02020H0912 — PL — 26.10.2020 — 004.001

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ZALECENIE RADY (UE) 2020/912 z dnia 30 czerwca 2020 r. w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia (Dz.U. L 208I z 1.7.2020, s. 1)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
M1	ZALECENIE RADY (UE) 2020/1052 z dnia 16 lipca 2020 r.	L 230	26	17.7.2020
M2	ZALECENIE RADY (UE) 2020/1144 z dnia 30 lipca 2020 r.	L 248	26	31.7.2020
M3	ZALECENIE RADY (UE) 2020/1186 z dnia 7 sierpnia 2020 r.	L 261	83	11.8.2020
►M4	ZALECENIE RADY (UE) 2020/1551 z dnia 22 października 2020 r.	L 354	19	26.10.2020

▼B

ZALECENIE RADY (UE) 2020/912

z dnia 30 czerwca 2020 r.

w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia

▼M4

1. Począwszy od dnia 22 października 2020 r., państwa członkowskie powinny w sposób skoordynowany stopniowo znosić tymczasowe ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do rezydentów państw trzecich wymienionych w załączniku I.

▼B

Aby określić państwa trzecie, w przypadku których obecne ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE powinno zostać zniesione, zastosowanie powinny mieć metody i kryteria określone w komunikacie Komisji z dnia 11 czerwca 2020 r. ( 1 ) w sprawie trzeciej oceny stosowania tymczasowego ograniczenia dotyczącego innych niż niezbędne podróży do UE. Wspomniane kryteria odnoszą się do sytuacji epidemiologicznej i środków powstrzymujących rozprzestrzenianie się, w tym ograniczenia dystansowania społecznego, jak również do względów gospodarczych i społecznych i są stosowane łącznie.

2. W odniesieniu do sytuacji epidemiologicznej państwa trzecie wymienione w załączniku I powinny spełniać w szczególności następujące kryteria:

—

w ciągu ostatnich 14 dni i w przeliczeniu na 100 000 mieszkańców liczba nowych przypadków COVID-19 sytuuje się poniżej lub blisko średniej UE, według stanu na dzień 15 czerwca 2020 r.,

—

tendencja w zakresie nowych przypadków w tym samym okresie w porównaniu z poprzednimi 14 dniami jest stabilna lub spadkowa, oraz

—

ogólna reakcja na pandemię COVID-19, z uwzględnieniem dostępnych informacji na temat kwestii takich jak testowanie, nadzór, ustalanie kontaktów zakaźnych, środki powstrzymujące rozprzestrzenianie się wirusa, leczenie i sprawozdawczość, jak również wiarygodność dostępnych informacji i źródeł danych oraz, w razie potrzeby, całkowity średni wynik w odniesieniu do wszystkich wymiarów Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (IHR). Należy również uwzględnić informacje przekazane przez delegatury UE w oparciu o listę kontrolną załączoną do komunikatu z dnia 11 czerwca 2020 r.

3. Przy podejmowaniu decyzji, czy tymczasowe ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE ma zastosowanie do danego obywatela państwa trzeciego, decydującym czynnikiem powinno być posiadanie miejsca pobytu w państwie trzecim, w odniesieniu do którego zniesiono ograniczenia dotyczące podróży innych niż niezbędne (a nie obywatelstwo).

4. Co dwa tygodnie wykaz państw trzecich, o którym mowa w załączniku I, powinien podlegać przeglądowi i – stosownie do przypadku – ewentualnej aktualizacji, dokonywanych przez Radę po przeprowadzeniu ścisłych konsultacji z Komisją oraz stosownymi agencjami i służbami UE, po dokonaniu ogólnej oceny opartej na metodyce, kryteriach i informacjach, o których mowa w pkt 2.

Ograniczenia dotyczące podróży mogą zostać całkowicie lub częściowo zniesione lub przywrócone w odniesieniu do danego państwa trzeciego już wymienionego w wykazie w załączniku I, stosownie do zmian dotyczących niektórych z warunków określonych powyżej i w rezultacie zmian w ocenie sytuacji epidemiologicznej. W przypadku gdy sytuacja w państwie trzecim pogarsza się nagle, należy stosować szybkie procesy decyzyjne.

5. W przypadku gdy tymczasowe ograniczenia dotyczące podróży nadal mają zastosowanie do danego państwa trzeciego, następujące kategorie osób powinny być zwolnione z ograniczenia podróży, niezależnie od jej celu:

obywatele Unii w rozumieniu art. 20 ust. 1 TFUE oraz obywatele państw trzecich, którzy na mocy porozumień między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a tymi państwami trzecimi, z drugiej strony, korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu obywateli Unii, a także członkowie ich rodzin ( 2 );

obywatele państw trzecich, którzy są rezydentami długoterminowymi na mocy dyrektywy w sprawie pobytu długoterminowego ( 3 ), osoby, których prawo pobytu wynika z innych dyrektyw UE lub z prawa krajowego lub które posiadają krajowe wizy długoterminowe, a także członkowie ich rodzin.

Państwa członkowskie mogą jednak wprowadzić odpowiednie środki, takie jak nałożenie na takie osoby wymogu poddania się samoizolacji lub podobnym środkom po powrocie z państwa trzeciego, w odniesieniu do którego utrzymywane jest tymczasowe ograniczenie podróży, pod warunkiem że nakładają one takie same wymogi na własnych obywateli.

Ponadto należy zezwolić na niezbędne podróże w odniesieniu do szczególnych kategorii osób podróżujących w związku z koniecznością lub wykonujących niezbędną funkcję, o których mowa w załączniku II ( 4 ). Państwa członkowskie mogą wprowadzić dodatkowe środki bezpieczeństwa dla tych podróżnych, zwłaszcza gdy ich podróż rozpoczęła się w regionie wysokiego ryzyka.

Wykaz szczególnych kategorii osób podróżujących w związku z koniecznością lub wykonujących niezbędną funkcję, o których mowa w załączniku II, może zostać poddany przeglądowi przez Radę, w ścisłym porozumieniu z Komisją, stosownie do względów społecznych i gospodarczych, a także ogólnej oceny rozwoju sytuacji epidemiologicznej, w oparciu o metody, kryteria i informacje, o których mowa powyżej.

6. W celu zniesienia tymczasowego ograniczenia dotyczącego innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do państw trzecich wymienionych w załączniku I, należy również regularnie i odrębnie w każdym przypadku uwzględniać zasadę wzajemności.

7. Poszczególne państwa członkowskie nie powinny podejmować decyzji o zniesieniu ograniczenia dotyczącego innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do konkretnego państwa trzeciego, dopóki zniesienie takiego ograniczenia nie zostanie skoordynowane zgodnie z niniejszym zaleceniem.

8. Do celów niniejszego zalecenia rezydentów Andory, Monako, San Marino i Watykanu/Stolicy Apostolskiej należy uznawać za rezydentów UE.

9. Niniejsze zalecenie powinno być wdrożone przez wszystkie państwa członkowskie na wszystkich granicach zewnętrznych.

▼M4

ZAŁĄCZNIK I

Państwa trzecie oraz specjalne regiony administracyjne, których rezydentów nie powinno dotyczyć tymczasowe ograniczenie na granicach zewnętrznych dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE:

PAŃSTWA

AUSTRALIA

JAPONIA

NOWA ZELANDIA

RWANDA

SINGAPUR

KOREA POŁUDNIOWA

TAJLANDIA

URUGWAJ

CHINY ( 5 )

II.

SPECJALNE REGIONY ADMINISTRACYJNE CHIŃSKIEJ REPUBLIKI LUDOWEJ

Specjalny Region Administracyjny Hongkong (5)

Specjalny Region Administracyjny Makau (5)

▼B

ZAŁĄCZNIK II

Szczególne kategorie osób podróżujących w związku z koniecznością lub wykonujących niezbędną funkcję:

(i)

pracownicy służby zdrowia, osoby prowadzące badania naukowe w dziedzinie zdrowia oraz pracownicy służb opieki nad osobami starszymi;

(ii)

pracownicy przygraniczni;

(iii)

pracownicy sezonowi w rolnictwie;

(iv)

pracownicy transportu;

(v)

dyplomaci, pracownicy organizacji międzynarodowych oraz osoby zaproszone przez organizacje międzynarodowe, których obecność fizyczna jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania tych organizacji, personel wojskowy oraz pracownicy pomocy humanitarnej i personel zajmujący się ochroną ludności w ramach pełnionych przez nich funkcji;

(vi)

pasażerowie tranzytowi;

(vii)

pasażerowie podróżujący z niezbędnych przyczyn rodzinnych;

(viii)

marynarze;

(ix)

osoby wymagające ochrony międzynarodowej lub ochrony z innych przyczyn humanitarnych;

(x)

obywatele państw trzecich podróżujący w celu odbywania nauki;

(xi)

pracownicy-cudzoziemcy o wysokich kwalifikacjach, jeżeli ich zatrudnienie jest konieczne z ekonomicznego punktu widzenia, a praca nie może zostać odroczona lub wykonana za granicą.

( 1 ) COM(2020) 399 z dnia 11 czerwca 2020 r.

( 2 ) Zgodnie z art. 2 i 3 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Państw Członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).

( 3 ) Dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz.U. L 16 z 23.1.2004, s. 44).

( 4 ) [Zob. również komunikaty Komisji z dnia 16 marca (COM(2020) 115), 11 czerwca 2020 r.(COM(2020) 399), a także wskazówki z 30 marca 2020 r. (C(2020) 2050 z 30 marca 2020 r.).]

( 5 ) Z zastrzeżeniem potwierdzenia zasady wzajemności.