(1)

Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci (zwana dalej „Konwencją”) została zawarta przez Unię decyzją Rady (UE) 2017/939 (1) i weszła w życie w dniu 16 sierpnia 2017 r.

(2)

Zgodnie z decyzją MC-1/1 w sprawie regulaminu, przyjętą przez Konferencję Stron Konwencji (zwaną dalej „Konferencją Stron”) na jej pierwszym posiedzeniu, Strony powinny dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć porozumienie we wszystkich kwestiach merytorycznych w drodze konsensusu.

(3)

Na swoim trzecim posiedzeniu w dniach 25–29 listopada 2019 r. Konferencja Stron przyjęła decyzję MC-3/5 ustalającą progi dla odpadów składających się z rtęci lub związków rtęci lub je zawierających, o których mowa w art. 11 ust. 2 Konwencji, oraz zobowiązującą grupę ekspertów technicznych, ustanowioną przez Konferencję Stron na jej drugim posiedzeniu w dniach 19–23 listopada 2018 r., do opracowania progów dla odpadów zanieczyszczonych rtęcią lub związkami rtęci (zwanych dalej „odpadami zanieczyszczonymi rtęcią”), w tym zwałowisk z kopalnictwa z wyjątkiem wydobycia podstawowego rtęci.

(4)

Oczekuje się, że podczas drugiej części czwartego posiedzenia w dniach 21–25 marca 2022 r. Konferencja Stron przyjmie decyzję w sprawie ustalenia progów dla odpadów zanieczyszczonych rtęcią, o których mowa w art. 11 ust. 2 Konwencji (zwaną dalej „proponowaną decyzją”), która w rezultacie określi zakres stosowania art. 11 Konwencji w odniesieniu do tych odpadów. Odpady zanieczyszczone rtęcią objęte zakresem art. 11 ust. 2 Konwencji powinny podlegać zarządzaniu w sposób bezpieczny dla środowiska na mocy art. 11 ust. 3 Konwencji.

(5)

Należy określić stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii na Konferencji Stron, ponieważ proponowana decyzja, jeśli zostanie zatwierdzona, będzie wywierała skutki prawne, jako że strony Konwencji będą musiały zastosować środki w celu jej wdrożenia na poziomie krajowym, regionalnym lub na obu tych poziomach.

(6)

Unia w znacznym stopniu przyczyniła się do opracowania postanowień Konwencji dotyczących odpadów oraz wniosła wkład w prace ekspertów w okresie między sesjami, rozpoczęte decyzją MC-3/5, co doprowadziło do proponowanej decyzji.

(7)

Dorobek prawny Unii zawiera już wymóg, aby gospodarowanie wszystkimi odpadami rtęciowymi, o których mowa w art. 11 ust. 2 Konwencji, w tym odpadami zanieczyszczonymi rtęcią, było prowadzone bez narażania zdrowia ludzkiego oraz bez szkody dla środowiska, niezależnie od zawartości rtęci w tych odpadach.

(8)

Unia powinna poprzeć przyjęcie przez Konferencję Stron decyzji jedynie jeśli będzie ona zgodna z dorobkiem prawnym Unii,