UKŁAD MONETARNY

pomiędzy Unią Europejską a Państwem Watykańskim

2010/C 28/05

UNIA EUROPEJSKA, reprezentowana przez Komisję Europejską i Republikę Włoską,

oraz

PAŃSTWO WATYKAŃSKIE, reprezentowane przez Stolicę Apostolską w rozumieniu art. 3 traktatu laterańskiego,

mając na uwadze, co następuje:

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Państwo Watykańskie jest uprawnione do stosowania euro jako waluty urzędowej zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 1103/97 oraz (WE) nr 974/98. Państwo Watykańskie przyznaje banknotom i monetom euro status prawnego środka płatniczego.

Artykuł 2

Państwo Watykańskie emituje banknoty, monety lub wszelkie zastępcze środki pieniężne wyłącznie po uzgodnieniu warunków emisji z Unią Europejską. Warunki emisji monet euro, począwszy od dnia 1 stycznia 2010 r., określono w poniższych artykułach.

Artykuł 3

1.   Roczny pułap (w ujęciu wartościowym) emisji monet euro przez Państwo Watykańskie oblicza wspólny komitet powołany niniejszym układem jako sumę:

2.   Państwo Watykańskie może również emitować specjalne monety okolicznościowe i/lub monety kolekcjonerskie w latach sediswakancji Stolicy Apostolskiej. W przypadku gdy emisja specjalna doprowadzi do przekroczenia pułapu emisji określonego w ust. 1, wartość tej emisji zostanie uznana za wykorzystanie pozostałej części pułapu na poprzedni rok i/lub odjęta od pułapu na następny rok.

Artykuł 4

1.   Monety euro wyemitowane przez Państwo Watykańskie i monety wyemitowane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, które przyjęły euro, są identyczne pod względem wartości nominalnej, statusu prawnego środka płatniczego, parametrów technicznych, wzornictwa wspólnej strony i wspólnych elementów wzorniczych strony narodowej.

2.   Państwo Watykańskie z wyprzedzeniem powiadamia Komisję o projektach stron narodowych monet, których emisję zamierza zlecić, a Komisja sprawdza ich zgodność z przepisami UE.

Artykuł 5

1.   Mennicą, która bije monety euro Państwa Watykańskiego, jest Istituto Poligrafico e Zecca dello Stato w Republice Włoskiej.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, monety euro Państwa Watykańskiego może – za zgodą wspólnego komitetu – bić inna niż wymieniona w ust. 1 mennica w UE wytwarzająca monety euro.

Artykuł 6

1.   Do celów zatwierdzenia całkowitej wielkości emisji Włoch przez Europejski Bank Centralny zgodnie z art. 128 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, liczba monet emitowanych przez Państwo Watykańskie dodawana jest do liczby monet emitowanych przez Włochy.

2.   Najpóźniej dnia 1 września każdego roku Państwo Watykańskie powiadamia Republikę Włoską o wielkości emisji i wartości nominalnej monet euro, które zamierza wyemitować w następnym roku. Państwo Watykańskie powiadamia również Komisję o przewidzianych warunkach emisji tych monet.

3.   Państwo Watykańskie przekazuje wymienione w ust. 2 informacje dotyczące roku 2010 z chwilą podpisania niniejszego układu.

4.   Bez uszczerbku dla emisji monet kolekcjonerskich Państwo Watykańskie wprowadza do obiegu zgodnie z wartością nominalną co najmniej 51 % monet euro wyemitowanych każdego roku. Co pięć lat wspólny komitet analizuje adekwatność minimalnego odsetka monet wprowadzanych do obiegu zgodnie z wartością nominalną i może zdecydować o jego zwiększeniu.

Artykuł 7

1.   Państwo Watykańskie ma prawo do emisji kolekcjonerskich monet euro. Są one uwzględniane w rocznym pułapie, o którym mowa w art. 3. Państwo Watykańskie emituje kolekcjonerskie monety euro zgodnie z wytycznymi UE dotyczącymi kolekcjonerskich monet euro, które wymagają m.in. zastosowania parametrów technicznych, wzornictwa i denominacji umożliwiających odróżnienie kolekcjonerskich monet euro od monet przeznaczonych do obiegu.

2.   Kolekcjonerskie monety emitowane przez Państwo Watykańskie nie są prawnym środkiem płatniczym w Unii Europejskiej.

Artykuł 8

1.   Państwo Watykańskie zobowiązuje się do zastosowania wszelkich odpowiednich środków, bądź to w postaci transpozycji bezpośredniej, bądź też w postaci analogicznych w skutkach działań, w celu wdrożenia aktów prawnych i przepisów UE wymienionych w załączniku do niniejszego układu i dotyczących:

Jeśli w Państwie Watykańskim zostanie utworzony sektor bankowy i z chwilą kiedy to nastąpi, wykaz aktów prawnych i przepisów wymienionych w załączniku zostanie poszerzony, tak aby uwzględniał prawodawstwo UE w zakresie bankowości i finansów oraz odpowiednie akty prawne i przepisy EBC, w szczególności w zakresie wymogów sprawozdawczości statystycznej.

2.   Państwo Watykańskie wdraża akty prawne i przepisy, o których mowa w ust. 1, w terminach określonych w załączniku.

3.   Komisja corocznie aktualizuje załącznik w celu uwzględnienia nowych aktów prawnych i przepisów UE oraz zmian obowiązujących przepisów. Wspólny komitet decyduje następnie o odpowiednich i rozsądnych terminach wdrożenia przez Państwo Watykańskie nowych aktów prawnych i przepisów dodanych do załącznika.

4.   Zaktualizowany załącznik jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 9

Instytucje finansowe znajdujące się w Państwie Watykańskim mogą uzyskać dostęp do systemów płatności i rozrachunków międzybankowych oraz rozrachunku papierów wartościowych w strefie euro na odpowiednich warunkach określonych przez włoski bank centralny w porozumieniu z Europejskim Bankiem Centralnym.

Artykuł 10

1.   Organem właściwym do rozstrzygania utrzymujących się sporów między stronami, które mogą powstać w związku ze stosowaniem niniejszego układu i które nie mogły zostać rozwiązane przez wspólny komitet, jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

2.   Jeżeli Unia Europejska (działając na podstawie zalecenia delegacji UE we wspólnym komitecie) lub Państwo Watykańskie uzna, że druga strona uchybiła zobowiązaniu wynikającemu z niniejszego układu, może wnieść przeciwko niej skargę do Trybunału Sprawiedliwości. Wyrok Trybunału jest wiążący dla obu stron, które podejmują wszelkie środki niezbędne do zastosowania się do wyroku w terminie określonym przez Trybunał w tymże wyroku.

3.   W przypadku gdy Unia Europejska lub Państwo Watykańskie nie podejmuje środków niezbędnych do zastosowania się do wyroku w określonym terminie, druga strona może wypowiedzieć układ ze skutkiem natychmiastowym.

Artykuł 11

1.   Ustanawia się wspólny komitet. W skład komitetu wchodzą przedstawiciele Państwa Watykańskiego i Unii Europejskiej. W skład delegacji UE wchodzą przedstawiciele Komisji i Republiki Włoskiej oraz przedstawiciele Europejskiego Banku Centralnego. Delegacja Unii Europejskiej powinna przyjąć swój regulamin jednomyślnie.

2.   Posiedzenia wspólnego komitetu odbywają się przynajmniej raz w roku. Funkcję przewodniczącego sprawuje na zasadzie corocznej rotacji przedstawiciel Unii Europejskiej lub przedstawiciel Państwa Watykańskiego. Wspólny komitet podejmuje decyzje jednomyślnie.

3.   Wspólny komitet służy wymianie poglądów i informacji, a także przyjmuje decyzje, o których mowa w art. 3, 6 i 8. Komitet bada środki podjęte przez Państwo Watykańskie i dąży do rozwiązania ewentualnych sporów wynikających z wdrażania niniejszego układu.

4.   Unia Europejska jako pierwsza przewodniczy wspólnemu komitetowi po wejściu w życie niniejszego układu, jak określono w art. 13.

Artykuł 12

Nie naruszając postanowień art. 10 ust. 3, każda ze stron może wypowiedzieć niniejszy układ z zachowaniem rocznego okresu wypowiedzenia.

Artykuł 13

Niniejszy układ wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.

Artykuł 14

Układ monetarny z dnia 29 grudnia 2000 r. traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego układu. Odniesienia do układu z dnia 29 grudnia 2000 r. rozumiane są jako odniesienia do niniejszego układu.