Dyrektywa Rady

z dnia 15 lipca 1975 r.

w sprawie odpadów

(75/442/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100 i art. 235,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

wszelkie różnice między przepisami w sprawie unieszkodliwiania odpadów, zarówno już stosowanymi, jak i przygotowywanymi w różnych Państwach Członkowskich, mogą spowodować nierówne warunki konkurencji, a tym samym bezpośrednio wpłynąć na funkcjonowanie wspólnego rynku; dlatego jest niezbędne zbliżenie przepisów prawnych w tej dziedzinie, jak przewidziano w art. 100 Traktatu;

konieczne dla powyższego zbliżenia ustawodawstw wydaje się być jego uzupełnienie przez wspólnotowe działanie, tak aby jeden z celów Wspólnoty w dziedzinie ochrony środowiska i polepszenia jakości życia został osiągnięty za pomocą bardziej wyczerpujących przepisów; dlatego konieczne jest ustanowienie pewnych przepisów szczególnych; należy odwołać się do art. 235 Traktatu, jako że uprawnienia wymagane dla osiągnięcia tego celu nie zostały przewidziane w Traktacie;

zasadniczym celem wszystkich przepisów dotyczących unieszkodliwiania odpadów musi być ochrona zdrowia ludzi i środowiska przed szkodliwymi skutkami spowodowanymi przez zbieranie, transport, unieszkodliwianie, magazynowanie oraz składowanie odpadów;

odzysk odpadów oraz wykorzystywanie materiałów odzyskiwanych powinno być wspierane w celu zachowania zasobów naturalnych;

program działań Wspólnot Europejskich w zakresie środowiska [3] podkreśla potrzebę działania wspólnotowego, obejmującego harmonizację ustawodawstw;

efektywne i spójne przepisy dotyczące unieszkodliwiania odpadów, które nie wpływają negatywnie na handel wewnątrzwspólnotowy ani na warunki konkurencji, powinny być stosowane do mienia ruchomego, które właściciel usuwa lub ma obowiązek usunąć zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego, z wyjątkiem odpadów radioaktywnych, kopalnianych i rolnych, zwierząt padłych, ścieków, zanieczyszczeń gazowych oraz odpadów objętych szczególnymi zasadami wspólnotowymi;

w celu zapewnienia ochrony środowiska należy wprowadzić system zezwoleń dla przedsiębiorstw, które unieszkodliwiają, magazynują lub zwałują odpady w imieniu stron trzecich, system nadzoru dla przedsiębiorstw, które unieszkodliwiają własne odpady lub tych, które zbierają odpady innych, oraz plan obejmujący podstawowe czynniki, które powinny być wzięte pod uwagę w odniesieniu do różnych działalności związanych z unieszkodliwianiem odpadów;

część kosztów nieobjęta przychodami z unieszkodliwiania odpadów musi być pokryta zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci",

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) "odpady" oznaczają wszelkie substancje lub przedmioty, które posiadacz usuwa lub powinien usunąć zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego;

b) "unieszkodliwianie" oznacza:

- zbieranie, sortowanie, transport oraz przetwarzanie odpadów, jak również ich magazynowanie oraz składowanie na powierzchni lub pod ziemią,

- działania związane z przekształcaniem niezbędnym dla ponownego wykorzystania, odzysku lub recyklingu.

Artykuł 2

1. Z zastrzeżeniem niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie mogą przyjąć szczególne przepisy dotyczące poszczególnych kategorii odpadów.

2. Z zakresu niniejszej dyrektywy są wyłączone:

a) odpady radioaktywne;

b) odpady wynikające z poszukiwania, wydobywania, przetwarzania oraz magazynowania zasobów mineralnych oraz z działalności odkrywkowej;

c) zwierzęta padłe oraz następujące odpady rolnicze: obornik oraz inne substancje wykorzystywane w gospodarce rolnej;

d) ścieki, z wyjątkiem odpadów w postaci płynnej;

e) zanieczyszczenia gazowe do atmosfery;

f) odpady objęte szczególnymi zasadami wspólnotowymi.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie podejmują właściwe środki w celu wspierania zapobiegania, recyklingu oraz przetwarzania odpadów, uzyskiwania z nich surowców naturalnych i, w miarę możliwości, energii oraz stosowania wszelkich procesów prowadzących do ponownego wykorzystania odpadów.

2. Państwa Członkowskie informują Komisję we właściwym czasie o wszelkich projektach przepisów w tym celu oraz, w szczególności, o wszelkich projektach przepisów dotyczących:

a) używania produktów, które mogą być źródłem trudności technicznych przy unieszkodliwianiu lub które mogą prowadzić do zwiększonych kosztów unieszkodliwiania;

b) wspierania:

- zmniejszania ilości niektórych odpadów,

- przetwarzania odpadów w celu ich recyklingu oraz ponownego wykorzystania,

- odzyskiwania surowców lub wytwarzania energii z niektórych odpadów;

c) wykorzystywania niektórych zasobów naturalnych, w tym zasobów energetycznych, w których zastosowaniu mogą być one zastępowane odzyskiwanymi materiałami.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby odpady były unieszkodliwiane bez narażania zdrowia ludzkiego oraz bez szkody dla środowiska, w szczególności:

- bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby oraz roślin i zwierząt,

- bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy,

- bez negatywnego wpływania na tereny wiejskie lub miejsca o szczególnym znaczeniu.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie ustanawiają lub wyznaczają właściwe władze, które są odpowiedzialne, w danej strefie, za planowanie, organizację, zezwolenia oraz nadzór nad działalnością związaną z unieszkodliwianiem odpadów.

Artykuł 6

Właściwe władze, określone w art. 5, powinny najszybciej, jak to możliwe, przygotować jeden lub kilka planów dotyczących w szczególności:

- rodzaju i ilości odpadów, które mają być unieszkodliwiane,

- ogólnych wymogów technicznych,

- stosownych miejsc unieszkodliwiania odpadów,

- wszelkich szczególnych ustaleń dotyczących poszczególnych odpadów.

Plan lub plany mogą przykładowo obejmować:

- osoby fizyczne lub prawne upoważnione do przeprowadzenia czynności unieszkodliwiania odpadów,

- szacowane koszty działalności związanej z unieszkodliwianiem odpadów,

- właściwe środki w celu wspierania racjonalizacji, zbierania, sortowania oraz przetwarzania odpadów.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby każdy posiadacz odpadów:

- oddał je prywatnemu lub publicznemu podmiotowi zbierającemu odpady lub przedsiębiorstwu unieszkodliwiającemu odpady,

- lub unieszkodliwiał odpady na własną rękę zgodnie ze środkami podjętymi na podstawie art. 4.

Artykuł 8

W celu zastosowania się do środków podjętych na podstawie art. 4 wszelkie instalacje lub przedsiębiorstwa przetwarzające, magazynujące lub składujące odpady w imieniu stron trzecich muszą uzyskać zezwolenie od właściwych władz określonych w art. 5, dotyczące w szczególności:

- rodzaju i ilości odpadów, które mają być przetworzone,

- ogólnych wymogów technicznych,

- podejmowanych środków ostrożności,

- informacji udostępnianych na wniosek właściwych władz, dotyczących miejsca pochodzenia, przeznaczenia oraz przetwarzania odpadów oraz rodzaju i ilości takich odpadów.

Artykuł 9

Instalacje i przedsiębiorstwa określone w art. 8 podlegają okresowym kontrolom dokonywanym przez właściwe władze określone w art. 5, w celu zapewnienia, w szczególności, przestrzegania warunków określonych w zezwoleniu.

Artykuł 10

Przedsiębiorstwa transportujące, zbierające, magazynujące, składujące lub przetwarzające własne odpady oraz które zbierają lub transportują odpady w imieniu stron trzecich podlegają nadzorowi sprawowanemu przez właściwe władze określone w art. 5.

Artykuł 11

Zgodnie z zasadą "zanieczyszczający płaci" koszty unieszkodliwiania odpadów, pomniejszone o wszelkie przychody uzyskane z przetwarzania odpadów, są ponoszone przez:

- posiadacza, którego odpadami zajmuje się podmiot zbierający odpady lub przedsiębiorstwo określone w art. 8,

- lub poprzednich posiadaczy lub producentów produktu, z którego odpady pochodzą.

Artykuł 12

Co trzy lata Państwa Członkowskie opracowują sprawozdanie sytuacyjne dotyczące unieszkodliwiania odpadów w swoich krajach oraz przesyłają je Komisji. W tym celu instalacje lub przedsiębiorstwa określone w art. 8 i 10 muszą przekazać właściwym władzom, określonym w art. 5, dane szczegółowe dotyczące unieszkodliwiania odpadów. Komisja przekazuje wymienione sprawozdanie innym Państwom Członkowskim.

Raz na trzy lata Komisja składa Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 13

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie 24 miesięcy od jej notyfikacji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Artykuł 14

Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 1975 r.

W imieniu Rady

M. Rumor

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 32 z 11.2.1975, str. 36.

[2] Dz.U. C 16 z 23.1.1975, str. 12.

[3] Dz.U. C 112 z 20.12.1973, str. 3.

--------------------------------------------------