02020W/TXT — PL — 25.03.2023 — 004.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
UMOWA (Dz.U. L 029 z 31.1.2020, s. 7) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
L 225 |
53 |
14.7.2020 |
||
L 443 |
3 |
30.12.2020 |
||
L 43 |
84 |
24.2.2022 |
||
L 102 |
61 |
17.4.2023 |
sprostowane przez:
UMOWA
o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej
PREAMBUŁA
UNIA EUROPEJSKA I EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ
ORAZ
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ
UWZGLĘDNIAJĄC, że w dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (zwane dalej „Zjednoczonym Królestwem”), w wyniku referendum przeprowadzonego w Zjednoczonym Królestwie i podjętej przez nie suwerennej decyzji o wystąpieniu z Unii Europejskiej, notyfikowało zamiar wystąpienia z Unii Europejskiej (zwanej dalej „Unią”) i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „Euratom”) zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), który ma zastosowanie do Euratomu na mocy art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (zwanego dalej „Traktatem Euratom”),
PRAGNĄC określić warunki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii i Euratomu przy uwzględnieniu ram ich przyszłych stosunków,
ODNOTOWUJĄC określone przez Radę Europejską wytyczne z dnia 29 kwietnia 2017 r. i 15 grudnia 2017 r. oraz z dnia 23 marca 2018 r., w świetle których Unia ma zawrzeć umowę określającą warunki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii i Euratomu,
PRZYPOMINAJĄC, że zgodnie z art. 50 TUE w związku z art. 106a Traktatu Euratom oraz z zastrzeżeniem uzgodnień zawartych w niniejszej Umowie całość prawa Unii Europejskiej i Euratomu przestanie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa od daty wejścia w życie niniejszej Umowy,
PODKREŚLAJĄC, że celem niniejszej Umowy jest zapewnienie uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii i Euratomu,
UZNAJĄC, że konieczne jest zapewnienie, na zasadzie wzajemności, ochrony obywatelom Unii i obywatelom Zjednoczonego Królestwa, a także członkom ich rodzin, w przypadku gdy przed datą określoną w niniejszej Umowie korzystali oni z prawa do swobodnego przemieszczania się, jak również zapewnienie, by ich prawa wynikające z niniejszej Umowy były egzekwowalne i oparte na zasadzie niedyskryminacji; uznając również, że należy chronić prawa wynikające z okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu,
ZDECYDOWANE zapewnić uporządkowane wystąpienie poprzez różnorakie dotyczące go postanowienia mające na celu zapobiegnięcie zakłóceniom i zapewnienie pewności prawa obywatelom i podmiotom gospodarczym, jak również organom sądowym i administracyjnym w Unii i Zjednoczonym Królestwie, nie wykluczając przy tym możliwości zastąpienia odpowiednich postanowień dotyczących wystąpienia przez umowę lub umowy dotyczące przyszłych stosunków,
UWZGLĘDNIAJĄC, że w interesie zarówno Unii, jak i Zjednoczonego Królestwa leży ustanowienie okresu przejściowego lub okresu wdrażania, w trakcie którego – niezależnie od wszelkich konsekwencji wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii jeżeli chodzi o udział Zjednoczonego Królestwa w instytucjach, organach i jednostkach organizacyjnych Unii, a w szczególności wygaśnięcie, z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy, mandatów wszystkich członków instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii mianowanych, powołanych lub wybranych w związku z członkostwem Zjednoczonego Królestwa w Unii – prawo Unii, w tym umowy międzynarodowe, powinno mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium, zasadniczo z takim samym skutkiem jak w odniesieniu do państw członkowskich, w celu uniknięcia zakłóceń w okresie, w którym negocjowane będą umowa lub umowy dotyczące przyszłych stosunków,
UZNAJĄC, że nawet jeżeli w okresie przejściowym prawo Unii będzie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium, szczególna sytuacja Zjednoczonego Królestwa jako państwa, które wystąpiło z Unii, oznacza, że dla Zjednoczonego Królestwa istotna będzie możliwość podejmowania działań mających na celu przygotowanie i zawarcie nowych umów międzynarodowych we własnym imieniu, w tym w dziedzinach należących do wyłącznej kompetencji Unii, pod warunkiem że umowy te nie wejdą w życie ani nie będą stosowane w tym okresie, chyba że Unia wyrazi na to zgodę,
PRZYPOMINAJĄC, że Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły wywiązanie się ze wzajemnych zobowiązań podjętych w czasie, gdy Zjednoczone Królestwo było członkiem Unii, w drodze jednolitego porozumienia finansowego,
UWZGLĘDNIAJĄC, że w celu zagwarantowania prawidłowej wykładni i stosowania niniejszej Umowy oraz wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy konieczne są postanowienia zapewniające ogólne zarządzanie wykonywaniem Umowy, w szczególności wiążące zasady rozstrzygania sporów i egzekwowania jej postanowień przy pełnym poszanowaniu autonomii odpowiednich porządków prawnych Unii i Zjednoczonego Królestwa, a także statusu Zjednoczonego Królestwa jako państwa trzeciego,
UZNAJĄC, że w celu uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii konieczne jest również przyjęcie, w odrębnych protokołach do niniejszej Umowy, trwałych uzgodnień odnoszących się do szczególnej sytuacji Irlandii / Irlandii Północnej oraz stref suwerennych na Cyprze,
UZNAJĄC ponadto, że w celu uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii konieczne jest również przyjęcie, w odrębnym protokole do niniejszej Umowy, szczególnych uzgodnień dotyczących Gibraltaru, mających zastosowanie w szczególności w okresie przejściowym,
PODKREŚLAJĄC, że podstawę niniejszej Umowy stanowi ogólna równowaga korzyści, praw i obowiązków Unii i Zjednoczonego Królestwa,
ODNOTOWUJĄC, że równocześnie z niniejszą Umową Strony uzgodniły deklarację polityczną określającą ramy przyszłych stosunków pomiędzy Unią Europejską i Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
UWZGLĘDNIAJĄC, że konieczne jest, aby zarówno Zjednoczone Królestwo, jak i Unia podjęły wszelkie niezbędne kroki w celu rozpoczęcia w najwcześniejszym możliwym terminie od daty wejścia w życie niniejszej Umowy formalnych negocjacji dotyczących jednej lub większej liczby umów regulujących ich przyszłe stosunki w celu zapewnienia, aby w zakresie, w jakim będzie to możliwe, stosowanie tych umów rozpoczęło się od daty zakończenia okresu przejściowego,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
CZĘŚĆ PIERWSZA
POSTANOWIENIA WSPÓLNE
Artykuł 1
Cel
Niniejsza Umowa określa warunki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (zwanego dalej „Zjednoczonym Królestwem”) z Unii Europejskiej (zwanej dalej „Unią”) i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „Euratom”).
Artykuł 2
Definicje
Na użytek niniejszej Umowy stosuje się następujące definicje:
„prawo Unii” oznacza:
Traktat o Unii Europejskiej (TUE), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (zwany dalej „Traktatem Euratom”), ze zmianami lub uzupełnieniami, a także traktaty o przystąpieniu oraz Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, zwane dalej łącznie „Traktatami”;
zasady ogólne prawa Unii;
akty przyjęte przez instytucje, organy lub jednostki organizacyjne Unii;
umowy międzynarodowe, których Unia jest stroną, oraz umowy międzynarodowe zawarte przez państwa członkowskie działające w imieniu Unii;
umowy między państwami członkowskimi, które te państwa zawarły jako państwa członkowskie Unii;
akty przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie Europejskiej lub Radzie Unii Europejskiej (zwanej dalej „Radą”);
deklaracje złożone w ramach konferencji międzyrządowych, na których przyjęto Traktaty;
„państwa członkowskie” oznaczają: Królestwo Belgii, Republikę Bułgarii, Republikę Czeską, Królestwo Danii, Republikę Federalną Niemiec, Republikę Estońską, Irlandię, Republikę Grecką, Królestwo Hiszpanii, Republikę Francuską, Republikę Chorwacji, Republikę Włoską, Republikę Cypryjską, Republikę Łotewską, Republikę Litewską, Wielkie Księstwo Luksemburga, Węgry, Republikę Malty, Królestwo Niderlandów, Republikę Austrii, Rzeczpospolitą Polską, Republikę Portugalską, Rumunię, Republikę Słowenii, Republikę Słowacką, Republikę Finlandii oraz Królestwo Szwecji;
„obywatel Unii” oznacza każdą osobę posiadającą obywatelstwo państwa członkowskiego;
„obywatel Zjednoczonego Królestwa” oznacza obywatela Zjednoczonego Królestwa w rozumieniu nowej deklaracji Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z dnia 31 grudnia 1982 r. w sprawie definicji terminu „obywatele” ( 1 ) wraz z deklaracją nr 63 załączoną do Aktu końcowego konferencji międzyrządowej, która przyjęła Traktat z Lizbony ( 2 );
„okres przejściowy” oznacza okres przewidziany w art. 126;
„dzień” oznacza dzień kalendarzowy, o ile niniejsza Umowa lub przepisy prawa Unii mające zastosowanie na mocy niniejszej Umowy nie stanowią inaczej.
Artykuł 3
Terytorialny zakres stosowania
O ile niniejsza Umowa lub prawo Unii mające zastosowanie na mocy niniejszej Umowy nie stanowią inaczej, każde odniesienie w niniejszej Umowie do Zjednoczonego Królestwa lub jego terytorium traktuje się jako odniesienie do:
Zjednoczonego Królestwa;
Gibraltaru, w zakresie, w jakim prawo Unii miało do niego zastosowanie przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy;
Wysp Normandzkich i Wyspy Man, w zakresie, w jakim prawo Unii miało do nich zastosowanie przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy;
stref suwerennych Akrotiri i Dhekelia na Cyprze w zakresie niezbędnym do zapewnienia wdrożenia ustaleń zawartych w Protokole w sprawie stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze, dołączonym do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej;
krajów i terytoriów zamorskich wymienionych w załączniku II do TFUE, mających szczególne stosunki ze Zjednoczonym Królestwem ( 3 ), w przypadku gdy postanowienia niniejszej Umowy odnoszą się do szczególnych ustaleń dotyczących stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich z Unią.
Artykuł 4
Metody i zasady odnoszące się do skuteczności, wdrożenia i stosowania niniejszej Umowy
Tym samym osoby prawne lub fizyczne mogą w szczególności powoływać się bezpośrednio na postanowienia zawarte lub przywołane w niniejszej Umowie, które spełniają warunki bezpośredniej skuteczności na mocy prawa Unii.
Artykuł 5
Dobra wiara
W duchu wzajemnego poszanowania i w dobrej wierze Unia i Zjednoczone Królestwo udzielają sobie wzajemnego wsparcia w wykonywaniu zadań wynikających z niniejszej Umowy.
Strony podejmują wszelkie stosowne środki, ogólne lub szczególne, w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy i powstrzymują się od wszelkich środków, które mogłyby zagrozić osiągnięciu celów niniejszej Umowy.
Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla stosowania prawa Unii na podstawie niniejszej Umowy, w szczególności zasady lojalnej współpracy.
Artykuł 6
Odniesienia do prawa Unii
Artykuł 7
Odniesienia do Unii i do państw członkowskich
Na użytek niniejszej Umowy wszystkie odniesienia do państw członkowskich i właściwych organów państw członkowskich w przepisach prawa Unii mających zastosowanie na mocy niniejszej Umowy traktuje się jako obejmujące Zjednoczone Królestwo i jego właściwe organy, z wyjątkiem przypadków, gdy dotyczą one:
mianowania, powołania lub wyboru członków instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii oraz uczestnictwa w podejmowaniu decyzji i udziału w posiedzeniach instytucji;
uczestnictwa w podejmowaniu decyzji i w zarządzaniu organami i jednostkami organizacyjnymi Unii;
udziału w posiedzeniach komitetów, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( 4 ), grup ekspertów Komisji lub innych podobnych podmiotów, bądź udziału w posiedzeniach grup ekspertów lub podobnych podmiotów organów lub jednostek organizacyjnych Unii, o ile niniejsza Umowa nie stanowi inaczej.
Artykuł 8
Dostęp do sieci, systemów informacyjnych i baz danych
O ile niniejsza Umowa nie stanowi inaczej, z upływem okresu przejściowego Zjednoczone Królestwo traci dostęp do sieci, systemów informacyjnych i baz danych utworzonych na podstawie prawa Unii. Zjednoczone Królestwo podejmuje właściwe środki dla zapewnienia, aby nie korzystać z dostępu do sieci, systemów informacyjnych ani baz danych, do dostępu do których nie jest już uprawnione.
CZĘŚĆ DRUGA
PRAWA OBYWATELSKIE
TYTUŁ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 9
Definicje
Na użytek niniejszej części i bez uszczerbku dla tytułu III stosuje się następujące definicje:
„członkowie rodziny” oznaczają następujące osoby, bez względu na obywatelstwo, objęte zakresem podmiotowym przewidzianym w art. 10 niniejszej Umowy:
członków rodziny obywateli Unii lub członków rodziny obywateli Zjednoczonego Królestwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE ( 5 );
osoby, inne niż te zdefiniowane w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE, których obecność jest konieczna dla obywateli Unii lub obywateli Zjednoczonego Królestwa do tego, by ci obywatele Unii lub obywatele Zjednoczonego Królestwa nie zostali pozbawieni prawa pobytu przyznanego im na podstawie niniejszej części;
„pracownicy przygraniczni” oznaczają obywateli Unii lub obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy prowadzą działalność zarobkową zgodnie z art. 45 lub 49 TFUE w jednym lub większej liczbie państw, w których nie zamieszkują;
„państwo przyjmujące” oznacza:
w przypadku obywateli Unii i członków ich rodzin – Zjednoczone Królestwo, jeżeli korzystali oni tam z prawa pobytu zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu tam zamieszkują;
w przypadku obywateli Zjednoczonego Królestwa i członków ich rodzin – państwo członkowskie, w którym korzystali oni z prawa pobytu zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu w nim zamieszkują;
„państwo miejsca pracy” oznacza:
w przypadku obywateli Unii – Zjednoczone Królestwo, jeżeli prowadzili tam działalność zarobkową jako pracownicy graniczni przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu ją tam prowadzą;
w przypadku obywateli Zjednoczonego Królestwa – państwo członkowskie, w którym prowadzili działalność zarobkową jako pracownicy przygraniczni przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu ją w nim prowadzą;
„piecza nad dzieckiem” oznacza pieczę nad dzieckiem w rozumieniu art. 2 pkt 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 ( 6 ), w tym pieczę nad dzieckiem nabytą na podstawie orzeczenia sądowego, z mocy prawa lub na podstawie porozumienia wywierającego skutki prawne.
Artykuł 10
Zakres podmiotowy
Bez uszczerbku dla tytułu III niniejsza część ma zastosowanie do następujących osób:
obywateli Unii, którzy korzystali z prawa pobytu w Zjednoczonym Królestwie zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu w nim zamieszkują;
obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy korzystali z prawa pobytu w państwie członkowskim zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu w nim zamieszkują;
obywateli Unii, którzy korzystali z uprawnień pracowników przygranicznych w Zjednoczonym Królestwie zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu z nich korzystają;
obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy korzystali z uprawnień pracowników przygranicznych w co najmniej jednym państwie członkowskim zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu z nich korzystają;
członków rodzin osób, o których mowa w lit. a)–d), jeżeli spełniają jeden z następujących warunków:
zamieszkiwali w państwie przyjmującym zgodnie z prawem Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu w nim zamieszkują;
byli bezpośrednio spokrewnieni z osobą, o której mowa w lit. a)–d), i zamieszkiwali poza państwem przyjmującym przed zakończeniem okresu przejściowego, jeżeli spełniają warunki określone w art. 2 pkt 2 dyrektywy 2004/38/WE w chwili ubiegania się o pobyt na podstawie niniejszej części w celu dołączenia do osoby, o której mowa w lit. a)–d) niniejszego ustępu;
są dziećmi osób lub przysposobionymi przez osoby, o których mowa w lit. a)–d), urodzonymi lub przysposobionymi po zakończeniu okresu przejściowego, w państwie przyjmującym lub poza jego terytorium, oraz spełniają warunki określone w art. 2 pkt 2 lit. c) dyrektywy 2004/38/WE w chwili ubiegania się o pobyt na podstawie niniejszej części w celu dołączenia do osoby, o której mowa w lit. a)–d) niniejszego ustępu, oraz spełniają jeden z następujących warunków:
członków rodziny, którzy zamieszkiwali w państwie przyjmującym zgodnie z art. 12 i 13, art. 16 ust. 2 oraz art. 17 i 18 dyrektywy 2004/38/WE przed zakończeniem okresu przejściowego i potem w dalszym ciągu w nim zamieszkują.
Artykuł 11
Ciągłość pobytu
Na użytek art. 9 i 10 na ciągłość pobytu nie mają wpływu nieobecności, o których mowa w art. 15 ust. 2.
Prawa stałego pobytu nabytego na podstawie dyrektywy 2004/38/WE przed zakończeniem okresu przejściowego nie uznaje się za utracone w wyniku nieobecności w państwie przyjmującym przez okres określony w art. 15 ust. 3.
Artykuł 12
Niedyskryminacja
W zakresie objętym niniejszą częścią i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych w niej zawartych, zakazuje się wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową w rozumieniu art. 18 akapit pierwszy TFUE w państwie przyjmującym i państwie miejsca pracy wobec osób, o których mowa w art. 10 niniejszej Umowy.
TYTUŁ II
PRAWA I OBOWIĄZKI
Artykuł 13
Prawo pobytu
Artykuł 14
Prawo do wyjazdu i wjazdu
Po upływie pięciu lat od zakończenia okresu przejściowego państwo przyjmujące może podjąć decyzję o zaprzestaniu akceptowania krajowych dokumentów tożsamości do celów wjazdu na jego terytorium lub wyjazdu z niego, jeżeli dokumenty te nie zawierają elektronicznego nośnika danych, który spełnia odpowiednie normy Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego dotyczące identyfikacji biometrycznej.
Artykuł 15
Prawo stałego pobytu
Artykuł 16
Łączenie okresów
Obywatele Unii i obywatele Zjednoczonego Królestwa oraz członkowie ich rodzin, którzy przed zakończeniem okresu przejściowego legalnie zamieszkiwali w państwie przyjmującym zgodnie z warunkami określonymi w art. 7 dyrektywy 2004/38/WE przez okres krótszy niż 5 lat, mają prawo do nabycia prawa stałego pobytu na warunkach określonych w art. 15 niniejszej Umowy po osiągnięciu wymaganego okresu pobytu. Okresy legalnego pobytu lub pracy zgodnie z prawem Unii, przypadające na czas przed zakończeniem okresu przejściowego i po nim, wlicza się do wymaganego okresu uprawniającego do nabycia prawa stałego pobytu.
Artykuł 17
Status i zmiany statusu
Artykuł 18
Wydawanie dokumentów pobytu
Ubieganie się o taki status pobytu podlega następującym warunkom:
celem takiego postępowania jest sprawdzenie, czy wnioskodawca jest uprawniony do prawa pobytu przewidzianego w niniejszym tytule. W przypadku stwierdzenia, że tak jest, wnioskodawca ma prawo uzyskania statusu pobytu i dokumentu poświadczającego ten status;
termin składania wniosków przez osoby zamieszkujące w państwie przyjmującym przed zakończeniem okresu przejściowego nie może być krótszy niż 6 miesięcy od daty zakończenia okresu przejściowego.
Termin składania wniosków przez osoby, które mają prawo do rozpoczęcia pobytu w państwie przyjmującym po zakończeniu okresu przejściowego zgodnie z niniejszym tytułem, wynosi 3 miesiące od ich przybycia do tego państwa przyjmującego lub przypada na datę upływu terminu, o którym mowa w akapicie pierwszym, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.
Zaświadczenie o złożeniu wniosku o status pobytu wydaje się niezwłocznie;
termin składania wniosków, o którym mowa w lit. b), przedłuża się automatycznie o rok, jeżeli Unia powiadomiła Zjednoczone Królestwo lub Zjednoczone Królestwo powiadomiło Unię, że problemy techniczne uniemożliwiają państwu przyjmującemu zarejestrowanie wniosku albo wydanie zaświadczenia o złożeniu wniosku, o którym mowa w lit. b). Państwo przyjmujące publikuje to powiadomienie i w odpowiednim czasie udostępnia zainteresowanym osobom właściwe informacje publiczne;
w przypadku niezachowania przez zainteresowane osoby terminu złożenia wniosku, o którym mowa w lit. b), właściwe organy oceniają wszystkie okoliczności i przyczyny niezachowania terminu i w przypadku uzasadnionych powodów jego niezachowania umożliwiają tym osobom złożenie wniosku w rozsądnym późniejszym terminie;
państwo przyjmujące zapewnia, aby postępowania administracyjne dotyczące wniosków przebiegały bez zakłóceń i były przejrzyste i proste oraz aby unikano niepotrzebnych obciążeń administracyjnych;
formularze wniosków muszą być krótkie, proste, przyjazne dla użytkownika i dostosowane do kontekstu niniejszej Umowy; wnioski składane przez rodziny w tym samym czasie rozpatruje się łącznie;
dokumenty poświadczające status pobytu wydaje się nieodpłatnie lub za opłatą nieprzekraczającą wysokości opłat pobieranych od obywateli państwa przyjmującego za wydanie podobnych dokumentów;
osoby, które przed zakończeniem okresu przejściowego posiadały ważny dokument stałego pobytu wydany na podstawie art. 19 lub 20 dyrektywy 2004/38/WE lub ważny krajowy dokument imigracyjny nadający prawo stałego pobytu w państwie przyjmującym, mają prawo do wymiany tego dokumentu w terminie, o którym mowa w lit. b) niniejszego ustępu, na nowy dokumentu pobytu, na wniosek i po sprawdzeniu ich tożsamości, kontroli karalności i kontroli bezpieczeństwa zgodnie z lit. p) niniejszego ustępu oraz potwierdzeniu ciągłości pobytu; takie nowe dokumenty pobytu wydaje się nieodpłatnie;
weryfikacja tożsamości wnioskodawców odbywa się na podstawie ważnego paszportu lub krajowego dokumentu tożsamości w przypadku obywateli Unii i obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz na podstawie ważnego paszportu w przypadku członków ich rodzin i innych osób, które nie są obywatelami Unii ani Zjednoczonego Królestwa; przyjęcie takich dokumentów tożsamości nie jest uzależnione od jakichkolwiek innych kryteriów poza ważnością dokumentu. Jeżeli właściwe organy państwa przyjmującego zatrzymują dokument tożsamości w czasie rozpatrywania wniosku, państwo przyjmujące niezwłocznie zwraca ten dokument na wniosek osoby zainteresowanej, przed podjęciem decyzji w sprawie wniosku;
dokumenty potwierdzające inne niż dokumenty tożsamości, takie jak dokumenty dotyczące stanu cywilnego, można przedkładać w postaci kopii. Oryginały dokumentów potwierdzających mogą być wymagane tylko w szczególnych przypadkach, w których istnieją uzasadnione wątpliwości co do autentyczności przedłożonych dokumentów potwierdzających;
oprócz dokumentów tożsamości, o których mowa w lit. i) niniejszego ustępu, państwo przyjmujące może jedynie wymagać od obywateli Unii i obywateli Zjednoczonego Królestwa przedłożenia następujących dokumentów potwierdzających, o których mowa w art. 8 ust. 3 dyrektywy 2004/38/WE:
jeżeli zamieszkują w państwie przyjmującym zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2004/38/WE jako pracownicy lub osoby pracujące na własny rachunek – potwierdzenia zatrudnienia od pracodawcy lub zaświadczenia o zatrudnieniu, bądź dowodu, że pracują na własny rachunek;
jeżeli zamieszkują w państwie przyjmującym zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2004/38/WE jako osoby bierne zawodowo – dowodów, że posiadają wystarczające zasoby dla siebie i członków ich rodziny, aby nie stanowić obciążenia dla systemu pomocy społecznej państwa przyjmującego w okresie pobytu, oraz są objęci pełnym ubezpieczeniem zdrowotnym w państwie przyjmującym; lub
jeżeli zamieszkują w państwie przyjmującym zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2004/38/WE jako uczniowie lub studenci – dowodu, że są zapisani do instytucji akredytowanej lub finansowanej przez państwo przyjmujące na podstawie przepisów prawnych lub praktyki administracyjnej tego państwa, dowodu, że są objęci pełnym ubezpieczeniem zdrowotnym, oraz oświadczenia lub innego równoważnego środka, że posiadają wystarczające zasoby dla siebie i członków rodziny, aby nie stanowić obciążenia dla systemu pomocy społecznej państwa przyjmującego w okresie ich pobytu. Państwo przyjmujące nie może wymagać, aby oświadczenie to zawierało określoną kwotę zasobów.
W odniesieniu do warunków posiadania wystarczających zasobów zastosowanie ma art. 8 ust. 4 dyrektywy 2004/38/WE;
oprócz dokumentów tożsamości, o których mowa w ppkt (i) niniejszego ustępu, państwo przyjmujące może jedynie wymagać od członków rodziny objętych art. 10 ust. 1 lit. e) pkt (i) lub art. 10 ust. 2 lub 3 niniejszej Umowy, którzy zamieszkują w państwie przyjmującym zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. d) lub art. 7 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE, przedłożenia następujących dokumentów potwierdzających, o których mowa w art. 8 ust. 5 lub art. 10 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE:
dokumentu poświadczającego istnienie więzi rodzinnych lub zarejestrowanego związku;
zaświadczenia o rejestracji, a w przypadku braku systemu rejestracji –innego dokumentu potwierdzającego, że obywatel Unii lub obywatel Zjednoczonego Królestwa, z którym zamieszkują, faktycznie zamieszkuje w państwie przyjmującym;
w przypadku zstępnych poniżej 21 roku życia lub pozostających na utrzymaniu oraz w przypadku wstępnych pozostających na utrzymaniu, a także w przypadku gdy osoby takie są zstępnymi lub wstępnymi współmałżonka lub zarejestrowanego partnera – dowodu w postaci dokumentu, że spełnione są warunki określone w art. 2 ust. 2 lit. c) lub d) dyrektywy 2004/38/WE;
w przypadku osób, o których mowa w art. 10 ust. 2 lub 3 niniejszej Umowy – dokumentu wydanego przez odpowiedni organ w państwie przyjmującym zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE.
W odniesieniu do warunku posiadania wystarczających zasobów dla członków rodziny, którzy sami są obywatelami Unii lub obywatelami Zjednoczonego Królestwa, zastosowanie ma art. 8 ust. 4 dyrektywy 2004/38/WE;
oprócz dokumentów tożsamości, o których mowa w lit. i) niniejszego ustępu, państwo przyjmujące może jedynie wymagać od członków rodziny objętych art. 10 ust. 1 lit. e) pkt (ii) lub art. 10 ust. 4 niniejszej Umowy przedłożenia następujących dokumentów potwierdzających, o których mowa w art. 8 ust. 5 lub art. 10 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE:
dokumentu poświadczającego istnienie więzi rodzinnych lub zarejestrowanego związku;
zaświadczenia o rejestracji, a w przypadku braku systemu rejestracji –innego dokumentu potwierdzającego pobyt w państwie przyjmującym obywatela Unii lub obywatela Zjednoczonego Królestwa, do którego dołączają w państwie przyjmującym;
w przypadku współmałżonków lub zarejestrowanych partnerów – dokumentu potwierdzającego istnienie więzi rodzinnej lub zarejestrowanego związku partnerskiego przed zakończeniem okresu przejściowego;
w przypadku zstępnych poniżej 21 roku życia lub pozostających na utrzymaniu oraz w przypadku wstępnych pozostających na utrzymaniu, a także w przypadku gdy osoby takie są zstępnymi lub wstępnymi współmałżonka lub zarejestrowanego partnera – dowodu w postaci dokumentu, że osoby te były spokrewnione z obywatelem Unii lub obywatelem Zjednoczonego Królestwa przed zakończeniem okresu przejściowego oraz że spełniają warunki określone w art. 2 ust. 2 lit. c) lub d) dyrektywy 2004/38/WE odnoszące się do wieku lub pozostawania na utrzymaniu;
w przypadku osób, o których mowa w art. 10 ust. 4 niniejszej Umowy – dowodu istnienia stałego związku z obywatelem Unii lub obywatelem Zjednoczonego Królestwa przed zakończeniem okresu przejściowego oraz trwania tego związku po zakończeniu okresu przejściowego;
w przypadkach innych niż określone w lit. k), l) i m) państwo przyjmujące nie wymaga od wnioskodawców przedłożenia dokumentów potwierdzających innych niż takie, których wymaganie jest absolutnie niezbędne i proporcjonalne w celu wykazania, że spełnione są warunki dotyczące prawa pobytu na podstawie niniejszego tytułu;
właściwe organy państwa przyjmującego pomagają wnioskodawcom wykazać, że spełniają wymagane warunki, oraz zapobiec błędom lub brakom w ich wnioskach; zapewniają one wnioskodawcom możliwość przedłożenia dodatkowych dowodów oraz skorygowania wszelkich niedociągnięć, błędów lub braków;
kontrole karalności i bezpieczeństwa dotyczące wnioskodawców można przeprowadzać systematycznie wyłącznie w celu sprawdzenia, czy mogą mieć zastosowanie ograniczenia określone w art. 20 niniejszej Umowy. W tym celu od wnioskodawców można wymagać złożenia oświadczenia w sprawie wyroków skazujących za przestępstwo, odnotowanych w rejestrze karnym zgodnie z prawem państwa skazującego, w czasie składania wniosku. Państwo przyjmujące może, jeżeli uzna to za konieczne, zastosować procedurę określoną w art. 27 ust. 3 dyrektywy 2004/38/WE w odniesieniu do kierowanych do innych państw zapytań o informacje na temat wcześniejszych przypadków notowań w rejestrach karnych;
nowy dokument pobytu zawiera oświadczenie, że został wydany zgodnie z niniejszą Umową;
od decyzji o odmowie nadania statusu pobytu wnioskodawcy przysługuje w państwie przyjmującym środek odwoławczy przed sądem, a w stosownych przypadkach przed organem administracyjnym. Procedury odwoławcze umożliwiają zbadanie zgodności z prawem decyzji oraz stanu faktycznego i okoliczności, na których opiera się kwestionowana decyzja. Takie procedury odwoławcze zapewniają, aby decyzja nie była nieproporcjonalna.
Artykuł 19
Wydawanie dokumentów pobytu w okresie przejściowym
Artykuł 20
Ograniczenia prawa pobytu i wjazdu
Artykuł 21
Zabezpieczenia proceduralne i prawo do odwołania
Zabezpieczenia proceduralne określone w art. 15 i rozdziale VI dyrektywy 2004/38/WE mają zastosowanie w odniesieniu do wszelkich decyzji państwa przyjmującego ograniczających prawa pobytu osób, o których mowa w art. 10 niniejszej Umowy.
Artykuł 22
Prawa pokrewne
Zgodnie z art. 23 dyrektywy 2004/38/WE, bez względu na przynależność państwową, członkowie rodziny obywatela Unii lub obywatela Zjednoczonego Królestwa, którzy posiadają prawo pobytu lub prawo stałego pobytu w państwie przyjmującym lub w państwie miejsca pracy, są uprawnieni do podjęcia tam pracy lub do wykonywania pracy na własny rachunek.
Artykuł 23
Równe traktowanie
Artykuł 24
Prawa pracowników
Z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w art. 45 ust. 3 i 4 TFUE pracownicy w państwie przyjmującym oraz pracownicy przygraniczni w państwie lub państwach miejsca pracy korzystają z praw zagwarantowanych w art. 45 TFUE oraz praw nadanych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 ( 8 ). Prawa te obejmują:
prawo do niedyskryminacyjnego traktowania, bez względu na przynależność państwową, w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy;
prawo do podjęcia i wykonywania pracy zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do obywateli państwa przyjmującego lub państwa miejsca pracy;
prawo do pomocy udzielanej przez urzędy pracy państwa przyjmującego lub państwa miejsca pracy swoim obywatelom;
prawo do równego traktowania pod względem warunków zatrudnienia i pracy, w szczególności warunków wynagrodzenia, zwolnienia oraz, w przypadku utraty pracy, powrotu do pracy lub ponownego zatrudnienia;
prawo do przywilejów socjalnych i podatkowych;
prawa zbiorowe;
prawa i korzyści przyznawane pracownikom krajowym w sprawach mieszkaniowych;
prawo dostępu dla ich dzieci do powszechnego systemu kształcenia, nauki zawodu oraz szkolenia zawodowego na takich samych warunkach jakie obowiązują obywateli państwa przyjmującego lub państwa miejsca pracy, jeżeli dzieci te mieszkają na terytorium państwa, w którym pracuje dany pracownik.
Artykuł 25
Prawa osób pracujących na własny rachunek
Z zastrzeżeniem ograniczeń przewidzianych w art. 51 i 52 TFUE osoby pracujące na własny rachunek w państwie przyjmującym oraz pracownicy przygraniczni pracujący na własny rachunek w państwie lub państwach miejsca pracy korzystają z praw zagwarantowanych w art. 49 i 55 TFUE. Prawa te obejmują:
prawo do podejmowania i wykonywania działalności na własny rachunek, jak również do zakładania przedsiębiorstw i zarządzania nimi, na warunkach określonych przez państwo przyjmujące dla własnych obywateli, zgodnie z art. 49 TFUE;
prawa określone w art. 24 ust. 1 lit. c)–h) niniejszej Umowy.
Artykuł 26
Wydawanie dokumentu potwierdzającego prawa pracowników przygranicznych
Państwo miejsca pracy może nałożyć na obywateli Unii i obywateli Zjednoczonego Królestwa, posiadających prawa jako pracownicy przygraniczni na podstawie niniejszego tytułu, obowiązek wystąpienia o wydanie dokumentu potwierdzającego, że takie prawa posiadają na podstawie niniejszego tytułu. W takim przypadku obywatele Unii i obywatele Zjednoczonego Królestwa mają prawo do uzyskania takiego dokumentu.
Artykuł 27
Uznane kwalifikacje zawodowe
Uznanie, przed zakończeniem okresu przejściowego, kwalifikacji zawodowych zdefiniowanych w art. 3 ust. 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/36/WE ( 9 ) obywateli Unii lub obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków ich rodzin przez państwo przyjmujące lub państwo miejsca pracy zachowuje ważność w takim państwie; dotyczy to również prawa do wykonywania zawodu na takich samych warunkach jak obywatele takiego państwa, jeżeli takie uznanie kwalifikacji zawodowych nastąpiło na podstawie dowolnego z następujących postanowień:
tytuł III dyrektywy 2005/36/WE w odniesieniu do uznawania kwalifikacji zawodowych w kontekście swobody przedsiębiorczości, niezależnie od tego, czy to uznanie nastąpiło się w ramach ogólnego systemu uznawania dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, systemu uznawania doświadczenia zawodowego czy systemu uznawania na podstawie koordynacji minimalnych wymogów w zakresie kształcenia;
art. 10 ust. 1 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/5/WE ( 10 ) w odniesieniu do dopuszczenia do zawodu prawnika w państwie przyjmującym lub państwie miejsca pracy;
art. 14 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE ( 11 ) w odniesieniu do zatwierdzania biegłych rewidentów z innego państwa członkowskiego;
dyrektywa Rady 74/556/EWG ( 12 ) w odniesieniu do przyjęcia dowodów posiadania wiedzy i umiejętności niezbędnych do podjęcia lub prowadzenia działalności osób pracujących na własny rachunek oraz pośredników zajmujących się handlem i dystrybucją produktów toksycznych lub działalności dotyczącej profesjonalnego wykorzystania produktów toksycznych.
Uznawanie kwalifikacji zawodowych na użytek ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu obejmuje:
uznawanie kwalifikacji zawodowych na podstawie art. 3 ust. 3 dyrektywy 2005/36/WE;
decyzje przyznające częściowy dostęp do działalności zawodowej zgodnie z art. 4f dyrektywy 2005/36/WE;
uznawanie kwalifikacji zawodowych na potrzeby stałego prowadzenia działalności zawodowej na podstawie art. 4d dyrektywy 2005/36/WE.
Artykuł 28
Toczące się postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych
Art. 4, art. 4d w odniesieniu do uznawania kwalifikacji zawodowych do celów stałego prowadzenia działalności zawodowej, art. 4f i tytuł III dyrektywy 2005/36/WE, art. 10 ust. 1, 3 i 4 dyrektywy 98/5/WE, art. 14 dyrektywy 2006/43/WE i dyrektywa 74/556/EWG mają zastosowanie w odniesieniu do rozpatrywania przez właściwy organ państwa przyjmującego lub państwa miejsca pracy wniosków o uznanie kwalifikacji zawodowych złożonych przed zakończeniem okresu przejściowego przez obywateli Unii lub obywateli Zjednoczonego Królestwa, a także w odniesieniu do decyzji w sprawie takich wniosków.
Art. 4a, 4b i 4e dyrektywy 2005/36/WE mają także zastosowanie w zakresie dotyczącym zakończenia postępowań w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych na potrzeby prowadzenia działalności zawodowej na podstawie art. 4d tej dyrektywy.
Artykuł 29
Współpraca administracyjna w zakresie uznawania kwalifikacji zawodowych
TYTUŁ III
KOORDYNACJA SYSTEMÓW ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
Artykuł 30
Zakres podmiotowy
Niniejszy tytuł ma zastosowanie do następujących osób:
obywateli Unii podlegających ustawodawstwu Zjednoczonego Królestwa w dniu zakończenia okresu przejściowego, a także członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci;
obywateli Zjednoczonego Królestwa podlegających ustawodawstwu państwa członkowskiego w dniu zakończenia okresu przejściowego, a także członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci;
obywateli Unii zamieszkujących w Zjednoczonym Królestwie i podlegających ustawodawstwu państwa członkowskiego w dniu zakończenia okresu przejściowego, a także członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci;
obywateli Zjednoczonego Królestwa zamieszkujących w państwie członkowskim i podlegających ustawodawstwu Zjednoczonego Królestwa w dniu zakończenia okresu przejściowego, a także członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci;
osób, które nie są objęte lit. a)–d), ale są:
obywatelami Unii, którzy w dniu zakończenia okresu przejściowego są pracownikami lub prowadzą działalność jako osoby pracujące na własny rachunek w Zjednoczonym Królestwie i którzy na podstawie tytułu II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 ( 13 ) podlegają ustawodawstwu państwa członkowskiego, lub są członkami ich rodzin bądź osobami pozostałymi przy życiu po ich śmierci; lub
obywatelami Zjednoczonego Królestwa, którzy w dniu zakończenia okresu przejściowego są pracownikami lub prowadzą działalność jako osoby pracujące na własny rachunek w co najmniej jednym państwie członkowskim i którzy na podstawie tytułu II rozporządzenia (WE) nr 883/2004 podlegają ustawodawstwu Zjednoczonego Królestwa, lub są członkami ich rodzin bądź osobami pozostałymi przy życiu po ich śmierci;
bezpaństwowców i uchodźców zamieszkujących w państwie członkowskim lub w Zjednoczonym Królestwie, którzy znajdują się w jednej z sytuacji opisanych w lit. a)–e), a także członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci;
obywateli państw trzecich oraz członków ich rodzin i osób pozostałych przy życiu po ich śmierci, którzy znajdują się w jednej z sytuacji opisanych w lit. a)–e), pod warunkiem że spełniają wymogi przewidziane w rozporządzeniu Rady (WE) nr 859/2003 ( 14 ).
Artykuł 31
Zasady koordynacji zabezpieczenia społecznego
Unia i Zjednoczone Królestwo należycie uwzględniają decyzje i zalecenia Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego działającej przy Komisji Europejskiej i ustanowionej rozporządzeniem (WE) nr 883/2004 (zwanej dalej „Komisją Administracyjną”), wymienione w części I załącznika I do niniejszej Umowy.
Artykuł 32
Sytuacje szczególne
W następujących sytuacjach, w zakresie określonym w niniejszym artykule, zastosowanie mają następujące postanowienia, o ile dotyczą osób, które nie są lub przestały być objęte art. 30:
następujące osoby są objęte zakresem niniejszego tytułu na potrzeby uwzględniania i sumowania okresów ubezpieczenia, zatrudnienia, pracy na własny rachunek lub zamieszkania, w tym praw i obowiązków wynikających z tych okresów zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 883/2004:
obywatele Unii, a także bezpaństwowcy i uchodźcy zamieszkujący w państwie członkowskim oraz obywatele państw trzecich spełniający warunki rozporządzenia (WE) nr 859/2003, którzy podlegali ustawodawstwu Zjednoczonego Królestwa przed zakończeniem okresu przejściowego, a także członkowie ich rodzin i osoby pozostałe przy życiu po ich śmierci;
obywatele Zjednoczonego Królestwa, a także bezpaństwowcy i uchodźcy zamieszkujący w Zjednoczonym Królestwie oraz obywatele państw trzecich spełniający warunki rozporządzenia (WE) nr 859/2003, którzy podlegali ustawodawstwu państwa członkowskiego przed zakończeniem okresu przejściowego, a także członkowie ich rodzin i osoby pozostałe przy życiu po ich śmierci;
na potrzeby sumowania okresów uwzględnia się zgodnie z rozporządzeniem (WE) 883/2004 okresy przypadające zarówno przed zakończeniem okresu przejściowego, jak i po jego zakończeniu;
zasady określone w art. 20 i 27 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 mają w dalszym ciągu zastosowanie do osób, które przed zakończeniem okresu przejściowego wystąpiły o zezwolenie na planowane leczenie na podstawie rozporządzenia (WE) nr 883/2004, aż do zakończenia leczenia. Odpowiednie procedury zwrotu kosztów mają zastosowanie również po zakończeniu leczenia. Takie osoby i towarzyszące im osoby korzystają z prawa do wjazdu do państwa, w którym odbywa się leczenie, i wyjazdu z niego zgodnie z art. 14 stosowanym odpowiednio;
zasady określone w art. 19 i 27 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 mają w dalszym ciągu zastosowanie do osób, które są objęte rozporządzeniem (WE) nr 883/2004 i w dniu zakończenia okresu przejściowego przebywają w państwie członkowskim lub w Zjednoczonym Królestwie, aż do zakończenia pobytu. Odpowiednie procedury zwrotu kosztów mają zastosowanie również po zakończeniu pobytu lub leczenia;
zasady określone w art. 67, 68 i 69 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 mają zastosowanie – dopóki spełnione są warunki – do przyznawania świadczeń rodzinnych, do których w dniu zakończenia okresu przejściowego uprawnione są następujące osoby:
obywatele Unii, bezpaństwowcy i uchodźcy zamieszkujący w państwie członkowskim oraz obywatele państw trzecich spełniający warunki rozporządzenia (WE) nr 859/2003 i zamieszkujący w państwie członkowskim, którzy podlegają ustawodawstwu państwa członkowskiego i mają członków rodziny zamieszkujących w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego;
obywatele Zjednoczonego Królestwa, bezpaństwowcy i uchodźcy zamieszkujący w Zjednoczonym Królestwie oraz obywatele państw trzecich spełniający warunki rozporządzenia (WE) nr 859/2003 i zamieszkujący w Zjednoczonym Królestwie, którzy podlegają ustawodawstwu Zjednoczonego Królestwa i mają członków rodziny zamieszkujących w państwie członkowskim w dniu zakończenia okresu przejściowego;
w sytuacjach określonych w lit. d) ppkt (i) oraz (ii) niniejszego ustępu do osób, które jako członkowie rodziny w dniu zakończenia okresu przejściowego posiadają na podstawie rozporządzenia (WE) nr 883/2004 prawa, takie jak pochodne prawa do świadczeń rzeczowych z tytułu choroby, zastosowanie ma to rozporządzenie oraz odpowiednie przepisy rozporządzenia (WE) nr 987/2009 dopóty, dopóki spełnione są przewidziane w nich warunki.
Niniejszy ustęp stosuje się odpowiednio w odniesieniu do świadczeń rodzinnych na podstawie art. 67, 68 i 69 rozporządzenia (WE) nr 883/2004.
Artykuł 33
Obywatele Islandii, Liechtensteinu, Norwegii i Szwajcarii
Postanowienia niniejszego tytułu mające zastosowanie do obywateli Unii stosuje się do obywateli Islandii, Księstwa Liechtensteinu, Królestwa Norwegii i Konfederacji Szwajcarskiej, pod warunkiem że:
Islandia, Księstwo Liechtensteinu, Królestwo Norwegii i Konfederacja Szwajcarska, w stosownych przypadkach, zawarły i stosują odpowiednie umowy ze Zjednoczonym Królestwem, które mają zastosowanie do obywateli Unii; oraz
Islandia, Księstwo Liechtensteinu, Królestwo Norwegii i Konfederacja Szwajcarska, stosownie do przypadku, zawarły i stosują odpowiednie umowy z Unią, które mają zastosowanie do obywateli Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 34
Współpraca administracyjna
Artykuł 35
Zwrot, odzyskiwanie należności i wyrównywanie należności
Przepisy rozporządzeń (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009 dotyczące zwrotów, odzyskiwania należności i wyrównywania należności w dalszym ciągu mają zastosowanie w związku ze zdarzeniami, o ile dotyczą one osób nieobjętych art. 30, które to zdarzenia:
miały miejsce przed zakończeniem okresu przejściowego; lub
mają miejsce po zakończeniu okresu przejściowego i dotyczą osób, które były objęte art. 30 lub 32, gdy takie zdarzenie wystąpiło.
Artykuł 36
Rozwój prawa i dostosowania aktów Unii
Wspólny Komitet dokonuje przeglądu części II załącznika I do niniejszej Umowy i dostosowuje ją do wszelkich aktów zmieniających lub zastępujących rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009 niezwłocznie po przyjęciu tych aktów przez Unię. W tym celu niezwłocznie po ich przyjęciu Unia informuje Zjednoczone Królestwo w ramach Wspólnego Komitetu o wszelkich aktach zmieniających lub zastępujących te rozporządzenia.
W drodze odstępstwa od ust. 1 akapit drugi Wspólny Komitet dokonuje oceny skutków aktu zmieniającego lub zastępującego rozporządzenia (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009, jeżeli akt ten:
zmienia lub zastępuje przepisy dotyczące kwestii objętych art. 3 rozporządzenia (WE) nr 883/2004; lub
stanowi, że jest eksportowane świadczenie pieniężne, które nie było eksportowane na podstawie rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w dniu zakończenia okresu przejściowego, lub stanowi że nie jest eksportowane świadczenie pieniężne, które było eksportowane w dniu zakończenia okresu przejściowego; lub
stanowi, że świadczenie pieniężne jest eksportowane przez nieograniczony okres, w przypadku gdy to świadczenie pieniężne było eksportowane tylko przez ograniczony okres na podstawie rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w dniu zakończenia okresu przejściowego, lub stanowi, że świadczenie pieniężne jest eksportowane tylko przez ograniczony okres, w przypadku gdy to świadczenie pieniężne było eksportowane przez nieograniczony okres na podstawie tego rozporządzenia w dniu zakończenia okresu przejściowego.
Dokonując oceny, Wspólny Komitet uwzględnia w dobrej wierze skalę zmian, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, a także znaczenie dalszego prawidłowego stosowania rozporządzeń (WE) nr 883/2004 i (WE) nr 987/2009 w relacjach między Unią a Zjednoczonym Królestwem oraz ważną rolę istnienia państwa właściwego w odniesieniu do osób objętych rozporządzeniem (WE) nr 883/2004.
Część II załącznika I do niniejszej Umowy nie zostanie dostosowana do aktu, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, jeżeli taką decyzję podejmie Wspólny Komitet w terminie 6 miesięcy od otrzymania informacji przekazanej przez Unię na podstawie ust. 1.
Na użytek niniejszego ustępu:
„eksportowane” oznacza, że świadczenie jest wypłacane na podstawie rozporządzenia (WE) 883/2004 osobie lub w odniesieniu do osoby, która zamieszkuje w państwie członkowskim lub w Zjednoczonym Królestwie, jeżeli instytucja właściwa w zakresie zapewniania tego świadczenia nie znajduje się w danym państwie członkowskim lub w Zjednoczonym Królestwie; „nieeksportowane” jest interpretowane odpowiednio; oraz
„eksportowane przez nieograniczony okres” oznacza świadczenie, które jest eksportowane, dopóki spełnione są warunki uprawniające do tego świadczenia.
TYTUŁ IV
INNE POSTANOWIENIA
Artykuł 37
Jawność
Państwa członkowskie i Zjednoczone Królestwo upowszechniają informacje o prawach i obowiązkach osób objętych niniejszą częścią, w szczególności poprzez kampanie informacyjne prowadzone w stosownych przypadkach za pośrednictwem mediów krajowych i lokalnych oraz innych środków przekazu.
Artykuł 38
Korzystniejsze postanowienia
Artykuł 39
Ochrona na całe życie
Osoby objęte niniejszą częścią korzystają z praw przewidzianych w odpowiednich tytułach niniejszej części przez całe swoje życie, chyba że przestaną spełniać warunki określone w tych tytułach.
CZĘŚĆ TRZECIA
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WYSTĄPIENIA
TYTUŁ I
TOWARY WPROWADZONE DO OBROTU
Artykuł 40
Definicje
Na użytek niniejszego tytułu stosuje się następujące definicje:
„udostępnianie na rynku” oznacza wszelkie dostawy towarów na rynek w celu ich dystrybucji, konsumpcji lub wykorzystania w ramach działalności handlowej, za opłatą lub nieodpłatnie;
„wprowadzenie do obrotu” oznacza pierwsze udostępnienie towaru na rynku w Unii lub w Zjednoczonym Królestwie;
„dostawa towaru na rynek w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub wykorzystania” oznacza, że istniejący i możliwy do indywidualnego zidentyfikowania towar, po zakończeniu etapu produkcji, jest przedmiotem pisemnej lub ustnej umowy między co najmniej dwiema osobami prawnymi lub fizycznymi dotyczącej przeniesienia własności, dowolnych innych praw rzeczowych lub posiadania w odniesieniu do tego towaru, bądź towar ten jest przedmiotem oferty złożonej osobie prawnej lub fizycznej lub osobom prawnym lub fizycznym w celu zawarcia takiej umowy;
„oddanie do użytku” oznacza pierwsze wykorzystanie towaru w Unii lub Zjednoczonym Królestwie przez użytkownika końcowego zgodnie z przeznaczeniem tego towaru bądź, w przypadku wyposażenia statków, umieszczenie towaru na statku;
„nadzór rynku” oznacza działania podejmowane i środki wprowadzane przez organy nadzoru rynku w celu zapewnienia, aby towary spełniały obowiązujące wymogi oraz aby nie zagrażały one zdrowiu, bezpieczeństwu ani żadnemu innemu aspektowi ochrony interesu publicznego;
„organ nadzoru rynku” oznacza organ państwa członkowskiego lub Zjednoczonego Królestwa właściwy ds. nadzoru rynku na podlegającym mu terytorium;
„warunki wprowadzania towarów do obrotu” oznaczają wymogi dotyczące cech towaru takich jak poziom jakości, wydajności, bezpieczeństwa lub wymiary, włącznie z wymaganiami mającymi zastosowanie do towaru w zakresie jego składu lub terminologii, symboli, badań i metod badania, opakowania, oznakowania i etykietowania oraz procedur oceny zgodności stosowanych w odniesieniu do takich towarów; pojęcie to obejmuje również wymogi dotyczące metod i procesów produkcji, jeżeli mają one wpływ na cechy produktu;
„jednostka oceniająca zgodność” oznacza jednostkę, która wykonuje czynności z zakresu oceny zgodności z wymogami, w tym wzorcowanie, badanie, certyfikację i kontrolę;
„jednostka notyfikowana” oznacza jednostkę oceniającą zgodność, uprawnioną do wykonywania zadań w zakresie oceny zgodności w charakterze strony trzeciej na mocy przepisów Unii ujednolicających warunki wprowadzania towarów do obrotu;
„produkty zwierzęce” oznaczają produkty pochodzenia zwierzęcego, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne, jak określono odpowiednio w art. 4 pkt 29, 30 i 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 ( 18 ), paszę pochodzenia zwierzęcego oraz żywność i paszę zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego.
Artykuł 41
Ciągłość przepływu towarów wprowadzonych do obrotu
Dowolny towar, który został legalnie wprowadzony do obrotu w Unii lub w Zjednoczonym Królestwie przed zakończeniem okresu przejściowego może:
być nadal udostępniany na rynku Unii lub Zjednoczonego Królestwa oraz być przedmiotem obrotu między tymi dwoma rynkami, zanim dotrze do użytkownika końcowego;
być oddany do użytku w Unii lub w Zjednoczonym Królestwie, jeżeli tak przewidują mające zastosowanie przepisy prawa Unii.
Ust. 1 ma zastosowanie do wszystkich istniejących i możliwych do indywidualnego zidentyfikowania towarów w rozumieniu tytułu II części trzeciej TFUE, z wyjątkiem przepływu następujących towarów między rynkiem Unii i rynkiem Zjednoczonego Królestwa lub w odwrotnym kierunku:
żywych zwierząt i materiałów biologicznych;
produktów zwierzęcych.
Artykuł 42
Potwierdzenie wprowadzenia do obrotu
W przypadku gdy podmiot gospodarczy powołuje się na art. 41 ust. 1 w odniesieniu do konkretnego towaru, na podmiocie tym spoczywa ciężar wykazania, na podstawie wszelkich odpowiednich dokumentów, że towar został wprowadzony do obrotu w Unii lub Zjednoczonym Królestwie przed zakończeniem okresu przejściowego.
Artykuł 43
Nadzór rynku
Artykuł 44
Przekazywanie akt i dokumentów dotyczących postępowań w toku
Zjednoczone Królestwo niezwłocznie przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego wyznaczonemu zgodnie z procedurami przewidzianymi w mającym zastosowanie prawie Unii wszelkie odpowiednie akta lub dokumenty dotyczące postępowań w zakresie ocen, zatwierdzeń i pozwoleń będących w toku w dniu poprzedzającym datę wejścia w życie niniejszej Umowy i prowadzonych przez właściwy organ Zjednoczonego Królestwa zgodnie z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 ( 19 ), (WE) nr 1107/2009 ( 20 ) i dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/83/WE ( 21 ) i 2001/82/WE ( 22 ).
Artykuł 45
Udostępnianie informacji dotyczących zakończonych postępowań w sprawie wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych
Artykuł 46
Udostępnianie informacji przechowywanych przez jednostki notyfikowane ustanowione w Zjednoczonym Królestwie lub w państwie członkowskim
TYTUŁ II
PROCEDURY CELNE W TOKU
Artykuł 47
Unijny status towarów
Ust. 2 nie ma zastosowania do towarów unijnych przewożonych transportem morskim między portami znajdującymi się na obszarze celnym Zjednoczonego Królestwa i portami znajdującymi się na obszarze celnym Unii przez regularną linię żeglugową, o której mowa w art. 120 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 ( 25 ), pod warunkiem że:
podróż obejmująca porty znajdujące się na obszarze celnym Zjednoczonego Królestwa i porty znajdujące się na obszarze celnym Unii rozpoczęła się przed zakończeniem okresu przejściowego, a zakończyła się po jego upływie; oraz
statek należący do regularnej linii żeglugowej zawinął do jednego portu lub większej liczby portów znajdujących się na obszarze celnym Zjednoczonego Królestwa bądź na obszarze celnym Unii przed zakończeniem okresu przejściowego.
Jeżeli w trakcie podróży, o której mowa w ust. 4 lit. a), statek należący do regularnej linii żeglugowej zawinie do jednego portu lub większej liczby portów znajdujących się na obszarze celnym Zjednoczonego Królestwa po zakończeniu okresu przejściowego:
w przypadku towarów załadowanych przed zakończeniem okresu przejściowego i wyładowanych w tych portach, status celny towarów unijnych nie ulega zmianie;
w przypadku towarów załadowanych w portach, do których statek zawinął po zakończeniu okresu przejściowego, status celny towarów unijnych nie ulega zmianie, o ile zostanie to wykazane zgodnie z ust. 2.
Artykuł 48
Przywozowa deklaracja skrócona i deklaracja poprzedzająca wyprowadzenie
Artykuł 49
Zakończenie procedur czasowego składowania lub procedur celnych
Art. 148 ust. 5 lit. b) i c) oraz art. 219 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 nie mają jednak zastosowania do przemieszczania towarów między obszarem celnym Zjednoczonego Królestwa i obszarem celnym Unii, jeżeli przemieszczanie to kończy się po zakończeniu okresu przejściowego.
Artykuł 50
Dostęp do odpowiednich sieci, systemów informacyjnych i baz danych
W drodze odstępstwa od art. 8 Zjednoczone Królestwo ma dostęp, w zakresie absolutnie niezbędnym do wypełnienia obowiązków określonych w niniejszym tytule, do sieci, systemów informacyjnych i baz danych wymienionych w załączniku IV. Zjednoczone Królestwo zwraca Unii koszty rzeczywiście poniesione przez Unię w związku z umożliwieniem takiego dostępu. Unia informuje Zjednoczone Królestwo o wysokości tych kosztów do dnia 31 marca każdego roku do zakończenia okresu, o którym mowa w załączniku IV. W przypadku gdy zgłoszona wysokość rzeczywiście poniesionych kosztów znacznie odbiega od kwoty określonej na podstawie najlepszego szacunku, o której Zjednoczone Królestwo zostało poinformowane przez Unię przed podpisaniem niniejszej Umowy, Zjednoczone Królestwo niezwłocznie zwraca Unii kwotę określoną na podstawie najlepszego szacunku, a Wspólny Komitet ustala, w jaki sposób potraktowana zostanie różnica między rzeczywiście poniesionymi kosztami a najlepszym szacunkiem.
TYTUŁ III
TOCZĄCE SIĘ SPRAWY ZWIĄZANE Z PODATKIEM OD WARTOŚCI DODANEJ I AKCYZĄ
Artykuł 51
Podatek od wartości dodanej (VAT)
Artykuł 52
Wyroby akcyzowe
Dyrektywa Rady 2008/118/WE ( 32 ) ma zastosowanie do przemieszczania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy oraz do przemieszczania wyrobów akcyzowych po ich dopuszczeniu do konsumpcji z terytorium Zjednoczonego Królestwa do terytorium państwa członkowskiego, bądź w odwrotnym kierunku, pod warunkiem że przemieszczenie rozpoczęło się przed zakończeniem okresu przejściowego i zakończyło się po jego upływie.
Artykuł 53
Dostęp do odpowiednich sieci, systemów informacyjnych i baz danych
W drodze odstępstwa od art. 8 Zjednoczone Królestwo ma dostęp, w zakresie absolutnie niezbędnym do wypełnienia obowiązków określonych w niniejszym tytule, do sieci, systemów informacyjnych i baz danych wymienionych w załączniku IV. Zjednoczone Królestwo zwraca Unii koszty rzeczywiście poniesione przez Unię w związku z umożliwieniem takiego dostępu. Unia informuje Zjednoczone Królestwo o wysokości tych kosztów do dnia 31 marca każdego roku do zakończenia okresu, o którym mowa w załączniku IV. W przypadku gdy zgłoszona wysokość rzeczywiście poniesionych kosztów znacznie odbiega od kwoty określonej na podstawie najlepszego szacunku, o której Zjednoczone Królestwo zostało poinformowane przez Unię przed podpisaniem niniejszej Umowy, Zjednoczone Królestwo niezwłocznie zwraca Unii kwotę określoną na podstawie najlepszego szacunku, a Wspólny Komitet ustala, w jaki sposób potraktowana zostanie różnica między rzeczywiście poniesionymi kosztami a najlepszym szacunkiem.
TYTUŁ IV
WŁASNOŚĆ INTELEKTUALNA
Artykuł 54
Ciągłość ochrony zarejestrowanych lub przyznanych praw w Zjednoczonym Królestwie
Uprawniony do któregokolwiek z następujących praw własności intelektualnej, które zostały zarejestrowane lub przyznane przed zakończeniem okresu przejściowego, staje się – bez konieczności ponownego rozpatrzenia – uprawnionym do porównywalnego zarejestrowanego i egzekwowalnego prawa własności intelektualnej w Zjednoczonym Królestwie na mocy prawa Zjednoczonego Królestwa:
uprawniony do znaku towarowego Unii Europejskiej zarejestrowanego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 ( 33 ) staje się uprawnionym do znaku towarowego w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do tego samego oznaczenia i tych samych towarów lub usług;
uprawniony do wzoru wspólnotowego zarejestrowanego i, w stosownych przypadkach, opublikowanego w następstwie odroczenia publikacji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 6/2002 ( 34 ) staje się uprawnionym do zarejestrowanego wzoru w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do tego samego wzoru;
posiadacz wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2100/94 ( 35 ) staje się posiadaczem prawa do ochrony odmian roślin w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do tych samych odmian roślin.
Jeżeli oznaczenie geograficzne, nazwa pochodzenia lub gwarantowana tradycyjna specjalność w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 ( 36 ), oznaczenie geograficzne, nazwa pochodzenia lub określenie tradycyjne wina w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 ( 37 ), oznaczenie geograficzne w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 ( 38 ) lub oznaczenie geograficzne w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 ( 39 ) są chronione w Unii ostatniego dnia okresu przejściowego na podstawie tych rozporządzeń, osobom uprawnionym do korzystania z oznaczenia geograficznego, nazwy pochodzenia, gwarantowanej tradycyjnej specjalności lub określenia tradycyjnego w przypadku wina przysługuje prawo, od zakończenia okresu przejściowego – bez konieczności ponownego rozpatrzenia – do korzystania w Zjednoczonym Królestwie z oznaczenia geograficznego, nazwy pochodzenia, gwarantowanej tradycyjnej specjalności lub określenia tradycyjnego w przypadku wina, którym nadaje się co najmniej taki sam poziom ochrony na podstawie prawa Zjednoczonego Królestwa jak poziom zapewniany na podstawie następujących przepisów prawa Unii:
art. 4 ust. 1 lit. i), j) i k) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 ( 40 ); oraz
w odniesieniu do oznaczenia geograficznego, nazwy pochodzenia, gwarantowanej tradycyjnej specjalności lub określenia tradycyjnego w przypadku wina – art. 13, art. 14 ust. 1, art. 24, art. 36 ust. 3, art. 38 i 44 oraz art. 45 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012; art. 90 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 ( 41 ); art. 100 ust. 3, art. 102 ust. 1, art. 103 i 113 i art. 157 ust. 1 lit. c) ppkt (x) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013; art. 62 ust. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 607/2009 ( 42 ); art. 15 ust. 3 akapit pierwszy, art. 16 i art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 110/2008 oraz, w zakresie dotyczącym zgodności z tymi przepisami tego rozporządzenia, art. 24 ust. 1 tego rozporządzenia; lub art. 19 ust. 1 i art. 20 rozporządzenia (UE) nr 251/2014.
Jeżeli oznaczenie geograficzne, nazwa pochodzenia, gwarantowana tradycyjna specjalność lub określenie tradycyjne w przypadku wina, o których mowa w akapicie pierwszym, przestają być chronione w Unii po zakończeniu okresu przejściowego, akapit pierwszy nie ma zastosowania w odniesieniu do tego oznaczenia geograficznego, tej nazwy pochodzenia, tej gwarantowanej tradycyjnej specjalności lub tego określenia tradycyjnego w przypadku wina.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania, jeżeli ochrona w Unii wynika z umów międzynarodowych, których stroną jest Unia.
Niniejszy ustęp ma zastosowanie, o ile i dopóki umowa określona w art. 184, która zastąpi niniejszy ustęp, nie wejdzie w życie lub nie zacznie być stosowana.
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego Zjednoczone Królestwo nie jest zobowiązane do unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia odpowiedniego prawa w Zjednoczonym Królestwie, jeżeli podstawa unieważnienia lub wygaśnięcia znaku towarowego Unii Europejskiej bądź zarejestrowanego wzoru wspólnotowego nie ma zastosowania w Zjednoczonym Królestwie.
W odniesieniu do znaków towarowych w Zjednoczonym Królestwie, o których mowa w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, obowiązują następujące zasady:
w odniesieniu do znaku towarowego obowiązuje ta sama data zgłoszenia lub data pierwszeństwa jak w przypadku znaku towarowego Unii Europejskiej i, w stosownych przypadkach, starszeństwo znaku towarowego Zjednoczonego Królestwa zastrzeżone na mocy art. 39 lub 40 rozporządzenia (UE) 2017/1001;
nie stwierdza się wygaśnięcia znaku towarowego ze względu na to, iż odpowiedni znak towarowy Unii Europejskiej nie był rzeczywiście używany na terytorium Zjednoczonego Królestwa przed zakończeniem okresu przejściowego;
właściciel znaku towarowego Unii Europejskiej, który zyskał renomę w Unii, jest uprawniony do wykonywania w Zjednoczonym Królestwie praw równoważnych prawom przewidzianym w art. 9 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1001 i art. 5 ust. 3 lit. a) dyrektywy (UE) 2015/2436 w odniesieniu do odpowiedniego znaku towarowego na podstawie renomy uzyskanej w Unii do zakończenia okresu przejściowego, a po tym okresie ciągłość renomy tego znaku towarowego opiera się na używaniu tego znaku w Zjednoczonym Królestwie.
W odniesieniu do praw do zarejestrowanych wzorów i praw do ochrony odmian roślin w Zjednoczonym Królestwie, o których mowa w ust. 1 lit. b) i c), obowiązują następujące zasady:
okres ochrony na mocy prawa Zjednoczonego Królestwa jest co najmniej równy pozostałemu okresowi ochrony na mocy prawa Unii odpowiedniego zarejestrowanego wzoru wspólnotowego lub wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin;
datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa jest data zgłoszenia lub data pierwszeństwa odpowiedniego zarejestrowanego wzoru wspólnotowego lub wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin.
Artykuł 55
Procedura rejestracji
Artykuł 56
Ciągłość ochrony w Zjednoczonym Królestwie rejestracji międzynarodowych wskazujących Unię
Zjednoczone Królestwo wprowadza środki w celu zapewnienia, aby osoby fizyczne lub prawne, które uzyskały ochronę przed zakończeniem okresu przejściowego w odniesieniu do znaków towarowych objętych rejestracją międzynarodową lub wzorów, w odniesieniu do których wskazano Unię zgodnie z systemem madryckim dotyczącym międzynarodowej rejestracji znaków bądź zgodnie z systemem haskim dotyczącym międzynarodowej rejestracji wzorów przemysłowych, korzystały w Zjednoczonym Królestwie z ochrony swoich znaków towarowych lub wzorów przemysłowych w odniesieniu do tych międzynarodowych rejestracji.
Artykuł 57
Ciągłość ochrony niezarejestrowanych wzorów wspólnotowych w Zjednoczonym Królestwie
Właściciel prawa do niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, które powstało przed zakończeniem okresu przejściowego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 6/2002, staje się, w odniesieniu do tego niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, ipso iure właścicielem egzekwowalnego prawa własności intelektualnej w Zjednoczonym Królestwie, na mocy przepisów Zjednoczonego Królestwa, z którego wynika taki sam poziom ochrony, jak przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 6/2002. Prawo to jest chronione na mocy przepisów Zjednoczonego Królestwa co najmniej przez pozostały okres ochrony odpowiedniego niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego na podstawie art. 11 ust. 1 tego rozporządzenia.
Artykuł 58
Ciągłość ochrony baz danych
Uznaje się, że następujące osoby i przedsiębiorstwa spełniają wymogi art. 11 dyrektywy 96/9/WE:
obywatele Zjednoczonego Królestwa;
osoby fizyczne ze zwykłym miejscem pobytu w Zjednoczonym Królestwie;
przedsiębiorstwa z siedzibą w Zjednoczonym Królestwie, pod warunkiem, że jeżeli posiadają w Zjednoczonym Królestwie wyłącznie swoją siedzibę statutową, ich działalność musi być rzeczywiście w sposób stały powiązana z gospodarką Zjednoczonego Królestwa lub państwa członkowskiego.
Artykuł 59
Prawo pierwszeństwa w odniesieniu do wniosków oczekujących na rozpatrzenie dotyczących znaków towarowych Unii Europejskiej, wzorów wspólnotowych i wspólnotowych praw do ochrony odmian roślin
Artykuł 60
Oczekujące na rozpatrzenie wnioski o wydanie dodatkowego świadectwa ochronnego w Zjednoczonym Królestwie
Artykuł 61
Wyczerpanie praw
Prawa własności intelektualnej, które zostały wyczerpane zarówno w Unii, jak i w Zjednoczonym Królestwie przed zakończeniem okresu przejściowego na warunkach określonych w prawie Unii, pozostają wyczerpane zarówno w Unii, jak i w Zjednoczonym Królestwie.
TYTUŁ V
TRWAJĄCA WSPÓŁPRACA POLICYJNA I WYMIARÓW SPRAWIEDLIWOŚCI W SPRAWACH KARNYCH
Artykuł 62
Postępowania w toku w ramach współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo zastosowanie mają następujące akty zgodnie z poniższym:
Konwencja, ustanowiona przez Radę zgodnie z artykułem 34 Traktatu o Unii Europejskiej, o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej ( 46 ) oraz Protokół ustanowiony przez Radę zgodnie z art. 34 Traktatu o Unii Europejskiej do Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej ( 47 ) mają zastosowanie w odniesieniu do wniosków o pomoc prawną na podstawie odpowiedniego aktu, które wpłyną do organu centralnego lub organu sądowego przed zakończeniem okresu przejściowego;
decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW ( 48 ) ma zastosowanie do europejskich nakazów aresztowania, jeżeli osoba, której wniosek dotyczy, została aresztowana przed zakończeniem okresu przejściowego w celu wykonania europejskiego nakazu aresztowania, niezależnie od rozstrzygnięcia wykonującego nakaz organu sądowego, czy osoba, której wniosek dotyczy, ma pozostać zatrzymana czy też może być zwolniona tymczasowo;
decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW ( 49 ) ma zastosowanie w odniesieniu do postanowień o zabezpieczeniu, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do organu centralnego lub organu sądowego, do którego właściwości należy wykonanie, bądź do organu sądowego w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania lub wykonania postanowienia o zabezpieczeniu, lecz który z urzędu przekazuje postanowienie o zabezpieczeniu właściwemu organowi sądowemu w celu wykonania;
decyzja ramowa Rady 2005/214/WSiSW ( 50 ) ma zastosowanie w odniesieniu do orzeczeń, które przed zakończeniem okresu przejściowego wpłynęły do organu centralnego lub właściwego organu w państwie wykonującym, bądź do organu sądowego w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania lub wykonania orzeczenia, lecz który z urzędu przekazuje orzeczenie do organu właściwego w celu wykonania;
decyzja ramowa Rady 2006/783/WSiSW ( 51 ) ma zastosowanie do nakazów konfiskaty, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do organu centralnego lub właściwego organu w państwie wykonującym, bądź do organu w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania lub wykonania nakazu konfiskaty, lecz który z urzędu przekazuje nakaz konfiskaty organowi właściwemu w celu jego wykonania;
decyzja ramowa Rady 2008/909/WSiSW ( 52 ) ma zastosowanie:
w odniesieniu do wyroków, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do właściwego organu w państwie wykonania, bądź do organu sądowego w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania lub wykonania wyroku, lecz który z urzędu przekazuje wyrok organowi właściwemu w celu jego wykonania;
na użytek art. 4 ust. 6 lub art. 5 ust. 3 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, jeżeli ta decyzja ramowa ma zastosowanie na podstawie lit. b) niniejszego ustępu;
decyzja ramowa Rady 2008/675/WSiSW ( 53 ) ma zastosowanie do nowych postępowań karnych w rozumieniu art. 3 tej decyzji ramowej, które zostały wszczęte przed zakończeniem okresu przejściowego;
decyzja ramowa Rady 2009/315/WSiSW ( 54 ) ma zastosowanie do wniosków o udzielenie informacji o wyrokach skazujących, które to wnioski wpłynęły do organu centralnego przed zakończeniem okresu przejściowego; po zakończeniu okresu przejściowego odpowiedzi na takie wnioski nie będą jednak przekazywane za pośrednictwem europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych ustanowionego na podstawie decyzji Rady 2009/316/WSiSW ( 55 );
decyzja ramowa Rady 2009/829/WSiSW ( 56 ) ma zastosowanie do decyzji w sprawie środków nadzoru, które to decyzje wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do organu centralnego lub właściwego organu w państwie wykonującym, bądź do organu w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania decyzji, lecz który z urzędu przekazuje decyzję organowi właściwemu w celu jej wykonania;
art. 10 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE ( 57 ) ma zastosowanie do wniosków o udzielenie informacji, które to wnioski wpłynęły do organu centralnego przed zakończeniem okresu przejściowego; po zakończeniu okresu przejściowego odpowiedzi na takie wnioski nie będą jednak przekazywane za pośrednictwem europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych ustanowionego na podstawie decyzji 2009/316/WSiSW;
dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/99/UE ( 58 ) ma zastosowanie do europejskich nakazów ochrony, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do organu centralnego lub właściwego organu w państwie wykonującym, bądź do organu w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania europejskiego nakazu ochrony, lecz który z urzędu przekazuje nakaz organowi właściwemu w celu jego wykonania;
dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/41/UE ( 59 ) ma zastosowanie do europejskich nakazów dochodzeniowych, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do organu centralnego lub organu wykonującego, bądź do organu w państwie wykonującym, który nie jest właściwy do uznania lub wykonania europejskiego nakazu ochrony, lecz który z urzędu przekazuje nakaz organowi właściwemu w celu jego wykonania.
W drodze odstępstwa od art. 8 niniejszej Umowy Zjednoczone Królestwo jest uprawnione do korzystania, przez nie dłużej niż rok po zakończeniu okresu przejściowego, z aplikacji sieci bezpiecznej wymiany informacji (SIENA) w zakresie absolutnie niezbędnym do celów wymiany informacji w ramach wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu. Zjednoczone Królestwo zwraca Unii koszty rzeczywiście poniesione przez Unię w związku z umożliwieniem Zjednoczonemu Królestwu korzystania z aplikacji SIENA. Unia informuje Zjednoczone Królestwo o wysokości tych kosztów do dnia 31 marca 2021 r. W przypadku gdy zgłoszona wysokość rzeczywiście poniesionych kosztów znacznie odbiega od kwoty określonej na podstawie najlepszego szacunku, o której Zjednoczone Królestwo zostało poinformowane przez Unię przed podpisaniem niniejszej Umowy, Zjednoczone Królestwo niezwłocznie zwraca Unii kwotę określoną na podstawie najlepszego szacunku, a Wspólny Komitet ustala, w jaki sposób potraktowana zostanie różnica między rzeczywiście poniesionymi kosztami a najlepszym szacunkiem.
Artykuł 63
Postępowania w toku w ramach współpracy organów ścigania, współpraca policyjna i wymiana informacji
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo zastosowanie mają następujące akty zgodnie z poniższym:
art. 39 i 40 konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (zwanej dalej „konwencją wykonawczą do układu z Schengen”) ( 62 ), w związku z art. 42 i 43 tej konwencji mają zastosowanie do:
wniosków złożonych na podstawie art. 39 konwencji wykonawczej do układu z Schengen, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do centralnego organu odpowiedzialnego na terytorium Umawiającej się Strony za międzynarodową współpracę policyjną bądź do właściwych organów Strony, do której zwrócono się z wnioskiem, lub do organów policyjnych, do których zwrócono się z wnioskiem, lecz które nie są uprawnione do rozpatrzenia wniosku i przekazują go właściwym organom;
wniosków o udzielenie pomocy złożonych na podstawie art. 40 ust. 1 konwencji wykonawczej z Schengen, które wpłyną przed zakończeniem okresu przejściowego do organu wyznaczonego przez Umawiającą się Stronę;
obserwacji transgranicznej, która jest prowadzona bez uprzedniego upoważnienia zgodnie z art. 40 ust. 2 konwencji wykonawczej do układu z Schengen, jeżeli taka obserwacja rozpoczęła się przed zakończeniem okresu przejściowego;
Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi ( 63 ) ma zastosowanie do:
wniosków o udzielenie informacji, które to wnioski wpłynęły do organu, do którego kierowany jest wniosek, przed zakończeniem okresu przejściowego;
wniosków o nadzór, które wpłynęły do organu, do którego kierowany jest wniosek, przed zakończeniem okresu przejściowego;
wniosków o prowadzenie dochodzeń, które to wnioski wpłynęły do organu, do którego kierowany jest wniosek, przed zakończeniem okresu przejściowego;
wniosków o notyfikację, które wpłynęły do organu, do którego kierowany jest wniosek, przed zakończeniem okresu przejściowego;
wniosków o zezwolenie na nadzór transgraniczny lub powierzenie obserwacji funkcjonariuszom z państwa członkowskiego, na którego terytorium jest ona przeprowadzana, które to wnioski wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do organu wyznaczonego przez państwo członkowskie, do którego kierowany jest wniosek, uprawnionego do udzielenia wnioskowanego zezwolenia lub do przekazania wniosku;
obserwacji transgranicznej, która jest prowadzona bez uprzedniego zezwolenia zgodnie z art. 40 ust. 2 konwencji wykonawczej do układu z Schengen, jeżeli taka obserwacja rozpoczęła się przed zakończeniem okresu przejściowego;
wniosków o przeprowadzenie dostawy kontrolowanej, które wpłynęły do organu, do którego kierowany jest wniosek, przed zakończeniem okresu przejściowego;
wniosków o zezwolenie na przeprowadzenie dochodzeń niejawnych, które wpłynęły do organu, do którego kierowany jest wniosek, przed zakończeniem okresu przejściowego;
wspólnych zespołów ds. dochodzeń specjalnych, utworzonych na podstawie art. 24 tej konwencji przed zakończeniem okresu przejściowego;
decyzja Rady 2000/642/WSiSW ( 64 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłyną przed zakończeniem okresu przejściowego do jednostki wywiadu finansowego, do której skierowano wniosek;
decyzja ramowa Rady 2006/960/WSiSW ( 65 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłyną przed zakończeniem okresu przejściowego do właściwego organu ścigania, do którego skierowano wniosek;
decyzja Rady 2007/533/WSiSW ( 66 ) ma zastosowanie w odniesieniu do wymiany informacji uzupełniających, jeżeli przed zakończeniem okresu przejściowego system potwierdzi istnienie wpisu w Systemie Informacyjnym Schengen, pod warunkiem, że przepisy tej decyzji mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa w ostatnim dniu okresu przejściowego. W drodze odstępstwa od art. 8 niniejszej Umowy Zjednoczone Królestwo jest uprawnione do korzystania, przez nie dłużej niż 3 miesiące po zakończeniu okresu przejściowego, z infrastruktury łączności, o której mowa w art. 8 ust. 1 decyzji 2007/533/WSiSW, w zakresie absolutnie niezbędnym w celu wymiany takich informacji uzupełniających. Zjednoczone Królestwo zwraca Unii koszty rzeczywiście poniesione przez Unię w związku z umożliwieniem Zjednoczonemu Królestwu korzystania z infrastruktury łączności. Unia informuje Zjednoczone Królestwo o wysokości tych kosztów do dnia 31 marca 2021 r. W przypadku gdy zgłoszona wysokość rzeczywiście poniesionych kosztów znacznie odbiega od kwoty określonej na podstawie najlepszego szacunku, o której Zjednoczone Królestwo zostało poinformowane przez Unię przed podpisaniem niniejszej Umowy, Zjednoczone Królestwo niezwłocznie zwraca Unii kwotę określoną na podstawie najlepszego szacunku, a Wspólny Komitet ustala, w jaki sposób potraktowana zostanie różnica między rzeczywiście poniesionymi kosztami a najlepszym szacunkiem.
decyzja Rady 2007/845/WSiSW ( 67 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłyną przed zakończeniem okresu przejściowego do biura ds. odzyskiwania mienia;
dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 ( 68 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do jednostki do spraw informacji o pasażerach zgodnie z art. 9 i 10 tej dyrektywy.
Artykuł 64
Potwierdzenie odbioru lub aresztowania
Artykuł 65
Inne akty Unii mające zastosowanie
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE ( 69 ) i dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE ( 70 ) mają zastosowanie do postępowania, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lit. b) niniejszej Umowy.
TYTUŁ VI
TRWAJĄCA WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH CYWILNYCH I HANDLOWYCH
Artykuł 66
Prawo właściwe w odniesieniu do stosunków umownych i pozaumownych
W Zjednoczonym Królestwie następujące akty mają zastosowanie w następujący sposób:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 ( 71 ) ma zastosowanie do umów zawartych przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 864/2007 ( 72 ) ma zastosowanie do zdarzeń powodujących szkodę, które miały miejsce przed zakończeniem okresu przejściowego.
Artykuł 67
Jurysdykcja, uznawanie i wykonywanie orzeczeń sądowych oraz współpraca w tym zakresie między organami centralnymi
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo, w odniesieniu do postępowań sądowych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego oraz w odniesieniu do postępowań lub spraw pozostających w związku z takim postępowaniem sądowym zgodnie z art. 29, 30 i 31 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 ( 73 ), art. 19 rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 lub art. 12 i 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 ( 74 ) zastosowanie mają następujące akty lub przepisy:
przepisy dotyczące jurysdykcji zawarte w rozporządzeniu (UE) nr 1215/2012;
przepisy dotyczące jurysdykcji zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2201/2003;
przepisy dotyczące jurysdykcji zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 4/2009.
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo, w odniesieniu do uznawania i wykonywania wyroków, orzeczeń, dokumentów urzędowych, ugód sądowych i umów, zastosowanie mają następujące akty i przepisy:
rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 ma zastosowanie do uznawania i wykonywania wyroków wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego oraz w odniesieniu do dokumentów urzędowych, oficjalnie sporządzonych lub zarejestrowanych, jak również do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych przed zakończeniem okresu przejściowego;
przepisy rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 dotyczące uznawania i wykonywania mają zastosowanie do wyroków wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego oraz w odniesieniu do dokumentów oficjalnie sporządzonych lub zarejestrowanych jako dokumenty urzędowe przed zakończeniem okresu przejściowego, oraz do umów zawartych przed zakończeniem okresu przejściowego;
przepisy rozporządzenia (WE) nr 4/2009 dotyczące uznawania i wykonywania mają zastosowanie do orzeczeń wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego oraz w odniesieniu do ugód sądowych, zatwierdzonych lub zawartych przed zakończeniem okresu przejściowego, oraz dokumentów urzędowych sporządzonych przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 805/2004 ( 77 ) ma zastosowanie do wyroków wydanych w postępowaniach sądowych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego oraz do ugód sądowych zatwierdzonych lub zawartych przed zakończeniem okresu przejściowego oraz dokumentów urzędowych sporządzonych przed zakończeniem okresu przejściowego, o ile zaświadczenie europejskiego tytułu egzekucyjnego zostało nadane przed zakończeniem okresu przejściowego.
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo zastosowanie mają następujące przepisy zgodnie z poniższym:
rozdział IV rozporządzenia (WE) nr 2201/2003 ma zastosowanie do pozwów i wniosków, które wpłynęły do organu centralnego lub innego właściwego organu państwa wezwanego przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozdział VII rozporządzenia (WE) nr 4/2009 ma zastosowanie do wniosków o uznanie lub wykonanie, o których mowa w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu, oraz wniosków, które wpłynęły do organu centralnego wezwanego państwa przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 ( 78 ) ma zastosowanie do postępowań upadłościowych oraz czynności, o których mowa w art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia, o ile postępowanie główne wszczęto przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1896/2006 ( 79 ) ma zastosowanie do europejskich nakazów zapłaty, o wydanie których złożono wniosek przed zakończeniem okresu przejściowego; jeżeli w następstwie takiego wniosku postępowanie zostanie przekazane zgodnie z art. 17 ust. 1 tego rozporządzenia, postępowanie uznaje się za wszczęte przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 861/2007 ( 80 ) ma zastosowanie do postępowań w sprawie drobnych roszczeń, w przypadku których złożono wniosek przed zakończeniem okresu przejściowego;
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 ( 81 ) ma zastosowanie do zaświadczeń wydanych przed zakończeniem okresu przejściowego.
Artykuł 68
Postępowania w toku w ramach współpracy wymiarów sprawiedliwości
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo zastosowanie mają następujące akty zgodnie z poniższym:
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1393/2007 ( 82 ) ma zastosowanie do dokumentów sądowych i pozasądowych, które wpłynęły do jednego z następujących podmiotów w ramach ich doręczenia przed zakończeniem okresu przejściowego:
jednostki przyjmującej;
organu centralnego państwa, w którym ma nastąpić doręczenie; lub
przedstawiciela dyplomatycznego lub konsularnego, urzędników pocztowych lub sądowych, urzędników lub innych właściwych osób w państwie, do którego dokument jest adresowany, jak określono w art. 13, 14 i 15 tego rozporządzenia;
rozporządzenie Rady (WE) nr 1206/2001 ( 83 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego do jednego z następujących podmiotów:
sądu wezwanego;
jednostki centralnej państwa, w którym ma zostać przeprowadzony dowód, którego dotyczy wniosek; lub
jednostki centralnej lub właściwego organu, o których mowa w art. 17 ust. 1 tego rozporządzenia;
decyzja Rady 2001/470/WE ( 84 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłynęły przed zakończeniem okresu przejściowego; punkt kontaktowy składający wniosek może zwrócić się o potwierdzenie odbioru w ciągu 7 dni od zakończenia okresu przejściowego, jeżeli ma wątpliwości, czy wniosek wpłynął przed zakończeniem okresu przejściowego.
Artykuł 69
Inne przepisy mające zastosowanie
W Zjednoczonym Królestwie, jak również w państwach członkowskich w sytuacjach obejmujących Zjednoczone Królestwo zastosowanie mają następujące akty zgodnie z poniższym:
dyrektywa Rady 2003/8/WE ( 85 ) ma zastosowanie do wniosków o pomoc prawną, które wpłynęły do organu otrzymującego przed zakończeniem okresu przejściowego. Organ składający wniosek może zwrócić się o potwierdzenie odbioru w ciągu 7 dni od zakończenia okresu przejściowego, jeżeli ma wątpliwości, czy wniosek wpłynął przed tą datą;
dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE ( 86 ) ma zastosowanie, jeżeli przed zakończeniem okresu przejściowego:
strony postanowią skorzystać z mediacji po zaistnieniu sporu;
sąd postanowił o przeprowadzeniu mediacji; lub
sąd zachęcał strony do skorzystania z mediacji;
dyrektywa Rady 2004/80/WE ( 87 ) ma zastosowanie do wniosków, które wpłynęły do organu orzekającego przed zakończeniem okresu przejściowego.
TYTUŁ VII
DANE I INFORMACJE PRZETWORZONE LUB UZYSKANE PRZED ZAKOŃCZENIEM OKRESU PRZEJŚCIOWEGO LUB NA PODSTAWIE NINIEJSZEJ UMOWY
Artykuł 70
Definicja
Na użytek niniejszego tytułu „prawo Unii dotyczące ochrony danych osobowych” oznacza:
rozporządzenie (UE) 2016/679, z wyjątkiem jego rozdziału VII;
dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 ( 90 );
dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/58/WE ( 91 );
wszelkie inne przepisy prawa Unii dotyczące ochrony danych osobowych.
Artykuł 71
Ochrona danych osobowych
Prawo Unii dotyczące ochrony danych osobowych ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych osób, których dane dotyczą, spoza Zjednoczonego Królestwa, jeżeli dane osobowe:
były przetwarzane zgodnie z prawem Unii w Zjednoczonym Królestwie przed zakończeniem okresu przejściowego; lub
są przetwarzane w Zjednoczonym Królestwie po zakończeniu okresu przejściowego na podstawie niniejszej Umowy.
Artykuł 72
Postępowanie z danymi i informacjami z zachowaniem poufności oraz ograniczone ich wykorzystywanie w Zjednoczonym Królestwie
Bez uszczerbku dla art. 71, oprócz prawa Unii dotyczącego ochrony danych osobowych, przepisy prawa Unii dotyczące poufnego traktowania, ograniczonego wykorzystania, ograniczonego przechowywania oraz wymogu usunięcia danych i informacji mają zastosowanie w odniesieniu do danych i informacji uzyskanych przez organy lub podmioty urzędowe Zjednoczonego Królestwa lub w Zjednoczonym Królestwie lub podmioty zamawiające zdefiniowane w art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE ( 92 ), Zjednoczonego Królestwa lub w Zjednoczonym Królestwie:
przed zakończeniem okresu przejściowego; lub
na podstawie niniejszej Umowy.
Artykuł 73
Postępowanie z danymi i informacjami uzyskanymi od Zjednoczonego Królestwa
Unia nie postępuje z danymi i informacjami uzyskanymi od Zjednoczonego Królestwa przed zakończeniem okresu przejściowego, lub uzyskanymi po zakończeniu okresu przejściowego na podstawie niniejszej Umowy, w sposób inny niż z danymi i informacjami uzyskanymi od państwa członkowskiego wyłącznie z powodu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii.
Artykuł 74
Bezpieczeństwo informacji
TYTUŁ VIII
TOCZĄCE SIĘ POSTĘPOWANIA O UDZIELENIE ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH I PODOBNE POSTĘPOWANIA
Artykuł 75
Definicja
Na użytek niniejszego tytułu „odpowiednie zasady” oznaczają ogólne zasady prawa Unii mające zastosowanie do udzielania zamówień publicznych, dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/81/WE ( 93 ), 2014/23/UE ( 94 ), 2014/24/UE ( 95 ) i 2014/25/UE ( 96 ), rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2195/2002 ( 97 ) i (WE) nr 1370/2007 ( 98 ), art. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/92 ( 99 ), art. 11 i 12 dyrektywy Rady 96/67/WE ( 100 ), art. 16, 17 i 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 ( 101 ), art. 6 i 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/352 ( 102 ) oraz wszelkie inne przepisy szczególne prawa Unii regulujące postępowania o udzielenie zamówień publicznych.
Artykuł 76
Zasady mające zastosowanie do postępowań w toku
Odpowiednie zasady stosuje się:
bez uszczerbku dla lit. b), w odniesieniu do postępowań wszczętych przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające z państw członkowskich lub Zjednoczonego Królestwa na podstawie tych zasad przed zakończeniem okresu przejściowego i niezakończonych w ostatnim dniu okresu przejściowego, w tym postępowań obejmujących dynamiczne systemy zakupów, jak również postępowań, w przypadku których zaproszenie do ubiegania się o zamówienie przyjmuje postać wstępnego ogłoszenia informacyjnego lub okresowego ogłoszenia informacyjnego lub ogłoszenia dotyczącego istnienia systemu kwalifikowania; oraz
w odniesieniu do postępowań, o których mowa w art. 29 ust. 2, 3 i 4 dyrektywy 2009/81/WE, art. 33 ust. 2–5 dyrektywy 2014/24/UE i art. 51 ust. 2 dyrektywy 2014/25/UE, które dotyczą realizacji następujących umów ramowych zawartych przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające z państw członkowskich lub Zjednoczonego Królestwa, w tym udzielania zamówień publicznych w oparciu o takie umowy ramowe:
umowy ramowe zawarte przed zakończeniem okresu przejściowego, które według stanu na ostatni dzień okresu przejściowego nie wygasły ani nie były wypowiedziane; lub
umowy ramowe zawarte po zakończeniu okresu przejściowego w wyniku postępowania objętego lit. a) niniejszego ustępu.
Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, uznaje się za zakończone:
w dniu publikacji ogłoszenia o udzieleniu zamówienia zgodnie z odpowiednimi zasadami lub, jeżeli takie zasady nie przewidują obowiązku publikacji ogłoszenia o udzieleniu zamówienia, w dniu zawarcia stosownej umowy; lub
w dniu powiadomienia oferentów lub, zależnie od przypadku, osób, które w inny sposób są uprawnione do składania wniosków, o przyczynach, dla których nie udzielono zamówienia, jeżeli instytucja zamawiająca lub podmiot zamawiający postanowiły nie udzielać zamówienia.
Artykuł 77
Procedury odwoławcze
Dyrektywy Rady 89/665/EWG ( 103 ) i 92/13/EWG ( 104 ) mają zastosowanie do postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, o których mowa w art. 76 niniejszej Umowy, objętych zakresem tych dyrektyw.
Artykuł 78
Współpraca
W drodze odstępstwa od art. 8 niniejszej Umowy, art. 61 ust. 2 dyrektywy 2014/24/UE ma zastosowanie przez okres nieprzekraczający 9 miesięcy od zakończenia okresu przejściowego w odniesieniu do postępowań na podstawie tej dyrektywy, które zostały wszczęte przez instytucje zamawiające ze Zjednoczonego Królestwa przed zakończeniem okresu przejściowego i nie były zakończone w ostatnim dniu okresu przejściowego.
TYTUŁ IX
KWESTIE DOTYCZĄCE EURATOMU
Artykuł 79
Definicje
Na użytek niniejszego tytułu stosuje się następujące definicje:
„Wspólnota” oznacza Europejską Wspólnotę Energii Atomowej;
„środki bezpieczeństwa” oznaczają działania podejmowane w celu weryfikacji, czy materiał jądrowy i sprzęt nie są wykorzystywane niezgodnie z ich przeznaczeniem zadeklarowanym przez użytkowników, oraz działania podejmowane w celu weryfikacji, czy dotrzymywane są międzynarodowe zobowiązania prawne, zgodnie z którymi materiał jądrowy i sprzęt mają być wykorzystywane w celach pokojowych;
„specjalne materiały rozszczepialne” oznaczają specjalne materiały rozszczepialne w rozumieniu art. 197 pkt 1 Traktatu Euratom;
„rudy” oznaczają rudy w rozumieniu art. 197 pkt 4 Traktatu Euratom;
„materiały wyjściowe” oznaczają materiały wyjściowe w rozumieniu art. 197 ust. 3 Traktatu Euratom;
„materiał jądrowy” oznacza rudy, materiały wyjściowe i specjalne materiały rozszczepialne;
„wypalone paliwo jądrowe” i „odpady promieniotwórcze” oznaczają wypalone paliwo jądrowe i odpady promieniotwórcze w rozumieniu art. 3 ust. 7 i 11 dyrektywy Rady 2011/70/Euratom ( 105 ).
Artykuł 80
Ustanie odpowiedzialności Wspólnoty za sprawy dotyczące Zjednoczonego Królestwa
Artykuł 81
Środki bezpieczeństwa
Zjednoczone Królestwo wprowadza system środków bezpieczeństwa. Ten system środków bezpieczeństwa obejmuje mechanizm gwarantujący taką samą skuteczność i taki sam zakres, jak mechanizm wdrożony przez Wspólnotę na terytorium Zjednoczonego Królestwa zgodnie z Umową między Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej a Międzynarodową Agencją Energii Atomowej o wdrażaniu środków bezpieczeństwa w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w związku z Układem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej [INFCIRC/263], ze zmianami.
Artykuł 82
Zobowiązania szczególne wynikające z umów międzynarodowych
Zjednoczone Królestwo zapewnia, aby wszelkie zobowiązania szczególne wynikające z umów zawartych przez Wspólnotę z państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi w odniesieniu do wszelkiego sprzętu jądrowego, materiału jądrowego lub innych produktów jądrowych znajdujących się na terytorium Zjednoczonego Królestwa w dniu zakończenia okresu przejściowego zostały wypełnione, lub w inny sposób wskazuje odpowiednie uzgodnienia w porozumieniu z zainteresowanym państwem trzecim lub zainteresowaną organizacją międzynarodową.
Artykuł 83
Własność oraz prawo eksploatacji i wykorzystywania specjalnych materiałów rozszczepialnych w Zjednoczonym Królestwie
Jeżeli prawo eksploatacji i wykorzystywania specjalnych materiałów rozszczepialnych, o których mowa w ust. 2 (zwanych dalej „przedmiotowymi materiałami”), przysługuje danemu państwu członkowskiemu lub osobom bądź przedsiębiorstwom z siedzibą na terytorium państwa członkowskiego, aby chronić integralność wspólnej polityki zaopatrzeniowej, ustanowionej na podstawie rozdziału 6 tytułu II Traktatu Euratom, oraz wspólnego rynku atomowego, ustanowionego na podstawie rozdziału 9 tego tytułu, w tym w odniesieniu do poziomu środków bezpieczeństwa mającego zastosowanie wobec przedmiotowych materiałów, zastosowanie mają następujące postanowienia:
uwzględniając art. 5 niniejszej Umowy, Wspólnota ma prawo zażądać, aby przedmiotowe materiały zostały złożone w depozycie Agencji, ustanowionej na podstawie art. 52 ust. 2 lit. b) Traktatu Euratom, bądź w innych składach, które są lub mogą być nadzorowane przez Komisję Europejską;
Wspólnota ma prawo do zawierania umów o dostawy przedmiotowych materiałów z wszelkimi osobami lub przedsiębiorstwami z siedzibą na terytorium Zjednoczonego Królestwa lub państwa trzeciego, zgodnie z art. 52 ust. 2 Traktatu Euratom;
w odniesieniu do przedmiotowych materiałów stosuje się art. 20 rozporządzenia Komisji (Euratom) nr 302/2005 ( 106 ), z wyjątkiem ust. 1 lit. b) i c);
zezwolenie na wywóz przedmiotowych materiałów do państwa trzeciego jest udzielane zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 ( 107 )przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym osoba lub przedsiębiorstwo uprawnione do eksploatacji i wykorzystywania ma siedzibę;
w odniesieniu do przedmiotowych materiałów Wspólnota ma prawo do wykonywania wszelkich innych uprawnień wynikających, zgodnie z Traktatem Euratom, z własności na podstawie art. 86 tego traktatu.
Artykuł 84
Sprzęt i pozostałe mienie związane z zapewnieniem środków bezpieczeństwa
Artykuł 85
Wypalone paliwo jądrowe i odpady promieniotwórcze
Art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 4 ust. 4 akapit pierwszy dyrektywy 2011/70/Euratom ma zastosowanie do ostatecznej odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa za wypalone paliwo jądrowe i odpady promieniotwórcze powstałe w Zjednoczonym Królestwie, które znajdują się na terytorium państwa członkowskiego w dniu zakończenia okresu przejściowego.
TYTUŁ X
UNIJNE POSTĘPOWANIA SĄDOWE I ADMINISTRACYJNE
Artykuł 86
Sprawy zawisłe przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Artykuł 87
Nowe sprawy przed Trybunałem Sprawiedliwości
Artykuł 88
Przepisy proceduralne
Przepisy prawa Unii regulujące postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej mają zastosowanie do postępowań i wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, o których mowa w niniejszym tytule.
Artykuł 89
Moc wiążąca i wykonalność wyroków i postanowień
Artykuł 90
Prawo do interwencji i uczestnictwa w postępowaniu
Dopóki nie zostaną wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyroki i postanowienia kończące postępowanie w sprawie we wszystkich postępowaniach i w odniesieniu do wszystkich wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, o których mowa w art. 86, Zjednoczone Królestwo może wstąpić w charakterze interwenienta do sprawy w taki sam sposób jak państwo członkowskie lub, w przypadku spraw wniesionych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z art. 267 TFUE, uczestniczyć w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej w taki sam sposób jak państwo członkowskie. W tym okresie sekretarz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej powiadamia Zjednoczone Królestwo, w tym samym czasie i w ten sam sposób jak państwa członkowskie, o wszelkich sprawach skierowanych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przez sąd państwa członkowskiego w celu uzyskania orzeczenia w trybie prejudycjalnym.
Zjednoczone Królestwo może również wstąpić w charakterze interwenienta do sprawy lub uczestniczyć w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej na tych samych zasadach co państwo członkowskie:
w odniesieniu do spraw, które dotyczą niewypełnienia obowiązków wynikających z Traktatów, jeżeli Zjednoczone Królestwo podlegało tym samym obowiązkom przed zakończeniem okresu przejściowego, i jeżeli takie sprawy zostały wniesione do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z art. 258 TFUE przed zakończeniem okresu, o którym mowa w art. 87 ust. 1, lub, w zależności od przypadku, do wydania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na podstawie art. 87 ust. 1, po zakończeniu tego okresu, ostatniego wyroku lub ostatniego postanowienia kończącego postępowanie w sprawie;
w odniesieniu do spraw, które dotyczą aktów prawnych lub przepisów prawa Unii, które miały zastosowanie przed zakończeniem okresu przejściowego do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie, i które zostały wniesione do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z art. 267 TFUE przed zakończeniem okresu, o którym mowa w art. 87 ust. 1, lub, w zależności od przypadku, do wydania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej na podstawie art. 87 ust. 1, po zakończeniu tego okresu, ostatniego wyroku lub ostatniego postanowienia kończącego postępowanie w sprawie; oraz
w odniesieniu do spraw, o których mowa w art. 95 ust. 3.
Artykuł 91
Zastępstwo procesowe przed Trybunałem
Artykuł 92
Toczące się postępowania administracyjne
Instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii pozostają właściwe w odniesieniu do postępowań administracyjnych wszczętych przed zakończeniem okresu przejściowego dotyczących:
przestrzegania prawa Unii przez Zjednoczone Królestwo lub przez osoby fizyczne lub prawne mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie; lub
przestrzegania prawa Unii w odniesieniu do konkurencji w Zjednoczonym Królestwie.
Na użytek niniejszego rozdziału:
postępowanie administracyjne dotyczące pomocy państwa regulowane rozporządzeniem Rady (UE) 2015/1589 ( 108 ) uznaje się za wszczęte w chwili, gdy postępowaniu nadano numer sprawy;
postępowania dotyczące stosowania art. 101 lub 102 TFUE prowadzone przez Komisję Europejską na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 ( 109 ) uznaje się za wszczęte w chwili, gdy Komisja Europejska postanowi o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 773/2004 ( 110 );
postępowania w związku z kontrolą koncentracji przedsiębiorstw regulowaną rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004 ( 111 ) uznaje się za wszczęte w chwili gdy:
koncentracja o wymiarze unijnym została zgłoszona Komisji Europejskiej zgodnie z art. 1, 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 139/2004;
upłynął termin 15 dni roboczych, o którym mowa w art. 4 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 139/2004, a państwa członkowskie uprawnione do badania koncentracji zgodnie ze swoim krajowym prawem dotyczącym konkurencji nie wyraziły sprzeciwu wobec wniosku o odesłanie sprawy do Komisji Europejskiej; lub
Komisja Europejska przyjęła decyzję lub uznaje się, że przyjęła decyzję o zbadaniu koncentracji zgodnie z art. 22 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 139/2004;
dochodzenie Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych w sprawie rzekomego naruszenia wymienionego w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 ( 112 ) lub w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 ( 113 ) uznaje się za wszczęte w chwili, gdy Urząd wyznaczył niezależnego urzędnika dochodzeniowego zgodnie z art. 23e ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 lub art. 64 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
W postępowaniach administracyjnych dotyczących pomocy państwa regulowanych rozporządzeniem (UE) 2015/1589, Komisja Europejska jest związana w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa stosownym orzecznictwem i najlepszymi praktykami, tak jakby Zjednoczone Królestwo nadal było państwem członkowskim. W szczególności Komisja Europejska przyjmuje, w rozsądnym terminie, jedną z następujących decyzji:
decyzję stwierdzającą, że środek nie stanowi pomocy na podstawie art. 4 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/1589;
decyzję o niewnoszeniu zastrzeżeń na podstawie art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2015/1589;
decyzję o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia na podstawie art. 4 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2015/1589.
Artykuł 93
Nowe postępowania w sprawie pomocy państwa i postępowania prowadzone przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych
Po zakończeniu tego czteroletniego okresu Komisja Europejska zachowuje właściwość w odniesieniu do postępowań wszczętych przed zakończeniem tego okresu.
Art. 92 ust. 5 niniejszej Umowy stosuje się odpowiednio.
Komisja Europejska informuje Zjednoczone Królestwo o wszelkich nowych postępowaniach administracyjnych dotyczących pomocy państwa, wszczętych na podstawie akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w ciągu 3 miesięcy od ich wszczęcia.
Bez uszczerbku dla art. 136 i 138 niniejszej Umowy, przez 4 lata po zakończeniu okresu przejściowego Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) jest właściwy do wszczynania nowych dochodzeń regulowanych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 ( 114 ) w odniesieniu do:
stanu faktycznego, który istniał przed zakończeniem okresu przejściowego; lub
wszelkiego długu celnego powstałego po zakończeniu okresu przejściowego w wyniku zamknięcia procedur, o których mowa w art. 49 ust. 1 niniejszej Umowy.
Po zakończeniu tego czteroletniego okresu OLAF zachowuje właściwość w odniesieniu do postępowań wszczętych przed zakończeniem tego okresu.
OLAF informuje Zjednoczone Królestwo o wszelkich nowych dochodzeniach wszczętych na podstawie akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w ciągu 3 miesięcy od ich wszczęcia.
Artykuł 94
Przepisy proceduralne
Artykuł 95
Moc wiążąca i wykonalność decyzji
Artykuł 96
Inne postępowania w toku i obowiązki w zakresie sprawozdawczości
W drodze odstępstwa od art. 8 niniejszej Umowy:
w zakresie niezbędnym do zapewnienia zgodności z ust. 2, 4 i 5 niniejszego artykułu Zjednoczone Królestwo i podmioty ze Zjednoczonego Królestwa mają dostęp do:
rejestru Unii i rejestru Protokołu z Kioto ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 389/2013, prowadzonego przez Zjednoczone Królestwo; oraz
centralnego repozytorium danych Europejskiej Agencji Środowiska przewidzianego w rozporządzeniu (UE) nr 1014/2010, rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 293/2012 i rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 749/2014 ( 124 );
w zakresie niezbędnym do zapewnienia zgodności z ust. 3 niniejszego artykułu przedsiębiorstwa w Zjednoczonym Królestwie mają dostęp do:
narzędzia sprawozdawczego w formacie określonym w załączniku do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1191/2014 ( 125 ) do celów zarządzania fluorowanymi gazami cieplarnianymi i sprawozdawczości w tym zakresie; oraz
repozytorium danych biznesowych stosowanego do celów sprawozdawczości przez przedsiębiorstwa na podstawie art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.
Na wniosek Zjednoczonego Królestwa, przez okres kończący się rok po zakończeniu okresu przejściowego Unia przekazuje Zjednoczonemu Królestwu informacje niezbędne do:
wypełnienia jego obowiązków w zakresie sprawozdawczości na podstawie art. 7 Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową; oraz
zastosowania sankcji zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 517/2014 i art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.
Artykuł 97
Reprezentacja w postępowaniach w toku przed Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej
Jeżeli przed zakończeniem okresu przejściowego osoba, która jest uprawniona do reprezentowania osoby fizycznej lub prawnej przed Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej zgodnie z prawem Unii, reprezentowała stronę przed tym urzędem, może ona w dalszym ciągu ją reprezentować w tym postępowaniu. Uprawnienie to przysługuje na wszystkich etapach postępowania przed tym urzędem.
Reprezentując stronę przed Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej w postępowaniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, taki pełnomocnik jest pod każdym względem traktowany jak zawodowy pełnomocnik uprawniony do reprezentowania osoby fizycznej lub prawnej przed Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej zgodnie z prawem Unii.
TYTUŁ XI
PROCEDURY WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ MIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI I ZJEDNOCZONYM KRÓLESTWEM
Artykuł 98
Współpraca administracyjna w sprawach celnych
Artykuł 99
Współpraca administracyjna w kwestiach związanych z podatkami pośrednimi
Artykuł 100
Wzajemna pomoc przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń
TYTUŁ XII
PRZYWILEJE I IMMUNITETY
Artykuł 101
Definicje
Artykuł 102
Nietykalność
Art. 1 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie do lokali, budynków, mienia i aktywów Unii w Zjednoczonym Królestwie wykorzystywanych przez Unię przed zakończeniem okresu przejściowego do chwili, gdy przestaną one być w użytku służbowym, bądź zostaną usunięte ze Zjednoczonego Królestwa. Unia powiadamia Zjednoczone Królestwo, gdy jej lokale, budynki, mienie lub aktywa przestaną być w takim użytku, bądź zostaną usunięte ze Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 103
Archiwa
Art. 2 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie do wszystkich archiwów Unii znajdujących się w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego do chwili, gdy zostaną one usunięte ze Zjednoczonego Królestwa. Unia powiadamia Zjednoczone Królestwo o usunięciu dowolnego ze swoich archiwów ze Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 104
Podatki
Art. 3 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie do aktywów, przychodów i innego mienia Unii znajdujących się w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego do chwili, gdy przestaną one być w użytku służbowym bądź zostaną usunięte ze Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 105
Komunikacja
Art. 5 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do komunikacji służbowej, korespondencji służbowej i przekazywania dokumentów dotyczących działań Unii na podstawie niniejszej Umowy.
Artykuł 106
Immunitet członków Parlamentu Europejskiego
Art. 8 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do opinii wyrażonych lub stanowiska zajętego w głosowaniu przed zakończeniem okresu przejściowego przez członków Parlamentu Europejskiego, w tym byłych członków, niezależnie od ich obywatelstwa, w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych.
Artykuł 107
Zabezpieczenie społeczne
Byli członkowie Parlamentu Europejskiego, niezależnie od ich obywatelstwa, którzy pobierają emeryturę z tytułu sprawowania funkcji członka Parlamentu Europejskiego, jak również osoby uprawnione do rent rodzinnych po byłych członkach, niezależnie od ich obywatelstwa, są zwolnieni z obowiązkowej przynależności i płacenia składek do krajowych systemów zabezpieczenia społecznego w Zjednoczonym Królestwie, na takich samych warunkach, jakie obowiązywały ostatniego dnia okresu przejściowego, o ile byli członkowie Parlamentu Europejskiego byli członkami Parlamentu Europejskiego przed zakończeniem okresu przejściowego.
Artykuł 108
Unikanie podwójnego opodatkowania rent i emerytur oraz odprawy przejściowej
Art. 12, 13 i 14 decyzji Parlamentu Europejskiego 2005/684/WE, Euratom ( 130 ) mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do rent, emerytur i odpraw przejściowych wypłacanych byłym członkom Parlamentu Europejskiego, niezależnie od ich obywatelstwa, a art. 17 tej decyzji ma zastosowanie do osób uprawnionych do rent rodzinnych po byłych członkach, niezależnie od ich obywatelstwa, w zakresie, w jakim uprawnienie do renty, emerytury lub odprawy przejściowej zostało nabyte przed zakończeniem okresu przejściowego.
Artykuł 109
Przywileje, immunitety i udogodnienia
Art. 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do przedstawicieli państw członkowskich i Zjednoczonego Królestwa, którzy biorą udział w pracach instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii, ich doradców i ekspertów technicznych oraz członków organów doradczych Unii, niezależnie od ich obywatelstwa, jeżeli chodzi o ich udział w takich pracach:
które miały miejsce przed zakończeniem okresu przejściowego;
które mają miejsce po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy.
Art. 10 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie w Unii w odniesieniu do przedstawicieli Zjednoczonego Królestwa, którzy biorą udział w pracach instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii, ich doradców i ekspertów technicznych, jeżeli chodzi o ich udział w takich pracach:
które miały miejsce przed zakończeniem okresu przejściowego;
które mają miejsce po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy.
Artykuł 110
Przywileje i immunitety
Art. 11 lit. a) Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do podjętych czynności służbowych, obejmujących również wypowiedzi ustne i pisemne, przez członków instytucji, urzędników i innych pracowników Unii, w tym byłych członków, byłych urzędników i byłych innych pracowników, bez względu na ich obywatelstwo:
przed zakończeniem okresu przejściowego;
po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy.
Artykuł 111
Podatki
Art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów ma zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do członków instytucji, urzędników i innych pracowników Unii bez względu na ich obywatelstwo, w tym byłych członków, byłych urzędników i byłych innych pracowników, jeśli ci członkowie, urzędnicy i inni pracownicy rozpoczęli pracę w służbach Unii przed zakończeniem okresu przejściowego, pod warunkiem że osoby te podlegają obowiązkowi zapłaty podatku na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń, dodatków i emerytur wypłacanych im przez Unię.
Artykuł 112
Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych
Artykuł 113
Składki na ubezpieczenie społeczne
Członkowie instytucji, urzędnicy i inni pracownicy Unii bez względu na ich obywatelstwo, w tym byli członkowie instytucji, byli urzędnicy i byli inni pracownicy, którzy rozpoczęli pracę w służbach Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i którzy zamieszkują na terenie Zjednoczonego Królestwa, jak również – bez względu na obywatelstwo – ich małżonkowie, w zakresie w jakim nie wykonują oni działalności zawodowej, oraz dzieci pozostające na utrzymaniu i pod opieką takich członków, urzędników i innych pracowników są zwolnieni z obowiązkowego przystąpienia do i opłacania składek w ramach systemów zabezpieczenia społecznego w Zjednoczonym Królestwie, na tych samych warunkach, jakie obowiązywały w ostatnim dniu okresu przejściowego, pod warunkiem że osoby te są objęte systemem zabezpieczenia społecznego Unii.
Artykuł 114
Przeniesienie praw do świadczeń emerytalnych
W odniesieniu do urzędników i innych pracowników Unii bez względu na ich obywatelstwo, w tym byłych urzędników i byłych innych pracowników, którzy rozpoczęli pracę w służbach Unii przed zakończeniem okresu przejściowego i którzy zamierzają przenieść prawa do świadczeń emerytalnych z lub do Zjednoczonego Królestwa na podstawie art. 11 ust. 1, 2 lub 3 i art. 12 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej ( 131 ) lub art. 39, 109 lub 135 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, obowiązki Zjednoczonego Królestwa są takie same jak obowiązki istniejące przed końcem okresu przejściowego.
Artykuł 115
Ubezpieczenie na wypadek bezrobocia
Art. 28a, 96 i 136 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej mają zastosowanie do innych pracowników Unii bez względu na ich obywatelstwo, w tym byłych innych pracowników, którzy wnosili składki do unijnego systemu na wypadek bezrobocia przed końcem okresu przejściowego, jeżeli po zakończeniu okresu przejściowego zamieszkują oni w Zjednoczonym Królestwie i są zarejestrowani w organie właściwym w kwestiach bezrobocia w Zjednoczonym Królestwie.
Artykuł 116
Uchylenie immunitetów i współpraca
Artykuł 117
Europejski Bank Centralny
Ust. 2 ma zastosowanie do:
mienia i aktywów EBC znajdujących się w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego; oraz
operacji EBC prowadzonych w Zjednoczonym Królestwie lub z partnerami ze Zjednoczonego Królestwa oraz związanych z nimi działań pomocniczych, które były prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego lub które rozpoczęto po zakończeniu okresu przejściowego jako część działań wspierających operacje prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego, do czasu ich ostatecznego terminu zapadalności, zbycia lub zakończenia.
Artykuł 118
Europejski Bank Inwestycyjny
Ust. 2 ma zastosowanie do:
mienia i aktywów należących do EBI lub do wszelkich spółek zależnych lub wszelkich innych podmiotów utworzonych przez EBI przed zakończeniem okresu przejściowego zgodnie z art. 28 ust. 1 Protokołu (nr 5) w sprawie statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, w szczególności do Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego, znajdujących się w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego; oraz
operacji pożyczania, finansowania, udzielania gwarancji, inwestowania, operacji skarbowych i pomocy technicznej – prowadzonych przez EBI i wszelkie jego spółki zależne i inne podmioty utworzone przez EBI przed zakończeniem okresu przejściowego zgodnie z art. 28 ust. 1 Protokołu (nr 5) w sprawie statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, w szczególności przez Europejski Fundusz Inwestycyjny, w Zjednoczonym Królestwie lub z parterami ze Zjednoczonego Królestwa – oraz związanych z nimi działań pomocniczych, które były prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego lub które rozpoczęto po zakończeniu okresu przejściowego jako część działań wspierających operacje prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego, do czasu ich ostatecznego terminu zapadalności, zbycia lub zakończenia.
Artykuł 119
Umowy z państwem przyjmującym
Umowa w sprawie siedziby między Zjednoczonym Królestwem a Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego z dnia 8 maja 2012 r., wymiana listów w sprawie stosowania w Zjednoczonym Królestwie Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich do Europejskiej Agencji ds. Oceny Produktów Leczniczych z dnia 24 czerwca 1996 r. oraz Umowa o przyjęciu centrum monitorowania bezpieczeństwa systemu Galileo z dnia 17 lipca 2013 r. mają zastosowanie, odpowiednio, do Urzędu Nadzoru Bankowego, Europejskiej Agencji Leków i centrum monitorowania bezpieczeństwa systemu Galileo do czasu ukończenia procesu ich relokacji do państwa członkowskiego. Data zgłoszenia przez Unię daty ukończenia procesu relokacji stanowi datę wypowiedzenia tych umów zawartych z państwem przyjmującym.
TYTUŁ XIII
INNE KWESTIE DOTYCZĄCE FUNKCJONOWANIA INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII
Artykuł 120
Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej
Art. 339 TFUE i inne przepisy prawa Unii nakładające na niektóre osoby fizyczne oraz instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej mają zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie do wszelkich informacji objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy zawodowej uzyskanych przed zakończeniem okresu przejściowego lub po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy. Zjednoczone Królestwo nie narusza takich obowiązków osób fizycznych oraz instytucji, organów i jednostek organizacyjnych i zapewnia ich przestrzeganie na swoim terytorium.
Artykuł 121
Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej
Art. 19 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i inne przepisy prawa Unii nakładające na niektóre osoby fizyczne obowiązek zachowania tajemnicy służbowej mają zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie do wszelkich informacji uzyskanych przed zakończeniem okresu przejściowego lub po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy. Zjednoczone Królestwo nie narusza takich obowiązków osób fizycznych i zapewnia ich przestrzeganie na swoim terytorium.
Artykuł 122
Dostęp do dokumentów
Na użytek przepisów prawa Unii dotyczących dostępu do dokumentów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii, wszystkie odniesienia do państw członkowskich i ich władz traktuje się jako obejmujące Zjednoczone Królestwo i jego władze w odniesieniu do dokumentów sporządzonych lub otrzymanych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii:
przed zakończeniem okresu przejściowego; lub
po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy.
Art. 5 i art. 9 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001 ( 132 ) oraz art. 5 decyzji Europejskiego Banku Centralnego EBC/2004/3 ( 133 ) stosuje się w Zjednoczonym Królestwie do wszystkich dokumentów objętych zakresem stosowania tych przepisów, otrzymanych przez Zjednoczone Królestwo:
przed zakończeniem okresu przejściowego; lub
po zakończeniu okresu przejściowego w związku z działaniami Unii na podstawie niniejszej Umowy.
Artykuł 123
Europejski Bank Centralny
Ust. 1 ma zastosowanie do:
mienia i aktywów EBC znajdujących się w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego; oraz
operacji EBC prowadzonych w Zjednoczonym Królestwie lub z partnerami ze Zjednoczonego Królestwa oraz związanych z nimi działań pomocniczych, które były prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego lub które rozpoczęto po zakończeniu okresu przejściowego jako część działań wspierających operacje prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego, do czasu ich ostatecznego terminu zapadalności, zbycia lub zakończenia.
Artykuł 124
Europejski Bank Inwestycyjny
Ust. 1 ma zastosowanie do:
mienia i aktywów należących do EBI lub do wszelkich spółek zależnych lub wszelkich innych podmiotów utworzonych przez EBI przed zakończeniem okresu przejściowego zgodnie z art. 28 ust. 1 Protokołu (nr 5) w sprawie statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, w szczególności Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego, które to mienie lub aktywa znajdują się w Zjednoczonym Królestwie w dniu zakończenia okresu przejściowego; oraz
operacji pożyczania, finansowania, udzielania gwarancji, inwestowania, operacji skarbowych i pomocy technicznej – prowadzonych przez EBI i wszelkie jego spółki zależne i inne podmioty utworzone przez EBI przed zakończeniem okresu przejściowego zgodnie z art. 28 ust. 1 Protokołu (nr 5) w sprawie statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, w szczególności przez Europejski Fundusz Inwestycyjny, w Zjednoczonym Królestwie lub z partnerami ze Zjednoczonego Królestwa – oraz związanych z nimi działań pomocniczych, które były prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego lub które rozpoczęto po zakończeniu okresu przejściowego jako część działań wspierających operacje prowadzone w dniu zakończenia okresu przejściowego, do czasu ich ostatecznego terminu zapadalności, zbycia lub zakończenia.
Artykuł 125
Szkoły europejskie
CZĘŚĆ CZWARTA
OKRES PRZEJŚCIOWY
Artykuł 126
Okres przejściowy
Obowiązuje okres przejściowy lub okres wdrażania, który rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy i kończy się w dniu 31 grudnia 2020 r.
Artykuł 127
Zakres okresu przejściowego
Następujące postanowienia Traktatów oraz aktów przyjętych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii nie mają jednak zastosowania do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium w okresie przejściowym:
postanowienia Traktatów i aktów, które zgodnie z Protokołem (nr 15) w sprawie niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Protokołem (nr 19) w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej oraz Protokołem (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości lub zgodnie z postanowieniami Traktatów dotyczącymi wzmocnionej współpracy nie były wiążące dla Zjednoczonego Królestwa ani na jego terytorium przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, jak również akty zmieniające takie akty;
art. 11 ust. 4 TUE, art. 20 ust. 2 lit. b), art. 22 i art. 24 akapit pierwszy TFUE, art. 39 i 40 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz akty przyjęte na podstawie tych postanowień.
Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy we wzmocnionej współpracy:
w odniesieniu do której decyzję upoważniającą przyjęto po dacie wejścia w życie niniejszej Umowy; lub
w ramach której nie przyjęto żadnych aktów przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy.
Aby wesprzeć dalszą współpracę między Unią i Zjednoczonym Królestwem, na warunkach określonych w odpowiednich środkach w odniesieniu do współpracy z państwami trzecimi, Unia może zaprosić Zjednoczone Królestwo do współpracy w zakresie nowych środków przyjętych zgodnie z częścią III tytuł V TFUE.
W drodze odstępstwa od ust. 6:
na użytek art. 42 ust. 6 i art. 46 TUE oraz Protokołu (nr 10) sprawie stałej współpracy strukturalnej ustanowionej na mocy artykułu 42 TUE, wszelkie odniesienia do państw członkowskich rozumie się jako odniesienia nieobejmujące Zjednoczonego Królestwa. Nie wyklucza to możliwości zaproszenia Zjednoczonego Królestwa, w wyjątkowych przypadkach, do udziału jako państwo trzecie w pojedynczych projektach na warunkach określonych w decyzji Rady (WPZiB) 2017/2315 ( 135 ), lub w innych formach współpracy w zakresie i na warunkach określonych w przyszłych aktach Unii przyjętych na podstawie art. 42 ust. 6 i art. 46 TUE;
jeżeli akty Unii przewidują udział państw członkowskich, obywateli państw członkowskich lub też osób fizycznych lub prawnych mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim w wymianie informacji, postępowaniu lub programie, których wdrażanie jest kontynuowane po zakończeniu okresu przejściowego lub które rozpoczynają się po tej dacie, oraz jeśli taki udział wiązałby się z dostępem do informacji szczególnie chronionych związanych z bezpieczeństwem, o których wiedzę mogą posiadać jedynie państwa członkowskie, obywatele państw członkowskich lub osoby fizyczne lub prawne mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, w takich wyjątkowych okolicznościach odniesienia do państw członkowskich w takich aktach Unii rozumie się jako odniesienia nieobejmujące Zjednoczonego Królestwa. Unia powiadamia Zjednoczone Królestwo o stosowaniu niniejszego odstępstwa;
dla potrzeb zatrudniania urzędników i innych pracowników instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii wszelkie odniesienia do państw członkowskich w art. 27 i art. 28 lit. a) regulaminu pracowniczego i w art. 1 załącznika X do tego regulaminu oraz w art. 12, 82 i 128 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej lub w odpowiednich przepisach innych uregulowań dotyczących pracowników mających zastosowanie do tych instytucji, organów i jednostek organizacyjnych rozumie się jako odniesienia nieobejmujące Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 128
Rozwiązania instytucjonalne
W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu i od art. 7, w okresie przejściowym przedstawiciele lub eksperci Zjednoczonego Królestwa lub eksperci wyznaczeni przez Zjednoczone Królestwo mogą wyjątkowo, na zaproszenie, brać udział w posiedzeniach lub częściach posiedzeń komitetów, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, posiedzeniach lub częściach posiedzeń grup ekspertów Komisji, posiedzeniach lub częściach posiedzeń innych podobnych podmiotów oraz posiedzeniach lub częściach posiedzeń organów i jednostek organizacyjnych, jeśli biorą w nich udział przedstawiciele lub eksperci państw członkowskich lub eksperci wyznaczeni przez państwa członkowskie, pod warunkiem że spełniony jest jeden z następujących warunków:
dyskusje dotyczą pojedynczych aktów skierowanych w okresie przejściowym do osób fizycznych lub prawnych mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie;
udział Zjednoczonego Królestwa jest konieczny i leży w interesie Unii, szczególnie w celu skutecznego wdrożenia prawa Unii w okresie przejściowym.
Podczas takich spotkań lub części spotkań przedstawiciele lub eksperci ze Zjednoczonego Królestwa lub eksperci wyznaczeni przez Zjednoczone Królestwo nie mają prawa głosu, a ich obecność jest ograniczona do tych punktów porządku dnia, które spełniają warunki określone w lit. a) lub b).
Artykuł 129
Szczególne ustalenia dotyczące działań zewnętrznych Unii
W okresie przejściowym przedstawiciele Zjednoczonego Królestwa nie biorą udziału w pracach jakichkolwiek organów ustanowionych na mocy umów międzynarodowych zawartych przez Unię, przez państwa członkowskie działające w jej imieniu lub przez Unię i państwa członkowskie działające wspólnie, chyba że:
Zjednoczone Królestwo bierze w nich udział na podstawie własnego uprawnienia; lub
Unia wyjątkowo zaprasza Zjednoczone Królestwo, jako część delegacji Unii, do udziału w posiedzeniach lub częściach posiedzeń takich organów, jeżeli Unia uznaje, że obecność Zjednoczonego Królestwa jest konieczna i leży w interesie Unii, w szczególności dla skutecznego wprowadzenia w życie tych umów w okresie przejściowym; taka obecność jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy mające zastosowanie umowy zezwalają na obecność państw członkowskich.
Artykuł 130
Szczególne ustalenia dotyczące uprawnień do połowów
Artykuł 131
Nadzór i egzekwowanie
W okresie przejściowym w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa oraz do osób fizycznych i prawnych mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie instytucjom, organom i jednostkom organizacyjnym Unii przysługują kompetencje powierzone im w prawie Unii. W szczególności Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy w przypadkach przewidzianych w Traktatach.
Akapit pierwszy ma również zastosowanie w okresie przejściowym w odniesieniu do wykładni i stosowania niniejszej Umowy.
Artykuł 132
Przedłużenie okresu przejściowego
W przypadku przyjęcia przez Wspólny Komitet decyzji na mocy ust. 1, stosuje się następujące postanowienia:
w drodze odstępstwa od art. 127 ust. 6, na potrzeby wdrażania programów i działań Unii, na które przeznaczono środki zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi stosowanymi od 2021 r., Zjednoczone Królestwo uznaje się za państwo trzecie;
w drodze odstępstwa od art. 127 ust. 1 i bez uszczerbku dla części piątej niniejszej Umowy mające zastosowanie prawo Unii dotyczące zasobów własnych Unii w odniesieniu do lat budżetowych objętych przedłużeniem okresu przejściowego nie ma zastosowania do Zjednoczonego Królestwa po dniu 31 grudnia 2020 r.;
w drodze odstępstwa od art. 127 ust. 1 niniejszej Umowy, art. 107, 108 i 109 TFUE nie mają zastosowania do środków stosowanych przez organy Zjednoczonego Królestwa, w tym do środków dotyczących rozwoju obszarów wiejskich, wspierających produkcję rolną i handel produktami rolnymi w Zjednoczonym Królestwie, do rocznego poziomu wsparcia, który nie przekracza łącznej kwoty wydatków poniesionych w Zjednoczonym Królestwie w ramach wspólnej polityki rolnej w 2019 r., pod warunkiem że minimalny odsetek tego wsparcia objętego wyłączeniem jest zgodny z postanowieniami załącznika 2 do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa. Taki minimalny odsetek wsparcia ustala się na podstawie ostatniego dostępnego odsetka łącznych wydatków w ramach wspólnej polityki rolnej w Unii, który był zgodny z postanowieniami załącznika 2 do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa. W przypadku gdy okres przejściowy zostaje przedłużony o okres, który nie jest wielokrotnością 12 miesięcy, maksymalny roczny poziom wsparcia objętego wyłączeniem zmniejsza się proporcjonalnie w roku, w którym przedłużony okres przejściowy nie liczy 12 miesięcy;
na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do końca okresu przejściowego Zjednoczone Królestwo wnosi wkład do budżetu Unii określony zgodnie z ust. 3;
z zastrzeżeniem ust. 3 lit. d) nie ma to wpływu na część piątą niniejszej Umowy.
Decyzja Wspólnego Komitetu przyjęta na mocy ust. 1:
określa odpowiednią wysokość wkładu Zjednoczonego Królestwa do budżetu Unii na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do końca okresu przejściowego, biorąc pod uwagę status Zjednoczonego Królestwa w tym okresie, a także warunki wniesienia tego wkładu;
określa maksymalny poziom wsparcia objętego wyłączeniem, a także minimalny odsetek tego wsparcia zgodny z postanowieniami załącznika 2 do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa, o którym mowa w ust. 2 lit. c);
określa wszelkie inne środki konieczne do wdrożenia ust. 2;
przystosowuje daty lub okresy, o których mowa w art. 51, 62, 63, 84, 96, 125, 141, 156, 157 i w załącznikach IV i V w celu odzwierciedlenia przedłużenia okresu przejściowego.
CZĘŚĆ PIĄTA
POSTANOWIENIA FINANSOWE
Artykuł 133
Waluta w stosunkach między Unią i Zjednoczonym Królestwem
Bez uszczerbku dla mającego zastosowanie prawa Unii dotyczącego zasobów własnych Unii, wszelkie kwoty, zobowiązania, obliczenia, rozliczenia i płatności, o których mowa w niniejszej części, są sporządzane i wykonywane w euro.
Artykuł 134
Ułatwienia dla audytorów w odniesieniu do postanowień finansowych
Zjednoczone Królestwo przekazuje Unii informacje o podmiotach, którym powierzyło kontrolę wdrożenia postanowień finansowych objętych niniejszą częścią.
Na wniosek Zjednoczonego Królestwa Unia przekazuje takim podmiotom wszelkie informacje, o jakie w sposób uzasadniony mogą się one zwracać, dotyczące praw i obowiązków Zjednoczonego Królestwa na podstawie niniejszej części oraz udziela im odpowiedniej pomocy w celu umożliwienia im wykonania zadań. Przekazując informacje i udzielając pomocy na podstawie niniejszego artykułu, Unia działa zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii, w szczególności z przepisami Unii w zakresie ochrony danych.
Organy Zjednoczonego Królestwa i organy Unii mogą dokonać odpowiednich uzgodnień administracyjnych w celu ułatwienia stosowania pierwszego i drugiego akapitu.
Artykuł 135
Wkład Zjednoczonego Królestwa do ►M1 budżetu Unii w roku 2020 ◄ i jego udział w wykonaniu tych budżetów
Artykuł 136
Przepisy mające zastosowanie po dniu 31 grudnia 2020 r. w odniesieniu do zasobów własnych
Bez uszczerbku dla art. 135 ust. 2, prawo Unii, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, obejmuje w szczególności następujące akty i przepisy, włącznie z ich zmianami, bez względu na datę przyjęcia, wejścia w życie lub rozpoczęcia stosowania takich zmian:
decyzję 2014/335/UE, Euratom;
rozporządzenie (UE, Euratom) nr 609/2014, w szczególności jego art. 12 w odniesieniu do odsetek od kwot udostępnionych z opóźnieniem oraz art. 11 w odniesieniu do stosowania klauzuli opt-out;
rozporządzenie (UE, Euratom) nr 608/2014, a w szczególności jego art. 1 w odniesieniu do obliczania salda oraz jego art. 2–8 w odniesieniu do środków wykonawczych w systemie zasobów własnych;
rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 ( 140 );
rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 ( 141 );
decyzję wykonawczą Komisji (UE, Euratom) 2018/195 ( 142 );
decyzję wykonawczą Komisji (UE, Euratom) 2018/194 ( 143 );
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 ( 144 ) (zwane dalej „rozporządzeniem finansowym”);
art. 287 TFUE dotyczący roli Trybunału Obrachunkowego oraz inne przepisy dotyczące tej instytucji;
budżety roczne na lata budżetowe do 2020 r. lub, w przypadku nieprzyjęcia budżetu rocznego, zasady mające zastosowanie zgodnie z art. 315 TFUE.
W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, następujące zasady stosuje się do Zjednoczonego Królestwa po dniu 31 grudnia 2020 r.:
wszelkie kwoty wynikające, w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa, z dostosowań zasobów własnych wprowadzonych do budżetu i z dostosowań związanych z nadwyżką lub deficytem, w związku z finansowaniem budżetów Unii do 2020 r. zgodnie z prawem Unii, o którym mowa w ust. 1 i 2, są należne od lub na rzecz Zjednoczonego Królestwa;
jeżeli, zgodnie z obowiązującym prawem Unii dotyczącym zasobów własnych Unii, dzień, w którym mają być udostępnione zasoby własne, przypada po dniu 28 lutego 2021 r., płatności dokonuje się w najwcześniejszym dniu, o którym mowa w art. 148 ust. 1, następującym po dniu, w którym zasoby własne mają być udostępnione;
na potrzeby zapłaty przez Zjednoczone Królestwo tradycyjnych zasobów własnych po dniu 28 lutego 2021 r. kwotę należności ustaloną zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 po odliczeniu kosztów poboru zgodnie z art. 2 ust. 3 i art. 10 ust. 3 decyzji 2014/335/UE, Euratom pomniejsza się o udział Zjednoczonego Królestwa w tej kwocie;
w drodze odstępstwa od art. 7 niniejszej Umowy przedstawiciele lub eksperci Zjednoczonego Królestwa lub eksperci wyznaczeni przez Zjednoczone Królestwo mogą wyjątkowo, na zaproszenie i bez prawa głosu, brać udział w posiedzeniach komitetów ustanowionych na mocy mającego zastosowanie prawa Unii, o którym mowa w art. 1 i 2 niniejszego artykułu, takich jak spotkania Komitetu Doradczego ds. Zasobów Własnych ustanowionego w art. 7 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014 lub Komitetu DNB ustanowionego w art. 4 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, w zakresie w jakim prace tych komitetów dotyczą lat budżetowych do 2020 r.;
wszelkie korekty lub dostosowania do zasobów własnych opartych na VAT i dochodzie narodowym brutto przeprowadza się wyłącznie, jeśli decyzje dotyczące odpowiednich środków na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1 i 2, zostały przyjęte nie później niż w dniu 31 grudnia 2028 r.;
do dnia 31 grudnia 2025 r. odrębny rachunek dla tradycyjnych zasobów własnych, o którym mowa w art. 6 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 podlega całkowitemu zamknięciu. Udział w kwotach, które w dniu 31 grudnia 2025 r. wciąż znajdują się na tym rachunku i które nie są uzależnione od wyników kontroli przeprowadzonej przez Komisję Europejską, ogłoszonych przed tą datą zgodnie z przepisami dotyczącymi zasobów własnych, udostępnia się budżetowi Unii przed dniem 20 lutego 2026 r. w wysokości odpowiadającej udziałowi kwot udostępnionych Unii w kwotach zgłoszonych przez Zjednoczone Królestwo Komisji Europejskiej w ramach procedury określonej w art. 13 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 w okresie między 1 stycznia 2014 r. a 31 grudnia 2020 r.
Artykuł 137
Udział Zjednoczonego Królestwa we wdrażaniu programów i działań Unii w ►M1 roku ◄ 2020
Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 ( 147 ) w brzmieniu obowiązującym w 2020 r. nie stosuje się do Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do roku składania wniosków 2020. Art. 13 tego rozporządzenia stosuje się jednak do systemu płatności bezpośrednich Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do roku składania wniosków 2020, pod warunkiem, że taki system odpowiada systemowi określonemu w rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013, w brzmieniu obowiązującym w 2020 r.
Artykuł 138
Prawo Unii mające zastosowanie po dniu 31 grudnia 2020 r. do udziału Zjednoczonego Królestwa w realizacji programów i działań Unii, na które przeznaczono środki zgodnie z WRF 2014–2020 lub poprzednią perspektywą finansową
Mające zastosowanie prawo Unii, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności następujące przepisy, włącznie z wszelkimi zmianami do nich, bez względu na datę przyjęcia, wejścia w życie lub rozpoczęcia stosowania zmian:
rozporządzenie finansowe;
akty podstawowe w rozumieniu art. 2 pkt 4 rozporządzenia finansowego, ustanawiające programy lub działania Unii, o których mowa w uwagach do budżetu dotyczących tytułów, rozdziałów, artykułów lub pozycji, w ramach których przeznaczono środki;
art. 299 TFUE dotyczący egzekucji zobowiązań pieniężnych;
art. 287 TFUE dotyczący roli Trybunału Obrachunkowego oraz inne przepisy dotyczące tej instytucji;
art. 325 TFUE dotyczący zwalczania nadużyć finansowych oraz powiązane akty, w szczególności rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 i rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95.
Artykuł 139
Udział Zjednoczonego Królestwa
Udział Zjednoczonego Królestwa, o którym mowa w art. 136 ust. 3 lit. a) i c) oraz w art. 140–147, stanowi odsetek obliczony jako stosunek zasobów własnych udostępnionych przez Zjednoczone Królestwo w latach 2014–2020 do zasobów własnych udostępnionych w tym okresie przez wszystkie państwa członkowskie i Zjednoczone Królestwo, dostosowany o kwotę zgłoszoną państwom członkowskim przed dniem 1 lutego 2022 r. zgodnie z art. 10b ust. 5 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014.
Artykuł 140
Zobowiązania pozostające do realizacji
Akapit pierwszy nie ma zastosowania do następujących zobowiązań pozostających do spłaty w dniu 31 grudnia 2020 r.:
zobowiązań dotyczących programów i organów, do których zastosowanie ma art. 11 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014 w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa;
zobowiązań finansowanych z dochodów przeznaczonych na określony cel w budżecie Unii.
W odniesieniu do zdecentralizowanych agencji Unii kwotę ich zobowiązań, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględnia się jedynie proporcjonalnie do udziału wkładów z budżetu Unii w ich ogólnych przychodach w okresie 2014–2020.
W odniesieniu do zobowiązań, o których mowa w ust. 1, do dnia 31 marca każdego roku, poczynając od 2022 r., Unia przekazuje Zjednoczonemu Królestwu:
informacje na temat kwoty zobowiązań pozostających do spłaty na dzień 31 grudnia poprzedniego roku oraz na temat płatności i umorzeń dokonanych w poprzednim roku, wraz z zaktualizowanym wykazem, o którym mowa w ust. 2;
szacunki spodziewanych płatności w roku bieżącym w oparciu o poziom środków na płatności w budżecie;
szacunki spodziewanego wkładu Zjednoczonego Królestwa do płatności, o których mowa w lit. b); oraz
inne informacje, takie jak prognoza średnioterminowa dotycząca płatności.
W 2021 r. roczną kwotę do zapłaty przez Zjednoczone Królestwo pomniejsza się o udział Zjednoczonego Królestwa w finansowaniu budżetu na 2020 r. w stosunku do kwoty środków na płatności przeniesionej z 2020 r. na 2021 r. zgodnie z art. 12 i 13 rozporządzenia finansowego oraz o udział Zjednoczonego Królestwa w całkowitej kwocie tradycyjnych zasobów własnych udostępnionych Unii w styczniu i lutym 2021 r., w odniesieniu do których w listopadzie i grudniu 2020 r. ustalono należności Unii zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014. Unia zwraca również Zjednoczonemu Królestwu jego udział w całkowitej kwocie tradycyjnych zasobów własnych udostępnionych przez państwa członkowskie po dniu 31 grudnia 2020 r. dla towarów dopuszczonych do swobodnego obrotu w odniesieniu do zakończenia lub zamknięcia procedur czasowego składowania lub procedur celnych, o których mowa w art. 49 ust. 2, rozpoczętych przed tym dniem lub w tym dniu.
Artykuł 141
Grzywny ustalone przed dniem 31 grudnia 2020 r. lub w tym dniu
Artykuł 142
Zobowiązania Unii na koniec 2020 r.
Zjednoczone Królestwo odpowiada wobec Unii za swój udział w finansowaniu zobowiązań Unii zaciągniętych do dnia 31 grudnia 2020 r. z wyjątkiem:
zobowiązań, którym odpowiadają aktywa, w tym: pożyczone składniki aktywów w ramach pomocy finansowej Unii i powiązane zobowiązania bilansowe, rzeczowe aktywa trwałe i rezerwy związane z likwidacją obiektów jądrowych należących do Wspólnego Centrum Badawczego oraz wszelkie zobowiązania wynikające z najmu, wartości niematerialne i prawne oraz zapasy, wszelkie aktywa i pasywa dotyczące zarządzania ryzykiem walutowym, rozliczenia międzyokresowe kosztów i przychody przyszłych okresów oraz wszelkie rezerwy poza tymi dotyczącymi grzywien, postępowań sądowych i zobowiązań z tytułu gwarancji finansowych; oraz
zobowiązań i aktywów związanych z wykonywaniem budżetu i zarządzaniem zasobami własnymi, w tym zaległych płatności zaliczkowych, należności, środków pieniężnych, zobowiązań i rozliczeń międzyokresowych, między innymi tych związanych z Europejskim Funduszem Rolniczym Gwarancji lub już ujętych w zobowiązaniach pozostających do spłaty (RAL).
Do dnia 31 marca każdego roku, począwszy od 2022 r., Unia przedkłada Zjednoczonemu Królestwu specjalny dokument o emeryturach dotyczący stanu z dnia 31 grudnia poprzedniego roku w odniesieniu do zobowiązań, o których mowa w ust. 2, w którym określa się:
kwoty pozostające do zapłaty w odniesieniu do zobowiązań opisanych w ust. 5;
wykonane obliczenia oraz wykorzystane dane i założenia w celu określenia kwoty, jaką Zjednoczone Królestwo ma zapłacić do dnia 30 czerwca bieżącego roku w odniesieniu do pracowniczych świadczeń emerytalnych i wkładów z budżetu Unii do wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego wniesionych w poprzednim roku zgodnie z ust. 6, oraz szacunki tych kwot na rok bieżący;
w odniesieniu do liczby zatrudnionych na dzień 31 grudnia 2020 r., informacje dotyczące liczby faktycznych beneficjentów i szacowanych przyszłych beneficjentów systemu pracowniczych świadczeń emerytalnych i systemu ubezpieczenia chorobowego na koniec poprzedniego roku oraz na temat ich całkowitych świadczeń przysługujących im po okresie zatrudnienia, do jakich mają prawo w tej dacie; oraz
zaległe zobowiązania Zjednoczonego Królestwa, obliczone z wykorzystaniem wyceny aktuarialnej zgodnie z odpowiednimi Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości Sektora Publicznego, oraz wyjaśnienie zmian tych zobowiązań w porównaniu z poprzednim rokiem.
Dokument ten można zaktualizować do dnia 30 września tego samego roku, aby odzwierciedlić ostateczne dane za rok poprzedni.
W odniesieniu do świadczeń emerytalnych, o których mowa w akapicie pierwszym, płatność wnoszona przez Zjednoczone Królestwo stanowi sumę płatności netto dokonanych przez budżet Unii w poprzednim roku na rzecz każdego beneficjenta pomnożonych przez udział Zjednoczonego Królestwa i przez specyficzną wartość procentową odpowiadającą każdemu beneficjentowi (zwaną dalej „specyficzną wartością procentową”). Specyficzne wartości procentowe są następujące:
w przypadku beneficjenta otrzymującego emeryturę dnia 1 stycznia 2021 r. specyficzna wartość procentowa wynosi 100 %;
w przypadku każdego innego beneficjenta świadczeń emerytalnych, specyficzną wartość procentową oblicza się jako stosunek między prawami do świadczeń emerytalnych nabytymi zgodnie z regulaminem pracowniczym urzędników Unii Europejskiej, a szczególnie jego załącznikiem VIII, w dniu 31 grudnia 2020 r. lub przed tym dniem, w tym świadczeniami emerytalnymi przeniesionymi według stanu na ten dzień, a prawami do świadczeń emerytalnych nabytymi w dniu przejścia na emeryturę lub śmierci, jeśli nastąpiła wcześniej, lub w dniu opuszczenia systemu przez daną osobę;
do celów wkładu z budżetu do wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego, specyficzną wartość procentową oblicza się jako stosunek między liczbą lat, w których beneficjent opłacał składki w systemie świadczeń emerytalnych do dnia 31 grudnia 2020 r., oraz całkowitą liczbą lat w momencie przejścia na emeryturę, w których beneficjent lub osoba objęta regulaminem pracowniczym urzędników Unii Europejskiej, będąca podstawą praw wynikających ze wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego, opłacali składki w systemie świadczeń emerytalnych.
W przypadku beneficjenta renty rodzinnej lub renty sierocej określonej zgodnie z regulaminem pracowniczym urzędników Unii Europejskiej, wartość tę oblicza się w oparciu o karierę osoby objętej tym regulaminem pracowniczym, będącej podstawą renty rodzinnej lub renty sierocej.
Do chwili wygaśnięcia zobowiązań związanych z niniejszym ustępem, w danym roku (zwanym dalej „rokiem N”) Zjednoczone Królestwo może przedłożyć Unii, przed dniem 1 marca roku N, wniosek dotyczący zapłaty zobowiązań zaległych na dzień 31 grudnia roku N. Unia ustala kwotę zaległych zobowiązań w odniesieniu do świadczeń emerytalnych i wynikających ze wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego świadczeń po okresie zatrudnienia, korzystając z tej samej metodologii jak w ust. 4 lit. d). Jeśli Zjednoczone Królestwo zaakceptuje tę kwotę, wpłaci ją w pięciu transzach, przy czym pierwsza płatność ma miejsce w roku N+1. Zjednoczone Królestwo pokrywa również swoje zobowiązania za rok N według procedury określonej w niniejszym ustępie. Po dokonaniu tej płatności, oraz pod warunkiem że dokonano płatności, o których mowa w ust. 5, pozostałe zobowiązania na podstawie niniejszego artykułu wygasają. Komitet ds. postanowień finansowych, o którym mowa w art. 165 ust. 1 lit. f), oraz Wspólny Komitet powiadamia się o tej sytuacji.
Artykuł 143
Warunkowe zobowiązania finansowe związane z pożyczkami na pomoc finansową, EFIS, EFZR oraz z upoważnieniem EBI do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich
Zjednoczone Królestwo odpowiada wobec Unii za swój udział w warunkowych zobowiązaniach finansowych Unii wynikających z operacji finansowych:
w sprawie których Parlament Europejski i Rada lub Komisja Europejska podjęły decyzję przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, jeżeli takie operacje finansowe dotyczą pożyczek na pomoc finansową, w sprawie których podjęto decyzje zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 407/2010 ( 153 ), rozporządzeniem Rady (WE) nr 332/2002 ( 154 ) lub decyzjami Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przyznania różnym państwom pomocy makrofinansowej na podstawie wpłat zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 ( 155 ) lub rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2728/94 ( 156 );
zatwierdzonych przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy przez organy, podmioty lub osoby, którym bezpośrednio powierza się wykonywanie operacji finansowych w związku z gwarancjami budżetowymi, których udzielono albo na rzecz EBI za pośrednictwem EFIS zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/1017 albo w drodze upoważnienia EBI do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 480/2009 lub rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 2728/94 i decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE ( 157 ) lub decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1080/2011/UE ( 158 ), albo których udzielono na rzecz kwalifikujących się partnerów (EFZR).
W dniu ►M1 31 lipca 2020 r. ◄ Unia przekaże Zjednoczonemu Królestwu szczegółowe sprawozdanie na temat wspomnianych wyżej operacji finansowych, zawierające – dla każdego rodzaju instrumentu – informacje dotyczące:
zobowiązań finansowych wynikających z tych operacji finansowych na dzień wejścia w życie niniejszej Umowy;
w stosownych przypadkach rezerw utrzymywanych w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy w poszczególnych funduszach gwarancyjnych lub na rachunkach powierniczych na pokrycie zobowiązań finansowych, o których mowa w lit. a), i poszczególnych rezerw objętych zobowiązaniem, ale jeszcze niewpłaconych.
W skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych Unii za rok 2020 płatności realizowane z rezerw, o których mowa w akapicie drugim lit. b), od daty wejścia w życie niniejszej Umowy odpowiednio do dnia 31 grudnia 2020 r. wykazuje się dla tych samych operacji finansowych, o których mowa w niniejszym ustępie, ale w przypadku których decyzję podjęto w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy lub po tej dacie.
Na zobowiązanie Zjednoczonego Królestwa wobec Unii w związku z operacjami finansowymi, o których mowa w niniejszym ustępie, nie ma wpływu żadna restrukturyzacja tych operacji finansowych. W szczególności ekspozycja finansowa Zjednoczonego Królestwa nie może wzrosnąć w ujęciu nominalnym w porównaniu z sytuacją bezpośrednio poprzedzającą taką restrukturyzację.
W odniesieniu do operacji finansowych, o których mowa w ust. 1, Unia odpowiada wobec Zjednoczonego Królestwa za jego udział:
we wszelkich kwotach odzyskanych przez Unię od dłużników będących w zwłoce lub we wszelkich kwotach związanych z nienależnymi płatnościami; oraz
we wszelkich dochodach netto wynikających z różnicy między przychodami finansowymi i operacyjnymi a wydatkami finansowymi i operacyjnymi, ujętymi jako dochody, ogólne lub przeznaczone na określony cel, w budżecie Unii.
W odniesieniu do dochodów z zarządzania aktywami stanowiącymi rezerwy dla instrumentów, w przypadku których tworzone są rezerwy, Unia oblicza odsetek dochodów jako stosunek dochodów netto z zarządzania aktywami za poprzedni rok do łącznych rezerw istniejących na koniec poprzedniego roku. Kwota zobowiązania wobec Zjednoczonego Królestwa z tytułu dochodów z zarządzania aktywami stanowiącymi rezerwy jest równa kwocie uzyskanej w wyniku pomnożenia bieżących rezerw Zjednoczonego Królestwa, o których mowa w ust. 5, przez ten odsetek dochodów.
Do dnia 31 marca 2021 r., w odniesieniu do każdego instrumentu, o którym mowa w ust. 1, zakładającego tworzenie rezerw z budżetu Unii, Unia informuje Zjednoczone Królestwo o:
jego początkowej kwocie rezerw obliczonej jako udział Zjednoczonego Królestwa w sumie:
rezerw utworzonych w odpowiednim funduszu gwarancyjnym do dnia 31 grudnia 2020 r.;
kwoty rezerw objętych zobowiązaniem, ale jeszcze niewpłaconych do dnia 31 grudnia 2020 r.; oraz
płatności zrealizowanych od daty wejścia w życie niniejszej Umowy do dnia 31 grudnia 2020 r. związanych z operacjami finansowymi, w przypadku których decyzję podejmuje się w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy lub po tej dacie; oraz
jego domyślnym wskaźniku zasilenia rezerw, obliczonym jako stosunek początkowej kwoty rezerw Zjednoczonego Królestwa dla danego instrumentu do kwoty operacji finansowych, o których mowa w ust. 1, na dzień 31 grudnia 2020 r., w przypadku których podjęto decyzję przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy.
Dnia 31 marca każdego roku, począwszy od 2021 r., do czasu amortyzacji, wygaśnięcia lub zakończenia operacji finansowych, o których mowa w ust. 1, Unia przekazuje Zjednoczonemu Królestwu informacje o tych operacjach finansowych. W odniesieniu do każdego rodzaju instrumentu informacje te dotyczą:
zobowiązań warunkowych niespłaconych na dzień 31 grudnia poprzedniego roku;
płatności zrealizowanych w poprzednim roku przez Unię w odniesieniu do tych operacji finansowych i zagregowanej kwoty tych płatności po dniu 31 grudnia 2020 r.;
bieżących rezerw Zjednoczonego Królestwa i jego bieżącego wskaźnika zasilenia rezerw określonego w ust. 5;
zwrotów dokonanych na rzecz Zjednoczonego Królestwa w poprzednim roku zgodnie z ust. 6 lit. a) i zagregowanej kwoty takich zwrotów po dniu 31 grudnia 2020 r.;
kwot odzyskanych i dochodów netto ujętych w budżecie Unii, o których mowa w ust. 2, w odniesieniu do poprzedniego roku;
w razie potrzeby innych użytecznych informacji dotyczących operacji finansowych w poprzednim roku.
Do dnia 31 marca każdego roku, dla każdego instrumentu, o którym mowa w ust. 1, jeżeli na mocy aktu podstawowego tworzy się rezerwy z budżetu Unii, Unia:
oblicza bieżący poziom rezerw Zjednoczonego Królestwa, określany jako kwota początkowych rezerw Zjednoczonego Królestwa pomniejszona o:
udział Zjednoczonego Królestwa w zagregowanej kwocie płatności, o których mowa w ust. 4 lit. b), realizowanych z budżetu Unii po dniu 31 grudnia 2020 r. w odniesieniu do operacji finansowych, w sprawie których podjęto decyzję przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy;
udział Zjednoczonego Królestwa w kwocie dokonanych w poprzednich latach umorzeń zobowiązań pozostających do spłaty, o których mowa w ust. 3 lit. a) ppkt (ii) niniejszego artykułu, zgodnie z powiadomieniem na podstawie art. 140 ust. 3;
zagregowaną kwotę zwrotów dokonanych na rzecz Zjednoczonego Królestwa od dnia 1 stycznia 2021 r., o której mowa w ust. 4 lit. d);
powiadamia Zjednoczone Królestwo o bieżącym wskaźniku zasilenia rezerw określonym jako stosunek bieżących rezerw Zjednoczonego Królestwa do kwoty operacji finansowych, o których mowa w ust. 4 lit. a).
Każdego roku począwszy od 2022 r.:
jeżeli bieżący wskaźnik zasilenia rezerw Zjednoczonego Królestwa dla instrumentu przekracza jego domyślny wskaźnik zasilenia rezerw dla takiego instrumentu, Unia odpowiada wobec Zjednoczonego Królestwa z tytułu takiego instrumentu do wysokości kwoty uzyskanej w wyniku pomnożenia kwoty zobowiązań finansowych, o których mowa w ust. 4 lit. a), przez różnicę między bieżącym wskaźnikiem zasilenia rezerw a domyślnym wskaźnikiem zasilenia rezerw. Zobowiązanie Unii nie przekracza bieżących rezerw Zjednoczonego Królestwa obliczonych zgodnie z ust. 5;
jeżeli w danym roku bieżący wskaźnik zasilenia rezerw Zjednoczonego Królestwa dla instrumentu przyjmuje wartość ujemną, Zjednoczone Królestwo odpowiada wobec Unii z tytułu tego instrumentu za kwotę ujemnych bieżących rezerw. W następnych latach Zjednoczone Królestwo odpowiada wobec Unii z tytułu tego instrumentu za swój udział w płatnościach dokonanych zgodnie z ust. 4 lit. b) niniejszego artykułu i udział Zjednoczonego Królestwa w kwocie dokonanych w poprzednich latach umorzeń zobowiązań pozostających do spłaty, o których mowa w ust. 3 lit. a) ppkt (ii) niniejszego artykułu, zgodnie z powiadomieniem na podstawie art. 140 ust. 3.
Artykuł 144
Instrumenty finansowe objęte wykonaniem pośrednim lub bezpośrednim finansowane z programów WRF na lata 2014–2020 lub finansowanych w ramach wcześniejszych perspektyw finansowych
Od daty wejścia w życie niniejszej Umowy do czasu pełnej amortyzacji operacji finansowych, o których mowa w lit. a) niniejszego akapitu, Unia określa operacje finansowe:
co do których Komisja Europejska podjęła decyzję przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy i które w stosownych przypadkach zostały zatwierdzone przez instytucje finansowe, którym Komisja Europejska powierzyła wykonanie instrumentu finansowego w ramach programu WRF na lata 2014–2020 lub w ramach wcześniejszych perspektyw finansowych, objętego wykonaniem pośrednim lub bezpośrednim; oraz
co do których podjęto decyzję i które w stosownych przypadkach zostały zatwierdzone w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy lub po tej dacie.
W dniu ►M1 31 lipca 2020 r. ◄ Unia przedstawi w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 143 ust. 1 akapit drugi, następujące informacje dotyczące instrumentów finansowych, objętych wykonaniem pośrednim lub bezpośrednim, finansowanych z programów WRF na lata 2014–2020 lub finansowanych w ramach wcześniejszych perspektyw finansowych:
zobowiązania finansowe wynikające z operacji, co do których przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy Komisja Europejska lub podmiot, któremu Komisja Europejska powierzyła wykonanie instrumentu finansowego, podjęły decyzje; oraz
płatności dokonane przez Komisję Europejską z tytułu instrumentów finansowych i kwoty zaangażowane na rzecz instrumentów finansowych, które nie zostały jeszcze wypłacone w tym dniu.
Na zobowiązanie Unii wobec Zjednoczonego Królestwa w związku z operacjami finansowymi, o których mowa w niniejszym ustępie, nie ma wpływu restrukturyzacja tych operacji finansowych w zakresie, w jakim taka restrukturyzacja nie skutkuje wzrostem ekspozycji finansowej wobec kontrahenta, w ujęciu nominalnym, w porównaniu z wartością tej ekspozycji bezpośrednio przed restrukturyzacją.
Dnia 31 marca każdego roku, począwszy od 2021 r., do czasu amortyzacji, wygaśnięcia lub zakończenia operacji finansowych, w odniesieniu do każdego instrumentu finansowego, o którym mowa w ust. 1, Unia przekazuje Zjednoczonemu Królestwu dostępne informacje o operacjach finansowych, o których mowa w ust. 1, w sprawie których podjęto decyzję lub które zatwierdzono przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy i o tych, w sprawie których podjęto decyzję lub które zatwierdzono w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy lub po tej dacie. W przypadku każdego instrumentu informacje te dotyczą:
zobowiązań finansowych według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku wynikających z operacji finansowych, co do których Komisja Europejska podjęła decyzję lub które zatwierdził podmiot, któremu Komisja Europejska powierzyła wykonanie instrumentu finansowego, przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy;
łącznych zobowiązań finansowych według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku wynikających z operacji finansowych, co do których decyzję podjęła Komisja Europejska lub podmiot, któremu Komisja Europejska powierzyła wykonanie instrumentu;
stosunku kwot, o których mowa w lit. a) i b);
płatności dokonanych z funduszu rezerw lub z rachunków powierniczych u podmiotów, którym powierzono prowadzenie tych funduszy lub rachunków powierniczych, jeżeli takie płatności związane są z operacjami finansowymi, co do których Komisja Europejska podjęła decyzję lub które zatwierdził podmiot, któremu Komisja Europejska powierzyła wykonanie instrumentu finansowego, po dacie wejścia w życie niniejszej Umowy;
części kwot zwróconych Unii zgodnie z art. 209 ust. 3 rozporządzenia finansowego, innych niż zwroty przewidziane w lit. f) niniejszego ustępu, związanej z operacjami finansowymi, co do których podjęto decyzję lub które zatwierdzono przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy;
zwrotów ze środków instrumentu finansowego w funduszu rezerw lub na rachunkach powierniczych;
części kwoty w funduszu rezerw lub na rachunkach powierniczych, która nie została wypłacona i która została odzyskana przez Komisję Europejską;
w razie potrzeby innych użytecznych informacji dotyczących operacji finansowych w poprzednim roku.
Artykuł 145
Europejska Wspólnota Węgla i Stali
Unia odpowiada wobec Zjednoczonego Królestwa za jego udział w aktywach netto Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali w likwidacji według stanu na dzień 31 grudnia 2020 r.
Unia zwraca Zjednoczonemu Królestwu stosowną kwotę w pięciu równych rocznych transzach płatnych w dniu 30 czerwca każdego roku, począwszy od dnia 30 czerwca 2021 r.
W odniesieniu do projektów realizowanych w ramach Funduszu Badawczego Węgla i Stali ustanowionego protokołem nr 37 do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej na podstawie umów o udzielenie dotacji podpisanych przed zakończeniem okresu przejściowego zastosowanie mają obowiązujące przepisy prawa Unii w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie, także po zakończeniu okresu przejściowego, aż do zakończenia projektów. Mające zastosowanie przepisy prawa Unii obejmują w szczególności następujące przepisy, a także wszelkie zmiany do nich, bez względu na datę przyjęcia, wejścia w życie lub rozpoczęcia stosowania zmian:
decyzje Rady 2003/76/WE, 2003/77/WE i 2008/376/WE;
akty, o których mowa w art. 138 ust. 2 lit. a), c), d) i e).;
Artykuł 146
Inwestycja Unii w EFI
Unia odpowiada wobec Zjednoczonego Królestwa za jego udział w inwestycji Unii w opłacony kapitał EFI według stanu na dzień 31 grudnia 2020 r.
Unia zwraca Zjednoczonemu Królestwu stosowną kwotę w pięciu równych rocznych transzach płatnych w dniu 30 czerwca każdego roku, począwszy od dnia 30 czerwca 2021 r.
Artykuł 147
Zobowiązania warunkowe w związku ze sprawami sądowymi
Unia odpowiada wobec Zjednoczonego Królestwa za jego udział we wszelkich kwotach odzyskanych następnie środków związanych z płatnościami, o których mowa w akapicie pierwszym.
Artykuł 148
Płatności po 2020 r.
Datami odniesienia dla płatności realizowanych przez Zjednoczone Królestwo na rzecz Unii lub przez Unię na rzecz Zjednoczonego Królestwa po dniu 31 grudnia 2020 r. są 30 czerwca i 31 października każdego roku dla kwot:
o których mowa w art. 49 ust. 2, art. 50 i 53, art. 62 ust.2, art. 63 ust.1 lit. e), art. 63 ust. 2, art. 99 ust. 3 i art. 100 ust. 2;
o których mowa w art. 84 ust. 1;
o których mowa w art. 136 ust. 3 lit. a), b), c), e) i f), do kolejnej daty odniesienia przypadającej po dacie dostosowania lub korekty;
wynikających ze środków naprawczych, jakie Zjednoczone Królestwo ma podjąć w odniesieniu do zasobów własnych należnych za lata finansowe do 2020 r. w wyniku kontroli prowadzonych zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 608/2014 lub rozporządzeniem (EWG, Euratom) nr 1553/89 lub z innych powodów, do kolejnej daty odniesienia przypadającej po dacie środka naprawczego;
o których mowa w art. 140 ust. 4, w dwóch transzach w datach odniesienia dla płatności, przy czym pierwsza transza wynosi połowę wartości drugiej transzy;
o których mowa w art. 140 ust. 5, w dniu 30 czerwca po potwierdzeniu przez Zjednoczone Królestwo, że akceptuje ono wniosek Unii do komitetu ds. postanowień finansowych, o którym mowa w art. 165 ust. 1 lit. f), i do Wspólnego Komitetu;
o których mowa w art. 141, do kolejnej daty odniesienia przypadającej po dostosowaniu zasobów własnych dla państw członkowskich wynikającym z ostatecznego ujęcia grzywny w budżecie Unii;
o których mowa w art. 142 ust. 1, do kolejnej daty odniesienia przypadającej po dacie powiadomienia, o którym mowa w ust. 3;
o których mowa w art. 142 ust. 5 i ust. 6 akapit czwarty, w dniu 31 października każdego roku;
o których mowa w art. 142 ust. 6 akapit pierwszy, w dniu 30 czerwca każdego roku;
o których mowa w art. 143 i 144, do kolejnej daty odniesienia przypadającej po dacie powiadomienia, o którym mowa w art. 143 ust. 4 i art. 144 ust. 2;
o których mowa w art. 145 i 146;
o których mowa w art. 147 ust. 2, do kolejnej daty odniesienia przypadającej po dacie komunikatu, o którym mowa w tym artykule;
o których mowa w ust. 3 jako ewentualnych odsetkach naliczonych.
Płatności, których data odniesienia przypada na dzień 30 czerwca, są realizowane w czterech równych miesięcznych transzach, natomiast płatności, których data odniesienia przypada na dzień 31 października, są realizowane w ośmiu równych miesięcznych transzach. Wszystkie płatności są dokonywane do ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca, począwszy od daty odniesienia lub, w przypadku gdy data odniesienia przypada na dzień, który nie jest dniem roboczym, od ostatniego dnia roboczego przed datą odniesienia.
Artykuł 149
Zwrot opłaconego kapitału
Europejski Bank Centralny, w imieniu Unii, zwraca Bankowi Anglii opłacony kapitał wniesiony przez Bank Anglii. Datę zwrotu i inne uzgodnienia praktyczne określa się zgodnie z Protokołem (nr 4) do Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego.
Artykuł 150
Ciągłość odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa i zwrot opłaconego kapitału
Zakres odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa obejmuje operacje finansowe EBI oraz ryzyko związane z zarządzaniem aktywami i pasywami oraz ryzyko operacyjne, które można przypisać operacjom finansowym EBI, zgodnie z ust. 6. W przypadku innych rodzajów ryzyka, które nie są związane z konkretnymi operacjami finansowymi i których nie można przypisać puli operacji finansowych powstałej po dacie wejścia w życie niniejszej Umowy, odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa odnosi się do kwoty proporcjonalnej do stosunku pozostałej ekspozycji wynikającej z operacji finansowych EBI do łącznej kwoty operacji finansowych w chwili, gdy zgodnie z ust. 6 powstaje odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa.
Zakres stosowania niniejszego artykułu nie obejmuje wdrożenia jakiejkolwiek strategii EBI dotyczącej wzrostu w okresie po wystąpieniu.
Odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa z tytułu operacji finansowych EBI ma zastosowanie, w przypadku gdy ekspozycja finansowa EBI:
wynika z zatwierdzenia przez Radę Dyrektorów EBI dokonanego przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy lub decyzji przyjętej na podstawie upoważnienia Rady Dyrektorów udzielonego przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy;
wynika z restrukturyzacji operacji finansowej EBI w zakresie, w jakim taka restrukturyzacja nie skutkuje wzrostem ekspozycji finansowej wobec kontrahenta, w ujęciu nominalnym, w porównaniu z wartością tej ekspozycji bezpośrednio przed restrukturyzacją;
wynika ze zmiany w operacji finansowej EBI, jeżeli taka zmiana została zatwierdzona przez Radę Dyrektorów EBI w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy lub po tej dacie w zakresie, w jakim taka zmiana nie skutkuje wzrostem ekspozycji finansowej wobec kontrahenta, w porównaniu z wartością tej ekspozycji bezpośrednio przed taką zmianą; lub
wynika z instytucjonalnego udziału EBI w kapitale EFI i Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy.
Dla potrzeb ustalenia granic odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa na podstawie ust. 3 i 5, uznaje się, że ekspozycja EBI z tytułu operacji finansowych EBI, które – ze względu na swój charakter – nie podlegają amortyzacji, zwłaszcza inwestycji kapitałowych, odnawialnych upoważnień przyznanych EFI oraz udziału w kapitale EFI i Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, amortyzuje się w następujący sposób: przez okres 10 lat od daty wejścia w życie niniejszej Umowy uznaje się, że kwota niepodlegającej amortyzacji ekspozycji z tytułu operacji finansowej EBI pozostaje na poziomie kwoty zatwierdzonej przez EBI przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, pomniejszonej o wszelkie zbycia dokonane przez EBI od tej daty. Po tym okresie uznaje się, że kwota ta zmniejsza się proporcjonalnie do amortyzacji pozostałej ekspozycji, podlegającej amortyzacji, z tytułu operacji finansowych EBI.
Ta całkowita odpowiedzialność zgodnie z niniejszym ustępem nie może w żadnym momencie przekraczać kwoty udziału Zjednoczonego Królestwa w niewniesionym kapitale subskrybowanym EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy.
Jeżeli kwota pozostałej ekspozycji EBI z tytułu operacji finansowych EBI, o których mowa w ust. 1, jest niższa niż łączna kwota kapitału subskrybowanego EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, kwota odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa na podstawie niniejszego ustępu, w dowolnym czasie, jest ograniczona do kwoty uzyskanej w wyniku zastosowania stosunku udziału Zjednoczonego Królestwa w kapitale subskrybowanym EBI do łącznego kapitału subskrybowanego EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy (zwanego dalej „udziałem Zjednoczonego Królestwa w kapitale subskrybowanym”) do różnicy między kwotą takiej pozostałej ekspozycji w danym czasie i łącznym opłaconym kapitałem subskrybowanym EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy.
Całkowita odpowiedzialność zgodnie z niniejszym ustępem nie może w żadnym momencie przekraczać kwoty udziału Zjednoczonego Królestwa w opłaconym kapitale subskrybowanym EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy.
Jeżeli kwota pozostałej ekspozycji EBI z tytułu operacji finansowych EBI, o których mowa w ust. 1, jest niższa niż łączna kwota opłaconego kapitału subskrybowanego EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, kwota odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa zgodnie z niniejszym ustępem, w dowolnym czasie, jest ograniczona do kwoty uzyskanej w wyniku zastosowania odsetka udziału Zjednoczonego Królestwa w kapitale subskrybowanym do kwoty takiej pozostałej ekspozycji w danym czasie.
Gdy powstaje odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa zgodnie z ust. 3, Zjednoczone Królestwo dokonuje płatności kwoty należnej EBI na tych samych warunkach, jakie mają zastosowanie wobec państw członkowskich (w tym w odniesieniu do harmonogramu i warunków płatności), zgodnie z decyzją Rady Dyrektorów EBI w stosownym czasie. Decyzja EBI wymagająca od państw członkowskich dokonania płatności z tytułu ich niewniesionego kapitału subskrybowanego może być w szczególności związana z charakterem zdarzeń niosących ryzyko i z sytuacją finansową EBI w związku z jego zobowiązaniami do płatności, stanem jego aktywów i zobowiązań, jego pozycją na rynkach finansowych i zasadami planowania awaryjnego i planowania przywrócenia zwykłego funkcjonowania obowiązującymi w danym czasie.
Gdy powstaje odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa zgodnie z ust. 5, Zjednoczone Królestwo dokonuje płatności kwoty należnej EBI w euro, w terminie 30 dni od daty pierwszego żądania EBI i z zastrzeżeniem akapitu czwartego niniejszego ustępu.
Odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa powstała zgodnie z ust. 5 jest pokrywana z udziału Zjednoczonego Królestwa w opłaconym kapitale subskrybowanym EBI według stanu bezpośrednio przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, do wysokości kwoty jeszcze niewypłaconej Zjednoczonemu Królestwu zgodnie z ust. 4. Kwota rocznych transz, których mowa w ust. 4, zostaje odpowiednio pomniejszona. Jeżeli odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa nie może zostać w pełni pokryta zgodnie z tą metodą, Zjednoczone Królestwo dokonuje na rzecz EBI płatności pozostałej należnej kwoty.
EBI, w imieniu Unii, w każdym przypadku dokonuje przypisania zdarzeń leżących u podstaw powstania odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa do stosownej puli operacji finansowych lub ryzyk oraz określa kwotę, którą Zjednoczone Królestwo jest zobowiązane zapłacić EBI, w następujący sposób:
w zakresie, w jakim zdarzenia te można przypisać operacjom finansowym EBI lub powiązanemu ryzyku związanemu z zarządzaniem aktywami i pasywami lub ryzyku operacyjnemu, Zjednoczone Królestwo wypłaca EBI odpowiednio odpowiadającą udziałowi Zjednoczonego Królestwa w kapitale subskrybowanym część łącznej kwoty, którą państwa członkowskie mają obowiązek wpłacić, lub odpowiadającą udziałowi Zjednoczonego Królestwa w kapitale subskrybowanym część łącznej kwoty, w której wykorzystuje się opłacony kapitał subskrybowany państw członkowskich;
w zakresie, w jakim zdarzenia te można przypisać innym rodzajom ryzyka i nie można ich przypisać żadnej określonej operacji finansowej lub puli operacji finansowych powstałej po dacie wejścia w życie niniejszej Umowy, Zjednoczone Królestwo wypłaca EBI kwotę wynikającą z lit. a) pomnożoną przez stosunek pozostałej ekspozycji wynikającej z operacji finansowych EBI do łącznej kwoty operacji finansowych w chwili powstania odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa.
Dnia 31 marca każdego roku, począwszy od ►M1 2021 r. ◄ , do czasu wygaśnięcia odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa zgodnie z niniejszym artykułem, EBI poinformuje Zjednoczone Królestwo o pozostałej ekspozycji Zjednoczonego Królestwa wynikającej z operacji finansowych EBI i granicach odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa zgodnie z ust. 3 i 5, uwzględniając sytuację finansową EBI i odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku. Powiadomienie to obejmuje też informacje o wszelkich istotnych zmianach, które zdaniem EBI mają znaczny wpływ na odpowiedzialność Zjednoczonego Królestwa. EBI przekazuje niezwłocznie informacje, jeżeli takie zmiany nastąpią w ciągu roku.
EBI niezwłocznie przekazuje Zjednoczonemu Królestwu informacje dotyczące każdego przyszłego powstania odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa na mocy niniejszego artykułu, zgodnie z informacjami przekazanymi państwom członkowskim. Informacje te obejmują informacje o charakterze zdarzenia powodującego powstanie odpowiedzialności i o obliczeniach kwot do zapłaty. Zjednoczone Królestwo traktuje te informacje jako ściśle poufne do czasu uchylenia przez EBI poufności lub do czasu powstania odpowiedzialności Zjednoczonego Królestwa, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.
Artykuł 151
Udział Zjednoczonego Królestwa w grupie EBI po dacie wystąpienia
Począwszy od daty wejścia w życie niniejszej Umowy ani Zjednoczone Królestwo ani projekty zlokalizowane w Zjednoczonym Królestwie nie kwalifikują się do nowych operacji finansowych prowadzonych przez grupę EBI, które są zastrzeżone dla państw członkowskich, w tym operacji finansowych na mocy upoważnień Unii. Podmioty mające siedzibę w Zjednoczonym Królestwie są traktowane jak podmioty znajdujące się poza Unią.
Podpisanie operacji finansowych związanych ze Zjednoczonym Królestwem, z podmiotami ze Zjednoczonego Królestwa lub z projektami w Zjednoczonym Królestwie, zatwierdzonych przez grupę EBI przed datą wejścia w życie niniejszej Umowy, może nastąpić po tej dacie na tej samej podstawie, na której zostały one pierwotnie zatwierdzone.
Artykuł 152
Udział w Europejskim Funduszu Rozwoju
Artykuł 153
Ponowne wykorzystanie umorzonych środków
Jeżeli kwoty pochodzące z projektów realizowanych w ramach 10. EFR lub kwoty pochodzące z poprzednich EFR nie zostały rozdysponowane zgodnie z art. 1 ust. 3 umowy wewnętrznej dotyczącej 11. EFR lub zostały umorzone zgodnie z art. 1 ust. 4 umowy wewnętrznej dotyczącej 11. EFR w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy, nie można ponownie wykorzystać udziału Zjednoczonego Królestwa w tych kwotach.
Akapit pierwszy ma zastosowanie do udziału Zjednoczonego Królestwa w środkach, które nie zostały rozdysponowane lub zostały umorzone w ramach 11. EFR po dniu 31 grudnia 2020 r.
Artykuł 154
Gwarancja Zjednoczonego Królestwa na mocy kolejnych umów wewnętrznych dotyczących EFR
Zjednoczone Królestwo odpowiada w odniesieniu do swoich gwarancji na mocy art. 9 umowy wewnętrznej dotyczącej 4. EFR ( 162 ), art. 8 umowy wewnętrznej dotyczącej 5. EFR ( 163 ), 6. EFR ( 164 ), 7. EFR ( 165 ) i 8. EFR ( 166 ), art. 6 umowy wewnętrznej dotyczącej 9. EFR ( 167 ) i art. 4 umowy wewnętrznej dotyczącej 10. EFR ( 168 ) i 11. EFR.
Zjednoczone Królestwo zachowuje prawo do swojego udziału we wszelkich kwotach odzyskanych zgodnie z warunkami gwarancji państw członkowskich oraz prawo do salda swojego – jako państwa członkowskiego – rachunku płatnego na żądanie. Udział Zjednoczonego Królestwa, o którym mowa w niniejszym akapicie, jest proporcjonalny do jego uczestnictwa w poszczególnych umowach w sprawie gwarancji.
Artykuł 155
Zobowiązania w ramach funduszy powierniczych i Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji
Artykuł 156
Zobowiązania Zjednoczonego Królestwa od daty wejścia w życie niniejszej Umowy
Do dnia 31 grudnia 2020 r. Zjednoczone Królestwo wnosi wkład w finansowanie Europejskiej Agencji Obrony, Instytutu Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem i Centrum Satelitarnego Unii Europejskiej, a także wnosi wkład w pokrycie kosztów operacji w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, według kluczy do ustalenia wkładu określonych odpowiednio w art. 14 ust. 9 lit. a) decyzji Rady (UE) 2016/1353 ( 171 ), art. 10 ust. 3 decyzji Rady 2014/75/WPZiB ( 172 ), art. 10 ust. 3 decyzji Rady 2014/401/WPZiB ( 173 ) i art. 41 ust. 2 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej i zgodnie z art. 5 niniejszej Umowy.
Artykuł 157
Zobowiązania Zjednoczonego Królestwa po dniu 31 grudnia 2020 r.
Na podstawie sprawozdań finansowych tych agencji, w zakresie, w jakim na dzień 31 grudnia 2020 nie utworzono rezerw na stosowne zobowiązania, Zjednoczone Królestwo dokonuje spłaty swojego udziału w następujących zobowiązaniach według klucza do ustalenia swojego wkładu w odniesieniu do każdej z poniższych agencji na podstawie ich zbadanych sprawozdań finansowych na dzień 31 grudnia 2020 r.:
zobowiązania emerytalne wobec pracowników Europejskiej Agencji Obrony, Instytutu Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem i Centrum Satelitarnego Unii Europejskiej;
wszelkie zobowiązania wynikające z likwidacji Unii Zachodnioeuropejskiej.
CZĘŚĆ SZÓSTA
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE I KOŃCOWE
TYTUŁ I
SPÓJNA WYKŁADNIA I STOSOWANIE
Artykuł 158
Sprawy kierowane do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące części drugiej
Jeżeli jednak przedmiotem sprawy przed sądem w Zjednoczonym Królestwie jest decyzja w sprawie wniosku podjęta zgodnie z art. 18 ust. 1 lub 4 lub art. 19, o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym można zwrócić się tylko w przypadku, gdy sprawa rozpoczęła się w pierwszej instancji w ciągu ośmiu lat od daty, od której rozpoczęto stosowanie art. 19.
Artykuł 159
Monitorowanie wdrożenia i stosowania części drugiej
Artykuł 160
Właściwość Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w odniesieniu do niektórych postanowień części piątej
Bez uszczerbku dla art. 87 niniejszej Umowy, do wykładni i stosowania mającego zastosowania prawa Unii, o którym mowa w art. 136 i art. 138 ust. 1 i 2 niniejszej Umowy, zastosowanie mają art. 258, art. 260 i art. 267 TFUE. W tym celu wszelkie odniesienia zawarte w art. 258, art. 260 i art. 267 TFUE do państwa członkowskiego traktuje się jako odniesienia obejmujące również Zjednoczone Królestwo.
Artykuł 161
Postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Przepisy prawa Unii dotyczące postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej stosuje się do postępowań przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej i wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym zgodnie z art. 160 niniejszej Umowy.
W sprawach wnoszonych przed Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z ust. 1 oraz art. 158 i 160 niniejszej Umowy oraz art. 12 Protokołu dotyczącego stref suwerennych:
Zjednoczone Królestwo może uczestniczyć w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej na tych samych zasadach co państwo członkowskie:
prawnicy uprawnieni do występowania przed sądami Zjednoczonego Królestwa mogą reprezentować lub wspomagać strony w takich postepowaniach przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej; w takich przypadkach prawnicy ci są pod każdym względem traktowani jako prawnicy uprawnieni do występowania przed sądami państw członkowskich, reprezentujący lub wspomagający stronę przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Artykuł 162
Udział Komisji Europejskiej w sprawach toczących się w Zjednoczonym Królestwie
Jeżeli wymaga tego spójna wykładnia i spójne stosowanie niniejszej Umowy, Komisja Europejska może przekazywać na piśmie uwagi sądom Zjednoczonego Królestwa odnoszące się do spraw w toku, które dotyczą wykładni Umowy. Komisja Europejska może również, za zgodą danego sądu, przedstawić uwagi ustnie. Przed formalnym przedstawieniem uwag Komisja Europejska informuje Zjednoczone Królestwo o takim zamiarze.
Artykuł 163
Regularny dialog i wymiana informacji
W celu ułatwienia spójnej wykładni niniejszej Umowy oraz przy pełnym poszanowaniu niezależności sądów Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej i sądy najwyższego szczebla w Zjednoczonym Królestwie prowadzą regularny dialog, podobny do dialogu prowadzonego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z sądami najwyższego szczebla państw członkowskich.
TYTUŁ II
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE
Artykuł 164
Wspólny Komitet
Wspólny Komitet:
nadzoruje i ułatwia wdrożenie i stosowanie niniejszej Umowy;
decyduje o zadaniach specjalnych komitetów i nadzoruje ich prace;
poszukuje odpowiednich sposobów i metod zapobiegania problemom, które mogą się pojawić w dziedzinach objętych niniejszą Umową, lub rozwiązywania sporów, które mogą powstać w związku z wykładnią i stosowaniem niniejszej Umowy;
rozpatruje wszelkie istotne kwestie dotyczące dziedzin objętych niniejszą Umową;
przyjmuje decyzje i formułuje zalecenia zgodnie z art. 166; oraz
przyjmuje zmiany w niniejszej Umowie w przypadkach w niej przewidzianych.
Wspólny Komitet może:
przekazać obowiązki specjalnym komitetom, z wyjątkiem obowiązków, o których mowa w ust. 4 lit. b), e) i f);
ustanawiać specjalne komitety inne niż komitety utworzone na mocy art. 165, aby wspierały Wspólny Komitet w wykonywaniu jego zadań;
zmieniać zadania przypisane specjalnym komitetom i rozwiązywać takie komitety;
do końca czwartego roku następującego po zakończeniu okresu przejściowego, przyjmować decyzje zmieniające niniejszą Umowę z wyjątkiem jej części pierwszej, czwartej i szóstej, pod warunkiem że takie zmiany są konieczne, by poprawić błędy, uzupełnić brakujące informacje lub skorygować inne niedociągnięcia, lub zaradzić sytuacjom nieprzewidzianym w chwili podpisywania niniejszej Umowy, oraz z zastrzeżeniem że takie decyzje nie mogą zmienić istotnych elementów niniejszej Umowy;
przyjmować zmiany regulaminu określonego w załączniku VIII; oraz
podejmować inne czynności, które są związane z wypełnianiem jego funkcji zgodnie z decyzją Unii i Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 165
Specjalne komitety
Niniejszym ustanawia się następujące specjalne komitety:
komitet do spraw praw obywatelskich;
komitet do spraw innych postanowień dotyczących wystąpienia;
komitet do spraw związanych z wdrożeniem Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej;
komitet do spraw związanych z wdrożeniem Protokołu dotyczącego stref suwerennych na Cyprze;
komitet do spraw związanych z wdrożeniem Protokołu w sprawie Gibraltaru; oraz
komitet ds. postanowień finansowych.
W skład specjalnych komitetów wchodzą przedstawiciele Unii i przedstawiciele Zjednoczonego Królestwa.
O ile w niniejszej Umowie nie określono inaczej lub o ile współprzewodniczący nie postanowili inaczej, specjalne komitety zbierają się na posiedzeniach co najmniej raz w roku. Dodatkowe posiedzenia mogą być organizowane na wniosek Unii, Zjednoczonego Królestwa lub Wspólnego Komitetu. Specjalnym komitetom współprzewodniczą przedstawiciele Unii i Zjednoczonego Królestwa. Specjalne komitety określają swój harmonogram posiedzeń i porządek obrad za obopólną zgodą. Specjalne komitety mogą sporządzać projekty decyzji i zaleceń oraz przedkładać je Wspólnemu Komitetowi do przyjęcia.
Artykuł 166
Decyzje i zalecenia
TYTUŁ III
ROZSTRZYGANIE SPORÓW
Artykuł 167
Współpraca
Unia i Zjednoczone Królestwo nieustająco dążą do porozumienia w sprawie wykładni i stosowania niniejszej Umowy oraz podejmują w drodze współpracy i konsultacji wszelkie starania, by wypracować zadowalające dla obu stron rozwiązanie wszelkich kwestii, które mogą wpływać na funkcjonowanie niniejszej Umowy.
Artykuł 168
Wyłączność
W przypadku wszelkich sporów między Unią i Zjednoczonym Królestwem wynikających z niniejszej Umowy, Unia i Zjednoczone Królestwo mogą korzystać wyłącznie z procedur przewidzianych w niniejszej Umowie.
Artykuł 169
Konsultacje i komunikaty w ramach Wspólnego Komitetu
Artykuł 170
Wszczęcie postępowania arbitrażowego
Artykuł 171
Powołanie organu arbitrażowego
W przypadku gdy członkowie organu arbitrażowego nie mogą dojść do porozumienia w sprawie wyboru przewodniczącego w terminie określonym w ust. 4, Unia lub Zjednoczone Królestwo mogą zwrócić się do Sekretarza Generalnego Stałego Trybunału Arbitrażowego z wnioskiem o dokonanie wyboru przewodniczącego w drodze losowania spośród osób wspólnie zaproponowanych przez Unię i Zjednoczone Królestwo do pełnienia funkcji przewodniczącego.
Artykuł 172
Regulamin
Do postępowań w sprawie rozstrzygania sporów określonych w niniejszym tytule zastosowanie ma regulamin zawarty w części A załącznika IX (zwany dalej „regulaminem”). Wspólny Komitet sprawuje stały nadzór nad funkcjonowaniem tych postępowań sprawie rozstrzygania sporów i może wprowadzać zmiany do regulaminu.
Artykuł 173
Ramy czasowe dla postępowania przed organem arbitrażowym
Artykuł 174
Spory, w których występują kwestie dotyczące prawa Unii
Organ arbitrażowy występuje z wnioskiem, o którym mowa w akapicie pierwszym, po wysłuchaniu Stron.
Artykuł 175
Wykonanie orzeczenia organu arbitrażowego
Orzeczenie organu arbitrażowego jest wiążące dla Unii i Zjednoczonego Królestwa. Unia i Zjednoczone Królestwo podejmują wszelkie niezbędne środki, aby wykonać w dobrej wierze orzeczenie organu arbitrażowego i dążą do uzgodnienia terminu wykonania takiego orzeczenia zgodnie z procedurą określoną w art. 176.
Artykuł 176
Rozsądny termin wykonania orzeczenia
Artykuł 177
Przegląd wszelkich środków podjętych w celu wykonania orzeczenia organu arbitrażowego
Artykuł 178
Środki tymczasowe w razie niewykonania orzeczenia
Jeżeli w terminie miesiąca od daty wydania przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, pozwany nie zapłacił nałożonej na niego kary ryczałtowej lub okresowej kary pieniężnej lub jeżeli w terminie sześciu miesięcy od daty wydania przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 177 ust. 2, pozwany w dalszym ciągu nie wykonuje wydanego przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 173, skarżący jest uprawniony, po powiadomieniu pozwanego, zawiesić zobowiązania wynikające z:
wszelkich postanowień niniejszej Umowy innych niż zawarte w części drugiej; lub
części dowolnej innej umowy między Unią a Zjednoczonym Królestwem na warunkach określonych w takiej umowie.
W powiadomieniu wskazuje się postanowienia, których stosowanie skarżący zamierza zawiesić. Przed podjęciem decyzji o zawieszeniu stosowania części umowy, o których mowa w lit. b), skarżący rozważa najpierw, czy zawieszenie stosowania postanowień niniejszej Umowy zgodnie z lit. a) stanowiłoby właściwą reakcję na naruszenie. Zawieszenie musi być adekwatne do naruszenia zobowiązania oraz uwzględniać wagę takiego naruszenia i naruszonych praw oraz, w przypadku gdy zawieszenie wynika z faktu, że pozwany nie wykonuje wydanego przez organ arbitrażowy orzeczenia, o którym mowa w art. 173, uwzględniać to, czy na pozwanego nałożono okresową karę pieniężną i czy pozwany ją zapłacił lub czy nadal ją płaci.
Skarżący może zastosować zawieszenie w każdym czasie, lecz nie wcześniej niż dziesięć dni po dacie powiadomienia, chyba że pozwany wniósł o arbitraż na mocy ust. 3.
Artykuł 179
Przegląd wszelkich środków podjętych po zastosowaniu środków tymczasowych
Jeżeli organ arbitrażowy orzeknie, że pozwany doprowadził do stanu zgodności z postanowieniami niniejszej Umowy lub jeżeli skarżący nie zwróci się w terminie 45 dni od daty przekazania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie orzeczenia w tej sprawie:
zawieszenie zobowiązań ustaje w terminie 15 dni albo od daty wydania orzeczenia przez organ arbitrażowy albo od daty upływu 45-dniowego terminu;
stosowanie okresowej kary pieniężnej ustaje w dniu następującym albo po dacie orzeczenia wydanego przez organ arbitrażowy albo po dacie upływu 45-dniowego terminu;
Artykuł 180
Decyzje i orzeczenia organu arbitrażowego
Artykuł 181
Członkowie organu arbitrażowego
TYTUŁ IV
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 182
Protokoły i załączniki
Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej, Protokół dotyczący stref suwerennych na Cyprze, Protokół w sprawie Gibraltaru oraz załączniki I–IX stanowią integralną część niniejszej Umowy.
Artykuł 183
Autentyczne teksty i depozytariusz
Niniejsza Umowa została sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne.
Depozytariuszem niniejszej Umowy jest Sekretarz Generalny Rady.
Artykuł 184
Negocjacje w sprawie przyszłych stosunków
Unia i Zjednoczone Królestwo dokładają wszelkich starań, w dobrej wierze i w pełnym poszanowaniu swoich odpowiednich porządków prawnych, aby podjąć niezbędne kroki w celu szybkiego wynegocjowania umów regulujących ich przyszłe stosunki, o których mowa w deklaracji politycznej z dnia 17 października 2019 r., oraz w celu przeprowadzenia stosownych procedur związanych z ratyfikacją lub zawarciem tych umów dla zapewnienia, aby w zakresie w jakim jest to możliwe umowy te miały zastosowanie od chwili zakończenia okresu przejściowego.
Artykuł 185
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsza Umowa wchodzi w życie w jednej z następujących dat, w zależności od tego, która z nich przypadnie wcześniej:
dzień następujący po upływie okresu przewidzianego w art. 50 ust. 3 TUE, przedłużonego przez Radę Europejską w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, pod warunkiem że przed tą datą depozytariusz niniejszej Umowy otrzyma pisemne powiadomienia od Unii i Zjednoczonego Królestwa o zakończeniu niezbędnych procedur wewnętrznych;
pierwszy dzień miesiąca następującego po otrzymaniu przez depozytariusza niniejszej Umowy ostatniego z pisemnych powiadomień, o których mowa w lit. a).
W przypadku gdy przed upływem okresu przewidzianego w art. 50 ust. 3 TUE, przedłużonego przez Radę Europejską w porozumieniu ze Zjednoczonym Królestwem, depozytariusz niniejszej Umowy nie otrzyma pisemnych powiadomień, o których mowa w lit. a), niniejsza Umowa nie wchodzi w życie.
Sporządzając pisemne powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, Unia może, w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, które powołało się na podstawowe zasady swojego prawa krajowego, oświadczyć, że w okresie przejściowym oprócz podstaw odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania, o których mowa w decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, wykonujące nakaz organy sądowe takiego państwa członkowskiego mogą odmówić wydawania Zjednoczonemu Królestwu swoich obywateli na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. W takim przypadku Zjednoczone Królestwo może oświadczyć, nie później niż po upływie miesiąca od daty otrzymania oświadczenia Unii, że wykonujące nakaz organy sądowe Zjednoczonego Królestwa mogą odmówić wydawania jego obywateli takiemu państwu członkowskiemu.
Części druga i trzecia, z wyjątkiem art. 19, art. 34 ust. 1, art. 44 i art. 96 ust. 1, a także tytuł I części szóstej i art. 169–181 mają zastosowanie od chwili zakończenia okresu przejściowego.
Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej stosuje się od chwili zakończenia okresu przejściowego, z wyjątkiem następujących postanowień tego Protokołu, które stosuje się od daty wejścia w życie niniejszej Umowy:
Protokół dotyczący stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze, z wyjątkiem jego art. 11, stosuje się od chwili zakończenia okresu przejściowego.
Protokół w sprawie Gibraltaru, z wyjątkiem jego art. 1, przestaje mieć zastosowanie z zakończeniem okresu przejściowego.
PROTOKOŁY
PROTOKÓŁ W SPRAWIE IRLANDII / IRLANDII PÓŁNOCNEJ
Unia i Zjednoczone Królestwo,
UWZGLĘDNIAJĄC więzi historyczne oraz trwały charakter dwustronnych stosunków między Irlandią a Zjednoczonym Królestwem,
PRZYPOMINAJĄC, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii stanowi znaczne i wyjątkowe wyzwanie dla wyspy Irlandii, oraz potwierdzając, że osiągnięcia procesu pokojowego i wynikające z niego korzyści i zobowiązania będą nadal sprawą najwyższej wagi dla pokoju, stabilności i pojednania na wyspie,
UZNAJĄC, że wyjątkowa sytuacja wyspy Irlandii wymaga wyjątkowego rozwiązania w celu zapewnienia uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii,
POTWIERDZAJĄC, że należy chronić wszystkie elementy porozumienia wielkopiątkowego czyli porozumienia z Belfastu zawartego 10 kwietnia 1998 r. przez rząd Zjednoczonego Królestwa, rząd Irlandii oraz pozostałych uczestników wielostronnych negocjacji (zwanego dalej „Porozumieniem z 1998 r.”), które załączono do porozumienia brytyjsko-irlandzkiego z tego samego dnia (zwanego dalej „Porozumieniem brytyjsko-irlandzkim”), z uwzględnieniem kolejnych umów i uzgodnień związanych z wdrażaniem tego porozumienia,
UZNAJĄC, że współpraca pomiędzy Irlandią Północną a Irlandią stanowi centralny element Porozumienia z 1998 r. i ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia pojednania i normalizacji stosunków na wyspie Irlandii, oraz przypominając o funkcji, zadaniach i gwarancjach rządu Irlandii Północnej, Zgromadzenia Irlandii Północnej oraz Rady Ministerialnej Północ-Południe (w tym postanowieniach dotyczących unionistów i nacjonalistów), zgodnie z Porozumieniem z 1998 r.,
ODNOTOWUJĄC, że prawo Unii zapewniło ramy wspomagające postanowienia dotyczące praw, gwarancji i równości szans zawarte w Porozumieniu z 1998 r.,
UZNAJĄC, że obywatelom irlandzkim w Irlandii Północnej, jako obywatelom Unii, będą nadal przysługiwać prawa, możliwości i korzyści, na które będą mogli się powoływać oraz z których będą mogli korzystać, a także że niniejszy Protokół powinien pozostawać bez uszczerbku dla i nie powinien naruszać praw, możliwości i tożsamości, jakie wiążą się z obywatelstwem Unii dla mieszkańców Irlandii Północnej, którzy zdecydują się powołać się na swoje prawo do obywatelstwa irlandzkiego w rozumieniu załącznika 2 do Porozumienia brytyjsko-irlandzkiego pt. „Deklaracja w sprawie postanowień art. 1 ust. (vi) w odniesieniu do obywatelstwa”,
PODKREŚLAJĄC, że dla zapewnienia legitymacji demokratycznej powinna istnieć procedura zapewniająca demokratyczną zgodę w Irlandii Północnej na stosowanie prawa unijnego na podstawie niniejszego Protokołu,
PRZYPOMINAJĄC o zobowiązaniu się Zjednoczonego Królestwa do ochrony współpracy Północ-Południe i jego gwarancję uniknięcia twardej granicy, w tym wszelkiej fizycznej infrastruktury i związanych z tym kontroli,
ODNOTOWUJĄC, że żadne z postanowień niniejszego Protokołu nie stanowi przeszkody dla Zjednoczonego Królestwa, aby zapewnić nieograniczony dostęp do rynku dla towarów przemieszczanych z Irlandii Północnej do pozostałej części rynku wewnętrznego Zjednoczonego Królestwa,
PODKREŚLAJĄC wspólny cel Unii i Zjednoczonego Królestwa, jakim jest uniknięcie kontroli w portach i w portach lotniczych w Irlandii Północnej, w możliwie największym zakresie, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami i z uwzględnieniem odpowiednich systemów regulacyjnych Unii i Zjednoczonego Królestwa oraz ich wdrażania,
PRZYPOMINAJĄC zobowiązania Unii i Zjednoczonego Królestwa odzwierciedlone we wspólnym sprawozdaniu negocjatorów Unii Europejskiej i rządu Zjednoczonego Królestwa z dnia 8 grudnia 2017 r. z postępów poczynionych w trakcie pierwszego etapu negocjacji prowadzonych na mocy art. 50 TUE w sprawie uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej,
PRZYPOMINAJĄC, że Unia i Zjednoczone Królestwo przeprowadziły analizę, z której wynika, że współpraca Północ‐Południe opiera się w dużym stopniu na wspólnych ramach prawnych i politycznych Unii,
ODNOTOWUJĄC, że w związku z tym wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii skutkuje znacznymi wyzwaniami dla utrzymania i rozwoju współpracy Północ-Południe,
PRZYPOMINAJĄC, że Zjednoczone Królestwo nadal zobowiązuje się do ochrony i wspierania stałej współpracy Północ-Południe oraz Wschód-Zachód w odniesieniu do wszystkich aspektów i ram współpracy politycznej, gospodarczej oraz w zakresie bezpieczeństwa, kwestii społecznych i rolnictwa, w tym do utrzymania działalności organów odpowiedzialnych za wdrażanie współpracy Północ-Południe,
UZNAJĄC potrzebę wdrożenia niniejszego Protokołu w celu utrzymania koniecznych warunków stałej współpracy Północ-Południe, w tym ewentualnych nowych ustaleń zgodnie z Porozumieniem z 1998 r.,
PRZYPOMINAJĄC o zobowiązaniach Unii i Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do programów finansowania PEACE i INTERREG dla Północy i Południa realizowanych w ramach obecnych wieloletnich ram finansowych oraz do utrzymania obecnych udziałów w finansowaniu w odniesieniu do przyszłych programów,
POTWIERDZAJĄC zobowiązanie Zjednoczonego Królestwa do ułatwiania skutecznego i terminowego tranzytu przez jego terytorium towarów przemieszczanych z Irlandii do innego państwa członkowskiego lub do państwa trzeciego, bądź w odwrotnym kierunku,
ZDECYDOWANE zapewnić, aby stosowanie niniejszego Protokołu miało możliwie najmniejszy wpływ na codzienne życie społeczności zarówno w Irlandii, jak i w Irlandii Północnej,
PODKREŚLAJĄC swoje zdecydowane zobowiązanie do braku kontroli celnych i regulacyjnych oraz powiązanej infrastruktury fizycznej na granicy Irlandii z Irlandią Północną,
PRZYPOMINAJĄC, że Irlandia Północna stanowi część terytorium celnego Zjednoczonego Królestwa i będzie korzystać z uczestnictwa w niezależnej polityce handlowej Zjednoczonego Królestwa,
UWZGLĘDNIAJĄC znaczenie zachowania integralnego miejsca Irlandii Północnej w rynku wewnętrznym Zjednoczonego Królestwa,
ŚWIADOME, że konieczne jest pełne przestrzeganie praw i obowiązków Irlandii wynikających z zasad unii celnej oraz rynku wewnętrznego Unii,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które załącza się do Umowy o wystąpieniu:
Artykuł 1
Cele
Artykuł 2
Prawa osób fizycznych
Artykuł 3
Wspólna strefa podróżowania
Artykuł 4
Obszar celny Zjednoczonego Królestwa
Irlandia Północna jest częścią obszaru celnego Zjednoczonego Królestwa.
W związku z tym żadne z postanowień niniejszego Protokołu nie stanowi przeszkody dla Zjednoczonego Królestwa, aby włączyć Irlandię Północną w terytorialny zakres stosowania umów, jakie może zawrzeć z państwami trzecimi, pod warunkiem że umowy te nie naruszają stosowania niniejszego Protokołu.
W szczególności żadne z postanowień niniejszego Protokołu nie stanowi przeszkody dla Zjednoczonego Królestwa, aby zawrzeć z państwem trzecim umowę, która przyznaje towarom produkowanym w Irlandii Północnej preferencyjny dostęp do rynku tego państwa na takich samych zasadach, jak towarom produkowanym w innych częściach Zjednoczonego Królestwa.
Żadne z postanowień niniejszego Protokołu nie stanowi przeszkody dla Zjednoczonego Królestwa, aby włączyć Irlandię Północną w terytorialny zakres stosowania swoich list koncesyjnych załączonych do Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r.
Artykuł 5
Cła, przepływ towarów
Należnościami celnymi od towaru przemieszczonego transportem bezpośrednim do Irlandii Północnej, innego niż towar z Unii lub innej części Zjednoczonego Królestwa, są należności celne mające zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie, niezależnie od ust. 3, chyba że istnieje ryzyko, że towar ten zostanie następnie przemieszczony do Unii, sam lub jako część innego towaru po przetworzeniu.
Nie pobiera się należności celnych od rezydentów Zjednoczonego Królestwa, którym przyznaje się stosowne zwolnienie, od mienia osobistego w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 ( 174 ) przywiezionego do Irlandii Północnej z innej części Zjednoczonego Królestwa.
Na użytek ust. 1 akapit pierwszy i drugi uznaje się, że istnieje ryzyko, iż towar przywieziony do Irlandii Północnej spoza Unii zostanie następnie przemieszczony do Unii, chyba że stwierdzono, że towar ten:
nie będzie poddawany komercyjnemu przetwarzaniu w Irlandii Północnej; oraz
spełnia kryteria ustanowione przez Wspólny Komitet zgodnie z akapitem czwartym niniejszego ustępu.
Na użytek niniejszego ustępu „przetwarzanie” oznacza wszelką modyfikację towarów, przekształcenie towarów w jakikolwiek sposób lub wszelkie poddawanie towarów czynnościom innym niż służące przechowywaniu ich w dobrym stanie lub dodaniu do nich lub umieszczeniu na nich znaków, etykiet, pieczęci lub wszelkiej innej dokumentacji w celu zapewnienia zgodności z określonymi wymogami.
Przed zakończeniem okresu przejściowego Wspólny Komitet w drodze decyzji określi warunki, na jakich uznaje się, że przetwarzanie nie jest objęte zakresem akapitu pierwszego lit. a), biorąc pod uwagę w szczególności charakter, zakres i wynik przetwarzania.
Przed zakończeniem okresu przejściowego Wspólny Komitet w drodze decyzji określi kryteria uznawania, że nie istnieje ryzyko, że towar przywieziony do Irlandii Północnej spoza Unii zostanie następnie przemieszczony do Unii. Wspólny Komitet bierze pod uwagę między innymi:
miejsce przeznaczenia i wykorzystanie towaru;
charakter i wartość towaru;
charakter przemieszczenia towaru; oraz
czynniki zachęcające do przemieszczania niezadeklarowanych towarów do Unii, w szczególności zachęty wynikające z ceł należnych na podstawie ust. 1.
Wspólny Komitet może w dowolnym czasie zmienić decyzje przyjęte na podstawie niniejszego ustępu.
Podejmując decyzję na podstawie niniejszego ustępu Wspólny Komitet uwzględnia szczególne okoliczności w Irlandii Północnej.
Z zastrzeżeniem art. 10 Zjednoczone Królestwo może w szczególności:
zwrócić należności celne nałożone na podstawie przepisów prawa Unii mających zastosowanie na mocy ust. 3 w odniesieniu do towarów przywiezionych do Irlandii Północnej;
określić okoliczności, w których przyznaje się zwolnienie z powstałego długu celnego w odniesieniu do towarów przywiezionych do Irlandii Północnej;
określić okoliczności, w których następuje zwrot należności celnych w odniesieniu do towarów, co do których można wykazać, że nie zostały wprowadzone do Unii; oraz
zrekompensować przedsiębiorstwom wpływ stosowania ust. 3.
Podejmując decyzje na podstawie art. 10, Komisja Europejska odpowiednio uwzględnia okoliczności istniejące w Irlandii Północnej.
Artykuł 6
Ochrona rynku wewnętrznego Zjednoczonego Królestwa
Artykuł 7
Przepisy techniczne, oceny, rejestracja, świadectwa, homologacje i zezwolenia
Akapit pierwszy nie ma zastosowania do rejestracji, świadectw, homologacji i zezwoleń wydanych lub przeprowadzonych przez właściwe organy Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do zakładów, instalacji i pomieszczeń w Irlandii Północnej, jeśli taka rejestracja, świadectwo, homologacja lub zezwolenie mogą wymagać inspekcji zakładu, instalacji lub pomieszczenia.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania do świadectw weterynaryjnych ani etykiet urzędowych materiału rozmnożeniowego roślin, które są wymagane przepisami prawa Unii mającymi zastosowanie na mocy niniejszego Protokołu.
Akapit pierwszy pozostaje bez uszczerbku dla ważności w Irlandii Północnej ocen, rejestracji, świadectw, homologacji i zezwoleń wydanych lub przeprowadzonych, na podstawie przepisów prawa Unii mających zastosowanie na mocy niniejszego Protokołu, przez właściwe organy Zjednoczonego Królestwa albo jednostki mające siedzibę w Zjednoczonym Królestwie. Wszelkie oznakowania zgodności, logo lub podobne elementy wymagane w przepisach prawa Unii mających zastosowanie na mocy niniejszego Protokołu, które są zamieszczane przez podmioty gospodarcze na podstawie oceny, rejestracji, świadectwa, homologacji lub zezwolenia wydanego przez właściwe organy Zjednoczonego Królestwa lub jednostki mające siedzibę w Zjednoczonym Królestwie muszą zawierać oznaczenie „UK(NI)”.
Zjednoczone Królestwo nie może wszczynać w odniesieniu do Irlandii Północnej procedur sprzeciwu, procedur ochronnych ani procedur arbitrażowych przewidzianych w przepisach prawa Unii mających zastosowanie na mocy niniejszego Protokołu, o ile takie procedury dotyczą przepisów technicznych, norm, ocen, rejestracji, świadectw, homologacji lub zezwoleń wydanych lub przeprowadzonych przez właściwe organy państw członkowskich lub jednostki mające siedzibę w państwach członkowskich.
Akapit pierwszy nie stanowi przeszkody dla przeprowadzenia testów i zwolnienia w Irlandii Północnej przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje partii produktów leczniczych wwiezionych do Irlandii Północnej lub wyprodukowanych na jej terytorium.
Artykuł 8
VAT i akcyza
Przepisy prawa Unii wymienione w załączniku 3 do niniejszego Protokołu dotyczące towarów mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej.
W odniesieniu do Irlandii Północnej organy Zjednoczonego Królestwa są odpowiedzialne za stosowanie i wdrażanie przepisów wymienionych w załączniku 3 do niniejszego Protokołu, w tym za pobór VAT i akcyzy. Zgodnie z warunkami określonymi w tych postanowieniach dochody wynikające z transakcji podlegających opodatkowaniu w Irlandii Północnej nie są przekazywane Unii.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego Zjednoczone Królestwo może w odniesieniu do dostaw towarów podlegających opodatkowaniu w Irlandii Północnej zastosować zwolnienia z podatku i obniżone stawki podatkowe mające zastosowanie w Irlandii zgodnie z przepisami wymienionymi w załączniku 3 do niniejszego Protokołu.
Wspólny Komitet regularnie omawia wdrażanie niniejszego artykułu, w tym w odniesieniu do obniżek i zwolnień przewidzianych w przepisach, o których mowa w akapicie pierwszym, oraz w razie potrzeby przyjmuje konieczne środki w celu ich właściwego stosowania.
Wspólny Komitet może dokonać przeglądu stosowania niniejszego artykułu, biorąc pod uwagę, że Irlandia Północna stanowi integralną część rynku wewnętrznego Zjednoczonego Królestwa, oraz może w razie potrzeby przyjąć właściwe środki.
Artykuł 9
Jednolity rynek energii elektrycznej
Przepisy prawa Unii regulujące hurtowe rynki energii elektrycznej wymienione w załączniku 4 do niniejszego Protokołu mają zastosowanie, na warunkach określonych w tym załączniku, do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej.
Artykuł 10
Pomoc państwa
Artykuł 11
Inne obszary współpracy Północ-Południe
Przy pełnym poszanowaniu prawa Unii Zjednoczone Królestwo i Irlandia mogą w dalszym ciągu dokonywać nowych ustaleń opartych na postanowieniach Porozumienia z 1998 r. w innych dziedzinach współpracy Północ‐Południe na wyspie Irlandii.
Artykuł 12
Wdrażanie, stosowanie, nadzór i egzekwowanie
Unia i Zjednoczone Królestwo wymieniają co miesiąc informacje na temat stosowania art. 5. ust. 1 i 2.
W sprawach wniesionych do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej na podstawie ust. 4:
Zjednoczone Królestwo może uczestniczyć w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej na tych samych zasadach co państwo członkowskie;
prawnicy uprawnieni do występowania przed sądami Zjednoczonego Królestwa mogą reprezentować lub wspierać stronę przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej w takim postępowaniu i są pod każdym względem traktowani tak samo jak uprawnieni do występowania przed sądami państw członkowskich prawnicy reprezentujący lub wspierający stronę przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Artykuł 13
Postanowienia wspólne
Niezależnie od wszelkich innych postanowień niniejszego Protokołu, wszelkie odniesienia do obszaru zdefiniowanego w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, zawarte w mających zastosowanie postanowieniach Umowy o wystąpieniu i niniejszego Protokołu oraz w przepisach prawa Unii mających na podstawie niniejszego Protokołu zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej, odczytuje się jako obejmujące część terytorium Zjednoczonego Królestwa, do której stosuje się rozporządzenie (UE) nr 952/2013 na mocy art. 5 ust. 3 niniejszego Protokołu.
Tytuły I i III części trzeciej i część szóstą Umowy o wystąpieniu stosuje się bez uszczerbku dla postanowień niniejszego Protokołu.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 i z zastrzeżeniem akapitu czwartego niniejszego ustępu akt Unii objęty niniejszym ustępem, który został zmieniony lub zastąpiony konkretnym aktem Unii (zwany dalej „konkretnym aktem Unii”), nie ma zastosowania w postaci zmienionej lub zastąpionej konkretnym ktem Unii po upływie dwóch tygodni od dnia, w którym Zjednoczone Królestwo powiadomiło Unię na piśmie za pośrednictwem Wspólnego Komitetu o zastosowaniu procedury określonej w jednostronnej deklaracji w sprawie udziału instytucji ustanowionych Porozumieniem z 1998 r., złożonej przez Zjednoczone Królestwo, stanowiącej załącznik I do decyzji Wspólnego Komitetu nr 1/2023 ( 176 ). Powiadomienie takie dokonywane jest w terminie dwóch miesięcy od publikacji konkretnego aktu Unii i zawiera ono szczegółowe wyjaśnienie oceny Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do warunków, o których mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, a także kroków proceduralnych podjętych w Zjednoczonym Królestwie przed powiadomieniem.
Jeżeli Unia uzna, że wyjaśnienie Zjednoczonego Królestwa jest niewystarczające w odniesieniu do okoliczności, o których mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu, może zwrócić się o dodatkowe wyjaśnienia w terminie dwóch tygodni od daty powiadomienia, a Zjednoczone Królestwo dostarcza te dodatkowe wyjaśnienia w terminie dwóch tygodni od daty złożenia takiego wniosku. W takim przypadku akt Unii objęty niniejszym ustępem nie ma zastosowania w postaci zmienionej lub zastąpionej konkretnym aktem Unii, począwszy od trzeciego dnia od dnia, w którym Zjednoczone Królestwo przedstawiło takie dodatkowe wyjaśnienia.
Zjednoczone Królestwo dokonuje powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, tylko wówczas, gdy:
treść lub zakres aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii znacznie różni się, w całości lub w części, od treści lub zakresu aktu Unii mającego zastosowanie przed jego zmianą lub zastąpieniem; oraz
stosowanie w Irlandii Północnej aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii lub jego odpowiedniej części, w zależności od przypadku, miałoby znaczący wpływ na codzienne życie społeczności w Irlandii Północnej w sposób, który może się utrzymywać.
W przypadku gdy warunki określone w lit. a) i b) są spełnione jedynie w odniesieniu do części aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii, powiadomienia dokonuje się tylko w odniesieniu do tej części, pod warunkiem że można ją oddzielić od pozostałych części aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii. Jeżeli części tej nie można rozdzielić, powiadomienia dokonuje się w odniesieniu do najmniejszego dającego się oddzielić elementu aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii zawierającym daną część.
W przypadku gdy powiadomienia dokonuje się w odniesieniu do części aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii, zgodnie ze zdaniem drugim poprzedniego akapitu, akt Unii w postaci zmienionej lub zastąpionej konkretnym aktem Unii nie ma zastosowania tylko w odniesieniu do tej części.
W przypadku gdy dokonano powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, ust. 4 ma zastosowanie do aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii; w przypadku dodania do niniejszego Protokołu aktu Unii zmienionego lub zastąpionego konkretnym aktem Unii jest to równoznaczne z dodaniem aktu Unii przed jego zmianą lub zastąpieniem.
Niniejszy ustęp obejmuje akty Unii, o których mowa w sekcji 1 tiret pierwsze i sekcji 7–47 załącznika 2 do niniejszego Protokołu oraz w jego art. 5 ust. 1 akapit trzeci.
Możliwie jak najszybciej po poinformowaniu Zjednoczonego Królestwa przez Unię w ramach Wspólnego Komitetu, Wspólny Komitet:
przyjmuje decyzję o dodaniu nowo przyjętego aktu do odpowiedniego załącznika do niniejszego Protokołu; albo
jeżeli nie można osiągnąć porozumienia w sprawie dodania nowo przyjętego aktu do odpowiedniego załącznika do niniejszego Protokołu, bada wszelkie dalsze możliwości utrzymania dobrego funkcjonowania niniejszego Protokołu i podejmuje w tym celu wszelkie konieczne decyzje.
Jeżeli Wspólny Komitet nie podejmie decyzji, o której mowa w akapicie drugim, w rozsądnym terminie, Unia jest uprawniona, po powiadomieniu Zjednoczonego Królestwa, do wprowadzenia odpowiednich środków zaradczych. Środki takie stają się skuteczne najwcześniej 6 miesięcy po poinformowaniu Zjednoczonego Królestwa przez Unię zgodnie z akapitem pierwszym, jednak takie środki w żadnym przypadku nie stają się skuteczne przed datą, w której nowo przyjęty akt prawny zostanie wdrożony w Unii.
Artykuł 14
Specjalny komitet
Komitet do spraw wdrożenia Protokołu w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej, ustanowiony na mocy art. 165 Umowy o wystąpieniu (zwany dalej „specjalnym komitetem”):
ułatwia wdrożenie i stosowanie niniejszego Protokołu;
bada wnioski dotyczące wdrożenia i stosowania niniejszego Protokołu przedstawione przez Radę Ministerialną Północ-Południe oraz organy odpowiedzialne za wdrażanie współpracy Północ-Południe utworzone na mocy Porozumienia z 1998 r.;
rozpatruje wszelkie kwestie mające znaczenie dla art. 2 niniejszego Protokołu, na które zwróciła uwagę Komisja ds. praw człowieka w Irlandii Północnej, Komisja ds. równości w Irlandii Północnej oraz Wspólny komitet przedstawicieli Komisji ds. praw człowieka w Irlandii Północnej i Irlandii;
omawia wszelkie kwestie podnoszone przez Unię lub Zjednoczone Królestwo, które mają znaczenie dla niniejszego Protokołu i rodzą trudności; oraz
przedstawia Wspólnemu Komitetowi zalecenia w sprawie funkcjonowania niniejszego Protokołu.
Artykuł 15
Wspólna konsultacyjna grupa robocza
W ramach grupy roboczej:
Unia i Zjednoczone Królestwo wymieniają, w odpowiednich terminach, informacje na temat planowanych, przygotowywanych i ostatecznych stosownych środków wykonawczych w odniesieniu do aktów Unii wymienionych w załącznikach do niniejszego Protokołu;
Unia informuje Zjednoczone Królestwo o planowanych aktach Unii objętych zakresem niniejszego Protokołu, w tym o aktach, które zmieniają lub zastępują akty Unii wymienione w załącznikach do niniejszego Protokołu;
Unia przekazuje Zjednoczonemu Królestwu wszelkie informacje, jakie uzna za istotne, aby umożliwić Zjednoczonemu Królestwu wywiązanie się w pełni z zobowiązań wynikających z Protokołu; oraz
Zjednoczone Królestwo przekazuje Unii wszystkie informacje, jakie państwa członkowskie są zobowiązane przekazywać sobie nawzajem lub instytucjom, organom lub jednostkom organizacyjnym Unii na podstawie aktów Unii wymienionych w załącznikach do niniejszego Protokołu.
Artykuł 16
Środki ochronne
Artykuł 17
Ochrona interesów finansowych
Unia i Zjednoczone Królestwo zwalczają nadużycia finansowe i wszelkie inne nielegalne działania naruszające interesy finansowe Unii lub interesy finansowe Zjednoczonego Królestwa.
Artykuł 18
Demokratyczna zgoda w Irlandii Północnej
Na użytek ust. 5 poparcie międzyspołecznościowe oznacza:
większość członków Zgromadzenia Ustawodawczego, obecnych i głosujących, obejmującą większość przedstawicieli unionistów i nacjonalistów, obecnych i głosujących; lub
ważoną większość (60 %) członków Zgromadzenia Ustawodawczego, obecnych i głosujących, obejmującą co najmniej 40 % przedstawicieli nacjonalistów i 40 % przedstawicieli unionistów, obecnych i głosujących.
Artykuł 19
Załączniki
Załączniki 1–7 stanowią integralną część niniejszego Protokołu.
ZAŁĄCZNIK 1
PRZEPISY PRAWA UNII, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2 UST. 1
ZAŁĄCZNIK 2
PRZEPISY PRAWA UNII, O KTÓRYCH MOWA W ART. 5 UST. 4
1. Ogólne aspekty celne ( 183 )
2. Ochrona interesów finansowych Unii
Na potrzeby stosowania aktów wymienionych w niniejszej sekcji właściwe pobieranie należności celnych przez Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej uznaje się za element ochrony interesów finansowych Unii.
3. Statystyki dotyczące handlu
4. Ogólne aspekty związane z handlem
5. Instrumenty ochrony handlu
Bez uszczerbku dla faktu, że unijne środki ochrony handlu mają zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej, odniesień do „państw członkowskich” lub „Unii” w rozporządzeniu (UE) 2016/1036, rozporządzeniu (UE) 2016/1037, rozporządzeniu (UE) 2015/478 i rozporządzeniu (UE) 2015/755 nie należy rozumieć jako obejmujące Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej. Ponadto importerzy, którzy uiścili unijne cła antydumpingowe lub wyrównawcze w odniesieniu do przywozu towarów, które przeszły odprawę celną w Irlandii Północnej, mogą zwracać się o zwrot takich ceł jedynie na podstawie, odpowiednio, art. 11 ust. 8 rozporządzenia (UE) 2016/1036 lub art. 21 rozporządzenia (UE) 2016/1037.
6. Rozporządzenia dotyczące dwustronnych środków ochronnych
Bez uszczerbku dla faktu, że unijne dwustronne środki ochronne mają zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej, odniesień do „państw członkowskich” lub „Unii” w rozporządzeniach wymienionych poniżej nie należy rozumieć jako obejmujących Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej.
7. Inne
8. Towary – przepisy ogólne
9. Pojazdy silnikowe, w tym ciągniki rolnicze lub leśne
▼M2 —————
10. Urządzenia do podnoszenia i mechanicznego przemieszczania
11. Urządzenie gazowe
12. Zbiorniki ciśnieniowe
13. Przyrządy pomiarowe
14. Wyroby budowlane, maszyny, koleje linowe, środki ochrony indywidualnej
15. Urządzenia elektryczne i radiowe
16. Tekstylia, obuwie
17. Kosmetyki, zabawki
18. Rekreacyjne jednostki pływające
19. Materiały wybuchowe i wyroby pirotechniczne
20. Produkty lecznicze
21. Wyroby medyczne
22. Substancje pochodzenia ludzkiego
23. Chemikalia i produkty powiązane
24. Pestycydy i produkty biobójcze
25. Odpady
26. Środowisko, sprawność energetyczna
27. Wyposażenie morskie
28. Transport kolejowy
29. Żywność – ogólne
30. Żywność – higiena
31. Żywność – składniki, śladowe ilości, pozostałości, normy handlowe
32. Materiały do kontaktu z żywnością
33. Żywność – inne
34. Pasze – produkty i higiena
35. Organizmy zmodyfikowane genetycznie (GMO)
36. Żywe zwierzęta, materiał biologiczny i produkty pochodzenia zwierzęcego
Odniesień do krajowych laboratoriów referencyjnych w aktach wymienionych w niniejszej sekcji nie należy rozumieć jako obejmujących laboratorium referencyjne w Zjednoczonym Królestwie. Nie uniemożliwia to krajowemu laboratoriom referencyjnemu mającemu siedzibę w państwie członkowskim pełnienia funkcji krajowego laboratorium referencyjnego w odniesieniu do Irlandii Północnej. Informacje i materiały wymieniane w tym celu między właściwymi organami Irlandii Północnej a krajowym laboratorium referencyjnym w państwie członkowskim nie podlegają dalszemu ujawnieniu przez krajowe laboratorium referencyjne bez uprzedniej zgody tych właściwych organów.
37. Zwalczanie chorób zwierząt, zwalczanie chorób odzwierzęcych
Odniesień do krajowych laboratoriów referencyjnych w aktach wymienionych w niniejszej sekcji nie należy rozumieć jako obejmujących laboratorium referencyjne w Zjednoczonym Królestwie. Nie uniemożliwia to krajowemu laboratoriom referencyjnemu mającemu siedzibę w państwie członkowskim pełnienia funkcji krajowego laboratorium referencyjnego w odniesieniu do Irlandii Północnej. Informacje i materiały wymieniane w tym celu między właściwymi organami Irlandii Północnej a krajowym laboratorium referencyjnym w państwie członkowskim nie podlegają dalszemu ujawnieniu przez krajowe laboratorium referencyjne bez uprzedniej zgody tych właściwych organów.
38. Identyfikacja zwierząt
39. Hodowla zwierząt
40. Dobrostan zwierząt
41. Zdrowie roślin
42. Materiał rozmnożeniowy roślin
43. Kontrole urzędowe, kontrole weterynaryjne
Odniesień do krajowych laboratoriów referencyjnych w aktach wymienionych w niniejszej sekcji nie należy rozumieć jako obejmujących laboratorium referencyjne w Zjednoczonym Królestwie. Nie uniemożliwia to krajowemu laboratoriom referencyjnemu mającemu siedzibę w państwie członkowskim pełnienia funkcji krajowego laboratorium referencyjnego w odniesieniu do Irlandii Północnej. Informacje i materiały wymieniane w tym celu między właściwymi organami Irlandii Północnej a krajowym laboratorium referencyjnym w państwie członkowskim nie podlegają dalszemu ujawnieniu przez krajowe laboratorium referencyjne bez uprzedniej zgody tych właściwych organów.
44. Przepisy sanitarne i fitosanitarne – inne
45. Własność intelektualna
46. Rybołówstwo i akwakultura
47. Inne
ZAŁĄCZNIK 3
PRZEPISY PRAWA UNII, O KTÓRYCH MOWA W ART. 8
1. Podatek od wartości dodanej ( 476 )
2. Akcyza
ZAŁĄCZNIK 4
PRZEPISY PRAWA UNII, O KTÓRYCH MOWA W ART. 9
Następujące akty mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej w zakresie, w jakim mają one zastosowanie do wytwarzania, przesyłu, dystrybucji i dostaw energii elektrycznej, handlu energią elektryczną w obrocie hurtowym lub transgranicznej wymiany energii elektrycznej.
Przepisy dotyczące rynków detalicznych i ochrony konsumentów nie mają zastosowania. Odniesienia do przepisu innego aktu prawnego Unii w aktach wymienionych w niniejszym załączniku nie oznaczają, że przepis ten ma zastosowanie, jeżeli nie ma on zastosowania na innej podstawie do Zjednoczonego Królestwa i w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do Irlandii Północnej, chyba że jest to przepis regulujący hurtowe rynki energii elektrycznej, który ma zastosowanie w Irlandii i jest konieczny do wspólnego funkcjonowania jednolitego hurtowego rynku energii elektrycznej w Irlandii i Irlandii Północnej.
ZAŁĄCZNIK 5
PRZEPISY PRAWA UNII O KTÓRYCH MOWA W ART. 10 UST. 1
1. Zasady pomocy państwa w TFUE ( 506 )
2. Akty odnoszące się do pojęcia pomocy
3. Rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych
3.1 Rozporządzenie upoważniające
3.2 Ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych
3.3 Rozporządzenia w sprawie sektorowych wyłączeń grupowych
3.4 Rozporządzenia w sprawie pomocy de minimis
4. Przepisy proceduralne
5. Zasady dotyczące zgodności
5.1 Ważne projekty stanowiące przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania.
5.2 Pomoc dla rolnictwa
5.3 Pomoc dla rybołówstwa i akwakultury
5.4 Pomoc regionalna
5.5 Pomoc na badania, rozwój i innowacje
5.6 Pomoc w formie kapitału wysokiego ryzyka
5.7 Pomoc na ratowanie i restrukturyzację przedsiębiorstw
5.8 Pomoc szkoleniowa
5.9 Pomoc w zakresie zatrudnienia
5.10 Przepisy tymczasowe w odpowiedzi na kryzys gospodarczy i finansowy
5.11 Ubezpieczenie kredytów eksportowych
5.12 Energia i Środowisko
5.12.1
5.12.2
5.12.3
5.13 Przemysł surowcowy i produkcja (stal)
5.14 Usługi pocztowe
5.15 Produkcja audiowizualna, emisja radiowa i telewizyjna oraz sieci szerokopasmowe
5.15.1
5.15.2
5.15.3
5.16 Transport i infrastruktura
5.17 Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym
6. Przejrzystość stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi
ZAŁĄCZNIK 6
PROCEDURY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 10 UST. 2
Wspólny Komitet określa początkowy maksymalnhy łączny roczny poziom wsparcia objętego wyłączeniem oraz początkowy minimalny odsetek, o których mowa w art. 10 ust. 2, uwzględniając najnowsze dostępne informacje. Przy określaniu początkowego maksymalnego łącznego rocznego poziomu wsparcia objętego wyłączeniem uwzględnia się strukturę przyszłego systemu wsparcia rolnictwa w Zjednoczonym Królestwie oraz roczną średnią wartość łącznej kwoty wydatków poniesionych w Irlandii Północnej w ramach wspólnej polityki rolnej realizowanej na podstawie bieżących WRF na lata 2014–2020. Przy określaniu początkowego minimalnego odsetka wsparcia uwzględnia się strukturę przyszłego systemu wsparcia rolnictwa w Zjednoczonym Królestwie oraz odsetek łącznych wydatków w ramach wspólnej polityki rolnej w Unii, który był zgodny z postanowieniami załącznika 2 do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa, zgodnie z notyfikacjami dotyczącymi przedmiotowego okresu.
Wspólny Komitet dostosowuje poziom wsparcia i odsetek, o których mowa w akapicie pierwszym, określone przy uwzględnieniu struktury systemu wsparcia rolnictwa w Zjednoczonym Królestwie, do wszelkich zmian łącznej kwoty wsparcia dostępnej w ramach wspólnej polityki rolnej w Unii realizowanej na podstawie każdych kolejnych wieloletnich ram finansowych.
Jeżeli Wspólny Komitet nie zdoła określić początkowego poziomu wsparcia oraz odsetka zgodnie z akapitem pierwszym lub nie zdoła określić poziomu wsparcia oraz odsetka zgodnie z akapitem drugim do dnia zakończenia okresu przejściowego lub w ciągu roku od wejścia w życie przyszłych wieloletnich ram finansowych, w zależności od sytuacji, zawiesza się stosowanie art. 10 ust. 2 do czasu określenia lub dostosowania przez Wspólny Komitet poziomu wsparcia i odsetka.
ZAŁĄCZNIK 7
PROCEDURY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 16 UST. 3
1. W przypadku gdy Unia lub Zjednoczone Królestwo rozważa wprowadzenie środków ochronnych na mocy art. 16 ust. 1 niniejszego Protokołu, niezwłocznie powiadamia o tym Unię lub Zjednoczone Królestwo, w zależności od sytuacji, za pośrednictwem Wspólnego Komitetu i przekazuje wszelkie odpowiednie informacje.
2. Unia i Zjednoczone Królestwo niezwłocznie rozpoczynają konsultacje w ramach Wspólnego Komitetu w celu osiągnięcia rozwiązania, które może być zaakceptowane przez obie Strony.
3. Unia lub Zjednoczone Królestwo, w zależności od sytuacji, nie może wprowadzić środków ochronnych przed upływem miesiąca od daty powiadomienia określonego w pkt 1, chyba że procedura konsultacji określona w pkt 2 została zakończona przed upływem tego terminu. Jeśli wyjątkowe okoliczności wymagające bezzwłocznego działania wykluczają wcześniejsze zbadanie sprawy, Unia lub Zjednoczone Królestwo, w zależności od sytuacji, może niezwłocznie zastosować środki ochronne absolutnie niezbędne do naprawy sytuacji.
4. Unia lub Zjednoczone Królestwo, w zależności od sytuacji, niezwłocznie powiadamia Wspólny Komitet o wprowadzonych środkach i przekazuje wszelkie odpowiednie informacje.
5. Wprowadzone środki ochronne podlegają konsultacjom we Wspólnym Komitecie co 3 miesiące począwszy od daty ich przyjęcia mającym na celu ich zniesienie przed datą przewidywanego wygaśnięcia lub ograniczenie zakresu ich stosowania. Unia lub Zjednoczone Królestwo, w zależności od sytuacji, mogą w dowolnym momencie zwrócić się do Wspólnego Komitetu o dokonanie przeglądu takich środków.
6. Pkt 1–5 stosuje się odpowiednio do środków równoważących, o których mowa w art. 16 ust. 2 niniejszego Protokołu.
PROTOKÓŁ DOTYCZĄCY STREF SUWERENNYCH ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ NA CYPRZE
Unia i Zjednoczone Królestwo,
PRZYPOMINAJĄC, że Wspólna Deklaracja w sprawie stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze dołączona do Aktu Końcowego Traktatu dotyczącego przystąpienia Zjednoczonego Królestwa do Wspólnot Europejskich stanowi, iż uzgodnienia mające zastosowanie do stosunków między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a strefami suwerennymi zostaną określone w ramach ewentualnej umowy między Wspólnotą a Republiką Cypryjską,
POTWIERDZAJĄC, że uzgodnienia mające zastosowanie do stosunków między Unią a strefami suwerennymi po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii powinny być nadal określane w ramach członkostwa Republiki Cypryjskiej w Unii,
UWZGLĘDNIAJĄC postanowienia dotyczące stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa w Akrotiri i Dhekelii (zwanych dalej „strefami suwerennymi”) zawarte w Traktacie dotyczącym ustanowienia Republiki Cypryjskiej i powiązanych wymianach not z dnia 16 sierpnia 1960 r. (zwanym dalej „Traktatem o ustanowieniu”),
POTWIERDZAJĄC, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii nie powinno wpłynąć na prawa i obowiązki Republiki Cypryjskiej wynikające z prawa Unii ani na prawa i obowiązki stron Traktatu o ustanowieniu,
PRZYPOMINAJĄC, że od dnia przystąpienia Republiki Cypryjskiej do Unii prawo Unii stosuje się do stref suwerennych tylko w zakresie niezbędnym do zapewnienia wdrożenia uzgodnień określonych w Protokole nr 3 w sprawie stref suwerennych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na Cyprze, dołączonym do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz zmian do Traktatów założycielskich Unii Europejskiej (zwanym dalej „Protokołem nr 3”),
ZWRACAJĄC UWAGĘ, że Wymiana Not z dnia 16 sierpnia 1960 r. między Rządem Zjednoczonego Królestwa i Rządem Republiki Cypryjskiej dotycząca administracji stref suwerennych i dołączona do niej Deklaracja Rządu Zjednoczonego Królestwa stanowi, iż jednym z głównych celów, które mają zostać osiągnięte, jest ochrona interesów osób zamieszkałych lub pracujących w strefach suwerennych i wobec tego osoby te powinny w najszerszym możliwym zakresie być traktowane tak samo jak osoby zamieszkałe lub pracujące w Republice Cypryjskiej,
BIORĄC POD UWAGĘ, że Zjednoczone Królestwo zobowiązało się utrzymać stosowanie uzgodnień wypracowanych na podstawie Traktatu o ustanowieniu, zgodnie z którymi władze Republiki Cypryjskiej zarządzają dużą liczbą usług o charakterze publicznym w strefach suwerennych, w tym w dziedzinie rolnictwa, ceł i podatków,
MAJĄC NA UWADZE, że strefy suwerenne powinny pozostać częścią obszaru celnego Unii po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii,
BIORĄC POD UWAGĘ postanowienia Traktatu o ustanowieniu dotyczące uzgodnień celnych między strefami suwerennymi i Republiką Cypryjską, a w szczególności postanowienia części I załącznika F do tego traktatu,
BIORĄC POD UWAGĘ, że Zjednoczone Królestwo zobowiązało się nie ustanawiać punktów celnych ani innych barier granicznych między strefami suwerennymi a Republiką Cypryjską oraz nie tworzyć handlowych lub cywilnych portów morskich ani lotniczych,
PRAGNĄC dokonać odpowiednich uzgodnień w celu osiągnięcia celów uzgodnień zawartych w Protokole nr 3 po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii,
UWZGLĘDNIAJĄC, że uzgodnienia zawarte w niniejszym Protokole powinny zapewniać właściwe wdrożenie i egzekwowanie odpowiednich przepisów prawa Unii w odniesieniu do stref suwerennych po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii,
UWZGLĘDNIAJĄC, że należy wypracować odpowiednie uzgodnienia w odniesieniu do ulg i zwolnień z ceł i podatków, które mogą nadal przysługiwać siłom zbrojnym Zjednoczonego Królestwa i powiązanemu personelowi po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii,
UZNAJĄC, że konieczne jest wypracowanie szczególnych uzgodnień dotyczących kontroli towarów i osób przekraczających granice zewnętrzne stref suwerennych, jak również określenie warunków stosowania odpowiednich przepisów prawa Unii do linii między obszarami, na których rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje efektywnej kontroli, i strefą suwerenną w Dhekelii, co obecnie ma swoje oparcie w Protokole nr 10 w sprawie Cypru załączonego do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz zmian do Traktatów założycielskich Unii Europejskiej (zwanym dalej „Protokołem nr 10”),
UZNAJĄC, że współpraca między Republiką Cypryjską i Zjednoczonym Królestwem jest konieczna w celu zapewnienia skutecznego wdrożenia uzgodnień zawartych w niniejszym Protokole,
UWZGLĘDNIAJĄC, że na podstawie uzgodnień zawartych w niniejszym Protokole prawo Unii będzie miało zastosowanie do stref suwerennych w niektórych obszarach polityki Unii po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii,
UZNAJĄC szczególne uzgodnienia dotyczące osób mieszkających i pracujących w strefach suwerennych, których podstawą są Traktat o ustanowieniu i deklaracja z 1960 r., oraz cel spójnego stosowania odpowiednich przepisów prawa Unii zarówno w Republice Cypryjskiej, jak i w strefach suwerennych w celu wsparcia tych ustaleń,
BIORĄC POD UWAGĘ w tym względzie, że w drodze niniejszego Protokołu Zjednoczone Królestwo powierza Republice Cypryjskiej, jako państwu członkowskiemu Unii, odpowiedzialność za wdrożenie i wykonanie przepisów prawa Unii w strefach suwerennych, zgodnie z niniejszym Protokołem,
PRZYPOMINAJĄC, że Republika Cypryjska jest odpowiedzialna za wdrożenie i egzekwowanie prawa Unii w odniesieniu do towarów przeznaczonych dla stref suwerennych lub z nich pochodzących, wwożonych lub wywożonych przez port lotniczy lub morski na terenie Republiki Cypryjskiej.
PODKREŚLAJĄC, że uzgodnienia zawarte w niniejszym Protokole pozostają bez uszczerbku dla art. 1 i 2 Traktatu o ustanowieniu oraz dla stanowisk Republiki Cypryjskiej i Zjednoczonego Królestwa dotyczących tego traktatu,
UWZGLĘDNIAJĄC, że jedynym celem uzgodnień zawartych w niniejszym Protokole powinno być uregulowanie szczególnej sytuacji stref suwerennych i że nie powinny one mieć zastosowania do żadnych innych terytoriów ani stanowić precedensu,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które załącza się do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „Umową o wystąpieniu”):
Artykuł 1
Postanowienia ogólne
Artykuł 2
Obszar celny Unii
W drodze odstępstwa od ust. 3 i 4 oraz wyłącznie w celu wsparcia działania stref suwerennych jako baz wojskowych, uwzględniając Traktat o ustanowieniu, zastosowanie mają następujące postanowienia:
następujące towary można wwozić na wyspę Cypr lub wywozić z niej przez port lotniczy lub morski w strefach suwerennych, z zastrzeżeniem dokonania przez organy Republiki Cypryjskiej wszystkich formalności celnych, kontroli celnych i poboru ceł w związku z tymi towarami:
towary wwożone lub wywożone do celów urzędowych lub wojskowych;
towary wwożone lub wywożone w bagażu osobistym i wyłącznie na użytek osobisty przez personel Zjednoczonego Królestwa lub w jego imieniu oraz przez inne osoby podróżujące służbowo lub w sprawach związanych z obroną;
paczki wysyłane lub otrzymywane przez personel Zjednoczonego Królestwa lub osoby pozostające na utrzymaniu członków personelu i przewożone przez pocztę brytyjskich sił zbrojnych można wwozić na wyspę Cypr lub wywozić z niej przez port lotniczy lub morski w strefach suwerennych pod następującymi warunkami:
paczki przychodzące, adresowane do personelu Zjednoczonego Królestwa lub osób pozostających na utrzymaniu członków personelu, przewozi się w zaplombowanym pojemniku, a po przybyciu przekazuje do urzędu celnego Republiki Cypryjskiej w celu umożliwienia organom Republiki Cypryjskiej przeprowadzenia formalności celnych, kontroli celnych i poboru ceł przywozowych należnych za te towary;
paczki wychodzące, wysyłane przez personel Zjednoczonego Królestwa lub osoby pozostające na utrzymaniu członków personelu, podlegają kontroli celnej przeprowadzanej przez organy stref suwerennych.
Na użytek niniejszego ustępu „personel Zjednoczonego Królestwa lub osoby pozostające na utrzymaniu członków personelu” oznacza osoby określone w pkt 1 części I załącznika B do Traktatu o ustanowieniu.
Zjednoczone Królestwo udostępnia Republice Cypryjskiej odpowiednie informacje w celu ścisłej współpracy na rzecz zapobiegania unikaniu opłat celnych i podatków, w tym przemytu.
Bez uszczerbku dla art. 6 niniejszego Protokołu Zjednoczone Królestwo odpowiada za wdrożenie i egzekwowanie rozporządzenia (WE) nr 866/2004 w odniesieniu do stref suwerennych zgodnie z przepisami tego rozporządzenia. Zjednoczone Królestwo występuje do organów Republiki Cypryjskiej o przeprowadzanie wszelkich koniecznych kontroli weterynaryjnych i fitosanitarnych oraz kontroli bezpieczeństwa żywności wymaganych na mocy tego rozporządzenia.
Zjednoczone Królestwo odpowiada również za wydawanie wszelkich zezwoleń, upoważnień i certyfikatów, jakie mogą być wymagane w odniesieniu do towarów objętych ust. 1 sekcji 5 załącznika F do Traktatu o ustanowieniu.
Artykuł 3
Podatki
Artykuł 4
Zwolnienie z należności celnych
Artykuł 5
Zabezpieczenie społeczne
W celu utrzymania ochrony praw osób zamieszkałych lub zatrudnionych na terenie stref suwerennych Zjednoczone Królestwo i Republika Cypryjska dokonują, w stosownych przypadkach, dalszych uzgodnień, aby zapewnić właściwe wdrożenie art. 4 Protokołu nr 3 po zakończeniu okresu przejściowego.
Artykuł 6
Rolnictwo, rybołówstwo oraz regulacje weterynaryjne i fitosanitarne
Postanowienia prawa Unii dotyczące rolnictwa i rybołówstwa w tytule III części trzeciej TFUE oraz akty przyjęte na podstawie tych postanowień, a także przepisy weterynaryjne i fitosanitarne przyjęte w szczególności na podstawie art. 168 ust. 4 lit. b) TFUE mają zastosowanie do i na terenie stref suwerennych.
Republika Cypryjska odpowiada za wdrożenie i egzekwowanie na terenie stref suwerennych przepisów prawa Unii, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 7
Kontrola osób przekraczających granice zewnętrzne stref suwerennych
Obywatele państw trzecich i obywatele Zjednoczonego Królestwa mogą przekraczać zewnętrzne granice stref suwerennych wyłącznie jeśli spełniają następujące warunki:
posiadają ważny dokument podróży;
jeżeli jest to wymagane, posiadają ważną wizę do Republiki Cypryjskiej;
zajmują się działalnością związaną z obronnością lub są członkami rodziny osoby zajmującej się taką działalnością; oraz
nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego.
Warunek określony w lit. c) nie ma zastosowania do obywateli Zjednoczonego Królestwa przekraczających granicę, o której mowa w ust. 6.
Zjednoczone Królestwo może odstąpić od warunków, o których mowa w akapicie pierwszym, wyłącznie ze względów humanitarnych, ze względu na interes narodowy lub w celu wywiązania się ze swoich zobowiązań międzynarodowych.
Członkowie sił zbrojnych, personel cywilny oraz osoby pozostające na utrzymaniu, w rozumieniu załącznika C do Traktatu o ustanowieniu, traktowani są jako osoby, które nie mają obowiązku uzyskania wizy do Republiki Cypryjskiej.
Republika Cypryjska kontynuuje współpracę ze Zjednoczonym Królestwem celem wypracowania praktycznych zasad i środków przestrzegania praw i zabezpieczenia potrzeb osób ubiegających się o azyl i nielegalnych migrantów w strefach suwerennych, z uwzględnieniem kwestii humanitarnych i zgodnie z właściwym ustawodawstwem administracji stref suwerennych.
Artykuł 8
Współpraca
Republika Cypryjska i Zjednoczone Królestwo współpracują, aby zapewnić skuteczne wdrożenie niniejszego Protokołu, w szczególności w celu zwalczania nadużyć finansowych i wszelkich innych nielegalnych działań mających wpływ na interesy finansowe Unii lub Zjednoczonego Królestwa. Republika Cypryjska i Zjednoczone Królestwo mogą wypracować dalsze uzgodnienia dotyczące wdrożenia dowolnych postanowień niniejszego Protokołu. Republika Cypryjska informuje Komisję Europejską o takich uzgodnieniach przed ich wejściem w życie.
Artykuł 9
Specjalny komitet
Specjalny komitet do spraw wdrożenia Protokołu dotyczącego stref suwerennych na Cyprze, ustanowiony na mocy art. 165 Umowy o wystąpieniu (zwany dalej „specjalnym komitetem”):
ułatwia wdrożenie i stosowanie niniejszego Protokołu;
omawia wszelkie kwestie podnoszone przez Unię lub Zjednoczone Królestwo, które mają związek z niniejszym Protokołem i rodzą trudności; oraz
przedstawia Wspólnemu Komitetowi zalecenia dotyczące funkcjonowania niniejszego Protokołu, w szczególności dotyczące wniosków w sprawie zmian odniesień do prawa Unii w niniejszym Protokole.
Artykuł 10
Wspólny Komitet
Artykuł 11
Stosowanie art. 6 Protokołu nr 3 okresie przejściowym
Niezależnie od art. 127 ust. 1 Umowy o wystąpieniu, wszelkie środki przyjęte w okresie przejściowym na mocy art. 6 Protokołu nr 3 nie mają zastosowania do i na terenie stref suwerennych.
Artykuł 12
Nadzór i egzekwowanie
Artykuł 13
Odpowiedzialność za wdrożenie
PROTOKÓŁ W SPRAWIE GIBRALTARU
Unia i Zjednoczone Królestwo,
PRZYPOMINAJĄC, że Zjednoczone Królestwo odpowiada za stosunki zewnętrzne Gibraltaru i że prawo Unii ma zastosowanie do Gibraltaru w zakresie przewidzianym w Akcie przystąpienia z 1972 r. na podstawie art. 355 ust. 3 TFUE,
PRZYPOMINAJĄC, że niniejszy Protokół ma zostać wdrożony zgodnie z porządkami konstytucyjnymi Królestwa Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa,
PRZYPOMINAJĄC, że zgodnie z art. 50 TUE, w związku z art. 106a Traktatu Euratom, oraz z zastrzeżeniem uzgodnień zawartych w niniejszej Umowie o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (zwanej dalej „Umową o wystąpieniu”) z dniem wejścia w życie Umowy o wystąpieniu całość prawa Unii Europejskiej i Euratomu przestanie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, a tym samym do Gibraltaru,
UWZGLĘDNIAJĄC, że konieczne jest zapewnienie uporządkowanego wystąpienia z Unii w odniesieniu do Gibraltaru,
PODKREŚLAJĄC, że uporządkowane wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii w odniesieniu do Gibraltaru oznacza, że odpowiednio uwzględnia się wszelkie ewentualne negatywne skutki dla bliskich stosunków społeczno-gospodarczych między Gibraltarem i otaczającym go obszarem, zwłaszcza terytorium gmin, które tworzą związek gminny Mancomunidad de Municipios del Campo de Gibraltar w Królestwie Hiszpanii,
UWZGLĘDNIAJĄC zobowiązanie Zjednoczonego Królestwa wobec Gibraltaru do rozwiązania w satysfakcjonujący sposób kwestii wypłaty świadczeń do dnia 31 grudnia 2020 r.,
DĄŻĄC do dalszego wspierania zrównoważonego rozwoju społeczno-gospodarczego na tym obszarze, zwłaszcza pod względem warunków pracy, oraz do dalszego zapewniania najwyższego poziomu ochrony środowiska zgodnie z prawem Unii, a także do dalszej poprawy bezpieczeństwa mieszkańców tego obszaru, szczególnie dzięki współpracy policji i organów celnych,
UZNAJĄC korzyści dla rozwoju gospodarczego tego obszaru wynikające ze swobodnego przepływu osób zgodnie z prawem Unii, który będzie miał w dalszym ciągu zastosowanie w okresie przejściowym,
POTWIERDZAJĄC zwłaszcza dążenie do ochrony zdrowia publicznego oraz zwracając uwagę na konieczność zwalczania poważnych skutków zdrowotnych, społecznych i gospodarczych palenia tytoniu,
PODKREŚLAJĄC ponadto konieczność walki z oszustwami i przemytem oraz potrzebę ochrony interesów finansowych wszystkich zainteresowanych stron,
PODKREŚLAJĄC, że niniejszy Protokół pozostaje bez uszczerbku dla stanowisk prawnych Królestwa Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa w sprawie suwerenności i jurysdykcji,
UWZGLĘDNIAJĄC protokoły ustaleń zawarte między Królestwem Hiszpanii i Zjednoczonym Królestwem w dniu 29 listopada 2018 r. w sprawie praw obywatelskich, wyrobów tytoniowych i innych produktów, współpracy w zakresie ochrony środowiska oraz współpracy policji i organów celnych, a także porozumienie osiągnięte w dniu 29 listopada 2018 r. dotyczące zawarcia umowy w sprawie opodatkowania i ochrony interesów finansowych,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które załącza się do Umowy o wystąpieniu:
Artykuł 1
Prawa obywatelskie
Artykuł 2
Prawo lotnicze
Prawo Unii dotyczące transportu lotniczego, które nie miało zastosowania do portu lotniczego na Gibraltarze przed datą wejścia w życie Umowy o wystąpieniu, zacznie mieć zastosowanie do portu lotniczego na Gibraltarze dopiero od daty określonej przez Wspólny Komitet. Po powiadomieniu przez Zjednoczone Królestwo i Hiszpanię, że osiągnęły one zadowalające porozumienie w sprawie korzystania z portu lotniczego na Gibraltarze, Wspólny Komitet przyjmie decyzję w tej sprawie.
Artykuł 3
Sprawy fiskalne i ochrona interesów finansowych
Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego Zjednoczone Królestwo zapewnia, aby system identyfikowalności i środków ochrony dotyczący wyrób tytoniowych, który spełnia wymogi i normy określone w prawie Unii, wszedł w życie na Gibraltarze do dnia 30 czerwca 2020 r. Taki system zapewnia wzajemny dostęp do informacji dotyczących identyfikowalności wyrobów tytoniowych w Hiszpanii i na Gibraltarze.
Artykuł 4
Ochrona środowiska i rybołówstwo
Hiszpania i Zjednoczone Królestwo powołają komitet koordynacyjny jako forum służące regularnym dyskusjom między właściwymi organami na temat kwestii dotyczących w szczególności gospodarowania odpadami, jakości powietrza, badań naukowych i rybołówstwa. Komitet koordynacyjny zaprasza Unię do udziału w swoich posiedzeniach. Komitet koordynacyjny składa specjalnemu komitetowi regularne sprawozdania.
Artykuł 5
Współpraca policji i organów celnych
Hiszpania i Zjednoczone Królestwo powołają komitet koordynacyjny jako forum służące monitorowaniu wszelkich kwestii związanych ze współpracą policji i organów celnych oraz koordynacji działań między właściwymi organami. Komitet koordynacyjny zaprasza Unię do udziału w swoich posiedzeniach. Komitet koordynacyjny składa specjalnemu komitetowi regularne sprawozdania.
Artykuł 6
Zadania specjalnego komitetu
Specjalny komitet:
ułatwia wdrożenie i stosowanie niniejszego Protokołu;
omawia wszelkie kwestie podnoszone przez Unię lub Zjednoczone Królestwo, które mają związek z niniejszym Protokołem i rodzą trudności;
analizuje sprawozdania komitetów koordynacyjnych, o których mowa w niniejszym Protokole; oraz
wydaje Wspólnemu Komitetowi zalecenia w sprawie funkcjonowania niniejszego Protokołu.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
KOORDYNACJA ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
CZĘŚĆ I
DECYZJE I ZALECENIA KOMISJI ADMINISTRACYJNEJ
Mające zastosowanie ustawodawstwo (seria A):
Elektroniczna wymiana danych (seria E):
Świadczenia rodzinne (seria F):
Kwestie przekrojowe (seria H):
Świadczenia emerytalne (seria P):
Odzyskiwanie wierzytelności (seria R):
Ubezpieczenia zdrowotne (seria S):
Świadczenia z tytułu bezrobocia (seria U):
CZĘŚĆ II
AKTY STANOWIĄCE PRZEDMIOT ODNIESIENIA
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, ( 600 ) zmienione przez:
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( 609 ), zmienione przez:
CZĘŚĆ III
DOSTOSOWANIA ROZPORZĄDZENIA (WE) nr 883/2004 I ROZPORZĄDZENIA (WE) nr 987/2009
Na użytek niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia (WE) nr 883/2004 dostosowuje się w następujący sposób:
w załączniku II dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–NIEMCY
Artykuł 7 ust. 5 i 6 konwencji z dnia 20 kwietnia 1960 r. o zabezpieczeniu społecznym (ustawodawstwo właściwe dla osób cywilnych pracujących w siłach zbrojnych).
Artykuł 5 ust. 5 i 6 konwencji z dnia 20 kwietnia 1960 r. o ubezpieczeniu na wypadek bezrobocia (ustawodawstwo właściwe dla osób cywilnych pracujących w siłach zbrojnych).
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–IRLANDIA
Artykuł 19 ust. 2 umowy z dnia 14 grudnia 2004 r. o zabezpieczeniu społecznym (dotyczący przenoszenia i zaliczania niektórych świadczeń z tytułu niepełnosprawności).”;
w załączniku III dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO”;
w załączniku VI dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
Zasiłek dochodowy dla osób niepracujących (ESA)
W przypadku przyznania przed dniem 1 kwietnia 2016 r. ESA jest pieniężnym świadczeniem z tytułu choroby na pierwsze 91 dni (etap oceny). Od 92 dnia ESA (etap główny) staje się świadczeniem z tytułu inwalidztwa;
w przypadku przyznania w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2016 r. ESA jest pieniężnym świadczeniem z tytułu choroby na pierwsze 365 dni (etap oceny). Od 366 dnia ESA (grupa dotycząca wsparcia) staje się świadczeniem z tytułu inwalidztwa.
Ustawodawstwo Wielkiej Brytanii: część 1 ustawy o reformie systemu opieki społecznej z 2007 r.
Ustawodawstwo Irlandii Północnej: część 1 ustawy o reformie systemu opieki społecznej (Irlandia Północna) z 2007 r.”;
w załączniku VIII część 1 dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
Wszystkie wnioski o przyznanie emerytur, emerytur państwowych zgodnie z częścią 1 ustawy o emeryturach i rentach z 2014 r., rent wdowich i świadczeń sierocych, z wyjątkiem tych, w odniesieniu do których w roku podatkowym rozpoczynającym się dnia 6 kwietnia 1975 r. lub później:
zainteresowany spełnił okresy ubezpieczenia, zatrudnienia lub zamieszkania na podstawie ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa i innego państwa członkowskiego; oraz jeden (lub więcej) rok podatkowy nie był uważany za rok kwalifikujący w rozumieniu ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa;
okresy ubezpieczenia spełnione na mocy ustawodawstwa obowiązującego w Zjednoczonym Królestwie w odniesieniu do okresów sprzed 5 lipca 1948 r. byłyby brane pod uwagę na użytek art. 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia poprzez zastosowanie okresów ubezpieczenia, zatrudnienia lub zamieszkania na podstawie ustawodawstwa innego państwa członkowskiego.
Wszystkie wnioski o przyznanie dodatkowej emerytury lub renty zgodnie z ustawą o składkach na zabezpieczenie społeczne i świadczeniach z tego zabezpieczenia z 1992 r., sekcja 44, oraz ustawy o składkach na zabezpieczenie społeczne i świadczeniach z tego zabezpieczenia (Irlandia Północna) z 1992 r., sekcja 44.”;
w załączniku VIII część 2 dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
Stopniowane świadczenia emerytalne wypłacane zgodnie z ustawą o powszechnym ubezpieczeniu z 1965 r., sekcja 36 i 37 oraz ustawy o powszechnym ubezpieczeniu (Irlandia Północna) z 1966 r., sekcja 35 i 36.”;
w załączniku X dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
Państwowy kredyt emerytalno-rentowy (ustawa z 2002 r. o państwowym kredycie emerytalno-rentowym i ustawa z 2002 r. o państwowym kredycie emerytalno-rentowym (Irlandia Północna));
Zasiłki dla osób poszukujących pracy uzależnione od wysokości dochodu (ustawa z 1995 r. o osobach poszukujących pracy i rozporządzenie z 1995 r. o osobach poszukujących pracy (Irlandia Północna));
Zasiłek dla osób niepełnosprawnych – część dotycząca przemieszczania się (ustawa z 1992 r. o składkach na zabezpieczenie społeczne i świadczeniach z tego zabezpieczenia oraz ustawa z 1992 r. o składkach na zabezpieczenie społeczne i świadczeniach z tego zabezpieczenia (Irlandia Północna));
Uzależniony od wysokości dochodu zasiłek dochodowy dla osób niepracujących (ustawa o reformie systemu opieki społecznej z 2007 r. i ustawa o reformie systemu opieki społecznej dla Irlandii Północnej z 2007 r.).”;
w załączniku XI dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO
1. W przypadku gdy zgodnie z ustawodawstwem Zjednoczonego Królestwa zainteresowany może mieć prawo do emerytury, jeżeli:
składki byłego współmałżonka są uwzględnione tak, jakby stanowiły własne składki zainteresowanego; lub
obecny lub były współmałżonek zainteresowanego spełnił odpowiednie warunki dotyczące składek, to – o ile w obu przypadkach obecny lub były współmałżonek wykonuje(-ywał) pracę lub prowadził działalność na własny rachunek oraz podlegał ustawodawstwu co najmniej dwóch państw członkowskich – do określenia praw przysługujących w ramach ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa stosuje się przepisy rozdziału 5 tytuł III niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku zawarte we wspomnianym rozdziale 5 odniesienia do »okresów ubezpieczenia« traktuje się jako odniesienia do okresów ubezpieczenia ukończonych przez:
obecnego lub byłego współmałżonka, jeżeli roszczenie zgłasza:
byłego małżonka, jeżeli wniosek składa:
2. Do celów stosowania art. 6 niniejszego rozporządzenia do przepisów regulujących uprawnienia do dodatku pielęgnacyjnego, zasiłku z tytułu opieki i zasiłku dla osoby niepełnosprawnej, okres zatrudnienia, pracy na własny rachunek lub zamieszkania, ukończony na terytorium państwa członkowskiego innego niż Zjednoczone Królestwo, jest uwzględniany w stopniu niezbędnym do spełnienia warunków dotyczących wymaganych okresów obecności w Zjednoczonym Królestwie, przed dniem, w którym po raz pierwszy zaistniało uprawnienie do danego świadczenia.
3. Do celów art. 7 niniejszego rozporządzenia w przypadku świadczeń pieniężnych z tytułu inwalidztwa, emerytur lub rent, rent z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej oraz świadczeń z tytułu śmierci każdy beneficjent na mocy ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa, który przebywa na terytorium innego państwa członkowskiego, jest uznawany podczas tego pobytu za przebywającego na terytorium tego innego państwa członkowskiego.
4. W przypadku gdy zastosowanie ma art. 46 niniejszego rozporządzenia, a w czasie, gdy zainteresowany podlega ustawodawstwu innego państwa członkowskiego, wystąpi u niego niezdolność do pracy prowadząca do inwalidztwa, to na użytek sekcji 30A ust. 5 ustawy z 1992 r. o składkach na zabezpieczenie społeczne i świadczeniach z tego zabezpieczenia Zjednoczone Królestwo uwzględnia wszystkie okresy, w których ze względu na wspomnianą niezdolność do pracy zainteresowany otrzymał:
świadczenia pieniężne z tytułu choroby lub zastępujące je wynagrodzenie; lub
świadczenia w rozumieniu tytuł III rozdział 4 i 5 niniejszego rozporządzenia przyznane na podstawie ustawodawstwa innego państwa członkowskiego ze względu na inwalidztwo wynikające z niezdolności do pracy – tak jakby były one okresami, w których wypłacano świadczenie z tytułu krótkoterminowej niezdolności do pracy zgodnie z sekcją 30A ust. 1–4 ustawy z 1992 r. o składkach na zabezpieczenie społeczne i świadczeniach z tego zabezpieczenia.
Stosując niniejszy przepis, uwzględnia się jedynie te okresy, w których zainteresowany był niezdolny do pracy w rozumieniu ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa.
5.
Do celów ustalenia współczynnika zarobków pozwalającego określić prawo do świadczeń na podstawie ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa za każdy tydzień pracy, który był przepracowany na podstawie ustawodawstwa innego państwa członkowskiego i który rozpoczął się w odnośnym roku podatkowym w rozumieniu ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa, uznaje się, że zainteresowany płacił składki jako pracownik lub ma zarobki, za które opłacono składki, a podstawa tych składek była równa dwóm trzecim górnego limitu zarobków w danym roku.
Do celów art. 52 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy:
w jakimkolwiek roku podatkowym rozpoczynającym się z dniem 6 kwietnia 1975 r. lub później osoba wykonująca pracę najemną ukończyła okresy ubezpieczenia, zatrudnienia lub zamieszkania wyłącznie w państwie członkowskim innym niż Zjednoczone Królestwo, a w świetle stosowania pkt 5 ust. 1 dany rok stanowi rok kwalifikujący się w rozumieniu ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa na użytek art. 52 ust. 1 lit. b) ppkt (i) niniejszego rozporządzenia, to uznaje się, że osoba ta była ubezpieczona przez 52 tygodnie tego roku w tym innym państwie członkowskim;
jakikolwiek rok podatkowy rozpoczynający się z dniem 6 kwietnia 1975 r. lub później nie stanowi roku kwalifikującego się w rozumieniu ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa na użytek art. 52 ust. 1 lit. b) ppkt (i) niniejszego rozporządzenia, to wszystkie okresy ubezpieczenia, zatrudnienia lub zamieszkania ukończone w tym roku pomija się.
Do celów przeliczenia współczynnika zarobków na okresy ubezpieczenia, współczynnik zarobków uzyskany w odnośnym roku podatkowym w rozumieniu ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa, dzieli się przez dolny limit zarobków w danym roku. Wynik jest przedstawiany jako liczba całkowita, z pominięciem części ułamkowych. Uznaje się, że tak uzyskana liczba przedstawia liczbę pełnych tygodni ubezpieczenia ukończonych na podstawie ustawodawstwa Zjednoczonego Królestwa w danym roku, ale liczba ta nie może przekraczać liczby tygodni, w których zainteresowany podlegał temu ustawodawstwu w danym roku.”.
Na użytek niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia (WE) nr 987/2009 dostosowuje się w następujący sposób:
w załączniku 1 dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–BELGIA
Wymiana listów z dnia 4 maja i 14 czerwca 1976 r. w sprawie art. 105 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 (odstąpienie od zwrotu kosztów kontroli administracyjnych i badań lekarskich)
Wymiana listów z dnia 18 stycznia i 14 marca 1977 r. w sprawie art. 36 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (porozumienie co do zwrotu lub rezygnacji ze zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na podstawie tytułu III rozdział 1 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71) zmieniona wymianą listów z dnia 4 maja i 23 lipca 1982 r. (porozumienie co do zwrotu kosztów poniesionych w związku z art. 22 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 1408/71)
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–DANIA
Wymiana listów z dnia 30 marca i 19 kwietnia 1977 r., zmieniona wymianą listów z dnia 8 listopada 1989 r. i z dnia 10 stycznia 1990 r., w sprawie umowy dotyczącej rezygnacji ze zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych, kontroli administracyjnych i badań lekarskich
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–ESTONIA
Umowa podpisana w dniu 29 marca 2006 r. między właściwymi władzami Republiki Estonii i Zjednoczonego Królestwa dotycząca art. 36 ust. 3 i art. 63 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 ustanawiająca inne metody zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielanych na podstawie tego rozporządzenia przez oba państwa począwszy od dnia 1 maja 2004 r.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–IRLANDIA
Wymiana listów z dnia 9 lipca 1975 r. dotycząca art. 36 ust. 3 i art. 63 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (umowa w sprawie zwrotu lub rezygnacji ze zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na podstawie tytułu III rozdział 1 lub 4 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71) oraz art. 105 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 (rezygnacja ze zwrotu kosztów kontroli administracyjnych i badań lekarskich)
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–HISZPANIA
Umowa z dnia 18 czerwca 1999 r. w sprawie zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 oraz (EWG) nr 574/72
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–FRANCJA
Wymiana listów z dnia 25 marca i 28 kwietnia 1997 r. w sprawie art. 105 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 (rezygnacja ze zwrotu kosztów kontroli administracyjnych i badań lekarskich)
Umowa z dnia 8 grudnia 1998 r. w sprawie konkretnych metod określania kwot zwracanych z tytułu świadczeń rzeczowych na podstawie rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i (EWG) nr 574/72
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–WŁOCHY
Umowa podpisana w dniu 15 grudnia 2005 r. między właściwymi władzami Republiki Włoskiej i Zjednoczonego Królestwa dotycząca art. 36 ust. 3 i art. 63 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 ustanawiająca inne metody zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na podstawie tego rozporządzenia przez oba państwa począwszy od dnia 1 stycznia 2005 r.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–LUKSEMBURG
Wymiana listów z dnia 18 grudnia 1975 r. i 20 stycznia 1976 r. w sprawie art. 105 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 (rezygnacja ze zwrotu kosztów kontroli administracyjnych i badań lekarskich, o których mowa w art. 105 rozporządzenia (EWG) nr 574/72)
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–WĘGRY
Umowa podpisana w dniu 1 listopada 2005 r. między właściwymi władzami Republiki Węgierskiej i Zjednoczonego Królestwa na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 41 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 883/2004 ustanawiająca inne metody zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na mocy tego rozporządzenia przez oba państwa począwszy od dnia 1 maja 2004 r.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–MALTA
Umowa podpisana w dniu 17 stycznia 2007 r. między właściwymi władzami Malty i Zjednoczonego Królestwa na podstawie art. 35 ust. 3 i art. 41 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 883/2004 ustanawiająca inne metody zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych na mocy rozporządzenia przez oba państwa począwszy od dnia 1 maja 2004 r.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–NIDERLANDY
Artykuł 3 zdanie drugie umowy administracyjnej z dnia 12 czerwca 1956 r. w sprawie wykonania konwencji z dnia 11 sierpnia 1954 r.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–PORTUGALIA
Umowa z dnia 8 czerwca 2004 r. ustanawiająca inne metody zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych udzielonych przez oba państwa począwszy od dnia 1 stycznia 2003 r.
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–FINLANDIA
Wymiana listów z dnia 1 i 20 czerwca 1995 r. w sprawie art. 36 ust. 3 i art. 63 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (zwrot lub rezygnacja ze zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych) i art. 105 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 (rezygnacja ze zwrotu kosztów kontroli administracyjnych i badań lekarskich)
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO–SZWECJA
Umowa z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie art. 36 ust. 3 i art. 63 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 (zwrot lub rezygnacja ze zwrotu kosztów świadczeń rzeczowych) i art. 105 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 (rezygnacja ze zwrotu kosztów kontroli administracyjnych i badań lekarskich)”.
w załączniku 3 dodaje się, co następuje:
„ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO”.
ZAŁĄCZNIK II
PRZEPISY PRAWA UNII, O KTÓRYCH MOWA W ART. 41 UST. 4
1. Dyrektywa Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną ( 616 ).
2. Dyrektywa Rady 91/68/EWG z dnia 28 stycznia 1991 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy owcami i kozami ( 617 ).
3. Rozdział II dyrektywy Rady 2009/156/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich ( 618 ).
4. Rozdział II dyrektywy Rady 2009/158/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych ( 619 ).
5. Rozdział II dyrektywy Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG ( 620 ).
6. Rozdział II dyrektywy Rady 89/556/EWG z dnia 25 września 1989 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich zarodków bydła domowego ( 621 ).
7. Rozdział II dyrektywy Rady 88/407/EWG z dnia 14 czerwca 1988 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w przywozie nasienia bydła domowego ( 622 ).
8. Rozdział II dyrektywy Rady 90/429/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającej warunki sanitarne odnośnie do zwierząt mające zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym nasieniem bydła i trzody chlewnej oraz w przywozie ( 623 ).
9. Rozdział III dyrektywy Rady 2006/88/WE z dnia 24 października 2006 r. w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz zapobiegania niektórym chorobom zwierząt wodnych i zwalczania tych chorób ( 624 ).
10. Rozdział II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 z dnia 12czerwca 2013 r. w sprawie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 998/2003 ( 625 ).
ZAŁĄCZNIK III
TERMINY OKREŚLONE DLA SYTUACJI LUB PROCEDUR CELNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 49 UST. 1
Terminy określone w niniejszym załączniku stanowią odpowiednie daty końcowe dla stosowania rozporządzenia (UE) nr 952/2013.
Sytuacja / procedura |
Termin |
1. Czasowe składowanie |
90 dni, art. 149 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 |
2. Dopuszczenie do obrotu |
1 miesiąc + 10 dni po przyjęciu zgłoszenia, art. 146 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 (1) dotyczący zgłoszenia uzupełniającego; „rozsądny termin” w odniesieniu do weryfikacji, art. 194 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 Nie więcej niż: 60 dni |
3. Procedury specjalne Termin zamknięcia procedury jest obowiązkowy w przypadku uszlachetniania czynnego, uszlachetniania biernego, końcowego przeznaczenia i odprawy czasowej (D.E. 4/17 w załączniku A do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446). Zamknięcie procedury celnej przez objęcie kolejną procedurą celną, wyprowadzenie poza obszar celny lub zniszczenie, art. 215 ust.1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. |
|
a) Tranzyt unijny |
Nie więcej niż: 12 miesięcy po zwolnieniu do procedury |
b) Składowanie celne |
Nie więcej niż: 12 miesięcy po zakończeniu okresu przejściowego |
c) Wolne obszary celne |
Koniec okresu przejściowego |
d) Odprawa czasowa |
Nie więcej niż: 12 miesięcy po zwolnieniu do procedury |
e) Końcowe przeznaczenie |
Nie więcej niż: 12 miesięcy po zwolnieniu do procedury |
f) Uszlachetnianie czynne |
Nie więcej niż: 12 miesięcy po zwolnieniu do procedury |
g) Uszlachetnianie bierne |
Nie więcej niż: 12 miesięcy po zwolnieniu do procedury |
4. Wywóz |
150 dni po zwolnieniu do procedury |
5. Powrotny wywóz |
150 dni po zwolnieniu do procedury |
(1)
Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1). |
ZAŁĄCZNIK IV
WYKAZ SIECI, SYSTEMÓW INFORMATYCZNYCH I BAZ DANYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 50, 53, 99 I 100
1. O ile Unia i Zjednoczone Królestwo nie uzgodnią inaczej, w celu zapewnienia państwom członkowskim i Zjednoczonemu Królestwu możliwości dalszej wymiany informacji w obecnym formacie zapewnia się zgodność wsteczną dla Zjednoczonego Królestwa i Unii w przypadku wszelkich zmian w sieciach, systemach informatycznych i bazach danych, a także zmian w formatach stosowanych przy wymianie informacji.
2. Zjednoczone Królestwo uzyskuje dostęp do danej sieci, danego systemu informatycznego lub danej bazy danych na określony czas. Taki okres określa się dla każdej sieci, każdego systemu informatycznego lub każdej bazy danych. W razie konieczności wymiany informacji między organami celnymi do celów wdrożenia procedur zgodnie z art. 49, gdy elektroniczne przetwarzanie danych nie jest już możliwe zgodnie z niniejszym załącznikiem, stosuje się alternatywne środki wymiany i przechowywania informacji.
Część I: Cła
System informatyczny organów celnych |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
ICS (system kontroli importu) |
Składanie deklaracji poprzedzającej przybycie ograniczone do: — otrzymywania i wysyłania danych przywozowej deklaracji skróconej (PDS) dotyczących deklaracji złożonych przed zakończeniem okresu przejściowego (w przypadku kolejnych portów lub zmiany kierunku); — otrzymywania i wysyłania danych na temat ryzyka w odniesieniu do tych deklaracji złożonych przed zakończeniem okresu przejściowego. |
31 lipca 2021 r. |
NCTS (nowy skomputeryzowany system tranzytowy) |
Wszystkie funkcjonalności stosowane do trwających operacji tranzytowych, tj. przemieszczeń zwolnionych do tranzytu przed zakończeniem okresu przejściowego. [Brak możliwości zwalniania nowych operacji tranzytowych po zakończeniu okresu przejściowego.] |
31 stycznia 2021 r. |
ECS (system kontroli eksportu) |
Potwierdzenie wyprowadzenia dla trwających operacji wywozu, tj. towarów zwolnionych do wywozu przed zakończeniem okresu przejściowego: — w przypadku operacji z urzędami celnymi wyprowadzenia w Zjednoczonym Królestwie w celu potwierdzenia w ECS wyprowadzenia towarów; — w przypadku operacji z urzędami celnymi wyprowadzenia w państwach członkowskich, tj. urzędy celne wywozu w Zjednoczonym Królestwie mają otrzymywać potwierdzenia wyprowadzenia od urzędów celnych wyprowadzenia w państwach członkowskich. |
31 stycznia 2021 r. |
INF (arkusz informacyjny) |
— Dostęp z prawem do odczytu dla przedsiębiorców ze Zjednoczonego Królestwa do specjalnego portalu dla przedsiębiorców w zakresie systemu INF; — dostęp z prawem do odczytu / zapisu do aktywnych arkuszy informacyjnych INF z prawem do odczytu i zapisu w systemie INF dla urzędów celnych. |
31 grudnia 2021 r. |
SURV-RECAPP (system nadzorowania taryf – aplikacja odbiorcza) |
Przesyłanie elementów danych przez organy celne w Zjednoczonym Królestwie do celów dopuszczenia do obrotu lub procedur wywozu: — Zapisy zgłoszeń z nadzoru (Surveillance Declaration Records, SDR) nieprzesłane jeszcze do celów dopuszczenia do obrotu lub procedur wywozu, którymi towary zostały objęte przed zakończeniem okresu przejściowego; — elementy SDR do celów dopuszczenia do obrotu kończącego lub zamykającego trwającą procedurę lub sytuację. |
28 lutego 2021 r. |
EBTI3 (europejski system wiążącej informacji taryfowej) |
Dane wejściowe na potrzeby obliczania długu celnego: Dostęp do informacji o decyzjach dotyczących wiążącej informacji taryfowej (WIT) lub wszelkich kolejnych zdarzeń, które mogą wpływać na pierwotny wniosek lub decyzję [pełen dostęp w celach konsultacji]. |
8 stycznia 2021 r. |
TARIC3 (zintegrowana taryfa celna wspólnoty) |
Dane wejściowe na potrzeby obliczania długu celnego: Przesyłanie codziennie aktualizowanych informacji do Zjednoczonego Królestwa po zakończeniu okresu przejściowego, z wyjątkiem danych poufnych (danych dotyczących nadzoru statystycznego). |
31 grudnia 2021 r. |
QUOTA2 (system zarządzania kontyngentami taryfowymi, plafonami i nadzorami) |
Dane wejściowe na potrzeby obliczania długu celnego: Zarządzanie kontyngentami, anulowanie zapytań o kontyngenty i zwrot niewykorzystanych ilości przyznanych w ramach kontyngentów taryfowych. |
6 stycznia 2021 r. |
SMS TRA, EXP (system zarządzania wzorami) |
Dostęp z prawem do odczytu do bazy danych zawierającej wzory pieczęci, plomb i świadectw. |
31 stycznia 2021 r. |
SMS QUOTA (system zarządzania wzorami) |
Dostęp z prawem do odczytu do bazy danych zawierającej świadectwa autentyczności niezbędne do korzystania z kontyngentów. |
6 stycznia 2021 r. |
OWNRES (narzędzie informatyczne na potrzeby zasobów własnych służące do zgłaszania przypadków nadużyć i nieprawidłowości, w przypadku gdy dotyczą one tradycyjnych zasobów własnych przekraczających kwotę 10 000 EUR, art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014) |
Ograniczony dostęp tylko do spraw dotyczących Zjednoczonego Królestwa (brak dostępu do analiz globalnych). |
20 lutego 2026 r. |
WOMIS (system zarządzania odpisami i informacjami o odpisach do celów sprawozdań na temat spraw związanych z tradycyjnymi zasobami własnymi zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 609/2014) |
Pełen dostęp, domyślnie już ograniczony do krajowych sprawozdań o przypadkach odpisania (dostęp z prawem do odczytu począwszy od dnia 1 lipca 2025 r. w ramach likwidacji odrębnego rachunku do dnia 31 grudnia 2025 r.). |
30 czerwca 2025 r. |
System wspierający |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
EOS/EORI (system przedsiębiorców – rejestracja i identyfikacja przedsiębiorcy) |
Dostęp z prawem do odczytu dla powiązanych systemów. |
31 grudnia 2021 r. |
CDS (system decyzji celnych w ramach UKC) |
Dostęp z prawem do odczytu dla przedsiębiorców w Zjednoczonym Królestwie i dla urzędów celnych w Zjednoczonym Królestwie. |
31 stycznia 2021 r. |
CS/RD2 (usługi centralne / dane referencyjne) |
Dostęp z prawem do odczytu dla danych referencyjnych; Dostęp z prawem do zapisu dla urzędów celnych NA-UK. |
31 grudnia 2021 r. |
CS/MIS (usługi centralne / system informacji zarządczej) |
Dostęp z prawem do zapisu w celu załadowania niedostępności i statystyk gospodarczych. |
31 lipca 2021 r. |
GTP (ogólny portal dla przedsiębiorców) |
Dostęp do ogólnych funkcji portalu dla przedsiębiorców w Zjednoczonym Królestwie do momentu wyłączenia ostatniego specjalnego portalu dla przedsiębiorców w Zjednoczonym Królestwie. |
31 grudnia 2021 r. |
Sieć i infrastruktura |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
CCN (wspólna sieć łączności) |
Wiąże się z dostępem dla powiązanych systemów. |
31 grudnia 2021 r. (lub dłużej, jeżeli jest to konieczne z uwagi na akcyzę lub opodatkowanie) |
UUM&DS (system jednolitego zarządzania użytkownikami i podpisu cyfrowego) |
Wiąże się z dostępem dla powiązanych systemów. |
31 grudnia 2021 r. (lub dłużej, jeżeli jest to konieczne z uwagi na akcyzę lub opodatkowanie) |
CCN2 (wspólna sieć łączności 2) |
Wiąże się z dostępem dla powiązanych systemów. |
31 grudnia 2021 r. (lub dłużej, jeżeli jest to konieczne z uwagi na akcyzę lub opodatkowanie) |
Część II: Akcyza
System informatyczny dotyczący akcyzy |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
EMCS Core (system kontroli przemieszczania towarów akcyzowych) |
Zawieszenie poboru: Przesyłanie do i ze Zjednoczonego Królestwa raportów odbioru/wywozu (IE818). |
31 maja 2021 r. |
EMCS Admin Coop (współpraca administracyjna dotycząca systemu kontroli przemieszczania towarów akcyzowych) |
— Przesyłanie do i ze Zjednoczonego Królestwa wiadomości dotyczących niezakończonych przemieszczeń (sprawozdania ze zdarzeń, sprawozdania z kontroli, współpraca administracyjna [zapytania dotyczące niezakończonych przemieszczeń w ramach systemu kontroli przemieszczania wyrobów akcyzowych]); |
31 maja 2021 r. |
— państwa członkowskie i Zjednoczone Królestwo prowadzą współpracę administracyjną w ramach współpracy administracyjnej dotyczącej systemu kontroli przemieszczania towarów akcyzowych w trybie online, aby umożliwić zapytania i audyty dotyczące przemieszczeń do chwili zakończenia okresu przejściowego. |
31 grudnia 2024 r. |
System wspierający |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
SEED (system wymiany informacji dotyczących podatku akcyzowego) |
Dostęp z prawem do odczytu, przy czym uprawnienia podmiotów gospodarczych ze Zjednoczonego Królestwa tracą ważność. |
31 maja 2021 r. |
CS/MISE (usługi centralne / system informacji zarządczej do celów EMCS) |
Użycie filtru, aby ograniczyć do przemieszczeń dotyczących Zjednoczonego Królestwa. |
31 maja 2021 r. |
Sieć i infrastruktura |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
CCN (wspólna sieć łączności) |
Wiąże się z dostępem dla powiązanych systemów. |
31 maja 2021 r. (lub dłużej, jeżeli jest to konieczne z uwagi na akcyzę lub opodatkowanie) |
Część III: VAT
System informatyczny dotyczący VAT |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
VAT-VIES (system wymiany informacji o VAT) |
Informacje o rejestracji podatników: Dostęp na zasadzie wzajemności do systemów informatycznych dla Zjednoczonego Królestwa i państw członkowskich (1) w celu wymiany, do dnia 31 grudnia 2024 r., informacji drugiej strony o dokonanych rejestracjach (2) (dane o rejestracji podatników wprowadzone do systemu przed zakończeniem okresu przejściowego), a także informacji drugiej strony o rejestracji podatników zaktualizowanych po zakończeniu okresu przejściowego (np. zakończenie rejestracji podatnika). |
31 grudnia 2024 r. (3) |
Transakcje – informacje o obrotach: Dostęp do systemów informatycznych dla Zjednoczonego Królestwa i państw członkowskich na zasadzie wzajemności w celu wymiany informacji zawartych w sprawozdaniach podsumowujących przedłożonych drugiej stronie w odniesieniu do transakcji, które miały miejsce (4) przed zakończeniem okresu przejściowego i w których uczestniczyli podatnicy strony otrzymującej; Zjednoczone Królestwo i państwa członkowskie nie mają dostępu do informacji drugiej strony o obrotach dotyczących transakcji mających miejsce po dniu 31 grudnia 2020 r. |
31 grudnia 2024 r. |
|
Zwrot VAT |
Dostęp do systemu informatycznego w celu: — przekazywania państwom członkowskim wniosków o zwrot VAT składanych przez podatników mających siedzibę w Zjednoczonym Królestwie zgodnie z dyrektywą 2008/9/WE i rozpatrywania wniosków od państw członkowskich o zwrot VAT składanych przez podatników mających siedzibę w państwie członkowskim; |
30 kwietnia 2021 r. |
— rozpatrywania (5) wniosków o zwrot VAT wpływających do Zjednoczonego Królestwa, składanych przez podatników mających siedzibę w państwie członkowskim oraz wniosków o zwrot VAT wpływających do państw członkowskich, składanych przez podatników mających siedzibę w Zjednoczonym Królestwie. |
31 stycznia 2022 r. |
|
MOSS (mały punkt kompleksowej obsługi) |
Informacje o rejestracji: Dostęp do systemów informatycznych dla Zjednoczonego Królestwa i państw członkowskich na zasadzie wzajemności w celu: |
|
— wymiany informacji na temat rejestracji i dokonanych rejestracji; |
31 grudnia 2024 r. |
|
— rozpowszechniania informacji dotyczycących nowych rejestracji w MOSS, w przypadku rejestracji, których data rozpoczęcia obowiązywania przypada przed dniem lub w dniu 31 grudnia 2020 r. |
20 lutego 2021 r. |
|
Deklaracja VAT: Dostęp do systemów informatycznych dla Zjednoczonego Królestwa i państw członkowskich na zasadzie wzajemności w celu: |
|
|
— wymiany informacji na temat deklaracji złożonych za pośrednictwem systemu MOSS; dotyczy deklaracji złożonych przed dniem lub w dniu 31 stycznia 2021 r.; |
20 lutego 2021 r. |
|
— wymiany zmian w deklaracjach VAT złożonych za pośrednictwem systemu MOSS przed dniem lub w dniu 20 stycznia 2021 r.; |
20 stycznia 2022 r. |
|
— wymiany informacji o deklaracjach VAT dotyczących transakcji z udziałem drugiej strony; |
31 grudnia 2024 r. |
|
— Zjednoczone Królestwo i państwa członkowskie nie mają dostępu do informacji drugiej strony na temat deklaracji VAT dotyczących transakcji mających miejsce po dniu 31 grudnia 2020 r. |
|
|
Informacje na temat płatności: Dostęp do systemów informatycznych dla Zjednoczonego Królestwa i państw członkowskich na zasadzie wzajemności w celu: |
|
|
— wymiany informacji na temat płatności otrzymanych od przedsiębiorstw zarejestrowanych w systemie MOSS przed dniem lub w dniu 31 stycznia 2021 r.; |
20 lutego 2021 r. |
|
— w odniesieniu do transakcji podlegających opodatkowaniu u drugiej strony: wymiany informacji dotyczących zwrotów lub płatności z tytułu zmian w deklaracjach VAT za pośrednictwem systemu MOSS złożonych przed dniem lub w dniu 31 grudnia 2021 r. |
20 stycznia 2022 r. |
|
(1)
Na użytek niniejszego załącznika wyrażenie „dostęp na zasadzie wzajemności” oznacza, że Zjednoczone Królestwo musi zapewnić państwom członkowskim taki sam dostęp do takich danych w Zjednoczonym Królestwie, jaki Zjednoczone Królestwo i państwa członkowskie mają do takich danych w państwach członkowskich.
(2)
Na użytek niniejszego załącznika wyrażenie „druga strona” oznacza państwo członkowskie w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa, a w odniesieniu do państwa członkowskiego – Zjednoczone Królestwo.
(3)
Do dnia 31 grudnia 2024 r. należy zaktualizować dane Zjednoczonego Królestwa dotyczące numerów identyfikacyjnych VAT jego podatników.
(4)
W tym transakcje, o których mowa w art. 51 ust. 1.
(5)
Na użytek niniejszego tiret „rozpatrywanie” oznacza wykonanie wszystkich czynności dotyczących wniosku w celu umożliwienia jego sfinalizowania, w tym zgłoszenie wszelkich niedozwolonych kwot, wraz z podaniem szczegółowych informacji o sposobie odwołania, oraz spłatę wszelkich dozwolonych kwot, wraz z wymianą wszelkich istotnych wiadomości za pośrednictwem systemu zwrotu VAT. |
System wspierający |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
CCN/eFCA Współpraca administracyjna w obszarze VAT (wspólna sieć łączności / centralny formularz zgłoszeniowy eForm) |
Przesyłanie wniosków między Zjednoczonym Królestwem i państwami członkowskimi – oraz działania następcze związane z takimi wnioskami – w odniesieniu do współpracy administracyjnej do celów VAT. |
31 grudnia 2024 r. |
Preferencje dotyczące zwrotu VAT – Baza danych zawierająca informacje podatkowe (TIC) |
Dostęp Zjednoczonego Królestwa w celu aktualizacji preferencji Zjednoczonego Królestwa dotyczących zwrotu VAT. |
31 marca 2021 r. |
Część IV: Pomoc przy odzyskiwaniu podatków i ceł
System wspierający |
Rodzaj dostępu |
Data końcowa okresu dostępu |
CCN/eFCA Pomoc przy odzyskiwaniu |
Przesyłanie wniosków między Zjednoczonym Królestwem i państwami członkowskimi – oraz działania następcze związane z takimi wnioskami – w odniesieniu do pomocy przy odzyskiwaniu. |
31 grudnia 2025 r. |
ZAŁĄCZNIK V
EURATOM
W niniejszym załączniku określa się kategorie sprzętu i pozostałego mienia należącego do Wspólnoty mającego związek z zapewnieniem zabezpieczeń na podstawie Traktatu Euratom, znajdującego się w Zjednoczonym Królestwie, które stają się własnością Zjednoczonego Królestwa w dniu zakończenia okresu przejściowego.
W dniu zakończenia okresu przejściowego Komisja Europejska przekazuje Zjednoczonemu Królestwu ostateczny wykaz przekazanego sprzętu i pozostałego mienia Euratom.
Zgodnie z art. 84 ust. 1 i art. 148 Zjednoczone Królestwo zwraca Unii kwotę odpowiadającą wartości tego sprzętu i pozostałego mienia, obliczoną na podstawie wartości przypisanej temu sprzętowi i pozostałemu mieniu w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym za 2020 r. Komisja Europejska powiadamia Zjednoczone Królestwo o tej wartości po jej ostatecznym zatwierdzeniu.
Sprzęt Euratom znajduje się w następujących obiektach:
Sprzęt Euratom składa się z różnych elementów, które obejmują instalacje stałe i związane z nimi urządzenia niezbędne do obsługi tych instalacji stałych oraz tworzą integralną część całego zainstalowanego systemu:
Pieczęcie:
Sprzęt do obserwacji:
Sprzętu do pomiaru (próba nieniszcząca):
Sprzęt laboratoryjny (tworzący część laboratorium w zakładzie w Sellafield):
Aby ułatwić najskuteczniejsze przekazanie tego sprzętu, Zjednoczone Królestwo i Wspólnota wprowadzą niezbędne rozwiązania prawne, aby zwolnić Wspólnotę z obowiązków i zobowiązań wynikających z zawartej przez nią umowy z dnia 25 marca 1994 r. z przedsiębiorstwem British Nuclear Fuels PLC (obecnie Sellafield Ltd).
Komputery i związany z nimi sprzęt (w biurach i systemach pomiaru):
ZAŁĄCZNIK VI
WYKAZ PROCEDUR WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ, O KTÓRYCH MOWA W ART. 98
1. Współpraca administracyjna między państwami członkowskimi w związku z deklaracjami dostawcy dotyczącymi pochodzenia towarów, sporządzanymi do celów handlu na warunkach preferencyjnych między Unią a niektórymi państwami (art. 61–66 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
2. Współpraca administracyjna w zakresie weryfikacji świadectw pochodzenia wystawionych przez organy państw trzecich lub upoważnione przez nie agencje (specjalne niepreferencyjne ustalenia dotyczące przywozu) (art. 59 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447) oraz weryfikacji dowodów pochodzenia wystawionych lub sporządzonych przez organy państw trzecich lub eksporterów z państw trzecich (uzgodnienia preferencyjne) (art. 108–111 i art. 125 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447, art. 32 załącznika II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1076, art. 55 załącznika VI do decyzji Rady 2013/755/UE oraz równoważne postanowienia umów preferencyjnych).
3. Wzajemna pomoc w kontekście odzyskiwania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu (art. 101 ust. 1 i art. 102 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 165 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
4. Wzajemna pomoc w kontekście przekazania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu przez państwo członkowskie, które przyjęło zabezpieczenie, do państwa członkowskiego, w którym powstał dług celny (art. 92 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 153 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
5. Weryfikacja środków dowodowych potwierdzających unijny status celny (i pomoc administracyjna) (art. 153 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 212 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
6. Wymiana informacji między organami dotycząca towarów powracających (art. 203 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 256 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
7. Współpraca administracyjna w kontekście odzyskania innych opłat za towary objęte procedurą odprawy czasowej zgodnie z konwencją ATA lub konwencją stambulską (art. 226 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 170 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
8. Wzajemna pomoc służąca uzyskaniu dodatkowych informacji w celu podjęcia decyzji w sprawie wniosku o zwrot lub umorzenie (art. 22 i art. 116 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 175 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
9. Weryfikacja i pomoc administracyjna w kontekście kontroli po zwolnieniu towarów, dotyczących informacji o operacjach tranzytu unijnego (art. 48 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 292 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
10. Współpraca administracyjna w kontekście odzyskania innych opłat za towary objęte procedurami tranzytu (art. 226 ust. 3 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 167 i 169 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
11. Powiadomienie o odzyskaniu należności celnych i innych opłat w ramach procedury tranzytu unijnego oraz tranzytu zgodnie z konwencją TIR (art. 226 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 952/2013, art. 168 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447).
12. Bezpośrednia współpraca i wymiana informacji między państwami członkowskimi dotycząca kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania (art. 19 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009).
ZAŁĄCZNIK VII
WYKAZ AKTÓW / PRZEPISÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 128 UST. 6
1. Rozporządzenie Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin (bez uszczerbku dla art. 96 ust. 1 niniejszej Umowy). ( 631 )
2. Tytuły III i IX dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/83/WE z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi, ( 632 ) rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1901/2006 z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie produktów leczniczych stosowanych w pediatrii, ( 633 ) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1394/2007 z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie produktów leczniczych terapii zaawansowanej, ( 634 ) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 141/2000 z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie sierocych produktów leczniczych ( 635 ), tytuły III i VII dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/82/WE z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych, ( 636 ) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, ( 637 ) rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 726/2004 z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków, ( 638 ) rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 520/2012 z dnia 19 czerwca 2012 r. w sprawie działań związanych z nadzorem nad bezpieczeństwem farmakoterapii, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 726/2004 i w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/83/WE ( 639 ) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1234/2008 z dnia 24 listopada 2008 r. dotyczące badania zmian w warunkach pozwoleń na dopuszczenie do obrotu dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i weterynaryjnych produktów leczniczych. ( 640 )
3. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów. ( 641 )
4. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin. ( 642 )
5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin ( 643 ) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 396/2005 z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni. ( 644 )
6. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych. ( 645 )
7. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 536/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie badań klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi. ( 646 )
8. Art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1235/2008 z dnia 8 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu produktów ekologicznych z krajów trzecich. ( 647 )
9. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach. ( 648 )
10. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie, ( 649 ) art. 6 ust. 3 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy. ( 650 )
11. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności. ( 651 )
12. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych. ( 652 )
13. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz. ( 653 )
ZAŁĄCZNIK VIII
REGULAMIN WSPÓLNEGO KOMITETU I SPECJALNYCH KOMITETÓW
Postanowienie 1
Przewodniczący
1. Wspólnemu Komitetowi współprzewodniczą członek Komisji Europejskiej i przedstawiciel rządu Zjednoczonego Królestwa na poziomie ministerialnym lub urzędnicy wysokiego szczebla wyznaczeni jako ich zastępcy. Unia Europejska i Zjednoczone Królestwo powiadamiają się wzajemnie na piśmie o wyznaczonych współprzewodniczących i ich zastępcach.
2. Współprzewodniczący przyjmują decyzje przewidziane w niniejszym regulaminie za obopólną zgodą.
3. Współprzewodniczącego, który nie może wziąć udziału w posiedzeniu, może zastąpić na tym posiedzeniu wyznaczony przedstawiciel. Współprzewodniczący lub jego wyznaczony przedstawiciel niezwłocznie informuje na piśmie drugiego współprzewodniczącego oraz sekretariat Wspólnego Komitetu o wyznaczeniu przedstawiciela.
4. Wyznaczony przedstawiciel współprzewodniczącego wykonuje jego uprawnienia w granicach określonych w wyznaczeniu. Wszelkie odniesienia w niniejszym regulaminie do współprzewodniczących rozumie się jako odniesienia obejmujące wyznaczonego przedstawiciela.
Postanowienie 2
Sekretariat
W skład sekretariatu Wspólnego Komitetu (zwanego dalej „sekretariatem”) wchodzą urzędnik Komisji Europejskiej i urzędnik rządu Zjednoczonego Królestwa. Sekretariat, działając z upoważnienia współprzewodniczących, wykonuje zadania powierzone mu na mocy niniejszego regulaminu.
Postanowienie 3
Udział w posiedzeniach
1. Przed każdym posiedzeniem Unia i Zjednoczone Królestwo informują się wzajemnie za pośrednictwem sekretariatu o planowanym składzie delegacji.
2. W stosownych przypadkach i zgodnie z decyzją współprzewodniczących do udziału w posiedzeniach Wspólnego Komitetu mogą zostać zaproszeni eksperci lub inne osoby niebędące członkami delegacji w celu przekazania informacji na określony temat.
Postanowienie 4
Posiedzenia
1. O ile współprzewodniczący nie postanowią inaczej, posiedzenia Wspólnego Komitetu odbywają się na przemian w Brukseli i Londynie.
2. W drodze odstępstwa od ust. 1 współprzewodniczący mogą postanowić, że posiedzenie Wspólnego Komitetu odbędzie się w formie wideokonferencji lub telekonferencji.
3. Każde posiedzenie Wspólnego Komitetu jest zwoływane przez sekretariat w terminie i miejscu uzgodnionym przez współprzewodniczących. Jeżeli Unia lub Zjednoczone Królestwo wniosły o odbycie posiedzenia, Wspólny Komitet dąży do odbycia go w terminie 30 dni od daty takiego wniosku. W nagłych przypadkach Wspólny Komitet podejmuje starania, by odbyć posiedzenie w krótszym terminie.
Postanowienie 5
Dokumenty
Dokumenty w formie pisemnej, na których opierają się obrady Wspólnego Komitetu, są numerowane i przekazywane Unii i Zjednoczonemu Królestwu przez sekretariat jako dokumenty Wspólnego Komitetu.
Postanowienie 6
Korespondencja
1. Unia i Zjednoczone Królestwo przesyłają sekretariatowi swoją korespondencję skierowaną do Wspólnego Komitetu. Taka korespondencja może być wysyłana w dowolnej formie pisemnej, w tym przy użyciu poczty elektronicznej.
2. Sekretariat zapewnia, aby korespondencja kierowana do Wspólnego Komitetu była przekazywana współprzewodniczącym i rozsyłana, w stosownych przypadkach, zgodnie z postanowieniem 5.
3. Wszelką korespondencję, której nadawcą lub bezpośrednim odbiorcą są współprzewodniczący, przekazuje się do sekretariatu i rozsyła, w stosownych przypadkach, zgodnie z postanowieniem 5.
Postanowienie 7
Porządek obrad
1. Sekretariat sporządza projekt wstępnego porządku obrad każdego posiedzenia. Projekt wstępnego porządku obrad, wraz z odpowiednimi dokumentami, przekazuje się współprzewodniczącym nie później niż na15 dni przed datą posiedzenia.
2. Wstępny porządek obrad zawiera punkty, o których włączenie do porządku obrad wystąpiła Unia lub Zjednoczone Królestwo. Wszelkie takie wnioski, wraz ze wszystkimi odpowiednimi dokumentami, składa się w sekretariacie nie później niż w na 21 dni przed rozpoczęciem posiedzenia.
3. Nie później niż na 10 dni przed datą posiedzenia współprzewodniczący decydują o wstępnym porządku obrad danego posiedzenia. Mogą zdecydować o opublikowaniu takiego wstępnego porządku obrad lub dowolnej jego części przed rozpoczęciem posiedzenia.
4. Wspólny Komitet przyjmuje porządek obrad na początku każdego posiedzenia. Na wniosek Unii lub Zjednoczonego Królestwa punkty inne niż te ujęte we wstępnym porządku obrad mogą zostać włączone do porządku obrad w drodze decyzji Wspólnego Komitetu.
5. W wyjątkowych przypadkach współprzewodniczący mogą zdecydować o odstąpieniu od terminów określonych w ust. 1 i 2.
Postanowienie 8
Protokół obrad
1. O ile współprzewodniczący nie postanowią inaczej, projekt protokołu z każdego posiedzenia sporządza sekretariat, w terminie 21 dni od zakończenia posiedzenia.
2. Protokół obrad zasadniczo zawiera streszczenie każdego punktu ujętego w porządku obrad, a w stosownych przypadkach –informacje o:
dokumentach przedłożonych przez Wspólny Komitet;
wszelkich oświadczeniach, o których włączenie do protokołu obrad wniósł jeden ze współprzewodniczących; oraz
przyjętych decyzjach, wydanych zaleceniach, uzgodnionych wspólnych oświadczeniach i przyjętych wnioskach operacyjnych dotyczących poszczególnych punktów.
3. W protokole obrad zawiera się wykaz imion i nazwisk, stanowisk i funkcji wszystkich osób uczestniczących w posiedzeniu.
4. Protokół obrad zatwierdzają na piśmie współprzewodniczący w terminie 28 dni od daty posiedzenia lub w innym terminie wskazanym przez współprzewodniczących. Członkowie sekretariatu podpisują uprzednio zatwierdzone dwie autentyczne wersje protokołu obrad. Unia i Zjednoczone Królestwo otrzymują po jednej z dwóch autentycznych wersji. Współprzewodniczący mogą zdecydować, że podpisanie i wymiana kopii w formie elektronicznej spełnia powyższy wymóg.
5. Sekretariat sporządza również streszczenie protokołu obrad. Współprzewodniczący, po zatwierdzeniu streszczenia, mogą zdecydować o jego opublikowaniu.
Postanowienie 9
Decyzje i zalecenia
1. W okresach między posiedzeniami Wspólny Komitet może przyjmować decyzje lub zalecenia w drodze procedury pisemnej, jeżeli współprzewodniczący zdecydują o zastosowaniu takiej procedury. Procedura pisemna polega na wymianie not między współprzewodniczącymi.
2. Jeżeli Wspólny Komitet przyjmuje decyzje lub zalecenia, w tytule takich aktów podaje się odpowiednio słowo „decyzja” lub „zalecenie”. Sekretariat nadaje każdej decyzji lub zaleceniu numer seryjny oraz odnotowuje datę ich przyjęcia.
3. W decyzjach przyjętych przez Wspólny Komitet określa się dzień, w którym stają się one skuteczne.
4. Współprzewodniczący podpisują decyzje i zalecenia przyjęte przez Wspólny Komitet, a następnie sekretariat natychmiast przesyła je stronom.
Postanowienie 10
Jawność i poufność
1. O ile współprzewodniczący nie postanowią inaczej, posiedzenia Wspólnego Komitetu są poufne.
2. Jeżeli Unia lub Zjednoczone Królestwo przekazują Wspólnemu Komitetowi lub dowolnemu specjalnemu komitetowi informacje uznawane za poufne lub chronione przed ujawnieniem na mocy ich przepisów ustawowych i wykonawczych, druga strona traktuje otrzymane informacje jako poufne.
3. Bez uszczerbku dla ust. 2 Unia i Zjednoczone Królestwo mogą indywidualnie zdecydować o opublikowaniu decyzji i zaleceń przyjętych przez Wspólny Komitet swoich odpowiednich dziennikach urzędowych.
Postanowienie 11
Języki
1. Językami urzędowymi Wspólnego Komitetu są języki urzędowe Unii i Zjednoczonego Królestwa.
2. Językiem roboczym Wspólnego Komitetu jest język angielski. O ile współprzewodniczący nie postanowią inaczej, Wspólny Komitet prowadzi obrady na podstawie dokumentów sporządzonych w języku angielskim.
Postanowienie 12
Koszty
1. Unia i Zjednoczone Królestwo pokrywają wszelkie koszty poniesione przez siebie w związku z udziałem w posiedzeniach Wspólnego Komitetu.
2. Wydatki związane z organizacją posiedzeń i sporządzeniem kopii dokumentów ponosi Unia w odniesieniu do posiedzeń odbywanych w Brukseli i Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do posiedzeń odbywanych w Londynie.
3. Wydatki związane z tłumaczeniem ustnym na język roboczy i z języka roboczego Wspólnego Komitetu w czasie posiedzeń ponosi strona wnosząca o takie tłumaczenie ustne.
Postanowienie 13
Specjalne komitety
1. O ile współprzewodniczący nie postanowią inaczej, bez uszczerbku dla ust. 2–3 niniejszego postanowienia, do specjalnych komitetów stosuje się odpowiednio postanowienia 1–12.
2. Specjalnym komitetom współprzewodniczą przedstawiciele wyznaczeni przez Komisję Europejską i rząd Zjednoczonego Królestwa. Unia Europejska i Zjednoczone Królestwo powiadamiają się wzajemnie o wyznaczonych przedstawicielach.
3. Wszystkie informacje i sprawozdania przedstawiane przez specjalny komitet zgodnie z art. 165 ust. 4 Umowy przekazuje się niezwłocznie Wspólnemu Komitetowi.
Postanowienie 14
Sprawozdanie roczne
Do dnia 1 maja następnego roku sekretariat sporządza dla każdego roku kalendarzowego sprawozdanie roczne z funkcjonowania Umowy przewidziane w art. 164 ust. 6 Umowy. Sprawozdanie roczne zatwierdzają i podpisują współprzewodniczący.
ZAŁĄCZNIK IX
REGULAMIN
CZĘŚĆ A
REGULAMIN ROZSTRZYGANIA SPORÓW
I. Definicje
1. Na użytek niniejszego regulaminu stosuje się następujące definicje:
„Strona” oznacza Unię albo Zjednoczone Królestwo;
„skarżący” oznacza Stronę, która składa wniosek o powołanie organu arbitrażowego na podstawie art. 170 Umowy;
„pozwany” oznacza Stronę, której zarzuca się, że dopuściła się naruszenia postanowienia niniejszej Umowy;
„przedstawiciel Strony” oznacza pracownika lub inną osobę wyznaczoną przez Stronę, który to pracownik lub inna osoba reprezentuje Stronę w sporze rozstrzyganym na podstawie niniejszej Umowy;
„doradca” oznacza osobę wyznaczoną przez Stronę w celu doradzania lub pomocy tej Stronie w związku z postępowaniem przed organem arbitrażowym;
„asystent” oznacza osobę, która zgodnie z warunkami swojego powołania prowadzi badania lub pomaga członkowi organu arbitrażowego pod jego kierunkiem i kontrolą.
II. Powiadomienia
2. W odniesieniu do powiadomień dokonywanych pomiędzy Stronami a organem arbitrażowym stosuje się następujące zasady:
organ arbitrażowy przesyła wszelkie wnioski, zawiadomienia, oświadczenia pisemne i inne dokumenty jednocześnie obu Stronom;
w przypadku gdy Strona przekazuje organowi arbitrażowemu wniosek, zawiadomienie, oświadczenie pisemne lub inny dokument, ma ona obowiązek przesłać w tym samym czasie jego kopię drugiej Stronie; oraz
w przypadku gdy Strona przekazuje drugiej Stronie wniosek, zawiadomienie, oświadczenie pisemne lub inny dokument w związku ze sporem, ma ona obowiązek przesłać w tym samym czasie jego kopię organowi arbitrażowemu.
3. Wszelkich powiadomień, o których mowa w pkt 2, dokonuje się pocztą elektroniczną lub, w stosownych przypadkach, za pomocą dowolnych innych środków łączności, które zapewniają rejestrację wysłania powiadomienia. Powiadomienie uznaje się za doręczone w dniu jego wysłania, chyba że zostanie udowodnione, że było inaczej. Wszelkie powiadomienia przekazuje się, odpowiednio, do służby prawnej Komisji Europejskiej i do doradcy prawnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Wspólnoty Narodów Zjednoczonego Królestwa.
4. Na pisemny wniosek Stron lub organu arbitrażowego Biuro Międzynarodowe Stałego Trybunału Arbitrażowego pełni rolę kanału komunikacji pomiędzy Stronami a organem arbitrażowym.
5. Niewielkie błędy pisarskie we wniosku, zawiadomieniu, oświadczeniu pisemnym lub innym dokumencie związanym z postępowaniem przed organem arbitrażowym można poprawić, dostarczając nowy dokument, w którym jasno zaznaczono zmiany.
6. Jeżeli ostatni dzień na dostarczenie dokumentu przypada w weekend lub w dniu ustawowo wolnym od pracy dla, stosownie do przypadku, Komisji Europejskiej lub Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Wspólnoty Narodów Zjednoczonego Królestwa, dokument ten można dostarczyć następnego dnia roboczego. Najpóźniej w dniu 30 września każdego roku Unia i Zjednoczone Królestwo informują się nawzajem, a w sytuacji, o której mowa w pkt 4, także Biuro Międzynarodowe Stałego Trybunału Arbitrażowego, o dniach ustawowo wolnych od pracy dla, odpowiednio, służby prawnej Komisji Europejskiej oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Wspólnoty Narodów Zjednoczonego Królestwa.
III. Wyznaczanie i zastępowanie członków organu arbitrażowego
7. Jeżeli zgodnie z art. 171 ust. 5 Umowy członka lub członków organu arbitrażowego wybiera się w drodze losowania, Biuro Międzynarodowe Stałego Trybunału Arbitrażowego powiadamia Strony niezwłocznie o dacie, godzinie i miejscu takiego wyboru. Strony mogą być obecne podczas wyboru. Procedurę wyboru przeprowadza się jednak niezależnie od nieobecności jednej ze Stron albo obu Stron.
8. Biuro Międzynarodowe Stałego Trybunału Arbitrażowego wystosowuje odpowiednie powiadomienie na piśmie do każdej osoby wybranej na członka organu arbitrażowego. W terminie 5 dni od daty tego powiadomienia każda wybrana osoba potwierdza swoją dostępność wobec Biura Międzynarodowego Stałego Trybunału Arbitrażowego i obu Stron.
9. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że członek organu arbitrażowego nie spełnia wymogów kodeksu postępowania określonego w części B i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, Strona ta powiadamia drugą Stronę w ciągu 15 dni od daty uzyskania dostatecznych dowodów świadczących o nieprzestrzeganiu kodeksu postępowania przez tego członka.
10. Strony konsultują się w ciągu 15 dni od powiadomienia, o którym mowa w pkt 9. Informują one członka organu arbitrażowego o zarzucie nieprzestrzegania kodeksu postępowania i mogą wezwać go do podjęcia kroków w celu naprawienia tej sytuacji. Strony mogą również podjąć wspólną decyzję o odwołaniu tego członka i wyborze nowego zgodnie z art. 171 Umowy.
Jeżeli Strony nie dojdą do porozumienia w sprawie zastąpienia członka organu arbitrażowego innego niż przewodniczący, każda ze Stron może wystąpić z wnioskiem o przekazanie sprawy do rozstrzygnięcia przewodniczącemu organu arbitrażowego, którego decyzja jest ostateczna.
Jeżeli przewodniczący organu arbitrażowego uzna, że członek organu arbitrażowego nie przestrzega kodeksu postępowania, przeprowadza się wybór nowego członka organu arbitrażowego zgodnie z art. 171 Umowy.
11. Jeżeli strony nie dojdą do porozumienia w sprawie zastąpienia przewodniczącego, każda ze Stron może wystąpić z wnioskiem o przekazanie sprawy do rozstrzygnięcia jednej z pozostałych osób, które zostały wspólnie zaproponowane przez Unię i Zjednoczone Królestwo do pełnienia funkcji przewodniczącego zgodnie z art. 171 ust. 1 zdanie trzecie Umowy (zwanej dalej „wybraną osobą”). Nazwisko wybranej osoby losuje Sekretarz Generalnego Stałego Trybunału Arbitrażowego.
W przypadku gdy wybrana osoba uzna, że przewodniczący nie przestrzega kodeksu postępowania dokonywany jest wybór nowego przewodniczącego zgodnie z art. 171 Umowy spośród osób, które zostały wspólnie zaproponowane przez Unię i Zjednoczone Królestwo do pełnienia funkcji przewodniczącego, z wyłączeniem tej wybranej osoby.
IV. Kwestie finansowe
12. Strony dzielą się równo wszystkimi kosztami związanymi z powołaniem i działaniem organu arbitrażowego, w tym wynagrodzeniami i zwrotami wydatków wypłacanymi członkom tego organu.
13. W terminie 7 dni od powołania organu arbitrażowego Strony uzgadniają z nim:
wynagrodzenie wypłacane członkom organu arbitrażowego i zwroty ich wydatków; wysokość tych świadczeń powinna być racjonalna i zgodna ze standardami WTO;
wynagrodzenia wypłacane asystentom; w przypadku każdego członka organu arbitrażowego – łączna kwota wynagrodzeń dla asystentów powinna być racjonalna i nie może w żadnym przypadku przekraczać jednej trzeciej wynagrodzenia danego członka.
Uzgodnień tych można dokonać przy użyciu dowolnego środka łączności.
V. Harmonogram i oświadczenia pisemne
14. W terminie 7 dni od daty jego powołania organ arbitrażowy określa – po zasięgnięciu opinii Stron – orientacyjny harmonogram postępowania.
15. Skarżący przekazuje swoje oświadczenie pisemne organowi arbitrażowemu nie później niż w ciągu 20 dni od dnia określenia orientacyjnego harmonogramu. Pozwany przekazuje swoje oświadczenie pisemne organowi arbitrażowemu nie później niż w ciągu 20 dni od dnia otrzymania kopii oświadczenia pisemnego skarżącego.
VI. Działanie organu arbitrażowego
16. Wszystkie posiedzenia organu arbitrażowego prowadzi jego przewodniczący. Organ arbitrażowy może przekazać przewodniczącemu prawo podejmowania decyzji administracyjnych i proceduralnych.
17. O ile niniejsza Umowa lub niniejszy regulamin nie stanowią inaczej, organ arbitrażowy może prowadzić postępowania i obrady przy użyciu dowolnego środka łączności.
18. W obradach organu arbitrażowego mogą brać udział wyłącznie jego członkowie, lecz organ arbitrażowy może zezwolić, aby podczas obrad byli obecni asystenci członków.
19. Za sporządzenie orzeczenia lub decyzji odpowiadają wyłącznie członkowie organu arbitrażowego i zadania tego nie wolno delegować na inną osobę.
20. Biuro Międzynarodowe Stałego Trybunału Arbitrażowego zapewnia organowi arbitrażowemu obsługę sekretarską oraz pozostałe wsparcie logistyczne.
21. W przypadku pojawienia się kwestii proceduralnych, których nie obejmują postanowienia niniejszej Umowy ani niniejszego regulaminu, organ arbitrażowy może – po zasięgnięciu opinii Stron – podjąć decyzję w sprawie zastosowania odpowiedniej procedury, przy czym procedura ta musi być zgodna z niniejszą Umową i niniejszym regulaminem.
22. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że w ramach postępowania konieczna jest zmiana któregokolwiek z terminów określonych w niniejszym regulaminie lub dokonanie innych dostosowań proceduralnych lub administracyjnych, informuje Strony – na piśmie i po zasięgnięciu opinii Stron – o powodach takich zmian lub dostosowań, wskazując nowe terminy lub dostosowania, które są konieczne.
VII. Rozprawy
23. W oparciu o orientacyjny harmonogram określony na podstawie pkt 14 przewodniczący – po zasięgnięciu opinii Stron i innych członków organu arbitrażowego – powiadamia Strony o dacie, godzinie i miejscu rozprawy. Informacje takie podaje się do wiadomości publicznej, chyba że rozprawa toczy się przy drzwiach zamkniętych.
Organ arbitrażowym może postanowić – w porozumieniu ze Stronami – o odstąpieniu od przeprowadzenia rozprawy.
24. O ile Strony nie postanowią inaczej, rozprawa odbywa się w Hadze, w siedzibie Stałego Trybunału Arbitrażowego.
25. Organ arbitrażowy może zdecydować o przeprowadzeniu dodatkowych rozpraw, jeżeli Strony wyrażą na to zgodę.
26. Obecność wszystkich członków organu arbitrażowego podczas całej rozprawy jest obowiązkowa.
27. O ile Strony nie postanowią inaczej, na rozprawie mogą być obecne następujące osoby, niezależnie od tego, czy rozprawa ma charakter otwarty:
przedstawiciele Strony;
doradcy;
asystenci;
tłumacze ustni i pisemni oraz sprawozdawcy sądowi organu arbitrażowego; oraz
biegli, zgodnie z decyzją organu arbitrażowego.
28. Każda ze Stron, nie później niż 5 dni przed datą rozprawy, przekazuje organowi arbitrażowemu i drugiej Stronie wykaz imion i nazwisk osób, które na rozprawie przedstawią w formie ustnej argumenty lub oświadczenia w imieniu danej Strony, oraz wykaz imion i nazwisk innych przedstawicieli oraz doradców, którzy będą obecni na rozprawie.
29. Organ arbitrażowy prowadzi rozprawę w następujący sposób, zapewniając, aby skarżącemu oraz pozwanemu przyznano równą ilość czasu zarówno na przedstawienie argumentów, jak i na odpowiedź na nie:
argument:
argument skarżącego;
argument pozwanego;
odpowiedź:
odpowiedź skarżącego;
replika pozwanego;
30. Organ arbitrażowy może kierować pytania do każdej ze Stron w dowolnym momencie rozprawy.
31. Organ arbitrażowy zapewnia przygotowanie transkrypcji rozprawy i jego dostarczenie Stronom możliwie jak najszybciej po rozprawie. Strony mogą zgłaszać uwagi dotyczące transkrypcji, a organ arbitrażowy może te uwagi uwzględnić.
32. W terminie 10 dni od daty rozprawy każda ze Stron może przekazać organowi arbitrażowemu dodatkowe oświadczenie pisemne dotyczące wszelkich kwestii, które pojawiły się w trakcie rozprawy.
VIII. Pytania pisemne
33. Organ arbitrażowy może w każdym momencie postępowania zwracać się z pytaniami w formie pisemnej do jednej lub obu Stron.
34. Każda Strona ma możliwość przedstawienia pisemnych uwag dotyczących odpowiedzi drugiej Strony na pytania postawione przez organ arbitrażowy w terminie 5 dni od daty otrzymania kopii tych odpowiedzi.
IX. Poufność
35. Wszystkie przekazane organowi arbitrażowemu informacje, które Strona zakwalifikowała jako poufne, są traktowane jako poufne przez drugą Stronę i przez organ arbitrażowy. Przekazując organowi arbitrażowemu oświadczenie pisemne zawierające informacje poufne Strona przekazuje również, w terminie 15 dni, oświadczenie pisemne niezawierające informacji poufnych, które podaje się do wiadomości publicznej.
36. Żadne z postanowień niniejszego regulaminu nie wyklucza możliwości publicznego ujawnienia przez Stronę jej własnych oświadczeń pisemnych, odpowiedzi na pytania postawione przez organ arbitrażowy lub transkrypcji argumentów przedstawionych w formie ustnej, pod warunkiem, że odnosząc się do informacji przedstawionych przez drugą Stronę, Strona nie ujawnia żadnych informacji, które druga Strona zakwalifikowała jako poufne.
37. Rozprawy przed organem arbitrażowym są jawne dla publiczności, chyba że oświadczenia i argumenty Strony zawierają informacje poufne albo obie Strony uzgodnią, że rozprawa ma się toczyć przy drzwiach zamkniętych. W takich przypadkach Strony zachowują poufność treści rozpraw przed organem arbitrażowym.
X. Kontakty ex parte
38. Organ arbitrażowy nie spotyka się ani też nie komunikuje się ustnie w inny sposób ze Stroną pod nieobecność drugiej Strony.
XI. Sprawy pilne
39. W sprawach pilnych, o których mowa w art. 173 ust. 2 Umowy, organ arbitrażowy – po zasięgnięciu opinii Stron – dostosowuje odpowiednio terminy, o których mowa w niniejszym regulaminie. Organ arbitrażowy powiadamia Strony o tych dostosowaniach.
XII. Tłumaczenia pisemne i ustne
40. Językiem postępowania przed organem arbitrażowym jest język angielski. Decyzje organu arbitrażowego są wydawane w języku angielskim.
41. Każda Strona ponosi własne koszty tłumaczenia dokumentów przedstawianych organowi arbitrażowemu, które sporządzono pierwotnie w innym języku niż angielski, a także ewentualne koszty tłumaczenia ustnego podczas rozprawy na potrzeby jej przedstawicieli lub doradców.
CZĘŚĆ B
KODEKS POSTĘPOWANIA CZŁONKÓW ORGANÓW ARBITRAŻOWYCH
Definicje
1. Na użytek niniejszego kodeksu postępowania stosuje się definicję „asystenta” zawartą w regulaminie. Ponadto „kandydat” oznacza osobę, której nazwisko znajduje się w wykazie, o którym mowa w art. 171 ust. 1 Umowy, i którą bierze się pod uwagę przy wyborze członków organu arbitrażowego na mocy tego artykułu.
Obowiązki w ramach procesu
2. Każdy kandydat i członek organu arbitrażowego unika niewłaściwych zachowań lub ich znamion, jest osobą niezależną i bezstronną, unika bezpośrednich lub pośrednich konfliktów interesów i przestrzega wysokich standardów postępowania, aby zachować rzetelność i niezależność postępowania w sprawie rozstrzygnięcia sporu. Byli kandydaci lub członkowie organu arbitrażowego stosują się do obowiązków określonych w pkt 8, 9 i 10.
Obowiązki w zakresie ujawniania informacji
3. Przed potwierdzeniem swojego wyboru na członka organu arbitrażowego na podstawie niniejszej Umowy kandydat ma obowiązek ujawnić Stronom na piśmie wszelkie znane mu interesy, związki lub kwestie, które mogą mieć wpływ na jego niezależność lub bezstronność, lub które mogą wywołać rozsądnie uzasadnione wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości w trakcie postępowania przed organem arbitrażowym.
4. Kandydaci i członkowie organu arbitrażowego informują o kwestiach dotyczących faktycznego lub potencjalnego naruszenia niniejszego kodeksu postępowania wyłącznie Wspólny Komitet; kwestie te są następnie rozważane przez Unię i Zjednoczone Królestwo.
5. Na każdym etapie postępowania przed organem arbitrażowym jego członkowie mają obowiązek ujawnić Stronom na piśmie wszelkie interesy, związki lub kwestie o charakterze opisanym w pkt 3, o których wiedzą lub właśnie się dowiedzieli.
Należyta staranność członków organu arbitrażowego
6. Po wyborze, członkowie organu arbitrażowego w trakcie całego postępowania wykonują swoje obowiązki w sposób rzetelny i sprawny, przestrzegając przy tym zasad uczciwości i staranności. Członkowie organu arbitrażowego mają w szczególności obowiązek:
brać pod uwagę jedynie kwestie poruszane w trakcie postępowania przed organem arbitrażowym oraz konieczne do wydania orzeczenia i nie mogą oni delegować tego obowiązku na inną osobę;
podejmować wszystkie właściwe kroki w celu zapewnienia, aby ich asystenci znali pkt 2, 3, 4, 5, 9 i 10 oraz ich przestrzegali.
Niezależność i bezstronność członków organu arbitrażowego
7. Członkowie organu arbitrażowego:
są niezależni i bezstronni oraz unikają stwarzania wrażenia niestosownego zachowania lub stronniczości; członkowie nie kierują się własnymi interesami, naciskami z zewnątrz, względami politycznymi, żądaniami społecznymi, lojalnością wobec Unii albo Zjednoczonego Królestwa ani obawą przed krytyką;
w sposób bezpośredni lub pośredni nie podejmują jakichkolwiek zobowiązań ani nie przyjmują korzyści mogących w jakikolwiek sposób zakłócić właściwe wykonywanie swoich obowiązków lub stworzyć wrażenie zakłócenia ich właściwego wykonywania;
nie mogą wykorzystywać swojego stanowiska członka organu arbitrażowego do realizacji jakichkolwiek osobistych lub prywatnych interesów i unikają podejmowania działań, które mogą sprawiać wrażenie, że inne osoby mogą wywierać na nich wpływ ze względu na swoją szczególną sytuację;
nie pozwalają na to, aby relacje lub zobowiązania finansowe, biznesowe, zawodowe, rodzinne lub społeczne miały wpływ na ich postępowanie lub osądy;
unikają nawiązywania kontaktów lub uzyskiwania korzyści finansowych, które mogą mieć wpływ na ich bezstronność lub które mogą wywołać rozsądnie uzasadnione wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości;
nie mogą omawiać z jedną Stroną lub obiema Stronami jakichkolwiek kwestii dotyczących przedmiotu lub przebiegu postępowania przed organem arbitrażowym pod nieobecność pozostałych członków organu arbitrażowego.
Obowiązki byłych członków organu arbitrażowego
8. Wszyscy byli członkowie organu arbitrażowego unikają działań mogących stwarzać wrażenie, że wykonując swoje obowiązki, byli stronniczy lub odnosili korzyści z decyzji lub orzeczenia organu arbitrażowego.
Poufność
9. Żaden członek lub były członek organu arbitrażowego nie może w żadnym czasie:
ujawniać lub wykorzystywać jakichkolwiek niedostępnych publicznie informacji dotyczących postępowania przed organem arbitrażowym lub uzyskanych w trakcie postępowania, z wyjątkiem ujawnienia lub wykorzystania do celów tego postępowania, i w szczególności nie wolno jest mu ujawniać lub wykorzystywać takich informacji w celu uzyskania korzyści osobistych lub korzyści dla innych osób czy też negatywnego wpływu na interesy innych osób;
ujawniać treści obrad organu arbitrażowego ani opinii innego członka tego organu.
10. Żadnemu z członków organu arbitrażowego nie wolno ujawnić całości ani fragmentów orzeczenia organu arbitrażowego przed jego publikacją zgodnie z niniejszą Umową.
( 1 ) Dz.U. C 23 z 28.1.1983, s. 1.
( 2 ) Dz.U. C 306 z 17.12.2007, s. 270.
( 3 ) Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Kajmany, Falklandy, Montserrat, Pitcairn, Święta Helena, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha, Georgia Południowa i Sandwich Południowy oraz Turks i Caicos.
( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
( 5 ) Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).
( 6 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000 (Dz.U. L 338 z 23.12.2003, s. 1).
( 7 ) Pojęcie pieczy nad dzieckiem należy interpretować zgodnie z art. 2 pkt 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003. Obejmuje zatem pieczę nad dzieckiem nabytą na podstawie orzeczenia sądowego, z mocy prawa lub na podstawie porozumienie wywierającego skutki prawne.
( 8 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 492/2011 z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii (Dz.U. L 141 z 27.5.2011, s. 1).
( 9 ) Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22).
( 10 ) Dyrektywa 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. mająca na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika w państwie członkowskim innym niż państwo uzyskania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 77 z 14.3.1998, s. 36).
( 11 ) Dyrektywa 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylająca dyrektywę Rady 84/253/EWG (Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 87).
( 12 ) Dyrektywa Rady 74/556/EWG z dnia 4 czerwca 1974 r. ustanawiająca szczegółowe przepisy dotyczące środków przejściowych odnoszących się do handlu i dystrybucji produktów toksycznych i działalności w tym zakresie, związanych z profesjonalnym wykorzystaniem tych produktów, z działalnością pośredników włącznie (Dz.U. L 307 z 18.11.1974, s. 1).
( 13 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1).
( 14 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 859/2003 z dnia 14 maja 2003 r. rozszerzające przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i rozporządzenia (EWG) nr 574/72 na obywateli państw trzecich, którzy nie są jeszcze objęci tymi przepisami wyłącznie ze względu na ich obywatelstwo (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 1).
( 15 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1).
( 16 ) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 149 z 5.7.1971, s. 2).
( 17 ) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. w sprawie wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. L 74 z 27.3.1972, s. 1).
( 18 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniające i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt („Prawo o zdrowiu zwierząt”) (Dz.U. L 84 z 31.3.2016, s. 1).
( 19 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1).
( 20 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).
( 21 ) Dyrektywa 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67).
( 22 ) Dyrektywa 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1).
( 23 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).
( 24 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).
( 25 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
( 26 ) Decyzja Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (Dz.U. L 168 z 7.6.2014, s. 105).
( 27 ) Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 608/2014 z dnia 26 maja 2014 r. określające środki wykonawcze dotyczące systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (Dz.U. L 168 z 7.6.2014, s. 29).
( 28 ) Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 609/2014 z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie metod i procedury udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB oraz w sprawie środków w celu zaspokojenia potrzeb gotówkowych (Dz.U. L 168 z 7.6.2014, s. 39).
( 29 ) Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1).
( 30 ) Dyrektywa Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określająca szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz.U. L 44 z 20.2.2008, s. 23).
( 31 ) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 77 z 23.3.2011, s. 1).
( 32 ) Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12).
( 33 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. L 154 z 16.6.2017, s. 1).
( 34 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. L 3 z 5.1.2002, s. 1).
( 35 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2100/94 z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin (Dz.U. L 227 z 1.9.1994, s. 1).
( 36 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).
( 37 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).
( 38 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 16).
( 39 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91 (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 14).
( 40 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 336 z 23.12.2015, s. 1).
( 41 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549).
( 42 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 607/2009 z dnia 14 lipca 2009 r. ustanawiające niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, określeń tradycyjnych, etykietowania i prezentacji niektórych produktów sektora wina (Dz.U. L 193 z 24.7.2009, s. 60).
( 43 ) Dyrektywa 96/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz danych (Dz.U. L 77 z 27.3.1996, s. 20).
( 44 ) Rozporządzenie (WE) nr 1610/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. dotyczące stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla środków ochrony roślin (Dz.U. L 198 z 8.8.1996, s. 30).
( 45 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 r. dotyczące dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 1).
( 46 ) Dz.U. C 197 z 12.7.2000, s. 3.
( 47 ) Dz.U. C 326 z 21.11.2001, s. 2.
( 48 ) Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190 z 18.7.2002, s. 1).
( 49 ) Decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie wykonania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych (Dz.U. L 196 z 2.8.2003, s. 45).
( 50 ) Decyzja ramowa Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (Dz.U. L 76 z 22.3.2005, s. 16).
( 51 ) Decyzja ramowa Rady 2006/783/WSiSW z dnia 7 października 2006 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do nakazów konfiskaty (Dz.U. L 328, 24.11.2006, p. 54).
( 52 ) Decyzja ramowa Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej (Dz.U. L 327 z 5.12.2008, s. 27).
( 53 ) Decyzja ramowa Rady 2008/675/WSiSW z dnia 24 lipca 2008 r. w sprawie uwzględniania w nowym postępowaniu karnym wyroków skazujących zapadłych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 220 z 15.8.2008, s. 32).
( 54 ) Decyzja ramowa Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz treści tych informacji (Dz.U. L 93 z 7.4.2009, s. 23).
( 55 ) Decyzja Rady 2009/316/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS), zgodnie z art. 11 decyzji ramowej 2009/315/WSiSW (Dz.U. L 93 z 7.4.2009, s. 33).
( 56 ) Decyzja ramowa Rady 2009/829/WSiSW z dnia 23 października 2009 r. w sprawie stosowania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej zasady wzajemnego uznawania do decyzji w sprawie środków nadzoru stanowiących alternatywę dla tymczasowego aresztowania (Dz.U. L 294 z 11.11.2009, s. 20).
( 57 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW (Dz.U. L 335 z 17.12.2011, s. 1).
( 58 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/99/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie europejskiego nakazu ochrony (Dz.U. L 338 z 21.12.2011, s. 2).
( 59 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/41/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie europejskiego nakazu dochodzeniowego w sprawach karnych (Dz.U. L 130 z 1.5.2014, s. 1).
( 60 ) Decyzja ramowa Rady 2002/465/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych (Dz.U. L 162 z 20.6.2002, s. 1).
( 61 ) Decyzja Rady 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiająca Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (Dz.U. L 63 z 6.3.2002, s. 1).
( 62 ) Konwencja wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.U. L 239 z 22.9.2000, s. 19).
( 63 ) Dz.U. C 24 z 23.1.1998, s. 2.
( 64 ) Decyzja Rady 2000/642/WSiSW z dnia 17 października 2000 r. dotycząca uzgodnień w sprawie współpracy pomiędzy jednostkami wywiadu finansowego państw członkowskich w odniesieniu do wymiany informacji (Dz.U. L 271 z 24.10.2000, s. 4).
( 65 ) Decyzja ramowa Rady 2006/960/WSiSW z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie uproszczenia wymiany informacji i danych wywiadowczych między organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 89).
( 66 ) Decyzja Rady 2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 205 z 7.8.2007, s. 63).
( 67 ) Decyzja Rady 2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotyczącą współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem (Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 103).
( 68 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/681 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie wykorzystywania danych dotyczących przelotu pasażera (danych PNR) w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym i poważnej przestępczości, ich wykrywania, prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie i ich ścigania (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 132).
( 69 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym (Dz.U. L 280 z 26.10.2010, s. 1).
( 70 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym (Dz.U. L 142 z 1.6.2012, s. 1).
( 71 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) (Dz.U. L 177 z 4.7.2008, s. 6).
( 72 ) Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (Rzym II) (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 40).
( 73 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 351 z 20.12.2012, s. 1).
( 74 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.U. L 7 z 10.1.2009, s. 1).
( 75 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
( 76 ) Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.U. L 18 z 21.1.1997, s. 1).
( 77 ) Rozporządzenie (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych (Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 15).
( 78 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 19).
( 79 ) Rozporządzenie (WE) nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiające postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty (Dz.U. L 399 z 30.12.2006, s. 1).
( 80 ) Rozporządzenie (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. ustanawiające europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń (Dz.U. L 199 z 31.7.2007, s. 1).
( 81 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie wzajemnego uznawania środków ochrony w sprawach cywilnych (Dz.U. L 181 z 29.6.2013, s. 4).
( 82 ) Rozporządzenie (WE) nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. dotyczące doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych (doręczanie dokumentów) oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 (Dz.U. L 324 z 10.12.2007, s. 79).
( 83 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych (Dz.U. L 174 z 27.6.2001, s. 1).
( 84 ) Decyzja Rady 2001/470/WE z dnia 28 maja 2001 r. ustanawiająca Europejską Sieć Sądową w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 174 z 27.6.2001, s. 25).
( 85 ) Dyrektywa Rady 2003/8/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych wspólnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze (Dz.U. L 26 z 31.1.2003, s. 41).
( 86 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 136 z 24.5.2008, s. 3).
( 87 ) Dyrektywa Rady 2004/80/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. odnosząca się do kompensaty dla ofiar przestępstw (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, s. 15).
( 88 ) Dz.U. L 299 z 16.11.2005, s. 62.
( 89 ) Dz.U. L 300 z 17.11.2005, s. 55.
( 90 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).
( 91 ) Dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) (Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 37).
( 92 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).
( 93 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/81/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi przez instytucje lub podmioty zamawiające w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa i zmieniająca dyrektywy 2004/17/WE i 2004/18/WE (Dz.U. L 216 z 20.8.2009, s. 76).
( 94 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 1).
( 95 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).
( 96 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylająca dyrektywę 2004/17/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).
( 97 ) Rozporządzenie (WE) nr 2195/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. w sprawie Wspólnego Słownika Zamówień (CPV) (Dz.U. L 340 z 16.12.2002, s. 1).
( 98 ) Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz.U. L 315 z 3.12.2007, s. 1).
( 99 ) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczące stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski) (Dz.U. L 364 z 12.12.1992, s. 7).
( 100 ) Dyrektywa Rady 96/67/WE z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty (Dz.U. L 272 z 25.10.1996, s. 36).
( 101 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3).
( 102 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/352 z dnia 15 lutego 2017 r. ustanawiające ramy w zakresie świadczenia usług portowych oraz wspólne zasady dotyczące przejrzystości finansowej portów (Dz.U. L 57 z 3.3.2017, s. 1).
( 103 ) Dyrektywa Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 33).
( 104 ) Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji (Dz.U. L 76 z 23.3.1992, s. 14).
( 105 ) Dyrektywa Rady 2011/70/Euratom z dnia 19 lipca 2011 r. ustanawiająca ramy wspólnotowe w zakresie odpowiedzialnego i bezpiecznego gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi (Dz.U. L 199 z 2.8.2011, s. 48).
( 106 ) Rozporządzenie Komisji (Euratom) nr 302/2005 z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zabezpieczeń przyjętych przez Euratom (Dz.U. L 54 z 28.2.2005, s. 1).
( 107 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1).
( 108 ) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 9).
( 109 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1).
( 110 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 773/2004 z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 Traktatu WE (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, s. 18).
( 111 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1).
( 112 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1).
( 113 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).
( 114 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).
( 115 ) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).
( 116 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 517/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 842/2006 (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 195).
( 117 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1005/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (Dz.U. L 286 z 31.10.2009, s. 1).
( 118 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 443/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. określające normy emisji dla nowych samochodów osobowych w ramach zintegrowanego podejścia Wspólnoty na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 1).
( 119 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 z dnia 11 maja 2011 r. określające normy emisji dla nowych lekkich samochodów dostawczych w ramach zintegrowanego podejścia Unii na rzecz zmniejszenia emisji CO2 z lekkich pojazdów dostawczych (Dz.U. L 145 z 31.5.2011, s. 1).
( 120 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 293/2012 z dnia 3 kwietnia 2012 r. w sprawie monitorowania i sprawozdawczości danych dotyczących rejestracji nowych lekkich samochodów dostawczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2011 (Dz.U. L 98 z 4.4.2012, s. 1).
( 121 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13).
( 122 ) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).
( 123 ) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1).
( 124 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 749/2014 z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie struktury, formatu, procesu przekazywania i przeglądu informacji zgłaszanych przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (Dz.U. L 203 z 11.7.2014, s. 23).
( 125 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1191/2014 z dnia 30 października 2014 r. określające format i sposób składania sprawozdania, o którym mowa w art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 517/2014 w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych (Dz.U. L 318 z 5.11.2014, s. 5).
( 126 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1).
( 127 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 389/2012 z dnia 2 maja 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków akcyzowych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 2073/2004 (Dz.U. L 121 z 8.5.2012, s. 1).
( 128 ) Dyrektywa Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz.U. L 84 z 31.3.2010, s. 1).
( 129 ) Rozporządzenie Rady (Euratom, EWWIS, EWG) nr 549/69 z dnia 25 marca 1969 r. określające kategorie urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich, do których mają zastosowanie przepisy artykułu 12, artykułu 13 ustęp 2 i artykułu 14 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot (Dz.U. L 74 z 27.3.1969, s. 1).
( 130 ) Decyzja 2005/684/WE, Euratom Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia statutu posła do Parlamentu Europejskiego (Dz.U. L 262 z 7.10.2005, s. 1).
( 131 ) Regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej określony w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającym regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot oraz ustanawiającym specjalne środki stosowane tymczasowo wobec urzędników Komisji (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1)
( 132 ) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).
( 133 ) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 4 marca 2004 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2004/3) (2004/258/WE) (Dz.U. L 80 z 18.3.2004, s. 42).
( 134 ) Dz.U. L 212 z 17.8.1994, s. 3.
( 135 ) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/2315 z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia stałej współpracy strukturalnej (PESCO) oraz ustalenia listy uczestniczących w niej państw członkowskich (Dz.U. L 331 z 14.12.2017, s. 57).
( 136 ) Powinno to dotyczyć przede wszystkim art. 7, 30, art. 42 ust. 4, art. 48 ust. 2–6 i art. 49 TUE oraz art. 25, art. 76 lit. b), art. 82 ust. 3, art. 83 ust. 3, art. 86 ust. 1, art. 87 ust. 3, art. 135, art. 218 ust. 8, art. 223 ust. 1, art. 262, 311 i 341 TFUE.
( 137 ) Unia powiadomi pozostałe strony tych umów, że w okresie przejściowym na potrzeby tych umów Zjednoczone Królestwo ma być traktowane jak państwo członkowskie UE.
( 138 ) W przypadku przedłużenia Unia poinformuje o nim pozostałe strony umów międzynarodowych.
( 139 ) Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014-2020 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884).
( 140 ) Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 z dnia 29 maja 1989 r. w sprawie ostatecznych jednolitych warunków poboru środków własnych pochodzących z podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 155 z 7.6.1989, s. 9).
( 141 ) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie harmonizacji dochodu narodowego brutto w cenach rynkowych (rozporządzenie DNB) (Dz.U. L 181 z 19.7.2003, s. 1).
( 142 ) Decyzja wykonawcza Komisji (UE, Euratom) 2018/195 z dnia 8 lutego 2018 r. ustanawiająca formularze zgłaszania nadużyć i nieprawidłowości mających wpływ na należności z tytułu tradycyjnych zasobów własnych oraz formularze sprawozdań z kontroli w odniesieniu do tradycyjnych zasobów własnych zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 608/2014 (Dz.U. L 36 z 9.2.2018, s. 33).
( 143 ) Decyzja wykonawcza Komisji (UE, Euratom) 2018/194 z dnia 8 lutego 2018 r. ustanawiająca wzory sprawozdań dotyczących rachunków należności z tytułu zasobów własnych oraz formularz zgłaszania wartości nieodzyskiwalnych odpowiadających należnościom z tytułu zasobów własnych zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 609/2014 (Dz.U. L 36 z 9.2.2018, s. 20).
( 144 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
( 145 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).
( 146 ) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1).
( 147 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 608).
( 148 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013 – Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (Dz.U. L 169 z 1.7.2015, s. 1).
( 149 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 z dnia 26 września 2017 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (EFZR), gwarancji EFZR i funduszu gwarancyjnego EFZR (Dz.U. L 249 z 27.9.2017, s. 1).
( 150 ) Rozporządzenie Rady 422/67/EWG, 5/67/Euratom z dnia 25 lipca 1967 r. określające uposażenie przewodniczącego i członków Komisji, a także prezesa, sędziów, rzeczników generalnych i sekretarza Trybunału Sprawiedliwości (Dz.U. P 187 z 8.8.1967, s. 1).
( 151 ) Decyzja 2005/684/WE, Euratom Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia statutu posła do Parlamentu Europejskiego (Dz.U. L 262 z 7.10.2005, s. 1).
( 152 ) Rozporządzenie Rady (UE) 2016/300 z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie ustalenia uposażenia osób zajmujących wysokie stanowiska publiczne w UE (Dz.U. L 58 z 4.3.2016, s. 1).
( 153 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 407/2010 z dnia 11 maja 2010 r. ustanawiające europejski mechanizm stabilizacji finansowej (Dz.U. L 118 z 12.5.2010, s. 1).
( 154 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 1).
( 155 ) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 z dnia 25 maja 2009 r. ustanawiające Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (Dz.U. L 145 z 10.6.2009, s. 10).
( 156 ) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2728/94 z dnia 31 października 1994 r. ustanawiające Fundusz Gwarancyjny dla działań zewnętrznych (Dz.U. L 293 z 12.11.1994, s. 1).
( 157 ) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z działaniami z zakresu finansowania wspierającymi projekty inwestycyjne poza granicami Unii (Dz.U. L 135 z 8.5.2014, s. 1).
( 158 ) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1080/2011/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z pożyczkami i gwarancjami udzielonymi na zabezpieczenie pożyczek na potrzeby projektów poza granicami Unii oraz uchylenia decyzji nr 633/2009/WE (Dz.U. L 280 z 27.10.2011, s. 1).
( 159 ) Umowa wewnętrzna między przedstawicielami rządów państw członkowskich Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania pomocy unijnej na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 zgodnie z umową o partnerstwie AKP-UE oraz w sprawie przydzielania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. L 210 z 6.8.2013, s. 1).
( 160 ) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/322 z dnia 2 marca 2015 r. w sprawie realizacji 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju (Dz.U. L 58 z 3.3.2015, s. 1).
( 161 ) Rozporządzenie Rady (UE) 2015/323 z dnia 2 marca 2015 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju (Dz.U. L 58 z 3.3.2015, s. 17).
( 162 ) Dz.U. L 25 z 30.1.1976, s. 168.
( 163 ) Dz.U. L 347 z 22.12.1980, s. 210.
( 164 ) Dz.U. L 86 z 31.3.1986, s. 210.
( 165 ) Dz.U. L 229 z 17.8.1991, s. 288.
( 166 ) Dz.U. L 156 z 29.5.1998, s. 108.
( 167 ) Dz.U. L 317 z 15.12.2000, s. 355.
( 168 ) Dz.U. L 247 z 9.9.2006, s. 32.
( 169 ) Decyzja Komisji z dnia 20 października 2015 r. w sprawie utworzenia kryzysowego funduszu powierniczego Unii Europejskiej na rzecz stabilności oraz eliminowania przyczyn migracji nieuregulowanej i wysiedleń w Afryce (C(2015) 7293).
( 170 ) Decyzja Komisji z dnia 24 listopada 2015 r. w sprawie koordynacji działań Unii i państw członkowskich przy użyciu mechanizmu koordynacji – Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji (Dz.U. C 407 z 8.12.2015, s. 8).
( 171 ) Decyzja Rady (UE) 2016/1353 z dnia 4 sierpnia 2016 r. w sprawie przepisów finansowych Europejskiej Agencji Obrony i uchylająca decyzję 2007/643/WPZiB (Dz.U. L 219 z 12.8.2016, s. 98).
( 172 ) Decyzja Rady 2014/75/WPZiB z dnia 10 lutego 2014 r. w sprawie Instytutu Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem (Dz.U. L 41 z 12.2.2014, s. 13).
( 173 ) Decyzja Rady 2014/401/WPZiB z dnia 26 czerwca 2014 r. w sprawie Centrum Satelitarnego Unii Europejskiej i uchylenia wspólnego działania 2001/555/WPZiB w sprawie ustanowienia Centrum Satelitarnego Unii Europejskiej (Dz.U. L 188 z 27.6.2014, s. 73).
( 174 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz.U. L 324 z 10.12.2009, s. 23).
( 175 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).
( 176 ) Decyzja nr 1/2023 Wspólnego Komitetu ustanowionego Umową o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej z dnia 24 marca 2023 r. w sprawie ustaleń dotyczących ram windsorskich [2023/819] (Dz.U. L 102 z 17.4.2023, s. 61).
( 177 ) Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37.
( 178 ) Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 23.
( 179 ) Dz.U. L 180 z 19.7.2000, s. 22.
( 180 ) Dz.U. L 303 z 2.12.2000, s. 16.
( 181 ) Dz.U. L 180 z 15.7.2010, s. 1.
( 182 ) Dz.U. L 6 z 10.1.1979, s. 24.
( 183 ) Podział na sekcje i podsekcje w niniejszym załączniku służy wyłącznie celom informacyjnym.
( 184 ) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.
( 185 ) Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1.
( 186 ) Dz.U. L 84 z 31.3.2010, s. 1.
( 187 ) Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1.
( 188 ) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.
( 189 ) Dz.U. L 102 z 7.4.2004, s. 1.
( 190 ) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 23.
( 191 ) Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1.
( 192 ) Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 34.
( 193 ) Dz.U. L 160 z 25.6.2015, s. 1.
( 194 ) Dz.U. L 130 z 19.5.2017, s. 1.
( 195 ) Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 1.
( 196 ) Dz.U. L 254 z 30.9.2017, s. 1.
( 197 ) Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.
( 198 ) Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 55.
( 199 ) Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 16.
( 200 ) Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 33.
( 201 ) Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 6.
( 202 ) Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 11.
( 203 ) Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 50.
( 204 ) Dz.U. L 191 z 17.7.2015, s. 1.
( 205 ) Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 1.
( 206 ) Dz.U. L 160 z 25.6.2015, s. 57.
( 207 ) Dz.U. L 103 z 5.4.2014, s. 10.
( 208 ) Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 16.
( 209 ) Dz.U. L 17 z 19.1.2013, s. 1.
( 210 ) Dz.U. L 17 z 19.1.2013, s. 13.
( 211 ) Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 53.
( 212 ) Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 62.
( 213 ) Dz.U. L 160 z 25.6.2015, s. 76.
( 214 ) Dz.U. L 160 z 25.6.2015, s. 69.
( 215 ) Dz.U. L 160 z 25.6.2015, s. 62.
( 216 ) Dz.U. L 145 z 31.5.2011, s. 19.
( *1 ) Użycie tej nazwy nie ma wpływu ma stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 (1999) oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.
( 217 ) Dz.U. L 57 z 3.3.2017, s. 59.
( 218 ) Dz.U. L 185 z 8.7.2016, s. 1.
( 219 ) Dz.U. L 53 z 22.2.2019, s. 1.
( 220 ) Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 1.
( 221 ) Dz.U. L 241 z 17.9.2015, s. 1.
( 222 ) Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12.
( 223 ) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.
( 224 ) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 82.
( 225 ) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 21.
( 226 ) Dz.U. L 11 z 15.1.2002, s. 4.
( 227 ) Dz.U. L 337 z 12.12.1998, s. 8.
( 228 ) Dz.U. L 210 z 7.8.1985, s. 29.
( 229 ) Dz.U. L 42 z 23.2.1970, s. 16.
( 230 ) Dz.U. L 158 z 27.5.2014, s. 131.
( 231 ) Dz.U. L 310 z 25.11.2005, s. 10.
( 232 ) Dz.U. L 161 z 14.6.2006, s. 12.
( 233 ) Dz.U. L 171 z 29.6.2007, s. 1.
( 234 ) Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1.
( 235 ) Dz.U. L 151 z 14.6.2018, s. 1.
( 236 ) Dz.U. L 35 z 4.2.2009, s. 1.
( 237 ) Dz.U. L 200 z 31.7.2009, s. 1.
( 238 ) Dz.U. L 35 z 4.2.2009, s. 32.
( 239 ) Dz.U. L 188 z 18.7.2009, s. 1.
( 240 ) Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 52.
( 241 ) Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 77.
( 242 ) Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 1.
( 243 ) Dz.U. L 335 z 5.12.1973, s. 51.
( 244 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 251.
( 245 ) Dz.U. L 167 z 22.6.1992, s. 17.
( 246 ) Dz.U. L 81 z 31.3.2016, s. 99.
( 247 ) Dz.U. L 147 z 9.6.1975, s. 40.
( 248 ) Dz.U. L 165 z 30.6.2010, s. 1.
( 249 ) Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 164.
( 250 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 45.
( 251 ) Dz.U. L 106 z 28.4.2009, s. 7.
( 252 ) Dz.U. L 42 z 15.2.1975, s. 14.
( 253 ) Dz.U. L 46 z 21.2.1976, s. 1.
( 254 ) Dz.U. L 39 z 15.2.1980, s. 40.
( 255 ) Dz.U. L 247 z 21.9.2007, s. 17.
( 256 ) Dz.U. L 71 z 18.3.2011, s. 1.
( 257 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 107.
( 258 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 149.
( 259 ) Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 5.
( 260 ) Dz.U. L 81 z 31.3.2016, s. 51.
( 261 ) Dz.U. L 81 z 31.3.2016, s. 1.
( 262 ) Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 24.
( 263 ) Dz.U. L 252 z 16.9.2016, s. 53.
( 264 ) Dz.U. L 162 z 3.7.2000, s. 1.
( 265 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 79.
( 266 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 309.
( 267 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 357.
( 268 ) Dz.U. L 153 z 22.5.2014, s. 62.
( 269 ) Dz.U. L 272 z 18.10.2011, s. 1.
( 270 ) Dz.U. L 100 z 19.4.1994, s. 37.
( 271 ) Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 59.
( 272 ) Dz.U. L 170 z 30.6.2009, s. 1.
( 273 ) Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 90.
( 274 ) Dz.U. L 96 z 29.3.2014, s. 1.
( 275 ) Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 27.
( 276 ) Dz.U. L 39 z 9.2.2013, s. 1.
( 277 ) Dz.U. L 136 z 30.4.2004, s. 1.
( 278 ) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67.
( 279 ) Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 1.
( 280 ) Dz.U. L 18 z 22.1.2000, s. 1.
( 281 ) Dz.U. L 324 z 10.12.2007, s. 121.
( 282 ) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1.
( 283 ) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11.
( 284 ) Dz.U. L 121 z 1.5.2001, s. 34.
( 285 ) Dz.U. L 158 z 27.5.2014, s. 1.
( 286 ) Dz.U. L 109 z 30.4.2009, s. 10.
( 287 ) Dz.U. L 135 z 24.5.2016, s. 39.
( 288 ) Dz.U. L 169 z 12.7.1993, s. 1.
( 289 ) Dz.U. L 331 z 7.12.1998, s. 1.
( 290 ) Dz.U. L 189 z 20.7.1990, s. 17.
( 291 ) Dz.U. L 117 z 5.5.2017, s. 1.
( 292 ) Dz.U. L 117 z 5.5.2017, s. 176.
( 293 ) Dz.U. L 33 z 8.2.2003, s. 30.
( 294 ) Dz.U. L 102 z 7.4.2004, s. 48.
( 295 ) Dz.U. L 207 z 6.8.2010, s. 14.
( 296 ) Dz.U. L 304 z 21.11.2003, s. 1.
( 297 ) Dz.U. L 50 z 20.2.2004, s. 44.
( 298 ) Dz.U. L 50 z 20.2.2004, s. 28.
( 299 ) Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 88.
( 300 ) Dz.U. L 104 z 8.4.2004, s. 1.
( 301 ) Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7.
( 302 ) Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 60.
( 303 ) Dz.U. L 137 z 24.5.2017, s. 1.
( 304 ) Dz.U. L 266 z 26.9.2006, s. 1.
( 305 ) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
( 306 ) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
( 307 ) Dz.U. L 47 z 18.2.2004, s. 1.
( 308 ) Dz.U. L 22 z 26.1.2005, s. 1.
( 309 ) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.
( 310 ) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1.
( 311 ) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.
( 312 ) Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.
( 313 ) Dz.U. L 365 z 31.12.1994, s. 10.
( 314 ) Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1.
( 315 ) Dz.U. L 337 z 5.12.2006, s. 21.
( 316 ) Dz.U. L 155 z 12.6.2019, s. 1.
( 317 ) Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35.
( 318 ) Dz.U. L 168 z 28.6.2007, s. 1.
( 319 ) Dz.U. L 27 z 30.1.2010, s. 1.
( 320 ) Dz.U. L 350 z 28.12.1998, s. 58.
( 321 ) Dz.U. L 107 z 25.4.2015, s. 26.
( 322 ) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 87.
( 323 ) Dz.U. L 295 z 12.11.2010, s. 23.
( 324 ) Dz.U. L 347 z 30.12.2005, s. 1.
( 325 ) Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 195.
( 326 ) Dz.U. L 286 z 31.10.2009, s. 1.
( 327 ) Dz.U. L 137 z 24.5.2017, s. 1.
( 328 ) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.
( 329 ) Dz.U. L 308 z 9.11.1991, s. 1.
( 330 ) Dz.U. L 286 z 31.10.2009, s. 36.
( 331 ) Dz.U. L 343 z 27.12.2007, s. 1.
( 332 ) Dz.U. L 91 z 9.4.1983, s. 30.
( 333 ) Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 1.
( 334 ) Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 46.
( 335 ) Dz.U. L 285 z 31.10.2009, s. 10.
( 336 ) Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 1.
( 337 ) Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 146.
( 338 ) Dz.U. L 138 z 26.5.2016, s. 44.
( 339 ) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
( 340 ) Dz.U. L 304 z 22.11.2011, s. 18.
( 341 ) Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 9.
( 342 ) Dz.U. L 334 z 16.12.2011, s. 1.
( 343 ) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55.
( 344 ) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1.
( 345 ) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 34.
( 346 ) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.
( 347 ) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 7.
( 348 ) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16.
( 349 ) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 34.
( 350 ) Dz.U. L 183 z 12.7.2002, s. 51.
( 351 ) Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 26.
( 352 ) Dz.U. L 309 z 26.11.2003, s. 1.
( 353 ) Dz.U. L 37 z 13.2.1993, s. 1.
( 354 ) Dz.U. L 327 z 11.12.2015, s. 1.
( 355 ) Dz.U. L 181 z 29.6.2013, s. 35.
( 356 ) Dz.U. L 66 z 13.3.1999, s. 26.
( 357 ) Dz.U. L 197 z 3.8.2000, s. 19.
( 358 ) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 47.
( 359 ) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 53.
( 360 ) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.
( 361 ) Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 45.
( 362 ) Dz.U. L 307 z 24.11.2007, s. 5.
( 363 ) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 58.
( 364 ) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 67.
( 365 ) Dz.U. L 15 z 17.1.2002, s. 19.
( 366 ) Dz.U. L 314 z 1.12.2015, s. 1.
( 367 ) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.
( 368 ) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
( 369 ) Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 4.
( 370 ) Dz.U. L 277 z 20.10.1984, s. 12.
( 371 ) Dz.U. L 66 z 13.3.1999, s. 16.
( 372 ) Dz.U. L 66 z 13.3.1999, s. 24.
( 373 ) Dz.U. L 141 z 6.6.2009, s. 3.
( 374 ) Dz.U. L 164 z 26.6.2009, s. 45.
( 375 ) Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1.
( 376 ) Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 1.
( 377 ) Dz.U. L 13 z 20.1.2016, s. 2.
( 378 ) Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 1.
( 379 ) Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 1.
( 380 ) Dz.U. L 140 z 30.5.2002, s. 10.
( 381 ) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.
( 382 ) Dz.U. L 92 z 7.4.1990, s. 42.
( 383 ) Dz.U. L 35 z 8.2.2005, s. 1.
( 384 ) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.
( 385 ) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 24.
( 386 ) Dz.U. L 287 z 5.11.2003, s. 1.
( 387 ) Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1.
( 388 ) Dz.U. L 84 z 31.3.2016, s. 1.
( 389 ) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977.
( 390 ) Dz.U. L 46 z 19.2.1991, s. 19.
( 391 ) Dz.U. L 192 z 23.7.2010, s. 1.
( 392 ) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 74.
( 393 ) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, s. 54.
( 394 ) Dz.U. L 194 z 22.7.1988, s. 10.
( 395 ) Dz.U. L 302 z 19.10.1989, s. 1.
( 396 ) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 62.
( 397 ) (Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 49).
( 398 ) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14.
( 399 ) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 321.
( 400 ) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.
( 401 ) Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 1.
( 402 ) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.
( 403 ) Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1.
( 404 ) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, s. 44.
( 405 ) Dz.U. L 15 z 19.1.1978, s. 34.
( 406 ) Dz.U. L 306 z 22.11.2003, s. 1.
( 407 ) Dz.U. L 10 z 14.1.2006, s. 16.
( 408 ) Dz.U. L 316 z 1.12.2001, s. 5.
( 409 ) Dz.U. L 157 z 10.6.1992, s. 19.
( 410 ) Dz.U. L 192 z 20.7.2002, s. 27.
( 411 ) Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 1.
( 412 ) Dz.U. L 260 z 5.9.1992, s. 1.
( 413 ) (Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 69).
( 414 ) Dz.U. L 325 z 12.12.2003, s. 31.
( 415 ) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 74.
( 416 ) Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 8.
( 417 ) Dz.U. L 204 z 11.8.2000, s. 1.
( 418 ) Dz.U. L 213 z 8.8.2008, s. 31.
( 419 ) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 66.
( 420 ) Dz.U. L 3 z 5.1.2005, s. 1.
( 421 ) Dz.U. L 303 z 18.11.2009, s. 1.
( 422 ) Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.
( 423 ) Dz.U. L 317 z 23.11.2016, s. 4.
( 424 ) Dz.U. 125 z 11.7.1966, s. 2309.
( 425 ) Dz.U. L 93 z 17.4.1968, s. 15.
( 426 ) Dz.U. L 11 z 15.1.2000, s. 17.
( 427 ) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 1.
( 428 ) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 12.
( 429 ) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 33.
( 430 ) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 60.
( 431 ) Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 74.
( 432 ) Dz.U. L 267 z 8.10.2008, s. 8.
( 433 ) Dz.U. L 125 z 11.7.1966, s. 2298.
( 434 ) Dz.U. L 226 z 13.8.1998, s. 16.
( 435 ) Dz.U. L 205 z 1.8.2008, s. 28.
( 436 ) Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1.
( 437 ) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.
( 438 ) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 206.
( 439 ) Dz.U. L 268 z 24.9.1991, s. 56.
( 440 ) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9.
( 441 ) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.
( 442 ) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.
( 443 ) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 3.
( 444 ) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10.
( 445 ) Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 16.
( 446 ) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
( 447 ) Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 14.
( 448 ) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
( 449 ) Dz.U. L 181 z 29.6.2013, s. 15.
( 450 ) Dz.U. L 351 z 28.12.1985, s. 63.
( 451 ) Dz.U. L 212 z 22.7.1989, s. 79.
( 452 ) Dz.U. L 163 z 17.6.1992, s. 1.
( 453 ) Dz.U. L 334 z 23.12.1996, s. 1.
( 454 ) Dz.U. L 125 z 27.4.1998, s. 1.
( 455 ) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.
( 456 ) Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1.
( 457 ) Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22.
( 458 ) Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.
( 459 ) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 1.
( 460 ) Dz.U. L 194 z 24.7.2010, s. 1.
( 461 ) Dz.U. L 248 z 22.9.2007, s. 17.
( 462 ) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
( 463 ) Dz.U. L 310 z 22.12.1995, s. 5.
( 464 ) Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 1.
( 465 ) Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 9.
( 466 ) Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 1.
( 467 ) Dz.U. L 39 z 10.2.2009, s. 1.
( 468 ) Dz.U. L 159 z 28.5.2014, s. 1.
( 469 ) Dz.U. L 326 z 29.12.1969, s. 36.
( 470 ) Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1.
( 471 ) Dz.U. L 256 z 13.9.1991, s. 51.
( 472 ) Dz.U. L 94 z 30.3.2012, s. 1.
( 473 ) Dz.U. L 146 z 10.6.2009, s. 1.
( 474 ) Dz.U. L 200 z 30.7.2005, s. 1.
( 475 ) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, s. 28.
( 476 ) Pozycje i podpozycje w niniejszym załączniku mają charakter wyłącznie orientacyjny.
( 477 ) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.
( 478 ) Dz.U. L 62 z 2.3.2020, s. 1.
( 479 ) Dz.U. L 44 z 20.2.2008, s. 23.
( 480 ) Dz.U. L 268 z 12.10.2010, s. 1.
( 481 ) Dz.U. L 84 z 31.3.2010, s. 1.
( 482 ) Dz.U. L 326 z 21.11.1986, s. 40.
( 483 ) Dz.U. L 346 z 29.12.2007, s. 6.
( 484 ) Dz.U. L 292 z 10.11.2009, s. 5.
( 485 ) Dz.U. L 286 z 17.10.2006, s. 15.
( 486 ) Dz.U. L 195 z 1.8.2018, s. 1.
( 487 ) Dz.U. L 46 z 17.2.2009, s. 8.
( 488 ) Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 12.
( 489 ) Dz.U. L 121 z 8.5.2012, s. 1.
( 490 ) Dz.U. L 84 z 31.3.2010, s. 1.
( 491 ) Dz.U. L 316 z 31.10.1992, s. 21.
( 492 ) Dz.U. L 316 z 31.10.1992, s. 29.
( 493 ) Dz.U. L 176 z 5.7.2011, s. 24.
( 494 ) Dz.U. L 283 z 31.10.2003, s. 51.
( 495 ) Dz.U. L 291 z 6.12.1995, s. 46.
( 496 ) Dz.U. L 162 z 1.7.2003, s. 5.
( 497 ) Dz.U. L 346 z 29.12.2007, s. 6.
( 498 ) Dz.U. L 286 z 17.10.2006, s. 15.
( 499 ) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 55.
( 500 ) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 15.
( 501 ) Dz.U. L 211 z 14.8.2009, s. 1.
( 502 ) Dz.U. L 33 z 4.2.2006, s. 22.
( 503 ) Dz.U. L 326 z 8.12.2011, s. 1.
( 504 ) Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17.
( 505 ) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.
( 506 ) Pozycje i podpozycje w niniejszym załączniku mają charakter wyłącznie orientacyjny.
( 507 ) Dz.U. C 262 z 19.7.2016, s. 1.
( 508 ) Dz.U. C 8 z 11.1.2012, s. 4.
( 509 ) Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10.
( 510 ) Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 1.
( 511 ) Dz.U. L 187 z 26.6.2014, s. 1.
( 512 ) Dz.U. L 193 z 1.7.2014, s. 1.
( 513 ) Dz.U. L 369 z 24.12.2014, s. 37.
( 514 ) Dz.U. L 315 z 3.12.2007, s. 1.
( 515 ) Dz.U. C 92 z 29.3.2014, s. 1.
( 516 ) Dz.U. L 7 z 11.1.2012, s. 3.
( 517 ) Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 1.
( 518 ) Dz.U. L 114 z 26.4.2012, s. 8.
( 519 ) Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 9.
( 520 ) Dz.U. L 190 z 28.6.2014, s. 45.
( 521 ) Dz.U. L 248 z 24.9.2015, s. 9.
( 522 ) Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1.
( 523 ) Dz.U. C 272 z 15.11.2007, s. 4.
( 524 ) Dz.U. C 119 z 22.5.2002, s. 22.
( 525 ) Dz.U. C 85 z 9.4.2009, s. 1.
( 526 ) Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6.
( 527 ) Dz.U. c 253 Z 19.7.2019, s.14.
( 528 ) Dz.U. C 297 z 9.12.2003, s. 6.
( 529 ) Dz.U. C 188 z 20.6.2014, s. 4.
( 530 ) Dz.U. C 204 z 1.7.2014, s. 1.
( 531 ) Dz.U. C 217 z 2.7.2015, s. 1.
( 532 ) Dz.U. C 209 z 23.7.2013, s. 1.
( 533 ) Dz.U. C 198 z 27.6.2014, s. 1.
( 534 ) Dz.U. C 19 z 22.1.2014, s. 4.
( 535 ) Dz.U. C 249 z 31.7.2014, s. 1.
( 536 ) Dz.U. C 188 z 11.8.2009, s. 1.
( 537 ) Dz.U. C 188 z 11.8.2009, s. 6.
( 538 ) Dz.U. C 216 z 30.7.2013, s. 1.
( 539 ) Dz.U. C 72 z 26.3.2009, s. 1.
( 540 ) Dz.U. C 195 z 19.8.2009, s. 9.
( 541 ) Dz.U. C 392 z 19.12.2012, s. 1.
( 542 ) Dz.U. C 200 z 28.6.2014, s. 1.
( 543 ) Dz.U. C 158 z 5.6.2012, s. 4.
( 544 ) http://ec.europa.eu/competition/state_aid/legislation/stranded_costs_en.pdf
( 545 ) Dz.U. L 336 z 21.12.2010, s. 24.
( 546 ) Dz.U. C 152 z 26.6.2002, s. 5.
( 547 ) Dz.U. C 39 z 6.2.1998, s. 2.
( 548 ) Dz.U. C 332 z 15.11.2013, s. 1.
( 549 ) Dz.U. C 257 z 27.10.2009, s. 1.
( 550 ) Dz.U. C 25 z 26.1.2013, s. 1.
( 551 ) Dz.U. C 184 z 22.7.2008, s. 13.
( 552 ) Dz.U. C 13 z 17.1.2004, s. 3.
( 553 ) Dz.U. C 317 z 12.12.2008, s. 10.
( 554 ) Dz.U. C 132 z 11.6.2009, s. 6.
( 555 ) Dz.U. C 99 z 4.4.2014, s. 3.
( 556 ) Dz.U. C 8 z 11.1.2012, s. 15.
( 557 ) Dz.U. L 318 z 17.11.2006, s. 17.
( 558 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 866/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie systemu na podstawie art. 2 Protokołu 10 do Aktu Przystąpienia (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, s. 128).
( 559 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 1.
( 560 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 5.
( 561 ) Dz.U. C 149 z 8.6.2010, s. 3.
( 562 ) Dz.U. C 183 z 29.5.2018, s. 5.
( 563 ) Dz.U. C 187 z 10.7.2010, s. 5.
( 564 ) Dz.U. C 152 z 20.5.2014, s. 21.
( 565 ) Dz.U. C 233 z 19.7.2017, s. 3.
( 566 ) Dz.U. C 355 z 4.10.2018, s. 5.
( 567 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 11.
( 568 ) Dz.U. C 52 z 11.2.2016, s. 11.
( 569 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 13.
( 570 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 56.
( 571 ) Dz.U. 107 z 27.4.2010, s. 3.
( 572 ) Dz.U. C 149 z 8.6.2010, s. 5.
( 573 ) Dz.U. C 45 z 12.2.2011, s. 5.
( 574 ) Dz.U. C 52 z 11.2.2016, s. 13.
( 575 ) Dz.U. C 89 z 16.3.2021, s. 6.
( 576 ) Dz.U. C 259 z 7.8.2020, s. 9.
( 577 ) Dz.U. C 89 z 16.3.2021, s. 6.
( 578 ) Dz.U. C 170 z 6.5.2021, s. 4.
( 579 ) Dz.U. C 279 z 27.9.2013, s. 13.
( 580 ) Dz.U. C 147 z 29.4.2019, s. 6.
( 581 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 21.
( 582 ) Dz.U. C 279 z 27.9.2013, s. 11.
( 583 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 23.
( 584 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 26.
( 585 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 40.
( 586 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 54.
( 587 ) Dz.U. C 107 z 27.4.2010, s. 6.
( 588 ) Dz.U. C 262 z 6.9.2011, s. 6.
( 589 ) Dz.U. C 236 z 18.6.2021, s. 4.
( 590 ) Dz.U. C 152 z 20.5.2014, s. 16.
( 591 ) Dz.U. C 236 z 18.6.2021, s. 4.
( 592 ) Dz.U. C 240 z 10.8.2012, s. 3.
( 593 ) Dz.U. C 46 z 18.2.2014, s. 8.
( 594 ) Dz.U. C 106, 24.4.2010, p. 42.
( 595 ) Dz.U. C 106, 24.4.2010, p. 43.
( 596 ) Dz.U. C 106, 24.4.2010, p. 45.
( 597 ) Dz.U. C 57, 25.2.2012, p. 4.
( 598 ) Dz.U. C 106, 24.4.2010, p. 49.
( 599 ) Dz.U. C 106 z 24.4.2010, s. 51.
( 600 ) Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.
( 601 ) Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 43.
( 602 ) Dz.U. L 338 z 22.12.2010, s. 35.
( 603 ) Dz.U. L 149 z 8.6.2012, s. 4.
( 604 ) Dz.U. L 349 z 19.12.2012, s. 45.
( 605 ) Dz.U. L 158 z 10.6.2013, s. 1.
( 606 ) Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 27.
( 607 ) Dz.U. L 366 z 20.12.2014, s. 15.
( 608 ) Dz.U. L 76 z 22.3.2017, s. 13.
( 609 ) Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.
( 610 ) Dz.U. L 338 z 22.12.2010, s. 35.
( 611 ) Dz.U. L 149 z 8.6.2012, s. 4.
( 612 ) Dz.U. L 349 z 19.12.2012, s. 45.
( 613 ) Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 27.
( 614 ) Dz.U. L 366 z 20.12.2014, s. 15.
( 615 ) Dz.U. L 76 z 22.3.2017, s. 13.
( 616 ) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977.
( 617 ) Dz.U. L 46 z 19.2.1991, s. 19.
( 618 ) Dz.U. L 192 z 23.7.2010, s. 1.
( 619 ) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 74.
( 620 ) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, s. 54.
( 621 ) Dz.U. L 302 z 19.10.1989, s. 1.
( 622 ) Dz.U. L 194 z 22.7.1988, s. 10.
( 623 ) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 62.
( 624 ) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14.
( 625 ) Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 1.
( 626 ) Sellafield Ltd, SELLAFIELD CA20 1PG, ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO.
( 627 ) Dounreay Site Restoration Ltd, KW14 7TZ THURSO CAITHNESS, ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO.
( 628 ) EDF Energy Nuclear Generation Limited – Sizewell B Power Station, SUFFOLK, IP16 4UR LEISTON.
( 629 ) Urenco UK Limited, Capenhurst Works, CHESTER CH1 6ER, ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO.
( 630 ) Westinghouse Springfields Fuels Ltd, SALWICK PRESTON PR4 OXJ, ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO.
( 631 ) Dz.U. L 227 z 1.9.1994, s. 1.
( 632 ) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67.
( 633 ) Dz.U. L 378 z 27.12.2006, s. 1.
( 634 ) Dz.U. L 324 z 10.12.2007, s. 121.
( 635 ) Dz.U. L 18 z 22.1.2000, s. 1.
( 636 ) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1.
( 637 ) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11.
( 638 ) Dz.U. L 136 z 30.4.2004, s. 1.
( 639 ) Dz.U. L 159 z 20.6.2012, s. 5.
( 640 ) Dz.U. L 334 z 12.12.2008, s. 7.
( 641 ) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
( 642 ) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
( 643 ) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.
( 644 ) Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1.
( 645 ) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.
( 646 ) Dz.U. L 158 z 27.5.2014, s. 1.
( 647 ) Dz.U. L 334 z 12.12.2008, s. 25.
( 648 ) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 11.
( 649 ) Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1.
( 650 ) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.
( 651 ) Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 9.
( 652 ) Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35.
( 653 ) Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 1.