Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia 3 października 2002 r.

ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 152 ust. 4 lit. b),

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu [3], w świetle wspólnego tekstu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy dnia 12 września 2002 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 90/667/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. ustanawiająca przepisy weterynaryjne w sprawie usuwania i przetwarzania odpadów zwierzęcych, wprowadzenia ich na rynek oraz zapobiegania czynnikom chorobotwórczym w paszach pochodzenia zwierzęcego oraz paszach z ryb, zmieniająca dyrektywę 90/425/EWG [4], ustanowiła zasadę, że wszystkie odpady zwierzęce, bez względu na ich źródło, mogą zostać wykorzystane do produkcji materiału paszowego po odpowiedniej obróbce.

(2) Naukowy Komitet Sterujący wydał szereg opinii od chwili przyjęcia wspomnianej dyrektywy. Wynika z nich podstawowy wniosek, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, wytworzone z osobników nie nadających się według badania weterynaryjnego do spożycia przez ludzi, nie powinny trafiać do łańcucha pokarmowego.

(3) W świetle owych opinii naukowych, należy odróżniać między sobą środki, które mają być zastosowane, na podstawie rodzaju używanych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Możliwości wykorzystania niektórych surowców zwierzęcych winny zostać ograniczone. Należy ustanowić zasady wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do celów innych niż karmienie zwierząt, a także reguły ich usuwania.

(4) W świetle doświadczeń zdobytych w ostatnich latach, uznaje się za właściwe wyraźne określenie zależności między dyrektywą 90/667/EWG oraz ustawodawstwem wspólnotowym w dziedzinie środowiska. Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na stosowanie obowiązującej legislacji w dziedzinie środowiska czy stanowić przeszkodę w opracowywaniu nowych zasad ochrony środowiska naturalnego, szczególnie w zakresie odpadów ulegających biodegradacji. W tym względzie, Komisja przyjęła na siebie zobowiązanie, że do końca 2004 r. zostanie przygotowana dyrektywa w sprawie bioodpadów, obejmująca odpady gastronomiczne, w celu ustanowienia zasad dotyczących bezpiecznego wykorzystania, odzyskiwania, powtórnego przetworzenia i usuwania tych odpadów oraz kontrolowania potencjalnych źródeł skażeń.

(5) Międzynarodowa Konferencja Naukowa w sprawie mączki mięsno-kostnej, zorganizowana przez Komisję i Parlament Europejski, odbywająca się w Brukseli w dniach 1 i 2 lipca 1997 r., zapoczątkowała debatę dotyczącą produkcji i karmienia zwierząt mączką mięsno-kostną. Na konferencji wezwano do dalszych rozważań w sprawie przyszłej polityki w tym obszarze. W listopadzie 1997 r., w celu rozpoczęcia jak najszerszej zakrojonej debaty publicznej o przyszłości ustawodawstwa wspólnoty w dziedzinie żywienia, Komisja sporządziła dokument z konsultacji w sprawie mączki mięsno-kostnej. Po przeprowadzeniu konsultacji okazało się, że istnieje ogólnie dostrzegana potrzeba uzupełnienia dyrektywy 90/667/EWG w celu dostosowania jej do nowych informacji naukowych.

(6) Parlament Europejski, w rezolucji z dnia 16 listopada 2000 r. w sprawie BSE i bezpieczeństwa żywienia zwierząt [5], wezwał do wprowadzenia zakazu używania białka zwierzęcego w paszach do chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(7) Opinie naukowe wskazują, że praktyka karmienia zwierząt białkami pochodzącymi z tuszy lub ich części zwierząt tego samego gatunku stanowi ryzyko rozprzestrzeniania się choroby. Jako środek zapobiegawczy, praktyka ta winna w związku z powyższym zostać zakazana. Należy przyjąć przepisy wykonawcze w celu zapewnienia niezbędnego oddzielenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych na pasze na każdym z etapów przetwarzania, przechowywania i transportu. Jednakże, należy ustanowić zakres odstępstw od zakazu ogólnego w odniesieniu do ryb i zwierząt futerkowych, o ile będzie to za zasadne z punktu widzenia opinii naukowych.

(8) Także odpady gastronomiczne zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego mogą stanowić źródło rozprzestrzeniania się choroby. Wszystkie odpady gastronomiczne pochodzące ze środków transportu międzynarodowego winny być usuwane w bezpieczny sposób. Odpadów gastronomicznych wytwarzanych we Wspólnocie nie należy wykorzystywać do karmienia zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe.

(9) Od października 1996 r., Biuro Komisji ds. Żywności i Weterynarii (FVO) przeprowadziło szereg objazdów inspekcyjnych w Państwach Członkowskich, w celu oceny istnienia głównych obszarów ryzyka i możliwości zarządzania nim oraz procedur nadzoru w odniesieniu to BSE. Część procesu oceny obejmowała systemy przemysłowego wytapiania tłuszczów i innych metod usuwania odpadów zwierzęcych. Po przeprowadzeniu inspekcji sformułowano ogólne wnioski i szereg zaleceń, w szczególności w odniesieniu do możliwości rejestrowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

(10) Aby uniknąć ryzyka rozproszenia czynników chorobotwórczych i/lub pozostałości substancji szkodliwych, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego winny być przetworzone, przechowywane i trzymane oddzielnie w zatwierdzonym i nadzorowanym zakładzie wyznaczonym przez zainteresowane Państwo Członkowskie lub winny zostać usunięte w odpowiedni sposób. W pewnych okolicznościach, szczególnie gdy jest to uzasadnione odległością, czasem transportu lub problemami związanymi z wydajnością, wyznaczony zakład przetwórczy, spalarnia lub współspalarnia może znajdować się w innym Państwie Członkowskim.

(11) Dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spopielania odpadów [6] nie ma zastosowania do spalarni, jeżeli odpady poddawane obróbce zawierają wyłącznie tusze zwierzęce. Dla tego rodzaju spalarni konieczne jest ustanowienie minimalnych wymagań w celu ochrony zdrowia publicznego i zwierząt. Do czasu przyjęcia wymagań wspólnotowych, Państwa Członkowskie mogą przyjąć ustawodawstwo w dziedzinie środowiska odnoszące się do tego rodzaju zakładów. Mniej rygorystyczne wymagania winni być zastosowane do spalarni o niskiej zdolności produkcyjnej, takich jak te umiejscowione w gospodarstwach rolnych i w krematoriach dla zwierząt domowych, co ma odzwierciedlać mniejsze ryzyko związane z surowcem poddawanym obróbce oraz pozwala uniknąć zbędnego transportu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

(12) Szczególne zasady winny zostać ustanowione w sprawie kontroli zakładów przetwórczych, w szczególności w odniesieniu do szczegółowych procedur udzielania zezwoleń na wykorzystanie metod przetwórczych i wewnętrznego nadzoru produkcji.

(13) W celu ułatwienia karmienia zwierząt nie przeznaczonych do spożycia przez ludzi może być właściwe zezwolenie na odstępstwa od zasad dotyczących wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Takie przypadki winny pozostawać pod kontrolą właściwych władz.

(14) Właściwe mogą również okazać się odstępstwa zezwalające na usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na miejscu w warunkach kontrolowanych. Komisja winna otrzymać informacje konieczne do zapewnienia monitorowania sytuacji, a w miarę potrzeb do ustanowienia przepisów wykonawczych.

(15) W Państwach Członkowskich winny zostać przeprowadzone inspekcje wspólnotowe w celu zapewnienia stosowania jednolitych wymagań zdrowotnych. Inspekcje takie winny również obejmować procedury kontrolne.

(16) Legislacja wspólnotowa w dziedzinie ochrony zdrowia opiera się na solidnych podstawach naukowych. W związku z tym, gdzie tylko jest to niezbędne, należy korzystać z konsultacji odpowiednich Komitetów Naukowych ustanowionych decyzjami Komisji 97/404/WE [7] i 97/579/WE [8]. W szczególności, wymagana jest opinia naukowa w sprawie wykorzystania produktów pochodzenia zwierzęcego w nawozach organicznych i dodatkach do wzbogacania gleby. Do czasu przyjęcia zasad wspólnotowych w świetle tej opinii, Państwa Członkowskie mogą utrzymać lub przyjąć przepisy krajowe bardziej rygorystyczne od tych przewidzianych niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem, że przepisy pozostają w zgodzie z pozostałym stosowanym prawodawstwem wspólnotowym.

(17) W Państwach Członkowskich występuje szereg sposobów podejścia do zagadnień wsparcia finansowego przetwarzania, gromadzenia, przechowywania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Aby zagwarantować, że nie ma to wpływu na warunki konkurencji między produktami rolnymi, konieczne jest przeprowadzenie analizy i, gdy sytuacja tego wymaga, podjęcie właściwych środków na poziomie Wspólnoty.

(18) Dlatego też wydaje się niezbędne przeprowadzenie przeglądu podstawowych zasad wspólnotowych mających zastosowanie do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

(19) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi (w szczególności przetworzone białko zwierzęce, tłuszcze wytopione, karma dla zwierząt domowych, skóry i skórki, wełna) są ujęte w wykazie produktów w załączniku I do Traktatu. Wprowadzanie na rynek takich produktów stanowi istotne źródło dochodu części rolników. W celu zapewnienia racjonalnego rozwoju tego sektora i podniesienia jego wydajności, przepisy zdrowia publicznego i przepisy sanitarne zwierząt odnoszące się do rozważanych produktów winny zostać ustanowione na poziomie Wspólnoty. Uwzględniając znaczące ryzyko rozprzestrzeniania się chorób, na które narażone są zwierzęta, należy stosować szczególne wymagania co do wprowadzania na rynek niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w szczególności w regionach o wysokim statusie sanitarnym.

(20) Aby zagwarantować, że produkty przywożone z państw trzecich spełniają normy higieniczne, które są co najmniej identyczne lub równoważne z normami higienicznymi stosowanymi przez Wspólnotę, w odniesieniu do państw trzecich i ich przedsiębiorstw winien zostać wprowadzony system zaświadczeń w połączeniu ze wspólnotową procedurą kontroli w celu potwierdzenia, że warunki konieczne do wydania takiego zaświadczenia zostały spełnione. Przywóz karmy dla zwierząt domowych i surowców do jej produkcji z państw trzecich może mieć miejsce z zastrzeżeniem odmiennych warunków od tych stosowanych do tego rodzaju surowców wytwarzanych we Wspólnocie, w szczególności w zakresie wymaganych gwarancji dotyczących pozostałości substancji zabronionych zgodnie z dyrektywą Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotyczącą zakazu wykorzystywania w hodowli bydła niektórych substancji o działaniu hormonalnym lub tyreostatycznym i agonistów receptorów beta, uchylającą dyrektywy 81/602/EWG, 88/146/EWG i 88/299/EWG [9]. Aby zagwarantować, że karma taka i surowce są używane jedynie zgodnie z ich przeznaczeniem, konieczne jest ustanowienie właściwych środków kontroli przywozu surowców objętych takimi odstępstwami.

(21) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które są przewożone przez obszar Wspólnoty w tranzycie oraz te pochodzące ze Wspólnoty i przeznaczone na wywóz, mogą stwarzać ryzyko dla zdrowia publicznego i zwierząt we Wspólnocie. Niektóre wymagania przewidziane niniejszym rozporządzeniem należy w związku z powyższym zastosować w odniesieniu do takich przewozów.

(22) Dokument towarzyszący produktom pochodzenia zwierzęcego jest najlepszym sposobem wykazania właściwym władzom w miejscu przeznaczenia, że przesyłka spełnia przepisy niniejszego rozporządzenia. Świadectwo weterynaryjne winno zostać utrzymane w celu sprawdzenia miejsca przeznaczenia niektórych produktów przywożonych.

(23) Dyrektywa Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r., ustanawiająca wymagania dotyczące ochrony zdrowia publicznego i zwierząt regulujące handel produktami i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w pkt I załącznika A do dyrektywy 89/662/EWG oraz, w odniesieniu do czynników chorobotwórczych, w dyrektywie 90/425/EWG [10], realizuje wyżej wymienione cele.

(24) Rada i Komisja przyjęły szereg decyzji wprowadzających w życie dyrektywy 90/667/EWG i 92/118/EWG. Ponadto, dyrektywa 92/118/EWG została istotnie zmieniona i mają zostać wprowadzone dalsze zmiany. Wskutek tego sektor produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego reguluje obecnie duża liczba aktów wspólnotowych, pojawia się zatem potrzeba ich uproszczenia.

(25) Uproszczenie takie doprowadzi do zwiększenia przejrzystości w odniesieniu do szczególnych przepisów sanitarnych dotyczących produktów pochodzenie zwierzęcego nie przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Uproszczenie szczególnego ustawodawstwa sanitarnego nie może prowadzić do deregulacji. W związku z powyższym konieczne jest utrzymanie oraz, w celu zagwarantowania ochrony zdrowia publicznego i zwierząt, zaostrzenie szczegółowych przepisów sanitarnych dotyczących produktów pochodzenie zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

(26) Rozważane produkty winny podlegać zasadom kontroli weterynaryjnych, w tym również kontroli przeprowadzanych przez ekspertów Komisji, oraz środkom ochronnym przewidzianym dyrektywą Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych stosowanych w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w celu zakończenia tworzenia rynku wewnętrznego [11].

(27) Należy prowadzać skuteczne kontrole produktów przywożonych do Wspólnoty. Można to osiągnąć przez wprowadzenie w życie kontroli ustanowionych dyrektywą Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych produktów przywożonych do Wspólnoty z państw trzecich [12].

(28) Dyrektywa 90/667/EWG, Decyzja Rady 95/348/WE z dnia 22 czerwca 1995 r., ustanawiająca zasady weterynaryjne i dotyczące zdrowia zwierząt, mające zastosowanie w Zjednoczonym Królestwie i Irlandii w odniesieniu do obróbki niektórych typów odpadów przeznaczonych do lokalnego obrotu jako pasza dla niektórych kategorii zwierząt [13] oraz Decyzja Rady 1999/534/WE z dnia 19 lipca 1999 r., w sprawie środków mających zastosowanie do przetwarzania niektórych odpadów zwierzęcych w celu ochrony przeciw przenoszonym encefalopatiom gąbczastym i zmieniająca decyzję Komisji 97/735/WE [14], powinny dlatego zostać uchylone.

(29) W celu uwzględnienia postępu technicznego i naukowego, należy zapewnić ścisłą i skuteczną współpracę między Komisją a Państwami Członkowskimi w ramach Stałego Komitetu ds. łańcucha pokarmowego i zdrowia zwierząt utworzonego rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym zasady ogólne i wymagania odnoszące się do przepisów dotyczących żywności, powołującym Europejski Urząd ds. bezpieczeństwa żywności oraz ustanawiającym procedury w kwestiach bezpieczeństwa żywności [15].

(30) Środki konieczne do wykonania niniejszego rozporządzenia winny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury realizowania uprawnień wykonawczych powierzonych Komisji [16],

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady dla ochrony zdrowia ludzi i zwierząt w odniesieniu do:

a) gromadzenia, transportu, przechowywania, przeładunku, przetwarzanie oraz wykorzystywania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w celu uniknięcia ryzyka, jakie stwarzają one dla zdrowia ludzi lub zwierząt;

b) wprowadzania na rynek oraz, w pewnych szczególnych przypadkach, wywozu i tranzytu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymywanych, określonych w załącznikach VII i VIII.

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a) surowej karmy dla zwierząt domowych pochodzącej ze sklepów detalicznych lub z placówek sąsiadujących z punktami sprzedaży, w których mięso jest dzielone i przechowywane wyłącznie w celu dostarczenia go bezpośrednio konsumentowi na miejscu;

b) mleka w stanie płynnym i siary usuwanych lub wykorzystywanych w gospodarstwie ich pochodzenia;

c) całych tusz lub części zwierząt dzikich, które nie są podejrzane o zarażenie się chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta, z wyjątkiem ryb złowionych do celów handlowych oraz tusz lub ich części dzikiej zwierzyny używanej do wytwarzania trofeów myśliwskich;

d) surowej karmy dla zwierząt domowych wykorzystywanej na miejscu, otrzymanej z uboju domowego w miejscu pochodzenia zwierząt przeznaczonych do spożycia wyłącznie przez rolnika i jego rodzinę, zgodnie z prawem krajowym;

e) odpadów gastronomicznych, o ile:

i) nie pochodzą one ze środków transportu międzynarodowego;

ii) nie są przeznaczone do spożycia przez zwierzęta; ani

iii) nie są przeznaczone do zużycia w wytwórni biogazu lub do kompostowania;

f) komórek jajowych, zarodków i nasienia przeznaczonych do celów hodowlanych; oraz

g) tranzytu statkiem lub samolotem.

3. Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na prawodawstwo weterynaryjne mające na celu wyeliminowanie niektórych chorób oraz ich kontrolę.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego : całe tusze, części zwierząt lub produkty pochodzenia zwierzęcego określone w art. 4, 5 i 6 nie przeznaczone do spożycia przez ludzi, obejmujące komórki jajowe, zarodki i nasienie;

surowiec kategorii 1 : produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 4;

surowiec kategorii 2 : produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 5;

surowiec kategorii 3 : produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 6;

zwierzę : każde zwierzę należące do kręgowców lub bezkręgowców (włącznie z rybami, gadami i płazami);

zwierzę gospodarskie : każde zwierzę trzymane, tuczone lub hodowane przez człowieka, wykorzystywane do produkcji żywności (obejmującej mięso, mleko i jaja), wełny, futer, piór, skór lub innego produktu pochodzenia zwierzęcego;

zwierzę dzikie : każde zwierzę nie trzymane przez człowieka;

zwierzę domowe : każde zwierzę należące do gatunku zwyczajowo karmionego i trzymanego, ale nie spożywanego, przez człowieka do celów innych niż gospodarcze;

właściwe władze : organ centralny Państwa Członkowskiego właściwy do zapewnienia zgodności z wymaganiami niniejszego rozporządzenia lub każdy inny organ, któremu organ centralny przekazał swoje kompetencje, w szczególności dotyczące kontroli pasz; definicja może również obejmować, gdzie sytuacja tego wymaga, odpowiedni organ państwa trzeciego;

wprowadzanie na rynek : każde działanie, którego celem jest sprzedaż produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, lub produktów z nich otrzymanych, objętych niniejszym rozporządzeniem na rzecz strony trzeciej we Wspólnocie, a także inna forma dostawy do strony trzeciej za opłatą lub wolna od opłat lub przechowywanie w celu dostarczenia stronie trzeciej;

handel : handel między Państwami Członkowskimi towarami w rozumieniu art. 23 ust. 2 Traktatu;

tranzyt : transport odbywający się przez obszar Wspólnoty z jednego państwa trzeciego do innego;

producent : każda osoba, której działalność prowadzi do wytworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

TSE : wszystkie przenoszone encefalopatie gąbczaste, z wyjątkiem tych występujących u ludzi;

materiał szczególnego ryzyka : materiał określony w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady zapobiegania, kontroli i eliminowania niektórych przenoszonych encefalopatii gąbczastych (1) [17].

2. Stosuje się również szczególne definicje wymienione w załączniku I.

Artykuł 3

Obowiązki ogólne

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty z nich otrzymywane, są gromadzone, przewożone, przechowywane, przeładowywane, przetwarzane, usuwane, wprowadzane na rynek, wywożone, przewożone tranzytem oraz wykorzystywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Jednakże Państwa Członkowskie mogą regulować, na mocy prawa krajowego, przywóz i wprowadzanie na rynek produktów określonych w załącznikach VII i VIII, do czasu przyjęcia decyzji zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2. Niezwłocznie powiadamiają Komisję o wykorzystaniu tej możliwości.

3. Państwa Członkowskie, indywidualnie lub wspólnie, zapewniają podjęcie odpowiednich przygotowań oraz istnienie infrastruktury wystarczającej do zagwarantowania zgodności z wymaganiami ust. 1.

ROZDZIAŁ II KATEGORYZACJA, GROMADZENIE, PRZEWÓZ, USUWANIE, PRZETWARZANIE, WYKORZYSTYWANIE ORAZ TYMCZASOWE PRZECHOWYWANIE PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO

Artykuł 4

Surowiec kategorii 1

1. Surowiec kategorii 1 obejmuje produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego odpowiadające poniższemu opisowi lub dowolny surowiec zawierający takie produkty:

a) wszystkie części tuszy, włącznie ze skóry i skórki, następujących zwierząt:

i) zwierząt podejrzanych o zarażenie TSE zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 999/2001 lub u których obecność TSE potwierdzono urzędowo;

ii) zwierząt ubitych w ramach środków zmierzających do wyeliminowania TSE;

iii) zwierząt innych niż zwierzęta gospodarcze i dzikie, obejmujących w szczególności zwierzęta domowe, z ogrodów zoologicznych i cyrkowe;

iv) zwierząt doświadczalnych, jak określono w art. 2 dyrektywy Rady 86/609/EWG z dnia 24 listopada 1986 r. w sprawie zbliżania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących ochrony zwierząt, wykorzystywanych do celów doświadczalnych i innych celów naukowych [18]; oraz

v) zwierząt dzikich podejrzanych o zakażenie chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta;

b) i) surowiec szczególnego ryzyka; oraz

ii) w przypadku gdy, podczas usuwania odpadów, surowiec szczególnego ryzyka nie został oddzielony, całe tusze martwych zwierząt zawierające ten surowiec;

c) produkty otrzymane ze zwierząt, którym podano substancje zabronione dyrektywą 96/22/WE, produkty pochodzenia zwierzęcego zawierające pozostałości substancji zanieczyszczających środowisko i inne substancje wymienione w grupie B pkt 3 załącznika I do dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków kontroli niektórych substancji i ich pozostałości w żywych zwierzętach oraz produktach zwierzęcych, uchylającej dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG [19], jeżeli pozostałości takie przekraczają dozwolony poziom przewidziany w ustawodawstwie wspólnoty lub, w razie jej braku, w prawie krajowym;

d) wszystkie surowce zwierzęce zgromadzone podczas oczyszczania ścieków z zakładów przetwórczych kategorii 1 oraz innych placówek, w których usuwane są surowce szczególnego ryzyka, włączając w to odsiewy, surowce pozostałe w wyniku odpiaszczania, mieszaniny smarów i olejów, osad i substancje usunięte z kanałów ściekowych tych placówek, o ile substancje te zawierają surowce szczególnego ryzyka lub części takich surowców;

e) odpady gastronomiczne pochodzące ze środków transportu międzynarodowego; oraz

f) mieszanka surowca kategorii 1 z surowcem kategorii 2 lub 3 albo z obydwoma jednocześnie, zawierająca dowolny surowiec przeznaczony do przetworzenia w zakładzie przetwórczym kategorii 1.

2. Surowce kategorii 1 są gromadzone, przewożone i niezwłocznie identyfikowane zgodnie z art. 7 oraz, z wyjątkami dla których przewidziano inaczej w art. 23 i 24, podlegają:

a) bezpośredniemu usuwaniu jako odpady przez spopielanie w spalarni zatwierdzonej zgodnie z art. 12;

b) przetworzeniu w zakładach przetwórczych zatwierdzonych na mocy art. 13 z wykorzystaniem dowolnej metody przetwarzania od 1 do 5 lub, w przypadku gdy właściwe władze tak wymagają, metody przetwarzania 1, w której surowiec końcowy jest trwale oznaczany - za pomocą zapachu w przypadkach gdy jest to technicznie możliwe - zgodnie z załącznikiem VI rozdział I, a ostatecznemu usuwaniu jako odpady przez spopielanie lub współspopielanie w spalarniach lub współspalarniach zatwierdzonych zgodnie z art. 12;

c) z wyłączeniem surowca określonego w ust. 1 lit. a) pkt i) i ii), przetworzeniu w zakładach przetwórczych zatwierdzonych zgodnie z art. 13 z wykorzystaniem metody przetwarzania 1, w której surowiec końcowy jest trwale oznaczany za pomocą zapachu w przypadkach gdy jest to technicznie możliwe zgodnie z załącznikiem VI rozdział I, a ostatecznemu usuwaniu jako odpady przez składowanie na składowiskach zatwierdzonych zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów [20];

d) w przypadkach odpadów gastronomicznych określonych w ust. 1 lit. e), usuwaniu jako odpady przez składowanie na składowiskach zatwierdzonych zgodnie z dyrektywą 1999/31/WE; lub

e) w świetle rozwoju wiedzy naukowej, usuwaniu za pośrednictwem innych środków, zatwierdzonych zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym. Środki te mogą albo uzupełniać albo zastępować środki przewidziane lit. a)-d).

3. Tymczasowy przeładunek lub przechowywanie surowca 1 może się odbywać w zakładach pośrednich kategorii 1 zatwierdzonych zgodnie z art. 10.

4. Surowiec kategorii 1 nie podlega wywozowi lub przywozowi z wyjątkiem przypadków, gdy jest to zgodne z niniejszym rozporządzeniem lub z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2. Jednakże, przywóz lub wywóz surowca szczególnego ryzyka odbywa się wyłącznie zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

Artykuł 5

Surowiec kategorii 2

1. Surowiec kategorii 2 obejmuje produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego odpowiadające poniższemu opisowi lub dowolny surowiec zawierający takie produkty:

a) obornik i treść przewodu pokarmowego;

b) wszystkie surowce zwierzęce gromadzone podczas oczyszczania ścieków z rzeźni innych niż rzeźnie objęte art. 4 ust. 1 lit. d) lub z zakładów przetwórczych kategorii 2, włączając w to odsiewy, surowce pozostałe w wyniku odpiaszczania, mieszaniny smarów i olejów, osad i substancje usunięte z kanałów ściekowych tych placówek;

c) produkty pochodzenia zwierzęcego zawierające pozostałości leków weterynaryjnych i zanieczyszczeń wymienione w załącznika I do dyrektywy 96/23/WE w grupie B pkt 1 i 2, jeżeli pozostałości te przekraczają dozwolony poziom przewidziany w ustawodawstwie wspólnoty;

d) produkty pochodzenia zwierzęcego, inne niż surowiec kategorii 1, przywiezione z państw trzecich oraz, podczas inspekcji przewidzianej ustawodawstwem wspólnotowym, nie spełniające wymagań weterynaryjnych w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty, jeżeli nie zostaną odesłane lub ich przywóz nie zostanie uznany z uwzględnieniem ograniczeń ustanowionych w ustawodawstwie wspólnoty;

e) zwierzęta i części zwierząt, inne niż te określone w art. 4, które padły z innych przyczyn niż ubój z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, włączając w to zwierzęta ubite w celu likwidacji epidemii choroby;

f) mieszanka surowca kategorii 2 z surowcem kategorii 3, zawierająca dowolny surowiec przeznaczony do przetworzenia w zakładzie przetwórczym kategorii 2; oraz

g) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego inne niż surowiec kategorii 1 lub kategorii 3.

2. Surowce kategorii 2 są gromadzone, przewożone i niezwłocznie identyfikowane zgodnie z art. 7 oraz, z wyjątkami, dla których przewidziano inaczej w art. 23 i 24, podlegają:

a) bezpośredniemu usuwaniu jako odpady przez spopielanie w spalarni zatwierdzonej zgodnie z art. 12;

b) przetworzeniu w zakładzie przetwórczych zatwierdzonym zgodnie z art. 13 z wykorzystaniem dowolnej metody przetwarzania 1-5 lub, w przypadku gdy właściwe władze tak wymagają, metody przetwarzania 1, w której surowiec końcowy jest trwale oznaczany za pomocą zapachu w przypadkach gdy jest to technicznie możliwe - zgodnie z załącznikiem VI rozdział I, oraz:

i) usuwaniu jako odpady przez spopielanie lub współspopielanie w spalarni lub współspalarni zatwierdzonej zgodnie z art. 12; lub

ii) w przypadku tłuszczów wytopionych, dalszemu przetworzeniu na związki pochodne do wykorzystania jako organiczne nawozy sztuczne, dodatki do wzbogacania gleby lub do celów technicznych, innych niż kosmetyki, środki farmakologiczne i wyroby medyczne, w zakładzie tłuszczowym kategorii 2 zatwierdzonym zgodnie z art. 14;

c) przetworzeniu w zakładzie przetwórczym zatwierdzonym zgodnie z art. 13 z wykorzystaniem metody przetwarzania 1, w której surowiec końcowy jest trwale oznaczony - za pomocą zapachu w przypadkach gdy jest to technicznie możliwe - zgodnie z załącznikiem VI rozdział I; oraz:

i) w przypadku otrzymania surowca pochodzenia białkowego, wykorzystaniu jako organiczny nawóz sztuczny lub dodatek do wzbogacania gleby zgodnie z wymaganiami, jeżeli takie obowiązują, ustanowionymi na podstawie procedury określonej w art. 33 ust. 2, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym;

ii) przetworzeniu w wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonej zgodnie z art. 15; lub

iii) usuwaniu jako odpady przez składowanie na składowisku, zatwierdzonym zgodnie z dyrektywą 1999/31/WE;

d) w przypadku surowca pochodzącego z ryb, kiszeniu lub kompostowaniu zgodnie z zasadami przyjętymi na podstawie procedury określonej w art. 33 ust. 2;

e) w przypadku obornika, treści wydzielonych z przewodu pokarmowego, mleka i siary, jeżeli właściwe władze uznały, że nie stwarzają one ryzyka dla rozprzestrzeniania poważnej choroby zakaźnej:

i) wykorzystaniu bez przetworzenia jako surowiec w wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonej zgodnie z art. 15 lub obróbce w zakładzie technicznym zatwierdzonym do tego celu zgodnie z art. 18;

ii) zastosowaniu do uprawy ziemi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; lub

iii) przetworzeniu w wytwórni biogazu lub kompostowaniu zgodnie z zasadami ustanowionymi na podstawie procedury określonej w art. 33 ust. 2;

f) w przypadku całych tuszy lub części zwierząt dzikich nie podejrzanych o zakażenie chorobami przenoszonymi na ludzi i zwierzęta, wykorzystaniu do produkcji trofeów myśliwskich w zakładzie technicznym zatwierdzonym do tego celu zgodnie z art. 18; lub

g) usuwaniu za pośrednictwem innych środków lub wykorzystaniu w inny sposób zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym. Środki te lub sposoby mogą uzupełniać lub zastępować środki przewidziane lit. a)-f).

3. Tymczasowy przeładunek lub przechowywanie surowca kategorii 2, innego niż obornik, odbywa się w zakładach pośrednich kategorii 2 zatwierdzonych zgodnie z art. 10.

4. Surowiec kategorii 2 nie jest wprowadzany na rynek ani nie podlega wywozowi z wyjątkiem przypadków, gdy jest to zgodne z niniejszym rozporządzeniem lub z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

Artykuł 6

Surowiec kategorii 3

1. Surowiec kategorii 3 obejmuje produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego odpowiadające poniższemu opisowi lub dowolny surowiec zawierający takie produkty:

a) części zwierząt po uboju, nadające się do spożycia przez ludzi zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, ale nie przeznaczone do spożycia przez ludzi ze względów handlowych;

b) części zwierząt po uboju, odrzucone jako nie nadające się do spożycia przez ludzi, ale nie noszące znamion chorób przenoszonych na ludzi i zwierzęta, otrzymane z tusz nadających się do spożycia przez ludzi zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym;

c) skóry i skórki, kopyta i rogi, szczecina i pióra pochodzące od zwierząt po uboju w rzeźni, po przejściu badania przedubojowego, nadających się na podstawie wyniku przeprowadzonego badania, do uboju z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym;

d) krew zwierząt innych niż przeżuwacze po uboju w rzeźni, po przejściu badania przedubojowego, nadających się na podstawie wyniku przeprowadzonego badania, do uboju z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym;

e) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego otrzymane podczas wytwarzania produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, obejmujące odtłuszczone kości i skwarki;

f) wycofane środki spożywcze pochodzenia zwierzęcego lub środki spożywcze zawierające produkty pochodzenie zwierzęcego, inne niż odpady gastronomiczne, nie przeznaczone obecnie do spożycia przez ludzi ze względów handlowych lub w wyniku problemów spowodowanych błędami powstałymi podczas produkcji, pakowania lub innymi, które nie stwarzają żadnego ryzyka dla ludzi lub zwierząt;

g) surowe mleko pochodzące od zwierząt nie wykazujących żadnych objawów klinicznych choroby przenoszonej przez ten produkt na ludzi i zwierzęta;

h) ryby i inne zwierzęta morskie, z wyjątkiem ssaków morskich, odłowione na otwartym morzu do produkcji mączki rybnej;

i) świeże produkty uboczne rybne pochodzące z fabryk wytwarzających produkty rybne przeznaczone do spożycia przez ludzi;

j) muszle, produkty uboczne z wylęgarni i produkty uboczne otrzymane z tłuczonych jaj pochodzące od zwierząt nie wykazujących klinicznych objawów choroby przenoszonej na ludzi i zwierzęta;

k) krew, skóry i skórki, kopyta, pióra, wełna, rogi, sierść i futro pochodzące od zwierząt nie wykazujących klinicznych oznak choroby przenoszonej przez ten produkt na ludzi i zwierzęta; oraz

l) odpady gastronomiczne inne niż określone w art. 4 ust. 1 lit. e).

2. Surowce kategorii 3 są gromadzone, przewożone i niezwłocznie identyfikowane zgodnie z art. 7 oraz, z wyjątkami, dla których przewidziano inaczej w art. 23 i 24, podlegają:

a) bezpośredniemu usuwaniu jako odpady przez spalenie w spalarni zatwierdzonej zgodnie z art. 12;

b) przetworzeniu w zakładzie przetwórczym zatwierdzonym zgodnie z art. 13 z wykorzystaniem dowolnej metody 1-5, w przypadku których surowiec końcowy jest trwale oznaczony - za pomocą zapachu w przypadkach gdy jest to technicznie możliwe - zgodnie z załącznikiem VI rozdział I, oraz usuwaniu jako odpady przez spopielanie lub współspopielanie w spalarni lub współspalarni zatwierdzonej zgodnie z art. 12 lub składowaniu na składowisku zgodnie z dyrektywą 1999/31/WE;

c) przetworzeniu w zakładzie przetwórczym zatwierdzonym zgodnie z art. 17;

d) przetworzeniu w zakładzie technicznym zatwierdzonym zgodnie z art. 18;

e) wykorzystaniu jako surowiec w wytwórni karmy dla zwierząt domowych zatwierdzonej zgodnie z art. 18;

f) przetworzeniu w wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonej zgodnie z art. 15;

g) w przypadku odpadów gastronomicznych określonych w ust. 1 lit. l), przetworzeniu w wytwórniach biogazu lub kompostowaniu zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2 lub do czasu przyjęcia takich zasad - zgodnie z prawem krajowym;

h) w przypadku surowca pochodzącego z ryb kiszeniu lub kompostowaniu zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2; lub

i) usuwaniu za pośrednictwem innych środków lub wykorzystaniu w inny sposób, zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym. Środki te i sposoby mogą uzupełniać lub zastępować środki przewidziane lit. a)-h).

3. Tymczasowy przeładunek lub przechowywanie surowców kategorii 3 odbywa się wyłącznie w zakładach pośrednich kategorii 3 zatwierdzonych zgodnie z art. 10.

Artykuł 7

Gromadzenie, przewożenie i przechowywanie

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty przetworzone, z wyjątkiem odpadów gastronomicznych kategorii 3 są gromadzone, przewożone i identyfikowane zgodnie z załącznikiem II.

2. Podczas przewożenia produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego oraz produktom przetworzonym towarzyszy dokument handlowy lub, w przypadkach wymaganych niniejszym rozporządzeniem, świadectwo weterynaryjne. Dokumenty handlowe i świadectwa weterynaryjne spełniają wymagania określone w załączniku II i są przechowywane przez wskazany w nim okres. Zawierają one w szczególności informacje dotyczące ilości oraz opisu surowca i jego oznaczenia.

3. Państwa Członkowskie zapewniają dokonanie stosownych regulacji w celu zagwarantowania gromadzenia i przewożenia surowca kategorii 1 i 2 zgodnie z załącznikiem II.

4. Zgodnie z art. 4 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów [21], Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne do zgromadzenia, przewożenia i usuwania odpadów gastronomicznych kategorii 3 bez narażania zdrowia ludzi i bez szkód dla środowiska naturalnego.

5. Przechowywanie produktów przetworzonych odbywa się wyłącznie w składach zatwierdzonych zgodnie z art. 11.

6. Jednakże Państwa Członkowskie mogą postanowić o niestosowaniu przepisów niniejszego artykułu w odniesieniu do obornika przewożonego między dwoma miejscami znajdującymi się w tym samym gospodarstwie lub między gospodarstwami i użytkownikami umiejscowionymi w tym samym Państwie Członkowskim.

Artykuł 8

Wysyłka produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych do innych Państw Członkowskich

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty przetworzone są wysyłane do innych Państw Członkowskich wyłącznie z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w ust. 2-6.

2. Konieczne jest uzyskanie zezwolenia na przyjęcie surowca kategorii 1, surowca kategorii 2, produktów przetworzonych otrzymanych z surowca kategorii 1 lub 2 oraz przetworzonych białek zwierzęcych od Państwa Członkowskiego stanowiącego miejsce przeznaczenia. Przed wysłaniem warunków zezwolenia Państwa Członkowskie mogą zastosować przetwarzanie metodą 1.

3. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty przetworzone określone w ust. 2, przewożone są:

a) wraz z towarzyszącym dokumentem handlowym lub, w przypadkach wymaganych niniejszych rozporządzeniem, świadectwem weterynaryjnym; oraz

b) bezpośrednio do zakładu w miejscu przeznaczenia, który musi zostać zatwierdzony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4. Gdy Państwa Członkowskie wysyłają surowiec kategorii 1, surowiec kategorii 2, produkty przetworzone otrzymane z surowca kategorii 1 lub 2 czy przetworzone białko zwierzęce do innych Państw Członkowskich, właściwe władze w miejscu pochodzenia informują właściwe władze w miejscu przeznaczenia o każdej przesyłce za pośrednictwem systemu ANIMO lub w inny sposób uzgodniony w obustronnym porozumieniu. Powiadomienie zawiera informacje określone w załączniku II rozdział I ust. 2.

5. Po otrzymaniu informacji o wysyłce zgodnie z ust. 4, właściwe władze w miejscu przeznaczenia informują właściwe władze w miejsce pochodzenia o nadejściu każdej przesyłka za pośrednictwem systemu ANIMO innym sposobem uzgodnionym w obustronnym porozumieniu.

6. Państwa Członkowskie stanowiące miejsce przeznaczenia zapewniają, za pośrednictwem regularnych kontroli, że wyznaczone zakłady znajdujące się na jego terytorium wykorzystują przesłany towar wyłącznie do wyznaczonych celów i przechowują pełną dokumentację potwierdzającą zgodność z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 9

Dokumentacja

1. Każda osoba wysyłająca, przewożąca lub odbierająca produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przechowuje dokumentację dotyczącą przesyłek. Informacje zawarte w dokumentacji i okres ich przechowywania są określone w załączniku II.

2. Jednakże niniejszy artykuł nie ma zastosowania w odniesieniu do obornika przewożonego między dwoma miejscami znajdującymi się w tym samym gospodarstwie lub lokalnie pomiędzy gospodarstwami lub użytkownikami umiejscowionymi w tym samym Państwie Członkowskim.

ROZDZIAŁ III ZATWIERDZANIE ZAKŁADÓW POŚREDNICH, SKŁADÓW, SPALARNI I WSPÓŁSPALARNI, ZAKŁADÓW PRZETWÓRCZYCH KATEGORII 1 I 2, ZAKŁADÓW TŁUSZCZOWYCH KATEGORII 2 I 3, KOMPOSTOWNI I WYTWÓRNI BIOGAZU

Artykuł 10

Zatwierdzanie zakładów pośrednich

1. Zakłady pośrednie kategorii 1, 2 i 3 są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia, zakłady pośrednie kategorii 1 lub 2 muszą:

a) spełniać wymagania załącznika III rozdział I;

b) dokonywać przeładunku surowca kategorii 1 lub 2 i przechowywać go zgodnie z załącznikiem III rozdział II część B;

c) przeprowadzać wewnętrzne kontrole zakładu przewidziane w art. 25; oraz

d) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26.

3. W celu uzyskania zatwierdzenia zakłady pośrednie kategorii 3 muszą:

a) spełniać wymagania załącznika III rozdział I;

b) dokonywać przeładunku surowca kategorii 3 i przechowywać go zgodnie z załącznikiem III rozdział II część A;

c) przeprowadzać wewnętrzne kontrole zakładu przewidziane w art. 25; oraz

d) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26.

Artykuł 11

Zatwierdzania składów

1. Składy są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia składy muszą:

a) spełniać wymagania załącznika III rozdział III; oraz

b) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26.

Artykuł 12

Zatwierdzanie spalarni i współspalarni

1. Spopielanie i współspopielanie produktów przetworzonych odbywa się zgodnie z przepisami dyrektywy 2000/76/WE. Spopielanie i współspopielanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego odbywa się albo zgodnie z przepisami dyrektywy 2000/76/WE lub, w przypadkach gdy dyrektywa nie ma zastosowania, zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. Spalarnie i współspalarnie są zatwierdzane w ramach wspomnianej dyrektywy lub zgodnie z ust. 2 lub 3.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia przez właściwe władze na wykorzystywanie zakładu do celów usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, spalarnia lub współspalarnia o wysokiej zdolności produkcyjnej, do której nie ma zastosowania dyrektywa 2000/76/WE, musi spełniać:

a) ogólne warunki ustanowione w załączniku IV rozdział I;

b) warunki działalności ustanowione w załączniku IV rozdział II;

c) warunki ustanowione w załączniku IV rozdział III, dotyczące odpływu wody;

d) wymagania ustanowione w załączniku IV rozdział IV, dotyczące pozostałości;

e) wymagania dotyczących pomiaru temperatury ustanowione w załączniku IV, rozdział V; oraz

f) warunki dotyczące nieprawidłowego działania ustanowione w załączniku IV rozdział VI.

3. W celu uzyskania zatwierdzenia przez właściwe władze na wykorzystywanie zakładu do celów usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, spalarnia lub współspalarnia o niskiej zdolności produkcyjnej, do której nie ma zastosowania dyrektywa 2000/76/WE, musi:

a) być wykorzystywana jedynie do usuwania padłych zwierząt domowych i/lub surowców kategorii 2 i 3;

b) w przypadku umiejscowienia na terenie gospodarstwa, być wykorzystywana wyłącznie do celów usuwania surowców z tego indywidualnego gospodarstwa;

c) spełniać ogólne warunki ustanowione w załączniku IV rozdział I;

d) spełniać odnoszące się do niej warunki działalności ustanowione w załączniku IV rozdział II;

e) spełniać wymagania ustanowione w załączniku IV rozdział IV, dotyczące pozostałości;

f) spełniać wymagania dotyczące pomiaru temperatury, ustanowione w załączniku IV rozdział V; oraz

g) spełniać warunki dotyczące nieprawidłowego działania, ustanowione w załączniku IV rozdział VI.

4. Decyzja o zatwierdzeniu zostaje niezwłocznie zawieszona, jeżeli warunki, na których ją wydano, nie są już spełniane.

5. Wymagania ust. 2 i 3 mogą zostać zmienione w świetle rozwoju wiedzy naukowej zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym.

Artykuł 13

Zatwierdzanie zakładów przetwórczych kategorii 1 i 2

1. Zakłady przetwórcze kategorii 1 i 2 są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia zakłady przetwórcze kategorii 1 i 2 muszą:

a) spełniać wymagania załącznika V rozdział I;

b) dokonywać przeładunku surowca kategorii 1 i 2 oraz przechowywać go zgodnie z załącznikiem V rozdział II i załącznikiem VI rozdział I;

c) uzyskać zezwolenie właściwych władz zgodnie z załącznikiem V rozdział V;

d) przeprowadzać wewnętrzne kontrole zakładu przewidziane w art. 25;

e) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26; oraz

f) zagwarantować, że, po przetworzeniu, produkty spełniają wymagania załącznika VI rozdział I.

3. Decyzja o zatwierdzeniu zostaje niezwłocznie zawieszona, jeżeli warunki, na których ją wydano, nie są już spełniane.

Artykuł 14

Zatwierdzanie zakładów tłuszczowych kategorii 2 i 3

1. Zakłady tłuszczowe są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia zakłady tłuszczowe kategorii 2 muszą:

a) przetwarzać tłuszcze wytopione, otrzymane z surowca kategorii 2 zgodnie z normami ustanowionymi w załączniku VI rozdział III;

b) uchwalić i wprowadzić w życie metody monitorowania oraz sprawdzania krytycznych punktów kontroli, oparte o wykorzystywany sposób przetwarzania;

c) przechowywać dokumentację dotyczącą informacji uzyskanych stosownie do lit. b) w celu przedstawiania ich właściwym władzom; oraz

d) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26.

3. W celu uzyskania zatwierdzenia, zakłady tłuszczowe kategorii 3 mogą przetwarzać tłuszcze wytopione otrzymane wyłącznie z surowca kategorii 3 oraz muszą spełniać odpowiednie wymagania określone w ust. 2.

4. Decyzja o zatwierdzeniu zostaje niezwłocznie zawieszona, jeżeli warunki, na których ją wydano, nie są już spełniane.

Artykuł 15

Zatwierdzanie wytwórni biogazu i kompostowni

1. Wytwórnie biogazu i kompostownie są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia, wytwórnie biogazu i kompostownie muszą:

a) spełniać wymagania załącznika VI rozdział II część A;

b) dokonywać przeładunku i przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z załącznikiem VI rozdział II, cześć B i C;

c) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26;

d) uchwalić i wprowadzić w życie metody monitorowania oraz sprawdzania krytycznych punktów kontroli; oraz

e) zagwarantować, że tam gdzie to właściwe pozostałości fermentacyjne i kompost spełniają normy mikrobiologiczne ustanowione w załączniku VI rozdział II część D.

3. Decyzja o zatwierdzeniu zostaje niezwłocznie zawieszona, jeżeli warunki, na których ją wydano, nie są już spełniane.

ROZDZIAŁ IV WPROWADZANIE NA RYNEK I WYKORZYSTYWANIE PRZETWORZONYCH BIAŁEK ZWIERZĘCYCH ORAZ INNYCH PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH, KTÓRE MOŻNA WYKORZYSTAĆ JAKO SKŁADNIK PASZOWY, KARMĘ DLA ZWIERZĄT DOMOWYCH, GRYZAKI DLA PSÓW I PRODUKTY TECHNICZNE, A TAKŻE ZATWIERDZANIE ODPOWIEDNICH ZAKŁADÓW

Artykuł 16

Ogólne przepisy dotyczące zdrowia zwierząt

1. Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne do zagwarantowania, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty z nich otrzymywane, określone w załącznikach VII i VIII, nie są wysyłane z gospodarstwa umiejscowionego w strefie podlegającej ograniczeniom z powodu występowania choroby, o którą podejrzewane są gatunki, z których otrzymano produkt, lub nie opuszczają zakładu czy strefy, z których wywóz lub handel mógłby stwarzać ryzyko dla stanu zdrowotnego zwierząt Państw Członkowskich lub ich regionów, z wyjątkiem przypadków, gdy produkty są poddawane obróbce zgodnie z niniejszym rozporządzenie.

2. Środki określone w ust. 1 gwarantują, że produkty otrzymywane są ze zwierząt, które:

a) pochodzą z gospodarstwa, terytorium lub części terytorium lub, w przypadku produktów akwakultury, z gospodarstwa, strefy lub części strefy, nie podlegających ograniczeniom zdrowotnym dotyczącym zwierząt i związanych z nimi produktów, w szczególności ograniczeniom nałożonym przez prawo wspólnotowe w ramach środków kontroli chorób, lub z tytułu poważnej choroby zakaźnej wymienionej w dyrektywie Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne środki wspólnotowe w odniesieniu do niektórych chorób zwierząt i szczególne środki w odniesieniu do choroby pęcherzykowej świń [22];

b) nie zostały ubite w rzeźni, w której w czasie uboju przebywały zwierzęta zakażone, lub podejrzane o zakażenie, jedną z chorób objętych zasadami określonymi w lit. a).

3. Bez naruszania środków kontroli chorób określonych w ust. 2 lit. a), zezwala się na wprowadzanie na rynek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów z nich otrzymanych określonych w załącznikach VII i VIII, które pochodzą z terytorium lub części terytorium podlegającego ograniczeniom zdrowotnym dotyczącym zwierząt, ale nie są zakażone lub podejrzane o zakażenie, pod warunkiem, że, gdzie to właściwe, produkty:

a) są otrzymywane, przeładowywane, przewożone i przechowywane oddzielnie oraz w innym czasie niż produkty spełniające wszystkie warunki dotyczące zdrowia zwierząt;

b) zostały poddane obróbce wystarczającej do wyeliminowania danego problemu zdrowotnego zwierząt zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w zakładzie zatwierdzonym do tego celu przez Państwo Członkowskie, w którym pojawił się dany problem zdrowotny;

c) są właściwie identyfikowane;

d) spełniają wymagania ustanowione w załącznikach VII i VIII lub szczegółowe zasady ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

W szczególnych sytuacjach, decyzjami przyjętymi zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2, mogą zostać ustanowione inne warunki niż te określone w akapicie pierwszym. Decyzje te uwzględniają wszystkie środki dotyczące zwierząt lub badań na nich przeprowadzanych oraz szczególnych cech charakterystycznych chorób dotykających dane gatunki, a także wyszczególniają środki niezbędne do zapewnienia ochrony zdrowia zwierząt we Wspólnocie.

Artykuł 17

Zatwierdzanie zakładów przetwórczych kategorii 3

1. Zakłady przetwórcze kategorii 3 są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia, zakłady przetwórcze kategorii 3 muszą:

a) spełniać wymagania załącznika V rozdział I i załącznika VII rozdział I;

b) dokonywać przeładunku i przetworzenia surowca kategorii 3 oraz przechowywać go zgodnie z załącznikiem V rozdział II i załącznikiem VII;

c) uzyskać zezwolenie właściwych władz zgodnie z załącznikiem V rozdział V;

d) przeprowadzać wewnętrzne kontrole zakładu przewidziane w art. 25;

e) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26; oraz

f) zagwarantować, że po przetworzeniu produkty spełniają wymagania załącznika VII rozdział I.

3. Decyzja o zatwierdzeniu zostaje niezwłocznie zawieszona, jeżeli warunki, na których ją wydano, nie są już spełniane.

Artykuł 18

Zatwierdzanie wytwórni karmy dla zwierząt domowych i zakładów technicznych

1. Wytwórnie karmy dla zwierząt domowych i zakłady techniczne są zatwierdzane przez właściwe władze.

2. W celu uzyskania zatwierdzenia, wytwórnia karmy dla zwierząt domowych lub zakład techniczny musi:

a) w świetle szczególnych wymagań ustanowionych w załączniku VIII w odniesieniu do produkowanych przez nie produktów zobowiązać się do:

i) do spełnienia szczególnych wymagań dotyczących produkcji, wymienionych w niniejszym rozporządzeniu;

ii) uchwalenia i wprowadzenia w życie metod monitorowania i sprawdzania krytycznych punktów kontroli, opartych o wykorzystywany sposób przetwarzania;

iii) w zależności od produktów, pobierania próbek do analiz w laboratorium uznanym przez właściwe władze w celach sprawdzania ich zgodności z normami ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem;

iv) przechowywania dokumentacji dotyczącej informacji uzyskanych stosownie do ii) i iii) w celu przedstawienia ich właściwym władzom. Wyniki kontroli i badań należy przechowywać co najmniej dwa lata;

v) informowania właściwych władz, jeżeli wyniki badań laboratoryjnych określonych w iii) lub inne dostępne dane ujawniają istnienie poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzi lub zwierząt; oraz

b) poddawać się kontroli właściwych władz zgodnie z art. 26.

3. Decyzja o zatwierdzeniu zostaje niezwłocznie zawieszona, jeżeli warunki, na których ją wydano, nie są już spełniane.

Artykuł 19

Wprowadzanie na rynek i wywóz przetworzonych białek zwierzęcych oraz innych produktów przetworzonych, które mogłyby zostać użyte jako składnik paszowy

Państwa Członkowskie gwarantują, że przetworzone białko zwierzęce i inne produkty przetworzone, które mogłyby zostać użyte jako składnik paszowy, są wprowadzane na rynek lub wywożone tylko wtedy, gdy:

a) zostały przygotowane w zakładzie przetwórczym kategorii 3 zatwierdzonym i nadzorowanym zgodnie z art. 17;

b) zostały przygotowane wyłącznie z surowca kategorii 3, jak określono w załączniku VII;

c) były przeładowywane, przetwarzane, przechowywane i przewożone zgodnie z załącznikiem VII i w taki sposób, aby zapewnić zgodność z art. 22; oraz

d) spełniają szczególne wymagania ustanowione w załączniku VII.

Artykuł 20

Wprowadzanie na rynek oraz wywóz karmy dla zwierząt domowych, gryzaków dla psów i produktów technicznych

1. Państwa Członkowskie gwarantują, że karma dla zwierząt domowych, gryzaki dla psów, produkty techniczne, inne niż określone w ust. 2 i 3, oraz produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w załączniku VIII są wprowadzane na rynek lub wywożone tylko wtedy, gdy:

a) spełniają albo:

i) szczególne wymagania ustanowione w załączniku VIII; albo

ii) w przypadku gdy produkt mógłby wykorzystany zarówno jako produkt techniczny, jak i składnik paszowy, a załącznik VIII nie zawiera żadnych szczególnych wymagań, szczególne wymagania przewidziane w odpowiednim rozdziale załącznika VII; oraz

b) pochodzą z zakładów zatwierdzonych i nadzorowanych zgodnie z art. 18 lub, w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego określonych w załączniku VIII, z innych zakładów zatwierdzonych zgodnie ze prawodawstwem wspólnotowym w dziedzinie weterynarii.

2. Państwa Członkowskie gwarantują, że organiczne nawozy sztuczne oraz dodatki do wzbogacania gleby wytwarzane z produktów przetworzonych, inne niż te wytwarzane z obornika i treści przewodu pokarmowego, są wprowadzane na rynek lub wywożone jedynie wtedy, gdy spełniają wymagania, jeżeli takie obowiązują, ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym.

3. Państwa Członkowskie gwarantują, że pochodne tłuszczów wytwarzane z surowca kategorii 2 są wprowadzane na rynek lub wywożone tylko wtedy, gdy:

a) zostały przygotowane w zakładzie tłuszczowe kategorii 2, zatwierdzonym zgodnie z art. 14, z tłuszczów wytopionych, uzyskanych w wyniku przetworzenia surowca kategorii 2 w zakładzie kategorii 2, zatwierdzonym zgodnie z art. 13, po zastosowaniu jednej z metod przetwarzania 1-5;

b) były przeładowywane, przetwarzane, przechowywane i przewożone zgodnie z załącznikiem VI; oraz

c) spełniają szczególne wymagania ustanowione w załączniku VIII.

Artykuł 21

Środki ochronne

Artykuł 10 dyrektywy 90/425/EWG stosuje się do produktów ujętych w załącznikach VII i VIII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 22

Ograniczenia w wykorzystywaniu produktów

1. Zabronione jest używanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych w następujących przypadkach:

a) karmienia zwierząt przetworzonym białkiem pochodzącym z tuszy lub części tuszy zwierząt tego samego gatunku;

b) karmienia zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe odpadami gastronomicznymi lub składnikiem paszowym zawierającym odpady gastronomiczne lub z nich otrzymanym; oraz

c) stosowania na pastwiskach organicznych nawozów sztucznych oraz dodatków do wzbogacania gleby innych niż obornik.

2. Przepisy wykonawcze do niniejszego artykułu, w tym zasady dotyczące środków kontroli, przyjmowane są zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2. Odstępstwa od ust. 1 lit. a) mogą zostać przyznane w odniesieniu do ryb i zwierząt futerkowych w ramach tej samej procedury, po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym.

ROZDZIAŁ V ODSTĘPSTWA

Artykuł 23

Odstępstwa dotyczące wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

1. Państwa Członkowskie mogą zezwolić, pod nadzorem właściwych władz, na:

a) wykorzystanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do celów diagnostycznych, edukacyjnych i badawczych; oraz

b) wykorzystanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do wypychania zwierząt w zakładach technicznych zatwierdzonych do tego celu zgodnie z art. 18.

2. a) Państwa Członkowskie mogą również zezwolić na używanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wyszczególnionych w lit. b) do karmienia zwierząt wyszczególnionych w lit. c) pod nadzorem właściwych władz oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w załączniku IX.

b) Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w lit. a) stanowią:

i) surowce kategorii 2, przy założeniu, że nie pochodzą one od zwierząt, które zostały ubite lub padły z powodu obecności lub podejrzenia choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta; oraz

ii) surowce kategorii 3 określone w art. 6 ust. 1 lit. a)-j) oraz, z zastrzeżeniem art. 22, w art. 6 ust. 1 lit. l);

c) Zwierzęta określone w lit. a) stanowią:

i) zwierzęta z ogrodów zoologicznych;

ii) zwierzęta cyrkowe;

iii) gady i ptaki drapieżne inne niż zwierzęta z ogrodów zoologicznych i zwierzęta cyrkowe;

iv) zwierzęta futerkowe;

v) zwierzyna dzika, której mięso nie jest przeznaczone do spożycia przez ludzi;

vi) psy z uznanej hodowli lub sfory psów gończych; oraz

vii) robaki przeznaczone na przynętę w połowach.

d) Ponadto Państwa Członkowskie mogą zezwolić na wykorzystanie, pod nadzorem właściwych władz, surowca kategorii 1 określonego w art. 4 ust. 1 lit. b) pkt ii) do celów żywienia zagrożonych lub chronionych gatunków ptaków nekrofagów zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2 po konsultacji z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności.

3. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o:

a) wykorzystaniu produktów w ramach odstępstw określonych w ust. 2; oraz

b) wprowadzonych regulacjach dotyczących weryfikacji, mających zagwarantować wykorzystanie danych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jedynie w dozwolonych celach.

4. Każde Państwo Członkowskie opracowuje wykaz użytkowników i punktów odbioru posiadających zezwolenie i zarejestrowanych stosownie do ust. 2 lit. c) pkt iv), vi) oraz vii) na jego terytorium. Każdemu użytkownikowi i punktowi odbioru przypisywany jest numer urzędowy do celów kontrolnych, umożliwiający śledzenie pochodzenia danych produktów.

Właściwe władze nadzorują pomieszczenia należące do użytkowników i punktów odbioru określonych w poprzednim ustępie oraz przez cały czas posiadają swobodny dostęp do wszystkich części pomieszczeń w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami określonymi w ust. 2.

Jeśli w wyniku inspekcji zostanie ujawnione, że wymienione wymagania nie są spełniane, właściwe władze podejmują stosowne działanie.

5. Szczegółowe zasady dotyczące środków weryfikacji mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

Artykuł 24

Odstępstwa dotyczące usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

1. Właściwe władze mogą postanowić, w miarę potrzeb, że:

a) martwe zwierzęta domowe mogą być bezpośrednio usuwane jako odpady przez zakopanie;

b) następujące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego pochodzące z terenów odosobnionych mogą być usuwane jako odpady przez spopielanie lub zakopanie na miejscu:

i) surowiec kategorii 1 określony w art. 4 ust. 1 lit. b) pkt ii);

ii) surowiec kategorii 2; oraz

iii) surowiec kategorii 3; oraz

c) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego mogą być usuwane jako odpady przez spopielanie lub zakopanie na miejscu w przypadku wystąpienia choroby wymienionej w wykazie A Międzynarodowego Biura Chorób Epizootycznych (OIE), jeżeli właściwe władze odrzucają możliwość przewozu do najbliższej spalarni lub zakładu przetwórczego z powodu groźby rozszerzania się ryzyka zdrowotnego lub z powodu rozległego wybuchu epidemii choroby zwierząt, co prowadzi do braku wolnych mocy produkcyjnych w tych zakładach.

2. W odniesieniu do surowca kategorii 1 określonego w art. 4 ust. 1 lit. a) pkt i) nie mogą być przyznane żadne odstępstwa.

3. W przypadku surowca kategorii 1 określonego w art. 4 ust. 1 lit. b) pkt ii) spopielanie lub zakopanie może odbywać się zgodnie z ust. 1 lit. b) lub c) jedynie wtedy, gdy właściwe władze zezwolą na wykorzystanie metody i nadzorują jej stosowanie oraz są przekonane o całkowitym wykluczeniu ryzyka przenoszenia TSE.

4. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o:

a) wykorzystaniu możliwości przewidzianych w ust. 1 lit. b) w odniesieniu do surowca kategorii 1 i 2; oraz

b) obszarach, które klasyfikują one jako tereny odosobnione do celów stosowania ust. 1 lit. b) oraz przyczynach takiej klasyfikacji.

5. Właściwe władze podejmują środki niezbędne do:

a) zagwarantowania, że spopielanie lub zakopanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nie zagraża zdrowiu zwierząt i ludzi; oraz

b) zapobiegania porzucaniu, tworzeniu hałd lub niekontrolowanemu usuwaniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

6. Szczegółowe regulacje dotyczące stosowania niniejszego artykułu mogą zostać ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI KONTROLE I INSPEKCJE

Artykuł 25

Kontrole wewnętrzne zakładów

1. Kierownictwo oraz właściciele zakładów pośrednich i przetwórczych lub ich reprezentanci przyjmują wszystkie środki konieczne do spełnienia wymagań niniejszego rozporządzenia. Wprowadzają, stosują i utrzymują stałą procedurę opracowaną zgodnie z zasadami systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP). W szczególności:

a) identyfikują i sprawdzają krytyczne punkty kontroli w zakładach;

b) uchwalają i wprowadzają w życie metody monitorowania i sprawdzania krytycznych punktów kontroli;

c) w przypadku zakładów przetwórczych, pobierają wzorcowe próbki w celu sprawdzenia zgodności:

i) każdej przetwarzanej partii z normami odnoszącymi się do produktów, ustanowionymi niniejszym rozporządzeniem; oraz

ii) z maksymalnym dozwolonym poziomem pozostałości fizykochemicznych, ustanowionym w ustawodawstwie wspólnoty;

d) zapisują wyniki kontroli i badań określonych w lit. b) i c) oraz przechowują je przez okres przynajmniej dwóch lat w celu przedstawiania ich właściwym władzom;

e) wprowadzają system zapewniający możliwość śledzenia każdej wysyłanej partii.

2. W przypadku gdy wyniki badania próbek pobranych stosownie do ust. 1 lit. c) nie są zgodne przepisami niniejszego rozporządzenia, kierownik zakładu przetwórczego musi:

a) powiadomić niezwłocznie właściwe władze o wszystkich szczegółach dotyczących rodzaju próbki oraz partii, z której ona pochodzi;

b) ustalić powody braku zgodności;

c) powtórnie przetworzyć lub usunąć skażoną partię pod nadzorem właściwych władz;

d) zagwarantować, że żaden surowiec podejrzany o skażenie lub skażony, o ile nie jest on przeznaczony do usunięcia, nie opuści zakładu przed ponownym jego przetworzeniem pod nadzorem właściwych władz oraz ponownym urzędowym pobraniem próbek w celu zapewnienia spełnienia norm ustanowionych niniejszym rozporządzeniem;

e) zwiększyć częstotliwość pobieranie próbek oraz sprawdzania procesu produkcji;

f) badać dokumentację związaną z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego właściwą dla gotowej próbki; oraz

g) uruchomić odpowiednie procedury odkażania i oczyszczania w obrębie zakładu.

3. Szczegółowe regulacje dotyczące wprowadzenia w życie niniejszego artykułu, obejmujące zasady dotyczące częstotliwości i metod kontroli oraz metod referencyjnych dla analiz mikrobiologicznych, mogą zostać ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

Artykuł 26

Kontrole urzędowe i wykaz zatwierdzonych zakładów

1. Właściwe władze przeprowadzają inspekcje w zatwierdzonych zakładach W regularnych odstępach czasu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i nadzorują ich działanie. Inspekcje i nadzór nad zakładami przetwórczymi odbywa się zgodnie z załącznikiem V rozdział IV.

2. Częstotliwość inspekcji i prowadzonego nadzoru zależy od wielkości zakładu, rodzaju wytwarzanych produktów, oceny ryzyka i oferowanych gwarancji zgodnie z zasadami systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP).

3. Jeżeli w wyniku inspekcji przeprowadzonej przez właściwe władze zostanie ujawnione, że nie jest spełnione choćby jedno wymaganie niniejszego rozporządzenia, właściwe władze podejmują odpowiednie działanie.

4. Każde Państwo Członkowskie opracowuje wykaz zatwierdzonych zakładów na swoim terytorium zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Każdemu zakładowi nadaje numer urzędowy, odnoszący się do charakteru działalności, który identyfikuje zakład. Państwa Członkowskie przesyłają kopie wykazu i uaktualnione wersje Komisji oraz pozostałym Państwom Członkowskim.

5. Szczegółowe regulacje dotyczące wprowadzenia w życie niniejszego artykułu, obejmujące zasady dotyczące częstotliwości kontroli i metod referencyjnych dla analiz mikrobiologicznych, mogą zostać ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

ROZDZIAŁ VII KONTROLE WSPÓLNOTOWE

Artykuł 27

Kontrole wspólnotowe w Państwach Członkowskich

1. Eksperci z Komisji mogą przeprowadzać kontrole na miejscu, przy współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich, w takim zakresie, jak jest to konieczne do jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia. Państwo Członkowskie, na którego terytorium prowadzona jest kontrola, zapewnia ekspertom wszelką pomoc niezbędną do wykonywania ich obowiązków. Komisja informuje właściwe władze o wynikach przeprowadzonej kontroli.

2. Przepisy wykonawcze do niniejszego artykułu, w szczególności te regulujące procedurę współpracy z krajowymi właściwymi władzami, są wydawane w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

ROZDZIAŁ VIII PRZEPISY STOSOWANE W PRZYWOZIE I TRANZYCIE NIEKTÓRYCH PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO I PRODUKTÓW Z NICH OTRZYMANYCH

Artykuł 28

Przepisy ogólne

Przepisy stosowane w przywozie produktów określonych w załącznikach VII i VIII z państw trzecich nie są ani bardziej, ani mniej korzystne od tych stosowanych w odniesieniu do wytwarzania tych produktów i obrotu nimi we Wspólnocie.

Jednakże, przywóz z państw trzecich karmy dla zwierząt domowych i surowca do jej produkcji, otrzymanych ze zwierząt, które były leczone niektórymi substancjami zabronionymi zgodnie z dyrektywą 96/22/WE, jest dozwolony przy założeniu, że surowiec ten jest trwale oznaczony i spełnione są szczególne warunki ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

Artykuł 29

Zakazy i zgodność z zasadami wspólnotowymi

1. Przywóz i tranzyt produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów przetworzonych jest zakazany, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Przywóz do Wspólnoty i tranzyt przez jej obszar produktów określonych w załącznikach VII i VIII może się odbywać wyłącznie wtedy, gdy produkty te spełniają wymagania wymienione w ust. 3-6.

3. Produkty określone w załącznikach VII do VIII pochodzą, wyjąwszy przypadki, gdy w wymienionych załącznikach stwierdzono inaczej, z państwa trzeciego lub regionów państw trzecich znajdujących się w wykazie sporządzonym i uaktualnianym zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

Wykaz może być łączony z innymi wykazami sporządzanymi w związku z ochroną zdrowia ludzi i zwierząt.

Podczas sporządzania wykazu, szczególną uwagą objęte są następujące elementy:

a) ustawodawstwo państwa trzeciego;

b) organizacja właściwych władz i służby inspekcyjne w państwie trzecim, kompetencje tych służb, nadzór, jakiemu podlegają oraz ich uprawnienia umożliwiające skuteczne monitorowanie stosowania ustawodawstwa;

c) rzeczywiste warunki zdrowotne stosowane podczas produkcji, wytwarzania, przeładowywania, przechowywania i wysyłki produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych na wywóz do Wspólnoty;

d) gwarancje, jakie może zaoferować państwo trzecie, dotyczące zgodności z odpowiednimi warunkami zdrowotnymi;

e) doświadczenia z wprowadzania na rynek produktu pochodzącego z państwa trzeciego oraz wyniki przeprowadzonych kontroli przywozu;

f) wynik inspekcji wspólnotowych w państwie trzecim;

g) stan zdrowia inwentarza żywego, innych zwierząt domowych i zwierzyny dzikiej w państwie trzecim, ze szczególnym uwzględnieniem egzotycznych chorób zwierząt oraz wszelkie aspekty ogólnej sytuacji sanitarnej kraju, które mogą stwarzać ryzyko dla zdrowia ludzi i zwierząt we Wspólnocie;

h) prawidłowość i szybkość, z jaką państwo trzecie dostarcza informacje o istnieniu zakaźnej choroby zwierząt na swoim terytorium, w szczególności chorób wymienionych w wykazach A i B Biura OIE lub, w przypadku zwierząt akwakultury, chorób podlegających zgłaszaniu, jak wymieniono w Kodeksie Zdrowotnym Zwierząt Wodnych OIE;

i) regulacje dotyczące zapobiegania i kontrolowania zakaźnych chorób zwierząt będące w mocy w państwie trzecim i ich stosowanie, obejmujące zasady przywozu z innych krajów.

4. Produkty określone w załącznikach VII i VIII, z wyjątkiem produktów technicznych, muszą pochodzić z zakładów znajdujących na wspólnotowym wykazie sporządzonym w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2 na podstawie informacji przesłanej Komisji przez właściwe władze państwa trzeciego stwierdzającej, że zakład spełnia wymagania wspólnotowe i podlega nadzorowi urzędowych służb inspekcyjnych w państwie trzecim.

Wykazy zatwierdzonych zakładów są zmieniane w następującym trybie:

a) Komisja informuje Państwa Członkowskie o zmianach w wykazie zakładów proponowanych przez państwa trzecie w ciągu pięciu dni od otrzymania propozycji zmian;

b) Państwa Członkowskie winny w ciągu pięciu dni roboczych, licząc od daty otrzymania zmian w wykazach zakładów określonych w lit. a), wysłać Komisji pisemne uwagi;

c) w przypadku gdy przynajmniej jedno z Państw Członkowskich wystosuje pisemne uwagi, Komisja informuje Państwa Członkowskie w ciągu pięciu dni roboczych i włącza je jako punkt porządku dziennego następnego posiedzenia Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt w celu podjęcia decyzji w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2;

d) w przypadku gdy Komisja nie otrzyma od Państw Członkowskich żadnych uwag pisemnych w terminie określonym w lit. b), uznaje się, że Państwa Członkowskie przyjęły zmiany w wykazie. Komisja informuje Państwa Członkowskie w ciągu pięciu dni roboczych, a po pięciu dniach roboczych od otrzymania niniejszej informacji Państwa Członkowskie zezwalają one na przywóz towarów pochodzących z tych zakładów.

5. Produkty techniczne określone w załączniku VIII muszą pochodzić z zakładów zatwierdzonych i zarejestrowanych przez właściwe władze państw trzecich.

6. Wyjąwszy przypadki, w których określono inaczej w załącznikach VII i VIII, przesyłkom produktów określonych w wymienionych załącznikach musi towarzyszyć świadectwo weterynaryjne odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X, zaświadczające, że produkty spełniają warunki określone we wspomnianych załącznikach i pochodzą z zakładów, w których takie warunki panują.

7. Do czasu sporządzenia wykazu przewidzianego w ust. 4 i przyjęcia wzorcowych świadectw, jak określono w ust. 6, Państwa Członkowskie mogą dalej stosować kontrole przewidziane dyrektywą 97/78/WE oraz świadectwa przewidziane w ramach obowiązujących przepisów krajowych.

Artykuł 30

Równoważność

1. Zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2, może zostać podjęta decyzja uznająca środki zdrowotne stosowane w państwie trzecim, grupie państw trzecich lub regionie państwa trzeciego w odniesieniu do produkcji, wytwarzania, przeładunku, przechowywania i transportu jednej lub kilku kategorii produktów określonych w załącznikach VII i VIII za równoważne do tych stosowanych we Wspólnocie, o ile państwo trzecie dostarczy w tym względzie obiektywny dowód.

Decyzja określa zasady regulujące przywóz i/lub tranzyt produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego ze wspomnianego regionu, państwa lub grupy państw.

2. Warunki określone w ust. 1 obejmują:

a) rodzaj i zawartość świadectwa weterynaryjnego, które musi towarzyszyć produktowi;

b) szczególne wymagania zdrowotne stosowane w przywozie do Wspólnoty, i/lub tranzycie przez jej obszar; oraz

c) w miarę potrzeb procedury sporządzania i zmian wykazów regionów lub zakładów, z których przywóz lub tranzyt jest dozwolony.

3. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są ustanawiane w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

Artykuł 31

Inspekcje i kontrole wspólnotowe

1. Eksperci z Komisji, gdzie sytuacja tego wymaga w towarzystwie ekspertów z Państw Członkowskich, mogą przeprowadzać kontrole na miejscu w związku z:

a) sporządzaniem wykazu państw trzecich lub ich regionów oraz określaniem warunków przywozu i/lub tranzytu;

b) sprawdzaniem zgodności z:

i) warunkami wymaganymi do włączenia państw trzecich do wspólnotowego wykazu;

ii) warunkami przywozu i/lub tranzytu;

iii) warunki wymaganymi do uznania równoważności środków;

iv) wszelkimi środkami awaryjnymi stosowanymi zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym.

Komisja wyznacza ekspertów z Państw Członkowskich odpowiedzialnych za kontrole.

2. Kontrole określone w ust. 1 przeprowadzane są w imieniu Wspólnoty, która pokrywa ponoszone koszty.

3. Częstotliwość i procedura przeprowadzania kontroli określonych w ust. 1 może być wyznaczona zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

4. Jeżeli kontrola określona w ust. 1 ujawni poważne naruszenie przepisów sanitarnych, Komisja niezwłocznie zwraca się do państwa trzeciego z żądaniem podjęcia właściwych środków lub zatrzymuje przesyłki i niezwłocznie informuje Państwa Członkowskie.

ROZDZIAŁ IX POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 32

Zmiany w załącznikach i środki przejściowe

1. Po konsultacji z właściwym Komitetem Naukowym w sprawie dowolnej kwestii, która mogłaby mieć wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt, załączniki mogą zostać zmienione lub uzupełnione, a także mogą zostać przyjęte właściwe środki przejściowe zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

2. W odniesieniu do zakazu żywienia odpadami gastronomicznymi, określonego w art. 22, w przypadku gdy właściwe jest użycie systemów kontroli w Państwach Członkowskich przed zastosowaniem niniejszego rozporządzenia, przyjmowane są środki przejściowe, zgodnie z ust. 1, w celu zezwolenia na stałe wykorzystywanie w paszach niektórych typów odpadów gastronomicznych w ściśle kontrolowanych warunkach przez okres nie dłuższy niż cztery lata od dnia 1 listopada 2002 r. Środki te gwarantują wyeliminowanie zbędnego ryzyka w odniesieniu do zdrowia ludzi i zwierząt w okresie przejściowym.

Artykuł 33

Procedura wykonawcza

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt, zwany dalej "Komitetem".

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres wskazany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na 15 dni.

3. Komitet uchwala swój regulamin.

Artykuł 34

Konsultacje z Komitetami Naukowymi

Konsultacje z właściwymi Komitetami Naukowymi odbywają się w każdej kwestii wchodzącej w zakres niniejszego rozporządzenia, mogącej mieć wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt.

Artykuł 35

Przepisy prawa krajowego

1. Państwa Członkowskie przekazują Komisji tekst przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszym rozporządzeniem.

2. W szczególności, Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem w ciągu pierwszego roku od daty jego wejście w życie. Na podstawie otrzymanych informacji, Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w miarę potrzeby wraz z towarzyszącymi mu projektami legislacyjnymi.

3. Państwa Członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać przepisy krajowe ograniczające używanie organicznych nawozów sztucznych i dodatków do wzbogacania gleby na czas dłuższy niż przewidziano niniejszym rozporządzeniem do chwili przyjęcia wspólnotowych zasad ich używania zgodnie z art. 20 ust. 2. Państwa Członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać przepisy krajowe ograniczające używanie pochodnych tłuszczów wyprodukowanych z surowca kategorii 2 na czas dłuższy niż przewidziano niniejszym rozporządzeniem do chwili dodania do załącznika VIII wspólnotowych zasad ich używania zgodnie z art. 32.

Artykuł 36

Regulacje finansowe

Komisja przygotowuje sprawozdanie, wraz z towarzyszącymi mu odpowiednimi wnioskami, w sprawie finansowych regulacji w Państwach Członkowskich w odniesieniu do przetwarzania, gromadzenia, przechowywania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

Artykuł 37

Utrata mocy

Dyrektywa 90/667/EWG oraz decyzje 95/348/WE i 1999/534/WE tracą moc po upływie sześciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Od tej daty odniesienia do dyrektywy 90/667/EWG są interpretowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 38

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się po upływie sześciu miesięcy od daty jego wejścia w życie. Jednakże art. 12 ust. 2 stosuje się jak określono w art. 20 dyrektywy 2000/76/WE, a art. 22 ust. 1 lit. b) i 32 stosuje się od dnia 1 listopada 2002 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 3 października 2002 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

P. Cox

Przewodniczący

W imieniu Rady

F. Hansen

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 96 E z 27.3.2001, str. 40.

[2] Dz.U. C 193 z 10.7.2001, str. 32.

[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 12 czerwca 2001 r. (Dz.U. C 53 E z 28.2.2002, str. 84), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 listopada 2001 r. (Dz.U. C 45 E z 19.2.2002, str. 70) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 24 września 2002 r. i decyzja Rady z dnia 23 września 2002 r.

[4] Dz.U. L 363 z 27.12.1990, str. 51. Dyrektywą ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia 1994 r.

[5] Dz.U. C 223 z 8.8.2001, str. 281.

[6] Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 91.

[7] Dz.U. L 169 z 27.6.1997, str. 85. Decyzja zmieniona decyzją 2000/443/WE (Dz.U. L 179 z 18.7.2000, str. 13).

[8] Dz.U. L 237 z 28.8.1997, str. 18. Decyzja zmieniona decyzją 2000/443/WE.

[9] Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 3.

[10] Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2001/7/WE (Dz.U. L 2 z 5.1.2001, str. 27).

[11] Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 92/118/EWG.

[12] Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9.

[13] Dz.U. L 202 z 26.8.1995, str. 8.

[14] Dz.U. L 204 z 4.8.1999, str. 37.

[15] Dz.U. L 31 z 1.2.2002, str. 1.

[16] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[17] Dz.U. L 147 z 31.5.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1326/2001 (Dz.U. L 177 z 30.6.2001, str. 60).

[18] Dz.U. L 358 z 18.12.1986, str. 1.

[19] Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10.

[20] Dz.U. L 182 z 16.7.1999, str. 1.

[21] Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 39. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 96/350/WE (Dz.U. L 135 z 6.6.1996, str. 32).

[22] Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 69. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK I

DEFINICJE SZCZEGÓLNE

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1. "produkty pszczelarskie" oznaczają miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis lub pyłek wykorzystywane pszczelarstwie;

2. "partia" oznacza jednostkę produkcyjną wytworzoną w jednym zakładzie z wykorzystaniem jednolitych parametrów produkcyjnych – lub pewną ilość jednostek, jeżeli są przechowywane razem – które mogą być identyfikowane w celu wycofania i ponownego przetworzenia lub usuwania, jeżeli badania wykażą taką konieczność;

3. "wytwórnia biogazu" oznacza zakład, w którym następuje biodegradacja produktów pochodzenia zwierzęcego w warunkach beztlenowych do celów produkcji i gromadzenia biogazu;

4. "produkty z krwi" oznaczają produkty otrzymane z krwi lub jej frakcji, z wyłączeniem mączki; obejmują one osocze suszone/mrożone/płynne, mączkę z pełnej krwi, krwinki czerwone suszone/mrożone/płynne lub ich frakcje i mieszaniny;

5. "krew" oznacza świeżą pełną krew;

6. "mączka z krwi" oznacza produkty otrzymane w wyniku obróbki cieplnej krwi zgodnie z załącznikiem VII rozdział II i przeznaczone do spożycia przez zwierzęta lub do produkcji organicznych nawozów sztucznych;

7. "karma dla zwierząt domowych w puszkach" oznacza karmę dla zwierząt poddaną obróbce termicznej zapakowaną w pojemnik hermetycznie zamknięty;

8. "zakład pośredni kategorii 1 lub 2" oznacza zakład, w którym nieprzetworzony surowiec kategorii 1 lub 2 jest przeładowywany i/lub tymczasowo przechowywany w celu przewiezienia go dalej do ostatecznego miejsca przeznaczenia oraz w którym mogą się odbywać niektóre czynności wstępne, takie jak usunięcie skór lub skórek oraz badanie poubojowe;

9. "zakład przetwórczy kategorii 1" oznacza zakład, w których przetwarza się surowiec kategorii 1 przed jego ostatecznym usunięciem;

10. "zakład tłuszczowy kategorii 2" oznacza zakład przetwarzający tłuszcze wytopione z surowca kategorii 2 zgodnie z warunkami wymienionymi w załącznik VI rozdział III;

11. "zakład przetwórczy kategorii 2" oznacza zakład, w którym przetwarza się surowiec kategorii 2 przed jego ostatecznym usunięciem, dalszym przetworzeniem lub wykorzystaniem;

12. "zakład pośredni kategorii 3" oznacza zakład, w którym nieprzetworzony surowiec kategorii 3 sortuje się i/lub dzieli i/lub zamraża lub poddaje głębokiemu zamrożeniu w blokach i/lub czasowo przechowuje w celu przewiezienia go dalej do ostatecznego miejsca przeznaczenia;

13. "zakład tłuszczowy kategorii 3" oznacza zakład przetwarzający tłuszcze wytopione z surowca kategorii 3;

14. "zakład przetwórczy kategorii 3" oznacza zakład, w którym przetwarza się surowiec kategorii 3 na białko zwierzęce i inne produkty przetworzone, które mogą zostać wykorzystane jako składnik paszowy;

15. "odpady gastronomiczne" oznaczają wszystkie odpady żywnościowe pochodzące z restauracji, usług gastronomicznych i kuchni, włącznie z kuchniami zbiorowymi i kuchniami gospodarczymi;

16. "współspalarnia" oznacza miejsce usuwania jak określono w art. 3 ust. 5 dyrektywy 2000/76/WE;

17. "współspopielanie" oznacza usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów z nich otrzymanych we współspalarni;

18. "punkty odbioru" oznaczają pomieszczenia, w których gromadzi się i poddaje obróbce niektóre produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do żywienia zwierząt wyszczególnionych w art. 23 ust. 2 lit. c);

19. "kompostownia" oznacza zakład, w których następuje biodegradacja produktów pochodzenia zwierzęcego w warunkach tlenowych;

20. "pozostałości fermentacyjne" oznaczają pozostałości otrzymane w wyniku przetworzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w fabryce biogazu;

21. "treść przewodu pokarmowego" oznacza zawartość przewodu pokarmowego ssaków i bezgrzebieniowców, wydzieloną lub nie z przewodu pokarmowego;

22. "gryzaki dla psów" oznaczają produkty dla zwierząt domowych służące do żucia, wykonane z niegarbowanych skór i skórek kopytnych lub innego surowca zwierzęcego;

23. "składnik paszowy" oznacza składniki paszowe, jak określono w dyrektywie 96/25/WE [1] Dyrektywa Rady 96/25/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie obrotu surowcami żywnościowymi, zmieniająca dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 82/471/EWG i 93/74/EWG oraz uchylająca dyrektywę 77/101/EWG (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 35). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2001/46/WE (Dz.U. L 234 z 1.9.2001, str. 55)., pochodzenia zwierzęcego, obejmujące przetworzone białka zwierzęce, produkty z krwi, tłuszcze wytopione, olej z ryb, pochodne tłuszczów, żelatynę i hydrolizat białkowy, fosforan dwuwapniowy, mleko, przetwory mleczne i siarę;

24. "mączka rybna" oznacza przetworzone białko zwierzęce otrzymane ze zwierząt morskich, z wyjątkiem ssaków morskich;

25. "zwierzęta futerkowe" oznaczają zwierzęta trzymane lub hodowane do produkcji skór futerkowych i nie wykorzystywane do spożycia przez ludzi;

26. "żelatyna" oznacza naturalne białko rozpuszczalne, żelujące lub nie, otrzymane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu produkowanego z kości, skór i skórek oraz ścięgien zwierząt (w tym również ryb i drobiu);

27. "skwarki" oznaczają pozostałości z wytapiania, po częściowym oddzieleniu tłuszczu i wody, zawierające białko;

28. "hermetyczne zamknięty pojemnik" oznacza pojemnik, opracowany i przeznaczony do zabezpieczania zawartości przed wtargnięciem mikroorganizmów;

29. "skóry i skórki" oznaczają wszystkie tkanki skórne i podskórne;

30. "spalarnia o wysokiej zdolności produkcyjnej" oznacza spalarnię inną niż spalarnię o niskiej zdolności produkcyjnej;

31. "hydrolizat białkowy" oznacza polipeptydy, peptydy i aminokwasy oraz ich mieszanki, otrzymane w wyniku hydrolizy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

32. "spalarnia" oznacza miejsce usuwania, jak określono w art. 3 ust. 4 dyrektywy 2000/76/WE;

33. "spopielanie" oznacza usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów z nich otrzymanych w spalarni;

34. "odczynnik laboratoryjny" oznacza produkt z krwi, w opakowaniu, gotowy do wykorzystania przez użytkownika i przeznaczony do użycia samodzielnego lub w połączeniu z innymi substancjami w laboratorium jako odczynnik lub w produkcie otrzymanym z odczynników;

35. "składowisko" oznacza miejsce usuwania odpadów, jak określono dyrektywą 1999/31/WE;

36. "spalarnia o niskiej zdolności produkcyjnej" oznacza spalarnię o przepustowości mniejszej niż 50 kg produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na godzinę;

37. "obornik" oznacza odchody i/lub mocz zwierząt gospodarskich, ze ściółką lub bez, oraz guano;

38. "organiczne nawozy sztuczne" i "dodatki do wzbogacania gleby" oznaczają surowce pochodzenia zwierzęcego używane do utrzymywania właściwego odżywiania roślin, fizycznych i chemicznych właściwości oraz biologicznej aktywności gleb lub ich poprawy, oddzielnie lub łącznie; mogą zawierać obornik, treść przewodu pokarmowego, kompost i pozostałości fermentacyjne;

39. "pastwisko" oznacza grunt pokryty trawą lub ziołami, na którym wypasa się zwierzęta gospodarskie;

40. "wytwórnia karmy dla zwierząt domowych" oznacza zakład produkujący pokarm dla zwierząt domowych lub gryzaki dla psów, w którym do ich przygotowania wykorzystywane są niektóre produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego;

41. "karma dla zwierząt domowych" oznacza pokarm dla zwierząt domowych zawierający surowiec kategorii 3;

42. "przetworzone białko zwierzęce" oznacza białko zwierzęce otrzymane całkowicie z surowca kategorii 3, poddane obróbce zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w celu uczynienia je zdatnym do bezpośredniego użycia jako surowiec paszowy i do innego rodzaju pokarmów zwierzęcych, włączając karmę dla zwierząt domowych, do wykorzystania w organicznych nawozach sztucznych lub dodatkach do wzbogacania gleb; nie zawiera ono produktów z krwi, mleka, przetworów mlecznych, siary, żelatyny, hydrolizatów ani fosforanów dwuwapniowych;

43. "przetworzona karma dla zwierząt domowych" oznacza pokarm dla zwierząt domowych inny niż surowy, który został poddany jednej z metod przetwarzania lub innej obróbce zgodnie z wymaganiami załącznika VIII;

44. "produkty przetworzone" oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, poddane jednej z metod przetwarzania lub innej obróbce wymaganej w załączniku VII lub VIII;

45. "metody przetwarzania" oznaczają metody wymienione w niniejszym załączniku V, rozdział III;

46. "zakład przetwórczy" oznacza zakład przetwórczy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

47. "produkt używany w diagnostyce in vitro" oznacza produkt z krwi, w opakowaniu, gotowy do wykorzystania przez użytkownika samodzielnie lub w połączeniu z innymi substancjami jako odczynnik, składnik produktu otrzymanego z odczynników, wzorzec, zestaw lub w innym układzie, przeznaczony do badań in vitro próbek pochodzenia ludzkiego lub zwierzęcego, z wyjątkiem organów lub krwi dawców, wyłącznie i zasadniczo w związku z diagnostyką stanu fizjologicznego, stanu zdrowia, chorób, błędów genetycznych lub określaniem poziomu bezpieczeństwa i zgodności z odczynnikami;

48. "surowa karma dla zwierząt domowych" oznacza pokarm dla zwierząt domowych, którego nie poddano żadnemu innemu procesowi konserwującemu niż schłodzenie, zamrożenie lub szybkie zamrożenie w celu utrzymania właściwego stanu;

49. "tereny odosobnione" oznaczają tereny, na których zagęszczenie zwierząt jest tak niewielkie, a środki usuwania są tak oddalone, że czynności niezbędne do zgromadzenia i przewozu odpadów byłyby niezwykle uciążliwe w porównaniu do lokalnego usuwania;

50. "tłuszcze wytopione" oznaczają tłuszcze otrzymane w wyniku przetworzenia surowca kategorii 2 lub 3;

51. "skład" oznacza zakład inny niż przedsiębiorstwa i placówki pośrednie objęte dyrektywą 95/69/WE [1] Dyrektywa Rady 95/69/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. ustanawiająca warunki i regulacje dotyczące udzielania zezwoleń i rejestracji niektórych przedsiębiorstw oraz placówek pośrednich działających w sektorze pasz zwierzęcych, zmieniająca dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 79/373/EWG i 82/471/EWG (Dz.U. L 332 z 30.12.1995, str. 15). Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 1999/29/WE (Dz.U. L 115 z 4.5.1999, str. 32)., w których produkty przetworzone są czasowo przechowywane przed ich ostatecznym wykorzystaniem lub usunięciem;

52. "garbowanie" oznacza wyprawianie skóry surowej, przy użyciu garbników roślinnych, soli chromu lub innych substancji takich jak sole glinu, żelaza, krzemu, aldehydów, chinonów i innych garbników syntetycznych;

53. "zakład techniczny" oznacza zakład, w którym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są wykorzystywane do wytwarzania produktów technicznych;

54. "produkty techniczne" oznaczają produkty bezpośrednio otrzymane z niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, przeznaczone do celów innych niż spożycie przez ludzi lub zwierzęta, włącznie z garbowanymi i poddanymi obróbce skórami, trofeami myśliwskimi, przetworzoną wełną, sierścią, szczeciną, piórami i ich częściami, surowicą pochodzącą od koniowatych, produktami z krwi, środkami farmakologicznymi, wyrobami medycznymi, kosmetykami, produktami kostnymi do wyrobu porcelany, żelatyną i klejem, organicznymi nawozami sztucznymi, dodatkami do wzbogacania gleby, tłuszczami wytopionymi, pochodnymi tłuszczu, przetworzonym obornikiem, mlekiem i przetworami mlecznymi;

55. "nieprzetworzone pióra lub ich części" oznaczają pióra i ich części, które nie były poddawane działaniu strumienia pary wodnej ani w inny sposób zabezpieczane przed przenoszeniem czynników chorobotwórczych;

56. "nieprzetworzona wełna" oznacza wełnę owczą, która nie była poddawana praniu fabrycznemu ani nie otrzymano jej w wyniku wyprawiania skóry;

57. "nieprzetworzona sierść" oznacza sierść przeżuwaczy, która nie została poddana praniu fabrycznemu ani nie otrzymano jej w wyniku wyprawiania skóry;

58. "nieprzetworzona szczecina" oznacza świńską szczecinę, która nie została poddana praniu fabrycznemu ani nie otrzymano jej w wyniku wyprawiania skóry.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE GROMADZENIA I PRZEWOZU PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH

ROZDZIAŁ I

Identyfikacja

1. Wszystkie konieczne środki muszą zostać podjęte w celu:

a) umożliwienia identyfikacji surowców kategorii 1, 2 i 3 oraz osobnego przetrzymywania, a także umożliwienia ich identyfikacji podczas gromadzenia i przewożenia, oraz

b) umożliwienia identyfikacji produktów przetworzonych oraz osobnego ich przetrzymywania, a także umożliwienia ich identyfikacji podczas transportu.

2. Podczas transportu etykieta przymocowana do pojazdu, pojemnika, kartonu lub innego opakowania musi wyraźnie wskazywać:

a) kategorię produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub w przypadku produktów przetworzonych kategorię produktów z których zostały otrzymane, oraz

b) i) w przypadku surowca kategorii 3, zawierać sformułowanie "nie do spożycia przez ludzi",

ii) w przypadku surowca kategorii 2, innego niż obornik i treść przewodu pokarmowego oraz produktów przetworzonych z nich otrzymanych, zawierać sformułowanie "nie do spożycia przez zwierzęta" lub

iii) w przypadku surowca kategorii 1 i produktów przetworzonych z nich otrzymanych, zawierać sformułowanie "wyłącznie do usunięcia".

ROZDZIAŁ II

Pojazdy i pojemniki

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty przetworzone muszą być gromadzone i przewożone w nowych hermetycznych opakowaniach lub zakrytych, zabezpieczonych przed wyciekami pojemnikach lub pojazdach.

2. Pojazdy i pojemniki wielokrotnego użytku, a także wszystkie pozostałe elementy wyposażenia lub sprzęt wielokrotnego użytku, który styka się z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego lub produktami przetworzonymi, muszą:

a) zostać wyczyszczone, wymyte i zdezynfekowane po każdym użyciu;

b) być utrzymywane w czystości; oraz

c) być czyste i suche przed użyciem.

3. Pojemniki muszą zostać przeznaczone do przewozu określonego produktu w zakresie niezbędnym do uniknięcia zakażeń wzajemnych.

ROZDZIAŁ III

Dokumenty handlowe i świadectwa weterynaryjne

1. Podczas przewozu, produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego lub produktom przetworzonym musi towarzyszyć dokument handlowy lub, w przypadkach gdy wymagane jest to niniejszym rozporządzeniem, świadectwo weterynaryjne.

2. W dokumentach handlowych muszą być wyszczególnione następujące dane:

a) data odbioru surowca z siedziby;

b) opis surowca, włącznie z informacjami określonymi w rozdziale I, gatunki zwierząt w odniesieniu do surowca kategorii 3 i produktów z niego przetworzonych, przeznaczonych do wykorzystania jako składnik paszowy oraz gdy ma to zastosowanie nr kolczyka usznego;

c) ilość surowca;

d) miejsce pochodzenia surowca;

e) nazwa i adres przewoźnika;

f) nazwa i adres odbiorcy, a także w przypadku gdy ma to zastosowanie jego numer identyfikacyjny; oraz

g) gdy to właściwe:

i) numer identyfikacyjny zakładu pochodzenia; oraz

ii) rodzaj i metody obróbki.

3. Dokument handlowy musi być wystawiony co najmniej w trzech egzemplarzach (jeden oryginał i dwie kopie). Oryginał musi towarzyszyć przesyłce do ostatecznego miejsca przeznaczenia. Przechowuje go odbiorca. Producent i przewoźnik muszą przechowywać po jednej kopii.

4. Wzorzec dokumentu handlowego może zostać ustanowiony zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

5. Świadectwa weterynaryjne muszą zostać wystawione i podpisane przez właściwe władze.

ROZDZIAŁ IV

Dokumentacja

Dokumentacja określona w art. 9 musi zawierać informacje określone w rozdziale III ust. 2, jak poniżej. Muszą one obejmować:

a) informacje określone w lit. b) i c); oraz

b) w przypadku dokumentacji przechowywanej przez osobę wysyłającą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, informacje określone w lit. a), e) oraz, jeśli znane, f); lub

c) w przypadku dokumentacji przechowywanej przez osobę przewożącą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, informacje określone w lit. a), d) i f); lub

d) w przypadku dokumentacji przechowywanej przez osobę odbierającą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, datę odbioru i informacje określone w lit. d) i e).

ROZDZIAŁ V

Przechowywanie dokumentów

Dokument handlowy i świadectwo weterynaryjne określone w rozdziale III oraz dokumentacja określona w rozdziale IV, muszą być przechowywane przez okres, co najmniej dwóch lat w celu przedstawienia ich właściwym władzom.

ROZDZIAŁ VI

Warunki cieplne

1. Przewóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego musi odbywać się we właściwej temperaturze w celu uniknięcia wszelkiego ryzyka dla zdrowia publicznego i zwierząt.

2. Nieprzetworzony surowiec kategorii 3 przeznaczony do produkcji składników paszowych lub karmy dla zwierząt domowych musi być przewożony w formie schłodzonej lub zamrożonej, o ile nie będzie przetwarzany w ciągu 24 godzin od chwili wyruszenia w drogę.

3. Konstrukcja pojazdów używanych do transportu chłodniczego musi zapewniać utrzymanie właściwej temperatury przez cały czas przewozu.

ROZDZIAŁ VII

Szczególne zasady tranzytu

Tranzyt produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów przetworzonych musi spełniać wymagania rozdziałów I, II, III i VI.

ROZDZIAŁ VIII

Środki kontroli

Właściwe władze muszą podjąć środki niezbędne do kontroli gromadzenia, przewozu, wykorzystywania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów przetworzonych, między innymi przez sprawdzanie przechowywania wymaganej dokumentacji i dokumentów oraz, w przypadkach gdy niniejsze rozporządzenie tego wymaga lub właściwe władze uznają to za niezbędne, przez stosowanie plomb.

W przypadku, gdy właściwe władze nałożą plombę na przesyłkę z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego lub produktami przetworzonymi, muszą o tym poinformować właściwe władze w miejscu przeznaczenia.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK III

WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE ZAKŁADÓW POŚREDNICH I SKŁADÓW

ROZDZIAŁ I

Wymagania dotyczące zatwierdzania zakładów pośrednich

1. Pomieszczenia i urządzenia muszą spełniać co najmniej poniższe wymagania.

a) Pomieszczenia muszą być odpowiednio oddalone od dróg publicznych i innych zabudowań, takich jak rzeźnie. Rozmieszczenie zakładów musi zapewniać całkowite oddzielenie surowca kategorii 1 i 2 od surowca kategorii 3 od momentu przyjęcia do wysyłki.

b) Do odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zakład musi posiadać powierzchnię krytą.

c) Konstrukcja zakładu musi zapewniać łatwe sprzątanie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy.

d) Zakład musi posiadać odpowiednie toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu.

e) Zakład musi mieć odpowiednie zabezpieczenia przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

f) Zakład musi posiadać system usuwania ścieków, który spełnia wymagania higieniczne.

g) W przypadku gdy jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia, zakłady muszą posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do magazynowania z regulacją temperatury o wystarczającej pojemności, umożliwiające przechowywanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego we właściwych temperaturach oraz pozwalające na monitorowanie i zarejestrowanie tych temperatur.

2. Zakład musi mieć odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do czyszczenia i dezynfekcji pojemników lub zbiorników, w których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone. Muszą być przewidziane odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów.

ROZDZIAŁ II

Ogólne wymagania higieniczne

A. Zakłady pośrednie kategorii 3

1. Zakład nie może zajmować się działalnością inną niż przywóz, gromadzenie, sortowanie, dzielenie, chłodzenie, zamrażanie w blokach, czasowe magazynowanie oraz wysyłka surowca kategorii 3.

2. Sortowanie surowca kategorii 3 musi być przeprowadzane w taki sposób, aby uniknąć wszelkiego ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zwierząt.

3. Przez cały czas podczas sortowania lub przechowywania, surowiec kategorii 3 musi być przeładowywany i przechowywany oddzielnie od towarów innych niż surowiec kategorii 3 oraz w taki sposób, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych, a także zapewnić zgodność z art. 22.

4. Surowiec kategorii 3 musi być prawidłowo przechowywany, a gdzie sytuacja tego wymaga schładzany lub zamrażany, do chwili ponownej wysyłki.

5. Opakowania muszą zostać spalone lub usunięte za pomocą innych środków zgodnie z instrukcjami właściwych władz.

B. Zakłady pośrednie kategorii 1 lub 2

6. Zakład nie może zajmować się inną działalnością niż gromadzenie, przeładunek, czasowe magazynowanie i wysyłka surowca kategorii 1 lub 2.

7. Sortowanie surowca kategorii 1 lub 2 musi być przeprowadzane w taki sposób, aby uniknąć ryzyka rozprzestrzeniania się chorób zwierząt.

8. Przez cały czas surowiec kategorii 1 lub 2 musi być przeładowywany i przechowywany oddzielnie od innych towarów oraz w taki sposób, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.

9. Surowiec kategorii 1 lub 2 musi być właściwie przechowywany, w tym również w odpowiednich warunkach cieplnych, do chwili ponownej wysyłki.

10. Opakowania muszą zostać spalone albo usunięte za pomocą innych środków zgodnie z instrukcjami właściwych władz.

11. Ścieki muszą być poddane oczyszczeniu w celu zagwarantowania, jak dalece będzie to możliwe, że nie pozostały żadne czynniki chorobotwórcze. Szczególne wymagania dotyczące oczyszczania ścieków z zakładów pośrednich kategorii 1 lub 2 mogą zostać ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

ROZDZIAŁ III

Wymagania dotyczące zatwierdzania składów

Pomieszczenia i urządzenia muszą spełniać następujące wymagania:

1. Pomieszczenia, w których przechowywane są produkty przetworzone otrzymane z surowca kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu, w którym znajdują się pomieszczenia służące do przechowywania produktów przetworzonych otrzymanych z surowca kategorii 1 lub 2, chyba że są to całkowicie oddzielne zabudowania.

2. Zakład musi:

a) posiadać powierzchnię krytą do odbioru produktów;

b) mieć konstrukcję, która zapewni łatwe sprzątanie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być tak położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy;

c) posiadać odpowiednie toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu; oraz

d) posiadać odpowiednie zabezpieczania przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

3. Zakład musi mieć odpowiednie urządzenia do czyszczenia i dezynfekowania pojemników lub zbiorników, w których produkty pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone. Muszą być przewidziane odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów.

4. Produkty muszą być właściwie przechowywane do chwili ponownej wysyłki.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK IV

WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPALARNI I WSPÓŁSPALARNI, DO KTÓRYCH NIE MA ZASTOSOWANIA DYREKTYWA 2000/76/WE

ROZDZIAŁ I

Warunki ogólne

1. Spalarnie i współspalarnie muszą być zaprojektowane, wyposażone i eksploatowane w taki sposób, aby spełnić wymagania niniejszego rozporządzenia.

2. Kierownictwo spalarni lub współspalarni musi podjąć wszystkie niezbędne środki ostrożności dotyczące odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w celu zapobieżenia, lub ograniczenia, jak dalece będzie to możliwe, bezpośredniego ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt.

ROZDZIAŁ II

Warunki działalności

3. Spalarnie i współspalarnie muszą być zaprojektowane, wyposażone, zbudowane i eksploatowane w taki sposób, aby temperatura gazu powstającego w wyniku przetwarzania podnosiła się w sposób kontrolowany i płynny, nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach, do 850 °C, mierzona przez dwie sekundy blisko wewnętrznej ściany lub innym reprezentatywnym punkcie komory spalania, na który zezwoliły właściwe władze.

4. Każda linia w spalarniach o wysokiej zdolności produkcyjnej musi być wyposażona w przynajmniej jeden palnik pomocniczy. Palnik ten musi się włączać automatycznie, kiedy temperatura gazów spalinowych po ostatnim wtrysku powietrza spada poniżej 850°C. Musi on również być użyty podczas rozruchu i zatrzymywania eksploatacji w celu zagwarantowania utrzymania temperatury 850 °C przez cały czas wykonywania wspomnianych czynności i tak długo, jak długo niespalony surowiec pozostaje w komorze spalania.

5. Spalarnie lub współspalarnie o wysokiej zdolności produkcyjnej muszą posiadać i uruchomić system automatyczny w celu uniknięcia wprowadzenia wsadu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego:

a) podczas rozruchu, zanim temperatura 850 °C zostanie, osiągnięta oraz

b) w każdym przypadku, gdy temperatura 850 °C nie zostanie utrzymana.

6. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego winny, w przypadku gdy jest to możliwe, zostać umieszczone prosto w piecu bez bezpośredniego przeładowywania.

ROZDZIAŁ III

Odpływ wody

7. Teren spalarni lub współspalarni, włączając towarzyszący obszar składowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, musi być zaprojektowany w taki sposób, aby zapobiec niedozwolonym i przypadkowym zrzutom substancji zanieczyszczających do gleby, wód powierzchniowych i gruntowych zgodnie z przepisami przewidzianymi w odpowiedniej ustawodawstwie wspólnoty. Ponadto, musi być przewidziany zbiornik o odpowiedniej pojemności magazynowania dla skażonej wody deszczowej wypływającej z terenu spalarni lub dla skażonej wody powstałej w wyniku czynności przelewowych lub gaszenia ognia.

8. Pojemność magazynowania musi być odpowiednia do zagwarantowania, że wody te mogą zostać w miarę potrzeb przebadane i oczyszczone przed ich odpływem.

ROZDZIAŁ IV

Pozostałości

9. Do celów niniejszego rozdziału, "pozostałości" oznaczają surowiec o konsystencji płynnej lub stałej wytworzony podczas spopielania lub współspopielania, oczyszczania ścieków i innych procesów odbywających się w obrębie spalarni lub współspalarni. Obejmują one popiół denny i żużel, popiół lotny i pył z kotłów.

10. Ilość i szkodliwość pozostałości powstałych w wyniku eksploatacji spalarni lub współspalarni musi być zredukowana do minimum. Pozostałości muszą być poddane ponownemu przetworzeniu, w miarę potrzeb, bezpośrednio w spalarni lub poza zgodnie z odpowiednią ustawodawstwem wspólnotowym.

11. Transport i przechowywanie tymczasowe suchych pozostałości w formie pyłu musi odbywać się w taki sposób, aby zapobiec ich rozproszeniu w środowisku naturalnym (np. w zamkniętych pojemnikach).

ROZDZIAŁ V

Pomiar temperatury

12. Do monitorowania parametrów i warunków muszą być wykorzystywane techniki odpowiednie do procesu spopielania lub współspopielania. Spalarnie i współspalarnie o wysokiej zdolności produkcyjnej muszą posiadać i wykorzystywać urządzenia do pomiaru temperatur.

13. W zaświadczeniu o zatwierdzeniu działalności wystawianym przez właściwe władze, lub w załączonych warunkach, muszą zostać ustalone wymagania dotyczące pomiarów temperatury.

14. Odpowiednia instalacja oraz działanie zautomatyzowanych urządzeń monitorowania musi podlegać kontroli i corocznym przeglądom. Przynajmniej raz na trzy lata musi być przeprowadzona kalibracja za pomocą pomiarów równoległych z użyciem metod referencyjnych.

15. Wyniki pomiarów temperatury muszą być rejestrowane i przedstawiane we właściwy sposób, aby umożliwić właściwym władzom sprawdzenie zgodności z dozwolonymi warunkami działalności ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z procedurami, które ustala wspomniana władza.

ROZDZIAŁ VI

Nieprawidłowa eksploatacja

16. W przypadku awarii, lub w warunkach nieprawidłowej eksploatacji, kierownictwo musi ograniczyć lub zawiesić działanie spalarni tak szybko jak to jest możliwe do czasu przywrócenia normalnej pracy.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK V

OGÓLNE WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA SUROWCA KATEGORII 1, 2 I 3

ROZDZIAŁ I

Ogólne wymagania dotyczące zatwierdzania zakładów przetwórczych kategorii 1, 2 i 3

1. Pomieszczenia i urządzenia muszą spełniać co najmniej następujące wymagania:

a) pomieszczenia przeznaczone do przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nie mogą znajdować się w tym samym miejscu co rzeźnie, chyba że będą to osobne zabudowania. Do zakładu nie mogą mieć wstępu osoby nieupoważnione i zwierzęta, na które nie udzielono zezwolenia;

b) zakład przetwórczy musi mieć odpowiednio wydzielony sektor czysty i skażony. W sektorze skażonym musi znajdować się miejsce kryte do przyjmowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Jego konstrukcja musi zapewniać łatwe sprzątanie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy. W zakładzie przetwórczym muszą znajdować się odpowiednie toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu

c) zakład przetwórczy musi posiadać zdolność do produkcji gorącej wody i pary wystarczającą do celów przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

d) sektor skażony musi, w przypadku gdy jest to właściwe, zawierać urządzenia do rozdrabniania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz urządzenia do ładowania kruszonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do jednostki przetwarzania;

e) wszystkie instalacje, w których przetwarzane są produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą funkcjonować zgodnie z wymaganiami rozdziału II. W przypadku gdy wymagana jest obróbka cieplna, wszystkie instalacje muszą być wyposażone w:

i) urządzenia pomiarowe do monitorowania temperatury w czasie i, w przypadkach gdy jest to niezbędne, ciśnienia w punktach krytycznych;

ii) sprzęt rejestrujący do ciągłego zapisu wyników pomiarów oraz

iii) odpowiedni system bezpieczeństwa do zapobiegania niewystarczającemu podgrzewaniu;

f) w celu zapobieżenia powtórnemu zakażeniu produktów gotowych przez przywożone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, między częścią zakładu, gdzie wyładowywany jest surowiec przywożony do przetwarzania a częścią przeznaczoną do przetwarzania produktu i przechowywania produktu przetworzonego musi istnieć wyraźny podział.

2. Zakład przetwórczy musi posiadać urządzenia do czyszczenia i dezynfekcji pojemników lub zbiorników, w których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone.

3. Muszą być przewidziane odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów, przy wyjeździe z sektora skażonego zakładu przetwórczego.

4. Wszystkie zakłady przetwórcze muszą posiadać system usuwania ścieków spełniający wymagania właściwych władz.

5. Zakład przetwórczy musi posiadać własne laboratorium lub korzystać z usług laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwe władze.

ROZDZIAŁ II

Ogólne wymagania higieniczne

1. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być przetwarzane jak najszybciej po przyjeździe. Do chwili rozpoczęcia przetwarzania muszą być właściwie przechowywane.

2. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego surowca muszą zostać wyczyszczone w wyznaczonym miejscu. Miejsce to musi być tak położone lub zaprojektowane, aby zapobiec zakażaniu produktów przetworzonych.

3. Osobom pracującym w sektorze skażonym nie wolno wchodzić do sektora czystego bez zmiany odzieży roboczej i obuwia lub dezynfekcji tych ostatnich. Urządzenia i przyrządy nie mogą być przenoszone z sektora skażonego do czystego, o ile nie zostaną one najpierw wyczyszczone i zdezynfekowane. Konieczne jest ustanowienie procedur poruszania się personelu do celów kontroli przemieszczania się pracowników między obszarami oraz wyznaczenia właściwego sposobu korzystania z myjek do butów i do kół.

4. Ścieki pochodzące z sektora skażonego muszą zostać oczyszczone w celu zagwarantowania, jak dalece będzie to możliwe, że nie pozostały żadne czynniki chorobotwórcze. Szczególne wymagania dotyczące oczyszczania ścieków pochodzących z zakładów przetwórczych mogą zostać ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

5. Środki zapobiegawcze przed ptakami, gryzoniami, owadami i innymi szkodnikami muszą być systematycznie podejmowane. Do tego celu konieczne jest wykorzystanie programu zwalczania szkodników poparte dokumentacją.

6. Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione procedury czyszczenia, poparte dokumentacją. Do czyszczenia musi zostać dostarczony odpowiedni sprzęt i środki czyszczące.

7. Kontrola higieniczna musi obejmować systematyczne inspekcje środowiska naturalnego i sprzętu. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane i przechowywane przez co najmniej dwa lata.

8. Instalacje i urządzenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe muszą być poddawane kalibracji w regularnych odstępach czasu.

9. Produkty przetworzone muszą być przeładowywane i przechowywane w zakładzie przetwórczym w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zakażeniu.

ROZDZIAŁ III

Metody przetwarzania

Metoda 1

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 50 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 50 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan rejestrowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 50 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 133 °C nieprzerwanie przez co najmniej 20 min. pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 3 barów wytworzonym przez nasyconą parę wodną [1]; obróbka cieplna może być stosowana jako proces samodzielny lub jako proces wstępny poprzedzający fazę sterylizacji lub proces końcowy występujący po niej.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

Metoda 2

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 150 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 150 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan rejestrowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 150 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 100 °C przez co najmniej 125 min., w temperaturze powyżej 110 °C przez co najmniej 120 min i powyżej 120 °C przez co najmniej 50 min.

3. Przetwarzanie musi być prowadzone systemem wsadowym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 3

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 30 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan rejestrowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 100 °C przez co najmniej 95 min., w temperaturze powyżej 110 °C przez co najmniej 55 min i powyżej 120 °C przez co najmniej 13 min.

3. Przetwarzanie może być prowadzane systemem wsadowym lub ciągłym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 4

Rozdrobnienie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia jest większy niż 30 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan zanotowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być umieszczone w naczyniu z dodatkiem tłuszczu i podgrzewane do temperatury ich wnętrza powyżej 100 C przez co najmniej 16 min., do temperatury powyżej 110 °C przez co najmniej 13 min., powyżej 120 °C przez co najmniej osiem minut i powyżej 130 °C przez co najmniej trzy minuty.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 5

Rozdrabnianie

1. Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 20 mm, muszą one zostać poddane rozdrobnieniu przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 20 mm. Skuteczność urządzeń musi być codziennie sprawdzana, a ich stan zanotowany. Jeżeli kontrole ujawnią istnienie cząstek większych niż 20 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

2. Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do momentu koagulacji, a następnie wytłaczane w celu usunięcia tłuszczu i wody z surowca białkowego, który należy podgrzewać do temperatury wnętrza powyżej 80 °C przez co najmniej 120 min. i do temperatury powyżej 100 °C przez co najmniej 60 min.

3. Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

4. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzewać w taki sposób, aby wymagania czasowo-temperaturowe były osiągane jednocześnie.

Metoda 6

(wyłącznie dla produktów ubocznych otrzymywanych z ryb)

Rozdrabnianie

1. Produkty uboczne muszą być rozdrobnione do wielkości… mm. Należy je zmieszać z kwasem mrówkowym w celu zmniejszenia odczynu pH do… Mieszanka musi być przechowywana przez… godziny) do czasu dalszych pomiarów.

2. Następnie mieszankę należy wprowadzić do konwertora cieplnego i ogrzewać do temperatury wnętrza… °C przez co najmniej… min. Przemieszczanie się produktu w konwertorze musi być kontrolowane za pomocą sterowania mechanicznego ograniczając jego przesunięcia, w taki sposób aby przy końcu obróbki cieplnej produkt przeszedł cykl, w którym zarówno czas obróbki, jak i temperatura były wystarczające.

3. Po obróbce cieplnej, za pomocą środków mechanicznych z produktu należy wydzielić surowiec płynny, tłuszcz i skwarki. W celu otrzymania koncentratu białka zwierzęcego, surowiec w postaci płynnej musi zostać wtłoczony do dwóch wymienników ciepła, podgrzewanych parą wodną i wyposażonych w komory próżniowe w celu usunięcia z niego wody w formie pary wodnej. Przed przekazaniem do przechowywania skwarki należy ponownie połączyć z koncentratem białkowym.

Metoda 7

1. Każda metoda przetwarzania zatwierdzona przez właściwe władze, w przypadku gdy udowodniono, że próbki produktu gotowego pobierane codzienne przez jeden miesiąc spełniały następujące normy mikrobiologiczne:

a) Próbki surowca pobrane bezpośrednio po obróbce cieplnej:

Clostridium perfringens nieobecne w 1 g produktów

b) Próbki surowca pobrane podczas przechowywania lub po jego zakończeniu w zakładzie przetwórczym:

salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej; oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

2. Szczegółowe dane dotyczące krytycznych punktów kontroli, w których każdy zakład przetwórczy zadowalająco spełnia normy mikrobiologiczne muszą być rejestrowane i przechowywane tak, aby właściciel, kierownictwo lub ich reprezentant i właściwe władze mogły monitorować działalność zakładu przetwórczego. Rejestrowane i monitorowane informacje muszą zawierać wielkość cząstek, temperaturę przemiany oraz, gdy jest to właściwe, czas bezwzględny, wykres ciśnienia, szybkość podawania surowca i stopień odzysku tłuszczu.

3. Informacje te muszą być udostępniane Komisji na jej żądanie.

ROZDZIAŁ IV

Nadzór produkcji

1. Właściwe władze muszą nadzorować zakłady przetwórcze w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami niniejszego rozporządzenia. W szczególności muszą one:

a) kontrolować:

i) ogólne warunki higieniczne dotyczące pomieszczeń, urządzeń i personelu;

ii) skuteczność wewnętrznych kontroli przeprowadzanych przez zakład zgodnie z art. 25, szczególnie za pomocą kontroli wyników i pobierania próbek;

iii) normy produktów po przetworzeniu. Analizy i badania muszą być prowadzone zgodnie z naukowo uznanymi metodami (w szczególności, ustanowionymi ustawodawstwem wspólnotowym lub, w przypadku gdy takie nie obowiązują, według uznanych norm międzynarodowych lub, wobec ich braku, norm krajowych); oraz

iv) warunki przechowywania;

b) pobierać wymagane próbki do badań laboratoryjnych oraz

c) przeprowadzać inne kontrole, które uznają one za niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

2. Do wypełniania swoich obowiązków w zakresie ust. 1, właściwe władze muszą posiadać przez cały czas swobodny dostęp do wszystkich części zakładu przetwórczego oraz do dokumentacji, dokumentów handlowych i świadectw weterynaryjnych.

ROZDZIAŁ V

Procedury udzielania zezwolenia

1. Właściwe władze muszą udzielić zezwolenia na działalność zakładu przetwórczego według następujących procedur i wskaźników:

a) opisu przetwarzania (za pomocą diagramu przepływów przetwarzania);

b) identyfikacji krytycznych punktów kontroli (CCP) obejmującej szybkość przetworzenia surowca dla systemów ciągłych;

c) zgodności ze szczególnymi wymaganiami dotyczącymi przetwarzania przewidzianymi niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) spełnienia poniższych wymagań:

i) wielkości cząstek we wsadowych procesach podciśnieniowych i procesach ciągłych – określonych przez otwory w maszynach do mielenia mięsa lub rozstaw kowadeł; oraz

ii) temperatury, ciśnienia, czasu przetwarzania i szybkości przetwarzania surowca (wyłącznie dla systemów ciągłych), jak określono w ust. 2 i 3.

2. W przypadku wsadowych systemów podciśnieniowych:

a) temperaturę należy monitorować za pomocą stałego termometru elektrycznego, a jej wykres musi być sporządzany w czasie rzeczywistym;

b) stan ciśnienia należy monitorować za pomocą stałego ciśnieniomierza. Wykres ciśnienia musi być sporządzany w czasie rzeczywistym;

c) czas przetwarzania musi zostać wskazany na wykresach czas/temperatura i czas/ciśnienie.

Przynajmniej raz w roku termometr elektryczny i ciśnieniomierz należy poddać kalibracji.

3. W przypadku ciągłego systemu podciśnieniowego:

a) temperaturę i ciśnienie należy monitorować za pomocą termometrów elektrycznych lub termometrem z odczytem na podczerwień, i ciśnieniomierzy używanych na wyznaczonych pozycjach w całym systemie przetwarzania w taki sposób, aby temperatura i ciśnienie spełniały wymagane warunki wewnątrz całego systemu lub jego części. Wykres temperatury musi być sporządzany w czasie rzeczywistym;

b) pomiary minimalnego czasu przemieszczenia wewnątrz całej odpowiedniej części systemu ciągłego, w której temperatura i ciśnienie spełniają wymagane warunki, z wykorzystaniem nierozpuszczalnych znaczników (na przykład dwutlenku manganu) lub metody zapewniającej równoważne gwarancje, muszą być dostarczone właściwym władzom. Niezbędne jest dokładny pomiar i kontrola szybkości przetwarzania surowca. Podczas badania zatwierdzającego musi być ona zmierzona w odniesieniu do CCP, który może być monitorowany w sposób ciągły jak poniżej:

i) obroty śruby pociągowej na minutę (obr./min.);

ii) moc elektryczna (w amperach przy danym napięciu);

iii) szybkość parowania/zagęszczania; lub

iv) liczba uderzeń pompy w jednostce czasu.

Wszystkie urządzenia pomiarowe i monitorujące muszą być poddawane kalibracji przynajmniej raz w roku.

4. Właściwe władze muszą okresowo powtarzać procedury udzielania zezwolenia, jeżeli uznają to za niezbędne, oraz w każdym przypadku wprowadzenia istotnych zmian do przetwarzania (na przykład, modyfikacji maszyn lub zmiany surowców).

5. Procedury udzielania zezwolenia oparte na metodach badawczych mogą być ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

[1] „Nasycona para wodna” oznacza, że całe powietrze w komorze sterylizacyjnej zostaje usunięte i zastąpione przez parę, wypełniającą całą komorę.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK VI

SZCZEGÓLNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA SUROWCA KATEGORII 1 I 2 ORAZ WYTWÓRNI BIOGAZU I KOMPOSTOWNI

ROZDZIAŁ I Szczególne wymagania dotyczące przetwarzania surowca kategorii 1 i 2

W uzupełnieniu do ogólnych wymagań ustanowionych w załączniku V stosuje się następujące wymagania:

A. Pomieszczenia

1. Rozmieszczenie pomieszczeń zakładów przetwórczych kategorii 1 i 2 musi zapewniać całkowite oddzielenie surowca kategorii 1 od surowca kategorii 2 i od chwili odbioru surowca do wysyłki otrzymanego z niego produktu przetworzonego.

2. Jednakże, właściwe władze mogą zezwolić na czasowe wykorzystanie zakładu przetwórczego kategorii 2 do przetwarzanie surowca kategorii 1, w przypadkach gdy rozległy wybuch epidemii chorobowej lub inne nadzwyczajne i nieprzewidziane okoliczności prowadzą do braku wolnych mocy produkcyjnych w zakładzie przetwórczym kategorii 1.

Przed ponownym rozpoczęciem przetwarzania surowca kategorii 2 zakład przetwórczy kategorii 2 musi ponownie zostać zatwierdzony przez właściwe władz zgodnie z art. 13.

B. Normy przetwarzania

3. Dla każdej metody przetwarzania muszą zostać wyznaczone krytyczne punkty kontroli, które określają zakres obróbki cieplnej stosowany w przetwarzaniu, jak ustalono w załączniku V rozdział III. Krytyczne punkty kontroli mogą obejmować:

a) wielkość cząstek surowca;

b) temperaturę osiąganą w procesie obróbki cieplnej;

c) ciśnienie, jakiemu poddano surowiec; oraz

d) czas trwania procesu obróbki cieplnej lub szybkość podawania surowca w w systemie ciągłym.

Do każdego stosowanego krytycznego punktu kontroli należy określić minimalne normy przetwarzania.

4. Do wykazania, że dla każdego krytycznego punktu kontroli stosowane są minimalne wartości przetwarzania dokumentacja musi być przechowywana przez co najmniej dwa lata.

5. Do ciągłego monitorowania warunków przetwarzania należy używać dokładnie kalibrowanych mierników/rejestratorów. Należy zachować dokumentację wskazującą datę ich kalibracji.

6. Surowiec, który prawdopodobnie nie został poddany określonej obróbce cieplnej (np. surowiec uwolniony podczas rozruchu lub wyciek z podgrzewaczy) musi zostać ponownie skierowany do obróbki cieplnej lub zebrany i ponownie przetworzony.

7. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być przetwarzane zgodnie z następującymi normami przetwarzania.

a) metodę przetwarzania 1 należy stosować do:

i) surowca kategorii 2, innego niż obornik i treść przewodu pokarmowego, przeznaczonego do przetwarzania w wytwórni biogazu lub kompostowni, do wykorzystania jako organiczny nawóz sztuczny lub dodatek do wzbogacania gleby, oraz

ii) surowca kategorii 1 i 2 przeznaczonego na składowisko.

b) każdą z metod przetwarzania od 1 do 5 należy stosować do:

i) surowca kategorii 2, z którego białko przeznaczone jest do spopielania lub współspopielania,

ii) surowca kategorii 2, z którego tłuszcz wytapiany jest przeznaczony do przetwarzania w zakładzie tłuszczowym kategorii 2; oraz

iii) surowca kategorii 1 lub 2 przeznaczonego do spopielania lub współpopielania.

Jednakże, właściwe władze mogą zażądać zastosowania metody przetwarzania 1 do surowca kategorii 1 przeznaczonego do spopielania lub współspopielania.

C. Produkty przetworzone

8. Produkty przetworzone otrzymane z surowców kategorii 1 lub 2, z wyjątkiem produktów płynnych przeznaczonych do przetwarzania w wytwórniach biogazu i kompostowniach, muszą być trwale oznaczone - za pomocą zapachu w przypadkach gdy jest to technicznie możliwe - z wykorzystaniem systemu dozwolonego przez właściwe władze. Szczegółowe zasady oznaczania mogą zostać ustanowione w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

9. Próbki produktów przetworzonych przeznaczonych do wykorzystania w wytwórniach biogazu lub kompostowniach lub do przewiezienia na składowisko, odebrane bezpośrednio po obróbce cieplnej, muszą być wolne od odpornych na ciepło przetrwalników bakterii chorobotwórczych (Clostridium perfringens nieobecne w 1 g produktów).

ROZDZIAŁ II Szczególne wymagania konieczne do zatwierdzenia wytwórni biogazu i kompostowni

A. Pomieszczenia

1. Wytwórnie biogazu muszą być wyposażone w:

a) urządzenie do pasteryzacji/oczyszczania, którego nie można ominąć, wraz:

i) instalacjami do monitorowania temperatury w czasie;

ii) urządzeniami do ciągłej rejestracji wyników pomiarów; oraz

iii) odpowiednim systemem bezpieczeństwa do zapobiegania niewystarczającemu podgrzewaniu;

b) odpowiednie urządzenia do czyszczenia i dezynfekowania pojazdów oraz pojemników opuszczających wytwórnię.

Jednakże urządzenie do pasteryzacji/oczyszczania nie jest wyposażeniem obowiązkowym dla wytwórni biogazu, które jedynie przetwarzają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego poddane metodzie 1 przetwarzania.

2. Kompostownie muszą być wyposażone w:

a) zamknięty reaktor do kompostowania, którego nie można ominąć, wraz:

i) instalacjami do monitorowania temperatury w czasie;

ii) urządzeniami do ciągłej rejestracji wyników pomiarów; oraz

iii) odpowiednim systemem bezpieczeństwa do zapobiegania niewystarczającemu podgrzewaniu;

b) odpowiednimi urządzeniami do czyszczenia i dezynfekowania pojazdów i pojemników przewożących nieprzetworzone produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego.

3. Każda wytwórnia biogazu i kompostownia musi posiadać własne laboratorium lub korzystać z laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i uzyskać zatwierdzenie właściwych władz.

B. Wymagania higieniczne

4. W wytwórni biogazu lub kompostowni mogą być przetwarzane wyłącznie następujące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego:

a) surowiec kategorii 2, w przypadku użycia metody przetwarzania 1 w zakładzie przetwórczym kategorii 2;

b) obornik i treść przewodu pokarmowego; oraz

c) surowiec kategorii 3.

5. Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w ust. 4 muszą zostać przetworzone jak najszybciej po przyjeździe. Do momentu rozpoczęcia obróbki muszą być odpowiednio przechowywane.

6. Pojemniki, zbiorniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego surowca muszą zostać wyczyszczone w wyznaczonym miejscu. Miejsce to musi być tak położone lub zaprojektowane, aby zapobiec zakażaniu produktów przetworzonych;

7. Środki zapobiegawcze przed ptakami, gryzoniami, owadom i innym szkodnikom muszą być systematycznie podejmowane. Do tego celu konieczne jest wykorzystanie programu zwalczania szkodników poparte dokumentacją.

8. Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione procedury czyszczenia, poparte dokumentacją. Do czyszczenia musi zostać dostarczony odpowiedni sprzęt i środki czyszczące.

9. Kontrola higieniczna musi obejmować systematyczne inspekcje środowiska naturalnego i sprzętu. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane.

10. Instalacje i urządzenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe muszą być poddawane kalibracji w regularnych odstępach czasu.

11. Pozostałości fermentacyjne muszą być przeładowywane i przechowywane w zakładzie w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zakażeniu.

C. Normy przetwarzania

12. Surowiec kategorii 3 używany w wytwórni biogazu wyposażonej w urządzenia do pasteryzacji/oczyszczania musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

a) maksymalna wielkość cząstek przed wprowadzeniem ich do urządzenia: 12 mm;

b) minimalna temperatura całego surowca podczas obróbki w urządzeniu: 70 °C; oraz

c) minimalny czas obróbki w urządzeniu bez przerw: 60 min.

13. Surowiec kategorii 3 wykorzystywany w kompostowni musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

a) maksymalna wielkość cząstek przed wprowadzeniem ich do reaktora kompostującego: 12 mm;

b) minimalna temperatura całego surowca podczas obróbki w reaktorze: 70 °C; oraz

c) minimalny czas obróbki w reaktorze przy temperaturze 70 °C (całego surowca): 60 min.

14. Jednakże, do czasu przyjęcia zasad zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. g), właściwe władze mogą, w przypadku gdy odpady gastronomiczne są jedynym produktem pochodzenia zwierzęcego używanym jako surowiec w wytwórni biogazu lub kompostowni, zezwolić na korzystanie z norm przetwarzania innych niż ustanowionych w ust. 12 i 13 pod warunkiem, że gwarantują one uzyskanie równoważnego skutku dotyczącego zmniejszenia ilości czynników chorobotwórczych.

D. Pozostałości fermentacyjne i kompost

15. Próbki pozostałości fermentacyjnych i kompostu pobrane podczas ich przechowywania lub po jego zakończeniu w wytwórni biogazu lub kompostowni muszą spełniać następujące normy:

salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej; oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

ROZDZIAŁ III Normy dla dalszego przetwarzania tłuszczów wytopionych

Następujące procesy mogą być wykorzystywane do wytwarzania pochodnych z tłuszczów wytopionych, otrzymanych z surowca kategorii 2:

1. transestryfikacja lub hydroliza w temperaturze co najmniej 200 °C, pod odpowiednim ciśnieniem, przez 20 min. (gliceryna, kwasy tłuszczowe i estry); lub

2. zmydlanie pod wpływem NaOH 12M (gliceryna i mydło):

a) w procesie wsadowym w temperaturze 95 °C przez trzy godziny; lub

b) w procesie ciągłym w temperaturze 140 °C i pod ciśnieniem 2 barów (2000 hPa) przez osiem minut, lub w warunkach równoważnych ustanowionych zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK VII

SZCZEGÓLNE WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA I WPROWADZANIA NA RYNEK PRZETWORZONEGO BIAŁKA ZWIERZĘCEGO ORAZ INNYCH PRODUKTÓW PRZETWORZONYCH, KTÓRE MOGĄ ZOSTAĆ UŻYTE JAKO SKŁADNIK PASZOWY

ROZDZIAŁ I Szczególne wymagania konieczne do zatwierdzenia zakładów przetwórczych kategorii 3

W uzupełnieniu do ogólnych wymagań ustanowionych w załączniku V stosuje się następujące wymagania.

A. Pomieszczenia

1. Pomieszczenia służące do przetwarzania surowca kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu co pomieszczenia służące do przetwarzania surowców kategorii 1 lub 2, chyba że są to całkowicie oddzielne zabudowania.

2. Jednakże właściwe władze mogą udzielać zezwolenia na czasowe wykorzystanie zakładu przetwórczego kategorii 3 do przetwarzania surowca kategorii 1 lub 2, w przypadkach gdy rozległy wybuch epidemii chorobowej lub inne nadzwyczajne i nieprzewidziane okoliczności prowadzą do braku wolnych mocy produkcyjnych w zakładzie przetwórczym kategorii 1 lub 2.

Przed ponownym rozpoczęciem przetwarzania surowca kategorii 3 zakład przetwórczy kategorii 3 musi zostać zatwierdzony przez właściwe władze zgodnie z art. 17.

3. Zakłady przetwórcze kategorii 3 muszą posiadać:

a) instalację do sprawdzania obecności obcej substancji, takiej jak materiał opakowaniowy, elementy metalowe itd. w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz

b) odpowiednio wyposażone zamykane pomieszczenie do wyłącznego użytku służby inspekcyjnej, jeżeli ilość przetwarzanych produktów wymaga regularnej lub stałej obecności właściwych władz.

B. Surowiec

4. Wyłącznie surowiec kategorii 3 wymieniony w art. 6 ust. 1 lit. a)-j), który był przeładowywany, przechowywany i przewożony zgodnie z art. 22 może zostać wykorzystany do produkcji przetworzonych białek zwierzęcych i innych składników paszowych.

5. Przed rozpoczęciem przetwarzania, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą zostać sprawdzone na obecność obcej substancji. W przypadku obecności takowej, musi być ona niezwłocznie usunięta.

C. Normy przetwarzania

6. Dla każdej metody przetwarzania muszą zostać wyznaczone krytyczne punkty kontroli, które określają zakres obróbki cieplnej stosowany w przetwarzaniu, jak ustalono w załączniku V rozdział III. Krytyczne punkty kontroli mogą obejmować:

- wielkość cząstek surowca,

- temperaturę osiąganą w procesie obróbki cieplnej,

- jeżeli właściwe, ciśnienie, jakiemu poddano surowiec, oraz

- czas trwania procesu obróbki cieplnej lub szybkość podawania surowca w w systemie ciągłym.

Do każdego stosowanego krytycznego punktu kontroli należy określić minimalne normy przetwarzania.

7. Do wykazania, że dla każdego krytycznego punktu kontroli stosowane są minimalne wartości przetwarzania dokumentacja musi być przechowywana przez co najmniej dwa lata.

8. Do ciągłego monitorowania warunków przetwarzania należy używać dokładnie kalibrowanych mierników/rejestratorów. Należy zachować dokumentację wskazującą datę ich kalibracji.

9. Surowiec, który prawdopodobnie nie został poddany określonej obróbce cieplnej (np. surowiec uwolniony podczas rozruchu lub wyciek z podgrzewaczy) musi zostać ponownie skierowany do obróbki cieplnej lub zgromadzony i ponownie przetworzony.

D. Produkty przetworzone

10. Próbki produktów gotowych pobrane podczas przechowywania lub po jego zakończeniu w zakładzie przetwórczym muszą spełniać następujące normy:

salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

ROZDZIAŁ II Szczególne wymagania dotyczące przetworzonego białka zwierzęcego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdział I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Białko ssaków musi być poddane przetworzeniu metodą 1.

2. Białko pozostałych zwierząt, z wyjątkiem mączki rybnej, musi być poddane przetworzeniu metodami 1-5 lub 7.

3. Mączka rybna musi być przetworzona:

a) dowolną metodą; lub

b) metodą i przy zastosowaniu takich parametrów, które gwarantują, że produkt jest zgodny z normami mikrobiologicznymi określonymi w rozdziale I ust. 10.

B. Przechowywanie

4. Przetworzone białko zwierzęce musi być pakowane lub przechowywane w nowych lub sterylizowanych workach lub też przechowywane we właściwie skonstruowanych zbiornikach.

5. W celu zredukowania do minimum kondensacji pary wewnątrz zbiorników, przenośników lub wyciągów należy podjąć odpowiednie środki.

6. Produkty w przenośnikach, wyciągach i zbiornikach muszą być zabezpieczone przed przypadkowym zakażeniem.

7. Urządzenia do przeładowywania przetworzonego białka zwierzęcego muszą być utrzymywane w stanie czystym i suchym oraz winny posiadać odpowiednie punkty kontrolne umożliwiające badanie czystości. Wszystkie pomieszczenia i urządzenia do magazynowania muszą być systematycznie opróżniane i czyszczone, jak określają wymagania produkcyjne.

8. Przetworzone białko zwierzęce musi być otrzymywane w stanie suchym. Należy zapobiegać wyciekom i kondensacji pary w miejscu przechowywania.

C. Przywóz

9. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz przetworzonego białka zwierzęcego:

a) jeżeli pochodzi ono z państw trzecich, które znajduje się w wykazie w załączniku XI część II lub, w przypadku mączki rybnej, które znajduje się w wykazie w załączniku XI część III;

b) jeżeli pochodzi ono z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) jeżeli zostało wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) jeżeli towarzyszy mu świadectwo weterynaryjne, przewidziano w art. 29 ust. 6.

10. Zanim przesyłka zostanie zwolniona do swobodnego obrotu we Wspólnocie, właściwe władze muszą pobrać próbki przywożonego przetworzonego białka zwierzęcego w punkcie kontroli granicznej w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami rozdziału I, ust. 10. Muszą one:

a) pobrać próbkę z każdej przesyłki produktów przewożonych luzem; oraz

b) przeprowadzić losowe pobieranie próbek z przesyłek produktów pakowanych w zakładzie wytwórczym, z którego pochodzą.

11. Jednakże, w przypadku gdy sześć kolejnych badań przesyłek towaru luzem pochodzących z danego państwa trzeciego otrzyma wynik ujemny, właściwe władze mogą przeprowadzać losowe pobieranie próbek następnych takich przesyłek z danego państwa trzeciego. Jeżeli jedna z próbek losowych będzie miała wynik dodatni, właściwe władze pobierające próbki muszą poinformować właściwe władze kraju pochodzenia, tak aby mogło ono podjąć właściwe środki w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji. Właściwe władze kraju pochodzenia muszą zaprezentować te środki właściwym władzom pobierającym próbki. W przypadku, gdy towar pochodzący z tego samego źródła otrzyma kolejne wyniki dodatnie, właściwe władze muszą pobierać próbki z każdej przesyłki pochodzącej z tego samego źródła do chwili, gdy w sześciu kolejnych badaniach pojawi się ponownie wynik ujemny.

12. Przez co najmniej dwa lata właściwe władze muszą przechowywać dokumentację dotyczącą wyników pobierania próbek przeprowadzonego w stosunku do wszystkich przesyłek, które temu podlegały.

13. W przypadku gdy przesyłka otrzyma wynik dodatni w badaniu na obecność salmonelli, należy:

a) potraktować ją zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE [1]; lub

b) ponownie przetworzyć jej zawartość w zakładzie przetwórczym zatwierdzonym na mocy rozporządzenia lub odkazić za pomocą obróbki dozwolonej przez właściwe władze. Wykaz dozwolonych sposobów obróbki może zostać ustalony zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2. Przesyłka nie może zostać zwolniona do momentu aż nie zostanie poddana obróbce, następnie przebadana na obecność salmonelli przez właściwe władze zgodnie z rozdziałem I ust. 10 i otrzymany wynik będzie ujemny.

ROZDZIAŁ III Szczególne wymagania dotyczące produktów z krwi

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Surowiec

1. Do wytwarzania produktów z krwi może być użyta jedynie krew otrzymana zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a) i b).

B. Normy przetwarzania

2. Produkty z krwi muszą być przetworzone:

a) dowolną metodą od 1 do 5 lub 7; albo

b) metodą i przy zastosowaniu takich parametrów, które gwarantują, że produkt jest zgodny z normami mikrobiologicznym określonymi w rozdziałem I ust. 10.

C. Przywóz

3. Państwa Członkowskie musi udzielić zezwolenia na przywóz produktów z krwi, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część V;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

ROZDZIAŁ IV Szczególne wymagania dotyczące tłuszczów wytopionych i oleju z ryb

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Tłuszcze wytopione pochodzące od przeżuwaczy muszą zostać oczyszczone w taki sposób, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % wagi.

B. Przywóz tłuszczów wytopionych

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz tłuszczów wytopionych, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część IV;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

d) oraz

i) otrzymane są całkowicie lub częściowo z surowca wieprzowego i pochodzą z państwa lub części jego terytorium wolnego od pryszczycy przez poprzednie 24 miesiące oraz wolnego od klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń przez poprzednie 12 miesięcy;

ii) otrzymane są całkowicie lub częściowo z surowca drobiowego i pochodzą z kraju lub części jego terytorium wolnego od rzekomego pomoru drobiu oraz influenzy drobiu przez poprzednie sześć miesięcy;

iii) otrzymane są całkowicie lub częściowo z surowca wytworzonego z przeżuwaczy i pochodzą z kraju lub części jego terytorium wolnego od pryszczycy przez poprzednie 24 miesiące oraz wolnego od pomoru bydła przez ostatnie 12 miesięcy; lub

iv) w przypadku gdy wystąpiła jedna z wyżej wymienionych chorób w ciągu wspomnianego okresu, poddano je jednemu z następujących procesów obróbki cieplnej:

- w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 30 min., lub

- w temperaturze co najmniej 90 °C przez co najmniej 15 min.,

a szczegóły zarejestrowane w krytycznych punktach kontroli są przechowywane przez właściciela, kierownictwo lub ich reprezentanta. W przypadkach gdy jest to konieczne właściwe władze mogą monitorować działanie zakładu. Informacje muszą zawierać wielkość cząstek, temperaturę przemiany oraz, gdy jest to właściwe, czas bezwzględny, wykres ciśnienia, szybkość podawania surowca i stopień odzysku tłuszczu; oraz

e) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

C. Przywóz oleju z ryb

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz oleju z ryb, jeżeli:

a) pochodzi on z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część III;

b) pochodzi on z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) został wyprodukowany zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy mu świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

D. Wymagania higieniczne

4. Do pakowania tłuszczu wytopiony lub oleju z ryb, muszą być użyte nowe pojemniki lub pojemniki oczyszczone oraz muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia powtórnemu zakażeniu. W przypadku gdy planowany jest transport masowy, rurociąg, pompy, cysterny na towary masowe i każdy inny pojemnik masowy lub pojazd drogowy zbiornikowy wykorzystywany do przewozu produktów z zakładu wytwórczego, bezpośrednio na statek, do zbiorników nabrzeżnych lub bezpośrednio do zakładów, przed użyciem musi zostać poddany inspekcji, która potwierdzi jego czystość.

ROZDZIAŁ V Szczególne wymagania dotyczące mleka, przetworów mlecznych oraz siary

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Surowe mleko i siara muszą być produkowane w warunkach dających odpowiednie gwarancje co do warunków zdrowotnych. Warunki te mogą być ustanowione zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

2. Mleko lub przetwory mleczne poddane obróbce lub przetworzeniu muszą podlegać obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 2 °C przez 15 sek. lub dowolnej innej temperaturze w dowolnym czasie, która przyniesie co najmniej równoważny efekt cieplny i spowoduje otrzymanie ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy. Po obróbce cieplnej następuje:

a) w przypadku mleka w proszku lub przetworów z mleka w proszku, proces suszenia; lub

b) w przypadku zakwaszanego przetworu mlecznego, proces, w którym zmniejszany jest odczyn pH i utrzymywany przez co najmniej jedną godzinę poniżej 6.

3. W uzupełnieniu do wymagań ustanowionych w ust. 2, mleko w proszku lub przetwory z mleka w proszku muszą spełniać następujące wymagania:

a) po zakończeniu procesu suszenia, muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia zakażeniu produktów; oraz

b) produkt gotowy należy:

i) zapakować w nowy pojemnik; lub

ii) w przypadku transportu masowego, przewozić w pojazdach lub pojemnikach zdezynfekowanych przez załadowaniem mleka, przetworu mlecznego lub siary, przy użyciu środka dozwolonego przez właściwe władze.

B. Przywóz

4. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz mleka i przetworów mlecznych, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich znajdujących się w wykazie w załączniku XI część I;

b) w przypadku mleka i przetworów mlecznych pochodzących z państw trzecich lub ich regionów wymienionych w załączniku do decyzji 95/340/WE [1] Decyzja Komisji 95/340/WE z dnia 27 lipca 1995 r. formułująca tymczasowy wykaz państw trzecich, z których na przywóz mleka i przetworów mlecznych Państwa Członkowskie udzielają zezwolenia, i uchylająca decyzję 94/70/WE (Dz.U. L 200 z 24.8.1995, str. 38). Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 96/584/WE (Dz.U. L 255 z 9.10.1996, str. 20). w kolumnie B, poddane zostały procesowi pasteryzacji wystarczającemu do uzyskania ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy oraz towarzyszy im świadectwo weterynaryjne odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 2(A);

c) w przypadku przetworów mlecznych o odczynie pH zmniejszonym poniżej 6 pochodzących z państw trzecich lub ich regionów wymienionych w załączniku do decyzji 95/340/WE w kolumnie C, poddane zostały najpierw pasteryzacji wystarczającej do uzyskania ujemnego wynik w badaniu fosfatazy oraz towarzyszy im świadectwo weterynaryjne odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 2(B);

d) w przypadku mleka i przetworów mlecznych pochodzących z państw trzecich lub ich regionów wymienionych w załączniku do decyzji 95/340/WE w kolumnie C, poddane zostały najpierw procesowi sterylizacji lub podwójnej obróbce cieplnej, przy czym każdy z procesów był wystarczający do uzyskania ujemnego odczynu oraz towarzyszy im świadectwo weterynaryjne odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 2 lit. C); oraz

e) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4.

5. Mleko i przetwory mleczne pochodzące z państw trzecich lub ich regionów wymienionych w załączniku do decyzji 95/340/WE w kolumnie C, w których w ciągu ostatnich 12 miesięcy wystąpiła pryszczyca lub w ciągu ostatnich 12 miesięcy przeprowadzono szczepienia przeciwko tej chorobie, przed wprowadzeniem na terytorium Wspólnoty muszą być poddane:

a) procesowi sterylizacji, w wyniku którego wartość Fc będzie równa lub większa od 3; lub

b) wstępnej obróbce cieplnej wywołująca efekt cieplny co najmniej równoważny z tym osiągniętym w wyniku procesu pasteryzacji w temperaturze co najmniej 72 C przez co najmniej 15 sek. oraz wystarczającej do otrzymania ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy, a następnie:

i) powtórnej obróbce termicznej wywołującej efekt cieplny, co najmniej równoważny z tym osiągniętym w wyniku wstępnej obróbki cieplnej oraz wystarczającej do uzyskania ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy, w przypadku mleka w proszku lub przetworów z mleka w proszku uzupełnionej procesem suszenia; lub

ii) procesowi zakwaszania, w którym odczyn pH zostaje utrzymany poniżej 6 przez co najmniej godzinę.

6. W przypadku stwierdzenia ryzyka wprowadzenia choroby egzotycznej lub innego rodzaju ryzyka dla zdrowia zwierząt, mogą zostać ustanowione dodatkowe warunki dotyczące ochrony zdrowia zwierząt zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

ROZDZIAŁ VI Szczególne wymagania dotyczące żelatyny i hydrolizatu białkowego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania dla żelatyny

1) a) Żelatyna musi być produkowana w procesie, który gwarantuje poddanie nieprzetworzonego surowca kategorii 3 traktowaniu kwasem lub ługiem wraz z jednym lub więcej płukaniem. Następnie konieczne jest wyregulowanie odczynu pH. Żelatynę należy ekstrahować przez jedno- lub kilkakrotne podgrzewanie z rzędu, a potem oczyścić za pomocą filtrowania i sterylizacji.

b) Po przetworzeniu żelatyny w procesach określonych w lit. a), można ją poddać suszeniu i w miarę potrzeb procesowi proszkowania lub uwarstwiania.

c) Używanie konserwantów, innych niż dwutlenek siarki i nadtlenek wodoru, jest zabronione.

2. Żelatyna musi być pakowana, przechowywana i przewożona w zadowalających warunkach higienicznych. W szczególności:

a) pomieszczenie musi być przewidziane do przechowywania surowców przeznaczonych do pakowania;

b) pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu przeznaczonym do tego celu;

oraz

c) opakowania zawierające żelatynę muszą być opatrzone sformułowaniem "żelatyna nadająca się do spożycia przez zwierzęta".

B. Normy przetwarzania dotyczące hydrolizatu białkowego

3. Hydrolizat białkowy musi być wytwarzany w procesie produkcyjnym, który obejmuje właściwe środki służące zredukowaniu do minimum zakażenia surowca kategorii 3. Po przygotowaniu surowca kategorii 3 za pomocą kąpieli solankowych, wapnowania i intensywnego przemywania surowiec poddaje się:

a) działaniu roztworu o odczynie pH powyżej 11 przez ponad trzy godziny w temperaturze ponad 80 °C, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze ponad 140 °C przez 30 min. pod ciśnieniem wyższym niż 3,6 bara;

b) działaniu roztworu o odczynie pH od 1 do 2, a dalej powyżej 11 i następnie obróbce cieplnej w temperaturze 140 °C przez 30 min. pod ciśnieniem 3 barów; lub

c) równoważnemu procesowi produkcji dozwolonemu zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

C. Przywóz

4. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz żelatyny i hydrolizatów białkowych, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku X część XI;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

ROZDZIAŁ VII Szczególne wymagania dotyczące fosforanu dwuwapniowego

W uzupełnieniu do ogólnych warunków ustanowionych w rozdziale I stosuje się następujące warunki:

A. Normy przetwarzania

1. Fosforan dwuwapniowy musi być wytwarzany w procesie, który:

a) zapewnia rozkruszenie na drobne cząstki i odtłuszczenie całego surowca kostnego kategorii 3 przy użyciu gorącej wody i potraktowanie rozcieńczonym kwasem solnym (o minimalnym stężeniu 4 % i odczynie pH poniżej 1,5) przez okres co najmniej dwóch dni;

b) następnie przewiduje obróbkę otrzymanego roztworu fosforowego przy użyciu wapna, powodując powstanie fosforanu dwuwapniowego o odczynie pH 4-7; oraz

c) kończy się suszeniem roztworu powietrzem przez 15 minut w temperaturze początkowej 270-325°C i końcowej temperaturze 60-65 °C,

lub procesie równoważnym dozwolonym zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

B. Przywóz

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz fosforanu dwuwapniowego, jeżeli:

a) pochodzi on z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku X część XI;

b) pochodzą z zakładu przetwórczego, który znajduje się w wykazie określonym w art. 29 ust. 4;

c) został wyprodukowany zgodnie niniejszym rozporządzeniem; oraz

d) towarzyszy mu świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

[1] Dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów przywożonych do Wspólnoty z państw trzecich (Dz.U. L 24 z 30.1.1998, str. 9).

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK VIII

WYMAGANIA DOTYCZĄCE WPROWADZANIA NA RYNEK KARMY DLA ZWIERZĄT DOMOWYCH, GRYZAKÓW DLA PSÓW I PRODUKTÓW TECHNICZNYCH

ROZDZIAŁ I Wymagania konieczne do zatwierdzenia wytwórni karmy dla zwierząt domowych i zakładów technicznych

Zakłady produkujące karmę dla zwierząt domowych, gryzaki dla psów i produkty techniczne, inne niż organiczne nawozy sztuczne, dodatki do wzbogacania gleby oraz pochodne tłuszczów otrzymanych z surowca kategorii 2, muszą spełniać następujące wymagania:

1. posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do przechowywania i obróbki dostarczanego surowca w całkowicie bezpiecznych warunkach oraz

2. posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do usuwania niezużytych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, pozostałych po produkcji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub wysyłać surowiec do zakładu przetwórczego, spalarni lub współspalarni zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ II Wymagania dotyczące karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów

A. Surowiec

1. Jedyne produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą być użyte do produkcji karmy dla zwierząt są określone w art. 6 ust. 1 lit. a)-j). Jednakże surowa karma dla zwierząt domowych może być wytwarzana wyłącznie z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego określonych w art. 6 ust. 1 lit. a).

B. Normy przetwarzania

2. Karma dla zwierząt domowych w puszkach musi zostać poddana obróbce cieplnej do wartości Fc minimum 3.

3. Przetworzona karma dla zwierząt domowych inna niż karma w puszkach musi być poddana w całości obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C. Po zakończeniu obróbki, muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zagwarantowania, że produkt nie zostanie narażony na zakażenie. Produkt musi być umieszczony w nowym opakowaniu.

4. Podczas przetwarzania gryzaki dla psów muszą być poddane obróbce cieplnej wystarczającej do zniszczenia organizmów chorobotwórczych (między innymi salmonelli). Po zakończeniu obróbki muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zagwarantowania, że produkt nie zostanie narażony na zakażenie. Produkt musi być umieszczony w nowym opakowaniu.

5. Surowa karma dla zwierząt domowych musi być umieszczona w nowych opakowaniach zapobiegających wyciekom. Należy podjąć kroki w celu zapewnienia, że produkt nie zostanie narażony na zakażenie w całym łańcuchu produkcyjnym do momentu znalezienia się w punkcie sprzedaży. Na opakowaniu musi być umieszczony czytelny i dobrze widoczny napis "karma jedynie dla zwierząt domowych".

6. Podczas produkcji i/lub przechowywania (przed wysyłką) muszą zostać wyrywkowo pobrane próbki w celu sprawdzenia zgodności z następującymi normami:

salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

gdzie:

n = ilość badanych próbek;

m = wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;

M = maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz

c = liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M, próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa m lub mniej.

C. Przywóz

7. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część X;

b) pochodzą z wytwórni karmy dla zwierząt domowych posiadającej zezwolenie właściwych władz państwa trzeciego, spełniającego szczególne warunki ustanowione niniejszym rozporządzeniem;

c) zostały wyprodukowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

d) towarzyszy im:

i) w przypadku karmy dla zwierząt domowych w puszkach, świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(A),

ii) w przypadku przetworzonej karmy dla zwierząt domowych innej niż karma w puszkach, świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(B),

iii) w przypadku gryzaków dla psów, świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(C), lub

iv) w przypadku surowej karmy dla zwierząt domowych, świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 3(D).

ROZDZIAŁ III Wymagania dotyczące obornika, przetworzonego obornika i produktów z obornika przetworzonego

I. Obornik nieprzetworzony

A. Handel

1. a) Zabroniony jest handel obornikiem nieprzetworzonym innym niż pochodzącym od drobiu i kopytnych, z wyjątkiem obornika:

i) pochodzącego z obszaru, który nie podlega ograniczeniom ze względu na poważną chorobę zakaźną; oraz

ii) przeznaczonego do stosowania, pod nadzorem właściwych władz, do nawożenia ziemi stanowiącej część jednego gospodarstwa położonego po obu stronach granicy dwóch Państw Członkowskich.

b) Jednakże, właściwe władze mogą udzielić szczególnego zezwolenia na wprowadzenie na ich terytorium:

i) obornika przeznaczonego do przetwarzania w zakładzie technicznym, wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonych przez właściwe władze zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w związku z wytwarzaniem produktów określonych w sekcji II poniżej. Zatwierdzając takie zakłady, właściwe władze muszą wziąć pod uwagę pochodzenie obornika;

lub

ii) obornika przeznaczonego do nawożenia ziemi w gospodarstwie. Handel nim może nastąpić wyłącznie za zgodą właściwych władz zarówno Państwa Członkowskiego stanowiącego kraj pochodzenia, jak i w miejscu przeznaczenia. Rozważając udzielenie zgody, właściwe władze muszą objąć szczególną uwagą pochodzenie obornika, jego miejsce przeznaczenia oraz względy zdrowia zwierząt i kwestie bezpieczeństwa.

W takich przypadkach obornik musi zostać wyposażony w świadectwo zdrowia odpowiadające wzorcowi ustanowionemu zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

2. Handel nieprzetworzonym obornikiem pochodzącym od drobiu podlega następującym warunkom:

a) obornik musi pochodzić z obszaru, który nie podlega ograniczeniom ze względu rzekomy pomór drobiu lub influenzę drobiu;

b) ponadto, nieprzetworzony obornik pochodzący ze stada drobiu szczepionego przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu nie może być wysyłany do regionu, posiadającego status "nieszczepiony" w odniesieniu do rzekomego pomoru drobiu na podstawie art. 15 ust. 2 dyrektywy 90/539/EWG [1] Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków sanitarnych zwierząt regulujących handel wewnątrzwspólnotowy oraz przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (Dz.U. L 303 z 31.10.1990, str. 6). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2000/505/WE (Dz.U. L 201 z 9.8.2000, str. 8).; oraz

c) obornik musi być wyposażony w świadectwo weterynaryjne odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

3. Handel nieprzetworzonym obornikiem pochodzącym od kopytnych nie podlega warunkom dotyczącym zdrowia zwierząt.

B. Przywóz

4. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz nieprzetworzonego obornika, jeżeli:

a) pochodzi on z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część IX;

b) spełnia, stosownie do rozważanych gatunków zwierząt, wymagania ust. 1 lit. a);

c) towarzyszy mu świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

II. Obornik przetworzony i produkty z obornika przetworzonego

A. Wprowadzanie na rynek

5. Wprowadzanie na rynek przetworzonego obornika i produktów z przetworzonego obornika podlega następującym warunkom:

a) muszą one pochodzić z zakładu technicznego, wytwórni biogazu lub kompostowni zatwierdzonych przez właściwe władze zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

b) muszą być poddane obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 60 min. lub przetworzeniu równoważnemu zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2;

c) muszą:

i) być wolne od salmonelli (salmonella nieobecna w 25 g przetworzonego produktu),

ii) być wolne od enterobakterii (na podstawie na liczby bakterii tlenowych: < 1000 cfu na gram przetworzonego produktu); oraz

iii) zostać poddane obróbce zmniejszającej ilość bakterii tworzących formy przetrwalnikowe i powstawanie toksyn; oraz

d) muszą być przechowywane w taki sposób, aby po przetworzeniu zakażenie lub ponowna infekcja oraz zawilgocenie było niemożliwe. W związku z powyższym należy je przechowywać w:

i) dokładnie zapieczętowanych i izolowanych silosach; lub

ii) właściwie zapieczętowanych opakowaniach (workach plastikowych lub "dużych workach").

B. Przywóz

6. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz przetworzonego obornika i produktów z przetworzonego obornika, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część IX;

b) pochodzą z zakładu zatwierdzonego przez właściwe władze państwa trzeciego spełniającego szczególne warunki ustanowione niniejszym rozporządzeniem;

c) spełniają wymagania ust. 5 powyżej; oraz

d) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6.

III. Guano

7. Wprowadzanie na rynek "guano" nie podlega warunkom dotyczącym zdrowia zwierząt.

ROZDZIAŁ IV Wymagania dotyczące krwi i produktów z krwi używanych do celów technicznych, obejmujących środki farmakologiczne, diagnostykę in vitro i odczynniki laboratoryjne, z wyłączeniem surowicy koniowatych

A. Wprowadzanie na rynek

1. Wprowadzanie na rynek produktów z krwi objętych przepisami niniejszego rozdziału podlega wymaganiom ustanowionym w art. 20.

B. Przywóz

2. Przywóz krwi podlega wymaganiom ustanowionym w rozdziale XI.

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz produktów z krwi, jeżeli:

a) pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część VI;

b) pochodzą z zakładu zatwierdzonego przez właściwe władze państwa trzeciego spełniającego szczególne warunki ustanowione niniejszym rozporządzeniem; oraz

c) towarzyszy im świadectwo weterynaryjne, jak przewidziano w art. 29 ust. 6; oraz

d) albo pochodzą z państwa trzeciego, w którym przez co najmniej 24 miesiące nie odnotowano żadnego przypadku pryszczycy, a w ciągu ostatnich 12 miesięcy nie odnotowano u gatunków wrażliwych żadnego przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej, choroby pęcherzykowej świń, pomoru bydła, pomoru małych przeżuwaczy, gorączki doliny Rift, choroby niebieskiego języka, afrykańskiego pomoru koni, klasycznego pomoru świń, afrykańskiego pomoru świń, pomoru rzekomego drobiu lub influenzy drobiu oraz w którym przez co najmniej 12 miesięcy nie przeprowadzano szczepień przeciwko tym chorobom. Świadectwo weterynaryjne może zostać wystawione odpowiednio do gatunku zwierzęcia, z którego krwi otrzymano produktu; albo

e) w przypadku produktów z krwi bydlęcej:

i) pochodzą one z obszaru państwa trzeciego spełniającego wymagania lit. d), z którego przywóz bydła, świeżego mięsa wołowego i nasienia jest dozwolone zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym. Krew, z której produkty takie są wytwarzane musi pochodzić od bydła z wymienionego obszaru państwa trzeciego i zostać zgromadzona:

- w rzeźniach zatwierdzonych zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym,

lub

- w rzeźniach zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwe władze państwa trzeciego. Należy powiadomić Komisję i Państwa Członkowskie o adresie i numerze identyfikacyjnym rzeźni lub przedstawić zaświadczenie, które je wskazuje;

ii) zostały poddane jednej z następujących metod przetwórczych gwarantujących nieobecność czynników chorobotwórczych wywołujących choroby bydła określone w lit. d):

- obróbce cieplnej w temperaturze 65 °C przez co najmniej trzy godziny, a następnie kontroli skuteczności,

- napromieniowaniu o natężeniu 2,5 megaradów lub promieniami gamma, a następnie kontroli skuteczności,

- zmianie odczynu pH na pH 5 przez dwie godziny, a następnie kontroli skuteczności,

- obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C w całej masie, a następnie kontroli skuteczności lub

- każdej innej obróbce przewidzianej zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2; lub

iii) spełniają wymagania ustanowione w rozdziale X. W tym przypadku opakowanie nie może zostać otwarte podczas przechowywania, a zakład techniczny musi dokonać obróbki jedną z metod wymienionych w ii).

4. Szczególne warunki odnoszące się do przywozu produktów wykorzystywanych w diagnostyce in vitro oraz jako odczynniki laboratoryjne mogą zostać ustanowione w miarę potrzeb w ramach procedury określonej w art. 33 ust. 2.

ROZDZIAŁ V Wymagania dotyczące surowicy koniowatych

A. Surowiec

1. Surowica musi:

a) pochodzić od koniowatych, które nie wykazują objawów poważnych chorób zakaźnych określonych w dyrektywie 90/426/EWG [1] Dyrektywa Rady 90/426/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie warunków sanitarnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz koniowatych z państw trzecich (Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 42). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2001/298/WE (Dz.U. L 102 z 12.4.2001, str. 63). lub innych poważnych chorób zakaźnych, na które koniowate są wrażliwe oraz

b) zostać wytworzona w placówkach lub ośrodkach nie podlegających ograniczeniom zgodnie z niniejszą dyrektywą.

B. Przywóz

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz surowicy koniowatych, jeżeli:

a) pochodzi ona od zwierząt tego gatunku urodzonych i hodowanych w państwie trzecim, z którego przywóz koni rzeźnych jest dozwolony;

b) otrzymano, przetworzono i wysłano ją spełniając następujące warunki:

i) pochodzi ona z państwa, w którym następujące choroby podlegają obowiązkowi zgłaszania: afrykański pomór koni, zaraza stadnicza koni, nosacizna, wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni (wszystkie rodzaje łącznie z wenezuelskim zapaleniem mózgu koni), niedokrwistość zakaźna koni, pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej, wścieklizna, wąglik;

ii) otrzymano ją, pod nadzorem weterynaryjnym, od koniowatych, które w chwili pobierania, były wolne od klinicznych objawów choroby zakaźnej;

iii) otrzymano ją od koniowatych, które od urodzenia przebywały na terytorium lub, w przypadku urzędowego podziału regionalnego zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, w części terytorium państwa trzeciego, na którym:

- przez ostatnie dwa lata nie pojawiło się wenezuelskie wirusowe zapalenie mózgu i rdzenia koni,

- w ciągu ostatnich sześciu miesięcy nie pojawiła się zaraza stadnicza koni; oraz

- w ciągu ostatnich częściach miesięcy nie pojawiła się nosacizna;

iv) otrzymano ją od koniowatych, które nigdy nie przebywały w gospodarstwie, objętym zakazem z powodów dotyczących zdrowia zwierząt lub w którym:

- w związku z wirusowym zapaleniem mózgu i rdzenia koni, dzień, w którym wszystkie zwierzęta cierpiące na tę chorobę zostały ubite wystąpił co najmniej sześć miesięcy przed datą pobrania surowicy,

- w związku z anemią zakaźną koni, wszystkie zarażone zwierzęta zostały ubite, a pozostałe miały negatywny wynik w dwóch testach Cogginsa przeprowadzonych w odstępach trzymiesięcznych,

- w związku z pęcherzykowym zapaleniem jamy ustnej, zakaz został zniesiony co najmniej sześć miesięcy przed datą pobrania,

- ostatni przypadek wścieklizny zanotowano co najmniej miesiąc przed datą pobrania,

- ostatni przypadek wąglika zanotowano co najmniej 15 dni przed datą pobrania; lub

- wszystkie zwierzęta z gatunków wrażliwych na chorobę występującą w gospodarstwie zostały ubite, a pomieszczenia zdezynfekowane, co najmniej 30 dni przed datą pobrania (lub w przypadku wąglika, co najmniej 15 dni przed);

v) podjęto wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć zarażenia czynnikami chorobotwórczymi podczas produkcji, przenoszenia i pakowania;

vi) została umieszczona w zapieczętowanych, hermetycznych pojemnikach wyraźnie oznakowanych "surowica pochodzącą od koniowatych" oraz noszących numer rejestracyjny przedsiębiorstwa dokonującego pobrania;

c) pochodzi z zakładu zatwierdzonego przez właściwe władze państwa trzeciego spełniającego szczególne warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu; oraz

d) towarzyszy jej świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 4.

ROZDZIAŁ VI Wymagania dotyczące skór i skórek pochodzących od kopytnych

A. Zakres

1. Przepisy niniejszego rozdziału nie mają zastosowania:

a) do skór i skórek kopytnych spełniających wymagania dyrektywy Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem [1] Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 2012. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 95/23/WE (Dz.U. L 243 z 11.10.1995, str. 7).;

b) skór i skórek kopytnych, które zostały poddane pełnemu procesowi garbowania;

c) do "wet blue";

d) do "skór piklowanych"; oraz

e) skór wapnowanych (traktowanych wapnem i trzymanych w solance o odczynie pH 12-13 przez co najmniej osiem godzin).

2. W zakresie określonym w ust. 1, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do surowych, chłodzonych i wyprawionych skór i skórek. Do celów niniejszego rozdziału, "wyprawione skóry i skórki" oznaczają skóry i skórki, które poddano:

a) suszeniu;

b) soleniu na sucho lub na mokro przynajmniej 14 dni przez wysyłką;

c) soleniu przez siedem dni w soli morskiej z dodatkiem 2-procentowego węglanu sodowego;

d) suszeniu przez 42 dni w temperaturze co najmniej 20 °C; lub

e) konserwacji za pomocą innego procesu niż garbowanie ustalonego zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

B. Handel

3. Handel surowymi lub chłodzonymi skórami i skórkami podlega tym samym warunkom zdrowotnym, które stosuje się do świeżego mięsa na podstawie dyrektywy Rady 72/461/EWG z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem [2] Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 24. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r..

4. Handel wyprawionymi skórami i skórkami jest dozwolony pod warunkiem, że dokument handlowy przewidziany w załączniku II towarzyszy każdej przesyłce i zaświadcza, że:

a) skóry i skórki zostały wyprawione zgodnie z ust. 2;

b) przesyłka nie miała kontaktu z innymi produktami zwierzęcymi lub żywymi zwierzętami stanowiącymi ryzyko rozprzestrzenienia się poważnej choroby zakaźnej.

C. Przywóz

5. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz surowych lub chłodzonych skór i skórek, jeżeli:

a) otrzymano je ze zwierząt określonych w art. 6 ust. 1 lit. b) lub c);

b) pochodzą z państwa trzeciego lub, w przypadku podziału regionalnego zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, z części państwa trzeciego, z którego przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków jest dozwolony oraz:

i) co najmniej 12 miesięcy przed wysyłką, było ono wolne od następujących chorób:

- klasycznego pomoru świń,

- afrykańskiego pomoru świń,

- pomoru bydła oraz;

ii) co najmniej 24 miesiące przed wysyłką państwo to było wolne od pryszczycy oraz w ciągu 12 miesięcy przed wysyłką, nie przeprowadzano tam żadnych szczepień przeciwko pryszczycy;

c) otrzymano je:

i) ze zwierząt, które przebywały na terytorium kraju pochodzenia przez co najmniej trzy miesiące przed dokonaniem uboju lub od momentu urodzenia w przypadku zwierzęcia młodszego niż trzy miesiące,

ii) ze zwierząt parzystokopytnych, pochodzących z gospodarstw, na terenie których w ostatnich 30 dniach nie występowała pryszczyca oraz wokół których w promieniu 10 km w ciągu 30 dni nie zaobserwowano żadnego przypadku pryszczycy,

iii) w przypadku świńskich skór i skórek, ze zwierząt, pochodzących z gospodarstw, na terenie których w ostatnich 30 dniach nie występowała choroba pęcherzykowa świń, a w ciągu ostatnich 40 dni klasyczny lub afrykański pomór świń oraz wokół których w promieniu 10 km w ciągu 30 dni nie zaobserwowano żadnego przypadku tych chorób, lub

iv) ze zwierząt, które przeszły badanie przedubojowe w rzeźni w ciągu 24 godzin przed ubojem i nie wykazywały żadnych objawów pryszczycy, pomoru bydła, klasycznego pomoru świń, afrykańskiego pomoru świń ani choroby pęcherzykowej świń;

d) podjęto wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć zakażenia czynnikami chorobotwórczymi; oraz

e) towarzyszy im świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 5(A).

6. Państwa Członkowskie muszą zezwolić na przywóz wyprawionych skór i skórek, jeżeli:

a) otrzymano je ze zwierząt określonych w art. 6 ust. 1 lit. b), c) lub k);

b) towarzyszy im świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 5(B);

c) pochodzą one:

i) albo od zwierząt z regionu państwa trzeciego lub państwa trzeciego, które nie podlega, na podstawie ustawodawstwa wspólnoty, ograniczeniom z powodu wystąpienia poważnej choroby zakaźnej, na którą zwierzęta danego gatunku są wrażliwe oraz skóry te zostały wyprawione zgodnie z ust. 2; lub

ii) od zwierząt z innych regionów państwa trzeciego lub innego państwa trzeciego oraz zostały wyprawione zgodnie z ust. 2 lit. c) lub d); lub

iii) od przeżuwaczy i zostały wyprawione zgodnie z ust. 2 oraz przez 21 dni były trzymane oddzielnie lub przebywały w transporcie nieprzerwanie przez 21 dni. W tym przypadku, świadectwo określone w lit. b) zostaje zastąpione deklaracją odpowiadającą wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 5(C), tej treści lub poświadczającej, że wspomniane wymagania zostały spełnione;

d) w przypadku solonych skór i skórek przewożonych statkiem, przed przywozem skóry były solone przez okres podany w świadectwie towarzyszącym przesyłce; oraz

e) przesyłka nie miała kontaktu z innymi produktami zwierzęcymi lub żywymi zwierzętami stanowiącymi ryzyko rozprzestrzeniania się poważnej choroby zakaźnej.

7. Surowe, chłodzone lub wyprawione skóry i skórki kopytnych muszą być przywożone w pojemnikach, pojazdach drogowych, wagonach kolejowych lub ładowni statku zaplombowanych przez właściwe władze państwa trzeciego, z którego towar został wysłany.

ROZDZIAŁ VII Wymagania dotyczące trofeów myśliwskich

A. Surowiec

1. Bez uszczerbku dla środków przyjętych na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory przez uregulowanie handlu nimi [1] Dz.U. L 61 z 3.3.1997, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji nr 1579/2001 (Dz.U. L 209 z 2.8.2001, str. 14)., trofea myśliwskie:

a) pochodzące od kopytnych i ptaków, które w całości poddano zabiegowi taksydermii zapewniającej ich zachowanie w temperaturze otoczenia; oraz

b) gatunków innych niż kopytne i ptaki,

nie podlegają żadnym zakazom lub ograniczeniom z powodów dotyczących zdrowia zwierząt.

2. Bez uszczerbku dla środków przyjętych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 338/97, trofea myśliwskie pochodzących od kopytnych i ptaków nie poddane zabiegowi wspomnianemu w ust. 1 lit. a) podlegają poniższym warunkom. Muszą one:

a) pochodzić od zwierząt z obszarów nie podlegających ograniczeniom spowodowanym obecnością poważnej choroby zakaźnej, na którą zwierzęta danych gatunków są wrażliwe;

b) spełniać warunki ustanowione w ust. 3 lub 4, jeżeli pochodzą one od zwierząt z obszarów podlegających ograniczeniom z powodu obecności poważnej choroby zakaźnej, na które zwierzęta danych gatunków są wrażliwe.

3. Trofea myśliwskie zawierające wyłącznie kości, rogi, kopyta, pazury, poroża lub zębów musiały:

a) zostać zanurzone we wrzącej wodzie przed odpowiedni czas w celu zagwarantowania, że wszystkie substancje inne niż kości, rogi, kopyta, pazury, poroże lub zęby zostaną usunięte;

b) zostać zdezynfekowane za pomocą środka dozwolonego przez właściwe władze, w szczególności nadtlenkiem wodoru w przypadku partii składających się z kości;

c) niezwłocznie po obróbce zostać umieszczone, bez możliwości kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zakazić, w osobnych, przezroczystych i zamykanych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zakażenia; oraz

d) zostać wyposażone w dokument lub świadectwo potwierdzające, że powyższe warunki zostały spełnione.

4. Trofea myśliwskich składające się wyłącznie ze skór lub skórek musiały:

a) zostać poddane albo:

i) suszeniu;

ii) soleniu na sucho lub mokro przez co najmniej 14 dni przed wysyłką; albo

iii) konserwacji za pomocą procesu wyprawiania innego niż garbowanie zatwierdzonego zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2;

b) zostać umieszczone, niezwłocznie po wyprawieniu, bez możliwości kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zakazić, w osobnych, przezroczystych i zamkniętych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zakażenia; oraz

c) zostać wyposażone w dokument lub świadectwo potwierdzające, że powyższe warunki zostały spełnione.

B. Przywóz

5. Państwa Członkowskie muszą zezwolić na przywóz z państw trzecich trofeów myśliwskich poddanych obróbce, pochodzących od ptaków i kopytnych, składających się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, skór i skórek, jeżeli:

a) towarzyszy im świadectwo, które odpowiada wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 6(A); oraz

b) spełniają one wymagania ust. 3 i 4. Jednakże skórki solone na sucho lub mokro, przewożone drogą morską, nie muszą one być solone 14 dni przed wysyłką, przy założeniu, że były one solone 14 dni przed przywozem.

6. Państwa Członkowskie muszą, zgodnie z wymaganiami ust. 7, zezwolić na przywóz trofeów myśliwskich pochodzących od ptaków i kopytnych składających z całych części anatomicznych, nie poddanych obróbce, z państw trzecich:

a) znajdujących się na jednym z wykazów w załączniku do decyzji Komisji 94/86/WE z 16 lutego 1994 r. formułującym tymczasowy wykaz państw trzecich, z których na przywóz dziczyzny Państwa Członkowskie udzielają zezwolenia [1] Dz.U. L 44 z 17.2.1994, str. 33.; oraz

b) z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków.

7. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz trofeów myśliwskich określonych w ust. 6, jeżeli:

a) pochodzą one od zwierząt z obszaru nie podlegającego ograniczeniom z powodu obecności poważnych chorób zakaźnych, na które zwierzęta danych gatunków są wrażliwe;

b) zostały umieszczone, niezwłocznie po obróbce, bez możliwości kontaktu z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zakazić, w osobnych, przezroczystych i zamkniętych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zakażenia; oraz

c) towarzyszy im świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 6(B).

ROZDZIAŁ VIII Wymagania dotyczące wełny, sierści, świńskiej szczeciny, piór i ich części

A. Surowiec

1. Nieprzetworzona wełna, sierść, świńska szczecina oraz nieprzetworzone pióra i ich części muszą pochodzić od zwierząt określonych w art. 6 ust. 1 lit. c) lub k). Muszą one być suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu. Jednakże, przewożenie świńskiej szczeciny, z regionów, w których afrykański pomór świń stanowi chorobą endemiczną jest zabronione z wyjątkiem świńskiej szczeciny, która:

a) była parzona, farbowana lub bielona;

b) została poddana innej formie obróbki, które gwarantuje zniszczenie czynników chorobotwórczych, przy założeniu że skutek taki jest potwierdzony w formie świadectwa wydanego przez lekarza weterynarii odpowiedzialnego za miejsce pochodzenia. Pranie fabryczne nie może być uznane za formę obróbki odpowiadającą celom niniejszego przepisu.

2. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do piór ozdobnych lub piór:

a) przewożonych przez podróżnych do prywatnego użytku; lub

b) w formie przesyłki przeznaczonych dla osób prywatnych do celów nieprzemysłowych.

B. Przywóz

3. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz świńskiej szczeciny z państw trzecich lub, w przypadku podziału regionalnego zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym, ich regionów, jeżeli:

a) świńska szczecina została otrzymana ze zwierząt pochodzących z kraju pochodzenia, i ubitych w rzeźni tamże; oraz

b) przesyłce towarzyszy świadectwo:

i) albo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 7(A) w przypadku gdy na danym terenie w ciągu poprzednich 12 miesięcy nie pojawił się żaden przypadek afrykańskiego pomoru świń; albo

ii) odpowiadający wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 7(B) w przypadku gdy na danym terenie w ciągu poprzednich 12 miesięcy pojawił się jeden przypadek lub więcej afrykańskiego pomoru świń.

4. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz nieprzetworzonej wełny, sierści, nieprzetworzonych piór i ich części, jeżeli są one:

a) suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu; oraz

b) wysyłane bezpośrednio do zakładu technicznego lub zakładu pośredniego w warunkach, w których nie możliwości rozprzestrzenienia się czynników chorobotwórczych.

ROZDZIAŁ IX Wymagania dotyczące produktów pszczelarskich

A. Surowiec

1. Produkty pszczelarskie przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie:

a) nie mogą pochodzić z obszaru, który podlega zakazowi związanemu z pojawieniem się zgnilca amerykańskiego lub choroby roztoczowej, jeżeli, w przypadku choroby roztoczowej, miejsce przeznaczenia otrzymało dodatkowe gwarancje zgodnie z art. 14 ust. 2 dyrektywy 92/65/EWG [1] Dyrektywa Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiająca warunki dotyczące zdrowia zwierząt, regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nie objętych warunkami dotyczącymi zdrowia zwierząt, ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A lit. I) do dyrektywy 90/425/EWG (Dz.U. L 268 z 14.9.1992, str. 54). Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2001/298/WE (Dz.U. L 102 z 12.4.2001, str. 63).; oraz

b) spełniają wymagania nałożone w art. 8 lit. a) dyrektywy 92/65/EWG.

Każde odstępstwo musi być ustanowione, jeśli jest konieczne, zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

B. Przywóz

2. Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz produktów pszczelarskich przeznaczonych do wykorzystania w pszczelarstwie, jeżeli:

a) dokument handlowy towarzyszący przesyłce obejmuje następujące informacje:

i) kraj pochodzenia,

ii) nazwisko przedsiębiorstwa produkcyjnego,

iii) numer rejestracyjny przedsiębiorstwa produkcyjnego,

iv) rodzaj produktów; oraz

v) wskazówkę: "Produkty pszczelarskie przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie, pochodzące z gospodarstwa nie podlegającego ograniczeniom z powodu pojawienia się chorób pszczół oraz zgromadzone w centrum regionu o promieniu 3 km, który od co najmniej 30 dni nie podlega ograniczeniom z powodu zgnilca amerykańskiego, będącego chorobą podlegającą obowiązkowi zgłaszania."; oraz

b) dokument handlowy został opatrzony pieczęcią właściwych władz nadzorujących zarejestrowane przedsiębiorstwo produkcyjne.

ROZDZIAŁ X Wymagania dotyczące kości i produktów kostnych (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) przeznaczonych do wykorzystania innego niż jako pasze, organiczne nawozy sztuczne lub dodatki do wzbogacania gleby

1. Państwa Członkowskie muszą zezwolić na przywóz kości i produktów kostnych (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogów) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wytwarzania produktów technicznych, jeżeli:

a) przed wywozem produkty są suszone, a nie chłodzone lub mrożone;

b) produkty są przewożone wyłącznie transportem lądowym i morskim z kraju pochodzenia bezpośrednio do punktu kontroli granicznej we Wspólnocie, bez przeładunku w żadnym porcie lub miejscu poza Wspólnotą;

c) po kontroli dokumentów przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE, produkty są przewożone bezpośrednio do zakładu technicznego.

2. Każdej przesyłce musi towarzyszyć:

a) dokument handlowy opatrzony pieczęcią właściwych władz nadzorujących przedsiębiorstwo pochodzenia, obejmujący następujące informacje:

i) kraj pochodzenia,

ii) nazwę przedsiębiorstwa produkcyjnego,

iii) rodzaj produktu (kości suszone/produkt z kości suszonych/rogi suszone/produkty z rogów suszonych/kopyta suszone/produkty z kopyt suszonych) oraz

iv) stwierdzenie stanu faktycznego, że produkt:

- został otrzymany ze zdrowych zwierząt ubitych w rzeźni; lub

- był suszony przez 42 dni w średniej temperaturze co najmniej 20 °C; lub

- był podgrzewany przez jedną godzinę do temperatury jego wnętrza co najmniej 80 °C przed suszeniem; lub

- był spopielany przez jedną godzinę do temperatury wnętrza przynajmniej 80 °C przed suszeniem; lub

- został poddany procesowi zakwaszania w taki sposób, że odczyn pH został utrzymany na poziomie poniżej 6 w wnętrzu produktu przez co najmniej jedną godzinę przed suszeniem; oraz

na żadnym etapie nie jest przeznaczony do wykorzystania w pożywieniu, paszach, organicznych nawozach sztucznych lub dodatkach do wzbogacania gleby; oraz

b) następująca deklaracja importera, sporządzona co najmniej w jednym z urzędowych języków Państwa Członkowskiego, przez które przesyłka po raz pierwszy wkracza na obszar Wspólnoty oraz przynajmniej w jednym z urzędowych języków Państwa Członkowskiego, będącego miejscem przeznaczenia:

+++++ TIFF +++++

3. Podczas wysyłki na terytorium Wspólnoty, surowiec musi być zamknięty w zapieczętowanych pojemnikach lub pojazdach albo przewożony luzem drogą morska. Jeżeli przewożony jest w pojemnikach, w każdym przypadku muszą one, a także wszystkie towarzyszące im dokumenty, zawierać nazwę i adres zakładu technicznego.

4. Po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 9 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, surowiec musi być przewieziony bezpośrednio do zakładu technicznego.

5. Dokumentacja tworzona podczas produkcji musi być zawierać ilość i rodzaj surowca, tak aby zagwarantować jego zużycie do planowanych celów.

ROZDZIAŁ XI Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego służące do produkcji karmy dla zwierząt domowych oraz produktów farmaceutycznych i innych produktów technicznych

Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do produkcji karmy dla zwierząt domowych, artykułów farmaceutycznych i pozostałych produktów technicznych, jeżeli:

1. pochodzą one z państw trzecich, które znajdują się w wykazie w załączniku XI część VII;

2. zawierają jedynie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 6 ust. 1 lit. a);

3. zostały poddane głębokiemu zamrożeniu w zakładzie pochodzenia;

4. podjęto wszelkie środki ostrożności, by uniknąć zakażenia czynnikami chorobotwórczymi;

5. umieszczono je w nowych opakowaniach zapobiegających wyciekom;

6. towarzyszy im świadectwo odpowiadające wzorcowi ustanowionemu w załączniku X rozdział 8; oraz

7. po kontroli granicznej przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 9 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, są one przewożone:

a) albo bezpośrednio do wytwórni karmy dla zwierząt domowych lub zakładu technicznego, które zagwarantowały, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zostaną użyte jedynie do dozwolonego celu i nie opuszczą zakładu bez przetworzenia; albo

b) do zakładu pośredniego.

ROZDZIAŁ XII Tłuszcze wytopione wykorzystywane w zakładach tłuszczowych

Państwa Członkowskie muszą udzielić zezwolenia na przywóz tłuszczu wytopionego przeznaczonego do przetworzenia metodą, która co najmniej spełnia normy jednego z procesów opisanych w załączniku VI rozdział III, jeżeli:

1. produkt jest przewożony wyłącznie transportem lądowym lub morskim z kraju pochodzenia bezpośrednio do punktu kontroli granicznej we Wspólnocie;

2. po kontroli dokumentów przewidzianej dyrektywą 97/78/WE oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 9 ust. 4 wspomnianej dyrektywy, produkty są przewożone do zakładu tłuszczowego, w którym zostaną przetworzone;

3. każdej przesyłce towarzyszy deklaracja sporządzona przez importera. Deklaracja musi stwierdzać, że produkty przywożone zgodnie z niniejszym rozdziałem nie będą kierowane do użycia w innym celu niż dalsze przetwarzanie metodą co najmniej spełniającą normy jednego z procesów opisanych w załączniku VI rozdział III. Niniejsza deklaracja musi zostać przedstawiona właściwym władzom, i przez nie odnotowana, w punkcie kontroli granicznej w pierwszym miejscu wprowadzenia towarów do Wspólnoty, a później towarzyszyć przesyłce do zakładu tłuszczowego.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK IX

ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WYKORZYSTANIA NIEKTÓRYCH SUROWCÓW KATEGORII 2 I 3 DO KARMIENIA NIEKTÓRYCH ZWIERZĄT ZGODNIE Z ART. 23 UST. 2

1. Niniejszy załącznik stosuje się wyłącznie do użytkowników i punktów odbioru posiadających zezwolenie i zarejestrowanych na podstawie art. 23 ust. 2 lit. c) pkt iv), vi) i vii). Do celów niniejszego załącznika, "odpowiedni surowiec" oznacza produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego określone w art. 23 ust. 2 lit. b) oraz produkty z nich otrzymane.

2. Odpowiedni surowiec musi być przewożony do użytkowników lub punktów odbioru zgodnie z załącznikiem II.

3. Punkty odbioru muszą:

a) spełniać co najmniej następujące wymagania załącznika V:

i) rozdział I ust.1 lit. a)-d) i f), ust. 2-4, oraz

ii) rozdział II ust. 1, 2, 4, 5 i 9, oraz

b) posiadać odpowiednie urządzenia do niszczenia niezużytego i nieprzetworzonego odpowiedniego surowca lub wysłać go do zakładu przetwórczego, spalarni lub współspalarni zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Państwa Członkowskie mogą zezwolić na użycie zakładu przetwórczego kategorii 2 jako punktu odbioru.

4. W uzupełnieniu do dokumentacji wymaganej zgodnie z załącznikiem II, następująca dokumentacja musi być przechowywana odnośnie do odpowiedniego surowca:

a) w przypadku ostatecznych użytkowników, wykorzystana ilość i data użycia oraz

b) w przypadku punktów odbioru:

i) ilość przetworzona zgodnie z ust. 5;

ii) nazwa (nazwisko) i adres każdego z ostatecznych użytkowników nabywających surowiec;

iii) placówki, do których surowiec został zabrany celu jego wykorzystania;

iv) ilość wysłana; oraz

v) data wysyłki surowca.

5. Kierownictwo punktów odbioru dostarczających odpowiedniego surowca innego niż odpadki rybne ostatecznym użytkownikom, musi zapewnić, że:

a) surowiec został poddawany jednemu z następujących rodzajów przetwarzania (w punkcie odbioru lub rzeźni zatwierdzonej przez właściwe władze zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym):

i) znakowaniu roztworem koloryzującego odczynnika zatwierdzonego przez właściwe władze. Roztwór musi mieć takie stężenie, aby znaczniki na poplamionym surowcu były wyraźnie widoczne, a cała powierzchnia wszystkich części surowca została pokryta roztworem, jak wyżej wspomniano przez zanurzenie w nim, spryskanie lub w inny sposób;

ii) sterylizacji, oznaczającej gotowanie lub zaparzanie pod ciśnieniem do momentu aż każda cząstka surowca zostanie dokładnie przegotowana; lub

iii) każdej innej obróbce zatwierdzonej przez właściwe władze; oraz

b) po obróbce, a przed wprowadzeniem do dystrybucji surowiec jest umieszczany w opakowaniach wyraźnie i czytelnie oznakowanych etykietą z nazwą i adresem punktu odbioru oraz wskazówką "nie do spożycia przez ludzi".

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK X

WZORCOWE ŚWIADECTWA WETERYNARYJNE STOSOWANE W PRZYWOZIE Z PAŃSTW TRZECICH NIEKTÓRYCH PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO I PRODUKTÓW Z NICH OTRZYMANYCH

ROZDZIAŁ 1

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 2(A)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 2(B)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 2(C)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 3(A)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 3(B)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 3(C)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 3(D)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 4

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 5(A)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 5(B)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 5(C)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 6(A)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 6(B)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 7(A)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 7(B)

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

ROZDZIAŁ 8

+++++ TIFF +++++

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK XI

WYKAZ PAŃSTW TRZECICH, Z KTÓRYCH NA PRZYWÓZ PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO NIE PRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE MOGĄ UDZIELAĆ ZEZWOLENIA

Włączenie państwa do jednego z poniższych wykazów jest warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym, do przywozu odpowiednich produktów z danego kraju. Przywóz musi również spełnić odpowiednie wymagania dotyczące ochrony zdrowia publicznego i zwierząt.

CZĘŚĆ I Wykaz państw trzecich, z których na przywóz mleka i przetworów mlecznych Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 95/340/WE w kolumnie B lub C.

CZĘŚĆ II Wykaz państw trzecich, z których na przywóz przetworzonego białka zwierzęcego (z wyjątkiem mączki rybnej) Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

CZĘŚĆ III Wykaz państw trzecich, z których na przywóz mączki rybnej i oleju z ryb Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 97/296/WE.

CZĘŚĆ IV Wykaz państw trzecich, z których na przywóz tłuszczu wytapianego (z wyjątkiem oleju z ryb) Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

CZĘŚĆ V Wykaz państw trzecich, z których na przywóz produktów z krwi przeznaczonych na składnik paszowy Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

A. Produkty z krwi kopytnych

Państwa trzecie lub ich regiony wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I, z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków.

B. Produkty z krwi innych gatunków

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

CZĘŚĆ VI Wykaz państw trzecich, z których na przywóz produktów z krwi (z wyjątkiem koniowatych) przeznaczonych do celów technicznych i farmaceutycznych Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

A. Produkty z krwi kopytnych

Państwa trzecie lub ich regiony wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I, z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków.

B. Produkty z krwi innych gatunków

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

CZĘŚĆ VII Wykaz państw trzecich, z których na przywóz nieprzetworzonego surowca do wytwarzania karmy dla zwierząt domowych i produktów technicznych Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

A. Nieprzetworzony surowiec bydlęcy, owczy, kozi, świński i pochodzący od koniowatych

Państwa trzecie lub ich regiony wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I, z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa odpowiednich gatunków.

B. Nieprzetworzony surowiec drobiowy

Państwa trzecie, z których przywóz świeżego mięsa drobiowego jest dozwolony przez Państwa Członkowskie

C. Nieprzetworzony surowiec pochodzący od innych gatunków

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

CZĘŚĆ VIII Wykaz państw trzecich, z których na przywóz nieprzetworzonej świńskiej szczeciny Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

CZĘŚĆ IX Wykaz państw trzecich, z których na przywóz obornika do nawożenia gleby Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

A. Produkty z przetworzonego obornika

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I.

B. Przetworzony obornik pochodzący od koniowatych

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I w odniesieniu do żywych koniowatych.

C. Nieprzetworzony obornik pochodzący od drobiu

Państwa trzecie, z których Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego.

CZĘŚĆ X Wykaz państw trzecich, z których na przywóz karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I oraz następujące państwa:

(LK) Sri Lanka [1]

(JP) Japonia [2]

(TW) Tajwan [3].

CZĘŚĆ XI Wykaz państw trzecich, z których na przywóz żelatyny, hydrolizatu białkowego oraz fosforanu dwuwapniowego Państwa Członkowskie mogą udzielać zezwolenia

Państwa trzecie wymienione w Załączniku do decyzji 79/542/EWG w części I oraz następujące państwa:

(KR) Republika Korei [4]

(MY) Malezja [5]

(PK) Pakistan [6]

(TW) Tajwan [7].

[1] Gryzaki dla psów wytworzone wyłącznie ze skór i skórek kopytnych.

[2] Przetworzona karma dla zwierząt domowych przeznaczona wyłącznie dla ryb ozdobnych.

[3] Przetworzona karma dla zwierząt domowych przeznaczona wyłącznie dla ryb ozdobnych.

[4] Tylko żelatyna.

[5] Tylko żelatyna.

[6] Tylko żelatyna.

[7] Tylko żelatyna.

--------------------------------------------------