02018R1240 — PL — 03.08.2021 — 002.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/817 z dnia 20 maja 2019 r. |
L 135 |
27 |
22.5.2019 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/1152 z dnia 7 lipca 2021 r. |
L 249 |
15 |
14.7.2021 |
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2018/1240
z dnia 12 września 2018 r.
ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot
Artykuł 2
Zakres stosowania
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących kategorii obywateli państw trzecich:
obywatele państw trzecich wymienieni w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 ( 2 ), którzy są zwolnieni z obowiązku wizowego do celów planowanego pobytu na terytorium państw członkowskich nieprzekraczającego 90 dni w dowolnym okresie 180 dni;
osoby zwolnione na mocy art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 539/2001 z obowiązku wizowego do celów planowanego pobytu na terytorium państw członkowskich nieprzekraczającego 90 dni w dowolnym okresie 180 dni;
obywatele państw trzecich, którzy są zwolnieni z obowiązku wizowego i spełniają następujące warunki:
są członkami rodziny obywatela Unii, do których ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE, lub obywatela państwa trzeciego korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi z jednej strony a państwem trzecim z drugiej; oraz
nie posiadają karty pobytowej przewidzianej w dyrektywie 2004/38/WE, ani dokumentu pobytowego przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1030/2002.
Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:
uchodźców, bezpaństwowców ani innych osób, które nie posiadają obywatelstwa żadnego państwa, zamieszkują w państwie członkowskim i są posiadaczami dokumentu podróży wydanego przez to państwo członkowskie;
obywateli państw trzecich, którzy są członkami rodziny obywatela Unii, do których ma zastosowanie dyrektywa 2004/38/WE i którzy posiadają kartę pobytową przewidzianą w tej dyrektywy;
obywateli państw trzecich, którzy są członkami rodziny obywatela państwa trzeciego korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi z jednej strony a państwem trzecim z drugiej strony, i którzy posiadają kartę pobytową przewidzianą w dyrektywie 2004/38/WE lub dokument pobytowy przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 1030/2002;
osób posiadających dokumenty pobytowe, o których mowa w art. 2 pkt 16 rozporządzenia (UE) 2016/399;
posiadaczy wiz jednolitych;
posiadaczy krajowych wiz długoterminowych;
obywateli Andory, Monako i San Marino oraz posiadaczy paszportu wydanego przez Państwo Watykańskie lub Stolicę Apostolską;
obywateli państw trzecich, którzy są posiadaczami zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego, wydanego przez państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1931/2006 ( 3 ), jeżeli osoby te korzystają ze swojego prawa zgodnie z zasadami małego ruchu granicznego;
osób lub kategorii osób, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a)–f) rozporządzenia (WE) nr 539/2001;
obywateli państw trzecich posiadających paszporty dyplomatyczne lub służbowe, którzy zwolnieni są z obowiązku wizowego na mocy umowy międzynarodowej zawartej przez Unię i państwo trzecie;
osób, które są poddane obowiązkowi wizowemu na mocy art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 539/2001;
Artykuł 3
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„granice zewnętrzne” oznaczają granice zewnętrzne zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2016/399;
„ochrona porządku publicznego” oznacza zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych;
„kontrola drugiej linii” oznacza kontrolę drugiej linii zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 13 rozporządzenia (UE) 2016/399;
„służba graniczna” oznacza straż graniczną wyznaczoną zgodnie z prawem krajowym do dokonywania odpraw granicznych zdefiniowanych w art. 2 pkt 11 rozporządzenia (UE) 2016/399;
„zezwolenie na podróż” oznacza decyzję wydaną zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, stanowiącą wymóg spełnienia przez obywateli państw trzecich, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, warunku wjazdu ustanowionego w art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/399 i wskazującą:
że nie stwierdzono istnienia przesłanek faktycznych ani wynikających z takich przesłanek uzasadnionych podstaw, by uznać, że obecność danej osoby na terytorium państw członkowskich stwarza lub stworzy ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne;
że nie stwierdzono istnienia przesłanek faktycznych ani wynikających z takich przesłanek uzasadnionych podstaw, by uznać, że obecność danej osoby na terytorium państw członkowskich stwarza lub stworzy ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne, pomimo że pozostają wątpliwości co do istnienia wystarczających powodów do odmowy wydania zezwolenia na podróż, jak przewidziano w art. 36 ust. 2;
że w przypadku, w którym stwierdzono istnienie przesłanek faktycznych, by uznać, że obecność danej osoby na terytorium państw członkowskich stwarza lub stworzy ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne – ograniczono ważność terytorialną zezwolenia zgodnie z art. 44; lub
że w przypadku, w którym stwierdzono istnienie przesłanek faktycznych, by uznać, że obecność danej osoby na terytorium państw członkowskich stwarza lub stworzy ryzyko dla bezpieczeństwa – w SIS figuruje wobec tej osoby podróżującej wpis wskazujący, że należy wobec niej przeprowadzić kontrolę niejawną lub kontrolę szczególną lub że jest ona poszukiwana w celu aresztowania i wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania lub w celu aresztowania i ekstradycji, dla wspierania celów SIS, o których mowa w art. 4 lit. e);
„ryzyko dla bezpieczeństwa” oznacza ryzyko wystąpienia zagrożenia dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego lub stosunków międzynarodowych któregokolwiek z państw członkowskich;
„ryzyko nielegalnej imigracji” oznacza ryzyko, że obywatel państwa trzeciego nie spełni warunków wjazdu i pobytu, określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/399;
„wysokie ryzyko epidemiologiczne” oznacza każdą chorobę mogącą przerodzić się w epidemię według definicji Międzynarodowych przepisów zdrowotnych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) lub Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) czy inną chorobę zakaźną lub zaraźliwą chorobę pasożytniczą, jeżeli są one objęte przepisami dotyczącymi ochrony, mającymi zastosowanie do obywateli państw członkowskich;
„wnioskodawca” oznacza obywatela państwa trzeciego, o którym mowa w art. 2 i który złożył wniosek o zezwolenie na podróż;
„dokument podróży” oznacza paszport lub inny równoważny dokument, który upoważnia jego posiadacza do przekraczania granic zewnętrznych i w którym może być umieszczona wiza;
„pobyt krótkoterminowy” oznacza pobyt na terytorium państw członkowskich w rozumieniu art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/399;
„osoba przekraczająca dozwolony okres pobytu” oznacza obywatela państwa trzeciego, który nie spełnia warunków dotyczących długości pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich lub przestał je spełniać;
„aplikacja na urządzenia mobilne” oznacza oprogramowanie w formie aplikacji zaprojektowane do działania na urządzeniach mobilnych takich jak smartfony i tablety;
„trafienie” oznacza istnienie zgodności stwierdzonej przez porównanie danych osobowych zapisanych w pliku wniosku w systemie centralnym ETIAS ze szczegółowymi wskaźnikami ryzyka, o których mowa w art. 33 lub z danymi osobowymi znajdującymi się w rekordzie, pliku lub wpisie zarejestrowanym w systemie centralnym ETIAS, w innym systemie informacyjnym UE lub w bazie danych wymienionych w art. 20 ust. 2 („system informacyjny UE”), w danych Europolu lub w bazie danych Interpolu, w których dokonuje wyszukiwania system centralny ETIAS;
„przestępstwo terrorystyczne” oznacza przestępstwo odpowiadające lub równoważne jednemu z przestępstw, o których mowa w dyrektywie (UE) 2017/541;
„poważne przestępstwo” oznacza przestępstwo odpowiadające lub równoważne jednemu z przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, jeżeli zgodnie z prawem krajowym podlega ono karze pozbawienia wolności lub środkowi zabezpieczającemu polegającemu na pozbawieniu wolności, których maksymalny okres wynosi co najmniej trzy lata;
„dane Europolu” oznaczają dane osobowe przetwarzane przez Europol do celów, o których mowa w art. 18 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/794;
„z podpisem elektronicznym” oznacza potwierdzenie zgody przez zaznaczenie właściwego pola na formularzu wniosku lub w zapytaniu o zgodę;
„małoletni” oznacza obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca w wieku poniżej 18 lat;
„konsulat” oznacza misję dyplomatyczną państwa członkowskiego lub jego urząd konsularny, zdefiniowane w Konwencji wiedeńskiej z dnia 24 kwietnia 1963 r. o stosunkach konsularnych;
„wyznaczony organ” oznacza wyznaczony przez państwo członkowskie zgodnie z art. 50 organ odpowiedzialny za zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych;
„organ imigracyjny” oznacza właściwy organ odpowiedzialny, zgodnie z prawem krajowym, za co najmniej jedno z następujących zadań:
sprawdzanie na terytorium państw członkowskich, czy zostały spełnione warunki wjazdu lub pobytu na terytorium państw członkowskich;
badanie warunków i podejmowanie decyzji dotyczących zamieszkania obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich, o ile organ ten nie jest „organem rozstrzygającym” zdefiniowanym w art. 2 lit. f) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE ( 6 ), oraz w stosownych przypadkach wydawanie opinii zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 377/2004 ( 7 );
przeprowadzanie powrotów obywateli państw trzecich do państwa trzeciego będącego państwem pochodzenia lub tranzytu;
„wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację” oznacza wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację ustanowione na mocy art. 17 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/817;
„europejski portal wyszukiwania” oznacza europejski portal wyszukiwania ustanowiony na mocy art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/817;
„system centralny ETIAS” oznacza system centralny, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. a) wraz ze wspólnym repozytorium danych umożliwiających identyfikację w zakresie, w jakim wspólne repozytorium danych umożliwiających identyfikację zawiera dane, o których mowa w art. 6 ust. 2a;
„dane dotyczące tożsamości” oznaczają dane, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. a), b) i c);
„dane dokumentu podróży” oznaczają dane, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. d) i e), oraz trzyliterowy kod państwa wydającego dokument podróży, o którym mowa w art. 19 ust. 3 lit. c);
„inne systemy informacyjne UE” oznaczają system wjazdu/wyjazdu („EES”), ustanowiony rozporządzeniem (UE) 2017/2226, Wizowy System Informacyjny („VIS”), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 ( 8 ), System Informacyjny Schengen („SIS”), ustanowiony rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1860 ( 9 ), (UE) 2018/1861 ( 10 ) i (UE) 2018/1862 ( 11 ), system Eurodac, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 ( 12 ), oraz europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych – obywatele państw trzecich („ECRIS-TCN”), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/816 ( 13 ).
Artykuł 4
Cele ETIAS
Wspierając właściwe organy państw członkowskich, ETIAS:
przyczynia się do wysokiego poziomu bezpieczeństwa przez umożliwienie dokładnej oceny wnioskodawców pod kątem ryzyka dla bezpieczeństwa, przed ich przybyciem na przejście graniczne na granicy zewnętrznej, aby stwierdzić, czy istnieją przesłanki faktyczne lub wynikające z takich przesłanek uzasadnione podstawy, by uznać, że obecność danej osoby na terytorium państw członkowskich stanowi ryzyko dla bezpieczeństwa;
przyczynia się do zapobiegania nielegalnej imigracji przez umożliwienie oceny wnioskodawców pod kątem ryzyka nielegalnej imigracji przed ich przybyciem na przejście graniczne na granicy zewnętrznej;
przyczynia się do ochrony zdrowia publicznego przez umożliwienie oceny tego, czy dany wnioskodawca stwarza wysokie ryzyko epidemiologiczne w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 8, przed jego przybyciem na przejście graniczne na granicy zewnętrznej;
zwiększa skuteczność odpraw granicznych;
wspiera cele SIS związane z wpisami dotyczącymi obywateli państw trzecich do celów odmowy wjazdu i pobytu, wpisami dotyczącymi osób poszukiwanych w celu ich aresztowania z zamiarem wydania lub ekstradycji, wpisami dotyczącymi osób zaginionych, wpisami dotyczącymi osób, których obecność jest wymagana do celów procedury sądowej, wpisami dotyczącymi osób, wobec których należy przeprowadzić kontrole niejawne lub kontrole szczególne, oraz wpisami dotyczącymi obywateli państw trzecich, którzy są objęci decyzją nakazującą powrót;
wspiera cele EES;
przyczynia się do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych;
zapewniać poprawną identyfikację osób.
Artykuł 5
Ogólna struktura ETIAS
ETIAS składa się z:
systemu informacyjnego ETIAS, o którym mowa w art. 6;
jednostki centralnej ETIAS, o której mowa w art. 7;
jednostek krajowych ETIAS, o których mowa w art. 8.
Artykuł 6
Organizacja i architektura techniczna systemu informacyjnego ETIAS
System informacyjny ETIAS składa się z:
systemu centralnego, obejmującego listę ostrzegawczą ETIAS, o której mowa w art. 34;
wspólnego repozytorium danych;
jednolitego interfejsu krajowego w każdym państwie członkowskim, który jest oparty na wspólnych specyfikacjach technicznych, jest identyczny dla wszystkich państw członkowskich i umożliwia systemowi centralnemu ETIAS bezpieczne łączenie się z krajową infrastrukturą graniczną i centralnymi punktami dostępu w państwach członkowskich, o których mowa w art. 50 ust. 2;
bezpiecznej i szyfrowanej infrastruktury łączności między systemem centralnym ETIAS a jednolitymi interfejsami krajowymi;
bezpiecznej infrastruktury łączności między systemem centralnym a infrastrukturą centralną europejskiego portalu wyszukiwania i wspólnego repozytorium danych umożliwiających identyfikację;
bezpiecznego kanału komunikacyjnego między systemem centralnym ETIAS i systemem centralnym EES;
ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne;
funkcji poczty elektronicznej;
funkcji zabezpieczonego konta, umożliwiającej wnioskodawcom dostarczanie, w razie potrzeby, wszelkich wymaganych dodatkowych informacji lub dokumentów;
narzędzia weryfikacji dla wnioskodawców;
narzędzia umożliwiającego wnioskodawcom udzielanie lub cofanie zgody na dodatkowy okres zatrzymywania pliku ich wniosku;
narzędzia umożliwiającego Europolowi i państwom członkowskim ocenę potencjalnego wpływu, jaki wprowadzenie nowych danych do listy ostrzegawczej ETIAS może mieć na odsetek wniosków przetwarzanych ręcznie;
portalu dla przewoźników;
bezpiecznej usługi sieciowej umożliwiającej systemowi centralnemu ETIAS na łącznie się z ogólnodostępną stroną internetową, aplikacją na urządzenia mobilne, funkcją poczty elektronicznej, funkcją zabezpieczonego konta, portalem dla przewoźników, narzędziem weryfikacji dla wnioskodawców, narzędziem dysponowania zgodą przez wnioskodawców, podmiotem pośredniczącym w realizacji płatności i bazami danych Interpolu;
oprogramowania umożliwiającego jednostce centralnej ETIAS i jednostkom krajowym ETIAS rozpatrywanie wniosków i przeprowadzanie konsultacji z innymi jednostkami krajowymi ETIAS, o których to konsultacjach mowa w art. 28, i konsultacji z Europolem, o których mowa w art. 29;
centralnego repozytorium danych do celów sprawozdawczych i statystycznych.
Artykuł 7
Jednostka centralna ETIAS
Jednostka centralna ETIAS jest operacyjna 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu. Odpowiada ona za:
weryfikację – zgodnie z art. 22 – w przypadku gdy automatyczny proces przetwarzania wniosków wygenerował trafienie, czy dane osobowe wnioskodawcy odpowiadają danym osobowym, które wywołały to trafienie w systemie centralnym ETIAS, w którymkolwiek z przeszukiwanych systemów informacyjnych UE, danych Europolu, każdej z baz danych Interpolu, o których mowa w art. 12, lub odpowiadają szczegółowym wskaźnikom ryzyka, o których mowa w art. 33, a w przypadku potwierdzenia lub pozostawania wątpliwości po przeprowadzeniu takiej weryfikacji – za zainicjowanie ręcznego przetwarzania wniosku, o czym mowa w art. 26;
zapewnienie aktualności danych, które wprowadza do plików wniosków zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 55 i 64;
określenie, ustanowienie, ocenę ex ante, wdrożenie, ocenę ex post, zmianę i usunięcie szczegółowych wskaźników ryzyka, o których mowa w art. 33, po konsultacji z radą ETIAS ds. kontroli przesiewowej;
zapewnienie rejestracji w plikach wniosków weryfikacji przeprowadzonych zgodnie z art. 22 i ich wyników;
przeprowadzanie regularnych kontroli przetwarzania wniosków oraz wdrażania art. 33, w tym regularne ocenianie ich wpływu na przestrzeganie praw podstawowych, w szczególności w zakresie prywatności i ochrony danych osobowych;
wskazanie, gdy jest to konieczne, państwa członkowskiego odpowiedzialnego za ręczne przetwarzanie wniosków, o czym mowa w art. 25 ust. 2;
jeśli jest to niezbędne w przypadku problemów technicznych lub nieprzewidzianych okoliczności, ułatwianie konsultacji między państwami członkowskimi, o których mowa w art. 28 oraz między odpowiedzialnym państwem członkowskim a Europolem, o których mowa w art. 29;
powiadomienie przewoźników o ewentualnej awarii systemu informacyjnego ETIAS, o czym mowa w art. 46 ust. 1;
powiadomienie jednostek krajowych ETIAS państw członkowskich o ewentualnej awarii systemu informacyjnego ETIAS, o czym mowa w art. 48 ust. 1;
przetwarzanie wniosków Europolu o przeglądanie danych znajdujących się w systemie centralnym ETIAS, o czym mowa w art. 53;
dostarczanie ogółowi społeczeństwa wszystkich istotnych informacji dotyczących składania wniosków o zezwolenie na podróż, o czym mowa w art. 71;
współpracę z Komisją w odniesieniu do kampanii informacyjnej, o której mowa w art. 72;
dostarczanie wsparcia w formie pisemnej osobom podróżującym, które napotkały trudności przy wypełnianiu formularza wniosku i zwróciły się o pomoc poprzez standardowy formularz kontaktowy; prowadzenie dostępnej online listy często zadawanych pytań i odpowiedzi;
zapewnianie działań następczych i regularnego składania sprawozdań Komisji na temat zgłoszonych nadużyć popełnianych przez komercyjne podmioty pośredniczące, o czym mowa w art. 15 ust. 5.
Jednostka centralna ETIAS publikuje roczne sprawozdanie z działalności. Sprawozdanie to obejmuje:
dane statystyczne dotyczące:
liczby zezwoleń na podróż wydanych automatycznie przez system centralny ETIAS;
liczby wniosków zweryfikowanych przez jednostkę centralną ETIAS;
liczby wniosków przetworzonych ręcznie przez każde państwo członkowskie;
liczby wniosków odrzuconych przez kraje trzecie i powody odrzucenia;
stopnia dotrzymania terminów, o których mowa w art. 22 ust. 6, art. 27, art. 30 i art. 32;
ogólne informacje dotyczące funkcjonowania jednostki centralnej ETIAS, jej działań określonych w niniejszym artykule oraz informacje dotyczące bieżących tendencji i trudności wpływających na wykonywanie jej zadań.
Roczne sprawozdanie z działalności jest przekazywane Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji do dnia 31 marca kolejnego roku.
Artykuł 8
Jednostki krajowe ETIAS
Jednostki krajowe ETIAS odpowiadają za:
analizowanie i podejmowanie decyzji w sprawie wniosków o zezwolenie na podróż w przypadkach, w których automatyczny proces przetwarzania wniosków wygenerował trafienie, a jednostka centralna ETIAS zainicjowała ręczne przetwarzanie wniosku;
zapewnienie rejestracji w plikach wniosków zadań realizowanych na podstawie lit. a) i ich wyników;
zapewnienie aktualności danych, które wprowadzają do plików wniosków zgodnie z odpowiednimi przepisami art. 55 i 64;
podejmowanie decyzji o wydaniu zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej, o którym mowa w art. 44;
zapewnienie koordynacji działań z innymi jednostkami krajowymi ETIAS i z Europolem w odniesieniu do próśb o konsultacje, o których mowa w art. 28 i 29;
zapewnianie wnioskodawcom informacji dotyczących procedury, którą należy zastosować w razie odwołania na podstawie art. 37 ust. 3;
unieważnianie i cofanie zezwoleń na podróż, o czym mowa w artykułach 40 i 41.
Artykuł 9
Rada ETIAS ds. kontroli przesiewowej
Konsultacje z radą ETIAS ds. kontroli przesiewowej prowadzą:
jednostka centralna ETIAS – w sprawie określenia, ustanowienia, oceny ex ante, wdrożenia, oceny ex post, zmiany lub usunięcia szczegółowych wskaźników ryzyka, o których mowa w art. 33;
państwa członkowskie– w sprawie wdrożenia listy ostrzegawczej ETIAS, o której mowa w art. 34;
Europol – w sprawie wdrożenia listy ostrzegawczej ETIAS, o której mowa w art. 34.
Artykuł 10
Rada ETIAS ds. wytycznych w zakresie praw podstawowych
Rada ETIAS ds. wytycznych w zakresie praw podstawowych wspiera także radę ETIAS ds. kontroli przesiewowej w wykonywaniu jej zadań, gdy ta ostatnia zwróci się do niej o opinię w konkretnych sprawach związanych z prawami podstawowymi, w szczególności w odniesieniu do prywatności, ochrony danych osobowych i niedyskryminacji.
Rada ETIAS ds. wytycznych w zakresie praw podstawowych ma dostęp do wyników kontroli, o których mowa w art. 7 ust. 2 lit. e).
Artykuł 11
Interoperacyjność z innymi systemami informacyjnymi UE i z danymi Europolu
Do celów przeprowadzenia weryfikacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. i), automatyczne weryfikacje i sprawdzenia zgodnie z art. 20, art. 24 ust. 6 lit. c) ppkt (ii) i art. 54 ust. 1 lit. b) umożliwiają systemowi centralnemu ETIAS przesyłanie zapytań do VIS według następujących danych podanych przez wnioskodawców na podstawie art. 17 ust. 2 lit. a), aa), c) i d):
nazwisko;
nazwisko przy urodzeniu;
imię/imiona (imiona nadane);
data urodzenia;
miejsce urodzenia;
państwo urodzenia:
płeć;
aktualne obywatelstwo;
inne obywatelstwa, jeśli wnioskodawca je posiada;
rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu podróży.
Do celów przeprowadzenia weryfikacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. g) i h), automatyczne weryfikacje i sprawdzenia zgodnie z art. 20, art. 24 ust. 6 lit. c) ppkt (ii), art. 41 i art. 54 ust. 1 lit. b) umożliwiają systemowi centralnemu ETIAS przesyłanie zapytań do EES według następujących danych podanych przez wnioskodawców na podstawie art. 17 ust. 2 lit. a)–d):
nazwisko;
nazwisko przy urodzeniu;
imię/imiona (imiona nadane);
data urodzenia;
płeć;
aktualne obywatelstwo;
inne imiona i nazwiska (pseudonimy);
pseudonimy artystyczne;
imiona i nazwiska zwyczajowe;
inne obywatelstwa, jeśli wnioskodawca je posiada;
rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu podróży.
Do celów przeprowadzenia weryfikacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. c), lit. m) ppkt (ii) i lit. o) i art. 23 niniejszego rozporządzenia, automatyczne weryfikacje i sprawdzenia zgodnie z art. 20, art. 23, art. 24 ust. 6 lit. c) ppkt (ii), art. 41 i art. 54 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia umożliwiają systemowi centralnemu ETIAS przesyłanie zapytań do SIS, ustanowionego zgodnie z rozporządzeniami (UE) 2018/1860 i (UE) 2018/1861, według następujących danych podanych przez wnioskodawców na podstawie art. 17 ust. 2 lit. a)–d) i lit. k) niniejszego rozporządzenia:
nazwisko;
nazwisko przy urodzeniu;
imię/imiona (imiona nadane);
data urodzenia;
miejsce urodzenia;
płeć;
aktualne obywatelstwo;
inne imiona i nazwiska (pseudonimy);
pseudonimy artystyczne;
imiona i nazwiska zwyczajowe;
inne obywatelstwa, jeśli wnioskodawca je posiada;
rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu podróży;
w przypadku małoletnich – nazwisko i imię (imiona) osoby sprawującej władzę rodzicielską lub opiekuna prawnego wnioskodawcy.
Do celów przeprowadzenia weryfikacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. a), d) i lit. m) ppkt (i) i art. 23 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, automatyczne weryfikacje i sprawdzenia zgodnie z art. 20, art. 23, art. 24 ust. 6 lit. c) ppkt (ii), art. 41 i art. 54 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia umożliwiają systemowi centralnemu ETIAS przesyłanie zapytań do SIS, ustanowionego zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1862, według następujących danych podanych przez wnioskodawców na podstawie art. 17 ust. 2 lit. a)–d) i lit. k) niniejszego rozporządzenia:
nazwisko;
nazwisko przy urodzeniu;
imię/imiona (imiona nadane);
data urodzenia;
miejsce urodzenia;
płeć;
aktualne obywatelstwo;
inne imiona i nazwiska (pseudonimy);
pseudonimy artystyczne;
imiona i nazwiska zwyczajowe;
inne obywatelstwa, jeśli wnioskodawca je posiada;
rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu podróży;
w przypadku małoletnich – nazwisko i imię (imiona) osoby sprawującej władzę rodzicielską lub opiekuna prawnego wnioskodawcy.
Do celów przeprowadzania weryfikacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. n), automatyczne weryfikacje i sprawdzenia zgodnie z art. 20, art. 24 ust. 6 lit. c) ppkt (ii) i art. 54 ust. 1 lit. b) umożliwiają systemowi centralnemu ETIAS przesyłanie zapytań do ECRIS-TCN według następujących danych podanych przez wnioskodawców na podstawie art. 17 ust. 2 lit. a)–d):
nazwisko;
nazwisko przy urodzeniu;
imię/imiona (imiona nadane);
data urodzenia;
miejsce urodzenia;
państwo urodzenia;
płeć;
aktualne obywatelstwo;
inne imiona i nazwiska (pseudonimy);
pseudonimy artystyczne;
imiona i nazwiska zwyczajowe;
inne obywatelstwa, jeśli wnioskodawca je posiada;
rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu podróży.
W przypadku gdy automatyczne weryfikacje zgodnie z art. 20 wygenerowały trafienie, te automatyczne weryfikacje otrzymują odpowiednie powiadomienie zgodnie z art. 21 ust. 1a rozporządzenia (UE) 2016/794.
Do celów art. 25 ust. 2, art. 28 ust. 8 i art. 29 ust. 9 przy rejestracji w pliku wniosku danych dotyczących trafień podaje się pochodzenie danych za pomocą następujących danych:
rodzaj wpisu, z wyjątkiem wpisów, o których mowa w art. 23 ust. 1;
źródło danych, a mianowicie inne systemy informacyjne UE, z których pochodzą dane, lub dane Europolu, stosownie do przypadku;
numer referencyjny rekordu w przeszukiwanym systemie informacyjnym UE, który to rekord wywołał trafienie, i państwo członkowskie, które wprowadziło lub dostarczyło dane, które wywołały trafienie; oraz
jeżeli są dostępne, data i godzina wprowadzenia danych do innego systemu informacyjnego UE lub danych Europolu.
Dane, o których mowa w ustępie pierwszym lit. a)–d), są dostępne i widoczne dla jednostki centralnej ETIAS wyłącznie wtedy, gdy system centralny ETIAS nie jest w stanie wskazać odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
Artykuł 11b
Wspieranie celów EES
Do celów art. 6, 14, 17 i 18 rozporządzenia (UE) 2017/2226 zautomatyzowany proces wykorzystujący bezpieczny kanał komunikacyjny, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. da) niniejszego rozporządzenia, przesyła zapytanie do systemu centralnego ETIAS o informacje, o których mowa w art. 47 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, a także o numer wniosku i datę utraty ważności zezwolenia na podróż ETIAS, importuje te informacje i dane oraz odpowiednio tworzy lub aktualizuje wpis dotyczący wjazdu/wyjazdu lub wpis dotyczący odmowy wjazdu w EES.
Artykuł 11c
Interoperacyjność pomiędzy ETIAS i EES do celów cofania zezwolenia na podróż ETIAS na wniosek wnioskodawcy
Artykuł 12
Przesyłanie zapytań do baz danych Interpolu
Artykuł 13
Dostęp do danych przechowywanych w ETIAS
Wyjątkowo, gdy marker wskazuje, iż zalecane jest przeprowadzenie na granicy kontroli drugiej linii lub gdy potrzebna jest weryfikacja dodatkowych danych do celów przeprowadzenia kontroli drugiej linii, służby graniczne korzystają z dostępu do systemu centralnego ETIAS, by uzyskać dodatkowe informacje, o których mowa w art. 39 ust. 1 lit. e) lub art. 44 ust. 6 lit. f).
Dostęp organów imigracyjnych do systemu centralnego ETIAS zgodnie z art. 65 ust. 3 ogranicza się do danych, o których mowa w tym artykule.
Artykuł 14
Niedyskryminacja i prawa podstawowe
Przetwarzanie danych osobowych w systemie informacyjnym ETIAS przez dowolnego użytkownika nie może skutkować dyskryminacją obywateli państw trzecich ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne ani żadne inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek ani orientację seksualną. Odbywa się ono z pełnym poszanowaniem godności i integralności ludzkiej oraz praw podstawowych, w tym prawa do poszanowania życia prywatnego i do ochrony danych osobowych. Szczególną uwagę należy poświęcić dzieciom, osobom starszym i osobom niepełnosprawnym. Dobro dziecka powinno być traktowane priorytetowo.
ROZDZIAŁ II
WNIOSEK
Artykuł 15
Praktyczne aspekty składania wniosku
120 dni przed utratą ważności zezwolenia na podróż system centralny ETIAS automatycznie informuje posiadacza tego zezwolenia na podróż, z wykorzystaniem funkcji poczty elektronicznej o:
dacie utraty ważności zezwolenia na podróż;
możliwości złożenia wniosku o nowe zezwolenie na podróż;
obowiązku posiadania ważnego zezwolenia na podróż cały okres pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich.
Artykuł 16
Ogólnodostępna strona internetowa i aplikacja na urządzenia mobilne
Artykuł 17
Formularz wniosku i dane osobowe wnioskodawcy
Wnioskodawca podaje w formularzu wniosku następujące dane osobowe:
nazwisko, imię/imiona (imiona nadane), nazwisko przy urodzeniu; data urodzenia, miejsce urodzenia, płeć, aktualne obywatelstwo;
państwo urodzenia, imię/imiona rodziców wnioskodawcy;
inne imiona i nazwiska (pseudonimy, pseudonimy artystyczne, imiona i nazwiska zwyczajowe), jeśli je posiada;
inne obywatelstwa, jeśli je posiada;
rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu podróży;
data wydania i data upływu ważności dokumentu podróży;
adres domowy wnioskodawcy lub – w przypadku braku adresu – miasto i państwo zamieszkania;
adres e-mail oraz, jeśli są dostępne, numery telefonu;
poziom wykształcenia (podstawowe, średnie, wyższe lub brak wykształcenia);
wykonywany zawód (kategoria zawodowa); jeśli wniosek jest przetwarzany ręcznie zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 26, odpowiedzialne państwo członkowskie może, zgodnie z art. 27, wezwać wnioskodawcę do przedłożenia dodatkowych informacji dotyczących dokładnej nazwy jego stanowiska oraz danych pracodawcy lub, w przypadku osób uczących się, nazwy ich placówki edukacyjnej;
państwo członkowskie pierwszego planowanego pobytu, oraz, nieobowiązkowo, adres pierwszego planowanego pobytu;
w przypadku małoletnich – nazwisko i imię (imiona), adres domowy, adres poczty elektronicznej osoby sprawującej władzę rodzicielską lub opiekuna prawnego wnioskodawcy oraz, jeśli dostępny, numer telefonu tej osoby;
w przypadku gdy wnioskodawca powołuje się na status członka rodziny, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. c):
jego status członka rodziny;
nazwisko, imię (imiona), data urodzenia, miejsce urodzenia, państwo urodzenia, aktualne obywatelstwo, adres domowy, adres poczty elektronicznej i, jeśli dostępny, numer telefonu członka rodziny, z którym wnioskodawcę łączy więź rodzinna;
jego więź z tym członkiem rodziny zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE;
w przypadku wniosków wypełnianych przez osobę inną niż wnioskodawca – nazwisko, imię (imiona), nazwa firmy, organizacja (jeśli dotyczy), adres poczty elektronicznej, adres pocztowy oraz numer telefonu tej osoby, jeśli jest dostępny; powiązanie z wnioskodawcą i podpisane upoważnienie do reprezentowania go.
Ponadto wnioskodawca udziela odpowiedzi na następujące pytania:
czy w ciągu ostatnich 25 lat został skazany za przestępstwo terrorystyczne lub w ciągu ostatnich 15 lat – za jakiekolwiek inne przestępstwo, wymienione w załączniku, a jeżeli tak, to kiedy i w którym państwie;
czy w ciągu ostatnich dziesięciu lat przebywał na określonym obszarze ogarniętym wojną lub konfliktem i jakie były przyczyny tego pobytu;
czy był on podmiotem jakichkolwiek decyzji nakazujących mu opuszczenie terytorium państwa członkowskiego lub państwa trzeciego wymienionego w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 lub jakichkolwiek decyzji nakazujących powrót wydanych w ciągu ostatnich dziesięciu lat.
Artykuł 18
Opłata za zezwolenie na podróż
ROZDZIAŁ III
TWORZENIE PLIKU WNIOSKU ORAZ ANALIZOWANIE WNIOSKU PRZEZ SYSTEM CENTRALNY ETIAS
Artykuł 19
Dopuszczalność i tworzenie pliku wniosku
Po tym jak wniosek zostanie złożony, system informacyjny ETIAS automatycznie weryfikuje, czy:
wszystkie pola formularza wniosku są wypełnione i zawierają wszystkie elementy, o których mowa w art. 17 ust. 2 i 4;
pobrano opłatę za zezwolenie na podróż.
Po stworzeniu pliku wniosku system centralny ETIAS zapisuje i przechowuje następujące dane:
numer wniosku;
informację na temat statusu, z której wynika, że zwrócono się o zezwolenie na podróż;
dane osobowe, o których mowa w art. 17 ust. 2 i, w stosownych przypadkach, w art. 17 ust. 4 i 6, w tym trzyliterowy kod państwa wydającego dokument podróży;
dane, o których mowa w art. 17 ust. 8;
datę i godzinę złożenia formularza wniosku, a także informację o dokonanej płatności za zezwolenie na podróż i niepowtarzalny numer referencyjny tej płatności.
Po utworzeniu pliku wniosku wnioskodawca niezwłocznie otrzymuje z wykorzystaniem funkcji poczty elektronicznej powiadomienie, w którym wyjaśnia się, że podczas przetwarzania wniosku może on zostać poproszony o przedłożenie dodatkowych informacji lub dokumentów lub, w wyjątkowych przypadkach, o stawienie się na rozmowę. Powiadomienie takie zawiera:
informację o statusie, potwierdzającą złożenie wniosku o zezwolenie na podróż; oraz
numer wniosku.
Powiadomienie to umożliwia wnioskodawcy skorzystanie z narzędzia weryfikacji przewidzianego w art. 6 ust. 2 lit. h).
Artykuł 20
Przetwarzanie automatyczne
System centralny ETIAS dokonuje zapytania za pośrednictwem europejskiego portalu wyszukiwania w celu porównania odpowiednich danych, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. a), aa), b), c), d), f), g), j), k) i m) i ust. 8, z danymi zawartymi w rekordzie, pliku lub wpisie zarejestrowanym w pliku wniosku przechowywanym w systemie centralnym ETIAS, SIS, EES, VIS, systemie Eurodac, ECRIS-TCN, danych Europolu i w bazach danych SLTD i TDAWN Interpolu. W szczególności system centralny ETIAS weryfikuje:
czy dokument podróży użyty do celów wniosku odpowiada dokumentowi podróży zgłoszonemu w SIS jako utracony, skradziony, przywłaszczony lub unieważniony;
czy dokument podróży użyty do celów wniosku odpowiada dokumentowi podróży zgłoszonemu w SLDT jako utracony, skradziony lub unieważniony;
czy w SIS figuruje dotyczący wnioskodawcy wpis do celów odmowy wjazdu i pobytu;
czy w SIS figuruje dotyczący wnioskodawcy wpis odnoszący się do osób poszukiwanych w celu ich aresztowania i wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania lub osób poszukiwanych w celu ich aresztowania i ekstradycji;
czy wnioskodawca i dokument podróży odpowiadają cofniętemu lub unieważnionemu zezwoleniu na podróż w systemie centralnym ETIAS lub zezwoleniu, którego wydania odmówiono;
czy podane we wniosku dane dotyczące dokumentu podróży odpowiadają danym w innym wniosku o zezwolenie na podróż związanym z innymi danymi identyfikacyjnymi, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. a), w systemie centralnym ETIAS;
czy wnioskodawca jest aktualnie wykazywany lub czy był w przeszłości wykazywany przez EES jako osoba przekraczająca dozwolony okres pobytu;
czy wnioskodawca jest wykazywany przez EES jako osoba, której odmówiono wjazdu;
czy w VIS zarejestrowano decyzję o odmowie, unieważnieniu lub cofnięciu wizy krótkoterminowej wnioskodawcy;
czy dane podane we wniosku odpowiadają danym zarejestrowanym w danych Europolu;
czy wnioskodawca jest zarejestrowany w systemie Eurodac;
czy dokument podróży użyty do celów wniosku odpowiada dokumentowi podróży zarejestrowanemu w pliku w TDAWN;
w przypadku, gdy wnioskodawcą jest małoletni – czy osoba sprawująca władzę rodzicielską lub opiekun prawny:
podlega figurującemu w SIS wpisowi odnoszącemu się do osób poszukiwanych w celu ich aresztowania i wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania lub osób poszukiwanych w celu ich aresztowania i ekstradycji;
podlega figurującemu w SIS wpisowi do celów odmowy wjazdu i pobytu;
czy wnioskodawca odpowiada osobie, której dane są zapisane w ECRIS-TCN i do których dołączono marker zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2019/816; dane te wykorzystuje się wyłącznie do celów weryfikacji przez jednostkę centralną ETIAS zgodnie z art. 22 niniejszego rozporządzenia oraz do celów konsultowania krajowych rejestrów karnych przez jednostki krajowe ETIAS zgodnie z art. 25a ust. 2 niniejszego rozporządzenia; jednostki krajowe ETIAS konsultują krajowe rejestry karne przed dokonaniem ocen i podjęciem decyzji, o których mowa w art. 26 niniejszego rozporządzenia, oraz, w stosownych przypadkach, przed dokonaniem oceny i przedstawieniem opinii zgodnie z art. 28 niniejszego rozporządzenia;
czy w SIS figuruje dotyczący wnioskodawcy wpis dotyczący powrotu.
Artykuł 21
Wyniki automatycznego przetwarzania wniosków
Artykuł 22
Weryfikacja przez jednostkę centralną ETIAS
Jednostka centralna ETIAS weryfikuje, czy dane zapisane w pliku wniosku odpowiadają:
szczegółowym wskaźnikom ryzyka, o których mowa w art. 33;
danym zawartym w systemie centralnym ETIAS;
danym występującym w jednym z przeszukiwanych unijnych systemów informacyjnych;
w danym Europolu; lub
danym występującym w bazach danych Interpolu SLTD lub TDAWN.
Artykuł 23
Wspieranie celów SIS
System centralny ETIAS uruchamia zapytanie za pośrednictwem europejskiego portalu wyszukiwania w celu porównania odpowiednich danych, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. a), aa), b) i d), z danymi obecnymi w SIS w celu ustalenia, czy wnioskodawca podlega jednemu z następujących wpisów:
wpis dotyczący osób zaginionych;
wpis dotyczący osób, których obecność jest wymagana do celów postępowania sądowego;
wpisu wprowadzonego w celu przeprowadzenia kontroli niejawnej, rozpytania kontrolnego lub kontroli szczególnej.
System centralny ETIAS przesyła automatyczne powiadomienie do biura Sirene państwa członkowskiego, które dokonało wpisu wywołującego trafienie w SIS podczas przetwarzania automatycznego, o którym mowa w art. 20, także wtedy, gdy po weryfikacji przez jednostkę centralną ETIAS na podstawie art. 22 wpis ten stał się podstawą do ręcznego przetwarzania wniosku zgodnie z art. 26.
Gdy trafienie odnosi się do wpisu dotyczącego powrotu, biuro SIRENE państwa członkowskiego, które dokonało wpisu, weryfikuje we współpracy ze swoją jednostką krajową ETIAS, czy konieczne jest usunięcie wpisu dotyczącego powrotu zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1860 oraz dokonanie wpisu dotyczącego odmowy wjazdu i pobytu zgodnie z art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1861.
Powiadomienie przekazane do biura Sirene państwa członkowskiego, które dokonało wpisu, zawiera następujące dane:
nazwisko (nazwiska), imię (imiona) i, jeżeli istnieje, pseudonim (pseudonimy);
miejsce i datę urodzenia;
płeć;
obywatelstwo oraz, jeżeli istnieją, inne obywatelstwa;
państwo członkowskie pierwszego planowanego pobytu oraz adres pierwszego planowanego pobytu, jeśli jest znany;
adres domowy wnioskodawcy lub – w przypadku braku adresu – miasto i państwo zamieszkania;
informacje dotyczące statusu zezwolenia na podróż, z których wynika, czy zezwolenie zostało wydane, czy odmówiono jego wydania, czy też podlega ono ręcznemu przetwarzaniu zgodnie z art. 26;
informację o trafieniu lub trafieniach uzyskanych zgodnie z ust. 1 i 2, wraz z datą i godziną ich uzyskania.
Artykuł 24
Przepisy szczególne dla członków rodzin obywateli Unii lub innych obywateli państw trzecich korzystających z prawa do swobodnego przemieszczania się na mocy prawa Unii
W przypadku gdy o zezwolenie na podróż ubiega się obywatel państwa trzeciego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. c), zastosowanie mają następujące przepisy szczególne:
wnioskodawca nie odpowiada na pytanie, o którym mowa w art. 17 ust. 4 lit. c);
wnioskodawca zwolniony jest z opłaty, o której mowa w art. 18.
Przetwarzając wniosek o zezwolenie na podróż obywatela państwa trzeciego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. c), system centralny ETIAS nie weryfikuje:
poprzez kwerendę w EES, o której mowa w art. 20 ust. 2 lit. g), czy wnioskodawca jest obecnie zgłoszony jako osoba przekraczająca dozwolony okres pobytu lub czy był w przeszłości zgłoszony jako osoba przekraczająca dozwolony okres pobytu;
czy wnioskodawca odpowiada osobie, której dane są zapisane w Eurodac, o czym mowa w art. 20 ust. 2 lit. k).
Nie mają zastosowania szczegółowe wskaźniki ryzyka oparte na ryzyku nielegalnej imigracji, określone na podstawie art. 33.
Stosuje się również następujące przepisy:
w powiadomieniu określonym w art. 38 ust. 1 wnioskodawca otrzymuje informacje dotyczące faktu, że przy przekraczaniu granicy zewnętrznej musi on być w stanie udowodnić, że jest członkiem rodziny obywatela korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się, o czym mowa w art. 2 ust. 1 lit. c); informacje te obejmują także przypomnienie, że członek rodziny obywatela korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się posiadający zezwolenie na podróż ma prawo wjazdu jedynie wówczas, gdy temu członkowi rodziny towarzyszy lub dołącza do niego obywatel korzystający z prawa do swobodnego przemieszczania się;
wniesienie odwołania, o którym mowa w art. 37 ust. 3, odbywa się zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE;
okres zatrzymywania pliku wniosku, o którym mowa w art. 54 ust. 1, wynosi:
tyle samo co okres ważności zezwolenia na podróż;
pięć lat od ostatniej decyzji o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż zgodnie z art. 37, 40 i 41. Jeżeli dane znajdujące się w rekordzie, pliku lub wpisie zarejestrowanym w jednym z systemów informacyjnych UE, w danych Europolu, w bazach danych Interpolu SLTD lub TDAWN, na liście ostrzegawczej ETIAS lub w regułach kontroli przesiewowej ETIAS i będące podstawą takiej decyzji zostaną usunięte przed upływem okresu pięciu lat, plik wniosku jest usuwany w ciągu siedmiu dni od daty usunięcia danych w rekordzie, pliku lub wpisie. W tym celu system centralny ETIAS regularnie i automatycznie sprawdza, czy nadal spełniane są warunki zatrzymywania tych plików wniosków, o których mowa w niniejszym punkcie. Jeżeli nie są już one spełniane, usuwa on automatycznie plik wniosku.
Aby ułatwić złożenie nowego wniosku po upływie okresu ważności zezwolenia na podróż ETIAS, plik wniosku może być przechowywany w systemie centralnym ETIAS przez dodatkowy okres nie dłuższy niż trzy lata od zakończenia okresu ważności zezwolenia na podróż i jedynie wówczas, gdy w wyniku zapytania o zgodę wnioskodawca dobrowolnie i wyraźnie wyraził zgodę za pomocą oświadczenia z podpisem elektronicznym. Zapytania o zgodę muszą być przedstawiane w sposób pozwalający wyraźnie odróżnić je od pozostałych kwestii, w zrozumiałej i łatwo dostępnej formie, oraz z użyciem jasnego i prostego języka, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) 2016/679.
Zgoda jest wymagana po przekazaniu informacji na podstawie art. 15 ust. 2. Automatycznie przekazywana informacja przypomina wnioskodawcy o celu zatrzymywania danych, zgodnie z informacjami, o których mowa w art. 71 lit. o).
ROZDZIAŁ IV
ANALIZOWANIE WNIOSKU PRZEZ JEDNOSTKI KRAJOWE ETIAS
Artykuł 25
Odpowiedzialne państwo członkowskie
Państwo członkowskie odpowiedzialne za ręczne przetwarzanie wniosków na podstawie art. 26, („odpowiedzialne państwo członkowskie”) jest wskazywane przez system centralny ETIAS w następujący sposób:
jeżeli zostanie ustalone, że tylko jedno państwo członkowskie wprowadziło lub dostarczyło dane, które wywołały trafienie na podstawie art. 20, to odpowiedzialnym państwem członkowskim jest to państwo członkowskie.
jeżeli zostanie ustalone, że kilka państw członkowskich wprowadziło lub dostarczyło dane, które wywołały trafienia na podstawie art. 20, to odpowiedzialnym państwem członkowskim jest:
państwo członkowskie, które wprowadziło lub dostarczyło najnowsze dane dotyczące wpisu, o którym mowa w art. 20 ust. 2 lit. d); lub
jeśli żadne z tych danych nie odnoszą się do wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 2 lit. d), państwo członkowskie, które wprowadziło lub dostarczyło najnowsze dane dotyczące wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 2 lit. c); lub
jeśli żadne z tych danych nie odnoszą się do wniosku, o którym mowa albo w art. 20 ust. 2 lit c) albo lit. d), państwo członkowskie, które wprowadziło lub dostarczyło najnowsze dane odnoszące się do wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 2 lit. a);
jeżeli zostanie ustalone, że kilka państw członkowskich wprowadziło lub dostarczyło dane, które wywołały trafienia na podstawie art. 20, lecz żadne z tych danych nie odnoszą się do wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 2 lit. a), c) ani d), to odpowiedzialnym państwem członkowskim jest to państwo członkowskie, które wprowadziło lub dostarczyło najnowsze dane.
Do celów lit. a) i c) akapitu pierwszego trafienia wywołane przez dane, których nie wprowadziło ani nie dostarczyło żadne państwo członkowskie, nie są brane pod uwagę w celu ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego. Gdy ręczne przetwarzanie wniosku nie jest spowodowane danymi wprowadzonymi lub dostarczonymi przez jedno z państw członkowskich, odpowiedzialnym państwem członkowskim jest państwo członkowskie pierwszego planowanego pobytu.
Artykuł 25a
Korzystanie z innych systemów informacyjnych UE do celów ręcznego przetwarzania wniosków przez jednostki krajowe ETIAS
Bez uszczerbku dla art. 13 ust. 1, odpowiednio upoważniony personel jednostek krajowych ETIAS ma bezpośredni dostęp i może przeglądać w formacie wyłącznie do odczytu (read-only) inne systemy informacyjne UE do celów rozpatrywania wniosków o zezwolenie na podróż i wydawania decyzji w ich sprawie zgodnie z art. 26. Jednostki krajowe ETIAS mogą przeglądać:
dane, o których mowa w art. 16, 17 i 18 rozporządzenia (UE) 2017/2226;
dane, o których mowa w art. 9–14 rozporządzenia (WE) nr 767/2008;
dane, o których mowa w art. 20 rozporządzenia (UE) 2018/1861, przetwarzane do celów art. 24, 25 i 26 tego rozporządzenia;
dane, o których mowa w art. 20 rozporządzenia (UE) 2018/1862, przetwarzane do celów art. 26 i art. 38 ust. 2 lit. k) i l) tego rozporządzenia;
dane, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (UE) 2018/1860, przetwarzane do celów art. 3 tego rozporządzenia.
Artykuł 26
Ręczne przetwarzanie wniosków przez jednostki krajowe ETIAS
Po ręcznym przetworzeniu wniosku jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego:
wydaje zezwolenie na podróż; lub
odmawia wydania zezwolenia na podróż.
Jeżeli proces automatycznego przetwarzania zgodnie z art. 20 ust. 2 wygenerował trafienie, jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego:
odmawia wydania zezwolenia na podróż, jeżeli trafienie dotyczy jednej lub więcej weryfikacji, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. a) i c).
ocenia ryzyko dla bezpieczeństwa lub ryzyko nielegalnej imigracji i podejmuje decyzję o wydaniu bądź odmowie wydania zezwolenia na podróż, jeżeli trafienie dotyczy jakiejkolwiek weryfikacji, o której mowa w art. 20 ust. 2 lit. b) i d)–o).
Jeżeli proces automatycznego przetwarzania zgodnie z art. 20 ust. 2 lit. o) wygenerował trafienie, jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego:
odmawia wydania wnioskodawcy zezwolenia na podróż, jeżeli weryfikacja zgodnie z art. 23 ust. 2 akapit trzeci stała się podstawą do usunięcia wpisu dotyczącego powrotu i dokonania wpisu dotyczącego odmowy wjazdu i pobytu;
ocenia ryzyko dla bezpieczeństwa lub ryzyko nielegalnej imigracji i podejmuje decyzję o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia na podróż we wszystkich innych przypadkach.
Jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, które wprowadziło dane, konsultuje się ze swoim biurem SIRENE w celu zweryfikowania, czy konieczne jest usunięcie wpisu dotyczącego powrotu zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1860 oraz, w stosownych przypadkach, dokonanie wpisu dotyczącego odmowy wjazdu i pobytu zgodnie z art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1861.
Jeżeli proces automatycznego przetwarzania określony w art. 20 ust. 2 lit. n) wygenerował trafienie, lecz nie wygenerował trafienia zgodnie z lit. c) tego ustępu, jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego zwraca szczególną uwagę na brak takiego trafienia w swojej ocenie ryzyka dla bezpieczeństwa w celu podjęcia decyzji o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia na podróż.
Wyniki oceny ryzyka dla bezpieczeństwa, ryzyka nielegalnej imigracji lub wysokiego ryzyka epidemiologicznego oraz uzasadnienie decyzji o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia na podróż zapisywane są w pliku wniosku przez członka personelu, który przeprowadził tę ocenę ryzyka.
Artykuł 27
Wezwanie wnioskodawcy do przedstawienia dodatkowych informacji lub dokumentów
Jeśli konsulat położony najbliżej miejsca zamieszkania wnioskodawcy znajduje się od niego w odległości ponad 500 km, wnioskodawcy oferuje się możliwość przeprowadzenia rozmowy za pomocą środków komunikacji audiowizualnej na odległość. Jeśli wspomniana odległość wynosi mniej niż 500 km, wnioskodawca i jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego mogą wspólnie uzgodnić wykorzystanie takich środków komunikacji audiowizualnej. Jeżeli wykorzystuje się takie środki komunikacji audiowizualnej, rozmowa prowadzane jest przez jednostkę krajową ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego lub, wyjątkowo, przez jeden z konsulatów tego państwa. Audiowizualne środki komunikacji na odległość zapewniają odpowiedni poziom bezpieczeństwa i poufności.
Powód wezwania do przeprowadzenia rozmowy zapisywany jest w pliku wniosku.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 2.
System centralny ETIAS zapisuje zaproszenie na rozmowę w pliku wniosku.
Rozmowa prowadzona z wykorzystaniem środków komunikacji audiowizualnej na odległość odbywa się w języku jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która zdecydowała o jej przeprowadzeniu, lub w języku, który wybrała do celów przedstawienia dodatkowych informacji lub dokumentów.
Rozmowa odbywająca się w konsulacie jest prowadzona w oficjalnym języku państwa trzeciego, na którego terenie mieści się konsulat, lub w innym języku uzgodnionym przez wnioskodawcę i konsulat.
Po zakończeniu rozmowy osoba ją prowadząca sporządza opinię wraz z uzasadnieniem jej zalecenia.
Kwestie, których dotyczyła rozmowa, oraz opinia zostają wprowadzone do formularza, który należy zapisać w pliku wniosku tego samego dnia, w którym odbyła się rozmowa.
Wgląd w formularz wypełniony w wyniku rozmowy oraz dodatkowe informacje lub dokumenty zarejestrowane w pliku wniosku służą wyłącznie do celów oceny wniosku i podjęcia decyzji w jego sprawie, do celów przeprowadzenia postępowania odwoławczego oraz do celów przetworzenia nowego wniosku tego samego wnioskodawcy.
Artykuł 28
Konsultacje z innymi państwami członkowskimi
Jednostki krajowe ETIAS państw członkowskich, z którymi prowadzi się konsultacje:
przedstawiają pozytywną opinię w sprawie wniosku wraz z uzasadnieniem; lub
przedstawiają negatywną opinię w sprawie wniosku wraz z uzasadnieniem.
Ta pozytywna lub negatywna opinia zostaje zapisana w pliku wniosku przez jednostkę krajową ETIAS państwa członkowskiego, z którym prowadzi się konsultacje.
Do celów przetwarzania ręcznego na podstawie art. 26 pozytywna lub negatywna opinia wraz z uzasadnieniem jest widoczna wyłącznie dla jednostki krajowej ETIAS państwa członkowskiego, z którym prowadzi się konsultacje, oraz dla jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
Artykuł 29
Konsultacje z Europolem
Artykuł 30
Terminy powiadamiania wnioskodawcy
W ciągu 96 godzin od daty złożenia wniosku, który jest dopuszczalny zgodnie z art. 19, wnioskodawca otrzymuje powiadomienie, z którego wynika:
czy jego zezwolenie na podróż zostało wydane czy też odmówiono jego wydania; lub
że zostaje wezwany do przedstawienia dodatkowych informacji lub dokumentów oraz że może zostać zaproszony na rozmowę, ze wskazaniem maksymalnych okresów przetwarzania wniosku mających zastosowanie zgodnie z art. 32 ust. 2.
Artykuł 31
Narzędzie weryfikacji
Komisja opracowuje narzędzie weryfikacji, aby umożliwić wnioskodawcom monitorowanie postępów w rozpatrywaniu ich wniosków oraz sprawdzanie okresów ważności i statusów zezwoleń na podróż (ważne, odmówiono ich wydania, unieważnione lub cofnięte). Narzędzie to udostępnia się za pośrednictwem specjalnej ogólnodostępnej strony internetowej lub aplikacji mobilnej na urządzenia mobilne, o których mowa w art. 16.
Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 89 w celu dokładniejszego określenia narzędzia weryfikacji.
Artykuł 32
Decyzja w sprawie wniosku
Przed upływem terminów, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, podejmuje się decyzję o:
wydaniu zezwolenia na podróż zgodnie z art. 36; lub
odmowie wydania zezwolenia na podróż zgodnie z art. 37.
ROZDZIAŁ V
REGUŁY KONTROLI PRZESIEWOWEJ ETIAS I LISTA OSTRZEGAWCZA ETIAS
Artykuł 33
Reguły kontroli przesiewowej ETIAS
Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 89 w celu dalszego określenia ryzyka dla bezpieczeństwa, ryzyka nielegalnej imigracji lub wysokiego ryzyka epidemiologicznego na podstawie:
statystyk wygenerowanych przez EES, wskazujących na odbiegające od normy liczby przekroczeń dozwolonego okresu pobytu oraz odmów wjazdu w określonej grupie osób podróżujących;
statystyk wygenerowanych przez ETIAS zgodnie z art. 84, wskazujących, że w określonej grupie osób podróżujących liczba odmów wydania zezwolenia na podróż z powodu ryzyka dla bezpieczeństwa, ryzyka nielegalnej imigracji oraz wysokiego ryzyka epidemiologicznego odbiega od normy;
statystyk wygenerowanych przez ETIAS zgodnie z art. 84 oraz przez EES, wskazujących na powiązania między informacjami zebranymi przy użyciu formularza wniosku a informacjami na temat przekraczania przez osoby podróżujące dozwolonego okresu pobytu i na temat odmów wjazdu;
informacji – dostarczonych przez państwa członkowskie i popartych faktami i dowodami – na temat szczegółowych wskaźników ryzyka dla bezpieczeństwa lub zagrożeń dla bezpieczeństwa stwierdzonych przez dane państwo członkowskie;
informacji – dostarczonych przez państwa członkowskie i popartych faktami i dowodami – wskazujących, że w określonej grupie osób podróżujących w odniesieniu do danego państwa członkowskiego liczba osób przekraczających dozwolony okres pobytu oraz liczba odmów wjazdu odbiegają od normy;
dostarczonych przez państwa członkowskie informacji dotyczących konkretnego wysokiego ryzyka epidemiologicznego, jak również informacji uzyskanych w wyniku nadzoru epidemiologicznego i ocen ryzyka, przedstawionych przez ECDC oraz przekazanych przez WHO informacji o ogniskach epidemicznych.
Co najmniej co sześć miesięcy przeprowadza się przegląd szczegółowych ryzyk i w razie konieczności Komisja przyjmuje nowy akt wykonawczy zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 2.
Na podstawie szczegółowych ryzyk określonych zgodnie z ust. 3 jednostka centralna ETIAS ustanawia zestaw szczegółowych wskaźników ryzyka będących kombinacją danych dotyczących co najmniej jednej z poniższych kwestii:
grupa wiekowa, płeć, obywatelstwo;
państwo i miasto zamieszkania;
poziom wykształcenia (podstawowe, średnie, wyższe lub brak wykształcenia);
wykonywany zawód (kategoria zawodowa).
Artykuł 34
Lista ostrzegawcza ETIAS
Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 2, lista ostrzegawcza ETIAS składa się z danych zawierających co najmniej jeden z następujących elementów:
nazwisko;
nazwisko przy urodzeniu;
data urodzenia;
inne imiona i nazwiska (pseudonimy, pseudonimy artystyczne, imiona i nazwiska zwyczajowe);
dokument lub dokumenty podróży (rodzaj, numer i państwo wydania dokumentu lub dokumentów podróży);
adres domowy;
adres e-mail;
numer telefonu;
nazwa, adres e-mail, adres pocztowy, numer telefonu firmy lub organizacji;
adres IP.
Następujące elementy danych, o ile są dostępne, dodaje się do odpowiednich pozycji, składających się z co najmniej jednego elementu danych, wymienionych powyżej: imię (imiona), miejsce urodzenia, państwo urodzenia, płeć i obywatelstwo.
Artykuł 35
Obowiązki i zadania w odniesieniu do listy ostrzegawczej ETIAS
Przed wprowadzeniem przez Europol danych do listy ostrzegawczej ETIAS Europol:
ustala, czy informacje te są adekwatne, prawdziwe i wystarczająco ważne, aby zostały włączone do listy ostrzegawczej ETIAS;
ocenia ich przypuszczalny wpływ na odsetek wniosków przetwarzanych ręcznie;
weryfikuje, czy ich odnośne dane odpowiadają wpisowi dokonanemu w SIS.
ROZDZIAŁ VI
WYDANIE, ODMOWA WYDANIA, UNIEWAŻNIENIE LUB COFNIĘCIE ZEZWOLENIA NA PODRÓŻ
Artykuł 36
Wydanie zezwolenia na podróż
Jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego może także dołączyć taki marker na wniosek konsultowanego państwa członkowskiego. Taki marker jest widoczny tylko dla służb granicznych.
Marker zostaje automatycznie usunięty po tym, jak służby graniczne dokonają kontroli i zarejestrują wpis dotyczący wjazdu w EES.
Artykuł 37
Odmowa wydania zezwolenia na podróż
Odmawia się wydania zezwolenia na podróż, jeżeli wnioskodawca:
korzysta z dokumentu podróży, który w SIS został zgłoszony jako utracony, skradziony, przywłaszczony lub unieważniony;
stwarza ryzyko dla bezpieczeństwa;
stwarza ryzyko nielegalnej imigracji;
stwarza wysokie ryzyko epidemiologiczne;
jest osobą, wobec której dokonano w SIS wpisu do celów odmowy wjazdu i pobytu;
nie odpowiedział na wniosek o dodatkowe informacje lub dokumenty w terminie określonym w art. 27;
nie stawił się na rozmowę, o której mowa w art. 27 ust. 4.
Artykuł 38
Powiadomienie o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia na podróż
W momencie, gdy zezwolenie na podróż zostało wydane, wnioskodawca niezwłocznie otrzymuje za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej powiadomienie zawierające:
wyraźne stwierdzenie, że wydano zezwolenie na podróż, oraz numer wniosku o zezwolenie na podróż;
datę rozpoczęcia i datę wygaśnięcia zezwolenia na podróż;
wyraźne stwierdzenie, że przy wjeździe wnioskodawca będzie musiał przedstawić ten sam dokument podróży, który wskazał w formularzu wniosku, a wszelkie zmiany dokumentu podróży będą wymagać złożenia nowego wniosku o wydanie zezwolenia na podróż;
przypomnienie warunków wjazdu określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/399 oraz przypomnienie, że pobyt krótkoterminowy nie może przekraczać 90 dni w dowolnym okresie 180 dni;
przypomnienie, że samo posiadanie zezwolenia na podróż nie daje automatycznie prawa do wjazdu;
przypomnienie, że służby graniczne mogą wymagać na granicach zewnętrznych okazania dokumentów uzupełniających w celu weryfikacji spełnienia warunków wjazdu i pobytu;
przypomnienie, że posiadanie ważnego zezwolenia na podróż jest warunkiem pobytu, który musi być spełniany przez cały okres pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich;
link do usługi sieciowej, o której mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) 2017/2226, umożliwiającej obywatelom państw trzecich zweryfikowanie w dowolnym momencie dozwolonego pobytu pozostającego im do wykorzystania;
w stosownych przypadkach informację o państwach członkowskich, do których wnioskodawca ma prawo się udać;
link do ogólnodostępnej strony internetowej ETIAS zawierającej informacje na temat możliwości zwrócenia się przez wnioskodawcę o cofnięcie zezwolenia na podróż, możliwości cofnięcia zezwolenia na podróż, jeżeli warunki jego wydania nie są już spełniane, oraz możliwości jego unieważnienia jeżeli okazuje się, że w momencie wydania tego zezwolenia nie były spełnione warunki jego wydania;
informacje o procedurach umożliwiających wykonywanie praw przysługujących na mocy art. 13–16 rozporządzenia nr (WE) nr 45/2001 oraz art. 15–18 rozporządzenia (UE) 2016/679; dane kontaktowe inspektora ochrony danych Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz krajowego organu nadzorczego państwa członkowskiego pierwszego planowanego pobytu – jeśli zezwolenie na podróż zostało wydane przez system centralny ETIAS – lub odpowiedzialnego państwa członkowskiego – jeśli zezwolenie na podróż zostało wydane przez jednostkę krajową ETIAS.
W przypadku odmowy wydania zezwolenia na podróż wnioskodawca niezwłocznie otrzymuje za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej powiadomienie zawierające:
wyraźne stwierdzenie, że odmówiono wydania zezwolenia na podróż, oraz numer wniosku o zezwolenie na podróż;
nazwę i adres jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która odmówiła wydania zezwolenia na podróż;
stwierdzenie przyczyn odmowy wydania zezwolenia na podróż, wskazujące odnośną przyczynę z wykazu zamieszczonego w art. 37 ust. 1 i 2, co umożliwi wnioskodawcy wniesienie odwołania;
informację o prawie do wniesienia odwołania oraz o terminie wniesienia odwołania; link do informacji, o których mowa w art. 16 ust. 7 na stronie internetowej;
informacje o procedurach umożliwiających wykonywanie praw przysługujących na mocy art. 13, 14, 15 i 16 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 oraz art. 15, 16, 17 i 18 rozporządzenia (UE) 2016/679; dane kontaktowe inspektora ochrony danych Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz krajowego organu nadzorczego odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
Artykuł 39
Dane, które należy dodać do pliku wniosku w następstwie decyzji o wydaniu lub odmowie wydania zezwolenia na podróż
W przypadku gdy podjęto decyzję o wydaniu zezwolenia na podróż, system centralny ETIAS lub – w przypadku gdy decyzję podjęto w następstwie ręcznego przetwarzania wniosku, jak przewidziano w rozdziale IV – jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego niezwłocznie dodaje do pliku wniosku następujące dane:
informację na temat statusu wskazującą, że wydano zezwolenie na podróż;
informację, czy zezwolenie na podróż wydał system centralny ETIAS, czy wydano je w następstwie ręcznego przetwarzania wniosku; w tym drugim przypadku należy podać nazwę i adres jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która podjęła decyzję;
datę decyzji o wydaniu zezwolenia na podróż;
datę rozpoczęcia i datę wygaśnięcia okresu ważności zezwolenia na podróż;
wszelkie markery dołączone do zezwolenia na podróż, zgodnie z art. 36 ust. 2 i 3, wraz z uzasadnieniem dołączenia tych markerów, oraz dodatkowe informacje potrzebne do przeprowadzenia kontroli drugiej linii w przypadku zastosowania art. 36 ust. 2 oraz dodatkowe informacje na potrzeby służb granicznych w przypadku zastosowania art. 36 ust. 3.
W przypadku gdy podjęto decyzję o odmowie wydania zezwolenia na podróż, jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego dodaje do pliku wniosku następujące dane:
informację na temat statusu wskazującą, że odmówiono wydania zezwolenia na podróż;
nazwę i adres jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która odmówiła wydania zezwolenia na podróż;
datę decyzji o odmowie wydania zezwolenia na podróż;
przyczyny odmowy wydania zezwolenia na podróż, z podaniem odnośnej przyczyny z wykazu zamieszczonego w art. 37 ust. 1 i 2.
Artykuł 40
Unieważnienie zezwolenia na podróż
Artykuł 41
Cofnięcie zezwolenia na podróż
Artykuł 42
Powiadomienie o unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż
W przypadku unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia na podróż wnioskodawca niezwłocznie otrzymuje za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej powiadomienie zawierające:
wyraźne stwierdzenie, że zezwolenie na podróż zostało unieważnione lub cofnięte, oraz numer wniosku o zezwolenie na podróż;
nazwę i adres jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która unieważniła lub cofnęła zezwolenie na podróż;
stwierdzenie przyczyn unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia na podróż, z podaniem mającej zastosowanie przyczyny z wykazu zamieszczonego w art. 37 ust. 1 i 2, co umożliwi wnioskodawcy wniesienie odwołania;
informację o prawie do wniesienia odwołania, o terminie wniesienia odwołania oraz link do odnośnych informacji, o których mowa w art. 16 ust. 7 na stronie internetowej;
wyraźne stwierdzenie, że posiadanie ważnego zezwolenia na podróż jest warunkiem pobytu, który musi być spełniany przez cały okres pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich;
informacje o procedurach umożliwiających wykonywanie praw przysługujących na mocy art. 13–16 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 oraz art. 15–18 rozporządzenia (UE) 2016/679; dane kontaktowe inspektora ochrony danych Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz krajowego organu nadzorczego odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
Artykuł 43
Dane, które należy dodać do pliku wniosku w następstwie decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż
W przypadku gdy podjęto decyzję o unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż, jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która unieważniła lub cofnęła zezwolenie na podróż, niezwłocznie dodaje do pliku wniosku następujące dane:
informację na temat statusu wskazującą, że zezwolenie na podróż zostało unieważnione lub cofnięte;
nazwę i adres jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego, która unieważniła lub cofnęła zezwolenie na podróż; oraz
datę decyzji o unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż.
Artykuł 44
Wydanie zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej – ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwowy lub z powodu zobowiązań międzynarodowych
W przypadku gdy wniosek został uznany za dopuszczalny na podstawie art. 19, państwo członkowskie, do którego zainteresowany obywatel państwa trzeciego zamierza się udać, może w drodze wyjątku wydać zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej, jeżeli dane państwo członkowskie uzna to za konieczne ze względów humanitarnych zgodnie z jego prawem krajowym, z uwagi na interes państwowy lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, niezależnie od faktu, że:
proces ręcznego przetwarzania na podstawie art. 26 nie został jeszcze zakończony; lub
odmówiono wydania zezwolenia na podróż lub zezwolenie zostało unieważnione lub cofnięte.
Takie zezwolenia są na ogół ważne wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, które wydało to zezwolenie. Jednakże w drodze wyjątku mogą one również zostać wydane z ważnością obejmującą terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego, pod warunkiem wyrażenia zgody przez każde z tych państw członkowskich za pośrednictwem swojej jednostki krajowej ETIAS. W przypadku gdy jednostka krajowa ETIAS rozważa wydanie zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej obejmującej kilka państw członkowskich, odpowiedzialne państwo członkowskie konsultuje się z jednostką krajową ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
W przypadku gdy o zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej wniesiono lub gdy zezwolenie takie wydano w okolicznościach, o których mowa w lit. a) akapitu pierwszego niniejszego ustępu, nie wstrzymuje to procesu ręcznego przetwarzania wniosku umożliwiającego o wydanie zezwolenia na podróż bez ograniczenia ważności terytorialnej.
W przypadku wydania zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej jednostka krajowa ETIAS, która wydała to zezwolenie, dodaje do pliku wniosku następujące dane:
informację na temat statusu wskazującą, że wydano zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej;
informację o państwie członkowskim lub państwach członkowskich, do których posiadacz zezwolenia na podróż ma prawo się udać, oraz okres ważności tego zezwolenia na podróż;
nazwę i adres jednostki krajowej ETIAS państwa członkowskiego, która wydała zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej;
datę decyzji o wydaniu zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej;
odniesienie do względów humanitarnych, interesu państwowego lub przywoływanych zobowiązań międzynarodowych;
wszelkie markery dołączone do zezwolenia na podróż, zgodnie z art. 36 ust. 2 i 3, wraz z uzasadnieniem dołączenia tych markerów, oraz dodatkowe informacje potrzebne do przeprowadzenia kontroli drugiej linii w przypadku zastosowania art. 36 ust. 2 oraz dodatkowe informacje na potrzeby służb granicznych w przypadku zastosowania art. 36 ust. 3.
W przypadku gdy jednostka krajowa ETIAS wydaje zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej bez informacji ani dokumentów przedłożonych przez wnioskodawcę, jednostka ta rejestruje i przechowuje w pliku wniosku odpowiednie informacje lub dokumenty uzasadniające tę decyzję.
W przypadku wydania zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej wnioskodawca otrzymuje za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej powiadomienie zawierające:
wyraźne stwierdzenie, że wydano zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej, oraz numer wniosku o zezwolenie na podróż;
datę rozpoczęcia i datę wygaśnięcia zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej;
wyraźne wskazanie państw członkowskich, do których posiadacz danego zezwolenia na podróż ma prawo się udać, oraz informację, że może on podróżować jedynie w obrębie terytorium tych państw członkowskich;
przypomnienie, że posiadanie ważnego zezwolenia na podróż jest warunkiem pobytu, który musi być spełniany przez cały okres pobytu krótkoterminowego na terytorium danego państwa członkowskiego, objętego zakresem wydanego zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej;
link do usługi sieciowej, o której mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) 2017/2226, umożliwiającej obywatelom państw trzecich zweryfikowanie w dowolnym momencie dozwolonego pobytu pozostającego im do wykorzystania.
ROZDZIAŁ VII
KORZYSTANIE Z ETIAS PRZEZ PRZEWOŹNIKÓW
Artykuł 45
Dostęp do danych do celów weryfikacji przez przewoźników
System informacyjny ETIAS, za pośrednictwem portalu dla przewoźników, udziela odpowiedzi „OK” lub „NOT OK”, wskazując czy dana osoba posiada ważne zezwolenie na podróż. Jeżeli wydano zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej zgodnie z art. 44, odpowiedź udzielona przez system centralny ETIAS uwzględnia państwo (państwa) członkowskie, na którego (których) terytorium zezwolenie jest ważne, jak również państwo członkowskie wjazdu wskazane przez przewoźnika. Przewoźnicy mogą przechowywać przesłane informacje i otrzymane odpowiedzi zgodnie z mającym zastosowaniem prawem. Odpowiedź „OK/NOT OK” nie może być uznawana za decyzję o zezwoleniu na wjazd lub o odmowie wjazdu wydawaną zgodnie rozporządzeniem (UE) 2016/399.
Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych szczegółowe przepisy dotyczące warunków działania portalu dla przewoźników oraz mające zastosowanie przepisy dotyczące ochrony i bezpieczeństwa danych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 2.
Zapisy w rejestrze przechowuje się przez okres dwóch lat. Zapisy w rejestrze są chronione przed nieupoważnionym dostępem przez stosowanie odpowiednich środków.
Artykuł 46
Procedury awaryjne w przypadku braku technicznej możliwości uzyskania dostępu do danych przez przewoźników
ROZDZIAŁ VIII
KORZYSTANIE Z ETIAS PRZEZ SŁUŻBY GRANICZNE NA GRANICACH ZEWNĘTRZNYCH
Artykuł 47
Dostęp do danych w celu weryfikacji na granicach zewnętrznych
System centralny ETIAS udziela odpowiedzi, wskazując:
czy dana osoba posiada ważne zezwolenie na podróż, w tym czy status tej osoby odpowiada statusowi, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. c), a w przypadku zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej wydanego na podstawie art. 44 – na terytorium którego państwa członkowskiego lub państw członkowskich zezwolenie jest ważne;
wszelkie markery dołączone do zezwolenia na podróż na podstawie art. 36 ust. 2 i 3;
czy dane zezwolenie na podróż straci ważność w ciągu kolejnych 90 dni oraz przez jaki okres będzie jeszcze ważne;
dane, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. k) i l).
Jeżeli system centralny ETIAS udzieli odpowiedzi, wskazując marker, o którym mowa w art. 36 ust. 3, i gdy konieczna jest weryfikacja dodatkowych danych, służby graniczne mogą skorzystać z dostępu do systemu centralnego ETIAS w celu uzyskania dodatkowych informacji przewidzianych w art. 39 ust. 1 lit. e) lub art. 44 ust. 6 lit. f).
Artykuł 48
Procedury awaryjne w przypadku braku technicznej możliwości uzyskania dostępu do danych na granicach zewnętrznych
ROZDZIAŁ IX
KORZYSTANIE Z ETIAS PRZEZ ORGANY IMIGRACYJNE
Artykuł 49
Dostęp organów imigracyjnych do danych
Dostęp do systemu centralnego ETIAS na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu jest możliwy jedynie wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:
przeprowadzono wcześniejsze wyszukiwanie w EES na podstawie art. 26 rozporządzenia (UE) 2017/2226; oraz
w wyniku tego wyszukiwania okazało się, że w EES nie ma wpisu dotyczącego wjazdu, wskazującego na obecność danego obywatela państwa trzeciego na terytorium państw członkowskich.
W razie potrzeby, spełnienie dwóch warunków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b) niniejszego ustępu, weryfikowane jest przez dostęp do rejestrów w EES, jak przewidziano w art. 46 rozporządzenia (UE) 2017/2226, odnoszących się do wyszukiwania, o którym mowa w lit. a) pierwszego akapitu niniejszego ustępu, i do odpowiedzi odpowiadającej wskazaniu, o którym mowa w lit. b) tego akapitu.
W przypadku małoletnich organy imigracyjne mają też dostęp do informacji dotyczących osób sprawujących nad osobą podróżującą władzę rodzicielską lub pełniących rolę jej opiekuna prawnego, o których to informacjach mowa w art. 17 ust. 2 lit. k).
ROZDZIAŁ X
PROCEDURA I WARUNKI DOSTĘPU DO SYSTEMU CENTRALNEGO ETIAS DO CELÓW OCHRONY PORZĄDKU PUBLICZNEGO
Artykuł 50
Wyznaczone organy państw członkowskich
Jeżeli zezwala na to prawo krajowe, wyznaczony organ i centralny punkt dostępu mogą stanowić część tej samej organizacji, lecz centralny punkt dostępu, wykonując swoje zadania na podstawie niniejszego rozporządzenia, działa w sposób całkowicie niezależny od wyznaczonych organów. Centralny punkt dostępu jest odrębny od wyznaczonych organów i nie może otrzymywać od nich poleceń odnośnie do wyniku weryfikacji, którą to weryfikację przeprowadza w sposób niezależny.
Państwa członkowskie mogą wyznaczyć więcej niż jeden centralny punkt dostępu, żeby odzwierciedlić swoje struktury organizacyjne i administracyjne zgodnie ze swoimi wymogami konstytucyjnymi lub innymi wymogami prawnymi.
Państwa członkowskie powiadamiają agencję eu-LISA i Komisję o wyznaczonych przez siebie organach i centralnych punktach dostępu i mogą w dowolnym czasie zmienić lub zastąpić te powiadomienia.
Artykuł 51
Procedura dostępu do systemu centralnego ETIAS do celów ochrony porządku publicznego
Jeżeli weryfikacja ex post wykaże, że przeglądanie danych zapisanych w systemie centralnym ETIAS lub dostęp do tych danych były nieuzasadnione, wszystkie organy, które uzyskały dostęp do tych danych, usuwają dane uzyskane z systemu centralnego ETIAS. Organy te powiadamiają o ich usunięciu odpowiedni centralny punkt dostępu państwa członkowskiego, w którym złożono wniosek.
Artykuł 52
Warunki dostępu wyznaczonych organów państw członkowskich do danych zapisanych w systemie centralnym ETIAS
Wyznaczone organy mogą występować o możliwość przeglądania danych przechowywanych w systemie centralnym ETIAS, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
dostęp w celu przeglądania danych jest niezbędny do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych;
dostęp w celu przeglądania danych jest w danej sprawie niezbędny i proporcjonalny; oraz
istnieją dowody lub uzasadnione podstawy, aby uznać, że przeglądanie danych przechowywanych w systemie centralnym ETIAS przyczyni się do zapobiegania przedmiotowym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, w szczególności jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa, jego sprawca lub ofiara należą do jednej z kategorii osób podróżujących objętych niniejszym rozporządzeniem.
Przeprowadzanie kwerendy w systemie centralnym ETIAS ogranicza się do wyszukiwania według jednej lub kilku elementów danych zapisanych w pliku wniosku:
nazwisko (nazwisko rodowe) oraz, jeżeli dostępne, imię/imiona (imiona nadane);
inne imiona i nazwiska (pseudonimy, pseudonimy artystyczne, imiona i nazwiska zwyczajowe);
numer dokumentu podróży;
adres domowy;
adres e-mail;
numery telefonu;
adres IP.
Przeprowadzanie kwerendy w systemie centralnym ETIAS według danych wymienionych w ust. 2 może zostać połączone z wyszukiwaniem według następujących danych z pliku wniosku, aby zawęzić wyszukiwanie:
obywatelstwo lub obywatelstwa;
płeć;
data urodzenia lub grupa wiekowa.
Artykuł 53
Procedura i warunki dostępu Europolu do danych zapisanych w systemie centralnym ETIAS
Umotywowany wniosek zawiera dowody świadczące o spełnieniu wszystkich następujących warunków:
przeglądanie danych jest niezbędne do wsparcia i wzmocnienia działań państw członkowskich w zakresie zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom wchodzącym w zakres mandatu Europolu, ich wykrywania i prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie;
przeglądanie danych jest w danej sprawie niezbędne i proporcjonalne;
przeglądanie danych ogranicza się do wyszukiwania według danych, o których mowa w art. 52 ust. 2 w połączeniu z danymi wymienionymi w art. 52 ust. 2 można połączyć z danymi wymienionymi w art. 52 ust. 3, jeżeli jest to konieczne
istnieją dowody lub uzasadnione podstawy, aby uznać, że przeglądanie danych przyczyni się do zapobiegania przedmiotowym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, w szczególności jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa, jego sprawca lub ofiara należą do jednej z kategorii osób podróżujących objętych niniejszym rozporządzeniem.
ROZDZIAŁ XI
ZATRZYMYWANIE I ZMIANA DANYCH
Artykuł 54
Zatrzymywanie danych
Każdy plik wniosku jest przechowywany w systemie centralnym ETIAS przez:
okres ważności zezwolenia na podróż;
pięć lat od ostatniej decyzji o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż zgodnie z art. 37, 40 i 41. Jeżeli dane znajdujące się w rekordzie, pliku lub wpisie zarejestrowanym w jednym z systemów informacyjnych UE, w danych Europolu SLTD lub TDAWN, w bazach danych Interpolu, na liście ostrzegawczej ETIAS, lub w regułach kontroli przesiewowej ETIAS i będące podstawą odnośnej decyzji zostaną usunięte przed upływem okresu określonego w lit. b), plik wniosku jest usuwany w ciągu siedmiu dni od daty wspomnianego usunięcia. W tym celu system centralny ETIAS regularnie i automatycznie sprawdza, czy wciąż spełniane są warunki zatrzymywania tych plików wniosków, o których mowa w niniejszym akapicie. Jeżeli nie są one już spełniane, automatycznie usuwa on plik wniosku.
Zapytanie o zgodę następuje po automatycznym przekazaniu informacji na podstawie art. 15 ust. 2. Automatycznie przekazywana informacja przypomina wnioskodawcy o celu zatrzymywania danych, zgodnie z informacjami, o których mowa w art. 71 lit. o), i o możliwości cofnięcia zgody w każdej chwili.
Zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/679 wnioskodawca może w każdej chwili cofnąć swoją zgodę. Jeżeli wnioskodawca cofa zgodę plik wniosku jest automatycznie usuwany z systemu centralnego ETIAS.
eu-LISA opracowuje narzędzie umożliwiające wnioskodawcom udzielanie lub cofanie zgody. Narzędzie to udostępnia się za pośrednictwem specjalnej ogólnodostępnej strony internetowej lub aplikacji na urządzenia mobilne.
Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 89 w celu dokładniejszego określenia narzędzia, z jakiego mają korzystać wnioskodawcy, aby udzielać zgody i cofać ją.
Artykuł 55
Zmiana danych i wcześniejsze usunięcie danych
Jeżeli obywatel państwa trzeciego uzyskał obywatelstwo państwa członkowskiego lub został objęty zakresem art. 2 ust. 2 lit. a)–c), organy tego państwa członkowskiego sprawdzają, czy osoba ta posiada ważne zezwolenie na podróż, i w stosownych przypadkach niezwłocznie usuwają plik wniosku z systemu centralnego ETIAS. Organem odpowiedzialnym za usunięcie pliku wniosku jest:
jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, które wydało dokument podróży, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. a);
jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, którego obywatelstwo uzyskała dana osoba;
jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, które wydało kartę pobytową lub dokument pobytowy.
ROZDZIAŁ XII
OCHRONA DANYCH
Artykuł 56
Ochrona danych
Jeśli przetwarzanie danych osobowych przez jednostki krajowe ETIAS jest przeprowadzane przez właściwe organy oceniające wnioski do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, zastosowanie ma dyrektywa (UE) 2016/680.
Jeśli jednostka krajowa ETIAS podejmuje decyzję o wydaniu, odmowie wydania, cofnięciu lub unieważnieniu zezwolenia na podróż, zastosowanie ma rozporządzenie (UE) 2016/679.
Artykuł 57
Administrator danych
Artykuł 58
Podmiot przetwarzający dane
Artykuł 59
Bezpieczeństwo przetwarzania
Nie naruszając art. 22 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 oraz art. 32 i 34 rozporządzenia (UE) 2016/679, eu-LISA, jednostka centralna ETIAS i jednostki krajowe ETIAS przyjmują niezbędne środki, w tym plan bezpieczeństwa, plan ciągłości działania i plan przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej, w celu:
fizycznej ochrony danych, w tym poprzez opracowywanie planów awaryjnych służących ochronie infrastruktury krytycznej;
odmowy dostępu nieuprawnionym osobom do bezpiecznej usługi sieciowej, poczty elektronicznej, bezpiecznego konta, portalu dla przewoźników, narzędzia weryfikacji dla wnioskodawców oraz narzędzia dysponowania zgodą przez wnioskodawców;
odmowy dostępu nieuprawnionym osobom do sprzętu do przetwarzania danych i do obiektów krajowych zgodnie z celami ETIAS;
uniemożliwienia nieuprawnionego odczytywania, kopiowania, zmieniania lub usuwania nośników danych;
uniemożliwienia nieuprawnionego wprowadzania danych i nieuprawnionego oglądania, zmieniania lub usuwania zapisanych danych osobowych;
uniemożliwienia wykorzystywania systemów zautomatyzowanego przetwarzania danych przez nieuprawnione osoby korzystające ze sprzętu do przekazywania danych;
uniemożliwienia nieuprawnionego przetwarzania danych w systemie centralnym ETIAS oraz nieuprawnionego zmieniania lub usuwania danych przetwarzanych w systemie centralnym ETIAS;
zapewnienia, aby osoby upoważnione do dostępu do systemu informacyjnego ETIAS miały dostęp wyłącznie do danych objętych udzielonym im uprawnieniem dostępu i wyłącznie za pomocą indywidualnego i niepowtarzalnego identyfikatora użytkownika oraz trybu poufnego dostępu;
zapewnienia, aby wszystkie organy posiadające prawo dostępu do systemu informacyjnego ETIAS stworzyły profile opisujące funkcje i obowiązki osób uprawnionych do dostępu do danych oraz udostępniły te profile organom nadzorczym;
zapewnienia możliwości sprawdzenia i ustalenia, którym organom można przesyłać dane osobowe przy użyciu sprzętu do przekazywania danych;
zapewnienia możliwości sprawdzenia i ustalenia, które dane zostały przetworzone w systemie centralnym ETIAS, kiedy, przez kogo i w jakim celu;
uniemożliwienia nieuprawnionego odczytywania, kopiowania, zmieniania lub usuwania danych osobowych podczas ich przesyłania do systemu centralnego ETIAS lub z tego systemu bądź w trakcie przewożenia nośników danych, w szczególności przez zastosowanie odpowiednich technik szyfrowania;
zapewnienia, by w przypadku przerwy w działaniu zainstalowane systemy można było przywrócić do normalnego funkcjonowania;
zapewnienia niezawodności, upewniając się, że wszelkie błędy w funkcjonowaniu ETIAS są odpowiednio zgłaszane oraz że zastosowane zostały niezbędne środki techniczne mające na celu zagwarantowanie odzyskania danych osobowych w przypadku uszkodzenia wskutek nieprawidłowego działania ETIAS;
monitorowania skuteczności środków bezpieczeństwa, o których mowa w niniejszym ustępie, oraz podejmowania niezbędnych środków organizacyjnych w obszarze kontroli wewnętrznej, aby zapewnić zgodność z przepisami niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 60
Incydenty bezpieczeństwa
Artykuł 61
Monitorowanie własnej działalności
Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej, Europol i państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie organy uprawnione do dostępu do systemu informacyjnego ETIAS wprowadziły środki niezbędne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, a w razie potrzeby współpracowały z organem nadzorczym.
Artykuł 62
Kary
Państwa członkowskie ustanawiają przepisy o karach mających zastosowanie, gdy naruszone zostaną przepisy niniejszego rozporządzenia, i stosują wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić ich wykonanie. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.
Artykuł 63
Odpowiedzialność
Bez uszczerbku dla wynikających z rozporządzenia (UE) 2016/679, dyrektywy (UE) 2016/680 i rozporządzenia (WE) nr 45/2001 prawa do odszkodowania od administratora lub podmiotu przetwarzającego i odpowiedzialności tych podmiotów:
każda osoba lub państwo członkowskie, które poniosły materialną lub niematerialną szkodę w wyniku niezgodnej z prawem operacji przetwarzania danych osobowych lub jakiegokolwiek innego działania niezgodnego z przepisami niniejszego rozporządzenia przeprowadzonych przez któreś z państw członkowskich, są uprawnione do otrzymania odszkodowania od tego państwa członkowskiego;
każda osoba lub państwo członkowskie, które poniosły materialną lub niematerialną szkodę w wyniku jakiegokolwiek działania agencji eu-LISA niezgodnego z przepisami niniejszego rozporządzenia, są uprawnione do otrzymania odszkodowania od tej agencji. eu-LISA jest odpowiedzialna za niezgodne z prawem operacje przetwarzania danych osobowych, zgodnie z jej rolą jako podmiot przetwarzający lub, w stosownych przypadkach, administrator.
Państwo członkowskie lub agencja eu-LISA są zwolnione z odpowiedzialności na mocy akapitu pierwszego, w całości lub w części, jeżeli udowodnią, że nie ponoszą odpowiedzialności za zdarzenie, które spowodowało szkodę.
Artykuł 64
Prawo do dostępu do danych osobowych, ich sprostowania, uzupełnienia, usunięcia oraz do ograniczenia przetwarzania
Jeżeli w odpowiedzi na wniosek okaże się, że dane przechowywane w systemie centralnym ETIAS są niezgodne z prawdą lub zostały zarejestrowane niezgodnie z prawem, jednostka centralna ETIAS lub jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego niezwłocznie sprostowuje lub usuwa te dane w systemie centralnym ETIAS.
Jeżeli, na prośbę wyrażoną na mocy niniejszego ustępu, jednostka centralna ETIAS lub jednostka krajowa ETIAS wprowadza zmiany w odniesieniu do zezwolenia na podróż w okresie jego ważności, system centralny ETIAS przeprowadza automatyczne przetwarzanie wniosku określone w art. 20, aby stwierdzić, czy zmieniony plik wniosku nie wywołuje trafienia na podstawie art. 20 ust. 2–5. Jeżeli takie automatyczne przetwarzanie nie generuje żadnego trafienia, system centralny ETIAS wydaje zmienione zezwolenie na podróż o tym samym okresie ważności co pierwotne zezwolenie i powiadamia o tym wnioskodawcę. Jeżeli automatyczne przetwarzanie generuje jedno lub większą liczbę trafień jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego ocenia ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne zgodnie z art. 26. Podejmuje ona decyzję o wydaniu zmienionego zezwolenia na podróż lub – jeżeli stwierdzi, że warunki przyznania zezwolenia na podróż przestały być spełniane – o cofnięciu zezwolenia na podróż.
Artykuł 65
Przekazywanie danych osobowych państwom trzecim, organizacjom międzynarodowym i podmiotom prywatnym
W drodze odstępstwa od art. 49 niniejszego rozporządzenia, jeżeli jest to konieczne do celów związanych z powrotem, organy imigracyjne mogą skorzystać z dostępu do systemu centralnego ETIAS w celu pobrania danych, które mają być przekazane w poszczególnych przypadkach państwu trzeciemu, wyłącznie jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
przeprowadzono wcześniejsze wyszukiwanie w EES zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) 2017/2226; oraz
w wyniku tego wyszukiwania okazało się, że w EES nie ma danych dotyczących danego obywatela państwa trzeciego, który podlega zobowiązaniu do powrotu.
W razie potrzeby spełnienie tych warunków weryfikowane jest przez dostęp do rejestrów przewidzianych w art. 46 rozporządzenia (UE) 2017/2226 odnoszących się do wyszukiwania, o którym mowa w lit. a) pierwszego akapitu niniejszego ustępu, i do odpowiedzi korespondującej z lit. b) tego akapitu.
Jeżeli te warunki są spełnione, organy imigracyjne mają dostęp do systemu centralnego ETIAS w celu przeprowadzenia kwerendy odnośnie do całości lub niektórych danych, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. a)-e) niniejszego rozporządzenia. Jeżeli plik wniosku ETIAS koresponduje z tymi danymi, organy imigracyjne uzyskają dostęp do danych, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. a)-g) niniejszego rozporządzenia, oraz – w przypadku małoletnich – z ust. 2 lit. k) tego artykułu.
W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu dane z systemu centralnego ETIAS, do których uzyskały dostęp organy imigracyjne, mogą zostać w poszczególnych przypadkach przekazane państwu trzeciemu, jeżeli jest to konieczne do potwierdzenia tożsamości obywateli państw trzecich wyłącznie do celów związanych z powrotem i tylko wtedy, gdy spełniony jest jeden z następujących warunków:
Komisja przyjęła decyzję – zgodnie z art. 45 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/679 – stwierdzającą, że w danym państwie trzecim dane osobowe podlegają odpowiedniemu poziomowi ochrony;
zapewnione zostały odpowiednie zabezpieczenia, o których mowa w art. 46 rozporządzenia (UE) 2016/679, na przykład za pomocą obowiązującej umowy o readmisji między Unią lub państwem członkowskim a danym państwem trzecim;
zastosowanie ma art. 49 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/679.
Dane, o których mowa w ►M1 art. 17 ust. 2 lit. a), aa), b), d), e) i f) ◄ niniejszego rozporządzenia, mogą zostać przekazane jedynie, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
dane są przekazywane zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa Unii, w szczególności przepisami w zakresie ochrony danych, w tym zgodnie z rozdziałem V rozporządzenia (UE) 2016/679, z umowami o readmisji oraz z prawem krajowym państwa członkowskiego przekazującego dane;
państwo trzecie zgodziło się przetwarzać dane wyłącznie do celów, do jakich zostały one dostarczone; oraz
w odniesieniu do danego obywatela państwa trzeciego wydana została decyzja nakazująca powrót, przyjęta zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady ( 17 ) 2008/115/WE, o ile wykonanie takiej decyzji nakazującej powrót nie jest zawieszone ani nie wniesiono od niej odwołania mogącego skutkować zawieszeniem jej wykonania.
W drodze odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu dane z systemu centralnego ETIAS, o których mowa w art. 52 ust. 4, do których wyznaczone organy uzyskały dostęp do celów, o których mowa w art. 1 ust. 2, w indywidualnych przypadkach mogą zostać przekazane przez wyznaczony organ państwu trzeciemu lub mu przez ten organ udostępnione, jednak tylko wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
zaistniał wyjątkowo pilny przypadek, w którym:
zachodzi bezpośrednie zagrożenie związane z przestępstwem terrorystycznym; lub
zachodzi bezpośrednie zagrożenie dla życia ludzkiego, związane z poważnym przestępstwem;
przekazanie danych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu przestępstwu terrorystycznemu lub poważnemu przestępstwu, do ich wykrycia lub do prowadzenia w ich sprawie postępowania przygotowawczego, na terytorium państw członkowskich lub danego państwa trzeciego;
wyznaczony organ ma dostęp do takich danych zgodnie z procedurą i warunkami określonymi w art. 51 i 52;
przekazania dokonuje się zgodnie z mającymi zastosowanie warunkami, które określono w dyrektywie (UE) 2016/680, w szczególności w jej rozdziale V;
złożony został, w formie pisemnej lub elektronicznej, należycie uzasadniony wniosek państwa trzeciego;
zagwarantowano, że na zasadzie wzajemności państwo trzecie występujące z wnioskiem przekazuje państwom członkowskim, które posługują się ETIAS, wszelkie posiadane przez siebie informacje w ramach systemów zezwoleń na podróż.
Jeżeli przekazanie odbywa się zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu, musi być ono udokumentowane, a dokumentacja ta, w tym data i godzina przekazania, informacje o właściwym organie odbierającym, uzasadnienie przekazania oraz przekazane dane osobowe, jest udostępniana organowi nadzorczemu ustanowionemu zgodnie z art. 41 ust. 1 dyrektywy (UE) 2016/680 na jego wniosek.
Artykuł 66
Nadzór ze strony organu nadzorczego
Artykuł 67
Nadzór ze strony Europejskiego Inspektora Ochrony Danych
Artykuł 68
Współpraca organów nadzorczych z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych
Artykuł 69
Prowadzenie rejestrów
eu-LISA prowadzi rejestry wszystkich operacji przetwarzania danych w systemie informacyjnym ETIAS. Zapisy w rejestrach obejmują następujące informacje:
cel dostępu;
data i godzina każdej operacji;
dane wykorzystane do automatycznego przetwarzania wniosków;
w razie potrzeby odniesienie do korzystania z europejskiego portalu wyszukiwania w celu przeszukania systemu centralnego ETIAS, o którym mowa w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/817;
trafienia uzyskane podczas automatycznego przetwarzania, określonego w art. 20;
dane wykorzystane do weryfikacji tożsamości przechowywane w systemie centralnym ETIAS lub innych systemów informacyjnych i baz danych;
wyniki weryfikacji, o której mowa w art. 22; oraz
tożsamość członka personelu, który przeprowadził operację.
Jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego prowadzi wykaz członków personelu należycie upoważnionych do wprowadzania lub pozyskiwania danych.
Ponadto właściwe organy prowadzą wykazy członków personelu należycie upoważnionych do wprowadzania i pozyskiwania danych.
eu-LISA i jednostki krajowe ETIAS udostępniają rejestry Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych oraz właściwym organom nadzorczym, na ich wniosek.
Artykuł 70
Prowadzenie rejestrów dotyczących wniosków o wgląd do danych w celu zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie
Rejestry, o których mowa w ust. 2, wskazują:
informacje jednoznacznie określające cel wniosku o przeprowadzenie kwerendy lub o dostęp do danych przechowywanych w systemie centralnym ETIAS, w tym informacje dotyczące danego przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa, oraz – w przypadku Europolu – informacje jednoznacznie określające cel wniosku o przeprowadzenie kwerendy;
podjętą decyzję co do dopuszczalności wniosku;
dane referencyjne pliku krajowego;
datę i dokładną godzinę złożenia przez centralny punkt dostępu wniosku o udzielenie dostępu do systemu centralnego ETIAS;
w stosownych przypadkach, zastosowanie trybu pilnego, o którym mowa w art. 51 ust. 4, oraz wynik weryfikacji ex post;
jakie dane lub zbiory danych, o których mowa w art. 52 ust. 2 i 3, zostały wykorzystane do kwerendy; oraz
zgodnie z przepisami krajowymi lub z rozporządzeniem (UE) 2016/794 – oznaczenie identyfikacyjne funkcjonariusza, który przeprowadził wyszukiwanie, oraz funkcjonariusza, który zarządził wyszukiwanie lub przesyłanie danych.
ROZDZIAŁ XII
INFORMOWANIE SPOŁECZEŃSTWA
Artykuł 71
Informacje dla ogółu społeczeństwa
Po zasięgnięciu opinii Komisji i Europejskiego Inspektora Ochrony Danych jednostka centralna ETIAS zapewnia ogółowi społeczeństwa wszystkie istotne informacje dotyczące składania wniosków o zezwolenie na podróż. Informacje takie zamieszczone są na ogólnodostępnej stronie internetowej i obejmują w szczególności:
kryteria, warunki i procedury składania wniosków o zezwolenie na podróż;
informację dotyczącą strony internetowej i aplikacji j na urządzenia mobilne, poprzez które można złożyć wniosek;
informację o możliwości składania wniosków za pośrednictwem innej osoby lub komercyjnego podmiotu pośredniczącego;
informację o możliwości zgłaszania, przy wykorzystaniu formularza, o którym mowa w art. 15 ust. 5 nadużyć popełnianych przez komercyjne podmioty pośredniczące;
terminy wydania decyzji w sprawie wniosku przewidziane w art. 32;
informację o tym, że zezwolenie na podróż powiązane jest z dokumentem podróży podanym w formularzu wniosku i że w konsekwencji utrata ważności dokumentu podróży lub zmiana w dokumencie podróży prowadzi do utraty ważności lub nieuznawania zezwolenia na podróż podczas przekraczania granicy;
informację o tym, że wnioskodawcy są odpowiedzialni za autentyczność, kompletność, poprawność i wiarygodność przedstawionych danych oraz za prawdziwość i wiarygodność składanych oświadczeń;
informację o tym, że wnioskodawca musi zostać powiadomiony o decyzji w sprawie wniosku, że w przypadku odmowy wydania zezwolenia na podróż decyzja taka musi określać przyczyny odmowy i że wnioskodawcy, których wniosek spotkał się z odmową, mają prawo do odwołania, wraz z informacją dotyczącą postępowania w przypadku odwołania, w tym informacją o właściwym organie oraz o terminach złożenia odwołania;
informację o tym, że wnioskodawcy mogą skontaktować się z jednostką centralną ETIAS i wskazać, że ich podróż ma się odbyć ze względów humanitarnych lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, oraz informacje o warunkach i procedurach przeprowadzania tej czynności;
przypomnienie warunków wjazdu określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/399 oraz informację o tym, że pobyt krótkoterminowy nie może być dłuższy niż 90 dni w każdym okresie 180-dniowym, z wyjątkiem obywateli państw trzecich objętych korzystniejszymi przepisami umowy dwustronnej sprzed Konwencji wykonawczej do układu z Schengen;
informację o tym, że samo posiadanie zezwolenia na podróż nie daje automatycznie prawa do wjazdu;
informację o tym, że służby graniczne mogą wymagać na granicach zewnętrznych okazania dokumentów uzupełniających w celu weryfikacji spełnienia warunków wjazdu;
informację o tym, że posiadanie ważnego zezwolenia na podróż jest warunkiem pobytu, który musi być spełniany przez cały okres pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich;
link do usługi sieciowej, o której mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) 2017/2226, umożliwiającej obywatelom państw trzecich zweryfikowanie w dowolnym momencie ich dozwolonego pobytu pozostającego do wykorzystania;
informację o tym, że dane wprowadzone do systemu informacyjnego ETIAS są wykorzystywane do celów zarządzania granicami, w tym sprawdzania informacji w bazach danych, oraz że państwa członkowskie i Europol mogą uzyskać dostęp do danych do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, zgodnie z procedurami i warunkami, o których mowa w rozdziale X;
okres, przez jaki dane będą przechowywane;
prawa osób, których dotyczą dane, na podstawie rozporządzeń (WE) nr 45/2001, (UE) 2016/679 i (UE) 2016/794 oraz dyrektywą (UE) 2016/680;
możliwość uzyskania przez osoby podróżujące wsparcia przewidzianego w art. 7 ust. 2 lit. m).
Artykuł 72
Kampania informacyjna
Komisja we współpracy z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych, jednostką centralną ETIAS i państwami członkowskimi, w tym z ich konsulatami w odnośnych państwach trzecich, zapewnia, aby rozpoczęciu działalności ETIAS towarzyszyła kampania informacyjna, aby poinformować obywateli państw trzecich objętych zakresem niniejszego rozporządzenia o wymogu posiadania przez nich ważnego zezwolenia na podróż w celu przekroczenia granic zewnętrznych i posiadania takiego zezwolenia na cały okresu pobytu krótkoterminowego na terytorium państw członkowskich.
Kampania informacyjna jest przeprowadzana regularnie i w co najmniej jednym języku urzędowym państwa, którego obywatele są objęci zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.
ROZDZIAŁ XIV
OBOWIĄZKI
Artykuł 73
Obowiązki eu-LISA w fazie projektowania i tworzenia systemu
eu-LISA określa projekt architektury fizycznej systemu, w tym jego infrastruktury łączności, a także jego specyfikację techniczną i ich rozwój oraz jednolitych interfejsów krajowych. Te specyfikacje techniczne są przyjmowane przez zarząd eu-LISA, z zastrzeżeniem uzyskania pozytywnej opinii Komisji. eu-LISA wprowadza również niezbędne dostosowania do EES, SIS, Eurodac lub VIS wynikające z ustanowienia interoperacyjności z ETIAS.
eu-LISA opracowuje i wdraża system centralny ETIAS, w tym listę ostrzegawczą ETIAS, jednolite interfejsy krajowe, infrastrukturę łączności oraz bezpieczny kanał komunikacyjny między systemem centralnym ETIAS i systemem centralnym EES, jak najszybciej po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia i po przyjęciu przez Komisję:
środków przewidzianych w art. 6 ust. 4, art. 16 ust. 10, art. 17 ust. 9, art. 31, art. 35 ust. 7, art. 45 ust. 2, art. 54 ust. 2, art. 74 ust. 5, art. 84 ust. 2 oraz art. 92 ust. 8; oraz
środków przyjętych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 2, niezbędnych do stworzenia i technicznego wdrożenia systemu centralnego ETIAS, jednolitych interfejsów krajowych, infrastruktury łączności, bezpiecznego kanału komunikacyjnego między systemem centralnym ETIAS i systemem centralnym EES oraz portalu dla przewoźników, w szczególności aktów wykonawczych dotyczących:
dostępu do danych zgodnie z art. 22–29 i art. 33–53;
zmiany, usuwania i wcześniejszego usuwania danych zgodnie z art. 55;
prowadzenia rejestrów i dostępu do nich zgodnie z art. 45 i 69;
wymogów dotyczących wydajności;
specyfikacji rozwiązań technicznych służących łączeniu centralnych punktów dostępu zgodnie z art. 51, 52 i 53.
Tworzenie systemu obejmuje opracowanie i wdrożenie specyfikacji technicznej, etap testowania oraz ogólną koordynację projektu. W związku z tym do zadań eu-LISA należy również:
przeprowadzanie oceny ryzyka związanego z bezpieczeństwem;
przestrzeganie przez cały cykl rozwoju ETIAS zasady ochrony prywatności już w fazie projektowania oraz zasady domyślnej ochrony prywatności; oraz
przeprowadzanie oceny ryzyka związanego z bezpieczeństwem w odniesieniu do interoperacyjności ETIAS z innymi unijnymi systemami informacyjnymi i danymi Europolu, o której mowa w art. 11.
Zarząd eu-LISA ustanawia regulamin Komisji ds. Zarządzania Programem, który obejmuje w szczególności zasady dotyczące:
przewodniczenia;
miejsca posiedzeń;
przygotowywania posiedzeń;
dopuszczania ekspertów na posiedzenia;
planów w zakresie komunikacji dla zapewnienia pełnych informacji członkom zarządu eu-LISA, którzy nie uczestniczą w posiedzeniach.
Komisji tej przewodniczy państwo członkowskie, które jest w pełni związane na mocy prawa Unii aktami ustawodawczymi regulującymi opracowywanie, tworzenie, funkcjonowanie i użytkowanie wszystkich wielkoskalowych systemów informatycznych zarządzanych przez eu-LISA.
eu-LISA zwraca wszystkie koszty podróży i utrzymania poniesione przez członków Komisji ds. Zarządzania Programem. Art. 10 regulaminu wewnętrznego eu-LISA stosuje się odpowiednio. eu-LISA zapewnia prowadzenie sekretariatu Komisji ds. Zarządzania Programem.
Grupa doradcza EES-ETIAS spotyka się regularnie do czasu uruchomienia ETIAS. Po każdym posiedzeniu przedkłada sprawozdanie Komisji ds. Zarządzania Programem. Grupa doradcza zapewnia wiedzę techniczną, by wspierać Komisję ds. Zarządzania Programem w realizacji jej zadań oraz śledzi stan przygotowań państw członkowskich.
Artykuł 74
Obowiązki eu-LISA po uruchomieniu ETIAS
Zarządzanie techniczne ETIAS obejmuje wszystkie zadania niezbędne do funkcjonowania systemu informacyjnego ETIAS przez 24 godziny, 7 dni w tygodniu, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności prace konserwacyjne i zmiany techniczne konieczne do zapewnienia zadowalającego poziomu jakości technicznej funkcjonowania systemu, zwłaszcza jeśli chodzi o czas odpowiedzi na zapytanie w ramach kwerendy systemu centralnego ETIAS, zgodnie ze specyfikacją techniczną.
Artykuł 75
Obowiązki Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej
Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej odpowiada za:
ustanowienie i funkcjonowanie jednostki centralnej ETIAS oraz zapewnienie warunków bezpiecznego zarządzania danymi przechowywanymi w ETIAS;
automatyczne przetwarzanie wniosków; oraz
reguły kontroli przesiewowej ETIAS.
Artykuł 76
Obowiązki państw członkowskich
Każde państwo członkowskie odpowiada za:
połączenie z jednolitym interfejsem krajowym;
organizację, funkcjonowanie i utrzymywanie jednostek krajowych ETIAS i zarządzanie nimi – do celów ręcznego przetwarzania decyzji w sprawie wniosków o zezwolenie na podróż, w przypadku gdy w wyniku automatycznego przetwarzania wygenerowano trafienie, o czym mowa w art. 26;
organizację centralnych punktów dostępu i ich połączenie z jednolitym interfejsem krajowym do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywania tych przestępstw i prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie;
zgodne z niniejszym rozporządzeniem zarządzanie dostępem należycie upoważnionego personelu właściwych organów krajowych do systemu informacyjnego ETIAS i ustalenia dotyczące tego dostępu oraz sporządzenie i regularne aktualizowanie wykazu takich pracowników wraz z ich profilami;
ustanowienie i funkcjonowanie jednostek krajowych ETIAS;
wprowadzanie danych do listy ostrzegawczej ETIAS o informacje związane z przestępstwami terrorystycznymi lub innymi poważnymi przestępstwami zgodnie z art. 34 ust. 2 i 3; oraz
zagwarantowanie, że każdy z krajowych organów uprawnionych do dostępu do systemu informacyjnego ETIAS przyjmie środki niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym środki niezbędne do zapewnienia przestrzegania praw podstawowych i bezpieczeństwa danych.
Personel ten uczestniczy także w zapewnianych przez eu-LISA szkoleniach z zakresu technicznego użytkowania systemu informacyjnego ETIAS oraz jakości danych ETIAS.
Artykuł 77
Obowiązki Europolu
ROZDZIAŁ XV
ZMIANY W INNYCH INSTRUMENTACH UNIJNYCH
Artykuł 78
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1077/2011
W rozporządzeniu (UE) nr 1077/2011 dodaje się następujący artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 5b
Zadania związane z ETIAS
W odniesieniu do ETIAS Agencja wykonuje zadania powierzone jej na mocy art. 73 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 ( *1 ).
Artykuł 79
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 515/2014
W art. 6 rozporządzenia (UE) nr 515/2014 dodaje się ustęp w brzmieniu:
Artykuł 80
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 2016/399
W rozporządzeniu (UE) 2016/399 wprowadza się następujące zmiany:
w art. 6 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
lit. b) otrzymuje brzmienie:
posiadają oni ważną wizę, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 ( *3 ), lub ważne zezwolenie na podróż, jeżeli jest ono wymagane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 ( *4 ), chyba że posiadają ważny dokument pobytowy lub ważną wizę długoterminową;
dodaje się akapity w brzmieniu:
„W okresie przejściowym ustanowionym zgodnie z art. 83 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240 korzystanie z europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) jest opcjonalne, a wymogi dotyczące posiadania ważnego zezwolenia na podróż, określone w lit. b) akapitu pierwszego niniejszego ustępu nie mają zastosowania. Państwa członkowskie informują obywateli państw trzecich objętych wymogiem zezwolenia na podróż, którzy przekraczają granice zewnętrzne, o wymogu posiadania ważnego zezwolenia na podróż po wygaśnięciu okresu przejściowego. W tym celu państwa członkowskie rozprowadzają wśród podróżnych tej kategorii wspólną ulotkę informacyjną, o czym mowa w art. 83 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240.
Podczas okresu karencji ustanowionego zgodnie z art. 83 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240 służby graniczne wyjątkowo zezwalają obywatelom państw trzecich objętym wymogiem zezwolenia na podróż, którzy takiego zezwolenia nie posiadają, na przekroczenie granicy zewnętrznej, jeżeli spełniają oni wszystkie pozostałe warunki określone w tym artykule, o ile przekraczają oni granice zewnętrzne państw członkowskich po raz pierwszy od końca okresu przejściowego, o którym mowa w art. 83 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240. Służby graniczne informują obywateli tych państw trzecich o wymogu posiadania ważnego zezwolenia na podróż zgodnie z niniejszym artykułem. W tym celu służby graniczne rozprowadzają wśród tych osób podróżujących wspólną ulotkę informacyjną, o której mowa w art. 83 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240, pouczającą ich, że wyjątkowo zezwala się im na przekroczenie zewnętrznych granic UE bez spełnienia obowiązku posiadania ważnego zezwolenia na podróż i objaśniającą ten obowiązek.”;
w art. 8 ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:
lit. a) ppkt (ii) otrzymuje brzmienie:
weryfikację, czy dokumentowi podróży towarzyszą w stosownych przypadkach wymagana wiza, zezwolenie na podróż lub dokument pobytowy;”
dodaje się literę w brzmieniu:
„ba) jeżeli obywatel państwa trzeciego posiada zezwolenie na podróż, o którym mowa w art. 6 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, szczegółowa odprawa przy wjeździe obejmuje także weryfikację autentyczności, ważności i statusu zezwolenia na podróż, a w stosownych przypadkach tożsamości posiadacza zezwolenia na podróż, przez przeprowadzenie kwerendy w ETIAS zgodnie z art. 47 rozporządzenia (UE) 2018/1240 W przypadku braku technicznej możliwości przeprowadzenia kwerendy lub przeszukiwania, o których mowa w art. 47 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240, stosuje się art. 48 ust. 3 tego rozporządzenia.”;
w załączniku V część B w sekcji „powody odmowy wjazdu” pkt C) otrzymuje brzmienie:
nie posiada ważnej wizy, zezwolenia na podróż lub dokumentu pobytowego.”.
Artykuł 81
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 2016/1624
W rozporządzeniu (UE) 2016/1624 wprowadza się następujące zmiany:
w art. 8 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:
„qa) wypełnianie zadań i obowiązków powierzonych Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 ( *5 ) i zapewnienie ustanowienia i funkcjonowania jednostki centralnej ETIAS zgodnie z art. 7 tego rozporządzenia].
w rozdziale II dodaje się sekcję w brzmieniu:
„
Artykuł 33a
Utworzenie jednostki centralnej ETIAS
Artykuł 82
Zmiana w rozporządzeniu (UE) nr 2017/2226
W art. 64 rozporządzenia (UE) 2017/2226 dodaje się ustęp w brzmieniu:
ROZDZIAŁ XVI
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 83
Okres przejściowy i środki przejściowe
Podczas okresu karencji nie bierze się pod uwagę wjazdów na terytoria państw członkowskich, które nie posługują się EES.
Artykuł 84
Wykorzystywanie danych do sporządzania sprawozdań i statystyk
Odpowiednio upoważniony personel właściwych organów państw członkowskich, Komisji, agencji eu-LISA i jednostki centralnej ETIAS ma dostęp do przeglądania następujących danych, wyłącznie do celów sporządzania sprawozdań i statystyk, bez możliwości indywidualnej identyfikacji i zgodnie z zabezpieczeniami dotyczącymi niedyskryminacji, o których mowa w art. 14:
informacje o stanie procedury dotyczącej wniosku;
obywatelstwo, płeć i rok urodzenia wnioskodawcy;
państwo zamieszkania;
poziom wykształcenia (podstawowe, średnie, wyższe lub brak wykształcenia);
wykonywany zawód (kategoria zawodowa);
rodzaj dokumentu podróży oraz trzyliterowy kod państwa wydającego;
rodzaj zezwolenia na podróż, a w przypadku zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej, o którym mowa w art. 44 – informacje o państwie członkowskim (państwach członkowskich), które wydało zezwolenie na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej;
okres ważności zezwolenia na podróż; oraz
przyczyny odmowy wydania, cofnięcia lub unieważnienia zezwolenia na podróż.
Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych szczegółowe zasady dotyczące funkcjonowania centralnego repozytorium i zasady ochrony i bezpieczeństwa danych mające zastosowanie do repozytorium. Te akty przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 2.
Statystyki dzienne są przechowywane w centralnym repozytorium sprawozdawczo-statystycznym, o którym mowa w art. 39 rozporządzenia (UE) 2019/817.
Artykuł 85
Koszty
eu-LISA zwraca szczególną uwagę na ryzyko wzrostu kosztów i zapewnia wystarczające monitorowanie wykonawców.
Wyłącza się następujące koszty:
zarządzania projektami państw członkowskich (spotkania, podróże służbowe, biura);
obsługi krajowych systemów informatycznych (pomieszczenia, wdrażanie, energia elektryczna, chłodzenie);
funkcjonowania krajowych systemów informatycznych (umowy z operatorami i umowy w zakresie wsparcia);
projektowania, tworzenia, wdrażania, eksploatacji i konserwacji krajowych sieci komunikacyjnych.
Artykuł 86
Przychody
Dochody generowane przez ETIAS stanowią wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 ( 20 ). Są one przeznaczone na pokrycie kosztów funkcjonowania i utrzymania ETIAS. Wszelkie dochody pozostające po pokryciu tych kosztów muszą zostać zapisane w budżecie Unii.
Artykuł 87
Powiadomienia
W terminie trzech miesięcy po uruchomieniu ETIAS zgodnie z art. 88, eu-LISA publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej skonsolidowany wykaz tych organów. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i eu-LISA o wszelkich zmianach tych organów. W przypadku wprowadzenia takich zmian eu-LISA publikuje raz do roku zaktualizowaną skonsolidowaną wersję tych informacji. Agencja eu-LISA prowadzi stale aktualizowaną ogólnodostępną stronę internetową zawierającą te informacje.
Komisja publikuje informacje, o których mowa w ust. 1 i 3, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W przypadku zmian informacji Komisja publikuje raz do roku zaktualizowaną ich skonsolidowaną wersję. Komisja prowadzi stale aktualizowaną ogólnodostępną stronę internetową zawierającą informacje.
Artykuł 88
Uruchomienie systemu
Komisja określa datę planowanego uruchomienia ETIAS, po spełnieniu następujących warunków:
weszły w życie konieczne zmiany aktów prawnych, z wyjątkiem wersji przekształconej rozporządzenia (UE) nr 603/2013, ustanawiających inne systemy informacyjne UE, względem których należy ustanowić interoperacyjność, w rozumieniu art. 11 niniejszego rozporządzenia, z systemem informacyjnym ETIAS;
weszło w życie rozporządzenie o agencji eu-LISA powierzające jej zarządzanie operacyjne systemem ETIAS;
weszły w życie konieczne zmiany aktów prawnych ustanawiających systemy informacyjne UE, o których mowa w art. 20 ust. 2, przewidujące dostęp do tych baz danych dla jednostki centralnej ETIAS;
przyjęte zostały środki, o których mowa w art. 11 ust. 9 i 10, art. 15 ust. 5, art. 17 ust. 3, 5 i 6, art. 18 ust. 4, art. 27 ust. 3 i 5, art. 33 ust. 2 i 3, art. 36 ust. 3, art. 38 ust. 3, art. 39 ust. 2, art. 45 ust. 3, art. 46 ust. 4, art. 48 ust. 4, art. 59 ust. 4, art. 73 ust. 3 lit. b), art. 83 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 85 ust. 3;
eu-LISA ogłosiła pomyślne zakończenie kompleksowego testu ETIAS;
eu-LISA i jednostka centralna ETIAS zatwierdziły uzgodnienia techniczne i prawne dotyczące gromadzenia i przekazywania danych, o których mowa w art. 17, do systemu centralnego ETIAS i powiadomiły o nich Komisję;
państwa członkowskie i jednostka centralna ETIAS przekazały Komisji dane dotyczące różnych organów, o których mowa w art. 87 ust. 1 i 3.
Artykuł 89
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Artykuł 90
Procedura komitetowa
Artykuł 91
Grupa doradcza
Obowiązki grupy doradczej EES eu-LISA rozszerza się na system ETIAS. Ta grupa doradcza EES-ETIAS zapewnia eu-LISA wiedzę fachową związaną z ETIAS, w szczególności w kontekście przygotowywania rocznego programu prac oraz rocznego sprawozdania z działalności.
Artykuł 92
Monitorowanie i ocena
Do dnia 10 kwietnia 2019 r., a następnie co sześć miesięcy – na etapie tworzenia systemu informacyjnego ETIAS – Europol i Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej przedstawiają Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stanu przygotowania do wdrożenia niniejszego rozporządzenia, w tym zawierające szczegółowe informacje na temat poniesionych kosztów oraz informacje dotyczące wszelkich rodzajów ryzyka, które mogą mieć wpływ na ogólne koszty systemu pokrywane z budżetu ogólnego Unii zgodnie z art. 85.
Po zakończeniu tworzenia systemu eu -LISA przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające szczegółowe wyjaśnienia dotyczące sposobu osiągnięcia celów, w szczególności w zakresie planowania i kosztów, a także zawierające uzasadnienie wszelkich rozbieżności.
Po upływie trzech lat od uruchomienia ETIAS, a następnie co cztery lata, Komisja przeprowadza ocenę ETIAS i przedstawia konieczne zalecenia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Ocena obejmuje:
przeprowadzanie kwerend w bazach danych Interpolu SLTD i TDAWN poprzez ETIAS, w tym informacje o liczbie trafień w tych bazach danych Interpolu, liczbie odmów wydania zezwoleń na podróż w następstwie takich trafień, jak również informacje dotyczące wszelkich napotkanych problemów, a także, w stosownych przypadkach, opinię, czy potrzeby jest wniosek ustawodawczy zmieniający niniejsze rozporządzenie;
rezultaty osiągnięte przez ETIAS z punktu widzenia jego celów, mandatu i zadań;
wpływ, skuteczność i wydajność funkcjonowania ETIAS i metod pracy w świetle jego celów, mandatu i zadań;
ocenę bezpieczeństwa ETIAS;
reguły kontroli przesiewowej ETIAS wykorzystywane do celów oceny ryzyka;
wpływ listy ostrzegawczej ETIAS, w tym liczbę wniosków o wydanie zezwolenia na podróż odrzuconych na podstawach uwzgledniających trafienie na liście ostrzegawczej ETIAS;
ewentualną potrzebę zmiany mandatu jednostki centralnej ETIAS i finansowe skutki wszelkich takich zmian;
wpływ na prawa podstawowe;
wypływ na stosunki dyplomatyczne Unii z danymi państwami trzecimi;
dochody generowane w wyniku uiszczania opłat za zezwolenie na podróż, koszty poniesione w związku z tworzeniem systemu informacyjnego ETIAS, koszty funkcjonowania ETIAS, koszty poniesione przez agencję eu-LISA, Europol i Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej w związku z ich zadaniami na podstawie niniejszego rozporządzenia, a także wszelkie dochody, które nie zostały wykorzystane i zostały zapisane w budżecie Unii, zgodnie z art. 86;
wykorzystanie ETIAS do celów ochrony porządku publicznego na podstawie informacji, o których mowa w ust. 8 niniejszego artykułu;
liczbę wnioskodawców zaproszonych na rozmowę i ich odsetek w stosunku do ogólnej liczby wnioskodawców, przyczyny występowania o przeprowadzenie rozmowy, liczbę rozmów na odległość, liczbę decyzji, w których przyznano zezwolenie na podróż, przyznano zezwolenie, lecz dołączono marker lub udzielono odmowy oraz liczbę wnioskodawców zaproszonych na rozmowę, którzy się na niej nie pojawili, oraz, w stosownych przypadkach, opinię, czy potrzeby jest wniosek ustawodawczy zmieniający niniejsze rozporządzenie.
Komisja przekazuje sprawozdania z oceny Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych i Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
Aby ocenić, w jakim stopniu przeprowadzanie kwerend w ECRIS-TCN za pośrednictwem systemu centralnego ETIAS przyczyniło się do osiągnięcia celu ETIAS, oceny, o których mowa w akapicie pierwszym, zawierają:
porównanie – w odniesieniu do tego samego wniosku – liczby jednoczesnych trafień w ECRIS-TCN związanych z wyrokami skazującymi za przestępstwa terrorystyczne wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia i trafień w SIS związanych z wpisami dotyczącymi odmowy wjazdu i pobytu;
porównanie – w odniesieniu do tego samego wniosku – liczby jednoczesnych trafień w ECRIS-TCN związanych z wyrokami skazującymi za jakiekolwiek inne przestępstwa wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia i trafień w SIS związanych z wpisami dotyczącymi odmowy wjazdu i pobytu;
w przypadku wniosków, dla których trafienie uzyskano wyłącznie w ECRIS-TCN – porównanie liczby odmów wydania zezwolenia na podróż z całkowitą liczbą trafień wygenerowanych w wyniku przeprowadzania kwerend w ECRIS-TCN.”;
Rada ETIAS ds. wytycznych w zakresie praw podstawowych przedstawia opinie na temat ocen, o których mowa w niniejszym ustępie.
W razie potrzeby do ocen można dołączyć wnioski ustawodawcze.
Z poszanowaniem przepisów prawa krajowego dotyczących publikacji danych szczególnie chronionych każde państwo członkowskie i Europol przygotowują coroczne sprawozdania na temat skuteczności dostępu do danych przechowywanych w systemie centralnym ETIAS do celów ochrony porządku publicznego, zawierające informacje i dane statystyczne dotyczące:
dokładnego celu kwerendy, w tym rodzaju przestępstw terrorystycznych lub innych poważnych przestępstw;
przedstawionych uzasadnionych podstaw zasadnego podejrzenia, że osoba podejrzana, sprawca lub ofiara są objęci zakresem niniejszego rozporządzenia;
liczby wniosków o dostęp do systemu centralnego ETIAS do celów ochrony porządku publicznego;
liczby i rodzaju spraw, które spowodowały uzyskanie trafień;
liczby i rodzaju spraw, w przypadku których zastosowano tryb pilny, o którym mowa w art. 51 ust. 4, w tym spraw, w przypadku których centralny punkt dostępu po dokonaniu weryfikacji ex post stwierdził, że nie miały one pilnego charakteru.
Aby ułatwić gromadzenie tych danych zgodnie z rozdziałem X, państwom członkowskim udostępnia się rozwiązanie techniczne w celu generowania statystyk, o których mowa w tym ustępie. Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych specyfikacje rozwiązań technicznych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 90 ust. 2.
Artykuł 93
Podręcznik praktyczny
Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i odpowiednimi agencjami Unii, udostępnia podręcznik praktyczny zawierający wytyczne, zalecenia i najlepsze praktyki na potrzeby wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Podręcznik praktyczny uwzględnia odpowiednie istniejące już podręczniki. Komisja przyjmuje podręcznik praktyczny w formie zalecenia.
Artykuł 94
Ceuta i Melilla
Niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów szczególnych mających zastosowanie do miast Ceuta i Melilla, określonych w deklaracji Królestwa Hiszpanii w sprawie miast Ceuta i Melilla w Akcie końcowym do Umowy w sprawie przystąpienia Królestwa Hiszpanii do konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.
Artykuł 95
Wkład finansowy państw uczestniczących we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen
Na mocy odpowiednich przepisów umów o uczestnictwie czyni się ustalenia odnośnie do wkładu finansowego państw uczestniczących we wdrażaniu, stosowaniu i rozwijaniu dorobku Schengen.
Artykuł 96
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie od dnia określonego przez Komisję zgodnie z art. 88, z wyjątkiem art. 6, 11, 12, 33, 34, 35, 59, 71, 72, 73, 75-79, 82, 85, 87, 89, 90, 91, art. 92 ust. 1 i 2, art. 93 i 95 oraz przepisów dotyczących środków, o których mowa w art. 88 ust. 1 lit. d), które mają zastosowanie od dnia 9 października 2018 r.
Art. 11b stosuje się od dnia 3 sierpnia 2021 r.
Przepisy odnoszące się do przeprowadzania kwerendy w Eurodac mają zastosowanie od dnia, w którym zaczyna obowiązywać rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 ( 21 ) Eurodac w formie przekształcenia.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.
ZAŁĄCZNIK
Wykaz przestępstw, o których mowa w art. 17 ust. 4 lit. a)
przestępstwa terrorystyczne,
udział w organizacji przestępczej,
handel ludźmi,
wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca,
nielegalny handel środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi,
nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,
korupcja,
oszustwo, w tym oszustwo przeciwko interesom finansowym Unii,
pranie dochodów z przestępstwa i fałszowanie pieniędzy, w tym euro,
przestępczość komputerowa i cyberprzestępczość,
przestępstwa przeciwko środowisku, w tym nielegalny handel zagrożonymi gatunkami zwierząt oraz zagrożonymi gatunkami i odmianami roślin,
ułatwianie bezprawnego wjazdu i pobytu,
zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
nielegalny obrót organami i tkankami ludzkimi,
uprowadzenie, bezprawne pozbawienie wolności i wzięcie zakładników,
kradzież zorganizowana i rozbój przy użyciu broni,
nielegalny handel dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,
podrabianie i piractwo produktów,
fałszowanie dokumentów urzędowych i handel nimi,
nielegalny handel substancjami hormonalnymi i innymi środkami pobudzającymi wzrost,
nielegalny handel materiałami jądrowymi lub promieniotwórczymi,
zgwałcenie,
przestępstwa podlegające jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego,
niezgodne z prawem zawładnięcie statkiem powietrznym lub statkiem,
sabotaż,
handel skradzionymi pojazdami,
szpiegostwo przemysłowe,
podpalenie,
rasizm i ksenofobia.
( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/817 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie ustanowienia ram interoperacyjności między systemami informacyjnymi UE w obszarze granic i polityki wizowej oraz zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008, (UE) 2016/399, (UE) 2017/2226, (UE) 2018/1240, (UE) 2018/1726 i (UE) 2018/1861 oraz decyzje Rady 2004/512/WE i 2008/633/WSiSW (Dz.U. L 135 z 22.5.2019, s. 27).
( 2 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1).
( 3 ) Rozporządzenie (WE) nr 1931/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. ustanawiające przepisy dotyczące małego ruchu granicznego na zewnętrznych granicach lądowych państw członkowskich i zmieniające postanowienia Konwencji z Schengen (Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 1).
( 4 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/66/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w ramach przeniesienia wewnątrz przedsiębiorstwa (Dz.U. L 157 z 27.5.2014, s. 1).
( 5 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 21).
( 6 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 60).
( 7 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 377/2004 z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie utworzenia sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji (Dz.U. L 64 z 2.3.2004, s. 1).
( 8 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych, wiz długoterminowych i dokumentów pobytowych (rozporządzenie w sprawie VIS) (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60).
( 9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1860 z dnia 28 listopada 2018 r. w sprawie użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen do celów powrotu nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 312 z 7.12.2018, s. 1).
( 10 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1861 z dnia 28 listopada 2018 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) w dziedzinie odpraw granicznych, zmiany konwencji wykonawczej do układu z Schengen oraz zmiany i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 (Dz.U. L 312 z 7.12.2018, s. 14).
( 11 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1862 z dnia 28 listopada 2018 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) w dziedzinie współpracy policyjnej i współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych, zmiany i uchylenia decyzji Rady 2007/533/WSiSW oraz uchylenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1986/2006 i decyzji Komisji 2010/261/UE (Dz.U. L 312 z 7.12.2018, s. 56).
( 12 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca oraz w sprawie występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku publicznego, oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1077/2011 ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 1).
( 13 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/816 z dnia 17 kwietnia 2019 r. ustanawiające scentralizowany system służący do ustalania państw członkowskich posiadających informacje o wyrokach skazujących wydanych wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców (ECRIS-TCN) na potrzeby uzupełnienia europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2018/1726 (Dz.U. L 135 z 22.5.2019, s. 1).
( 14 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/818 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie ustanowienia ram interoperacyjności systemów informacyjnych UE w obszarze współpracy policyjnej i sądowej, azylu i migracji oraz zmieniające rozporządzenia (UE) 2018/1726, (UE) 2018/1862 i (UE) 2019/816 (Dz.U. L 135 z 22.5.2019, s. 85).
( 15 ) Rozporządzenie (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 381 z 28.12.2006, s. 4).
( 16 ) Dyrektywa Rady 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniająca postanowienia art. 26 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz.U. L 187 z 10.7.2001, s. 45).
( 17 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 98).
( 18 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1053/2013 z dnia 7 października 2013 r. w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny i monitorowania w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen oraz uchylenia decyzji komitetu wykonawczego z dnia 16 września 1998 r. dotyczącej utworzenia Stałego Komitetu ds. Oceny i Wprowadzania w Życie Dorobku Schengen (Dz.U. L 295 z 6.11.2013, s. 27).
( 19 ) Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.
( *1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1).”.
( *2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1).”.
( *3 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1).
( *4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1).”;
( *5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1).”;
( *6 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 z dnia 12 września 2018 r. ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226 (Dz.U. L 236 z 19.9.2018, s. 1).”.
( 20 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).
( 21 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia systemu Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca oraz w sprawie występowania o porównanie z danymi Eurodac przez organy ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby ochrony porządku publicznego, oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1077/2011 ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 1).