Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

ustanawiająca przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego

Począwszy od dnia objęcia funkcji, aż do ostatniego dnia miesiąca, w którym mandat wygasa, posłom przysługuje prawo do wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu.

1. Wynagrodzenie, które poseł otrzymuje z tytułu mandatu wykonywanego w innym parlamencie jednocześnie z mandatem posła do Parlamentu, jest potrącane z wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu.

2. „Inny parlament”, o którym mowa w ust. 1, oznacza każdy parlament ustanowiony w państwie członkowskim i posiadający uprawnienia prawodawcze, do którego nie stosuje się art. 7 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich ( 1 ).

3. Obliczenia dokonuje się na podstawie wysokości każdego z wynagrodzeń przed opodatkowaniem.

4. Posłowie są zobowiązani do zgłoszenia w oświadczeniu o korzyściach finansowych wszelkich wykonywanych mandatów w rozumieniu ust. 1 oraz wszelkiego wynagrodzenia otrzymywanego z tego tytułu.

1. Na mocy art. 18 Statutu oraz, przez analogię, zgodnie z przepisami przyjętymi w drodze wspólnego porozumienia instytucji Wspólnot ( 2 ) oraz z ich ogólnymi przepisami wykonawczymi ( 3 ) prawo do zwrotu dwóch trzecich kosztów opieki medycznej, kosztów związanych z ciążą lub kosztów związanych z narodzinami dziecka przysługuje następującym osobom:

a) posłom i byłym posłom, którym przysługuje odprawa przejściowa, o której mowa w art. 13 Statutu, lub świadczenie emerytalne lub rentowe na mocy art. 14 lub 15 Statutu, w odniesieniu do ich kosztów oraz kosztów związanych z:

(ii) dziećmi pozostającymi na ich utrzymaniu w rozumieniu art. 58 ust. 3 do dnia ukończenia przez nie 21 lat lub, najpóźniej, 25 lat, jeśli pobierają naukę lub kształcą się zawodowo, lub bez ograniczenia wiekowego, w przypadku poważnej choroby lub niepełnosprawności uniemożliwiających im samodzielne utrzymanie,

w przypadkach, gdy ci małżonkowie, partnerzy pozostający w stałym związku niemałżeńskim lub dzieci pozostające na utrzymaniu nie są uprawnieni, na podstawie innych przepisów ustawowych lub wykonawczych, do świadczeń tego samego rodzaju i w takim samym wymiarze, jak posłowie lub byli posłowie;

Osoby, o których mowa w lit. a) i b), mają prawo do swobodnego wyboru lekarza, szpitala lub kliniki zgodnie z art. 19 ust. 1 wspomnianych uregulowań.

2. Zwroty, o których mowa w ust. 1, są pokrywane z budżetu Parlamentu. Artykuł 72 ust. 3 i 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich ( 4 ) oraz art. 20 ust. 6 wyżej wspomnianych uregulowań znajdują zastosowanie.

3. Zaliczki w rozumieniu art. 30 wyżej wymienionych uregulowań mogą być przyznane wyłącznie w formie pokrycia kosztów hospitalizacji. Część kosztów pokrywana przez osoby uprawnione do zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, po zastosowaniu stawek zwrotu kosztów, jest zwracana Parlamentowi na zasadach określonych w art. 30 ust. 2 i 3 tychże uregulowań.

4. Posłowie i byli posłowie, którym przysługuje odprawa przejściowa, o której mowa w art. 13 Statutu, lub świadczenie emerytalne lub rentowe na mocy art. 14 lub 15 Statutu, mogą zrzec się uprawnień do zwrotu kosztów opieki medycznej przewidzianych w ust. 1, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie złożenia wniosku. W takim przypadku są oni uprawnieni do zwrotu dwóch trzecich należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne, pod warunkiem że całkowita kwota zwrotu nie przekracza 400 EUR na miesiąc.

5. Poseł lub były poseł zrzekający się zgodnie z ust. 4 prawa do zwrotu kosztów opieki medycznej może następnie odwołać swoją decyzję, nie może zostać objęty systemem zwrotu kosztów przewidzianym w ust. 1 przed upływem dwunastu miesięcy od dnia, w którym zrzeczenie stało się skuteczne. Podobnie wszelkie późniejsze zmiany, dotyczące zarówno powrotu do systemu zwrotu kosztów przewidzianego w ust. 1, jak i rezygnacji z udziału w tym systemie, będą mogły wejść w życie dopiero po upływie co najmniej dwunastu miesięcy.

6. Prezydium może corocznie dostosowywać kwotę, o której mowa w ust. 4, do wysokości rocznej stopy wzrostu średniej kwoty otrzymywanej tytułem zwrotu kosztów przez osobę ubezpieczoną we Wspólnym Systemie Ubezpieczenia Zdrowotnego, którym są objęci urzędnicy Wspólnot Europejskich.

7. Niniejszy artykuł ma zastosowanie również do byłych posłów otrzymujących odprawę przejściową, o której mowa w art. 45, w okresie od pierwszego dnia po zaprzestaniu pełnienia funkcji poselskich do dnia, w którym stają się uprawnieni do odprawy przejściowej.

8. Niniejszy artykuł ma zastosowanie również do byłych posłów otrzymujących emeryturę, o której mowa w art. 49, w okresie od pierwszego dnia po zaprzestaniu pełnienia funkcji poselskich do dnia, w którym nabywają uprawnienia emerytalne, jeżeli warunki określone w art. 49 ust. 1 były spełnione przed zaprzestaniem pełnienia przez nich funkcji poselskich.

Wnioski o zwrot kosztów należy kierować do właściwego działu Parlamentu lub bezpośrednio do biura rozliczeń Komisji na ujednoliconym formularzu wraz z dokumentami potwierdzającymi.

Finansowanie systemu zwrotu kosztów oraz zasady rozliczania kosztów reguluje umowa o współpracy między Parlamentem a Komisją na podstawie przepisów Statutu oraz systemu ubezpieczeń zdrowotnych wspólnego dla instytucji Wspólnot Europejskich. Ze strony Parlamentu umowę tę podpisuje jego Przewodniczący po konsultacji z kwestorami.

Niezależnie od przepisów art. 72 jakiekolwiek kwestie sporne wynikające z interpretacji przepisów niniejszego rozdziału w konkretnych przypadkach są przedstawiane Sekretarzowi Generalnemu, który stanowi po wydaniu opinii przez komitet zarządzający systemem ubezpieczeń zdrowotnych wspólnym dla instytucji Wspólnot Europejskich oraz po konsultacji z kwestorami.

b) ubezpieczenia od kradzieży oraz utraty mienia i przedmiotów osobistych, które mogą nastąpić w trakcie wykonywania mandatu.

2. Dwie trzecie składki ubezpieczeniowej są pokrywane z budżetu Parlamentu, a pozostałą jedną trzecią pokrywa poseł. Część składki pokrywana przez posła jest potrącana bezpośrednio z wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu.

3. Niniejszy artykuł ma zastosowanie do posła od początku wykonywania przez niego mandatu, chyba że poseł niezwłocznie powiadomi Sekretarza Generalnego na piśmie o rezygnacji z prawa do objęcia go ochroną ubezpieczeniową. W takim przypadku jego prawo do ochrony ubezpieczeniowej wygasa ostatniego dnia miesiąca, w trakcie którego dokonano powiadomienia o rezygnacji.

1. Zgodnie z postanowieniami polisy ubezpieczeniowej od następstw nieszczęśliwych wypadków ubezpieczenie obejmuje wypadki, którym posłowie mogą ulec na obszarze całego świata podczas trwania ich mandatu.

2. Postanowienia polisy ubezpieczeniowej od następstw nieszczęśliwych wypadków przewidują:

a) w przypadku zgonu: wypłatę na rzecz osób wymienionych poniżej kwoty równej pięciokrotnej wysokości rocznego wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu:

— na rzecz małżonka i dzieci zmarłego posła zgodnie z prawem spadkowym obowiązującym w odniesieniu do posła; kwota przysługująca małżonkowi nie może jednak wynosić mniej niż 25 % kwoty łącznej,

— w przypadku braku osób z powyższej kategorii – na rzecz innych zstępnych zgodnie z prawem spadkowym obowiązującym w odniesieniu do posła,

— w przypadku braku osób z obu powyższych kategorii – na rzecz wstępnych zgodnie z prawem spadkowym obowiązującym w odniesieniu do posła,

b) w przypadku całkowitego trwałego inwalidztwa: wypłatę zainteresowanemu kwoty równej ośmiokrotnej wysokości rocznego wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu;

c) w przypadku częściowego trwałego inwalidztwa: wypłatę zainteresowanemu części kwoty określonej w lit. b), obliczonej zgodnie ze stawkami określonymi w uregulowaniach przyjętych w drodze wspólnego porozumienia instytucji Wspólnot ( 5 ), o których mowa w art. 73 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68.

3. Uregulowania, o których mowa w ust. 2 lit. c), stosuje się do posłów odpowiednio. Nie mają zastosowania przepisy dotyczące chorób zawodowych, dożywotniej renty oraz wszelkie inne przepisy, których zastosowanie jest nierozdzielnie związane ze statusem urzędnika. Zastosowanie ma procedura zażalenia określona w art. 72.

W stosunku do posłów kompetencje organu powołującego określone w wyżej wymienionych przepisach przysługują Przewodniczącemu Parlamentu.

Uznanie całkowitego lub częściowego trwałego inwalidztwa na mocy niniejszego artykułu oraz przepisów wymienionych powyżej nie narusza w jakikolwiek sposób stosowania art. 15 Statutu i odwrotnie.

4. Zwrotowi na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w ust. 2 lit. c), podlegają również następujące koszty: opieki lekarskiej, lekarstw, hospitalizacji, operacji chirurgicznych, protez, badań radiologicznych, masaży, zabiegów ortopedycznych i klinicznych, transportu medycznego oraz wszelkie podobne koszty poniesione w związku z wypadkiem. Zwrot kosztów następuje jednak dopiero po skorzystaniu przez zainteresowanego z prawa do zwrotu przewidzianego w przepisach dotyczących zwrotu kosztów opieki medycznej, o których mowa w art. 18 Statutu, i tylko tytułem dodatkowym.

1. Postanowienia polisy ubezpieczeniowej od kradzieży oraz utraty mienia i przedmiotów osobistych przewidują:

e) zastosowanie współczynnika amortyzacji w stosunku do ceny mienia lub przedmiotów osobistych przy wypłacie odszkodowania.

2. W razie kradzieży lub utraty mienia poza lokalami Parlamentu posłowi przysługuje ubezpieczenie wyłącznie w przypadku, gdy w chwili zdarzenia przebywał w podróży służbowej. Jeżeli kradzież ma miejsce w lokalach Parlamentu, posłowi przysługuje ubezpieczenie pod warunkiem, że skradzione mienie lub przedmioty osobiste znajdowały się w bezpiecznym miejscu.

3. W razie kradzieży lub utraty pieniędzy poza lokalami Parlamentu posłowi przysługuje ubezpieczenie do wysokości 250 EUR, jeśli kradzież lub utrata została zgłoszona na policji, a skradzione lub utracone pieniądze są częścią skradzionego lub utraconego mienia lub przedmiotów osobistych. Kradzież lub utrata pieniędzy w lokalach Parlamentu nie jest objęta ubezpieczeniem.

4. W razie zagubienia lub utraty bagaży przez przedsiębiorstwo transportowe, które trwało więcej niż dwanaście godzin i nastąpiło w trakcie podróży służbowej posła, podczas gdy udawał się on w inne miejsce niż do swojego miejsca zamieszkania, posłowi przysługuje świadczenie z tytułu ubezpieczenia do wysokości 500 EUR, pokrywające koszty niezbędnego zakupu lub najmu przez posła mienia lub przedmiotów osobistych.

5. Kradzież lub utratę mienia lub przedmiotów osobistych, do których doszło poza lokalami Parlamentu, poseł powinien zgłosić odpowiedniej jednostce policji. Jeśli kradzież miała miejsce w lokalach Parlamentu, należy ją zgłosić w dziale ochrony.

6. Kradzież lub utratę należy zgłosić Sekretarzowi Generalnemu w terminie ośmiu dni. Jeżeli wartość utraconego lub skradzionego przedmiotu przekracza 700 EUR, do formularza zgłoszenia należy załączyć fakturę jego zakupu lub – w razie jej braku – fakturę zakupu przedmiotu zastępującego utracony lub skradziony przedmiot.

7. Ubezpieczenie nie obejmuje kradzieży i utraty objętej indywidualnym ubezpieczeniem posła.

a) podczas podróży z i do miejsc pracy Parlamentu lub miejsc posiedzenia jednego z organów oficjalnych określonych w ust. 3, zwanych dalej „zwykłymi kosztami podróży”;

b) podczas podróży w ramach pełnienia funkcji poza krajem członkowskim, w którym poseł został wybrany, na zasadach przewidzianych w art. 22, zwanych dalej „dodatkowymi kosztami podróży”;

2. Koszty podróży poniesione przez posła podczas jakiejkolwiek specjalnej podróży służbowej za zezwoleniem przewodniczącego Parlamentu, Prezydium lub Konferencji Przewodniczących uważane są również za zwykłe koszty podróży.

2a. Za zwykłe koszty podróży uznaje się również koszty podróży poniesione przez przewodniczących komisji i podkomisji udających się na posiedzenia Rady.

3. „Oficjalne organy Parlamentu” oznaczają organy Parlamentu określone w tytule I rozdział III Regulaminu Parlamentu oraz komisje parlamentarne, delegacje międzyparlamentarne i inne delegacje ustanowione na podstawie tego Regulaminu, grupy polityczne i pozostałe organy zatwierdzone przez Prezydium lub Konferencję Przewodniczących.

Koszty podróży są zwracane na podstawie poświadczenia obecności oraz po złożeniu odpowiednich dokumentów potwierdzających odbycie podróży oraz, w stosownych przypadkach, innych dokumentów określonych w art. 14.

1. Poseł poświadcza obecność własnoręcznym podpisem na liście obecności dostępnej w sali posiedzeń plenarnych lub w sali posiedzenia, lub też własnoręcznym podpisem w rejestrze centralnym obecności w godzinach jego otwarcia wyznaczonych przez Prezydium. Zamiast własnoręcznego podpisu można użyć elektronicznego poświadczenia obecności.

2. W drodze wyjątku poseł może wykazać obecność za pomocą innych dokumentów stanowiących obiektywny dowód na to, że przebywał on w miejscu posiedzenia w zwyczajnych godzinach jego trwania. Z możliwości takiej można korzystać nie więcej niż pięć razy w ciągu połowy kadencji.

3. Oświadczenia posła lub innych osób nie są uważane za poświadczenie obecności w rozumieniu ust. 1 i 2. Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b) i c) oraz ust. 2, obecność jest poświadczona poprzez oświadczenie posła.

1. Do wniosku o zwrot kosztów podróży załącza się dokumenty pozwalające określić zapłaconą cenę, przebytą trasę oraz klasę, datę i godzinę podróży. Chodzi w szczególności o:

a) w przypadku podróży samolotem: bilety imienne oraz wszystkie karty pokładowe lub elektroniczny dowód korzystania z takich biletów;

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, w przypadku podróży samochodem, poseł składa oświadczenie, w którym wskazuje numer rejestracyjny samochodu, którym odbył podróż oraz, w przypadku podróży na terenie państwa członkowskiego, w którym został wybrany, przemierzoną odległość oraz miejsca wyjazdu i przyjazdu lub, w przypadku pozostałych podróży, liczbę kilometrów, jaką wskazywał licznik przed rozpoczęciem podróży i po jej zakończeniu. W przypadku podróży dłuższej niż 800 km do oświadczenia tego należy załączyć dokumenty pozwalające określić datę podróży (np. rachunek za paliwo dotyczący transakcji dokonanej w miejscu wyjazdu lub podczas podróży, pokwitowanie opłaty za autostradę albo umowę lub rachunek za wypożyczenie samochodu).

W przypadku podróży między Brukselą a Strasburgiem należy zawsze przedstawiać dokumenty poświadczające pozwalające potwierdzić datę podróży.

3. Koszty imiennych abonamentów lub kart uprawniających do zniżek na przejazdy mogą być zwracane w formie zaliczki. Zaliczka będzie rozliczana po upływie terminu ważności abonamentu lub karty.

4. Poseł nabywający bilety w biurze podróży Parlamentu może, na własną odpowiedzialność po podpisaniu pokwitowania odbioru, zwrócić się do właściwego wydziału o zwrot kosztów bezpośrednio na rzecz biura podróży. W takich przypadkach właściwy dział może pobrać dokumenty potwierdzające wymienione w ust. 1 z systemu rezerwacji biura podróży.

Wraz z wnioskiem o zwrot kosztów podróży należy złożyć następujące dokumenty:

a) w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b), zaproszenie na wydarzenie lub program wydarzenia, w którym uczestniczył poseł, lub inne dokumenty potwierdzające, że podróż odbyła się w ramach pełnienia mandatu poselskiego lub w przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 2a, oświadczenie posła stwierdzające, że podróż odbyła się w ramach pełnienia mandatu poselskiego;

b) w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. c), oświadczenie posła stwierdzające cel podróży, która odbyła się w ramach pełnienia mandatu poselskiego;

c) w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2, zezwolenie przewodniczącego Parlamentu, Prezydium lub Konferencji Przewodniczących;

Koszty podróży są zwracane na podstawie rzeczywiście poniesionych kosztów do wysokości:

c) w przypadku podróży samochodem maksymalnie za 1 000 km za podróż tam lub z powrotem: 0,53 EUR/km, powiększone w stosownych przypadkach o cenę przeprawy promem lub podobnym środkiem transportu.

1. Podróże, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. a), odbywają się jedynie w celu uczestniczenia w oficjalnej działalności mającej miejsce w dniach wyznaczonych w tym celu w harmonogramie prac Parlamentu.

2. Podróże, o których mowa w art. 10 ust. 2, odbywają się jedynie w dniach wyznaczonych przez organ uprawniony do wydania zezwolenia na podróż.

1. Wysokość zwrotu kosztów podróży do jednego z miejsc pracy Parlamentu lub do miejsca posiedzenia oblicza się na podstawie najbardziej bezpośredniej trasy między miejscem zamieszkania posła, określonym zgodnie z ust. 2, lub stolicą państwa członkowskiego, w którym poseł został wybrany, a miejscem pracy lub posiedzenia.

2. „Miejsce zamieszkania” oznacza znajdujące się na terenie Wspólnoty miejsce zwykłego zamieszkania posła, który rzeczywiście w nim regularnie przebywa, nie naruszając obowiązków poselskich. Poseł zgłasza miejsce zamieszkania właściwym służbom.

a) w przypadku podróży lotniczych – lotnisko położone najbliżej miejsca wyjazdu posła, w którym może zostać wystawiony bilet lotniczy w cenie, o której mowa w art. 15, oraz odległość między tym lotniskiem a punktem docelowym;

b) w przypadku podróży koleją – dworzec kolejowy położony najbliżej miejsca wyjazdu posła oraz odległość między tym dworcem a punktem docelowym;

4. W momencie rozpoczęcia wykonywania mandatu lub przy zmianie miejsca zamieszkania poseł jest informowany o lotnisku i stacji kolejowej oraz o najbardziej bezpośrednich, czyli najkrótszych trasach, które będą wykorzystywane na potrzeby stosowania niniejszych przepisów.

5. Poseł może zawsze, przedstawiając uzasadnienie, zaproponować na piśmie właściwemu wydziałowi inną trasę, dzięki której można zyskać na czasie lub wygodzie w zasadniczym stopniu, bez wzrostu kosztów podróży o więcej niż 20 %. Jeżeli trasa ta zostanie zatwierdzona, zastępuje ona trasę najbardziej bezpośrednią określoną zgodnie z ust. 3.

Jeżeli trasa nie została przyjęta lub jeżeli zaproponowana przez posła trasa wiąże się ze zwiększeniem kosztów podróży o więcej niż 20 %, sprawę przekazuje się sekretarzowi generalnemu, który przed podjęciem decyzji może zasięgnąć opinii kwestorów.

6. W przypadku przerwania podróży zwrotu kosztów dokonuje się od ostatniego miejsca podjęcia podróży. Przerwanie podróży oznacza każdą przerwę w podróży posła do jednego z miejsc pracy Parlamentu lub miejsca oficjalnego posiedzenia bądź z tych miejsc, trwającą dłużej niż jedną noc, z wyłączeniem sobót i niedziel oraz dni ustawowo wolnych od pracy.

7. Jeżeli punkt wyjazdowy lub docelowy nie odpowiada miejscu zamieszkania lub stolicy kraju, w którym poseł został wybrany, koszty podróży są zwracane do wysokości kosztów, jakie poniósłby poseł, jeżeli odbywałby podróż z miejsca zamieszkania lub do tego miejsca, podróżując po najbardziej bezpośredniej, tj. najkrótszej trasie.

8. W przypadku podróży między dwoma miejscami pracy lub posiedzenia ust. 3 i 7 stosuje się odpowiednio.

9. Ceny stosowane dla potrzeb niniejszych przepisów wykonawczych są aktualizowane regularnie, a co najmniej dwa razy w roku.

1. Posłowie mają prawo do zwrotu kosztów tylko jednej podróży w tygodniu pracy Parlamentu w obie strony między ich miejscem zamieszkania lub stolicą kraju, w którym zostali wybrani, a miejscem pracy lub posiedzenia (zwanej dalej „podróżą główną”).

2. Z wyjątkiem tygodni, które w kalendarzu prac Parlamentu są przeznaczone na działalność poza miejscami pracy, posłowie są również uprawnieni do otrzymania zwrotu kosztów podróży w obie strony, która odbyła się w środku tygodnia pracy Parlamentu między miejscem pracy lub posiedzenia a miejscem zamieszkania lub innym miejscem wyjazdu znajdującym się w państwie członkowskim, w którym dany poseł został wybrany (zwanej dalej podróżami pośrednimi).

3. Prawo do zwrotu kosztów podróży pośredniej jest niezależne od prawa do zwrotu kosztów podróży na terytorium państwa, w którym poseł został wybrany, określonych w art. 10 ust. 1 lit. c).

4. Posłom nie przysługuje zwrot kosztów podróży środkiem transportu udostępnionym przez Parlament.

5. Posłowie, którzy nie mogą skorzystać z samochodu służbowego, mają prawo, za okazaniem stosownych dokumentów, do zwrotu kosztów przejazdów taksówkami na trasach między lotniskiem, dworcem docelowym lub punktem wyjazdu a miejscem pracy lub posiedzenia. Zasady dotyczące zwrotu kosztów przejazdów taksówkami oraz pułapy zwracanych kwot określa Prezydium.

Prawo do dodatku związanego z odległością i dodatku związanego z czasem trwania podróży

1. W przypadku podróży na terenie Unii Europejskiej poseł ma prawo do dodatku związanego z odległością i czasem trwania podróży, przeznaczonego na pokrycie wszelkich dodatkowych kosztów związanych z podróżą. Prawo to przysługuje tylko w odniesieniu do podróży głównej w rozumieniu art. 18 ust. 1.

3. W przypadku podróży, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b) i c), ani w przypadkach przewidzianych w art. 18 ust. 4 nie przysługuje prawo do żadnych dodatków związanych z odległością i czasem trwania podróży. Przerwa w podróży, o której mowa w art. 17 ust. 6, lub wszelka inna nie daje prawa do żadnych dodatkowych świadczeń innych niż dodatek związany z odległością i czasem trwania podróży.

a) w przypadku przejazdu do miejsc pracy Parlamentu są ustalane na początku kadencji posła na czas wykonywania mandatu i weryfikowane tylko w przypadku zmiany miejsca zamieszkania, niezależnie od rzeczywiście obieranej trasy podróży;

b) w przypadku przejazdu do innych miejsc posiedzeń w rozumieniu art. 10 ust. 1 lit a) oraz art. 10 ust. 2 i 2a są ustalane dla każdej podróży oddzielnie.

5. Jeżeli koszty dodatkowe związane z podróżą poniesione przez posła przekraczają wysokość dodatku związanego z odległością, może on wystąpić o zwrot różnicy za okazaniem zaświadczeń.

6. Minimalny czas koniecznego przebywania w miejscu pracy lub posiedzenia Parlamentu uprawniający do wypłaty dodatków związanych z odległością i czasem trwania podróży wynosi 4 godziny.

2. Kwoty są obliczane na podstawie długości najkrótszej trasy, wyjazdowej lub powrotnej, między centrum miasta w miejscu zamieszkania posła a docelową infrastrukturą w miejscu posiedzenia.

Jeżeli w przypadku podróży pociągiem parametry obliczeniowe są nieznane lub trudne do stwierdzenia, stosuje się parametry odpowiadające podróży samochodem.

a) za podróż trwającą łącznie od 2 do 4 godzin: kwota odpowiadająca jednej ósmej dodatku określonego w art. 24;

b) za podróż trwającą łącznie od 4 do 6 godzin: kwota odpowiadająca jednej czwartej dodatku określonego w art. 24;

c) za podróż trwającą łącznie dłuższej niż 6 godzin, bez noclegu: kwota odpowiadająca połowie dodatku określonego w art. 24;

d) za podróż o ogólnym czasie trwania dłuższym niż 6 godzin z koniecznym z należycie uzasadnionych przyczyn noclegiem: kwota odpowiadająca jednemu pełnemu dodatkowi określonemu w art. 24, za okazaniem zaświadczeń.

— 30 minut na przejazd między lotniskiem lub dworcem a Parlamentem w Brukseli, Luksemburgu lub Strasburgu (Entzheim).

Prezydium określa czas trwania podróży do Strasburga z innych lotnisk w zależności od dostępności środków transportu;

b) podróż samochodem: czas trwania podróży z prędkością 70 km/godz. między miejscem zamieszkania a miejscem pracy lub posiedzenia.

Przepisy dotyczące podróży dodatkowych oraz na terytorium państwa, w którym poseł został wybrany

1. Maksymalna kwota rocznego zwrotu z tytułu kosztów podróży poniesionych w przypadkach przewidzianych w art. 10 ust. 1 lit b) wynosi 4 454 EUR.

2. W ramach tego poseł ma również prawo, za okazaniem oryginału rachunku, do zwrotu kosztów przejazdu taksówką, kosztów wynajmu samochodu, hotelu i innych związanych z tym kosztów, jakie poniósł podczas oficjalnej działalności. Prawo to obejmuje również dzień poprzedzający rozpoczęcie działalności oficjalnej oraz dzień następujący po jej zakończeniu.

2a. W przypadkach gdy poseł podróżuje do jednego z miejsc pracy Parlamentu w tygodniu, w którym Parlament nie prowadzi żadnych oficjalnych działań, zwrot dodatkowych kosztów podróży ogranicza się do kosztów podróży, w tym również opłat za przejazd taksówką do wysokości określonych w przyjętych przez Prezydium przepisach dotyczących korzystania z samochodów służbowych przez posłów do Parlamentu Europejskiego, a także do kosztów pobytu w hotelu.

2b. Do wniosku o zwrot kosztów podróży odbytych w celu uczestniczenia w działaniach na zaproszenie posła lub grupy politycznej Parlamentu Europejskiego dołącza się również inne dokumenty stwierdzające, że podróż odbyła się w ramach pełnienia mandatu poselskiego.

W przypadku gdy cała podróż łączona odbywa się na terenie Unii Europejskiej, koszty związane z przebiegiem podróży, która zaczyna się lub kończy w jednym z miejsc pracy Parlamentu lub w miejscu oficjalnego posiedzenia, są zwracane zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. a).

W przypadku gdy część podróży łączonej odbywa się poza Unią Europejską, dodatkowe koszty wynikające z faktu, że w związku z dodatkowym celem podróży poseł nie podróżował możliwie najkrótszą trasą, są pokrywane z dodatku na dodatkowe koszty podróży, jak przewiduje ust. 1.

2d. Posłowie mogą połączyć dodatkową podróż z dodatkową działalnością nieoficjalną, nie podwyższając z tego tytułu kosztów podróży i pobytu podlegających zwrotowi.

2e. Działania podejmowane w ramach podróży dodatkowej nie mogą stanowić podstawy do innej formy publicznego lub prywatnego zwrotu poniesionych kosztów.

3. Maksymalna kwota rocznego zwrotu z tytułu kosztów podróży rzeczywiście poniesionych w związku z podróżami przewodniczących komisji lub podkomisji w celu uczestniczenia w konferencjach lub wydarzeniach o wymiarze parlamentarnym, dotyczących tematu o charakterze europejskim, wchodzącego w zakres kompetencji komisji lub podkomisji, której przewodniczą, wynosi 4 454 EUR. Uczestnictwo wymaga uprzedniego zezwolenia przewodniczącego Parlamentu po sprawdzeniu dostępności środków w granicach wyżej wymienionej maksymalnej kwoty.

Przewodniczący komisji lub podkomisji może upoważnić na piśmie jednego z wiceprzewodniczących lub, jeżeli nie jest to możliwe, posła ze swojej komisji lub podkomisji, do zastąpienia go na takiej konferencji lub wydarzeniu.

Koszty te podlegają takim samym zasadom zwrotu jak koszty podróży dodatkowej.

►M1 1. ◄ Zwrot kosztów podróży w obrębie kraju, w którym poseł został wybrany, wskazanych w art. 10 ust. 1 lit. c), nie może przekroczyć w roku kalendarzowym:

a) 24 podróży (w obie strony) samolotem, koleją lub statkiem, przy czym w odniesieniu do posłów wybranych we Francji metropolitalnej liczba podróży do departamentów i regionów zamorskich, zbiorowości zamorskich, Nowej Kaledonii oraz Francuskich Terytoriów Południowych i Antarktycznych nie może być wyższa niż dwa;

1a. Na pisemny wniosek każdy poseł, który wyczerpał swoją dietę na podróże samolotem, koleją lub statkiem zgodnie z ust. 1 lit. a), może przekształcić przysługującą mu dietę na podróże samochodem zgodnie z ust. 1 lit. b), w dietę na podróże samolotem, koleją lub statkiem według przelicznika: jedna podróż w jedną stronę samolotem, koleją lub statkiem za ekwiwalent 2 % maksymalnej liczby kilometrów dozwolonej dla danego kraju, w którym dany poseł został wybrany.

Przepis ten stosuje się, mutatis mutandis, do wszystkich posłów, którzy wyczerpali swoją dietę na podróże samochodem.

2. Koszty podróży na terenie aglomeracji miejskiej przy użyciu transportu publicznego (w tym taksówek) zwraca się na podstawie dokumentów poświadczających typowych dla wykorzystanych środków transportu. Kwotę zwrotu przelicza się, dzieląc ją przez należną kwotę przypadającą na jeden kilometr w przypadku podróży samochodem, i odejmuje od liczby kilometrów, o której mowa w ust. 1 lit. b).

3. W przypadku gdy poseł, którego miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 17 ust. 2 znajduje się w innym państwie członkowskim niż to, w którym został wybrany, podróżuje między tym miejscem zamieszkania a swoim państwem członkowskim w ramach wykonywania swego mandatu, podróże te uznaje się za podróże po terytorium państwa członkowskiego, w którym poseł został wybrany, do celów ustępu 1 lit. a) i lit. b).

a) w miejscu pracy lub posiedzenia, poświadczonej zgodnie z art. 12, w przypadku podróży, której koszty są zwracane jako zwykłe koszty podróży;

b) na posiedzeniu komisji lub innego organu parlamentu krajowego, zorganizowanym poza miejscem zamieszkania posła, za okazaniem poświadczenia obecności wystawionego przez tę komisję lub organ.

W tygodniach przeznaczonych na zewnętrzne działania parlamentarne posłowie mają prawo do otrzymywania diety dziennej za okres nieprzekraczający trzech dni, chyba że dieta ta jest wypłacana zgodnie z lit. a) i b) oraz z wyjątkiem wystąpienia szczególnych okoliczności przedstawionych w decyzji Prezydium z dnia 19 października 2009 r.

2. Jeżeli działalność oficjalna ma miejsce na terytorium Unii, poseł pobiera zryczałtowaną kwotę w wysokości 320 EUR.

3. Jeżeli działalność oficjalna ma miejsce poza terytorium wspólnotowym, poseł otrzymuje:

a) zryczałtowaną kwotę w wysokości połowy kwoty przewidzianej w ust. 2 za okres pomiędzy godziną startu ostatniego samolotu pozwalającego dotrzeć na spotkanie, a godziną lądowania pierwszego samolotu po spotkaniu, lub – w stosownych przypadkach – pomiędzy godziną startu a godziną lądowania specjalnego samolotu wyczarterowanego przez Parlament. Część doby przekraczająca 12 godzin liczona jest jako cały dzień. Część doby przekraczająca 6 godzin liczona jest jako pół dnia;

b) za okazaniem oryginalnego rachunku – zwrot rozsądnie poniesionych kosztów zakwaterowania w miejscu posiedzenia, w tym kosztów śniadania;

c) w należycie uzasadnionych wyjątkowych okolicznościach, zwrot rozsądnie poniesionych kosztów pobytowych podczas podróży.

4. Jeżeli przedstawione rachunki hotelowe dotyczą pokoi dwuosobowych, zwrot jest ograniczony do 85 % całkowitej kwoty figurującej na rachunku.

5. Jeżeli czas pobytu posła w miejscu pracy jest krótszy niż 4 godziny, a podróż w obie strony odbywa się w ciągu jednego dnia, dodatek pobytowy zmniejszony jest o połowę.

Posłowie mają prawo do diety w formie kwoty ryczałtowej z tytułu kosztów ogólnych w celu pokrycia wydatków wynikających z działalności parlamentarnej. Posłom nie przysługuje prawo wykorzystywania diety z tytułu kosztów ogólnych na działania, które są pokryte przez inne zwroty kosztów na mocy niniejszych przepisów wykonawczych lub innych przepisów Parlamentu, z wyjątkiem sytuacji, gdy posłowie wyczerpali kwoty przewidziane dla tych zwrotów.

1. Dodatek z tytułu kosztów ogólnych jest wypłacany za okres sprawowania przez posła mandatu.

2. Wysokość diety przysługująca w ciągu miesiąca z tytułu art. 25 wynosi 4 513 EUR.

3. Posłowie, których mandat rozpoczyna się po piętnastym dniu miesiąca, otrzymują jedynie połowę dodatku przewidzianego na ten miesiąc.

4. Połowa dodatku wypłacana jest również przez okres trzech miesięcy następujących po miesiącu, w którym poseł zakończył wykonywanie mandatu, pod warunkiem że wykonywał on swoją działalność przez okres co najmniej sześciu miesięcy i nie został ponownie wybrany.

Wszystkie kwoty dodatku z tytułu kosztów ogólnych wypłacane są bezpośrednio posłom.

1. Dieta z tytułu kosztów ogólnych jest przeznaczona na pokrycie takich kosztów, jak:

2. Prezydium przyjmuje niewyczerpujący wykaz wydatków, które mogą podlegać zwrotowi w ramach diety z tytułu kosztów ogólnych.

1. Poseł, który w trakcie podróży służbowej, o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. a) oraz w art. 10 ust. 2 i 2a, ulegnie poważnej chorobie lub wypadkowi albo z przyczyn nieprzewidzianych jego podróż zostanie zakłócona, ma prawo do pomocy ze strony Parlamentu. Pomoc ta obejmuje organizację repatriacji i pokrycie wszelkich związanych z nią kosztów. Poseł lub, w stosownym przypadku, jego przedstawiciel, może zwrócić się o repatriację do jednego z miejsc pracy Parlamentu lub do swego miejsca zamieszkania.

2. W przypadku zgonu posła podczas podróży służbowej pokryte mogą również zostać niezbędne koszty związane z transportem ciała zmarłego do jego miejsca zamieszkania.

3. Wykonanie przez Parlament swych zobowiązań w zakresie udzielenia pomocy następuje poprzez wykupienie polisy ubezpieczeniowej. Prawa posłów, o których mowa w ust. 1 i 2, realizowane są zgodnie z warunkami przewidzianymi w polisie ubezpieczeniowej.

4. Polisa ubezpieczeniowa obejmuje, między innymi, koszty świadczenia następujących rodzajów pomocy:

— pomoc i wcześniejszy powrót w razie klęski żywiołowej, poważnych zakłóceń porządku publicznego lub poważnej choroby, wypadku bądź śmierci członka rodziny,

Kwestorzy – na wniosek Sekretarza Generalnego i po wydaniu opinii przez lekarza Parlamentu – mogą zezwolić na pokrycie przez Parlament niektórych wydatków koniecznych dla zapewnienia pomocy posłowi dotkniętemu poważną niepełnosprawnością, tak aby mógł on wykonywać swój mandat. Stopień niepełnosprawności i zasadność pomocy proponowanej dla umożliwienia posłowi wykonywania mandatu podlegają okresowemu zatwierdzeniu przez lekarza Parlamentu. Zezwolenie kwestorów określa sposoby przyznania pomocy i okres jego obowiązywania.

1. Dodatek pobytowy, o którym mowa w art. 24, jest zmniejszany o 50 % za każdy dzień, w którym poseł był nieobecny na ponad połowie wszystkich głosowań imiennych, które odbywają się we wtorek, środę i czwartek podczas sesji w Strasburgu oraz drugiego dnia sesji w Brukseli.

2. Poseł, którego nieobecność w roku parlamentarnym (od dnia 1 września do dnia 31 sierpnia) została zarejestrowana co najmniej na połowie dni sesyjnych, zwraca Parlamentowi 50 % dodatku z tytułu kosztów ogólnych przewidzianego w art. 25, dotyczącego tego roku.

3. Wszelkie nieobecności, o których mowa w ust. 2, mogą zostać usprawiedliwione przez przewodniczącego Parlamentu, jeżeli są uzasadnione przyczynami zdrowotnymi, ważnymi okolicznościami rodzinnymi lub delegacją posła w imieniu Parlamentu. Dokumenty usprawiedliwiające nieobecność należy dostarczyć kwestorom najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od pierwszego dnia nieobecności.

4. Ciężarna posłanka jest zwolniona z uczestnictwa w oficjalnych posiedzeniach Parlamentu przez okres trzech miesięcy poprzedzających narodziny dziecka. Posłanka przedstawia zaświadczenie lekarskie wskazujące przewidywany termin porodu. Po porodzie posłanka jest zwolniona z uczestnictwa w oficjalnych posiedzeniach przez okres sześciu miesięcy. Posłanka przedstawia kopię aktu urodzenia dziecka.

1. Poseł, który został ukarany usunięciem z sali obrad na podstawie art. 146 Regulaminu Parlamentu, traci za okres wykluczenia prawo do dodatku pobytowego przewidzianego w art. 24.

2. Poseł traci prawo do dodatku pobytowego w przypadkach przewidzianych w art. 147 Regulaminu Parlamentu.

1. Posłowie mają prawo do pomocy osobistych współpracowników, których dobierają według swojego uznania. Parlament pokrywa rzeczywiście poniesione koszty wynikające całkowicie i wyłącznie z zatrudnienia jednego lub kilku asystentów lub korzystania z ich usług zgodnie z niniejszymi przepisami wykonawczymi i na zasadach określonych przez Prezydium.

2. Pokrywane są wyłącznie koszty odpowiadające niezbędnej pomocy bezpośrednio związanej z wykonywaniem mandatu poselskiego. Kwoty te nie mogą w żadnym wypadku pokrywać kosztów związanych ze sferą prywatną posła.

3. Koszty są pokrywane przez okres sprawowania mandatu przez posła. Pokrywa się jedynie koszty poniesione najpóźniej 30 dni przed złożeniem wniosku o zwrot zgodnie z niniejszym rozdziałem.

4. Maksymalna pokrywana kwota przysługująca w ciągu miesiąca z tytułu korzystania z usług wszystkich współpracowników wymienionych w art. 34 wynosi 24 943 EUR.

5. Jeżeli mandat posła nie rozpoczyna się pierwszego dnia miesiąca lub nie kończy się ostatniego dnia miesiąca, pokrywane koszty pomocy parlamentarnej za dany miesiąc są obliczanie proporcjonalnie.

6. Niewykorzystana kwota przysługująca w ciągu miesiąca, o której mowa w ust. 4, skumulowana pod koniec roku budżetowego, zostaje przesunięta na kolejny rok budżetowy w wysokości nieprzekraczającej kwoty miesięcznej, o której mowa w tym ustępie.

a) akredytowanych asystentów parlamentarnych, o których mowa w art. 5a warunków zatrudnienia innych pracowników; oraz

b) osób fizycznych, które pomagają posłom w państwie członkowskim, w którym zostali oni wybrani, i które zawarły z posłami umowę o pracę lub umowę o świadczenie usług zgodnie z właściwym prawem krajowym, na warunkach przewidzianych w niniejszym rozdziale, zwanych dalej asystentami krajowymi.

2. Kilku posłów może, w drodze pisemnej umowy, utworzyć grupę w celu wspólnego zatrudnienia lub korzystania z usług jednego asystenta lub kilku asystentów, o których mowa w ust. 1, lub jednego stażysty lub większej liczby stażystów. W takim przypadku odnośni posłowie wyznaczają ze swojego grona posła lub posłów uprawnionych do podpisywania umów lub do składania wniosku o zatrudnienie w imieniu grupy.

Posłowie dostarczają właściwemu działowi pisemną deklarację określającą podział przypadających na każdego z nich udziałów, które są odejmowane od kwoty przewidzianej w art. 33 ust. 4.

3. Artykuły 35 do 42 nie mają zastosowania do akredytowanych asystentów parlamentarnych.

4. Koszty poniesione z tytułu umów o staż, ustalone na warunkach określonych przez Prezydium, również mogą zostać pokryte.

5. Posłowie mogą także korzystać z usług osób fizycznych lub prawnych świadczących usługi w celu otrzymania okazjonalnych i precyzyjnie określonych usług związanych bezpośrednio z wykonywaniem mandatu poselskiego, na warunkach przewidzianych w niniejszym rozdziale.

6. Świadczenie usług nie może obejmować udostępniania personelu, za wyjątkiem tymczasowych usług świadczonych przez usługodawców, którzy oferują tego rodzaju usługi zawodowo i regularnie oraz są uprawnieni do ich świadczenia na mocy prawa krajowego.

7. Prezydium przyjmuje wykaz wydatków, które mogą być pokrywane z tytułu zwrotu kosztów pomocy parlamentarnej.

8. Nazwiska asystentów, stażystów oraz nazwiska lub nazwy usługodawców i upoważnionych płatników są publikowane – przez cały okres trwania ich umów – na stronie internetowej Parlamentu Europejskiego wraz z nazwiskiem posła lub posłów, którym pomagają.

Z odpowiednio uzasadnionych względów bezpieczeństwa ci asystenci, stażyści, usługodawcy i upoważnieni płatnicy mogą złożyć pisemny wniosek o niepublikowanie ich nazwiska lub nazwy na stronie internetowej Parlamentu Europejskiego. Decyzje w sprawie tych wniosków podejmuje sekretarz generalny.

9. Liczba umów zawartych między posłem i akredytowanymi asystentami, obowiązujących w danym momencie, nie może przekraczać trzech, niezależnie od czasu pracy przewidzianego w tych umowach. Liczba tych umów może zostać zwiększona do czterech, o ile przewodniczący Parlamentu wyraźnie udzieli odnośnego odstępstwa po potwierdzeniu przez właściwy dział, że dany poseł dysponuje wystarczającą powierzchnią biurową pozwalającą spełniać normy dotyczące korzystania z budynków Parlamentu, z uwzględnieniem liczby ewentualnych stażystów.

10. Co najmniej 25 % kwoty przewidzianej w art. 33 ust. 4 jest przeznaczone na pokrycie kosztów wynikających z tytułu VII warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. W związku z tym wszelkie koszty pomocy parlamentarnej inne niż koszty wynikające z tytułu VII warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej nie mogą łącznie przekraczać 75 % kwoty przewidzianej w art. 33 ust. 4.

Ponadto wydatki na świadczenie usług, o których mowa w art. 34, nie mogą przekraczać 25 % kwoty przewidzianej w art. 33 ust. 4.

Ograniczenia te są obliczane w ujęciu skumulowanym na rok budżetowy na podstawie kwot przysługujących miesięcznie, przewidzianych w art. 33 ust. 4, powiększonych o niewykorzystaną kwotę przesuniętą na kolejny rok budżetowy, o której mowa w art. 33 ust. 6, w ujęciu proporcjonalnym.

11. Parlament pokrywa wydatki na wynagrodzenia brutto lub honoraria asystentów krajowych z wyłączeniem VAT do maksymalnej kwoty miesięcznej, którą ustala Prezydium zgodnie z ust. 12. Kwoty te mogą być corocznie dostosowywane przez Prezydium. Obowiązujące pułapy są publikowane na stronie internetowej Parlamentu.

12. Pułapy wynoszą trzykrotność kwoty referencyjnej. Kwota referencyjna wynosi jedną dwunastą kwoty opublikowanej przez Eurostat jako średnie roczne wynagrodzenie brutto osób zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w państwie członkowskim, w którym dany poseł został wybrany.

Obliczone w ten sposób pułapy nie powinny być jednak niższe od podstawowego wynagrodzenia akredytowanego asystenta parlamentarnego w grupie zaszeregowania 6 ani wyższe od podstawowego wynagrodzenia akredytowanego asystenta parlamentarnego w grupie zaszeregowania 19.

Wszelkie premie są zwracane jedynie do wysokości wymienionych wyżej pułapów obliczonych w ujęciu rocznym.

Pułapy te są proporcjonalnie zmniejszane, jeżeli asystent krajowy pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy lub nie pracuje przez pełny miesiąc.

Konsekwencje finansowe w przypadku stwierdzenia nękania lub molestowania akredytowanego asystenta parlamentarnego

Jeżeli w wyniku kontradyktoryjnego postępowania wewnętrznego w sprawie nękania lub molestowania Przewodniczący stwierdzi, że doszło do nękania psychicznego lub molestowania seksualnego akredytowanego asystenta parlamentarnego przez posła, wszelkie wynikające z umowy z tym akredytowanym asystentem parlamentarnym zobowiązania pieniężne posła, w szczególności wynagrodzenie akredytowanego asystenta parlamentarnego, są, w drodze odstępstwa od art. 33, potrącane przez Parlament z kwoty przeznaczonej na zwrot kosztów pomocy parlamentarnej tego posła, a poseł traci prawo do korzystania z dalszych usług tego asystenta.

1. Wszystkie umowy o pracę i świadczenie usług, a także wszelkie umowy o staż odnoszące się do stażystów odbywających staż w państwie członkowskim, w którym poseł został wybrany, zawarte przez posła lub grupę posłów, są obowiązkowo administrowane przez upoważnionego płatnika posiadającego siedzibę w państwie członkowskim.

2. Usługi tego podmiotu wypłacającego są świadczone przez osobę fizyczną lub prawną uprawnioną w jednym z państw członkowskich do wykonywania działalności zawodowej w zakresie aspektów podatkowych i ubezpieczeń społecznych umów o pracę lub umów o świadczenie usług ( 6 ) zgodnie z prawem krajowym.

3. Poseł zawiera oddzielną umowę z dowolnym upoważnionym płatnikiem, który spełnia wymogi określone w ust. 2.

Koszty powstałe z tytułu skorzystania z usług upoważnionego płatnika zgodnie z ust. 1 są pokrywane z dodatku przewidzianego w art. 33 ust. 4 i nie podlegają limitowi określonemu w art. 34 ust. 10 w odniesieniu do usług.

Honoraria upoważnionych płatników z wyłączeniem VAT nie mogą przekraczać 10 % kosztów wynagrodzeń, honorariów i dodatków na asystentów krajowych, usługodawców i stażystów, za których płatność odpowiadają, ani 4 % kwoty przewidzianej w art. 33 ust. 4.

Pułap wynagrodzeń jest sprawdzany w ujęciu skumulowanym w odniesieniu do roku kalendarzowego proporcjonalnie do okresu trwania umowy zawartej z upoważnionym płatnikiem.

4. Posłowie zawierają umowę z upoważnionym płatnikiem w oparciu o wzór umowy zatwierdzony przez Prezydium.

Wzór umowy określa zasady płatności w odniesieniu do umów, o których mowa w ust. 1, zgodnie z niniejszym rozdziałem, a także wynagrodzenie i zakres odpowiedzialności upoważnionego płatnika.

1. Podmiot wypłacający zapewnia odpowiednie stosowanie prawa krajowego i wspólnotowego, szczególnie w zakresie obowiązków z tytułu ubezpieczeń społecznych i obowiązków podatkowych w odniesieniu do administrowanych przez niego umów.

2. Wynagrodzenie dla podmiotu wypłacającego wypłacane jest na podstawie faktur lub rachunków dotyczących odpowiednich zadań.

3. Posłowie dostarczają podmiotowi wypłacającemu wszystkie dokumenty i informacje, których on potrzebuje w celu zagwarantowania zgodności z prawem i prawidłowego administrowania powierzonymi mu umowami, a w szczególności dokumenty i informacje, o których mowa w art. 37 ust. 2, art. 38 ust. 1 lit. a), art. 40, art. 41 ust. 1 lit. a) i art. 42.

4. Parlament wypłaca upoważnionemu płatnikowi płatności należne z tytułu administrowania powierzonymi mu umowami łącznie z umowami o staż za okazaniem niezbędnych dokumentów poświadczających.

5. Na wniosek posła Parlament wyjątkowo przekazuje bezpośrednio w imieniu posła wynagrodzenie netto na rzecz asystentów, z którymi poseł zawarł umowę o pracę. Upoważniony płatnik niezwłocznie dostarcza odpowiedniemu wydziałowi informacje dotyczące wysokości opłat socjalnych i podatkowych oraz sporządza odcinki wypłaty dla asystentów.

6. Eżeli wymagają tego okoliczności, Parlament może – w ramach umowy o pracę i na wniosek posła – wypłacać zaliczki z tytułu płatności, o których mowa w ust. 4 i 5.

Zaliczki te mogą zostać również wykorzystane na pokrycie kosztów krótkich podróży asystentów krajowych. W takim przypadku zaliczki te wypłacane są ryczałtowo, a ich maksymalna kwota wynosi 100 EUR miesięcznie na asystenta. Gdyby poniesione koszty przekroczyły kwotę ryczałtu, upoważniony płatnik przedstawia raz na kwartał dokumenty potwierdzające poniesione wydatki. W wyjątkowych przypadkach dokumenty te można zastąpić oświadczeniem.

Upoważniony płatnik pozostaje w pełni odpowiedzialny za rozliczenie tych zaliczek, które następuje zgodnie z niniejszymi przepisami wykonawczymi i właściwym prawem krajowym.

1. Wniosek o wypłatę kosztów pomocy parlamentarnej na mocy art. 34 ust. 1 lit. b) oraz ust. 2, 4 i 5, wyszczególniający beneficjentów i kwoty do wypłaty, musi zostać złożony przez posła lub upoważnionego przez niego płatnika do właściwego wydziału i podpisany przez wszystkich zainteresowanych posłów oraz przez płatnika (w przypadku płatnika za wyjątkiem sytuacji określonych w art. 36 ust. 5 lit. a) i b)). W przypadku umów o pracę do wniosku dołączone są dokumenty poświadczające, o których mowa w art. 38, a w przypadku umów o świadczenie usług – dokumenty, o których mowa w art. 41.

2. Poseł niezwłocznie zawiadamia podmiot wypłacający i właściwe służby o wszelkich zmianach stosunków umownych i danych dotyczących płatności, wskazując zmiany do umowy.

Podmiot wypłacający bezzwłocznie przekazuje te informacje wraz z odpowiednimi dokumentami właściwym służbom.

c) zestawienie szczegółowych wyliczeń wynagrodzenia, składek na ubezpieczenie społeczne odprowadzonych przez pracodawcę i pracownika oraz innych przewidywalnych kosztów do zapłaty lub zwrotu w ciągu roku kalendarzowego i w momencie zakończenia umowy, które uwzględnia przepisy prawa krajowego, w tym te dotyczące minimalnych wynagrodzeń, a także zobowiązania umowne, w tym ewentualny zwrot kosztów podróży służbowych;

g) podpisane przez posła oświadczenie, że w trakcie obowiązywania umowy asystent krajowy nie będzie podejmował żadnych innych zobowiązań, nawet jeśli mają one charakter niezarobkowy, bezpośrednio lub pośrednio względem organizacji, które dążą do realizacji celów o charakterze politycznym, takich jak partie polityczne, fundacje, ruchy lub parlamentarne grupy polityczne, jeśli działania te mogłyby przeszkadzać w wykonywaniu jego obowiązków lub stanowić podstawę do wystąpienia konfliktu interesów.

1. Najpóźniej do dnia 31 marca roku następującego po odnośnym roku budżetowym Parlamentu, upoważniony płatnik składa właściwemu działowi – w szczególności w celu rozliczenia wypłaconych zaliczek – zestawienie kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzeń, odprowadzonych podatków i składek na ubezpieczenie społeczne odprowadzonych przez pracodawcę i pracownika, jak również wszelkich innych kosztów podlegających zwrotowi w odniesieniu do każdego z zatrudnionych asystentów krajowych. Ponadto składa on również dokument poświadczający objęcie asystenta krajowego systemem ubezpieczenia społecznego i wymieniający posła jako pracodawcę, a także zaświadczenie o ubezpieczeniu od wypadków przy pracy, jeżeli jest ono przewidziane właściwym prawem krajowym. Upoważniony płatnik potwierdza także, że wszelkie zobowiązania wynikające z przepisów właściwego prawa krajowego zostały zaspokojone.

W przypadku zakończenia umowy między upoważnionym płatnikiem i posłem oraz wygaśnięcia mandatu posła zobowiązania te zaspokaja się w terminie maksymalnie trzech miesięcy.

Zestawienia, o których mowa w akapicie pierwszym, sporządzone są zgodnie ze specyfikacjami podanymi przez Parlament.

2. Po kontroli zestawień, o których mowa w ust. 1, właściwy dział kieruje do upoważnionego płatnika zawiadomienie – z kopią do wiadomości posła – o prawidłowości lub nieprawidłowości dokonanych płatności, w razie konieczności ze wskazaniem brakujących dokumentów, które należy dostarczyć.

Jeżeli w zawiadomieniu stwierdzono nieprawidłowość płatności, to dokumenty niezbędne do stwierdzenia prawidłowości płatności należy przekazać do właściwego działu w ciągu miesiąca od daty zawiadomienia. W przeciwnym razie Parlament stosuje art. 67 i 68.

1. W okresie przewidzianym właściwym prawem krajowym i co najmniej przez rok od zakończenia danej kadencji parlamentarnej upoważniony płatnik przechowuje rejestr płatności wyszczególniający wypłacone kwoty wynagrodzeń oraz kwoty podatku i składek na ubezpieczenie społeczne odprowadzonych przez pracodawcę i pracownika. W przypadku zakończenia umowy z upoważnionym płatnikiem przed końcem kadencji posła, poświadczona kopia rejestru płatności jest niezwłocznie przekazywana nowemu upoważnionemu płatnikowi wskazanemu przez posła zgodnie z art. 35 ust. 3.

2. Asystent powstrzymuje się od wszelkich zachowań, które mogłyby szkodzić interesom posła, dla którego pracuje, oraz interesom Parlamentu. Asystent powiadamia posła o zamiarze prowadzenia jakiejkolwiek zarobkowej lub niezarobkowej działalności zewnętrznej a także o zamiarze kandydowania w wyborach.

Asystent jest zobowiązany do mieszkania w takiej odległości od miejsca pracy, jaka pozwala na należyte pełnienie przez niego obowiązków.

3. Poseł powiadamia niezwłocznie właściwe służby o wszelkich zmianach dotyczących stosunku pracy, które mają wpływ na koszty pomocy parlamentarnej, a także o zamiarze prowadzenia przez asystenta działalności zewnętrznej lub kandydowania w wyborach. Obowiązkiem posła jest zapewnienie, by ani działalność zewnętrzna, ani kandydowanie w wyborach nie kolidowały z wykonywaniem przez asystenta jego obowiązków i nie działały na szkodę interesów finansowych Unii. Właściwy dział może domagać się dowodów na istnienie takich uzgodnień z zainteresowanym asystentem.

4. Asystent krajowy zamierzający kandydować w wyborach działa zgodnie z prawem krajowym dotyczącym kampanii wyborczych. Co najmniej przez okres trwania oficjalnej kampanii wyborczej asystent musi przebywać na urlopie wypoczynkowym lub na urlopie bezpłatnym. W przypadku wybrania asystenta w wyborach pokrywanie kosztów dotyczących tego asystenta zostaje przerwane, chyba że może on przedstawić dowody na to, że jego mandat jest zgodny z pełnieniem obowiązków asystenta parlamentarnego.

5. Umowy zawarte między posłem a asystentem muszą zawierać wymogi, o których mowa w ust. 2 i 4.

1. W drodze odstępstwa od art. 33 ust. 3 istnieje możliwość pokrycia dodatkowych kosztów poniesionych w związku z rozwiązaniem – z powodu wygaśnięcia mandatu posła – umów o pracę zawartych przez posłów z asystentami krajowymi, jeżeli obowiązek poniesienia tych kosztów wynika z przepisów właściwego krajowego prawa pracy, w tym z układów zbiorowych.

c) poseł nie wywiązał się w odpowiednim czasie przed wygaśnięciem mandatu z obowiązków prawnych związanych z rozwiązaniem umowy o pracę, w tym nie zastosował się do okresu wypowiedzenia, chyba że wygaśnięcia mandatu nie można było przewidzieć z góry;

d) asystent otrzymuje inne wynagrodzenie od jednej z instytucji wspólnotowych lub jest zatrudniony na ten sam okres przez innego posła lub grupę posłów;

e) odnośne koszty wynikają ze szczególnego porozumienia między stronami lub z decyzji o przyznaniu premii w razie rozwiązania umowy o pracę, wykraczających poza obowiązki wynikające z przepisów powszechnie obowiązujących lub z układów zbiorowych.

3. W terminie trzech miesięcy od wygaśnięcia mandatu posła podmiot wypłacający składa właściwym służbom podpisany również przez posła wniosek o wypłatę kosztów, o których mowa w ust. 1, określając podstawę prawną.

4. W przypadku gdy na mocy właściwego krajowego prawa pracy poseł jest ustawowo zobowiązany do zapłaty – w ramach kosztów objętych zakresem stosowania ust. 1 – kwoty przekraczającej trzykrotność kwoty określonej w art. 33 ust. 4, koszty te mogą być pokryte w drodze wyjątku, za okazaniem należycie sporządzonych dokumentów poświadczonych przez właściwe organy krajowe. Wniosek o pokrycie kosztów składa się zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 3.

5. W celu pokrycia wydatków związanych z rozwiązaniem umowy o pracę, które nie mogą zostać pokryte na mocy ustępów 1–4, posłowie mogą zlecić upoważnionemu płatnikowi polecenie przeznaczenia środków finansowych z kwoty, o której mowa w art. 33 ust. 4, oraz przeniesienia ich na kolejne lata budżetowe, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

a) poseł ustalił, w oparciu o odpowiednią dokumentację pisemną, że poza Parlamentem Europejskim i bez udziału posłów do Parlamentu Europejskiego istnieje ugruntowana praktyka w sektorze, z którym związana jest umowa o pracę, polegająca na wypłacaniu odprawy z tytułu zwolnienia w kwocie przekraczającej ustawowe minimum;

b) kwota odprawy odpowiadająca praktyce, o której mowa w lit. a), została uzgodniona w umowie o pracę asystenta krajowego. Uzgodniona kwota nie może w żadnym przypadku przekraczać kwoty miesięcznego wynagrodzenia dla każdego roku zatrudnienia;

c) przeznaczone kwoty są deklarowane w rozbiciu na poszczególnych pracowników podczas procedury rocznego rozliczenia na mocy art. 39. Upoważniony płatnik otwiera oddzielny rachunek bankowy dla tych środków i przedstawia co roku wyciąg z tego rachunku w celu dokonania rozliczenia. W każdym roku budżetowym upoważniony płatnik może przeznaczać jedynie kwoty odpowiadające okresom zatrudnienia od trwającej kadencji Parlamentu do końca danego roku budżetowego lub, jeżeli umowa wygasa w trakcie danego roku budżetowego, do końca okresu obowiązywania umowy. Odsetki narosłe od przeznaczonych kwot są deklarowane podczas procedury rocznego rozliczenia. Wszelkie nadwyżki lub niewykorzystane kwoty są zwracane Parlamentowi raz do roku i po wygaśnięciu danej umowy o pracę.

1. Z wyjątkiem okazjonalnych usług, których koszt nie przekracza 500 EUR łącznie z podatkiem VAT, wniosek o pokrycie kosztów należy przedłożyć przed zawarciem umowy o świadczenie usług i musi on obowiązkowo zawierać:

a) kosztorys i projekt umowy, którą poseł zamierza zawrzeć z usługodawcą, jasno określającej charakter świadczonych usług;

b) w przypadku usług o wartości ponad 60 000 EUR łącznie z podatkiem VAT – uzasadnienie wybrania konkretnej oferty, która musi być ofertą najbardziej opłacalną ekonomicznie spośród co najmniej trzech ofert złożonych przez całkowicie niezależnych od siebie usługodawców, z uwzględnieniem (poza kryterium ceny) także jakości oferty oraz kwestii społecznych; próg ten ma zastosowanie na zasadzie kumulacji w przypadku następujących po sobie umów o świadczenie usług o podobnym charakterze przez tego samego usługodawcę;

c) w przypadku usługodawców posiadających status osoby prawnej – kopię ich wpisu do rejestru handlowego lub równoważny dokument, wraz z aktem założycielskim, a w przypadku usługodawców posiadających status osoby fizycznej – dokumenty wymienione w art. 38 lit. d)–f) oraz, poza przypadkami umów okazjonalnych, lit. g) tego artykułu;

d) w przypadku usługodawców posiadających status osoby prawnej – oświadczenie o braku konfliktu interesów, potwierdzające, że żadna z osób zaangażowanych w świadczenie usług nie jest asystentem w rozumieniu art. 34 ani nie dotyczą jej kategorie, o których mowa w art. 43 lit. d).

2. Koszt świadczenia usług jest pokrywany po przedstawieniu przez posła właściwym służbom faktury lub szczegółowego rachunku za usługę rzeczywiście wykonaną, a także kopii umowy zawartej z usługodawcą. Do faktury lub szczegółowego rachunku należy dołączyć oświadczenie posła, że usługa została rzeczywiście wykonana. Na żądanie właściwego działu poseł winien też przedłożyć najważniejsze dokumenty potwierdzające.

W przypadku usług częściowo lub całkowicie zwolnionych z podatku VAT właściwy dział może zwrócić się do upoważnionego płatnika o potwierdzenie podstawy prawnej dla tego zwolnienia.

Jeżeli asystent krajowy zatrudniony na podstawie umowy o pracę jest nieobecny przez okres dłuższy niż trzy miesiące z powodu urlopu macierzyńskiego lub poważnej choroby, to możliwe jest pokrycie części kosztów związanych z jego zastąpieniem, począwszy od trzeciego miesiąca nieobecności, nieobjętej świadczeniami wypłacanymi pracownikowi przez krajowy system ubezpieczeń społecznych i przekraczającej kwotę, o której mowa w art. 33 ust. 4. Upoważniony płatnik składa we właściwym wydziale podpisany przez posła wniosek o pokrycie tych kosztów.

Kwoty wypłacone na mocy niniejszego rozdziału nie mogą służyć bezpośrednio lub pośrednio do:

a) finansowania umów zawartych z organizacjami, które dążą do realizacji celów o charakterze politycznym, takimi jak partie polityczne, fundacje, ruchy lub parlamentarne grupy polityczne;

b) pokrycia kosztów, które mogą podlegać zwrotowi z innego tytułu, na mocy niniejszych przepisów wykonawczych lub innych przepisów Regulaminu Parlamentu;

c) pokrycia kosztów poniesionych w związku z umową o świadczenie usług, która może prowadzić do konfliktu interesów, zwłaszcza w przypadku gdy poseł lub jedna z osób wymienionych w lit. d):

— posiada część lub wszystkie udziały w spółce lub organizacji o celu zarobkowym, działającej jako jego usługodawca,

— jest członkiem zarządu lub innych organów wykonawczych spółki lub organizacji o celu zarobkowym, działającej jako jego usługodawca,

— ma jakikolwiek interes w działalności usługodawcy lub uzyskuje w związku z nią jakiekolwiek korzyści finansowe;

d) finansowania umów umożliwiających zatrudnianie lub korzystanie z usług małżonka posła lub partnera, z którym pozostaje on w stałym związku, a także rodziców, dzieci, braci i sióstr oraz ogółem we wszystkich przypadkach stanowiących przykład konfliktu interesów w rozumieniu art. 62 ust. 1a).

1. Prezydium określa przepisy dotyczące dostępu posłów do usług wewnętrznych Parlamentu i wyposażenia posłów w dobra materialne, a w szczególności:

— wykorzystywania przez posłów i grupy polityczne pomieszczeń biurowych oddanych do ich dyspozycji przy biurach informacyjnych Parlamentu,

— obsługi zasobów archiwalnych posłów, przekazanych tytułem darowizn lub spadków na rzecz instytutu, stowarzyszenia lub fundacji,

— zasad pozwalających posłom kończącym sprawowanie mandatu w przeciągu jednej kadencji na transport do kraju, z którego pochodzą, przedmiotów osobistego użytku znajdujących się w biurach w Brukseli i Strasburgu,

2. Prezydium może również wydawać przepisy w sprawie udogodnień na rzecz byłych przewodniczących Parlamentu w trakcie wykonywania ich mandatu poselskiego, a także na rzecz byłych posłów, w zakresie dostępu tych ostatnich do infrastruktury Parlamentu.

Począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po zaprzestaniu pełnienia funkcji poselskich, były poseł ma prawo do odprawy przejściowej przewidzianej w art. 13 Statutu.

1. Byłym posłom przysługuje odprawa przejściowa. Jeżeli sprawują oni mandat w innym parlamencie lub objęli urząd publiczny, kwota przysługującego im tam wynagrodzenia jest odejmowana od odprawy przejściowej.

3. Do celów niniejszego artykułu „inny parlament” oznacza każdy parlament posiadający uprawnienia prawodawcze ustanowiony w państwie członkowskim.

4. Do celów niniejszego artykułu „urząd publiczny” oznacza następujące rodzaje stanowisk:

1. Były poseł, mający jednocześnie prawo do odprawy przejściowej i do emerytury lub renty inwalidzkiej, wymienionych odpowiednio w art. 14 i 15 Statutu, sam decyduje, z którego prawa chce skorzystać. Powiadamia on o swojej decyzji Sekretarza Generalnego w terminie trzech miesięcy od wygaśnięcia mandatu. Decyzja ta jest nieodwołalna.

2. Jeżeli były poseł wybierze wypłatę odprawy przejściowej, wypłata emerytury lub renty inwalidzkiej podlega zawieszeniu przez cały okres wypłaty odprawy przejściowej.

1. W celu skorzystania z prawa do odprawy przejściowej były poseł zwraca się z wnioskiem do sekretarza generalnego w terminie trzech miesięcy od wygaśnięcia mandatu, wraz z załączonym oświadczeniem, w którym zaświadcza, że nie sprawuje funkcji, o których mowa w art. 46.

2. Jeżeli ma zastosowanie art. 47 ust. 1, do oświadczenia załączana jest decyzja, o której mowa w tym artykule.

3. O wszelkich zmianach w występowaniu przesłanek przyznania prawa do odprawy przejściowej, które mogą spowodować zmianę tego prawa, należy bezzwłocznie powiadomić Sekretarza Generalnego. W razie wątpliwości Sekretarz Generalny może zwrócić się do zainteresowanego o przedstawienie uwag.

4. Jeżeli na podstawie okoliczności faktycznych możliwych do zweryfikowania za pośrednictwem ogólnodostępnych źródeł Sekretarz Generalny poweźmie wiadomość, że były poseł sprawuje funkcje, o których mowa w art. 46, zawiesza on wypłatę odprawy przejściowej i powiadamia o tym zainteresowanego.

5. W każdej chwili były poseł może zrezygnować z prawa do odprawy przejściowej. O swojej decyzji informuje on Sekretarza Generalnego.

1. Po wygaśnięciu mandatu poseł, który sprawował mandat przez co najmniej pełny rok, ma prawo do dożywotniej emerytury wypłacanej, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek 63 lat.

Były poseł lub jego przedstawiciel prawny składa, z wyjątkiem przypadków siły wyższej, wniosek o wypłacanie świadczeń emerytalnych w terminie sześciu miesięcy od momentu nabycia prawa. Po upływie tego terminu za datę rozpoczęcia pobierania emerytury przyjmuje się pierwszy dzień miesiąca, w którym wpłynął wniosek.

2. Wypłata emerytury na rzecz posła uprawnionego do jej otrzymywania, który został ponownie wybrany do Parlamentu, zostaje zawieszona. Prawa do emerytury nabyte z tytułu nowego mandatu dolicza się do praw nabytych przed ponownym wyborem. Wypłata emerytury jest wznawiana po wygaśnięciu mandatu posła do Parlamentu.

3. Jeżeli ten sam poseł sprawował kilka mandatów z przerwą pomiędzy nimi, okresy trwania wszystkich jego mandatów są do siebie dodawane w celu obliczenia wysokości emerytury.

1. Emerytura, którą były poseł otrzymuje z tytułu mandatu pełnionego w innym parlamencie jednocześnie z mandatem posła do Parlamentu, jest potrącana ze świadczenia emerytalnego, o którym mowa w niniejszym rozdziale.

2. „Inny parlament”, o którym mowa w ust. 1, oznacza parlament określony w art. 2 ust. 2.

3. Wyliczenie dokonywane jest na podstawie wysokości każdej z emerytur przed opodatkowaniem.

4. Były poseł, który sprawował mandat w innym parlamencie jednocześnie z mandatem posła do Parlamentu, zobowiązany jest do poinformowania o emeryturze, która przysługuje mu z tytułu mandatu w tym innym parlamencie.

1. Posłowi, u którego stwierdzono, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 55, całkowite inwalidztwo uniemożliwiające mu pełnienie funkcji i który w związku z tym złożył mandat, przysługuje renta inwalidzka należna od dnia, w którym złożenie mandatu stało się skuteczne, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Prawo do renty inwalidzkiej wygasa w przypadku braku oświadczenia posła o złożeniu mandatu w terminie trzech miesięcy od dnia oficjalnego otrzymania decyzji stwierdzającej inwalidztwo.

3. Prawo do renty inwalidzkiej przysługuje od dnia zakończenia kadencji, podczas której nastąpiło inwalidztwo, w przypadku gdy:

b) decyzja stwierdzająca inwalidztwo została wydana po upływie kadencji, podczas której rozpoczęta została procedura określona w niniejszym artykule; lub

1. Renta inwalidzka za każdy pełny rok wykonywania mandatu wynosi 3,5 % wynagrodzenia określonego w art. 10 Statutu i za każdy dodatkowy pełny miesiąc dwunastą część tej kwoty, przy czym nie może ona być niższa niż 35 % wynagrodzenia i nie może przekroczyć łącznie 70 % jego wysokości.

2. Przepisy dotyczące obliczenia wymiaru emerytury stosuje się odpowiednio do obliczenia wymiaru renty inwalidzkiej.

1. Renta inwalidzka, którą były poseł otrzymuje z tytułu mandatu pełnionego w innym parlamencie jednocześnie z mandatem posła do Parlamentu, jest potrącana z renty inwalidzkiej, o której mowa w niniejszym rozdziale.

2. „Inny parlament”, o którym mowa w ust. 1, oznacza parlament określony w art. 2 ust. 2.

3. Były poseł, który sprawował mandat w innym parlamencie jednocześnie z mandatem posła do Parlamentu, zobowiązany jest do poinformowania o rencie inwalidzkiej, która przysługuje mu z tytułu mandatu w tym innym parlamencie.

W przypadku, gdy byłemu posłowi przysługuje jednocześnie prawo do renty inwalidzkiej i emerytury, otrzymuje on emeryturę. Wysokość emerytury nie może być jednak niższa niż wysokość renty inwalidzkiej.

1. Poseł lub jego przedstawiciel składa na ręce Przewodniczącego Parlamentu wniosek o uznanie inwalidztwa wraz z zaświadczeniem lekarskim, podając nazwisko lekarza reprezentującego posła przed Komitetem ds. Inwalidztwa, określonym w art. 56.

2. W terminie trzech miesięcy od dnia zwołania przez Sekretarza Generalnego Komitetu ds. Inwalidztwa, określonego w art. 56, Komitet ten przestawia, zgodnie z zasadami określonymi przez Parlament, raport lekarski wraz z uzasadnieniem, w którym ocenia, czy spełnione zostały przesłanki przewidziane w art. 51. W wyjątkowych przypadkach termin ten może zostać przedłużony przez Sekretarza Generalnego.

3. Na wniosek Komitetu ds. Inwalidztwa Przewodniczący Parlamentu stwierdza inwalidztwo i zawiadamia o tej decyzji zainteresowanego posła, wzywając go do złożenia mandatu. W przypadku decyzji negatywnej Przewodniczący informuje posła o przysługujących mu środkach odwoławczych.

W przypadku braku porozumienia w sprawie wyznaczenia trzeciego lekarza w terminie dwóch miesięcy od dnia wyznaczenia drugiego lekarza, trzeci lekarz wyznaczany jest z urzędu przez prezesa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na wniosek Parlamentu.

2. Koszty prac Komitetu ds. Inwalidztwa, w tym koszty podróży, ponosi Parlament.

3. Poseł może przedstawić Komitetowi ds. Inwalidztwa wszelkie raporty lub zaświadczenia wystawione przez lekarza prowadzącego lub innych lekarzy, u których przeprowadzał konsultacje.

1. Były poseł, który przestaje spełniać przesłanki określone w art. 51, traci prawo do renty inwalidzkiej.

2. Do czasu ukończenia przez byłego posła 63 roku życia Parlament może poddać go co pięć lat badaniom przeprowadzanym przez wyznaczonego lekarza w celu sprawdzenia, czy nadal spełnia on przesłanki otrzymywania renty inwalidzkiej.

3. Badanie to może także zostać przeprowadzone przed terminem wskazanym w ust. 2, w szczególności w przypadku gdy Parlament uzyska informację o pełnieniu przez byłego posła funkcji za wynagrodzeniem. W takim przypadku sytuacja podlega ocenie na podstawie okoliczności faktycznych możliwych do zweryfikowania za pomocą ogólnodostępnych źródeł, w świetle okoliczności każdego przypadku oraz po przeprowadzeniu kontradyktoryjnego postępowania wyjaśniającego.

4. Na wniosek lekarza przeprowadzającego badanie Komitet ds. Inwalidztwa może stwierdzić poprawę stanu zdrowia byłego posła, w związku z którą przestał on spełniać przesłanki z art. 51.

5. Decyzję o zaprzestaniu wypłaty renty inwalidzkiej podejmuje Przewodniczący Parlamentu na podstawie ustaleń Komitetu ds. Inwalidztwa. Artykuły 55 i 56 stosuje się odpowiednio. Jeżeli były poseł nie wyznaczy lekarza reprezentującego go przed Komitetem ds. Inwalidztwa, zastosowanie ma art. 56 ust. 1 akapit drugi.

1. Pozostającemu przy życiu małżonkowi oraz dzieciom pozostającym na utrzymaniu w chwili śmierci posła lub byłego posła, który w chwili śmierci był uprawniony do emerytury lub renty inwalidzkiej lub był w trakcie nabywania tych uprawnień, przysługuje renta rodzinna (odpowiednio renta wdowia i sieroca).

2. W świetle przepisów niniejszego rozdziału partnerzy pozostający w stałym związku niemałżeńskim traktowani są na równi z małżonkami, pod warunkiem że para przedstawi urzędowy dokument, uznawany za taki przez dane państwo członkowskie lub jakiekolwiek inne właściwe władze państwa członkowskiego, zaświadczający o ich statusie partnerów w stałym związku niemałżeńskim.

3. Za dziecko pozostające na utrzymaniu uznaje się dziecko małżeńskie, pozamałżeńskie lub przysposobione posła lub jego małżonka, na którego utrzymanie poseł lub były poseł rzeczywiście łożył. Za dziecko pozostające na utrzymaniu uważa się również dziecko jeszcze nienarodzone, jak również dziecko, w odniesieniu do którego poseł lub były poseł rozpoczął procedurę przysposobienia, która zakończyła się po jego śmierci.

1. Maksymalna kwota renty rodzinnej nie może być wyższa od kwoty emerytury, która przysługiwałaby posłowi po upływie kadencji, z uwzględnieniem okresu od dnia śmierci do dnia upływu kadencji.

2. W odniesieniu do byłych posłów maksymalna kwota renty rodzinnej nie może być wyższa od kwoty emerytury, która przysługiwała posłowi lub miała mu przysługiwać.

3. Kwota renty rodzinnej należnej pozostającemu przy życiu małżonkowi wynosi 60 % kwoty określonej w ust. 1 lub 2, i co najmniej 30 % wynagrodzenia, o którym mowa w art. 10 Statutu, nawet w przypadku gdy druga z powyższych kwot jest wyższa od kwot określonych w ust. 1 i 2.

Na prawo do renty rodzinnej przysługujące pozostającemu przy życiu małżonkowi nie ma wpływu ponowne zawarcie przez niego związku małżeńskiego. Prawo to nie przysługuje w przypadku, gdy okoliczności konkretnego przypadku nie pozostawiają żadnych uzasadnionych wątpliwości, że związek małżeński został zawarty jedynie w celu uzyskania świadczenia. W takich przypadkach sytuacja podlega ocenie na podstawie okoliczności faktycznych możliwych do zweryfikowania za pomocą ogólnodostępnych źródeł, w świetle okoliczności każdego przypadku oraz po przeprowadzeniu kontradyktoryjnego postępowania wyjaśniającego.

4. Wysokość renty rodzinnej należnej osieroconemu dziecku pozostającemu na utrzymaniu wynosi 20 % kwoty określonej w ust. 1 i 2.

5. Jeśli dzieci jest więcej niż dwoje, maksymalna kwota renty sierocej, jaka może zostać przyznana, dzielona jest na równe części pomiędzy osierocone dzieci uprawnione do świadczenia.

6. W takim przypadku maksymalna kwota należnej renty podlega podziałowi pomiędzy małżonka i dzieci pozostające na utrzymaniu zgodnie ze współczynnikiem procentowym przewidzianym w ust. 3, 4 i 5.

1. Renta rodzinna (wdowia i sieroca) przyznawana jest, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po śmierci posła.

2. W przypadku zgonu osoby uprawnionej prawo do renty rodzinnej wygasa z końcem miesiąca, w którym osoba ta zmarła.

3. Prawo do renty sierocej wygasa z końcem miesiąca, w którym dziecko ukończy 21 lat.

Prawo to może jednak zostać przedłużone na okres nauki lub kształcenia zawodowego osieroconego dziecka, lecz nie dłużej niż do ostatniego dnia miesiąca, w którym ukończy ono 25 lat.

Prawo do renty jest utrzymane w stosunku do sierot, które ze względu na chorobę lub kalectwo nie są w stanie zapewnić sobie środków do życia. Choroba lub kalectwo muszą zostać stwierdzone przez lekarza Parlamentu. Osoba uprawniona może odwołać się od decyzji lekarza składając wniosek o zwołanie komisji powoływanej zgodnie z zasadami powoływania Komitetu ds. Inwalidztwa określonego w załączniku II sekcja 3 do rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68.

Prawo to wygasa w przypadku odzyskania przez sierotę zdolności do zapewnienia sobie środków do życia. W tym celu Parlament może poddać dziecko co pięć lat badaniom przeprowadzanym przez wyznaczonego lekarza w celu sprawdzenia, czy nadal spełnia ono przesłanki do otrzymywania renty.

1. Wdrożenie niniejszych przepisów wykonawczych oraz wszelkie wnioski o wypłatę przedłożone na podstawie niniejszych przepisów wykonawczych są zgodne z postanowieniami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ( 7 ) (WE, Euratom) nr 966/2012 oraz rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 ( 8 ).

2. W przypadku, gdy niniejsze przepisy wykonawcze przewidują zawarcie umów pomiędzy Parlamentem a osobami trzecimi, właściwy urzędnik zatwierdzający jest uprawniony do ich podpisania.

1. Kwoty wypłacane zgodnie z niniejszymi przepisami wykonawczymi, na podstawie przepisów tytułu I, rozdziały 4, 5 i 6, są przeznaczone wyłącznie na finansowanie działań związanych z wykonywaniem mandatu poselskiego i nie mogą pokrywać kosztów osobistych lub służyć finansowaniu subwencji lub darowizn o charakterze politycznym.

1a. Posłowie uczestniczący w wykonywaniu budżetu, nie podejmują żadnych działań, które mogłby prowadzić do konfliktu interesów między ich interesami a interesami finansowymi Unii.

Konflikt interesów zachodzi wówczas, gdy na prowadzenie działalności poselskiej w niewłaściwy sposób wpływają względy rodzinne, emocjonalne, interes gospodarczy lub jakiekolwiek inne interesy wspólne z odbiorcą.

2. Posłowie zwracają Parlamentowi niewykorzystane kwoty z wyjątkiem sytuacji, gdy zostały one zwrócone w formie ryczałtu.

1. Płatności z tytułu niniejszych przepisów wykonawczych dokonywane są przelewem bankowym zgodnie z przepisami dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego ( 9 ). Parlament pokrywa koszty ponoszone przez zleceniodawcę. Ewentualne inne koszty ponosi odbiorca.

2. Płatności dokonywane są w walucie euro, chyba że osoba uprawniona, która została wybrana lub ma miejsce zamieszkania w państwie członkowskim nienależącym do strefy euro, wnioskuje o całkowitą lub częściową wypłatę w walucie tego państwa członkowskiego.

3. Przeliczenie kwoty wyrażonej w euro na inną walutę dokonywane jest na podstawie miesięcznego kursu księgowego wymiany euro ustalanego zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia finansowego ( 10 ).

4. W przypadku wypłaty kosztów pomocy parlamentarnej, w drodze odstępstwa od przepisów ust. 3, przeliczenie kwoty wyrażonej w euro na inną walutę dokonywane jest na podstawie miesięcznego kursu księgowego euro obowiązującego w grudniu poprzedniego roku, przy czym w trakcie jednej kadencji maksymalna kwota miesięczna przysługująca posłowi na pokrycie kosztów, wyrażona w walucie krajowej, po zastosowaniu waloryzacji rocznej i ewentualnych podwyżek zgodnie z decyzją Prezydium, nie może być niższa od kwoty ustalonej dla roku poprzedniego.

1. Z chwilą rozpoczęcia wykonywania mandatu poseł podaje właściwym służbom Parlamentu dane bankowe (numer IBAN, kod BIC (SWIFT) i adres banku) jednego lub kilku osobistych rachunków bankowych przeznaczonych do otrzymywania przelewów z tytułu wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu i innych płatności oraz zwrotu innych kosztów.

O ile poseł, były poseł lub osoby uprawnione nie wydali innego polecenia, rachunek bankowy otwarty w celu otrzymywania wynagrodzenia przewidzianego w art. 10 Statutu używany jest również do wypłaty odprawy przejściowej i świadczeń emerytalnych oraz rentowych.

2. Wszelkie wypłaty na rzecz osoby innej niż poseł wymagają wcześniejszego przedłożenia dokumentu wydanego przez bank osoby uprawnionej, potwierdzającego, że osoba uprawniona jest posiadaczem rachunku, na który należy dokonywać płatności, i zawierającego numer IBAN rachunku, kod BIC (SWIFT) oraz adres banku.

3. Odnośnie do płatności dotyczących pomocy parlamentarnej poseł podaje dane dotyczące rachunku bankowego swojego współpracownika podmiotowi wypłacającemu lub, w przypadku określonym w art. 36 ust. 5, właściwym służbom. Rachunek bankowy współpracownika powinien być otwarty w państwie członkowskim, w którym prowadzi on swoją główną działalność. Płatności dokonywane są w walucie, w której ustalono wynagrodzenie współpracownika.

Podmiot wypłacający podaje właściwym służbom dane dotyczące swojego rachunku bankowego.

1. Wynagrodzenie przewidziane w art. 10 Statutu, odprawa przejściowa oraz świadczenia emerytalne i rentowe wypłacane są posłom 15 dnia miesiąca za bieżący miesiąc. Dodatek z tytułu kosztów ogólnych jest wypłacany pierwszego dnia miesiąca za bieżący miesiąc.

2. Płatności z tytułu kosztów pomocy parlamentarnej przekazywane są podmiotowi wypłacającemu lub – w przypadku, którego dotyczy art. 36 ust. 4 i 5 – asystentowi krajowemu 15 dnia miesiąca za bieżący miesiąc.

Płatności te uwzględniają instrukcje przekazane przez posła do 25 dnia miesiąca poprzedzającego.

3. Zwrot pozostałych kosztów dokonywany jest za okazaniem dokumentów wymaganych zgodnie z niniejszymi przepisami wykonawczymi.

4. Dokumenty wymagane zgodnie z niniejszymi przepisami wykonawczymi są okazywane w następujących terminach:

a) w przypadku kosztów i dodatków z tytułu podróży lub pobytu: najpóźniej dnia 31 października roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęła się dana podróż;

b) w przypadku kosztów pomocy parlamentarnej i pozostałych kosztów: przed upływem terminu płatności określonego właściwymi przepisami i najpóźniej dnia 7 grudnia roku budżetowego, za który wnioskowane jest pokrycie kosztów lub ich zwrot.

5. Sekretarz Generalny może wydać szczególne przepisy dotyczące płatności z tytułu zaliczki na poczet zwyczajowych kosztów podróży i kosztów pobytu.

W przypadku utraty dokumentów potwierdzających wymaganych na mocy niniejszych przepisów wykonawczych poseł przedstawia oświadczenie o utracie wraz z dokumentami zastępczymi spełniającymi wymogi określone w niniejszych przepisach wykonawczych.

W przypadku gdy poseł lub podmiot wypłacający nie wywiązuje się z obowiązków wynikających z niniejszych przepisów wykonawczych lub z umowy zawartej zgodnie z art. 35, właściwy urzędnik zatwierdzający może, należycie uwzględniając ewentualne uzasadnione interesy osób trzecich, nakazać wstrzymanie zapłaty całości lub części danego świadczenia przez okres niezbędny dla wypełnienia przez zainteresowanego jego obowiązków lub dla dokonania oceny możliwości zastosowania art. 68.

Przed zapadnięciem tej decyzji do posła lub podmiotu wypłacającego kierowane jest zawiadomienie na piśmie i przysługuje im termin jednego miesiąca na zastosowanie się do przepisów wykonawczych lub do umowy. Kopia pisma jest przesyłana kwestorom, a w stosownych przypadkach wszystkim zainteresowanym osobom trzecim.

1. Wszelkie kwoty wypłacone na podstawie niniejszych przepisów wykonawczych nienależnie podlegają zwrotowi. Sekretarz Generalny wydaje polecenie w celu odzyskania powyższych kwot od posła.

2. Wszelkie decyzje dotyczące odzyskania płatności są podejmowane z troską o skuteczne wykonywanie mandatu poselskiego oraz o prawidłowe funkcjonowanie Parlamentu, po wcześniejszym wysłuchaniu posła przez Sekretarza Generalnego.

3. Niniejszy artykuł stosuje się również do byłych posłów i osób trzecich.

1. Prezydium może dokonać corocznie waloryzacji kwot, o których mowa w art. 15 lit. c), art. 20, art. 22 ust. 1 i 3, art. 24 ust. 2 i art. 26 ust. 2, do maksymalnej wysokości rocznej stopy inflacji w Unii Europejskiej w październiku poprzedniego roku, opublikowanej przez Eurostat.

2. Kwota, o której mowa w art. 33 ust. 4, podlega w stosownych przypadkach rocznej waloryzacji dokonywanej przez Prezydium na podstawie wspólnego wskaźnika ustanowionego przez Eurostat w porozumieniu z krajowymi urzędami statystycznymi państw członkowskich, w oparciu o art. 65 rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68. Powyższa waloryzacja ma zastosowanie z mocą wsteczną od lipca roku, do którego odnosi się wskaźnik.

Na zasadach przewidzianych w art. 12 Statutu posłowie podlegają przepisom rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich ( 11 ).

1. Wynagrodzenie przewidziane w art. 10 Statutu, odprawa przejściowa lub emerytura mogą być przedmiotem zajęcia do wysokości 1/3 świadczeń na mocy orzeczenia sądu lub decyzji właściwego organu administracyjnego.

2. Sekretarz Generalny wydaje polecenie wykonania tego orzeczenia lub decyzji po uprzednim wysłuchaniu posła, z troską o skuteczne wykonywanie mandatu poselskiego oraz o prawidłowe funkcjonowanie Parlamentu.

1. Poseł, który uważa, że niniejsze przepisy wykonawcze nie zostały wobec niego prawidłowo zastosowane przez właściwe służby, może skierować zażalenie na piśmie do sekretarza generalnego.

Decyzja sekretarza generalnego w sprawie zażalenia powinna zawierać uzasadnienie.

2. Poseł, który nie zgadza się z decyzją sekretarza generalnego, może w terminie dwóch miesięcy od jej otrzymania wnieść o przekazanie sprawy kwestorom, którzy podejmują decyzję po zasięgnięciu opinii sekretarza generalnego.

3. Strona procedury zażalenia, która nie zgadza się z decyzją podjętą przez kwestorów, może w terminie dwóch miesięcy od jej otrzymania wnieść o przekazanie sprawy Prezydium, które podejmuje ostateczną decyzję.

4. Niniejszy artykuł stosuje się również do następcy prawnego posła oraz do byłych posłów i ich następców prawnych.

1. W przypadku gdy w niniejszych przepisach wykonawczych jest mowa o składaniu wniosków o zwrot lub pokrycie kosztów, można je składać w formie elektronicznej z podpisem elektronicznym.

2. W przypadku gdy na mocy niniejszych przepisów wykonawczych wymagane jest przedłożenie dokumentów potwierdzających, dokumenty te można przedłożyć w postaci zeskanowanej, pod warunkiem że poseł złoży oświadczenie o zgodności przedkładanych dokumentów z oryginałami.

3. W związku z możliwością przeprowadzenia kontroli w celu potwierdzenia zgodności zeskanowanych dokumentów potwierdzających z oryginałami posłowie przechowują oryginały do 31 grudnia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym przedłożono wniosek o zwrot lub pokrycie kosztów.

Właściwe służby Parlamentu prowadzą system wyrywkowych kontroli w celu zagwarantowania zgodności zeskanowanych dokumentów potwierdzających z oryginałami.

Z zastrzeżeniem przepisów przejściowych przewidzianych w tytule IV, przepisy ZKDP zostają uchylone z dniem wejścia w życie Statutu.

1. Renta rodzinna, renta inwalidzka, dodatkowa renta inwalidzka przyznawana dzieciom pozostającym na utrzymaniu oraz emerytura, przyznawane zgodnie z załącznikami I, II i III przepisów ZKDP, są nadal wypłacane zgodnie z tymi załącznikami osobom, którym świadczenia te przysługiwały przed dniem wejścia w życie Statutu.

W przypadku, gdy były poseł otrzymujący rentę inwalidzką umrze po dniu 14 lipca 2009 r., jego małżonek, partner w związku niemałżeńskim, lub dzieci pozostające na utrzymaniu otrzymują rentę rodzinną zgodnie z warunkami określonymi w załączniku I przepisów ZKDP.

2. Prawa emerytalne uzyskane przed dniem wejścia w życie Statutu na podstawie wyżej wymienionego załącznika III stanowią prawa nabyte. Osoby, które nabyły prawa w tymże systemie emerytalnym, otrzymują świadczenia obliczone na podstawie praw nabytych na podstawie wyżej wymienionego załącznika III, o ile spełniają przesłanki przewidziane w prawie krajowym danego państwa członkowskiego i złożyły wniosek, o którym mowa w art. 3 ust. 2 wyżej wymienionego załącznika III.

1. Dodatkowe świadczenia emerytalne dla byłych posłów lub innych beneficjentów, które zgodnie z art. 1, 3 i 4 załącznika VII do Przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego staną się należne przed dniem 1 stycznia 2019 r., w dalszym ciągu będą wypłacane zgodnie z tym załącznikiem obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.

2. Uzupełniające świadczenia emerytalne, które w dniu 1 stycznia 2019 r. nie stały się jeszcze należne, ustala i wypłaca się na podstawie art. 1 i 2 załącznika VII do Przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego z zastrzeżeniem następujących warunków i odstępstw:

a) świadczenia emerytalne wypłaca się od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po dniu, w którym poseł osiągnął wiek 65 lat;

b) od świadczenia emerytalnego odprowadza się specjalny podatek w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego. Podatek jest wpłacany bezpośrednio na rzecz dodatkowego (dobrowolnego) funduszu emerytalnego.

2a. Dodatkowe (dobrowolne) świadczenia emerytalne na rzecz innych beneficjentów zgodnie z art. 3 i 4 załącznika VII do Przepisów dotyczących zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego, które w dniu 1 stycznia 2019 r. nie stały się jeszcze należne, podlegają specjalnemu podatkowi w wysokości 5 % kwoty nominalnej świadczenia emerytalnego. Podatek ten jest wpłacany bezpośrednio na rzecz dodatkowego (dobrowolnego) funduszu emerytalnego.

3. Nowe prawa po wejściu w życie Statutu, zgodnie z wyżej wymienionym załącznikiem VII, mogą być nadal nabywane przez posłów wybranych w 2009 r.:

c) w odniesieniu do których państwo członkowskie, w którym zostali wybrani, przewidziało odstępstwo zgodnie z art. 29 Statutu lub którzy, zgodnie z art. 25 Statutu, z własnego wyboru pozostali przy systemie krajowym; oraz

d) którzy nie mają uprawnień do emerytury krajowej lub europejskiej z tytułu wykonywania mandatu posła do Parlamentu Europejskiego.

4. Składki na uzupełniający fundusz emerytalny są opłacane przez posłów z ich prywatnych funduszy.

1. Odprawa przejściowa przyznawana zgodnie z załącznikiem V przepisów ZKDP jest nadal wypłacana na podstawie tego załącznika osobom, którym świadczenie to przysługiwało przed dniem wejścia w życie Statutu.

2. Posłowie, którzy ostatecznie zaprzestają wykonywania mandatu parlamentarnego z końcem szóstej kadencji, otrzymują odprawę przejściową określoną w wyżej wymienionym załączniku V.

3. W odniesieniu do posłów, którzy pobierają wynagrodzenie przewidziane w art. 10 Statutu i którzy kończą wykonywanie mandatu po dniu wejścia w życie Statutu, przy obliczaniu wysokości odprawy przejściowej zgodnie z art. 13 Statutu uwzględnia się okres wykonywania mandatu poprzedzający ten dzień.

4. Posłowie, o których mowa w ust. 3, mogą jednak wystąpić z wnioskiem o obliczenie proporcjonalnej części odprawy przejściowej w odniesieniu do okresu wykonywania mandatu przypadającego przed dniem wejścia w życie Statutu zgodnie z zasadami przewidzianymi w załączniku V przepisów ZKDP. Czas trwania mandatu uwzględniany do obliczenia wspomnianej proporcjonalnej części jest odejmowany od maksymalnego czasu określonego w art. 13 ust. 2 Statutu.

Uzgodnienia przejściowe mające zastosowanie do umów z asystentami krajowymi i upoważnionymi płatnikami

1. Postanowienia art. 34 i 35, zmienione decyzją Prezydium z dnia 26 października 2015 r., dotyczące liczby asystentów oraz wynagrodzenia asystentów i upoważnionych płatników nie mają wpływu na nadal obowiązujące umowy, pod warunkiem, że wnioski o pokrycie wynikających z nich kosztów zostały przedłożone właściwemu działowi przed dniem 27 października 2015 r.

2. Umowy, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą zostać przedłużone lub zmienione wyłącznie zgodnie z postanowieniami, o których mowa w rozdziale 5 tytuł I.

Zasady kontynuowania, przekształcenia lub wypłaty kwoty w wysokości wartości wykupu polisy ubezpieczenia na życie, o których mowa w art. 19 ust. 2 przepisów ZKDP, w przypadku zakończenia sprawowania funkcji mają zastosowanie, w rozumieniu polisy ubezpieczeniowej, do każdego posła wykonującego mandat do końca szóstej kadencji, pod warunkiem że składki były wpłacane przez minimalny okres dwóch lat.

Świadczenia przyznane zgodnie z art. 21 b przepisów ZKDP są nadal wypłacane zgodnie z tym artykułem posłom, którym zostały przyznane i którzy zostali ponownie wybrani w 2009 r.

1. Posłowie ponownie wybrani w 2009 r., którzy skorzystali z prawa przysługującego im na podstawie art. 25 Statutu, otrzymują wynagrodzenie, odprawę przejściową, emeryturę, rentę inwalidzką lub rentę rodzinną za okres następujący po wejściu w życie Statutu wyłącznie na zasadach określonych w odnośnym prawie krajowym i wyłącznie na koszt budżetu danego państwa członkowskiego.

Ponadto posłowie, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą zwrócić się do Parlamentu o wypłatę odprawy przejściowej za okres sprawowania mandatu, przypadający przed wejściem w życie Statutu, zgodnie z zasadami przewidzianymi w załączniku V przepisów ZKDP.

2. System ten stosuje się również do posłów, w odniesieniu do których państwo członkowskie, w którym zostali wybrani, przewidziało odstępstwo zgodnie z art. 29 Statutu.

3. W drodze odstępstwa od art. 7 ust. 2 w przypadku posłów, w odniesieniu do których państwo członkowskie, w którym zostali wybrani, przewidziało odstępstwo zgodnie z art. 29 Statutu lub którzy – zgodnie z art. 25 Statutu – pozostali przy systemie krajowym, jedna trzecia składki ubezpieczeniowej, którą pokrywają posłowie, jest przelewana bezpośrednio i indywidualnie z ich rachunku osobistego.

4. W drodze odstępstwa od art. 3 ust. 1 byli posłowie, którzy otrzymują świadczenie emerytalne lub rentowe na mocy systemu krajowego, są uprawnieni, na podstawie art. 25 lub art. 29 Statutu, do otrzymania zwrotu dwóch trzecich kosztów związanych z chorobą, ciążą lub narodzinami dziecka, na zasadach określonych w niniejszych przepisach wykonawczych, w przypadku gdy nie posiadają podstawowego ubezpieczenia zdrowotnego.

5. Byli posłowie, którzy otrzymują świadczenie na mocy systemu krajowego w zastosowaniu art. 25 lub art. 29 statutu i u których stwierdzono poważną chorobę, są uprawnieni do otrzymania zwrotu kosztów opieki medycznej związanych z kontynuacją prowadzonego leczenia, na warunkach określonych w niniejszych przepisach wykonawczych, jeżeli:

a) ta poważna choroba była spowodowana zdarzeniem, które nastąpiło w trakcie sprawowania mandatu i uniemożliwiło posłowi dalsze sprawowanie mandatu;

Jeżeli były poseł posiada podstawowe ubezpieczenie zdrowotne, uprawnienie to stosuje się na zasadzie uzupełniającej, tj. tylko w odniesieniu do kosztów, których nie pokrywa podstawowe ubezpieczenie zdrowotne.

Posłowie, którzy zgodnie z art. 3 ust. 4 zrezygnują z przysługującego im prawa do zwrotu kosztów leczenia do dnia, otrzymują zwrot zgodnie z warunkami określonymi we wspomnianym ustępie z mocą wsteczną od dnia 14 lipca 2009 r., albo od pierwszego miesiąca po dacie ostatniego zwrotu kosztów leczenia dokonanego zgodnie z art. 3 ust. 1.

( 2 ) Wspólne przepisy dotyczące ubezpieczenia na wypadek choroby urzędników Wspólnot Europejskich, przyjęte przez wszystkie instytucje, których wspólne porozumienie zostało stwierdzone przez prezesa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w dniu 24 listopada 2005 r., zgodnie z art. 72 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r., ustanawiającego regulamin pracowniczy urzędników i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz ustanawiającego szczególne środki stosowane tymczasowo wobec urzędników Komisji (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1).

( 3 ) Decyzja Komisji z dnia 2 lipca 2007 r. ustanawiajaca ogólne przepisy wykonawcze dotyczące zwrotu kosztów opieki medycznej.

( 5 ) Wspólne przepisy dotyczące ubezpieczenia urzędników Wspólnot Europejskich od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób zawodowych, przyjęte przez wszystkie instytucje, których wspólne porozumienie zostało stwierdzone przez prezesa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w dniu 13 grudnia 2005 r.

( 6 ) Jeżeli okaże się, że podmiot wypłacający wybrany przez posła na podstawie ust. 3 lit. a) lub c) nie może administrować umów o pracę, poseł może w razie potrzeby wystąpić z wnioskiem o możliwość skorzystania z usług podmiotu wypłacającego określonego w ust. 3 lit. b) w zakresie zawartych przez niego umów o świadczenie usług.

( 7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

( 8 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 11 i 23 listopada 2009 r., 14 grudnia 2009 r., 19 kwietnia 2010 r. i 5 lipca 2010 r. 2010/C 180/01	C 180	1	6.7.2010
►M2	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 5 lipca i 18 października 2010 r. 2010/C 283/04	C 283	9	20.10.2010
►M3	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 13 grudnia 2010 r. 2010/C 340/06	C 340	6	15.12.2010
M4	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 13 grudnia 2010 r. i 14 lutego 2011 r. 2011/C 49/02	C 49	2	16.2.2011
►M5	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 23 marca 2011 r. 2011/C 93/03	C 93	2	25.3.2011
►M6	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 23 marca i 14 listopada 2011 r. 2011/C 335/07	C 335	12	16.11.2011
►M7	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 12 grudnia 2012 r. 2012/C 390/07	C 390	4	18.12.2012
►M8	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 1 lipca 2013 r. 2013/C 194/02	C 194	6	5.7.2013
M9	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 16 czerwca 2014 r. 2014/C 200/02	C 200	56	28.6.2014
►M10	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 15 września 2014 r. 2014/C 340/04	C 340	3	30.9.2014
►M11	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 15 grudnia 2014 r. 2014/C 466/01	C 466	1	30.12.2014
►M12	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 26 października 2015 r. 2015/C 397/03	C 397	2	28.11.2015
M13	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 14 grudnia 2015 r. 2015/C 435/03	C 435	6	24.12.2015
M14	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 12 grudnia 2016 r. 2016/C 484/06	C 484	19	24.12.2016
►M15	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 11 grudnia 2017 r. 2017/C 445/02	C 445	8	28.12.2017
►M16	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 11 czerwca i 2 lipca 2018 r. 2018/C 250/03	C 250	2	17.7.2018
►M17	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 10 grudnia 2018 r. 2018/C 466/02	C 466	8	28.12.2018
►M18	DECYZJA PREZYDIUM PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 1 lipca 2019 r. 2019/C 235/03	C 235	3	12.7.2019

SPIS TREŚCI
TYTUŁ I –	WYKONYWANIE MANDATU PARLAMENTARNEGO
Rozdziały:
1.	Wynagrodzenie posła
2.	Koszty opieki medycznej
3.	Ubezpieczenie od ryzyka związanego z pełnieniem mandatu parlamentarnego
4.	Zwrot kosztów
5.	Pomoc osobistych współpracowników
6.	Wyposażenie w dobra materialne
TYTUŁ II –	WYGAŚNIĘCIE MANDATU PARLAMENTARNEGO
Rozdziały:
1.	Odprawa przejściowa
2.	Świadczenie emerytalne
3.	Renta inwalidzka
4.	Renta rodzinna
TYTUŁ III –	POSTANOWIENIA OGÓLNE i KOŃCOWE
Rozdziały:
1.	Sposoby płatności
2.	Rozliczenie i odzyskanie płatności
3.	Inne ogólne postanowienia finansowe
4.	Postanowienia końcowe
TYTUŁ IV –	POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE