Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru ( 1 ), w szczególności jego art. 23 ust. 4 i art. 40 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 318/2006 ustanawia przepisy mające zastosowanie do pozwoleń na przywóz i wywóz, przyznawania refundacji wywozowych i zarządzania przywozami w sektorze cukru. W celu poprawy przejrzystości zasad mających zastosowanie do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru szczegółowe zasady stosowania tych przepisów powinny zostać zebrane w jednym rozporządzeniu.

(2)	Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje możliwość przyznania refundacji na wywóz do państw trzecich w celu pokrycia różnicy między cenami na rynku światowym a cenami we Wspólnocie.

(3)

W celu zapewnienia równego traktowania w zakresie określania kwoty refundacji wywozowej powinna zostać ustanowiona standardowa metoda ustalania zawartości sacharozy w niektórych produktach. Należy ustanowić szczególne kryteria obejmujące przypadki, w których ta standardowa metoda nie pozwala na ustalenie całkowitej zawartości sacharozy. W przypadku syropów o stosunkowo niskim stopniu czystości zawartość sacharozy powinna być ustalana według jednolitej stawki na podstawie zawartości cukru ekstraktywnego.

(4)

Cukier kandyzowany, wytwarzany z cukru białego lub rafinowanego cukru surowego, bardzo często wykazuje stopień polaryzacji niższy niż 99,5 %. Uwzględniając wysoki stopień czystości używanego surowca, refundacja do cukru kandyzowanego powinna być możliwie jak najbardziej zbliżona do refundacji do cukru białego. W związku z tym należy ustanowić ścisłą definicję cukru kandyzowanego.

(5)	W przypadku podjęcia decyzji o przyznawaniu refundacji wywozowych do izoglukozy powinny zostać ustanowione limity w odniesieniu do zawartości fruktozy i wielocukrów celem zapewnienia, że refundacja przyznawana jest wyłącznie do prawdziwego produktu w stanie nieprzetworzonym.

(6)

Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywóz do Wspólnoty lub wywóz ze Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, z wyjątkiem produktów wymienionych w lit. h) tego artykułu, jest objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz. Powinny zostać ustanowione szczegółowe zasady w celu określenia w szczególności informacji, które należy wskazać we wnioskach o pozwolenie i w pozwoleniach, warunków mających zastosowanie do wydawania pozwoleń, w tym składanych zabezpieczeń, a także okresów ważności wydanych pozwoleń.

(7)

Zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 gwarancję przestrzegania zobowiązań dotyczących wielkości wywozu, wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, powinien stanowić system pozwoleń na wywóz. W tym celu pozwolenia, o które złożono wnioski, powinny być wydawane po terminie umożliwiającym Komisji ocenę ilości, na które złożono wnioski, oraz podjęcie środków w przypadkach, gdy przyjęcie przedmiotowych wniosków spowodowałoby przekroczenie lub niebezpieczeństwo przekroczenia wielkości i/lub środków ustalonych w tych umowach na przedmiotowy rok gospodarczy. W tym celu państwa członkowskie powinny być zobowiązane do bezzwłocznego powiadamiania o wszystkich wnioskach o pozwolenia dotyczących refundacji ustalanych okresowo. Jeżeli zostanie ustalony procentowy współczynnik akceptacji, składający wnioski o refundacje wywozowe powinni mieć możliwość wycofania swojego wniosku na określonych warunkach.

(8)

Dokładne i regularne monitorowanie handlu z państwami trzecimi jest jedynym sposobem umożliwiającym dokładne monitorowanie tendencji rozwojowych w świetle ograniczeń wynikających ze zobowiązań Wspólnoty w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, oraz podejmowanie w miarę potrzeb koniecznych działań, w szczególności w celu realizacji art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Z tego powodu Komisja powinna regularnie otrzymywać odpowiednie informacje, nie tylko na temat przywozu i wywozu produktów, w odniesieniu do których zostały ustalone refundacje, zgodnie z art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, ale także na temat przywozu i wywozu produktów wywożonych bez refundacji, z pozwoleniem lub bez, znajdujących się w swobodnym obrocie na wspólnotowym rynku, a także produktów objętych uregulowaniami dotyczącymi uszlachetniania czynnego.

(9)	W celu zapewnienia stabilności wspólnotowych rynków cukru i uniknięcia spadku cen rynkowych poniżej cen referencyjnych cukru uważa się za konieczne przewidzieć możliwość stosowania dodatkowych ceł przywozowych.

(10)	Artykuł 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że przywozy po cenie niższej niż cena progowa przekazana Światowej Organizacji Handlu mogą podlegać dodatkowemu cłu przywozowemu.

(11)

Przy nakładaniu dodatkowego cła przywozowego trzeba uwzględnić cenę przywozową cif dla danej przesyłki. Cenę przywozową cif należy porównać z cenami reprezentatywnymi dla danego produktu na rynku światowym lub na wspólnotowym rynku przywozowym tego produktu. W tym celu niezbędne jest ustanowienie kryteriów stosowanych przy określaniu reprezentatywnych cen przywozową cif dla produktów, na które może być nałożone dodatkowe cło przywozowe. Przy określaniu reprezentatywnych cen przywozowych cif Komisja powinna uwzględnić wszystkie informacje, do których ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez państwa członkowskie.

(12)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2286/2002 z dnia 10 grudnia 2002 r. w sprawie uzgodnień mających zastosowanie do produktów rolnych i towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1706/98 ( 2 ) otwiera roczny kontyngent taryfowy na przywóz 600 000 ton melasy pochodzącej z państw AKP, w ramach którego cła przywozowe są zmniejszone o 100 %. W tym kontekście — ponieważ mało prawdopodobne jest, że przywóz melasy w takiej ograniczonej ilości doprowadzi do zakłóceń na wspólnotowym rynku — nie uważa się za stosowne nakładania dodatkowego cła na taki przywóz, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadniczym celem, jakim jest ułatwienie przywozu do Wspólnoty produktów rolnych z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (państw AKP). Całkowite cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy trzcinowej pochodzącej z tych państw należy zatem zmniejszyć do zera.

(13)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny ( 3 ) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(14)

Szczegółowe zasady ustanowione w niniejszym rozporządzeniu zastępują zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 784/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania cen cif dla cukru białego i cukru nierafinowanego ( 4 ), rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 785/68 z dnia 26 czerwca 1968 r. określającym jakość standardową oraz ustanawiającym szczegółowe zasady obliczania ceny cif dla melasy ( 5 ), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1422/95 ( 6 ), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru ( 7 ), rozporządzeniu (WE) nr 1464/95 z dnia 27 czerwca 1995 r. w sprawie specjalnych szczegółowych zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze cukru ( 8 ) i rozporządzeniu (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym przepisy wykonawcze dla przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru ( 9 ). Rozporządzenia te należy zatem uchylić dla zachowania przejrzystości i jasności prawnej.

(15)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Niniejsze rozporządzenie ustanawia — zgodnie z tytułem III rozporządzenia (WE) nr 318/2006 — szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz, przyznawania refundacji wywozowych oraz zarządzania przywozami, w tym nakładania dodatkowych ceł przywozowych w sektorze cukru.

Określenie zawartości sacharozy w różnych rodzajach syropów cukrowych podlegających refundacji wywozowej

1. Wysokość refundacji wywozowej dla 100 kilogramów wyrobów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez stwierdzoną zawartość sacharozy w danym produkcie plus, jeżeli dotyczy, zawartość innych cukrów przeliczona na ekwiwalent sacharozy.

2. Bez uszczerbku dla ust. 3 i 4, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza oblicza się zgodnie z art. 3 ust. 3 lit. d) i e) rozporządzenia Komisji (WE) nr 952/2006 ( 10 ).

3. W przypadku syropów o czystości co najmniej 85 %, ale mniejszej niż 94,5 %, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażoną jako sacharoza ustala się według stałej stawki 73 % wagowo w stanie suchym.

4. W przypadku karmelu otrzymanego wyłącznie z cukru niedenaturowanego, objętego kodem CN 1701, zawartość sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartość innych cukrów wyrażona jako sacharoza ustala się na podstawie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1. Wynik ustalenia zawartości suchej masy wyraża się jako sacharozę poprzez przemnożenie go przez współczynnik 1.

Jednakże na wniosek, uwzględniając karmel określony w akapicie pierwszym, możliwe jest ustalenie rzeczywistej ilości wykorzystanej sacharozy plus, gdzie stosowne, zawartości innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, jeśli karmel został wyprodukowany zgodnie z procedurą składu celnego lub strefy wolnocłowej, zapewniających równoważne gwarancje.

5. Kwota podstawowa, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do syropów o czystości niższej niż 85 %.

Refundacje wywozowe mogą być przyznane do produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. d) i g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 wyłącznie w przypadku produktów:

Zawartość suchej masy izoglukozy ustala się na podstawie gęstości roztworu rozcieńczonego w proporcji wagowej 1:1 lub, w przypadku produktów o bardzo wysokiej konsystencji, poprzez suszenie.

Refundacje wywozowe do niektórych cukrów stosowanych w niektórych przetworach owocowych i warzywnych

1. Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 refundację wywozową można przyznawać w odniesieniu do cukru białego i cukru surowego objętego kodem CN 1701, izoglukozy objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 i 1702 90 30 oraz syropu buraczanego i trzcinowego objętych kodem CN 1702 90 95, stosowanych w wytwarzaniu produktów z sektora przetworzonych warzyw i owoców, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Kwota refundacji jest równa kwocie okresowej refundacji wywozowej ustalonej dla produktów cukrowniczych, o których mowa w ust. 1, wywożonych bez dalszego przetwarzania.

3. Aby móc skorzystać z refundacji, przetworom musi przy wywozie towarzyszyć deklaracja wnioskodawcy, określająca ilości cukru surowego i cukru białego, syropu buraczanego i trzcinowego oraz izoglukozy, wykorzystywanych w produkcji.

Państwa członkowskie sprawdzają dokładność deklaracji na próbce o wielkości przynajmniej 5 % wybranej na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole przeprowadzane są w ewidencji towarowej przechowywanej przez producenta.

1. W drodze odstępstwa od art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, jeżeli zróżnicowanie refundacji wynika wyłącznie z braku ustalonej refundacji dla Szwajcarii i Lichtensteinu, dowód dopełnienia przywozowych formalności celnych nie jest warunkiem wypłaty refundacji w odniesieniu do produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r.

2. Fakt, że nie ustalono refundacji wywozowych do wywozu do Szwajcarii lub Lichtensteinu produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a ust. 1, stosowanych w produkcji przetworów owocowych i warzywnych, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i wymienionych w tabelach I i II załączonych do protokołu 2 do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 22 lipca 1972 r., nie jest uwzględniany przy określaniu najniższej stawki refundacji w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

1. W przypadku, w którym niektóre miejsca przeznaczenia nie kwalifikują się do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, przedstawienie jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uznaje się za dowód dokonanania przywozowych formalności celnych w przypadku przywozu do kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

2. W przypadku gdy eksporter nie może otrzymać dokumentów wymienionych w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet po podjęciu właściwych kroków, produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem następujących trzech dokumentów:

3. W przypadku wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej w ramach pomocy dla organizacji międzynarodowej lub dla organizacji prowadzącej działalność humanitarną produkty są uważane za przywiezione do kraju trzeciego za okazaniem zaświadczenia przyjęcia dostawy wystawionego przez organizację międzynarodową bądź przez organizację prowadzącą działalność humanitarną zatwierdzoną przez państwo członkowskie wywozu, w przypadku gdy towary stanowią pomoc żywnościową.

4. W przypadku zgłoszeń wywozowych dotyczących maksymalnej ilości 25 ton cukru i jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 24 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 ( 11 ), państwa członkowskie zwalniają eksporterów z obowiązku przedstawienia dowodu przewidzianego w ust. 1 i ust. 2 lit. b) i c) niniejszego artykułu. W każdym przypadku należy przedstawić dokument przewozowy lub jego elektroniczny odpowiednik, o którym mowa w art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 612/2009.

Cukier lub izoglukoza produkowane w ramach kwoty mogą być wykorzystywane jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej. W przypadku gdy produkcja kwotowa jest wykorzystywana jako ekwiwalent produkcji pozakwotowej, można odpowiednio dokonać jej wywozu zgodnie z przepisami określonymi w art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 ( 12 ). Taki mechanizm równoważności stosuje się również, w przypadku gdy producenci kwotowego i pozakwotowego cukru lub kwotowej i pozakwotowej izoglukozy mają siedzibę w różnych państwach członkowskich.

Cukier lub izoglukoza wywożone na podstawie pozwoleń dotyczących limitu ilościowego, o którym mowa w art. 61 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, mogą być produkowane w roku gospodarczym innym niż rok gospodarczy, którego dotyczy pozwolenie na wywóz.

1. Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na wywóz określa art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008 ( 13 )

Okres ważności pozwolenia na wywóz oraz kwota zabezpieczenia jaką należy złożyć są określone w części II załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia.

2. Do celów stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 ( 14 ) tworzy się następujące grupy produktów:

1. W przypadku gdy refundacja jest ustalana przy zastosowaniu przetargu organizowanego we Wspólnocie, wniosek o pozwolenie na wywóz składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym zostało wydane ogłoszenie o rozstrzygnięciu przetargu.

2. Sekcja 20 wniosku o pozwolenie oraz pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika.

2a. W odniesieniu do przyznania refundacji zgodnie z art. 4a, sekcja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z zapisów wymienionych w części E załącznika.

3. Pozwolenie na wywóz wydawane jest na ilość zawartą w odpowiednim ogłoszeniu o rozstrzygnięciu przetargu. W sekcji 22 pozwolenia wskazuje się stawkę refundacji wywozowej ustalonej w tym ogłoszeniu, wyrażoną w EUR. Sekcja zawiera jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika.

4. Artykuł 49 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 ( 15 ) nie ma zastosowania.

Jeżeli cukier lub izoglukoza znajdujące się w swobodnym obrocie na rynku wspólnotowym i nietraktowane jako produkty „pozakwotowe” mają zostać objęte wywozem bez refundacji, pozycja 20 wniosku o pozwolenie i pozwolenia zawiera jeden z wpisów wymienionych w części C załącznika, stosownie do danego produktu.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 wywóz izoglukozy pozakwotowej w ramach limitu ilościowego, o którym mowa w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, podlega wymogowi pozwolenia na wywóz.

1. Wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 mogą być składane wyłącznie przez producentów cukru buraczanego i trzcinowego lub producentów izoglukozy, których zatwierdzono zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 i którym przyznano kwotę cukru lub izoglukozy w danym roku gospodarczym zgodnie z art. 7 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę odpowiednio art. 8, 9 i 11 wymienionego rozporządzenia.

2. Wnioski o pozwolenia na wywóz przedkłada się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym danemu producentowi przyznano kwotę cukru lub izoglukozy.

3. Wnioski o pozwolenia na wywóz składa się od poniedziałku do piątku każdego tygodnia, począwszy od daty wejścia w życie rozporządzenia ustalającego limit ilościowy na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, aż do czasu zawieszenia wydawania pozwoleń zgodnie z art. 7e niniejszego rozporządzenia.

4. Wnioskodawcy mogą składać tygodniowo jeden wniosek o pozwolenie na wywóz. Ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do każdego pozwolenia na wywóz nie przekracza 50 000 ton w przypadku cukru i 5 000 ton w przypadku izoglukozy.

5. Wnioskowi o pozwolenie na wywóz towarzyszy dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

6. W pozycji 20 wniosku o pozwolenie na wywóz i pozwolenia, podobnie jak w pozycji 44 zgłoszenia wywozowego, umieszczony jest odpowiednio jeden z zapisów:

1. Między piątkiem godz. 13 czasu obowiązującego w Brukseli a kolejnym poniedziałkiem państwa członkowskie informują Komisję na temat ilości cukru i/lub izoglukozy, w odniesieniu do których złożono wnioski o pozwolenia na wywóz w poprzednim tygodniu.

Informacje o ilościach objętych wnioskami podawane są w rozbiciu na ośmiocyfrowe kody CN bez podawania nazwy (nazwiska) wnioskodawcy. Państwa członkowskie informują również Komisję, w przypadku gdy ani jeden wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz nie został złożony.

Niniejszy ustęp stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

2. Co tydzień Komisja dokonuje obliczenia łącznej ilości, której dotyczyły złożone wnioski o pozwolenie na wywóz.

1. Każdego tygodnia od piątku najpóźniej do końca kolejnego tygodnia państwa członkowskie wydają pozwolenia, o które złożono wnioski w poprzednim tygodniu i o których poinformowano zgodnie z art. 7c ust. 1, biorąc pod uwagę – jeśli jest to potrzebne – współczynnik przydziału ustalony przez Komisję zgodnie z art. 7e.

Pozwolenia ma wywóz nie są wydawane dla ilości, o których nie poinformowano.

2. Nie później niż w pierwszy dzień roboczy następnego tygodnia państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach cukru i/lub izoglukozy objętych wydanymi w poprzednim tygodniu pozwoleniami na wywóz.

3. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję ilości cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na podstawie pozwoleń na wywóz.

4. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed końcem każdego miesiąca o ilościach cukru i/lub izoglukozy rzeczywiście wywiezionych na mocy pozwoleń na wywóz w ciągu poprzedniego miesiąca.

5. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się wyłącznie do państw członkowskich, dla których ustalono kwotę cukru i/lub izoglukozy zgodnie z załącznikiem III i/lub pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz obejmują ilości przekraczające limit ilościowy ustalony w art. 12 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 na przedmiotowy okres, stosuje się przepisy art. 9 niniejszego rozporządzenia z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Pozwolenia na wywóz wydawane dla pozakwotowego cukru białego objętego kodem CN 1701 99 wskazują kody CN 1701 99 10 i 1701 99 90 i są ważne w odniesieniu do każdego z nich.

4. Pozwolenia wywozowe na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, są ważne od dnia ich rzeczywistego wydania do końca trzeciego miesiąca następującego po wydaniu.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 niniejszego rozporządzenia pozwolenia na wywóz wydane w odniesieniu do limitu ilościowego ustalonego na mocy art. 61 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są ważne w następujących terminach:

1. W przypadku gdy istnieje ryzyko, że wydanie pozwoleń na wywóz spowoduje przekroczenie dostępnych środków budżetowych lub maksymalnych ilości i/lub zobowiązań w zakresie nakładów finansowych ustalonych w Porozumieniu w sprawie rolnictwa ( 16 ) na dany okres, Komisja może:

2. Środki przewidziane w ust. 1 mogą być również przyjęte w przypadku gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości, które przekraczają lub mogą przekraczać normalną wielkość wymiany handlowej z jednym miejscem przeznaczenia lub grupą miejsc przeznaczenia, a wydawanie pozwoleń, o które wnioskowano, pociągałoby za sobą ryzyko spekulacji, zakłócenia konkurencji między podmiotami gospodarczymi lub zakłócenia handlu lub rynku wspólnotowego.

3. W przypadku zmniejszenia lub odrzucenia wnioskowanych ilości zabezpieczenia pozwolenia zostają niezwłocznie zwolnione na nieprzyznane ilości.

4. Składający wnioski mogą je wycofać w ciągu 10 dni roboczych po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej procentowego współczynnika akceptacji, jak określono w ust. 1 lit. a), jeżeli jest on niższy niż 80 %. W wyniku tego państwa członkowskie zwalniają zabezpieczenie.

Produkty objęte obowiązkiem przedłożenia pozwolenia na przywóz określa art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 376/2008.

Okres ważności pozwolenia na przywóz oraz kwota zabezpieczenia jakie należy złożyć są określone w części I załącznika II do wspomnianego rozporządzenia i stosują się do wszystkich przypadków, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a) wspomnianego rozporządzenia.

1. Pozwolenia na cukier objęty kodem CN 1701 dla ilości przekraczających 10 ton wydaje się:

2. Jeżeli w odniesieniu do produktów, do których stosuje się ust. 1 akapit pierwszy, wniosek o pozwolenie dotyczy ilości nieprzekraczających 10 ton, zainteresowana strona może składać w tym samym dniu i do tego samego właściwego organu władzy najwyżej jeden wniosek, natomiast w wywozie ilości nieprzekraczających 10 ton można stosować nie więcej niż jedno pozwolenie.

2. W odniesieniu do produktów objętych kodem CN 1701 posiadacz pozwolenia składa dodatkowe zabezpieczenie w przypadku gdy:

Wysokość dodatkowego zabezpieczenia jest równa różnicy kwot, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).

3. Zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwoleń na wywóz z refundacją produktów, o których mowa w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, jest obliczane zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu w oparciu o zawartość netto produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 4a niniejszego rozporządzenia, stosowanych w wytwarzaniu produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

1. Wnioskodawca powinien złożyć zabezpieczenie w wysokości 110 EUR za tonę cukru pozakwotowego i 42 EUR za tonę suchej masy netto w przypadku izoglukozy pozakwotowej.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać złożone według wyboru wnioskodawcy w gotówce lub w postaci gwarancji udzielonej przez instytucję spełniającą kryteria określone przez państwo członkowskie, w którym złożono wniosek o pozwolenie.

3. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, zwalniane jest zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 w odniesieniu do ilości, dla których wnioskodawca wypełnił w rozumieniu art. 30 lit. b) i 31 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 376/2008 zobowiązanie wywozowe wynikające z pozwolenia wydanego zgodnie z art. 7c niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku niektórych miejsc przeznaczenia, które są wykluczone w odniesieniu do wywozu cukru pozakwotowego i/lub izoglukozy pozakwotowej, zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, jest zwalniane po spełnieniu wymogów określonych w ust. 3 niniejszego artykułu i wymogów określonych w art. 4c niniejszego rozporządzenia.

W odniesieniu do wywozu do państw trzecich każde państwo członkowskie informuje Komisję do 15 dnia każdego miesiąca odnośnie do poprzedniego miesiąca:

2) dla każdego miesiąca kalendarzowego, lecz nie później niż do końca trzeciego miesiąca kalendarzowego następującego po danym miesiącu kalendarzowym:

a) o ilościach, z odpowiadającymi kwotami refundacji wywozowych, cukru i syropu wyrażonych jako cukier biały, określonych w art. 5 ust. 1 tiret czwarte rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, wywiezionych bez dalszego przetwarzania i bez pozwolenia na wywóz;

b) o objętych kwotami ilościach cukru, wywiezionych jako cukier biały lub w postaci produktów przetworzonych wyrażonych jako cukier biały, na które zostały wydane pozwolenia na wywóz w celu zrealizowania wspólnotowej lub krajowej pomocy żywnościowej w ramach konwencji międzynarodowych lub innych programów uzupełniających oraz w celu zrealizowania innych wspólnotowych środków w zakresie bezpłatnych dostaw żywności;

c) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999, o ilościach cukru i syropów sacharozowych wyrażonych jako cukier biały oraz izoglukozy wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych bez dalszego przetwarzania, wraz z podaniem kwot odpowiadających refundacji;

d) o ilościach cukru białego wraz z odpowiednimi kwotami refundacji wywozowych, ustalonych zgodnie z art. 33 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, o ilościach cukru surowego i syropu sacharozowego wyrażonych jako cukier biały oraz o ilościach izoglukozy, wyrażonej jako sucha masa, wywiezionych w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 ( 19 ), oraz w postaci produktów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 ( 20 );

e) w przypadku wywozu, o którym mowa w art. 17 lit. c) i d), tego artykułu o ilościach wywiezionych bez refundacji.

Notyfikacje, o których mowa w lit. d) oraz e), są przekazywane Komisji oddzielnie dla każdego rozporządzenia mającego zastosowanie do danego produktu przetworzonego.

Doraźne przekazywanie informacji dotyczących pozwoleń na wywóz bez refundacji

Na wniosek Komisji i we wskazanym okresie państwa członkowskie bezzwłocznie przystępują do codziennego powiadamiania Komisji:

Informacje od państw członkowskich, przewidziane w niniejszym rozdziale, przekazuje się elektronicznie zgodnie z metodami udostępnionymi państwom członkowskim przez Komisję.

Komisja ustala ceny cif dla cukru białego i cukru surowego w oparciu o najkorzystniejsze możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 23–26.

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje, do których Komisja ma dostęp bezpośrednio lub które są jej przekazywane przez właściwe agencje państw członkowskich, odnoszące się do:

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

1. Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Rotterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Rotterdamem z drugiej strony.

2. Jeżeli cena odnosi się do towaru pakowanego w worki, zostaje zmniejszona o 0,88 EUR na 100 kilogramów.

1. Przy dostosowywaniu cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości:

2. Uzysk jest obliczany metodą opisaną w pkt III ust. 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

Komisja ustala ceny cif dla melasy na podstawie najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym. Ceny te są obliczane zgodnie z art. 29–33.

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym uwzględniane są wszystkie informacje odnoszące się do:

Przy ustalaniu najkorzystniejszych możliwości zakupu informacje nie są uwzględniane, gdy:

Ceny, które nie obowiązują dla dostaw masowych cif Amsterdam, podlegają dostosowaniu.

Przy korekcie uwzględniane są w szczególności różnice kosztów transportu towaru między portem załadunku i portem przeznaczenia z jednej strony oraz portem załadunku i Amsterdamem z drugiej strony.

Ceny określone podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu oraz nieodnoszące się do jakości standardowej zostają:

Podczas ustalania najkorzystniejszych możliwości zakupu na rynku światowym istnieje możliwość przyjęcia za podstawę wartości średniej z kilku cen, o ile taką średnią można uznać za reprezentatywną dla rzeczywistych tendencji rynkowych.

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do melasy objętej kodami CN 1703 10 00 oraz 1703 90 00.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny melasy na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów, określone przez Komisję zgodnie z przepisami sekcji 2, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi melasy”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli posiadane przez nią informacje wskazują na zmianę o co najmniej 0,5 EUR na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Do 15 dnia każdego miesiąca państwa członkowskie przekazują Komisji posiadane przez siebie informacje, o których mowa w art. 29.

Za 100 kilogramów melasy o jakości standardowej, o której mowa w art. 27 niniejszego rozporządzenia, cena progowa, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

1. Dodatkowe cła przywozowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mają zastosowanie w odniesieniu do produktów oznaczanych kodami 1701 11 10, 1701 11 90, 1701 12 10, 1701 12 90, 1701 91 00, 1701 99 10, 1701 99 90 oraz 1702 90 99.

2. Do celów niniejszego rozporządzenia reprezentatywne ceny cukru białego i surowego na rynku światowym lub na rynku przywozowym Wspólnoty, o których mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, oznaczają ceny cif dla tego rodzaju produktów ustanowione zgodnie z przepisami sekcji 1, zwane dalej „cenami reprezentatywnymi cukru”.

Ceny te są ustalane na każdy rok gospodarczy zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006. Komisja może je zmieniać w tym okresie, jeżeli wahania wartości składników obliczenia powodują wzrost lub spadek o 1,20 EUR lub więcej na 100 kilogramów w stosunku do ustalonych wcześniej cen reprezentatywnych.

3. Cena reprezentatywna cukru w przypadku produktów objętych kodem CN 1702 90 99 jest ceną reprezentatywną ustaloną dla cukru białego, stosowaną na 1 % zawartości sacharozy na 100 kilogramów netto danego produktu.

Cena progowa za 100 kilogramów produktu netto, o której mowa w art. 27 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, stanowi równowartość:

1. Wysokość dodatkowych ceł przywozowych dla każdego z rodzajów melasy, o których mowa w art. 34 ust. 1, oraz produktów cukrowniczych, o których mowa w art. 36 ust. 1, ustala się na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki, zgodnie z art. 39.

W przypadku melasy cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana na cenę melasy o jakości standardowej poprzez korektę, o której mowa w art. 32.

W przypadku cukru białego lub surowego cena importowa cif danej przesyłki jest przeliczana odpowiednio na cenę cukru o jakości standardowej, określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, lub cenę równoważną dla produktu objętego kodem CN 1702 90 99.

2. Jeżeli cena importowa cif na 100 kilogramów przesyłki przekracza stosowną cenę reprezentatywną melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, lub cenę reprezentatywną cukru, o której mowa w art. 36 ust. 2, importer przedstawia właściwym organom importującego państwa członkowskiego przynajmniej następujące dowody:

W celu zweryfikowania ceny importowej cif danej przesyłki organy importującego państwa członkowskiego mogą zażądać dodatkowych informacji lub dokumentów uznanych za niezbędne.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, importer wnosi zabezpieczenie, o którym mowa w art. 248 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, równe różnicy między wysokością dodatkowego cła przywozowego, obliczonego na podstawie ceny reprezentatywnej mającej zastosowanie w odniesieniu do danego produktu, a wysokością dodatkowego cła przywozowego obliczonego na podstawie ceny importowej cif danej przesyłki.

4. Złożone zabezpieczenie jest zwalniane w stopniu, w jakim zostały udowodnione, w sposób zgodny z wymogami właściwych organów, warunki rozdysponowania towaru. W przeciwnym wypadku zabezpieczenie przepada w drodze zapłaty dodatkowych ceł przywozowych.

5. Jeżeli przy weryfikacji właściwe organy stwierdzą, że wymogi niniejszego artykułu nie zostały spełnione, ściągają należne cło zgodnie z art. 220 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92. Kwota cła, która ma zostać odzyskana lub pozostaje do odzyskania, obejmuje odsetki narosłe od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu do daty ściągnięcia cła. Stosowana jest stopa procentowa obowiązująca w odniesieniu do ściągania należności na mocy prawa krajowego

Jeżeli różnica między daną ceną progową melasy, o której mowa w art. 34, lub ceną progową produktów cukrowniczych, o której mowa w art. 37, a ceną importową cif danej przesyłki:

Jeżeli cena reprezentatywna melasy, o której mowa w art. 34 ust. 2, plus cło przywozowe obowiązujące w odniesieniu do melasy z trzciny cukrowej objętej kodem CN 1703 10 00 lub w odniesieniu do melasy z buraków cukrowych objętej kodem CN 1703 90 00, dla danego produktu przekraczają cenę 8,21 EUR/100 kg, wówczas cła przywozowe są zawieszane i zastępowane kwotą stanowiącą różnicę stwierdzoną przez Komisję. Kwota ta jest ustalana jednocześnie z cenami reprezentatywnymi, o których mowa w art. 34 ust. 2.

Jeżeli jednak istnieje ryzyko, że zawieszenie ceł przywozowych może być niekorzystne dla wspólnotowego rynku melasy, można ustanowić przepis dotyczący niestosowania zawieszenia przez określony okres zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

1. Jeśli uzysk z przywożonego cukru surowego, jak określono zgodnie z pkt III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, różni się od uzysku ustalonego dla jakości standardowej, stawki celne według taryfy celnej na produkty objęte kodami CN 1701 11 10 i 1702 12 10 oraz dodatkowe cło na produkty objęte kodami CN 1701 11 10, 1701 11 90, 1701 12 10 i 1702 12 90, nakładane na 100 kilogramów wymienionego cukru surowego, obliczane są przez pomnożenie odpowiedniej stawki celnej ustalonej dla cukru surowego o jakości standardowej przez współczynnik korygujący. Współczynnik korygujący jest wynikiem podzielenia procentu uzysku z przywożonego cukru surowego przez 92.

2. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość sacharozy z uwzględnieniem innych cukrów wyrażonych w postaci sacharozy jest określana metodą Landa i Eynona (metody redukcji miedzi) w roztworze inwertowanym według Clergeta-Herzfelda. Określona w ten sposób całkowita zawartość cukru jest wyrażana jako sacharoza przez pomnożenie jej przez 0,95.

Niemniej jednak zawartość sacharozy, w tym innych cukrów wyrażonych jako sacharoza, w produktach zawierających poniżej 85 % sacharozy lub innych cukrów wyrażonych jako sacharoza oraz cukru inwertowanego wyrażonego jako sacharoza, jest określana poprzez ustalenie zawartości suchej masy. Zawartość suchej masy określa się zgodnie z ciężarem właściwym roztworu rozcieńczonego w proporcji 1:1 wagowo, a dla produktów w formie stałej przez suszenie. Zawartość suchej masy jest wyrażana jako sacharoza pomnożona przez współczynnik 1.

3. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) oraz g) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, zawartość suchej masy określa się zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu.

4. W odniesieniu do produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 318/2006, przeliczenia na ekwiwalent sacharozy dokonuje się poprzez pomnożenie zawartości suchej masy określonej zgodnie z drugim akapitem ust. 2 niniejszego artykułu przez współczynnik 1,9.

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 784/68, rozporządzenie (EWG) nr 785/68, rozporządzenie (WE) nr 1422/95, rozporządzenie (WE) nr 1423/95, rozporządzenie (WE) nr 1464/95 oraz rozporządzenie (WE) nr 2135/95.

Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1464/95 nadal ma zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń wydanych na mocy jego przepisów przed dniem 1 lipca 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

A. Zapisy, o których mowa w art. 6 ust. 2:

w języku bułgarskim

„Регламент (ЕО) № … (ОВ L …, … г., стр. …), срок за подаване на заявления за участие в търг: …”

w języku hiszpańskim

„Reglamento (CE) no … (DO L … de …, p. …), plazo para la presentación de ofertas: …”

w języku czeskim

„Nařízení (ES) č. … (Úř. věst. L …, …, s. …), lhůta pro předkládání nabídek: …”

w języku duńskim

„Forordning (EF) nr. … (EUT L … af …, s. …), tidsfrist for afgivelse af bud: …”

w języku niemieckim

„Verordnung (EG) Nr. … (ABl. L … vom …, S. …), Frist für die Angebotsabgabe: …”

w języku estońskim

„Määrus (EÜ) nr … (ELT L …, …, lk …), pakkumiste esitamise tähtaeg: …”

w języku greckim

„Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. … (ΕΕ L … της …, σ. …), προθεσμία για την υποβολή προσφορών …”

w języku angielskim

„Regulation (EC) No … (OJ L …, …, p. …), time limit for submission of tenders: …”

w języku francuskim

„Règlement (CE) no … (JO L … du …, p. …), délai de présentation des offres: …”

w języku włoskim

„Regolamento (CE) n. … (GU L … del …, pag. …), termine ultimo per la presentazione delle offerte: …”

w języku łotewskim

„Regula (EK) Nr. … (OV L …, …., …. lpp.), piedāvājumu iesniegšanas termiņš: …”

w języku litewskim

„Reglamentas (EB) Nr. … (OL L …, …, p. …), pasiūlymų pateikimo terminas – …”

w języku węgierskim

„…/…/EK rendelet (HL L …, …, …o.), a pályázatok benyújtásának határideje: …”

w języku niderlandzkim

„Verordening (EG) nr. … (PB L … van …, blz. …), termijn voor het indienen van de aanbiedingen: …”

w języku polskim

„Rozporządzenie (WE) nr … (Dz.U. L … z …, s. …), termin składania ofert: …”

w języku portugalskim

„Regulamento (CE) n.o … (JO L … de …, p. …), prazo para apresentação de propostas: …”

w języku rumuńskim

„Regulamentul (CE) nr. … (JO L …, …, p. …), termen limită pentru depunerea ofertelor: …”

w języku słowackim

„,Nariadenie (ES) č. … (Ú. v. EÚ L …, …, s. …), lehota na predkladanie ponúk: …”

w języku słoweńskim

„Uredba (ES) št. … (UL L …, …, str. …), rok za predložitev ponudb: …”

w języku fińskim

„Asetus (EY) N:o … (EUVL L …, …, s. …), tarjousten tekemiselle asetettu määräaika päättyy: …”

w języku szwedzkim

„Förordning (EG) nr … (EUT L …, …, s. …), tidsfrist för inlämnande av anbud: …”

B. Wpisy, o których mowa w art. 6 ust. 3:

w języku bułgarskim

„Ставка на приложимо възстановяване”

w języku hiszpańskim

„Tasa de la restitución aplicable: …”

w języku czeskim

„sazba použitelné náhrady”

w języku duńskim

„Restitutionssats”

w języku niemieckim

„Anwendbarer Erstattungssatz”

w języku estońskim

„Kohaldatav toetuse määr”

w języku greckim

„Ύψος της ισχύουσας επιστροφής”

w języku angielskim

„rate of applicable refund”

w języku francuskim

„Taux de la restitution applicable”

w języku włoskim

„Tasso della restituzione applicabile: …”

w języku łotewskim

„Piemērojamā eksporta kompensācijas likme”

w języku litewskim

„Taikoma grąžinamosios išmokos norma”

w języku węgierskim

„Alkalmazandó visszatérítés mértéke: …”

w języku niderlandzkim

„Toe te passen restitutiebedrag: …”

w języku polskim

„stawka stosowanej refundacji”

w języku portugalskim

„Taxa da restituição aplicável: …”

w języku rumuńskim

„Rata restituirii aplicabile”

w języku słowackim

„výška uplatniteľnej náhrady”

w języku słoweńskim

„višina nadomestila”

w języku fińskim

„Tuen määrä …”

w języku szwedzkim

„Exportbidragssatsen: …”

C. Wpisy, o których mowa w art. 7:

w języku bułgarskim

„(Захар) или (изоглюкоза) или (сироп от инулин), които не се разглеждат »извън квотата« за износ без възстановяване”

w języku hiszpańskim

„[Azúcar] o [Isoglucosa] o [Jarabe de inulina] no considerado »al margen de cuota« para la exportación sin restitución”

w języku czeskim

„(Cukr) nebo (Isoglukosa) nebo (Inulinový sirup), (který/která) se nepovažuje za produkt »mimo rámec kvót«, pro vývoz bez náhrady”

w języku duńskim

„[Sukker] eller [Isoglucose] eller [Inulinsirup], der ikke anses for at være »uden for kvote« til eksport uden restitution”

w języku niemieckim

„[Nicht als »Nichtquotenerzeugung« geltender Zucker]/[Nicht als »Nichtquotenerzeugung« geltende Isoglukose]/[Nicht als »Nichtquotenerzeugung« geltender Inulinsirup] für die Ausfuhr ohne Erstattung”

w języku estońskim

„Kvoodivälisena mittekäsitatava (suhkru) või (isoglükoosi) või (inuliinisiirupi) eksportimiseks ilma toetuseta”

w języku greckim

„[Ζάχαρη] ή [Ισογλυκόζη] ή [Σιρόπι ινουλίνης] που δεν θεωρείται »εκτός ποσόστωσης« προς εξαγωγή χωρίς επιστροφή”

w języku angielskim

„(Sugar) or (Isoglucose) or (Inulin syrup) not considered as »out-of-quota« for export without refund”

w języku francuskim

„[Sucre] ou [isoglucose] ou [sirop d'inuline] non considéré »hors quota« pour les exportations sans restitution”

w języku włoskim

„[Zucchero] o [isoglucosio] o [sciroppo di inulina] non considerato »fuori quota« per le esportazioni senza restituzione”

w języku łotewskim

„(Cukurs) vai (izoglikoze) vai (inulīna sīrups), kas nav uzskatāms par »ārpuskvotu« produkciju eksportam bez kompensācijas”

w języku litewskim

„Virškvotiniu nelaikomas (cukrus) ar (izogliukozė) ar (inulino sirupas) eksportui be grąžinamosios išmokos”

w języku węgierskim

„A [cukrot] vagy az [izoglükózt] vagy az [inulinszirupot] nem tekintik »kvótán felülinek« a visszatérítés nélküli kivitel tekintetében”

w języku niderlandzkim

„[Suiker] of [Isoglucose] of [Inulinestroop] die niet als »buiten het quotum geproduceerd« wordt beschouwd, bestemd voor uitvoer zonder restitutie”

w języku polskim

„[Cukier] lub [Izoglukoza] lub [Syrop inulinowy] niezaliczany/-a do produktów »pozakwotowych«, przeznaczony/-a do wywozu bez refundacji”

w języku portugalskim

„[Açúcar] ou [Isoglucose] ou [Xarope de inulina] não considerado(a) »extra-quota« para exportação sem restituição”

w języku rumuńskim

„(Zahăr) sau (izoglucoză) sau (sirop de inulină) nefiind considerate »peste cotă« pentru exporturile fără restituire”

w języku słowackim

„[Cukor] alebo [izoglukóza] alebo [inulínový sirup], ktorý sa nepovažuje za »nad rámec kvóty« na vývoz bez náhrady”

w języku słoweńskim

„(Sladkor) ali (izoglukoza) ali (inulinski sirup) se ne štejejo kot »izven kvote« za izvoz brez nadomestila”

w języku fińskim

„Tuetta vietävä [sokeri] tai [isoglukoosi] tai [inuliinisiirappi], jota ei pidetä kiintiön ulkopuolisena”

w języku szwedzkim

„[Socker] eller [isoglukos] eller [inulinsirap] som inte anses vara »utomkvotsprodukter« för export utan bidrag”

D. Wpisy, o których mowa w art. 14 ust. 3:

w języku bułgarskim

„EX/IM, член 116 от Регламент (ЕО) № 2913/92 – лицензия, валидна в … (държава-членка издател)”

w języku hiszpańskim

„EX/IM, artículo 116 del Reglamento (CEE) no 2913/92 — certificado válido en … (Estado miembro de emisión)”

w języku czeskim

„EX/IM, článek 116 nařízení (EHS) č. 2913/92 – licence platná v … (vydávající členský stát)”

w języku duńskim

„EX/IM, artikel 116 i forordning (EØF) nr. 2913/92 — licens gyldig i … (udstedende medlemsstat)”

w języku niemieckim

„EX/IM, Artikel 116 der Verordnung (EWG) Nr. 2913/92 — Lizenz gültig in … (erteilender Mitgliedstaat)”

w języku estońskim

„EX/IM, määruse (EMÜ) nr 2913/92 artikkel 116 – litsents kehtib … (väljaandev liikmesriik)”

w języku greckim

„EX/IM, άρθρο 116 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 — πιστοποιητικό που ισχύει στ … (κράτος μέλος έκδοσης)”

w języku angielskim

„EX/IM, Article 116 of Regulation (EEC) No 2913/92 — licence valid in … (issuing Member State)”

w języku francuskim

„EX/IM, article 116 du règlement (CEE) no 2913/92 — certificat valable au/en (État membre d'émission)”

w języku włoskim

„EX/IM, articolo 116 del regolamento (CEE) n. 2913/92 — titolo valido in … (Stato membro di rilascio)”

w języku łotewskim

„EX/IM, Regulas (EEK) Nr. 2913/92 116. pants – licence ir derīga … (izsniedzēja dalībvalsts)”

w języku litewskim

„EX/IM, Reglamento (EEB) Nr. 2913/92 116 straipsnis – licencija galioja … (išduodanti valstybė narė)”

w języku węgierskim

„EX/IM, a 2913/92/EGK rendelet 116. cikke – az engedély …-ban/-ben (kibocsátó tagállam) érvényes”

w języku niderlandzkim

„EX/IM, artikel 116 van Verordening (EEG) nr. 2913/92 — certificaat geldig in … (lidstaat van afgifte)”

w języku polskim

„EX/IM, art. 116 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 – pozwolenie ważne w (państwo członkowskie wydające pozwolenie)”

w języku portugalskim

„EX/IM, Artigo 116.o do Regulamento (CEE) n.o 2913/92 — certificado eficaz em … (Estado-Membro de emissão)”

w języku rumuńskim

„EX/IM, articolul 116 din Regulamentul (CEE) nr. 2913/92 – licență valabilă în … (statul membru emitent)”

w języku słowackim

„vývoz/dovoz, článok 116 nariadenia (EHS) č. 2913/92 – licencia platná v … (vydávajúci členský štát)”

w języku słoweńskim

„IZ/UV, člen 116 Uredbe (EGS) št. 2913/92 – dovoljenje veljavno v … (država članica izdajateljica)”

w języku fińskim

„EX/IM, asetuksen (ETY) N:o 2913/92 116 artikla – Todistus on voimassa … (myöntäjäjäsenvaltio)”

w języku szwedzkim

„EX/IM, artikel 116 i förordning (EEG) nr 2913/92 – licens giltig i … (utfärdande medlemsstat)”

E. Zapisy, o których mowa w art. 6 ust. 2a:

w języku bułgarskim

Захар, използвана в един или повече продукти, изброени в приложение VIII към Регламент (ЕО) № 318/2006.

w języku hiszpańskim

Azúcar utilizado en uno o varios productos enumerados en el anexo VIII del Reglamento (CE) no 318/2006.

w języku czeskim

Cukr použitý v jednom nebo v několika produktech uvedených v příloze VIII nařízení (ES) č. 318/2006.

w języku duńskim

Sukker anvendt i et eller flere produkter som omhandlet i bilag VIII til forordning (EF) nr. 318/2006.

w języku niemieckim

Zucker, einem oder mehreren der in Anhang VIII der Verordnung (EG) Nr. 318/2006 genannten Erzeugnissen zugesetzt.

w języku estońskim

Suhkur, mida on kasutatud ühes või mitmes määruse (EÜ) nr 318/2006 VIII lisas loetletud tootes.

w języku greckim

Ζάχαρη χρησιμοποιούμενη σε ένα ή περισσότερα προϊόντα απαριθμούμενα στο παράρτημα VIII του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 318/2006.

w języku angielskim

Sugar used in one or more products listed in Annex VIII of Regulation (EC) No 318/2006.

in French

Sucre mis en œuvre dans un ou plusieurs produits énumérés à l’annexe VIII du règlement (CE) no 318/2006.

w języku włoskim

Zucchero utilizzato in uno o più prodotti elencati nell'allegato VIII del regolamento (CE) n. 318/2006.

w języku łotewskim

Cukurs, ko izmanto vienā vai vairākos produktos, kas minēti Regulas (EK) Nr. 318/2006 VIII pielikumā.

w języku litewskim

Cukrus, naudojamas vienam arba keliems Reglamento (EB) Nr. 318/2006 VIII priede išvardytiems produktams.

w języku węgierskim

A 318/2006/EK rendelet VIII. mellékletében felsorolt egy vagy több termékben használt cukor.

w języku maltańskim

Zokkor użat f'wieħed jew aktar mill-prodotti elenkati fl-Anness VIII tar-Regolament (KE) Nru 318/2006.

w języku niderlandzkim

Suiker die wordt gebruikt in een of meer van de in bijlage VIII bij Verordening (EG) nr. 318/2006 opgenomen producten.

w języku polskim

Cukier używany w co najmniej jednym z produktów wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

w języku portugalskim

Açúcar utilizado em um ou mais produtos constantes do anexo VIII do Regulamento (CE) n.o 318/2006.

w języku rumuńskim

Zahăr folosit la prepararea unuia sau a mai multor produse enumerate în anexa VIII la Regulamentul (CE) nr. 318/2006.

w języku słowackim

Cukor použitý v jednom alebo vo viacerých výrobkoch uvedených v prílohe VIII k nariadeniu (ES) č. 318/2006.

w języku słoweńskim

Sladkor, uporabljen v enem ali več proizvodih, naštetih v Prilogi VIII k Uredbi (ES) št. 318/2006.

w języku fińskim

Yhdessä tai useammassa asetuksen (EY) N:o 318/2006 liitteessä VIII luetellussa tuotteessa käytetty sokeri.

w języku szwedzkim

Socker som används i en eller flera av de produkter som förtecknas i bilaga VIII till förordning (EG) nr 318/2006.

( 4 ) Dz.U. L 145 z 27.6.1968, str. 10. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 260/96 (Dz.U. L 34 z 13.2.1996, str. 16).

( 5 ) Dz.U. L 145 z 27.6.1968, str. 12. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1422/95.

( 6 ) Dz.U. L 141 z 24.6.1995, str. 12. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 79/2003 (Dz.U. L 13 z 18.1.2003, str. 4).

( 7 ) Dz.U. L 141 z 24.6.1995, str. 16. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1951/2005 (Dz.U. L 312 z 29.11.2005, str. 45).

( 8 ) Dz.U. L 144 z 28.6.1995, str. 14. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 96/2004 (Dz.U. L 15 z 22.1.2004, str. 3).

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
►M1	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2031/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r.	L 414	43	30.12.2006
►M2	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1568/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r.	L 340	62	22.12.2007
►M3	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 514/2008 z dnia 9 czerwca 2008 r.	L 150	7	10.6.2008
►M4	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 910/2008 z dnia 18 września 2008 r.	L 251	13	19.9.2008
►M5	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 164/2009 z dnia 26 lutego 2009 r.	L 55	19	27.2.2009
►M6	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1055/2009 z dnia 5 listopada 2009 r.	L 290	64	6.11.2009
►M7	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 858/2010 z dnia 28 września 2010 r.	L 254	29	29.9.2010

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 255, 19.9.2006, s. 7 (951/06)
►C2	Sprostowanie, Dz.U. L 274, 20.10.2009, s. 47 (910/08)