ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel i zakres

Niniejsza dyrektywa dąży do przyczynienia się do właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego przez zapewnienie swobodnego przepływu usług społeczeństwa informacyjnego między Państwami Członkowskimi.

Niniejsza dyrektywa zbliża, w zakresie potrzebnym do osiągnięcia celu określonego w ust. 1, niektóre przepisy krajowe w sprawie usług społeczeństwa informacyjnego odnoszące się do rynku wewnętrznego, siedzib usługodawców, informacji handlowych, umów zawieranych drogą elektroniczną, odpowiedzialności pośredników, kodeksów postępowania, pozasądowych dróg rozstrzygania sporów, dochodzenia praw przed sądem oraz współpracy między Państwami Członkowskimi.

Niniejsza dyrektywa uzupełnia prawo wspólnotowe mające zastosowanie do usług społeczeństwa informacyjnego bez uszczerbku dla poziomu ochrony, w szczególności zdrowia publicznego oraz interesów konsumentów ustanowionego we wspólnotowych aktach prawnych oraz wykonujących je ustawodawstwach krajowych w zakresie, w jakim nie ogranicza to swobody świadczenia usług społeczeństwa informacyjnego.

Niniejsza dyrektywa nie ustanawia dodatkowych zasad dotyczących prawa prywatnego międzynarodowego oraz nie zajmuje się właściwością sądów.

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

dziedziny podatków;

zagadnień odnoszących się do usług społeczeństwa informacyjnego objętych dyrektywami 95/46/WE oraz 97/66/WE;

zagadnień odnoszących się do umów lub praktyk regulowanych prawem ochrony konkurencji;

następujących rodzajów działalności w zakresie usług społeczeństwa informacyjnego:

—

działalności notariuszy lub zawodów równorzędnych w zakresie, w jakim wiążą się one z bezpośrednim i szczególnym udziałem w wykonywaniu władzy publicznej,

—

reprezentowaniu klienta oraz obrony jego interesów przed sądami,

—

gier hazardowych wiążących się z ustalaniem stawek mających wartość pieniężną w grach losowych, łącznie z loteriami i zakładami wzajemnymi.

Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na środki podjęte na poziomie wspólnotowym lub na poziomie krajowym, w poszanowaniu prawa wspólnotowego, w celu wspierania różnorodności kulturowej i językowej oraz zapewnienia ochrony pluralizmu.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy następujące pojęcia oznaczają:

a)	„usługi społeczeństwa informacyjnego” : usługi w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 98/34/WE zmienionej dyrektywą 98/48/WE;

b)	„usługodawca” : każda osoba fizyczna lub prawna, która świadczy usługę społeczeństwa informacyjnego;

„usługodawca mający siedzibę” : usługodawca, który prowadzi faktycznie działalność gospodarczą przez czas nieokreślony z wykorzystaniem stałej siedziby. Obecność oraz używanie środków technicznych oraz technologii wymaganych do świadczenia usług jako takie nie oznaczają istnienia siedziby usługodawcy;

d)	„usługobiorca” : każda osoba fizyczna lub prawna, która do celów zawodowych lub innych korzysta z usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności w celu poszukiwania informacji lub uzyskania do niej dostępu;

e)	„konsument” : każda osoba fizyczna działająca w celach, które nie mieszczą się w ramach jego działalności handlowej, gospodarczej lub zawodowej;

„informacja handlowa” :

każda forma informacji przeznaczona do promowania, bezpośrednio lub pośrednio, towarów, usług lub wizerunku przedsiębiorstwa, organizacji lub osoby prowadzącej działalność handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub wykonującą zawód regulowany. Następujące informacje same w sobie nie stanowią informacji handlowych:

—

informacje umożliwiające bezpośredni dostęp do działalności przedsiębiorstwa organizacji lub osoby, w szczególności nazwa domeny lub adres poczty elektronicznej,

—

informacje odnoszące się do towarów, usług lub wizerunku przedsiębiorstwa, organizacji lub osoby, opracowywane w sposób niezależny, w szczególności jeżeli są one udzielane bez wzajemnych świadczeń finansowych;

„zawód regulowany” : każdy zawód w rozumieniu art. 1 lit. d) dyrektywy Rady 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego trwających co najmniej trzy lata ( 1 ) lub w rozumieniu art. 1 lit. f) dyrektywy Rady 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającej dyrektywę 89/48/EWG ( 2 );

„dziedzina podlegająca koordynacji” :

wymagania ustanowione w systemach prawnych Państw Członkowskich mające zastosowanie do podmiotów świadczących usługi społeczeństwa informacyjnego lub do usług społeczeństwa informacyjnego, niezależnie od tego, czy mają charakter ogólny, czy zostały przewidziane szczególnie dla nich;

koordynowana dziedzina dotyczy wymagań, które muszą być spełnione przez usługodawcę w związku z:

—

podjęciem działalności usługowej społeczeństwa informacyjnego, takich jak wymagania dotyczące kwalifikacji, zezwoleń lub zgłaszania,

—

prowadzenia działalności polegającej na świadczeniu usług społeczeństwa informacyjnego, takich jak wymagania dotyczące zachowania usługodawcy, wymagania dotyczące jakości lub zawartość usługi, łącznie z mającymi zastosowanie do reklamy i umów, lub wymagania dotyczące odpowiedzialności usługodawcy;

ii)

koordynowana dziedzina nie obejmuje takich wymagań jak:

—

wymagania mające zastosowanie do towarów jako takich,

—

wymagania mające zastosowanie do dostawy towarów,

—

wymagania mające zastosowanie do usług, które nie są świadczone drogą elektroniczną.

Artykuł 3

Rynek wewnętrzny

Każde Państwo Członkowskie zapewnia, aby usługi społeczeństwa informacyjnego świadczone przez usługodawcę mającego siedzibę na jego terytorium były zgodne z przepisami krajowymi stosowanymi w tym Państwie Członkowskim i wchodzącymi w zakres koordynowanej dziedziny.

Państwa Członkowskie nie mogą z powodów wchodzących w zakres koordynowanej dziedziny ograniczać swobodnego przepływu usług społeczeństwa informacyjnego pochodzących z innego Państwa Członkowskiego.

Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do dziedzin określonych w Załączniku.

Państwa Członkowskie mogą podejmować środki mające na celu odstąpienie od ust. 2 w odniesieniu do określonej usługi społeczeństwa informacyjnego, jeżeli spełnione są następujące warunki:

środki są:

konieczne z jednego z następujących powodów:

—

porządek publiczny, w szczególności zapobieganie, dochodzenie, wykrywanie oraz ściganie przestępstw, wraz z ochroną małoletnich oraz walką z podżeganiem do nienawiści z powodów rasowych, seksualnych, religijnych oraz narodowościowych, a także z naruszeniem godności człowieka dotyczącymi osób fizycznych,

—

ochrona zdrowia publicznego,

—

bezpieczeństwo publiczne, łącznie z zapewnianiem bezpieczeństwa narodowego oraz obrony narodowej,

—

ochrona konsumentów, łącznie z inwestorami;

ii)

podejmowane przeciw określonej usłudze społeczeństwa informacyjnego, która narusza cele określone w i) lub która faktycznie i poważnie grozi naruszeniem tych celów;

iii)

proporcjonalne do tych celów;

Państwo Członkowskie przed podjęciem takich środków oraz bez uszczerbku dla postępowania sądowego, łącznie ze wstępną procedurą sądową oraz czynnościami przeprowadzonymi w postępowaniu przygotowawczym:

—

zwróciło się do Państwa Członkowskiego określonego w ust. 1, aby podjęło środki, a państwo to ich nie podjęło lub były one niewystarczające,

—

powiadomiło Komisję i Państwo Członkowskie określone w ust. 1 o zamiarze podjęcia takich środków.

Państwa Członkowskie mogą w nagłym przypadku odstąpić od warunków ustanowionych w ust. 4 lit. b). W takim przypadku powiadamia się w możliwie najkrótszym terminie Komisję i Państwo Członkowskie określone w ust. 1 o podjętych środkach, wskazując powody, z których Państwo Członkowskie wnosi, że zachodzi taki nagły przypadek.

Bez uszczerbku dla możliwości Państwa Członkowskiego podejmowania takich środków Komisja bada w jak najkrótszym terminie zgodność środków, o których została powiadomiona, z prawem wspólnotowym; w przypadku gdy uzna, że środek taki jest niezgodny z prawem wspólnotowym, zwraca się do Państwa Członkowskiego o wstrzymanie się od podejmowania przewidywanych środków lub o natychmiastowe zakończenie ich stosowania.

ROZDZIAŁ II

ZASADY

Sekcja 1:

Wymagania dotyczące siedziby i informacji

Artykuł 4

Zasada wyłączająca uprzednie zezwolenie

Państwa Członkowskie zapewniają, żeby podjęcie i prowadzenie działalności przez usługodawcę świadczącego usługi społeczeństwa informacyjnego nie wymagały zezwolenia ani żadnego innego wymogu mającego równoważny skutek.

Ustęp 1 pozostaje bez uszczerbku dla systemów udzielania zezwolenia, które nie mają szczególnie i wyłącznie na celu usług społeczeństwa informacyjnego lub które są objęte dyrektywą 97/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 kwietnia 1997 r. w sprawie wspólnych przepisów ramowych dotyczących ogólnych zezwoleń i indywidualnych licencji w dziedzinie usług telekomunikacyjnych ( 3 ).

Artykuł 5

Wymagane ogólne informacje

Poza innymi wymaganiami dotyczącymi informacji przewidzianymi przez prawo wspólnotowe Państwa Członkowskie zapewniają, żeby usługodawca umożliwił łatwy, bezpośredni i stały dostęp usługobiorcom oraz właściwym władzom co najmniej do następujących informacji:

nazwy usługodawcy;

adresu geograficznego siedziby usługodawcy;

danych szczegółowych o usługodawcy, łącznie z jego adresem poczty elektronicznej, umożliwiającym szybki kontakt oraz bezpośrednie i skuteczne porozumiewanie się;

w przypadku gdy usługodawca wpisany jest do rejestru handlowego lub podobnego rejestru publicznego — rejestru handlowego, w którym jest on wpisany oraz jego numer wpisu lub równoważne środki pozwalające na ustalenie tożsamości znajdujące się w rejestrze;

w przypadku gdy działalność podlega systemowi udzielania zezwoleń — danych szczegółowych dotyczących właściwych organów nadzorczych;

w odniesieniu do zawodów regulowanych:

—

każdej organizacji zawodowej lub podobnej instytucji, w której usługodawca jest zarejestrowany,

—

tytułu zawodowego, którego używa oraz państwa, w którym został on przyznany,

—

odniesienia do mających zastosowanie zasad wykonywania zawodu w Państwie Członkowskim siedziby oraz do sposobów dostępu do nich;

w przypadku gdy usługodawca wykonuje działalność podlegającą podatkowi VAT, numer identyfikacji podatkowej określony w art. 22 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku ( 4 ).

Poza innymi wymaganiami dotyczącymi informacji przewidzianymi przez prawo wspólnotowe Państwa Członkowskie zapewniają co najmniej, żeby ceny usług społeczeństwa informacyjnego były określone w sposób zrozumiały i jednoznaczny oraz aby w szczególności określały, czy wliczone są podatki oraz koszty dostawy.

Sekcja 2:

Informacje handlowe

Artykuł 6

Wymagane informacje

Poza innymi wymaganiami dotyczącymi informacji przewidzianymi przez prawo wspólnotowe Państwa Członkowskie zapewniają, żeby informacje handlowe, które stanowią część usługi społeczeństwa informacyjnego lub które stanowią taką usługę, spełniały co najmniej następujące warunki:

informacja handlowa jest wyraźnie rozpoznawalna jako informacja handlowa;

osoba fizyczna lub prawna, w imieniu której udziela się informacji handlowej, jest wyraźnie rozpoznawalna;

oferty promocyjne, takie jak rabaty, premie oraz prezenty, jeżeli są one dozwolone w Państwie Członkowskim, w którym usługodawca ma siedzibę, są wyraźnie rozpoznawalne jako takie oraz warunki, które muszą być spełnione, żeby je za takie uznać są łatwo dostępne i przedstawiane w sposób jasny i jednoznaczny;

promocyjne konkursy lub gry, jeżeli są one dozwolone w Państwie Członkowskim, w którym usługodawca ma siedzibę, są wyraźnie rozpoznawalne jako takie, a warunki, które muszą być spełnione, żeby je za takie uznać są łatwo dostępne i przedstawiane w sposób jasny i jednoznaczny.

Artykuł 7

Niezamówione informacje handlowe

Poza innymi wymaganiami przewidzianymi przez prawo wspólnotowe Państwa Członkowskie, które dopuszczają niezamówione informacje handlowe przesyłane pocztą elektroniczną, zapewniają, żeby informacje handlowe przesyłane przez usługodawcę mającego siedzibę na ich terytorium były wyraźnie i jednoznacznie rozpoznawalne jako takie w momencie ich otrzymania przez odbiorcę.

Bez uszczerbku dla dyrektywy 97/7/WE oraz dyrektywy 97/66/WE Państwa Członkowskie podejmują środki w celu zagwarantowania, żeby usługodawcy przesyłający pocztą elektroniczną niezamówione informacje handlowe regularnie sprawdzali i stosowali się do rejestrów wyłączeń, do których osoby fizyczne, które nie chcą otrzymywać tego typu informacji, mogą się wpisać.

Artykuł 8

Zawody regulowane

Państwa Członkowskie zapewniają, żeby używanie informacji handlowych, które są częścią lub stanowią usługę społeczeństwa informacyjnego świadczoną przez przedstawiciela zawodu regulowanego, było dozwolone pod warunkiem zgodności z zasadami wykonywania zawodu, dotyczącymi w szczególności niezależności, godności i prestiżu zawodu, tajemnicy zawodowej i rzetelności wobec klientów i innych przedstawicieli zawodu.

Bez uszczerbku dla autonomii organizacji i stowarzyszeń zawodowych Państwa Członkowskie i Komisja zachęcają stowarzyszenia i organizacje zawodowe do opracowywania kodeksów postępowania na poziomie wspólnotowym w celu ustalenia rodzajów informacji, które udzielane są do celów informacji handlowych zgodnie z regułami określonymi w ust. 1.

Podczas opracowywania propozycji inicjatyw wspólnotowych, które mogą okazać się konieczne dla zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego w odniesieniu do informacji określonych w ust. 2, Komisja zwraca szczególną uwagę na kodeksy postępowania mające zastosowanie na poziomie wspólnotowym i ściśle współpracuje z odpowiednimi stowarzyszeniami i organizacjami zawodowymi.

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie dodatkowo do dyrektyw Wspólnoty dotyczących dostępu i wykonywania działalności zawodów regulowanych.

Sekcja 3:

Umowy zawierane drogą elektroniczną

Artykuł 9

Postępowanie z umowami

Państwa Członkowskie zapewniają, żeby ich system prawny umożliwiał zawieranie umów drogą elektroniczną. Państwa Członkowskie zapewniają w szczególności, żeby wymagania prawne mające zastosowanie do procesu zawierania umów nie stanowiły przeszkody dla używania umów elektronicznych ani nie prowadziły do pozbawienia prawnej skuteczności i ważności takich umów z tego powodu, że są one zawierane drogą elektroniczną.

Państwa Członkowskie mogą postanowić, że ust. 1 nie ma zastosowania do wszystkich umów lub do niektórych z nich należących do jednej z następujących kategorii:

umów, które tworzą lub przenoszą prawa do nieruchomości, z wyjątkiem prawa najmu;

umów, dla których prawo wymaga czynności sądów, władz publicznych lub zawodów związanych z wykonywaniem władzy publicznej;

umów poręczenia oraz dodatkowych zabezpieczeń zawieranych przez osoby, u których działania te nie mieszczą się w ramach ich działalności zawodowej lub handlowej;

umów podlegających prawu rodzinnemu lub prawu spadkowemu.

Państwa Członkowskie wskazują Komisji kategorie określone w ust. 2, do których nie ma zastosowania ust. 1. Co pięć lat Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji sprawozdanie dotyczące stosowania ust. 2, wyjaśniając powody, dla których uważają one za konieczne zachowanie kategorii określonej w ust. 2 lit. b), do której nie stosują one przepisów ust. 1.

Artykuł 10

Wymagane informacje

Poza innymi wymaganiami dotyczącymi informacji przewidzianymi przez prawo wspólnotowe Państwa Członkowskie zapewniają, jeśli strony niebędące konsumentami nie postanowiły inaczej, żeby usługodawca przedstawił co najmniej informacje wymienione poniżej, w sposób jasny, zrozumiały i jednoznaczny przed złożeniem zamówienia przez usługobiorcę:

kolejne etapy techniczne procedury prowadzące do zawarcia umowy;

informacje o tym, czy tekst umowy po jej zawarciu będzie przez usługodawcę zapisany oraz czy będzie on dostępny dla usługobiorcy;

środki techniczne potrzebne do określenia i usunięcia błędów popełnionych przy wpisywaniu danych przed złożeniem zamówienia;

proponowane języki, w których umowa może być zawarta.

Państwa Członkowskie zapewniają, jeśli strony niebędące konsumentami nie postanowiły inaczej, żeby usługodawca wskazał wszelkie odpowiednie kodeksy postępowania, którym podlega, oraz informacje dotyczące sposobu, w jaki kodeksy mogą być dostępne drogą elektroniczną.

Warunki umów oraz ogólne postanowienia umowne muszą być udostępnione usługobiorcy w sposób umożliwiający ich przechowywanie i odtwarzanie.

Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do umów zawartych wyłącznie za pomocą wymiany poczty elektronicznej lub przez równoważne komunikaty indywidualne.

Artykuł 11

Złożenie zamówienia

Państwa Członkowskie zapewniają, jeśli strony niebędące konsumentami nie postanowiły inaczej, żeby w przypadku gdy usługobiorca składa zamówienie za pomocą środków technologicznych, miały zastosowanie następujące zasady:

—

usługodawca musi drogą elektroniczną niezwłocznie potwierdzić odbiór zamówienia usługobiorcy,

—

zamówienie oraz potwierdzenie odbioru uważane są za przyjęte, jeżeli strony, do których są one adresowane, mogą mieć do nich dostęp.

Państwa Członkowskie zapewniają, jeśli strony niebędące konsumentami nie postanowiły inaczej, żeby usługodawca udostępnił usługobiorcy właściwe, skuteczne i dostępne środki techniczne, pozwalające na identyfikację błędów popełnionych podczas wpisywania danych oraz na poprawienie ich przed złożeniem zamówienia.

Ustęp 1 akapit pierwszy oraz ust. 2 nie mają zastosowania do umów zawartych wyłącznie za pomocą wymiany poczty elektronicznej lub za pomocą równoważnych komunikatów indywidualnych.

Sekcja 4:

Odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami

▼M1 —————

▼B

ROZDZIAŁ III

WYKONANIE

Artykuł 16

Kodeksy postępowania

Państwa Członkowskie oraz Komisja wspierają:

opracowywanie przez stowarzyszenia i organizacje handlowe, zawodowe lub konsumenckie, kodeksów postępowania na poziomie wspólnotowym, mających na celu właściwe wykonanie art. 5–15;

dobrowolne przekazywanie Komisji projektów kodeksów postępowania na poziomie krajowym lub wspólnotowym;

dostępność drogą elektroniczną kodeksów postępowania w językach Wspólnoty;

przekazywanie Państwom Członkowskim oraz Komisji przez stowarzyszenia lub organizacje handlowe, zawodowe lub konsumenckie oceny stosowania takich kodeksów postępowania oraz ich wpływu na praktykę i zwyczaje odnoszące się do handlu elektronicznego;

opracowanie kodeksów postępowania dotyczących ochrony małoletnich oraz godności człowieka.

Państwa Członkowskie oraz Komisja zachęcają stowarzyszenia i organizacje reprezentujące konsumentów do uczestnictwa w opracowywaniu oraz wprowadzaniu w życie kodeksów postępowania mających wpływ na ich interesy i opracowanych zgodnie z ust. 1 lit. a). W stosownych przypadkach zasięga się opinii stowarzyszeń reprezentujących osoby z upośledzeniem wzroku oraz osoby niepełnosprawne, mając na celu uwzględnienie ich szczególnych potrzeb.

Artykuł 17

Pozasądowe rozstrzyganie sporów

Państwa Członkowskie zapewniają, żeby w przypadku sporu między usługodawcą świadczącym usługi społeczeństwa informacyjnego i usługobiorcą ich ustawodawstwo nie stanowiło przeszkody w stosowaniu pozasądowej drogi rozstrzygania sporów dostępnej na mocy prawa krajowego, łącznie z wykorzystaniem stosownych środków elektronicznych.

Państwa Członkowskie zachęcają organy właściwe dla pozasądowego rozstrzygania sporów, w szczególności w odniesieniu do sporów konsumenckich, do działania w sposób zapewniający stosowne gwarancje proceduralne dla zainteresowanych stron.

Państwa Członkowskie zachęcają organy właściwe dla pozasądowego rozstrzygania sporów do przekazywania Komisji informacji o ważnych decyzjach, które podejmują w odniesieniu do usług społeczeństwa informacyjnego wszelkich innych informacji dotyczących praktyk i zwyczajów odnoszących się do handlu elektronicznego.

Artykuł 18

Powództwo

Państwa Członkowskie zadbają o to, żeby powództwa dostępne w prawie krajowym dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego umożliwiały szybkie podjęcie środków, łącznie ze środkami tymczasowymi mającymi na celu przerwanie każdego rzekomego naruszenia prawa oraz zapobieżenie wszelkim dalszym szkodom.

W Załączniku do dyrektywy 98/27/WE dodaje się pkt 11 w brzmieniu:

„11. Dyrektywa 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (»dyrektywa o handlu elektronicznym«) (Dz.U. L 178 z 17.7.2000, str. 1)”.

Artykuł 19

Współpraca

Państwa Członkowskie dysponują odpowiednimi środkami nadzoru oraz dochodzenia koniecznymi w celu skutecznego wykonania niniejszej dyrektywy oraz zapewniają, żeby usługodawcy przekazywali im wymagane informacje.

Państwa Członkowskie współpracują z pozostałymi Państwami Członkowskimi; w tym celu wyznaczają one jeden lub więcej punktów kontaktowych, których dane przekazują pozostałym Państwom Członkowskim i Komisji.

Państwa Członkowskie udzielają możliwie najszybciej i zgodnie z prawem krajowym wsparcia i informacji, żądanych przez pozostałe Państwa Członkowskie i przez Komisję, łącznie z użyciem właściwych środków elektronicznych.

Państwa Członkowskie ustanawiają punkty kontaktowe dostępne co najmniej drogą elektroniczną, z których usługobiorcy oraz usługodawcy mogą:

otrzymać informacje ogólne na temat ich praw i obowiązków umownych, jak również na temat procedur reklamacyjnych oraz naprawiania szkody w przypadku sporów, łącznie z informacjami na temat praktycznych aspektów związanych z wykorzystaniem tych procedur;

uzyskać dane szczegółowe dotyczące władz, stowarzyszeń lub organizacji, od których mogą oni otrzymać dalsze informacje lub praktyczną pomoc.

Państwa Członkowskie zachęcają do przekazywania Komisji informacji o ważnych rozstrzygnięciach administracyjnych i sądowych podejmowanych na ich terytorium, dotyczących sporów odnoszących się do usług społeczeństwa informacyjnego oraz praktyk, obyczajów i zwyczajów odnoszących się do handlu elektronicznego. Komisja przekazuje te rozstrzygnięcia innym Państwom Członkowskim.

Artykuł 20

Sankcje

Państwa Członkowskie określają sankcje mające zastosowanie do naruszeń przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz podejmują wszelkie konieczne środki dla zapewnienia ich egzekwowania. Sankcje w ten sposób przewidziane powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 21

Powtórne badanie

Przed 17 lipca 2003 r., a następnie co dwa lata, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy, któremu w razie potrzeby towarzyszą propozycje mające na celu dostosowanie jej do nowych rozwiązań prawnych, technicznych i gospodarczych w dziedzinie usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności w odniesieniu do zapobiegania przestępczości, ochrony małoletnich, ochrony konsumenta oraz sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Sprawozdanie, w celu zbadania konieczności dostosowania niniejszej dyrektywy, analizuje w szczególności konieczność przedstawienia propozycji odnoszących się do odpowiedzialności usługodawców zapewniających łącza hipertekstowe oraz świadczących usługi narzędzi lokalizacyjnych, procedur powiadamiania i usuwania oraz odpowiedzialności po usunięciu treści. Sprawozdanie analizuje także konieczność warunków dodatkowych zwolnienia od odpowiedzialności, przewidzianego w art. 12 i 13, biorąc pod uwagę rozwój techniczn, oraz możliwość zastosowania zasad rynku wewnętrznego do wysyłania pocztą elektroniczną niezamawianych informacji handlowych.

Artykuł 22

Transpozycja

Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 17 stycznia 2002 r. i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Przepisy określone w ust. 1 przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 23

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 24

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r.	L 277	1	27.10.2022