wyznaczone przez Wspólnotę,

- jedno z krajowych laboratoriów określonych w załączniku I było odpowiedzialne za koordynowanie standardów i metod diagnostycznych w każdym Państwie Członkowskim,

- krajowe laboratoria, określone w tiret pierwsze, były powiązane z laboratorium referencyjnym wyznaczonym przez Wspólnotę.

2. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji, wyznaczy przed dniem 1 stycznia 1987 r. laboratorium referencyjne, określone w ust. 1, oraz ustali jego kompetencje i szczegółowe zasady stosowania zgodnie z ust. 1 tiret drugie.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

- w przypadku gdy zwierzęta należące do gatunków podatnych są przenoszone z terenu gospodarstwa, w którym są trzymane, były identyfikowane w sposób umożliwiający szybkie prześledzenie ich drogi i ustalenie danych dotyczących gospodarstwa, z którego pochodzą lub gospodarstwa, z którego przybywają. Jednakże dla niektórych kategorii zwierząt oraz bez uszczerbku dla art. 13 dyrektywy Rady 80/217/EWG z dnia 22 stycznia 1980 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania klasycznego pomoru świń [6], ostatnio zmienionej dyrektywą 84/645/EWG [7], w pewnych okolicznościach oraz mając na względzie sytuację w zakresie zdrowotności, właściwe władze mogą dopuścić inne sposoby szybkiego ustalania gospodarstwa pochodzenia zwierząt lub gospodarstwa, z którego przybywają, jak również drogę przepływów zwierząt. Uzgodnienia związane z identyfikacją zwierząt lub z ustaleniem danych gospodarstwa ich pochodzenia ustalane są przez właściwe władze,

- właściciel lub posiadacz zwierząt był zobowiązany do dostarczania na wezwanie właściwych władz informacji dotyczących zwierząt przybywających do ich gospodarstw lub je opuszczających,

- wszystkie osoby trudniące się zarobkowym transportem lub wprowadzaniem do obrotu zwierząt należących do gatunków podatnych dostarczały właściwym władzom informacje dotyczące przepływu zwierząt, które transportują lub wprowadzają do obrotu, oraz podawały wszystkie szczegóły związane z taką informacją.

Artykuł 13

1. Gdy pryszczyca zostaje zdiagnozowana w gospodarstwie, środki zwalczania choroby mogą zostać uzupełnione o szczepienia zwierząt, należących do podatnych gatunków znajdujących się w gospodarstwach narażonych na zakażenie na obszarze określonym przez właściwe władze.

2. W przypadku, określonym w ust. 1, Państwa Członkowskie zapewniają, aby:

a) bez uszczerbku dla odstępstwa przewidzianego w art. 5 ust. 2 lit. b) ppkt i) tiret drugie, jak również dla przepisów krajowych, przewidujących profilaktyczne szczepienia przeciwko pryszczycy, przeprowadzane u niektórych lub u wszystkich zwierząt należących do gatunków podatnych, na całym terytorium lub na jego części, zabronione było szczepienie lub doszczepianie zwierząt należących do gatunków podatnych na terenie gospodarstw, określonych w art. 4;

b) podawanie surowicy było zabronione;

c) rodzaj szczepionki przeciwko pryszczycy oraz sposób jej stosowania były zgodne z ogólnymi zaleceniami przyjętymi w tej sprawie zgodnie z procedurą określoną w art. 16;

d) stosowana szczepionka była dopuszczona przez właściwe władze na podstawie weryfikacji przeprowadzonej przez krajowe laboratoria, koordynowanej przez instytut wyznaczony zgodnie z art. 14 ust. 3;

e) każda szczepionka przywożona z państwa trzeciego spełniała wymagania ustanowione w lit. c) i jest sprawdzona w trybie wskazanym w lit. d).

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przyjmuje procedurę dla koordynowania standardów i sprawdzania szczepionek na terytorium Wspólnoty.

3. W razie wystąpienia typów, podtypów lub mutacji wirusa pryszczycy, przeciwko którym szczepionki zwykle stosowane nie zapewniają ochrony lub też ochrona ta jest niewystarczająca, zainteresowane Państwo Członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i inne Państwa Członkowskie podając, jakie środki nadzwyczajne uznaje za konieczne w celu dostosowania składu szczepionki, jak również rozwiązań w zakresie stosowania tych środków.

4. Jeżeli w świetle środków krajowych, o których mowa powyżej, przyjęcie środków wspólnotowych okaże się konieczne, środki takie podejmuje się w ramach procedury przewidzianej w art. 16.

Artykuł 14

1. Państwa Członkowskie, które dopuszczają szczepienia przeciwko pryszczycy, opracowują wieloletnie plany szczepień, które przedkładają Komisji i innym Państwom Członkowskim w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego.

Plan ten musi określać:

i) - częstotliwość szczepień,

- warunki i procedurę produkcji oraz kontroli szczepionek używanych w różnych możliwych okolicznościach powstania ogniska pryszczycy,

- "normatywną" zdolność ochronną,

- odporność krzyżową na inne warianty,

- gatunki i kategorie zwierząt, które mają być przedmiotem programu szczepień,

- procedury nadzoru w zakresie dystrybucji, konserwacji, przechowywania i stosowania szczepionek;

ii) - rodzaje wirusa,

- charakterystyka i skład każdej użytej szczepionki.

2. Koordynacja środków przyjętych przez Państwa Członkowskie jako część ich krajowych programów przeciwko pryszczycy, przewidzianych w ust. 1 ppkt i), podejmowana jest zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16, w celu zapewnienia ich skuteczności.

3. Przed dniem 1 stycznia 1987 r., stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, Rada wyznaczy laboratorium określone w art. 13 oraz określi zakres jego uprawnień łącznie z uprawnieniami instytutu odpowiedzialnego za kontrolę szczepionki i badania odporności krzyżowej.

4. Przed dniem 1 stycznia 1989 r., Komisja przedstawi Radzie sprawozdanie wraz z, w stosownych przypadkach, wnioskami w sprawie zasad dotyczących produkcji i dystrybucji szczepionek przeciwko pryszczycy na terenie Wspólnoty, łącznie z wnioskami w sprawie utworzenia wspólnotowej rezerwy szczepionek przeciwko pryszczycy.

Artykuł 15

Jeżeli pryszczyca obejmuje niepokojąco dużą część terytorium Państwa Członkowskiego, a pomimo podjętych środków, szczególnie przy stosowaniu art. 13, epidemia rozprzestrzenia się i rozwija szeroko poza granice strefy szczepień, Państwo Członkowskie, które nie stosuje szczepień profilaktycznych na części lub na całości swojego terytorium, może przeprowadzać takie szczepienia na części lub na całości swojego terytorium oraz stosować środki ustanowione w art. 5 ust. 2 lit. b). Informuje ono Komisję i inne Państwa Członkowskie o tym działaniu.

Artykuł 16

1. Gdy ma być stosowana procedura ustanowiona w niniejszym artykule, przewodniczący niezwłocznie przedkłada sprawę Stałemu Komitetowi Weterynaryjnemu, ustanowionemu decyzją 68/361/EWG [8] (zwanego dalej "Komitetem"), z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego.

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich są ważone zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. Przedstawiciel Komisji przedstawia projekt środków, które mają zostać przyjęte. Komitet przedstawia swoją opinię w sprawie tych środków w terminie dwóch dni. Opinie przyjmowane są większością 54 głosów.

4. Komisja przyjmuje środki i niezwłocznie wprowadza je w życie, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu. Jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie propozycję środków, które mają być podjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła żadnych środków w terminie 15 dni od dnia, w którym sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki i niezwłocznie wprowadza je w życie, chyba że Rada zagłosowała zwykłą większością głosów przeciwko tym środkom.

Artykuł 17

1. Gdy ma być stosowana procedura ustanowiona w niniejszym artykule, przewodniczący niezwłocznie przedkłada sprawę Komitetowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego.

2. W Komitecie głosy Państw Członkowskich są ważone zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, które mają zostać przyjęte. Komitet przedstawia swoją opinię w sprawie tych środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego uwzględniającym stopień pilności sprawy. Opinie przyjmowane są większością 54 głosów.

4. Komisja przyjmuje środki i niezwłocznie wprowadza je w życie, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu. Jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu lub jeżeli opinia nie została wydana, Komisja niezwłocznie przedkłada Radzie propozycję środków, które mają być podjęte. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną większością głosów.

Jeżeli Rada nie przyjęła żadnych środków w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym sprawa została jej przedstawiona, Komisja przyjmuje proponowane środki i niezwłocznie wprowadza je w życie, chyba że Rada zagłosowała zwykłą większością głosów przeciwko tym środkom.

Artykuł 18

Na podstawie sprawozdania Komisji w sprawie doświadczenia zdobytego w zakresie walki z pryszczycą, w miarę potrzeb wraz z towarzyszącymi wnioskami, Rada dokona przeglądu sytuacji do dnia 1 stycznia 1990 r. w celu dalszej harmonizacji.

Artykuł 19

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 1987 r.

Artykuł 20

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 listopada 1985 r.

W imieniu Rady

J. Fischbach

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 248 z 22.9.1982, str. 3.

[2] Dz.U. C 242 z 12.9.1983, str. 128.

[3] Dz.U. C 77 z 21.3.1983, str. 5.

[4] Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 1977/64.

[5] Dz.U. L 378 z 31.12.1982, str. 58.

[6] Dz.U. L 47 z 21.2.1980, str. 11.

[7] Dz.U. L 339 z 27.12.1984, str. 33.

[8] Dz.U. 255 z 18.10.1968, str. 23.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

KRAJOWE LABORATORIA ZAJMUJĄCE SIĘ PRYSZCZYCĄ

BELGIA I LUKSEMBURG: | Institut national de recherches vétérinaires, Groeselenberg 99, 1180 Bruxelles. |

DANIA: | Statens veterinćre institut for Virusforskning, Lindholm. |

WŁOCHY: | Istituto zooprofilattico sperimentale della Lombardia e dell'Emilia Romagna, Brescia. |

Istituto superiore della Sanità, Roma. |

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDIA: | Animal Virus Research Institute, Pirbright, Woking, Surrey. |

FRANCJA: | Laboratoire national de pathologie bovine, Lyon. |

GRECJA: | Ινστιτούτο Αφθώδους Πυρετού, Αγία Παρασκευή Αττικής. |

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC: | Bundesforschungsanstalt fuer Viruskrankheiten der Tiere, Tuebingen. |

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW: | Centraal Diergeneeskundig Instituut, Lelystad. |

HISZPANIA: | Laboratorio Central de Sanidad Animal, Madrid. |

PORTUGALIA: | Laboratório Nacional de Investigaçăo Veterinária, Lisboa. |

--------------------------------------------------