KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 6.9.2017
COM(2017) 465 final
SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY EUROPEJSKIEJ I RADY
Piętnaste sprawozdanie w sprawie relokacji i przesiedleń
1Wprowadzenie
W piętnastym sprawozdaniu w sprawie relokacji i przesiedleń przedstawione zostały pilne działania, które należy podjąć, aby jak najszybciej relokować wszystkie kwalifikujące się osoby przebywające obecnie we Włoszech i w Grecji oraz aby osiągnąć cele w zakresie przesiedleń.
Tempo relokacji wykazuje stałą tendencję wzrostową – od lutego 2017 r. dokonywanych jest średnio 2 300 relokacji miesięcznie, co potwierdza znaczne przyspieszenie relokacji w 2017 r. Państwa członkowskie dokonują trzy i pół razy więcej relokacji niż w tym samym okresie w 2016 r. Łącznie do dnia 4 września 2017 r. relokowano niemal 27 700 osób (19 244 z Grecji oraz 8 451 z Włoch). W czerwcu 2017 r. dokonano rekordowej liczby transferów, jednak w lipcu i w sierpniu ich tempo spadło. Pomimo wezwań Komisji do utrzymania i przyspieszenia tempa relokacji, w szczególności z Włoch, jak również zobowiązania ministrów na nieformalnym posiedzeniu Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 6 lipca 2017 r. do podjęcia wszelkich działań niezbędnych do zagwarantowania realokacji z Włoch wszystkich kwalifikujących się osób, w miesiącach letnich z Włoch i Grecji relokowano zaledwie około 4 400 osób (przy czym średnia liczba miesięcznych relokacji z Włoch wyniosła 600).
We Włoszech, gdzie presja migracyjna jest nadal bardzo duża, w dalszym ciągu przebywa znaczna liczba migrantów kwalifikujących się do relokacji. Liczba przybywających osób posiadających obywatelstwo Erytrei, czyli główne obywatelstwo uprawniające do relokacji we Włoszech, utrzymuje się w 2017 r. raczej na umiarkowanym poziomie. Od początku 2017 r. do Włoch przybyło ponad 5 600 Erytrejczyków (przy czym w 2016 r. liczba ta wyniosła 20 700); do wybrzeży tego kraju dotarło blisko 2 000 Syryjczyków. Ponieważ obecne tempo relokacji jest nadal niewystarczające, aby objąć wszystkie kwalifikujące się osoby, kluczowe znaczenie ma wywiązanie się przez państwa członkowskie z ich zobowiązań prawnych i znaczne przyspieszenie operacji relokacji z Włoch. Pomogłoby to w zmniejszeniu presji wywieranej na przeciążony włoski system azylowy i system przyjmowania.
Co się tyczy Grecji, w miesiącach letnich liczba relokacji z tego kraju ustabilizowała się na poziomie 1 700 transferów. Konieczne są jednak dalsze wysiłki, aby relokować wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców. Na dzień 4 września br. do relokacji zarejestrowano 27 382 osób, co najmniej 2 800 osób nadal oczekuje na relokację. Państwa członkowskie powinny nadal dokładać starań, aby zapewnić skuteczną relokację wszystkich kwalifikujących się migrantów.
Postępuje wdrażanie konkluzji Rady z lipca 2015 r. 1 , w których przewidziano przesiedlenie 22 504 osób. Kilka państw członkowskich, które podjęło znaczne zobowiązania, już je wypełniło i obecnie skupia się na przesiedleniach realizowanych na podstawie oświadczenia UE-Turcja. Państwa członkowskie, które jeszcze nie dokonały przesiedleń lub też są dalekie od osiągnięcia zakładanych celów, powinny natychmiast zwiększyć swoje wysiłki.
2Relokacja
Od lutego 2017 r. tempo relokacji wykazuje stałą tendencję wzrostową – dokonywanych jest ponad 2 300 relokacji miesięcznie. Większość państw członkowskich regularnie składa deklaracje i dokonuje relokacji. Jednak niezbędne są dodatkowe wysiłki ze strony wszystkich państw członkowskich, aby zapewnić relokację wszystkich kwalifikujących się osób z Włoch i Grecji.
Państwa członkowskie, które nie wykorzystały jeszcze w pełni swojego przydziału, powinny zwiększyć swoje zobowiązania i przyspieszyć zaległe transfery. Wszystkie państwa członkowskie powinny nadal realizować swoje zobowiązania w celu relokowania wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców z Włoch i Grecji.
Jak wskazano w poprzednim sprawozdaniu, Węgry i Polska pozostają jedynymi państwami członkowskimi, które nie dokonały ani jednej relokacji, a Polska nie przedstawiła żadnych deklaracji od dnia 16 grudnia 2015 r. Także Republika Czeska nie złożyła nowych deklaracji od maja 2016 r. i nie przeprowadziła żadnych relokacji od sierpnia 2016 r. Państwa te powinny natychmiast rozpocząć składanie deklaracji i relokacje.
2.1 Grecja: potrzebne są dodatkowe wysiłki, aby relokować wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców
Na dzień 4 września w ramach programu relokacji wnioski złożyły łącznie 27 382 osoby; 19 244 osoby zostały już relokowane, a 2 741 nadal oczekuje na relokację 2 . Chociaż przed dniem 26 września 2017 r. może jeszcze dojść do zarejestrowania większej liczby wnioskodawców, a pewna niewielka liczba może zostać wykluczona z programu relokacji, oczekuje się, że łączna liczba osób zarejestrowanych do relokacji pozostanie stała. W szczególności szacuje się, że 1 500 – 2 000 osób, które początkowo skierowano do procedury dublińskiej, może zostać z powrotem przekazanych do programu relokacji, co zwiększy liczbę osób potencjalnie oczekujących na relokację do 4 700 3 . Z tego względu bardzo ważne jest, aby państwa członkowskie nadal regularnie składały deklaracje.
Jak wskazano we wcześniejszym sprawozdaniu, Malta i Łotwa relokowały wszystkie przydzielone im osoby 4 , a ze swoich zobowiązań wywiązała się również Norwegia. Ponadto po realizacji relokacji zaplanowanych na wrzesień, Finlandia osiągnie ponad 90 % swojego przydziału, zaś Litwa i Luksemburg – ponad 85 %. Szwecja, która rozpoczęła operacje relokacji dopiero w czerwcu, osiągnie natomiast prawie 70 % swojego przydziału. Pomimo ogłoszenia przez Austrię zamiaru rozpoczęcia relokacji z Grecji, państwo to musi najpierw przedstawić formalne zobowiązanie. Komisja oczekuje, że dokona tego w trybie priorytetowym.
W sierpniu relokowano niemal 1 800 osób. Głównym wąskim gardłem na końcowym etapie realizacji programu był brak wystarczających zdolności administracyjnych w niektórych państwach członkowskich relokacji do przetwarzania wniosków o relokację w tempie odpowiadającym comiesięcznym deklaracjom, jak również ograniczone zdolności przyjmowania. Jak wspomniano uprzednio, główną konsekwencją braku zdolności administracyjnych są opóźnienia w udzielaniu odpowiedzi, jak również brak możliwości przeprowadzania kontroli przez krajowe służby bezpieczeństwa, w szczególności w przypadku, gdy państwa przeprowadzają operacje przesiedlania i relokacji jednocześnie.
Aby możliwie szybko relokować kwalifikujące się osoby, państwa o największej liczbie zaległych spraw (Niemcy, Francja, Irlandia i Szwajcaria) powinny w trybie pilnym przyspieszyć ich transfery.
Małoletni bez opieki: obserwowane są dalsze postępy
Na dzień 31 sierpnia relokowano 420 małoletnich bez opieki z łącznej liczby 586 małoletnich bez opieki kwalifikujących się do relokacji. Niektóre państwa członkowskie (Belgia, Niemcy, Irlandia, Niderlandy, Hiszpania) nadal oferują miejsca dla tej kategorii osób wymagających szczególnego traktowania, co Komisja przyjmuje z zadowoleniem. Jednak istotne jest, aby wnioski o relokację dotyczące tej szczególnej grupy przyjmowały wszystkie państwa członkowskie. Zachęca się państwa członkowskie, aby w dalszym ciągu oferowały w miarę potrzeb 5 miejsca do relokacji zarejestrowanych małoletnich odłączonych od rodziny oraz aby unikały nadmiernie restrykcyjnych zasad dotyczących udowadniania więzów rodzinnych. Czy małoletni powinien zostać relokowany zależy przede wszystkim od oceny najlepszych interesów dziecka. Następnie podejmuje się decyzję, do którego państwa członkowskiego ma nastąpić relokacja.
|
Potrzebne są pilne działania: ·Wszystkie państwa członkowskie powinny kontynuować składanie deklaracji w miarę potrzeb, aby zapewnić relokację wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców. W szczególności państwa członkowskie, które nie wykorzystały jeszcze w pełni swojego przydziału, powinny zwiększyć swoje zobowiązania i przyspieszyć relokacje wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców. ·Austria powinna podjąć dalsze działania po swoim oświadczeniu i niezwłocznie rozpocząć składanie deklaracji oraz przeprowadzanie relokacji z Grecji. ·Na obecnym ostatnim etapie wdrażania programu Niemcy, Francja, Irlandia oraz Szwajcaria powinny zwiększyć wysiłki na rzecz przyspieszenia transferów. ·Państwa członkowskie powinny wykazać elastyczność przy relokacji małoletnich odłączonych od rodziny oraz pozbawionych bez opieki. |
2.2 Włochy: należy zwiększyć wysiłki, aby relokować wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców
Obecne tempo relokacji (zaledwie 544 wnioskodawców relokowanych w lipcu i 467 w sierpniu) jasno wskazuje, że należy zintensyfikować działania na obu frontach: należy zidentyfikować i zarejestrować wszystkie osoby kwalifikujące się do relokacji przybyłe w 2017 r. (Włochy) i sprawnie je relokować (państwo członkowskie relokacji).
Identyfikacja i rejestracja osób wnioskujących o relokację przybyłych w 2017 r.: należy przyspieszyć działania, aby umożliwić relokację wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców
Oprócz 20 700 wnioskodawców, którzy przybyli do Włoch w 2016 r., od początku 2017 r. do tego kraju dotarło około 7 600 kwalifikujących się wnioskodawców (głównie Erytrejczyków i Syryjczyków), z których w 2017 r. zarejestrowano do relokacji jedynie 4 000 osób, a od początku istnienia programu – około 11 000. Wskazane tempo identyfikacji, rejestracji oraz przetwarzania spraw w przypadku Erytrejczyków nie odpowiada tempu napływania do Włoch kwalifikujących się wnioskodawców. W tym względzie Włochy powinny traktować priorytetowo przyspieszenie identyfikowania i rejestrowania wszystkich napływających wnioskodawców kwalifikujących się do relokacji, jak również zwiększyć tempo przetwarzania spraw, tak aby można było szybciej przekazywać państwom członkowskim wnioski o relokację, gdy tylko zadeklarują one gotowość przyjęcia kwalifikujących się osób.
W tym celu, przy wsparciu EASO, Włochy powinny poszerzyć wiedzę pracowników samorządu terytorialnego oraz ośrodków recepcyjnych na temat programu relokacji, w tym zapewnić, aby potencjalni kandydaci do relokacji, nieobjęci obecnie oficjalnym systemem recepcyjnym Włoch, byli szybko rejestrowani oraz włączani do programu relokacji. Należy wykorzystać w możliwie największym stopniu kampanię informacyjną EASO oraz linię informacyjną EASO dotyczącą relokacji. W tym celu konieczne jest zacieśnienie współpracy między władzami włoskimi a EASO. EASO jest również gotowe zwiększyć liczbę swoich mobilnych zespołów oraz ich aktywną obecność, aby dotrzeć do wszystkich potencjalnych kwalifikujących się wnioskodawców, którzy nie zostali jeszcze zarejestrowani do celów relokacji, i ułatwić ich rejestrację w programie oraz przetwarzanie ich wniosków. Należy nadal pogłębiać współpracę z EASO, idąc śladem pisma wystosowanego w dniu 14 sierpnia przez premiera Gentilioniego do przewodniczącego Junckera, pierwszego wiceprzewodniczącego Timmermansa oraz komisarza Avramopoulosa.
Zobowiązania państw członkowskich oraz relokacje: państwa członkowskie powinny przyspieszyć wszystkie etapy procedury, potrzebne są też nowe deklaracje w celu umożliwienia sprawnej relokacji wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców
Komisja z zadowoleniem przyjmuje relokację pierwszych 15 wnioskodawców z Włoch do Austrii, jak również niedawne zwiększone deklaracje złożone przez Francję i Hiszpanię, które należy obecnie przełożyć na skuteczną relokację. Obecnie przetwarzane są wnioski pierwszych osób mających zostać relokowanych z Włoch na Słowację. Komisja ma nadzieję, że pierwsze transfery nastąpią bez opóźnień. Z uwagi na zaległe wnioski o relokacje z ubiegłego roku Niemcy i Szwajcaria powinny nadal zmniejszać opóźnienia.
Ponadto w następstwie zaproszenia wystosowanego przez Włochy z zainteresowanymi państwami członkowskimi zostaną zawarte możliwie szybko zaległe dwustronne porozumienia dotyczące dodatkowych przesłuchań w ramach kontroli bezpieczeństwa, tak aby można było natychmiast rozpocząć relokację do tych państw. W związku z tym Komisja z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie podjęte przez Estonię i oczekuje, że wkrótce będą miały miejsce pierwsze relokacje.
Jak wspomniano w poprzednim sprawozdaniu, osoby, które przybyły do dnia 26 września 2017 r. 6 , mogą nadal być relokowane w rozsądnym terminie po tej dacie 7 , pod warunkiem, że spełniają odpowiednie kryteria. W związku z tym konieczne jest, aby państwa członkowskie w dalszym ciągu składały w miarę potrzeb deklaracje dotyczące zapewnienia miejsca kolejnym osobom, tak aby Włochy mogły przesyłać wnioski o relokacje również po tej dacie, niezwłocznie po zarejestrowaniu kwalifikujących się wnioskodawców i przetworzeniu ich wniosków. Niektóre państwa (w szczególności Estonia i Słowacja) deklarują wystarczającą liczbę miejsc, powinny jednak unikać nadmiernie restrykcyjnych preferencji zawężających wybór kandydatów, których Włochy praktycznie nie są w stanie spełnić. Co więcej, sprawna i skuteczna realizacja ostatniego etapu programu relokacji wymaga od państw członkowskich wczesnego planowania i koordynacji, jak również podjęcia dużych miesięcznych zobowiązań.
Relokacja małoletnich bez opieki
Od momentu pierwszych przypadków relokowania z Włoch małoletnich bez opieki, które miały miejsce w maju 2017 r., relokowano 31 takich osób z tego kraju – 26 do Niderlandów, 2 do Belgii, 2 do Norwegii i 1 do Niemiec. Ponadto zaakceptowano sprawę jeszcze jednego małoletniego bez opieki, a w odniesieniu do kolejnych 59 przesłano wnioski do państw członkowskich. 80 dodatkowych spraw jest gotowych do przedłożenia. Przygotowywane są też kolejne sprawy.
Te pozytywne rezultaty są wynikiem skoordynowanych działań zespołu Komisji we Włoszech, włoskich organów 8 oraz EASO. Do prefektury i kwestury na Sycylii przesłano dwustronicową instrukcję podsumowującą poszczególne etapy procedury relokacji małoletnich bez opieki. Do kwestury na Sycylii oddelegowano również mobilny zespół EASO, który podjął pracę w połowie sierpnia i pomaga w rejestrowaniu małoletnich bez opieki kwalifikujących się do relokacji.
Ponieważ zwiększa się ogólne tempo rejestracji małoletnich bez opieki na potrzeby relokacji, można oczekiwać, że w najbliższych tygodniach zarejestrowana zostanie duża liczba takich osób. Zarówno władze włoskie jak i państwa członkowskie powinny traktować wnioski dotyczące osób wymagających szczególnego traktowania oraz małoletnich bez opieki jako absolutny priorytet. Co więcej, niektóre państwa członkowskie (Niemcy) powinny zrezygnować w odniesieniu do małoletnich bez opieki ze swoich preferencji, które bardzo zawężają wybór kandydatów. Rejestrowanie i relokowane małoletnich bez opieki, którzy dotarli do Włoch do dnia 26 września, niedługo po ich przybyciu wymaga całkowitego wsparcia ze strony wszystkich państw członkowskich w następujących tygodniach, w tym zwiększonych zobowiązań w zakresie przyjmowania takich osób.
|
Potrzebne są pilne działania: ·Włochy muszą przyspieszyć identyfikowanie i rejestrowanie wszystkich napływających wnioskodawców kwalifikujących się do relokacji, m.in. za pomocą kampanii informacyjnej EASO, jak również zwiększyć tempo przetwarzania spraw; ·należy bez opóźnień przeprowadzić pierwsze relokacje do Słowacji i Estonii, natomiast Niemcy i Szwajcaria powinny nadal dokładać starań, aby odpowiadać na zaległe wnioski o relokację w terminie określonym w odnośnym protokole; ·ponieważ tylko Malta i Finlandia są bliskie relokacji z Włoch całego przydziału osób, wszystkie pozostałe państwa członkowskie powinny nadal składać deklaracje gotowości przyjęcia kolejnych kwalifikujących się osób lub, w razie potrzeby, zwiększyć swoje zobowiązania do relokacji wszystkich kwalifikujących się wnioskodawców; ·niektóre państwa członkowskie (Estonia, Francja, Słowacja) powinny unikać nadmiernie restrykcyjnych preferencji, natomiast państwa członkowskie o dużych przydziałach powinny planować relokacje z wyprzedzeniem oraz wykazać się elastycznością w zakresie kwestii logistycznych związanych z przekazywaniem osób; ·wszystkie państwa członkowskie powinny priorytetowo traktować wnioski dotyczące wnioskodawców wymagających szczególnego traktowania, w szczególności małoletnich bez opieki, unikać restrykcyjnych preferencji (Niemcy) i w dalszym ciągu oferować w swoich deklaracjach miejsca dla takich osób. |
3Przesiedlenia
Postępuje realizacja konkluzji z dnia 20 lipca 2015 r. Dokonano już ponad 75 % przesiedleń uzgodnionych na mocy konkluzji (z łącznej liczby 22 504). Wysiłki nadal ukierunkowane są na przesiedlenia z Turcji realizowane na podstawie oświadczenia UE-Turcja z dnia 18 marca 2016 r. Wynika to z faktu, że wiele państw członkowskich mających duże przydziały wypełniło swoje zobowiązania w zakresie przesiedleń na podstawie konkluzji lub jest bliskich ich wypełnienia. Nadal jednak kontynuowane są przesiedlenia z innych państw, głównie Jordanii i Libanu.
Według danych na dzień 4 września 2017 r. przesiedlono 17 305 osób do 22 państw (Belgia, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Francja, Islandia, Irlandia, Włochy, Łotwa, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Niderlandy, Norwegia, Austria, Portugalia, Hiszpania, Finlandia, Szwecja, Szwajcaria i Zjednoczone Królestwo), zgodnie z konkluzjami z dnia 20 lipca 2015 r. Obejmuje to również działania państw członkowskich na rzecz przesiedlania Syryjczyków z Turcji na mocy oświadczenia UE–Turcja. Od 4 kwietnia 2016 r. w ramach tego programu przesiedlono z Turcji 8 834 Syryjczyków, a od ostatniego okresu sprawozdawczego – 1 028. Pozostała liczba wszystkich deklaracji wynosi obecnie 20 687. Dotychczas w ramach oświadczenia UE–Turcja miały miejsce przesiedlenia do Austrii, Belgii, Estonii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Litwy, Luksemburga, Łotwy, Niderlandów, Portugalii, Rumunii, Szwecji i Włoch. Od dnia 4 kwietnia 2016 r. Norwegia przesiedliła z Turcji dodatkowo 629 Syryjczyków. Całkowita liczba osób przesiedlonych do UE w ramach obu unijnych programów od momentu ich uruchomienia wyniosła 22 518.
Siedem państw członkowskich (Estonia, Finlandia, Irlandia, Niderlandy, Niemcy, Szwecja oraz Zjednoczone Królestwo), a także trzy państwa stowarzyszone (Islandia, Liechtenstein i Szwajcaria) wypełniły już swoje deklaracje na mocy konkluzji z dnia 20 lipca 2015 r. Dziewięć państw członkowskich nie dokonało jednak jeszcze żadnych przesiedleń w ramach tego programu 9 , a 13 państw członkowskich nie przeprowadziło przesiedleń na mocy oświadczenia UE–Turcja 10 . Niektóre z nich przygotowują się jednak do przesiedleń w ramach tych programów. Malta przeprowadziła w lipcu w Turcji misję mającą na celu wybranie kandydatów do przesiedlenia. Oczekuje się też, że w najbliższych tygodniach Cypr przeprowadzi przesiedlenia na mocy oświadczenia UE–Turcja. Ponadto Chorwacja zwiększyła swoje zobowiązania w ramach oświadczenia UE-Turcja z 30 do 150 osób i zamierza przeprowadzić misję kontrolną w Turcji na początku października. Słowenia zwróciła się do UNHCR i złożyła wniosek o przesiedlenie 60 osób na podstawie oświadczenia UE-Turcja. Bez znacznego zwiększenia wysiłków jest mało prawdopodobne, by państwa, w przypadku których istnieją duże rozbieżności między zobowiązaniami podjętymi na mocy konkluzji z 20 lipca 2015 r. a faktyczną ich realizacją, wywiązały się z tych zobowiązań.
Państwa członkowskie, które dokonują przesiedleń w ramach oświadczenia UE–Turcja, przygotowują kolejne działania, w tym wizyty w Turcji w celu przeprowadzenia wywiadów z kandydatami do przesiedlenia. Delegatura UE w Ankarze nadal podkreśla wobec Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), jak ważne jest wysyłanie nowych wniosków kandydatów również do tych państw członkowskich, które zadeklarowały mniejszą liczbę miejsc.
Równolegle z wdrażaniem obecnych zobowiązań w zakresie przesiedleń z Turcji postępują negocjacje z uczestniczącymi państwami i Turcją w sprawie standardowych procedur operacyjnych w ramach programu dobrowolnego przyjmowania ze względów humanitarnych; strony dążą do ich jak najszybszego uzgodnienia.
W celu zapewnienia stałego wsparcia finansowego UE dla przesiedleń Komisja podczas 8. forum ds. przesiedleń i relokacji w dniu 4 lipca zaprosiła państwa członkowskie do przedłożenia do dnia 15 września 2017 r. nowych deklaracji dotyczących przesiedleń obejmujących rok 2018. Ta operacja finansowania jest częścią systematycznego składania deklaracji, co umożliwia państwom członkowskim korzystanie z wsparcia finansowego UE na potrzeby podejmowanych przez nie wysiłków w zakresie przesiedlenia. Stanowi to kontynuację skoordynowanego na poziomie unijnym podejścia do przesiedleń i toruje drogę do przyszłego unijnego programu przesiedleń. Priorytetem pozostają przesiedlenia z Turcji Syryjczyków oraz innych obywateli państw trzecich, którzy zostali przymusowo wysiedleni w wyniku konfliktu w Syrii. Równocześnie, biorąc pod uwagę inne aspekty pomocy humanitarnej, ochrony i zarządzania migracjami, państwa członkowskie są zachęcane do dalszych przesiedleń osób potrzebujących ochrony międzynarodowej z Libanu i Jordanii, jak również z Afryki Północnej i Rogu Afryki.
Zgodnie z planem działania z 4 lipca 11 oraz w celu ratowania życia, zmniejszenia presji migracyjnej na Libię oraz zapewnienia alternatyw dla nieuregulowanych przepływów migracyjnych do UE, państwa członkowskie zostały konkretnie poproszone o skupienie się na przesiedleniu przynajmniej w ograniczonym zakresie osób wymagających szczególnego traktowania z Libii, Egiptu, Nigru, Etiopii i Sudanu. Obecnie całkowita kwota przeznaczona na przesiedlenia w 2018 r. wynosi 377,5 mln EUR, co wystarczyłoby na sfinansowanie przesiedlenia przynajmniej 37 750 osób potrzebujących ochrony międzynarodowej.
W dniu 25 sierpnia w piśmie skierowanym do wszystkich ministrów spraw wewnętrznych Komisja nawiązała do wspomnianego zaproszenia i wezwała wszystkie państwa członkowskie, by maksymalnie zwiększyły wysiłki w zakresie przesiedleń z Egiptu, Libii, Nigru, Etiopii i Sudanu, aby pomóc w ustabilizowaniu trudnej sytuacji w centralnym regionie Morza Śródziemnomorskiego, wesprzeć wspólne wysiłki na rzecz ratowania życia i zapewnić alternatywę w stosunku do nielegalnych przemieszczeń, zapewniając jednocześnie ciągłość przesiedleń z Turcji i Bliskiego Wschodu. Komisja oczekuje na deklaracje państw członkowskich i jest gotowa wspierać je w kwestiach finansowych i praktycznych.
|
Zalecenia: ·Państwa członkowskie, które nie dokonały jeszcze przesiedleń na mocy konkluzji Rady z dnia 20 lipca 2015 r. (Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Grecja, Malta, Polska, Rumunia, Słowacja i Słowenia) oraz państwa, które nie odnotowały żadnych postępów (Republika Czeska i Dania) powinny niezwłocznie zwiększyć wysiłki i wypełnić swoje zobowiązania. Zachęca się Chorwację, Cypr, Maltę i Słowenię, by kontynuowały wysiłki na rzecz realizacji planowanych przesiedleń. ·Wzywa się państwa członkowskie do dalszego zwiększenia ogólnych wysiłków podejmowanych przez ostatnie dwa lata oraz przekazania Komisji do dnia 15 września 2017 r. ambitnych deklaracji dotyczących przesiedleń w 2018 r. |
4Dalsze działania
Nadal nie relokowano wszystkich kwalifikujących się osób z Grecji i Włoch do innych państw członkowskich. Co więcej, nowi kwalifikujący się wnioskodawcy docierają do Włoch każdego dnia, w związku z czym kraj ten potrzebuje dodatkowego wsparcia w celu złagodzenia obecnej presji migracyjnej. Nowych kwalifikujących się wnioskodawców odnotowuje również Grecja, co wymaga, by państwa członkowskie nadal składały deklaracje dotyczące dodatkowych osób.
Komisja z zadowoleniem przyjmuje orzeczenie Trybunału z dnia 6 września 2017 r., w którym potwierdził on ważność drugiej decyzji Rady w sprawie relokacji i oddalił skargi wniesione przez Słowację i Węgry. Decyzje Rady mają zastosowanie do wszystkich kwalifikujących się osób przybywających na terytorium Włoch i Grecji do dnia 26 września 2017 r. Dlatego osoby, które przybyły przed tą datą i wypełniły wszystkie wymogi zawarte w decyzjach Rady, kwalifikują się do relokacji i powinny zostać przemieszczone do innych państw członkowskich w rozsądnym terminie. Dlatego ważne jest, by wszystkie państwa członkowskie, przede wszystkim Polska, Węgry i Republika Czeska, a także te państwa, które nie dokonały pełnej relokacji przydzielonych im osób, wzmogły swoje wysiłki i dokonały relokacji kwalifikujących się osób z Grecji i Włoch. Ma to szczególne znaczenie w przypadku Włoch, do których od początku 2017 r. dotarła duża liczba osób kwalifikujących się do relokacji – liczba ta prawdopodobnie jeszcze wzrośnie do dnia 26 września ze względu na napływ nowych osób. Państwa członkowskie powinny zatem nadal w miarę potrzeb przedstawiać nowe zobowiązania zarówno w odniesieniu do Włoch, jak i Grecji. Komisja będzie w dalszym ciągu zapewniać wsparcie finansowe na potrzeby relokacji wszystkich kwalifikujących się osób, zgodnie z tym, co przewidziano w decyzjach Rady.
Równocześnie państwa członkowskie powinny w trybie natychmiastowym wzmóc wysiłki w celu wywiązania się ze swoich zobowiązań w zakresie przesiedleń; w szczególności dotyczy to tych państw, które jeszcze nie dokonały żadnych przesiedleń lub tych, które nadal nie osiągnęły swojej wartości docelowej.
Wszystkie zainteresowane strony powinny skupić się na pełnym wdrożeniu obecnego programu relokacji i przesiedleń w sytuacjach nadzwyczajnych, a równocześnie, zgodnie z konkluzjami przyjętymi na nieformalnym posiedzeniu ministrów sprawiedliwości i spraw wewnętrznych z dnia 6 lipca, istnieje priorytetowa potrzeba kontynuowania prac nad pakietem wniosków ustawodawczych dotyczących reformy wspólnego europejskiego systemu azylowego, w tym reformy rozporządzenia dublińskiego w oparciu o zasady solidarności i odpowiedzialności.
-
(1)
http://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-11130-2015-INIT/pl/pdf
-
(2)
2 765 kandydatów do relokacji zostało odrzuconych przez państwa członkowskie relokacji, zostało skierowanych do procedury dublińskiej lub krajowej procedury w Grecji, a bardzo mała liczba osób spośród nich zmarła. Grecka służba azylową nie zaproponowała ostatecznie państwom członkowskim 2 632 zarejestrowanych wnioskodawców, ponieważ zostali oni w dużej mierze skierowani do procedury dublińskiej lub uznani z innych powodów za niekwalifikujących się do relokacji. Niektóre wnioski nie zostały jeszcze przekazane państwom członkowskim.
-
(3)
Pomiędzy marcem 2017 r. a 16 sierpnia 2017 r. grecki zespół ds. postępowań dublińskich skierował do programu relokacji 219 osób ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej.
-
(4)
Z wyjątkiem szczególnego przydziału relokacji dla pozostałych 54 000 osób.
-
(5)
Chociaż obecnie nie są w zasadzie potrzebne dodatkowe miejsca, liczba wymaganych deklaracji może wzrosnąć, jeżeli niektóre z wniosków o relokację małoletnich bez opieki wysłanych do innych państw członkowskich w ramach systemu dublińskiego zostaną odrzucone.
-
(6)
Daty końcowe określone w odpowiednich decyzji Rady w sprawie relokacji.
-
(7)
W terminie przewidzianym w art. 5 decyzji Rady w sprawie relokacji.
-
(8)
Włoskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i samorząd terytorialny, w szczególności na Sycylii i w Rzymie.
-
(9)
Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Grecja, Malta, Polska, Rumunia, Słowacja i Słowenia.
-
(10)
Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Dania, Grecja, Irlandia, Malta, Polska, Republika Czeska, Słowacja, Słowenia, Węgry oraz Zjednoczone Królestwo.
-
(11)
SEC(2017) 339.