02013R1308 — PL — 07.12.2021 — 007.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
ROZPORZĄDZENIE (UE) NR 1310/2013 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 17 grudnia 2013 r. |
L 347 |
865 |
20.12.2013 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/791 z dnia 11 maja 2016 r. |
L 135 |
1 |
24.5.2016 |
|
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1166 z dnia 17 maja 2016 r. |
L 193 |
17 |
19.7.2016 |
|
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1226 z dnia 4 maja 2016 r. |
L 202 |
5 |
28.7.2016 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2017/2393 z dnia 13 grudnia 2017 r. |
L 350 |
15 |
29.12.2017 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2020/2220 z dnia 23 grudnia 2020 r. |
L 437 |
1 |
28.12.2020 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/2117 z dnia 2 grudnia 2021 r. |
L 435 |
262 |
6.12.2021 |
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1308/2013
z dnia 17 grudnia 2013 r.
ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007
CZĘŚĆ I
PRZEPISY WPROWADZAJĄCE
Artykuł 1
Zakres stosowania
Produkty rolne określone w ust. 1, dzieli się na następujące sektory wymienione w odpowiednich częściach załącznika I:
zboża, część I;
ryż, część II;
cukier, część III;
susz paszowy, część IV;
nasiona, część V;
chmiel, część VI;
oliwa z oliwek i oliwki stołowe, część VII;
len i konopie, część VIII;
owoce i warzywa, część IX;
produkty z przetworzonych owoców i warzyw, część X;
banany, część XI;
wina, część XII;
drzewa i inne rośliny żywe, bulwy, korzenie i tym podobne, kwiaty cięte i liście ozdobne, część XIII;
tytoń, część XIV;
wołowina i cielęcina, część XV;
mleko i przetwory mleczne, część XVI;
wieprzowina, część XVII;
baranina i kozina, część XVIII;
jaja, część XIX;
mięso drobiowe, część XX;
alkohol etylowy pochodzenia rolniczego, część XXI;
produkty pszczele, część XXII;
jedwabniki, część XXIII;
pozostałe produkty, część XXIV.
Artykuł 2
Przepisy ogólne wspólnej polityki rolnej (WPR)
Do środków określonych w niniejszym rozporządzeniu zastosowanie ma rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 oraz przepisy przyjęte na jego podstawie.
Artykuł 3
Definicje
▼M7 —————
Do celów niniejszego rozporządzenia:
„regiony słabiej rozwinięte” oznaczają regiony określone zgodnie z definicją w art. 90 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ( 3 ).
„niekorzystne zjawiska klimatyczne porównywalne do klęski żywiołowej” oznaczają warunki pogodowe takie jak mróz, grad, lód, deszcz lub susza, które niszczą ponad 30 % średniej rocznej produkcji danego rolnika wyliczonej na podstawie produkcji z poprzednich trzech lat lub średniej z trzech lat wyliczonej na podstawie pięciu ubiegłych lat, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej.
Artykuł 4
Dostosowania nomenklatury wspólnej taryfy celnej stosowanej w przypadku produktów rolnych
W przypadkach, w których konieczne jest uwzględnienie zmian do Nomenklatury scalonej Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych, dostosowujących opisy produktów i odesłania w niniejszym rozporządzeniu do pozycji lub podpozycji Nomenklatury scalonej.
Artykuł 5
Przeliczniki dla ryżu
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustalające przeliczniki dla ryżu na różnych etapach przetwarzania.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 6
Lata gospodarcze
Ustanawia się następujące lata gospodarcze:
od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku w przypadku sektorów: owoców i warzyw, produktów z przetworzonych owoców i warzyw oraz bananów;
od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku w przypadku sektora suszu paszowego oraz sektora jedwabników;
od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca następnego roku w przypadku:
sektora zbóż;
sektora nasion;
sektora lnu i konopi;
sektora mleka i przetworów mlecznych;
od dnia 1 sierpnia do dnia 31 lipca następnego roku w przypadku sektora wina;
od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia następnego roku w przypadku sektora ryżu i w odniesieniu do oliwek stołowych;
od dnia 1 października do dnia 30 września następnego roku w przypadku sektora cukru i w odniesieniu do oliwy z oliwek.
Artykuł 7
Progi referencyjne
Ustala się następujące progi referencyjne:
w odniesieniu do sektora zbóż: 101,31 EUR za tonę – dotyczy etapu sprzedaży hurtowej towarów dostarczonych do magazynu, przed ich wyładowaniem;
w odniesieniu do ryżu niełuskanego: 150 EUR za tonę w przypadku ryżu standardowej jakości określonej w załączniku III część A ◄ – dotyczy etapu sprzedaży hurtowej towarów dostarczonych do magazynu, przed ich wyładowaniem;
w odniesieniu do cukru standardowej jakości określonej w załączniku III część B ◄ – dotyczy cukru luzem, EXW:
w odniesieniu do cukru białego: 404,4 EUR za tonę;
w odniesieniu do cukru surowego: 335,2 EUR za tonę;
w odniesieniu do sektora wołowiny i cielęciny: 2 224 EUR za tonę tusz bydła płci męskiej o klasie uformowania/okrywy tłuszczowej R3 według unijnej skali klasyfikacji tusz bydła w wieku ośmiu miesięcy lub więcej, o której mowa w załączniku IV część A;
w odniesieniu do sektora mleka i przetworów mlecznych:
w odniesieniu do masła: 246,39 EUR za 100 kg;
w odniesieniu do odtłuszczonego mleka w proszku: 169,80 EUR za 100 kg;
w odniesieniu do wieprzowiny 1 509,39 EUR za tonę tusz wieprzowych standardowej jakości określonych pod względem masy i zawartości chudego mięsa na podstawie unijnej skali klasyfikacji tusz wieprzowych, o której mowa w załączniku IV część B:
tusze ważące od 60 kg do mniej niż 120 kg: klasa E;
tusze ważące od 120 kg do 180 kg: klasa R;
w odniesieniu do sektora oliwy z oliwek:
1 779 EUR za tonę oliwy z oliwek najwyższej jakości z pierwszego tłoczenia;
1 710 EUR za tonę oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia;
1 524 EUR za tonę oliwy z oliwek typu lampante o kwasowości wynoszącej dwa stopnie, która to kwota podlega obniżeniu o 36,70 EUR za tonę za każdy dodatkowy stopień kwasowości.
CZĘŚĆ II
RYNEK WEWNĘTRZNY
TYTUŁ I
INTERWENCJA RYNKOWA
ROZDZIAŁ I
Interwencja publiczna i dopłaty do prywatnego przechowywania
Artykuł 8
Zakres stosowania
W niniejszym rozdziale ustanawia się przepisy dotyczące interwencji rynkowej w zakresie:
interwencji publicznej, w przypadku której właściwe organy państw członkowskich skupują i przechowują produkty aż do momentu ich zbywania; oraz
przyznawania dopłat do przechowywania produktów przez podmioty prywatne.
Artykuł 9
Pochodzenie kwalifikujących się produktów
Do zakupu w ramach interwencji publicznej lub do przyznawania dopłat do prywatnego przechowywania kwalifikują się produkty pochodzące z Unii. Dodatkowo, jeżeli produkty są wytwarzane z upraw, uprawy te muszą być zebrane w Unii, a jeżeli są wytwarzane z mleka, mleko to musi być wyprodukowane w Unii.
Artykuł 10
Unijna skala klasyfikacji tusz
►C2 Unijna skala klasyfikacji tusz ma zastosowanie, odpowiednio, zgodnie z załącznikiem IV części A i B ◄ w sektorze wołowiny i cielęciny w odniesieniu do tusz bydła w wieku ośmiu miesięcy lub więcej oraz w sektorze wieprzowiny w odniesieniu do świń niebędących świniami hodowlanymi.
W sektorze baraniny i koziny, państwa członkowskie mogą stosować unijną skalę klasyfikacji tusz baranich zgodnie z przepisami określonymi w załączniku IV część C.
Artykuł 11
Produkty kwalifikujące się do interwencji publicznej
Interwencję publiczną stosuje się w odniesieniu do następujących produktów zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszej sekcji oraz wszelkimi dodatkowymi wymogami i warunkami, które mogą zostać określone przez Komisję, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 19 i aktów wykonawczych zgodnie z art. 20:
pszenicy zwyczajnej, pszenicy durum, jęczmienia i kukurydzy;
ryżu niełuskanego;
świeżej lub schłodzonej wołowiny i cielęciny objętych kodami CN 0201 10 00 oraz od 0201 20 20 do 0201 20 50 ;
masła wyprodukowanego bezpośrednio i wyłącznie z pasteryzowanej śmietanki uzyskanej bezpośrednio i wyłącznie z mleka krowiego w zatwierdzonym przedsiębiorstwie w Unii, o minimalnej zawartości tłuszczu mlecznego w masie wynoszącej 82 % i maksymalnej zawartości wody w masie wynoszącej 16 %;
odtłuszczonego mleka w proszku najwyższej jakości wytworzonego z mleka krowiego metodą rozpyłową w zatwierdzonym przedsiębiorstwie w Unii, o minimalnej zawartości białka wynoszącej 34,0 % w odtłuszczonej masie suchej.
Artykuł 12
Okresy interwencji publicznej
Interwencja publiczna jest dostępna w odniesieniu do:
pszenicy zwyczajnej – od dnia 1 października do dnia 31 maja;
pszenicy durum, jęczmienia i kukurydzy – przez cały rok;
ryżu niełuskanego – przez cały rok;
wołowiny i cielęciny – przez cały rok;
masła i odtłuszczonego mleka w proszku – od dnia 1 lutego do dnia 30 września.
Artykuł 13
Otwieranie i zamykanie interwencji publicznej
►C2 W okresach, o których mowa w art. 12, interwencja publiczna: ◄
jest otwarta dla pszenicy zwyczajnej, masła i odtłuszczonego mleka w proszku;
może zostać otwarta przez Komisję – w drodze aktów wykonawczych – dla pszenicy durum, jęczmienia, kukurydzy i ryżu niełuskanego (w tym szczególnych odmian lub rodzajów ryżu niełuskanego), jeżeli wymaga tego sytuacja na rynku. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2;
może zostać otwarta przez Komisję dla wołowiny i cielęciny – w drodze aktów wykonawczych przyjętych bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3 – jeżeli w reprezentatywnym okresie, ustalonym na podstawie art. 20 akapit pierwszy lit. c), średnia cena rynkowa w danym państwie członkowskim lub w danym regionie państwa członkowskiego, notowana na podstawie unijnej skali klasyfikacji tusz bydła, o której mowa w załączniku IV część A, jest niższa niż 85 % progu referencyjnego określonego w art. 7 ust. 1 lit. d).
Artykuł 14
Zakup po ustalonej cenie lub w ramach przetargu
W przypadku otwarcia interwencji publicznej na podstawie art. 13 ust. 1 środki dotyczące ustalania cen zakupu produktów, o których mowa w art. 11, oraz, w stosownych przypadkach, środki dotyczące ograniczeń ilościowych, gdy zakup dokonywany jest po ustalonej cenie, są przyjmowane przez Radę zgodnie z art. 43 ust. 3 TFUE.
Artykuł 15
Cena interwencyjna
Cena interwencyjna oznacza:
cenę zakupu produktów w ramach interwencji publicznej, w przypadku gdy zakup dokonywany jest po ustalonych cenach, lub
maksymalną cenę, za jaką produkty kwalifikujące się do interwencji publicznej mogą zostać zakupione w przypadku zakupu w drodze procedury przetargowej.
Artykuł 16
Zasady ogólne dotyczące zbywania publicznych zapasów interwencyjnych
Zbywanie produktów zakupionych w ramach interwencji publicznej odbywa się w taki sposób, aby:
zapobiec jakimkolwiek zakłóceniom na rynku,
zapewnić równy dostęp do towarów i równe traktowanie nabywców, oraz
zapewnić zgodność z zobowiązaniami wynikającymi z umów międzynarodowych zawartych zgodnie z TFUE.
Artykuł 17
Kwalifikujące się produkty
Dopłaty do prywatnego przechowywania mogą być przyznawane w odniesieniu do następujących produktów zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszej sekcji oraz wszelkimi dalszymi wymogami i warunkami, które mają zostać przyjęte przez Komisję w drodze aktów delegowanych na podstawie art. 18 ust. 1 lub art. 19 oraz aktów wykonawczych na podstawie art. 18 ust. 2 lub art. 20:
cukru białego;
oliwy z oliwek i oliwek stołowych;
włókna lnianego;
świeżego lub schłodzonego mięsa z bydła w wieku ośmiu miesięcy lub więcej;
masła wyprodukowanego ze śmietanki uzyskanej bezpośrednio i wyłącznie z mleka krowiego;
sera;
odtłuszczonego mleka w proszku wyprodukowanego z mleka krowiego;
wieprzowiny;
mięsa baraniego i koziego.
Akapit pierwszy lit. f) ogranicza się do serów objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym na mocy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 przechowywanych dłużej niż przez okres dojrzewania określony w specyfikacji produktu, o której mowa w art. 7 tego rozporządzenia, lub okres dojrzewania, który przyczynia się do zwiększenia wartości sera.
Artykuł 18
Warunki przyznawania pomocy
W celu zapewnienia przejrzystości rynku Komisja, w razie konieczności, jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających warunki, na jakich może ona podejmować decyzje o przyznaniu dopłat do prywatnego przechowywania produktów wymienionych w art. 17, uwzględniając:
średnie ceny rynkowe notowane w Unii, progi referencyjne i koszty produkcji danych produktów; lub
potrzebę zareagowania we właściwym czasie na szczególnie trudną sytuację na rynku lub na zmiany sytuacji gospodarczej, które mają znaczący negatywny wpływ na marże w sektorze.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze:
przyznające dopłaty do prywatnego przechowywania produktów wymienionych w art. 17, uwzględniając warunki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu;
ograniczające przyznawanie dopłat do prywatnego przechowywania.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 19
Przekazane uprawnienia
W celu zapewnienia, aby produkty zakupione w ramach interwencji publicznej lub podlegające dopłatom do prywatnego przechowywania nadawały się do długoterminowego przechowywania oraz miały solidną i właściwą jakość handlową, a także aby uwzględnić specyfikę różnych sektorów w celu zapewnienia racjonalnego pod względem kosztów funkcjonowania interwencji publicznej i prywatnego przechowywania, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających wymogi i warunki, które mają spełniać te produkty w uzupełnieniu do wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Te warunki i wymogi mają na celu zapewnienie w odniesieniu do zakupionych i przechowywanych produktów:
ich jakości w odniesieniu do parametrów jakości, grup jakościowych, klas jakości, kategorii, charakterystyk produktu i wieku;
ich kwalifikowalności w odniesieniu do ilości, opakowań, w tym etykietowania, konserwowania, wcześniejszych umów dotyczących przechowywania, zatwierdzenia przedsiębiorstw i stanu produktów, do których odnosi się cena interwencyjna oraz dopłaty do prywatnego przechowywania.
W celu zapewniania odpowiedniej możliwości przechowywania oraz racjonalnego pod względem kosztów funkcjonowania systemu interwencji publicznej, dystrybucji i dostępu dla podmiotów gospodarczych oraz w celu utrzymania jakości produktów zakupionych w ramach interwencji publicznej z myślą o ich zbywaniu po zakończeniu okresu przechowywania, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
wymogi, które mają spełniać miejsca przechowywania wszystkich produktów zakupionych w ramach systemu interwencji publicznej;
przepisy dotyczące przechowywania produktów zarówno na terytorium państwa członkowskiego, które jest odpowiedzialne za produkty oraz ich traktowanie, jak i poza tym terytorium, jeżeli chodzi o należności celne i wszelkie inne kwoty przyznawane lub pobierane w ramach WPR.
W celu zapewnienia wywierania przez dopłaty do prywatnego przechowywania pożądanego wpływu na rynek, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
przepisy i warunki stosowane w przypadkach, gdy ilość przechowywana jest mniejsza od ilości przewidzianej w umowie,
warunki przyznawania zaliczek dotyczących takich dopłat;
warunki, na jakich można podjąć decyzję o ponownym wprowadzeniu do obrotu lub o zbywaniu produktów objętych umowami prywatnego przechowywania.
W celu zapewniania właściwego funkcjonowania systemów interwencji publicznej i prywatnego przechowywania, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych:
przewidujących stosowanie procedur przetargowych gwarantujących równy dostęp do towarów i równe traktowanie podmiotów gospodarczych;
określających dodatkowe warunki, jakie muszą spełnić podmioty gospodarcze, aby ułatwić sprawne zarządzanie systemem i kontrolę nad nim ze strony państw członkowskich i podmiotów gospodarczych;
określających wymogi dotyczące podmiotów gospodarczych w zakresie wnoszenia zabezpieczenia gwarantującego wykonanie ich obowiązków.
W celu uwzględnienia postępu technicznego i potrzeb sektorów, o których mowa w art. 10, jak również konieczności ustandaryzowania prezentacji różnych produktów do celów poprawy przejrzystości rynkowej, rejestracji cen i stosowania środków interwencji rynkowej, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych:
dostosowujących i aktualizujących przepisy załącznika IV dotyczące unijnej skali klasyfikacji, identyfikacji i prezentacji tusz;
ustanawiających przepisy uzupełniające dotyczące: klasyfikacji, w tym prowadzonej przez wykwalifikowanych rzeczoznawców, podziału na klasy, w tym przy użyciu automatycznych technik podziału na klasy, identyfikacji, ważenia i znakowania tusz oraz obliczania średnich cen unijnych i współczynników ważenia stosowanych przy obliczaniu tych cen;
ustanawiających, w sektorze wołowiny i cielęciny, odstępstwa od przepisów i odstępstwa szczególne, które państwa członkowskie mogą przyznać ubojniom, w których dokonuje się uboju niewielkiej liczby sztuk bydła, oraz dodatkowe przepisy dotyczące danych produktów, w tym klas uformowania i okrywy tłuszczowej, oraz, w sektorze baraniny, dalsze przepisy dotyczące masy, koloru mięsa i okrywy tłuszczowej oraz kryteria klasyfikacji jagniąt lekkich;
upoważniających państwa członkowskie do niestosowania skali klasyfikacji w przypadku klasyfikacji tusz wieprzowych oraz do stosowania dodatkowych kryteriów oceny oprócz kryterium masy i szacowanej zawartości chudego mięsa lub określających odstępstwa od tej skali.
Artykuł 20
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające środki niezbędne do zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego rozdziału. Środki te mogą w szczególności dotyczyć:
kosztów ponoszonych przez podmiot gospodarczy w przypadku, gdy produkty dostarczone w ramach interwencji publicznej nie spełniają minimalnych wymogów jakości;
ustalenia minimalnych możliwości przechowywania w miejscach przechowywania interwencyjnego;
reprezentatywnych okresów, rynków i cen rynkowych niezbędnych do stosowania niniejszego rozdziału;
dostaw produktów, które mają być objęte zakupem w ramach interwencji publicznej, kosztów transportu, które mają być ponoszone przez oferenta, przejmowania produktów przez agencje płatnicze oraz płatności;
różnych czynności związanych z procesem odkostniania w sektorze wołowiny i cielęciny;
praktycznych ustaleń dotyczących pakowania produktów, wprowadzania ich do obrotu i etykietowania;
procedur zatwierdzania przedsiębiorstw produkujących masło i odtłuszczone mleko w proszku do celów niniejszego rozdziału;
wszelkich zezwoleń na przechowywanie poza terytorium państwa członkowskiego, w którym produkty zostały zakupione i były przechowywane;
sprzedaży lub zbywania produktów zakupionych w ramach interwencji publicznej, w szczególności w odniesieniu do cen sprzedaży, warunków wycofania z przechowywania, dalszego wykorzystania lub przeznaczenia produktów wycofanych z przechowywania, obejmujących procedury dotyczące produktów udostępnianych do wykorzystania w ramach programu, o którym mowa w art. 16 ust. 2, w tym przekazywania produktów między państwami członkowskimi;
w odniesieniu do produktów zakupionych w ramach interwencji publicznej, przepisów odnoszących się do możliwości sprzedaży przez państwa członkowskie, na własną odpowiedzialność, małych ilości pozostających w miejscach przechowywania lub ilości, które nie nadają się do ponownego zapakowania, lub których stan uległ pogorszeniu;
w odniesieniu do prywatnego przechowywania, zawierania i treści umów między właściwym organem państwa członkowskiego a wnioskodawcami;
wprowadzania produktów do prywatnego przechowywania, ich prywatnego przechowywania oraz wycofania z przechowywania;
długości okresu prywatnego przechowywania oraz przepisów, na podstawie których okres ten, określony w umowie, może zostać skrócony lub wydłużony;
procedur, których należy przestrzegać przy zakupie po ustalonych cenach, w tym procedur dotyczących zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości, lub dotyczących przyznawania uprzednio ustalonych dopłat do prywatnego przechowywania;
stosowania procedur przetargowych zarówno do interwencji publicznej, jak i do prywatnego przechowywania, w szczególności w odniesieniu do:
składania ofert lub ofert przetargowych i minimalnych ilości, w odniesieniu do których składa się wniosek lub ofertę;
procedur dotyczących zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości; oraz
wyboru ofert przy zapewnieniu pierwszeństwa tym, które są najkorzystniejsze dla Unii, a jednocześnie określających, że udzielenie zamówienia nie musi nastąpić;
stosowania unijnych skal klasyfikacji tusz wołowych, wieprzowych i baranich;
innej niż ustanowiona w załączniku IV część A pkt IV prezentacji tusz i półtusz do celów ustalania cen rynkowych;
współczynników korygujących, które mają być stosowane przez państwa członkowskie w przypadku innej prezentacji tusz wołowych i baranich, w przypadku gdy prezentacja wzorcowa nie jest stosowana;
praktycznych ustaleń odnoszących się do znakowania sklasyfikowanych tusz oraz do obliczania przez Komisję średniej ważonej ceny unijnej tusz wołowych, wieprzowych i baranich;
upoważnienia państw członkowskich do określenia w odniesieniu do świń ubitych na ich terytorium innej prezentacji tusz wieprzowych niż określona w załączniku IV część B pkt III, ◄ jeżeli spełniony zostanie jeden z poniższych warunków:
zwykła praktyka handlowa stosowana na ich terytorium różni się od standardowej prezentacji określonej w załączniku IV część B pkt III akapit pierwszy;
wymagają tego względy techniczne;
tusze są oskórowane w jednolity sposób;
przepisów dotyczących kontroli w terenie ◄ dokonywanej przez komitet unijny złożony z ekspertów z Komisji i ekspertów wyznaczonych przez państwa członkowskie, w zakresie stosowania klasyfikacji tusz w państwach członkowskich, w celu zapewnienia dokładności i wiarygodności klasyfikacji tusz. Przepisy te przewidują, że Unia ponosi koszty działalności związanej z prowadzeniem takiej kontroli.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 21
Inne uprawnienia wykonawcze
►C2 Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu upoważnienia państw członkowskich, aby w odniesieniu do jagniąt o masie tuszy poniżej 13 kg, w drodze odstępstwa od załącznika IV część C pkt III, ◄ stosowały następujące kryteria klasyfikacji:
masa tuszy;
kolor mięsa;
okrywa tłuszczowa.
Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
ROZDZIAŁ II
Programy pomocy
Artykuł 22
Grupa docelowa
Programem pomocy, który ma poprawić dystrybucję produktów rolnych i polepszyć nawyki żywieniowe dzieci, objęte są dzieci, które regularnie uczęszczają do żłobków, przedszkoli lub szkół podstawowych lub średnich zarządzanych lub zatwierdzonych przez właściwe organy państw członkowskich.
Artykuł 23
Pomoc dotycząca dostarczania owoców i warzyw w szkole oraz mleka w szkole, towarzyszących środków edukacyjnych i powiązanych kosztów
Przyznaje się pomoc unijną w odniesieniu do dzieci w placówkach oświatowych, o których mowa w art. 22:
na dostarczanie i dystrybucję kwalifikujących się produktów, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu;
na towarzyszące środki edukacyjne; oraz
na pokrycie niektórych powiązanych kosztów sprzętu, reklamy, monitorowania i oceny oraz, w zakresie, w jakim koszty te nie są objęte zakresem lit. a) niniejszego akapitu – logistyki i dystrybucji.
Rada ustanawia , zgodnie z art. 43 ust. 3 TFUE, limity udziału pomocy unijnej obejmującej środki i koszty, o których mowa w lit. b) i c) akapit pierwszy niniejszego ustępu.
Do celów niniejszej sekcji:
„owoce i warzywa w szkole” oznaczają produkty, o których mowa w ust. 3 lit. a) oraz w ust. 4 lit. a);
„mleko w szkole” oznacza produkty, o których mowa w ust. 3 lit. b) oraz w ust. 4 lit. b), a także produkty, o których mowa w załączniku V.
Państwa członkowskie, które chcą skorzystać z programu pomocy ustanowionego zgodnie z ust. 1 (zwanego dalej „programem dla szkół”) i wnioskujące o odpowiednią pomoc unijną, traktują na zasadzie priorytetu – przy uwzględnieniu uwarunkowań krajowych – dystrybucję produktów z jednej lub obu poniższych grup:
owoce i warzywa oraz świeże produkty sektora bananów;
mleko spożywcze i jego odmiany bezlaktozowe.
Niezależnie od ust. 3, w celu propagowania spożywania konkretnych produktów lub w odpowiedzi na szczególne potrzeby żywieniowe dzieci na ich terytorium, państwa członkowskie mogą przewidzieć dystrybucję produktów z jednej lub obu poniższych grup:
przetworzonych produktów z owoców i warzyw – jako uzupełnienie produktów, o których mowa w ust. 3 lit. a);
serów, twarogu, jogurtu i innych produktów z mleka fermentowanego lub ukwaszonego bez dodatku środków aromatyzujących, owoców, orzechów lub kakao – jako uzupełnienie produktów, o których mowa w ust. 3 lit. b).
W takich przypadkach pomoc unijna wypłacana jest jedyne w odniesieniu do składnika mlecznego dystrybuowanego produktu. Ten składnik mleczny musi stanowić co najmniej 90 % wagi produktów kategorii I w załączniku V oraz 75 % wagi produktów kategorii II w załączniku V.
Poziom pomocy unijnej przeznaczonej na składnik mleczny ustalany jest przez Radę zgodnie z art. 43. ust. 3 TFUE.
Produkty dystrybuowane w ramach programu dla szkół nie mogą zawierać któregokolwiek z poniższych dodatków:
dodatku cukru;
dodatku soli;
dodatku tłuszczu;
dodatku substancji słodzących;
dodatku sztucznych wzmacniaczy smaku o oznaczeniach od E 620 do E 650 określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 ( 4 ).
Niezależnie od akapitu pierwszego niniejszego ustępu każde państwo członkowskie może zadecydować – po otrzymaniu odpowiedniego zezwolenia od swoich krajowych organów odpowiedzialnych za zdrowie i żywienie zgodnie z jego procedurami krajowymi – że kwalifikujące się produkty, o których mowa w ust. 4 i 5, mogą zawierać w ograniczonej ilości dodatek cukru, dodatek soli lub dodatek tłuszczu.
Strategia może zawierać szczegółowe elementy dotyczące realizacji programu dla szkół, w tym elementy mające uprościć zarządzanie tym programem.
Państwa członkowskie mogą uwzględnić w swoich strategiach nadanie priorytetu względom zrównoważoności i sprawiedliwego handlu.
Artykuł 23a
Przepisy finansowe
Bez uszczerbku dla ust. 4 niniejszego artykułu pomoc w ramach programu dla szkół przydzielona na dystrybucję produktów, towarzyszące środki edukacyjne i powiązane koszty, o których mowa w art. 23 ust. 1, nie może przekraczać 220 804 135 EUR na rok szkolny. W ramach tego ogólnego limitu pomoc nie może przekraczać:
na owoce i warzywa w szkole: 130 608 466 EUR na rok szkolny;
na mleko w szkole: 90 195 669 EUR na rok szkolny.
Pomoc, o której mowa w ust. 1, przyznaje się każdemu państwu członkowskiemu przy uwzględnieniu:
liczby dzieci w wieku od sześciu do dziesięciu lat w danym państwie członkowskim;
stopnia rozwoju regionów w danym państwie członkowskim, tak aby zapewnić przyznanie większej pomocy regionom słabiej rozwiniętym i mniejszym wyspom Morza Egejskiego w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 229/2013; oraz
w odniesieniu do mleka w szkole, oprócz kryteriów, o których mowa w lit. a) i b) – danych dotyczących dotychczasowego wykorzystania pomocy unijnej na dostarczanie dzieciom mleka i przetworów mlecznych.
Przydziały dla danych państw członkowskich zapewniają przyznanie większej pomocy dla regionów najbardziej oddalonych wymienionych w art. 349 TFUE w celu uwzględnienia szczególnej sytuacji tych regionów w pozyskiwaniu produktów i w celu propagowania pozyskiwania przez nie produktów w innych takich regionach bliskich geograficznie.
Przydziały na mleko w szkole wynikające z zastosowania kryteriów określonych w niniejszym ustępie muszą zapewniać, aby wszystkie państwa członkowskie były uprawnione do otrzymywania co najmniej minimalnej kwoty pomocy unijnej na dziecko w grupie wiekowej, o której mowa w akapicie pierwszym lit. ►M7 ————— ◄
Środki dotyczące określania wstępnych i ostatecznych przydziałów oraz ponownego przydziału pomocy unijnej na owoce i warzywa w szkole oraz mleko w szkole podejmuje Rada zgodnie z art. 43 ust. 3 TFUE.
Ten udział procentowy może zostać zwiększony do 25 % dla państw członkowskich posiadających regiony najbardziej oddalone wymienione w art. 349 TFUE oraz w innych należycie uzasadnionych przypadkach, na przykład gdy państwo członkowskie musi podjąć działania w związku ze szczególną sytuacją rynkową w sektorze objętym programem dla szkół, swoimi szczególnymi obawami co do niskiego spożycia którejkolwiek z grup produktów lub innymi wyzwaniami społecznymi.
Przeniesienia te mogą być dokonywane:
przed określeniem ostatecznych przydziałów na kolejny rok szkolny, pomiędzy wstępnymi przydziałami danego państwa członkowskiego; albo
po rozpoczęciu roku szkolnego, pomiędzy ostatecznymi przydziałami państwa członkowskiego, jeśli takie przydziały zostały dla danego państwa członkowskiego ustalone.
Przeniesienia, o których mowa w akapicie trzecim lit. a), nie mogą być dokonywanie ze wstępnych przydziałów przeznaczonych na grupę produktów, dla której dane państwo członkowskie wnioskuje o kwotę przekraczającą jego wstępny przydział. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o kwocie wszelkich przeniesień pomiędzy wstępnymi przydziałami.
Państwa członkowskie mogą finansować tę pomoc z opłaty nakładanej na dany sektor lub za pomocą jakiegokolwiek innego wkładu sektora prywatnego.
Komisja może opracować, zgodnie z art. 24 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, wspólny identyfikator lub wspólne elementy graficzne w celu zwiększenia widoczności programu dla szkół.
Artykuł 24
Przekazane uprawnienia
W celu promowania wśród dzieci zdrowych nawyków żywieniowych oraz zapewnienia, aby pomoc w ramach programu dla szkół była ukierunkowana na dzieci z grupy docelowej, o której mowa w art. 22, Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 227, aktów delegowanych dotyczących przepisów w zakresie:
dodatkowych kryteriów dotyczących kwalifikowania się grupy docelowej, o której mowa w art. 22;
zatwierdzania i wybierania przez państwa członkowskie wnioskodawców ubiegających się o pomoc;
opracowywania krajowych lub regionalnych strategii i towarzyszących środków edukacyjnych.
W celu zapewnienia skutecznego i ukierunkowanego wykorzystania unijnych środków finansowych oraz ułatwienia realizacji programu dla szkół Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 227, aktów delegowanych dotyczących:
identyfikacji kosztów i środków, które kwalifikują się do objęcia pomocą unijną;
obowiązku państw członkowskich w zakresie monitorowania i oceny skuteczności swoich programów dla szkół.
W celu zapewnienia, aby produkty dystrybuowane zgodnie z art. 23 ust. 3, 4 i 5 spełniały cele programu dla szkół, Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 227, aktów delegowanych w celu określenia maksymalnych poziomów dodatku cukru, dodatku soli lub dodatku tłuszczu, które mogą być dopuszczone przez państwa członkowskie na mocy art. 23 ust. 6 akapit drugi, a których obecność w przetworzonych produktach jest technicznie niezbędna do ich przygotowania lub wytworzenia.
W celu propagowania wiedzy na temat programu dla szkół oraz zwiększania widoczności pomocy unijnej Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 227, aktów delegowanych nakładających na państwa członkowskie uczestniczące w programie dla szkół wymóg wyraźnego rozpowszechniania informacji o tym, że w celu realizacji programu korzystają one z pomocy unijnej, w tym dotyczących:
w stosownych przypadkach, określenia szczegółowych kryteriów prezentacji, kompozycji, rozmiarów i wzoru wspólnego identyfikatora lub wspólnych elementów graficznych;
szczegółowych kryteriów związanych z wykorzystaniem narzędzi reklamowych.
Artykuł 25
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyjąć środki niezbędne do stosowania niniejszej sekcji, w tym środki dotyczące:
informacji, które mają zostać zawarte w strategiach państw członkowskich;
wniosków o pomoc i płatności, w tym uproszczenia procedur wynikających ze wspólnych ram dla programu dla szkół;
metod rozpowszechniania informacji o programie dla szkół i związanych z nim środków dotyczących tworzenia sieci kontaktów;
trybu składania, formatu i treści corocznych wniosków o otrzymanie pomocy oraz sprawozdań z monitorowania i oceny przedstawianych przez państwa członkowskie uczestniczące w programie dla szkół;
stosowania art. 23a ust. 4, w tym w odniesieniu do terminów przeniesień oraz przedkładania, formatu i treści powiadomień o przeniesieniu.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 29
Programy wsparcia dla sektora oliwy z oliwek i oliwek stołowych
Unia finansuje trzyletnie programy prac, które mają zostać sporządzone przez organizacje producentów uznanych na mocy art. 152, zrzeszenia organizacji producentów uznanych na mocy art. 156 lub przez organizacje międzybranżowe uznane na mocy art. 157 i które dotyczą co najmniej jednej z poniższych dziedzin:
monitorowanie rynku i zarządzanie rynkiem w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych;
poprawa sytuacji w zakresie oddziaływania uprawy oliwek na środowisko;
poprawa konkurencyjności uprawy oliwek poprzez modernizację;
poprawa jakości produkcji oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych;
system identyfikowalności, certyfikacji i ochrony jakości oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych, w szczególności monitorowania jakości oliwy z oliwek sprzedawanej konsumentom finalnym, objęty zakresem odpowiedzialności administracji krajowych;
rozpowszechnianie informacji dotyczących działań prowadzonych przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub organizacje międzybranżowe w celu poprawy jakości oliwy z oliwek i oliwek stołowych.
Programy prac sporządzone w odniesieniu do okresu rozpoczynającego się w dniu 1 kwietnia 2021 r. kończą się w dniu 31 grudnia 2022 r.
Wkład finansowy Unii w programy prac, o których mowa w ust. 1, na 2020 r. wynosi:
11 098 000 EUR dla Grecji;
576 000 EUR dla Francji;
35 991 000 EUR dla Włoch.
Wkład finansowy Unii w programy prac, o których mowa w ust. 1, na każde z lat 2021 i 2022 wynosi:
10 666 000 EUR dla Grecji;
554 000 EUR dla Francji;
34 590 000 EUR dla Włoch.
Maksymalne finansowanie przez Unię programów prac, o których mowa w ust. 1, jest równe kwotom zatrzymanym przez państwa członkowskie. Maksymalne finansowanie kosztów kwalifikowalnych wynosi:
75 % z tytułu działalności w dziedzinie, o której mowa w ust. 1 lit. a), b) i c);
75 % z tytułu inwestycji w aktywa trwałe oraz 50 % z tytułu innej działalności w dziedzinie, o której mowa w ust. 1 lit. d);
75 % z tytułu programów prac zrealizowanych w co najmniej trzech państwach trzecich lub państwach członkowskich niebędących producentami przez uznane organizacje, o których mowa w ust. 1, z co najmniej dwóch państw członkowskich będących producentami w dziedzinach, o których mowa w ust. 1 lit. e) i f), oraz 50 % z tytułu innej działalności w tych dziedzinach.
Państwo członkowskie zapewnia finansowanie uzupełniające do wysokości 50 % kosztów niepokrytych w drodze finansowania Unii.
Artykuł 30
Przekazane uprawnienia
W celu zapewnienia sprawnego i skutecznego wykorzystania pomocy unijnej określonej w art. 29 oraz w celu poprawy jakości produkcji oliwy z oliwek i oliwek stołowych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
w odniesieniu do obszarów, o których mowa w art. 29 ust. 1, szczegółowych środków, które mogą być finansowane w ramach pomocy unijnej, oraz działań i kosztów, które nie mogą być w ten sposób finansowane;
minimalnego przydziału przez państwa członkowskie środków pochodzących z finansowania unijnego na poszczególne obszary;
wymogu wnoszenia zabezpieczenia wraz z wnioskiem o zatwierdzenie programu w przypadkach, w których wypłacana jest zaliczka pomocy;
kryteriów wyboru i zatwierdzania programów pracy, które powinny być uwzględniane przez państwa członkowskie.
Artykuł 31
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające środki niezbędne do stosowania niniejszej sekcji dotyczące:
wdrażania programów prac oraz wprowadzania w nich zmian;
płatności pomocy obejmujących płatności zaliczek pomocy;
procedury dotyczącej zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości w przypadkach, w których składany jest wniosek o zatwierdzenie programu prac i w których wypłacana jest zaliczka pomocy.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 32
Fundusze operacyjne
Organizacje producentów działające w sektorze owoców i warzyw lub ich zrzeszenia mogą utworzyć fundusz operacyjny. Fundusz ten jest finansowany:
ze składek pochodzących od:
członków organizacji producentów lub samej organizacji producentów; lub
zrzeszeń organizacji producentów ze składek opłacanych przez członków tych zrzeszeń;
z pomocy finansowej Unii, która może zostać przyznana organizacjom producentów lub ich zrzeszeniom, w przypadku gdy przedstawią one program operacyjny lub częściowy program operacyjny, zarządzają nim i go wdrażają, na podstawie warunków, które zostaną przyjęte przez Komisję w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 37 i aktów wykonawczych zgodnie z art. 38.
Artykuł 33
Programy operacyjne
Programy operacyjne w sektorze owoców i warzyw trwają minimalnie trzy lata, a maksymalnie pięć lat. Realizują co najmniej dwa spośród celów, o których mowa w art. 152 ust. 1 lit. c), lub dwa spośród następujących celów:
planowanie produkcji, w tym prognozowanie i monitorowanie produkcji i spożycia;
poprawa jakości produktów, świeżych lub przetworzonych;
podwyższenie wartości handlowej produktów,
promocja produktów, świeżych lub przetworzonych,
środki ochrony środowiska w szczególności dotyczące wody, i metody produkcji bezpieczne dla środowiska, w tym rolnictwo ekologiczne,
zapobieganie sytuacjom kryzysowym i zarządzanie kryzysowe, w tym również coaching dla innych organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów, grup producentów lub producentów indywidualnych.
Programy operacyjne przedstawia się państwom członkowskim do zatwierdzenia.
Programy operacyjne, w przypadku których po dniu 29 grudnia 2020 r. ma zostać zatwierdzone przedłużenie w ramach maksymalnego okresu trwania wynoszącego pięć lat, o którym mowa w akapicie pierwszym, mogą zostać przedłużone najpóźniej do dnia 31 grudnia 2022 r.
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego nowe programy operacyjne, które zostały zatwierdzone po dniu 29 grudnia 2020 r., trwają maksymalnie trzy lata.
W tym celu państwa członkowskie zapewniają, aby:
środki w ramach programów operacyjnych zrzeszenia organizacji producentów były w całości finansowane ze składek tych organizacji członkowskich tego zrzeszenia, a te środki finansowe pochodziły z funduszy operacyjnych tych organizacji członkowskich;
środki i przeznaczone na nie środki finansowe były określone w programach operacyjnych poszczególnych organizacji członkowskich;
nie dochodziło do podwójnego finansowania.
Zapobieganie sytuacjom kryzysowym oraz zarządzanie kryzysowe, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. f), związane są z unikaniem kryzysów i postępowaniem w sytuacjach kryzysowych na rynkach owoców i warzyw i w tym kontekście obejmują:
inwestycje umożliwiające skuteczniejsze zarządzanie ilościami wprowadzanymi do obrotu;
działania szkoleniowe i wymianę najlepszych praktyk;
promowanie i informowanie, w tym również działania ukierunkowane na dywersyfikację i konsolidację na rynkach owoców i warzyw, prowadzone z myślą o zapobieganiu kryzysom lub w czasie ich trwania;
wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na utworzenie funduszy wspólnego inwestowania oraz wkłady finansowe służące uzupełnieniu funduszy wspólnego inwestowania w związku z rekompensatami wypłacanymi będącym producentami członkom, którzy doświadczają poważnego spadku dochodów w wyniku niekorzystnych warunków rynkowych;
w razie potrzeby ponowne nasadzanie sadów po obowiązkowym ich karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych z polecenia właściwego organu państwa członkowskiego;
wycofywanie z rynku;
zielone zbiory lub niezbieranie owoców i warzyw;
ubezpieczanie zbiorów;
coaching dla innych organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów, grup producentów lub producentów indywidualnych.
Wsparcie na rzecz ubezpieczenia zbiorów przyczynia się do zabezpieczenia dochodów producentów, którzy ponieśli szkody w następstwie klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk klimatycznych, chorób lub inwazji szkodników.
Umowy ubezpieczenia wymagają od beneficjentów podjęcia niezbędnych środków zapobiegania ryzyku.
Środki zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego, w tym spłata kapitału i odsetek, o których mowa w akapicie piątym, nie mogą przekraczać jednej trzeciej wydatków w ramach programu operacyjnego.
Organizacje producentów mogą zaciągać kredyty na warunkach komercyjnych na finansowanie środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego. W takim przypadku spłata kapitału i odsetek od tych pożyczek może stanowić część programu operacyjnego i, jako taka, kwalifikować się do unijnej pomocy finansowej na mocy art. 34. Jakiekolwiek szczególne działanie w ramach zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego może być finansowane z tych kredytów, bezpośrednio lub jednocześnie z obu tych źródeł.
Do celów niniejszej sekcji:
„zielone zbiory” oznaczają całkowite zbiory niedojrzałych, nienadających się do sprzedaży produktów na danym obszarze, które przed rozpoczęciem zielonych zbiorów nie zostały uszkodzone z powodu warunków klimatycznych, chorób lub z innych powodów;
„niezbieranie plonów” oznacza zakończenie bieżącego cyklu produkcyjnego na danym obszarze, gdy produkt jest dobrze rozwinięty oraz ma solidną i właściwą jakość handlową. Za niezbieranie plonów nie jest uznawane zniszczenie produktów w wyniku zjawisk klimatycznych lub chorób.
Państwa członkowskie zapewniają, aby:
programy operacyjne zawierały co najmniej dwa działania na rzecz ochrony środowiska; lub
co najmniej 10 % wydatków poniesionych w ramach programów operacyjnych przeznaczanych było na działania na rzecz ochrony środowiska.
Działania na rzecz ochrony środowiska muszą być zgodne z wymogami dotyczącymi zobowiązań rolno-środowiskowo-klimatycznych lub zobowiązań dotyczących rolnictwa ekologicznego określonych w art. 28 ust. 3 oraz art. 29 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
W przypadku gdy co najmniej 80 % będących producentami członków organizacji producentów objętych jest jednym lub większą liczbą identycznych zobowiązań rolno-środowiskowo-klimatycznych lub zobowiązań dotyczących rolnictwa ekologicznego przewidzianych w art. 28 ust. 3 oraz art. 29 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, każde z tych zobowiązań liczy się jako jedno działanie na rzecz ochrony środowiska, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a) niniejszego ustępu.
Wsparcie działań w zakresie ochrony środowiska, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, obejmuje dodatkowe koszty i utracone dochody wynikające z danego działania.
Artykuł 34
Unijna pomoc finansowa
Jednakże w przypadku organizacji producentów ta wielkość procentowa może zostać zwiększona do 4,6 % wartości produkcji sprzedanej, pod warunkiem że kwota przekraczająca 4,1 % wartości produkcji sprzedanej jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego.
W przypadku zrzeszenia organizacji producentów ta wielkość procentowa może zostać zwiększona do 4,7 % wartości produkcji sprzedanej, pod warunkiem że kwota przekraczająca 4,1 % wartości sprzedanej produkcji jest wykorzystywana przez dane zrzeszenie organizacji producentów w imieniu jego członków wyłącznie na potrzeby środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego.
Na wniosek organizacji producentów limit 50 % przewidziany w ust. 1 podwyższa się do 60 %, w przypadku gdy program operacyjny lub jego część spełniają co najmniej jeden z następujących warunków:
został przedstawiony przez kilka unijnych organizacji producentów działających w różnych państwach członkowskich w ramach programów transnarodowych;
został przedstawiony przez jedną lub większą liczbę organizacji producentów zaangażowanych w programy realizowane na zasadzie międzybranżowej;
obejmuje wyłącznie szczególne wsparcie produkcji wyrobów ekologicznych objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 834/2007 ( 5 );
jest to pierwszy program lub jego część przedstawiona przez uznaną organizację producentów powstałą w wyniku połączenia z inną uznaną organizacją producentów;
jest to pierwszy program przedstawiony przez uznane zrzeszenie organizacji producentów;
został przedstawiony przez organizacje producentów w państwach członkowskich, w których organizacje producentów wprowadzają do obrotu mniej niż 20 % wyprodukowanych owoców i warzyw;
został przedstawiony przez organizację producentów w jednym z najbardziej oddalonych regionów Unii, o których mowa w art. 349 TFUE.
Limit 50 % przewidziany w ust. 1 podwyższa się do 100 % w następujących przypadkach:
wycofania z rynku owoców i warzyw, których ilość nie przekracza 5 % wielkości produkcji sprzedanej przez każdą organizację producentów oraz których zbywanie odbywa się w drodze:
bezpłatnej dystrybucji wśród organizacji i fundacji charytatywnych, zatwierdzonych w tym celu przez państwa członkowskie, do wykorzystania w ich działalności na rzecz pomocy osobom, których prawo do otrzymywania pomocy społecznej jest uznane w prawie krajowym, w szczególności w związku z tym, że osoby te nie posiadają niezbędnych środków utrzymania;
bezpłatnej dystrybucji w zakładach karnych, szkołach i instytucjach szkolnictwa publicznego, placówkach, o których mowa w art. 22, na obozach wypoczynkowych dla dzieci oraz w szpitalach i domach spokojnej starości wyznaczonych przez państwa członkowskie, które podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby dystrybuowane w ten sposób ilości produktów stanowiły uzupełnienie ilości normalnie kupowanych przez placówki tego rodzaju;
działań związanych z coachingiem innych organizacji producentów lub grup producentów uznanych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 lub art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, pod warunkiem że organizacje te są z regionów państw członkowskich, o których mowa w art. 35 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, lub producentów indywidualnych.
Artykuł 35
Krajowa pomoc finansowa
Artykuł 36
Ramy krajowe i strategia krajowa programów operacyjnych
Państwa członkowskie przedstawiają proponowane przez siebie ramy Komisji, która, w drodze aktów wykonawczych przyjętych bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3, w terminie trzech miesięcy od przedłożenia może wystąpić o wprowadzenie zmian, jeżeli uzna, że propozycja ta nie przyczynia się do realizacji celów określonych w art. 191 TFUE oraz w siódmym unijnym programie działań w zakresie środowiska. Inwestycje w gospodarstwach indywidualnych wspierane w ramach programów operacyjnych również uwzględniają te cele.
Każde państwo członkowskie ustanawia strategię krajową na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych na rynku owoców i warzyw. Strategia taka obejmuje:
analizę sytuacji pod kątem mocnych i słabych stron oraz potencjału rozwoju;
uzasadnienie ustalonych priorytetów;
cele programów operacyjnych i instrumentów oraz wskaźniki wydajności;
ocenę programów operacyjnych;
obowiązki organizacji producentów w zakresie sprawozdawczości.
Strategia krajowa uwzględnia również ramy krajowe, o których mowa w ust. 1.
Artykuł 37
Przekazane uprawnienia
W celu zapewnienia sprawnego, właściwie ukierunkowanego i zrównoważonego wykorzystania wsparcia na rzecz organizacji producentów i ich zrzeszeń w sektorze owoców i warzyw, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych ustanawiających przepisy dotyczące:
funduszy operacyjnych i programów operacyjnych w zakresie:
szacunkowych kwot, decyzji organizacji producentów i ich zrzeszeń dotyczących składek i wykorzystywania funduszy operacyjnych;
środków, działań i wydatków oraz kosztów administracyjnych i osobowych, które mają zostać włączone do programów operacyjnych lub z nich wyłączone, ich zmian oraz dodatkowych wymogów, jakie mają zostać określone przez państwa członkowskie;
unikania podwójnego finansowania programów operacyjnych i programów rozwoju obszarów wiejskich;
programów operacyjnych zrzeszeń organizacji producentów;
szczegółowych przepisów mających zastosowanie w przypadkach, gdy zrzeszenia organizacji producentów zarządzają, w całości lub częściowo, programami operacyjnymi, rozpatrują je, wdrażają i prezentują;
obowiązku stosowania wspólnych wskaźników do celów monitorowania i ewaluacji programów operacyjnych;
ram krajowych i krajowej strategii w zakresie programów operacyjnych obejmujących obowiązek monitorowania i ewaluacji skuteczności ram krajowych i krajowych strategii;
unijnej pomocy finansowej w zakresie:
podstawy obliczania unijnej pomocy finansowej i wartości sprzedanej produkcji, o których mowa w art. 34 ust. 2;
okresów referencyjnych obowiązujących do celów obliczania pomocy;
przepisu dotyczącego zaliczek oraz wymogu wnoszenia zabezpieczenia w przypadku wypłaty zaliczki pomocy;
szczegółowych przepisów mających zastosowanie do finansowania programów operacyjnych zrzeszeń organizacji producentów, w szczególności przepisów dotyczących stosowania limitów, o których mowa w art. 34 ust. 2;
środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego dotyczących:
umożliwienia państwom członkowskim niestosowania co najmniej jednego ze środków zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego;
warunków odnoszących się do art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. a), b), c) oraz i);
dopuszczalnego przeznaczenia wycofanych produktów, o którym mają decydować państwa członkowskie;
maksymalnego poziomu wsparcia z tytułu wycofywania z rynku;
wymogu uprzedniego powiadamiania w przypadku wycofywania z rynku;
podstawy obliczania wielkości produkcji wprowadzonej do obrotu do bezpłatnej dystrybucji, o której mowa w art. 34 ust. 4, oraz określenia maksymalnej ilości produkcji wprowadzonej do obrotu w przypadkach wycofania;
wymogu umieszczania unijnego symbolu na opakowaniach produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji;
warunków odnoszących się do odbiorców wycofanych produktów;
stosowania terminów do celów niniejszej sekcji;
warunków, które mają przyjąć państwa członkowskie, dotyczących zielonych zbiorów oraz niezbierania plonów;
ubezpieczania zbiorów;
funduszy wspólnego inwestowania;
warunków ponownego nasadzania sadów oraz ustalania pułapu wydatków na ponowne nasadzanie sadów ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych zgodnie z art. 33 ust. 3 akapit pierwszy lit. e);
krajowej pomocy finansowej w zakresie:
stopnia zorganizowania producentów;
wymogu wnoszenia zabezpieczenia w przypadku wypłaty zaliczki;
maksymalnego odsetka zwrotu krajowej pomocy finansowej ze środków Unii.
Artykuł 38
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające środki dotyczące:
zarządzania funduszami operacyjnymi;
informacji, które powinny zostać zawarte w programach operacyjnych, ramach krajowych i strategiach krajowych, o których mowa w art. 36, ich przekazywania państwom członkowskim, terminów, dokumentów uzupełniających i zatwierdzania przez państwa członkowskie;
realizacji programów operacyjnych przez organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów;
składania, formatu i treści sprawozdań z monitorowania i ewaluacji krajowych strategii i programów operacyjnych;
wniosków o pomoc i wypłat pomocy, obejmujących zaliczki i częściowe wypłaty pomocy;
praktycznych ustaleń dotyczących umieszczania unijnego symbolu na opakowaniach produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji;
przestrzegania norm handlowych w przypadkach wycofywania;
kosztów transportu, sortowania i pakowania w przypadku bezpłatnej dystrybucji;
środków promowania, informowania, szkolenia i coachingu w przypadkach zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania kryzysowego;
wdrażania operacji wycofywania produktów, zielonych zbiorów, niezbierania plonów i środków ubezpieczania zbiorów;
stosowania, zezwolenia na wypłatę, wypłaty i zwrotu krajowej pomocy finansowej;
procedur dotyczących zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości w przypadku wypłaty zaliczki.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 39
Zakres stosowania
Niniejsza sekcja ustanawia przepisy regulujące przyznawanie środków finansowych Unii państwom członkowskim oraz ich wykorzystanie przez państwa członkowskie w ramach pięcioletnich krajowych programów wsparcia („programy wsparcia”) w celu finansowania szczególnych środków wsparcia przeznaczonych dla sektora wina.
Artykuł 40
Zgodność i spójność
Nie przyznaje się wsparcia na:
projekty badawcze i działania wspierające projekty badawcze inne niż te, o których mowa w art. 45 ust. 2 lit. d) i e);
środki, które są ujęte w krajowych programach państw członkowskich dotyczących rozwoju obszarów wiejskich na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
Artykuł 41
Przedkładanie programów wsparcia
Jednakże Komisja może przyjmować akty wykonawcze uznające przedłożony program wsparcia za niezgodny z przepisami określonymi w niniejszej sekcji i poinformować o tym dane państwo członkowskie. W takim przypadku państwo członkowskie przedkłada Komisji zmieniony program wsparcia. Stosowanie zmienionego programu wsparcia rozpoczyna się po upływie dwóch miesięcy od chwili przedłożenia projektu programu wsparcia, chyba że nadal występuje brak zgodności, w którym to przypadku stosuje się niniejszy akapit.
Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
Artykuł 42
Treść programów wsparcia
Programy wsparcia obejmują przynajmniej następujące elementy:
szczegółowy opis zaproponowanych środków wraz z odpowiadającymi im celami przedstawionymi w ujęciu ilościowym;
wyniki przeprowadzonych konsultacji;
ocenę ukazującą oczekiwane oddziaływanie na poziomie technicznym, gospodarczym, środowiskowym i społecznym;
harmonogram wprowadzania tych środków w życie;
ogólne zestawienie zasobów finansowych, które należy uruchomić, oraz przewidywany orientacyjny podział tych zasobów na poszczególne środki zgodnie z ograniczeniami budżetowymi przewidzianymi w załączniku VI;
kryteria i wskaźniki ilościowe służące monitorowaniu i ewaluacji oraz działania podjęte w celu zapewnienia odpowiedniej i skutecznej realizacji programów wsparcia; oraz
informacje wskazujące właściwe organy i jednostki odpowiedzialne za realizację programu wsparcia.
Artykuł 43
Kwalifikujące się środki
Programy wsparcia mogą obejmować tylko jeden lub kilka spośród następujących środków:
promocję, zgodnie z art. 45;
restrukturyzację i przekształcanie winnic, zgodnie z art. 46;
zielone zbiory, zgodnie z art. 47;
fundusze wspólnego inwestowania, zgodnie z art. 48;
ubezpieczanie zbiorów, zgodnie z art. 49;
inwestycje, zgodnie z art. 50;
innowacje w sektorze wina, zgodnie z art. 51;
destylację produktów ubocznych, zgodnie z art. 52.
Artykuł 44
Zasady ogólne dotyczące programów wsparcia
Artykuł 45
Promocja
Wsparcie udzielane w ramach niniejszego artykułu obejmuje środki informacyjne lub promocyjne dotyczące win Unii, prowadzone:
w państwach członkowskich w celu informowania konsumentów o odpowiedzialnej konsumpcji wina oraz o unijnych systemach nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych;
w państwach trzecich, w celu zwiększenia konkurencyjności tych win.
Środki, o których mowa w ust. 1 lit. b), stosuje się do win posiadających chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne lub win o podanej nazwie odmiany winorośli i mogą mieć wyłącznie postać jednego lub większej liczby następujących działań:
działań PR, promocyjnych lub reklamowych, w szczególności podkreślających wysoki standard produktów unijnych, zwłaszcza pod względem jakości, bezpieczeństwa żywności i ochrony środowiska;
uczestnictwa w wydarzeniach, targach lub wystawach o randze międzynarodowej;
kampanii informacyjnych, w szczególności dotyczących unijnych systemów obejmujących nazwy pochodzenia, oznaczenia geograficzne i produkcję ekologiczną;
badań nowych rynków, koniecznych do rozszerzenia rynków zbytu;
badań w celu ewaluacji wyników działań informacyjnych i promocyjnych.
Artykuł 46
Restrukturyzacja i przekształcanie winnic
Wspieranie restrukturyzacji i przekształcania winnic, które mogą się również przyczyniać do usprawnienia zrównoważonych systemów produkcji i poprawy śladu środowiskowego sektora wina, może obejmować wyłącznie jedno lub kilka następujących działań:
konwersję odmian, w tym konwersję przez przeszczepiania;
przeniesienie winnic;
ponowne sadzenie winnic w przypadku gdy jest to konieczne po obowiązkowym ich karczowaniu ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych z polecenia właściwego organu państwa członkowskiego;
poprawę technik zarządzania winnicą, w szczególności wprowadzenie zaawansowanych systemów zrównoważonej produkcji.
Zwykła odnowa winnic, która oznacza ponowne sadzenie tej samej odmiany winogrona na tej samej działce rolnej i zgodnie z tą samą metodą uprawy winorośli po zakończeniu jej naturalnego cyklu eksploatacji, nie jest objęta wsparciem.
Państwa członkowskie mogą określić dodatkowe wymogi, w szczególności w odniesieniu do wieku winnic podlegających odnowie.
Wsparcie restrukturyzacji i przekształcania winnic, w tym poprawy technik zarządzania winnicą, może być udzielane wyłącznie w następującej formie:
rekompensata dla producentów za utratę dochodów spowodowane wdrożeniem środka;
wkład w koszty restrukturyzacji i przekształcenia.
Rekompensata dla producentów za utratę dochodów, o której mowa w ust. 4 lit. a), może pokrywać do 100 % odnośnej utraty i przybierać jedną z następujących form:
niezależnie od przepisów części II tytuł I rozdział III sekcja IVa podsekcja II rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 określających przejściowy system praw do sadzenia - zgoda na współistnienie starych i nowych winorośli przez ustalony okres, który nie jest dłuższy niż trzy lata, do końca okresu przejściowego;
rekompensata finansowa.
Artykuł 47
Zielone zbiory
Pozostawienie winogron o jakości handlowej na sadzeniaku pod koniec normalnego cyklu produkcyjnego (niezbieranie plonów) nie jest uznawane za zielone zbiory.
Artykuł 48
Fundusze wspólnego inwestowania
Artykuł 49
Ubezpieczenie zbiorów
Umowy ubezpieczenia wymagają od beneficjentów podjęcia niezbędnych środków zapobiegania ryzyku.
Wsparcie na rzecz ubezpieczenia zbiorów może być przyznane w formie finansowego wkładu Unii w koszty, który to wkład nie przekracza:
80 % kosztów składek ubezpieczeniowych opłaconych przez producentów tytułem ubezpieczenia od strat powstałych w wyniku niekorzystnych zjawisk klimatycznych porównywalnych do klęski żywiołowej;
50 % kosztów składek ubezpieczeniowych opłaconych przez producentów tytułem ubezpieczenia:
od strat, o których mowa w lit. a), oraz innych strat spowodowanych niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi;
od strat spowodowanych przez zwierzęta, choroby roślin lub inwazje szkodników.
Artykuł 50
Inwestycje
Maksymalną wielkość wsparcia na mocy ust. 1:
stosuje się tylko do mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE ( 6 );
można ponadto stosować w odniesieniu do wszystkich przedsiębiorstw z regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 349 TFUE, i mniejszych wysp Morza Egejskiego w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 ( 7 ).
W przypadku przedsiębiorstw, które nie są objęte tytułem I art. 2 pkt 1 załącznika do zalecenia 2003/361/WE, zatrudniających mniej niż 750 pracowników, lub których obrót nie przekracza 200 mln EUR, maksymalna wielkość pomocy jest zmniejszana o połowę.
Wsparcia nie udziela się przedsiębiorstwom przeżywającym trudności w rozumieniu wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw ( 8 ).
Do wkładu Unii mają zastosowanie następujące maksymalne stawki pomocy związane z kosztami kwalifikowalnymi inwestycji:
50 % w regionach słabiej rozwiniętych;
40 % w regionach innych niż regiony słabiej rozwinięte;
75 % w regionach najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 349 TFUE;
65 % na mniejszych wyspach Morza Egejskiego w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 229/2013.
Artykuł 51
Innowacje w sektorze wina
Można przyznać wsparcie na inwestycje materialne i niematerialne w zakresie opracowywania nowych produktów, procesów i technologii związanych z produktami, o których mowa w załączniku VII część II. Celem tego wsparcia jest zwiększenie zbywalności i konkurencyjności unijnych produktów sektora wina; może ono również obejmować element transferu wiedzy. Maksymalne stawki pomocy mające zastosowanie do wkładu Unii we wsparcie przewidziane w niniejszym artykule są równe stawkom pomocy określonym w art. 50 ust. 4.
Artykuł 52
Destylacja produktów ubocznych
Kwotę wsparcia ustala się w odniesieniu do procentowej zawartości wyprodukowanego alkoholu i liczby hektolitrów. Nie wypłaca się żadnej pomocy dla zawartości alkoholu w produktach ubocznych przeznaczonych do destylacji, która przekracza 10 % zawartości alkoholu w wyprodukowanym winie.
Państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie wsparcia od wniesienia zabezpieczenia przez beneficjenta.
Artykuł 53
Przekazane uprawnienia
Aby zapewnić realizację celów programów wsparcia dla sektora wina w państwach członkowskich oraz sprawne i skuteczne wykorzystanie unijnych środków finansowych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych ustanawiających:
przepisy dotyczące odpowiedzialności za wydatki poniesione w okresie od dnia otrzymania przez Komisję programów wsparcia i zmian do programów wsparcia do dnia rozpoczęcia ich stosowania;
przepisy dotyczące treści programów wsparcia oraz wydatków, kosztów administracyjnych i osobowych, a także operacji, które mogą zostać ujęte w programach wsparcia w państwach członkowskich, oraz warunków i możliwości dokonywania wypłat przez pośredników w przypadku wsparcia na rzecz ubezpieczenia zbiorów przewidzianego w art. 49;
przepisy dotyczące wymogu wnoszenia zabezpieczenia w przypadku wypłaty zaliczki;
przepisy dotyczące stosowania określeń do celów niniejszej sekcji;
przepisy określające pułap wydatków na ponowne sadzenie winnic ze względów zdrowotnych lub fitosanitarnych zgodnie z art. 46 ust. 3 akapit pierwszy lit. c);
przepisy mające na celu zapobieganie podwójnemu finansowaniu:
różnych operacji w ramach jednego programu wsparcia dla sektora wina w danym państwie członkowskim, oraz
programu wsparcia dla sektora wina w danym państwie członkowskim i programu rozwoju obszarów wiejskich lub programów promocji;
przepisy na mocy których producenci mają wycofywać produkty uboczne wyrobu wina i wyjątki od tego obowiązku mające na celu uniknięcie dodatkowego obciążenia administracyjnego, oraz przepisy dotyczące dobrowolnej certyfikacji destylarni;
przepisy umożliwiające państwom członkowskim określenie warunków niezbędnych do właściwego funkcjonowania środków wsparcia w ramach ich programów.
Artykuł 54
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające środki dotyczące:
przedkładania programów wsparcia oraz odpowiednich planów finansowych, jak również dotyczące przeglądów programów wsparcia;
procedur składania i wyboru wniosków oraz procedur wypłaty;
składania, formatu i treści sprawozdań oraz ewaluacji programów wsparcia w państwach członkowskich;
ustalania przez państwa członkowskie wielkości wsparcia z tytułu zielonych zbiorów i destylacji produktów ubocznych;
zarządzania finansami oraz przepisów w zakresie stosowania środków wsparcia przez państwa członkowskie;
procedur dotyczących zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości w przypadku wypłaty zaliczki.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 55
Programy krajowe i finansowanie krajowe
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego programy krajowe opracowane na okres od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 lipca 2022 r. zostają przedłużone do dnia 31 grudnia 2022 r. Państwa członkowskie wprowadzają zmiany w swoich programach krajowych, aby uwzględnić to przedłużenie, oraz powiadamiają o tych zmienionych programach Komisję w celu ich zatwierdzenia.
Następujące środki mogą być włączone do programów pszczelarskich:
pomoc techniczna skierowana do pszczelarzy i organizacji pszczelarzy;
zwalczanie inwazji pasożytów i chorób pszczół, w szczególności warrozy;
racjonalizacja sezonowego przenoszenia uli;
środki wspierające laboratoria przeprowadzające analizy produktów pszczelich w celu ułatwiania pszczelarzom wprowadzania do obrotu i podnoszenia wartości swoich produktów;
środki mające na celu wsparcie zasiedlania uli w Unii;
współpraca z wyspecjalizowanymi podmiotami w zakresie wdrażania stosowanych programów naukowo-badawczych w dziedzinie pszczelarstwa i produktów pszczelich;
monitorowanie rynku;
poprawa jakości produktów, aby skuteczniej pozycjonować produkty na rynku.
Artykuł 56
Przekazane uprawnienia
W celu zapewnienia sprawnego i skutecznego wykorzystania unijnych środków finansowych na pszczelarstwo, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
unikania podwójnego finansowania programów pszczelarskich i programów rozwoju obszarów wiejskich w państwach członkowskich;
podstaw przydzielania unijnego wkładu finansowego każdemu uczestniczącemu państwu członkowskiemu, między innymi w oparciu o łączną liczbę uli w Unii.
Artykuł 57
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające środki niezbędne do stosowania niniejszej sekcji dotyczące:
treści programów krajowych i przeprowadzonych przez państwa członkowskie badań dotyczących struktury produkcji i sprzedaży w ich sektorach pszczelarskich;
procedury ponownego przydziału niewykorzystanych środków finansowych;
zatwierdzania przedłożonych przez państwa członkowskie programów pszczelarskich, w tym przyznawania unijnego wkładu finansowego każdemu z uczestniczących państw członkowskich oraz maksymalnego poziomu finansowania przez państwa członkowskie.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 58
Pomoc dla organizacji producentów
Finansowanie przez Unię pomocy dla organizacji producentów przewidzianej w ust. 1, wynosi dla Niemiec 2 188 000 EUR na każde z lat 2021 i 2022.
Artykuł 59
Przekazane uprawnienia
W celu zapewnienia finansowania z pomocy, o której mowa w art. 58, realizacji celów, o których mowa w art. 152, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
wniosków o przyznanie pomocy, w tym przepisów dotyczących terminów i dokumentów towarzyszących;
przepisów dotyczących kwalifikujących się obszarów uprawy chmielu i obliczania kwot, które mają być wypłacone każdej organizacji producentów.
Artykuł 60
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające środki niezbędne do stosowania niniejszej sekcji dotyczącej wypłaty pomocy.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
ROZDZIAŁ III
System zezwoleń na nasadzenia winorośli
Artykuł 61
Czas trwania
System zezwoleń na nasadzenia winorośli ustanowiony w niniejszym rozdziale stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2045 r.; Komisja przeprowadzi dwa przeglądy śródokresowe w 2028 r. i 2040 r. w celu ewaluacji funkcjonowania tego systemu oraz, w stosownych przypadkach, przedstawi wnioski.
Artykuł 62
Zezwolenia
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą postanowić, że w przypadku gdy ponowne nasadzenie odbywa się na tej samej działce lub na tych samych działkach, na których przeprowadzono karczowanie, zezwolenia, o których mowa w art. 66 ust. 1, są ważne przez sześć lat od daty ich udzielenia. W takich zezwoleniach wyraźnie określa się działkę lub działki, na których nastąpi karczowanie i ponowne nasadzenie.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego okres ważności zezwoleń udzielonych zgodnie z art. 64 i art. 66 ust. 1, który kończy się w 2020 r. i 2021 r., zostaje przedłużony do dnia 31 grudnia 2022 r.
Producenci, którzy posiadają zezwolenia zgodnie z art. 64 i art. 66 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, które wygasają w 2020 r. i w 2021 r., nie będą – na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu – podlegać karze administracyjnej, o której mowa w art. 89 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, pod warunkiem że do dnia 28 lutego 2022 r. poinformują właściwe organy o tym, że nie zamierzają wykorzystać swoich zezwoleń i nie chcą skorzystać z przedłużenia ich ważności, o którym mowa w akapicie trzecim niniejszego ustępu. W przypadku, gdy producenci posiadający zezwolenia, których okres ważność przedłużono do dnia 31 grudnia 2021 r., złożyli do dnia 28 lutego 2021 r. właściwemu organowi oświadczenie, zgodnie z którym nie zamierzają skorzystać ze swoich zezwoleń, mogą cofnąć swoje oświadczenia w drodze pisemnego powiadomienia złożonego właściwemu organowi do dnia 28 lutego 2022 r. i skorzystać ze swoich zezwoleń w przedłużonym okresie ważności, o którym mowa w akapicie trzecim.
Artykuł 63
Mechanizm zabezpieczenia dotyczący nowych nasadzeń
Państwa członkowskie corocznie udzielają zezwoleń na nowe nasadzenia odpowiadające:
1 % całkowitej faktycznej powierzchni upraw winorośli na ich terytorium mierzonej w dniu 31 lipca roku poprzedzającego; albo
1 % obszaru obejmującego faktyczną powierzchnię upraw winorośli na ich terytorium mierzoną w dniu 31 lipca 2015 r. oraz powierzchnię objętą prawami do sadzenia przyznanymi na ich terytorium producentom zgodnie z art. 85h, art. 85i lub art. 85k rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, które były dostępne do celów przekształcenia w zezwolenia w dniu 1 stycznia 2016 r., o czym mowa w art. 68 niniejszego rozporządzenia.
Państwa członkowskie mogą:
zastosować na poziomie krajowym odsetek niższy od odsetka określonego w ust. 1;
ograniczyć udzielanie zezwoleń na poziomie regionalnym, dla konkretnych obszarów kwalifikujących się ze względu na produkcję win o chronionej nazwie pochodzenia, produkcję win o chronionym oznaczeniu geograficznym lub obszarów, na których produkuje się wino bez oznaczenia geograficznego.
Państwa członkowskie, które ograniczają udzielanie zezwoleń na poziomie regionalnym, dla konkretnych obszarów kwalifikujących się ze względu na produkcję win o chronionej nazwie pochodzenia lub dla obszarów kwalifikujących się ze względu na produkcję win o chronionym oznaczeniu geograficznym, zgodnie z akapitem pierwszym lit. b), mogą wymagać stosowania takich zezwoleń w tych regionach.
Każde z ograniczeń, o których mowa w ust. 2, musi przyczyniać się do uporządkowanego wzrostu nasadzeń winorośli, być ustalane w wysokości przekraczającej 0 % wzrostu i uzasadnione przez co najmniej jedną z następujących szczegółowych przyczyn:
potrzebą uniknięcia dobrze udokumentowanego ryzyka nadmiernej podaży produktów sektora wina w stosunku do perspektyw rynkowych dla tych produktów, bez przekraczania wielkości koniecznej do zaspokojenia tej potrzeby;
potrzebą uniknięcia dobrze udokumentowanego ryzyka dewaluacji konkretnych chronionych nazw pochodzenia lub chronionych oznaczeń geograficznych;
chęcią przyczynienia się do rozwoju danych produktów przy jednoczesnym zachowaniu jakości tych produktów.
Artykuł 64
Udzielanie zezwoleń na nowe nasadzenia
Do celów niniejszego artykułu państwa członkowskie mogą, na poziomie krajowym lub regionalnym, stosować jako kryteria kwalifikowalności jedno lub większą liczbę następujących obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów:
wnioskodawca posiada obszar upraw nie mniejszy niż obszar, w odniesieniu do którego składa wniosek o zezwolenie;
wnioskodawca posiada odpowiednie umiejętności i kompetencje;
wniosek nie pociąga za sobą ryzyka osłabienia reputacji odnośnej chronionej nazwy pochodzenia, co stanowi domniemanie, chyba że organy publiczne dowiodą występowania takiego ryzyka;
wnioskodawca nie posiada nasadzeń winoroślą dokonanych bez zezwolenia, o których mowa w art. 71 niniejszego rozporządzenia, lub bez prawa do sadzenia, o którym mowa w art. 85a i 85b rozporządzenia (WE) nr 1234/2007;
w należycie uzasadnionych przypadkach, jedno lub większą liczbę kryteriów, o których mowa w ust. 2, o ile są one stosowane w sposób obiektywny i niedyskryminacyjny.
Jeżeli w danym roku całkowita wielkość obszaru, którego dotyczą kwalifikujące się wnioski, o których mowa w ust. 1, przekracza wielkość obszaru udostępnionego przez dane państwo członkowskie, zezwoleń udziela się zgodnie z proporcjonalnym rozdziałem hektarów wśród wszystkich wnioskodawców na podstawie wielkości obszaru, w odniesieniu do którego złożyli oni wniosek o zezwolenie. Takie udzielenie zezwolenia może wiązać się z określeniem minimalnego lub maksymalnego obszaru dla poszczególnych wnioskodawców, jak również w części lub w całości może opierać się na jednym lub większej liczbie następujących obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów pierwszeństwa, które mogą mieć zastosowanie na poziomie krajowym lub regionalnym:
producenci, którzy nasadzają winorośl po raz pierwszy i którzy prowadzą gospodarstwo rolne (nowi uczestnicy rynku);
obszary, na których winnice przyczyniają się do ochrony środowiska lub do ochrony zasobów genetycznych winorośli;
obszary przeznaczone do nowego nasadzania, które będzie prowadzone w ramach projektów związanych z konsolidacją gruntów;
obszary z ograniczeniami naturalnymi lub innymi szczególnymi ograniczeniami;
zrównoważoność projektów dotyczących rozwoju lub ponownego sadzenia na podstawie oceny ekonomicznej;
obszary przeznaczone do nowego nasadzania, które przyczyniają się do zwiększania produkcji w gospodarstwach w sektorze uprawy winorośli wykazujących wzrost oszczędności kosztowej lub konkurencyjności, lub obecności na rynkach;
projekty oferujące możliwość poprawy jakości produktów z oznaczeniami geograficznymi;
obszary przeznaczone do nowego nasadzania w ramach zwiększania rozmiarów małych i średnich gospodarstw winiarskich.
Artykuł 65
Rola organizacji zawodowych
Przy stosowaniu art. 63 ust. 2 państwo członkowskie bierze pod uwagę zalecenia przedstawione przez uznane organizacje zawodowe działające w sektorze wina, o których mowa w art. 152, 156 i 157, zainteresowane grupy producentów, o których mowa w art. 95, lub inne rodzaje organizacji zawodowych uznanych na podstawie ustawodawstwa tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że zalecenia te poprzedzono zawarciem porozumienia między odnośnymi reprezentatywnymi stronami działającymi na danym obszarze geograficznym.
Zalecenia dotyczą okresu nie dłuższego niż trzy lata.
Artykuł 66
Ponowne nasadzanie
Artykuł 67
Pomoc de minimis
Artykuł 68
Przepisy przejściowe
Takie przekształcenie odbywa się na wniosek tych producentów złożony przed dniem 31 grudnia 2015 r. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o umożliwieniu producentom składania takich wniosków o przekształcenie praw do sadzenia w zezwolenia do dnia 31 grudnia 2022 r.
Artykuł 69
Przekazane uprawnienia
Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
warunków stosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 62 ust. 4;
przepisów odnoszących się do kryteriów, o których mowa w art. 64 ust. 1 i 2;
dodawania kryteriów do kryteriów wymienionych w art. 64 ust. 1 i 2;
współistnienia winorośli, do której wykarczowania zobowiązał się producent, wraz z nowoposadzoną winoroślą zgodnie z art. 66 ust. 2;
podstaw podjęcia przez państwo członkowskie decyzji na mocy art. 66 ust. 3.
Artykuł 70
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki dotyczące:
procedur udzielania zezwoleń;
rejestrów, jakie mają prowadzić państwa członkowskie, oraz powiadomień, jakie mają być przesyłane Komisji.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 71
Nasadzenia bez zezwolenia
Artykuł 72
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki określające szczegółowe wymogi w zakresie informowania, które mają spełniać państwa członkowskie, w tym ewentualnego zmniejszenia ograniczeń budżetowych przewidzianych w załączniku VI, w przypadku braku zgodności.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
TYTUŁ II
PRZEPISY REGULUJĄCE WPROWADZANIE DO OBROTU I ORGANIZACJE PRODUCENTÓW
ROZDZIAŁ I
Przepisy regulujące wprowadzanie do obrotu
Artykuł 73
Zakres stosowania
Bez uszczerbku dla innych przepisów stosowanych do produktów rolnych, jak również bez uszczerbku dla przepisów przyjętych w sektorze weterynaryjnym, fitosanitarnym i spożywczym w celu zapewnienia, aby produkty spełniały normy higieniczne i zdrowotne, oraz w celu ochrony zdrowia zwierząt, roślin i ludzi, w niniejszej sekcji ustanawia się przepisy dotyczące norm handlowych. Normy te dzielą się na normy obowiązkowe oraz określenia zastrzeżone stosowane fakultatywnie w odniesieniu do produktów rolnych.
Artykuł 74
Zasada ogólna
Produkty, dla których ustanowiono zgodnie z niniejszą sekcją normy handlowe w podziale na sektory lub produkty mogą być wprowadzane do obrotu w Unii tylko jeżeli są zgodne z tymi normami.
Artykuł 75
Ustanawianie i treść
Normy handlowe mogą mieć zastosowanie do jednego lub większej liczby następujących sektorów i produktów:
oliwa z oliwek i oliwki stołowe;
owoce i warzywa;
przetworzone produkty z owoców i warzyw;
banany;
żywe rośliny;
jaja;
mięso drobiowe;
tłuszcze do smarowania przeznaczone do spożycia przez ludzi;
chmiel.
Bez uszczerbku dla art. 26 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 ( 10 ) normy handlowe, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć co najmniej jednego z następujących wymogów określonych na podstawie sektora lub produktu i opartych na cechach charakterystycznych każdego sektora, potrzebie uregulowania wprowadzania do obrotu oraz na warunkach określonych w ust. 5 niniejszego artykułu:
definicji technicznych, oznaczeń i opisów handlowych dotyczących sektorów innych niż określone w art. 78;
kryteriów klasyfikacji takich jak podział na klasy, masa, wielkość, wiek i kategoria;
gatunku, odmiany roślin, rasy zwierząt lub typu handlowego;
prezentacji, etykietowania związanego z obowiązkowymi normami handlowymi, opakowania, zasad stosowanych w stosunku do zakładów pakowania, oznakowania, roku zbioru oraz użycia szczególnych określeń, bez uszczerbku dla art. 92–123;
kryteriów takich jak wygląd, konsystencja, budowa, właściwości produktu i procentowa zawartość wody;
specyficznych substancji użytych w produkcji, części składowych lub składników, włączając w to ich zawartość ilościową, czystość i tożsamość;
rodzaju działalności rolnej i metod produkcji, w tym praktyk enologicznych i zaawansowanych systemów zrównoważonej produkcji;
kupażowania moszczu winogronowego i wina, w tym jego definicji, mieszania i jego ograniczeń;
częstotliwości odbioru, dostawy, ochrony i przygotowania, metody i temperatury konserwowania, przechowywania i transportu;
miejsca produkcji lub pochodzenia, z wyjątkiem mięsa drobiowego i tłuszczów do smarowania;
ograniczeń w odniesieniu do stosowania niektórych substancji i praktyk;
szczególnego wykorzystania;
warunków regulujących zbywanie, posiadanie, obrót i wykorzystywanie produktów niespełniających norm handlowych przyjętych na podstawie ust. 1 lub definicji, oznaczeń i opisów handlowych, o których mowa w art. 78, jak również warunków regulujących zbywanie produktów ubocznych.
Normy handlowe w odniesieniu do sektorów i produktów przyjęte na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu ustanawia się bez uszczerbku dla art. 84–88 oraz załącznika IX; normy te uwzględniają:
specyfikę danego produktu;
konieczność zapewnienia warunków ułatwiających wprowadzenie produktów do obrotu;
interes producentów polegający na przekazywaniu informacji o właściwościach produktu i produkcji oraz interes konsumentów polegający na otrzymywaniu adekwatnej i przejrzystej informacji na temat produktu, w tym miejsca produkcji ustalonego dla każdego produktu z osobna i na odpowiednim poziomie geograficznym, po przeprowadzeniu oceny skutków, uwzględniającej w szczególności koszty i ►C2 obciążenia administracyjne dla podmiotów gospodarczych oraz korzyści dla producentów i konsumenta finalnego; ◄
dostępne metody określania cech fizycznych, chemicznych i organoleptycznych produktów;
standardowe zalecenia przyjęte przez organy międzynarodowe;
potrzebę związaną z zachowaniem naturalnych i podstawowych właściwości produktów oraz z unikaniem wprowadzania istotnych zmian w składzie danego produktu.
Artykuł 76
Dodatkowe wymogi dotyczące wprowadzania do obrotu produktów w sektorze owoców i warzyw
Artykuł 77
Certyfikacja chmielu
Certyfikaty zawierają co najmniej informacje o:
miejscu lub miejscach produkcji chmielu;
roku lub latach zbiorów; oraz
odmianie lub odmianach.
W przypadku przywożonych produktów sektora chmielu świadectwo, o którym mowa w art. 190 ust. 2, uważa się za równoważne takiemu certyfikatowi.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych w celu przyjęcia środków stanowiących odstępstwo od ust. 4 niniejszego artykułu:
w celu spełnienia wymogów handlowych określonych państw trzecich; lub
w odniesieniu do produktów przeznaczonych do zastosowań specjalnych.
Środki, o których mowa w akapicie pierwszym:
pozostają bez uszczerbku dla normalnego obrotu produktami, dla których został wydany certyfikat; oraz
zawierają gwarancje mające na celu uniknięcie wszelkich niejasności związanych z tymi produktami.
Artykuł 78
Definicje, oznaczenia i opisy handlowe dotyczące niektórych sektorów i produktów
Oprócz, w stosownych przypadkach, mających zastosowanie norm handlowych stosuje się definicje, oznaczenia i opisy handlowe określone w załączniku VII do następujących sektorów lub produktów:
wołowiny i cielęciny;
wina;
mleka i przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi;
mięsa drobiowego;
jaj;
tłuszczów do smarowania przeznaczonych do spożycia przez ludzi; oraz
oliwy z oliwek i oliwek stołowych.
Artykuł 79
Tolerancja
Artykuł 80
Praktyki enologiczne i metody analizy
Akapitu pierwszego nie stosuje się do:
soku winogronowego oraz zagęszczonego soku winogronowego; oraz
moszczu winogronowego i zagęszczonego moszczu winogronowego przeznaczonego do przygotowania soku winogronowego.
Dozwolone praktyki enologiczne są stosowane tylko do celów zapewnienia właściwej fermentacji winiarskiej, odpowiedniego konserwowania lub właściwego dojrzewania produktu.
Produkty wymienione w załączniku VII część II wytwarzane są w Unii zgodnie z przepisami ustanowionymi w załączniku VIII.
Produktów wymienionych w załączniku VII część II nie wprowadza się do obrotu w Unii, jeżeli:
zostały poddane praktykom enologicznym niedozwolonym w Unii;
zostały poddane praktykom enologicznym niedozwolonym w danym państwie; lub
nie są zgodne z przepisami ustanowionymi w załączniku VIII.
Produkty sektora wina, które nie nadają się do obrotu zgodnie z akapitem pierwszym, zostają zniszczone. Na zasadzie odstępstwa od tego przepisu państwa członkowskie mogą zezwolić na wykorzystanie niektórych produktów o określonych przez nie cechach w destylarniach i wytwórniach octu lub do użytku przemysłowego, pod warunkiem że takie zezwolenie nie staje się zachętą do produkcji produktów sektora wina wymienionych w części II załącznika VI z użyciem niedozwolonych praktyk enologicznych.
W przypadku zatwierdzania praktyk enologicznych dla wina, o których mowa w art. 75 ust. 3 lit. g), Komisja:
uwzględnia praktyki enologiczne i metody analizy zalecane i opublikowane przez OIV, a także wyniki eksperymentalnego stosowania dotychczas niedozwolonych praktyk enologicznych;
uwzględnia kwestię ochrony zdrowia ludzkiego;
uwzględnia potencjalne ryzyko dla konsumentów, którzy mogą zostać wprowadzeni w błąd ze względu na ugruntowane postrzeganie produktu i ich oczekiwania z nim związane, biorąc pod uwagę dostępność i skuteczność środków informacyjnych, które wykluczą takie ryzyko;
pozwala na zachowanie naturalnych i podstawowych właściwości wina i niewprowadzanie istotnych zmian w składzie danego produktu;
zapewnia akceptowalny minimalny poziom troski o środowisko;
przestrzega ogólnych zasad dotyczących praktyk enologicznych i przepisów określonych w załączniku VIII.
W oczekiwaniu na przyjęcie takich aktów wykonawczych należy stosować metody i zasady dozwolone w danym państwie członkowskim.
Artykuł 81
Odmiany winorośli
Tylko odmiany winorośli spełniające następujące warunki mogą być klasyfikowane przez państwa członkowskie:
dana odmiana należy do gatunku Vitis vinifera lub pochodzi z krzyżówki gatunku Vitis vinifera z innymi gatunkami rodzaju Vitis;
dana odmiana nie jest jedną z następujących odmian: Noah, Othello, Isabelle, Jacquez, Clinton i Herbemont.
W przypadku gdy odmiana winorośli jest skreślona z klasyfikacji, o której mowa w akapicie pierwszym, wykarczowanie tej odmiany następuje w ciągu 15 lat od momentu jej skreślenia.
Jednak również w tych państwach członkowskich można do celów produkcji wina sadzić, sadzić ponownie lub szczepić jedynie odmiany winorośli zgodne z ust. 2 akapit drugi.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 akapit pierwszy i trzeci oraz ust. 3 akapit drugi państwa członkowskie zezwalają na sadzenie, ponowne sadzenie lub szczepienie następujących odmian winorośli do badań i eksperymentów naukowych:
odmian winorośli, które nie są sklasyfikowane, w przypadku państw członkowskich innych niż te, o których mowa w ust. 3;
odmian winorośli, które nie spełniają ust. 2 akapit drugi, w przypadku państw członkowskich, o których mowa w ust. 3.
Nie ma jednak obowiązku karczowania takich obszarów, jeżeli dana produkcja przeznaczona jest wyłącznie na użytek własny gospodarstwa domowego producentów wina.
Sadzenie i ponowne nasadzenie odmian winorośli, o których mowa w akapicie pierwszym, do celów innych niż produkcja wina nie podlega systemowi zezwoleń na nasadzenia winorośli ustanowionemu w części II tytuł I rozdział III.
Artykuł 82
Szczególne wykorzystanie wina nieodpowiadające kategoriom określonym w załączniku VII część II
Z wyjątkiem wina butelkowanego, w odniesieniu do którego istnieje dowód, że butelkowanie zostało przeprowadzone przed dniem 1 września 1971 r., wino wyprodukowane z odmian winorośli wymienionych w klasyfikacjach przygotowanych zgodnie z art. 81 ust. 2 akapit pierwszy, lecz nieodpowiadające żadnej z kategorii określonych w załączniku VII część II, ►C2 jest przeznaczone wyłącznie na użytek własny gospodarstw domowych indywidualnych producentów wina oraz do produkcji octu winnego lub do destylacji. ◄
Artykuł 83
Przepisy krajowe dotyczące niektórych produktów i sektorów
Państwa członkowskie korzystające z możliwości przewidzianej w akapicie pierwszym zapewniają, aby w odniesieniu do produktów innych państw członkowskich, które spełniają kryteria ustanowione w tych przepisach krajowych, można było na niedyskryminacyjnych warunkach używać określeń, które potwierdzają, że te kryteria zostały spełnione.
Artykuł 84
Przepis ogólny
Ustanawia się system określeń zastrzeżonych stosowanych fakultatywnie w podziale na sektory lub produkty, którego celem jest wspieranie producentów produktów rolnych, które posiadają cechy lub właściwości stanowiące wartość dodaną, w informowaniu o tych cechach lub właściwościach na rynku wewnętrznym, a w szczególności wspieranie i uzupełnianie specyficznych norm handlowych.
Podsekcja ta nie ma jednak zastosowania do produktów sektora wina, o których mowa w art. 92 ust. 1.
Artykuł 85
Istniejące określenia zastrzeżone stosowane fakultatywnie
Artykuł 86
Zastrzeganie, zmiana i unieważnienie określeń zastrzeżonych stosowanych fakultatywnie
Aby uwzględnić oczekiwania konsumentów, w tym w odniesieniu do metod produkcji i zrównoważoności w łańcuchu dostaw, postęp naukowy i techniczny, sytuację na rynku oraz rozwój norm handlowych i międzynarodowych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
zastrzegania dodatkowego określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie, z określeniem warunków jego stosowania;
zmiany warunków stosowania określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie; lub
unieważnienia określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie.
Artykuł 87
Dodatkowe określenia zastrzeżone stosowane fakultatywnie
Określenie kwalifikuje się do zastrzeżenia jako określenie zastrzeżone stosowane fakultatywnie tylko, jeżeli spełnia wszystkie poniższe wymogi:
określenie jest związane z cechą produktu lub właściwością procesu produkcji lub przetwarzania oraz z konkretnym sektorem lub produktem;
stosowanie tego określenia umożliwia lepsze informowanie o wartości dodanej produktu ze względu na jego specyfikę czy też właściwości procesu produkcji lub przetwarzania;
przy wprowadzaniu do obrotu, specyfika lub właściwość, o których mowa w lit. a), jest możliwa do zidentyfikowania przez konsumentów w kilku państwach członkowskich;
zasady dotyczące stosowania określenia są zgodne z dyrektywą 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 12 ) lub rozporządzeniem (UE) nr 1169/2011.
Przy wprowadzaniu dodatkowego określenia zastrzeżonego stosowanego fakultatywnie Komisja uwzględnia wszelkie stosowne normy międzynarodowe i istniejące określenia zastrzeżone dotyczące danych produktów lub sektorów.
Artykuł 88
Ograniczenia w stosowaniu określeń zastrzeżonych stosowanych fakultatywnie
Artykuł 89
Przepisy ogólne
W celu uwzględnienia specyfiki handlu między Unią a niektórymi państwami trzecimi, oraz szczególne cechy niektórych produktów rolnych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
warunków, na podstawie których uznaje się, że produkty przywożone wykazują równoważny poziom zgodności z unijnymi normami handlowymi, oraz warunków, które umożliwiają odstępstwo od art. 74; oraz
przepisów dotyczących stosowania norm handlowych w odniesieniu do produktów wywożonych z Unii.
Artykuł 90
Przepisy szczególne dotyczące przywozu wina
O ile nie postanowiono inaczej w umowach międzynarodowych zawartych zgodnie z TFUE, przywóz produktów, o których mowa w ust. 1, podlega obowiązkowi przedstawienia:
zaświadczenia o zgodności z przepisami, o których mowa w ust. 1 i 2, wystawionego przez właściwy organ w państwie pochodzenia produktu, ujęty w wykazie, który zostanie publicznie udostępniony przez Komisję;
sprawozdania z analiz przygotowanego przez podmiot lub służby wyznaczone przez państwo pochodzenia produktu, o ile dany produkt przeznaczony jest do bezpośredniego spożycia przez ludzi.
Artykuł 91
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze:
ustanawiające wykaz mleka i przetworów mlecznych, o których mowa w załączniku VII część III pkt 5 akapit drugi, oraz tłuszczów do smarowania, o których mowa w załączniku VII część VII pkt I akapit szósty lit. a), ◄ na podstawie orientacyjnych wykazów produktów, które państwa członkowskie uznają za odpowiadające na ich terytoriach tym przepisom, i które to wykazy państwa członkowskie przesyłają do Komisji;
ustanawiające przepisy dotyczące wdrażania norm handlowych w odniesieniu do poszczególnych sektorów lub produktów;
ustanawiające przepisy odnoszące się do ustalania, czy produkty zostały poddane procesom niezgodnym z zatwierdzonymi praktykami enologicznymi;
ustanawiające metody analizy prowadzącej do określenia charakterystyki produktów;
ustanawiające przepisy w zakresie ustalania poziomu tolerancji;
ustanawiające przepisy dotyczące wdrażania środków, o których mowa w art. 89;
ustanawiające przepisy dotyczące identyfikacji lub rejestracji producentów lub obiektów przemysłowych, w których produkt został przygotowany lub przetworzony, przepisy dotyczące procedury certyfikacji oraz dotyczące dokumentów handlowych, dokumentów towarzyszących i prowadzenia rejestrów.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 92
Zakres stosowania
Przepisy ustanowione w niniejszej sekcji nie mają jednak zastosowania do produktów, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1, 4, 5, 6, 8 i 9, jeżeli produkty te zostały poddane procesowi całkowitej dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E.
Podstawą przepisów, o których mowa w ust. 1, jest:
ochrona uzasadnionych interesów konsumentów i producentów;
zapewnienie sprawnego funkcjonowania wewnętrznego rynku odnośnych produktów; oraz
promocja produkcji produktów wysokiej jakości, o których mowa w niniejszej sekcji, przy zezwoleniu na stosowanie krajowych środków wspierających politykę jakości.
Artykuł 93
Definicje
Do celów niniejszej sekcji stosuje się następujące definicje:
»nazwa pochodzenia« oznacza nazwę, w tym tradycyjnie używaną nazwę, określającą produkt, o którym mowa w art. 92 ust. 1:
którego jakość lub cechy charakterystyczne są w istotnej lub wyłącznej mierze zasługą szczególnego środowiska geograficznego, na które składają się właściwe dla niego czynniki naturalne i ludzkie;
który pochodzi z określonego miejsca, regionu lub, w szczególnych przypadkach, państwa;
który jest produkowany z winogron pochodzących wyłącznie z tego obszaru geograficznego;
którego produkcja odbywa się na tym obszarze geograficznym; oraz
który jest otrzymywany z odmian winorośli należących do Vitis vinifera lub z krzyżówki gatunku Vitis vinifera z innymi gatunkami rodzaju Vitis;
»oznaczenie geograficzne« oznacza nazwę, w tym tradycyjnie używaną nazwę, określającą produkt, o którym mowa w art. 92 ust. 1,:
którego szczególną jakość, reputację lub inne cechy charakterystyczne przypisuje się jego pochodzeniu geograficznemu;
który pochodzi z określonego miejsca, regionu lub, w szczególnych przypadkach, państwa;
do którego produkcji używanych jest przynajmniej 85 % winogron, pochodzących wyłącznie z tego obszaru geograficznego;
którego produkcja odbywa się na tym obszarze geograficznym; oraz
który jest otrzymywany z odmian winorośli należących do Vitis vinifera lub z krzyżówki gatunku Vitis vinifera z innymi gatunkami rodzaju Vitis.
▼M7 —————
Artykuł 94
Wnioski o objęcie ochroną
►M7 Wnioski o objęcie ochroną nazw jako nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych obejmują: ◄ Wnioski o objęcie ochroną nazw jako nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych obejmują dokumentację techniczną zawierającą:
nazwę, która ma być chroniona;
nazwę i adres wnioskodawcy;
specyfikację produktu, o której mowa w ust. 2; oraz
jednolity dokument streszczający specyfikację produktu, o której mowa w ust. 2.
Specyfikacja produktu obejmuje co najmniej:
nazwę, która ma być chroniona;
opis wina lub win:
w odniesieniu do nazwy pochodzenia – najważniejsze analityczne i organoleptyczne cechy charakterystyczne;
w odniesieniu do oznaczenia geograficznego – najważniejsze analityczne cechy charakterystyczne oraz ocenę lub oznaczenie jego organoleptycznych cech charakterystycznych;
w stosownych przypadkach - szczególne praktyki enologiczne stosowane przy produkcji wina lub win, a także stosowne ograniczenia obowiązujące w przypadku produkcji tego wina lub tych win;
wytyczenie granic danego obszaru geograficznego;
maksymalną wydajność z hektara;
wskazanie odmiany lub odmian winorośli, z których otrzymywane jest wino lub wina;
szczegóły określające związek, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i) lub, w stosownych przypadkach, w art. 93 ust. 1 lit. b) ppkt (i):
w odniesieniu do chronionej nazwy pochodzenia – związek między jakością lub cechami charakterystycznymi produktu a środowiskiem geograficznym, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i), szczegóły dotyczące czynników ludzkich w tym środowisku geograficznym mogą być w stosownych przypadkach ograniczone do opisu gospodarowania glebami, materiałem roślinnym i krajobrazem, praktyk uprawy lub innego odpowiedniego wkładu ludzkiego w zachowanie naturalnych czynników środowiska geograficznego, o którym mowa w przywołanym podpunkcie;
w odniesieniu do chronionego oznaczenia geograficznego – związek między określoną jakością, renomą lub inną cechą charakterystyczną produktu a pochodzeniem geograficznym, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. b) ppkt (i);
mające zastosowanie wymogi ustanowione w prawodawstwie unijnym lub krajowym lub, w przypadku gdy tak przewidziały państwa członkowskie, przez organizację zarządzającą chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym przy uwzględnieniu faktu, że wymogi te powinny być obiektywne, niedyskryminacyjne i zgodne z prawem Unii;
nazwę i adres organów lub jednostek dokonujących kontroli zgodności z wymogami specyfikacji produktu oraz ich szczegółowe zadania.
Specyfikacja produktu może zawierać opis tego, w jaki sposób nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju.
Jeżeli wino lub wina mogą być częściowo odalkoholizowane, specyfikacja produktu musi również zawierać opis częściowo odalkoholizowanych win lub wina zgodnie ze stosowanym odpowiednio akapitem drugim lit. b) oraz, w stosownych przypadkach, opis szczególnych praktyk enologicznych stosowanych do produkcji częściowo odalkoholizowanych wina lub win, a także odpowiednich ograniczeń dotyczących ich produkcji.
Artykuł 95
Wnioskodawcy
Artykuł 96
Wstępna procedura krajowa
To państwo członkowskie przeprowadza krajową procedurę, zapewniając odpowiednią publikację wniosku oraz przewidując okres przynajmniej dwóch miesięcy od daty publikacji, w którym każda osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes oraz mająca miejsce pobytu lub siedzibę na terytorium tego państwa może wnieść sprzeciw wobec zaproponowanej ochrony, poprzez przedstawienie należycie uzasadnionego oświadczenia temu państwu członkowskiemu.
Przekazując Komisji wniosek o objęcie ochroną na podstawie akapitu pierwszego niniejszego ustępu, państwo członkowskie załącza oświadczenie, w którym stwierdza, że wniosek złożony przez wnioskodawcę spełnia warunki objęcia ochroną określone w niniejszej sekcji i w przepisach przyjętych na jej podstawie oraz poświadcza, że jednolity dokument, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d), stanowi wierne streszczenie specyfikacji produktu.
Państwa członkowskie informują Komisję o wszelkich dopuszczalnych sprzeciwach zgłoszonych w ramach procedury krajowej.
Artykuł 97
Rozpatrywanie wniosków przez Komisję
Rozpatrywanie wniosku przez Komisję nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy od daty otrzymania wniosku od państwa członkowskiego. W przypadku niedotrzymania tego terminu, Komisja pisemnie informuje wnioskodawców o powodach tego opóźnienia.
Komisja jest zwolniona z obowiązku dotrzymania terminu rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w ust. 2 akapit drugi, oraz poinformowania wnioskodawcy o powodach opóźnienia w przypadku otrzymania od państwa członkowskiego powiadomienia dotyczącego wniosku o rejestrację złożonego do Komisji zgodnie z art. 96 ust. 5, w którym to powiadomieniu:
informuje się Komisję, że wniosek został unieważniony na poziomie krajowym na mocy natychmiast wykonalnego, ale nie prawomocnego orzeczenia sądowego; lub
zwraca się do Komisji o zawieszenie rozpatrywania wniosku, o którym mowa w ust. 2, ze względu na wszczęcie krajowego postępowania sądowego w celu zakwestionowania ważności wniosku, które dane państwo członkowskie uznaje za oparte na uzasadnionych podstawach.
Zwolnienie obowiązuje do momentu, gdy dane państwo członkowskie poinformuje Komisję, że pierwotny wniosek został przywrócony lub że państwo członkowskie cofa swój wniosek o zawieszenie.
W przypadku gdy w wyniku rozpatrzenia wniosku zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu Komisja uzna, że warunki określone w art. 93, 100 i 101 nie są spełnione, przyjmuje akty wykonawcze odrzucające wniosek.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 98
Procedura zgłaszania sprzeciwu
Każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie, które przekazało wniosek o objęcie ochroną, oraz uzasadniony interes może złożyć oświadczenie o sprzeciwie za pośrednictwem organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się jej miejsce zamieszkania lub siedziba, w terminie umożliwiającym złożenie oświadczenia o sprzeciwie zgodnie z akapitem pierwszym.
Artykuł 99
Decyzja o objęciu ochroną
Artykuł 100
Homonimy
Nazwa homonimiczna prowadząca do błędnego przekonania konsumenta, że produkty pochodzą z innego terytorium, nie podlega rejestracji nawet w przypadku, gdy nazwa jest poprawna w odniesieniu do faktycznego terytorium, regionu lub miejsca pochodzenia tych produktów.
Zarejestrowana nazwa homonimiczna może być stosowana tylko, jeżeli istnieje w praktyce wystarczające rozróżnienie między później rejestrowaną nazwą homonimiczną a nazwą już zamieszczoną w rejestrze, z uwzględnieniem konieczności równego traktowania zainteresowanych producentów i uniknięcia sytuacji, w której konsument mógłby zostać wprowadzony w błąd.
Aby uwzględnić istniejące praktyki związane z etykietowaniem, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających wyjątki od tej zasady.
Artykuł 101
Dodatkowe podstawy odmowy objęcia ochroną
Do celów niniejszej sekcji „nazwa, która stała się nazwą rodzajową” oznacza nazwę wina, która – pomimo że związana jest z miejscem lub regionem, w którym dany produkt był pierwotnie produkowany lub wprowadzany do obrotu – stała się nazwą zwyczajową danego wina w Unii.
W celu ustalenia, czy nazwa stała się nazwą rodzajową, czy też nie, pod uwagę brane są wszystkie odpowiednie czynniki, w szczególności:
istniejąca sytuacja w Unii, zwłaszcza w zakresie konsumpcji;
odnośne prawo unijne lub krajowe.
Artykuł 102
Związek ze znakami towarowymi
Znaki towarowe zarejestrowane z naruszeniem akapitu pierwszego są unieważniane.
W takich przypadkach dozwolone jest stosowanie zarówno nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, jak i odpowiednich znaków towarowych.
Artykuł 103
Ochrona
Chroniona nazwa pochodzenia i chronione oznaczenie geograficzne oraz wino, w odniesieniu do którego chronione oznaczenie jest stosowane zgodnie ze specyfikacją produktu, są chronione przed:
wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystaniem tej chronionej nazwy w celach handlowych, w tym w przypadku produktów wykorzystywanych jako składniki:
w odniesieniu do porównywalnych produktów niezgodnych ze specyfikacją produktu objętego chronioną nazwą; lub
w zakresie, w jakim takie zastosowanie wykorzystuje, osłabia lub umniejsza reputację nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego;
wszelkim niewłaściwym stosowaniem, imitacją lub przywołaniem, nawet jeśli podano prawdziwe pochodzenie produktu lub usługi lub jeżeli podano chronioną nazwę w tłumaczeniu, w formie transkrybowanej lub transliterowanej, lub z towarzyszącym jej określeniem, takim jak: »w stylu«, »typu«, »zgodnie z metodą«, »jak produkowane w«, »imitacja«, »o smaku«, »podobne do« lub określeniami podobnymi, w tym również w sytuacji, gdy produkty te są wykorzystywane jako składniki;
wszelkim innym nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd oznaczeniem miejsca wytworzenia, pochodzenia, charakteru lub zasadniczych cech produktu, na wewnętrznym lub zewnętrznym opakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach związanych z danym produktem sektora wina, oraz pakowaniem produktu w pojemnik, który mógłby błędnie sugerować miejsce pochodzenia wyrobu;
wszelkimi innymi praktykami mogącymi wprowadzić konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu.
Ochroną, o której mowa w ust. 2, obejmuje się również:
towary wprowadzane na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na obszarze celnym Unii; oraz
towary sprzedawane na odległość, na przykład za pośrednictwem handlu elektronicznego.
W przypadku towarów wprowadzanych na obszar celny Unii bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu na tym obszarze, grupa producentów lub inny podmiot gospodarczy upoważniony do stosowania chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego jest uprawniony do tego, by uniemożliwić osobom trzecim wprowadzanie do Unii drogą handlową towarów, bez dopuszczania ich do swobodnego obrotu, jeżeli towary te, w tym ich opakowania, pochodzą z państw trzecich i zostały opatrzone bez zezwolenia chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym.
Artykuł 104
Rejestr
Komisja sporządza i prowadzi publicznie dostępny elektroniczny rejestr chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych dla wina. Do rejestru można wpisywać nazwy pochodzenia i oznaczenia geograficzne odnoszące się do produktów państw trzecich chronionych w Unii na podstawie umów międzynarodowych, których Unia jest umawiającą się stroną. Nazwy te wpisuje się do rejestru jako chronione oznaczenia geograficzne, chyba że w tych umowach zostały one wyraźnie oznaczone jako chronione nazwy pochodzenia w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 105
Zmiany w specyfikacji produktu
Do celów niniejszego rozporządzenia »zmiana na poziomie Unii« oznacza zmianę w specyfikacji produktu, która:
polega na zmianie w chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym;
polega na zmianie, skreśleniu lub dodaniu kategorii produktów sektora wina, o której mowa w załączniku VII część II;
grozi zniesieniem związku, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (i), w odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia lub związku, o którym mowa w art. 93 ust. 1 lit b) ppkt (i), w odniesieniu do chronionych oznaczeń geograficznych; lub
wiąże się z dalszymi ograniczeniami dotyczącymi wprowadzania produktu do obrotu.
»Zmiana standardowa« oznacza zmianę w specyfikacji produktu, która nie jest zmianą na poziomie Unii.
»Zmiana tymczasowa« oznacza zmianę standardową dotyczącą tymczasowej zmiany w specyfikacji produktu wynikającej z nałożenia obowiązkowych środków sanitarnych i fitosanitarnych przez organy publiczne lub związanej z klęskami żywiołowymi lub niekorzystnymi warunkami pogodowymi oficjalnie uznanymi przez właściwe organy.
Wnioski o zatwierdzenie zmian na poziomie Unii składane przez państwa trzecie lub przez producentów z państw trzecich muszą zawierać dowód, że wnioskowana zmiana jest zgodna z obowiązującymi w danym państwie trzecim przepisami dotyczącymi ochrony nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych.
Wnioski o zatwierdzenie zmian na poziomie Unii dotyczą wyłącznie zmian na poziomie Unii. Jeżeli wniosek o zmianę na poziomie Unii dotyczy również zmian standardowych, część dotyczącą zmian standardowych uznaje się za niezłożoną, a procedurę na potrzeby zmian na poziomie Unii stosuje się jedynie do części dotyczącej tej zmiany na poziomie Unii.
Podczas rozpatrywania takich wniosków należy skupić się na zaproponowanych zmianach na poziomie Unii.
W odniesieniu do państw trzecich zmiany zatwierdza się zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w danym państwie trzecim.
Artykuł 106
Unieważnienie
Z własnej inicjatywy lub na należycie uzasadniony wniosek państwa członkowskiego, państwa trzeciego lub osoby fizycznej lub prawnej, które mają w tym uzasadniony interes, Komisja może przyjmować akty wykonawcze unieważniające ochronę nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, jeśli zachodzi co najmniej jedna z poniższych okoliczności:
nie jest już zagwarantowana zgodność z odpowiednią specyfikacją produktu;
w ciągu co najmniej siedmiu kolejnych lat nie wprowadzono do obrotu żadnego produktu opatrzonego daną nazwą pochodzenia lub danym oznaczeniem geograficznym;
jeśli wnioskodawca spełniający warunki określone w art. 95 oświadcza, że nie zamierza dalej utrzymywać ochrony nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 106a
Tymczasowe etykietowanie i prezentacja
Po przekazaniu Komisji wniosku o objęcie ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego producenci mogą wskazywać przy etykietowaniu i prezentacji produktu, że złożony został wniosek, oraz stosować krajowe logo i oznaczenia zgodnie z prawem Unii, w szczególności z rozporządzeniem (UE) nr 1169/2011.
Symbole unijne wskazujące chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne i oznaczenia unijne »chroniona nazwa pochodzenia« lub »chronione oznaczenie geograficzne« można umieszczać na etykietach dopiero po opublikowaniu decyzji o objęciu ochroną danej nazwy pochodzenia lub danego oznaczenia geograficznego.
W przypadku odrzucenia wniosku wszelkie produkty sektora wina opatrzone etykietą zgodnie z akapitem pierwszym można wprowadzać do obrotu do wyczerpania zapasów.
Artykuł 107
Istniejące chronione nazwy win
Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja może z własnej inicjatywy przyjmować akty wykonawcze unieważniające ochronę istniejących chronionych nazw win, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jeśli nie spełniają one warunków ustanowionych w art. 93.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 108
Opłaty
Państwa członkowskie mogą pobierać opłaty na pokrycie kosztów ponoszonych przez nie w związku z rozpatrywaniem wniosków o objęcie ochroną, pisemnych zgłoszeń sprzeciwu, wniosków o zmiany i wniosków o unieważnienie na mocy niniejszej podsekcji.
Artykuł 109
Przekazane uprawnienia
Aby uwzględnić specyfikę produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
dodatkowe kryteria wyznaczania obszaru geograficznego; oraz
ograniczenia i odstępstwa dotyczące produkcji na wyznaczonym obszarze geograficznym.
Aby zapewnić ochronę praw i uzasadnionych interesów producentów i podmiotów gospodarczych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
rodzaj wnioskodawcy, który może złożyć wniosek o objęcie ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego;
warunki, które muszą być spełnione w odniesieniu do wniosku o ochronę nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, rozpatrywanie wniosków przez Komisję, procedurę zgłaszania sprzeciwu, ◄ procedury wprowadzania zmian, unieważnienia ochrony i zmiany chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego;
warunki dotyczące wniosków transgranicznych;
warunki dotyczące wniosków w odniesieniu do obszaru geograficznego w państwie trzecim;
termin, od jakiego stosuje się ochronę lub zmianę dotyczącą ochrony;
warunki dotyczące zmian do specyfikacji produktów.
Aby zapewnić podmiotom gospodarczym i właściwym organom, że stosowanie niniejszej podsekcji w odniesieniu do nazw win, które objęto ochroną przed dniem 1 sierpnia 2009 r. lub w odniesieniu do których wnioski o objęcie ochroną złożono przed tą datą, nie będą miały na nich niewłaściwego wpływu, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych ustanawiających przepisy przejściowe dotyczące:
nazw win, które państwa członkowskie uznały za nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficzne przed dniem 1 sierpnia 2009 r., i nazw win, w odniesieniu do których wnioski o objęcie ochroną złożono przed tą datą;
win wprowadzonych do obrotu lub opatrzonych etykietą przed określoną datą; oraz
zmian do specyfikacji produktów.
Artykuł 110
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki dotyczące:
informacji, które należy podać w specyfikacji produktu w odniesieniu do związku między obszarem geograficznym a produktem końcowym;
udostępniania opinii publicznej decyzji o objęciu ochroną lub odrzuceniu wniosku;
stworzenia i prowadzenia rejestru, o którym mowa w art. 104;
zmiany z chronionej nazwy pochodzenia na chronione oznaczenie geograficzne;
składania wniosków transgranicznych.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki dotyczące procedury rozpatrywania wniosków o objęcie ochroną lub wniosków o zatwierdzenie zmiany dotyczącej nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, jak również procedury rozpatrywania zgłoszeń w sprawie sprzeciwu, unieważnienia, zmiany oraz przedkładania informacji dotyczących istniejących chronionych nazw win, w szczególności w odniesieniu do:
wzorów dokumentów i formatu przekazywania danych;
terminów,
szczegółowych informacji dotyczących faktów, dowodów i dokumentów towarzyszących, które należy składać wraz z wnioskiem lub zgłoszeniem.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
▼M7 —————
Artykuł 112
Definicja
„Określenie tradycyjne” oznacza określenie produktów, o których mowa w art. 92 ust. 1, tradycyjnie używane w państwach członkowskich, aby wskazać:
że produkt ma chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne na mocy prawa Unii lub prawa krajowego; lub
produkcję, metodę dojrzewania lub jakość, kolor, rodzaj miejsca lub szczególne wydarzenie historyczne związane z produktem o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym.
Artykuł 113
Ochrona
Określenia tradycyjne są chronione przed użyciem niezgodnym z prawem.
Określenia tradycyjne są chronione, wyłącznie w języku i w odniesieniu do kategorii produktów sektora wina wskazanych we wniosku, przed:
wszelkim niewłaściwym stosowaniem, w tym w przypadku uzupełnienia chronionego określenia zwrotami takimi jak: „w stylu”, „typu”, „według metody”, „na sposób”, „imitacja”, „o smaku”, „podobne do” lub podobnymi;
wszelkim innym nieprawdziwym lub wprowadzającym w błąd wskazaniem rodzaju, charakterystyki lub zasadniczych cech produktu, umieszczonym na wewnętrznym lub zewnętrznym opakowaniu, w materiałach reklamowych lub dokumentach dotyczących danego produktu;
wszelkimi innymi praktykami mogącymi wprowadzić konsumenta w błąd, w szczególności powodującymi mylne wyobrażenie, że wino objęte jest chronionym określeniem tradycyjnym.
Artykuł 114
Przekazane uprawnienia
W celu zapewnienia ochrony praw i uzasadnionych interesów producentów i podmiotów gospodarczych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
rodzaj wnioskodawców, którzy mogą ubiegać się o ochronę określenia tradycyjnego;
warunki ważności wniosku o objęcie ochroną określenia tradycyjnego;
podstawy sprzeciwu wobec zaproponowanego uznania określenia tradycyjnego;
zakres ochrony, związek ze znakami towarowymi, chronionymi określeniami tradycyjnymi, chronionymi nazwami pochodzenia lub chronionymi oznaczeniami geograficznymi, homonimami lub niektórymi nazwami winorośli;
podstawy unieważnienia określenia tradycyjnego;
termin składania wniosku o objęcie ochroną określenia tradycyjnego lub zgłoszenia w sprawie sprzeciwu lub unieważnienia;
procedur, które należy stosować w przypadku wniosku o objęcie ochroną określenia tradycyjnego, w tym rozpatrywania przez Komisję, procedury sprzeciwu i procedur dotyczących unieważnienia i zmiany.
Artykuł 115
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki w odniesieniu do procedury rozpatrywania wniosków o objęcie ochroną lub wniosków o zatwierdzenie zmian określenia tradycyjnego, jak również procedury w zakresie zgłoszeń w sprawie sprzeciwu lub unieważnienia, w szczególności w odniesieniu do:
wzorów dokumentów i formatu przekazywania danych;
terminów,
szczegółowych informacji dotyczących faktów, dowodów i dokumentów towarzyszących, które należy składać wraz z wnioskiem lub zgłoszeniem;
szczegółowych przepisów dotyczących udostępniania opinii publicznej chronionych określeń tradycyjnych.
Artykuł 116
Inne uprawnienia wykonawcze
W przypadku gdy sprzeciw zostaje uznany za niedopuszczalny, Komisja przyjmuje akt wykonawczy odrzucający go jako niedopuszczalny. Ten akt wykonawczy przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
Artykuł 117
Definicja
Do celów niniejszej sekcji:
„etykietowanie” oznacza wszelkie wyrazy, dane szczegółowe, znaki towarowe, znaki firmowe, elementy graficzne lub symbole umieszczone na wszelkich opakowaniach, dokumentach, ulotkach informacyjnych, etykietach, obwódkach lub pierścieniach towarzyszących danemu produktowi lub odnoszących się do niego;
„prezentacja” oznacza wszelkie informacje przekazywane konsumentom za pomocą opakowania danego produktu, w tym formę i typ butelek.
Artykuł 118
Stosowanie przepisów horyzontalnych
O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, do etykietowania i prezentacji produktów stosuje się dyrektywę Rady 89/396/EWG ( 19 ), dyrektywę 2000/13/WE, dyrektywę 2007/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 20 ), dyrektywę 2008/95/WE oraz rozporządzenie (UE) nr 1169/2011.
Etykietowanie produktów, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1–11, 13, 15 i 16, nie może być uzupełniane określeniami innymi niż określenia przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, chyba że te określenia spełniają wymogi dyrektywy 2000/13/WE lub rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.
Artykuł 119
Obowiązkowe dane szczegółowe
Etykietowanie i prezentacja produktów, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1-11, 13, 15 i 16, wprowadzanych do obrotu w Unii lub przeznaczonych na wywóz, obejmuje następujące obowiązkowe dane szczegółowe:
oznaczenie kategorii produktu sektora wina zgodnie z załącznikiem VII część II. W przypadku kategorii produktów sektora wina określonych w załączniku VII część II pkt 1 i pkt 4–9, jeżeli produkty takie zostały poddane procesowi dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E, oznaczeniu tej kategorii towarzyszy:
określenie »odalkoholizowany«, jeżeli rzeczywista zawartość alkoholu produktu nie jest większa niż 0,5 % obj. oraz
określenie »częściowo odalkoholizowany«, jeżeli rzeczywista zawartość alkoholu produktu jest większa niż 0,5 % obj. i znajduje się poniżej minimalnej rzeczywistej objętościowej zawartości alkoholu w danej kategorii przed dealkoholizacją.
dla win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym:
termin „chroniona nazwa pochodzenia” lub „chronione oznaczenie geograficzne”; oraz
chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne;
rzeczywistą objętościową zawartość alkoholu,
wskazanie miejsca wytworzenia;
wskazanie podmiotu dokonującego butelkowania lub, w przypadku wina musującego, wina musującego gazowanego, gatunkowego wina musującego lub aromatycznego gatunkowego wina musującego – nazwy producenta lub dostawcy;
wskazanie importera w przypadku win importowanych; oraz
w przypadku wina musującego, wina musującego gazowanego, gatunkowego wina musującego lub aromatycznego gatunkowego wina musującego – wskazanie zawartości cukru.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 lit. b) odesłanie do terminów „chroniona nazwa pochodzenia” lub „chronione oznaczenie geograficzne” może zostać pominięte w następujących przypadkach:
gdy na etykiecie, zgodnie ze specyfikacją produktu, o której mowa w art. 94 ust. 2, umieszczono określenie tradycyjne, zgodnie z art. 112 lit. a);
w szczególnych i należycie uzasadnionych przypadkach, które określi Komisja, w drodze aktów delegowanych przyjętych zgodnie z art. 227, aby zapewnić zgodność z aktualnymi praktykami związanymi z etykietowaniem.
Artykuł 120
Fakultatywne dane szczegółowe
Etykietowanie i prezentacja produktów, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1-11, 13, 15 i 16, może obejmować w szczególności następujące fakultatywne dane szczegółowe:
rocznik;
nazwę jednej lub kilku odmian winorośli;
w przypadku win innych niż te, o których mowa w art. 119 ust. 1 lit. g), informacje na temat zawartości cukru;
dla win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, określenia tradycyjne, zgodnie z art. 112 lit. b);
unijny symbol oznaczający chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne;
określenia odnoszące się do niektórych metod produkcji;
dla win opatrzonych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym – nazwę innej jednostki geograficznej mniejszej lub większej niż obszar, do którego odnosi się nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne.
Bez uszczerbku dla art. 100 ust. 3, w odniesieniu do stosowania danych szczegółowych, o których mowa w niniejszym artykule ust. 1 lit. a) i b), dla win bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego:
państwa członkowskie wprowadzają przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne zapewniające procedury certyfikacji, zatwierdzania i kontroli, tak aby zagwarantować prawdziwość danych informacji;
na podstawie niedyskryminacyjnych i obiektywnych kryteriów i z należytym uwzględnieniem uczciwej konkurencji, państwa członkowskie mogą sporządzać wykazy wyłączonych odmian winorośli dla win produkowanych z odmian winorośli na ich terytorium, w szczególności gdy:
występuje ryzyko wprowadzenia konsumentów w błąd co do prawdziwego pochodzenia wina z uwagi na fakt, że odmiana winorośli stanowi integralną część istniejącej chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego;
kontrole byłyby nieopłacalne z uwagi na fakt, że dana odmiana winorośli reprezentuje jedynie bardzo małą część winnic w danym państwie członkowskim;
mieszaniny win pochodzących z różnych państw członkowskich ◄ nie uprawniają do podawania na etykiecie odmiany winorośli, o ile dane państwa członkowskie nie ustalą inaczej i nie zapewnią wykonalności stosownych procedur certyfikacji, zatwierdzania i kontroli.
Artykuł 121
Języki
Artykuł 122
Przekazane uprawnienia
W celu uwzględnienia specyfiki sektora wina, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych zawierających przepisy i ograniczenia dotyczące:
prezentacji i stosowania na etykietach innych danych szczegółowych niż określone w niniejszej sekcji;
obowiązkowych danych szczegółowych dotyczących:
terminów wykorzystywanych do sformułowania obowiązkowych danych szczegółowych oraz warunków ich użycia;
▼M7 —————
przepisów dopuszczających ustanowienie przez państwa członkowskie będące producentami przepisów uzupełniających dotyczących obowiązkowych danych szczegółowych;
przepisów dopuszczających dalsze odstępstwa w uzupełnieniu tych, o których mowa w art. 119 ust. 2, w odniesieniu do pomijania odesłania do kategorii produktu sektora wina; oraz
przepisów dotyczących stosowania języków;
przepisów dotyczących oznaczania i określania składników na potrzeby stosowania art. 119 ust. 1 lit. i).
fakultatywnych danych szczegółowych dotyczących:
terminów wykorzystywanych do sformułowania fakultatywnych danych szczegółowych oraz warunków ich użycia;
przepisów dopuszczających ustanowienie przez państwa członkowskie będące producentami przepisów uzupełniających dotyczących fakultatywnych danych szczegółowych;
terminów odnoszących się do gospodarstwa rolnego oraz warunków ich użycia.
prezentacji w odniesieniu do:
warunków stosowania niektórych kształtów butelek i zamknięć oraz wykazu niektórych szczególnych kształtów butelek;
warunków stosowania butelek i zamknięć typu „wino musujące”;
przepisów dopuszczających ustanowienie przez państwa członkowskie będące producentami przepisów uzupełniających dotyczących prezentacji;
przepisów dotyczących stosowania języków.
Artykuł 123
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki dotyczące procedur i kryteriów technicznych mających zastosowanie do niniejszej sekcji, w tym środki niezbędne do procedur certyfikacji, zatwierdzania i weryfikacji mających zastosowanie do win bez chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
ROZDZIAŁ II
Przepisy szczegółowe dotyczące poszczególnych sektorów
▼M7 —————
Artykuł 125
Porozumienia w sektorze cukru
W celu uwzględnienia specyfiki sektora cukru oraz jego rozwoju w okresie po zakończeniu stosowania kwot produkcyjnych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych służących:
aktualizacji warunków, o których mowa w załączniku II część II sekcja A;
aktualizacji warunków zakupu buraków, o których mowa w załączniku X;
określenia dalszych zasad ustalania wagi brutto, tary oraz zawartości cukru w burakach cukrowych dostarczanych przedsiębiorstwu, a także zasad dotyczących wysłodków buraczanych.
Artykuł 126
Sprawozdawczość cenowa na rynku cukru
Komisja może przyjąć akty wykonawcze ustanawiające system informowania o cenach na rynku cukru, w tym ustalenia dotyczące publikacji na temat poziomów cen na tym rynku. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
System, o którym mowa w akapicie pierwszym, opiera się na informacjach dostarczonych przez przedsiębiorstwa produkujące biały cukier lub przez inne podmioty gospodarcze zajmujące się handlem cukrem. Informacje te uznaje się za poufne.
Komisja zapewnia, aby nie były publikowane konkretne ceny ani nazwy poszczególnych podmiotów gospodarczych.
▼M7 —————
Artykuł 145
Rejestr winnic i wykaz potencjału produkcyjnego
Artykuł 146
Właściwe organy krajowe w sektorze wina
Artykuł 147
Dokumenty towarzyszące i rejestr
W celu ułatwienia przewozu produktów sektora wina i jego weryfikacji przez państwa członkowskie, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących:
przepisów dotyczących dokumentu towarzyszącego oraz jego stosowania;
warunków, na jakich dokument towarzyszący należy traktować jako potwierdzający chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne;
obowiązku prowadzenia rejestru i jego stosowania;
określenia, kto jest zobowiązany do prowadzenia rejestru, i określenia odstępstw od tego obowiązku;
działań, które należy uwzględniać w rejestrze.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające:
przepisy dotyczące zawartości rejestrów, produktów, które należy w nim uwzględniać, terminów wpisów do rejestru oraz zamykania rejestrów;
środki nakładające na państwa członkowskie obowiązek ustalenia maksymalnego dopuszczalnego odsetka ubytków;
przepisy ogólne i przejściowe dotyczące prowadzenia rejestrów;
przepisy określające, jak długo należy przechowywać dokumenty towarzyszące i rejestry.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 147a
Opóźnienia płatności przy sprzedaży wina w zbiornikach
Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 1 dyrektywy (UE) 2019/633 państwa członkowskie mogą, na wniosek uznanej na podstawie art. 157 niniejszego rozporządzenia organizacji międzybranżowej działającej w sektorze wina, postanowić, że zakaz, o którym mowa w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy (UE) 2019/633, nie ma zastosowania do płatności z tytułu transakcji sprzedaży wina w zbiornikach dokonywanych na podstawie umów dostawy między producentami lub sprzedawcami detalicznymi wina a ich bezpośrednimi nabywcami, pod warunkiem że:
szczególne warunki umożliwiające dokonywanie płatności po 60 dniach zostały zamieszczone w standardowych umowach dotyczących transakcji sprzedaży wina w zbiornikach, które zostały uznane przez dane państwo członkowskie za wiążące na mocy art. 164 niniejszego rozporządzenia przed dniem 30 października 2021 r., a państwo członkowskie przedłuży to rozszerzenie standardowych umów począwszy od tej daty bez znaczących zmian w warunkach płatności, które byłyby niekorzystne dla dostawców wina w zbiornikach; oraz
umowy dostawy między dostawcami wina w zbiornikach a ich bezpośrednimi nabywcami są wieloletnie lub stają się umowami wieloletnimi.
Artykuł 148
Stosunki umowne w sektorze mleka i przetworów mlecznych
W przypadku gdy państwo członkowskie postanowi, że dostawy mleka surowego przez rolnika do przetwórcy mleka surowego muszą być przedmiotem pisemnej umowy między stronami, musi ono również postanowić, który etap lub etapy dostawy są objęte taką umową, jeżeli dostawa mleka surowego jest dokonywana za pośrednictwem jednego lub większej liczby nabywców.
Do celów niniejszego artykułu „nabywca” oznacza przedsiębiorstwo, które przewozi surowe mleko od rolnika lub innego nabywcy do przetwórcy mleka surowego lub innego nabywcy, a w każdym takim przypadku ma miejsce przeniesienie prawa własności do mleka surowego.
Jeśli pierwszym podmiotem skupującym jest mikroprzedsiębiorstwo bądź małe lub średnie przedsiębiorstwo w rozumieniu zalecenia 2003/361/WE, umowa lub oferta umowy nie są obowiązkowe, bez uszczerbku dla możliwości korzystania przez strony ze standardowej umowy sporządzonej przez organizację międzybranżową.
Umowa lub oferta umowy, o których mowa w ust. 1 i 1a:
jest sporządzana przed dostawą;
jest sporządzana w formie pisemnej, oraz
zawiera w szczególności następujące elementy:
cenę do zapłaty za dostawę, która:
ilość mleka surowego, którą można dostarczyć lub która musi zostać dostarczona, wraz z terminem takich dostaw;
okres obowiązywania umowy, który może być ograniczony lub nieograniczony, z klauzulami dotyczącymi rozwiązania umowy;
szczegóły dotyczące terminów i procedur płatności;
ustalenia dotyczące odbioru lub dostawy mleka surowego; oraz
przepisy mające zastosowanie w przypadku zaistnienia siły wyższej.
Niezależnie od akapitu pierwszego, zastosowanie ma jedna z poniższych liter lub większa ich liczba:
w przypadku gdy zgodnie z ust. 1 państwo członkowskie postanowi wprowadzić obowiązek zawierania pisemnej umowy o dostawę mleka surowego, może ono ustanowić:
obowiązek stron uzgodnienia relacji między daną dostarczoną ilością a ceną do zapłaty za tę dostawę;
minimalny okres obowiązywania, który ma zastosowanie wyłącznie do umów pisemnych między rolnikiem a pierwszym podmiotem skupującym mleko surowe; taki minimalny okres obowiązywania umowy wynosi co najmniej sześć miesięcy i nie może zakłócać właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego;
w przypadku gdy państwo członkowskie postanowi, że pierwszy podmiot skupujący mleko surowe musi złożyć pisemną ofertę umowy rolnikowi zgodnie z ust. 1, może postanowić, że oferta musi obejmować minimalny okres obowiązywania umowy określony w tym celu przez prawo krajowe; taki minimalny czas obowiązywania wynosi co najmniej sześć miesięcy i nie może zakłócać właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Akapit drugi pozostaje bez uszczerbku dla prawa rolnika do sprzeciwienia się stosowaniu takiego minimalnego okresu obowiązywania, pod warunkiem iż złoży taki sprzeciw na piśmie. W takim przypadku strony mają swobodę negocjacji wszystkich elementów umowy, w tym elementów, o których mowa w ust. 2 lit. c).
Artykuł 149
Negocjacje umowne w sektorze mleka i przetworów mlecznych
Negocjacje mogą być prowadzone przez organizację producentów:
bez względu na to, czy ma miejsce przeniesienie prawa własności do mleka surowego przez rolników na organizację producentów;
bez względu na to, czy negocjowana cena jest taka sama w odniesieniu do wspólnej produkcji niektórych lub wszystkich rolników należących do organizacji;
pod warunkiem że w odniesieniu do danej organizacji producentów spełnione są wszystkie z poniższych warunków:
ilość mleka surowego objęta takimi negocjacjami nie przekracza 4 % całkowitej produkcji unijnej,
ilość mleka surowego objęta takimi negocjacjami produkowana w danym państwie członkowskim nie przekracza 33 % całkowitej produkcji krajowej tego państwa członkowskiego; oraz
ilość mleka surowego objęta takimi negocjacjami dostarczana w danym państwie członkowskim nie przekracza 33 % całkowitej produkcji krajowej tego państwa członkowskiego;
pod warunkiem że zainteresowani rolnicy nie są członkami jakiejkolwiek innej organizacji producentów, która również negocjuje takie umowy w ich imieniu; jednakże państwa członkowskie mogą odstąpić od tego warunku w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy rolnicy posiadają dwie różne jednostki produkcyjne znajdujące się na różnych obszarach geograficznych;
pod warunkiem że mleko surowe nie podlega obowiązkowi dostaw wynikającemu z członkostwa rolnika w spółdzielni zgodnie z warunkami określonymi w statucie spółdzielni lub przepisach i decyzjach w nim zawartych lub z niego wynikających; oraz
pod warunkiem że organizacja producentów powiadomi właściwe organy państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w których działa, o ilości mleka surowego objętej takimi negocjacjami.
W odniesieniu do negocjacji obejmujących więcej niż jedno państwo członkowskie decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, podejmuje Komisja bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3. W pozostałych przypadkach decyzję taką podejmuje krajowy organ ds. konkurencji państwa członkowskiego, którego dotyczą negocjacje.
Decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, nie stosuje się wcześniej niż w dniu poinformowania o nich zainteresowanych podmiotów.
Do celów niniejszego artykułu:
„krajowy organ ds. konkurencji” oznacza organ, o którym mowa w art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 ( 21 );
„MŚP” oznacza mikroprzedsiębiorstwo oraz małe lub średnie przedsiębiorstwo w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE.
▼M7 —————
Artykuł 151
Obowiązkowe deklaracje w sektorze mleka i przetworów mlecznych
Pierwsze podmioty skupujące mleko surowe deklarują właściwemu organowi krajowemu ilość mleka surowego, którą im dostarczono każdego miesiąca, oraz średnią zapłaconą cenę. Rozróżnia się mleko ekologiczne i mleko nieekologiczne.
Do celów niniejszego artykułu i art. 148 „pierwszy podmiot skupujący” oznacza przedsiębiorstwo lub grupę, która skupuje mleko od producentów, w celu:
odbioru, pakowania, przechowywania, chłodzenia lub przetwarzania, w tym także na podstawie umowy;
sprzedania go co najmniej jednemu przedsiębiorstwu poddającemu mleko lub przetwory mleczne obróbce lub przetwarzaniu.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach mleka surowego i o średnich cenach, o których mowa w akapicie pierwszym.
Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające przepisy dotyczące treści, formatu i terminów takich deklaracji oraz środków dotyczących powiadomień, które mają być dokonywane przez państwa członkowskie zgodnie z niniejszym artykułem. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
ROZDZIAŁ III
Organizacje i zrzeszenia producentów oraz organizacje międzybranżowe
Artykuł 152
Organizacje producentów
Państwa członkowskie mogą na wniosek uznawać organizacje producentów, które:
są tworzone i kontrolowane zgodnie z art. 153 ust. 2 lit. c) przez producentów z określonego sektora wymienionego w art. 1 ust. 2;
powstały z inicjatywy producentów i prowadzą jeden z następujących rodzajów działalności lub większą ich liczbę:
wspólne przetwarzanie;
wspólna dystrybucja, w tym również wspólne platformy sprzedaży lub wspólny transport;
wspólne pakowanie, etykietowanie lub promocja;
wspólna organizacja kontroli jakości;
wspólne wykorzystywanie urządzeń lub miejsc składowania;
wspólne zarządzanie odpadami pochodzącymi bezpośrednio z produkcji;
wspólne pozyskiwanie środków produkcji;
wszelkie inne rodzaje wspólnej działalności usługowej prowadzone z myślą o realizacji jednego z celów wymienionych w lit. c) niniejszego ustępu;
dążą do określonego celu, który może obejmować co najmniej jeden spośród następujących celów:
zapewnienie planowania i dostosowywania produkcji do popytu, w szczególności w odniesieniu do jakości i ilości;
koncentracja dostaw i umieszczanie na rynku produktów wytwarzanych przez ich członków, w tym sprzedaż bezpośrednia;
optymalizacja kosztów produkcji i zysków z inwestycji służących utrzymywaniu standardów dotyczących ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt oraz stabilizowanie cen producentów;
prowadzenie badań i opracowywanie inicjatyw dotyczących zrównoważonych metod produkcji, innowacyjnych praktyk, konkurencyjności gospodarczej i rozwoju sytuacji rynkowej;
promowanie i udzielanie pomocy technicznej w zakresie stosowania przyjaznych dla środowiska metod uprawy i technik produkcji oraz odpowiedzialnych praktyk i technik w odniesieniu do dobrostanu zwierząt;
promowanie i udzielanie pomocy technicznej w zakresie stosowania standardów produkcji, poprawa jakości produktów i rozwijanie produktów o chronionej nazwie pochodzenia, chronionym oznaczeniu geograficznym lub objętych krajowym znakiem jakości;
zarządzanie produktami ubocznymi, przepływami pozostałości i odpadami oraz ich waloryzacja, w szczególności w celu ochrony jakości wody, gleby i krajobrazu, zachowanie lub zachęcanie do zachowania różnorodności biologicznej i wzmocnienie obiegu zamkniętego;
przyczynianie się do zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych oraz do łagodzenia zmiany klimatu;
opracowywanie inicjatyw w dziedzinie promocji i wprowadzania do obrotu;
zarządzanie funduszami wspólnego inwestowania;
udzielanie niezbędnej pomocy technicznej w celu korzystania z rynków terminowych i systemów ubezpieczeń.
Rodzaje działalności, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być prowadzone:
pod warunkiem że jeden lub większa liczba rodzajów działalności, o których mowa w ust. 1 lit. b) ppkt (i)–(vii), jest rzeczywiście prowadzony, a tym samym przyczynia się do realizacji celów określonych w art. 39 TFUE;
pod warunkiem że organizacja producentów koncentruje podaż i wprowadza do obrotu produkty swoich członków, bez względu na to, czy ma miejsce przeniesienie prawa własności do produktów rolnych przez producentów na organizację producentów;
bez względu na to, czy negocjowana cena jest taka sama w odniesieniu do zbiorczej produkcji niektórych lub wszystkich jej członków;
pod warunkiem że dani producenci nie są członkami jakiejkolwiek innej organizacji producentów w odniesieniu do produktów objętych działalnością, o której mowa w akapicie pierwszym;
pod warunkiem że dany produkt rolny nie podlega obowiązkowi dostaw wynikającemu z członkostwa rolnika w spółdzielni, która sama nie jest członkiem danych organizacji producentów, zgodnie z warunkami określonymi w statucie spółdzielni lub zasadami i decyzjami w nim przewidzianymi lub z niego wynikającymi.
Jednakże państwa członkowskie mogą wprowadzić odstępstwo od warunku określonego w akapicie drugim lit. d) w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy będący producentami członkowie posiadają dwie różne jednostki produkcyjne znajdujące się na różnych obszarach geograficznych.
W odniesieniu do negocjacji obejmujących więcej niż jedno państwo członkowskie, decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, podejmuje Komisja bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
W przypadku gdy krajowy organ ochrony konkurencji podejmuje działania na mocy akapitu pierwszego niniejszego ustępu, informuje Komisję na piśmie przed rozpoczęciem pierwszego formalnego działania w ramach dochodzenia, lub niezwłocznie po jego rozpoczęciu, oraz powiadamia Komisję o decyzjach niezwłocznie po ich przyjęciu.
Decyzje, o których mowa w niniejszym ustępie, nie mogą mieć zastosowania wcześniej niż w dniu powiadomienia o nich zainteresowanych przedsiębiorstw.
▼M5 —————
Artykuł 153
Statut organizacji producentów
W statucie organizacji producentów wymaga się od producentów będących jej członkami w szczególności:
stosowania przepisów przyjętych przez organizację producentów dotyczących sprawozdawczości produkcyjnej, produkcji, wprowadzania do obrotu i ochrony środowiska;
przynależności, z tytułu wytwarzania określonego produktu w danym gospodarstwie, do tylko jednej organizacji producentów; jednakże państwa członkowskie mogą wprowadzić odstępstwo od tego warunku w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy producenci będący członkami posiadają dwie różne jednostki produkcyjne znajdujące się na różnych obszarach geograficznych;
dostarczania informacji wymaganych przez organizację producentów do celów statystycznych.
W statucie organizacji producentów przewiduje się ponadto:
procedury określania, przyjmowania i zmiany przepisów, o których mowa w ust. 1 lit. a);
zobowiązanie członków do wpłacania składek potrzebnych do finansowania organizacji producentów;
przepisy umożliwiające producentom będącym członkami demokratyczną kontrolę ich organizacji i jej decyzji, a także sprawozdań finansowych i budżetów;
kary za naruszenie obowiązków określonych w statucie, w szczególności za nieuiszczenie składek lub naruszenie zasad ustalonych przez organizację producentów;
zasady przyjmowania nowych członków, w szczególności minimalny okres członkostwa, który nie może wynosić mniej niż rok;
zasady prowadzenia rachunkowości i opracowywania budżetu niezbędne dla funkcjonowania organizacji.
Artykuł 154
Uznawanie organizacji producentów
Aby mogła być uznana przez państwo członkowskie, organizacja producentów, która występuje o takie uznanie musi być podmiotem prawnym lub wyraźnie określoną częścią podmiotu prawnego, które:
spełniają wymogi określone w art. 152 ust. 1 lit. a), b) i c);
mają minimalną liczbę członków lub wytwarzają minimalną ilość lub wartość – określaną przez dane państwo członkowskie – produkcji zbywalnej w sektorze, w którym działają; przepisy te nie uniemożliwiają uznania organizacji producentów, które zajmują się produkcją na małą skalę;
przedstawiają wystarczający dowód na to, że są w stanie właściwie wykonywać swoją działalność zarówno pod względem ram czasowych, jak i efektywności, udostępniania członkom pomocy w formie zasobów ludzkich, materialnych i technicznych oraz, w stosownych przypadkach, koncentracji dostaw;
ich statut jest zgodny z lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.
Państwa członkowskie:
podejmują decyzję dotyczącą uznania organizacji producentów w okresie czterech miesięcy od złożenia wniosku wraz z całą stosowną dokumentacją; wniosek ten składa się w państwie członkowskim, w którym organizacja ma siedzibę;
przeprowadzają w ustalonych przez siebie odstępach czasu kontrole, aby sprawdzić, czy uznane organizacje producentów stosują się do przepisów niniejszego rozdziału;
w przypadku niestosowania się do przepisów niniejszego rozdziału lub nieprawidłowości w stosowaniu środków przewidzianych w niniejszym rozdziale nakładają na te organizacje i zrzeszenia mające zastosowanie kary, które określają, a w razie konieczności decydują czy uznanie powinno zostać cofnięte;
informują Komisję do dnia 31 marca każdego roku o każdej decyzji o uznaniu, odmowie lub cofnięciu uznania podjętej w poprzednim roku kalendarzowym.
Artykuł 155
Outsourcing
Państwa członkowskie mogą zezwolić uznanej organizacji producentów lub uznanemu zrzeszeniu organizacji producentów w sektorach określonych przez Komisję zgodnie z art. 173 ust. 1 lit. f) na outsourcing któregokolwiek z działań innych niż produkcja, włącznie z outsourcingiem do jednostek zależnych, pod warunkiem że organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów pozostają odpowiedzialne za zapewnienie przeprowadzania działań będących przedmiotem outsourcingu i za całkowitą kontrolę zarządzania i nadzór nad umową handlową na prowadzenie odnośnej działalności.
Artykuł 156
Zrzeszenia organizacji producentów
Z zastrzeżeniem przepisów przyjętych na podstawie art. 173 zrzeszenia organizacji producentów mogą realizować którekolwiek z działań lub pełnić którąkolwiek z funkcji przypisanych organizacjom producentów.
Artykuł 157
Organizacje międzybranżowe
Państwa członkowskie mogą, na wniosek, uznawać organizacje międzybranżowe na poziomie krajowym i regionalnym oraz na poziomie obszarów gospodarczych, o których mowa w art. 164 ust. 2, z konkretnych sektorów wymienionych w art. 1 ust. 2, które:
składają się z przedstawicieli obszarów działalności gospodarczej związanej z produkcją oraz z co najmniej jednym z następujących etapów łańcucha dostaw: przetwórstwem lub handlem, w tym dystrybucją, produktami jednego lub większej liczby sektorów;
powstały z inicjatywy wszystkich lub niektórych tworzących je organizacji lub zrzeszeń;
dążą do określonego celu uwzględniającego interesy ich członków oraz konsumentów, który może obejmować w szczególności jeden z następujących celów:
poprawa znajomości oraz przejrzystości produkcji i rynku, w tym poprzez publikację zagregowanych danych statystycznych na temat kosztów produkcji, cen, włączając w to w stosownych przypadkach wskaźniki cen, wielkości i czasu trwania zawartych wcześniej umów oraz poprzez dostarczanie analiz potencjalnego przyszłego rozwoju sytuacji na rynku na poziomie regionalnym, krajowym lub międzynarodowym;
przewidywanie potencjału produkcyjnego oraz rejestrowanie cen rynkowych pochodzących ze źródeł publicznych;
pomoc w lepszej koordynacji sposobu, w jaki produkty są wprowadzane do obrotu, w szczególności poprzez badania rynku i analizy rynkowe;
poszukiwanie potencjalnych rynków eksportowych;
bez uszczerbku dla w art. 148 i 168 sporządzanie znormalizowanych formularzy umów zgodnych z przepisami Unii dotyczącymi sprzedaży produktów rolnych podmiotom skupującym lub dostawy produktów przetworzonych do dystrybutorów i sprzedawców detalicznych, z uwzględnieniem potrzeby zapewnienia sprawiedliwych warunków konkurencji i uniknięcia zakłóceń rynku;
pełniejsze wykorzystanie potencjału produktów, w tym na poziomie rynków zbytu, oraz opracowywanie inicjatyw mających zwiększyć konkurencyjność i innowacyjność gospodarczą;
dostarczanie informacji i prowadzenie badań niezbędnych do wprowadzania innowacji, racjonalizacji i usprawnienia produkcji oraz dostosowania jej – a w stosownym przypadku także przetwarzania i wprowadzania do obrotu – pod kątem produktów bardziej odpowiadających wymaganiom rynku oraz gustom i oczekiwaniom konsumentów, w szczególności w odniesieniu do jakości produktu, w tym szczególnych cech charakterystycznych produktów o chronionej nazwie pochodzenia lub o chronionym oznaczeniu geograficznym, oraz ochrony środowiska, działania na rzecz klimatu, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt;
poszukiwanie sposobów ograniczenia stosowania środków ochrony zdrowia zwierząt lub środków ochrony roślin, poprawa zarządzania innymi środkami produkcji, zapewnienie jakości produktów oraz ochrony gleby i wody, promowania bezpieczeństwa żywności, zwłaszcza dzięki identyfikowalności produktów, oraz poprawa zdrowia i dobrostanu zwierząt;
rozwijanie metod i instrumentów służących podniesieniu jakości produktów na wszystkich etapach produkcji oraz, w stosownych przypadkach, przetwarzania i wprowadzania do obrotu;
prowadzenie wszelkich działań mających na celu utrzymanie, ochronę i promowanie rolnictwa ekologicznego oraz nazw pochodzenia, znaków jakości i oznaczeń geograficznych;
promowanie i prowadzenie badań nad zintegrowanymi, zrównoważonymi metodami produkcji lub innymi metodami produkcji przyjaznymi dla środowiska;
zachęcanie do zdrowej i odpowiedzialnej konsumpcji produktów w ramach rynku wewnętrznego informowanie o szkodliwości ryzykownych zachowań związanych z konsumpcją;
wspieranie konsumpcji lub przekazywanie informacji dotyczących produktów na rynku wewnętrznym i rynkach zewnętrznych;
branie udziału w gospodarowaniu produktami ubocznymi i opracowywaniu inicjatyw w celu ich waloryzacji oraz przyczynianie się do zmniejszania ilości odpadów;
ustanawianie klauzul dotyczących podziału wartości w rozumieniu art. 172a, w tym również zysków i strat, określających sposób, w jaki organizacje te dzielą między sobą wszelkie wartości związane ze zmianą cen odnośnych produktów na odnośnym rynku lub innych rynkach towarowych;
promowanie i wdrażanie działań dotyczących zapobiegania, kontroli i zarządzania w dziedzinie zdrowia zwierząt, ochrony roślin i ryzyk środowiskowych, w tym poprzez ustanowienie funduszy wspólnego inwestowania i zarządzanie nimi lub poprzez wnoszenie wkładu do takich funduszy, z których wypłaca się rolnikom rekompensaty finansowe z tytułu kosztów i strat gospodarczych wynikających z promowania i wdrażania takich działań;
▼M7 —————
Artykuł 158
Uznawanie organizacji międzybranżowych
Państwa członkowskie mogą uznawać organizacje międzybranżowe, które wystąpiły o takie uznanie, pod warunkiem że organizacje te:
spełniają wymogi określone w art. 157;
prowadzą działalność w jednym lub większej liczbie regionów na danym terytorium;
mają znaczący udział w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 157 ust. 1 lit. a);
dążą do zrównoważonej reprezentacji organizacji na etapach łańcucha dostaw, o których mowa w art. 157 ust.1 lit. a), z których składa się dana organizacja międzybranżowa;
same nie biorą udziału w produkcji, przetwórstwie lub handlu produktami, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 162.
Przy uznawaniu organizacji międzybranżowej zgodnie z ust. 1 lub ust. 2 państwa członkowskie:
w terminie czterech miesięcy od złożenia wniosku wraz ze wszystkimi odpowiednimi dokumentami uzupełniającymi decydują o tym, czy dokonać uznania; wniosek ten składany jest w państwie członkowskim, w którym organizacja ma siedzibę;
przeprowadzają w ustalonych przez siebie odstępach czasu kontrole w celu sprawdzenia, czy uznane organizacje międzybranżowe spełniają warunki dotyczące ich uznania;
w przypadku niestosowania się do przepisów niniejszego rozdziału lub nieprawidłowości we wdrażaniu środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu nakładają na te organizacje mające zastosowanie kary, które określają, a w razie konieczności decydują czy uznanie powinno zostać cofnięte;
cofają uznanie, jeżeli wymogi i warunki uznania przewidziane w niniejszym artykule nie są już spełnione;
informują Komisję do dnia 31 marca każdego roku o każdej decyzji o uznaniu, odmowie lub cofnięciu uznania podjętej w poprzednim roku kalendarzowym.
Artykuł 159
Obowiązkowe uznawanie
Na zasadzie odstępstwa od art. 152–158 państwa członkowskie uznają, na wniosek:
organizacje producentów:
w sektorze owoców i warzyw w odniesieniu do jednego lub większej liczby produktów tego sektora lub takich produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia;
w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych;
w sektorze jedwabników;
w sektorze chmielu;
organizacje międzybranżowe w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w sektorze tytoniu.
Artykuł 160
Organizacje producentów w sektorze owoców i warzyw
W sektorze owoców i warzyw organizacje producentów dążą do realizacji co najmniej jednego z celów określonych w art. 152 ust. 1 lit. c) pkt (i), (ii) oraz (iii).
Statut organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw wymaga od ich członków będących producentami wprowadzania całej odnośnej produkcji do obrotu poprzez organizację producentów.
Uznaje się, że w sprawach gospodarczych organizacje producentów oraz zrzeszenia organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw działają w imieniu i na rzecz swoich członków w granicach swoich uprawnień.
Artykuł 161
Uznawanie organizacji producentów w sektorze mleka i przetworów mlecznych
Państwa członkowskie, na wniosek, uznają za organizacje producentów w sektorze mleka i przetworów mlecznych całe podmioty prawne lub wyraźnie określone części takich podmiotów, pod warunkiem że:
są one ustanowione przez producentów w sektorze mleka i przetworów mlecznych, powstały z ich inicjatywy oraz dążą do realizacji określonego celu, który może obejmować jeden lub większą liczbę następujących celów:
zapewnienie planowania i dostosowywania produkcji do popytu, w szczególności w odniesieniu do jakości i ilości;
koncentracja podaży oraz wprowadzanie do obrotu produktów wytwarzanych przez ich członków;
optymalizacja kosztów produkcji oraz stabilizowanie cen producentów;
mają minimalną liczbę członków lub wytwarzają określaną przez dane państwo członkowskie minimalną wielkość zbywalnej produkcji w sektorze, w którym działają;
istnieją wystarczające dowody wskazujące na to, że są one w stanie właściwie prowadzić swoją działalność zarówno w kategoriach czasu, jak i efektywności oraz koncentracji podaży;
mają statut, który jest zgodny z lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.
Państwa członkowskie:
podejmują decyzję dotyczącą uznania organizacji producentów w terminie czterech miesięcy od złożenia przez organizację producentów wniosku oraz wszystkich stosownych dokumentów potwierdzających; wniosek ten składa się w państwie członkowskim, w którym organizacja ma siedzibę;
w ustalonych przez siebie odstępach czasu przeprowadzają kontrole, aby sprawdzić, czy uznane organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów stosują się do przepisów niniejszego rozdziału;
w przypadku niestosowania się do przepisów niniejszego rozdziału lub nieprawidłowości we wdrażaniu środków przewidzianych w niniejszym rozdziale nakładają na te organizacje i zrzeszenia mające zastosowanie kary, które określają, a w razie konieczności decydują czy uznanie powinno zostać cofnięte;
informują Komisję do dnia 31 marca każdego roku o każdej decyzji o uznaniu, odmowie lub cofnięciu uznania podjętej w poprzednim roku kalendarzowym.
Artykuł 162
Organizacje międzybranżowe w sektorze oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz w sektorze tytoniu
W odniesieniu do organizacji międzybranżowych w sektorach oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz tytoniu określony cel, o którym mowa w art. 157 ust. 1 lit. c), może też obejmować co najmniej jeden z następujących celów:
koncentracja i koordynacja podaży i wprowadzania do obrotu produktów członków tych organizacji;
wspólne dostosowanie produkcji i przetwórstwa do wymagań rynku oraz ulepszanie produktu;
propagowanie racjonalizacji i ulepszania produkcji oraz przetwórstwa.
Artykuł 163
Uznawanie organizacji międzybranżowych w sektorze mleka i przetworów mlecznych
Państwa członkowskie mogą uznawać organizacje międzybranżowe w sektorze mleka i przetworów mlecznych, pod warunkiem że organizacje te:
spełniają wymogi określone w art. 157;
prowadzą działalność w jednym lub większej liczbie regionów na danym terytorium;
mają znaczący udział w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 157 ust. 1 lit. a);
same nie biorą udziału w produkcji produktów sektora mleka i przetworów mlecznych, ich przetwórstwie lub handlu nimi.
Korzystając z możliwości uznawania organizacji międzybranżowych zgodnie z ust. 1 lub 2, państwa członkowskie:
podejmują decyzję dotyczącą uznania organizacji międzybranżowej w terminie czterech miesięcy od złożenia przez nią wniosku oraz wszystkich stosownych dokumentów potwierdzających; wniosek ten składa się w państwie członkowskim, w którym organizacja ma siedzibę;
w ustalonych przez siebie odstępach czasu przeprowadzają kontrole, aby sprawdzić, czy uznane organizacje międzybranżowe spełniają warunki dotyczące ich uznania;
w przypadku niestosowania się do przepisów niniejszego rozdziału lub nieprawidłowości we wdrażaniu środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu nakładają na te organizacje mające zastosowanie kary, które określają, a w razie konieczności decydują czy uznanie powinno zostać cofnięte;
wycofują uznanie, jeżeli przestają być spełnione wymogi i warunki uznania przewidziane w niniejszym artykule;
informują Komisję do dnia 31 marca każdego roku o każdej decyzji o przyznaniu, odmowie lub cofnięciu uznania podjętej w poprzednim roku kalendarzowym.
Artykuł 164
Rozszerzenie przepisów
Organizację lub zrzeszenie uważa się za reprezentatywne w przypadku gdy, jeżeli na obszarze gospodarczym lub obszarach gospodarczych, na których działa w danym państwie członkowskim:
odpowiada za następującą część produkcji lub przetwarzania danego produktu lub produktów lub handlu nimi:
w przypadku organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw – co najmniej 60 %, lub
w pozostałych przypadkach – co najmniej dwie trzecie, oraz
w przypadku organizacji producentów reprezentuje ponad 50 % odnośnych producentów.
Jednakże w przypadku organizacji międzybranżowych, gdy określenie części produkcji lub przetwarzania danego produktu lub produktów lub handlu nimi stwarza praktyczne trudności, państwo członkowskie może ustanowić przepisy krajowe dotyczące określenia konkretnego poziomu reprezentatywności, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a) ppkt (ii).
W przypadku gdy wniosek o rozszerzenie przepisów na inne podmioty gospodarcze obejmuje więcej niż jeden obszar gospodarczy, organizacja lub zrzeszenie muszą wykazać minimalny poziom reprezentatywności, określony w akapicie pierwszym, w odniesieniu do każdej z branż, które skupia w każdym z reprezentowanych obszarów gospodarczych.
Przepisy, o rozszerzenie których na inne podmioty gospodarcze można występować, jak przewidziano w ust. 1, dotyczą jednego z następujących celów:
sprawozdawczości produkcyjnej i rynkowej;
surowszych przepisów w zakresie produkcji niż przepisy unijne lub krajowe;
sporządzania znormalizowanych umów zgodnych z przepisami unijnymi;
wprowadzania do obrotu;
ochrony środowiska;
środków promowania i wykorzystywania potencjału produktów;
środków ochrony rolnictwa ekologicznego, jak również nazw pochodzenia, znaków jakości i oznaczeń geograficznych;
badania w celu dodania wartości do produktów, w szczególności poprzez nowe zastosowania, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia publicznego;
badań mających na celu poprawę jakości produktów,
badań, w szczególności nad metodami uprawy pozwalającymi na zmniejszenie stosowania środków ochrony roślin lub środków ochrony zdrowia zwierząt i zagwarantowanie zachowania stanu gleby oraz zachowania lub poprawy stanu środowiska;
określenia minimalnej jakości i określenia minimalnych norm w zakresie pakowania i prezentacji;
stosowania kwalifikowanego materiału siewnego, z wyjątkiem sytuacji, gdy stosuje się go do produkcji ekologicznej w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2018/848, i monitorowania jakości produktu;
zapobiegania zagrożeniom fitosanitarnym i zagrożeniom dla zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa żywności lub środowiska oraz zarządzania tymi zagrożeniami;
zarządzania produktami ubocznymi i ich waloryzacji.
Przepisy te nie mogą powodować jakiejkolwiek szkody dla innych podmiotów gospodarczych ani uniemożliwiać wejścia na rynek nowym podmiotom gospodarczym w danym państwie członkowskim lub w Unii i nie mogą powodować żadnego ze skutków wymienionych w art. 210 ust. 4 ani być sprzeczne z obowiązującym prawem Unii lub z obowiązującymi przepisami krajowymi.
Artykuł 165
Składki podmiotów niebędących członkami
W przypadku gdy przepisy uznanej organizacji producentów, uznanego zrzeszenia organizacji producentów lub uznanej organizacji międzybranżowej zostają rozszerzone na podstawie art. 164 i gdy działalność objęta tymi przepisami leży w ogólnym interesie gospodarczym podmiotów gospodarczych, których działalność dotyczy odnośnych produktów, państwo członkowskie, które uznało daną organizację, może zadecydować, po konsultacjach z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, że poszczególne podmioty gospodarcze lub grupy, które nie są członkami danej organizacji, ale uzyskują korzyści z tej działalności, wpłacają na rzecz danej organizacji całość lub część składek uiszczanych przez jej członków, w zakresie w jakim składki takie są przeznaczone na pokrycie kosztów ponoszonych bezpośrednio w związku z wykonywaniem jednego lub większej liczby rodzajów odnośnej działalności. Każda organizacja, która otrzymuje składki od podmiotów niebędących członkami na mocy niniejszego artykułu, udostępnia, na wniosek członka lub podmiotu niebędącego członkiem, który wpłaca składki na rzecz działalności organizacji, te części swojego rocznego budżetu, które są związane z wykonywaniem rodzajów działalności wymienionych w art. 164 ust. 4.
Artykuł 166
Środki ułatwiające dostosowanie podaży do wymogów rynku
W celu zachęcenia organizacji, o których mowa w art. 152–163, do podejmowania działań na rzecz dostosowania podaży do wymogów rynku, z wyjątkiem działań związanych z wycofywaniem z rynku, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących środków w sektorach wymienionych w art. 1 ust. 2:
poprawiających jakość;
promujących lepszą organizację produkcji, przetwarzania i wprowadzania do obrotu;
ułatwiających odnotowywanie tendencji w zakresie cen rynkowych;
umożliwiających opracowywanie prognoz krótko- i długoterminowych na podstawie wykorzystywanych środków produkcji.
Artykuł 166a
Regulacja podaży produktów rolnych o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym
Przepisy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są uzależnione od uprzedniego zawarcia porozumienia między co najmniej dwiema trzecimi producentów produkujących produkt, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich przedstawicieli, których wielkość produkcji odpowiada co najmniej dwóm trzecim produkcji tego produktu na obszarze geograficznym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 lub art. 93 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) i lit. b) ppkt (iv) niniejszego rozporządzenia w przypadku wina. W przypadku gdy produkcja produktu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, obejmuje przetwarzanie, a specyfikacja produktu, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 lub w art. 94 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ogranicza pozyskiwanie danego surowca do określonego obszaru geograficznego, państwa członkowskie wymagają, do celów przepisów, które mają zostać ustanowione zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, aby:
przed zawarciem porozumienia, o którym mowa w niniejszym ustępie, przeprowadzono konsultacje z producentami danego surowca na określonym obszarze geograficznym; lub
co najmniej dwie trzecie producentów danego surowca lub ich przedstawicieli, których wielkość produkcji danego surowca odpowiada co najmniej dwóm trzecim produkcji danego surowca wykorzystywanego do przetwarzania na określonym obszarze geograficznym, było również stronami porozumienia, o którym mowa w niniejszym ustępie.
Do celów akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w odniesieniu do sera objętego chronionym oznaczeniem geograficznym, obszar geograficzny pochodzenia mleka surowego, wymieniony w specyfikacji produktu danego sera, pokrywa się z obszarem geograficznym, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, dotyczącym tego sera.
Przepisy, o których mowa w ust. 1:
obejmują jedynie regulację podaży danego produktu i, w stosownych przypadkach, danego surowca i mają na celu dostosowanie podaży danego produktu do popytu;
mają wpływ wyłącznie na dany produkt i, w stosownych przypadkach, na dany surowiec;
mogą być wiążące przez nie dłużej niż trzy lata, a ich obowiązywanie może zostać przedłużone po tym okresie w następstwie złożenia nowego wniosku, o którym mowa w ust. 1;
nie mogą powodować szkody dla handlu produktami innymi niż te, których dotyczą te przepisy;
nie mogą odnosić się do jakiejkolwiek transakcji po pierwszym wprowadzeniu do obrotu danego produktu;
nie mogą pozwalać na ustalanie cen, w tym również w przypadku gdy ceny są ustalane w charakterze wytycznych lub zalecenia;
nie mogą uniemożliwiać dostępu do znacznej ilości danego produktu, która w innym przypadku byłaby dostępna;
nie mogą prowadzić do dyskryminacji, tworzyć barier dla nowych uczestników rynku ani wywierać negatywnego wpływu na drobnych producentów;
przyczyniają się do zachowania jakości danego produktu lub do rozwoju danego produktu;
pozostają bez uszczerbku dla art. 149 i art. 152 ust. 1a.
Artykuł 167
Zasady wprowadzania do obrotu w celu poprawy i stabilizacji funkcjonowania wspólnego rynku win
Zasady takie muszą być proporcjonalne do wyznaczonych celów i nie mogą:
odnosić się do jakiejkolwiek transakcji po pierwszym wprowadzeniu do obrotu danego produktu;
pozwalać na ustalanie cen, w tym jeśli ceny są ustalane jako wskazówka lub zalecenie;
uniemożliwiać dostępu do znacznej części roczników win, które normalnie byłyby dostępne;
pozwalać na odmowę wydania krajowych i unijnych zaświadczeń wymaganych do wprowadzania win do obrotu i ich sprzedaży, w przypadku gdy takie wprowadzenie do obrotu jest zgodne z tymi zasadami.
Artykuł 167a
Zasady wprowadzania do obrotu w celu poprawy i stabilizacji funkcjonowania wspólnego rynku oliwy z oliwek
W celu poprawy i stabilizacji funkcjonowania wspólnego rynku oliwy z oliwek, w tym oliwek, na bazie których została wyprodukowana, produkujące państwa członkowskie mogą określić zasady wprowadzania do obrotu, których celem będzie regulowanie podaży.
Zasady takie muszą być proporcjonalne do wyznaczonych celów i nie mogą:
odnosić się do jakiejkolwiek transakcji po pierwszym wprowadzeniu do obrotu danego produktu;
pozwalać na ustalanie cen, w tym jeśli ceny są ustalane jako wskazówka lub zalecenie;
uniemożliwiać dostępu do znacznej części produktów wyprodukowanych w danym roku gospodarczym, która normalnie byłaby dostępna.
Artykuł 168
Stosunki umowne
Bez uszczerbku dla art. 148 dotyczącego sektora mleka i przetworów mlecznych oraz art. 125 dotyczącego sektora cukru, jeśli państwo członkowskie postanowi, w odniesieniu do produktów rolnych należących do sektora, o którym mowa w art. 1 ust. 2, innego niż sektory mleka i przetworów mlecznych oraz cukru:
że każda dostawa na jego terytorium tych produktów przez producenta do przetwórcy lub dystrybutora musi być przedmiotem pisemnej umowy między stronami; lub
że pierwsi nabywcy muszą złożyć pisemną ofertę zawarcia umowy dostawy na jego terytorium tych produktów rolnych przez producentów;
taka umowa lub oferta umowy musi spełniać warunki określone w ust. 4 i ust. 6 niniejszego artykułu.
Jeśli pierwszym podmiotem skupującym jest mikroprzedsiębiorstwo bądź małe lub średnie przedsiębiorstwo w rozumieniu zalecenia 2003/361/WE, umowa lub oferta umowy nie są obowiązkowe, bez uszczerbku dla możliwości korzystania przez strony ze standardowej umowy sporządzonej przez organizację międzybranżową.
Państwa członkowskie zapewniają, aby przepisy, które przyjmują na mocy niniejszego artykułu nie zakłócały właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Umowa lub oferta umowy, o których mowa w ust. 1 i 1a:
jest sporządzana przed dostawą;
jest sporządzona w formie pisemnej; oraz
zawiera w szczególności następujące elementy:
cenę do zapłaty za dostawę, która:
ilość i jakość odnośnych produktów, które można dostarczyć lub które muszą zostać dostarczone, wraz z terminem takich dostaw;
okres obowiązywania umowy, który może być ograniczony lub nieograniczony, z klauzulami dotyczącymi rozwiązania umowy;
szczegóły dotyczące terminów i procedur płatności;
ustalenia dotyczące odbioru lub dostawy produktów rolnych; oraz
przepisy mające zastosowanie w przypadku zaistnienia siły wyższej.
Niezależnie od akapitu pierwszego, zastosowanie ma jedna z poniższych liter lub obydwie te litery:
w przypadku gdy państwo członkowskie postanowi wprowadzić obowiązek zawierania pisemnej umowy na dostawy produktów rolnych zgodnie z ust. 1, może ono określić minimalny okres obowiązywania, który ma zastosowanie wyłącznie do umów pisemnych między producentem i pierwszym nabywcą produktów rolnych. Taki minimalny okres obowiązywania umowy wynosi co najmniej sześć miesięcy i nie może zakłócać właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego;
w przypadku gdy państwo członkowskie postanowi, że pierwszy nabywca produktów rolnych musi złożyć pisemną ofertę umowy producentowi zgodnie z ust. 1, może postanowić, że oferta musi obejmować minimalny okres obowiązywania umowy określony w tym celu przez prawo krajowe. Taki minimalny okres obowiązywania umowy wynosi co najmniej sześć miesięcy i nie może zakłócać właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego.
Akapit drugi pozostaje bez uszczerbku dla prawa producenta do sprzeciwienia się stosowaniu takiego minimalnego okresu obowiązywania, pod warunkiem iż złoży taki sprzeciw na piśmie. W takim przypadku strony mają swobodę negocjacji wszystkich elementów umowy, w tym elementów, o których mowa w ust. 4 lit. c).
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o sposobie stosowania wszelkich środków wprowadzonych na mocy niniejszego artykułu.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
▼M5 —————
▼M7 —————
Artykuł 172a
Podział wartości
Bez uszczerbku dla jakichkolwiek konkretnych klauzul dotyczących podziału wartości w sektorze cukru, rolnicy, w tym zrzeszenia rolników, mogą uzgodnić z podmiotami gospodarczymi stanowiącymi kolejne ogniwa łańcucha klauzule dotyczące podziału wartości, w tym premii rynkowych i strat rynkowych, określające sposób, w jaki podmioty te dzielą między sobą wszelkie wartości związane ze zmianą cen danych produktów na odnośnym rynku lub innych rynkach towarowych.
Artykuł 172b
Wytyczne organizacji międzybranżowych dotyczące sprzedaży winogron do produkcji win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym
Na zasadzie odstępstwa od art. 101 ust.1 TFUE organizacje międzybranżowe uznane na podstawie art. 157 niniejszego rozporządzenia, działające w sektorze wina, mogą zapewnić nieobowiązkowe wskaźniki w zakresie wytycznych dotyczących cen sprzedaży winogron do produkcji win o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym, pod warunkiem że takie wytyczne nie eliminują konkurencji w odniesieniu do znacznej części danych produktów.
Artykuł 173
Przekazane uprawnienia
Aby zapewnić wyraźne określenie celów i obowiązków organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych, a przez to przyczynić się do zwiększenia skuteczności działań tych organizacji i zrzeszeń bez nakładania zbędnych obciążeń administracyjnych, oraz nie naruszając zasady swobody zrzeszania się, szczególnie w odniesieniu do podmiotów niebędących członkami tych organizacji, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych dotyczących następujących kwestii odnoszących się do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych działających w jednym lub większej liczbie sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub zajmujących się konkretnymi produktami tych sektorów:
określonych celów, które mogą być, muszą być lub nie mogą być realizowane przez takie organizacje i zrzeszenia, a w stosownych przypadkach dodawane do celów określonych w art. 152–163;
przepisów wewnętrznych tych organizacji i zrzeszeń, statutów organizacji innych niż organizacje producentów, szczególnych warunków mających zastosowanie do statutów organizacji producentów w niektórych sektorach, w tym odstępstw od obowiązku wprowadzania do obrotu całej produkcji poprzez organizację producentów, o której mowa w art. 160 akapit drugi, struktury, okresu członkostwa, wielkości, odpowiedzialności i działalności tych organizacji i zrzeszeń, skutków wynikających z uznania, cofnięcia uznania i łączenia się;
warunków uznania, cofnięcia i zawieszenia uznania, skutków wynikających z uznania, cofnięcia i zawieszenia uznania oraz warunków, na jakich takie organizacje i zrzeszenia mogą podejmować środki naprawcze w przypadku nieprzestrzegania kryteriów uznania;
międzynarodowych organizacji i zrzeszeń, w tym przepisów, o których mowa w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu;
przepisów dotyczących ustanawiania i warunków pomocy administracyjnej, której będą udzielać odpowiednie właściwe organy w przypadku współpracy transnarodowej;
sektorów, do których ma zastosowanie art. 155, ◄ warunków outsourcingu i charakteru działań, które mogą być objęte outsourcingiem, oraz udzielania pomocy technicznej przez organizacje lub zrzeszenia;
podstawy obliczania minimalnej wielkości lub wartości zbywalnej produkcji organizacji producentów i zrzeszeń;
przyjmowania członków, którzy nie są producentami, w przypadku organizacji producentów, oraz członków, którzy nie są organizacjami producentów, w przypadku zrzeszeń organizacji producentów;
rozszerzenia niektórych przepisów dotyczących organizacji określonych w art. 164 na producentów niebędących członkami i obowiązku płatności składek przez producentów niebędących członkami, o którym mowa w art. 165, w tym wykorzystywania i określania składek przez te organizacje, oraz wykazu surowszych przepisów w zakresie produkcji, które mogą zostać rozszerzone na podstawie art. 164 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystości i odpowiedzialności takich organizacji w stosunku do podmiotów niebędących członkami oraz nietraktowania członków takich organizacji w sposób korzystniejszy niż podmiotów niebędących członkami, szczególnie w odniesieniu do wykorzystania obowiązkowych składek;
dalszych wymogów w odniesieniu do reprezentatywności organizacji, o których mowa w art. 164, odnośnych obszarów gospodarczych, obejmujących nadzór Komisji nad ich określaniem; minimalnych okresów, przez jakie przepisy obowiązują przed ich rozszerzeniem; osób lub organizacji, których dotyczą przepisy lub obowiązek płacenia składek, i okoliczności, w jakich Komisja może wymagać odmowy lub cofnięcia rozszerzenia przepisów lub obowiązkowych składek.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, aby zapewnić wyraźne określenie celów i obowiązków organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i organizacji międzybranżowych w sektorze mleka i przetworów mlecznych, a przez to przyczynić się do zwiększenia skuteczności działań takich organizacji bez nakładania zbędnych obciążeń, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
warunki uznawania transnarodowych organizacji producentów i transnarodowych zrzeszeń organizacji producentów;
przepisy dotyczące ustanawiania i warunków pomocy administracyjnej, której będą udzielać organizacjom producentów, w tym zrzeszeniom organizacji producentów odpowiednie właściwe organy w przypadku współpracy transnarodowej;
dodatkowe przepisy dotyczące obliczania ilości mleka surowego objętego negocjacjami, o których mowa w art. 149 ust. 2 lit. c) oraz art. 149 ust. 3;
przepisy dotyczące rozszerzenia niektórych przepisów dotyczących organizacji, o którym mowa w art. 164, na producentów niebędących członkami i obowiązek płatności składek przez producentów niebędących członkami, o czym mowa w art. 165.
Artykuł 174
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki dotyczące stosowania niniejszego rozdziału, w szczególności:
środki na rzecz stosowania warunków uznawania organizacji producentów i organizacji międzybranżowych określonych w art. 154 i art. 158;
procedur w przypadku połączenia się organizacji producentów;
procedur, które mają być określone przez państwa członkowskie, związanych z minimalną wielkością i minimalnym okresem członkostwa;
procedur związanych z rozszerzeniem przepisów i składkami, o których mowa w art. 164 i 165, w szczególności zastosowania pojęcia „obszaru gospodarczego”, o którym mowa w art. 164 ust. 2;
procedur związanych z pomocą administracyjną;
procedur związanych z outsourcingiem działań;
procedur i warunków technicznych dotyczących wdrażania środków, o których mowa w art. 166.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w odniesieniu do sektora mleka i przetworów mlecznych Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające szczegółowe przepisy niezbędne do:
wdrażania warunków uznawania organizacji producentów i ich zrzeszeń oraz organizacji międzybranżowych, o których mowa w art. 161 i 163;
powiadamiania, o którym mowa w art. 149 ust. 2 lit. f);
powiadomień, które państwa członkowskie mają przekazywać Komisji zgodnie z art. 161 ust. 3 lit. d), art. 163 ust. 3 lit. e), art. 149 ust. 8 oraz art. 150 ust. 7;
procedur dotyczących pomocy administracyjnej w przypadku współpracy transnarodowej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 175
Inne uprawnienia wykonawcze
Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, podejmować indywidualne decyzje dotyczące:
uznawania organizacji, które prowadzą działalność na terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego, na podstawie przepisów przyjętych na mocy art. 173 ust. 1 lit. d);
sprzeciwu wobec uznania organizacji międzybranżowej lub cofnięcia takiego uznania przez państwo członkowskie;
wykazu obszarów gospodarczych zgłoszonych przez państwa członkowskie zgodnie z przepisami przyjętymi na mocy art. 173 ust. 1 lit. i) oraz art. 173 ust. 2 lit. d);
wymogu, aby państwo członkowskie odmówiło rozszerzenia przepisów lub składek dotyczących podmiotów niebędących członkami, o którym zdecydowało, lub aby uchyliło takie rozszerzenie.
Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
CZĘŚĆ III
HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI
ROZDZIAŁ I
Pozwolenia na przywóz i wywóz
Artykuł 176
Zasady ogólne
Bez uszczerbku dla przypadków, w których pozwolenia na przywóz lub wywóz są wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia, wymogiem przedstawienia pozwolenia może zostać objęty przywóz w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywóz z Unii jednego lub większej liczby produktów następujących sektorów:
zbóż;
ryżu;
cukru;
nasion;
oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych, w odniesieniu do produktów objętych kodami CN 1509 , 1510 00 , 0709 92 90 , 0711 20 90 , 2306 90 19 , 1522 00 31 oraz 1522 00 39 ;
lnu i konopi, w odniesieniu do konopi;
owoców i warzyw;
przetworzonych owoców i warzyw;
bananów;
wina;
żywych roślin;
wołowiny i cielęciny;
mleka i przetworów mlecznych;
wieprzowiny;
baraniny i koziny;
jaj;
mięsa drobiowego;
alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego.
Artykuł 177
Przekazane uprawnienia
W celu uwzględnienia międzynarodowych zobowiązań Unii oraz mających zastosowanie unijnych norm społecznych, norm ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt, konieczności monitorowania zmian w handlu i rozwoju sytuacji na rynku, przywozu i wywozu produktów, konieczności prawidłowego zarządzania rynkiem oraz konieczności prawidłowego zarządzania rynkiem oraz konieczność zmniejszenia obciążeń administracyjnych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych w celu określenia:
wykazu produktów z sektorów, o których mowa w art. 176 ust. 1, objętych wymogiem przedłożenia pozwolenia na przywóz lub wywóz;
przypadków i sytuacji, kiedy przedłożenie pozwolenia na przywóz lub wywóz nie jest wymagane, uwzględniając status celny odnośnych produktów, umów handlowych, których należy przestrzegać, celów działań, statusu prawnego wnioskodawcy i odnośnych ilości.
W celu wprowadzenia dalszych elementów systemu pozwoleń, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych ustanawiających przepisy dotyczące:
praw i obowiązków wynikających z pozwolenia, jego skutków prawnych oraz przypadków, w których stosuje się tolerancję w odniesieniu do przestrzegania obowiązku przywozu lub wywozu ilości wymienionej w pozwoleniu, lub przypadków, gdy w pozwoleniu należy wskazać pochodzenie;
wydania pozwolenia na przywóz lub dopuszczenia do swobodnego obrotu, które objęte jest wymogiem przedłożenia dokumentu wydanego przez państwo trzecie lub właściwą jednostkę, potwierdzającego między innymi pochodzenie, autentyczność i cechy jakościowe produktów;
przenoszenia pozwoleń lub ograniczeń możliwości ich przenoszenia;
dodatkowych warunków wydawania pozwoleń na przywóz konopi zgodnie z art. 189 oraz zasady wzajemnej pomocy administracyjnej państw członkowskich w celu zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom lub postępowania w przypadku ich wystąpienia;
przypadków i sytuacji, kiedy jest lub nie jest wymagane wnoszenie zabezpieczenia gwarantującego, że produkty zostaną przywiezione lub wywiezione w okresie ważności pozwolenia.
Artykuł 178
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające niezbędne środki dotyczące stosowania niniejszego rozdziału, w tym przepisy dotyczące:
formatu i treści pozwolenia;
składania wniosków, wydawania pozwoleń i ich wykorzystywania;
okresów ważności pozwoleń;
procedur dotyczących zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości;
dowodu, że spełnione zostały wymogi dotyczące wykorzystywania pozwoleń;
stopnia tolerancji w odniesieniu do przestrzegania obowiązku przywozu lub wywozu ilości wymienionej w pozwoleniu;
wydawania pozwoleń zastępczych lub duplikatów pozwoleń;
przetwarzania pozwoleń przez państwa członkowskie i wymiany informacji potrzebnych do zarządzania systemem, w tym procedur związanych ze szczególną wzajemną pomocą administracyjną państw członkowskich.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 179
Inne uprawnienia wykonawcze
Komisja może przyjmować akty wykonawcze:
ograniczające ilości, na jakie mogą być wydawane pozwolenia;
odrzucające ilości, na które opiewają wnioski; oraz
zawieszające składanie wniosków w celu zarządzania rynkiem w przypadku, gdy ilości, na które opiewają wnioski, są znaczne.
Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
ROZDZIAŁ II
Należności celne przywozowe
Artykuł 180
Wykonywanie umów międzynarodowych i niektórych innych aktów
Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające środki mające na celu spełnienie wymogów określonych w umowach międzynarodowych zawartych zgodnie z TFUE lub w jakimkolwiek innym odpowiednim akcie przyjętym zgodnie z art. 43 ust. 2 lub art. 207 TFUE lub we wspólnej taryfie celnej w odniesieniu do obliczania należności celnych przywozowych dla produktów rolnych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 181
System cen wejścia w odniesieniu do niektórych produktów sektorów owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw oraz wina
Artykuł 182
Dodatkowe należności celne przywozowe
Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające produkty sektorów zbóż, ryżu, cukru, owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny, baraniny i koziny, jaj, drobiu i bananów oraz soku winogronowego i moszczu winogronowego, do których – przy przywozie podlegającym stawce celnej określonej we wspólnej taryfie celnej – stosuje się dodatkową należność przywozową w celu zapobieżenia lub przeciwdziałania negatywnemu wpływowi na rynek Unii, który może być spowodowany tym przywozem, jeżeli:
przywóz realizowany jest po cenie niższej od poziomu zgłoszonego Światowej Organizacji Handlu przez Unię („cena progowa”); lub
wielkość przywozu w dowolnym roku przekracza pewien poziom („wielkość progowa”).
Wielkość progowa wynosi 125 %, 110 % lub 105 %, w zależności od tego, czy możliwości dostępu do rynku, zdefiniowane jako wielkość przywozu określana jako procentowy udział w danym sektorze spożycia krajowego w trzech poprzednich latach, są odpowiednio mniejsze niż lub równe 10 %, większe niż 10 %, lecz mniejsze niż lub równe 30 %, lub większe niż 30 %.
Jeżeli nie uwzględnia się spożycia krajowego, wielkość progowa wynosi 125 %.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 183
Inne uprawnienia wykonawcze
Komisja może przyjmować akty wykonawcze:
ustalające poziom stosowanej należności celnej przywozowej zgodnie z zasadami określonymi w umowie międzynarodowej zawartej zgodnie z TFUE, ze wspólną taryfą celną i z aktami wykonawczymi, o których mowa w art. 180;
ustalające reprezentatywne ceny i wielkości progowe do celów stosowania dodatkowych należności celnych przywozowych w ramach przepisów przyjętych na podstawie art. 182 ust. 1.
Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3.
ROZDZIAŁ III
Administrowanie kontyngentem taryfowym oraz szczególne regulacje przywozowe w państwach trzecich
Artykuł 184
Kontyngenty taryfowe
Administrowanie kontyngentami taryfowymi odbywa się w sposób pozwalający uniknąć dyskryminowania któregokolwiek z zainteresowanych podmiotów gospodarczych, przy użyciu jednej z poniższych metod, ich połączenia lub innej stosownej metody:
metoda oparta na kolejności chronologicznej składania wniosków (według zasady „kto pierwszy, ten lepszy”);
metody proporcjonalnego podziału wnioskowanych ilości po złożeniu wniosków („metoda równoczesnego badania”);
metody opartej na uwzględnianiu tradycyjnego modelu handlu („metoda tradycyjnych lub nowych importerów”).
Przyjęta metoda administrowania:
w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na przywóz należycie uwzględnia wymogi istniejącej i pojawiającej się produkcji Unii, rynku przetwórstwa i konsumpcji pod względem konkurencyjności, pewności i ciągłości dostaw oraz konieczność utrzymania równowagi na rynku, oraz
w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na wywóz umożliwia pełne wykorzystanie możliwości dostępnych w ramach danego kontyngentu.
Artykuł 185
Szczególne kontyngenty taryfowe
W celu realizacji kontyngentu przywozowego do Hiszpanii na 2 000 000 ton kukurydzy i 300 000 ton sorgo oraz kontyngentu przywozowego do Portugalii na 500 000 ton kukurydzy, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych ustanawiających przepisy niezbędne do realizacji kontyngentów taryfowych na przywóz i, w stosownych przypadkach, do przechowywania przywożonych ilości w magazynach publicznych przez agencje płatnicze zainteresowanych państw członkowskich oraz ich zbywania na rynkach tych państw członkowskich.
Artykuł 186
Przekazane uprawnienia
Aby zapewnić sprawiedliwy dostęp do dostępnych ilości i równe traktowanie podmiotów gospodarczych w ramach kontyngentu taryfowego, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych w celu:
określenia warunków i wymogów w zakresie kwalifikowalności, które podmiot gospodarczy musi spełnić, aby złożyć wniosek w ramach kontyngentu taryfowego; przepisy te mogą nakładać wymóg minimalnego doświadczenia w handlu z państwami trzecimi i podobnymi terytoriami lub w działalności przetwórczej, wyrażonego, jako minimalna ilość i minimalny okres w danym sektorze rynku; przepisy te mogą obejmować szczególne zasady w odpowiedzi na potrzeby i praktyki obowiązujące w niektórych sektorach oraz potrzeby i praktyki przemysłu przetwórczego;
ustanowienia przepisów dotyczących przekazywania praw między podmiotami gospodarczymi oraz, w razie konieczności, ograniczenia takich możliwości przekazywania w ramach administrowania kontyngentem taryfowym;
uzależnienia udziału w kontyngencie taryfowym od wniesienia zabezpieczenia;
uwzględnienia w razie konieczności wszelkich szczególnych właściwości, wymogów lub ograniczeń mających zastosowanie do kontyngentu taryfowego ustanowionego w umowie międzynarodowej lub innym akcie, o których mowa w art. 184 ust. 1.
Artykuł 187
Uprawnienia wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą
Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające:
roczne kontyngenty taryfowe, w razie konieczności stosownie rozłożone w ciągu roku, oraz metodę administrowania, jaka ma być stosowana;
procedury dotyczące stosowania przepisów szczegółowych określonych w umowie lub akcie przyjmującym system przywozu lub wywozu, dotyczące w szczególności:
gwarancji obejmujących charakter, miejsce, z którego został dokonany wywóz, i pochodzenie danego produktu;
uznania dokumentu stosowanego przy sprawdzaniu gwarancji, o których mowa w ppkt (i);
przedstawiania dokumentu wydanego przez państwo wywozu;
wykorzystania i przeznaczenia produktów;
okres ważności pozwoleń lub zezwoleń;
procedury dotyczące zabezpieczenia, które należy wnieść, i jego wysokości;
wykorzystywanie pozwoleń oraz, w razie potrzeby, środki szczegółowe dotyczące w szczególności warunków składania wniosków o pozwolenia na przywóz i udzielania zezwoleń w ramach kontyngentu taryfowego;
procedury i kryteria techniczne dotyczące stosowania art. 185;
niezbędne środki związane z treścią, formą, wydawaniem i wykorzystywaniem dokumentu, o którym mowa w art. 186 ust. 2.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 188
Proces przydziału kontyngentów taryfowych
ROZDZIAŁ IV
Przepisy szczególne dotyczące przywozu niektórych produktów
Artykuł 189
Przywóz konopi
Następujące produkty można przywozić do Unii tylko, jeżeli spełnione są następujące warunki:
surowe konopie siewne objęte kodem CN 5302 10 00 spełniają warunki określone w art. 32 ust. 6 i art. 35 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
nasiona odmian konopi objęte kodem CN ex 1207 99 20 przeznaczone do siewu są wyposażone w dowód, że poziom tetrahydrokanabinolu w danej odmianie nie przekracza poziomu ustalonego zgodnie z art. 32 ust. 6 i art. 35 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
nasiona konopi inne niż przeznaczone do siewu objęte kodem CN 1207 99 91 , które są przywożone wyłącznie przez importerów upoważnionych przez państwo członkowskie, w celu zapewnienia, aby nasiona te nie były przeznaczone do siewu.
Artykuł 190
Przywóz chmielu
W przypadku mączki chmielowej, mączki chmielowej z podwyższoną zawartością lupuliny, ekstraktu chmielowego oraz mieszanych produktów chmielowych świadectwo może być uznane za równoważne certyfikatowi tylko, jeżeli zawartość alfa-kwasów w tych produktach nie jest mniejsza niż zawartość w chmielu, z którego zostały one wytworzone.
Artykuł 191
Odstępstwa w odniesieniu do produktów przywożonych oraz specjalne zabezpieczenie w sektorze wina
Zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii, na mocy art. 43 ust. 2 TFUE można przyjąć odstępstwa od przepisów załącznika VIII część II sekcja B pkt 5 lub sekcja C w odniesieniu do produktów przywożonych.
W przypadkach odstępstw od przepisów załącznika VIII część II sekcja B punkt 5 importerzy wnoszą wskazanym organom celnym zabezpieczenie w odniesieniu do tych produktów w momencie dopuszczenia tych produktów do swobodnego obrotu. Zabezpieczenie zostaje zwolnione po przedstawieniu przez importera dowodu, spełniającego wymogi organów celnych państwa członkowskiego, w którym produkt został dopuszczony do swobodnego obrotu, że:
w stosunku do produktów nie zastosowano odstępstw; lub
w przypadku gdy zastosowano odstępstwa, produkty nie zostały poddane fermentacji winiarskiej, lub w przypadku gdy zostały poddane fermentacji winiarskiej, uzyskane produkty opatrzono odpowiednimi etykietami.
Komisja może przyjmowac akty wykonawcze ustanawiające przepisy w celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego artykułu, obejmujące kwoty zabezpieczeń i odpowiednie etykietowanie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
▼M7 —————
Artykuł 193a
Zawieszenie należności celnych przywozowych w odniesieniu do melasy
ROZDZIAŁ V
Środki ochronne oraz uszlachetnianie czynne
Artykuł 194
Środki ochronne
W przypadku wpłynięcia do Komisji wniosku od państwa członkowskiego podejmuje ona w drodze aktów wykonawczych decyzję w jego sprawie w terminie pięciu dni roboczych od daty otrzymania wniosku. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
W przypadku gdy jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 229 ust. 3.
O przyjętych środkach niezwłocznie informuje się państwa członkowskie i środki te mają skutek natychmiastowy.
W przypadku gdy jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 229 ust. 3.
Artykuł 195
Zawieszenie przetwarzania i procedury uszlachetniania czynnego
W przypadku gdy na rynku Unii występują lub mogą wystąpić zakłócenia spowodowane przetwarzaniem lub procedurą uszlachetniania czynnego, Komisja może przyjmować akty wykonawcze, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zawieszające w całości lub w części stosowanie przetwarzania lub procedury uszlachetniania czynnego w odniesieniu do produktów sektorów zbóż, ryżu, cukru, oliwy z oliwek i oliwek stołowych, owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw, wina, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny, baraniny i koziny, jaj, mięsa drobiowego i alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
W przypadku wpłynięcia do Komisji wniosku od państwa członkowskiego podejmuje ona w drodze aktów wykonawczych decyzję w jego sprawie w terminie pięciu dni roboczych od daty otrzymania wniosku. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
W przypadku gdy jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 229 ust. 3.
O przyjętych środkach niezwłocznie informuje się państwa członkowskie i środki te mają skutek natychmiastowy.
ROZDZIAŁ VI
Refundacje wywozowe
▼M7 —————
ROZDZIAŁ VII
Uszlachetnianie bierne
Artykuł 205
Zawieszenie zasad uszlachetniania biernego
W przypadku gdy na rynku Unii występują lub mogą wystąpić zakłócenia spowodowane procedurą uszlachetniania biernego, Komisja może przyjmować akty wykonawcze, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zawieszające w całości lub w części stosowanie tej procedury uszlachetniania biernego w odniesieniu do produktów sektorów zbóż, ryżu, owoców i warzyw, przetworzonych owoców i warzyw, wina, wołowiny i cielęciny, wieprzowiny, baraniny i koziny oraz mięsa drobiowego. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
W przypadku wpłynięcia do Komisji wniosku od państwa członkowskiego podejmuje ona w drodze aktów wykonawczych decyzję w jego sprawie w terminie pięciu dni roboczych od daty otrzymania wniosku. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
W przypadku gdy jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą, Komisja przyjmuje mające natychmiastowe zastosowanie akty wykonawcze zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 229 ust. 3.
O przyjętych środkach niezwłocznie informuje się państwa członkowskie i środki te mają skutek natychmiastowy.
CZĘŚĆ IV
ZASADY KONKURENCJI
ROZDZIAŁ I
Zasady mające zastosowanie do przedsiębiorstw
Artykuł 206
Wytyczne Komisji dotyczące stosowania zasad konkurencji do rolnictwa
O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej oraz zgodnie z art. 42 TFUE, art. 101–106 TFUE oraz ich przepisy wykonawcze, z zastrzeżeniem art. 207–210a niniejszego rozporządzenia, mają zastosowanie do wszystkich porozumień, decyzji i praktyk, o których mowa w art. 101 ust. 1 i art. 102 TFUE, jakie odnoszą się do produkcji produktów rolnych lub handlu nimi.
W celu zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz jednolitego stosowania unijnych zasad konkurencji, Komisja i organy państw członkowskich ds. konkurencji stosują w ścisłej współpracy unijne zasady konkurencji.
Ponadto Komisja, w stosownych przypadkach, publikuje wytyczne mające stanowić wsparcie dla krajowych organów ds. konkurencji, a także dla przedsiębiorstw.
Artykuł 207
Rynek właściwy
Definiowanie rynku właściwego jest narzędziem mającym na celu zidentyfikowanie oraz określenie ograniczeń konkurencji między przedsiębiorstwami w oparciu o dwa kumulujące się elementy:
właściwy rynek produktowy: do celów niniejszego rozdziału „rynek produktowy” oznacza rynek składający się z wszystkich produktów uważanych za wymienne lub zastępowalne przez konsumenta ze względu na właściwości produktów, ich ceny i ich zamierzone stosowanie;
właściwy rynek geograficzny: do celów niniejszego rozdziału „rynek geograficzny” oznacza rynek obejmujący obszar, na którym dane przedsiębiorstwa uczestniczą w podaży właściwych produktów, na którym warunki konkurencji są wystarczająco jednorodne oraz który może zostać odróżniony od sąsiadujących obszarów w szczególności ze względu na to, że warunki konkurencji na tym obszarze są wyraźnie odmienne.
Artykuł 208
Pozycja dominująca
Do celów niniejszego rozdziału »pozycja dominująca« oznacza dysponowanie przez przedsiębiorstwo silną pozycją ekonomiczną, dzięki której może ono zapobiegać utrzymaniu skutecznej konkurencji na danym rynku poprzez zapewnienie mu możliwości zachowywania się w sposób w znacznej mierze niezależny od jego konkurentów, dostawców lub klientów, a także od konsumentów.
Artykuł 209
Wyjątki dotyczące celów WPR oraz rolników i ich zrzeszeń
Art. 101 ust. 1 TFUE nie stosuje się do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk rolników, zrzeszeń rolników, lub związków takich zrzeszeń, lub organizacji producentów uznanych na podstawie art. 152 lub art. 161 niniejszego rozporządzenia, lub zrzeszeń organizacji producentów uznanych na podstawie art. 156 niniejszego rozporządzenia, które dotyczą produkcji lub sprzedaży produktów rolnych lub korzystania ze wspólnych urządzeń do przechowywania, obróbki lub przetwarzania produktów rolnych, chyba że zagrożona jest realizacja celów określonych w art. 39 TFUE.
Niniejszego ustępu nie stosuje się do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk, które pociągają za sobą obowiązek stosowania jednakowych cen lub które wykluczają konkurencję.
Rolnicy, zrzeszenia rolników lub związki takich zrzeszeń, lub organizacje producentów uznane na podstawie art. 152 lub art. 161 niniejszego rozporządzenia, lub zrzeszenia organizacji producentów uznane na podstawie art. 156 niniejszego rozporządzenia, mogą jednak zwrócić się do Komisji o opinię na temat zgodności tych porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk z celami określonymi w art. 39 TFUE.
Komisja niezwłocznie rozpatruje wnioski o wydanie opinii i przesyła wnioskodawcy opinię w ciągu czterech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku. Komisja może, z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, zmienić treść opinii, w szczególności jeśli wnioskodawca przekazał nieprawidłowe informacje lub wykorzystał opinię w sposób niewłaściwy.
W każdym krajowym lub unijnym postępowaniu dotyczącym stosowania art. 101 TFUE ciężar udowodnienia naruszenia art. 101 ust. 1 TFUE spoczywa na stronie lub organie zarzucających naruszenie. Jeżeli strona pozwana ubiega się o zwolnienie przewidziane ust. 1 niniejszego artykułu, ma ona obowiązek udowodnienia, że przesłanki określone w tym ustępie zostały spełnione.
Artykuł 210
Porozumienia i uzgodnione praktyki uznanych organizacji międzybranżowych
Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki, które spełniają warunki, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie są zakazane ani nie jest wymagana uprzednia decyzja w tym względzie.
Jeżeli Komisja ustali w dowolnym momencie po wydaniu opinii, że warunki, o których mowa ust. 1 niniejszego artykułu, nie są już spełnione, stwierdza, że w przyszłości do danego porozumienia, danej decyzji lub danej uzgodnionej praktyki będzie mieć zastosowanie art. 101 ust. 1 TFUE i informuje o tym odpowiednio daną organizację międzybranżową.
Komisja może zmienić treść opinii z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, w szczególności jeśli wnioskująca organizacja międzybranżowa przekazała nieprawidłowe informacje lub wykorzystała opinię w sposób niewłaściwy.
▼M7 —————
Za niezgodne z przepisami unijnymi uznaje się porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki, jeżeli:
mogą one prowadzić do podziału rynków wewnątrz Unii w jakiejkolwiek formie;
mogą one wpływać na prawidłowe funkcjonowanie organizacji rynku;
mogą one powodować zakłócenia konkurencji, które nie są istotne dla osiągnięcia celów WPR, realizowanych poprzez działania organizacji międzybranżowej;
wymagają one ustalenia cen lub ustalenia kwot;
mogą one prowadzić do dyskryminacji lub wyeliminowania konkurencji w odniesieniu do znacznej części danych produktów.
▼M7 —————
Artykuł 210a
Inicjatywy wertykalne i horyzontalne na rzecz zrównoważonego rozwoju
Do celów ust. 1 »norma zrównoważonego rozwoju« oznacza normę, która ma przyczynić się do osiągnięcia co najmniej jednego z następujących celów:
cele środowiskowe, w tym łagodzenie zmiany klimatu i przystosowanie się do niej, zrównoważone wykorzystanie i ochrona krajobrazów, wody i gleby, przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym, w tym ograniczenie marnotrawienia żywności, zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola oraz ochrona i odbudowa różnorodności biologicznej i ekosystemów;
wytwarzanie produktów rolnych w sposób, który ogranicza stosowanie pestycydów i polega na zarządzaniu ryzykiem związanym z takim stosowaniem lub zmniejsza ryzyko oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w produkcji rolnej; oraz
zdrowie zwierząt i dobrostan zwierząt.
Jeżeli Komisja uzna w dowolnym momencie po wydaniu opinii, że warunki, o których mowa ust. 1, 3 i 7 niniejszego artykułu, nie są już spełnione, stwierdza, że w przyszłości do danego porozumienia, decyzji lub uzgodnionej praktyki będzie mieć zastosowanie art. 101 ust.1 TFUE i informuje o tym odpowiednio producentów.
Komisja może zmienić treść opinii z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, w szczególności jeśli wnioskodawca przekazał nieprawidłowe informacje lub wykorzystał opinię w sposób niewłaściwy.
W odniesieniu do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk obejmujących więcej niż jedno państwo członkowskie, decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, podejmuje Komisja bez stosowania procedur, o których mowa w art. 229 ust. 2 i 3.
W przypadku gdy krajowy organ ochrony konkurencji działa na mocy akapitu pierwszego niniejszego ustępu, informuje Komisję na piśmie po rozpoczęciu pierwszego formalnego działania w ramach dochodzenia oraz powiadamia Komisję o wszelkich wynikłych decyzjach niezwłocznie po ich przyjęciu.
Decyzje, o których mowa w niniejszym ustępie, stosuje się nie wcześniej niż z dniem powiadomienia o nich zainteresowanych przedsiębiorstw.
ROZDZIAŁ II
Przepisy dotyczące pomocy państwa
Artykuł 211
Stosowanie art. 107–109 TFUE
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, art. 107–109 TFUE nie stosuje się do płatności państw członkowskich dokonywanych na podstawie któregokolwiek spośród następujących środków i przepisów oraz zgodnie z nimi:
środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, które są częściowo lub w całości finansowane przez Unię;
art. 213–218 niniejszego rozporządzenia.
▼M7 —————
Artykuł 213
Płatności krajowe na rzecz mięsa z reniferów w Finlandii i Szwecji
Z zastrzeżeniem uzyskania zezwolenia Komisji przyjętego bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 229 ust. 2 lub 3, Finlandia i Szwecja mogą przyznawać płatności krajowe na rzecz produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa z reniferów i przetworów z tego mięsa (kody CN ex 02 08 oraz ex 02 10 ), o ile nie wiąże się to z jakimkolwiek wzrostem tradycyjnych poziomów produkcji.
Artykuł 214
Płatności krajowe na rzecz sektora cukru w Finlandii
Finlandia może przyznawać plantatorom buraków cukrowych płatności krajowe do wysokości 350 EUR na hektar na rok gospodarczy.
Artykuł 214a
Płatności krajowe dla niektórych sektorów w Finlandii
Z zastrzeżeniem upoważnienia przez Komisję, w okresie 2014–2020 Finlandia może nadal przyznawać pomoc krajową, którą przyznała producentom w 2013 r. na podstawie art. 141 Aktu przystąpienia z 1994 r., pod warunkiem że:
kwota wsparcia dochodu będzie degresywna w całym okresie oraz że w 2020 r. nie będzie przekraczała 30 % kwoty przyznanej w 2013 r. oraz
przed każdym skorzystaniem z tej możliwości zostały w pełni wykorzystane systemy wsparcia w ramach WPR dla danych sektorów.
Komisja przyjmuje takie upoważnienie bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 29 ust. 2 lub 3 niniejszego rozporządzenia.
W latach 2021 i 2022 Finlandia może nadal przyznawać pomoc krajową, o której mowa w akapicie pierwszym, na tych samych warunkach i w tych samych kwotach, które zostały zatwierdzone przez Komisję na 2020 r.
Artykuł 215
Płatności krajowe na rzecz pszczelarstwa
Państwa członkowskie mogą przyznawać płatności krajowe na rzecz ochrony pasiek o niekorzystnych warunkach strukturalnych lub naturalnych, lub w ramach programów rozwoju gospodarczego, z wyjątkiem płatności na cele związane z produkcją lub handlem.
Artykuł 216
Płatności krajowe na rzecz destylacji wina w sytuacji kryzysowej
Płatności te muszą być proporcjonalne i umożliwiać rozwiązanie danego kryzysu.
Całkowita kwota płatności dostępna w danym państwie członkowskim w danym roku na tego rodzaju płatności nie może przekraczać 15 % łącznych środków finansowych dostępnych dla tego państwa członkowskiego na ten rok, określonych w załączniku VI.
Artykuł 217
Płatności krajowe na rzecz dystrybucji produktów wśród dzieci
Państwa członkowskie mogą dokonywać płatności krajowych na rzecz dostarczania dzieciom w placówkach oświatowych kwalifikujących się produktów z grup, o których mowa w art. 23, na rzecz towarzyszących środków edukacyjnych związanych z takimi produktami lub powiązanych kosztów, o których mowa w art. 23 ust. 1 lit. c).
Państwa członkowskie mogą finansować te płatności z opłaty nakładanej na dany sektor lub za pomocą jakiegokolwiek innego wkładu sektora prywatnego.
Artykuł 218
Płatności krajowe na rzecz orzechów
Państwa członkowskie mogą przyznawać płatności krajowe w maksymalnej wysokości do 120,75 EUR na hektar rocznie rolnikom produkującym następujące produkty:
migdały objęte kodami CN 0802 11 i 0802 12 ;
orzechy laskowe objęte kodami CN 0802 21 i 0802 22 ;
orzechy włoskie objęte kodami CN 0802 31 00 i 0802 32 00 ;
orzechy pistacjowe objęte kodami CN 0802 51 00 i 0802 52 00 ;
chleb świętojański objęty kodem CN 1212 92 00 .
Płatności krajowe, o których mowa w ust. 1, mogą być wypłacane jedynie w odniesieniu do maksymalnej powierzchni wynoszącej:
CZĘŚĆ V
PRZEPISY OGÓLNE
ROZDZIAŁ I
Środki wyjątkowe
Artykuł 219
Środki przeciwdziałania zakłóceniom na rynku
Jeżeli w przypadku zagrożenia wystąpieniem zakłóceń na rynku, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, będzie tego wymagać należycie uzasadniona szczególnie pilna potrzeba, do aktów delegowanych przyjętych na podstawie tego akapitu ma zastosowanie procedura określona w art. 228.
Ta szczególnie pilna potrzeba może obejmować potrzebę podjęcia natychmiastowego działania w celu przeciwdziałania lub zapobieżenia zakłóceniom na rynku, w przypadku gdy zagrożenie wystąpieniem zakłóceń na rynku pojawi się tak gwałtownie lub nieoczekiwanie, że natychmiastowe działanie niezbędne jest do sprawnego i skutecznego zaradzenia tej sytuacji, lub jeżeli działanie takie zapobiegłoby wystąpieniu zakłócenia, jego utrzymywaniu się lub przekształceniu się w dotkliwsze lub przedłużające się zakłócenie, lub też w przypadku gdy opóźnianie natychmiastowego działania zagroziłoby spowodowaniem lub pogłębieniem zakłócenia lub doprowadziłoby do poszerzenia zakresu środków niezbędnych później do zaradzenia takiemu zagrożeniu lub zakłóceniu lub też byłoby ze szkodą dla produkcji lub dla warunków rynkowych.
Środki te mogą, w niezbędnym zakresie i na okres niezbędny do przeciwdziałania zakłóceniom na rynku lub zagrożeniu takimi zakłóceniami, rozszerzyć lub zmienić zakres, okres stosowania lub inne aspekty innych środków określonych na podstawie niniejszego rozporządzenia, dostosować lub zawiesić, w całości lub części, należności celne przywozowe, w tym w stosownych przypadkach w odniesieniu do określonych ilości lub okresów, lub przyjąć postać tymczasowego dobrowolnego programu ograniczania wielkości produkcji, w szczególności w przypadkach nadwyżki podaży.
Komisja może jednak w drodze aktów delegowanych przyjętych w trybie pilnym, o którym mowa w art. 228, zadecydować, że środki, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie do jednego lub większej liczby produktów wymienionych w załączniku I część XXIV sekcja 2.
Środki wspierania rynku związane z chorobami zwierząt i agrofagami roślin oraz z utratą zaufania konsumentów spowodowaną zagrożeniami dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin;
Artykuł 220
Środki dotyczące chorób zwierząt i agrofagów roślin oraz utraty zaufania konsumentów spowodowanej zagrożeniami dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin;
Komisja może przyjmować akty wykonawcze przyjmujące nadzwyczajne środki wsparcia rynku dotkniętego trudnościami w celu uwzględnienia:
ograniczeń handlu wewnątrz Unii i handlu z państwami trzecimi, które to ograniczenia mogą wynikać ze stosowania środków zwalczania rozprzestrzeniania się chorób zwierząt lub rozprzestrzeniania się agrofagów roślin; oraz;
poważnych zakłóceń na rynku bezpośrednio związanych z utratą zaufania konsumentów spowodowaną zagrożeniami dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin oraz ryzykiem chorób.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Środki przewidziane w ust. 1 akapit pierwszy lit. b), związane z utratą zaufania konsumentów spowodowaną zagrożeniami dla zdrowia publicznego lub zdrowia roślin, mają zastosowanie również do wszelkich innych produktów rolnych z wyjątkiem wymienionych w załączniku I część XXIV sekcja 2.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w trybie pilnym, o którym mowa w art. 228, rozszerzających wykaz produktów zawarty w pierwszych dwóch akapitach niniejszego ustępu.
Jednakże w odniesieniu do sektorów wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny oraz baraniny i koziny Unia zapewnia częściowe finansowanie odpowiadające 60 % takich wydatków, jeżeli wydatki te poniesiono w związku ze zwalczaniem pryszczycy.
Artykuł 221
Środki rozwiązywania szczególnych problemów
Artykuł 222
Stosowanie art. 101 ust. 1 TFUE
W okresach występowania poważnych zakłóceń równowagi na rynkach Komisja może przyjmować akty wykonawcze stanowiące, że art. 101 ust. 1 TFUE nie powinien mieć zastosowania do porozumień i decyzji rolników, zrzeszeń rolników, lub związków takich zrzeszeń, lub uznanych organizacji producentów, zrzeszeń uznanych organizacji producentów i uznanych organizacji międzybranżowych, działających w którymkolwiek z sektorów, o których mowa w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że takie porozumienia i decyzje nie zakłócają właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego, mają na celu wyłącznie ustabilizowanie danego sektora oraz można je zaliczyć do jednej lub większej liczby następujących kategorii:
wycofanie z rynku lub bezpłatna dystrybucja produktów;
przekształcanie i przetwarzanie;
przechowywanie przez podmioty prywatne;
wspólne środki promocji;
porozumienia dotyczące wymogów jakościowych;
wspólne zakupy środków produkcji niezbędnych do zwalczania rozprzestrzeniania się w Unii plag i chorób zwierząt i roślin lub środków produkcji niezbędnych do przeciwdziałania skutkom katastrof naturalnych w Unii;
tymczasowe planowanie produkcji z uwzględnieniem szczególnego charakteru cyklu produkcyjnego.
Komisja określa w aktach wykonawczych materialny i geograficzny zakres tego odstępstwa oraz, z zastrzeżeniem ust. 3, okres stosowania tego odstępstwa.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Jednakże Komisja może przyjąć akty wykonawcze zezwalające na takie porozumienia i decyzje na dalszy okres nieprzekraczający sześciu miesięcy. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Rozdział Ia
Przejrzystość rynku
Artykuł 222a
Unijne centra monitorowania rynków
Unijne centra monitorowania rynków udostępniają dane statystyczne i informacje niezbędne do monitorowania rozwoju sytuacji na rynku i zagrożeń wystąpienia zakłóceń na rynku, w szczególności:
produkcji, dostaw i zapasów;
cen, kosztów i, w miarę możliwości, marż zysku na wszystkich poziomach łańcucha dostaw żywności;
prognoz zmian rynkowych w perspektywie krótko- i średniookresowej;
przywozu i wywozu produktów rolnych, w szczególności wypełniania kontyngentów taryfowych na przywóz produktów rolnych do Unii.
Unijne centra monitorowania rynków sporządzają sprawozdania zawierające elementy, o których mowa w akapicie pierwszym.
Artykuł 222b
Sprawozdawczość Komisji na temat rozwoju sytuacji rynkowej
ROZDZIAŁ II
Przekazywanie informacji i sprawozdawczość
Artykuł 223
Wymogi w zakresie przekazywania informacji
Uzyskane informacje można przekazywać lub udostępniać organizacjom międzynarodowym, unijnym i krajowym organom rynków finansowych, właściwym organom państw trzecich oraz upubliczniać, z zastrzeżeniem wymogu ochrony danych osobowych oraz uzasadnionego interesu przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnicy handlowej, w tym informacji o cenach.
Komisja współpracuje i wymienia informacje z właściwymi organami wyznaczonymi zgodnie z art. 22 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 oraz z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA), aby pomóc im w wypełnianiu ich zadań określonych na mocy rozporządzenia (UE) nr 596/2014.
W celu zapewnienia integralności systemów przekazywania informacji oraz autentyczności i czytelności przekazywanych dokumentów i związanych z nimi danych, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 227 aktów delegowanych określających:
charakter i rodzaj informacji, które mają być przekazywane;
kategorie danych, które mają być przetwarzane, maksymalne okresy ich przechowywania i cel ich przetwarzania, w szczególności w przypadku publikacji takich danych i ich przekazania państwom trzecim;
prawa dostępu do informacji lub udostępnianych systemów informacyjnych;
warunki publikowania informacji.
Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające środki niezbędne do stosowania niniejszego artykułu, w tym:
metody powiadamiania;
przepisy dotyczące informacji, które mają być przekazywane;
uzgodnienia w zakresie zarządzania informacjami, które mają być przekazywane, oraz dotyczące treści, formy, harmonogramu, częstotliwości i terminów powiadamiania;
uzgodnienia w zakresie przekazywania lub udostępniania informacji i dokumentów państwom członkowskim, organizacjom międzynarodowym, właściwym organom państw trzecich lub obywatelom, z zastrzeżeniem wymogu ochrony danych osobowych oraz uzasadnionego interesu przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnicy handlowej.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 229 ust. 2.
Artykuł 224
Przetwarzanie i ochrona danych osobowych
Artykuł 225
Obowiązek sprawozdawczy Komisji
Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie:
co trzy lata, a po raz pierwszy do dnia 21 grudnia 2016 r. – w sprawie wprowadzenia w życie środków dotyczących sektora pszczelarskiego ustanowionych w art. 55, 56 i 57, w tym rozwoju systemów identyfikacji uli;
▼M7 —————
do dnia 31 grudnia 2025 r., a następnie co siedem lat – w sprawie stosowania zasad konkurencji określonych w niniejszym rozporządzeniu do sektora rolnego we wszystkich państwach członkowskich;
do dnia 31 grudnia 2023 r. – w sprawie unijnych centrów monitorowania rynków ustanowionych zgodnie z art. 222a;
do dnia 31 grudnia 2023 r., a następnie co trzy lata – w sprawie stosowania środków kryzysowych, w szczególności przyjętych zgodnie z art. 219–222;
do dnia 31 grudnia 2024 r. – w sprawie stosowania nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych w celu zapewnienia większej przejrzystości rynku, o czym mowa w art. 223;
do dnia 30 czerwca 2024 r. – w sprawie oznaczeń handlowych i klasyfikacji tusz w sektorze baraniny i koziny;
do dnia 31 lipca 2023 r. – w sprawie stosowania kryteriów przydziału, o których mowa w art. 23a ust. 2;
do dnia 31 lipca 2023 r. – w sprawie skutków przeniesień, o których mowa w art. 23a ust. 4, dla skuteczności programu dla szkół w zakresie dystrybucji owoców i warzyw w szkole oraz mleka w szkole.
ROZDZIAŁ III
Rezerwa przeznaczona na sytuacje kryzysowe w sektorze rolnym
Artykuł 226
Wykorzystywanie rezerwy
Środki finansowe przekazane z rezerwy przeznaczonej na sytuacje kryzysowe w sektorze rolnym zgodnie z warunkami i procedurą, o których mowa w art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 oraz w ust. 22 porozumienia międzyinstytucjonalnego między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami, udostępnia się na środki, do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, na rok lub lata, których dotyczy wniosek o dodatkowe wsparcie i które są wdrażane w okolicznościach wykraczających poza normalne zmiany sytuacji na rynku.
W szczególności, środki finansowe przekazuje się na wszelkie wydatki w ramach:
art. 8–21;
art. 196–204; oraz
art. 219, 220 i 221 niniejszego rozporządzenia.
CZĘŚĆ VI
PRZEKAZANIE UPRAWNIEŃ, PRZEPISY WYKONAWCZE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
ROZDZIAŁ I
Przekazanie uprawnień i przepisy wykonawcze
Artykuł 227
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Artykuł 228
Tryb pilny
Artykuł 229
Procedura komitetowa
W przypadku aktów, o których mowa w art. 80 ust. 5, art. 91 lit. c) i d), art. 97 ust. 4, art. 99, art. 106 i art. 107 ust. 3, jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i zastosowanie ma art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
ROZDZIAŁ II
Przepisy przejściowe i końcowe
Artykuł 230
Uchylenia
Jednakże nadal stosuje się następujące przepisy rozporządzenia (WE) nr 1234/2007:
w odniesieniu do systemu ograniczania produkcji mleka, część II tytuł I rozdział III sekcja III, art. 55, art. 85 oraz załączniki IX i X, do dnia 31 marca 2015 r.;
w odniesieniu do sektora wina:
art. 85a–85e w odniesieniu do obszarów, o których mowa w art. 85a ust. 2, które jeszcze nie zostały wykarczowane, oraz w odniesieniu do obszarów, o których mowa w art. 85b ust. 1, które jeszcze nie zostały uwzględnione, do czasu wykarczowania ich lub uwzględnienia oraz art. 188a ust. 1 i 2,
przejściowy system praw do sadzenia określony w części II tytuł I rozdział III sekcja IVa podsekcja II, do dnia 31 grudnia 2015 r.;
art. 118m ust. 5 do czasu wyczerpania zapasów win z oznaczeniem „Mlado vino portugizac” istniejących w dniu 1 lipca 2013 r.;
art. 118s ust. 5 do dnia 30 czerwca 2017 r.;
art. 111 do dnia 31 marca 2015 r.;
art. 113a ust. 4, art. 114, 115 i 116, art. 117 ust. 1–4 oraz art. 121 lit. e) ppkt (iv), a także załącznik XIV część A część IV, część B część I pkt 2 i 3 oraz część III pkt 1 i część C, załącznik XV część II pkt 1, 3, 5 i 6 oraz część IV pkt 2 w celu zastosowania tych artykułów, ◄ do dnia rozpoczęcia stosowania odpowiednich przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu, które mają zostać ustanowione w drodze aktów delegowanych, o których mowa w art. 75 ust. 2, art. 76 ust. 4, art. 78 ust. 3 i 4, art. 79 ust. 1, art. 80 ust. 4, art. 83 ust. 4, art. 86, art. 87 ust. 2, art. 88 ust. 3 oraz art. 89 niniejszego rozporządzenia;
art. 125a ust. 1 lit. e) i art. 125a ust. 2 oraz, w odniesieniu do sektora owoców i warzyw, załącznik XVIa, do dnia zastosowania odpowiednich przepisów, które mają być ustanowione na mocy aktów delegowanych przewidzianych w art. 173 ust. 1 lit. b) oraz i);
art. 133a ust. 1 i art. 140a, do dnia 30 września 2014 r.;
art. 136, 138 i 140, jak również załącznik XVIII do celów stosowania tych artykułów, do dnia zastosowania przepisów, które mają być ustanowione na mocy aktów wykonawczych przewidzianych w art. 180 i art. 183 lit. a) lub do dnia 30 czerwca 2014 r., w zależności od tego, który z tych terminów przypada wcześniej;
art. 182 ust. 3 akapit pierwszy i drugi, do końca roku gospodarczego 2013/2014 dla cukru, to jest do dnia 30 września 2014 r.;
art. 182 ust. 4, do dnia 31 grudnia 2017 r.;
art. 182 ust. 7, do dnia 31 marca 2014 r.;
załącznik XV część III pkt 3, do dnia 31 grudnia 2015 r.;
załącznik XX, do dnia wejścia w życie aktu ustawodawczego zastępującego rozporządzenie Rady (WE) nr 1216/2009 oraz rozporządzenie (WE) nr 614/2009 ( 26 ).
Artykuł 231
Przepisy przejściowe
Artykuł 232
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.
Jednakże:
art. 181 stosuje się od dnia 1 października 2014 r.;
załącznik VII część VII pkt II ust. 3 stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r.
▼M5 —————
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
WYKAZ PRODUKTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 UST. 2
CZĘŚĆ I
Zboża
Sektor zbóż obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
►M7 ◄ |
►M7 — ◄ |
►M7 ◄ |
►M7 — ◄ |
|
1001 91 20 |
Nasiona pszenicy zwyczajnej i meslin |
|
ex 1001 99 00 |
Orkisz, pszenica zwyczajna i meslin, inne niż do siewu |
|
1002 |
Żyto |
|
1003 |
Jęczmień |
|
1004 |
Owies |
|
1005 10 90 |
Kukurydza (nasiona), inna niż hybrydy |
|
1005 90 00 |
Kukurydza, inna niż nasiona |
|
1007 10 90 , 1007 90 00 |
Ziarno sorgo, inne niż hybrydy do siewu |
|
1008 |
Nasiona gryki, prosa i mozgi kanaryjskiej; pozostałe zboża |
|
(b) |
1001 11 00 , 1001 19 00 |
Pszenica durum |
(c) |
1101 00 |
Mąka pszenna lub z meslin |
1102 90 70 |
Mąka żytnia |
|
1103 11 |
Kasze i mączki z pszenicy |
|
1107 |
Słód, nawet palony |
|
(d) |
►M7 ex 07 14 |
Maniok, maranta, salep i podobne korzenie i bulwy o dużej zawartości skrobi lub inuliny, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet w plastrach lub w postaci granulek, z wyjątkiem słodkich ziemniaków objętych podpozycją 0714 20 i topinamburu objętego podpozycją ex 0714 90 90 ; rdzeń sagowca; ◄ |
ex 11 02 |
Mąki ze zbóż, innych niż pszenica lub meslin: |
|
1102 20 |
– Mąka kukurydziana |
|
1102 90 |
– Pozostałe: |
|
1102 90 10 |
– – Mąka jęczmienna |
|
1102 90 30 |
– – Mąka owsiana |
|
1102 90 90 |
– – Pozostałe |
|
ex 11 03 |
Kasze, mączki i granulki, zbożowe, z wyjątkiem kasz i mączek z pszenicy (podpozycja 1103 11 ), kasz i mączek z ryżu (podpozycja 1103 19 50 ) oraz granulek z ryżu (podpozycja 1103 20 50 ) |
|
ex 11 04 |
Ziarna zbóż obrobione w inny sposób (na przykład łuszczone, miażdżone, płatkowane, perełkowane, krojone lub śrutowane), z wyjątkiem ryżu objętego pozycją 1006 i ryżu płatkowanego objętego pozycją 1104 19 91 ; zarodki zbóż całe, miażdżone, płatkowane lub mielone |
|
1106 20 |
Mąka, mączka i proszek z sago lub z korzeni lub bulw objętych pozycją 0714 |
|
ex 11 08 |
Skrobie; inulina: |
|
– Skrobie: |
||
1108 11 00 |
– – Skrobia pszenna |
|
1108 12 00 |
– – Skrobia kukurydziana |
|
1108 13 00 |
– – Skrobia ziemniaczana |
|
1108 14 00 |
– – Skrobia z manioku (cassava) |
|
ex 1108 19 |
– – Pozostałe skrobie: |
|
1108 19 90 |
– – – Pozostałe |
|
1109 00 00 |
Gluten pszenny, nawet suszony |
|
1702 |
Pozostałe cukry, włącznie z chemicznie czystymi: laktozą, maltozą, glukozą i fruktozą, w postaci stałej; syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących; miód sztuczny, nawet zmieszany z miodem naturalnym; karmel: |
|
ex 1702 30 |
– Glukoza i syrop glukozowy, niezawierające fruktozy lub zawierające w stanie suchym mniej niż 20 % masy fruktozy: |
|
– – – – Pozostałe: |
||
ex 1702 30 50 |
– – – – – – W postaci białego, krystalicznego proszku, nawet aglomerowanego, zawierające w stanie suchym mniej niż 99 % masy glukozy |
|
ex 1702 30 90 |
– – – – – – Pozostałe, zawierające w stanie suchym mniej niż 99 % masy glukozy |
|
ex 1702 40 |
– Glukoza i syrop glukozowy, zawierające w stanie suchym co najmniej 20 % masy, ale mniej niż 50 % masy fruktozy, z wyłączeniem cukru inwertowanego: |
|
1702 40 90 |
– – Pozostałe |
|
ex 1702 90 |
– Pozostałe, włącznie z cukrem inwertowanym i innymi cukrami oraz mieszankami syropów cukrowych, zawierającymi w stanie suchym 50 % masy fruktozy: |
|
1702 90 50 |
– – Maltodekstryna i syrop maltodekstrynowy |
|
– – Karmel: |
||
– – – Pozostałe: |
||
1702 90 75 |
– – – – W postaci proszku, nawet aglomerowanego |
|
1702 90 79 |
– – – – Pozostałe |
|
2106 |
Przetwory spożywcze, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: |
|
ex 2106 90 |
– Pozostałe |
|
– – Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe: |
||
– – – Pozostałe |
||
2106 90 55 |
– – – – Syrop glukozowy i z maltodekstryny |
|
ex 23 02 |
Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż, nawet granulowane |
|
ex 23 03 |
Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości, wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru, pozostałości i odpady browarnicze lub gorzelniane, nawet w postaci granulek: |
|
2303 10 |
– Pozostałości z produkcji skrobi i podobne pozostałości |
|
2303 30 00 |
– Pozostałości i odpady browarnicze lub gorzelniane |
|
ex 23 06 |
Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż te objęte pozycją 2304 lub 2305 : |
|
– Pozostałe |
||
2306 90 05 |
– – Z zarodków kukurydzy |
|
ex 2308 00 |
Materiały roślinne i odpady roślinne, pozostałości roślinne i produkty uboczne, nawet w postaci granulek, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: |
|
2308 00 40 |
– Żołędzie i kasztany; wytłoczyny z jabłek i z owoców innych niż winogrona |
|
2309 |
Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: |
|
ex 2309 10 |
– Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: |
|
2309 10 11 2309 10 13 2309 10 31 2309 10 33 2309 10 51 2309 10 53 |
– – – – Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami 1702 30 50 , 1702 30 90 , 1702 40 90 , 1702 90 50 i 2106 90 55 , lub produkty mleczne |
|
ex 2309 90 |
– – Pozostałe: |
|
2309 90 20 |
– – – Produkty, o których mowa w uwadze dodatkowej 5 do działu 23 Nomenklatury scalonej |
|
– – – Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: |
||
2309 90 31 2309 90 33 2309 90 41 2309 90 43 2309 90 51 2309 90 53 |
– – – – – Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny, objęte podpozycjami 1702 30 50 , 1702 30 90 , 1702 40 90 , 1702 90 50 i 2106 90 55 , lub produkty mleczne: |
|
(1) Do celów tej podpozycji „przetwory mleczne” oznaczają produkty objęte pozycjami od 0401 do 0406 , a także podpozycjami 1702 11 00 , 1702 19 00 i 2106 90 51 . |
CZĘŚĆ II
Ryż
Sektor ryżu obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
1006 10 21 do 1006 10 98 |
Ryż niełuskany, inny niż do siewu |
1006 20 |
Ryż łuskany (brązowy) |
|
1006 30 |
Ryż częściowo lub całkowicie bielony, nawet polerowany lub glazurowany |
|
(b) |
1006 40 00 |
Ryż łamany |
(c) |
1102 90 50 |
Mąka ryżowa |
1103 19 50 |
Kasze i mączka z ryżu |
|
1103 20 50 |
Granulki z ryżu |
|
1104 19 91 |
Ryż płatkowany |
|
ex 1104 19 99 |
Ryż miażdżony |
|
1108 19 10 |
Skrobia z ryżu |
CZĘŚĆ III
Cukier
Sektor cukru obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
1212 91 |
Burak cukrowy |
1212 93 00 |
Trzcina cukrowa |
|
(b) |
1701 |
Cukier trzcinowy lub buraczany i chemicznie czysta sacharoza, w postaci stałej |
(c) |
1702 20 |
Cukier klonowy i syrop klonowy |
1702 60 95 i 1702 90 95 |
Pozostałe cukry w postaci stałej i syropy cukrowe niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących, z wyłączeniem laktozy, glukozy, maltodekstryny i izoglukozy |
|
1702 90 71 |
Karmel zawierający w substancji suchej 50 % masy sacharozy lub więcej |
|
2106 90 59 |
Aromatyzowane lub barwione syropy cukrowe, inne niż syropy izoglukozowe, laktozowe, glukozowe lub z maltodekstryny |
|
(d) |
1702 30 10 1702 40 10 1702 60 10 1702 90 30 |
Izoglukoza |
(e) |
1702 60 80 1702 90 80 |
Syrop inulinowy |
(f) |
1703 |
Melasy powstałe z ekstrakcji lub rafinacji cukru |
(g) |
2106 90 30 |
Aromatyzowane lub barwione syropy izoglukozowe |
(h) |
2303 20 |
Wysłodki buraczane, wytłoczyny z trzciny cukrowej i pozostałe odpady z produkcji cukru |
CZĘŚĆ IV
Susz paszowy
Sektor suszu paszowego obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
ex 1214 10 00 |
– Mączka i granulki z lucerny, sztucznie suszone |
– Mączka i granulki z lucerny, inaczej suszone i mielone |
||
ex 1214 90 90 |
– Lucerna, esparceta, koniczyna, łubin, wyka i podobne produkty paszowe sztucznie suszone, z wyjątkiem siana i kapusty pastewnej oraz produktów zawierających siano |
|
– Lucerna, esparceta, koniczyna, łubin, wyka, nostrzyk, groszek zwyczajny i komonica, inaczej suszone i mielone |
||
(b) |
ex 2309 90 96 |
– Koncentraty białkowe otrzymywane z soku z lucerny i z soku z trawy |
– Produkty poddane dehydratacji otrzymywane wyłącznie z pozostałości stałych i z soku powstających przy wytwarzaniu powyższych koncentratów |
CZĘŚĆ V
Nasiona
Sektor nasion obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
0712 90 11 |
Hybrydy kukurydzy cukrowej: |
– do siewu |
|
0713 10 10 |
Groch (Pisum sativum): |
– do siewu |
|
ex 0713 20 00 |
Ciecierzyca (cieciorka): |
– do siewu |
|
ex 0713 31 00 |
Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek: |
– do siewu |
|
ex 0713 32 00 |
Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis): |
– do siewu |
|
0713 33 10 |
Fasola, włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris): |
– do siewu |
|
ex 0713 34 00 |
Sorzycha ziemna (Vigna subterranea lub Voandzeia subterranea): |
ex 0713 35 00 |
– do siewu |
ex 0713 39 00 |
Fasolnik chiński (Vigna unguiculata): |
– do siewu |
|
Pozostałe: |
|
– do siewu |
|
ex 0713 40 00 |
Soczewica: |
– do siewu |
|
ex 0713 50 00 |
Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina, Vicia faba var. minor): |
ex 0713 60 00 |
– do siewu |
Nikla indyjska (Cajanus cajan): |
|
– do siewu |
|
ex 0713 90 00 |
Pozostałe suszone warzywa strączkowe: |
– do siewu |
|
1001 91 10 |
Orkisz: |
– nasiona |
|
1001 91 90 |
Pozostałe |
– nasiona |
|
ex 1005 10 |
Kukurydza, nasiona, hybrydy |
1006 10 10 |
Ryż niełuskany: |
– do siewu |
|
1007 10 10 |
Hybrydy ziarna sorgo: |
– nasiona |
|
1201 10 00 |
Nasiona soi, nawet łamane: |
– nasiona |
|
1202 30 00 |
Orzeszki ziemne, nieprażone ani niepoddane w inny sposób obróbce cieplnej, nawet łuskane lub łamane: |
– nasiona |
|
1204 00 10 |
Nasiona lnu, nawet łamane: |
– do siewu |
|
1205 10 10 i |
Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane: |
ex 1205 90 00 |
– do siewu |
1206 00 10 |
Nasiona słonecznika, nawet łamane: |
– do siewu |
|
ex 12 07 |
Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane: |
– do siewu |
|
1209 |
Nasiona, owoce i zarodniki, w rodzaju stosowanych do siewu |
CZĘŚĆ VI
Chmiel
Sektor chmielu obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
1210 |
Szyszki chmielowe, świeże lub suszone, nawet mielone, sproszkowane lub w formie granulek; lupulina |
1302 13 00 |
Soki i ekstrakty roślinne z chmielu |
CZĘŚĆ VII
Oliwa z oliwek i oliwki stołowe
Sektor oliwy z oliwek i oliwek stołowych obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
1509 |
Oliwa i jej frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
1510 00 |
Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymywane wyłącznie z oliwek, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509 |
|
(b) |
0709 92 10 |
Oliwki świeże lub schłodzone do celów innych niż produkcja oliwy |
0709 92 90 |
Pozostałe oliwki świeże lub schłodzone |
|
0710 80 10 |
Oliwki (niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie), zamrożone |
|
0711 20 |
Oliwki zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym ditlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia |
|
ex 0712 90 90 |
Oliwki suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone |
|
2001 90 65 |
Oliwki, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym |
|
ex 2004 90 30 |
Oliwki, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone |
|
2005 70 00 |
Oliwki, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone |
|
(c) |
1522 00 31 1522 00 39 |
Pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych lub wosków zwierzęcych lub roślinnych, zawierające olej o właściwościach oliwy |
2306 90 11 2306 90 19 |
Makuchy i inne pozostałości stałe z ekstrakcji oliwy |
CZĘŚĆ VIII
Len i konopie
Sektor lnu i konopi obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
5301 |
Len surowy lub przetworzony, ale nieprzędziony; odpady i pakuły lnu (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną) |
5302 |
Konopie siewne (Cannabis sativa L.), surowe lub przetworzone, ale nieprzędzione; odpady i pakuły konopi siewnych (włącznie z odpadami przędzy i szarpanką rozwłóknioną) |
CZĘŚĆ IX
Owoce i warzywa
Sektor owoców i warzyw obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
0702 00 00 |
Pomidory, świeże lub schłodzone |
0703 |
Cebula, szalotka, czosnek, pory oraz pozostałe warzywa cebulowe, świeże lub schłodzone |
0704 |
Kapusty, kalafiory, kalarepa, jarmuż i podobne jadalne warzywa kapustne, świeże lub schłodzone |
0705 |
Sałata (Lactuca sativa) i cykoria (Cichorium spp.), świeże lub schłodzone |
0706 |
►M7 Marchew, rzepa, buraki sałatkowe, salsefia, selery, rzodkiewki i podobne korzenie jadalne (1), świeże lub schłodzone; ◄ |
0707 00 |
Ogórki i korniszony, świeże lub schłodzone |
0708 |
Warzywa strączkowe, łuskane lub niełuskane, świeże lub schłodzone |
ex 07 09 |
►M7 „Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone, z wyłączeniem warzyw objętych podpozycjami 0709 60 91 , 0709 60 95 , ex 0709 60 99 z rodzaju Pimenta, 0709 92 10 i 0709 92 90 ”; ◄ Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone, z wyłączeniem warzyw objętych podpozycjami 0709 60 91 , 0709 60 95 , 0709 60 99 , 0709 92 10 , 0709 92 90 i 0709 99 60 |
0714 20 |
słodkie ziemniaki |
ex 0714 90 90 |
topinambur; |
ex 08 02 |
Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane, z wyjątkiem orzechów areca (lub betel) i kola objętych podpozycjami 0802 70 00 , 0802 80 00 |
0803 10 10 |
Plantany świeże |
0803 10 90 |
Plantany suszone |
0804 20 10 |
Figi, świeże |
0804 30 00 |
Ananasy |
0804 40 00 |
Awokado |
0804 50 00 |
Guawa, mango i smaczelina |
0805 |
Owoce cytrusowe, świeże lub suszone |
0806 10 10 |
Winogrona stołowe, świeże |
0807 |
Melony (włącznie z arbuzami) i papaje, świeże |
0808 |
Jabłka, gruszki i pigwy, świeże |
0809 |
Morele, wiśnie i czereśnie, brzoskwinie (włącznie z nektarynami), śliwki i owoce tarniny, świeże |
0810 |
Pozostałe owoce, świeże |
0813 50 31 0813 50 39 |
Mieszanki wyłącznie orzechów suszonych objętych pozycjami 0801 i 0802 |
0910 20 |
Szafran |
ex 0910 99 |
Tymianek, świeży lub schłodzony |
ex 1211 90 86 |
Bazylia, melisa, mięta, Origanum vulgare (lebiodka pospolita / dziki majeranek), rozmaryn, szałwia, świeże lub schłodzone |
1212 92 00 |
Chleb świętojański (szarańczyn strąkowy) |
(1)
Obejmuje brukiew. |
CZĘŚĆ X
Produkty z przetworzonych owoców i warzyw
Sektor przetworzonych owoców i warzyw obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
ex 07 10 |
Warzywa (niepoddane obróbce cieplnej lub ugotowane na parze lub w wodzie), zamrożone, z ►M7 — ◄ , oliwek objętych podpozycją 0710 80 10 i owoców z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta objętych podpozycją 0710 80 59 |
ex 07 11 |
Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia, z wyłączeniem oliwek objętych podpozycją 0711 20 , owoców z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta objętych podpozycją 0711 90 10 i ►M7 — ◄ |
|
ex 07 12 |
Warzywa suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach, łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone, z wyłączeniem ziemniaków sztucznie suszonych i nienadających się do spożycia przez ludzi, objętych podpozycją ex 0712 90 05 , ►M7 kukurydzy cukrowej objętej podpozycjami i ◄ oraz oliwek objętych podpozycją ex 0712 90 90 |
|
0804 20 90 |
Figi suszone |
|
0806 20 |
Winogrona suszone |
|
ex 08 11 |
Owoce i orzechy, niepoddane obróbce cieplnej lub ugotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, z wyłączeniem bananów mrożonych objętych podpozycją ex 0811 90 95 |
|
ex 08 12 |
Owoce i orzechy zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia, z wyłączeniem bananów zakonserwowanych tymczasowo objętych podpozycją ex 0812 90 98 |
|
ex 08 13 |
Owoce, suszone, inne niż te objęte pozycjami od 0801 do 0806 ; mieszanki orzechowe lub owoców suszonych należące do niniejszego rozdziału z wyjątkiem mieszanek tylko orzechów objętych pozycjami 0801 i 0802 oraz podpozycjami 0813 50 31 i 0813 50 39 |
|
0814 00 00 |
Skórki owoców cytrusowych lub melonów (włącznie z arbuzami), świeże, zamrożone, suszone lub zakonserwowane tymczasowo w solance, wodzie siarkowej lub innych roztworach konserwujących |
|
0904 21 10 |
Słodka papryka (Capsicum annuum), nierozgniatana ani niemielona |
|
(b) |
ex 08 11 |
Owoce i orzechy, niegotowane lub gotowane na parze lub w wodzie, zamrożone, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego |
ex 1302 20 |
Substancje pektynowe, pektyniany i pektany |
|
ex 20 01 |
Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym, z wyłączeniem: — owoców z rodzaju Capsicum innych niż słodka papryka lub pieprz angielski objętych podpozycją 2001 90 20 ◄ — ignamów, słodkich ziemniaków i podobnych jadalnych części roślin, zawierających 5 % masy skrobi lub więcej objętych podpozycją 2001 90 40 — rdzeni palmowych objętych podpozycją ex 2001 90 92 — oliwek objętych podpozycją 2001 90 65 — liści winorośli, kiełków chmielu i podobnych jadalnych części roślin objętych podpozycją ex 2001 90 97 |
|
2002 |
Pomidory przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym |
|
2003 |
Grzyby i trufle, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym |
|
ex 20 04 |
Pozostałe warzywa, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, zamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 , z ►M7 wyłączeniem kukurydzy cukrowej ( var. ) objętej podpozycją ◄ , oliwek objętych podpozycją ex 2004 90 30 i ziemniaków przetworzonych lub zakonserwowanych w postaci mąki, mączki lub płatków objętych podpozycją 2004 10 91 |
|
ex 20 05 |
Pozostałe warzywa, przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 , z wyłączeniem oliwek objętych podpozycją 2005 70 00 , ►M7 kukurydzy cukrowej ( var. ) objętej podpozycją ◄ i owoców z rodzaju Capsicum, innych niż słodka papryka i pieprz angielski objętych podpozycją 2005 99 10 i ziemniaków przetworzonych lub zakonserwowanych w postaci mąki, mączki lub płatków objętych podpozycją 2005 20 10 |
|
ex 2006 00 |
Warzywa, owoce, orzechy, skórki z owoców i pozostałe części roślin, zakonserwowane cukrem (odsączone, lukrowane lub kandyzowane), z wyłączeniem bananów zakonserwowanych cukrem objętych pozycjami ex 2006 00 38 i ex 2006 00 99 |
|
ex 20 07 |
Dżemy, galaretki owocowe, marmolady, przeciery i pasty owocowe lub orzechowe, otrzymane przez gotowanie, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, z wyłączeniem: — przetworów homogenizowanych z bananów objętych podpozycją ex 2007 10 — dżemów, galaretek, marmolad, przecierów i past z bananów objętych podpozycjami ex 2007 99 39 , ex 2007 99 50 i ex 2007 99 97 |
|
ex 20 08 |
Owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innej substancji słodzącej, lub alkoholu, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, z wyłączeniem: — masła orzechowego objętego podpozycją 2008 11 10 — rdzeni palmowych objętych podpozycją 2008 91 00 — kukurydzy objętej podpozycją 2008 99 85 — ignamów, słodkich ziemniaków i podobnych jadalnych części roślin, zawierających 5 % masy skrobi lub więcej objętych podpozycją 2008 99 91 — liści winorośli, kiełków chmielu i podobnych jadalnych części roślin objętych podpozycją ex 2008 99 99 — mieszanek bananów inaczej przetworzonych lub zakonserwowanych objętych podpozycjami ex 2008 97 59 , ex 2008 97 78 , ex 2008 97 93 i ex 2008 97 98 — bananów inaczej przetworzonych lub zakonserwowanych objętych podpozycjami ex 2008 99 49 , ex 2008 99 67 i ex 2008 99 99 |
|
ex 20 09 |
Soki owocowe (z wyłączeniem soku winogronowego i moszczu winogronowego objętych podpozycjami 2009 61 i 2009 69 oraz soku bananowego objętego podpozycją ex 2009 89 35 , 2009 89 38 , 2009 89 79 , 2009 89 86 , 2009 89 89 i 2009 89 99 ) i soki warzywne niesfermentowane i niezawierające dodatku alkoholu, nawet z dodatkiem cukru lub innej substancji słodzącej |
CZĘŚĆ XI
Banany
Sektor bananów obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
0803 90 10 |
Banany świeże z wyłączeniem plantanów |
0803 90 90 |
Banany suszone z wyłączeniem plantanów |
ex 0812 90 98 |
Banany zakonserwowane tymczasowo |
ex 0813 50 99 |
Mieszanki zawierające banany suszone |
1106 30 10 |
Mąka, mączka i proszek z bananów |
ex 2006 00 99 |
Banany zakonserwowane cukrem |
ex 2007 10 99 |
Homogenizowane przetwory z bananów |
ex 2007 99 39 ex 2007 99 50 ex 2007 99 97 |
Dżemy, galaretki, marmolady, przeciery i pasty bananowe |
ex 2008 97 59 ex 2008 97 78 ex 2008 97 93 ex 2008 97 96 ex 2008 97 98 |
Mieszanki zawierające banany, inaczej przetworzone lub zakonserwowane, niezawierające dodatku alkoholu |
ex 2008 99 49 ex 2008 99 67 ex 2008 99 99 |
Banany inaczej przetworzone lub zakonserwowane |
ex 2009 89 35 ex 2009 89 38 ex 2009 89 79 ex 2009 89 86 ex 2009 89 89 ex 2009 89 99 |
Sok bananowy |
CZĘŚĆ XII
Wino
Sektor wina obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
2009 61 2009 69 |
Sok winogronowy (włączając moszcz winogronowy) |
2204 30 92 2204 30 94 2204 30 96 2204 30 98 |
Pozostały moszcz winogronowy, inny niż w trakcie fermentacji lub z fermentacją zatrzymaną inaczej niż przez dodanie alkoholu |
|
(b) |
ex 22 04 |
Wino ze świeżych winogron, włącznie z winami wzmocnionymi; moszcz winogronowy inny niż objęty pozycją 2009 , z wyjątkiem moszczu winogronowego objętego podpozycjami 2204 30 92 , 2204 30 94 , 2204 30 96 oraz 2204 30 98 |
(c) |
0806 10 90 |
Winogrona świeże inne niż winogrona stołowe |
2209 00 11 2209 00 19 |
Ocet winny |
|
(d) |
2206 00 10 |
►C2 Piquette ◄ |
2307 00 11 2307 00 19 |
►C2 Drożdżowy osad winiarski ◄ |
|
2308 00 11 2308 00 19 |
Wytłoki winogron |
|
e) |
ex 2202 99 19 |
- - - Pozostałe, odalkoholizowane wino o zawartości alkoholu nie większej niż 0,5 % obj. |
CZĘŚĆ XIII
Drzewa i inne rośliny żywe, bulwy, korzenie i tym podobne, kwiaty cięte i liście ozdobne
Sektor żywych roślin obejmuje wszystkie produkty objęte rozdziałem 6 Nomenklatury scalonej.
CZĘŚĆ XIV
Tytoń
Sektor tytoniu obejmuje surowiec tytoniowy lub tytoń nieprzetworzony oraz odpady tytoniowe objęte kodem CN 2401 .
CZĘŚĆ XV
Wołowina i cielęcina
Sektor wołowiny i cielęciny obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
0102 29 05 do 0102 29 99 , 0102 39 10 i 0102 90 91 |
Zwierzęta żywe z gatunku bydła domowego, z wyjątkiem zwierząt hodowlanych czystej krwi |
0201 |
Mięso z bydła, świeże lub schłodzone |
|
0202 |
Mięso z bydła, zamrożone |
|
0206 10 95 |
Przepona gruba i przepona cienka, świeża lub schłodzona |
|
0206 29 91 |
Przepona gruba i przepona cienka, zamrożona |
|
0210 20 |
Mięso z bydła, solone, w solance, suszone lub wędzone |
|
0210 99 51 |
Przepona gruba i przepona cienka, solona, w solance, suszona lub wędzona |
|
0210 99 90 |
Mąki i mączki, jadalne, z mięsa lub podrobów |
|
1602 50 10 |
Pozostałe mięso, przetworzone lub zakonserwowane, zawierające mięso lub podroby z bydła, niepoddane obróbce cieplnej oraz mieszanki poddanego obróbce cieplnej mięsa lub podrobów z niepoddanymi obróbce cieplnej mięsem lub podrobami |
|
1602 90 61 |
Pozostałe mięso, przetworzone lub zakonserwowane lub podroby z bydła, niepoddane obróbce cieplnej; mieszanki poddanego obróbce cieplnej mięsa lub podrobów z niepoddanymi obróbce cieplnej mięsem lub podrobami |
|
(b) |
0102 21 , 0102 31 00 i 0102 90 20 |
Bydło żywe – zwierzęta hodowlane czystej krwi |
0206 10 98 |
Jadalne podroby z bydła, z wyłączeniem przepony grubej i przepony cienkiej, świeże lub schłodzone, inne niż te przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych |
|
0206 21 00 0206 22 00 0206 29 99 |
Jadalne podroby z bydła, z wyłączeniem przepony grubej i przepony cienkiej, zamrożone, inne niż te przeznaczone do produkcji wyrobów farmaceutycznych |
|
0210 99 59 |
Jadalne podroby z bydła, solone, w solance, suszone lub wędzone, inne niż przepona gruba i przepona cienka |
|
ex 1502 10 90 |
Tłuszcze z bydła inne niż te objęte pozycją 1503 |
|
1602 50 31 i 1602 50 95 |
Pozostałe mięso lub podroby z bydła, przetworzone lub zakonserwowane, inne niż niepoddane obróbce cieplnej mięso lub podroby oraz mieszanki poddanego obróbce cieplnej mięsa lub podrobów z niepoddanymi obróbce cieplnej mięsem lub podrobami |
|
1602 90 69 |
Pozostałe mięso, przetworzone lub zakonserwowane, zawierające mięso lub podroby z bydła inne niż niepoddane obróbce cieplnej oraz mieszanki poddanego obróbce cieplnej mięsa lub podrobów z niepoddanymi obróbce cieplnej mięsem lub podrobami. |
CZĘŚĆ XVI
Mleko i przetwory mleczne
Sektor mleka i przetworów mlecznych obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
0401 |
Mleko i śmietanka, niezagęszczone ani niezawierające dodatku cukru lub innego środka słodzącego |
(b) |
0402 |
Mleko i śmietanka, zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego |
(c) |
0403 10 11 do 0403 10 39 0403 9011 do 0403 90 69 |
Maślanka, mleko ukwaszone i śmietanka ukwaszona, jogurt, kefir i inne fermentowane lub zakwaszone mleko i śmietanka, nawet zagęszczone lub zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, niearomatyzowane i niezawierające dodatku owoców, orzechów lub kakao |
(d) |
0404 |
Serwatka, nawet zagęszczona lub zawierająca dodatek cukru lub innego środka słodzącego; produkty składające się ze składników naturalnego mleka, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone |
(e) |
ex 04 05 |
Masło i inne tłuszcze oraz oleje otrzymane z mleka; tłuszcze mleczne do smarowania o zawartości tłuszczu większej niż 75 % masy, ale mniejszej niż 80 % masy |
(f) |
0406 |
Ser i twaróg |
(g) |
1702 19 00 |
Laktoza i syrop laktozowy niezawierające dodatku środków aromatyzujących lub barwiących, zawierające mniej niż 99 % masy laktozy wyrażonej jako laktoza bezwodna, w przeliczeniu na suchą masę |
(h) |
2106 90 51 |
Syrop laktozowy aromatyzowany lub barwiony |
(i) |
ex 23 09 |
Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: |
ex 2309 10 |
– Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: |
|
2309 10 15 2309 10 19 2309 10 39 2309 10 59 2309 10 70 |
– – – Zawierająca skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop maltodekstrynowy, objęte podpozycjami 1702 30 50 , 1702 30 90 , 1702 40 90 , 1702 90 50 i 2106 90 55 , lub przetwory mleczne |
|
ex 2309 90 |
– Pozostałe: |
|
2309 90 35 |
– – – Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: |
|
2309 90 39 2309 90 49 2309 90 59 2309 90 70 |
– – – – – Zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop maltodekstrynowy, objęte podpozycjami 1702 30 50 , 1702 30 90 , 1702 40 90 , 1702 90 50 i 2106 90 55 , lub przetwory mleczne |
CZĘŚĆ XVII
Wieprzowina
Sektor wieprzowiny obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
ex 01 03 |
Świnie żywe, gatunków domowych, inne niż zwierzęta hodowlane czystej krwi |
(b) |
ex 02 03 |
Mięso ze świń domowych, świeże, schłodzone lub zamrożone |
ex 02 06 |
Jadalne podroby ze świń domowych, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych, świeże, schłodzone lub zamrożone |
|
0209 10 |
Tłuszcz ze świń, bez chudego mięsa, niewytapiany lub inaczej wyekstrahowany, świeży, schłodzony, zamrożony, solony, w solance, suszony lub wędzony |
|
ex 02 10 |
Mięso i podroby jadalne ze świń domowych, solone, w solance, suszone lub wędzone |
|
1501 10 1501 20 |
Tłuszcz ze świń (włącznie ze smalcem) |
|
(c) |
1601 00 |
Kiełbasy i podobne wyroby z mięsa, podrobów lub krwi; przetwory żywnościowe na bazie tych produktów |
1602 10 00 |
Przetwory homogenizowane z mięsa, podrobów lub krwi |
|
1602 20 90 |
Przetwory lub konserwy z wątroby dowolnych zwierząt innych niż gęś lub kaczka |
|
1602 41 10 1602 42 10 1602 49 11 do 1602 49 50 |
Pozostałe przetwory i konserwy zawierające mięso lub podroby ze świń domowych |
|
1602 90 10 |
Przetwory z krwi dowolnych zwierząt |
|
1602 90 51 |
Pozostałe przetwory lub konserwy zawierające mięso lub podroby ze świń domowych |
|
1902 20 30 |
Makarony nadziewane, nawet poddane obróbce cieplnej lub inaczej przygotowane, zawierające więcej niż 20 % masy kiełbasy i tym podobnych, mięsa i podrobów dowolnego rodzaju, włącznie z tłuszczami dowolnego rodzaju lub pochodzenia |
CZĘŚĆ XVIII
Baranina i kozina
Sektor mięsa baraniego i koziego obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
0104 10 30 |
Jagnięta (do jednego roku życia) |
0104 10 80 |
Owce żywe inne niż zwierzęta hodowlane czystej krwi i jagnięta |
|
0104 20 90 |
Kozy żywe inne niż zwierzęta hodowlane czystej krwi |
|
0204 |
Mięso z owiec lub kóz, świeże, schłodzone lub zamrożone |
|
0210 99 21 |
Mięso z owiec i kóz: z kośćmi, solone, w solance, suszone lub wędzone |
|
0210 99 29 |
Mięso z owiec i kóz: bez kości, solone, w solance, suszone lub wędzone |
|
(b) |
0104 10 10 |
Owce żywe – zwierzęta hodowlane czystej krwi |
0104 20 10 |
Kozy żywe – zwierzęta hodowlane czystej krwi |
|
0206 80 99 |
Jadalne podroby z owiec i kóz, świeże lub schłodzone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych |
|
0206 90 99 |
Jadalne podroby z owiec i kóz, zamrożone, inne niż do produkcji wyrobów farmaceutycznych |
|
0210 99 85 |
Jadalne podroby z owiec i kóz, solone, w solance, suszone lub wędzone |
|
ex 1502 90 90 |
Tłuszcze z owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503 |
|
(c) |
1602 90 91 |
Pozostałe przetworzone lub zakonserwowane mięso lub podroby z owiec lub kóz; |
1602 90 95 |
|
CZĘŚĆ XIX
Jaja
Sektor jaj obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
0407 11 00 0407 19 11 0407 19 19 0407 21 00 0407 29 10 0407 90 10 |
Jaja drobiu w skorupkach, świeże, zakonserwowane albo gotowane |
(b) |
0408 11 80 0408 19 81 0408 19 89 0408 91 80 0408 99 80 |
Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, inne niż nienadające się do spożycia przez ludzi |
CZĘŚĆ XX
Mięso drobiowe
Sektor mięsa drobiowego obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
|
(a) |
0105 |
Drób domowy żywy, to znaczy ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki |
(b) |
ex 02 07 |
Mięso i podroby jadalne, z drobiu objętego pozycją 0105 , świeże, schłodzone lub zamrożone, z wyłączeniem wątrób wchodzących w zakres lit. c) |
(c) |
0207 13 91 0207 14 91 0207 26 91 0207 27 91 0207 43 00 0207 44 91 0207 45 93 0207 45 95 |
Wątróbki drobiowe, świeże, schłodzone lub zamrożone |
0210 99 71 0210 99 79 |
Wątróbki drobiowe solone, w solance, suszone lub wędzone |
|
(d) |
0209 90 00 |
Tłuszcz drobiowy niewytapiany lub inaczej wyekstrahowany, świeży, schłodzony, zamrożony, solony, w solance, suszony lub wędzony |
(e) |
1501 90 00 |
Tłuszcz drobiowy |
(f) |
1602 20 10 |
Wątróbki gęsie lub kacze, inaczej przetworzone lub zakonserwowane |
1602 31 1602 32 1602 39 |
Mięso lub podroby z drobiu objętego pozycją 0105 , inaczej przetworzone lub zakonserwowane |
CZĘŚĆ XXI
Alkohol etylowy pochodzenia rolniczego
1. Sektor alkoholu etylowego obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
ex 2207 10 00 |
Alkohol etylowy nieskażony o zawartości alkoholu 80 % obj. lub większej, otrzymany z produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatów |
ex 2207 20 00 |
Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone, otrzymane z produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatów |
ex 2208 90 91 i ex 2208 90 99 |
Alkohol etylowy nieskażony, o zawartości alkoholu mniejszej niż 80 % obj., otrzymany z produktów rolnych wymienionych w załączniku I do Traktatów |
2. Sektor alkoholu etylowego obejmuje również produkty na bazie alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego objęte kodem CN 2208 , w pojemnikach o objętości większej niż dwa litry i posiadające wszelkie właściwości alkoholu etylowego opisanego w pkt 1.
CZĘŚĆ XXII
Produkty pszczele
Sektor pszczelarski obejmuje produkty wymienione w poniższej tabeli:
Kod CN |
Opis |
0409 00 00 |
Miód naturalny |
ex 0410 00 00 |
Mleczko pszczele i propolis, jadalne |
ex 0511 99 85 |
Mleczko pszczele i propolis, niejadalne |
ex 1212 99 95 |
Pyłek |
ex 1521 90 |
Wosk pszczeli |
CZĘŚĆ XXIII
Jedwabniki
Sektor jedwabników obejmuje jedwabniki objęte kodem CN ex 0106 90 00 oraz grenę objętą kodem CN ex 0511 99 85 .
CZĘŚĆ XXIV
Pozostałe produkty
„Pozostałe produkty” oznaczają wszystkie produkty rolne inne niż wymienione w częściach I-XXIII, w tym produkty wymienione w poniższych sekcjach 1 i 2 niniejszej części.
Sekcja 1
Kod CN |
Opis |
ex 01 01 |
Konie, osły, muły i osłomuły, żywe: |
– Konie |
|
0101 21 00 |
– – Zwierzęta hodowlane czystej krwi (): |
0101 29 |
– – Pozostałe: |
0101 29 90 |
– – – Inne niż do uboju |
0101 30 00 |
– – Osły |
0101 90 00 |
Pozostałe |
ex 01 02 |
Bydło żywe: |
– – Inne niż zwierzęta hodowlane czystej krwi: |
|
– – – Inne niż gatunki domowe |
|
0102 39 90 , 0102 90 99 oraz |
|
ex 01 03 |
Świnie żywe: |
0103 10 00 |
– Zwierzęta hodowlane czystej krwi () |
– Pozostałe: |
|
ex 0103 91 |
– – O masie mniejszej niż 50 kg: |
0103 91 90 |
– – – Inne niż gatunki domowe |
ex 0103 92 |
– – O masie 50 kg lub większej |
0103 92 90 |
– – Inne niż gatunki domowe |
0106 |
Pozostałe zwierzęta żywe |
ex 02 03 |
Mięso ze świń, świeże, schłodzone lub zamrożone: |
– Świeże lub schłodzone: |
|
ex 0203 11 |
– – Tusze i półtusze: |
0203 11 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0203 12 |
– – Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: |
0203 12 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0203 19 |
– – Pozostałe: |
0203 19 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
– Zamrożone: |
|
ex 0203 21 |
– – Tusze i półtusze: |
0203 21 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0203 22 |
– – Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: |
0203 22 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0203 29 |
– – Pozostałe: |
0203 29 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0205 00 |
Mięso z osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: |
ex 02 06 |
Jadalne podroby z bydła, świń, owiec, kóz, koni, osłów, mułów lub osłomułów, świeże, schłodzone lub zamrożone: |
ex 0206 10 |
– Z bydła, świeże lub schłodzone |
0206 10 10 |
– – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
– Z bydła, zamrożone: |
|
ex 0206 22 00 |
– – Wątroby: |
– – – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
|
ex 0206 29 |
– – Pozostałe: |
0206 29 10 |
– – – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
ex 0206 30 00 |
– Ze świń, świeże lub schłodzone: |
– – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
|
– – Pozostałe: |
|
– – – Inne niż ze świń domowych |
|
– Ze świń, zamrożone: |
|
ex 0206 41 00 |
– – Wątroby: |
– – – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
|
– – – Pozostałe: |
|
– – – – Inne niż ze świń domowych |
|
ex 0206 49 00 |
– – – – Pozostałe: |
– – – Ze świń domowych: |
|
– – – – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
|
– – – Pozostałe |
|
ex 0206 80 |
– Inne, świeże lub schłodzone: |
0206 80 10 |
– – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
– – Pozostałe: |
|
0206 80 91 |
– – – Z koni, osłów, mułów i osłomułów |
ex 0206 90 |
– Pozostałe, zamrożone: |
0206 90 10 |
– – Do produkcji wyrobów farmaceutycznych () |
– – Pozostałe: |
|
0206 90 91 |
– – – Z koni, osłów, mułów i osłomułów |
0208 |
Pozostałe mięso i podroby jadalne, świeże, schłodzone lub zamrożone |
ex 02 10 |
Mięso i podroby jadalne, solone, w solance, suszone lub wędzone; jadalne mąki i mączki, z mięsa lub podrobów: |
– Mięso ze świń: |
|
ex 0210 11 |
– – Szynki, łopatki i ich kawałki, z kośćmi: |
0210 11 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0210 12 |
– – Boczek i jego kawałki: |
0210 12 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 0210 19 |
– – Pozostałe: |
0210 19 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
– Pozostałe, włącznie z jadalnymi mąkami i mączkami, z mięsa lub podrobów: |
|
0210 91 00 |
– – Z naczelnych |
0210 92 |
– – Z wielorybów, delfinów i morświnów (ssaki z rzędu waleni); z manatów i krów morskich (ssaki z rzędu syren); z fok, lwów morskich i morsów (ssaki z podrzędu płetwonogich) |
0210 93 00 |
– – Z gadów (włącznie z wężami i żółwiami) |
ex 0210 99 |
– – Pozostałe: |
– – – Mięso: |
|
0210 99 31 |
– – – – Z reniferów |
0210 99 39 |
– – – – Pozostałe |
– – – Podroby: |
|
– – – – Inne niż ze świń domowych, bydła, owiec i kóz |
|
0210 99 85 |
– – – – – – – – – – Inne niż wątróbki drobiowe |
ex 04 07 |
Jaja ptasie w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane: |
0407 19 90 , 0407 29 90 oraz 0407 90 90 |
– Inne niż drobiu |
ex 04 08 |
Jaja ptasie bez skorupek i żółtka jaj, świeże, suszone, gotowane na parze lub w wodzie, formowane, zamrożone lub inaczej zakonserwowane, nawet zawierające dodatek cukru albo innego środka słodzącego: |
– Żółtka jaj: |
|
ex 0408 11 |
– – Suszone: |
0408 11 20 |
– – – Nienadające się do spożycia przez ludzi () |
ex 0408 19 |
– – Pozostałe: |
0408 19 20 |
– – – Nienadające się do spożycia przez ludzi () |
– Pozostałe: |
|
ex 0408 91 |
– – Suszone: |
0408 91 20 |
– – – Nienadające się do spożycia przez ludzi () |
ex 0408 99 |
– – Pozostałe: |
0408 99 20 |
– – – Nienadające się do spożycia przez ludzi () |
0410 00 00 |
Jadalne produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone |
0504 00 00 |
Jelita, pęcherze i żołądki zwierząt (z wyjątkiem rybich), całe i w kawałkach, świeże, schłodzone, zamrożone, solone, w solance, suszone lub wędzone |
ex 05 11 |
Produkty pochodzenia zwierzęcego, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone; martwe zwierzęta objęte działem 1 lub 3, nienadające się do spożycia przez ludzi: |
0511 10 00 |
– Nasienie bydlęce |
– Pozostałe: |
|
ex 0511 99 |
– – Pozostałe: |
0511 99 85 |
– – – Pozostałe |
ex 07 09 |
Pozostałe warzywa, świeże lub schłodzone: |
ex 0709 60 |
– Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: |
– – Pozostałe: |
|
0709 60 91 |
– – – – Z rodzaju Capsicum, do produkcji pieprzu tureckiego lub barwników oleożywicznych Capsicum () |
0709 60 95 |
– – – Do przemysłowej produkcji olejków eterycznych lub żywicznych () |
ex 0709 60 99 |
- - - Pozostałe, z rodzaju Pimenta; |
ex 07 10 |
Warzywa (niepoddane obróbce cieplnej lub ugotowane na parze lub w wodzie), zamrożone: |
ex 0710 80 |
– Pozostałe warzywa: |
– – Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta: |
|
0710 80 59 |
– – – Inne niż słodka papryka |
ex 07 11 |
Warzywa zakonserwowane tymczasowo (na przykład gazowym ditlenkiem siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w tym stanie do bezpośredniego spożycia: |
ex 0711 90 |
– Pozostałe warzywa; mieszanki warzyw: |
– – Warzywa: |
|
0711 90 10 |
– – – – Owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki |
ex 07 13 |
Warzywa strączkowe, suszone, łuskane, nawet bez skórki lub dzielone: |
ex 0713 10 |
– Groch (Pisum sativum): |
0713 10 90 |
– – Inne niż do siewu |
ex 0713 20 00 |
– Ciecierzyca (cieciorka): |
– – Inne niż do siewu |
|
– Fasola (Vigna spp., Phaseolus spp.) |
|
ex 0713 31 00 |
– – Fasola z gatunku Vigna mungo (L.) Hepper lub Vigna radiata (L.) Wilczek: |
– – – Inne niż do siewu |
|
ex 0713 32 00 |
– – Fasolka czerwona mała (Adzuki) (Phaseolus lub Vigna angularis): |
– – – Inne niż do siewu |
|
ex 0713 33 |
– – Fasola, włącznie z białą groszkową (Phaseolus vulgaris): |
0713 33 90 |
– – – Inne niż do siewu |
ex 0713 34 00 |
– – Sorzycha ziemna (Vigna subterranea lub Voandzeia subterranea) |
ex 0713 35 00 |
– – – Inne niż do siewu |
ex 0713 39 00 |
– – Fasolnik chiński (Vigna unguiculata): |
– – – Inne niż do siewu |
|
– – Pozostałe: |
|
– – – Inne niż do siewu |
|
ex 0713 40 00 |
– Soczewica: |
– – Inne niż do siewu |
|
ex 0713 50 00 |
– Bób (Vicia faba var. major) i bobik (Vicia faba var. equina i Vicia faba var. minor): |
– – Inne niż do siewu |
|
ex 0713 60 00 |
– Nikla indyjska (Cajanus cajan) |
|
– – Inne niż do siewu |
ex 0713 90 00 |
– Pozostałe: |
– – Inne niż do siewu |
|
0801 |
Orzechy kokosowe, orzechy brazylijskie i orzechy nerkowca, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane |
ex 08 02 |
Pozostałe orzechy, świeże lub suszone, nawet łuskane lub obrane: |
0802 70 00 |
– Orzechy kola (Cola spp.) |
0802 80 00 |
– Orzechy areca |
ex 08 04 |
Daktyle, figi, ananasy, awokado, guawa, mango i smaczelina, świeże lub suszone: |
0804 10 00 |
– Daktyle |
0902 |
Herbata, nawet aromatyzowana |
ex 09 04 |
Pieprz z rodzaju Piper; suszone lub rozgniatane, lub mielone owoce z rodzaju Capsicum lub z rodzaju Pimenta, z wyłączeniem słodkiej papryki objętej podpozycją 0904 21 10 |
0905 |
Wanilia |
0906 |
Cynamon i kwiat cynamonowca |
0907 |
Goździki (całe owoce, kwiaty i szypułki) |
0908 |
Gałka muszkatołowa, kwiat muszkatołowy i kardamony |
0909 |
Nasiona anyżku, badianu, kopru, kolendry, kminu lub kminku; jagody jałowca |
ex 09 10 |
Imbir, kurkuma, liście laurowe, curry i pozostałe przyprawy korzenne z wyłączeniem tymianku i szafranu |
ex 11 06 |
Mąka, mączka i proszek z suszonych warzyw strączkowych objętych pozycją 0713 , z sago lub z korzeni lub bulw objętych pozycją 0714 , lub z produktów objętych działem 8: |
1106 10 00 |
– Z suszonych warzyw strączkowych objętych pozycją 0713 |
ex 1106 30 |
– Z produktów objętych działem 8: |
1106 30 90 |
– – Inne niż banany |
ex 11 08 |
Skrobie; inulina: |
1108 20 00 |
– Inulina |
1201 90 00 |
Nasiona soi, nawet łamane, inne niż do siewu |
1202 41 00 |
Orzeszki ziemne, nieprażone ani niepoddane w inny sposób obróbce cieplnej, w łupinkach, inne niż do siewu |
1202 42 00 |
Orzeszki ziemne, nieprażone ani niepoddane w inny sposób obróbce cieplnej, łuskane, nawet łamane, inne niż do siewu |
1203 00 00 |
Kopra |
1204 00 90 |
Nasiona lnu, nawet łamane, inne niż do siewu |
1205 10 90 i ex 1205 90 00 |
Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane, inne niż do siewu |
1206 00 91 |
Nasiona słonecznika, nawet łamane, inne niż do siewu |
1206 00 99 |
|
1207 29 00 |
Nasiona bawełny, nawet łamane, inne niż do siewu |
1207 40 90 |
Nasiona sezamu, nawet łamane, inne niż do siewu |
1207 50 90 |
Nasiona gorczycy, nawet łamane, inne niż do siewu |
1207 91 90 |
Nasiona maku, nawet łamane, inne niż do siewu |
1207 99 91 |
Nasiona konopi, nawet łamane, inne niż do siewu |
ex 1207 99 96 |
Pozostałe nasiona i owoce oleiste, nawet łamane, inne niż do siewu |
1208 |
Mąka i mączka, z nasion lub owoców oleistych, innych niż z gorczycy |
ex 12 11 |
Rośliny i części roślin (włącznie z nasionami i owocami) w rodzaju stosowanych głównie w perfumerii, farmacji lub stosowanych do celów owadobójczych, grzybobójczych lub podobnych, świeże lub suszone, nawet krojone, kruszone lub proszkowane z wyłączeniem produktów oznaczonych kodem CN ex 1211 90 86 w części IX; |
ex 12 12 |
Chleb świętojański, wodorosty morskie i pozostałe algi, burak cukrowy i trzcina cukrowa, świeże, schłodzone, zamrożone lub suszone, nawet mielone; pestki i jądra owoców oraz pozostałe produkty roślinne (włącznie z niepalonymi korzeniami cykorii Cichorium intybus var. sativum) w rodzaju stosowanych głównie do spożycia przez ludzi, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: |
ex 1212 99 |
– – Inne niż trzcina cukrowa: |
1212 99 41 i 1212 99 49 |
– – – Nasiona chleba świętojańskiego |
ex 1212 99 95 |
– – – Pozostałe, z wyłączeniem korzenia cykorii |
1213 00 00 |
Słoma i plewy zbóż, niepreparowane, nawet siekane, mielone, prasowane lub w formie granulek |
ex 12 14 |
Brukiew, buraki pastewne, korzenie pastewne, siano, lucerna (alfalfa), koniczyna, esparceta, kapusta pastewna, łubin, wyka i podobne produkty pastewne, nawet w formie granulek: |
ex 1214 10 00 |
– Mączka i granulki z lucerny (alfalfa), z wyłączeniem: z lucerny, sztucznie suszonych lub z lucerny, inaczej suszonych i mielonych |
ex 1214 90 |
– Pozostałe: |
1214 90 10 |
– – Buraki pastewne, brukiew i pozostałe korzenie pastewne |
ex 1214 90 90 |
– – Pozostałe, z wyłączeniem: |
– Lucerny, esparcety, koniczyny, łubinu, wyki i podobnych produktów pastewnych sztucznie suszonych, z wyjątkiem siana i kapusty pastewnej oraz produktów zawierających siano |
|
– Lucerny, esparcety, koniczyny, łubinu, wyki, nostrzyka, groszku zwyczajnego i komonicy, inaczej suszonych i mielonych |
|
ex 15 02 |
Tłuszcze z bydła, owiec lub kóz, inne niż te objęte pozycją 1503 : |
ex 1502 10 10 ex 1502 90 10 |
– Do zastosowań przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi, z wyłączeniem tłuszczy otrzymywanych z kości i odpadów () |
1503 00 |
Stearyna smalcowa, olej smalcowy, oleostearyna, oleina i olej łojowy, nieemulgowane lub niezmieszane, lub nieprzygotowane inaczej |
ex 15 04 |
Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków morskich, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie, z wyłączeniem olejów z wątróbek rybich lub ich frakcji objętych pozycją 1504 10 oraz tłuszcze i oleje i ich frakcje z ryb, z wyłączeniem olejów z wątróbek objętych pozycją 1504 20 |
1507 |
Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
1508 |
Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
1511 |
Olej palmowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
1512 |
Olej z nasion słonecznika, z krokosza balwierskiego lub z nasion bawełny i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
1513 |
Olej kokosowy (z kopry), olej z ziaren palmowych lub olej babassu oraz ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
1514 |
Olej rzepakowy, rzepikowy lub gorczycowy i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
ex 15 15 |
Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne (z wyłączeniem oleju jojoba objętego podpozycją ex 1515 90 11 ) i ich frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie |
ex 15 16 |
Tłuszcze i oleje, zwierzęce lub roślinne, i ich frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione, estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub elaidynizowane, nawet rafinowane, ale dalej nieprzetworzone (z wyłączeniem uwodornionego oleju rycynowego, tzw. „wosku opalowego” objętego podpozycją 1516 20 10 ) |
ex 15 17 |
Margaryna; jadalne mieszaniny lub produkty z tłuszczów lub olejów, zwierzęcych lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z niniejszego rozdziału, inne niż jadalne tłuszcze lub oleje lub ich frakcje objęte pozycją 1516 , z wyłączeniem podpozycji 1517 10 10 , 1517 90 10 oraz 1517 90 93 |
1518 00 31 oraz 1518 00 39 |
Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane, do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi () |
1522 00 91 |
Osady i szlamy olejowe; sopstoki powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych lub wosków zwierzęcych lub roślinnych, z wyłączeniem zawierających olej o właściwościach oliwy z oliwek |
1522 00 99 |
Inne pozostałości powstałe przy obróbce substancji tłuszczowych lub wosków zwierzęcych lub roślinnych, z wyłączeniem zawierających olej o właściwościach oliwy z oliwek |
ex 16 02 |
Pozostałe mięso, podroby lub krew, przetworzone lub zakonserwowane: |
– Ze świń: |
|
ex 1602 41 |
– – Szynki i ich kawałki: |
1602 41 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 1602 42 |
– – Łopatki i ich kawałki: |
1602 42 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 1602 49 |
– – Pozostałe, włącznie z mieszankami: |
1602 49 90 |
– – – Inne niż ze świń domowych |
ex 1602 90 |
– Pozostałe, włącznie z przetworami z krwi dowolnych zwierząt: |
– – Inne niż przetwory z krwi dowolnych zwierząt: |
|
1602 90 31 |
– – – Z dziczyzny lub z królików |
– – – – Pozostałe: |
|
– – – – – Inne niż zawierające mięso lub podroby ze świń domowych: |
|
– – – – – – Inne niż zawierające mięso lub podroby z bydła: |
|
1602 90 99 |
– – – – – – – Inne niż z owiec lub kóz |
ex 1603 00 |
Ekstrakty i soki, z mięsa |
1801 00 00 |
Ziarna kakaowe, całe lub łamane, surowe lub palone |
1802 00 00 |
Łuski kakao, łupiny, osłonki i pozostałe odpady kakao |
ex 20 01 |
Warzywa, owoce, orzechy i pozostałe jadalne części roślin, przetworzone lub zakonserwowane octem lub kwasem octowym: |
ex 2001 90 |
– Pozostałe: |
2001 90 20 |
– – Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub pieprz angielski |
ex 20 05 |
Pozostałe warzywa przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż octem lub kwasem octowym, niezamrożone, inne niż produkty objęte pozycją 2006 : |
ex 2005 99 |
– Pozostałe warzywa i mieszanki warzywne: |
2005 99 10 |
– – Owoce z rodzaju Capsicum inne niż słodka papryka lub pieprz angielski |
ex 22 06 |
►C2 Pozostałe napoje fermentowane (na przykład cydr (cidr), perry i miód pitny); mieszaniny napojów fermentowanych oraz mieszaniny napojów fermentowanych i napojów bezalkoholowych, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: ◄ |
2206 00 31 do 2206 00 89 |
►C2 – Inne niż piquette ◄ |
ex 23 01 |
Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów, ryb lub skorupiaków, mięczaków lub pozostałych bezkręgowców wodnych, nienadające się do spożycia przez ludzi; skwarki: |
2301 10 00 |
– Mąki, mączki i granulki, z mięsa i podrobów; skwarki |
ex 23 02 |
Otręby, śruta i inne pozostałości odsiewu, przemiału lub innej obróbki zbóż i roślin strączkowych, nawet w formie granulek: |
2302 50 00 |
– Z roślin strączkowych |
2304 00 00 |
Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w formie granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego |
2305 00 00 |
Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w formie granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju z orzeszków ziemnych |
ex 23 06 |
Makuchy i inne pozostałości stałe, nawet mielone lub w formie granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub olejów roślinnych, inne niż te objęte pozycją 2304 lub 2305 z wyjątkiem podpozycji 2306 90 05 (makuchy i inne pozostałości stałe pozostałe z ekstrakcji zarodków kukurydzy) oraz 2306 90 11 i 2306 90 19 (makuchy i inne pozostałości stałe pozostałe z ekstrakcji oliwy) |
ex 2307 00 |
►C2 Drożdżowy osad winiarski; kamień winny: ◄ |
2307 00 90 |
– Kamień winny |
ex 2308 00 |
Materiały roślinne i odpady roślinne, pozostałości roślinne i produkty uboczne, nawet w formie granulek, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone: |
2308 00 90 |
– Inne niż wytłoki winogron, żołędzie i kasztany, wytłoczyny z owoców innych niż winogrona |
ex 23 09 |
Preparaty, w rodzaju stosowanych do karmienia zwierząt: |
ex 2309 10 |
– Karma dla psów lub kotów, pakowana do sprzedaży detalicznej: |
2309 10 90 |
– – Inne niż zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny objęte podpozycjami 1702 30 50 , 1702 30 90 , 1702 40 90 , 1702 90 50 i 2106 90 55 lub produkty mleczne |
ex 2309 90 |
– Pozostałe: |
ex 2309 90 10 |
– – Pozostałe, włącznie z przedmieszkami: |
– – – Roztwory ze ssaków morskich |
|
ex 2309 90 91 do 2309 90 96 |
– – – Inne niż zawierające skrobię, glukozę, syrop glukozowy, maltodekstrynę lub syrop z maltodekstryny objęte podpozycjami 1702 30 50 , 1702 30 90 , 1702 40 90 , 1702 90 50 i 2106 90 55 lub produkty mleczne, z wyłączeniem |
– Koncentratów białkowych otrzymywanych z soku z lucerny i z soku z trawy |
|
– Produktów w proszku otrzymywanych wyłącznie z pozostałości stałych i z soku powstających przy wytwarzaniu koncentratów określonych w tiret pierwszym |
|
(1)
Zaklasyfikowanie do tej podpozycji podlega warunkom ustanowionym w odpowiednich przepisach unijnych (patrz: dyrektywa Rady 94/28/WE (2) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 504/2008 (3)).
(2)
Dyrektywa Rady 94/28/WE z dnia 23 czerwca 1994 r. ustanawiająca zasady odnoszące się do warunków genealogicznych i zootechnicznych stosowanych w przywozie z państw trzecich zwierząt, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków oraz zmieniająca dyrektywę 77/504/EWG w sprawie zwierząt hodowlanych czystorasowych z gatunku bydła (Dz.U. L 178 z 12.7.1994, s. 66).
(3)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 504/2008 z dnia 6 czerwca 2008 r. wykonujące dyrektywy Rady 90/426/EWG i 90/427/EWG w odniesieniu do metod identyfikacji koniowatych (Dz.U. L 149 z 7.6.2008, s. 3).
(4)
Zaklasyfikowanie do tej podpozycji podlega warunkom ustanowionym w odpowiednich przepisach unijnych (patrz: dyrektywa Rady 88/661/EWG (5), dyrektywa Rady 94/28/WE oraz decyzja Komisji 96/510/WE (6)).
(5)
Dyrektywa Rady 88/661/EWG z dnia 19 grudnia 1988 r. w sprawie norm zootechnicznych mających zastosowanie do zwierząt hodowlanych z gatunku świń (Dz.U. L 382 z 31.12.1988, s. 36).
(6)
Decyzja Komisji z dnia 18 lipca 1996 r. ustanawiająca zaświadczenia hodowlane i zootechniczne w przywozie zwierząt hodowlanych, ich nasienia, komórek jajowych i zarodków (Dz.U. L 210 z 20.8.1996, s. 53).
(7)
Zaklasyfikowanie do tej podpozycji podlega warunkom ustanowionym w odpowiednich przepisach unijnych (patrz: art. 291–300 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93).
(8)
Zaklasyfikowanie do tej podpozycji podlega warunkom ustanowionym w pkt F sekcji II przepisów wstępnych Nomenklatury scalonej. |
Sekcja 2
Kod CN |
Opis |
0101 29 10 |
Konie żywe, do uboju () |
ex 0205 00 |
Mięso z koni, świeże, schłodzone lub zamrożone |
0210 99 10 |
Mięso z koni, solone, w solance lub suszone |
0511 99 10 |
Ścięgna; ścinki i podobne odpady surowych skór lub skórek |
0701 |
Ziemniaki, świeże lub schłodzone |
0901 |
Kawa, nawet palona lub bezkofeinowa; łupinki i łuski kawy; substytuty kawy zawierające kawę w dowolnej proporcji |
1105 |
Mąka, mączka, proszek, płatki i granulki, ziemniaczane |
1212 94 00 |
Korzenie cykorii |
2209 00 91 i 2209 00 99 |
Ocet i namiastki octu otrzymane z kwasu octowego innego niż ocet winny |
4501 |
Korek naturalny, surowy lub zwyczajnie preparowany, odpady korka; korek kruszony, granulowany lub mielony |
(1)
Zaklasyfikowanie do tej podpozycji podlega warunkom ustanowionym w odpowiednich przepisach unijnych (patrz: art. 291–300 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93). |
ZAŁĄCZNIK II
DEFINICJE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3 UST. 1
CZĘŚĆ I
Definicje dotyczące sektora ryżu
I. Pojęcia „ryż niełuskany”, „ryż łuskany”, „ryż częściowo bielony”, „ryż całkowicie bielony”, „ryż okrągłoziarnisty”, „ryż średnioziarnisty”, „ryż długoziarnisty A lub B” i „ryż łamany” mają następujące definicje:
„ryż niełuskany” oznacza ryż, który zachował łuskę po omłóceniu;
„ryż łuskany” oznacza ryż niełuskany, z którego usunięto tylko łuskę. Przykładami ryżu wchodzącego w zakres tej definicji jest ryż posiadający nazwę handlową: „ryż brązowy”, „ryż cargo”, „loonzain” i „riso sbramato”;
„ryż częściowo bielony” oznacza ryż niełuskany, z którego usunięto łuskę, część zarodka i całość lub część zewnętrznych warstw owocni, ale pozostawiono warstwy wewnętrzne;
„ryż całkowicie bielony” oznacza ryż niełuskany, z którego usunięto łuskę, całość zewnętrznych i wewnętrznych warstw owocni, całość zarodka w przypadku ryżu długoziarnistego i średnioziarnistego oraz co najmniej część zarodka w przypadku ryżu okrągłoziarnistego, ale w którym wzdłużne białe prążkowanie może pozostać na nie więcej niż 10 % ziaren;
„ryż okrągłoziarnisty” oznacza ryż, którego ziarna mają długość nieprzekraczającą 5,2 mm, a stosunek długości do szerokości jest mniejszy niż 2;
„ryż średnioziarnisty” oznacza ryż, którego ziarna mają długość przekraczającą 5,2 mm, ale nieprzekraczającą 6 mm, a stosunek długości do szerokości jest nie większy niż 3;
„ryż długoziarnisty” oznacza
ryż długoziarnisty A, tj. ryż, którego ziarna mają długość przekraczającą 6,0 mm, a stosunek długości do szerokości jest większy niż 2, ale mniejszy niż 3;
ryż długoziarnisty B, tj. ryż, którego ziarna mają długość przekraczającą 6,0 mm, a stosunek długości do szerokości jest równy lub większy niż 3;
„pomiary ziaren” oznaczają pomiary ziaren wykonywane na ryżu całkowicie bielonym dokonywane następującymi metodami:
pobranie reprezentatywnej próbki partii;
przesianie próbki, tak aby zatrzymać jedynie całe ziarna, włącznie z ziarnami niedojrzałymi;
przeprowadzenie dwóch pomiarów, dotyczących po 100 ziaren każdy, i wyliczenie średniej;
wyrażenie wyniku w milimetrach, zaokrąglonego do pierwszego miejsca po przecinku;
„ryż łamany” oznacza fragmenty ziaren, których długość nie przekracza trzech czwartych średniej długości całego ziarna.
II. W odniesieniu do ziaren i ziaren łamanych niebędących niepogorszonej jakości stosuje się następujące definicje:
„ziarno całe” oznacza ziarno, w którym tylko część końcówki została usunięta, bez względu na cechy na każdym etapie obróbki;
„ziarno obcięte” oznacza ziarno, w którym cała końcówka została usunięta;
„ziarno łamane lub kawałki” oznacza ziarno, w którym została usunięta część większa niż końcówka; ziarno łamane obejmuje:
ziarno łamane duże (części ziarna o długości nie mniejszej niż połowa długości ziarna, lecz niestanowiące całego ziarna);
ziarno łamane średnie (kawałki ziarna o długości nie mniejszej niż jedna czwarta długości ziarna, lecz mniejsze niż minimalny rozmiar „ziarna łamanego dużego”);
ziarno łamane drobne (kawałki ziarna mniejsze niż jedna czwarta ziarna, lecz zbyt duże, aby przechodziły przez sito o oczkach 1,4 mm);
kawałki (małe odłamki lub cząstki ziarna przechodzące przez sito o oczkach 1,4 mm); definicja obejmuje ziarno połamane (kawałki powstałe w wyniku podłużnego przełamania się ziarna);
„ziarno zielone” oznacza ziarno, które nie jest w pełni dojrzałe;
„ziarno z naturalnymi anomaliami rozwojowymi” oznacza ziarno wykazujące naturalne anomalie rozwojowe; anomalie rozwojowe oznaczają deformacje cech morfologicznych typowych dla odmiany, spowodowane czynnikami dziedzicznymi lub innymi;
„ziarno kredowe” oznacza ziarno, którego nie mniej niż trzy czwarte powierzchni ma wygląd matowo-kredowy;
„ziarno z czerwonymi prążkami” oznacza ziarno wykazujące wzdłużne czerwone paski o różnej intensywności i odcieniu barwy, stanowiące pozostałość owocni;
„ziarno plamiste” oznacza ziarno wykazujące wyraźne małe krążki ciemnego koloru o mniej lub bardziej regularnym kształcie; do ziarna plamistego zalicza się także ziarno wykazujące niewielkie czarne prążki tylko na powierzchni; prążki i plamki nie mogą mieć żółtej lub ciemnej otoczki;
„ziarno zaplamione” oznacza ziarno, które na niewielkiej części powierzchni ma wyraźnie zmieniony kolor naturalny; plamy mogą mieć różny kolor (czarniawy, czerwonawy, brązowy); głębokie czarne prążki są również uznawane za plamy. Jeśli kolor plam jest wystarczająco wyraźny (czarny, różowy, czerwonawo-brązowy), aby je natychmiast zauważyć, i jeśli pokrywają one nie mniej niż połowę powierzchni ziarna, ziarno należy zakwalifikować do ziarna żółtego;
„ziarno żółte” oznacza ziarno, które w całości lub części, z przyczyn innych niż suszenie, zmieniło kolor naturalny i które przybrało kolor cytrynowy lub pomarańczowo-żółty;
„ziarno bursztynowe” oznacza ziarno, którego kolor, z powodów innych niż suszenie, uległ niewielkiej jednolitej zmianie na całej powierzchni; na skutek tej zmiany kolor ziarna stał się jasny bursztynowo-żółty.
CZĘŚĆ II
Definicje techniczne dotyczące sektora cukru
Sekcja A
Definicje ogólne
1) „cukry białe” oznaczają cukry bez dodatku środków aromatyzujących, barwiących ani też innych substancji, zawierające wagowo w suchej masie 99,5 % lub więcej sacharozy oznaczonej metodą polarymetryczną;
2) „cukry surowe” oznaczają cukry bez dodatku środków aromatyzujących, barwiących ani też innych substancji, zawierające wagowo w suchej masie mniej niż 99,5 % sacharozy oznaczonej metodą polarymetryczną;
3) „izoglukoza” oznacza produkt otrzymany z glukozy lub jej polimerów, zawierający wagowo w suchej masie co najmniej 10 % fruktozy;
4) „syrop inulinowy” oznacza bezpośredni produkt otrzymany w wyniku hydrolizy inuliny lub oligofruktoz, zawierający wagowo w suchej masie co najmniej 10 % fruktozy w postaci wolnej lub w postaci sacharozy, wyrażonej w ekwiwalencie cukru/izoglukozy. ►M7 ————— ◄
5) „umowa dostawy” oznacza umowę dostawy buraków do produkcji cukru zawartą pomiędzy sprzedawcą a przedsiębiorstwem;
6) „porozumienie branżowe” oznacza:
porozumienie zawarte, przed zawarciem jakiejkolwiek umowy dostawy, między przedsiębiorstwami lub organizacją zrzeszającą przedsiębiorstwa uznaną przez dane państwo członkowskie lub grupą takich organizacji zrzeszających przedsiębiorstwa, z jednej strony, a stowarzyszeniem sprzedawców uznanym przez dane państwo członkowskie lub grupą takich organizacji zrzeszających sprzedawców, z drugiej strony;
jeżeli porozumienie, o którym mowa w lit. a), nie zostało zawarte – przepisy dotyczące spółek oraz przepisy dotyczące spółdzielni w zakresie, w jakim regulują dostawę buraków cukrowych przez wspólników spółek lub członków firmy lub spółdzielni produkujących cukier.
▼M7 —————
CZĘŚĆ III
Definicje dotyczące sektora chmielu
1) „chmiel” oznacza wysuszone kwiatostany, znane także jako szyszki, (żeńskiego) pnącego chmielu (Humulus lupulus); kwiatostany te są zielonkawo-żółte i o owalnym kształcie, mają ogonki, a ich długość zwykle wynosi 2–5 cm;
2) „mączka chmielowa” oznacza produkt otrzymany przez mielenie chmielu, zawierający wszystkie jego naturalne elementy;
3) „mączka chmielowa z podwyższoną zawartością lupuliny” oznacza produkt otrzymany przez mielenie szyszek chmielu po mechanicznym usunięciu części listków, ogonków, przylistków i osadek;
4) „ekstrakt chmielowy” oznacza skoncentrowane produkty otrzymane poprzez działanie rozpuszczalników na szyszki chmielu lub na mączkę chmielową;
5) „mieszane produkty chmielowe” oznaczają mieszaninę dwóch lub więcej produktów, o których mowa w pkt 1 – 4.
CZĘŚĆ IV
Definicje dotyczące sektora wina
Dotyczące winorośli
„karczowanie” oznacza całkowite usunięcie wszystkich krzewów winorośli z obszaru, na którym zostały one zasadzone;
„sadzenie” oznacza definitywne zasadzenie sadzonek winorośli lub ich części, szczepionych lub nie, z zamiarem produkowania winogron lub założenia szkółki szczepów;
„szczepienie” oznacza szczepienie winorośli, które już były poddane szczepieniu.
Dotyczące produktów
„winogrona świeże” oznaczają owoce winorośli używane do produkcji wina, dojrzałe lub częściowo osuszone (raisined), które mogą być rozgniatane lub tłoczone przy użyciu zwykłych metod stosowanych w produkcji wina i które mogą spontanicznie wywoływać fermentację alkoholu;
„świeży moszcz winogronowy z fermentacją zahamowaną poprzez dodanie alkoholu” jest to produkt, który:
posiada rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 12 % obj. i nie większą niż 15 % obj.
pochodzi wyłącznie z odmian winorośli klasyfikowanych zgodnie z art. 81 ust. 2 i otrzymywany jest przez dodanie do niesfermentowanego moszczu winogronowego o naturalnej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 8,5 % obj.:
albo alkoholu neutralnego pochodzenia winnego, włączywszy alkohol otrzymywany w drodze destylacji suszonych winogron, mający rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 96 % obj.
albo nierektyfikowanego produktu pozyskanego w drodze destylacji wina i mającego rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 52 % obj. i nie większą niż 80 % obj.
„sok winogronowy” oznacza niesfermentowany, lecz podlegający fermentacji produkt ciekły, który:
jest otrzymywany w drodze stosownej obróbki sprawiającej, że nadaje się on do spożycia;
jest otrzymywany ze świeżych winogron lub moszczu winogronowego lub w drodze regeneracji. W przypadku gdy otrzymywany jest w drodze regeneracji, regenerowany jest z zagęszczonego moszczu winogronowego lub zagęszczonego soku winogronowego.
Dopuszczalna rzeczywista zawartość alkoholu w soku winogronowym jest nie większa niż 1 % obj.
„zagęszczony sok winogronowy” oznacza niekarmelizowany sok winogronowy otrzymany w drodze częściowej dehydratacji soku winogronowego przy użyciu dowolnej dozwolonej metody – innej niż nagrzewanie bezpośrednie – stosowanej w taki sposób, aby liczba wskazana przez refraktometr użyty zgodnie z zalecaną metodą, która zostanie określona, w temperaturze 20 °C nie była niższa niż 50,9 %.
Dopuszczalna rzeczywista zawartość alkoholu w zagęszczonym soku winogronowym jest nie większa niż 1 % obj.
„drożdżowy osad winiarski” oznacza pozostałość:
zbierającą się w naczyniach zawierających wino po fermentacji podczas jego składowania lub po poddaniu go dozwolonej obróbce;
powstałą w wyniku filtrowania lub odwirowywania produktu, o którym mowa w lit. a);
zbierającą się w naczyniach zawierających moszcz winogronowy podczas jego składowania lub po poddaniu go dozwolonej obróbce; lub
powstałą w wyniku filtrowania lub odwirowywania produktu, o którym mowa w lit. c);
„wytłoki z winogron” oznaczają pozostałości powstałe w wyniku tłoczenia świeżych winogron, sfermentowane lub nie;
„wino wzmocnione do destylacji” oznacza produkt, który:
posiada rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 18 % obj. i nie większą niż 24 % obj.
jest otrzymywany wyłącznie przez dodanie do wina niezawierającego resztkowego cukru nierektyfikowanego produktu otrzymanego w wyniku destylacji wina, a maksymalna rzeczywista zawartość alkoholu wynosi 86 % obj. lub
posiada kwasowość lotną 1,5 grama na litr, wyrażoną jako kwas octowy;
„cuvée” oznacza
moszcz winogronowy;
wino; lub
mieszaninę moszczu winogronowego lub win o różnych cechach charakterystycznych,
przeznaczone do przygotowywania szczególnego rodzaju win musujących.
Zawartość alkoholu
„rzeczywista objętościowa zawartość alkoholu” oznacza liczbę jednostek objętości czystego alkoholu zawartego w temperaturze 20 °C w 100 jednostkach objętości danego produktu w tej temperaturze;
„potencjalna objętościowa zawartość alkoholu” oznacza liczbę jednostek objętości czystego alkoholu w temperaturze 20 °C, który może być wyprodukowany na drodze całkowitej fermentacji cukrów zawartych w 100 jednostkach objętości danego produktu w tej temperaturze;
„całkowita objętościowa zawartość alkoholu” oznacza sumę rzeczywistej i potencjalnej zawartości alkoholu;
„naturalna objętościowa zawartość alkoholu” oznacza całkowitą objętościową zawartość alkoholu produktu przed jego wzbogaceniem;
„rzeczywista zawartość alkoholu na masę” oznacza liczbę kilogramów czystego alkoholu zawartą w 100 kilogramach danego produktu;
„potencjalna zawartość alkoholu na masę” oznacza liczbę kilogramów czystego alkoholu, który może być wyprodukowany w drodze całkowitej fermentacji cukrów zawartych w 100 kilogramach danego produktu;
„całkowita zawartość alkoholu na masę” oznacza sumę rzeczywistej i potencjalnej zawartości alkoholu.
CZĘŚĆ V
Definicje dotyczące sektora wołowiny i cielęciny
„Bydło” oznacza żywe zwierzęta z gatunku bydła domowego objęte kodami CN 0102 21 , ex 0102 31 00 , 0102 90 20 , od ex 0102 29 10 do ex 0102 29 99 , 0102 39 10 , 0102 90 91 .
CZĘŚĆ VI
Definicje dotyczące sektora mleka i przetworów mlecznych
Do celów stosowania kwot taryfowych na masło pochodzące z Nowej Zelandii termin „wyprodukowane bezpośrednio z mleka lub śmietanki” nie wyklucza masła wyprodukowanego z mleka lub śmietanki bez użycia materiałów przechowywanych, w jednorazowym, autonomicznym i nieprzerwanym procesie, który może obejmować przechodzenie śmietanki przez stan koncentracji tłuszczu lub frakcjonowanie tego tłuszczu.
CZĘŚĆ VII
Definicje dotyczące sektora jaj
1) „jaja w skorupkach” oznaczają jaja drobiu w skorupkach, świeże, zakonserwowane lub gotowane, inne niż jaja wylęgowe, o których mowa w pkt 2;
2) „jaja wylęgowe” oznaczają jaja drobiowe wylęgowe;
3) „produkty całe” oznaczają jaja ptasie pozbawione skorupek, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, nadające się do spożycia przez ludzi;
4) „produkty oddzielone” oznaczają żółtka jaj ptasich, nawet zawierające dodatek cukru lub innego środka słodzącego, nadające się do spożycia przez ludzi.
CZĘŚĆ VIII
Definicje dotyczące sektora mięsa drobiowego
1) „drób żywy” oznacza żywe kury, kaczki, gęsi, indyki i perliczki o masie powyżej 185 gramów;
2) „pisklęta” oznaczają żywe kury, kaczki, gęsi, indyki i perliczki o masie nieprzekraczającej 185 gramów;
3) „drób ubity” oznacza poddane ubojowi ptactwo z gatunku Gallus domesticus, kaczki, gęsi, indyki i perliczki, całe, z podrobami lub bez;
4) „produkty pochodne” oznaczają:
produkty wymienione w załączniku I część XX lit. a);
produkty wymienione w załączniku I część XX lit. b), z wyłączeniem drobiu ubitego i podrobów jadalnych, zwane „kawałkami drobiu”;
podroby jadalne wymienione w załączniku I część XX lit. b);
produkty wymienione w załączniku I część XX lit. c);
produkty wymienione w załączniku I część XX lit. d) i e);
produkty, o których mowa w załączniku I część XX lit. f), inne niż produkty objęte kodami CN 1602 20 10 .
CZĘŚĆ IX
Definicje dotyczące sektora pszczelarskiego
1) „miód” rozumiany jest jako „miód” w rozumieniu dyrektywy Rady 2001/110/WE ( 27 ), w tym również, jeśli chodzi o główne rodzaje miodu;
2) „produkty pszczele” oznaczają miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis lub pyłek.
ZAŁĄCZNIK III
STANDARDOWA JAKOŚĆ RYŻU I CUKRU, O KTÓREJ MOWA W ART. 1a ROZPORZĄDZENIA (UE) NR 1370/2013 ( 28 )
A. Standardowa jakość ryżu niełuskanego
Ryż niełuskany standardowej jakości:
to ryż o solidnej i właściwej jakości handlowej, bez zapachu;
wilgotność takiego ryżu wynosi maksymalnie 13 %;
ryż ten daje uzysk ryżu całkowicie bielonego wynoszący 63 % całych ziaren wagowo (z tolerancją 3 % dla ziaren obciętych); ta wartość procentowa odnosi się do wagi ziaren całkowicie bielonego ryżu niepogorszonej jakości:
ziarno kredowe ryżu niełuskanego objęte kodami CN 1006 10 27 i 1006 10 98 |
1,5 % |
ziarno kredowe ryżu niełuskanego objęte innymi kodami niż CN 1006 10 27 i 1006 10 98 : |
2,0 % |
ziarno z czerwonymi prążkami |
1,0 % |
ziarno plamiste |
0,50 % |
ziarno zaplamione |
0,25 % |
ziarno żółte |
0,02 % |
ziarno bursztynowe |
0,05 % |
B. Standardowa jakość cukru
▼M7 —————
II. Standardowa jakość cukru białego
1) Cukier biały standardowej jakości ma następujące właściwości:
o solidnej i właściwej jakości handlowej; suchy, w formie jednorodnych granulowanych kryształków, sypki;
minimalna polaryzacja: 99,7;
maksymalna zawartość wilgoci: 0,06 %;
maksymalna zawartość cukru inwertowanego: 0,04 %;
liczba punktów określonych na podstawie pkt 2 nie przekracza ogółem 22 ani też:
2) Jeden punkt odpowiada:
0,0018 % zawartości popiołu określonej przy zastosowaniu metody ICUMSA przy 28° w skali Brixa;
0,5 jednostki typu barwnego określonego przy zastosowaniu metody Brunszwik;
7,5 jednostki barwienia roztworu określonego przy zastosowaniu metody ICUMSA.
3) Metodami oznaczania czynników, o których mowa w pkt 1, są metody stosowane do oznaczania takich czynników w ramach środków interwencyjnych.
III. Standardowa jakość cukru surowego
1) Za cukier surowy jakości standardowej uważa się cukier, z którego uzysk cukru białego wynosi 92 %.
2) Uzysk cukru surowego buraczanego jest obliczany poprzez odjęcie od stopnia polaryzacji takiego cukru:
jego procentowej zawartości popiołu pomnożonej przez cztery;
jego procentowej zawartości cukru inwertowanego pomnożonej przez dwa;
liczby 1.
3) Uzysk cukru surowego trzcinowego jest obliczany poprzez odjęcie liczby 100 od stopnia polaryzacji takiego cukru pomnożonego przez dwa.
ZAŁĄCZNIK IV
UNIJNA SKALA KLASYFIKACJI TUSZ, O KTÓREJ MOWA W ART. 10
A. Unijna skala klasyfikacji tusz bydła w wieku 8 miesięcy lub więcej
I. Definicje
Stosuje się następujące definicje:
„tusza”: oznacza ciało zwierzęcia poddanego ubojowi po wykrwawieniu, wytrzewieniu i oskórowaniu;
„półtusza”: oznacza produkt otrzymany poprzez podzielenie tuszy symetrycznie przez środek każdego kręgu szyjnego, piersiowego, lędźwiowego i krzyżowego oraz przez środek mostka i spojenia miednicznego.
II. Kategorie
Tusze wołowe dzieli się na następujące kategorie:
Z : tusze zwierząt w wieku od 8 miesięcy do poniżej 12 miesięcy;
A : tusze niekastrowanych samców w wieku od 12 miesięcy do poniżej 24 miesięcy;
B : tusze niekastrowanych samców w wieku od 24 miesięcy;
C : tusze kastrowanych samców w wieku od 12 miesięcy;
D : tusze samic, które się cieliły;
E : tusze innych samic w wieku od 12 miesięcy.
III. Klasyfikacja
Tusze klasyfikuje się, oceniając kolejno:
Uformowanie, zgodnie z następującymi definicjami:
Klasy uformowania tuszy, w szczególności jej istotne części (udziec, grzbiet, łopatka)
Klasa uformowania |
Opis |
S wybitne |
Wszystkie profile ekstremalnie wypukłe; wyjątkowo rozwinięte mięśnie (typ tuszy o podwójnym umięśnieniu) |
E doskonałe |
Wszystkie profile wypukłe do superwypukłych; wyjątkowo rozwinięte mięśnie |
U bardzo dobre |
Profile zasadniczo wypukłe; bardzo dobrze rozwinięte mięśnie |
R dobre |
Kształty proste na całej długości; dobrze rozwinięte mięśnie |
O dostateczne |
Profile na ogół proste do wklęsłych; przeciętnie wykształcone mięśnie |
P słabe |
Wszystkie profile wklęsłe do bardzo wklęsłych; słabo rozwinięte mięśnie |
Okrywę tłuszczową, zgodnie z następującymi definicjami:
Klasa okrywy tłuszczowej |
Opis |
1 niska |
Od braku pokrycia do nieznacznej okrywy tłuszczowej |
2 mała |
Niewielka okrywa tłuszczowa, prawie wszędzie widoczne mięśnie |
3 średnia |
Poza udźcem i łopatką prawie wszędzie mięśnie pokryte tłuszczem, niewielkie złogi tłuszczu w jamie klatki piersiowej |
4 wysoka |
Mięśnie pokryte tłuszczem, ale na udźcu i łopatce jeszcze częściowo widoczne, trochę wyraźnych złogów tłuszczu w jamie klatki piersiowej |
5 bardzo wysoka |
Cała tusza pokryta tłuszczem; duże złogi w jamie klatki piersiowej |
Państwa członkowskie są uprawnione do dokonania dalszego podziału każdej z klas przedstawionych w pkt 1 i 2 na maksymalnie trzy podklasy.
IV. Prezentacja
Tusze i półtusze prezentowane są w następujący sposób:
bez głowy oraz bez kończyn; głowa jest oddzielona od tuszy w stawie szczytowo-potylicznym, a racice oddzielone w stawie nadgarstkowo-śródręcznym lub stępowo-śródstopowym;
bez narządów wewnętrznych jamy klatki piersiowej i jamy brzusznej, z nerkami, tłuszczem okołonerkowym i tłuszczem miednicznym lub bez;
bez narządów rozrodczych i przylegających mięśni, a w przypadku samic – bez wymienia i tłuszczu gruczołu mlecznego.
V. Klasyfikacja i identyfikacja
Rzeźnie zatwierdzone na mocy art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 29 ) przyjmują środki w celu zapewnienia, aby wszystkie tusze i półtusze bydła w wieku ośmiu miesięcy lub więcej poddanego ubojowi w takich rzeźniach i opatrzone znakiem jakości zdrowotnej, o którym mowa w art. 5 ust. 2 w związku z sekcją I rozdział III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 30 ), były klasyfikowane i identyfikowane na podstawie skali unijnej.
Przed identyfikacją poprzez znakowanie państwa członkowskie mogą przyznać upoważnienie do usuwania tłuszczu zewnętrznego z tusz lub półtusz, jeżeli jest to uzasadnione okrywą tłuszczową.
B. Unijna skala klasyfikacji tusz wieprzowych
I. Definicja
„Tusza” oznacza ciało świni poddanej ubojowi po wykrwawieniu i wytrzewieniu, całe lub podzielone wzdłuż linii środkowej.
II. Klasyfikacja
Tusze są dzielone na klasy w zależności od szacowanej zawartości chudego mięsa i odpowiednio klasyfikowane:
Klasy |
Chude mięso jako odsetek masy tuszy |
S |
60 lub więcej |
E |
55 lub więcej, ale mniej niż 60 |
U |
50 lub więcej, ale mniej niż 55 |
R |
45 lub więcej, ale mniej niż 50 |
O |
40 lub więcej, ale mniej niż 45 |
P |
mniej niż 40 |
III. Prezentacja
Tusze prezentowane są bez języka, szczeciny, racic, narządów płciowych, tłuszczu okołonerkowego, nerek oraz przepony.
IV. Zawartość chudego mięsa
1) Zawartość chudego mięsa ocenia się za pomocą metod klasyfikowania zatwierdzonych przez Komisję. Można zatwierdzić jedynie statystycznie udowodnione metody szacowania, oparte na pomiarach fizycznych jednej lub większej liczby części anatomicznych tuszy wieprzowej. Zatwierdzenie metod klasyfikacji zależy od zgodności z maksymalną tolerancją błędu statystycznego przy dokonywaniu oceny.
2) Wartość handlowa tusz nie jest jednak ustalana wyłącznie na podstawie oszacowanej zawartości chudego mięsa.
V. Identyfikacja tusz
O ile Komisja nie postanowi inaczej, sklasyfikowane tusze są identyfikowane przez oznakowanie na podstawie skali unijnej.
C. Unijna skala klasyfikacji tusz baranich
I. Definicja
Zastosowanie mają definicje „tusza” i „półtusza” zamieszczone w pkt A.I.
II. Kategorie
Tusze dzieli się na następujące kategorie:
A : tusze owiec poniżej dwunastu miesięcy;
B : tusze pozostałych owiec.
III. Klasyfikacja
Tusze klasyfikuje się, stosując odpowiednio przepisy pkt A.III. Termin „udziec” w pkt A.III.1 i w wierszach 3 i 4 tabeli zamieszczonej w pkt A.III.2 zastępuje się terminem „ćwierćtusza tylna”.
IV. Prezentacja
Tusze i półtusze prezentowane są bez głowy (oddzielonej w stawie szczytowo-potylicznym), racic (oddzielonych w stawie nadgarstkowo-śródręcznym lub stępowo-śródstopowym), ogona (odciętego pomiędzy szóstym a siódmym kręgiem ogonowym), wymion, organów płciowych, wątroby i wnętrzności. Nerki i tłuszcz okołonerkowy zaliczane są do tuszy.
Państwa członkowskie mogą zezwolić na stosowanie innych rodzajów prezentacji, jeżeli opisana prezentacja nie jest stosowana.
V. Identyfikacja tusz
Sklasyfikowane tusze i półtusze są identyfikowane przez oznakowanie na podstawie skali unijnej.
ZAŁĄCZNIK V
PRODUKTY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 23 UST. 5
Kategoria I
Kategoria II
Fermentowane lub niefermentowane produkty z mleka z owocami, naturalnie aromatyzowane lub niearomatyzowane.
ZAŁĄCZNIK VI
LIMITY BUDŻETOWE NA PROGRAMY WSPARCIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 44 UST. 1
w tys. EUR na rok budżetowy |
|||||
|
2014 |
2015 |
2016 |
2017–2020 |
2021 i kolejne lata |
Bułgaria |
26 762 |
26 762 |
26 762 |
26 762 |
25 721 |
Czechy |
5 155 |
5 155 |
5 155 |
5 155 |
4 954 |
Niemcy |
38 895 |
38 895 |
38 895 |
38 895 |
37 381 |
Grecja |
23 963 |
23 963 |
23 963 |
23 963 |
23 030 |
Hiszpania |
353 081 |
210 332 |
210 332 |
210 332 |
202 147 |
Francja |
280 545 |
280 545 |
280 545 |
280 545 |
269 628 |
Chorwacja |
11 885 |
11 885 |
11 885 |
10 832 |
10 410 |
Włochy |
336 997 |
336 997 |
336 997 |
336 997 |
323 883 |
Cypr |
4 646 |
4 646 |
4 646 |
4 646 |
4 465 |
Litwa |
45 |
45 |
45 |
45 |
43 |
Luksemburg |
588 |
— |
— |
— |
— |
Węgry |
29 103 |
29 103 |
29 103 |
29 103 |
27 970 |
Malta |
402 |
— |
— |
— |
— |
Austria |
13 688 |
13 688 |
13 688 |
13 688 |
13 155 |
Portugalia |
65 208 |
65 208 |
65 208 |
65 208 |
62 670 |
Rumunia |
47 700 |
47 700 |
47 700 |
47 700 |
45 844 |
Słowenia |
5 045 |
5 045 |
5 045 |
5 045 |
4 849 |
Słowacja |
5 085 |
5 085 |
5 085 |
5 085 |
4 887 |
Zjednoczone Królestwo |
120 |
— |
— |
— |
— |
ZAŁĄCZNIK VII
DEFINICJE, OZNACZENIA I OPISY HANDLOWE PRODUKTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 78
Do celów niniejszego załącznika „opis handlowy” oznacza nazwę, pod którą sprzedawany jest produkt spożywczy, w rozumieniu art. 5 ust. 1 dyrektywy 2000/13/WE, lub nazwę żywności, w rozumieniu art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011.
CZĘŚĆ I
Mięso z bydła w wieku poniżej 12 miesięcy
I. Definicja
Do celów niniejszej części załącznika „mięso” oznacza wszystkie tusze, mięso z kośćmi i bez kości, podroby krojone lub niekrojone przeznaczone do spożycia przez ludzi, pochodzące z bydła w wieku poniżej 12 miesięcy, świeże, mrożone lub głęboko mrożone, bez względu na to, czy są one opakowane lub paczkowane, czy nie.
II. Klasyfikacja bydła w wieku poniżej 12 miesięcy dokonywana w rzeźni
W czasie uboju bydło w wieku poniżej 12 miesięcy jest klasyfikowane przez pracowników rzeźni, pod kontrolą właściwego organu, do jednej z dwu następujących kategorii:
Kategoria V: bydło w wieku poniżej ośmiu miesięcy
Litera identyfikacyjna kategorii: V;
Klasyfikacji tej dokonuje się na podstawie informacji zawartych w paszporcie towarzyszącym bydłu lub, w przypadku braku takiego paszportu, na podstawie danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych, o której mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 31 ).
Na wniosek grupy, o której mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, dane państwo członkowskie może postanowić, że warunki, o których mowa w niniejszym punkcie, nie mają zastosowania do mięsa z bydła objętego chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym, podlegającymi ochronie zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1151/2012 i zarejestrowanymi przed dniem 29 czerwca 2007 r.;
III. Opis handlowy
1) Mięso z bydła w wieku poniżej dwunastu miesięcy jest wprowadzane do obrotu w państwach członkowskich pod następującymi opisami handlowymi ustalonymi dla poszczególnych państw członkowskich:
dla mięsa z bydła w wieku poniżej ośmiu miesięcy (litera identyfikacyjna kategorii: V):
Państwo wprowadzenia do obrotu |
Opis handlowy, jaki należy stosować |
Belgia |
veau, viande de veau/kalfsvlees/Kalbfleisch |
Bułgaria |
месо от малки телета |
Republika Czeska |
Telecí |
Dania |
Lyst kalvekød |
Niemcy |
Kalbfleisch |
Estonia |
Vasikaliha |
Irlandia |
Veal |
Grecja |
μοσχάρι γάλακτος |
Hiszpania |
Ternera blanca, carne de ternera blanca |
Francja |
veau, viande de veau |
Chorwacja |
teletina |
Włochy |
vitello, carne di vitello |
Cypr |
μοσχάρι γάλακτος |
Łotwa |
Teļa gaļa |
Litwa |
Veršiena |
Luksemburg |
veau, viande de veau/Kalbfleisch |
Węgry |
Borjúhús |
Malta |
Vitella |
Niderlandy |
Kalfsvlees |
Austria |
Kalbfleisch |
Polska |
cielęcina |
Portugalia |
Vitela |
Rumunia |
carne de vițel |
Słowenia |
Teletina |
Słowacja |
Teľacie mäso |
Finlandia |
vaalea vasikanliha/ljust kalvkött |
Szwecja |
ljust kalvkött |
dla mięsa bydła w wieku od 8 miesięcy do poniżej 12 miesięcy (litera identyfikacyjna kategorii: Z):
Państwo wprowadzenia do obrotu |
Opis handlowy, jaki należy stosować |
Belgia |
jeune bovin, viande de jeune bovin/jongrundvlees/Jungrindfleisch |
Bułgaria |
Телешко месо |
Republika Czeska |
hovězí maso z mladého skotu |
Dania |
Kalvekød |
Niemcy |
Jungrindfleisch |
Estonia |
noorloomaliha |
Irlandia |
rosé veal |
Grecja |
νεαρό μοσχάρι |
Hiszpania |
Ternera, carne de ternera |
Francja |
jeune bovin, viande de jeune bovin |
Chorwacja |
mlada junetina |
Włochy |
vitellone, carne di vitellone |
Cypr |
νεαρό μοσχάρι |
Łotwa |
jaunlopa gaļa |
Litwa |
Jautiena |
Luksemburg |
jeune bovin, viande de jeune bovin/Jungrindfleisch |
Węgry |
Növendék marha húsa |
Malta |
Vitellun |
Niderlandy |
rosé kalfsvlees |
Austria |
Jungrindfleisch |
Polska |
młoda wołowina |
Portugalia |
Vitelão |
Rumunia |
carne de tineret bovin |
Słowenia |
meso težjih telet |
Słowacja |
mäso z mladého dobytka |
Finlandia |
vasikanliha/kalvkött |
Szwecja |
Kalvkött |
▼M7 ————— |
|
2) Opisy handlowe, o których mowa w pkt 1, mogą być uzupełnione informacją o nazwie lub oznaczeniu danych kawałków mięsa lub podrobów.
3) Opisów handlowych wymienionych w wykazie dla kategorii V zawartym w tabeli zamieszczonej w pkt 1 lit. A oraz wszelkich nowych nazw handlowych wywodzących się od nich używa się jedynie wtedy, gdy spełnione są wszystkie wymogi zawarte w niniejszym załączniku.
W szczególności nie używa się określeń „veau”, „telecí”, „Kalb”, „μοσχάρι”, „ternera”, „kalv”, „veal”, „vitello”, „vitella”, „kalf”, „vitela” i „teletina” w opisach handlowych w odniesieniu do mięsa z bydła w wieku powyżej 12 miesięcy ani też nie wymienia się ich na etykiecie.
4) Warunki, o których mowa w pkt 1, nie mają zastosowania do mięsa z bydła objętego nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym, podlegającymi ochronie zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1151/2012 i zarejestrowanymi przed dniem 29 czerwca 2007 r.
IV. Obowiązkowe oznaczenie na etykiecie
1) Bez uszczerbku dla dyrektywy 2000/13/WE, rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 oraz art. 13, 14 i 15 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 na każdym etapie produkcji i wprowadzania do obrotu na etykiecie mięsa z bydła w wieku poniżej 12 miesięcy podmioty gospodarcze umieszczają następujące informacje:
nazwę handlową zgodnie z pkt III niniejszej części;
wiek zwierząt przy uboju oznaczony, w zależności od przypadku, jako:
►C2 Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. b) podmioty gospodarcze mogą na etapach poprzedzających sprzedaż konsumentowi finalnemu ◄ zastąpić oznaczenie zawierające wiek zwierzęcia przy uboju oznaczeniem kategorii; w zależności od przypadku będzie to „kategoria V” lub „kategoria Z”.
►C2 2) W przypadku mięsa z bydła w wieku poniżej 12 miesięcy oferowanego w punkcie sprzedaży detalicznej w postaci niepaczkowanej do sprzedaży konsumentowi finalnemu, ◄ państwa członkowskie ustanawiają przepisy regulujące sposób oznaczania informacji, o których mowa w pkt 1.
V. Rejestracja
Na każdym etapie produkcji i wprowadzania do obrotu podmioty gospodarcze rejestrują następujące informacje:
numer identyfikacyjny i datę urodzenia zwierząt – wyłącznie na poziomie rzeźni;
numer referencyjny umożliwiający ustalenie związku między, z jednej strony, identyfikacją zwierząt, z których pochodzi mięso, a z drugiej – nazwą handlową, wiekiem przy uboju i umieszczoną na etykiecie mięsa literą wskazującą właściwą kategorię;
datę przywozu zwierząt i mięsa do zakładu i ich wywozu z zakładu.
VI. Kontrole urzędowe
1) Państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ lub właściwe organy odpowiedzialne za kontrole urzędowe przeprowadzane w celu sprawdzenia stosowania niniejszej części; informację o wyznaczonych organach przekazują Komisji.
2) Kontrole urzędowe przeprowadzane są przez właściwy organ lub właściwe organy zgodnie z ogólnymi zasadami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 32 ).
3) Eksperci z Komisji przeprowadzają, w razie konieczności, wspólnie z właściwymi organami, a w stosownych przypadkach – z ekspertami z państw członkowskich, kontrole na miejscu, w celu zapewnienia wdrażania przepisów niniejszego załącznika.
4) Państwo członkowskie, na którego terytorium przeprowadzane są kontrole, zapewnia Komisji wszelką niezbędną pomoc, która może być jej potrzebna do wykonywania jej zadań.
5) W odniesieniu do mięsa przywożonego z państw trzecich właściwy organ wyznaczony przez państwo trzecie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ reprezentujący stronę trzecią, zapewnia, aby spełnione zostały wymogi niniejszej części. Taki niezależny organ zapewnia pełną zgodność z warunkami określonymi w normie europejskiej EN 45011 lub przewodniku ISO/IEC nr 65.
CZĘŚĆ II
Kategorie produktów sektora wina
Kategoriami produktów sektora wina są kategorie określone w pkt 1–17. Kategorie produktów sektora wina określone w pkt 1 i pkt 4–9 mogą zostać poddane całkowitemu lub częściowemu procesowi dealkoholizacji zgodnie z załącznikiem VIII część I sekcja E, po osiągnięciu w pełni ich odpowiednich cech charakterystycznych, jak opisano w tych punktach.
1) Wino
„Wino” oznacza produkt otrzymywany wyłącznie w drodze całkowitej lub częściowej fermentacji alkoholowej świeżych winogron, rozgniatanych lub nie lub moszczu winogronowego.
Wino:
posiada, bez względu na to, czy zastosowano procesy określone w załączniku VIII część I sekcja B, rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 8,5 % obj., przy założeniu, że wino to było wyprodukowane wyłącznie z winogron zebranych w strefach uprawy winorośli A i B, o których mowa w dodatku I do niniejszego załącznika, oraz nie mniejszą niż 9 % obj., jeśli było wyprodukowane z winogron zebranych w innych strefach uprawy winorośli;
posiada, na zasadzie odstępstwa od stosowanej w innych okolicznościach minimalnej rzeczywistej zawartości alkoholu, w przypadku gdy ma chronioną nazwę pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne, bez względu na to, czy zastosowano procesy określone w załączniku VIII część I sekcja B, rzeczywistą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 4,5 % obj.
posiada całkowitą objętościową zawartość alkoholu nie większą niż 15 % obj. Jednak na zasadzie odstępstwa:
posiada, z zastrzeżeniem odstępstw, które Komisja może przyjąć w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2, całkowitą zawartość kwasowości wyrażonej jako kwas winowy nie mniejszą niż 3,5 grama na litr lub 46,6 miliekwiwalenta na litr.
„Retsina” oznacza wino produkowane wyłącznie na obszarze geograficznym Grecji przy użyciu moszczu winogronowego poddanego obróbce przy zastosowaniu żywicy z sosny alepskiej. Stosowanie żywicy sosny alepskiej jest dozwolone wyłącznie do wyrobu wina typu „Retsina” na warunkach określonych w mających zastosowanie przepisach greckich.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego lit. b) „Tokaji eszencia” i „Tokajská esencia” są uznawane za wino.
Jednak państwa członkowskie mogą zezwolić na używanie terminu „wino”, jeżeli:
występuje ono w połączeniu z nazwą owocu w formie nazwy złożonej w odniesieniu do wprowadzanych na rynek produktów otrzymywanych w procesie fermentacji owocu innego niż winogrona; lub
jest ono częścią nazwy złożonej.
Unika się jakiejkolwiek pomyłki z produktami odpowiadającymi kategoriom win wymienionym w niniejszym załączniku.
2) Młode wino w trakcie fermentacji
„Młode wino w trakcie fermentacji” oznacza wino, w którym fermentacja alkoholowa nie została jeszcze zakończona i które nie jest jeszcze oddzielone od swojego osadu.
3) Wino likierowe
„Wino likierowe” oznacza produkt:
o rzeczywistej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 15 % obj. i nie większej niż 22 % obj. Wyjątkowo, w przypadku win o długim okresie leżakowania, limity te mogą się różnić w przypadku niektórych win likierowych objętych nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym, zamieszczonych w wykazie ustanowionym przez Komisję w drodze aktów delegowanych przyjętych zgodnie z art. 75 ust. 2, pod warunkiem że:
posiadający całkowitą zawartość alkoholu nie mniejszą niż 17,5 % obj., z wyjątkiem niektórych win likierowych objętych nazwą pochodzenia lub oznaczeniem geograficznym umieszczonych w wykazie, który sporządzi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2;
otrzymywany z:
posiadający początkową naturalną zawartość alkoholu nie mniejszą niż 12 % obj., z wyjątkiem pewnych win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym umieszczonych w wykazie, który sporządzi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2;
do którego dodano:
indywidualnie lub w połączeniu:
w stosownych przypadkach, w połączeniu z jednym lub kilkoma następującymi produktami:
do którego, na zasadzie odstępstwa od lit. e), dodano, w przypadku pewnych win likierowych objętych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym umieszczonych w wykazie, który sporządzi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2:
albo którykolwiek z produktów wymienionych w lit. e) ppkt (i), indywidualnie lub w połączeniu; albo
jeden lub kilka spośród następujących produktów:
jeden lub kilka spośród następujących produktów, w stosownych przypadkach:
4) Wino musujące
„Wino musujące” oznacza produkt:
otrzymywany z pierwszej lub drugiej fermentacji alkoholowej:
który przy otwarciu zbiornika wydziela ditlenek węgla powstały wyłącznie w wyniku fermentacji;
który charakteryzuje się spowodowanym obecnością ditlenku węgla w roztworze nadciśnieniem, nie mniejszym niż 3 bary, gdy znajduje się w zamkniętych zbiornikach w temperaturze 20 °C; oraz
w przypadku którego całkowita zawartość alkoholu cuvées przeznaczonych dla jego przygotowania jest nie mniejsza niż 8,5 % obj.
5) Gatunkowe wino musujące
„Gatunkowe wino musujące” oznacza produkt:
otrzymywany z pierwszej lub drugiej fermentacji alkoholowej:
który przy otwarciu zbiornika wydziela ditlenek węgla powstały wyłącznie w wyniku fermentacji;
który charakteryzuje się spowodowanym obecnością ditlenku węgla w roztworze nadciśnieniem, nie mniejszym niż 3,5 bara, gdy znajduje się w zamkniętych zbiornikach w temperaturze 20 °C; oraz
w przypadku którego całkowita zawartość alkoholu cuvées przeznaczonych dla jego przygotowania jest nie mniejsza niż 9 % obj.
6) Aromatyczne gatunkowe wino musujące
„Aromatyczne gatunkowe wino musujące” oznacza gatunkowe wino musujące:
które jest otrzymywane wyłącznie przy wykorzystaniu – podczas tworzenia cuvée – moszczu winogronowego lub moszczu winogronowego w trakcie fermentacji pochodzącego od szczególnych odmian winorośli umieszczonych w wykazie, który sporządzi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2.
Aromatyczne gatunkowe wina musujące produkowane w tradycyjny sposób przy wykorzystaniu win podczas tworzenia cuvée określa Komisja – w drodze aktów delegowanych – na mocy art. 75 ust. 2;
który charakteryzuje się spowodowanym obecnością ditlenku węgla w roztworze nadciśnieniem, nie mniejszym niż 3 bary, gdy znajduje się w zamkniętych zbiornikach w temperaturze 20 °C;
którego rzeczywista zawartość alkoholu nie może być mniejsza niż 6 % obj. oraz
którego całkowita zawartość alkoholu nie może być mniejsza niż 10 % obj.
7) Gazowane wino musujące
„Gazowane wino musujące” oznacza produkt, który:
jest otrzymywany z wina nieposiadającego chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego;
wydziela przy otwarciu zbiornika ditlenek węgla powstały wyłącznie lub częściowo w wyniku dodania do wina tego gazu; oraz
charakteryzuje się nadciśnieniem spowodowanym obecnością ditlenku węgla w roztworze, nie mniejszym niż 3 bary, gdy znajduje się w zamkniętych zbiornikach w temperaturze 20 °C.
8) Wino półmusujące
„Wino półmusujące” oznacza produkt:
otrzymywany z wina, młodego wina jeszcze w trakcie fermentacji, moszczu winogronowego lub moszczu winogronowego w czasie fermentacji, pod warunkiem że produkty te mają całkowitą zawartość alkoholu co najmniej 9 % obj.
o rzeczywistej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 7 % obj.
charakteryzujący się nadciśnieniem spowodowanym obecnością ditlenku węgla w roztworze, nie mniejszym niż 1 bar i nie większym niż 2,5 bara, gdy jest przechowywany w temperaturze 20 °C w zamkniętych zbiornikach; oraz
umieszczany w zbiornikach sześćdziesięciolitrowych lub mniejszych.
9) Gazowane wino półmusujące
„Gazowane wino półmusujące” oznacza produkt:
otrzymywany z wina, młodego wina jeszcze w trakcie fermentacji, moszczu winogronowego lub moszczu winogronowego w czasie fermentacji;
o rzeczywistej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 7 % obj. i całkowitej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 9 % obj.
charakteryzujący się nadciśnieniem nie mniejszym niż 1 bar i nie większym niż 2,5 bara, gdy jest przechowywany w temperaturze 20 °C w zamkniętych zbiornikach; ciśnienie to jest wywołane obecnością w roztworze w całości lub częściowo dodanego ditlenku węgla; oraz
umieszczany w zbiornikach sześćdziesięciolitrowych lub mniejszych.
10) Moszcz winogronowy
„Moszcz winogronowy” oznacza produkt w stanie ciekłym, otrzymywany ze świeżych winogron w sposób naturalny lub przy zastosowaniu procesów fizycznych. Dopuszczalna rzeczywista zawartość alkoholu w moszczu winogronowym jest nie większa niż 1 % obj.
11) Częściowo sfermentowany moszcz winogronowy
„Moszcz winogronowy w trakcie fermentacji” oznacza produkt otrzymywany w drodze fermentacji moszczu winogronowego o rzeczywistej zawartości alkoholu większej niż 1 % obj., lecz mniejszej niż trzy piąte jego całkowitej objętościowej zawartości alkoholu.
12) Częściowo sfermentowany moszcz winogronowy uzyskiwany z suszonych winogron
„Moszcz winogronowy w trakcie fermentacji uzyskiwany z winogron suszonych” oznacza produkt otrzymywany w drodze częściowej fermentacji moszczu winogronowego otrzymanego z suszonych winogron, w którym całkowita zawartość cukru przed fermentacją wynosiła co najmniej 272 gramy na litr oraz którego naturalna i rzeczywista zawartość alkoholu jest nie mniejsza niż 8 % obj. Jednakże niektóre wina, które określi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2, spełniające te wymogi, nie są traktowane jako moszcz winogronowy w trakcie fermentacji uzyskiwany z suszonych winogron.
13) Zagęszczony moszcz winogronowy
„Zagęszczony moszcz winogronowy” oznacza moszcz niekarmelizowany otrzymywany w drodze częściowej dehydratacji moszczu winogronowego przy użyciu którejkolwiek z dozwolonych metod innej niż bezpośrednie nagrzewanie, prowadzonej w taki sposób, że liczba wskazana przez refraktometr użyty zgodnie z metodą, która zostanie określona zgodnie z art. 80 ust. 5 akapit pierwszy i art. 91 akapit pierwszy lit. d), w temperaturze 20 °C nie jest niższa niż 50,9 %.
Dopuszczalna całkowita zawartość alkoholu w zagęszczonym moszczu winogronowym jest nie większa niż 1 % obj.
14) Rektyfikowany zagęszczony moszcz winogronowy
„Rektyfikowany zagęszczony moszcz winogronowy” oznacza produkt:
w postaci niekarmelizowanej cieczy, który:
otrzymywany jest w drodze częściowej dehydratacji moszczu winogronowego prowadzonej przy użyciu jednej z dozwolonych metod, innej niż bezpośrednie nagrzewanie, prowadzonej w taki sposób, że liczba wskazana przez refraktometr użyty zgodnie z metodą, która zostanie określona zgodnie z art. 80 ust. 5 akapit pierwszy i art. 91 akapit pierwszy lit. d), w temperaturze 20 °C nie jest niższa niż 61,7 %;
został poddany dozwolonej obróbce celem odkwaszenia i wyeliminowania składników innych niż cukier;
posiada następujące właściwości:
w postaci niekarmelizowanego ciała stałego, który:
otrzymywany jest w drodze krystalizacji płynnego rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego bez użycia rozpuszczalników;
został poddany dozwolonej obróbce celem odkwaszenia i wyeliminowania składników innych niż cukier;
po rozcieńczeniu ma następujące cechy przy 25° w skali Brixa:
Dopuszczalna rzeczywista zawartość alkoholu w rektyfikowanym zagęszczonym moszczu winogronowym jest nie większa niż 1 % obj.
15) Wino z suszonych winogron
„Wino z suszonych winogron” oznacza produkt:
produkowany bez wzbogacania z winogron pozostawionych na słońcu lub w cieniu w celu częściowej dehydratacji;
o całkowitej zawartości alkoholu wynoszącej co najmniej 16 % obj., a rzeczywistej zawartości alkoholu co najmniej 9 % obj. oraz
o naturalnej zawartości alkoholu wynoszącej co najmniej 16 % obj. (lub 272 gramów cukru na litr).
16) Wino z przejrzałych winogron
„Wino z przejrzałych winogron” oznacza produkt:
produkowany bez wzbogacania;
o naturalnej objętościowej zawartości alkoholu większej niż 15 % obj. oraz
o całkowitej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 15 % obj. i rzeczywistej zawartości alkoholu nie mniejszej niż 12 % obj.
Państwa członkowskie mogą ustalić okres dojrzewania dla tego produktu.
17) Ocet winny
„Ocet winny” oznacza ocet:
otrzymywany wyłącznie w drodze kwaśnej fermentacji wina; oraz
o całkowitej kwaśności, wyrażonej jako kwas octowy, nie mniejszej niż 60 gramów na litr.
CZĘŚĆ III
Mleko i przetwory mleczne
1) „Mleko” oznacza wyłącznie zwykłą wydzielinę z wymion – bez żadnych dodatków ani niepoddaną ekstrakcji – otrzymywaną z co najmniej jednego doju.
Pojęcie „mleko” może jednak być stosowane:
do mleka przetworzonego bez zmiany składu lub do mleka, którego zawartość tłuszczu została znormalizowana na mocy części IV;
w połączeniu z wyrazem lub wyrazami oznaczającymi typ, klasę jakości, pochodzenie lub przeznaczenie takiego mleka lub opisującymi technologiczny proces jego przetworzenia lub zmianę składu, której zostało ono poddane, pod warunkiem że zmiana ta jest ograniczona do dodania lub usunięcia naturalnych składników mleka.
2) Do celów niniejszej części pojęcie „przetwory mleczne” oznacza produkty uzyskiwane wyłącznie z mleka, przy założeniu że można dodać substancje konieczne do ich wytworzenia, o ile nie stosuje się ich do zastąpienia – w całości lub w części – jakichkolwiek naturalnych składników mleka.
Wyłącznie dla przetworów mlecznych zarezerwowane są:
następujące nazwy stosowane na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu:
serwatka;
śmietanka;
masło;
maślanka;
olej maślany;
kazeina;
bezwodny tłuszcz mleczny;
ser;
jogurt;
kefir;
kumys;
viili/fil;
smetana;
fil;
rjaženka;
rūgušpiens;
nazwy w rozumieniu art. 5 dyrektywy 2000/13/WE lub art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 faktycznie stosowane do przetworów mlecznych.
3) Pojęcie „mleko” oraz nazwy stosowane do przetworów mlecznych mogą być stosowane również w połączeniu ze słowem lub słowami oznaczającymi przetwory złożone, których żadna część nie zastępuje ani nie ma w zamierzeniu zastępować żadnego składnika mleka i w których mleko lub produkt mleczny są częścią zasadniczą – zarówno w kategoriach ilości, jak i charakterystyki produktu.
4) W odniesieniu do mleka podaje się gatunek zwierzęcia, od którego dane mleko pochodzi, jeżeli nie jest to mleko krowie.
5) Nazwy, o których mowa w pkt 1, 2 i 3, nie mogą być stosowane do produktów innych niż te, o których mowa w tych punktach.
Przepis ten nie ma jednak zastosowania do nazw produktów, których dokładny charakter jest oczywisty ze względu na tradycyjne stosowanie, lub kiedy nazwy te są wyraźnie stosowane w celu opisania charakterystycznej cechy produktu.
6) W odniesieniu do produktów innych niż opisane w pkt 1, 2 i 3 niniejszej części nie wolno używać żadnej etykiety, dokumentu handlowego, materiału reklamowego ani żadnej formy reklamy, określonej w art. 2 dyrektywy Rady 2006/114/WE ( 33 ), ani żadnej formy prezentacji, które wskazywałyby, implikowałyby lub sugerowałyby, że produkt ten jest produktem mleczarskim.
Jednak w odniesieniu do produktu, który zawiera mleko lub przetwory mleczne, nazwa „mleko” lub nazwy, o których mowa w pkt 2 akapit drugi niniejszej części, mogą być stosowane tylko do opisania jego podstawowych surowców i wymienienia jego składników, zgodnie z dyrektywą 2000/13/WE lub rozporządzeniem (UE) nr 1169/2011.
CZĘŚĆ IV
Mleko przeznaczone do spożycia przez ludzi, objęte kodem CN 0401
I. Definicje
Do celów niniejszej części:
„mleko” oznacza produkt pochodzący z doju co najmniej jednej krowy;
„mleko spożywcze” oznacza produkty, o których mowa w pkt III niniejszej części, przeznaczone do dostarczenia konsumentowi bez dalszego przetwarzania;
„zawartość tłuszczu” oznacza stosunek masy cząstek tłuszczu mleka do masy stu cząstek mleka w danym mleku;
„zawartość białka” oznacza stosunek masy cząstek białka do masy stu cząstek mleka w danym mleku (uzyskany na skutek pomnożenia przez 6,38 całkowitej zawartości azotu w mleku wyrażonej jako odsetek masy).
II. Dostawa do konsumenta finalnego lub sprzedaż temu konsumentowi
►C2 1) Jedynie mleko spełniające wymogi określone dla mleka spożywczego może być dostarczane lub sprzedawane bez przetwarzania konsumentowi finalnemu, ◄ zarówno bezpośrednio, jak i przez pośredników, takich jak restauracje, szpitale, stołówki lub inne podobne placówki zbiorowego żywienia.
2) Opisy handlowe, stosowane dla tych produktów, muszą być zgodne z opisami podanymi w pkt III. Opisy te stosuje się jedynie do produktów, o których mowa w tym punkcie, bez uszczerbku dla ich stosowania w opisach dotyczących składu.
3) Państwa członkowskie przyjmują środki mające na celu informowanie konsumentów o charakterze i składzie odnośnych produktów, w przypadku gdy brak takich informacji może powodować dezorientację.
III. Mleko spożywcze
1) Następujące produkty są uznawane za mleko spożywcze:
surowe mleko: mleko, które nie zostało podgrzane do temperatury powyżej 40 °C lub poddane obróbce mającej równoważny efekt;
mleko pełne: mleko poddane obróbce termicznej, które jeśli chodzi o zawartość tłuszczu, spełnia jeden z następujących wymogów:
znormalizowane mleko pełne: mleko o zawartości tłuszczu co najmniej 3,50 % (m/m). Państwa członkowskie mogą jednak przewidzieć dodatkową kategorię mleka pełnego – o zawartości tłuszczu 4,00 % (m/m) lub wyższej;
nieznormalizowane mleko pełne: mleko o zawartości tłuszczu niezmienionej od etapu doju ani przez dodanie lub usunięcie tłuszczu mlecznego, ani przez zmieszanie z mlekiem, którego naturalna zawartość tłuszczu została zmieniona. Zawartość tłuszczu nie może być jednak niższa niż 3,50 % (m/m);
mleko częściowo odtłuszczone: mleko poddane obróbce termicznej, którego zawartość tłuszczu została obniżona do nie mniej niż 1,50 % (m/m) i nie więcej niż 1,80 % (m/m);
mleko odtłuszczone: mleko poddane obróbce termicznej, którego zawartość tłuszczu została obniżona do nie więcej niż 0,50 % (m/m).
Mleko poddane obróbce termicznej niespełniające wymogów dotyczących zawartości tłuszczu określonych w akapicie pierwszym lit. b), c) i d) jest uznawane za mleko spożywcze, pod warunkiem że zawartość tłuszczu jest podana na opakowaniu w wyraźny i czytelny sposób za pomocą zwrotu „zawartość tłuszczu … %”, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Mleko to nie jest określane jako mleko pełne, częściowo odtłuszczone lub odtłuszczone.
2) Bez uszczerbku dla pkt 1 lit. b) ppkt (ii), dozwolone są jedynie następujące zmiany:
modyfikacja naturalnej zawartości tłuszczu przez usunięcie lub dodanie śmietanki lub dodanie mleka pełnego, mleka częściowo odtłuszczonego lub mleka odtłuszczonego – po to aby spełnione zostały wymogi dotyczące zawartości tłuszczu określone dla mleka spożywczego;
wzbogacenie mleka białkami mleka, solami mineralnymi lub witaminami, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1925/2006 ( 34 );
obniżenie zawartości laktozy przez konwersję na glukozę i galaktozę.
Modyfikacje składu mleka, o których mowa w lit. b) i c), są dopuszczalne tylko wtedy, gdy wzmianka o nich znajduje się na opakowaniu produktu, jest nieusuwalna, łatwa do zauważenia i czytelna. Niemniej jednak takie znakowanie nie zwalnia z obowiązku oznaczania wartości odżywczej, który to obowiązek został określony w rozporządzeniu (UE) nr 1169/2011. W przypadku gdy dodawane jest białko, zawartość białka we wzbogaconym mleku musi wynosić co najmniej 3,8 % (m/m).
Państwa członkowskie mogą jednak wprowadzić ograniczenia lub zakazać modyfikacji składu mleka, o których mowa w lit. b) i c).
3) Mleko spożywcze
ma temperaturę zamarzania bliską średniej temperaturze zamarzania mleka surowego odnotowanej na obszarze pochodzenia odbieranego mleka;
ma masę nie mniejszą niż 1 028 g/l w przypadku mleka zawierającego 3,5 % tłuszczu (m/m) w temperaturze 20 °C lub równoważną wagę na litr w przypadku mleka mającego inną zawartość tłuszczu;
zawiera co najmniej 2,9 % (m/m) białka w przypadku mleka zawierającego 3,5 % (m/m) tłuszczu lub równoważną zawartość w przypadku mleka o innej zawartości tłuszczu.
CZĘŚĆ V
Produkty sektora mięsa drobiowego
I. |
Niniejszą część stosuje się w przypadku wprowadzania do obrotu w Unii, w ramach działalności gospodarczej lub handlowej, niektórych rodzajów i prezentacji mięsa drobiowego, a także wyrobów i produktów z mięsa drobiowego lub podrobów drobiu następujących gatunków:
—
Gallus domesticus,
—
kaczek,
—
gęsi,
—
indyków,
—
perliczek.
Niniejsze przepisy stosuje się również do mięsa drobiowego w solance, objętego kodem CN 0210 99 39 . |
II. |
Definicje
1)
„mięso drobiowe” oznacza mięso drobiowe nadające się do spożycia przez ludzi, które nie zostało poddane żadnej obróbce, z wyjątkiem schłodzenia;
2)
„świeże mięso drobiowe” oznacza mięso drobiowe nieusztywnione wskutek procesu wychładzania, które ma być utrzymywane przez cały czas w temperaturze nie niższej niż – 2 °C i nie wyższej niż 4 °C. Państwa członkowskie mogą jednak ustalić inne wymogi w odniesieniu do temperatury rozbioru i przechowywania świeżego mięsa drobiowego w sklepach sprzedaży detalicznej lub na terenie przyległym do punktów sprzedaży, o ile rozbiór i przechowywanie służą wyłącznie bezpośredniej obsłudze konsumenta na miejscu;
3)
„mięso drobiowe mrożone” oznacza mięso drobiowe, które musi być zamrożone możliwie jak najszybciej w związku z wymogami normalnych procedur ubojowych i które ma być przechowywane przez cały czas w temperaturze nie wyższej niż – 12 °C;
4)
„głęboko mrożone mięso drobiowe” oznacza mięso drobiowe, które ma być utrzymywane przez cały czas w temperaturze nie wyższej niż – 18 °C, z zachowaniem tolerancji przewidzianej w dyrektywie Rady 89/108/EWG ( 35 );
5)
„wyroby z mięsa drobiowego” oznaczają mięso drobiowe, w tym rozdrobnione mięso drobiowe, do którego dodano środki spożywcze, środki smakowe lub dodatki lub które zostało poddane procesom, które nie wystarczają, aby zmienić wewnętrzną strukturę włókien mięśniowych mięsa;
6)
„wyroby ze świeżego mięsa drobiowego” oznaczają wyroby z mięsa drobiowego, do których produkcji wykorzystano świeże mięso drobiowe. Państwa członkowskie mogą jednak ustanawiać nieco inne wymogi w odniesieniu do temperatury, stosowane przez jak najkrótszy niezbędny okres i tylko w zakresie niezbędnym do ułatwienia obróbki i rozbioru w fabryce podczas wytwarzania wyrobów ze świeżego mięsa drobiowego;
7)
„produkt z mięsa drobiowego” oznacza produkt mięsny określony w pkt 7.1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, do którego produkcji wykorzystano mięso drobiowe. |
III. |
Mięso drobiowe i wyroby z mięsa drobiowego są wprowadzane do obrotu w jednej z następujących postaci:
—
świeże;
—
mrożone,
—
głęboko mrożone.
|
CZĘŚĆ VI
Jaja kurze gatunku Gallus gallus
I. Zakres stosowania
1) Bez uszczerbku dla art. 75 dotyczącego norm handlowych odnoszących się do jaj wylęgowych i piskląt drobiu hodowlanego, niniejsza część ma zastosowanie do wprowadzania do obrotu w Unii jaj wyprodukowanych w Unii, importowanych z państw trzecich lub przeznaczonych na eksport poza Unię.
2) Państwa członkowskie mogą zwalniać ze spełnienia wymogów przewidzianych w niniejszej części, z wyjątkiem pkt III pkt 3, w przypadku jaj sprzedawanych bezpośrednio konsumentowi finalnemu przez producenta:
w miejscu produkcji; lub
na lokalnym rynku publicznym lub w handlu obwoźnym w regionie produkcji danego państwa członkowskiego.
W przypadku przyznania takiego zwolnienia każdy producent ma możliwość zadecydowania o stosowaniu lub niestosowaniu takiego zwolnienia. W przypadku stosowania takiego zwolnienia nie można dokonywać żadnej klasyfikacji jakościowej ani wagowej.
Państwa członkowskie mogą określić, zgodnie z prawem krajowym, definicje terminów: „lokalny rynek publiczny”, „handel obwoźny” oraz „region produkcji”.
II. Klasyfikacja według jakości i wagi
1) Jaja klasyfikuje się według jakości następująco:
klasa A lub „świeże”,
klasa B.
2) Jaja klasy A klasyfikuje się według wagi. Klasyfikacja według wagi nie jest jednak wymagana w przypadku jaj dostarczanych przemysłowi spożywczemu i niespożywczemu.
3) Jaja klasy B są dostarczane wyłącznie do celów przemysłu spożywczego i niespożywczego.
III. Znakowanie jaj
1) Jaja klasy A są znakowane kodem producenta.
Jaja klasy B są znakowane kodem producenta lub innym oznaczeniem.
Państwa członkowskie mogą jednak zwolnić z tego wymogu jaja klasy B, w przypadku gdy są one wprowadzane do obrotu wyłącznie na ich terytorium.
2) Znakowanie jaj zgodnie z pkt 1 odbywa się w miejscu produkcji lub w pierwszym zakładzie pakowania, do którego dostarcza się jaja.
3) Jaja sprzedawane przez producenta konsumentowi finalnemu na lokalnym rynku publicznym w regionie produkcji danego państwa członkowskiego są znakowane zgodnie z pkt 1.
Państwo członkowskie może jednak zwolnić z tego wymogu producentów posiadających nie więcej niż 50 kur nieśnych, pod warunkiem że nazwa i adres producenta są podane w punkcie sprzedaży.
CZĘŚĆ VII
Tłuszcze do smarowania
I. Opisy handlowe
Produkty, o których mowa w art. 78 ust. 1 lit. f), nie mogą być dostarczane ani przekazywane bez przetworzenia ostatecznemu konsumentowi ani bezpośrednio, ani przez restauracje, szpitale, stołówki lub podobne zakłady, jeżeli nie spełniają wymogów określonych w dodatku II.
Opisy handlowe tych produktów to opisy umieszczone w dodatku II, bez uszczerbku dla sekcji II pkt 2, 3 i 4.
Opisy handlowe w dodatku II zastrzeżone są dla produktów określonych w ramach następujących kodów CN oraz o zawartości tłuszczu wynoszącej co najmniej 10 %, ale mniejszej niż 90 % według masy, a więc dla:
tłuszczów mlecznych objętych kodami CN 0405 i ex 21 06 ;
tłuszczów objętych kodem CN ex 15 17 ;
tłuszczów złożonych z produktów roślinnych lub zwierzęcych objętych kodami CN ex 15 17 i ex 21 06 .
Zawartość tłuszczu po wyłączeniu soli wynosi przynajmniej dwie trzecie suchej masy.
Jednakże te opisy handlowe mają zastosowanie wyłącznie do produktów, które pozostają w stanie stałym w temperaturze 20 °C i które nadają się do smarowania.
Definicji tych nie stosuje się do:
nazw produktów, których dokładny charakter jest oczywisty ze względu na tradycyjne stosowanie, lub kiedy nazwy są używane w sposób oczywisty w celu opisania charakterystycznej jakości produktu;
produktów skoncentrowanych (masło, margaryna, miksy) o zawartości co najmniej 90 % tłuszczu.
II. Terminologia
1) Określenie „tradycyjny” może być używane wraz z nazwą „masło”, o której mowa w dodatku II część A pkt 1, w przypadku gdy produkt otrzymywany jest bezpośrednio z mleka lub śmietanki.
Do celów niniejszego punktu „śmietanka” oznacza produkt otrzymany z mleka w formie emulsji typu olej w wodzie z zawartością tłuszczu mlecznego wynoszącą co najmniej 10 %.
2) Zabrania się określeń produktów, o których mowa w dodatku II, które stwierdzają, implikują lub sugerują zawartość tłuszczu, innych niż te, o których mowa w tym dodatku.
3) Na zasadzie odstępstwa od pkt 2 i dodatkowo, określenie „o zmniejszonej zawartości tłuszczu” lub „lekki” może być stosowane w przypadku produktów, o których mowa w dodatku II, zawierających nie więcej niż 62 % tłuszczu.
Określeniem „o zmniejszonej zawartości tłuszczu” oraz określeniem „lekki” można jednak zastąpić określenia „o zawartości trzech czwartych tłuszczu” lub „półtłuste” używane w dodatku II.
4) Opisy handlowe „minarine” lub „halvarine” mogą być stosowane do produktów, o których mowa w części B pkt 3 dodatku II.
5) Określenie „roślinny” może być używane wraz z opisami handlowymi zawartymi w części B dodatku II, pod warunkiem że produkt zawiera jedynie tłuszcz pochodzenia roślinnego, z tolerancją 2 % zawartości tłuszczów zwierzęcych. Tolerancja ta ma również zastosowanie w przypadku odniesienia do gatunków roślinnych.
CZĘŚĆ VIII
Opisy i definicje oliwy z oliwek oraz oliwy z wytłoczyn z oliwek
Stosowanie opisów i definicji oliwy z oliwek oraz oliwy z wytłoczyn z oliwek określonych w niniejszej części jest obowiązkowe w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu danych produktów w Unii oraz, o ile to zgodne z obowiązkowymi międzynarodowymi przepisami, handlu z państwami trzecimi.
Wyłącznie oliwy, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), pkt 3 i pkt 6 mogą być wprowadzone do obrotu w sprzedaży detalicznej.
1) OLIWY Z OLIWEK Z PIERWSZEGO TŁOCZENIA
„Oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia” oznaczają oliwy uzyskane z owoców drzewa oliwnego wyłącznie przy pomocy mechanicznych lub innych fizycznych środków, w warunkach nieprowadzących do zmian w oliwie, które nie zostały poddane innej obróbce niż płukanie, dekantacja, odwirowanie lub filtrowanie, z wyłączeniem oliw uzyskanych przy użyciu rozpuszczalników lub środków wspomagających o działaniu chemicznym lub biochemicznym, lub w drodze procesu ponownej estryfikacji oraz jakichkolwiek mieszanek z oliwami innego rodzaju.
Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia jest klasyfikowana i opisywana wyłącznie w następujący sposób:
Oliwa z oliwek najwyższej jakości z pierwszego tłoczenia
„Oliwa z oliwek najwyższej jakości z pierwszego tłoczenia” oznacza oliwę z oliwek z pierwszego tłoczenia o maksymalnej kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, nie większej niż 0,8 g na 100 g, o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia
„Oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia” oznacza oliwę z oliwek z pierwszego tłoczenia o maksymalnej kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, nie większej niż 2 g na 100 g, o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
Oliwa lampante
„Oliwa lampante” oznacza oliwę z oliwek z pierwszego tłoczenia, o maksymalnej kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, większej niż 2 g na 100 g, lub o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
2) RAFINOWANA OLIWA Z OLIWEK
„Rafinowana oliwa z oliwek” oznacza oliwę z oliwek uzyskaną w drodze rafinacji oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, o kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, nie większej niż 0,3 g na 100 g, oraz o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
3) OLIWA Z OLIWEK – SKŁADAJĄCA SIĘ Z RAFINOWANEJ OLIWY Z OLIWEK ORAZ OLIWY Z OLIWEK Z PIERWSZEGO TŁOCZENIA
„Oliwa w oliwek składająca się z rafinowanej oliwy z oliwek oraz oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia” oznacza oliwę z oliwek uzyskaną w drodze mieszania rafinowanej oliwy z oliwek oraz oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia innej niż oliwa z oliwek typu lampante, o kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, nie większej niż 1 g na 100 g, oraz o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
4) SUROWA OLIWA Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK
„Surowa oliwa z wytłoczyn z oliwek” oznacza oliwę uzyskaną z wytłoczyn z oliwek w drodze obróbki przy pomocy rozpuszczalników lub środków fizycznych lub oliwa odpowiadająca oliwie z oliwek typu lampante, z wyjątkiem pewnych szczególnych cech, z wyłączeniem oliwy uzyskanej w drodze ponownej estryfikacji oraz mieszanek z oliwami innego rodzaju, oraz o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
5) RAFINOWANA OLIWA Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK
„Rafinowana oliwa z wytłoczyn z oliwek” oznacza oliwę uzyskaną w drodze rafinacji surowej oliwy z wytłoczyn z oliwek o kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, nie większej niż 0,3 g na 100 g, oraz o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
6) OLIWA Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK
„Oliwa z wytłoczyn z oliwek” oznacza oliwę uzyskaną w drodze mieszania rafinowanej oliwy z oliwek oraz oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia innej niż oliwa z oliwek typu lampante, o kwasowości odnoszącej się do zawartości kwasu oleinowego, nie większej niż 1 g na 100 g, oraz o innych cechach charakterystycznych zgodnych z cechami ustalonymi dla tej kategorii przez Komisję zgodnie z art. 75 ust. 2.
Dodatek I
Strefy uprawy winorośli
Strefy uprawy winorośli są następujące:
strefa uprawy winorośli A obejmuje:
w Niemczech: obszary uprawy winorośli inne niż obszary uprawy winorośli wymienione w pkt 2 lit. a);
w Luksemburgu: luksemburski region uprawy winorośli;
w Belgii, Danii, Estonii, Irlandii, na Litwie, w Niderlandach, Polsce i Szwecji: obszary uprawy winorośli w tych państwach członkowskich;
w Republice Czeskiej: region uprawy winorośli Čechy;
strefa uprawy winorośli B obejmuje:
w Niemczech: obszary położone w regionie Baden, na których znajdują się uprawy winorośli;
we Francji: obszary, na których znajdują się uprawy winorośli, które nie zostały wymienione w niniejszym załączniku, oraz te znajdujące się na terytoriach następujących departamentów:
w Austrii: austriacki obszar uprawy winorośli;
w Republice Czeskiej: region uprawy winorośli Morava oraz obszary uprawy winorośli niewymienione w pkt 1 lit. d);
na Słowacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Malokarpatská vinohradnícka oblasť, Južnoslovenská vinohradnícka oblasť, Nitrianska vinohradnícka oblasť, Stredoslovenská vinohradnícka oblasť, Východoslovenská vinohradnícka oblasť oraz obszary uprawy winorośli niewymienione w pkt 3 lit. f);
w Słowenii: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach:
w Rumunii: ►M7 region uprawy winorośli ◄ Podișul Transilvaniei;
w Chorwacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących podregionach: Moslavina, Prigorje-Bilogora, Plešivica, Pokuplje oraz Zagorje-Međimurje.
strefa uprawy winorośli C I obejmuje:
we Francji: obszary uprawy winorośli:
we Włoszech: obszary uprawy winorośli w regionie Valle d'Aosta i prowincjach Sondrio, Bolzano, Trento i Belluno.
w Hiszpanii: obszary uprawy winorośli w prowincjach A Coruña, Asturias, Cantabria, Guipúzcoa i Vizcaya;
w Portugalii obszary uprawy winorośli w części regionu Norte, który odpowiada określonemu obszarowi wina „Vinho Verde” oraz „Concelhos de Bombarral, Lourinhã, Mafra e Torres Vedras” (za wyjątkiem „Freguesias da Carvoeira e Dois Portos”) należącemu do „Região viticola da Extremadura”;
na Węgrzech: wszystkie obszary uprawy winorośli;
na Słowacji: obszary uprawy winorośli w Tokajská Vinohradnícka oblasť;
w Rumunii: obszary uprawy winorośli niewymienione w pkt 2 lit. g) lub pkt 4 lit. f);
w Chorwacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących podregionach: Hrvatsko Podunavlje oraz Slavonija.
strefa uprawy winorośli C II obejmuje:
we Francji: obszary uprawy winorośli:
we Włoszech: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Abruzzo, Campania, Emilia-Romagna, Friuli-Venezia, Giulia, Lazio, Liguria, Lombardia (z wyłączeniem prowincji Sondrio), Marche, Molise, Piemonte, Toscana, Umbria, Veneto (z wyłączeniem prowincji Belluno), włączywszy wyspy należące do tych regionów, takie jak Elba, oraz inne wyspy archipelagu należące do Toskanii, wyspy Ponziane, Capri i Ischia;
w Hiszpanii: obszary uprawy winorośli położone w następujących prowincjach:
w Słowenii: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Brda lub Goriška Brda, Vipavska dolina lub Vipava, Kras i Slovenska Istra;
w Bułgarii: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Dunavska Ravnina (Дунавска равнина), Czernomorski Rajon (Черноморски район), Rozova Dolina (Розова долина);
w Rumunii: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach uprawy winorośli: Dealurile Munteniei și Olteniei wraz z winnicami Dealurile Buzăului, Dealu Mare, Severinului oraz Plaiurile Drâncei, Colinele Dobrogei, Terasele Dunării, południowy region uprawy winorośli, w tym regiony piaszczyste i inne sprzyjające regiony;
w Chorwacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących podregionach: Hrvatska Istra, Hrvatsko primorje oraz Dalmatinska zagora;
strefa uprawy winorośli C III a obejmuje:
w Grecji: obszary uprawy winorośli położone w następujących nomoi: Florina, Imathia, Kilkis, Grevena, Larisa, Ioannina, Levkas, Akhaia, Messinia, Arkadia, Korinthia, Iraklio, Khania, Rethimni, Samos, Lasithi i wyspa Thira (Santorini);
na Cyprze: obszary uprawy winorośli położone na wysokości powyżej 600 m;
w Bułgarii: obszary uprawy winorośli niewymienione w pkt 4 lit. e);
strefa uprawy winorośli C III b obejmuje:
we Francji: obszary uprawy winorośli:
we Włoszech: obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Calabria, Basilicata, Puglia, Sardegna i Sicilia, włączywszy wyspy należące do tych regionów, takie jak Pantelleria i Lipari, Egadi oraz Wyspy Pelagijskie;
w Grecji: obszary uprawy winorośli niewymienione w pkt 5 lit. a);
w Hiszpanii: obszary uprawy winorośli niewymienione w pkt 3 lit. c) lub pkt 4 lit. c);
w Portugalii: obszary uprawy winorośli położone w regionach niewymienionych w pkt 3 lit. d);
na Cyprze: obszary uprawy winorośli położone na wysokości nieprzekraczającej 600 m;
na Malcie: obszary uprawy winorośli;
w Chorwacji: obszary uprawy winorośli położone w następujących podregionach: Sjeverna Dalmacija oraz Srednja i Južna Dalmacija.
Wytyczenie granic terytoriów podlegających jednostkom administracyjnym, o których mowa w niniejszym załączniku, wynika z krajowych przepisów obowiązujących w dniu 15 grudnia 1981 r., natomiast dla Hiszpanii – z krajowych przepisów obowiązujących w dniu 1 marca 1986 r., a dla Portugalii – z krajowych przepisów obowiązujących w dniu 1 marca 1998 r.
Dodatek II
Tłuszcze do smarowania
Grupa tłuszczów |
Opisy handlowe |
Kategorie produktu |
Definicje |
Uzupełniający opis kategorii ze wskazaniem procentowej zawartości tłuszczu według masy |
|
A. Tłuszcze mleczne Produkty w formie stałej, miękkiej emulsji, zasadniczo typu woda w oleju, pozyskiwane wyłącznie z mleka lub niektórych przetworów mlecznych; zasadniczym elementem ich wartości jest tłuszcz. Dodawane mogą być jednak także inne substancje niezbędne do ich produkcji, pod warunkiem że nie są one używane w celu zastąpienia – w całości ani w części – jakichkolwiek składników mleka. |
1. Masło |
Produkt zawierający nie mniej niż 80 % i mniej niż 90 % tłuszczu mlecznego, nie więcej niż 16 % wody i nie więcej niż 2 % suchej masy beztłuszczowej mleka. |
2. Masło o zawartości trzech czwartych tłuszczu (*1) |
Produkt zawierający nie mniej niż 60 % i nie więcej niż 62 % tłuszczu mlecznego. |
|
3. Masło półtłuste (*2) |
Produkt zawierający nie mniej niż 39 % i nie więcej niż 41 % tłuszczu mlecznego. |
|
4. Tłuszcz mleczny do smarowania X % |
Produkt zawierający następujące ilości tłuszczu mlecznego: — poniżej 39 %, — powyżej 41 % i poniżej 60 %, — powyżej 62 % i poniżej 80 %. |
|
B. Tłuszcze Produkty w formie stałej, miękkiej emulsji, zasadniczo typu woda w oleju, pozyskiwane ze stałych lub płynnych tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych nadających się do spożycia przez ludzi, o zawartości tłuszczu mlecznego nie większej niż 3 % zawartości tłuszczu. |
1. Margaryna |
Produkt otrzymywany z tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający nie mniej niż 80 % i mniej niż 90 % tłuszczu. |
2. Margaryna o zawartości trzech czwartych tłuszczu (*3) |
Produkt otrzymywany z tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający nie mniej niż 60 % i nie więcej niż 62 % tłuszczu. |
|
3. Margaryna półtłusta (*4) |
Produkt otrzymywany z tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający nie mniej niż 39 % i nie więcej niż 41 % tłuszczu. |
|
4. Tłuszcze do smarowania X % |
Produkt otrzymywany z tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający następujące ilości tłuszczu: — poniżej 39 %, — powyżej 41 % i poniżej 60 %, — powyżej 62 % i poniżej 80 %. |
|
C. Tłuszcze złożone z produktów roślinnych lub zwierzęcych. Produkty w formie stałej, miękkiej emulsji, zasadniczo typu woda w oleju, pozyskiwane ze stałych lub płynnych tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych nadających się do spożycia przez ludzi, zawierające od 10 % do 80 % tłuszczu mlecznego w całkowitej zawartości tłuszczu. |
1. Miks (mix) tłuszczowy |
Produkt otrzymywany z mieszaniny tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający nie mniej niż 80 % i mniej niż 90 % tłuszczu. |
2. Miks (mix) o zawartości trzech czwartych tłuszczu (*5) |
Produkt otrzymywany z mieszanki tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający nie mniej niż 60 % i nie więcej niż 62 % tłuszczu. |
|
3. Miks (mix) tłuszczowy półtłusty (*6) |
Produkt otrzymywany z mieszanki tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający nie mniej niż 39 % i nie więcej niż 41 % tłuszczu. |
|
4. Miks (mix) tłuszczowy do smarowania X % |
Produkt otrzymywany z mieszanki tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych i zawierający następujące ilości tłuszczu: — poniżej 39 %, — powyżej 41 % i poniżej 60 %, — powyżej 62 % i poniżej 80 %. |
|
(*1)
odpowiadające „smør 60” w języku duńskim.
(*2)
odpowiadające „smør 40” w języku duńskim.
(*3)
odpowiadające „margarine 60” w języku duńskim.
(*4)
odpowiadające „margarine 40” w języku duńskim.
(*5)
odpowiadające „blandingsprodukt 60” w języku duńskim.
(*6)
odpowiadające „blandingsprodukt 40” w języku duńskim. |
Składnik tłuszczu mlecznego w produktach wymienionych w niniejszym dodatku może zostać zmieniony jedynie przy zastosowaniu procesów fizycznych.
ZAŁĄCZNIK VIII
PRAKTYKI ENOLOGICZNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 80
CZĘŚĆ I
Wzbogacanie, zakwaszanie, odkwaszanie w pewnych obszarach uprawy winorośli oraz dealkoholizacja;
A. Ograniczenia wzbogacania
1) W przypadku gdy warunki klimatyczne w pewnych obszarach uprawy winorośli znajdujących się na terenie Unii stworzyły taką konieczność, zainteresowane państwa członkowskie mogą zezwolić na zwiększenie naturalnej objętościowej zawartości alkoholu świeżych winogron, moszczu winogronowego, moszczu winogronowego w trakcie fermentacji, młodego wina w trakcie fermentacji oraz wina uzyskanego z odmian winorośli klasyfikowanych zgodnie z art. 81.
2) Zwiększenie naturalnej objętościowej zawartości alkoholu jest osiągane w drodze praktyk enologicznych, o których mowa w sekcji B, i nie przekracza następujących poziomów:
3 % obj. w strefie uprawy winorośli A;
2 % obj. w strefie uprawy winorośli B;
1,5 % obj. w strefie uprawy winorośli C.
3) W latach, w których warunki klimatyczne są wyjątkowo niekorzystne, państwa członkowskie mogą – w drodze wyjątku – zwiększyć limit lub limity określone w pkt 2 o 0,5 % dla danych regionów. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich takich zwiększeniach.
B. Procesy wzbogacania
1) Zwiększenie naturalnej objętościowej zawartości alkoholu przewidziane w sekcji A jest dokonywane wyłącznie:
poprzez dodanie sacharozy, zagęszczonego moszczu winogronowego lub rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego – w przypadku świeżych winogron, moszczu winogronowego w trakcie fermentacji lub młodego wina w trakcie fermentacji;
poprzez dodanie sacharozy, zagęszczonego moszczu winogronowego lub rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego lub poprzez częściowe zagęszczenie łącznie z osmozą odwrotną – w przypadku moszczu winogronowego;
poprzez częściowe zagęszczenie w wyniku schłodzenia – w przypadku wina.
2) Procesy, o których mowa w pkt 1, wykluczają się wzajemnie w przypadku gdy wino lub moszcz winogronowy wzbogaca się zagęszczonym moszczem winogronowym lub rektyfikowanym zagęszczonym moszczem winogronowym i wypłacono pomoc na mocy art. 103y rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.
3) Dodanie sacharozy, przewidziane w pkt 1 lit. a) i b), może być wykonane wyłącznie poprzez cukrzenie suche i tylko w następujących obszarach:
strefa uprawy winorośli A;
strefa uprawy winorośli B;
strefa uprawy winorośli C;
z wyjątkiem winnic w Grecji, Hiszpanii, we Włoszech, na Cyprze i w Portugalii oraz winnic w departamentach francuskich podlegających jurysdykcji sądów apelacyjnych:
W drodze wyjątku wzbogacanie poprzez cukrzenie suche może zostać dozwolone przez organy krajowe we francuskich departamentach wymienionych powyżej. Francja niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkich przypadkach udzielenia takiego zezwolenia.
4) Dodanie zagęszczonego moszczu winogronowego lub rektyfikowanego zagęszczonego moszczu winogronowego nie zwiększa początkowej objętości świeżo tłoczonych winogron, moszczu winogronowego, moszczu winogronowego w trakcie fermentacji lub młodego wina w trakcie fermentacji o więcej niż 11 % w strefie uprawy winorośli A, 8 % w strefie uprawy winorośli B oraz 6,5 % w strefie uprawy winorośli C.
5) Zagęszczenie moszczu winogronowego lub wina poddanych procesom, o których mowa w pkt 1:
nie może skutkować zmniejszeniem początkowej objętości tych produktów o więcej niż 20 %;
niezależnie od sekcji A pkt 2 lit. c) nie może zwiększać naturalnej zawartości alkoholu tych produktów o więcej niż 2 % obj.
6) Procesy, o których mowa w pkt 1 i 5, nie zwiększają całkowitej objętościowej zawartości alkoholu świeżych winogron, moszczu winogronowego, moszczu winogronowego w trakcie fermentacji, młodego wina w trakcie fermentacji, lub wina:
w strefie uprawy winorośli A – do ponad 11,5 % obj.
w strefie uprawy winorośli B – do ponad 12 % obj.
w strefie uprawy winorośli C I – do ponad 12,5 % obj.
w strefie uprawy winorośli C II – do ponad 13 % obj. oraz
w strefie uprawy winorośli C III – do ponad 13,5 % obj.
7) Na zasadzie odstępstwa od pkt 6 państwa członkowskie mogą:
w przypadku czerwonego wina podnieść górną granicę całkowitej objętościowej zawartości alkoholu produktów, o których mowa w pkt 6 – 12 % obj. w strefie uprawy winorośli A i 12,5 % obj. w strefie uprawy winorośli B;
podnieść całkowitą objętościową zawartość alkoholu produktów, o których mowa w pkt 6, w przypadku produkcji win o chronionej nazwie pochodzenia lub o chronionym oznaczeniu geograficznym do poziomu określonego przez państwa członkowskie.
C. Zakwaszanie i odkwaszanie
1. Świeże winogrona, moszcz winogronowy, częściowo sfermentowany moszcz winogronowy, młode wino w trakcie fermentacji oraz wino mogą być poddawane zakwaszaniu i odkwaszaniu.
2. Zakwaszanie produktów, o których mowa w pkt 1, może być przeprowadzone wyłącznie do poziomu 4 g na litr wyrażonego jako kwas winowy lub 53,3 miliekwiwalentów na litr.
3. Odkwaszanie win może być przeprowadzone wyłącznie do poziomu 1 g na litr wyrażonego jako kwas winowy lub 13,3 miliekwiwalentów na litr.
4. Moszcz winogronowy przeznaczony do zagęszczenia może być częściowo odkwaszony.
5. Zakwaszanie i wzbogacanie, z wyjątkiem odstępstw, które przyjmie Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2, oraz zakwaszanie i odkwaszanie tego samego produktu są procesami wzajemnie się wykluczającymi.
D. Procesy
1) Żaden z procesów, o których mowa w sekcjach B i C, z wyjątkiem zakwaszania oraz odkwaszania win, nie jest dozwolony, jeżeli nie jest przeprowadzany – na warunkach, które określi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2 – w czasie gdy świeże winogrona, moszcz winogronowy, moszcz winogronowy w trakcie fermentacji lub młode wino w trakcie fermentacji są przekształcane w wino lub jakikolwiek inny napój przeznaczony do bezpośredniego spożycia przez ludzi inny niż wino musujące lub gazowane wino musujące w strefie uprawy winorośli, gdzie zebrano świeże winogrona użyte do produkcji.
2) Zagęszczania win dokonuje się w strefie uprawy winorośli, gdzie zebrano świeże winogrona użyte do produkcji.
Zakwaszania oraz odkwaszania win dokonuje się tylko w strefie uprawy winorośli, gdzie zebrano świeże winogrona użyte do produkcji danego wina.
4) Właściwe organy powiadamiane są o zastosowaniu każdego z procesów, o których mowa w pkt 1, 2 i 3. Ta sama zasada ma zastosowanie do ilości skoncentrowanego moszczu winogronowego, rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu winogronowego lub sacharozy przechowywanych w tym samym czasie i miejscu co świeże winogrona, moszcz winogronowy, moszcz winogronowy w trakcie fermentacji oraz wino w zbiornikach przez osoby fizyczne lub prawne lub grupy osób, a w szczególności producentów, jednostki zajmujące się butelkowaniem, przetwórców oraz handlowców; ilość taką określi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2. Powiadomienia o ilościach tych produktów mogą jednak zostać zastąpione przez wpis do rejestru towarów przyjmowanych do składu i wychodzących ze składu.
5) Informacja o każdym z procesów, o których mowa w sekcjach B i C, zostaje zapisana w dokumencie towarzyszącym, jak określono w art. 147, na mocy którego produkty poddane tym procesom są wprowadzane do obiegu.
6) Procesy, o których mowa w sekcjach B i C, nie są prowadzone, z zastrzeżeniem sytuacji usprawiedliwionych wyjątkowymi warunkami klimatycznymi:
w strefie uprawy winorośli C – po dniu 1 stycznia;
w strefach uprawy winorośli A i B – po dniu 16 marca, oraz są przeprowadzane wyłącznie w przypadku produktów wytworzonych z winogron zebranych bezpośrednio przed tymi datami.
7) Niezależnie od pkt 6, zagęszczenie w drodze chłodzenia oraz zakwaszanie i odkwaszanie wina mogą być stosowane w trakcie całego roku.
E. Procesy dealkoholizacji
Każdy z wymienionych poniżej procesów dealkoholizacji, stosowany indywidualnie lub w połączeniu z innymi wymienionymi procesami dealkoholizacji, jest dozwolony celem częściowego obniżenia lub niemal całkowitej eliminacji zawartości etanolu w produktach sektora wina, o których mowa w załączniku VII część II pkt 1 i pkt 4–9:
częściowe odparowywanie w warunkach próżniowych;
techniki membranowe;
destylacja.
Stosowane procesy dealkoholizacji nie mogą powodować wad organoleptycznych w produkcie sektora wina. Eliminacja etanolu z produktu sektora wina nie może być prowadzona w połączeniu ze zwiększaniem zawartości cukru w moszczu winogronowym.
CZĘŚĆ II
Ograniczenia
A. Zagadnienia ogólne
1) Wszystkie dozwolone praktyki enologiczne wykluczają dodawanie wody, z wyjątkiem konieczności zastosowania jej ze względu na konkretne wymogi techniczne.
2) Wszystkie dozwolone praktyki enologiczne wykluczają dodawanie alkoholu, z wyjątkiem praktyk związanych z otrzymywaniem świeżego moszczu winogronowego z fermentacją zatrzymaną przez dodanie alkoholu, wina likierowego, wina musującego, wina wzmocnionego do destylacji i wina półmusującego.
3) Wino wzmocnione do destylacji jest wykorzystywane wyłącznie do destylacji.
B. Świeże winogrona, moszcz winogronowy i sok winogronowy
1) Świeży moszcz winogronowy z fermentacją zatrzymaną przez dodanie alkoholu stosowany jest jedynie w fazie przygotowania produktów nieobjętych kodami CN 2204 10 , 2204 21 i 2204 29 . Pozostaje to bez uszczerbku dla wszelkich bardziej restrykcyjnych przepisów, które państwa członkowskie mogą stosować w odniesieniu do przygotowywania na swoim terytorium produktów nieobjętych kodami CN 2204 10 , 2204 21 i 2204 29 .
2) Sok winogronowy oraz zagęszczony sok winogronowy nie są przetwarzane na wino ani dodawane do wina. Nie są też poddawane fermentacji alkoholowej na terytorium Unii.
Pkt 1 i 2 nie stosuje się do produktów przeznaczonych do produkcji, w Irlandii i Polsce, produktów objętych kodem CN 2206 00 , w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą zezwolić na wykorzystanie nazwy złożonej zawierającej opis handlowy »wino«.
4) Moszcz winogronowy w trakcie fermentacji uzyskiwany z winogron suszonych jest wprowadzany na rynek tylko w celu produkcji win likierowych wyłącznie w regionach uprawy winorośli, gdzie takie wykorzystanie tych produktów było tradycyjnie stosowane w dniu 1 stycznia 1985 r., oraz w celu produkcji wina z przejrzałych winogron.
5) Świeże winogrona, moszcz winogronowy, moszcz winogronowy w trakcie fermentacji, zagęszczony moszcz winogronowy, rektyfikowany zagęszczony moszcz winogronowy, moszcz winogronowy z fermentacją zatrzymaną przez dodanie alkoholu, sok winogronowy, zagęszczony sok winogronowy i wino lub mieszaniny wymienionych produktów pochodzące z państw trzecich nie mogą być przetwarzane na produkty, o których mowa w załączniku VII część II, lub dodawane do takich produktów na terytorium Unii.
C. Mieszanie win
W Unii zakazane jest kupażowanie wina pochodzącego z państwa trzeciego z winem pochodzącym z Unii oraz kupażowanie win pochodzących z państw trzecich.
D. Produkty uboczne
1) Zabronione jest nadmierne tłoczenie winogron. O minimalnej zawartości alkoholu w wytłokach i osadzie drożdżowym po wytłoczeniu winogron decydują państwa członkowskie, uwzględniając warunki lokalne i techniczne.
O ilości alkoholu zawartej w tych produktach ubocznych decydują państwa członkowskie; wynosi ona co najmniej 5 % w odniesieniu do objętości alkoholu w wyprodukowanym winie.
►C2 2) Z wyjątkiem alkoholu, napojów spirytusowych oraz piquette, ani wina, ani żaden inny napój przeznaczony do bezpośredniego spożycia przez ludzi nie jest produkowany z drożdżowego osadu winiarskiego ani z wytłoków winogronowych. ◄ Polewanie winem osadu lub wytłoków winogronowych lub wyciśniętego miąższu aszú jest dozwolone – na warunkach, które określi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2 – w przypadkach gdy praktyka ta jest tradycyjnie stosowana w produkcji „Tokaji fordítás” i „Tokaji máslás” na Węgrzech oraz „Tokajský forditáš” i „Tokajský mášláš” na Słowacji.
3) Zabronione jest tłoczenie drożdżowego osadu winiarskiego oraz ponowna fermentacja wytłoków winogronowych w celach innych niż destylacja lub produkcja piquette. Filtrowanie i odwirowywanie drożdżowego osadu winiarskiego nie są traktowane jako tłoczenie, jeśli uzyskane produkty mają solidną i właściwą jakość handlową.
4) Piquette, w przypadku gdy jego produkcja jest dozwolona w danym państwie członkowskim, jest używany tylko do destylacji lub spożycia w gospodarstwie domowym producenta wina.
5) Bez uszczerbku dla możliwości decydowania przez państwa członkowskie o wymogu usuwania produktów ubocznych za pomocą destylacji, każda osoba fizyczna lub osoba prawna lub grupy osób, w których posiadaniu znajdują się produkty uboczne, są zobowiązane do ich usunięcia – z zastrzeżeniem warunków, które określi Komisja w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 75 ust. 2.
ZAŁĄCZNIK IX
OKREŚLENIA ZASTRZEŻONE STOSOWANE FAKULTATYWNIE
Kategoria produktu (odesłanie do klasyfikacji wg Nomenklatury scalonej) |
Określenie zastrzeżone stosowane fakultatywnie |
mięso drobiowe (kody CN 0207 i 0210 ) |
żywione z udziałem … % … gęś żywiona owsem ekstensywny chów ściółkowy chów wybiegowy tradycyjny chów wybiegowy chów wybiegowy bez ograniczeń wiek w momencie uboju długości okresu tuczu |
jaja (kod CN 0407 ) |
świeże ekstra lub ekstraświeże oznaczenie sposobu żywienia kur niosek |
oliwa z oliwek (kod CN 1509 ) |
pierwsze tłoczenie na zimno uzyskiwanie na zimno kwasowość cierpki owocowy: dojrzały lub zielony gorzki mocny umiarkowany delikatny wyważony łagodna oliwa |
ZAŁĄCZNIK X
WARUNKI ZAKUPU BURAKÓW W OKRESIE, O KTÓRYM MOWA W ART. 125 UST. 3
PUNKT I
1) Umowy dostawy są sporządzane na piśmie dla określonej ilości buraków.
2) Umowy dostawy mogą być wieloletnie.
3) Umowy dostawy mogą określać możliwość dostawy dodatkowej ilości buraków i warunki takich dostaw.
PUNKT II
1) W umowach dostawy wskazuje się ceny zakupu w odniesieniu do ilości buraków, o których mowa w punkcie I.
2. Cena, o której mowa w pkt 1, ma zastosowanie do buraków cukrowych o solidnej i właściwej jakości handlowej oraz o zawartości cukru w wysokości 16 % w punkcie przyjęcia.
Ceny są korygowane przez podwyższenie lub obniżenie, uprzednio uzgodnione przez strony, w celu uwzględnienia odchyleń od jakości, o której mowa w akapicie pierwszym.
3) W umowie dostawy precyzuje się, w jaki sposób skutki zmian w cenach rynkowych dzielone są między strony.
4) W umowach dostawy ustanawia się określoną zawartość cukru w burakach. Zawierają one skalę przeliczeniową wskazującą różne zawartości cukru oraz współczynniki służące do przeliczania ilości dostarczonych buraków na ilości odpowiadające zawartości cukru wskazanej w umowie dostawy.
Skala jest oparta na uzyskach odpowiadających różnym zawartościom cukru.
PUNKT III
W umowach dostawy zawarte są postanowienia dotyczące rozłożenia w czasie oraz normalnego czasu trwania dostaw buraków.
PUNKT IV
1) W umowach dostawy określa się miejsca gromadzenia buraków oraz warunki związane z dostawą i transportem.
2) W umowach dostawy wyraźnie wskazuje się odpowiedzialność za koszty załadunku i transportu z miejsc gromadzenia buraków. W przypadku gdy w umowach dostawy przewiduje się udział przedsiębiorstwa produkującego cukier w kosztach załadunku i transportu, wyraźnie określa się jego wartość procentową lub kwotę.
3) W umowach dostawy wyraźnie określa się koszty ponoszone przez każdą ze stron.
PUNKT V
1) W umowach dostawy określa się miejsca odbioru buraków.
2) W przypadku gdy sprzedawca buraków i przedsiębiorstwo produkujące cukier podpisali już umowę dostawy na poprzedni rok gospodarczy, uzgodnione przez nich miejsca odbioru dla dostaw podczas tego roku gospodarczego pozostają w mocy. Porozumienia branżowe mogą określać odstępstwa od niniejszego przepisu.
PUNKT VI
1) W umowach dostawy przewiduje się, że zawartość cukru zostanie oznaczona za pomocą metody polarymetrycznej lub, aby uwzględnić postęp techniczny, za pomocą innej metody uzgodnionej przez obie strony. Próbka buraków jest pobierana w momencie odbioru.
2) Porozumienia branżowe mogą przewidywać pobieranie próbek na innym etapie. W takich przypadkach w umowie dostawy przewiduje się korektę, aby wyrównać ewentualny spadek zawartości cukru między momentem odbioru a pobraniem próbki.
PUNKT VII
W umowach dostawy przewiduje się, że waga brutto, tara i zawartość cukru zostaną oznaczone za pomocą jednej z następujących procedur:
wspólnie, przez przedsiębiorstwo produkujące cukier i organizację zrzeszającą producentów buraków, jeżeli tak przewidziano w porozumieniu branżowym;
przez przedsiębiorstwo produkujące cukier, pod nadzorem organizacji zrzeszającej plantatorów buraków;
przez przedsiębiorstwo produkujące cukier, pod nadzorem eksperta uznanego przez zainteresowane państwo członkowskie, pod warunkiem że sprzedawca buraków pokryje koszty z tym związane.
PUNKT VIII
1) W umowach dostawy przewiduje się, że przedsiębiorstwo produkujące cukier spełni co najmniej jeden z następujących obowiązków w odniesieniu do całej ilości dostarczonych buraków:
bezpłatny zwrot sprzedawcy buraków, na zasadzie EXW, świeżych wysłodków z masy dostarczonych buraków;
bezpłatny zwrot sprzedawcy buraków, na zasadzie EXW, części takich wysłodków sprasowanych, suszonych lub suszonych i melasowanych;
zwrot sprzedawcy buraków, na zasadzie EXW, wysłodków sprasowanych lub suszonych; w takim przypadku przedsiębiorstwo produkujące cukier może zażądać od sprzedawcy buraków pokrycia kosztów prasowania lub suszenia;
zapłata sprzedawcy buraków kwoty wyrównawczej, uwzględniającej możliwości sprzedaży danych wysłodków.
2) W przypadku gdy części całej ilości dostarczonych buraków podlegają różnej obróbce, w umowie dostawy określa się więcej niż jeden spośród obowiązków przewidzianych w pkt 1.
3) W porozumieniach branżowych można przewidywać dostawy wysłodków na etapie innym niż etap, o którym mowa w pkt 1 lit. a), b) i c).
PUNKT IX
W umowach dostawy określa się terminy płatności ewentualnych zaliczek oraz terminy płatności dla całej kwoty zakupu buraków.
PUNKT X
W przypadku gdy w umowach dostawy określa się zasady dotyczące kwestii, które są przedmiotem niniejszego załącznika, lub gdy zawiera się w nich postanowienia dotyczące innych kwestii, postanowienia i skutki takich umów nie mogą być sprzeczne z przepisami niniejszego załącznika.
PUNKT XI
W porozumieniach branżowych, o których mowa w załączniku II części II sekcja A pkt 6, przewiduje się mechanizmy pojednawcze lub mediacyjne lub klauzule arbitrażowe.
2) W porozumieniach branżowych można określić standardowy wzór umów dostawy zgodny z niniejszym rozporządzeniem i z przepisami unijnymi.
3) W przypadku gdy w porozumieniach branżowych na poziomie unijnym, regionalnym lub lokalnym określa się zasady dotyczące kwestii, które są przedmiotem niniejszego rozporządzenia, lub gdy zawiera się w nich przepisy dotyczące innych kwestii, postanowienia i skutki takich porozumień nie mogą być sprzeczne z przepisami niniejszego załącznika.
4) Porozumienia, o których mowa w pkt 3, określają w szczególności:
skalę przeliczeniową określoną w punkcie II pkt 4;
zasady wyboru oraz dostaw nasion produkowanych odmian buraków;
minimalną zawartość cukru w dostarczanych burakach;
wymóg konsultacji między przedsiębiorstwem produkującym cukier a przedstawicielami sprzedawców buraków przed ustaleniem daty rozpoczęcia dostaw buraków;
wypłaty sprzedawcom buraków premii za przedterminowe lub opóźnione dostawy;
szczegóły dotyczące warunków i kosztów odnoszących się do wysłodków, o których mowa w punkcie VIII;
usunięcie wysłodków przez sprzedawcę buraków;
zasady dostosowywania cen w przypadku uzgadniania umów wieloletnich;
zasady dotyczące pobierania próbek i metod oznaczania wagi brutto, tary i zawartości cukru.
5) Przedsiębiorstwo produkujące cukier i zainteresowani sprzedawcy buraków mogą przyjąć klauzule dotyczące podziału wartości, w tym zysków i strat, określając, w jaki sposób dzielą między sobą wszelkie wartości związane ze zmianą cen na rynku cukru lub innych towarów.
▼M7 —————
ZAŁĄCZNIK XIV
TABELA KORELACJI, O KTÓREJ MOWA W ART. 230
Rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 |
Niniejsze rozporządzenie |
Rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 |
art. 1 |
art. 1 |
— |
art. 2 ust. 1 |
art. 3 ust. 1 i 2 |
— |
art. 2 ust. 2 lit. a) i b) |
— |
— |
art. 2 ust. 2 lit. c) |
art. 15 ust. 1 lit. a) |
— |
art. 3 |
art. 6 |
— |
art. 4 |
— |
— |
art. 5, pierwszy akapit |
— |
— |
art. 5, drugi akapit, pierwsza część |
art. 3 ust. 4 |
— |
art. 5, drugi akapit, druga część |
— |
— |
art. 5, trzeci akapit |
art. 5 lit. a) |
— |
art. 6 |
— |
— |
art. 7 |
art. 9 |
— |
art. 8 |
art. 7 |
— |
art. 9 |
art. 126 |
— |
art. 10 |
art. 11 |
— |
art. 11 |
art. 12 |
— |
art. 12 |
art. 13 |
— |
art. 13 |
art. 14 (1) |
— |
art. 14 (uchylony) |
— |
— |
art. 15 (uchylony) |
— |
— |
art. 16 (uchylony) |
— |
— |
art. 17 (uchylony) |
— |
— |
art. 18 ust. 1–4 |
art. 15 ust. 2 (1) |
— |
art. 18 ust. 5 |
— |
— |
art. 19 (uchylony) |
— |
— |
art. 20 (uchylony) |
— |
— |
art. 21 (uchylony) |
— |
— |
art. 22 (uchylony) |
— |
— |
art. 23 (uchylony) |
— |
— |
art. 24 (uchylony) |
— |
— |
art. 25 |
art. 16 ust. 1 |
— |
art. 26 |
— |
— |
art. 27 |
— |
— |
art. 28 |
— |
— |
art. 29 |
— |
— |
art. 30 (uchylony) |
— |
— |
art. 31 |
art. 17 |
— |
art. 32 |
— |
— |
art. 33 |
[art. 18] |
— |
art. 34 |
[art. 18] |
— |
art. 35 (uchylony) |
— |
— |
art. 36 (uchylony) |
— |
— |
art. 37 |
[art. 18] |
— |
art. 38 |
[art. 18] |
— |
art. 39 |
[art. 19 ust. 3] |
— |
art. 40 |
[art. 19 ust. 5 lit. a) oraz art. 20 lit. o) ppkt (iii)] |
— |
art. 41 |
— |
— |
art. 42 ust. 1 |
art. 10 |
— |
art. 42 ust. 2 |
art. 20 lit. u) |
— |
art. 43 lit. a) do f), lit. i), lit. j) oraz lit. l) |
art. 19 i 20 |
— |
art. 43 lit. g), lit. h) oraz lit. k) |
— |
— |
art. 44 |
art. 220 ust. 1 lit. a), ust. 2 i 3 |
— |
art. 45 |
art. 220 ust. 1 lit. b), ust. 2 i 3 |
— |
art. 46 ust. 1 |
art. 220 ust. 5 |
— |
art. 46 ust. 2 |
art. 220 ust. 6 |
— |
art. 47 |
art. 219 |
— |
art. 48 |
art. 219 |
— |
art. 49 |
art. 135 (1). |
— |
art. 50 |
art. 125 i 127 |
— |
art. 51 |
art. 128 (1) |
— |
art. 52 |
art. 130 |
— |
art. 52a |
— |
— |
art. 53 lit. a) |
art. 132 lit. c) |
— |
art. 53 lit. b) |
art. 130 ust. 2 |
— |
art. 53 lit. c) |
art. 130 ust. 6 |
— |
art. 54 |
art. 166 |
— |
art. 55 |
— (2) |
— |
art. 56 |
art. 136 |
— |
art. 57 |
art. 137 |
— |
art. 58 |
— |
— |
art. 59 |
— |
— |
art. 60 |
art. 138 |
— |
art. 61 |
art. 139 |
— |
art. 62 |
art. 140 |
— |
art. 63 |
art. 141 |
— |
art. 64 ust. 1 |
art. 142 ust. 1 |
— |
art. 64 ust. 2 i ust. 3 |
art. 142 ust. 2 (1) |
— |
art. 65 |
— (2) |
— |
art. 66 |
— (2) |
— |
art. 67 |
— (2) |
— |
art. 68 |
— (2) |
— |
art. 69 |
— (2) |
— |
art. 70 |
— (2) |
— |
art. 71 |
— (2) |
— |
art. 72 |
— (2) |
— |
art. 73 |
— (2) |
— |
art. 74 |
— (2) |
— |
art. 75 |
— (2) |
— |
art. 76 |
— (2) |
— |
art. 77 |
— (2) |
— |
art. 78 |
— (2) |
— |
art. 79 |
— (2) |
— |
art. 80 |
— (2) |
— |
art. 81 |
— (2) |
— |
art. 82 |
— (2) |
— |
art. 83 |
— (2) |
— |
art. 84 |
— (2) |
— |
art. 85 |
w odniesieniu do mleka: — (2) w odniesieniu do innych sektorów: |
— |
— art. 85 lit. a) |
art. 143 ust. 1 i art. 144 lit. a) |
— |
— art. 85 lit. b) |
art. 144 lit. j) |
— |
— art. 85 lit. c) |
art. 144 lit. i) |
— |
— art. 85 lit. d) |
— |
— |
art. 85a |
— (1) |
— |
art. 85b |
— (1) |
— |
art. 85c |
— (1) |
— |
art. 85d |
— (1) |
— |
art. 85e |
— (1) |
— |
art. 85f |
— (1) |
— |
art. 85g |
— (1) |
— |
art. 85h |
— (1) |
— |
art. 85i |
— (1) |
— |
art. 85j |
— (1) |
— |
art. 85k |
— (1) |
— |
art. 85l |
— (1) |
— |
art. 85m |
— (1) |
— |
art. 85n |
— (1) |
— |
art. 85o |
— |
— |
art. 85p |
— |
— |
art. 85q |
— |
— |
art. 85r |
— |
— |
art. 85s |
— |
— |
art. 85t |
— |
— |
art. 85u |
— |
— |
art. 85v |
— |
— |
art. 85w |
— |
— |
art. 85x |
— |
— |
art. 86 (uchylony) |
— |
— |
art. 87 (uchylony) |
— |
— |
art. 88 (uchylony) |
— |
— |
art. 89 (uchylony) |
— |
— |
art. 90 (uchylony) |
— |
— |
art. 91 |
— |
— |
art. 92 |
— |
— |
art. 93 |
— |
— |
art. 94 |
— |
— |
art. 94a |
— |
— |
art. 95 |
— |
— |
art. 95a |
— |
— |
art. 96 (uchylony) |
— |
— |
art. 97 |
art. 129 (1) |
— |
art. 98 |
— (1) |
— |
art. 99 |
— |
— |
art. 100 |
— |
— |
art. 101 (uchylony) |
— |
— |
art. 102 |
art. 26 (1) |
— |
art. 102 ust. 2 |
art. 217 |
— |
art. 102a |
art. 58 |
— |
art. 103 |
art. 29, 30 i 31 |
— |
art. 103a |
— |
— |
art. 103b |
art. 32 |
— |
art. 103c |
art. 33 |
— |
art. 103d |
art. 34 |
— |
art. 103e |
art. 35 |
— |
art. 103f |
art. 36 |
— |
art. 103g |
art. 33 ust. 1, art. 37 lit. a) i art. 38 lit. b) |
— |
art. 103ga |
art. 23 |
— |
art. 103ga ust. 7 |
art. 217 |
— |
art. 103h lit. a) do e) |
art. 37 i 38 |
— |
art. 103h lit. f) |
art. 24 i 25 |
— |
art. 103i |
art. 39 |
— |
art. 103j |
art. 40 |
— |
art. 103k |
art. 41 |
— |
art. 103l |
art. 42 |
— |
art. 103m |
art. 43 |
— |
art. 103n |
art. 44 |
— |
art. 103n ust. 4 |
art. 212 |
— |
art. 103o |
— |
— |
art. 103p |
art. 45 |
— |
art. 103q |
art. 46 |
— |
art. 103r |
art. 47 |
— |
art. 103s |
art. 48 |
— |
art. 103t |
art. 49 |
— |
art. 103u ust. 1 lit. a) |
art. 50 |
— |
art. 103u ust. 1 lit. b) |
art. 51 |
— |
art. 103u ust. 2–5 |
art. 52 |
— |
art. 103v |
art. 50 |
— |
art. 103w |
— |
— |
art. 103x |
— |
— |
art. 103y |
— |
— |
art. 103z |
— |
— |
art. 103za |
art. 53 i 54 |
— |
art. 104 |
— |
— |
art. 105 ust. 1 |
art. 55 ust. 1 |
— |
art. 105 ust. 2 |
art. 215 |
— |
art. 106 |
art. 55 ust. 4 |
— |
art. 107 |
art. 55 ust. 3 |
— |
art. 108 ust. 1 |
art. 55 ust. 2 |
— |
art. 108 ust. 2 |
— |
— |
art. 109, zdanie pierwsze |
art. 55 ust. 1, ostatnie zdanie |
— |
art. 110 |
art. 56 i 57 |
— |
art. 111 |
— |
— |
art. 112 |
— |
— |
art. 113 ust. 1 |
art. 75 ust. 1 lit. a) – e) i ust. 2 |
— |
art. 113 ust. 2 |
art. 75 ust. 5 |
— |
art. 113 ust. 3, akapit pierwszy |
art. 74 |
— |
art. 113 ust. 3, akapit drugi |
— |
art. 89 |
art. 113a ust. 1–3 |
art. 76 |
— |
art. 113a ust. 4 |
— (2) |
— |
art. 113b |
art. 78 |
— |
art. 113c |
art. 167 |
— |
art. 113d ust. 1, akapit pierwszy |
art. 78 ust. 1 i ust. 2 |
— |
art. 113d ust. 1, akapit drugi |
załącznik VII, część II pkt1 |
— |
art. 113d ust. 2 |
art. 78 ust. 3 |
— |
art. 113d ust. 3 |
art. 82 |
— |
art. 114 |
art. 78 ust. 1 (2) |
— |
art. 115 |
art. 78 ust. 1, art. 75 ust. 1 lit. h) (2) |
— |
art. 116 |
art. 78 ust. 1, art. 75 ust. 1 lit. f) i g) (2) |
— |
art. 117 |
art. 77 |
— |
art. 118 |
art. 78 ust. 1 |
— |
art. 118a |
art. 92 |
— |
art. 118b |
art. 93 |
— |
art. 118c |
art. 94 |
— |
art. 118d ust. 1 |
art. 94 ust. 3 |
— |
art. 118d ust. 2 i 3 |
[art. 109 ust. 3] |
— |
art. 118e |
art. 95 |
— |
art. 118f |
art. 96 |
— |
art. 118g |
art. 97 |
— |
art. 118h |
art. 98 |
— |
art. 118i |
art. 99 |
— |
art. 118j |
art. 100 |
— |
art. 118k |
art. 101 |
— |
art. 118l |
art. 102 |
— |
art. 118m |
art. 103 |
— |
art. 118n |
art. 104 |
— |
art. 118o |
— |
art. 90 ust. 2 |
art. 118p |
— |
art. 90 ust. 3 |
art. 118q |
art. 105 |
— |
art. 118r |
art. 106 |
— |
art. 118s |
art. 107 |
— |
art. 118t |
art. 108 |
— |
art. 118u |
art. 112 |
— |
art. 118v |
art. 113 |
— |
art. 118w |
art. 117 |
— |
art. 118x |
art. 118 |
— |
art. 118y |
art. 119 |
— |
art. 118z |
art. 120 |
— |
art. 118za |
art. 121 |
— |
art. 118zb |
— |
— |
art. 119 |
— |
— |
art. 120 |
— |
— |
art. 120a |
art. 81 |
— |
art. 120b |
— |
— |
art. 120c |
art. 80 |
— |
art. 120d, akapit pierwszy |
art. 83 ust. 2 |
— |
art. 120d, akapit drugi |
[art. 223] |
— |
art. 120e ust. 1 |
art. 75 ust. 3 i ust. 4 |
— |
art. 120e ust. 2 |
art. 83 ust. 3 i ust. 4 |
— |
art. 120f |
art. 80 ust. 3 |
— |
art. 120g |
art. 80 ust. 5 i art. 91 lit. c) |
— |
art. 121 lit. a) ppkt (i) |
art. 75 ust. 2 |
— |
art. 121 lit. a) ppkt (ii) |
art. 75 ust. 3 |
— |
art. 121 lit. a) ppkt (iii) |
art. 89 |
— |
art. 121 lit. a) ppkt (iv) |
art. 75 ust. 2 i art. 91 lit. b) |
— |
art. 121 lit. b) |
art. 91 lit. a), art. 78 ust. 3 |
— |
art. 121 lit. c) ppkt (i) |
art. 91 lit. a) |
— |
art. 121 lit. c) ppkt (ii) i (iii) |
art. 91 lit. d) |
— |
art. 121 lit. c) ppkt (iv) |
[art. 223] |
— |
art. 121 lit. d) ppkt (i) |
art. 78 ust. 1 |
— |
art. 121 lit. d) ppkt (ii) do (v) i ppkt (vii) |
art. 75 ust. 2 i ust. 3 |
— |
art. 121 lit. d) ppkt (vi) |
art. 89 |
— |
art. 121 lit. e) ppkt (i) |
art. 78 ust. 1 |
— |
art. 121 lit. e) ppkt (ii) do (v), ppkt (vii) |
art. 75 ust. 2 i ust. 3 |
— |
art. 121 lit. e) ppkt (vi) |
art. 75 ust. 2 |
— |
art. 121 lit. f) ppkt (i) |
art. 78 ust. 1 |
— |
art. 121 lit. f) ppkt (ii), (iii) i (v) |
art. 75 ust. 3 |
— |
art. 121 lit. f) ppkt (iv) i (vii) |
art. 91 lit. g) |
— |
art. 121 lit. f) ppkt (vi) |
[art. 223] |
— |
art. 121 lit. g) |
art. 75 ust. 3 |
— |
art. 121 lit. h) |
art. 91 lit. d) |
— |
art. 121 lit. i) |
— |
— |
art. 121 lit. j) ppkt (i) |
art. 75 ust. 3 |
— |
art. 121 lit. j) ppkt (ii) |
art. 91 lit. d) |
|
art. 121 lit. k) |
art. 122 |
— |
art. 121 lit. l) |
art. 114, 115 i 116 |
— |
art. 121 lit. m) |
art. 122 |
— |
art. 121, drugi akapit |
art. 78 ust. 3 |
— |
art. 121, trzeci akapit |
art. 75 ust. 3 i ust. 4 |
— |
art. 121, czwarty akapit, lit. a) do f) |
art. 75 ust. 3 |
— |
art. 121, czwarty akapit, lit. g) |
art. 75 ust. 3 lit. m) |
— |
art. 121, czwarty akapit, lit. h) |
art. 80 ust. 4 |
— |
art. 122 |
art. 152 i 160 |
— |
art. 123 |
art. 157 |
— |
art. 124 |
— |
— |
art. 125 |
— |
— |
art. 125a |
art. 153 i 160 |
— |
art. 125b |
art. 154 |
— |
art. 125c |
art. 156 |
— |
art. 125d |
art. 155 |
— |
art. 125e |
— |
— |
art. 125f |
art. 164 |
— |
art. 125g |
art. 164 ust. 6 |
— |
art. 125h |
art. 175 lit. d) |
— |
art. 125i |
art. 165 |
— |
art. 125j |
art. 164 |
— |
art. 125k |
art. 158 |
— |
art. 125l |
art. 164 |
— |
art. 125m |
art. 164 ust. 6 [i art. 175 lit. d)] |
— |
art. 125n |
art. 165 |
— |
art. 125o |
art. 154 i 158 |
— |
art. 126 |
art. 165 |
— |
art. 126a ust. 1, ust. 3 i 4 |
art. 161 |
— |
art. 126a ust. 2 |
art. 156 ust. 2 |
|
art. 126b |
art. 163 |
— |
art. 126c |
art. 149 |
— |
art. 126d |
art. 150 |
— |
art. 126e |
art. 173 ust. 2 i art. 174 ust. 2 |
— |
art. 127 |
art. 173 |
— |
art. 128 |
— |
— |
art. 129 |
— |
— |
art. 130 |
art. 176 ust. 1 |
— |
art. 131 |
art. 176 ust. 2 |
— |
art. 132 |
art. 176 ust. 3 |
— |
art. 133 |
[art. 177 ust. 2 lit. e)] |
— |
art. 133a ust. 1 |
art. 181 |
— |
art. 133a ust. 2 |
art. 191 |
— |
art. 134 |
art. 177 i 178 |
— |
art. 135 |
— |
— |
art. 136 |
[art. 180] |
— |
art. 137 |
[art. 180] |
— |
art. 138 |
[art. 180] |
— |
art. 139 |
[art. 180] |
— |
art. 140 |
[art. 180] |
— |
art. 140a |
art. 181 |
— |
art. 141 |
art. 182 |
— |
art. 142 |
art. 193 |
— |
art. 143 |
art. 180 |
— |
art. 144 |
art. 184 |
— |
art. 145 |
art. 187 lit. a) |
— |
art. 146 ust. 1 |
— |
— |
art. 146 ust. 2 |
art. 185 |
— |
art. 147 |
— |
— |
art. 148 |
art. 187 |
— |
art. 149 |
[art. 180] |
— |
art. 150 |
[art. 180] |
— |
art. 151 |
[art. 180] |
— |
art. 152 |
[art. 180] |
— |
art. 153 |
art. 192 |
— |
art. 154 |
— |
— |
art. 155 |
— |
— |
art. 156 |
art. 192 ust. 5 |
— |
art. 157 |
art. 189 |
— |
art. 158 |
art. 190 |
— |
art. 158a |
art. 90 |
— |
art. 159 |
art. 194 |
— |
art. 160 |
art. 195 |
— |
art. 161 |
art. 176, 177, 178 i 179 |
— |
art. 162 |
art. 196 |
— |
art. 163 |
art. 197 |
— |
art. 164 ust. 1 |
art. 198 ust. 1 |
— |
art. 164 ust. 2–4 |
art. 198 ust. 2 (1) |
— |
art. 165 |
— (1) |
— |
art. 166 |
— (1) |
— |
art. 167 |
art. 199 |
— |
art. 168 |
art. 200 |
— |
art. 169 |
art. 201 |
— |
art. 170 |
art. 202 i 203 |
— |
art. 171 |
art. 184 |
— |
art. 172 |
[art. 186 ust. 2] |
— |
art. 173 |
— |
— |
art. 174 |
art. 205 |
— |
art. 175 |
art. 206 |
— |
art. 176 |
art. 209 |
— |
art. 176a |
art. 210 |
— |
art. 177 |
art. 210 |
— |
art. 177a |
art. 210 |
— |
art. 178 |
art. 164 |
— |
art. 179 |
art. 210 ust. 7 |
— |
art. 180 |
art. 211 |
— |
art. 181 |
art. 211 |
— |
art. 182 ust. 1 |
art. 213 |
— |
art. 182 ust. 2 |
— |
— |
art. 182 ust. 3, akapit trzeci |
art. 214 |
— |
art. 182 ust. 3, akapit pierwszy, drugi i czwarty |
— |
— |
art. 182 ust. 4–7 |
— |
— |
art. 182a |
art. 216 |
— |
art. 183 |
— |
— |
art. 184 ust. 1 |
— |
— |
art. 184 ust. 2 |
art. 225 lit. a) |
— |
art. 184 ust. 3–8 |
— |
— |
art. 184 ust. 9 |
art. 225 lit. b) |
— |
art. 185 |
— |
— |
art. 185a |
art. 145 |
— |
art. 185b |
art. 223 |
— |
art. 185c |
art. 147 |
— |
art. 185d |
art. 146 |
— |
art. 185e |
art. 151 |
— |
art. 185f |
art. 148 |
— |
art. 186 |
art. 219 |
— |
art. 187 |
art. 219 |
— |
art. 188 |
art. 219 |
— |
art. 188a ust. 1 i ust. 2 |
— (1) |
— |
art. 188a ust. 3 i ust. 4 |
— |
— |
art. 188a ust. 5–7 |
[art. 223] |
— |
art. 189 |
[art. 223] |
— |
art. 190 |
— |
— |
art. 190a |
— |
— |
art. 191 |
art. 221 |
— |
art. 192 |
art. 223 |
— |
art. 193 |
— |
— |
art. 194 |
— |
art. 62 i 64 |
art. 194a |
— |
art. 61 |
art. 195 |
art. 229 |
— |
art. 196 |
— |
— |
art. 196a |
art. 227 |
— |
art. 196b |
art. 229 |
— |
art. 197 |
— |
— |
art. 198 |
— |
— |
art. 199 |
— |
— |
art. 200 |
— |
— |
art. 201 |
230 ust. 1 i ust. 3 |
— |
art. 202 |
230 ust. 2) |
— |
art. 203 |
— |
— |
art. 203a |
art. 231 |
— |
art. 203b |
art. 231 |
— |
art. 204 |
art. 232 |
— |
załącznik I |
załącznik I (części I do XX, część XXIV/1) |
— |
załącznik II |
załącznik I (części XXI do XXIII) |
— |
załącznik III |
załącznik II |
— |
załącznik IV |
załącznik III |
— |
załącznik V |
załącznik IV |
— |
załącznik VI |
załącznik XII |
— |
załącznik VII |
— |
— |
załącznik VIIa |
— |
— |
załącznik VIIb |
— |
— |
załącznik VIIc |
— |
— |
załącznik VIII |
załącznik XIII |
— |
załącznik IX |
— (1) |
— |
załącznik X |
— (1) |
— |
załącznik Xa |
— |
— |
załącznik Xb |
załącznik VI |
— |
załącznik Xc |
— |
— |
załącznik Xd |
— |
— |
załącznik Xe |
— |
— |
załącznik XI |
— |
— |
załącznik XIa |
załącznik VII, część I |
— |
załącznik XIb |
załącznik VII, część II |
— |
załącznik XII |
załącznik VII, część III |
— |
załącznik XIII |
załącznik VII, część IV |
— |
załącznik XIV.A, części I, II i III |
załącznik VII, część VI |
— |
załącznik XIV.A, część IV |
art. 89 |
— |
załącznik XIV.B |
załącznik VII, część V |
— |
załącznik XIV.C |
art. 75 ust. 2 i 3 (1) |
— |
załącznik XV |
załącznik VII, część VII |
— |
załącznik XVa |
załącznik VIII, część I |
— |
załącznik XVb |
załącznik VIII, część II |
— |
załącznik XVI |
załącznik VII, część VIII |
— |
załącznik XVIa |
[art. 173 ust. 1 ppkt (i)] |
— |
załącznik XVII |
[art. 180] |
— |
załącznik XVIII |
[art. 180] |
— |
załącznik XIX |
— |
— |
załącznik XX |
— |
— |
załącznik XXI |
— |
— |
załącznik XXII |
załącznik XIV |
— |
(1)
►C2 Zob. także rozporządzenie Rady (UE) nr 1370/2013 z dnia 16 grudnia 2013 r. określające środki dotyczące ustalania niektórych dopłat i refundacji związanych ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych (Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 12). ◄
(2)
Jednakże zob. art. 230. |
( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Zob. s. 608 niniejszego Dziennika Urzędowego).
( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Zob. s. 487 niniejszego Dziennika Urzędowego).
( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Zob. s. 85 niniejszego Dziennika Urzędowego).
( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16).
( 5 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).
( 6 ) Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie definicji mikroprzedsiębiorstwa oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).
( 7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1405/2006 (Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 41).
( 8 ) Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.
( 9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 16).
( 10 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. L 304 z 22.11.2011, s. 18).
( 11 ) Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U. L 204 z 21.7.1998, s. 37).
( 12 ) Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29).
( 13 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych (Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 16).
( 14 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 336 z 23.12.2015, s. 1).
( 15 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. L 154 z 16.6.2017, s. 1).
( 16 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 179 z 14.7.1999, s. 1).
( 17 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 753/2002 z dnia 29 kwietnia 2002 r. ustanawiające niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina (Dz.U. L 118 z 4.5.2002, s. 1).
( 18 ) Dz.U. C 116 z 14.4.2011, s. 12.
( 19 ) Dyrektywa Rady 89/396/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie wskazówek lub oznakowań identyfikacyjnych partii towaru, do której należy dany środek spożywczy (Dz.U. L 186 z 30.6.1989, s. 21).
( 20 ) Dyrektywa 2007/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiająca zasady dotyczące nominalnych ilości produktów w opakowaniach jednostkowych, uchylająca dyrektywy Rady 75/106/EWG i 80/232/EWG oraz zmieniająca dyrektywę Rady 76/211/EWG (Dz.U. L 247 z 21.9.2007, s. 17).
( 21 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 101 i 102 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003, s. 1).
( 22 ) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).
( 23 ) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1).
( 24 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 260/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (Dz.U. L 84 z 31.3.2009, s. 1).
( 25 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 625/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu z niektórych krajów trzecich (Dz.U. L 185 z 17.7.2009, s. 1).
( 26 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 614/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. w sprawie wspólnego systemu handlu albuminami jaj i mleka (Dz.U. L 181 z 14.7.2009, s. 8).
( 27 ) Dyrektywa Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnosząca się do miodu (Dz.U. L 10 z 12.1.2002, s. 47).
( 28 ) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1370/2013 z dnia 16 grudnia 2013 r. określające środki dotyczące ustalania niektórych dopłat i refundacji związanych ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych (Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 12).
( 29 ) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).
( 30 ) Rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 206).
( 31 ) Rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny (Dz.U. L 204 z 11.8.2000, s. 1).
( 32 ) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).
( 33 ) Dyrektywa 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (Dz.U. L 376 z 27.12.2006, s. 21).
( 34 ) Rozporządzenie (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji (Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 26).
( 35 ) Dyrektywa Rady 89/108/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do głęboko mrożonych środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 40 z 11.2.1999, s. 34).