2003D0031 — PL — 03.04.2007 — 001.001

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

zmienione przez:

▼B

DECYZJA KOMISJI

z dnia 29 listopada 2002 r.

ustalająca zrewidowane kryteria ekologiczne przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego detergentom do zmywarek do naczyń i zmieniająca decyzję 1999/427/WE

(notyfikowana jako dokument nr C(2002) 4632)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2003/31/WE)

Artykuł 1

W celu przyznania wspólnotowego oznakowania ekologicznego na mocy rozporządzenia (WE) nr 1980/2000, detergent do zmywarek do naczyń musi wchodzić w zakres grupy produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” określonej w art. 2. oraz musi spełniać kryteria ekologiczne wymienione w Załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Grupa produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” obejmuje wszystkie detergenty przeznaczone do użycia wyłącznie w automatycznych zmywarkach do naczyń gospodarstwa domowego oraz wszystkie detergenty przeznaczone do użycia w automatycznych zmywarkach do naczyń obsługiwanych przez użytkowników zawodowych, lecz podobnych pod względem rozmiarów i przeznaczenia do automatycznych zmywarek do naczyń gospodarstwa domowego.

Artykuł 3

Do celów administracyjnych grupie produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” przypisuje się numer kodu „015”.

Artykuł 4

Artykuł 3 decyzji 1999/427/WE otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Definicja grupy produktów oraz szczególne kryteria ekologiczne dla tej grupy produktów obowiązują do dnia 31 maja 2004 r.”

▼M1

Artykuł 5

Kryteria ekologiczne dla grupy produktów detergenty do zmywarek do naczyń oraz wymogi oceny i weryfikacji dotyczące tych kryteriów są ważne do dnia 31 grudnia 2008 r..

▼B

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

ZAŁĄCZNIK

RAMY OGÓLNE

Cele kryteriów

Celem niniejszych kryteriów jest w szczególności promowanie:

Ponadto kryteria zwiększają świadomość środowiskową konsumentów. Kryteria są ustawione na poziomach, które promują oznakowanie detergentów do zmywarek o niewielkim wpływie na środowisko naturalne.

Wymogi oceny oraz weryfikacji

W obrębie każdego kryterium oznaczono szczególne wymogi oceny i weryfikacji.

Jeśli od składającego wniosek wymaga się dostarczenia deklaracji, dokumentacji, analiz, raportów z analizy badań lub innych dowodów wykazujących zgodność z kryteriami, przyjmuje się, że mogą one pochodzić odpowiednio od składającego wniosek i/lub jego dostawcy(-ów) i/lub ich dostawców itp.

Jeśli to możliwe, badania przeprowadza się w laboratoriach spełniających wymagania ogólne EN ISO 17025 lub normy równoważnej.

Jeżeli jest właściwe, można stosować metody badawcze inne od wskazanych dla każdego kryterium, jeśli ich równoważność jest zatwierdzona przez właściwy organ dokonujący oceny wniosku.

Tam gdzie jest to stosowne, właściwe organy mogą wymagać dokumentacji dodatkowej i przeprowadzać niezależne weryfikacje.

W razie takiej potrzeby składający wniosek może korzystać z aktualizowanej na bieżąco bazy danych składników detergentów, w miarę ich udostępniania.

Zaleca się, aby właściwe organy, podczas oceniania wniosków i monitorowania zgodności z tymi kryteriami, brały pod uwagę realizację uznanych programów zarządzania środowiskiem naturalnym, takich jak EMAS lub ISO 14001 (uwaga: nie wymaga się wprowadzania takich programów zarządzania).

Jednostka funkcjonalna i dozowanie referencyjne

Za jednostkę funkcjonalną, do której należy odnosić nakłady i wyniki, uważa się ilość produktu potrzebną do umycia serwisu na 12 osób przy standardowym zabrudzeniu (jak określają normy DIN lub ISO). Zalecane konsumentom przez producenta dozowanie dla normalnie zabrudzonych naczyń składających się na serwis na 12 osób przyjmuje się za dozowanie referencyjne w warunkach normalnych, jak ustanowiono w odniesieniu do badania wydajności zmywania IKW, o którym mowa w kryterium 6.

KRYTERIA

1.   Tabela punktacji odnoszącej się do środowiska naturalnego

Tabela punktacji odnoszącej się do środowiska naturalnego obejmuje, skupia i ocenia pięć następujących — traktowanych jako całość — parametrów:

Niżej przedstawiona tabela podsumowuje te parametry oraz ich odnośną punktację, ich progi wykluczenia i współczynniki wagowe. Sposób obliczania wyników dla każdego z parametrów oraz progów wykluczenia wyszczególniono poniżej w lit. a)-f). Parametry oblicza się dla każdego składnika poprzez uwzględnienie dozowania na jedno zmywanie, zawartości wody i udziału wagowego w składzie i sumuje się je dla każdego składu produktu.

Ocena i weryfikacja: Dostarcza się dokładny skład produktu, w tym ścisły opis chemiczny składników (np. identyfikację zgodnie z numerem IUPAC, CAS, sumaryczną i strukturalną recepturę, czystość, rodzaj i procentową zawartość zanieczyszczeń, dodatki; w przypadku mieszanek — np. środków powierzchniowo czynnych: numer w wykazie DID, skład i zakres rozprowadzanych homologów, izomery i nazwy handlowe); analityczne potwierdzenie składu środków powierzchniowo czynnych i dokładny tonaż produktu wprowadzanego do obrotu (ujęty w sprawozdaniu na dzień 1 marca w odniesieniu do roku poprzedniego).

a)   Toksyczność dla organizmów wodnych

Objętość rozcieńczenia krytycznego, toksyczność (CDVtox) oblicza się dla każdego składnika (i), przy zastosowaniu następującego równania:

gdzie waga (i) jest wagą składnika o zalecanej dawce, LF jest wskaźnikiem załadunku, a LTE oznacza takie stężenie składnika, które wywołuje długoterminowy skutek toksyczności. CDVtox sumuje się dla każdego składnika (i), składającego się na CDVtox dla określonego produktu:

CDVtox = CDVtox (składnik i)

CDVtox wynosi ≤ 200 l/zmywania.

Punktacja (CDVtox) = (5 – (CDVtox/60)) × 8

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się do właściwego organu, wraz ze szczegółami obliczeń CDVtox oraz odnośną punktacją. Dla wszystkich składników ujętych w bazie danych składników detergentów (wykaz DID, patrz załącznik IA), używa się odnośnych wartości podanych w wykazie DID oraz podaje się odpowiadający im numer pozycji w wykazie. W przypadku nowych chemikaliów lub składników dodatkowych, których wykaz DID nie obejmuje, stosuje się podejście opisane w dodatku I. B.

b)   Chemikalia ogółem

Chemikalia ogółem w g/zmywanie, to zalecane dozowanie po odjęciu zawartości wody.

Chemikalia ogółem wynoszą ≤ 22,5 g/zmywanie.

Punktacja (chemikalia ogółem) = (15 – (chemikalia ogółem/1,5)) × 3

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się do właściwego organu, wraz ze szczegółami obliczeń CDVtox, oraz odnośną punktacją.

c)   Fosforany (jako STPP — tripolifosforany sodu)

Fosforany to ilość fosforanów w składzie obliczanych jako STPP.

Fosforany wynoszą ≤ 10 g/zmywanie.

Punktacja (fosforany) = (4 – (fosforany/2,5)) × 2

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się właściwemu organowi, wraz ze szczegółami obliczeń dotyczących fosforanów i odnośną punktacją.

d)   Substancje organiczne nie ulegające biodegradacji tlenowej (aNBDO)

Substancje organiczne nie ulegające biodegradacji tlenowej to waga na zmywanie, w g/zmywanie, wszystkich składników organicznych, które nie ulegają biodegradacji tlenowej (patrz wykaz DID).

aNBDO wynosi ≤ 1 g/zmywanie

Punktacja (aNBDO) = 4 – (aNBDO/0,25)

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się do właściwego organu, wraz ze szczegółami obliczeń CDVtox, oraz odnośną punktacją. Dla wszystkich składników ujętych w wykazie DID (załącznik IA), podaje się odnośne dane z wykazu DID. Dla składników, które nie są zawarte w wykazie DID, dostarcza się istotne informacje z literatury lub innych źródeł, lub właściwe wyniki badań, wskazujące, że ulegają one biodegradacji tlenowej. Badania podatności na biodegradację są jak określono w dyrektywie Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych ( 4 ) z jej późniejszymi zmianami, w szczególności metodami wyszczególnionymi w załączniku V. C4, lub ich równoważnymi metodami badań OECD 301 A-F lub ich równoważnymi badaniami ISO. Zasada „okna 10-ciu dni” nie ma zastosowania. Przyjęte poziomy wynoszą 70 % dla badań określonych w załączniku V. C4-A i C.4-B dyrektywy 67/548/EWG (i ich równoważnych badań OECD 301 A i E oraz ISO) i wynoszą 60 % dla badań C4-C, D, E i F (i ich równoważnych badań OECD 301 B, F, D i ISO).

e)   Substancje organiczne nie ulegające biodegradacji beztlenowej (anNBDO)

Substancje organiczne nie ulegające biodegradacji beztlenowej to waga na zmywanie, w g/zmywanie, wszystkich składników organicznych, które nie ulegają biodegradacji beztlenowej z uwzględnieniem odnośnych współczynników poprawkowych (patrz wykaz DID).

anNBDO wynosi ≤ 0,2 g/zmywanie.

Punktacja (anNBDO) = (4 – (anNBDO/0,05)) × 1,5

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się do właściwego organu, wraz ze szczegółami obliczeń CDVtox, oraz odnośną punktacją. Dla wszystkich składników ujętych w wykazie DID (załącznik IA), używa się odnośnych danych ujętych w wykazie DID. W przypadku składników nieuwzględnionych w wykazie DID, dostarcza się istotne informacje z literatury fachowej lub innych źródeł lub wyniki odpowiednich badań świadczące o tym, że środki te ulegają biodegradacji beztlenowej. Referencyjne badanie podatności na degradację beztlenowową to ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec 1988 r.) lub równoważna metoda badawcza przy założeniu, że wymagane jest minimum 60 % degradacji końcowej w warunkach beztlenowych. Do udokumentowania osiągnięcia 60 % końcowej degradacji osiągniętej w warunkach beztlenowych (patrz dodatek IC) można stosować również metodę symulacji warunków w odpowiednim środowisku beztlenowym

f)   Punktacja ogólna

Suma punktacji (CDVtox) + punktacji (ogółu chemikaliów) + punktacji (fosforanów) + punktacji (aNBDO) + punktacji (anNBDO) wynosi ≥ 30.

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się właściwemu organowi, wraz ze szczegółami obliczeń punktacji ogólnej.

2.   Podatność środków powierzchniowo czynnych na biodegradację

a)   Podatność na łatwą biodegradację

Każdy zastosowany w produkcie środek powierzchniowo czynny musi ulegać łatwej biodegradacji.

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się do właściwego organu. Wykaz DID (patrz dodatek I. A) wskazuje, czy określony środek powierzchniowo czynny ulega biodegradacji tlenowej, czy nie (co oznacza, że środek, który ma pozycję „Y” w kolumnie podatności na biodegradację tlenową nie może być stosowany). W przypadku środków powierzchniowo czynnych, których wykaz DID nie uwzględnia, dostarcza się istotne informacje z literatury lub innych źródeł, lub właściwe wyniki badań, wskazujące, że ulegają one biodegradacji tlenowej. Badania podatności na łatwą biodegradację są, jak określono w dyrektywie 67/548/EWG z jej późniejszymi zmianami, w szczególności metodami wyszczególnionymi załączniku V. C4, lub im równoważnymi metodami badań OECD 301 A-F lub też równoważne im badania ISO. Zasada „okna 10-ciu dni” nie ma zastosowania. Przyjęte poziomy wynoszą 70 % dla badań, określonych w załączniku V. C4-A i C4-B dyrektywy 67/548/EWG (i ich równoważnych badań OECD 301 A i E oraz ISO) i wynoszą 60 % dla badań C4-C, D, E i F (i ich równoważnych badań OECD 301 B, F, D i ISO).

b)   Podatność na biodegradację beztlenową

Każdy zastosowany w produkcie środek powierzchniowo czynny ulega biodegradacji beztlenowej.

Ocena i weryfikacja: Dostarcza się dokładny skład produktu. Wykaz DID (patrz dodatek IA) wskazuje, czy określony środek powierzchniowo czynny ulega biodegradacji beztlenowej, czy też nie (co oznacza, że środek, który występuje na pozycji „Y” w kolumnie podatności na biodegradację beztlenową nie jest stosowany. W przypadku środków powierzchniowo czynnych, których wykaz DID nie uwzględnia, dostarcza się istotne informacje z literatury fachowej lub innych źródeł lub wyniki odpowiednich badań świadczące o tym, że środki te ulegają biodegradacji beztlenowej. Referencyjne badanie podatności na degradację beztlenową zawarte w normie ISO 11734, ECETOC nr 28 (z czerwca 1988 r.) lub równoważna metoda badawcza, przy założeniu, że wymagane jest nie mniej niż 60 % końcowej degradacji w warunkach beztlenowych. W celu udokumentowania, że uzyskano pożądane 60 % końcowej degradacji w warunkach beztlenowych można też zastosować metody polegające na symulowaniu odnośnych beztlenowych warunków środowiska. (patrz dodatek IC).

3.   Substancje lub preparaty niebezpieczne, stwarzające zagrożenie lub toksyczne

4.   Związki zapachowe

a)   Piżma nitrowe i piżma policykliczne

b)   Kodeks praktyk

Do produktu można dodawać, w charakterze związków zapachowych, tylko takie składniki, które zostały wyprodukowane i/lub używane zgodnie z kodeksem praktyk Międzynarodowego Stowarzyszenia Związków Zapachowych

Ocena i weryfikacja: Dokładny skład produktu dostarcza się właściwemu organowi wraz z deklaracją zgodności każdej z części a) i b) niniejszego kryterium.

5.   Opakowania

Ocena i weryfikacja: Składający wniosek dostarcza właściwemu organowi, który ocenia wniosek, próbkę opakowania. Przedkłada też właściwemu organowi wyliczenie ilościowe opakowania podstawowego oraz deklarację dotyczącą procentowego udziału materiału pochodzącego z recyklingu w kartonowym opakowaniu podstawowym.

6.   Wydajność zmywania

Produkt odznacza się zadowalającą wydajnością zmywania przy użyciu zalecanego dozowania zgodnie ze standardowym badaniem przeprowadzonym przez IKW lub EN 50242 (zmodyfikowanym jak poniżej).

Badania przeprowadza się w temperaturze 55 °C lub niższej.

Ocena i weryfikacja: Raport z badania przedkłada się właściwemu organowi. Można przeprowadzić badanie inne niż badanie IKW lub wersję zmodyfikowaną EN 50242 jeżeli właściwy organ, który ocenia wniosek, uzna jego równoważność.

W przypadku gdy używana jest norma EN 50242: 1998, stosuje się następujące zmiany: badanie przeprowadza się w temperaturze 55 °C ± 2 °C ze zmywaniem wstępnym w zimnej wodzie bez użycia detergentu; zmywarka do naczyń użyta w badaniu powinna być podłączona do zimnej wody i musi pomieścić naczynia składające się na serwis dla 12 osób ze wskaźnikiem zmywania mieszczącym się między 3,35 i 3,75; korzysta się z programu suszącego lecz ocenia się jedynie czystość naczyń; używa się lekko kwaśnego środka płuczącego zgodnie z normą (receptura III); stosuje się ustawienie na płukanie z użyciem kwaśnego środka płuczącego na pozycjach programatora między 2 i 3; dozowanie detergentu do zmywania stosuje się według zaleceń producenta; przeprowadza się trzy próby na twardośćwody w stosunku do normy; na próbę składa się pięć zmywań, przy czym wynik odczytuje się po piątym zmywaniu bez czyszczenia naczyń pomiędzy kolejnymi zmywaniami; wynik powinien mieścić się w granicach lub być lepszy od wyniku detergentu referencyjnego po pięciu zmywaniach; jeśli chodzi o recepturę detergentu referencyjnego (detergent B IEC 436) i środka do płukania (receptura III) — patrz dodatek B w normie EN 50242: 1998 (utensylia przechowuje się w chłodnym miejscu i w szczelnym pojemniku w ilości do 1 kg z terminem użycia w ciągu trzech miesięcy).

7.   Czystość enzymów

W końcowym przygotowaniu enzymów nie występują drobnoustroje towarzyszące procesowi produkcji enzymów.

Ocena i weryfikacja: Właściwemu organowi dostarcza się raport z badań lub świadectwo wydane przez producenta enzymu.

8.   Informowanie konsumentów

a)   Informacje na opakowaniu

Na opakowaniu produktu lub wewnątrz opakowania umieszcza się następujący (lub równoważny) tekst:

„Detergent, któremu przyznano wspólnotowe oznakowanie ekologiczne, działa skutecznie przy niskich temperaturach zmywania ( 6 ). Na programatorze zmywarki wybieraj cykle zmywania w niskich temperaturach, zmywaj przy pełnym jej załadowaniu i nie przekraczaj zalecanego dozowania detergentu. W ten sposób przyczynisz się do ograniczenia zużycia zarówno energii, jak i wody oraz do zmniejszenia zanieczyszczenia wód.

Więcej informacji na temat europejskiego oznakowania ekologicznego można znaleźć na stronie internetowej:

b)   Instrukcje dotyczące dozowania

Instrukcje dotyczące znajdują się na opakowaniu produktu. Zalecane dozowanie określa się w odniesieniu do „normalnie” i „mocno” zabrudzonych naczyń oraz do stopnia twardości wody właściwego dla obszaru gdzie dany detergent jest wprowadzany do obrotu. Instrukcja określa najlepszy sposób użycia produktu zgodnie ze stopniem zabrudzenia.

Składający wniosek podejmuje stosowne kroki w celu zachęcenia konsumenta do przestrzegania zaleconego dozowania, na przykład udostępniając mu dozownik (odpowiednio dla produktów w proszku i w płynie) i/lub zalecając dozowanie przynajmniej w ml (dla produktów w proszku bądź w płynie). Na opakowaniu produktu znajduje się zalecenie, aby konsument skontaktował się z jego dostawcą wody lub lokalnymi władzami w celu zasięgnięcia informacji na temat twardości dostarczanej mu wody bieżącej.

c)   Informacje i znakowanie składników

W tej sprawie stosuje się zalecenie Komisji nr 89/542/EWG z dnia 13 września 1989 r. dotyczące znakowania detergentów i środków czyszczących ( 7 ), a znakowaniu podlegają następujące grupy składników:

W przypadku gdy produkt zawiera perfumy, wskazuje się je na opakowaniu.

Ocena i weryfikacja: Składający wniosek dostarcza próbkę opakowania produktu wraz z deklaracją zgodności z każdą z części a), b) i c) niniejszego kryterium.

9.   Informacja znajdujące się na oznakowaniu ekologicznym

Pole 2 oznakowania ekologicznego zawiera następujący tekst:

Ocena i weryfikacja: Składający wniosek dostarcza właściwemu organowi, który ocenia wniosek, próbkę opakowania produktu, na którym znajduje się oznakowanie, wraz z deklaracją zgodności z niniejszym kryterium.

Dodatek I. A

WYKAZ DID

BAZA DANYCH SKŁADNIKÓW DETERGENTÓW I PODEJŚCIE, JAKIE MA BYĆ STOSOWANE W ODNIESIENIU DO SKŁADNIKÓW NIEWYMIENIONYCH W BAZIE DANYCH

A.   Poniższe dane w sprawie najczęściej stosowanych składników detergentów wykorzystuje się do obliczenia kryteriów ekologicznych

Uwaga:

parametry aNBO, SI, II, TZT, jak również czynniki CF dla anNBO nie są używane w tej grupie produktów

Dodatek I. B

W przypadku składników, których nie obejmuje wykaz DID stosuje się następujące podejście

Toksyczność wodna

W celu obliczenia objętości stężenia krytycznego (toksyczności) należy rozważyć dane o najniższym zweryfikowanym skutku długoterminowym (LTE) dla ryb, rozwielitki (daphnia magna) lub glonów.

W przypadku gdy wykorzystuje się dane o homologach i/lub QSAR (zależności między aktywnością a strukturą), należy uwzględnić możliwość poprawy ostatecznie wybranych danych LTE.

W razie braku danych LTE potrzebnych do oszacowania tych danych należy zastosować procedurę wykorzystującą wskaźniki nieoznaczoności (UF) dla danych najbardziej wrażliwych gatunków.

Środki, które nie są powierzchniowo czynne

Dopuszcza się odchylenie od tej zasady, jeśli zostaną przedstawione dowody na to, że niższe wskaźniki lub dane mogą być uzasadnione naukowe. NOEC to nieobserwowany efekt stężenia (podczas badania toksyczności przewlekłej).

Środki powierzchniowo czynne

W ostatnim przypadku określonym powyżej, zamiast wskaźnika nieoznaczoności 20 można stosować 50 tylko wtedy, jeżeli dostępne są dane 1-2 L(E)C50 (LC50 w przypadku toksyczności ryb, EC50 w przypadku toksyczności rozwielitek i glonów) i z informacji o innych związkach można wywnioskować, że zbadano gatunki najbardziej wrażliwe. Taką regułę można stosować tylko w grupie homologów. Należy tu podkreślić, że użyte LTE (skutki długoterminowe) muszą być w obrębie grupy homologów zgodne z wpływem np. długości łańcucha alkilowego dla LAS (liniowego alkilobenzenosulfonianu) lub liczby EO (grup etoksy) dla alkoholu oksyetylenowanego jeśli można określić taki QSAR.

Wszelkie odchylenia od opisanego programu muszą być dobrze uzasadnione dla specyficznego chemikalia.

Współczynniki obciążenia

Współczynniki obciążenia określa się zgodnie z dyrektywą Komisji 93/67/EWG z dnia 20 lipca 1993 r. ustanawiającą zasady oceny ryzyka dla człowieka i środowiska naturalnego ze strony substancji ( 8 ) notyfikowanych zgodnie z dyrektywą Rady 67/548/EWG i rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 ( 9 ).

Substancje organiczne nie ulegające biodegradacji (tlenowej): sieć działań w celu zdefiniowania współczynników poprawkowych (CF) ( 10 )

Dodatek I. C

Dokumentacja dotycząca podatności na biodegradację beztlenową

Do stworzenia niezbędnej dokumentacji dotyczącej podatności na degradację beztlenową w przypadku składników nie umieszczonych w wykazie DID można stosować następujące podejście.

( 1 ) Dz.U. L 237 z 21.9.2000, str. 1.

( 2 ) Dz.U. L 167 z 2.7.1999, str. 38.

( 3 ) Dz.U. L 56 z 27.2.2002, str. 33.

( 4 ) Dz.U. 196 z 16.8.1967, str. 1.

( 5 ) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, str. 1.

( 6 ) Składający wniosek umieszcza tu zalecaną temperaturę lub przedział temperatury nieprzekraczającej 55 °C”

( 7 ) Dz.U. L 291 z 10.10.1989, str. 55.

( 8 ) Dz.U. L 227 z 8.9.1993, str. 9.

( 9 ) Dz.U. L 84 z 5.4.1993, str. 1.

( 10 ) Ustala się współczynniki poprawkowe na podstawie właściwości składników oraz stosuje się je przy dozowaniu wyrażanym w g/zmywanie.