02021R0947 — PL — 14.06.2021 — 000.002
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/947 z dnia 9 czerwca 2021 r. ustanawiające Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – Globalny Wymiar Europy, zmieniające i uchylające decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 i rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009 (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 209 z 14.6.2021, s. 1) |
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/947
z dnia 9 czerwca 2021 r.
ustanawiające Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – Globalny Wymiar Europy, zmieniające i uchylające decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 i rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 480/2009
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsze rozporządzenie ustanawia Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – Globalny Wymiar Europy (zwany dalej „Instrumentem”), w tym Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju Plus (EFZR+) oraz gwarancję na działania zewnętrzne, na okres obowiązywania WRF na lata 2021–2027.
Niniejsze rozporządzenie określa cele Instrumentu, budżet na lata 2021–2027, formy finansowania unijnego oraz zasady dotyczące przyznawania takiego finansowania.
Artykuł 2
Definicje
Na potrzeby niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„krajowy program indykatywny” oznacza program indykatywny obejmujący jedno państwo;
„wielokrajowy program indykatywny” oznacza program indykatywny obejmujący więcej niż jedno państwo;
„regionalny program indykatywny” oznacza wielokrajowy program indykatywny obejmujący więcej niż jedno państwo trzecie w ramach tego samego obszaru geograficznego, zgodnie z art. 4 ust. 2;
„transregionalny program indykatywny” oznacza wielokrajowy program indykatywny obejmujący więcej niż jedno państwo trzecie w ramach różnych obszarów geograficznych, zgodnie z art. 4 ust. 2;
„współpraca transgraniczna” oznacza współpracę pomiędzy co najmniej jednym państwem członkowskim a co najmniej jednym państwem i terytorium trzecim na przyległych zewnętrznych granicach lądowych i morskich Unii; obejmuje ona również współpracę transnarodową na większych terytoriach transnarodowych lub współpracę morską wokół basenów morskich, jak również współpracę międzyregionalną, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) wspieranego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz instrumentów finansowania zewnętrznego (zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie Interreg”);
„podmiot prawny” oznacza osobę fizyczną lub osobę prawną utworzoną i uznaną za taką na mocy prawa unijnego, krajowego lub międzynarodowego, która posiada osobowość prawną i zdolność do działania w swoim własnym imieniu, wykonywania praw i podlegania obowiązkom, albo podmiot nieposiadający osobowości prawnej, o którym mowa w art. 197 ust. 2 lit. c) rozporządzenia finansowego;
„organizacje społeczeństwa obywatelskiego” oznaczają szeroki zakres podmiotów pełniących wielorakie funkcje i posiadających różne uprawnienia, które mogą się zmieniać i różnić w zależności od instytucji i państw, w tym wszystkie struktury niepaństwowe, non-profit, niezależne i nastawione pokojowo, dzięki którym ludzie łączą się w dążeniu do wspólnych celów i ideałów, czy to politycznych, kulturowych, religijnych, środowiskowych, społecznych czy ekonomicznych, które działają na poziomach lokalnym, krajowym, regionalnym lub międzynarodowym i które obejmują organizacje miejskie i wiejskie, formalne i nieformalne;
„władza lokalna” obejmuje instytucje publiczne mające osobowość prawną, które wchodzą w skład struktury państwa poniżej poziomu rządu centralnego, na przykład wsie, gminy, okręgi, powiaty, prowincje lub regiony, i które są odpowiedzialne przed obywatelami i składają się zwykle z organu obradującego lub organu decydującego o polityce, na przykład rady lub zgromadzenia, i organu wykonawczego, na przykład burmistrza lub innego urzędnika wyższego szczebla, wybieranych bezpośrednio lub pośrednio w wyborach lub na poziomie lokalnym;
„okno inwestycyjne” oznacza docelowy obszar wsparcia z gwarancji na działania zewnętrzne na mocy EFZR+ udzielanego portfelom inwestycyjnym w konkretnych regionach, krajach lub sektorach;
„dodatkowość” oznacza zasadę, która znajduje oparcie w art. 209 ust. 2 rozporządzenia finansowego, zgodnie z którą w kontekście niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia IPA III, wsparcie z gwarancji na działania zewnętrzne na mocy EFZR+ przyczynia się do zrównoważonego rozwoju za pośrednictwem operacji, których nie można by było przeprowadzić bez tej gwarancji lub które osiągają pozytywne rezultaty lepsze od tych, które można by osiągnąć bez tej gwarancji. Zasada dodatkowości oznacza również, że operacje objęte wsparciem w ramach gwarancji na działania zewnętrzne przyciągają finansowanie z sektora prywatnego oraz eliminują niedoskonałości rynku lub nieoptymalne sytuacje w zakresie inwestycji, a także przyczyniają się do poprawy jakości, trwałości, wpływu lub skali inwestycji. Zasada ta ma również na celu zapewnienie, aby operacje objęte gwarancją na działania zewnętrzne nie zastępowały wsparcia państwa członkowskiego, prywatnych środków finansowych ani innej – unijnej lub międzynarodowej – interwencji finansowej, a także unikały wypierania innych inwestycji publicznych lub prywatnych, chyba że jest to należycie uzasadnione zgodnie z celami i zasadami Instrumentu. Projekty objęte wsparciem w ramach gwarancji na działania zewnętrzne zwykle mają wyższy profil ryzyka niż portfel inwestycyjny wspierany przez kwalifikujących się kontrahentów w ramach ich zwykłych strategii inwestycyjnych bez gwarancji na działania zewnętrzne;
„operacja z kontrahentami będącymi jednostkami państwowymi szczebla centralnego i kontrahentami niekomercyjnymi będącymi jednostkami państwowymi niższego szczebla” oznacza wszelkie operacje, w których kontrahentem jest albo bezpośrednio państwo, albo podmiot publiczny mający pełną i wyraźną gwarancję państwa, ponieważ nie posiada zdolności prawnej lub autonomii lub zdolności finansowej, by korzystać z niezbędnego finansowania bezpośredniego;
„operacja z kontrahentami komercyjnymi będącymi jednostkami państwowymi niższego szczebla” oznacza wszelkie operacje, w których kontrahentem jest podmiot publiczny niemający wyraźnej gwarancji państwa, mający finansową zdolność do zaciągania pożyczek na własne ryzyko i stosowną zdolność prawną;
„wnoszący wkład” oznacza międzynarodową instytucję finansową, państwo członkowskie lub instytucję publiczną państwa członkowskiego, agencję publiczną lub inny organ publiczny lub prywatny wnoszący wkład do wspólnego funduszu rezerw;
„kraj partnerski” oznacza kraj lub terytorium, które może korzystać z unijnego wsparcia w ramach Instrumentu zgodnie z art. 4.
Do celów niniejszego rozporządzenia każde odniesienie do praw człowieka należy rozumieć jako uwzględniające podstawowe wolności.
Artykuł 3
Cele Instrumentu
Cele ogólne Instrumentu są następujące:
umacnianie i propagowanie wartości, zasad i podstawowych interesów Unii na całym świecie, tak aby dążyć do realizacji celów i zasad działań zewnętrznych Unii określonych w art. 3 ust. 5 oraz art. 8 i 21 TUE, a tym samym przyczynianie się do ograniczenia, a w perspektywie długofalowej do eliminacji ubóstwa, do umacniania, wspierania i propagowania demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka, zrównoważonego rozwoju i walki ze zmianą klimatu oraz do wyeliminowania migracji nieuregulowanej i przymusowych wysiedleń, w tym ich pierwotnych przyczyn;
przyczynianie się do wspierania multilateralizmu, wypełnienie międzynarodowych zobowiązań i celów, na które Unia przystała, w szczególności celów zrównoważonego rozwoju, Agendy 2030 oraz porozumienia paryskiego;
propagowanie silniejszego partnerstwa z państwami trzecimi, w tym z państwami objętymi europejską polityką sąsiedztwa, w oparciu o wzajemne interesy i poczucie odpowiedzialności, z myślą o wspieraniu stabilizacji, dobrych rządach i budowaniu odporności.
Cele szczegółowe Instrumentu są następujące:
wspieranie i pobudzanie dialogu i współpracy z państwami trzecimi i regionami objętymi polityką sąsiedztwa, w Afryce Subsaharyjskiej, w Azji i w regionie Pacyfiku oraz w Amerykach i na Karaibach;
rozwijanie specjalnych wzmocnionych partnerstw i wzmocnionej współpracy politycznej z państwami objętymi europejską polityką sąsiedztwa, w oparciu o zasady współpracy, pokoju i stabilności oraz wspólne zaangażowanie na rzecz uniwersalnych wartości, jakimi są demokracja, praworządność i poszanowanie praw człowieka, mających na celu zapewnienie głębokiej i trwałej demokracji oraz stopniowej integracji społeczno-gospodarczej, jak również kontaktów międzyludzkich;
na poziomie globalnym:
ochrona, wspieranie i propagowanie demokracji, praworządności, łącznie z mechanizmami rozliczalności, praw człowieka, w tym równouprawnienia płci, i ochrona obrońców praw człowieka, także w najtrudniejszych okolicznościach i sytuacjach wymagających pilnej reakcji;
wspieranie organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
dalsze zapewnianie stabilności i pokoju oraz zapobieganie konfliktom, a tym samym przyczynianie się do ochrony ludności cywilnej;
stawianie czoła innym globalnym wyzwaniom, takim jak zmiana klimatu, ochrona różnorodności biologicznej i środowiska, a także migracja i mobilność;
szybkie reagowanie na:
sytuacje kryzysowe, sytuacje niestabilności i konfliktu, w tym takie, które mogą wynikać z przepływów migracyjnych i przymusowych wysiedleń, oraz zagrożenia hybrydowe;
wyzwania związane z odpornością, w tym klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka, oraz powiązanie pomocy humanitarnej z działaniami prorozwojowymi; oraz
potrzeby i priorytety polityki zagranicznej Unii.
Artykuł 4
Zakres stosowania i struktura
Finansowanie unijne udzielane w ramach Instrumentu wykonuje się poprzez:
programy geograficzne;
programy tematyczne;
działania szybkiego reagowania.
Programy geograficzne obejmują współpracę krajową i wielokrajową na następujących obszarach:
sąsiedztwo;
Afryka Subsaharyjska;
Azja i Pacyfik;
Ameryki i Karaiby.
Programy geograficzne mogą obejmować wszystkie państwa trzecie z wyjątkiem kandydatów i potencjalnych kandydatów określonych w rozporządzeniu IPA III oraz krajów i terytoriów zamorskich.
Mogą być również ustanawiane programy geograficzne o zasięgu kontynentalnym lub transregionalnym, w szczególności program panafrykański obejmujący kraje afrykańskie, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b), oraz program obejmujący kraje Afryki, Karaibów i Pacyfiku, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), c) i d).
Programy geograficzne na obszarze objętym polityką sąsiedztwa mogą obejmować każde państwo lub terytorium wymienione w załączniku I.
Ze względu na realizację celów Instrumentu programy geograficzne dotyczą obszarów współpracy określonych w załączniku II.
Programy tematyczne obejmują działania związane z realizacją celów zrównoważonego rozwoju na poziomie globalnym w następujących obszarach:
prawa człowieka i demokracja;
organizacje społeczeństwa obywatelskiego;
pokój, stabilność i zapobieganie konfliktom;
wyzwania globalne.
Programy tematyczne mogą obejmować wszystkie państwa trzecie, jak również kraje i terytoria zamorskie.
Ze względu na realizację celów Instrumentu programy tematyczne dotyczą obszarów interwencji określonych w załączniku III.
Działania szybkiego reagowania umożliwiają wczesne podjęcie działań, które:
przyczyniają się do przywrócenia pokoju, stabilności i zapobiegania konfliktom w sytuacjach nagłych, początku kryzysu, kryzysowych i pokryzysowych, w tym takich, które mogą wynikać z przepływów migracyjnych i przymusowych wysiedleń;
przyczyniają się do wzmocnienia odporności państw, społeczeństw, wspólnot i osób oraz do łączenia pomocy humanitarnej z działaniami na rzecz rozwoju i, w stosownych przypadkach, budowaniem pokoju;
są ukierunkowane na potrzeby i priorytety polityki zagranicznej Unii.
Działania szybkiego reagowania mogą obejmować wszystkie państwa trzecie, jak również kraje i terytoria zamorskie.
Ze względu na realizację celów Instrumentu działania szybkiego reagowania dotyczą obszarów interwencji określonych w załączniku IV.
Działania realizowane w ramach Instrumentu wdrażane są przede wszystkim poprzez programy geograficzne.
Działania wdrażane poprzez programy tematyczne stanowią uzupełnienie działań finansowanych na mocy programów geograficznych oraz wspierają globalne i transregionalne inicjatywy służące realizacji celów uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym, w szczególności celów zrównoważonego rozwoju i porozumienia paryskiego, a także ochronie globalnych dóbr publicznych lub rozwiązywaniu wyzwań globalnych. Działania wdrażane w ramach programów tematycznych mogą być również podejmowane w przypadku gdy:
nie ma programu geograficznego;
program geograficzny został zawieszony;
nie ma porozumienia w sprawie danego działania z odnośnym krajem partnerskim; lub
dane działanie nie może być odpowiednio uwzględnione w programach geograficznych.
Działania szybkiego reagowania stanowią uzupełnienie programów geograficznych i tematycznych. Działania szybkiego reagowania są opracowywane i wdrażane w sposób, który w stosownych przypadkach umożliwia zachowanie ich ciągłości w ramach programów geograficznych lub tematycznych.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia – do dnia 31 grudnia 2021 r. – aktu delegowanego służącego uzupełnieniu niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 44, o przepisy określające:
cele szczegółowe i priorytetowe obszary współpracy w oparciu o obszary współpracy w ramach programów geograficznych przewidziane w załączniku II, łącznie z nadawaniem priorytetu, w odniesieniu do następujących subregionów: sąsiedztwo południowe, sąsiedztwo wschodnie, Afryka Zachodnia, Afryka Wschodnia i Środkowa, Afryka Południowa i Ocean Indyjski, Bliski Wschód, Azja Środkowa, Azja Południowa, Azja Północna i Południowo–Wschodnia, region Pacyfiku, Ameryki i Karaiby;
indykatywnych celów tematycznych dla filara geograficznego; oraz
orientacyjnych alokacji finansowych dla następujących subregionów: Afryka Zachodnia, Afryka Wschodnia i Środkowa, Afryka Południowa i Ocean Indyjski.
Akt delegowany, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, poddaje się przeglądowi w ramach ewaluacji śródokresowej, o której mowa w art. 42 ust. 2.
Artykuł 5
Zgodność, spójność, synergie i komplementarność
W tym celu Unia bierze pod uwagę oddziaływanie wszystkich polityk wewnętrznych i zewnętrznych na zrównoważony rozwój i stara się propagować zwiększone synergie i komplementarność, w szczególności względem polityki handlowej, współpracy gospodarczej i współpracy w ramach innych sektorów.
Artykuł 6
Budżet
Pula środków finansowych, o której mowa w ust. 1, składa się z:
60 388 000 000 EUR na programy geograficzne:
6 358 000 000 EUR na programy tematyczne:
3 182 000 000 EUR na działania szybkiego reagowania.
Artykuł 7
Ramy polityki
Ogólne ramy polityki do celów wdrażania Instrumentu obejmują układy o stowarzyszeniu, umowy o partnerstwie i współpracy, umowy wielostronne, których stroną jest Unia, oraz inne umowy ustanawiające prawnie wiążące stosunki między Unią a krajami partnerskimi, a także konkluzje Rady Europejskiej, konkluzje Rady, oświadczenia przyjęte podczas szczytów lub wnioski ze spotkań z krajami partnerskimi na szczeblu szefów państw lub rządów lub na szczeblu ministrów, rezolucje Parlamentu Europejskiego, komunikaty Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „Wysokim Przedstawicielem”).
Artykuł 8
Zasady ogólne
Unia propaguje wielostronne i oparte na zasadach i wartościach podejście do globalnych dóbr i wyzwań, a także współpracuje w tym zakresie z państwami członkowskimi, krajami partnerskimi, organizacjami międzynarodowymi i innymi darczyńcami.
Unia propaguje skuteczny multilateralizm poprzez wspieranie współpracy z organizacjami międzynarodowymi i innymi darczyńcami.
Unia bierze pod uwagę i omawia w ramach regularnego dialogu politycznego z krajami partnerskimi ich wyniki w realizacji obowiązków i zobowiązań, w tym Agendy 2030, międzynarodowych konwencji praw człowieka i innych konwencji, w tym konwencji w sprawie standardów bezpieczeństwa jądrowego, międzynarodowych umów, w szczególności porozumienia paryskiego, oraz stosunków umownych z Unią, w szczególności układów o stowarzyszeniu, umów o partnerstwie i współpracy oraz umów handlowych.
Zgodnie z zasadą inkluzywnego partnerstwa i przejrzystości w stosownych przypadkach Komisja zapewnia, aby prowadzono należyte konsultacje z odnośnymi zainteresowanymi podmiotami z krajów partnerskich, w tym organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i władzami lokalnymi, a także by podmioty te miały dostęp – w stosownym czasie – do stosownych informacji i dzięki temu mogły być odpowiednio zaangażowane w procesy opracowywania, wdrażania i związanego z tym monitorowania programów i odgrywać w tych procesach istotną rolę. W stosownych przypadkach Komisja zapewnia też, by prowadzony był wzmocniony dialog z sektorem prywatnym.
Zgodnie z zasadą odpowiedzialności Komisja preferuje, w stosownych przypadkach, korzystanie z instytucji i systemów krajów partnerskich przy wdrażaniu programów.
Unia i państwa członkowskie koordynują swoje odpowiednie programy wsparcia w celu zwiększenia skuteczności i wydajności.
Unia wspiera inkluzywność przy wdrażaniu Instrumentu i współpracę z państwami członkowskimi, dążąc do maksymalizacji wartości dodanej oraz uwzględniając doświadczenia i zdolności, dzięki czemu uwypuklone zostaną wzajemne interesy, wartości i wspólne cele. Unia zachęca do wymiany najlepszych praktyk i dzielenia się wiedzą przez organy i ekspertów z państw członkowskich.
Działania takie są realizowane w oparciu o regularną i solidną analizę konfliktu, aby zapewnić uwrażliwienie na konflikty i w ramach reformy sektora bezpieczeństwa zastosować podejście, które przyczyni się do demokratycznego sprawowania rządów, zwiększenia rozliczalności i bezpieczeństwa ludzkiego i przyniesie korzyści dla ludności lokalnej. W stosownych przypadkach środki te wpisują się w kontekst pomocy długoterminowej mającej na celu zreformowanie sektora bezpieczeństwa.
Artykuł 9
Budowanie zdolności podmiotów wojskowych w celu wsparcia rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi
Pomoc na podstawie niniejszego artykułu jest świadczona jedynie w sytuacji, gdy:
nie ma możliwości spełnienia wymogów dla odpowiedniej realizacji celów Unii wynikających z Instrumentu za pośrednictwem podmiotów niewojskowych i istnieje zagrożenie dla istnienia funkcjonujących instytucji państwowych lub dla ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, a instytucje państwowe nie są w stanie przeciwdziałać temu zagrożeniu; oraz
dany kraj partnerski i Unia są zgodne co do tego, że podmioty wojskowe mają kluczowe znaczenie dla utrzymania, ustanowienia lub przywrócenia warunków niezbędnych do zrównoważonego rozwoju, w tym w sytuacjach kryzysowych i sytuacjach lub kontekstach niestabilności lub destabilizacji.
Pomocy Unii na podstawie niniejszego artykułu nie wykorzystuje się do finansowania budowania zdolności podmiotów wojskowych do celów innych niż realizacja działań rozwojowych i zapewnienie bezpieczeństwa służącego rozwojowi. W szczególności pomoc Unii nie służy do finansowania:
stałych wydatków wojskowych;
zakupu broni i amunicji ani żadnego innego sprzętu przeznaczonego do zabijania;
szkoleń mających konkretnie na celu przyczynienie się do zdolności bojowej sił zbrojnych.
TYTUŁ II
WDRAŻANIE INSTRUMENTU
ROZDZIAŁ I
Programowanie
Artykuł 10
Zakres programów geograficznych
Ze względu na realizację celów Instrumentu programy geograficzne dotyczą następujących obszarów współpracy:
dobre rządy, demokracja, praworządność i prawa człowieka, w tym równouprawnienie płci;
eliminacja ubóstwa, zwalczanie nierówności i dyskryminacji oraz propagowanie rozwoju społecznego;
migracja, przymusowe wysiedlenia i mobilność;
środowisko i zmiana klimatu;
zrównoważony wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu oraz godne zatrudnienie;
pokój, stabilność i zapobieganie konfliktom;
partnerstwo.
Artykuł 11
Zakres programów tematycznych
Ze względu na realizację celów Instrumentu programy tematyczne obejmują następujące obszary interwencji:
prawa człowieka i demokracja: propagowanie:
podstawowych wartości demokracji;
praworządności;
powszechności, niepodzielności i współzależności praw człowieka;
poszanowania godności ludzkiej;
zasad niedyskryminacji, równości i solidarności; oraz
poszanowania zasad Karty ONZ oraz międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka;
organizacje społeczeństwa obywatelskiego:
inkluzywna, partycypacyjna, samostanowiąca i niezależna przestrzeń społeczeństwa obywatelskiego i przestrzeń demokratyczna w krajach partnerskich;
inkluzywny i otwarty dialog z i pomiędzy podmiotami społeczeństwa obywatelskiego;
świadomość, zrozumienie, wiedza i zaangażowanie obywateli Europy w odniesieniu do kwestii rozwoju;
pokój, stabilność i zapobieganie konfliktom:
pomoc w zakresie zapobiegania konfliktom, budowania pokoju i osiągania stanu gotowości na wypadek kryzysu;
pomoc w zakresie przeciwdziałania globalnym i transregionalnym oraz nowym zagrożeniom;
wyzwania globalne:
zdrowie;
edukacja;
równouprawnienie płci i wzmocnienie pozycji kobiet i dziewcząt;
dzieci i młodzież;
migracja, przymusowe wysiedlenia i mobilność;
godna praca, ochrona socjalna, nierówność i włączenie społeczne;
kultura;
zapewnienie zdrowego środowiska i przeciwdziałanie zmianie klimatu;
zrównoważona energia;
zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu, godne miejsca pracy i zaangażowanie sektora prywatnego;
bezpieczeństwo żywnościowe i bezpieczna dieta;
wzmocnienie roli samorządów terytorialnych jako podmiotów zaangażowanych w rozwój;
promowanie inkluzywnych społeczeństw i wielostronnych inicjatyw, dobrego zarządzania gospodarczego, w tym sprawiedliwej i inkluzywnej mobilizacji dochodów krajowych;
wspieranie oceny i dokumentowania postępów we wdrażaniu partnerstwa i zasad skuteczności.
Artykuł 12
Ogólne podejście do programowania
Na podstawie art. 7 programowanie w ramach Instrumentu opiera się na następujących zasadach:
dokumenty programowe zapewniają spójne ramy współpracy między Unią a krajami partnerskimi lub regionami, zgodnie z ogólnym zamiarem i zakresem, celami i zasadami określonymi w niniejszym rozporządzeniu;
przy opracowywaniu dokumentów programowych dla krajów i regionów partnerskich znajdujących się w sytuacjach kryzysowych, pokryzysowych lub niestabilności i podatności na zagrożenia przeprowadza się analizę konfliktu w celu zapewnienia uwrażliwienia na konflikty i bierze się należycie pod uwagę szczególne potrzeby tych krajów lub regionów partnerskich i ich ludności oraz okoliczności w nich panujące; jeżeli kraje partnerskie lub regiony są bezpośrednio objęte lub dotknięte sytuacją kryzysową, pokryzysową lub niestabilności, szczególny nacisk kładzie się na lepszą koordynację działań wszystkich stosownych podmiotów z myślą o wsparciu przejścia od sytuacji nadzwyczajnej do sytuacji zrównoważonego rozwoju i stabilnego pokoju, w tym wsparciu zapobiegania przemocy;
Unia i państwa członkowskie zapewniają inkluzywne wzajemne konsultacje na wczesnym etapie procesu programowania i w trakcie tego procesu w celu promowania zgodności, komplementarności i spójności działań podejmowanych w ramach współpracy; w przypadku programowania krajowego preferowanym podejściem jest wspólne programowanie, które jest wdrażane na szczeblu krajowym w sposób elastyczny i inkluzywny. Wspólne programowanie jest otwarte dla innych odpowiednich darczyńców i podmiotów, jeżeli Unia i państwa członkowskie uznają to za właściwe; w stosownych przypadkach Unia i państwa członkowskie dążą też do wspierania krajów partnerskich poprzez wspólne wdrażanie;
na wczesnym etapie i w trakcie całego procesu programowania Unia zachęca do regularnego wielostronnego i inkluzywnego dialogu z innymi darczyńcami i podmiotami, w tym, w stosownych przypadkach, z władzami lokalnymi, przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego, fundacjami i sektorem prywatnym, aby ułatwić im wnoszenie odnośnych wkładów, stosownie do sytuacji, i zapewnić, by pełnili oni istotną rolę w procesie programowania;
program tematyczny na rzecz praw człowieka i demokracji oraz program tematyczny na rzecz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, o których mowa, odpowiednio, w art. 4 ust. 3 lit. a) i b), umożliwiają udzielanie pomocy niezależnie od zgody rządów i innych organów publicznych odnośnych państw trzecich; te programy tematyczne zapewniają wsparcie przede wszystkim dla podmiotów społeczeństwa obywatelskiego na wszystkich poziomach, z uwzględnieniem form i metod wykonywania, jak określono w art. 27 ust. 3.
Parlament Europejski i Rada są informowane o wynikach konsultacji przewidzianych w akapicie pierwszym lit. c) i d).
Artykuł 13
Zasady programowania dotyczące programów geograficznych
Programowanie w przypadku programów geograficznych opiera się na następujących zasadach:
bez uszczerbku dla ust. 5, działania są w największym możliwym zakresie oparte na wczesnym, stałym i inkluzywnym dialogu między Unią, państwami członkowskimi i zainteresowanymi krajami partnerskimi, w tym władzami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi, z udziałem organizacji społeczeństwa obywatelskiego, parlamentów narodowych, regionalnych i lokalnych oraz innych zainteresowanych podmiotów, co służy zwiększeniu poczucia demokratycznej odpowiedzialności za ten proces oraz zachęceniu do wspierania krajowych i regionalnych strategii;
w stosownych przypadkach okres programowania jest zsynchronizowany z cyklami strategii kraju partnerskiego i do nich dostosowany;
programowanie może przewidywać działania w zakresie współpracy, finansowane z poszczególnych alokacji środków określonych w art. 6 ust. 2 oraz z innych programów unijnych zgodnie z ich aktami podstawowymi.
Programowanie w przypadku programów geograficznych zapewnia konkretne dostosowane ramy współpracy w oparciu o:
potrzeby partnerów określone na podstawie szczególnych kryteriów, z uwzględnieniem liczby ludności, poziomu ubóstwa, nierówności, rozwoju społecznego, podatności na zagrożenia w aspekcie środowiskowym i gospodarczym oraz odporności państwa i społeczeństwa, a także wpływu przedłużających się lub powtarzających się kryzysów;
zdolności partnerów i ich zobowiązanie do propagowania wspólnych wartości, zasad i interesów, w tym praw człowieka, podstawowych wolności, demokracji, praworządności, dobrych rządów, walki z korupcją, otwartej przestrzeni obywatelskiej i równouprawnienia płci, a także do wspierania wspólnych celów oraz wielostronnych sojuszy i współpracy, międzynarodowego porządku opartego na zasadach, jak również realizacji priorytetów Unii;
zobowiązania partnerów, łącznie z tymi wspólnie uzgodnionymi z Unią, oraz osiągane przez nich rezultaty określone na podstawie kryteriów, takich jak reformy polityczne; oraz rozwój gospodarczo-społeczny, zrównoważenie środowiskowe i efektywne wykorzystywanie pomocy, z uwzględnieniem specyfiki i poziomu rozwoju krajów partnerskich;
potencjalny wpływ finansowania unijnego w krajach partnerskich i regionach;
zdolności partnerów do mobilizacji i efektywnego wykorzystania zasobów krajowych, a także ich możliwości dostępu do zasobów finansowych, zdolności w zakresie przejrzystego zarządzania zasobami przy realizacji krajowych priorytetów w dziedzinie rozwoju oraz zdolności absorpcyjne.
Artykuł 14
Dokumenty programowe programów geograficznych
Wieloletnie programy indykatywne oparte są między innymi na:
krajowej lub regionalnej strategii w formie planu rozwoju lub podobnego dokumentu zatwierdzonych przez Komisję jako podstawa odpowiedniego wieloletniego programu indykatywnego, w czasie przyjęcia ostatniego z wymienionych dokumentów;
dokumencie ramowym ustanawiającym politykę Unii względem danego partnera lub partnerów, w tym na wspólnym dokumencie uzgodnionym między Unią a państwami członkowskimi;
wspólnym dokumencie Unii i danego partnera lub partnerów określającym wspólne priorytety i wzajemne zobowiązania.
Artykuł 15
Dokumenty programowe programów tematycznych
W stosownych przypadkach określa się zasoby i priorytety interwencji w ramach udziału w inicjatywach ogólnoświatowych.
Artykuł 16
Przyjmowanie i zmiana wieloletnich programów indykatywnych
Artykuł 17
Rezerwa na nowe wyzwania i priorytety
Kwota, o której mowa w art. 6 ust. 3, jest wykorzystywana tam, gdzie jest najbardziej potrzebna i gdzie jest to należycie uzasadnione, między innymi na:
zapewnienie odpowiedniej reakcji Unii w przypadku nieprzewidzianych okoliczności;
uwzględnienie nowych potrzeb lub wyzwań, takich jak te na granicach Unii lub państw sąsiadujących związane z sytuacją kryzysową: klęską żywiołową lub katastrofą spowodowaną przez człowieka, konfliktem siłowym i sytuacją pokryzysową czy presją migracyjną i przymusowymi wysiedleniami;
promowanie nowych unijnych lub międzynarodowych inicjatyw i priorytetów.
ROZDZIAŁ II
Przepisy szczegółowe dotyczące obszaru objętego polityką sąsiedztwa
Artykuł 18
Cele szczegółowe dotyczące obszaru objętego polityką sąsiedztwa
Zgodnie z art. 3 i 4 cele szczegółowe wsparcia udzielanego przez Unię w ramach Instrumentu dotyczącego obszaru objętego polityką sąsiedztwa są następujące:
promowanie ściślejszej współpracy politycznej oraz wzmacnianie i ugruntowanie głębokiej i trwałej demokracji, stabilności, dobrych rządów, praworządności i poszanowania praw człowieka;
wspieranie realizacji układów o stowarzyszeniu lub innych istniejących lub przyszłych porozumień oraz wspólnie uzgodnionych programów stowarzyszeniowych i priorytetów partnerstwa lub równoważnych dokumentów, także poprzez współpracę międzyinstytucjonalną i budowanie zdolności;
promowanie zacieśnionego partnerstwa ze społeczeństwami w stosunkach Unii z krajami partnerskimi oraz pomiędzy krajami partnerskimi, w tym za pośrednictwem kontaktów międzyludzkich, oraz szerokiego wachlarza działań, ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży;
zacieśnianie współpracy regionalnej i transgranicznej, zwłaszcza w ramach Partnerstwa Wschodniego, Unii dla Śródziemnomorza i współpracy obejmującej całe europejskie sąsiedztwo, a także współpracy regionalnej w regionie Morza Czarnego, współpracy w Arktyce i wymiaru północnego, w tym w obszarach energetyki i bezpieczeństwa;
osiągnięcie stopniowej integracji z unijnym rynkiem wewnętrznym oraz zacieśnionej współpracy sektorowej i międzysektorowej, również za sprawą zbliżenia przepisów i konwergencji regulacyjnej z unijnymi normami i standardami oraz innymi stosownymi normami i standardami międzynarodowymi, a także lepszego dostępu do rynku, w tym poprzez pogłębione i kompleksowe strefy wolnego handlu, powiązany rozwój instytucjonalny i inwestycje;
pogłębienie partnerstw na rzecz dobrze zarządzanej i bezpiecznej migracji i mobilności oraz, w stosownych przypadkach i gdy istnieją warunki dla dobrze zarządzanej i bezpiecznej mobilności, wspieranie wdrażania istniejących systemów bezwizowych, zgodnie ze zmienionym mechanizmem zawieszającym zwolnienie z obowiązku wizowego, dialogami na temat liberalizacji systemu wizowego i dwustronnymi lub regionalnymi porozumieniami i uzgodnieniami z państwami trzecimi, w tym partnerstwami na rzecz mobilności;
wspieranie budowania zaufania i innych środków przyczyniających się do bezpieczeństwa, zapobiegania konfliktom i ich rozwiązywania, w tym wsparcia dla społeczeństw dotkniętych konfliktem oraz odbudowy po konflikcie.
Artykuł 19
Dokumenty programowe i kryteria przydziału
W drodze odstępstwa od art. 13 ust. 2 i 3 unijne wsparcie na mocy programów geograficznych realizowanych w ramach polityki sąsiedztwa jest zróżnicowane pod względem formy i kwot, z uwzględnieniem następujących elementów dotyczących kraju partnerskiego:
jego potrzeb, z zastosowaniem takich wskaźników, jak liczba ludności, nierówności i poziom rozwoju;
jego zaangażowania w realizację wspólnie uzgodnionych celów reform politycznych, gospodarczych, środowiskowych i społecznych oraz postępów w tym zakresie;
jego zaangażowania w budowanie głębokiej i trwałej demokracji, praworządności, dobrych rządów, praw człowieka oraz w walkę z korupcją i postępy w tym zakresie;
jego partnerstwa z Unią, w tym poziom ambicji w zakresie takiego partnerstwa;
jego zdolności absorpcji unijnego wsparcia udzielanego w ramach Instrumentu i potencjalnego wpływu tego wsparcia.
Artykuł 20
Podejście oparte na zachętach
Artykuł 21
Wielokrajowe programy indykatywne
Wielokrajowe programy indykatywne w obszarze objętym polityką sąsiedztwa dotyczą wyzwań wspólnych dla wszystkich lub kilku krajów partnerskich, w oparciu o priorytety Partnerstwa Wschodniego i południowego wymiaru europejskiej polityki sąsiedztwa oraz z uwzględnieniem prac prowadzonych w kontekście Unii dla Śródziemnomorza, a także współpracy regionalnej, transregionalnej i subregionalnej, przede wszystkim między co najmniej dwoma krajami partnerskimi, w tym również w ramach regionalnej współpracy wymiaru północnego i synergii czarnomorskiej.
Artykuł 22
Współpraca transgraniczna
ROZDZIAŁ III
Plany działania, środki i metody wdrażania
Artykuł 23
Plany działania i środki
Okres obowiązywania nadzwyczajnego środka pomocy może wynosić do 18 miesięcy i może zostać przedłużony dwukrotnie o okresy nieprzekraczające sześciu miesięcy – łącznie maksymalnie do 30 miesięcy – w przypadku wystąpienia obiektywnych i nieprzewidzianych przeszkód we wdrażaniu środka, jednakże pod warunkiem że kwota finansowa przewidziana na ten środek nie zostanie zwiększona.
W sytuacji przedłużającego się kryzysu i konfliktu Komisja może przyjąć drugi nadzwyczajny środek pomocy na okres do 18 miesięcy. W należycie uzasadnionych przypadkach można przyjąć dalsze środki, jeżeli ciągłość działania Unii ma zasadnicze znaczenie i nie może zostać zapewniona w inny sposób.
Artykuł 24
Środki wsparcia
Jeżeli wydatki na wsparcie nie są uwzględnione w planach działania i środkach, o których mowa w art. 23, Komisja przyjmuje, w stosownych przypadkach, środki wspierające. Unijne finansowanie w ramach środków wspierających może obejmować:
analizy, spotkania, działania informacyjne i uświadamiające, szkolenia, przygotowanie i wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk, działalność wydawniczą i wszelkie inne wydatki na pomoc administracyjną lub techniczną konieczne do programowania działań i zarządzania nimi, w tym opinie ekspertów zewnętrznych otrzymujących wynagrodzenie;
działania badawcze, innowacje i analizy dotyczące istotnych zagadnień oraz ich upowszechnianie;
wydatki związane z realizacją działań informacyjnych i komunikacyjnych, w tym na opracowanie strategii komunikacyjnych i komunikację instytucjonalną dotyczącą politycznych priorytetów Unii oraz ich eksponowanie.
Artykuł 25
Przyjmowanie planów działania i środków
Procedura, o której mowa w ust. 1, nie jest wymagana w przypadku:
indywidualnych środków, w przypadku których finansowanie unijne nie przekracza kwoty 5 000 000 EUR;
środków specjalnych i środków wsparcia oraz planów działania przyjętych w celu wdrożenia działań szybkiego reagowania, w przypadku których finansowanie unijne nie przekracza kwoty 10 000 000 EUR;
nadzwyczajnych środków pomocy, o których mowa w art. 23 ust. 6, w przypadku których finansowanie unijne nie przekracza kwoty 20 000 000 EUR;
zmian technicznych w planach działania i środkach, pod warunkiem że takie zmiany nie wpłyną znacząco na cele danego planu działania lub środka, takich jak:
zmiana metody wykonywania;
przedłużenie okresu wdrażania;
realokacja środków finansowych między działaniami zawartymi w planie działania;
zwiększenie lub zmniejszenie budżetu planów działania i środków o nie więcej niż 20 % pierwotnego budżetu i bez przekroczenia kwoty 10 000 000 EUR.
W przypadku wieloletnich planów działania i środków progi, o których mowa w ust. 2 akapit pierwszy lit. a), b) i c) oraz lit. d) ppkt (iv), stosuje się w ujęciu rocznym.
Parlament Europejski i państwa członkowskie są informowane za pośrednictwem właściwego komitetu, o którym mowa w art. 45, o planach działania i środkach, z wyjątkiem nadzwyczajnych środków pomocy, oraz o zmianach technicznych przyjętych na mocy niniejszego ustępu w terminie jednego miesiąca od ich przyjęcia.
Inne stosowne oceny ex ante, które są proporcjonalne do celów i kwot planowanych działań i środków, należy przeprowadzić w celu określenia możliwych skutków i zagrożeń tych działań i środków w odniesieniu do praw człowieka, dostępu do zasobów naturalnych, takich jak grunty, oraz standardów społecznych, w tym w postaci ocen oddziaływania najważniejszych działań i środków, w przypadku których oczekuje się, że będą miały istotne oddziaływanie wpływ na te obszary.
W stosownych przypadkach przeprowadza się strategiczne oceny oddziaływania na środowisko, w tym oddziaływania na zmianę klimatu, podczas wdrażania programów sektorowych. W procesie przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko zapewnia się udział zainteresowanych stron i publiczny dostęp do wyników takiej oceny.
Artykuł 26
Metody współpracy
Współpraca między Unią a jej partnerami może przyjąć formę, na przykład:
uzgodnień trójstronnych, na mocy których Unia koordynuje z państwami trzecimi swój fundusz pomocy na rzecz kraju lub regionu partnerskiego;
środków współpracy administracyjnej i technicznej, jak również budowania zdolności, w tym w celu wymiany doświadczeń państw członkowskich dotyczących okresu przejściowego lub wdrażania reform, takich jak zdecentralizowana współpraca poprzez partnerstwa lub współpraca partnerska między instytucjami publicznymi, w tym organami władz lokalnych, podmiotami prawa publicznego lub podmiotami prawa prywatnego, którym powierzono zadania użyteczności publicznej, danego państwa członkowskiego a podmiotami kraju lub regionu partnerskiego, a także środków współpracy z udziałem ekspertów z sektora publicznego oddelegowanych przez państwa członkowskie oraz ich władze regionalne i lokalne;
udziału w niezbędnych kosztach tworzenia partnerstw publiczno-prywatnych i zarządzania nimi, w tym wkładów przeznaczonych na przeprowadzenie, w miarę możliwości przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego, niezależnej oceny i monitorowanie tych działań;
programów wspierania polityki sektorowej, w ramach których Unia udziela wsparcia dla programów sektorowych krajów partnerskich;
udziału w kosztach uczestnictwa państw w unijnych programach i działaniach wdrażanych przez agencje i organy unijne, a także organy lub osoby, którym powierzono wdrażanie działań szczególnych w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, zgodnie z tytułem V TUE.
Artykuł 27
Formy unijnego finansowania
Unijne finansowanie może być udzielane z wykorzystaniem rodzajów finansowania przewidzianych w rozporządzeniu finansowym, a w szczególności:
dotacji;
zamówień na usługi, dostawy lub roboty budowlane;
wsparcia budżetowego;
wpłat na rzecz funduszy powierniczych utworzonych przez Komisję, zgodnie z art. 234 rozporządzenia finansowego;
instrumentów finansowych;
gwarancji budżetowych;
działań łączonych;
ulg w spłacie zadłużenia w kontekście uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym programów ulg w spłacie zadłużenia;
pomocy finansowej;
ekspertów zewnętrznych otrzymujących wynagrodzenie.
Poza przypadkami, o których mowa w art. 195 rozporządzenia finansowego, procedurę bezpośredniego udzielania dotacji można zastosować w odniesieniu do:
dotacji o niskiej wartości dla obrońców praw człowieka w celu finansowania pilnych działań i potrzeb w zakresie ochrony, w tym poprzez mechanizmy ochrony zagrożonych obrońców praw człowieka, a także mediatorów i innych podmiotów społeczeństwa obywatelskiego zaangażowanych w dialog związany z kryzysem i konfliktem zbrojnym, rozwiązywanie konfliktów, pojednanie i budowanie pokoju, w stosownych przypadkach bez potrzeby współfinansowania;
dotacji, w stosownych przypadkach bez potrzeby współfinansowania, na finansowanie działań w skrajnie trudnych warunkach, w których opublikowanie zaproszenia do składania wniosków byłoby niestosowne, w tym w sytuacjach, w których występują poważne braki w zakresie praw podstawowych, łącznie z łamaniem praw człowieka, zagrożenia dla instytucji demokratycznych, eskalacja kryzysu lub konflikt zbrojny, w których bezpieczeństwo ludzkie jest najbardziej zagrożone lub w których organizacje praw człowieka, obrońcy praw człowieka, jak również mediatorzy i inne podmioty społeczeństwa obywatelskiego zaangażowane w dialog związany z kryzysem i konfliktem zbrojnym, pojednanie i budowanie pokoju działają w najtrudniejszych warunkach; kwota tych dotacji nie może przekroczyć 1 000 000 EUR i są one udzielane na okres nieprzekraczający 18 miesięcy, który można przedłużyć o dodatkowe 12 miesięcy w razie wystąpienia obiektywnych i nieprzewidzianych przeszkód w wykorzystaniu dotacji;
dotacji na rzecz Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, jak również Global Campus of Human Rights, Wspólnego Centrum Uniwersytetów Europejskich na rzecz Praw Człowieka i Demokratyzacji, które oferuje europejski program studiów magisterskich w dziedzinie praw człowieka i demokratyzacji, a także na rzecz powiązanej z nim sieci uczelni oferujących programy studiów podyplomowych w dziedzinie praw człowieka, w tym stypendia dla studentów i obrońców praw człowieka z państw trzecich;
dotacji o niskiej wartości dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego, w miarę możliwości przy wykorzystaniu uproszczonych form finansowania zgodnie z art. 125 rozporządzenia finansowego.
Podstawą wsparcia budżetowego, w tym udzielanego przy zastosowaniu umów o realizację reformy sektorowej, jest odpowiedzialność państwa, wzajemna rozliczalność i zobowiązanie krajów partnerskich, z uwzględnieniem osiąganych przez nie wyników i postępów, do przestrzegania powszechnych wartości, demokracji, praw człowieka i praworządności, a jego celem jest wzmocnienie partnerstwa między Unią a krajami partnerskimi. Wsparcie to obejmuje wzmocniony dialog polityczny, budowanie zdolności i usprawnione zarządzanie, jako uzupełnienie działań partnerów w myśl zasady „Pobieraj więcej, wydawaj lepiej”, tak by wspierać trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu i tworzenie godnych miejsc pracy, także dla ludzi młodych, eliminację ubóstwa i ograniczenie nierówności oraz by tworzyć i umacniać demokracje i pokojowe społeczeństwa. Wsparcie budżetowe musi przyczyniać się również do równouprawnienia płci.
Każda decyzja o zapewnieniu wsparcia budżetowego opiera się na strategiach wsparcia budżetowego ustalonych przez Unię, jasnym zestawie kryteriów kwalifikowalności oraz dokładnej ocenie ryzyka i korzyści.
Udzielając wsparcia budżetowego zgodnie z art. 236 rozporządzenia finansowego, Komisja jasno określa i monitoruje kryteria warunkowości w zakresie wsparcia budżetowego, w tym postępy w reformach i przejrzystość, a także wspiera rozwój parlamentarnej zdolności w dziedzinie kontroli i audytu krajowego oraz zwiększoną przejrzystość i publiczny dostęp do informacji.
Wkłady na rzecz instrumentów finansowych w ramach Instrumentu mogą być dokonywane przez państwa członkowskie oraz wszelkie podmioty, o których mowa w art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) rozporządzenia finansowego.
Artykuł 28
Kwalifikujące się osoby i podmioty
Udział w procedurach udzielania zamówień, udzielania dotacji i przyznawania nagród w związku z działaniami finansowanymi w ramach programów geograficznych oraz programu tematycznego dotyczącego organizacji społeczeństwa obywatelskiego i programu tematycznego dotyczącego globalnych wyzwań jest otwarty dla organizacji międzynarodowych i wszystkich innych podmiotów prawnych, w tym organizacji społeczeństwa obywatelskiego, będących obywatelami następujących krajów lub terytoriów, a w przypadku osób prawnych – także podmiotów mających faktyczną siedzibę w jednym z tych państw lub na jednym z tych terytoriów:
państwa członkowskie, beneficjenci wymienieni w odpowiednim załączniku rozporządzenia IPA III oraz umawiające się strony Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
kraje partnerskie objęte polityką sąsiedztwa, a także Federacja Rosyjska, w przypadku zastosowania odpowiedniej procedury w kontekście wymienionych w załączniku I programów, w których uczestniczy;
kraje i terytoria rozwijające się, uwzględnione w wykazie państw odbiorców ODA opublikowanym przez Komitet Pomocy Rozwojowej OECD, które nie są członkami grupy G-20, a także kraje i terytoria zamorskie;
kraje rozwijające się, uwzględnione w wykazie państw odbiorców ODA, które są członkami grupy G-20, oraz inne kraje i terytoria, jeżeli ma miejsce odpowiednia procedura w kontekście działania finansowanego przez Unię w ramach Instrumentu, w którym to działaniu te kraje rozwijające się biorą udział;
kraje, którym Komisja przyznaje dostęp do finansowania zewnętrznego na zasadzie wzajemności; dostęp taki można przyznać na ograniczony okres przynajmniej jednego roku, pod warunkiem że dane państwo uzna, na równych warunkach, kwalifikowalność podmiotów z Unii i krajów kwalifikujących się w ramach Instrumentu; Komisja decyduje o przyznaniu dostępu na zasadzie wzajemności i czasie jego trwania po konsultacjach z zainteresowanym krajem będącym odbiorcą pomocy lub zainteresowanymi krajami będącymi odbiorcami pomocy;
kraje członkowskie OECD, w przypadku zamówień realizowanych w krajach najsłabiej rozwiniętych lub w głęboko zadłużonych krajach ubogich, uwzględnionych w wykazie państw odbiorców ODA.
Artykuł 29
Działania wyłączone
Unijne finansowanie w ramach Instrumentu nie wspiera działań ani środków, które:
mogą prowadzić do łamania praw człowieka w krajach partnerskich;
są niezgodne z ustalonymi na poziomie krajowym wkładami na podstawie porozumienia paryskiego, wnoszonymi przez kraje będące odbiorcami pomocy, lub wspierają inwestycje w paliwa kopalne lub które – jak wynika z kontroli wpływu na środowisko i oceny oddziaływania na środowisko – wywołują znaczące negatywne skutki dla środowiska lub klimatu, chyba że takie działania lub środki są absolutnie niezbędne do osiągnięcia celów Instrumentu i towarzyszą im odpowiednie środki w celu uniknięcia tych skutków, zapobieżenia im lub ich ograniczenia, i w miarę możliwości ich skompensowania, obejmujące wsparcie dla stopniowego wycofywania dotacji przeznaczanych na paliwa kopalne o skutkach szkodliwych dla środowiska.
Artykuł 30
Przeniesienia, roczne raty, środki na zobowiązania, spłaty należności i przychody wygenerowane przez instrumenty finansowe i gwarancje budżetowe
Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o środkach na zobowiązania przeniesionych zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia finansowego.
Do tych wieloletnich działań, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie stosuje się art. 114 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia finansowego. Komisja automatycznie umarza każdą część zobowiązania budżetowego z tytułu danego działania, która do dnia 31 grudnia piątego roku następującego po roku, w którym zaciągnięto zobowiązanie budżetowe, nie została wykorzystana do celów płatności zaliczkowych lub płatności okresowych lub w odniesieniu do której nie przedstawiono żadnej poświadczonej deklaracji wydatków ani żadnego wniosku o płatność.
Ust. 2 niniejszego artykułu stosuje się również do rocznych rat.
ROZDZIAŁ IV
EFZR+, gwarancja na działania zewnętrzne, gwarancje budżetowe i pomoc finansowa dla państw trzecich
Artykuł 31
Zakres stosowania i finansowanie
W szczególności EFZR+ wspiera zrównoważony i sprzyjający włączeniu społecznemu rozwój gospodarczy, środowiskowy i społeczny, przejście do zrównoważonej gospodarki charakteryzującej się dużą wartością dodaną i stabilne otoczenie inwestycyjne. Promuje on społeczno-gospodarczą i środowiskową odporność krajów partnerskich, ze szczególnym naciskiem na eliminację ubóstwa. EFZR+ przyczynianie się zatem do zmniejszania nierówności społeczno-ekonomicznych, zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu, przystosowanie do zmiany klimatu i łagodzenie zmiany klimatu, ochronę środowiska i ekozarządzanie, tworzenie godnych miejsc pracy odpowiadających podstawowym normom pracy MOP, możliwości gospodarcze, rozwijanie umiejętności i przedsiębiorczości, sektory społeczno-gospodarcze, w tym przedsiębiorstwa społeczne i spółdzielnie, MŚP, zrównoważoną konektywność, wsparcie dla słabszych grup społecznych, propagowanie praw człowieka, równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet i ludzi młodych, a także służy eliminowaniu konkretnych społeczno-ekonomicznych pierwotnych przyczyn migracji nieuregulowanej i pierwotnych przyczyn przymusowych wysiedleń, zgodnie z obszarami priorytetowymi określonymi w załączniku V i ze stosownymi indykatywnymi dokumentami programowymi.
Zwraca się szczególną uwagę na kraje wskazane jako doświadczające niestabilności lub konfliktu, kraje najsłabiej rozwinięte i głęboko zadłużone kraje ubogie, w tym poprzez udzielanie wsparcia na rzecz budowania zdolności administracyjnych, zarządzanie gospodarcze i pomoc techniczną.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 44 w celu zmiany tej maksymalnej kwoty gwarancji na działania zewnętrzne o maksymalnie 20 %.
Do zasilenia gwarancji na działania zewnętrzne można wykorzystać maksymalną kwotę w wysokości 10 000 000 000 EUR z budżetu Unii. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 44 w celu zmiany tej maksymalnej kwoty z myślą o zapewnieniu, by kwota zasilenia rezerw odzwierciedlała tę kwotę i wskaźniki zasilenia rezerw na gwarancję na działania zewnętrzne, z uwzględnieniem rodzaju operacji objętych gwarancją.
Wskaźnik zasilenia rezerw na gwarancję na działania zewnętrzne wynosi 9 % w przypadku makrofinansowej pomocy unijnej oraz gwarancji budżetowych obejmujących ryzyko związane z niewypłacalnością państwa w związku z operacjami w dziedzinie udzielania pożyczek.
Wskaźniki zasilenia rezerw są poddawane przeglądowi nie rzadziej niż co trzy lata, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia określonej w art. 51. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 44 w celu zmiany wskaźników zasilenia rezerw.
Artykuł 32
Struktura EFZR+
Artykuł 33
Rada strategiczna EFZR+
Rada strategiczna EFZR+ przeprowadza regularne konsultacje ze stosownymi zainteresowanymi podmiotami w sprawie strategicznego ukierunkowania i wdrażania EFZR+.
Artykuł 34
Regionalne rady operacyjne
Rady operacyjne regionalnych platform inwestycyjnych, uwzględniając wskazówki odpowiedniej rady strategicznej i odnośne oceny ryzyka, wspierają Komisję na poziomie wdrażania w definiowaniu regionalnych i sektorowych celów inwestycyjnych, a także regionalnych, sektorowych i tematycznych okien inwestycyjnych oraz formułują opinie dotyczące działań łączenia i korzystania z gwarancji na działania zewnętrzne obejmującej proponowane programy inwestycyjne realizowane w ramach EFZR+.
Artykuł 35
Kwalifikowalność oraz wybór operacji i kontrahentów do celów gwarancji na działania zewnętrzne na mocy EFZR+
Gwarancja na działania zewnętrzne wspiera operacje w zakresie finansowania i inwestycji, które spełniają warunki określone w art. 209 ust. 2 lit. a)–e) rozporządzenia finansowego dotyczące w szczególności konieczności zapewnienia dodatkowości, w tym dzięki odpowiadaniu na niedoskonałości rynku lub nieoptymalne sytuacje w zakresie inwestycji, dostosowania interesów kwalifikujących się kontrahentów w celu uniknięcia zakłócania konkurencji, oraz, w stosownych przypadkach, maksymalizacji inwestycji prywatnych, które:
zostały poddane, zgodnie z art. 34 rozporządzenia finansowego, ewaluacji ex ante, która musi być proporcjonalna do celów i kwot planowanych operacji, by określić ewentualne skutki i zagrożenia tych operacji w odniesieniu do praw człowieka, standardów środowiskowych, pracowniczych i społecznych, w tym w postaci ocen oddziaływania najważniejszych programów, w przypadku których oczekuje się, że będą miały istotny wpływ na te obszary, zgodnie z celem EFZR+ określonym w art. 31 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i z należytym uwzględnieniem zasady dobrowolnie i uprzednio wyrażonej świadomej zgody dotkniętych społeczności w przypadku inwestycji związanych z ziemią;
zapewniają komplementarność w ramach różnych filarów Planu inwestycji zewnętrznych oraz z innymi inicjatywami;
są wykonalne pod względem ekonomicznym i finansowym, z należytym uwzględnieniem możliwości wsparcia i współfinansowania danego projektu przez prywatnych i publicznych partnerów, z jednoczesnym uwzględnieniem konkretnego środowiska działania i zdolności krajów wskazanych jako kraje doświadczające niestabilności lub konfliktu, kraje najsłabiej rozwinięte, małe rozwijające się państwa wyspiarskie, kraje rozwijające się bez dostępu do morza i głęboko zadłużone kraje ubogie, które mogą czerpać korzyści z bardziej preferencyjnych warunków;
są wykonalne pod względem technicznym i zrównoważone z perspektywy środowiskowej i społecznej oraz maksymalizują wpływ na rozwój;
nie zakłócają funkcjonowania rynków w krajach partnerskich i regionach i nie konkurują w nieuczciwy sposób z podmiotami lokalnymi;
są wdrażane zgodnie z ramami polityki, o których mowa w art. 7, z poszanowaniem mających zastosowanie obowiązków i standardów wynikających z przepisów prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy oraz uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym wytycznych, zasad i konwencji dotyczących inwestowania, w szczególności tych przyjętych przez ONZ i OECD, z pełnym poszanowaniem międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, jak również zgodnie z celami i ogólnymi zasadami określonymi w art. 3 i 8.
Z gwarancji na działania zewnętrzne korzysta się w celu pokrycia ryzyka z tytułu następujących instrumentów:
pożyczek, w tym pożyczek w walucie lokalnej;
gwarancji;
kontrgwarancji;
instrumentów rynków kapitałowego;
wszelkich innych form finansowania lub wsparcia jakości kredytowej, ubezpieczeń oraz udziałów kapitałowych lub quasi-kapitałowych.
Komisja zapewnia skuteczne, wydajne i sprawiedliwe wykorzystanie dostępnych zasobów wśród kwalifikujących się kontrahentów, także małych i średnich, przy jednoczesnym propagowaniu współpracy między nimi i z uwzględnieniem ich zdolności, wartości dodanej i doświadczenia.
Komisja zapewnia sprawiedliwe traktowanie wszystkich kwalifikujących się kontrahentów, zgodnie z art. 27 ust. 7, i zapewnia, aby unikano konfliktów interesów w okresie wdrażania EFZR+. W celu zapewnienia komplementarności Komisja może zwrócić się do kwalifikujących się kontrahentów o dostarczenie stosownych informacji na temat ich operacji innych niż operacje realizowane w ramach EFZR+.
Komisja dokonuje wyboru kwalifikujących się kontrahentów zgodnie z art. 154 rozporządzenia finansowego, należycie uwzględniając:
wskazówki, udzielone przez strategiczne i regionalne rady operacyjne;
cele okna inwestycyjnego;
doświadczenie kwalifikującego się kontrahenta oraz jego zdolności w zakresie zarządzania ryzykiem;
kwotę zasobów własnych i dodatkowych oraz wielkość współfinansowania przez sektor prywatny, które kwalifikujący się kontrahent jest gotów uruchomić na potrzeby okna inwestycyjnego, z należytym uwzględnieniem wielkości danej inwestycji;
fachową wiedzę kwalifikujących się kontrahentów na temat sektora lub obszaru geograficznego;
korzyści wynikające z propagowania współpracy między kwalifikującymi się kontrahentami.
Wybór okien inwestycyjnych jest należycie uzasadniany poprzez analizę niedoskonałości rynku lub nieoptymalnych sytuacji w zakresie inwestycji na rynku oraz poprzez ocenę jego dostosowania do priorytetów niniejszego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, rozporządzenia IPA III. Komisja przeprowadza taką analizę we współpracy z potencjalnie kwalifikującymi się kontrahentami i zainteresowanymi stronami.
Kwalifikujący się kontrahenci mogą zapewniać instrumenty, o których mowa w ust. 3, w ramach okna inwestycyjnego lub projektu indywidualnego zarządzanego przez kwalifikującego się kontrahenta. Instrumenty te mogą być zapewniane na rzecz krajów partnerskich, w tym krajów doświadczających niestabilności lub konfliktu lub krajów stojących w obliczu wyzwań w zakresie odbudowy i odnowy pokonfliktowej, na rzecz instytucji tych krajów partnerskich, w tym ich publicznych banków krajowych i prywatnych banków lokalnych oraz instytucji finansowych, a także na rzecz podmiotów sektora prywatnego, w tym MŚP, w tych krajach partnerskich. Instrumenty te nie mogą przynosić korzyści przedsiębiorstwom kontrolowanym przez sektor wojskowy lub sektor związany z bezpieczeństwem państwa, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.
Artykuł 36
Rola EBI
EBI posiada wyłączność w odniesieniu do operacji realizowanych w ramach specjalnego okna inwestycyjnego o charakterze wyłącznym z kontrahentami będącymi jednostkami państwowymi szczebla centralnego oraz kontrahentami niekomercyjnymi będącymi jednostkami państwowymi niższego szczebla. W ramach specjalnego okna inwestycyjnego o charakterze wyłącznym wkład z tytułu zasobów własnych należy rozumieć jako przyjęcie ryzyka rezydualnego; gwarancja UE pokrywa 65 % łącznej kwoty wypłaconych pożyczek i udzielonych gwarancji w ramach działań EBI z zakresu finansowania, pomniejszonej o kwoty zwrócone i powiększonej o wszelkie związane z nimi kwoty.
W drodze odstępstwa od akapitu drugiego, w sytuacji gdy EBI nie może zrealizować lub postanowi nie zrealizować operacji w ramach specjalnego okna inwestycyjnego o charakterze wyłącznym, realizacja tych operacji może zostać powierzona innym kwalifikującym się kontrahentom zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich umowach w sprawie gwarancji na działania zewnętrzne, które powinny uwzględniać warunki oferowane przez EBI w odniesieniu do tego samego rodzaju operacji oraz konkretne potrzeby, okoliczności i charakter kwalifikującego się kontrahenta realizującego te operacje.
EBI kwalifikuje się do realizacji operacji z kontrahentami będącymi jednostkami państwowymi niższego szczebla nieobjętymi specjalnym oknem inwestycyjnym o charakterze wyłącznym, o którym mowa w ust. 1, oraz operacji z kontrahentami z sektora prywatnego. Procedury, o której mowa w art. 35, używa się, by powierzyć EBI, w stosownych przypadkach, dwa dodatkowe specjalne okna inwestycyjne obejmujące:
kompleksowe pokrycie ryzyka o charakterze niewyłącznym w odniesieniu do operacji realizowanych z kontrahentami komercyjnymi będącymi jednostkami państwowymi niższego szczebla; oraz
operacje o charakterze niewyłącznym na rzecz promowania bezpośrednich inwestycji zagranicznych, handlu i umiędzynarodowienia gospodarek krajów partnerskich, zapewniając pokrycie ryzyka politycznego w odniesieniu do operacji z kontrahentami z sektora prywatnego.
Wdrażając specjalne okna inwestycyjne, o których mowa w ust. 1 i 2, EBI zapewnia zgodność z przepisami niniejszego rozporządzenia, w tym z jego ogólnymi celami i celami EFFR+, oraz, w stosownych przypadkach, z celami rozporządzenia IPA III, a także z odpowiednimi dokumentami programowymi i obowiązkami sprawozdawczymi.
Operacje w ramach specjalnego okna inwestycyjnego, o których mowa w ust. 2 lit. b), są spójne z operacjami agencji kredytów eksportowych państw członkowskich.
W przypadku operacji EBI wchodzących w zakres okien inwestycyjnych, o których mowa w niniejszym artykule, ocenę kwalifikowalności określoną w art. 35 ust. 9 przeprowadza się w ramach procedury przewidzianej w art. 19 Protokołu nr 5 w sprawie Statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, załączonego do TFUE. EBI w odpowiednim terminie przekazuje wszystkie informacje wymagane przez Komisję w tym celu. Operacji EBI z zakresu finansowania objętych tymi oknami inwestycyjnymi nie dotyczy gwarancja UE, w przypadku gdy Komisja wyda negatywną opinię w ramach procedury przewidzianej w art. 19 Protokołu nr 5 w sprawie Statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, załączonego do TFUE. Wszelkie dalsze zasady mające zastosowanie do EBI należy określić w odpowiednich umowach w sprawie gwarancji na działania zewnętrzne.
Artykuł 37
Wkłady finansowe od innych darczyńców na rzecz gwarancji na działania zewnętrzne
W drodze odstępstwa od art. 218 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia finansowego umawiające się strony Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym mogą wnosić wkłady w postaci gwarancji albo środków pieniężnych.
Państwa trzecie niebędące umawiającymi się stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym i inne osoby trzecie wnoszą wkłady w postaci środków pieniężnych; wkłady te podlegają opinii rady strategicznej EFZR+ oraz zatwierdzeniu przez Komisję.
Państwa członkowskie mogą zwrócić się z wnioskiem, aby ich wkłady zostały przeznaczone na rozpoczęcie działań w konkretnych regionach, państwach, sektorach lub istniejących oknach inwestycyjnych. Komisja niezwłocznie informuje Parlament Europejski i Radę o zatwierdzonych wkładach.
W przypadku wkładów wnoszonych w postaci gwarancji przez państwa członkowskie i umawiające się strony Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym uruchomienie gwarancji jest możliwe jedynie po tym, jak pula środków finansowych z budżetu ogólnego Unii zwiększona w wyniku wszelkich innych wkładów w postaci środków pieniężnych zostanie wykorzystana na płatności z tytułu uruchomienia gwarancji.
Każdy wkład może zostać wykorzystany do pokrycia uruchomienia gwarancji niezależnie od przeznaczenia.
Porozumienie w sprawie wkładu zawierane jest między Komisją, działającą w imieniu Unii, a wnoszącym wkład, i zawiera w szczególności postanowienia dotyczące warunków płatności.
Artykuł 38
Wdrożenie umów w sprawie gwarancji na działania zewnętrzne
Wszystkie umowy w sprawie gwarancji na działania zewnętrzne są notyfikowane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Umowy te są udostępniane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, na żądanie, z uwzględnieniem ochrony informacji poufnych i szczególnie chronionych informacji handlowych.
Umowy w sprawie gwarancji na działania zewnętrzne zawierają w szczególności:
szczegółowe zasady dotyczące zakresu, wymogów, kwalifikowalności, kwalifikujących się kontrahentów oraz procedur;
szczegółowe zasady udzielania gwarancji na działania zewnętrzne, w tym uzgodnienia dotyczące objęcia gwarancją i zdefiniowane w niej limity dla portfeli i projektów poszczególnych rodzajów instrumentów, a także analizy ryzyka w odniesieniu do projektów i portfeli projektów, w tym na poziomach sektorowym, regionalnym i krajowym;
odniesienie do celów Instrumentu, oszacowanie potrzeb i wskazanie oczekiwanych rezultatów, z uwzględnieniem propagowania społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i odpowiedzialnego prowadzenia działalności, w tym w szczególności przez poszanowanie uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym wytycznych, zasad i konwencji dotyczących inwestowania, o których mowa w art. 35 ust. 2 lit. f);
informacje o wynagrodzeniu z tytułu gwarancji na działania zewnętrzne, które ma odzwierciedlać poziom ryzyka, oraz o możliwości częściowego dotowania wynagrodzenia w celu przyznania bardziej preferencyjnych warunków w należycie uzasadnionych przypadkach oraz w szczególności w odniesieniu do krajów doświadczających niestabilności lub konfliktu, krajów najsłabiej rozwiniętych i głęboko zadłużonych krajów ubogich;
wymogi dotyczące korzystania z gwarancji na działania zewnętrzne, w tym warunki płatności, takie jak konkretne ramy czasowe, odsetki należne z tytułu wymagalnych kwot, wydatki i koszty odzyskiwania środków, a także ewentualne niezbędne ustalenia dotyczące płynności;
procedury dotyczące roszczeń, w tym zdarzenia inicjujące i okresy oczekiwania, oraz procedury dotyczące dochodzenia roszczeń;
zobowiązania dotyczące monitorowania, sprawozdawczości, przejrzystości i ewaluacji;
jasne i dostępne procedury rozpatrywania skarg osób trzecich, które mogłyby być poszkodowane wskutek wdrażania projektów objętych wsparciem w ramach gwarancji na działania zewnętrzne.
Gwarancja na działania zewnętrzne może obejmować:
w przypadku instrumentów dłużnych – kwotę główną i wszystkie odsetki oraz kwoty należne względem wybranego kwalifikującego się kontrahenta, lecz nieotrzymane przez niego zgodnie z warunkami operacji finansowania w wyniku niewykonania zobowiązania;
w przypadku inwestycji kapitałowych – środki zainwestowane i związane z nimi koszty finansowania;
w przypadku innych operacji w zakresie finansowania i inwestycji, o których mowa w art. 35 ust. 2 – kwoty wykorzystane i związane z nimi koszty finansowania;
wszystkie stosowne wydatki i koszty odzyskiwania środków związane z niewykonaniem zobowiązania, o ile nie zostały one odliczone od wpływów z odzyskania środków.
Do celów rachunkowości Komisji i jej sprawozdawczości w zakresie rodzajów ryzyka objętych gwarancją na działania zewnętrzne oraz zgodnie z art. 209 ust. 4 rozporządzenia finansowego, kwalifikujący się kontrahenci, z którymi zawarto umowę w sprawie gwarancji na działania zewnętrzne, co roku przekazują Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu sprawozdania finansowe z operacji w zakresie finansowania i inwestycji objętych zakresem niniejszego rozporządzenia, skontrolowane przez niezależnego audytora zewnętrznego i zawierające między innymi informacje dotyczące:
oceny ryzyka operacji w zakresie finansowania i inwestycji kwalifikujących się kontrahentów, w tym informacje dotyczące zobowiązań Unii wycenianych zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 80 rozporządzenia finansowego, i z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości Sektora Publicznego;
pozostałych do uregulowania zobowiązań finansowych Unii wynikających z operacji realizowanych w ramach EFZR+ na rzecz kwalifikujących się kontrahentów na potrzeby prowadzonych przez nich operacji w zakresie finansowania i inwestycji, w rozbiciu na poszczególne operacje.
Artykuł 39
Mechanizm rozpatrywania skarg i dochodzenia roszczeń oraz ochrona interesów finansowych Unii
Artykuł 40
Udział kapitałowy w instytucjach finansowania rozwoju
Pula środków przeznaczona na programy geograficzne, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. a), może zostać wykorzystana w celu wniesienia wkładu na poczet zasobów finansowych europejskich i innych instytucji finansowania rozwoju.
ROZDZIAŁ V
Monitorowanie, sprawozdawczość i ewaluacja
Artykuł 41
Monitorowanie i sprawozdawczość
Monitorowanie postępów w zakresie oczekiwanych rezultatów odbywa się w sposób przejrzysty i terminowy w oparciu o istotne, mierzalne, jakościowe i ilościowe dane, w tym między innymi wskaźniki określone w załączniku VI. W miarę możliwości wskaźniki należy przedstawiać w podziale na płeć, wiek i inne istotne czynniki.
System sprawozdawczości dotyczącej wykonania zapewnia efektywne, skuteczne i terminowe gromadzenie danych na potrzeby monitorowania realizacji i rezultatów Instrumentu. W tym celu na odbiorców środków finansowych Unii nakłada się proporcjonalne wymogi dotyczące sprawozdawczości.
Sprawozdanie roczne zawiera:
informacje za rok poprzedni dotyczące finansowanych działań;
wyniki monitorowania i ewaluacji;
zaangażowanie i poziom współpracy stosownych partnerów w podziale na rodzaje podmiotów, jak określono w art. 62 rozporządzenia finansowego zarówno dla zarządzania bezpośredniego, jak i pośredniego;
zobowiązania budżetowe, w tym kwoty zakontraktowane, i środki na płatności w podziale na kraje, regiony i sektory współpracy;
jakościowe i ilościowe informacje, w tym informacje na temat środków przedsięwziętych zgodnie z art. 9, na temat wykorzystania rezerwy na nowe wyzwania i priorytety, o której mowa w art. 17, i wykorzystania środków finansowych przeznaczonych na podejście oparte na zachętach w odpowiedzi na wyniki w kluczowych obszarach, o którym mowa w art. 20.
Sprawozdanie roczne ocenia rezultaty finansowania unijnego, w miarę możliwości z wykorzystaniem konkretnych i mierzalnych wskaźników, aby pokazać postępy w osiąganiu wartości docelowych i celów Instrumentu, a także postępy we włączaniu kwestii, o których mowa w art. 8 ust. 8, w główny nurt. Przedstawia również podział na formy finansowania unijnego zgodnie z art. 27. W przypadku współpracy na rzecz rozwoju, w sprawozdaniu ocenia się także, w miarę możliwości i w stosownych przypadkach, przestrzeganie zasad skuteczności pomocy rozwojowej, w tym w odniesieniu do innowacyjnych instrumentów finansowych.
W ramach sprawozdania rocznego Komisja przedkłada szczegółowe informacje na temat operacji w zakresie finansowania i inwestycji objętych gwarancją na działania zewnętrzne oraz na temat funkcjonowania EFZR+, zarządzania nim i jego rzeczywistego wkładu w osiąganie założonych celów. Obejmuje ono następujące elementy:
ocenę rezultatów przyczyniających się do realizacji założeń i celów Instrumentu oraz, w stosownych przypadkach, innych instrumentów finansowania określonych w art. 31 ust. 7;
na podstawie wskaźników zgodnych z art. 31 ust. 2 i art. 35 ust. 2 – ocenę dodatkowości i wartości dodanej, skali zaangażowania zasobów sektora prywatnego, w tym MŚP, rodzajów podmiotów z sektora prywatnego objętych wsparciem, oczekiwanych i faktycznych produktów i wyników oraz wpływu operacji w zakresie finansowania i inwestycji objętych gwarancją na działania zewnętrzne na mocy EFZR+ w ujęciu zbiorczym, w tym wpływu na tworzenie godnych miejsc pracy i eliminację ubóstwa oraz na sposoby eliminowania konkretnych społeczno-ekonomicznych pierwotnych przyczyn migracji, w tym migracji nieuregulowanej i pierwotnych przyczyn przymusowych wysiedleń; ocena zawiera analizę środków w zakresie ryzyka i ich wpływu na stabilność finansową i gospodarczą partnerów oraz analizę podlegających ocenie operacji pod kątem płci na podstawie dowodów i danych w podziale, w miarę możliwości, na płeć, kraj i sektor;
ocenę zgodności operacji objętych wsparciem w ramach gwarancji na działania zewnętrzne na mocy EFZR+ z uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym zasadami skuteczności rozwoju;
ocenę efektu mnożnikowego osiągniętego w wyniku operacji podlegających ocenie;
ocenę synergii i komplementarności operacji objętych gwarancją na działania zewnętrzne na mocy EFZR+, w tym operacji, o których mowa w art. 36, z operacjami objętymi innymi filarami Planu inwestycji zewnętrznych na podstawie stosownych istniejących sprawozdań, ze szczególnym uwzględnieniem postępów w dziedzinie dobrych rządów, w tym w walce z korupcją i nielegalnymi przepływami finansowymi, poszanowania praw człowieka, praworządności i strategii politycznych uwzględniających aspekt płci, a także pobudzania przedsiębiorczości, lokalnego otoczenia biznesowego i lokalnych rynków finansowych;
ocenę wynagrodzenia z tytułu gwarancji i wdrażania art. 155 ust. 2 i 3 rozporządzenia finansowego.
Komisja podaje do wiadomości publicznej informacje na temat współpracy na rzecz rozwoju zgodnie z uznanymi standardami międzynarodowymi, takimi jak normy MOP i standardy OECD, oraz przy wykorzystaniu ram wspólnej normy opracowanych przez międzynarodową inicjatywę na rzecz przejrzystości pomocy.
Artykuł 42
Ewaluacja
Komisja przesyła Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i państwom członkowskim swoje ustalenia i wnioski z ewaluacji, wraz ze swoimi uwagami i działaniami następczymi. Ewaluacje mogą być przedmiotem dyskusji na wniosek państw członkowskich zgodnie z art. 45 ust. 7. Rezultaty uwzględnia się przy przygotowaniu programów i działań oraz przydziale zasobów. Ewaluacje te i działania następcze są podawane do wiadomości publicznej.
W proces ewaluacji unijnego finansowania udzielanego w ramach Instrumentu Komisja włącza w odpowiednim stopniu wszystkie odnośne zainteresowane podmioty, w tym beneficjentów, podmioty reprezentujące społeczeństwo obywatelskie i władze lokalne, a w stosownych przypadkach może dążyć do przeprowadzenia wspólnych ewaluacji z państwami członkowskimi i innymi partnerami w ścisłej współpracy z krajami partnerskimi.
Ewaluacja śródokresowa i ewaluacja końcowa zawierają ponadto skonsolidowane informacje z wszystkich sprawozdań rocznych na temat wszystkich rodzajów finansowania regulowanego niniejszym rozporządzeniem, w tym zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel i wkładów na rzecz funduszy powierniczych, przedstawiających wydatki w podziale na kraje beneficjentów, formy finansowania unijnego i zaangażowanie państw członkowskich i stosownych partnerów, zobowiązania i płatności, a także podział na poszczególne programy geograficzne, programy tematyczne i działania szybkiego reagowania, w tym wykorzystanie środków finansowych uruchomionych z rezerwy na nowe wyzwania i priorytety, zgodnie z art. 6.
Ewaluację śródokresową i ewaluację końcową przygotowuje się w konkretnym celu, jakim jest udoskonalenie finansowania unijnego. Ewaluacje te mają stanowić podstawę decyzji w zakresie przedłużania, zmiany lub zawieszania różnych rodzajów działań wdrażanych w ramach Instrumentu.
TYTUŁ III
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 43
Rozszerzenie zakresu geograficznego
Artykuł 44
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Artykuł 45
Procedura komitetowa
Artykuł 46
Informacje, komunikacja i wyeksponowanie
Umowy zawierane z odbiorcami finansowania unijnego muszą zawierać stosowne obowiązki.
Artykuł 47
Odstępstwo od wymogów dotyczących wyeksponowania
W przypadku gdy kwestie bezpieczeństwa lub delikatne kwestie polityczne mogą sprawić, że rozwiązaniem preferowanym lub koniecznym będzie ograniczenie komunikacji w zakresie działań i ich wyeksponowania w pewnych krajach lub na pewnych obszarach lub w pewnych okresach, ustala się odbiorców docelowych oraz narzędzia, produkty i kanały eksponowania, które mają być wykorzystane w propagowaniu danego działania, w poszczególnych przypadkach, po konsultacji z Unią i uzyskaniu zgody z jej strony. W przypadku gdy niezbędna jest szybka interwencja w odpowiedzi na nagły kryzys, nie ma konieczności natychmiastowego zapewnienia pełnego planu komunikacji i wyeksponowania. W takich sytuacjach wsparcie Unii jest jednak od początku odpowiednio wskazane.
Artykuł 48
Klauzula dotycząca Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych
Niniejsze rozporządzenie stosuje się zgodnie z decyzją 2010/427/UE, w szczególności jej art. 9.
Artykuł 49
Zmiany w decyzji nr 466/2014/UE
W decyzji nr 466/2014/UE wprowadza się następujące zmiany:
art. 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
art. 20 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„Do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej decyzji.”;
w załączniku I pkt D ostatnie trzy akapity otrzymują brzmienie:
„W ramach ogólnego pułapu organy zarządzające EBI mogą – po konsultacji z Komisją – postanowić o realokacji kwot w ramach regionów i między regionami.”.
Artykuł 50
Uchylenie i przepisy przejściowe
Artykuł 51
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
WYKAZ KRAJÓW I TERYTORIÓW NALEŻĄCYCH DO OBSZARU OBJĘTEGO POLITYKĄ SĄSIEDZTWA
Algieria
Armenia
Azerbejdżan
Białoruś
Egipt
Gruzja
Izrael
Jordania
Liban
Libia
Republika Mołdawii
Maroko
okupowane terytoria palestyńskie
Syria
Tunezja
Ukraina
Unijne wsparcie udzielane w tym obszarze można również wykorzystać w celu umożliwienia Federacji Rosyjskiej uczestnictwa w programach współpracy transgranicznej, a także w innych stosownych wielokrajowych programach indykatywnych, w tym tych, o których mowa w art. 13 ust. 6 i art. 21.
ZAŁĄCZNIK II
OBSZARY WSPÓŁPRACY W RAMACH PROGRAMÓW GEOGRAFICZNYCH
Dla wszystkich regionów geograficznych
LUDNOŚĆ
1. Dobre rządy, demokracja, praworządność i prawa człowieka, w tym równouprawnienie płci
wzmacnianie i propagowanie demokracji i inkluzywnych procesów demokratycznych, praworządności, walki z korupcją, sprawowania rządów i nadzoru, w tym przejrzystych, inkluzywnych i wiarygodnych procesów wyborczych, a także przejrzystych, rozliczalnych, efektywnych i inkluzywnych instytucji na wszystkich poziomach, w tym organów ustawodawczych, niezależnych sądów, oraz zwiększanie konstruktywnego udziału i reprezentowania w życiu politycznym;
wzmacnianie, propagowanie, ochrona i zapewnienie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności zgodnie z międzynarodowym prawem dotyczącym praw człowieka, w tym Powszechną deklaracją praw człowieka; wspieranie i ochrona obrońców praw człowieka; wspieranie i monitorowanie mechanizmów składania skarg i dochodzenia roszczeń w przypadku łamania i naruszeń praw człowieka na poziomach krajowym i lokalnym; przyczynianie się do wdrażania globalnych i regionalnych instrumentów i ram, zwiększanie zdolności społeczeństwa obywatelskiego w zakresie ich wdrażania i monitorowania;
zwalczanie wszelkich form dyskryminacji i propagowanie zasady równości i niedyskryminacji, zwłaszcza równouprawnienia płci, praw kobiet i dziewcząt i wzmocnienia ich pozycji, praw dziecka, osób z niepełnosprawnościami, osób należących do mniejszości, lesbijek, gejów, osób biseksualnych, transpłciowych i interseksualnych (LGBTI) oraz ludów tubylczych zgodnie z oenzetowską Deklaracją praw ludów tubylczych (UNDRIP);
wspieranie i umacnianie dobrze prosperującego społeczeństwa obywatelskiego i wzmacnianie jego pozycji, łącznie z pełnieniem przez nie niezależnej, aktywnej i wielorakiej roli w przemianach politycznych, procesach reform i przemianach demokratycznych, oraz propagowanie przestrzeni otwartej i sprzyjającej rozwojowi społeczeństwa obywatelskiego i zaangażowaniu obywateli w życie polityczne i kontrolę procesu podejmowania decyzji, a także przeciwdziałanie kurczeniu się przestrzeni demokratycznej; wspieranie i propagowanie uczestnictwa wszystkich ludzi w procesach politycznych i życiu publicznym;
zwiększanie pluralizmu, niezależności i profesjonalizmu wolnych i niezależnych mediów, a także poprawa umiejętności korzystania z mediów i zwalczanie dezinformacji; wzmacnianie praw cyfrowych, w tym praw dostępu do informacji; wzmacnianie prawa do prywatności i ochrony danych;
budowanie odporności państw, społeczeństw, społeczności i osób na naciski i wstrząsy polityczne, gospodarcze, środowiskowe, żywnościowe, demograficzne i społeczne, klęski żywiołowe, katastrofy spowodowane przez człowieka i kryzysy zdrowotne, w tym pandemie;
wzmacnianie rozwoju demokratycznych i inkluzywnych instytucji publicznych na poziomach międzynarodowym, krajowym i na poziomach niższych niż krajowy, w tym władz lokalnych; wzmacnianie zdolności w zakresie sporządzania i planowania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci; a także niezależnego, skutecznego, wydajnego i rozliczalnego systemu sądowego, propagowanie praworządności, międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości, rozliczalności oraz ogólnodostępnego wymiaru sprawiedliwości bez nadmiernych kosztów;
wspieranie procesu reform administracji publicznej na poziomie krajowym i na poziomach niższych niż krajowy, w tym przy wykorzystaniu skoncentrowanych na obywatelu systemów administracji elektronicznej i innych rozwiązań cyfrowych służących tworzeniu solidnych, rozliczalnych i przejrzystych systemów administracji publicznej i świadczenia usług, wzmacnianie ram prawnych i struktury instytucjonalnej, krajowych systemów i zdolności statystycznych, także w odniesieniu do dezagregacji danych według dochodu, płci, wieku i innych kryteriów, należytego zarządzania finansami publicznymi, w tym audytu zewnętrznego, oraz przyczynianie się do walki z korupcją, unikaniem opodatkowania, uchylaniem się od opodatkowania i agresywnym planowaniem podatkowym;
wspieranie krajowych i lokalnych rządów i administracji w tworzeniu wymaganej infrastruktury, aby umożliwić prawidłowe dokonywanie i oficjalne uznawanie wszystkich rejestracji cywilnych (od urodzeń po zgony), oraz wydawanie, w razie potrzeby, duplikatów dokumentów, tak aby zapewnić, by wszyscy obywatele istnieli oficjalnie i byli w stanie korzystać z przysługujących im praw podstawowych;
propagowanie inkluzywnych, wyważonych i zintegrowanych terytorialnych, wiejskich i miejskich strategii politycznych i rozwoju przez wzmacnianie instytucji i organów publicznych na poziomie krajowym i na poziomach niższych niż krajowy, wspieranie budowania zdolności władz lokalnych i wykorzystywanie ich wiedzy fachowej do promowania terytorialnego podejścia do rozwoju lokalnego, w tym skutecznych procesów decentralizacji, decentralizacji fiskalnej i restrukturyzacji państwa;
zwiększanie przejrzystości i rozliczalności instytucji publicznych na poziomie krajowym i na poziomach niższych niż krajowy i przedsiębiorstw państwowych oraz poprawa ogólnego dostępu do informacji na temat spraw publicznych, wzmacnianie zarządzania w zakresie zamówień publicznych, w tym zachęcanie do opracowywania kryteriów i wartości docelowych w zakresie zrównoważoności środowiskowej, społecznej i gospodarczej i zarządzania finansami publicznymi na poziomach regionalnym, krajowym i lokalnym, wspieranie rozwijania i uruchamiania systemów administracji elektronicznej oraz usprawnianie świadczenia usług;
wspieranie zrównoważonego, rozliczalnego, uwrażliwionego na konflikty i przejrzystego zarządzania sektorami zasobów naturalnych i powiązanymi przychodami oraz reform w celu zapewnienia uczciwych, sprawiedliwych, efektywnych i zrównoważonych polityk podatkowych.
2. Eliminacja ubóstwa, zwalczanie nierówności i dyskryminacji oraz propagowanie rozwoju społecznego
eliminacja ubóstwa we wszystkich aspektach tego zjawiska, w tym za pośrednictwem usług publicznych w zakresie zdrowia, żywienia, edukacji i ochrony socjalnej, zwalczanie dyskryminacji i nierówności oraz niepomijanie nikogo;
wspieranie zrównoważonego rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa w celu zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego, stworzenia możliwości gospodarczych i miejsc pracy;
wzmożenie działań ukierunkowanych na przyjęcie strategii politycznych i stosownych inwestycji na rzecz propagowania, ochrony i przestrzegania praw kobiet i dziewcząt, ludzi młodych i dzieci oraz osób z niepełnosprawnościami, ułatwiania ich zaangażowania i konstruktywnego udziału w życiu społecznym, obywatelskim i gospodarczym oraz zapewnienia ich pełnego wkładu we wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu i zrównoważony rozwój;
propagowanie poszanowania, ochrony i przestrzegania praw kobiet i dziewcząt i wzmacniania ich pozycji, w tym praw gospodarczych, pracowniczych i społecznych, praw do ziemi, a także praw, o których mowa art. 8 ust. 4, eliminacji wszelkich form przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć, w tym szkodliwych praktyk, takich jak przymusowe i wczesne małżeństwa i okaleczanie żeńskich narządów płciowych;
zajmowanie się powiązaniami między globalnym wzrostem demograficznym i zmianami demograficznymi w kierunku zrównoważonego rozwoju we wszystkich stosownych wymiarach, takich jak równouprawnienie płci, zdrowie, ochrona socjalna, spójność społeczna, edukacja i zatrudnienie;
zwracanie szczególnej uwagi na osoby defaworyzowane, słabsze i marginalizowane, w tym dzieci i młodzież, osoby starsze, osoby z niepełnosprawnościami, lesbijki, gejów, osoby biseksualne, transpłciowe i interseksualne (LGBTI), osoby należące do mniejszości oraz ludy tubylcze, uchodźców, osoby wewnętrznie przesiedlone, osoby dotknięte konfliktami zbrojnymi i bezpaństwowców;
propagowanie zintegrowanego podejścia do wspierania społeczności, zwłaszcza osób najbardziej marginalizowanych, najsłabszych, najuboższych i takich, do których najtrudniej dotrzeć, w tym poprzez poprawę powszechnego dostępu do podstawowych potrzeb i usług, w tym w dziedzinie zdrowia, edukacji, żywienia i ochrony socjalnej;
wspieranie zapewnienia dzieciom bezpiecznego i wzbogacającego środowiska, które jest ważnym elementem sprzyjającym tworzeniu się zdrowego pokolenia młodych ludzi zdolnych w pełni wykorzystać swój potencjał. Obejmuje to propagowanie przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki nad dziećmi świadczonej na poziomie lokalnych społeczności. Obejmuje też zapewnienie dzieciom, zwłaszcza tym najbardziej marginalizowanym, najlepszego startu w życiu przez inwestowanie w rozwój we wczesnym dzieciństwie oraz zapewnianie, by dzieci doświadczające ubóstwa lub nierówności miały dostęp do podstawowych usług, takich jak opieka zdrowotna, żywienie, edukacja i ochrona socjalna;
wspieranie powszechnego dostępu do wystarczającej ilości przystępnej cenowo, bezpiecznej i pożywnej żywności i zdrowej diety, zwłaszcza dla osób w najtrudniejszej sytuacji, między innymi dzieci poniżej 5. roku życia, nastolatków, zarówno dziewcząt, jak i chłopców, oraz kobiet, zwłaszcza w okresie ciąży i karmienia piersią, oraz zwiększanie odporności systemu żywnościowego i żywieniowego i ciągłości opieki, szczególnie w państwach borykających się z przedłużającymi się lub powtarzającymi się kryzysami; zapobieganie zahamowaniu wzrostu, wyniszczeniu i innym postaciom niedożywienia; sprzyjanie wielosektorowemu podejściu do rolnictwa ukierunkowanemu na zaspokajanie potrzeb żywieniowych;
wspieranie powszechnego dostępu do bezpiecznej wody pitnej w wystarczającej ilości, infrastruktury sanitarnej, higieny oraz zrównoważonej i zintegrowanej gospodarki wodnej, w szczególności na poziomie lokalnym;
zapewnienie powszechnej opieki zdrowotnej, z równym dostępem dla wszystkich osób i społeczności do przystępnych cenowo świadczeń zdrowotnych wysokiej jakości, w tym opieki w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego w kontekście wdrażania pekińskiej platformy działania i programu działania Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju oraz wyników ich konferencji przeglądowych, poprzez wspieranie tworzenia inkluzywnych, silnych, odpornych i ogólnodostępnych systemów opieki zdrowotnej wysokiej jakości oraz zwiększanie zdolności w zakresie wczesnego ostrzegania, zmniejszenia ryzyka, zarządzania nim i przywrócenia stanu pierwotnego; uzupełnianie działań przez unijny program ramowy na rzecz badań naukowych i innowacji w celu zaradzenia globalnym zagrożeniom zdrowotnym, opracowania bezpiecznych, skutecznych i przystępnych cenowo szczepionek i leków przeciw chorobom związanym z ubóstwem i chorobom zaniedbanym oraz metod leczenia tych chorób, a także w celu poprawy reakcji na wyzwania zdrowotne, w tym choroby zakaźne, oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz nowe choroby i epidemie;
wspieranie powszechnej i sprawiedliwej ochrony socjalnej oraz wzmacnianie siatek bezpieczeństwa socjalnego, sieci i systemów wsparcia w celu zagwarantowania dochodu podstawowego, zapobiegania powrotom do skrajnego ubóstwa oraz budowania odporności;
propagowanie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich sprzyjającego włączeniu społecznemu, aby mierzyć się z problemem nierówności społecznej w miastach, kładąc nacisk na osoby najbardziej potrzebujące;
wspieranie władz lokalnych, w tym poprzez współpracę zdecentralizowaną, rozwijanie zdolności i mobilizowanie zasobów, aby w większym stopniu uwzględniać kontekst lokalny przy realizacji celów zrównoważonego rozwoju na obszarach miejskich i wiejskich poprzez świadczenie podstawowych usług i ich dopasowanie do potrzeb i zapewnienie sprawiedliwego dostępu do bezpieczeństwa żywnościowego i bezpiecznej diety, dostępnych, godnych i przystępnych cenowo mieszkań oraz jakości życia, zwłaszcza w odniesieniu do osób mieszkających w nieformalnych osadach i slumsach, wzmacnianie i propagowanie dostępnych mechanizmów uczestnictwa i składania skarg, zwłaszcza w odniesieniu do osób i grup defaworyzowanych i wykluczonych;
propagowanie osiągania uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym celów w dziedzinie edukacji, ze szczególnym naciskiem na wzmacnianie systemów edukacji, poprzez integracyjne, sprawiedliwe i ogólnodostępne formalne, nieformalne i pozaformalne kształcenie wysokiej jakości i propagowanie możliwości uczenia się przez całe życie i na wszystkich poziomach, szczególnie we wczesnym dzieciństwie i na poziomie szkoły podstawowej, szkolenia technicznego i zawodowego, także w sytuacjach nadzwyczajnych i kryzysowych, i ze szczególnym uwzględnieniem kobiet i dziewcząt; w tym także poprzez szkolenie i doskonalenie zawodowe nauczycieli i przy wykorzystaniu technologii cyfrowych w celu poprawy nauczania i uczenia się;
wspieranie działań w zakresie budowania zdolności, mobilności edukacyjnej między Unią a krajami partnerskimi lub pomiędzy samymi krajami partnerskimi, a także współpracy i dialogu politycznego z instytucjami, organizacjami, lokalnymi organami wykonawczymi i władzami tych krajów;
propagowanie współpracy w dziedzinie nauki, technologii i badań, w szczególności zajmowanie się zmianami związanymi z ubóstwem i zmianami społecznymi, a także w dziedzinie otwartych danych, dużych zbiorów danych, sztucznej inteligencji i innowacji, zapobiegając przy tym drenażowi mózgów;
zwiększanie koordynacji wśród wszystkich odnośnych podmiotów na wszystkich poziomach, aby pomóc w przejściu od sytuacji nadzwyczajnej w związku z klęską żywiołową lub katastrofą spowodowaną przez człowieka do fazy rozwoju; zapewnianie wspólnego planowania i programowania interwencji w ramach współpracy, które są spójne z pomocą humanitarną, i, w stosownych przypadkach, działań na rzecz budowania pokoju, na podstawie wspólnej analizy;
wspieranie wolności myśli, sumienia i religii lub przekonań, w tym za pomocą środków mających na celu wyeliminowanie wszystkich form nienawiści, nietolerancji i dyskryminacji ze względu na religię lub światopogląd, oraz poprzez propagowanie tolerancji i szacunku dla różnorodności religijnej i kulturowej wewnątrz społeczeństw i między nimi;
propagowanie wszelkich form dialogu międzykulturowego i różnorodności kulturowej oraz zachowanie i propagowanie dziedzictwa kulturowego, a także uwolnienie potencjału przemysłu kreatywnego na rzecz zrównoważonego rozwoju społecznego i gospodarczego;
wspieranie działań i propagowanie współpracy w dziedzinie sportu, aby przyczynić się do wzmocnienia pozycji kobiet i młodzieży, osób i społeczności, a także do osiągania celów związanych z opieką zdrowotną, edukacją i włączeniem społecznym określonych w Agendzie 2030;
propagowanie działań na rzecz godności i odporności osób wysiedlonych przymusowo i długoterminowo oraz ich włączenia w życie gospodarcze i społeczne krajów i społeczności przyjmujących, także na poziomie lokalnym.
3. Migracja, przymusowe wysiedlenia i mobilność
wzmocnienie dwustronnych, regionalnych i międzynarodowych partnerstw w dziedzinie migracji, przymusowych wysiedleń i mobilności w oparciu o zintegrowane i wyważone podejście, obejmujących wszystkie aspekty migracji, w tym pomoc we wdrażaniu dwustronnych lub regionalnych umów, dialogów i uzgodnień, których Unia jest stroną, także tych dotyczących powrotów i readmisji, legalnych dróg migracji i partnerstw na rzecz mobilności, z pełnym poszanowaniem obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego i praw człowieka;
wspieranie wśród krajów partnerskich trwałej reintegracji powracających migrantów i ich rodzin, jak również bezpiecznych i godnych powrotów, z zapewnieniem pełnego przestrzegania zobowiązań w dziedzinie pomocy humanitarnej i praw człowieka wynikających z prawa międzynarodowego i unijnego;
eliminacja pierwotnych przyczyn migracji nieuregulowanej i przymusowych wysiedleń i złagodzenie skutków tych zjawisk;
rozwiązanie problemu migracji nieuregulowanej i przymusowych wysiedleń; ograniczenie podatności na zagrożenia w kontekście migracji, m.in w związku z handlem ludźmi i przemytem ludzi, a także włączenie środków wspierających w celu ochrony ofiar wykorzystywania i nadużyć; oraz zintensyfikowanie współpracy w zakresie zintegrowanego zarządzania granicami zgodnie z prawem międzynarodowym i unijnym, prawem międzynarodowym praw człowieka, prawem humanitarnym i standardami ochrony danych;
zwiększenie zdolności naukowych, technicznych, kadrowych i instytucjonalnych na potrzeby zarządzania migracjami, w tym w zakresie szkoleń dotyczących praw człowieka, wsparcia zdolności krajów partnerskich w zakresie przyjmowania, przetwarzania wniosków, procedur azylowych i powrotowych; zacieśnienie współpracy transgranicznej w zakresie wymiany informacji zgodnie ze standardami ochrony danych i obowiązkami związanymi z prawem do prywatności na mocy prawa międzynarodowego praw człowieka; oraz wspieranie gromadzenia i wykorzystywania dokładnych i zdezagregowanych danych jako podstawy polityki opartej na dowodach, aby ułatwiać uporządkowaną, bezpieczną, legalną i odpowiedzialną migrację i mobilność;
wspieranie skutecznych polityk migracyjnych opartych na prawach człowieka, w tym programów ochrony, na wszystkich poziomach;
promowanie warunków ułatwiających, stosownie do sytuacji, legalną migrację i dobrze zarządzaną mobilność, z poszanowaniem kompetencji państw członkowskich, oraz kontakty międzyludzkie, w tym w ramach kształcenia, badań naukowych i innowacji, wymiany kulturalnej i dialogu międzykulturowego, w tym poprzez przekazywanie dokładnych i aktualnych informacji, maksymalizując wpływ legalnej migracji na rozwój;
działanie na rzecz lepszego zrozumienia kwestii powiązania migracji z rozwojem, uznając, że uporządkowana, bezpieczna, legalna i odpowiedzialna migracja i mobilność, pokój, dobre rządy, stabilność, wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu i zrównoważony rozwój są ze sobą ściśle powiązane, oraz dążenie do synergii w ramach tych różnych wymiarów;
zapewnienie ochrony, poszanowania i przestrzegania praw człowieka przysługujących wszystkim migrantom, uchodźcom, wysiedleńcom i osobom wewnętrznie przesiedlonym, w tym osobom przesiedlonym w związku ze zmianą klimatu, ze szczególnym uwzględnieniem słabszych grup społecznych;
wspieranie ukierunkowanych na rozwój rozwiązań dla wysiedleńców, osób wewnętrznie przesiedlonych i społeczności przyjmujących, w tym poprzez integrację społeczno-gospodarczą z zapewnieniem dostępu do rynku pracy, godnych miejsc pracy, kształcenia i usług, aby wspierać poczucie godności, odporność i samodzielność wysiedleńców;
wspieranie zaangażowania diaspory w krajach pochodzenia, aby przyczynić się do trwałego rozwoju, w tym poprzez zaangażowanie władz lokalnych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego, z uwzględnieniem ich potencjału inwestycyjnego, zapewniając wsparcie dla ich inicjatyw na rzecz solidarności i przedsiębiorczości;
promowanie szybszych, tańszych i bezpieczniejszych przekazów pieniężnych zarówno w krajach nadania, jak i w krajach docelowych, wykorzystując tym samym ich potencjał rozwoju.
Współpraca w tym obszarze będzie prowadzona zgodnie z odpowiednimi regulacjami unijnymi dotyczącymi migracji, przy pełnym poszanowaniu zasady spójności polityki na rzecz rozwoju.
PLANETA
4. Środowisko i zmiana klimatu
zwiększanie zdolności naukowych, technicznych, kadrowych i instytucjonalnych na potrzeby zarządzania klimatem i środowiskiem, włączania ich w główny nurt i monitorowania; usprawnianie zarządzania klimatem i środowiskiem na szczeblu regionalnym, krajowym i lokalnym oraz ułatwianie dostępu do publicznych i prywatnych źródeł pod kątem zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, ochrony ekosystemów i zachowania różnorodności biologicznej oraz finansowania działań związanych z klimatem, a także odnośnych ubezpieczeń;
wspieranie przystosowania się do zmiany klimatu, ze szczególnym uwzględnieniem państw i społeczności znajdujących się w wyjątkowo trudnej sytuacji; udział w dążeniach partnerów do realizacji zobowiązań w zakresie zmiany klimatu, ochrony ekosystemów i zachowania różnorodności biologicznej, także na poziomie lokalnym, zgodnie z porozumieniem paryskim i ramami z Sendai dotyczącymi ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych. Dążenia te obejmują wdrożenie ustalonych na poziomie krajowym wkładów oraz planów działania dotyczących łagodzenia zmiany klimatu i dostosowania się do niej, z uwzględnieniem synergii między dostosowaniem a łagodzeniem, poprzez globalne inicjatywy, na przykład partnerstwo w sprawie ustalonego na poziomie krajowym wkładu, a także zobowiązania na mocy innych wielostronnych umów środowiskowych, takich jak konwencja ONZ o różnorodności biologicznej i konwencja ONZ w sprawie zwalczania pustynnienia;
rozwijanie lub wzmacnianie zrównoważonego zielonego i niebieskiego wzrostu i gospodarki o obiegu zamkniętym we wszystkich sektorach gospodarki;
propagowanie dostępu do zrównoważonej energii w krajach rozwijających się; wzmacnianie współpracy w zakresie zrównoważonej energii odnawialnej, z pełnym poszanowaniem najwyższych standardów międzynarodowych, łącznie z oceną bezpieczeństwa krajowego i transgranicznego oraz wpływu na środowisko. Propagowanie i zacieśnianie współpracy w zakresie efektywności energetycznej oraz wytwarzania energii i wykorzystywania odnawialnych źródeł energii; propagowanie dostępu do niezawodnych, bezpiecznych, przystępnych cenowo, czystych i zrównoważonych usług energetycznych; wspieranie, w szczególności rozwiązań na małą skalę, opartych na minisieciach i systemach pozasieciowych o wysokiej wartości środowiskowej i rozwojowej, oraz lokalnych i zdecentralizowanych rozwiązań, które zapewniają dostęp do energii osobom żyjącym w ubóstwie oraz w regionach oddalonych;
budowanie zdolności w zakresie włączania celów związanych ze zrównoważeniem środowiskowym i zmianą klimatu oraz dążenia do zielonego wzrostu w główny nurt krajowych i lokalnych strategii rozwoju, w tym wspieranie uwzględnienia kryteriów zrównoważoności w zamówieniach publicznych;
propagowanie stopniowego wycofywania szkodliwych dla środowiska dopłat do paliw kopalnych, stabilnych i przejrzystych rynków energetycznych, uruchamiania inteligentnych sieci oraz wykorzystywania technologii cyfrowych w zrównoważonym zarządzaniu energią;
propagowanie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, należytej staranności w łańcuchach dostaw oraz spójnego stosowania „podejścia ostrożnościowego” i zasady „zanieczyszczający płaci”;
propagowanie zrównoważonych środowiskowo praktyk rolniczych, w tym agroekologii, i różnorodności biologicznej, a także wzmacnianie działań na rzecz łagodzenia i przystosowania się do zmiany klimatu oraz propagowanie odporności środowiskowej i społecznej i zdrowych ekosystemów;
usprawnianie lokalnych, krajowych, regionalnych i kontynentalnych sieci i usług transportu multimodalnego w celu zwiększenia dalszych możliwości w zakresie zrównoważonego rozwoju gospodarczego odpornego na zmianę klimatu oraz tworzenia miejsc pracy, z uwzględnieniem niskoemisyjnego rozwoju odpornego na zmianę klimatu. Dalsze ułatwianie i liberalizacja transportu, poprawa zrównoważonego rozwoju, bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz odporności w dziedzinie transportu;
zwiększanie zaangażowania lokalnych władz i społeczności oraz ludów tubylczych w przeciwdziałanie zmianie klimatu, zwalczanie utraty różnorodności biologicznej i przestępstw przeciwko dzikiej przyrodzie, ochronę ekosystemów oraz zarządzanie zasobami naturalnymi w sposób uwrażliwiony na konflikty, w tym przez poprawę gospodarowania gruntami i zasobami wodnymi. Propagowanie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich i odporności w obszarach miejskich; wzmacnianie i propagowanie udziału w mechanizmach składania skarg i dochodzenia roszczeń oraz dostępu do nich na poziomach krajowym i lokalnym, zwłaszcza w przypadku ludów tubylczych zgodnie z UNDRIP;
propagowanie edukacji na rzecz zrównoważonego rozwoju, aby umożliwić ludziom przekształcenie społeczeństwa i zbudowanie zrównoważonej przyszłości;
propagowanie ochrony zasobów naturalnych oraz ekosystemów lądowych i morskich, gospodarowania nimi i ich użytkowania w sposób zrównoważony i uwrażliwiony na konflikty oraz ich odbudowa, a także zatrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej, ochrona dzikiej fauny i flory, w tym zwalczanie kłusownictwa oraz nielegalnego handlu dziką fauną i florą; intensyfikowanie konsultacji i propagowanie regionalnej transgranicznej współpracy i zapewnienie dobrowolnej i uprzedniej zgody i skutecznego udziału ludów tubylczych zgodnie z UNDRIP;
propagowanie zintegrowanego, zrównoważonego i partycypacyjnego zarządzania zasobami wodnymi w sposób uwrażliwiony na konflikty oraz współpracy w dziedzinie wód transgranicznych zgodnie z prawem międzynarodowym, w stosownych przypadkach z udziałem władz lokalnych;
propagowanie zachowania i zwiększania zasobów węgla poprzez zrównoważone zarządzanie użytkowaniem gruntów, zmianę sposobu użytkowania gruntów, leśnictwo, a także walka z degradacją środowiska, pustynnieniem i degradacją gruntów i lasów oraz suszą, w stosownych przypadkach z udziałem władz lokalnych;
propagowanie zalesiania i ochrony lasów naturalnych; ograniczanie wylesiania i propagowanie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa oraz zwalczanie nielegalnego pozyskiwania drewna, handlu nielegalnymi wyrobami z surowca drzewnego i drewna.
Wspieranie lepszego zarządzania i budowania zdolności na rzecz zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi, w tym poprzez zaangażowanie władz na szczeblu niższym niż krajowy; wspieranie negocjowania i wdrażania dobrowolnych umów o partnerstwie;
wspieranie zarządzania oceanami, w tym ochrony, restytucji i zachowania obszarów przybrzeżnych i morskich we wszystkich formach, w tym ekosystemów, walki z odpadami morskimi, zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów oraz ochrony morskiej różnorodności biologicznej, zgodnie z Konwencją ONZ o prawie morza;
zmniejszanie ryzyka związanego z regionalnymi klęskami żywiołowymi, poprawa gotowości na wypadek klęsk żywiołowych oraz zwiększenie odporności, w tym poprzez inwestycje i propagowanie podejścia opartego na społeczności i ukierunkowanego na ludzi, w ramach synergii z politykami i działaniami w zakresie przystosowania do zmiany klimatu;
propagowanie efektywnego gospodarowania zasobami oraz zrównoważonej konsumpcji i produkcji, w szczególności w ramach całego łańcucha dostaw, z myślą o przejściu na gospodarkę o obiegu zamkniętym, w tym poprzez ograniczenie wykorzystania zasobów naturalnych do finansowania konfliktów oraz podjęcie działań na rzecz zapewnienia przez zainteresowane strony zgodności z założeniami stosownych inicjatyw; walka z zanieczyszczeniem, ograniczanie zanieczyszczeń powietrza, w szczególności sadzy, i propagowanie stabilnego zarządzania chemikaliami i odpadami;
wspieranie starań na rzecz poprawy zrównoważonej dywersyfikacji gospodarczej, konkurencyjności, lokalnej wartości dodanej w ramach łańcuchów dostaw i zrównoważonego handlu, rozwoju sektora prywatnego ze szczególnym uwzględnieniem niskoemisyjnego zielonego wzrostu odpornego na zmianę klimatu, MŚP oraz spółdzielni, z czerpaniem korzyści w zakresie zrównoważonego rozwoju płynących z istniejących umów handlowych z Unią;
propagowanie realizacji zobowiązań dotyczących zachowania różnorodności biologicznej przewidzianych w umowach międzynarodowych;
częstsze uwzględnianie celów dotyczących zmiany klimatu i środowiska i włączanie ich w główny nurt poprzez wspieranie prac metodologicznych i badawczych;
zwalczanie globalnych i transregionalnych skutków zmiany klimatu o potencjalnie destabilizującym wpływie na rozwój, pokój i bezpieczeństwo.
DOBROBYT
5. Zrównoważony wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu oraz godne zatrudnienie
wspieranie przedsiębiorczości, m.in poprzez mikrofinansowanie, wspieranie godnego zatrudnienia i zdolności do zatrudnienia poprzez rozwój umiejętności i kompetencji, edukację i szkolenie zawodowe, poprawę pełnego stosowania międzynarodowych norm pracy, a także poprzez dialog społeczny i walkę z pracą dzieci, warunki pracy w zdrowym środowisku, równouprawnienie płci, płace zapewniające utrzymanie na minimalnym poziomie oraz tworzenie możliwości, zwłaszcza dla młodzieży i kobiet;
wspieranie krajowych i lokalnych ścieżek rozwoju przynoszących największe pozytywne wyniki i zmiany społeczne, zmniejszających ryzyko wykluczenia i marginalizacji pewnych grup, propagowanie sprawiedliwego, efektywnego i zrównoważonego opodatkowania i publicznych polityk redystrybucyjnych oraz utworzenie i wzmocnienie zrównoważonych systemów ochrony socjalnej i systemów ubezpieczeń społecznych; wspieranie działań na poziomach krajowym i międzynarodowym służących zwalczaniu uchylania się od opodatkowania i rajów podatkowych;
poprawa otoczenia biznesowego i klimatu inwestycyjnego na poziomach lokalnym i krajowym, stworzenie otoczenia regulacyjnego sprzyjającego rozwojowi gospodarczemu oraz wspieranie przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP, w tym przedsiębiorstw typu start-up oraz spółdzielni, przedsiębiorstw społecznych i kobiet-przedsiębiorców, w rozszerzaniu działalności i tworzeniu miejsc pracy, wspieranie rozwijania gospodarki solidarnej i wzmocnienie odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej oraz rozliczalności sektora prywatnego;
propagowanie rozliczalności przedsiębiorstw i mechanizmów dochodzenia roszczeń w przypadku naruszeń praw człowieka związanych z działalnością sektora prywatnego; wspieranie działań na poziomach lokalnym, regionalnym i globalnym w celu zapewnienia przestrzegania przez przedsiębiorstwa standardów praw człowieka i dostosowywania się do zmian regulacyjnych, w tym w zakresie obowiązku dochowania należytej staranności, oraz dotrzymywania przez nie międzynarodowych zobowiązań dotyczących biznesu i praw człowieka;
wzmacnianie zrównoważonego rozwoju społecznego i zrównoważenia środowiskowego, inkluzywności, społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej, a także poszanowanie i propagowanie standardów i zasad dotyczących praw człowieka w całym łańcuchu wartości, wspieranie wspólnej wartości dodanej i warunków sprawiedliwego handlu;
zwiększanie przydatności, wydajności i zrównoważonego charakteru wydatków publicznych, w tym przez propagowanie zrównoważonych zamówień publicznych; oraz propagowanie korzystania w bardziej strategiczny sposób z finansów publicznych, w tym z wykorzystaniem instrumentów łączonych, aby przyciągnąć dodatkowe inwestycje publiczne i prywatne;
pobudzanie potencjału dużych miast jako ośrodków zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego i innowacyjności;
propagowanie wewnętrznej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej; tworzenie silniejszych więzi pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi oraz ułatwianie rozwoju zarówno przemysłu kreatywnego, jak i sektora zrównoważonej turystyki jako dźwigni zrównoważonego rozwoju;
pobudzanie i różnicowanie zrównoważonych i inkluzywnych łańcuchów wartości w sektorze rolno-spożywczym, propagowanie bezpieczeństwa żywnościowego i dywersyfikacji gospodarczej, wartości dodanej, integracji regionalnej, konkurencyjności i sprawiedliwego handlu oraz wzmocnienie zrównoważonych, niskoemisyjnych innowacji odpornych na zmianę klimatu;
koncentrowanie się na ekologicznie wydajnej intensyfikacji produkcji rolnej w przypadku drobnych rolników, w szczególności kobiet, przez wspieranie efektywnych i zrównoważonych krajowych polityk, strategii i ram prawnych oraz sprawiedliwego i zrównoważonego dostępu do zasobów, w tym gruntów i prawa do ziemi, wody, innych środków produkcji rolnej i (mikro)kredytów, oraz gospodarowania tymi zasobami;
wspieranie większego uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego, także na poziomie regionalnym, w szczególności organizacji rolników, w kształtowaniu polityki i programach badawczych oraz zwiększenie ich udziału we wdrażaniu i ocenie programów rządowych;
wspieranie i propagowanie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem i zrównoważonej akwakultury;
propagowanie powszechnego dostępu do przystępnej cenowo, stabilnej i zrównoważonej energii, propagowanie gospodarki niskoemisyjnej, odpornej na zmianę klimatu, zasobooszczędnej i o obiegu zamkniętym, zgodnie z celami porozumienia paryskiego i Agendy 2030;
propagowanie inteligentnej, zrównoważonej, inkluzywnej i bezpiecznej mobilności oraz poprawa jakości sieci połączeń transportowych z Unią;
propagowanie dostępnej, przystępnej cenowo, inkluzywnej, niezawodnej i bezpiecznej łączności cyfrowej oraz wzmocnienie gospodarki cyfrowej; propagowanie umiejętności cyfrowych; sprzyjanie przedsiębiorczości cyfrowej i tworzeniu miejsc pracy; propagowanie wykorzystania technologii cyfrowych jako czynnika zrównoważonego rozwoju; zajmowanie się kwestiami cyberbezpieczeństwa, ochrony danych i innymi kwestiami regulacyjnymi związanymi z transformacją cyfrową;
rozwijanie i wzmacnianie rynków i sektorów w sposób umacniający trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu i odporny na zmianę klimatu oraz sprawiedliwy handel, a także ograniczanie społeczno–gospodarczej marginalizacji słabszych grup społecznych;
wspieranie programu integracji regionalnej i polityk optymalnego handlu na rzecz sprzyjającego włączeniu społecznemu i zrównoważonego rozwoju, zwiększanie zdolności krajów do prowadzenia wymiany handlowej oraz wspieranie konsolidacji i wdrażania sprawiedliwych umów handlowych zawartych między Unią a jej partnerami, w tym holistycznych i asymetrycznych umów z partnerskimi krajami rozwijającymi się, z poszanowaniem standardów praw człowieka; propagowanie i wzmacnianie multilateralizmu, zrównoważonej współpracy gospodarczej, a także środków służących propagowaniu i wzmacnianiu reguł Światowej Organizacji Handlu;
propagowanie współpracy w dziedzinie nauki, technologii i badań, transformacji cyfrowej, otwartych danych, dużych zbiorów danych i sztucznej inteligencji oraz innowacji, w tym rozwoju dyplomacji naukowej;
propagowanie wszelkich form dialogu międzykulturowego i różnorodności kulturowej, rozwijanie lokalnego rzemiosła oraz sztuki współczesnej i form wyrazu kulturowego, zachowanie i propagowanie dziedzictwa kulturowego, uwolnienie potencjału przemysłu kreatywnego na rzecz zrównoważonego rozwoju społecznego i gospodarczego, a także gwarantowanie oraz umacnianie praw ludów tubylczych zgodnie z UNDRIP i społeczności lokalnych oraz ich skutecznego udziału i wzmocnienia ich pozycji;
wzmacnianie pozycji kobiet, tak by umożliwić im odgrywanie ważniejszej roli gospodarczej i w procesie podejmowania decyzji, także na poziomie lokalnym;
poprawa dostępu do godnej pracy dla wszystkich w zdrowym środowisku i tworzenie dobrze funkcjonujących rynków pracy i polityk zatrudnienia, które w większym stopniu sprzyjają włączeniu społecznemu, ukierunkowanych na zapewnienie godnej pracy, poszanowanie praw człowieka i praw pracowniczych, w tym płace zapewniające utrzymanie na minimalnym poziomie dla wszystkich, zwłaszcza kobiet i młodzieży;
propagowanie sprawiedliwego, zrównoważonego i niezakłóconego dostępu do sektorów wydobywczych zapewniającego uwrażliwienie na konflikty i brak korupcji, z poszanowaniem praw człowieka; zwiększanie przejrzystości, należytej staranności i odpowiedzialności inwestorów, przy jednoczesnym propagowaniu rozliczalności sektora prywatnego; stosowanie środków towarzyszących rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/821 ( 3 ).
POKÓJ
6. Pokój, stabilność i zapobieganie konfliktom
budowanie pokoju, zapobieganie konfliktom i przyczynianie się dzięki temu do stabilności przez wzmacnianie odporności państw, władz na szczeblu niższym niż krajowy, społeczeństw, społeczności i osób na naciski i wstrząsy polityczne, gospodarcze, środowiskowe, żywnościowe, demograficzne i społeczne oraz w zakresie bezpieczeństwa, w tym przez zwalczanie zagrożeń hybrydowych i propagowanie ocen odporności służących określeniu lokalnych zdolności społeczeństw do przetrwania tych nacisków i wstrząsów, dostosowania się do nich i szybkiego ich przezwyciężania; eliminowanie wykluczenia politycznego i gospodarczego i innych strukturalnych i pierwotnych przyczyn konfliktu, braku bezpieczeństwa i niestabilności;
propagowanie kultury niestosowania przemocy, w tym poprzez wspieranie formalnej, nieformalnej i pozaformalnej edukacji na rzecz pokoju;
wspieranie zapobiegania konfliktom, wczesnego ostrzegania i budowania pokoju poprzez mediację i dialog, zarządzanie kryzysowe i stabilizację oraz działania związane z odbudową po zakończeniu konfliktu, w tym wzmocnienie roli kobiet na wszystkich etapach tych procesów; wspieranie, ułatwianie i zwiększanie potencjału budowania zaufania, mediacji, dialogu i pojednania, stosunków dobrosąsiedzkich i innych środków przyczyniających się do zapobiegania konfliktom i ich rozwiązywania, ze szczególnym uwzględnieniem pojawiających się napięć między społecznościami, a także działań na rzecz godzenia interesów grup społecznych oraz łagodzenia przedłużających się konfliktów i kryzysów;
wspieranie rehabilitacji i reintegracji ofiar konfliktów zbrojnych, wspieranie rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji w społeczeństwie byłych bojowników i ich rodzin oraz eliminowanie społecznych skutków restrukturyzacji sił zbrojnych, w tym z uwzględnieniem szczególnych potrzeb kobiet;
zwiększanie systematycznego udziału kobiet i młodzieży, także na etapie podejmowania decyzji i wdrażania, w negocjacjach pokojowych, procesach pojednawczych, zapobieganiu konfliktom i budowaniu pokoju, a także uwzględnianie kobiet i młodzieży i zapewnianie ich konstruktywnego uczestnictwa w życiu cywilnym i politycznym oraz uznania społecznego zgodnie z RB ONZ 1325 (2000) w szczególności w sytuacjach niestabilności, konfliktu lub w sytuacjach pokonfliktowych oraz w krajach, w których odnotowuje się takie sytuacje, także po to, by rozwiązać problem nieproporcjonalnego wpływu, jaki wywierają na nie konflikty siłowe i by lepiej uwzględniać ich szczególne potrzeby w trakcie konfliktów;
zapobieganie wszelkim formom przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć, w tym stosowaniu przemocy seksualnej jako broni podczas wojen;
wspieranie uwzględniającej aspekt płci i zapewniającej uwrażliwienie na konflikty reformy sektora bezpieczeństwa, która zagwarantuje poszanowanie, propagowanie i przestrzeganie podstawowych wartości Unii i zasad dobrych rządów oraz będzie stopniowo i w sposób bardziej skuteczny, demokratyczny i rozliczalny zapewniać osobom, społeczeństwu obywatelskiemu i państwu zdolności i instrumenty na rzecz bezpieczeństwa w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju i pokoju;
wspieranie budowania zdolności podmiotów wojskowych na rzecz rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi, zgodnie z art. 9;
wspieranie regionalnych i międzynarodowych inicjatyw dotyczących rozbrojenia oraz systemów i mechanizmów kontroli eksportu broni;
wspieranie lokalnych, krajowych, regionalnych i międzynarodowych inicjatyw przyczyniających się do zapewnienia bezpieczeństwa, stabilności i pokoju, w tym inicjatyw na rzecz rozbrojenia i mechanizmów kontroli eksportu broni, rozminowywania i działań przeciwminowych, a także łączenie tych różnych inicjatyw, oraz zajęcie się wpływem społeczno-ekonomicznym min przeciwpiechotnych, niewybuchów lub wybuchowych pozostałości wojennych na ludność cywilną, z uwzględnieniem potrzeb kobiet;
zapobieganie i zwalczanie radykalizacji postaw, która prowadzi do brutalnego ekstremizmu i terroryzmu, a także ochrona osób przed takimi zagrożeniami, w tym poprzez działania uwzględniające kontekst i aspekt płci oraz zapewniające uwrażliwienie na konflikty;
wspieranie lokalnych, krajowych, regionalnych i międzynarodowych trybunałów ad hoc oraz komisji i mechanizmów prawdy i pojednania;
zwalczanie wszelkich form przemocy, korupcji, przestępczości zorganizowanej i prania pieniędzy;
propagowanie współpracy transgranicznej w zakresie zrównoważonego i partycypacyjnego zarządzania wspólnymi zasobami naturalnymi w sposób uwrażliwiony na konflikty, zgodnie z prawem międzynarodowym i unijnym oraz przy poszanowaniu i propagowaniu praw człowieka przysługujących osobom i grupom, których to dotyczy, w tym ludów tubylczych zgodnie z UNDRIP i społeczności lokalnych;
współpraca z państwami trzecimi w zakresie pokojowego wykorzystywania energii jądrowej w obszarze zdrowia, rolnictwa i bezpieczeństwa żywności, z zapewnieniem pełnego przestrzegania najwyższych standardów międzynarodowych; oraz wspieranie działań społecznych mających na celu zaradzenie skutkom dla grup ludności krajów narażonych na jakiekolwiek wypadki radiologiczne oraz służących poprawie ich warunków życia; propagowanie zarządzania wiedzą, szkoleń i edukacji w dziedzinach związanych z energią jądrową. W stosownych przypadkach działania te muszą być spójne z działaniami prowadzonymi w ramach Europejskiego Instrumentu Współpracy Międzynarodowej w dziedzinie Bezpieczeństwa Jądrowego;
zwiększanie bezpieczeństwa na morzu i bezpieczeństwa morskiego w celu zapewnienia bezpiecznych i czystych oceanów zarządzanych w zrównoważony sposób;
wspieranie budowania zdolności w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, odpornych sieci cyfrowych, ochrony danych i prywatności, zgodnie ze standardami i zasadami dotyczącymi praw człowieka.
PARTNERSTWO
7. Partnerstwo
zwiększanie odpowiedzialności krajów, pogłębianie partnerstwa i konstruktywnego dialogu, w tym ze społeczeństwem obywatelskim, aby przyczynić się do zwiększenia skuteczności współpracy na rzecz rozwoju we wszystkich jej wymiarach (ze szczególnym uwzględnieniem konkretnych wyzwań stojących przed krajami najsłabiej rozwiniętymi oraz krajami doświadczającymi konfliktu i niestabilności, a także określonych wyzwań przejściowych stojących przed krajami o średnim dochodzie i bardziej zaawansowanymi państwami rozwijającymi się), wdrażając podejście do współpracy na rzecz rozwoju oparte na prawach człowieka, obejmujące wszystkie prawa człowieka i zapewniające, by nikt nie został pominięty;
pogłębianie dialogu politycznego, gospodarczego, społecznego, środowiskowego i kulturowego między Unią a państwami trzecimi i organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi oraz wspieranie realizacji zobowiązań dwustronnych i międzynarodowych;
wspieranie większej inkluzywności i współpracy między wszystkimi podmiotami przy wdrażaniu polityki współpracy na rzecz rozwoju i polityki działań zewnętrznych, z myślą o dzieleniu się wdrożonymi doświadczeniami i wnioskami, maksymalizacji zdolności, wartości dodanej, doskonałości i doświadczeń, a tym samym w celu wzmocnienia wspólnych celów, wartości i interesów oraz ambicji dotyczących lepszej współpracy;
zachęcanie do zapewnienia stosunków dobrosąsiedzkich, integracji regionalnej, lepszej konektywności, współpracy i inkluzywnego i konstruktywnego dialogu, w tym między innymi lepszej współpracy regionalnej w ramach unijnej strategii na rzecz konektywności Europa–Azja, strategii UE wobec Azji Środkowej, partnerstwa UE–Afryka, regionalnej współpracy w regionie Morza Czarnego, współpracy w Arktyce i wymiaru północnego;
wspieranie i zacieśnianie współpracy krajów partnerskich i regionów z sąsiadującymi najbardziej oddalonymi regionami Unii oraz z krajami i terytoriami zamorskimi;
propagowanie środowiska sprzyjającego rozwojowi organizacji społeczeństwa obywatelskiego i fundacji, wzmocnienie ich istotnego, stałego i uporządkowanego udziału w politykach krajowych i międzynarodowych oraz ich zdolności do wykonywania ich zadań w charakterze niezależnych podmiotów podejmujących działania w dziedzinie rozwoju i zarządzania; oraz wzmacnianie wielostronnych podejść i nowych sposobów tworzenia partnerstw z podmiotami społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacjami broniącymi praw kobiet; wspieranie demokracji i powiększanie przestrzeni obywatelskiej; propagowanie merytorycznego i zorganizowanego dialogu z Unią i efektywnego korzystania z krajowych planów działania w zakresie współpracy unijnej ze społeczeństwem obywatelskim i ich skutecznego wdrażania;
nawiązywanie kontaktów z władzami lokalnymi i wspieranie ich w pełnieniu funkcji podmiotów kształtujących politykę i podejmujących decyzje w celu pobudzenia lokalnego rozwoju, łącznie z otoczeniem biznesowym, i usprawnionego sprawowania rządów, a także podmiotów podejmujących działania w dziedzinie rozwoju i zarządzania; wspieranie sprzyjających ram regulacyjnych i instytucjonalnych umożliwiających władzom lokalnym wypełnianie ich mandatu, wzmocnienie ich istotnego, stałego i uporządkowanego udziału w politykach krajowych i międzynarodowych; oraz wzmocnienie wielostronnych i wielopoziomowych podejść do zarządzania i nowych sposobów tworzenia partnerstw z władzami lokalnymi;
skuteczniejsze nawiązywanie kontaktów z ludnością, w tym z obrońcami praw człowieka, w państwach trzecich, w tym poprzez wykorzystywanie w pełni dyplomacji gospodarczej, kulturalnej i publicznej;
większe zaangażowanie krajów uprzemysłowionych i bardziej zaawansowanych krajów rozwijających się w realizację Agendy 2030, programu „Globalne dobra publiczne i wyzwania o skali światowej”, w tym w dziedzinie współpracy południe-południe i współpracy trójstronnej;
zachęcanie do integracji i współpracy regionalnej w sposób zorientowany na rezultaty przez wspieranie integracji regionalnej i dialogu regionalnego;
budowanie partnerstw z sektorem prywatnym na rzecz tworzenia miejsc pracy i poprawy źródeł utrzymania w krajach partnerskich.
ZAŁĄCZNIK III
OBSZARY INTERWENCJI W RAMACH PROGRAMÓW TEMATYCZNYCH
1. OBSZARY INTERWENCJI NA RZECZ PRAW CZŁOWIEKA I DEMOKRACJI
Unia przyczynia się do propagowania podstawowych wartości demokracji, praworządności, powszechności, niepodzielności i współzależności praw człowieka, poszanowania godności ludzkiej, zasad niedyskryminacji, równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty ONZ oraz międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, przede wszystkim w następujących obszarach:
Stanie na straży praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich ludzi, przyczynianie się do tworzenia społeczeństw, w których przeważają wartości uczestnictwa, tolerancji, niedyskryminacji, godności ludzkiej, równości, sprawiedliwości społecznej, sprawiedliwości międzynarodowej i rozliczalności. Obejmuje to dwie główne osie:
monitorowanie, propagowanie i wzmacnianie poszanowania i przestrzegania wszystkich praw człowieka, zarówno praw obywatelskich i politycznych, jak i gospodarczych, społecznych czy kulturalnych.
Obejmuje to między innymi działania na rzecz: zniesienia kary śmierci, wspierania walki z wymuszonymi zaginięciami, zapobiegania torturom, złemu traktowaniu i innemu okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu i eliminowania tych procederów, propagowania wolności wypowiedzi, zgromadzeń i zrzeszania się, wolności myśli, sumienia i religii lub przekonań; propagowania i ochrony równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet i dziewcząt we wszystkich sferach życia, w tym w obszarze edukacji, opieki zdrowotnej, i w odniesieniu do obszarów i praw, o których mowa w art. 8 ust. 4, równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, podejmowania decyzji politycznych i wspierania środków na rzecz eliminowania wszelkich form przemocy wobec kobiet i dziewcząt; propagowania i ochrony praw dziecka, kobiet, młodzieży, osób LGBTI, w tym środków mających na celu depenalizację homoseksualizmu, praw osób należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, religijnych i językowych, praw ludów tubylczych zgodnie z UNDRIP oraz praw osób z niepełnosprawnościami, a także na rzecz walki z rasizmem, ksenofobią i dyskryminacją z jakichkolwiek względów. W ramach określonego zakresu unijna pomoc odnosi się w szczególności do tych kwestii dotyczących praw człowieka, które są w największym stopniu uzależnione od kontekstu, stanowi reakcję na kurczącą się przestrzeń społeczeństwa obywatelskiego działającego na rzecz propagowania i ochrony praw człowieka, a także pomaga mierzyć się z innymi nowymi i złożonymi wyzwaniami;
ochronę i wzmacnianie pozycji obrońców praw człowieka na całym świecie, w szczególności w krajach, w których brak poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności jest szczególnie wyraźny i systematyczny, w tym w krajach, w których wprowadzono środki restrykcyjne w celu ograniczenia działań obrońców praw człowieka i w których działania te mają podstawowe znaczenie dla wzmocnienia instytucjonalnych i prawnych ram dotyczących praw człowieka. Obrońcy praw człowieka i społeczeństwo obywatelskie, zwłaszcza na szczeblu lokalnym, otrzymują pomoc doraźną, średnio- i długoterminową oraz zrównoważone środki, w tym poprzez specjalne mechanizmy ochrony obrońców praw człowieka, by mogli oni prowadzić swoje działania w sposób nieskrępowany.
Rozwijanie, wspieranie, umacnianie i ochrona demokracji, podjęcie kwestii związanych z wszystkimi aspektami demokratycznego sprawowania rządów, w tym wzmocnienie pluralizmu demokratycznego, reprezentacji i rozliczalności, wzmocnienie demokracji na wszystkich poziomach, zwiększenie udziału obywateli i społeczeństwa obywatelskiego, wspieranie wiarygodnych, inkluzywnych i przejrzystych procesów wyborczych, a także wspieranie zdolności obywateli w zakresie monitorowania sytemu demokratycznego i wyborczego poprzez wsparcie krajowych obywatelskich organizacji obserwacji wyborów i ich sieci regionalnych. Demokrację należy wzmacniać poprzez wspieranie głównych filarów systemów demokratycznych, norm i zasad demokratycznych, wolnych, niezależnych i pluralistycznych mediów, zarówno w internecie, jak i poza nim, wolności w internecie, walki z cenzurą, odpowiedzialnych i inkluzywnych instytucji, w tym parlamentów i partii politycznych, oraz zwalczania korupcji. Pomoc udzielana przez Unię wspiera działania społeczeństwa obywatelskiego w zakresie wzmacniania praworządności, propagowania niezależności sądów i organów ustawodawczych, wspierania i oceny reform prawnych i instytucjonalnych i ich wdrażania, monitorowania systemu demokratycznego i systemu wyborczego oraz działania na rzecz zapewnienia wszystkim ludziom – bez nadmiernych kosztów – dostępu do wymiaru sprawiedliwości, w tym do skutecznych i dostępnych mechanizmów składania skarg i dochodzenia roszczeń na poziomach krajowym i lokalnym.
Obserwacja wyborów odgrywa znaczącą rolę w szerszym wspieraniu procesów demokratycznych. W tym kontekście obserwacja wyborów przez UE nadal stanowi jeden z głównych elementów programu, podobnie jak działania następcze podejmowane w wyniku zaleceń unijnych misji obserwacji wyborów.
Obszary interwencji 1 i 2 przyczyniają się do pogłębienia współpracy i partnerstwa ze społeczeństwem obywatelskim działającym w obszarze praw człowieka i demokracji, także w delikatnych sytuacjach, i dążącym do tworzenia nowych regionalnych i międzyregionalnych synergii poprzez dzielenie się wiedzą, w tym najlepszymi praktykami, oraz budowanie sieci kontaktów w ramach lokalnego społeczeństwa obywatelskiego i pomiędzy społeczeństwem obywatelskim a innymi odpowiednimi organami i mechanizmami praw człowieka, w celu zwiększenia ich zdolności, w tym odporności, oraz opracowania przekonującej narracji na temat praw człowieka i demokracji, która będzie potęgować ten przekaz.
Propagowanie skutecznego multilateralizmu i partnerstwa strategicznego, przyczynianie się do zwiększania potencjału instrumentów i mechanizmów międzynarodowych, regionalnych i krajowych w zakresie propagowania i ochrony praw człowieka, demokracji i praworządności. Należy wzmacniać partnerstwa strategiczne, ze szczególnym uwzględnieniem Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz innych stosownych, międzynarodowych, regionalnych i krajowych mechanizmów ochrony praw człowieka. Ponadto program propaguje edukację i badania w zakresie praw człowieka i demokracji, w tym za pośrednictwem Global Campus of Human Rights.
2. OBSZARY INTERWENCJI NA RZECZ ORGANIZACJI SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO
1. Inkluzywna, partycypacyjna, samostanowiąca i niezależna przestrzeń społeczeństwa obywatelskiego i przestrzeń demokratyczna w krajach partnerskich
stworzenie dostępnego otoczenia sprzyjającego zaangażowaniu obywateli i działaniom społeczeństwa obywatelskiego, w tym za pośrednictwem fundacji, poprzez wspieranie aktywnego uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego w dialogu politycznym i umocnienie platformy dialogu dla podmiotów niepaństwowych;
wspieranie i budowanie zdolności organizacji społeczeństwa obywatelskiego i fundacji do działania w charakterze podmiotów zajmujących się samodzielnie zarówno rozwojem, jak i dobrymi rządami;
budowanie zdolności organizacji społeczeństwa obywatelskiego służących wspieraniu słabszych i zmarginalizowanych grup społecznych poprzez zapewnianie podstawowych usług społecznych, takich jak opieka zdrowotna, w tym żywienie, edukacja, ochrona socjalna, oraz dostęp do bezpiecznej wody, usług sanitarnych i higienicznych;
wspieranie i wzmacnianie pozycji organizacji kobiecych i innych stosownych organizacji działających na rzecz równouprawnienia płci, a także obrończyń praw człowieka, tak by zapewnić im możliwość prowadzenia działań i ochronę przed zagrożeniami i przemocą;
zwiększanie zdolności sieci, platform i sojuszów społeczeństwa obywatelskiego w krajach partnerskich;
umożliwienie społeczeństwu obywatelskiemu prowadzenia działalności poprzez między innymi budowanie zdolności, koordynację i instytucjonalne wzmocnienie organizacji społeczeństwa obywatelskiego, z uwzględnieniem znaczenia przestrzeni sprzyjającej ich działaniom i dostępu do finansowania, także po to, by angażowały się w ramach swoich organizacji i we współpracy z różnego rodzaju zainteresowanymi podmiotami. Wspieranie dialogu na temat polityki publicznej prowadzonego między organizacjami społeczeństwa obywatelskiego a rządami.
2. Inkluzywny i otwarty dialog z i pomiędzy podmiotami społeczeństwa obywatelskiego
propagowanie inkluzywnych, wielostronnych forów na rzecz dialogu, w tym interakcji i koordynacji działań między obywatelami, społeczeństwem obywatelskim, władzami lokalnymi, państwami członkowskimi, krajami partnerskimi, sektorem prywatnym i innymi kluczowymi zainteresowanymi podmiotami działającymi na rzecz rozwoju;
umożliwienie współpracy i wymiany wiedzy i doświadczeń między podmiotami społeczeństwa obywatelskiego i w ramach tych podmiotów na szczeblu krajowym i międzynarodowym;
wspieranie współpracy i partnerstw organizacji społeczeństwa obywatelskiego z międzynarodowymi organizacjami międzyrządowymi, w tym budowanie zdolności w celu propagowania i monitorowania wdrażania instrumentów międzynarodowych i regionalnych, także tych dotyczących praw człowieka, sprawiedliwości, praworządności i demokracji;
zapewnienie merytorycznego i stałego zorganizowanego dialogu i partnerstw z Unią.
3. Świadomość, zrozumienie, wiedza i zaangażowanie obywateli Europy w odniesieniu do kwestii rozwoju
wzmocnienie pozycji obywateli, aby zwiększyć ich zaangażowanie co do kwestii rozwoju i na rzecz celów zrównoważonego rozwoju, w tym poprzez podniesienie poziomu świadomości społecznej, propagowanie formalnego, nieformalnego i pozaformalnego kształcenia w zakresie rozwoju, zwłaszcza wśród młodzieży, oraz propagowanie dzielenia się wiedzą między stosownymi podmiotami, koncentrując się przy tym na państwach członkowskich Unii, krajach kandydujących i potencjalnych krajach kandydujących;
mobilizowanie poparcia społecznego w Unii, krajach kandydujących i potencjalnych krajach kandydujących dla strategii zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, w tym ograniczania ubóstwa, w krajach partnerskich.
3. OBSZARY INTERWENCJI NA RZECZ POKOJU, STABILNOŚCI I ZAPOBIEGANIA KONFLIKTOM
1. Pomoc w zakresie zapobiegania konfliktom, budowania pokoju i osiągania stanu gotowości na wypadek kryzysu
Unia zapewnia pomoc techniczną i finansową obejmującą wsparcie działań zapewniających uwrażliwienie na konflikty, służących budowaniu i wzmacnianiu zdolności partnerów w zakresie analizy ryzyka, zapobiegania konfliktom, budowania pokoju oraz reagowania na sytuacje przedkryzysowe i pokryzysowe, w ścisłej koordynacji z działaniami podejmowanymi przez ONZ i inne organizacje międzynarodowe, regionalne i subregionalne, a także podmioty państwowe, podmioty społeczeństwa obywatelskiego i władz lokalnych, ze szczególnym uwzględnieniem równouprawnienia płci, z zapewnieniem skutecznego udziału i wzmocnienia pozycji kobiet i młodzieży, przede wszystkim w odniesieniu do:
wczesnego ostrzegania oraz analizy ryzyka wystąpienia konfliktu przy opracowywaniu i realizowaniu strategii politycznych;
ułatwiania i tworzenia zdolności w zakresie środków dotyczących budowania zaufania, mediacji, dialogu i pojednania, także na poziomie społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem napięć powstających między społecznościami, a zwłaszcza zapobiegania zbrodniom ludobójstwa i zbrodniom przeciwko ludzkości;
zapobiegania konfliktom;
wzmacniania zdolności w zakresie uczestnictwa w cywilnych misjach stabilizacyjnych, utrzymywania i budowania pokoju oraz ich rozmieszczania;
usprawnienia procesu odbudowy po konfliktach oraz klęskach żywiołowych mających znaczenie dla sytuacji w zakresie polityki i bezpieczeństwa;
wspierania działań na rzecz stabilizacji, bezpieczeństwa osób i przywrócenia bezpieczeństwa ludzkiego, w tym działań przeciwminowych, rozminowywania i sprawiedliwości okresu przejściowego zgodnie z odpowiednimi porozumieniami wielostronnymi;
wspierania działań na rzecz budowania pokoju i państwowości, z udziałem, w stosownych przypadkach, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, państw i organizacji międzynarodowych, a także pogłębiania stosunków między państwem a społeczeństwem;
przyczyniania się do dalszego rozwijania dialogów strukturalnych dotyczących kwestii budowania pokoju na różnych poziomach, między społeczeństwem obywatelskim a krajami partnerskimi, oraz z Unią;
reagowania i gotowości na sytuacje kryzysowe;
ograniczania wykorzystywania zasobów naturalnych do finansowania konfliktów oraz wspierania zainteresowanych podmiotów w wypełnianiu założeń takich inicjatyw, jak system certyfikacji procesu Kimberley, z uwzględnieniem takich aktów prawnych, jak rozporządzenie (UE) 2017/821, w szczególności w odniesieniu do wprowadzenia skutecznej wewnętrznej kontroli pozyskiwania zasobów naturalnych i handlu nimi;
budowania zdolności podmiotów wojskowych w celu wsparcia rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi, zgodnie z art. 9;
wspierania działań propagujących równouprawnienie płci i wzmocnienie pozycji kobiet, zwłaszcza przez wdrażanie rezolucji RB ONZ nr 1325 (2000) i 2250 (2015) oraz uczestnictwo i reprezentację kobiet i młodzieży w formalnych i nieformalnych procesach pokojowych;
propagowanie kultury niestosowania przemocy, w tym poprzez wspieranie formalnej, nieformalnej i pozaformalnej edukacji na rzecz pokoju;
wspierania działań wzmacniających odporność państw, społeczeństw, społeczności i osób, w tym przez oceny odporności służące określeniu endogennych zdolności społeczeństw do przetrwania nacisków i wstrząsów, dostosowania się do nich i szybkiego ich przezwyciężania;
wspierania międzynarodowych trybunałów karnych i trybunałów krajowych ad hoc, komisji prawdy i pojednania, sprawiedliwości okresu przejściowego oraz innych mechanizmów sądowego rozwiązywania sporów dotyczących praw człowieka i służących dochodzeniu i ustaleniu praw własności;
wspierania środków na rzecz zwalczania nielegalnego korzystania z broni palnej, strzeleckiej i lekkiej oraz dostępu do niej;
wspierania przekazywania wiedzy specjalistycznej, wymiany informacji i najlepszych praktyk, ocen ryzyka lub zagrożeń oraz badań i analiz w tym zakresie, systemów wczesnego ostrzegania, szkoleń oraz świadczenia usług.
2. Pomoc w zakresie przeciwdziałania globalnym i transregionalnym oraz pojawiającym się zagrożeniom
Unia zapewnia pomoc techniczną i finansową w celu wsparcia działań partnerów i Unii ukierunkowanych na przeciwdziałanie zagrożeniom globalnym i transregionalnym, a także nowym zagrożeniom występującym głównie w następujących obszarach:
zagrożenia dla porządku publicznego i bezpieczeństwa osób, w tym terroryzm, radykalizacja postaw prowadząca do brutalnego ekstremizmu, przestępczość zorganizowana, cyberprzestępczość, zagrożenia hybrydowe, nielegalny przemyt, handel i tranzyt; w szczególności poprzez wzmocnienie zdolności organów ścigania oraz organów sądowych i cywilnych zaangażowanych w walkę z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną, w tym cyberprzestępczością;
zagrożenia dla przestrzeni publicznych, infrastruktury krytycznej, w tym transportu międzynarodowego, w tym transportu osób i towarów, energetyki i dystrybucji energii, cyberbezpieczeństwa;
zagrożenia dla zdrowia publicznego, w tym nagłe epidemie o potencjalnie transnarodowym zasięgu;
zagrożenia dla stabilności środowiska, zagrożenia dla bezpieczeństwa morskiego, zagrożenia, które mogą mieć destabilizujący wpływ na pokój i bezpieczeństwo, wynikające z konsekwencji zmiany klimatu;
ograniczanie ryzyka materializacji zagrożeń zamierzonych, przypadkowych lub naturalnych, związanych z materiałami lub środkami chemicznymi, biologicznymi, radiologicznymi i jądrowymi oraz zagrożeń związanych z instalacjami lub obiektami, lub wybuchowymi pozostałościami po wojnach lub konfliktach, w szczególności w następujących obszarach:
wspieranie i propagowanie badań cywilnych jako alternatywy dla badań w dziedzinie obronności;
wzmacnianie procedur bezpieczeństwa w zakresie przechowywania w cywilnych obiektach potencjalnie niebezpiecznych materiałów lub środków chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych, lub wykorzystywania tych materiałów lub środków w kontekście cywilnych programów badawczych;
wspieranie — w ramach unijnej polityki współpracy i jej celów — tworzenia infrastruktury cywilnej i stosownych badań cywilnych koniecznych do likwidacji, oczyszczenia lub przekształcenia zakładów i obiektów zbrojeniowych, które zgodnie z deklaracją nie stanowią już części programu obrony;
wzmacnianie zdolności właściwych organów cywilnych zaangażowanych w opracowanie i sprawowanie skutecznej kontroli nad nielegalnym handlem materiałami lub środkami chemicznymi, biologicznymi, radiologicznymi i jądrowymi (w tym nad sprzętem do ich wytwarzania lub dostarczania);
opracowywanie ram prawnych oraz rozwój zdolności instytucjonalnych w celu ustanowienia i sprawowania skutecznej kontroli eksportu, w szczególności w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania, z uwzględnieniem środków współpracy regionalnej, i w celu wdrożenia postanowień Traktatu o handlu bronią oraz propagowania ich przestrzegania;
wypracowanie skutecznego przygotowania ludności cywilnej na wypadek klęsk żywiołowych, planowania i reagowania w sytuacjach kryzysowych oraz zdolności usuwania skutków klęsk.
W stosownych przypadkach działania te muszą być spójne z działaniami prowadzonymi w ramach Europejskiego Instrumentu Współpracy Międzynarodowej w dziedzinie Bezpieczeństwa Jądrowego;
budowanie zdolności podmiotów wojskowych w celu wsparcia rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi, zgodnie z art. 9.
Priorytetowo traktowana jest współpraca transregionalna obejmująca co najmniej dwa państwa trzecie, które jasno wyraziły polityczną wolę zmierzenia się ze wspomnianymi zagrożeniami.
W działaniach, które są zgodne z prawem międzynarodowym, szczególny nacisk kładzie się na dobre rządy. Współpraca w obszarze zwalczania terroryzmu może również być prowadzona z poszczególnymi państwami, regionami lub organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi i subregionalnymi.
W odniesieniu do pomocy udzielanej organom zaangażowanym w walkę z terroryzmem priorytetowe znaczenie nadaje się środkom wspierającym rozwój i wzmacnianie przepisów w zakresie zwalczania terroryzmu, wprowadzenie w życie i stosowanie prawa finansowego, celnego i imigracyjnego, rozwój procedur egzekwowania prawa przy zachowaniu najwyższych międzynarodowych standardów i w zgodzie z prawem międzynarodowym, wzmacnianie demokratycznej kontroli i mechanizmów nadzoru instytucjonalnego, a także zapobieganie radykalizmowi nacechowanemu przemocą.
W odniesieniu do pomocy w zwalczaniu problemu narkotyków należytą uwagę zwraca się na międzynarodową współpracę, której celem jest wspieranie najlepszych praktyk z zakresu zmniejszania popytu, produkcji i szkodliwych skutków.
4. OBSZARY INTERWENCJI NA RZECZ ZARADZENIA WYZWANIOM OGÓLNOŚWIATOWYM
A. LUDNOŚĆ
1. Zdrowie
opracowywanie kluczowych elementów skutecznego i kompleksowego systemu opieki zdrowotnej, obejmującego choroby zakaźne, którymi to elementami najlepiej zająć się na poziomie ogólnoświatowym, aby zapewnić równy, przystępny cenowo, inkluzywny i powszechny dostęp do świadczeń zdrowotnych, w tym tych, o których mowa w art. 8 ust. 4;
propagowanie, zapewnianie i rozszerzanie podstawowych usług oraz usług pomocy psychologicznej skierowanych do ofiar przemocy, zwłaszcza kobiet i dzieci będących ofiarami gwałtu;
umacnianie globalnych inicjatyw będących kluczowymi czynnikami wsparcia powszechnego zabezpieczenia zdrowotnego za pośrednictwem globalnego przywództwa w myśl zasady „zdrowie we wszystkich politykach”, w całym procesie opieki, włącznie z promocją zdrowia, od profilaktyki aż do kuracji po leczeniu;
rozwiązywanie kwestii bezpieczeństwa zdrowotnego i oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe na świecie dzięki prowadzeniu badań nad chorobami zakaźnymi, w tym nad chorobami związanymi z ubóstwem, chorobami zaniedbanymi i chorobami zwalczanymi drogą szczepień, i kontrolowaniu ich, przez zwalczanie fałszywych leków, przekształcanie wiedzy w bezpieczne, dostępne i przystępne cenowo produkty (w tym leki generyczne), diagnostykę i powiązane technologie medyczne oraz polityki, które mierzą się ze zmiennym obciążeniem zdrowotnym (choroby niezakaźne, niedożywienie we wszystkich formach, czynniki ryzyka środowiskowego) i kształtują rynki światowe, aby poprawić dostęp do przystępnych cenowo podstawowych produktów i świadczeń zdrowotnych, w tym tych, o których mowa w art. 8 ust. 4;
wspieranie globalnych inicjatyw na rzecz opracowania bezpiecznych, skutecznych i przystępnych cenowo szczepionek.
2. Edukacja
wspieranie osiągania uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym celów w dziedzinie edukacji poprzez wspólne globalne wysiłki ukierunkowane na dostępne, włączające i sprawiedliwe kształcenie i szkolenie wysokiej jakości, w tym dla nauczycieli, na wszystkich poziomach, dla osób w każdym wieku, także w sytuacjach nadzwyczajnych i kryzysowych, ze szczególnym naciskiem na wzmocnienie systemów szkolnictwa bezpłatnego;
zwiększanie wiedzy, umiejętności i wartości poprzez partnerstwa i sojusze, w tym wsparcie dla danych i analiz, badań naukowych i innowacji oraz wymiany wiedzy w dziedzinie edukacji, a także sieci edukacyjne, na rzecz aktywności obywatelskiej i produktywnych, wykształconych, demokratycznych, integracyjnych i odpornych społeczeństw;
wspieranie globalnych działań ukierunkowanych na zmniejszenie wszystkich wymiarów dyskryminacji i nierówności, takich jak różnice między dziewczętami/kobietami a chłopcami/mężczyznami oraz między różnymi grupami społecznymi, w celu zapewnienia wszystkim równych szans na uczestniczenie w życiu gospodarczym, politycznym, społecznym i kulturalnym;
wspieranie włączającej edukacji wysokiej jakości w środowiskach niestabilnych;
wspieranie działań i propagowanie współpracy w dziedzinie sportu, aby przyczynić się do wzmocnienia pozycji kobiet i ludzi młodych, osób i społeczności.
3. Wspieranie równouprawnienia płci i wzmocnienie pozycji kobiet i dziewcząt
zobowiązanie do propagowania równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji dziewcząt i kobiet we wszystkich sferach życia, łącznie ze wsparciem na rzecz utworzenia warunków gospodarczych, politycznych i społecznych, które w większym stopniu sprzyjają przestrzeganiu praw dziewcząt i kobiet, dzięki czemu będą one mogły w pełni uczestniczyć w życiu społecznym, będą miały równe szanse na przywództwo w życiu społecznym, gospodarczym, politycznym i obywatelskim i będą stanowić jeden z elementów napędzających rozwój;
kierowanie ogólnoświatowymi staraniami, partnerstwami i sojuszami na rzecz praw kobiet i dziewcząt, zgodnie z oenzetowską Konwencją w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet i protokołem fakultatywnym do tej konwencji, w celu wyeliminowania wszelkich form dyskryminacji względem kobiet i dziewcząt, w tym wykluczenia kobiet występującego w różnych obszarach ich życia prywatnego i publicznego, takich jak rynek pracy i dostęp do usług społecznych i świadczeń zdrowotnych;
kierowanie ogólnoświatowymi staraniami, partnerstwami i sojuszami na rzecz praw kobiet w celu wyeliminowania wszelkich form przemocy i szkodliwych praktyk wobec kobiet i dziewcząt, w tym przemocy fizycznej, psychologicznej, seksualnej i przemocy ze względu na płeć, okaleczania żeńskich narządów płciowych, także przymusowych i wczesnych małżeństw, a także przemocy gospodarczej, politycznej i przyjmującej inne formy oraz dyskryminacji, także w sytuacjach kryzysowych, jak również wykluczenia kobiet występującego w różnych obszarach ich życia prywatnego i publicznego;
eliminowanie pierwotnych przyczyn różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn jako sposób na wspieranie zapobiegania konfliktom i budowania pokoju; propagowanie wzmocnienia pozycji kobiet, w tym ich znaczenia dla rozwoju i budowania pokoju;
propagowanie ochrony i przestrzegania wszystkich praw kobiet i dziewcząt, w tym tych, o których mowa w art. 8 ust. 4;
propagowanie ochrony i przestrzegania praw kobiet i dziewcząt, w tym praw gospodarczych, politycznych, pracowniczych i socjalnych oraz tych, o których mowa w art. 8 ust. 4.
4. Dzieci i młodzież
propagowanie powszechnego dostępu do wszystkich usług społecznych i świadczeń zdrowotnych dla dzieci i młodzieży, w tym osób najbardziej marginalizowanych, z naciskiem na zdrowie, żywienie, edukację, ochronę socjalną, oraz rozwoju we wczesnym dzieciństwie, w tym poprzez specjalne usługi przyjazne młodzieży;
propagowanie nowych inicjatyw w celu stworzenia silniejszych systemów ochrony dziecka w państwach trzecich, zapewniając dzieciom najlepszy możliwy start w życiu oraz ochronę we wszystkich obszarach przed przemocą, nadużyciami i zaniedbaniem, w tym przez promowanie przejścia od instytucjonalnych do opieki nad dziećmi świadczonej na poziomie społeczności lokalnych;
propagowanie wzmocnienia pozycji dzieci i ludzi młodych poprzez umożliwienie im aktywnego i konstruktywnego udziału w sprawach, które ich dotyczą, w szczególności w życiu politycznym, procesie pokojowym i wysiłkach mediacyjnych, poprzez wspieranie inicjatyw na rzecz dialogu międzykulturowego między organizacjami młodzieżowymi oraz poprzez zapobieganie marginalizacji i wykluczeniu;
zwiększanie pomocy dla młodzieży w celu wspierania zdobywania przez nich stosownych umiejętności i dostępu do godnych miejsc pracy wysokiej jakości poprzez edukację, szkolenia zawodowe i techniczne, a także technologie cyfrowe;
propagowanie wzmocnienia pozycji młodzieży i jej odpowiedzialnego obywatelstwa poprzez umożliwienie jej aktywnego i konstruktywnego uczestnictwa w życiu politycznym, procesach pokojowych i wysiłkach mediacyjnych, poprzez wspieranie inicjatyw na rzecz dialogu międzykulturowego między organizacjami młodzieżowymi oraz poprzez zapobieganie marginalizacji i wykluczeniu;
tworzenie sprzyjającego środowiska zapewniającego nowe i innowacyjne możliwości aktywności obywatelskiej młodzieży, przedsiębiorczości młodzieży i zatrudnienia młodzieży.
5. Migracja, przymusowe wysiedlenia i mobilność
zapewnienie dalszego unijnego przywództwa w kształtowaniu globalnej agendy na rzecz zarządzania migracjami i przymusowymi wysiedleniami we wszystkich jej wymiarach, w szczególności po to, by ułatwiać uporządkowaną, bezpieczną, legalną i odpowiedzialną migrację, zgodnie z prawami człowieka, międzynarodowym prawem uchodźczym i międzynarodowym prawem humanitarnym;
kierowanie globalnymi i międzyregionalnymi dialogami politycznymi oraz wspieranie ich, wliczając w to migrację Południe-Południe oraz wymianę doświadczeń i współpracę w zakresie migracji i przymusowych wysiedleń;
wspieranie realizacji międzynarodowych i unijnych zobowiązań w zakresie migracji i przymusowych wysiedleń, także na poziomie ONZ;
usprawnienie globalnej bazy dowodowej, w tym w kwestii związku między migracją a rozwojem, oraz podjęcie działań pilotażowych ukierunkowanych na rozwój innowacyjnych podejść operacyjnych w dziedzinie migracji i przymusowych wysiedleń;
wspieranie partnerstw strategicznych z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi w celu wsparcia międzynarodowej współpracy i zarządzania migracjami zgodnie z prawem międzynarodowym praw człowieka i międzynarodowym prawem uchodźczym.
Współpraca w tym obszarze będzie prowadzona zgodnie z odpowiednimi unijnymi regulacjami dotyczącymi migracji, przy pełnym poszanowaniu zasady spójności polityki na rzecz rozwoju.
6. Godna praca, ochrona socjalna, nierówność i włączenie społeczne
kształtowanie globalnej agendy i inicjatyw wsparcia na rzecz integracji silnego filaru równości i sprawiedliwości społecznej zgodnie z europejskimi wartościami;
współudział w globalnej agendzie na rzecz godnej pracy dla wszystkich w zdrowym środowisku, zgodnie z podstawowymi normami pracy MOP, w tym w zakresie dialogu społecznego, płac zapewniających utrzymanie na minimalnym poziomie i zwalczania pracy dzieci, społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, zwłaszcza poprzez zapewnienie zrównoważonego charakteru i odpowiedzialności w globalnych łańcuchach wartości, oraz zwiększenie wiedzy na temat skutecznych polityk zatrudnienia uwzględniających aspekt płci, które odpowiadają na potrzeby rynku pracy i propagują włączenie społeczno-ekonomiczne, w tym kształcenie i szkolenie zawodowe i uczenie się przez całe życie;
wspieranie globalnych inicjatyw dotyczących biznesu i praw człowieka, w tym rozliczalności przedsiębiorstw za naruszenia praw i zagwarantowania prawa do środka odwoławczego;
wspieranie globalnych inicjatyw na rzecz powszechnej ochrony socjalnej, które są zgodne z zasadami efektywności, zrównoważonego rozwoju i równości, w tym wsparcie na rzecz rozwiązania kwestii nierówności w celu zwiększenia równouprawnienia płci i zapewnienia spójności społecznej, w szczególności poprzez utworzenie i wzmocnienie zrównoważonych systemów ochrony socjalnej i systemów ubezpieczeń społecznych;
kontynuowanie globalnych badań naukowych i rozwoju poprzez innowacje społeczne zwiększające włączenie społeczne uwzględniające prawa i szczególne potrzeby najsłabszych grup społecznych;
propagowanie i wspieranie wysiłków na rzecz zapewnienia większej inkluzywności w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym i wyeliminowania społeczno-gospodarczych czynników konfliktu.
7. Kultura
propagowanie inicjatyw na rzecz różnorodności kulturowej, dialogu międzykulturowego i międzyreligijnego w pokojowych stosunkach między społecznościami;
wspieranie kultury jako siły napędowej zrównoważonego rozwoju społecznego i gospodarczego oraz zacieśnianie współpracy w zakresie dziedzictwa kulturowego i zwiększanie jego ochrony;
rozwijanie lokalnego rzemiosła jako sposobu zachowania lokalnego dziedzictwa kulturowego i wspierania zrównoważonego rozwoju;
zacieśnianie współpracy w zakresie ochrony, zachowania i wzbogacania dziedzictwa kulturowego, w tym ochrony szczególnie narażonego dziedzictwa kulturowego, zwłaszcza wśród mniejszości, odizolowanych społeczności i ludów tubylczych zgodnie z UNDRIP;
popieranie porozumień dotyczących powrotu dóbr kultury do krajów, z których pochodzą;
wspieranie współpracy kulturalnej, w tym poprzez wymiany, partnerstwa i inne inicjatywy, oraz uznawanie profesjonalizmu autorów, artystów oraz podmiotów działających w sektorze kultury i sektorze kreatywnym;
wspieranie współpracy i partnerstw między organizacjami sportowymi.
B. PLANETA
1. Zapewnienie zdrowego środowiska i przeciwdziałanie zmianie klimatu
usprawnianie globalnego zarządzania klimatem i środowiskiem, wdrożenie porozumienia paryskiego, Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu i konwencji ONZ w sprawie zwalczania pustynnienia oraz innych wielostronnych umów środowiskowych;
przyczynianie się do zewnętrznego oddziaływania unijnych polityk dotyczących środowiska i zmiany klimatu;
włączanie do polityk, planów i inwestycji, w tym poprzez poprawę stanu wiedzy i lepsze informowanie, celów dotyczących środowiska, ochrony ekosystemów i zachowania różnorodności biologicznej, zmiany klimatu, ograniczania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi i gotowości na wypadek tych klęsk;
wdrażanie międzynarodowych i unijnych inicjatyw w celu propagowania przystosowania się do zmiany klimatu i jej łagodzenia oraz niskoemisyjnego rozwoju odpornego na zmianę klimatu, w tym przez wdrożenie ustalonych na poziomie krajowym wkładów oraz długofalowych strategii rozwoju niskoemisyjnego i na rzecz osiągania odporności na zmianę klimatu, propagowanie zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, podjęcie kwestii degradacji środowiska i powstrzymanie procesu utraty różnorodności biologicznej, propagowanie ochrony ekosystemów lądowych i morskich oraz odnawialnych zasobów naturalnych, wliczając w to grunty, wody, oceany, zasoby rybne i lasy, zrównoważonego ich użytkowania i gospodarowania nimi, propagowanie zalesiania i ochrony lasów naturalnych, podjęcie kwestii wylesiania, pustynnienia, degradacji gruntów, nielegalnego pozyskiwania drewna i nielegalnego handlu dziką fauną i florą, zwalczanie zanieczyszczenia, w tym odpadów morskich, i zapewnienie zdrowego środowiska, podjęcie kwestii związanych z klimatem i środowiskiem, w tym wysiedleń w wyniku klęsk żywiołowych, propagowanie zasobooszczędności, zrównoważonej konsumpcji i produkcji, zintegrowanego gospodarowania zasobami wodnymi i stabilnego zarządzania chemikaliami i odpadami oraz wsparcie dla przejścia na niskoemisyjne i odporne na zmianę klimatu gospodarki zielone i o obiegu zamkniętym, a także propagowanie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i odpowiedzialnego prowadzenia działalności;
propagowanie zrównoważonych środowiskowo praktyk rolnych, w tym agroekologii, w celu ochrony ekosystemów i różnorodności biologicznej oraz zwiększenia odporności środowiskowej i społecznej na zmianę klimatu, ze szczególnym naciskiem na wspieranie drobnych producentów rolnych, pracowników i rzemieślników;
wdrażanie międzynarodowych i unijnych inicjatyw na rzecz zapobiegania utracie różnorodności biologicznej, propagowania ochrony i zrównoważonego użytkowania ekosystemów lądowych i morskich oraz związanej z nimi różnorodności biologicznej, a także zrównoważonego zarządzania nimi;
propagowanie stopniowego wycofywania dopłat do paliw kopalnych szkodliwych dla środowiska, zachęcanie zakładów energetycznych do przyjmowania taryf odzwierciedlających koszty oraz poszukiwanie bardziej opłacalnych i przyjaznych dla klimatu alternatywnych rozwiązań w zakresie ochrony socjalnej.
2. Zrównoważona energia
wspieranie globalnych starań, zobowiązań, partnerstw i sojuszy, w tym przejścia na zrównoważoną energię;
propagowanie bezpieczeństwa energetycznego krajów partnerskich i społeczności lokalnych, w tym dywersyfikacji źródeł energii i tras zaopatrzenia w energię, z uwzględnieniem kwestii zmienności cen, potencjału w zakresie obniżenia emisji, poprawa funkcjonowania rynków, a także wspieranie połączeń międzysystemowych, w szczególności połączeń w zakresie energii elektrycznej, i handlu;
zachęcanie rządów partnerskich do przyjęcia polityki sektora energetycznego oraz reform rynkowych, aby stworzyć warunki umożliwiające wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu i inwestycje zwiększające dostęp do przyjaznych dla klimatu, przystępnych cenowo, nowoczesnych, niezawodnych i zrównoważonych usług energetycznych dla wszystkich, priorytetowo traktując energię ze źródeł odnawialnych i efektywność energetyczną;
badanie, identyfikowanie, włączanie w główny globalny nurt i wspieranie finansowe zrównoważonych modeli biznesu o potencjale w zakresie skalowalności i powielania, zapewniających innowacyjne i cyfrowe technologie dzięki innowacyjnym badaniom prowadzącym do wyższej wydajności, szczególnie w odniesieniu do zdecentralizowanych podejść gwarantujących dostęp do energii elektrycznej, przez energię ze źródeł odnawialnych, w tym w obszarach z rynkami lokalnymi o ograniczonej pojemności.
C. DOBROBYT
1. Zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu, godne miejsca pracy i zaangażowanie sektora prywatnego
propagowanie zrównoważonych inwestycji sektora prywatnego za pomocą innowacyjnych mechanizmów finansowania i podziału ryzyka;
poprawa otoczenia biznesu i klimatu inwestycyjnego, rozwijanie społecznie i ekologicznie odpowiedzialnego lokalnego sektora prywatnego, wspieranie rozszerzonego dialogu publiczno-prywatnego i budowanie zdolności lokalnych MŚP, przedsiębiorstw typu start-up oraz spółdzielni i przedsiębiorstw społecznych w zakresie konkurencyjności i odporności i ich integracja z lokalną, regionalną i globalną gospodarką;
propagowanie włączenia finansowego poprzez propagowanie dostępu do usług finansowych, takich jak mikrokredyty i oszczędności, mikroubezpieczenia i transfer płatności, oraz skuteczne korzystanie z tych usług przez MŚP oraz gospodarstwa domowe, w szczególności defaworyzowane i słabsze grupy społeczne;
wspieranie wdrażania unijnej polityki handlowej i umów handlowych zgodnie z założeniami zrównoważonego rozwoju; wzmacnianie zdolności krajów partnerskich do prowadzenia wymiany handlowej oraz poprawa dostępu unijnych przedsiębiorstw do rynków krajów partnerskich oraz zwiększanie sprawiedliwej wymiany handlowej, odpowiedzialnych i rozliczalnych inwestycji i możliwości biznesowych, przy jednoczesnym eliminowaniu przeszkód utrudniających dostęp do rynku i inwestycji, z myślą o ułatwieniu dostępu do technologii przyjaznych dla klimatu, przy zapewnieniu należytej staranności w zakresie podziału wartości i poszanowania praw człowieka w łańcuchach dostaw w największym możliwym stopniu i z uwzględnieniem spójności polityki na rzecz rozwoju;
propagowanie skutecznej kombinacji polityki fiskalnej i pieniężnej wspierającej zróżnicowanie gospodarcze, wartość dodaną i integrację regionalną oraz zrównoważoną zieloną i niebieską gospodarkę;
ułatwianie dostępu do technologii cyfrowych, w tym propagowanie dostępu do finansowania i włączenia finansowego, oraz handlu elektronicznego;
propagowanie zrównoważonej konsumpcji i produkcji oraz innowacyjnych technologii i praktyk na rzecz niskoemisyjnej, zasobooszczędnej gospodarki o obiegu zamkniętym;
zwiększanie społecznej i środowiskowej zrównoważoności, odpowiedzialności przedsiębiorstw i wzmacnianie odpowiedzialnych praktyk biznesowych w całym łańcuchu wartości;
zwalczanie prania pieniędzy, korupcji, nielegalnych przepływów finansowych oraz uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania. Propagowanie opodatkowania progresywnego, środków antykorupcyjnych i polityk służących redystrybucji wydatków publicznych;
propagowanie wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, także poprzez propagowanie i wspieranie uczestnictwa kobiet i młodzieży oraz proaktywne określanie grup marginalizowanych gospodarczo i rozwiązywanie tego problemu.
2. Bezpieczeństwo żywnościowe i bezpieczna dieta
wspieranie międzynarodowych strategii, organizacji, mechanizmów i podmiotów rozpowszechniających główne, globalne kwestie polityczne oraz ramy dotyczące zrównoważonej żywności i bezpiecznej diety, a także oddziaływanie na te strategie, organizacje, mechanizmy i podmioty, zmniejszanie rozdrobnienia globalnej struktury żywienia i przyczynianie się do rozliczalności za wypełnianie zobowiązań międzynarodowych dotyczących bezpieczeństwa żywnościowego, żywienia i zrównoważonego rolnictwa;
poprawa globalnych dóbr publicznych w celu wyeliminowania głodu i niedożywienia; zapewnianie sprawiedliwego dostępu do żywności, w tym przez pomoc w likwidowaniu luki w finansowaniu żywienia, w tym z wykorzystaniem takich narzędzi, jak Globalna Sieć ds. Kryzysów Żywnościowych, w celu zwiększenia zdolności do odpowiedniego reagowania na kryzysy żywnościowe oraz problemy związane z żywieniem;
zwiększanie, w skoordynowany i przyspieszony sposób, międzysektorowych wysiłków na rzecz zwiększenia zdolności w zakresie dywersyfikacji produkcji żywności na szczeblu lokalnym i regionalnym, zapewnienia bezpiecznej diety i bezpieczeństwa żywnościowego, jak również dostępu do wody pitnej, oraz na rzecz zwiększenia odporności wśród najsłabszych grup społecznych, zwłaszcza w krajach borykających się z przedłużającymi się lub powtarzającymi kryzysami;
potwierdzenie na poziomie globalnym centralnej roli zrównoważonego rolnictwa, rybołówstwa i akwakultury, w tym drobnej produkcji rolnej, hodowli zwierząt gospodarskich i pasterstwa, w zwiększaniu bezpieczeństwa żywnościowego, eliminacji ubóstwa, tworzeniu miejsc pracy, zapewnianiu sprawiedliwego i zrównoważonego dostępu do zasobów, w tym gruntów i praw do gruntów, wody, nasion z ogólnodostępnych źródeł i innych środków produkcji rolnej oraz (mikro)kredytów, i zarządzania tymi zasobami, łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowaniu się do niej, budowaniu odporności i zdrowych ekosystemów;
zapewnianie innowacji dzięki międzynarodowym badaniom oraz zwiększenie globalnej wiedzy i wiedzy fachowej, propagowanie i wzmacnianie lokalnych i niezależnych strategii adaptacji, w szczególności w odniesieniu do przystosowania się do zmiany klimatu i jej łagodzenia, agro-bioróżnorodności, globalnych i inkluzywnych łańcuchów wartości, sprawiedliwego handlu, bezpieczeństwa żywnościowego, odpowiedzialnego inwestowania, gospodarowania gruntami i własności zasobów naturalnych.
D. PARTNERSTWA
1. Wzmocnienie roli władz lokalnych jako podmiotów działających na rzecz rozwoju poprzez:
zwiększenie zdolności instytucjonalnych i operacyjnych władz lokalnych krajów europejskich i krajów partnerskich oraz ich sieci i stowarzyszeń, jako podmiotów działających na rzecz rozwoju i partnerów w procesie opracowywania strategii politycznych, tak by mogli oni wnosić wkład w formułowanie, wdrażanie i monitorowanie polityk i umów uwzględniających w szczególności interesy lokalnych społeczności; by zwiększyć ich rolę w podnoszeniu świadomości na temat reformy decentralizacyjnej oraz rozwoju lokalnego i miejskiego; by zapewnić merytoryczny, stały, ustrukturyzowany dialog strategiczny w dziedzinie rozwoju i wspierać rządy demokratyczne, w szczególności poprzez podejście terytorialne do rozwoju lokalnego, łącznie z procesami decentralizacyjnymi, uczestnictwem i rozliczalnością;
zwiększanie liczby interakcji z obywatelami Europy w zakresie edukacji i podnoszenia świadomości na temat rozwoju (w tym dzielenie się wiedzą i zaangażowanie), szczególnie w związku z celami zrównoważonego rozwoju, w tym w Unii oraz na terytoriach stowarzyszonych, a także w krajach kandydujących i potencjalnych krajach kandydujących.
2. Propagowanie inkluzywnych społeczeństw i wielostronnych inicjatyw, dobrego zarządzania gospodarczego, w tym sprawiedliwej i inkluzywnej mobilizacji dochodów krajowych, zwłaszcza w kontekście międzynarodowej współpracy podatkowej poprzez wdrażanie środków służących zwalczaniu uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, przejrzystego zarządzania finansami publicznymi oraz skutecznych i inkluzywnych wydatków publicznych, z uwzględnieniem obowiązków w zakresie praw człowieka i zgodnie z zasadami dobrych rządów.
3. Wspieranie oceny i dokumentowania postępów we wdrażaniu partnerstwa i zasad skuteczności.
ZAŁĄCZNIK IV
OBSZARY INTERWENCJI W RAMACH DZIAŁAŃ SZYBKIEGO REAGOWANIA
1. Działania, które przyczyniają się do zapewnienia pokoju, stabilności i zapobiegania konfliktom w sytuacjach nagłych, początku kryzysu, kryzysowych i pokryzysowych, w tym takich, które mogą wynikać z przepływów migracyjnych i przymusowych wysiedleń.
Działania szybkiego reagowania, o których mowa w art. 4 ust. 4 lit. a), mają służyć efektywnej, skutecznej, zintegrowanej i uwrażliwionej na konflikty reakcji Unii na następujące wyjątkowe i nieprzewidziane sytuacje:
sytuacje nagłe, kryzysowe, niestabilności, zagrożeń hybrydowych, początku kryzysu lub klęski żywiołowej, w przypadku gdy mają one znaczenie dla stabilności, pokoju i bezpieczeństwa;
sytuacje stwarzające zagrożenie dla pokoju, demokracji, porządku publicznego, ochrony praw człowieka i podstawowych wolności lub bezpieczeństwa ludzi — w szczególności osób narażonych na przemoc seksualną i przemoc ze względu na płeć w sytuacji niestabilności;
sytuacje mogące przeistoczyć się w konflikt zbrojny lub spowodować istotną destabilizację w danym państwie trzecim lub państwach trzecich.
Do tych działań szybkiego reagowania zalicza się między innymi:
wspieranie, przez udzielanie pomocy technicznej i logistycznej, działań organizacji międzynarodowych, regionalnych i lokalnych oraz podmiotów państwowych i podmiotów społeczeństwa obywatelskiego na rzecz propagowania budowania zaufania, mediacji, dialogu i pojednania, sprawiedliwości okresu przejściowego, wzmocnienia pozycji kobiet i młodzieży, w szczególności w odniesieniu do napięć społecznych i przedłużających się konfliktów;
wspieranie wdrażania rezolucji RB ONZ w sprawie kobiet, młodzieży, pokoju i bezpieczeństwa;
wspieranie tworzenia i funkcjonowania władz tymczasowych, dysponujących mandatem zgodnym z prawem międzynarodowym;
wspieranie rozwoju demokratycznych i pluralistycznych instytucji państwowych, w tym środków mających na celu zwiększenie roli kobiet w takich instytucjach, wspieranie skutecznej administracji cywilnej i cywilnego nadzoru nad systemem bezpieczeństwa oraz środków służących wzmocnieniu zdolności organów ścigania i władz sądowniczych zaangażowanych w walkę z terroryzmem, przestępczością zorganizowaną i wszelkimi formami nielegalnego handlu;
wspieranie międzynarodowych trybunałów karnych i trybunałów krajowych ad hoc, komisji prawdy i pojednania, sprawiedliwości okresu przejściowego oraz innych mechanizmów sądowego rozwiązywania sporów dotyczących praw człowieka i służących dochodzeniu i ustaleniu praw własności;
wspieranie zwiększenia zdolności państwa w obliczu pilnej potrzeby szybkiego budowania, utrzymania lub przywrócenia jego głównych funkcji oraz podstawowej spójności społecznej i politycznej;
wspieranie działań niezbędnych do rozpoczęcia odbudowy i odnowy najważniejszych zasobów infrastruktury, zasobów mieszkalnych, budynków publicznych i zasobów gospodarczych oraz podstawowych mocy produkcyjnych, a także innych działań w celu wznowienia działalności gospodarczej, tworzenia miejsc pracy oraz zapewnienia minimalnych warunków koniecznych do zapewnienia zrównoważonego rozwoju społecznego;
wspieranie cywilnych działań związanych z demobilizacją i reintegracją społeczną byłych bojowników i ich rodzin oraz, w stosownych przypadkach, ich repatriacją, a także środków odnoszących się do sytuacji dzieci-żołnierzy i kobiet-żołnierzy;
wspieranie działań łagodzących społeczne skutki restrukturyzacji sił zbrojnych;
wspieranie — w ramach unijnej polityki współpracy i celów tej polityki — działań służących przeciwdziałaniu skutkom społeczno-gospodarczym, jakie wywierają na ludność cywilną miny przeciwpiechotne, niewybuchy lub inne pozostałe po wojnie materiały wybuchowe. Działania finansowane w ramach Instrumentu mogą obejmować między innymi szkolenia na temat zagrożenia, wykrywanie min i ich unieszkodliwianie oraz związaną z tym likwidację zgromadzonych zasobów min;
wspieranie — w ramach unijnej polityki współpracy i celów tej polityki — działań w zakresie zwalczania nielegalnego korzystania z broni palnej, strzeleckiej i lekkiej oraz dostępu do niej;
wspieranie działań służących właściwemu zaspokajaniu szczególnych potrzeb kobiet i dzieci w sytuacji kryzysu i konfliktu, w tym w kontekście ich narażenia na przemoc ze względu na płeć;
wspieranie rehabilitacji i reintegracji ofiar konfliktów zbrojnych, włączając w to działania w zakresie szczególnych potrzeb kobiet i dzieci;
wspieranie działań w zakresie propagowania i obrony przestrzegania praw człowieka, podstawowych wolności, demokracji i praworządności oraz wspieranie związanych z tym instrumentów międzynarodowych;
wspieranie działań społeczno-gospodarczych służących propagowaniu sprawiedliwego dostępu do zasobów naturalnych i przejrzystości gospodarowania nimi w sytuacji kryzysu lub początku kryzysu, w tym budowanie pokoju;
wspieranie działań służących łagodzeniu potencjalnych skutków nagłych przemieszczeń populacji mających znaczenie dla sytuacji politycznej i warunków bezpieczeństwa, w tym działań związanych z zaspokojeniem potrzeb społeczności przyjmujących;
wspieranie działań przyczyniających się do rozwoju i organizowania społeczeństwa obywatelskiego oraz jego uczestnictwa w życiu politycznym, między innymi działań służących zwiększeniu roli kobiet w życiu politycznym, jak i działań wspierających niezależne, pluralistyczne i profesjonalne media;
wspieranie działań w zakresie przeciwdziałania klęskom żywiołowym lub katastrofom spowodowanym przez człowieka, które stanowią zagrożenie dla stabilności, oraz sytuacjom zagrożenia zdrowia publicznego związanego z wybuchem pandemii w przypadku braku unijnej pomocy humanitarnej i pomocy na rzecz ochrony ludności cywilnej, lub jako jej uzupełnienie;
budowanie zdolności podmiotów wojskowych w celu wsparcia rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi, zgodnie z art. 9.
2. Działania przyczyniające się do wzmocnienia odporności i łączenia pomocy humanitarnej, działań na rzecz rozwoju i, w stosownych przypadkach, działań na rzecz budowania pokoju.
Działania szybkiego reagowania, o których mowa w art. 4 ust. 4 lit. b), mają służyć skutecznemu wzmocnieniu odporności i zwiększaniu koordynacji, spójności i komplementarności pomocy humanitarnej, działań na rzecz rozwoju i, w stosownych przypadkach, działań na rzecz budowania pokoju, które nie mogą zostać szybko podjęte za pośrednictwem programów geograficznych i tematycznych.
Do tych działań szybkiego reagowania zalicza się między innymi:
wzmacnianie odporności, eliminowanie czynników niestabilności i potencjalnych czynników wywołujących konflikty przez wspieranie osób, społeczności, instytucji i krajów – w tym dzięki określeniu i wzmocnieniu ich obecnych zdolności – z myślą o zapewnieniu lepszego przygotowania na naciski i wstrząsy polityczne, gospodarcze i społeczne, klęski żywiołowe lub katastrofy spowodowane przez człowieka, konflikty, pandemie oraz globalne zagrożenia, przetrwania ich, dostosowania się do nich i szybkiego ich przezwyciężenia; przez zwiększanie zdolności państw – w obliczu znacznych nacisków – do szybkiego budowania, utrzymania lub przywrócenia jego głównych funkcji oraz podstawowej spójności społecznej i politycznej, a także przez wspieranie społeczeństw, społeczności i osób w zarządzaniu możliwościami i ryzykiem w sposób pokojowy i zapewniający uwrażliwienie na konflikty oraz tworzeniu, zachowywaniu lub przywracaniu źródeł utrzymania i usług społecznych w obliczu poważnych nacisków poprzez wspieranie stosownych inicjatyw międzynarodowych i wielostronnych zakładających te same cele;
ograniczanie krótkoterminowych niekorzystnych skutków wstrząsów zewnętrznych prowadzących do niestabilności makroekonomicznej oraz ochrona reform społeczno-gospodarczych i priorytetowych wydatków publicznych na rzecz rozwoju społeczno-gospodarczego oraz ograniczania ubóstwa;
przeprowadzenie krótkoterminowej odbudowy i odnowy umożliwiającej ofiarom klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka, konfliktów oraz globalnych zagrożeń korzystanie z minimalnych standardów społeczno-gospodarczych oraz jak najszybsze stworzenie warunków dla wznowienia rozwoju w oparciu o cele długoterminowe wyznaczone przez zainteresowane kraje i regiony oraz grupy ludności, których dotknęły wspomniane sytuacje; obejmuje to zaspokojenie pilnych i nagłych potrzeb wynikających z wysiedleń ludności i potrzeb społeczności przyjmujących w następstwie klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka;
udzielenie regionom, państwom, na poziomach krajowym lub lokalnym, lub stosownym organizacjom międzynarodowym lub organizacjom społeczeństwa obywatelskiego pomocy w tworzeniu krótkoterminowych mechanizmów zapobiegania klęskom żywiołowym i przygotowania się do nich, w tym systemów przewidywania i wczesnego ostrzegania, w celu ograniczenia ich konsekwencji;
środki wsparcia wprowadzające zintegrowane podejścia, w szczególności poprzez usprawnianie koordynacji i stosowanie podejść zapewniających uwrażliwienie na konflikty przez podmioty udzielające pomocy humanitarnej oraz podmioty działające na rzecz rozwoju i, w stosownych przypadkach, na rzecz budowania pokoju.
3. Działania ukierunkowane na potrzeby i priorytety polityki zagranicznej Unii
Działania szybkiego reagowania ukierunkowane na wspieranie celów określonych w art. 4 ust. 4 lit. c) wspierają politykę zagraniczną Unii w kwestiach politycznych, gospodarczych i bezpieczeństwa. Działania te umożliwiają Unii interweniowanie w przypadku pilnych lub nadrzędnych interesów w dziedzinie polityki zagranicznej lub gdy istnieje możliwość osiągnięcia jej celów wymagających szybkiej reakcji oraz gdy cele te są trudne do zrealizowania za pomocą innych środków.
Do tych działań szybkiego reagowania zalicza się między innymi:
wspieranie unijnych strategii współpracy dwustronnej, regionalnej i międzyregionalnej, propagowanie dialogu politycznego i opracowanie wspólnego podejścia do wyzwań globalnych, takich jak migracja i przymusowe wysiedlenia, zmiana klimatu i kwestie bezpieczeństwa, oraz reakcji na nie, w tym mediacji, a także wykorzystywanie możliwości w tym zakresie;
wspieranie unijnej polityki handlowej oraz negocjowania, wdrażania i egzekwowania umów handlowych; oraz poprawę dostępu unijnych przedsiębiorstw, zwłaszcza MŚP, do rynków krajów partnerskich i zwiększenie wymiany handlowej, inwestycji i możliwości biznesowych przy jednoczesnym usuwaniu przeszkód utrudniających dostęp do rynku i inwestycji i z zapewnieniem ochrony praw własności intelektualnej, poprzez dyplomację gospodarczą oraz współpracę biznesową i regulacyjną, wprowadzając przy tym niezbędne dostosowania wynikające z konkretnej sytuacji danego kraju partnerskiego, z uwzględnieniem zasady spójności polityki na rzecz rozwoju, zgodnie z art. 208 i 212 TFUE, i międzynarodowych zobowiązań, o których mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia;
udział we wdrażaniu międzynarodowego wymiaru unijnych polityk wewnętrznych w dziedzinach, takich jak między innymi środowisko, zmiana klimatu, energia, nauka i edukacja oraz współpraca w zakresie gospodarowania i zarządzania oceanami, a także wspieranie zbieżności przepisów;
propagowanie powszechnej wiedzy na temat Unii oraz eksponowanie Unii i roli, jaką odgrywa na arenie międzynarodowej, za pomocą komunikacji strategicznej, dyplomacji publicznej, kontaktów międzyludzkich, dyplomacji kulturalnej, współpracy w kwestiach edukacyjnych i akademickich oraz działań informacyjnych propagujących unijne wartości i interesy.
Te działania szybkiego reagowania pozwalają realizować innowacyjne polityki i inicjatywy, odpowiadające obecnym lub zmieniającym się potrzebom, możliwościom i priorytetom krótko- i średnioterminowym, w tym z ewentualnym zapewnieniem informacji na potrzeby przyszłej działalności w ramach programów geograficznych lub tematycznych. Działania te skupiają się one na pogłębieniu unijnych relacji i dialogu oraz tworzeniu partnerstw i sojuszy z najważniejszymi państwami o znaczeniu strategicznym, w szczególności z krajami o gospodarkach wschodzących i o średnich dochodach, które odgrywają coraz ważniejszą rolę w sprawach światowych, globalnym ładzie, polityce zagranicznej, gospodarce międzynarodowej oraz na forach wielostronnych.
ZAŁĄCZNIK V
OBSZARY PRIORYTETOWE OPERACJI W RAMACH EFZR+ OBJĘTYCH GWARANCJĄ DLA DZIAŁAŃ ZEWNĘTRZNYCH
Operacje EFZR+ kwalifikujące się do wsparcia w ramach gwarancji dla działań zewnętrznych są ukierunkowane przede wszystkim na następujące obszary priorytetowe:
zapewnienie finansowania i wsparcia na rzecz rozwoju sektora prywatnego i spółdzielczego zgodnego z warunkami określonymi w art. 209 ust. 2 rozporządzenia finansowego i z celem określonym w art. 31 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, ze szczególnym uwzględnieniem lokalnych przedsiębiorstw, MŚP oraz propagowania tworzenia godnych miejsc pracy zgodnie z podstawowymi normami pracy MOP i zachęcania europejskich przedsiębiorstw do wnoszenia wkładu w cele EFZR+;
likwidowanie wąskich gardeł w inwestycjach prywatnych przez zapewnienie instrumentów finansowych, które mogą być denominowane w walucie lokalnej danego kraju partnerskiego, w tym zapewnienie gwarancji z tytułu pierwszej straty w przypadku portfeli, gwarancji udzielanych na potrzeby realizacji projektów sektora prywatnego, takich jak gwarancje kredytowe dla MŚP, oraz gwarancji z tytułu szczególnego ryzyka dla projektów infrastrukturalnych i innego kapitału wysokiego ryzyka;
lewarowanie finansowania z sektora prywatnego, ze szczególnym naciskiem na MŚP, dzięki zlikwidowaniu wąskich gardeł i przeszkód w inwestycjach;
wzmocnienie sektorów i obszarów społeczno-gospodarczych oraz powiązanej infrastruktury publicznej i prywatnej i zrównoważonej łączności, obejmującej zrównoważoną energię pochodzącą ze źródeł odnawialnych, gospodarkę wodną i gospodarowanie odpadami, transport, technologie informacyjno-komunikacyjne, a także środowisko, zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych, zrównoważone rolnictwo i niebieską gospodarkę, zrównoważoną gospodarkę leśną i odtwarzanie ekosystemów leśnych, infrastrukturę społeczną, zdrowie i kapitał ludzki w celu poprawy środowiska społeczno-gospodarczego;
przyczynianie się do działań w dziedzinie klimatu, ochrony środowiska i zarządzania środowiskiem;
przyczynienie się – przez promowanie zrównoważonego rozwoju – do wyeliminowania konkretnych społeczno-gospodarczych pierwotnych przyczyn migracji nieuregulowanej i pierwotnych przyczyn przymusowych wysiedleń oraz do trwałej reintegracji migrantów odesłanych do ich krajów pochodzenia, a także do zwiększenia odporności społeczności tranzytowych i przyjmujących, z należytym uwzględnieniem wzmocnienia praworządności, dobrych rządów i praw człowieka.
ZAŁĄCZNIK VI
WYKAZ KLUCZOWYCH WSKAŹNIKÓW WYKONANIA
Zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju poniższy niewyczerpujący wykaz kluczowych wskaźników wykonania ma pomóc w pomiarze wkładu Unii w realizację konkretnych celów Instrumentu:
wynik w zakresie praworządności w odniesieniu do krajów korzystających z pomocy unijnej;
odsetek ludności poniżej międzynarodowej granicy ubóstwa w podziale na płeć, wiek, status zatrudnienia i położenie geograficzne (miasto/wieś);
liczba kobiet w wieku rozrodczym, nastolatek i dzieci poniżej 5. roku życia objętych programami żywieniowymi przy wsparciu Unii;
liczba małych gospodarstw rolnych objętych działaniami wspieranymi ze środków unijnych mającymi na celu zwiększenie ich zrównoważonej produkcji, dostępu do rynków lub bezpieczeństwa zarządzania tytułami prawnymi do gruntów;
liczba dzieci w wieku 1 roku, które otrzymały komplet szczepień przy wsparciu Unii;
liczba uczniów zapisanych do: a) szkół podstawowych, b) szkół średnich oraz liczba osób, które skorzystały z działań w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego lub rozwoju umiejętności w placówkach szkoleniowych lub w miejscu pracy przy wsparciu Unii;
emisje gazów cieplarnianych (w kilotonach ekwiwalentu dwutlenku węgla), których uniknięto przy wsparciu Unii;
tereny ekosystemów morskich, lądowych i słodkowodnych znajdujących się pod ochroną lub objętych zrównoważoną gospodarką przy wsparciu Unii;
pozyskiwanie inwestycji i osiągnięty efekt mnożnikowy;
liczba osób bezpośrednio korzystających z działań wspieranych przez Unię, które mają konkretnie na celu wspieranie cywilnego pokonfliktowego budowania pokoju lub zapobiegania konfliktom;
liczba procesów związanych z praktykami krajów partnerskich w zakresie handlu, inwestycji i działalności gospodarczej lub propagujących zewnętrzny wymiar polityk wewnętrznych Unii lub interes Unii, na które wywarto wpływ;
liczba osób mających dostęp do ulepszonego źródła zaopatrzenia w wodę do picia lub do infrastruktury sanitarnej przy wsparciu Unii;
liczba migrantów, uchodźców, osób wewnętrznie przesiedlonych lub osób ze społeczności przyjmujących objętych ochroną lub otrzymujących wsparcie Unii;
liczba krajów i miast, które: a) opracowały strategie przeciwdziałania zmianie klimatu lub zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi lub b) wdrażają takie strategie przy wsparciu Unii;
liczba MŚP stosujących praktyki zrównoważonej konsumpcji i produkcji przy wsparciu Unii;
moc energii ze źródeł odnawialnych (MW) zainstalowana przy wsparciu Unii;
odsetek finansowanych przez Unię działań realizowanych w ramach współpracy propagujących równouprawnienie płci i wzmacnianie pozycji kobiet;
liczba osób będących ofiarami naruszeń praw człowieka i bezpośrednio korzystających z pomocy finansowanej przez Unię;
liczba inicjatyw finansowanych przez Unię wspierających wdrażanie reform politycznych, gospodarczych i społecznych oraz wspólnych porozumień w krajach partnerskich.
Wszystkie wskaźniki odnoszące się do osób są przedstawiane w miarę możliwości w podziale na płeć, w szczególności po to, by monitorować postępy w zapewnianiu równouprawnienia płci, oraz wiek.
W miarę możliwości wszystkie wskaźniki są przedstawiane w podziale na obszary geograficzne Instrumentu.
( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (tekst jednolity) (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).
( 2 ) Dyrektywa Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz.U. L 175 z 5.7.1985, s. 40).
( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/821 z dnia 17 maja 2017 r. ustanawiające obowiązki w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw unijnych importerów cyny, tantalu i wolframu, ich rud oraz złota pochodzących z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka (Dz.U. L 130 z 19.5.2017, s. 1).