EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 12005SA

Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej

OJ L 157, 21.6.2005, p. 203–375 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

In force

21.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/203


AKT

dotyczący warunków przystąpienia RepublikI Bułgarii i Rumunii oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej

Zgodnie z artykułem 2 Traktatu o Przystąpieniu, niniejszy Akt będzie miał zastosowanie w przypadku, gdy w dniu 1 stycznia 2007 roku nie będzie obowiązywał Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy, aż do dnia wejścia w życie Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy.

CZĘŚĆ PIERWSZA

ZASADY

Artykuł 1

Do celów niniejszego Aktu:

określenie „Traktaty założycielskie” oznacza:

a)

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską („Traktat WE”) i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej („Traktat EWEA”), uzupełnione lub zmienione traktatami lub innymi aktami, które weszły w życie przed przystąpieniem,

b)

Traktat o Unii Europejskiej („Traktat UE”), uzupełniony lub zmieniony traktatami lub innymi aktami, które weszły w życie przed przystąpieniem;

określenie „obecne Państwa Członkowskie” oznacza Królestwo Belgii, Republikę Czeską, Królestwo Danii, Republikę Federalną Niemiec, Republikę Estońską, Republikę Grecką, Królestwo Hiszpanii, Republikę Francuską, Irlandię, Republikę Włoską, Republikę Cypryjską, Republikę Łotewską, Republikę Litewską, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republikę Węgierską, Republikę Malty, Królestwo Niderlandów, Republikę Austrii, Rzeczpospolitą Polską, Republikę Portugalską, Republikę Słowenii, Republikę Słowacką, Republikę Finlandii, Królestwo Szwecji oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;

określenie „Unia” oznacza Unię Europejską ustanowioną Traktatem UE;

określenie „Wspólnota” oznacza, zależnie od okoliczności, jedną lub obydwie Wspólnoty, o których mowa w pierwszym tiret;

określenie „nowe Państwa Członkowskie” oznacza Republikę Bułgarii i Rumunię;

określenie „instytucje” oznacza instytucje utworzone na mocy Traktatów założycielskich.

Artykuł 2

Postanowienia Traktatów założycielskich oraz przepisy aktów przyjętych przez instytucje i Europejski Bank Centralny przed dniem przystąpienia są od dnia przystąpienia wiążące dla Bułgarii i Rumunii oraz są stosowane w tych państwach zgodnie z warunkami określonymi w tych Traktatach i w niniejszym Akcie.

Artykuł 3

1.   Bułgaria i Rumunia przystępują do decyzji i umów przyjętych przez przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w Radzie.

2.   Bułgaria i Rumunia zajmują takie samo stanowisko co obecne Państwa Członkowskie względem deklaracji, rezolucji lub innych stanowisk przyjętych przez Radę Europejską lub Radę, a także względem stanowisk dotyczących Wspólnoty lub Unii przyjętych za wspólnym porozumieniem przez Państwa Członkowskie. Bułgaria i Rumunia będą stosować się do zasad i wytycznych wynikających z takich deklaracji, rezolucji lub innych stanowisk oraz podejmą środki niezbędne dla zapewnienia wprowadzenia ich w życie.

3.   Bułgaria i Rumunia przystępują do konwencji i protokołów wymienionych w Załączniku I. Konwencje i protokoły wchodzą w życie w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii w dniu określonym przez Radę w decyzjach, o których mowa w ustępie 4.

4.   Rada, stanowiąc jednomyślnie na podstawie zalecenia Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, dokonuje wszelkich dostosowań wymaganych w związku z przystąpieniem, do konwencji i protokołów, o których mowa w ustępie 3 oraz publikuje dostosowany tekst w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

5.   Bułgaria i Rumunia zobowiązują się do wprowadzenia ustaleń administracyjnych i innych w odniesieniu do konwencji i protokołów, o których mowa w ustępie 3, takich jak przyjęte przed dniem przystąpienia przez obecne Państwa Członkowskie lub Radę oraz do usprawnienia praktycznej współpracy między instytucjami i organizacjami Państw Członkowskich.

6.   Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może uzupełnić Załącznik I o te konwencje, umowy i protokoły, które zostały podpisane przed dniem przystąpienia.

Artykuł 4

1.   Przepisy dorobku Schengen włączone w ramy Unii Europejskiej przez protokół dołączony do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (zwany dalej „Protokołem Schengen”) oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, wymienione w Załączniku II, jak również jakiekolwiek dalsze akty przyjęte przed dniem przystąpienia, są wiążące i mają zastosowanie w Bułgarii i Rumunii od dnia przystąpienia.

2.   Przepisy dorobku Schengen włączone w ramy Unii Europejskiej oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, które nie zostały wymienione w ustępie 1, będąc wiążącymi dla Bułgarii i Rumunii od dnia przystąpienia, stosowane są w każdym z tych państw wyłącznie na mocy decyzji Rady podjętej w tym celu, po sprawdzeniu, zgodnie ze stosowanymi procedurami oceny Schengen, iż w tym państwie zostały spełnione niezbędne warunki dla stosowania tego dorobku.

Rada podejmuje decyzję, po konsultacji z Parlamentem Europejskim, stanowiąc na zasadzie jednomyślności swych członków reprezentujących rządy Państw Członkowskich, w stosunku do których przepisy, o których mowa w niniejszym ustępie, już zostały wprowadzone w życie oraz przedstawiciela rządu Państwa Członkowskiego, w stosunku do którego te przepisy mają zostać wprowadzone w życie. Członkowie Rady reprezentujący rządy Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej biorą udział w podejmowaniu takiej decyzji, w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy przepisów dorobku Schengen oraz aktów na nim opartych lub w inny sposób z nim związanych, w których te Państwa Członkowskie biorą udział.

Artykuł 5

Bułgaria i Rumunia uczestniczą w unii gospodarczej i walutowej z dniem przystąpienia jako Państwa Członkowskie objęte derogacją w rozumieniu artykułu 122 Traktatu WE.

ArtykuŁ 6

1.   Umowy lub konwencje zawarte lub tymczasowo stosowane przez Wspólnotę, w tym także na podstawie artykułu 24 lub artykułu 38 Traktatu UE, z jednym lub większą liczbą państw trzecich, z organizacją międzynarodową lub z obywatelem państwa trzeciego, są wiążące dla Bułgarii i Rumunii na warunkach określonych w Traktatach założycielskich oraz w niniejszym Akcie.

2.   Bułgaria i Rumunia zobowiązują się do przystąpienia, na warunkach określonych w niniejszym Akcie, do umów lub konwencji zawartych lub podpisanych wspólnie przez obecne Państwa Członkowskie i Wspólnotę.

Przystąpienie Bułgarii i Rumunii do umów lub konwencji zawartych lub podpisanych wspólnie przez Wspólnotę i obecne Państwa Członkowskie z poszczególnymi państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi jest uzgadniane poprzez zawarcie protokołu do takich umów lub konwencji pomiędzy Radą, stanowiącą jednomyślnie w imieniu Państw Członkowskich, a danym państwem trzecim lub państwami trzecimi, lub daną organizacją międzynarodową. Komisja prowadzi negocjacje dotyczące zawarcia tych protokołów w imieniu Państw Członkowskich na podstawie wytycznych negocjacyjnych zatwierdzonych przez Radę, stanowiącą jednomyślnie, konsultując się z komitetem złożonym z przedstawicieli Państw Członkowskich. Komisja przedkłada Radzie projekt protokołów, które mają zostać zawarte.

Procedura ta pozostaje bez uszczerbku dla wykonywania przez Wspólnotę jej kompetencji własnych i nie wpływa na podział kompetencji pomiędzy Wspólnotą a Państwami Członkowskimi w odniesieniu do zawierania takich umów w przyszłości lub jakichkolwiek innych zmian nie związanych z przystąpieniem.

3.   Po przystąpieniu do umów i konwencji, o których mowa w ustępie 2, Bułgaria i Rumunia uzyskują na mocy tych umów i konwencji, takie same prawa i obowiązki jak obecne Państwa Członkowskie.

4.   Począwszy od dnia przystąpienia i do czasu wejścia w życie niezbędnych protokołów, o których mowa w ustępie 2, Bułgaria i Rumunia stosują, z wyjątkiem umowy o swobodnym przepływie osób zawartej ze Szwajcarią, postanowienia umów lub konwencji zawartych wspólnie przez obecne Państwa Członkowskie i Wspólnotę przed przystąpieniem. Obowiązek ten dotyczy również umów lub konwencji, co do których Unia i obecne Państwa Członkowskie ustaliły, że będą je stosować tymczasowo.

Do czasu wejścia w życie protokołów, o których mowa w ustępie 2, Wspólnota i Państwa Członkowskie, działając wspólnie w ramach swoich odpowiednich kompetencji, podejmują wszelkie właściwe środki.

5.   Bułgaria i Rumunia przystępują do Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z drugiej strony (1), podpisanej w Cotonou w dniu 23 czerwca 2000 roku.

6.   Na warunkach określonych w niniejszym Akcie, Bułgaria i Rumunia zobowiązują się przystąpić do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) zgodnie z artykułem 128 tego Porozumienia.

7.   Począwszy od dnia przystąpienia Bułgaria i Rumunia stosują dwustronne umowy oraz uzgodnienia w dziedzinie wyrobów włókienniczych zawarte przez Wspólnotę z państwami trzecimi.

Ograniczenia ilościowe stosowane przez Wspólnotę w przywozie wyrobów włókienniczych oraz odzieżowych zostaną dostosowane z uwzględnieniem przystąpienia Bułgarii i Rumunii do Wspólnoty. W tym celu Wspólnota może przed dniem przystąpienia negocjować z odpowiednimi państwami trzecimi zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach, o których mowa powyżej.

Jeżeli zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach w dziedzinie wyrobów włókienniczych nie wejdą w życie do dnia przystąpienia, Wspólnota dokona niezbędnych dostosowań w jej regulacjach dotyczących przywozu wyrobów włókienniczych i odzieżowych z państw trzecich w celu uwzględnienia przystąpienia Bułgarii i Rumunii.

8.   Ograniczenia ilościowe stosowane przez Wspólnotę w przywozie stali i wyrobów stalowych zostaną dostosowane w oparciu o przywozy w ostatnich latach do Bułgarii i Rumunii wyrobów stalowych pochodzących z odpowiednich krajów dostawców.

W tym celu, przed dniem przystąpienia negocjowane będą niezbędne zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach w dziedzinie stali zawartych przez Wspólnotę z państwami trzecimi.

Jeżeli do dnia przystąpienia zmiany w dwustronnych umowach i uzgodnieniach nie wejdą w życie, stosuje się postanowienia akapitu pierwszego.

9.   Wspólnota zarządza umowami w dziedzinie rybołówstwa zawartymi przez Bułgarię lub Rumunię z państwami trzecimi przed przystąpieniem.

Prawa i obowiązki Bułgarii i Rumunii wynikające z tych umów pozostają niezmienione przez okres, w którym postanowienia tych umów są tymczasowo utrzymane w mocy.

Możliwie najszybciej, a w każdym przypadku przed wygaśnięciem umów wskazanych w akapicie pierwszym, Rada, na wniosek Komisji, podejmie stanowiąc większością kwalifikowaną w każdym przypadku odpowiednie decyzje dotyczące kontynuacji działalności połowowej wynikającej z tych umów; możliwe jest przedłużenie obowiązywania niektórych umów na okresy nieprzekraczające roku.

10.   Z mocą od dnia przystąpienia, Bułgaria i Rumunia wystąpią z wszelkich umów o wolnym handlu z państwami trzecimi, w tym ze Środkowoeuropejskiej umowy o wolnym handlu (CEFTA).

W zakresie, w jakim umowy między Bułgarią, Rumunią lub obydwoma tymi państwami z jednej strony, a jednym lub większą liczbą państw trzecich z drugiej strony, nie są zgodne ze zobowiązaniami wynikającymi z niniejszego Aktu, Bułgaria i Rumunia podejmują wszelkie właściwe środki w celu wyeliminowania stwierdzonych niezgodności. W przypadku wystąpienia trudności w dostosowaniu umowy zawartej z jednym lub większą liczbą państw trzecich przed przystąpieniem, Bułgaria lub Rumunia wystąpi z tej umowy zgodnie z jej postanowieniami.

11.   Na warunkach ustanowionych w niniejszym Akcie, Bułgaria i Rumunia przystępują do umów wewnętrznych zawartych przez obecne Państwa Członkowskie w celu wykonania umów lub konwencji, o których mowa w ustępach 2, 5 i 6.

12.   Bułgaria i Rumunia podejmą w razie konieczności wszelkie właściwe środki w celu dostosowania ich statusu w ramach organizacji międzynarodowych i umów międzynarodowych, których stroną jest również Wspólnota lub inne Państwa Członkowskie, do praw i obowiązków wynikających z ich przystąpienia do Unii.

W szczególności, w dniu przystąpienia lub w możliwie najwcześniejszym terminie po tej dacie wystąpią z międzynarodowych umów i organizacji w dziedzinie rybołówstwa, których stroną lub członkiem jest również Wspólnota, chyba że ich członkostwo jest związane z innymi kwestiami niż rybołówstwo.

Artykuł 7

1.   O ile niniejszy Akt nie stanowi inaczej, jego przepisy nie mogą być zawieszone, zmienione ani uchylone w sposób inny niż według procedury zmiany Traktatów określonej w Traktatach założycielskich.

2.   Przyjęte przez instytucje akty, do których odnoszą się postanowienia przejściowe ustanowione w niniejszym Akcie, zachowują swój status prawny; w szczególności w dalszym ciągu stosowane są procedury zmiany tych aktów.

3.   Postanowienia niniejszego Aktu, których celem lub skutkiem jest uchylenie lub zmiana aktów przyjętych przez instytucje w sposób inny niż w ramach środków przejściowych, mają taki sam status prawny jak przepisy, które są przez nie uchylane lub zmieniane i podlegają tym samym regułom, co te przepisy.

Artykuł 8

Przy stosowaniu Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje obowiązują, w ramach środków przejściowych, odstępstwa przewidziane w niniejszym Akcie.

CZĘŚĆ DRUGA

DOSTOSOWANIA W TRAKTATACH

TYTUŁ I

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE

Artykuł 9

1.   Artykuł 189 akapit drugi Traktatu WE oraz artykuł 107 Traktatu EWEA otrzymują brzmienie:

„Liczba członków Parlamentu Europejskiego nie przekracza 736.”

2.   Z mocą od początku kadencji 2009-2014, w artykuł 190 ustęp 2 akapit pierwszy Traktatu WE oraz artykuł 108 ustęp 2 akapit pierwszy Traktatu EWEA otrzymują brzmienie:

„2.

Liczbę przedstawicieli wybieranych w każdym Państwie Członkowskim ustala się następująco:

Belgia

22

Bułgaria

17

Republika Czeska

22

Dania

13

Niemcy

99

Estonia

6

Grecja

22

Hiszpania

50

Francja

72

Irlandia

12

Włochy

72

Cypr

6

Łotwa

8

Litwa

12

Luksemburg

6

Węgry

22

Malta

5

Niderlandy

25

Austria

17

Polska

50

Portugalia

22

Rumunia

33

Słowenia

7

Słowacja

13

Finlandia

13

Szwecja

18

Zjednoczone Królestwo

72.”

Artykuł 10

1.   Artykuł 205 ustęp 2 Traktatu WE oraz artykuł 118 ustęp 2 Traktatu EWEA otrzymują brzmienie:

«2.

Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy jej członków ważone są następująco:

Belgia

12

Bułgaria

10

Republika Czeska

12

Dania

7

Niemcy

29

Estonia

4

Grecja

12

Hiszpania

27

Francja

29

Irlandia

7

Włochy

29

Cypr

4

Łotwa

4

Litwa

7

Luksemburg

4

Węgry

12

Malta

3

Niderlandy

13

Austria

10

Polska

27

Portugalia

12

Rumunia

14

Słowenia

4

Słowacja

7

Finlandia

7

Szwecja

10

Zjednoczone Królestwo

29

Uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów ‘za’, oddanych przez większość jej członków, jeżeli niniejszy Traktat wymaga, aby były przyjęte na wniosek Komisji.

W innych przypadkach, uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów ‘za’, oddanych przez co najmniej dwie trzecie jej członków.”

2.   W artykule 23 ustęp 2 Traktatu UE, akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

‘Głosy członków Rady ważone są zgodnie z artykułem 205 ustęp 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Decyzje wymagają do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów ‘za’, oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków. Jeżeli decyzja ma zostać przyjęta przez Radę większością kwalifikowaną, członek Rady może wystąpić o sprawdzenie, czy Państwa Członkowskie stanowiące większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62% ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, dana decyzja nie zostaje przyjęta.’

3.   Artykuł 34 ustęp 3 Traktatu UE otrzymuje brzmienie:

‘3.

Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy jej członków ważone są zgodnie z artykułem 205 ustęp 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a uchwały Rady wymagają do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów ‘za’, oddanych przez co najmniej dwie trzecie jej członków. Jeżeli decyzja ma zostać przyjęta przez Radę większością kwalifikowaną, członek Rady może wystąpić o sprawdzenie, czy Państwa Członkowskie stanowiące większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62% ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, dana decyzja nie zostaje przyjęta.’

Artykuł 11

1.   Artykuł 9 akapit pierwszy Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości dołączonego do Traktatu UE, do Traktatu WE oraz do Traktatu EWEA, otrzymuje brzmienie:

‘Gdy co trzy lata następuje częściowe odnowienie składu sędziowskiego, dotyczy on przemiennie czternastu i trzynastu sędziów.’

2.   Artykuł 48 Protokołu w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości dołączonego do Traktatu UE, do Traktatu WE oraz do Traktatu EWEA, otrzymuje brzmienie:

‘Artykuł 48

Sąd Pierwszej Instancji składa się z dwudziestu siedmiu sędziów.’

Artykuł 12

Artykuł 258 akapit drugi Traktatu WE oraz artykuł 166 akapit drugi Traktatu EWEA dotyczące składu Komitetu Ekonomiczno-Społecznego otrzymują brzmienie:

‘Liczbę członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ustala się następująco:

Belgia

12

Bułgaria

12

Republika Czeska

12

Dania

9

Niemcy

24

Estonia

7

Grecja

12

Hiszpania

21

Francja

24

Irlandia

9

Włochy

24

Cypr

6

Łotwa

7

Litwa

9

Luksemburg

6

Węgry

12

Malta

5

Niderlandy

12

Austria

12

Polska

21

Portugalia

12

Rumunia

15

Słowenia

7

Słowacja

9

Finlandia

9

Szwecja

12

Zjednoczone Królestwo

24.’

Artykuł 13

Artykuł 263 akapit trzeci Traktatu WE dotyczący składu Komitetu Regionów otrzymuje brzmienie:

‘Liczbę członków Komitetu Regionów ustala się następująco:

Belgia

12

Bułgaria

12

Republika Czeska

12

Dania

9

Niemcy

24

Estonia

7

Grecja

12

Hiszpania

21

Francja

24

Irlandia

9

Włochy

24

Cypr

6

Łotwa

7

Litwa

9

Luksemburg

6

Węgry

12

Malta

5

Niderlandy

12

Austria

12

Polska

21

Portugalia

12

Rumunia

15

Słowenia

7

Słowacja

9

Finlandia

9

Szwecja

12

Zjednoczone Królestwo

24.’

Artykuł 14

Do Protokołu w sprawie Statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, dołączonego do Traktatu WE, wprowadza się niniejszym następujące zmiany:

1)

W artykule 3, pomiędzy pozycją dotyczącą Belgii a pozycją dotyczącą Republiki Czeskiej dodaje się następującą pozycję:

‘—

Republika Bułgarii’

oraz pomiędzy pozycją dotyczącą Portugalii a pozycją dotyczącą Słowenii:

‘—

Rumunia,’.

2)

W artykule 4 ustęp 1 akapit pierwszy;

a)

zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

‘1.

Kapitał Banku wynosi 164 795 737 000 EUR, subskrybowany przez Państwa Członkowskie w następująco (3):

b)

pomiędzy pozycją dotyczącą Irlandii a pozycją dotyczącą Słowacji dodaje się następującą pozycję:

‘Rumunia 846 000 000’; oraz

c)

pomiędzy pozycją dotyczącą Słowenii a pozycją dotyczącą Litwy:

‘Bułgaria 296 000 000’.

3.

W artykule 11 ustęp 2 akapity pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie:

‘2.

Rada Dyrektorów składa się z dwudziestu ośmiu dyrektorów i osiemnastu zastępców.

Dyrektorów mianuje Rada Gubernatorów na okres pięciu lat; każde Państwo Członkowskie nominuje jednego dyrektora. Jeden jest nominowany również przez Komisję.

Zastępcy dyrektora są mianowani przez Radę Gubernatorów na okres pięciu lat w następujący sposób:

dwóch zastępców wyznacza Republika Federalna Niemiec,

dwóch zastępców wyznacza Republika Francuska,

dwóch zastępców wyznacza Republika Włoska,

dwóch zastępców wyznacza Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

jednego zastępcę wyznaczają za wspólnym porozumieniem Królestwo Hiszpanii i Republika Portugalska,

jednego zastępcę wyznaczają za wspólnym porozumieniem Królestwo Belgii, Wielkie Księstwo Luksemburga i Królestwo Niderlandów,

dwóch zastępców wyznaczają za wspólnym porozumieniem Królestwo Danii, Republika Grecka, Irlandia i Rumunia,

dwóch zastępców wyznaczają za wspólnym porozumieniem Republika Estońska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Austrii, Republika Finlandii i Królestwo Szwecji,

trzech zastępców wyznaczają za wspólnym porozumieniem Republika Bułgarii, Republika Czeska, Republika Cypryjska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka,

jednego zastępcę wyznacza Komisja’.

Artykuł 15

Artykuł 134 ustęp 2, akapit pierwszy Traktatu EWEA dotyczący składu Komitetu Naukowo-Technicznego otrzymuje brzmienie:

„2.

Komitet składa się z czterdziestu jeden członków mianowanych przez Radę po konsultacji z Komisją.’.

TYTUŁ II

POZOSTAŁE DOSTOSOWANIA

Artykuł 16

Artykuł 57 ustęp 1, ostatnie zdanie Traktatu WE otrzymuje brzmienie:

„W odniesieniu do ograniczeń istniejących na mocy prawa krajowego w Bułgarii, Estonii i na Węgrzech, odnośną datą jest 31 grudnia 1999 roku”.

Artykuł 17

Artykuł 299 ustęp 1 Traktatu WE otrzymuje brzmienie:

„1.

Niniejszy Traktat stosuje się do Królestwa Belgii, Republiki Bułgarii, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Irlandii, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Rumunii, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.”

Artykuł 18

1.   Artykuł 314 akapit drugi Traktatu WE otrzymuje brzmienie:

„Na mocy Traktatów o Przystąpieniu, teksty niniejszego Traktatu w językach angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim i węgierskim są również autentyczne.”

2.   Artykuł 225 drugi akapit Traktatu EWEA otrzymuje brzmienie:

„Na mocy Traktatów o Przystąpieniu, teksty niniejszego Traktatu w językach angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim i węgierskim są również autentyczne.”

3.   Artykuł 53 drugi akapit Traktatu UE otrzymuje brzmienie:

„Na mocy Traktatów o Przystąpieniu, teksty niniejszego Traktatu w językach bułgarskim, czeskim, estońskim, fińskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim i węgierskim są również autentyczne.”

CZĘŚĆ TRZECIA

POSTANOWIENIA STAŁE

TYTUŁ I

DOSTOSOWANIA AKTÓW PRZYJĘTYCH PRZEZ INSTYTUCJE

Artykuł 19

Akty wymienione w Załączniku III do niniejszego Aktu dostosowuje się w sposób określony w tym Załączniku.

Artykuł 20

Dostosowania aktów wymienionych w Załączniku IV do niniejszego Aktu wymagane w związku z przystąpieniem zostaną dokonane zgodnie z wytycznymi określonymi w tym Załączniku.

TYTUŁ II

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

Artykuł 21

Środki wymienione w Załączniku V do niniejszego Aktu stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym Załączniku.

Artykuł 22

Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może wprowadzić dostosowania do postanowień niniejszego Aktu odnoszących się do wspólnej polityki rolnej, które mogą okazać się niezbędne w wyniku zmiany przepisów wspólnotowych.

CZEŚĆ CZWARTA

POSTANOWIENIA TYMCZASOWE

TYTUŁ I

ŚRODKI PRZEJŚCIOWE

Artykuł 23

Środki wymienione w Załącznikach VI i VII do niniejszego Aktu mają zastosowanie do Bułgarii i Rumunii na warunkach określonych w tych Załącznikach.

TYTUŁ II

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE

Artykuł 24

1.   W drodze odstępstwa od maksymalnej liczby członków Parlamentu Europejskiego określonej w artykule 189 akapit drugi Traktatu WE i w artykule 107 akapit drugi Traktatu EWEA, liczba członków Parlamentu Europejskiego zostaje zwiększona w celu uwzględnienia przystąpienia Bułgarii i Rumunii o następującą liczbę członków z tych państw na okres od dnia przystąpienia do rozpoczęcia kadencji Parlamentu Europejskiego w latach 2009-2014.

Bułgaria

18

Rumunia

35.

2.   Przed dniem 31 grudnia 2007 roku, Bułgaria i Rumunia przeprowadzą powszechne wybory bezpośrednie do Parlamentu Europejskiego, w których, zgodnie z przepisami Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich (4), zostaną wybrani członkowie Parlamentu Europejskiego w liczbie określonej w ustępie 1.

3.   W drodze odstępstwa od artykułu 190 ustęp 1 Traktatu WE oraz artykułu 108 ustęp 1 Traktatu EWEA, jeżeli wybory zostaną przeprowadzone po dniu przystąpienia, na okres od dnia przystąpienia do dnia przeprowadzenia poszczególnych wyborów, określonych w ustępie 2, członkowie Parlamentu Europejskiego reprezentujący obywateli Bułgarii i Rumunii zostaną wyznaczeni przez parlamenty tych państw spośród członków tych parlamentów zgodnie z procedurą określoną przez każde z tych państw.

TYTUŁ III

POSTANOWIENIA FINANSOWE

Artykuł 25

1.   Od dnia przystąpienia Bułgaria i Rumunia dokonają wpłat następujących kwot odpowiadających ich udziałom w kapitale wpłacanym na kapitał subskrybowany określony w artykule 4 Statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego (5):

Bułgaria

14 800 000 EUR

Rumunia

42 300 000 EUR.

Wkłady te zostaną wpłacone w ośmiu równych ratach, których termin płatności przypada na 31 maja 2007 roku, 31 maja 2008 roku, 31 maja 2009 roku, 30 listopada 2009 roku, 31 maja 2010 roku, 30 listopada 2010 roku, 31 maja 2011 roku oraz 30 listopada 2011 roku.

2.   Bułgaria i Rumunia dokonają wpłaty w ośmiu równych ratach, których termin płatności przypada w dniach wskazanych w ustępie 1, przeznaczonej na kapitał zapasowy i rezerwy równoważne kapitałowi zapasowemu jak również na kwoty, które mają jeszcze zostać przeznaczone na kapitał zapasowy i rezerwy, obejmujące bilans rachunku zysków i strat na koniec miesiąca poprzedzającego przystąpienie, wykazane przez Bank w bilansie, kwot odpowiadających następującym udziałom procentowym w kapitale zapasowym i rezerwach (5):

Bułgaria

0,181 %

Rumunia

0,517 %.

3.   Kapitał i wpłaty określone w ustępach 1 i 2 są wnoszone przez Bułgarię i Rumunię w gotówce w euro, o ile, w drodze odstępstwa, Rada Gubernatorów jednomyślnie nie postanowi inaczej.

Artykuł 26

1.   Bułgaria i Rumunia wpłacają następujące kwoty na rzecz Funduszu Badawczego Węgla i Stali, o którym mowa w decyzji 2002/234/EWWiS przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zebranych w Radzie, z dnia 27 lutego 2002 r. w sprawie skutków finansowych wygaśnięcia Traktatu EWWiS oraz w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali (6):

(w milionach EUR, według cen bieżących )

Bułgaria

11,95

Rumunia

29,88.

2.   Wkłady do Funduszu Badawczego Węgla i Stali zostaną wniesione w czterech ratach, począwszy od roku 2009, płatnych w następujący sposób, w każdym przypadku pierwszego roboczego dnia pierwszego miesiąca każdego roku:

2009:

15 %

2010:

20 %

2011:

30 %

2012:

35 %.

Artykuł 27

1.   Przetargi, zawieranie umów oraz dokonywanie płatności pomocy przedakcesyjnej na podstawie programu Phare (7), programu Phare CBC (8) oraz pomocy na podstawie Instrumentu Przejściowego określonego w artykule 31 są od dnia przystąpienia zarządzane przez agencje wdrażające w Bułgarii i Rumunii.

Kontrola uprzednia sprawowana przez Komisję nad przetargami i zawieraniem umów, zostanie zniesiona decyzją Komisji podjętą w tym celu, po przeprowadzeniu przez Komisję procedury akredytacyjnej oraz po pozytywnej ocenie Rozszerzonego Zdecentralizowanego Systemu Wdrażania (EDIS), zgodnie z kryteriami i warunkami określonymi w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 1266/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie koordynacji pomocy dla państw ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w ramach strategii przedakcesyjnej i zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 3906/89 (9) oraz w artykule 164 rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (10).

Jeżeli decyzja Komisji o zniesieniu kontroli uprzednich nie zostanie przyjęta przed dniem przystąpienia, wszelkie umowy podpisane między dniem przystąpienia a dniem, w którym zostanie podjęta decyzja Komisji, nie kwalifikują się do pomocy przedakcesyjnej.

Jednakże, wyjątkowo, jeżeli podjęcie decyzji przez Komisję o zniesieniu kontroli uprzednich zostanie opóźnione po dniu przystąpienia z powodów, których nie można przypisać władzom Bułgarii lub Rumunii, Komisja może przyjąć, w należycie uzasadnionych przypadkach, iż umowy podpisane między dniem przystąpienia a dniem podjęcia decyzji przez Komisję, kwalifikują się do otrzymania środków pomocy przedakcesyjnej, oraz kontynuować wdrażanie pomocy przedakcesyjnej przez ograniczony okres, podczas którego Komisja będzie sprawować uprzednią kontrolę nad przetargami i zawieraniem umów.

2.   Do zobowiązań finansowych podjętych przed przystąpieniem, na mocy przedakcesyjnych Instrumentów Finansowych, o których mowa w ustępie 1, a także zobowiązań podjętych po przystąpieniu na podstawie Instrumentu Przejściowego określonego w artykule 31, w tym do zawarcia i rejestracji następnych zobowiązań indywidualnych i płatności, dokonanych po dniu przystąpienia, stosuje się zasady i przepisy dotyczące przedakcesyjnych instrumentów finansowania; zobowiązania te będą obciążać odpowiednie pozycje budżetowe, aż do dnia zamknięcia danych programów i projektów. Niezależnie od powyższego, procedury zamówień publicznych rozpoczęte po przystąpieniu zostaną przeprowadzone zgodnie z odpowiednimi dyrektywami wspólnotowymi.

3.   Ostatnie ustalanie programu pomocy przedakcesyjnej, o której mowa w ustępie 1, ma miejsce w ostatnim roku poprzedzającym przystąpienie. Umowy dotyczące działań podejmowanych na podstawie tych programów należy zawrzeć w ciągu kolejnych dwóch lat. Nie przedłuża się okresu zawierania umów. Wyjątkowo i w należycie uzasadnionych przypadkach, może zostać przyznane ograniczone przedłużenie tego okresu w celu realizacji umów.

Niezależnie od powyższego, fundusze przedakcesyjne przeznaczone na pokrycie kosztów administracyjnych, jak określono w ustępie 4, mogą być przydzielane w ciągu pierwszych dwóch lat po przystąpieniu. W przypadku kosztów audytu i oceny, fundusze przedakcesyjne mogą być przydzielane na okres do pięciu lat po przystąpieniu.

4.   Aby zapewnić konieczne stopniowe wycofywanie przedakcesyjnych instrumentów finansowych, o których mowa w ustępie 1, jak również programu ISPA (11), Komisja może podjąć wszelkie właściwe środki zapewniające, iż niezbędna liczba pracowników zostanie utrzymana w Bułgarii i Rumunii przez okres nieprzekraczający dziewiętnastu miesięcy po dniu przystąpienia. W tym okresie, urzędnicy, członkowie personelu tymczasowego i kontraktowego powołani na stanowiska w Bułgarii i Rumunii przed przystąpieniem, którzy mają pozostać na stanowiskach w tych państwach po dniu przystąpienia, mają wyjątkowo prawo do takich samych warunków finansowych i materialnych, jakie Komisja stosowała wobec nich przed przystąpieniem zgodnie z regulaminem pracowniczym urzędników Wspólnot Europejskich i warunkami zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, określonymi w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (12). Wydatki administracyjne, w tym płace innych niezbędnych pracowników, pokrywane są z pozycji budżetowej „Stopniowe wycofywanie pomocy przedakcesyjnej dla nowych Państw Członkowskich” lub równoważnych w ramach odpowiednich pozycji budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich dotyczących rozszerzenia.

Artykuł 28

1.   Środki, które w dniu przystąpienia były przedmiotem decyzji w sprawie przyznania pomocy na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1267/1999 ustanawiającego Instrument Przedakcesyjnej Polityki Strukturalnej, oraz których wdrożenie nie zostało zakończone przed tą datą, są uznawane za zatwierdzone przez Komisję na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiającego Fundusz Spójności (13). Kwoty, które nadal należy przeznaczyć na wdrożenie tych środków są przydzielane na podstawie rozporządzenia odnoszącego się do Funduszu Spójności obowiązującego w dniu przystąpienia oraz zapisywane w działach odpowiadających temu rozporządzeniu w ramach budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich. O ile postanowienia ustępów 2-5 nie stanowią inaczej, przepisy dotyczące wdrażania środków zatwierdzonych zgodnie z tym rozporządzeniem mają zastosowanie do tych środków.

2.   Każda procedura udzielania zamówienia publicznego związana ze środkiem, o którym mowa w ustępie 1, które w dniu przystąpienia było już przedmiotem ogłoszenia o przetargu opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej stosowana jest zgodnie z zasadami określonymi w tym ogłoszeniu o przetargu. Jednakże nie stosuje się przepisów zawartych w artykule 165 rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich. Każda procedura udzielania zamówienia publicznego związana ze środkiem, o którym mowa w ustępie 1, które nie było jeszcze przedmiotem ogłoszenia o przetargu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej powinna być zgodna z postanowieniami Traktatów, aktami przyjętymi na ich podstawie oraz politykami wspólnotowymi, w tym politykami dotyczącymi ochrony środowiska, transportu, sieci transeuropejskich, konkurencji i udzielania zamówień publicznych.

3.   Płatności dokonane przez Komisję w ramach środka określonego w ustępie 1 są zaksięgowane do najwcześniejszych otwartych zobowiązań dokonanych w pierwszej kolejności zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1267/1999, a następnie stosownie do obowiązującego rozporządzenia odnoszącego się do Funduszu Spójności.

4.   Dla środków wymienionych w ustępie 1 stosuje się zasady regulujące kwalifikację wydatków zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1267/1999, poza należycie uzasadnionymi przypadkami, gdy decyzję podejmuje Komisja na wniosek zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

5.   Komisja może podjąć decyzję, w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, zezwalającą na szczególne wyjątki od przepisów, które mają zastosowanie do środków określonych w ustępie 1 na podstawie rozporządzenia odnoszącego się do Funduszu Spójności obowiązującego w dniu przystąpienia.

Artykuł 29

W przypadku, gdy okres wieloletnich zobowiązań w ramach programu SAPARD (14), związanych z zalesianiem gruntów rolnych, wsparciem dla tworzenia grup producentów lub systemów rolno-środowiskowych, wykracza poza ostateczny dopuszczalny termin płatności w ramach programu SAPARD, nieuregulowane zobowiązania zostaną pokryte w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich na lata 2007-2013. Jeżeli w tym zakresie będą konieczne szczególne środki przejściowe, przyjmowane są one zgodnie z procedurą określoną w artykule 50 ustęp 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (15).

Artykuł 30

1.   Bułgaria po ostatecznym zamknięciu, zgodnie ze zobowiązaniami, przed rokiem 2003 jednostek 1 i 2 elektrowni jądrowej w Kozłoduju, przeznaczonych do późniejszej likwidacji, zobowiązuje się do ostatecznego zamknięcia jednostek 3 i 4 tej elektrowni w 2006 roku oraz późniejszej likwidacji tych jednostek.

2.   W latach 2007-2009, Wspólnota dostarczy Bułgarii pomoc finansową na wsparcie jej wysiłków likwidacyjnych i przezwyciężenie konsekwencji zamknięcia i likwidacji jednostek 1-4 elektrowni jądrowej w Kozłoduju.

Pomoc obejmuje między innymi: środki wspierające likwidację jednostek 1-4 elektrowni jądrowej w Kozłoduju; środki w dziedzinie ochrony środowiska zgodne z dorobkiem; środki na modernizację produkcji, przesyłu i dystrybucji energii konwencjonalnej w Bułgarii; środki mające na celu podniesienie sprawności energetycznej, zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii i poprawienie bezpieczeństwa dostaw energii.

Pomoc zagwarantowana na lata 2007-2009, wynosi 210 milionów EUR (według cen z roku 2004) i zostanie przekazana w równych transzach rocznych w wysokości 70 milionów EUR (według cen z roku 2004).

Pomoc lub jej część może być udostępniona jako wkład Wspólnoty do Międzynarodowego Funduszu Wspierania Likwidacji Elektrowni Kozłoduj, zarządzanego przez Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju.

3.   Komisja może przyjąć przepisy dotyczące wdrażania pomocy, o której mowa w ustępie 2. Przepisy te zostaną przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (16). W tym celu Komisja będzie wspierana przez komitet. Zastosowanie znajdują artykuły 4 i 7 decyzji 1999/468/WE. Okres, o którym mowa w artykule 4 ustęp 3 decyzji 1999/468/WE wynosi sześć tygodni. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 31

1.   W pierwszym roku po przystąpieniu, Unia przekazuje na rzecz Bułgarii i Rumunii tymczasową pomoc finansową (zwaną dalej „Instrumentem Przejściowym”), mającą na celu rozwój i wzmocnienie potencjału administracyjnego i sądowniczego w celu wprowadzenia w życie i egzekwowania prawa wspólnotowego, jak również rozwijania wymiany dobrych praktyk. Pomoc ta zapewnia finansowanie projektów w zakresie rozwoju instytucjonalnego oraz pomocniczych mniejszych inwestycji.

2.   Pomoc ma na celu zaspokojenie ciągłej potrzeby wzmacniania potencjału instytucjonalnego w niektórych dziedzinach poprzez działania, które nie mogą być finansowane w ramach funduszy strukturalnych lub funduszy dotyczących rozwoju obszarów wiejskich.

3.   Dla projektów współpracy bliźniaczej pomiędzy organami administracji publicznej mających na celu rozwój instytucjonalny nadal ma zastosowanie procedura zaproszenia do składania wniosków poprzez sieć punktów kontaktowych w Państwach Członkowskich, ustanowiona w ramach umów ramowych z Państwami Członkowskimi do celów pomocy przedakcesyjnej.

Środki przydzielone w ramach Instrumentu Przejściowego dla Bułgarii i Rumunii wynoszą, w pierwszym roku po przystąpieniu, według cen z roku 2004, 82 miliony EUR z przeznaczeniem na działania wynikające z priorytetów krajowych i horyzontalnych. Środki te zatwierdza organ budżetowy w ramach limitów perspektywy finansowej.

4.   Decyzje dotyczące przyznania pomocy na podstawie Instrumentu Przejściowego są podejmowane, a przyznana pomoc jest wdrażana zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3906/89 w sprawie pomocy gospodarczej dla niektórych państw Europy Środkowej i Wschodniej.

Artykuł 32

1.   Niniejszym tworzy się instrument przepływu środków pieniężnych i instrument finansowy Schengen jako tymczasowy instrument pomocy dla Bułgarii i Rumunii, między dniem przystąpienia a końcem 2009 roku w celu finansowania działań na nowych granicach zewnętrznych Unii służących wprowadzeniu w życie dorobku Schengen oraz kontroli na granicach zewnętrznych, a także w celu usprawnienia przepływu środków pieniężnych w budżetach krajowych.

2.   W latach 2007-2009 Bułgaria i Rumunia będą miały dostęp do następujących kwot (według cen z roku 2004) w formie płatności zryczałtowanych na podstawie tymczasowego instrumentu przepływu środków pieniężnych i instrumentu finansowego Schengen:

(w milionach EUR, ceny z roku 2004)

 

2007

2008

2009

Bułgaria

121,8

59,1

58,6

Rumunia

297,2

131,8

130,8

3.   Co najmniej 50 % środków przydzielonych dla każdego państwa na podstawie tymczasowego instrumentu przepływu środków pieniężnych i instrumentu finansowego Schengen wykorzystuje się w celu wsparcia Bułgarii i Rumunii w wypełnianiu ich obowiązku finansowania działań na nowych granicach zewnętrznych Unii wprowadzających w życie dorobek Schengen oraz w celu wsparcia kontroli na granicach zewnętrznych.

4.   Jedna dwunasta każdej kwoty rocznej jest wypłacana na rzecz Bułgarii i Rumunii pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca odpowiedniego roku. Zryczałtowane płatności zostaną wykorzystane w ciągu trzech lat od otrzymania pierwszej płatności. Bułgaria i Rumunia przedłożą, nie później niż sześć miesięcy po zakończeniu tego trzyletniego okresu, obszerne sprawozdanie z ostatecznego wykonania płatności zryczałtowanych na podstawie części tymczasowego instrumentu przepływu środków pieniężnych dotyczącej Schengen i instrumentu finansowego Schengen wraz oświadczeniem zawierającym uzasadnienie takich wydatków. Wszelkie niewykorzystane lub nieuzasadnione wydatki zostaną zwrócone Komisji.

5.   Komisja może przyjąć wszelkie przepisy techniczne niezbędne dla funkcjonowania tymczasowego instrumentu przepływu środków pieniężnych i instrumentu finansowego Schengen.

Artykuł 33

1.   Bez uszczerbku dla przyszłych decyzji dotyczących polityki w tym zakresie, ogólne środki przydzielone na działania strukturalne, które mają być udostępnione Bułgarii Rumunii w ciągu trzyletniego okresu 2007-2009, są następujące:

(w milionach EUR, ceny z roku 2004)

 

2007

2008

2009

Bułgaria

539

759

1 002

Rumunia

1 399

1 972

2 603

2.   W ciągu trzyletniego okresu 2007-2009, zakres i charakter interwencji w ramach tych ustalonych kopert dla danego kraju są określane na podstawie przepisów mających w tym czasie zastosowanie do wydatków na działania strukturalne.

Artykuł 34

1.   Oprócz przepisów dotyczących rozwoju obszarów wiejskich obowiązujących w dniu przystąpienia, postanowienia określone w sekcjach I-III Załącznika VIII mają zastosowanie do Bułgarii i Rumunii w latach 2007-2009, a szczególne postanowienia finansowe określone w sekcji IV Załącznika VIII mają zastosowanie w całym okresie programowania w latach 2007-2013.

2.   Bez uszczerbku dla przyszłych decyzji dotyczących polityki w tym zakresie, środki przydzielone z EFOGR, Sekcja Gwarancji, na rozwój obszarów wiejskich w Bułgarii i Rumunii w ciągu trzyletniego okresu 2007-2009 wynoszą 3 041 EUR (według cen z roku 2004).

3.   Zgodnie z procedurą określoną w artykule 50 ustęp 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999, w razie konieczności, przyjmuje się przepisy wykonawcze w celu stosowania postanowień Załącznika VIII.

4.   Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji oraz po konsultacji z Parlamentem Europejskim, wprowadza wszelkie dostosowania postanowień Załącznika VIII tam, gdzie to konieczne, w celu zapewnienia spójności z przepisami dotyczącymi rozwoju obszarów wiejskich.

Artykuł 35

Co roku, w ramach dostosowań technicznych do perspektywy finansowej, Komisja dostosowuje wysokość kwot określonych w artykułach 30, 31, 32, 33 i 34 zgodnie ze zmianami cen.

TYTUŁ IV

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

Artykuł 36

1.   Jeżeli przed końcem trzyletniego okresu następującego po przystąpieniu pojawią się trudności, które są poważne i mogą utrzymywać się w jakimkolwiek sektorze gospodarki, lub mogą spowodować poważne pogorszenie sytuacji gospodarczej danego obszaru, Bułgaria lub Rumunia może zwrócić się o zezwolenie na podjęcie środków ochronnych w celu naprawienia sytuacji i dostosowania danego sektora do gospodarki rynku wewnętrznego.

W takich samych okolicznościach każde z obecnych Państw Członkowskich może zwrócić się o zezwolenie na podjęcie środków ochronnych w stosunku do Bułgarii lub Rumunii, lub do obydwu tych państw.

2.   Na wniosek zainteresowanego państwa, Komisja w ramach procedury nadzwyczajnej, określa środki ochronne, które uważa za niezbędne, wskazując warunki i zasady ich wprowadzenia w życie.

W razie poważnych trudności gospodarczych i na wyraźny wniosek zainteresowanego Państwa Członkowskiego, Komisja podejmuje działania w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku wraz z odpowiednimi informacjami uzasadniającymi ten wniosek. Środki podjęte w ramach powyższej procedury stosuje się ze skutkiem natychmiastowym, biorąc pod uwagę interesy wszystkich zainteresowanych stron; nie mogą one pociągać za sobą konieczności przeprowadzania kontroli granicznych.

3.   Środki dopuszczone na mocy ustępu 2 mogą obejmować odstępstwa od reguł zawartych w Traktacie WE, a także w niniejszym Akcie, w takim zakresie i na takie okresy, jakie są absolutnie niezbędne do realizacji celów, o których mowa w ustępie 1. Pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w możliwie najmniejszy sposób zakłócają funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

Artykuł 37

Jeżeli Bułgaria lub Rumunia nie wykona zobowiązań podjętych w ramach negocjacji w sprawie przystąpienia powodując poważne naruszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, włączając w to jakiekolwiek zobowiązania we wszystkich politykach sektorowych dotyczących działalności gospodarczej o skutku transgranicznym lub bezpośrednie ryzyko wystąpienia takiego naruszenia, Komisja może, do końca najwyżej trzyletniego okresu następującego po dniu przystąpienia, na uzasadniony wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy podjąć odpowiednie środki.

Środki powinny być proporcjonalne, a pierwszeństwo przyznaje się środkom, które w możliwie najmniejszy sposób zakłócają funkcjonowanie rynku wewnętrznego, a w stosownych przypadkach, pierwszeństwo przyznaje się istniejącym sektorowym mechanizmom ochronnym. Takie środki ochronne nie mogą stanowić środka arbitralnej dyskryminacji ani ukrytych ograniczeń w handlu między Państwami Członkowskimi. Klauzula ochronna może mieć zastosowanie także przed dniem przystąpienia na podstawie wyników monitorowania a przyjęte środki wchodzą w życie od dnia przystąpienia, o ile nie przewidują one późniejszego terminu. Środki te utrzymuje się nie dłużej niż jest to absolutnie niezbędne, a w każdym przypadku zostaną one zniesione w momencie zrealizowania odpowiedniego zobowiązania. Mogą one jednak być stosowane po upływie okresu określonego w akapicie pierwszym, tak długo jak odpowiednie zobowiązania nie będą wykonane. W związku z postępami poczynionymi przez dane nowe Państwo Członkowskie w wykonywaniu swoich zobowiązań, Komisja może odpowiednio dostosować środki. W odpowiednim czasie przed uchyleniem środków ochronnych, Komisja powiadamia Radę i uwzględnia w pełni wszelkie uwagi poczynione przez Radę w tym zakresie.

Artykuł 38

Jeżeli w Bułgarii lub Rumunii wystąpią poważne braki lub bezpośrednie ryzyko wystąpienia takich braków w transpozycji, we wprowadzaniu w życie lub w stosowaniu decyzji ramowych lub jakichkolwiek innych odpowiednich zobowiązań, instrumentów współpracy i decyzji odnoszących się do wzajemnego uznawania w obszarze prawa karnego - zgodnie z tytułem VI Traktatu WE oraz z dyrektywami i rozporządzeniami odnoszącymi się do wzajemnego uznawania w sprawach cywilnych na mocy tytułu IV Traktatu WE - Komisja może podjąć odpowiednie środki, wskazując warunki i zasady, na jakich będą one wprowadzane w życie, do końca najwyżej trzyletniego okresu następującego po dniu przystąpienia, na uzasadniony wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, po przeprowadzeniu konsultacji z Państwami Członkowskimi.

Środki te mogą przyjąć postać czasowego zawieszenia stosowania odpowiednich przepisów i decyzji w stosunkach między Bułgarią lub Rumunią a innym Państwem Członkowskim lub Państwami Członkowskimi, bez uszczerbku dla kontynuacji ścisłej współpracy sądowej. Klauzula ochronna może mieć zastosowanie także przed dniem przystąpienia na podstawie wyników monitorowania a przyjęte środki wchodzą w życie od dnia przystąpienia, o ile nie przewidują one późniejszego terminu. Środki te utrzymuje się nie dłużej, niż jest to absolutnie niezbędne, a w każdym przypadku, zostaną one zniesione w momencie uzupełnienia braków. Mogą one jednak być stosowane po upływie okresu określonego w akapicie pierwszym, tak długo jak utrzymują się te braki. W związku z postępami poczynionymi przez zainteresowane nowe Państwo Członkowskie w uzupełnianiu braków, Komisja może odpowiednio dostosować środki, po przeprowadzeniu konsultacji z Państwami Członkowskimi. W odpowiednim czasie przed uchyleniem środków ochronnych, Komisja powiadamia Radę i uwzględnia w pełni wszelkie uwagi poczynione przez Radę w tym zakresie.

Artykuł 39

1.   Jeżeli na podstawie stałego monitorowania przez Komisję zobowiązań podjętych przez Bułgarię lub Rumunię w ramach negocjacji w sprawie przystąpienia, a w szczególności sprawozdań Komisji w zakresie monitorowania, istnieją przekonujące dowody, że stan przygotowań do przyjęcia i wprowadzenia w życie dorobku w Bułgarii lub Rumunii jest taki, iż występuje poważne ryzyko, że którekolwiek z tych państw jest w sposób oczywisty nieprzygotowane, aby spełnić wymagania związane z członkostwem do dnia przystąpienia wyznaczonego na 1 stycznia 2007 roku w wielu istotnych obszarach, Rada może, stanowiąc jednomyślnie na podstawie zalecenia Komisji, podjąć decyzję, że data przystąpienia tego państwa zostanie przesunięta na dzień 1 stycznia 2008 roku.

2.   Niezależnie od postanowień ustępu 1, Rada może, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie zalecenia Komisji, podjąć decyzję, o której mowa w ustępie 1 w odniesieniu do Rumunii, jeżeli zauważono poważne braki w wypełnianiu przez Rumunię jednego lub kilku zobowiązań i wymogów wymienionych w Załączniku IX, punkt I.

3.   Niezależnie od postanowień ustępu 1 oraz bez uszczerbku dla artykułu 37, Rada może, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie zalecenia Komisji oraz po szczegółowej ocenie dotyczącej postępów poczynionych przez Rumunię w dziedzinie polityki konkurencji, przeprowadzonej jesienią 2005 roku, podjąć decyzję wspomnianą w ustępie 1 w odniesieniu do Rumunii, jeżeli zauważono poważne braki w wypełnianiu przez Rumunię zobowiązań podjętych na podstawie Układu Europejskiego (17) lub jednego, albo większej liczby zobowiązań i wymogów wymienionych w Załączniku IX, punkt II.

4.   W przypadku podjęcia decyzji na podstawie ustępu 1, 2 lub 3, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, natychmiast podejmuje decyzję dotyczącą dostosowań w niniejszym Akcie oraz Załącznikach i Dodatkach do niego, które mogą okazać się konieczne w związku z decyzją o przesunięciu daty przystąpienia.

Artykuł 40

W celu uniknięcia zakłócenia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego, stosowanie przepisów krajowych Bułgarii i Rumunii w trakcie okresów przejściowych określonych w Załącznikach VI i VII nie może prowadzić do wprowadzenia kontroli granicznych pomiędzy Państwami Członkowskimi.

Artykuł 41

Jeżeli dla ułatwienia przejścia z systemu istniejącego w Bułgarii i Rumunii na system wynikający z zastosowania wspólnej polityki rolnej na warunkach określonych w niniejszym Akcie, niezbędne są środki przejściowe, Komisja przyjmuje takie środki zgodnie z procedurą, o której mowa w artykule 25 ustęp 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (18) - lub w stosownych przypadkach — z procedurą, o której mowa w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych lub też zgodnie z odpowiednią procedurą określoną w mających zastosowanie przepisach. Środki przejściowe, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być przyjmowane przez okres trzech lat od daty przystąpienia, a ich stosowanie jest ograniczone do tego okresu. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim może przedłużyć ten okres.

Środki przejściowe odnoszące się do wprowadzania w życie instrumentów dotyczących wspólnej polityki rolnej nie wymienione w niniejszym Akcie, które są niezbędne w wyniku przystąpienia, zostaną przyjęte przed dniem przystąpienia przez Radę stanowiącą większością kwalifikowaną na wniosek Komisji lub w przypadku, gdy wpływają na instrumenty początkowo przyjęte przez Komisję, zostaną one przyjęte przez Komisję zgodnie z procedurą wymaganą dla przyjęcia takich instrumentów.

Artykuł 42

Jeżeli środki przejściowe są niezbędne do ułatwienia przejścia z systemu istniejącego w nowych Państwach Członkowskich na system wynikający z zastosowania wspólnotowych przepisów weterynaryjnych, fitosanitarnych i w zakresie bezpieczeństwa żywności, Komisja przyjmuje takie środki zgodnie z właściwą procedurą określoną w mających zastosowanie przepisach. Powyższe środki są podejmowane przez okres trzech lat następujących po dacie przystąpienia i ich stosowanie jest ograniczone do tego okresu.

CZĘŚĆ PIĄTA

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WPROWADZANIA W ŻYCIE NINIEJSZEGO AKTU

TYTUŁ I

POWOŁYWANIE INSTYTUCJI I ORGANÓW

Artykuł 43

Parlament Europejski dokona zmian swojego regulaminu, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie.

Artykuł 44

Rada dokona zmian swojego regulaminu, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie.

Artykuł 45

Z dniem przystąpienia, do Komisji zostanie mianowany obywatel każdego nowego Państwa Członkowskiego. Nowych członków Komisji mianuje Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, we wspólnym porozumieniu z przewodniczącym Komisji, po konsultacji z Parlamentem Europejskim.

Mandaty członków mianowanych w ten sposób wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących tę funkcję w dniu przystąpienia.

Artykuł 46

1.   Do Trybunału Sprawiedliwości mianuje się dwóch sędziów oraz dwóch sędziów mianuje się do Sądu Pierwszej Instancji.

2.   Mandat jednego z sędziów Trybunału Sprawiedliwości mianowanych zgodnie z ustępem 1 wygasa w dniu 6 października 2009 roku Sędzia ten zostanie wybrany w drodze losowania. Mandat drugiego sędziego wygasa w dniu 6 października 2012 roku.

Mandat jednego z sędziów Sądu Pierwszej Instancji mianowanych zgodnie z ustępem 1 wygasa w dniu 31 sierpnia 2007 roku Sędzia ten zostanie wybrany w drodze losowania. Mandat drugiego sędziego wygasa w dniu 31 sierpnia 2010 roku.

3.   Trybunał Sprawiedliwości dokona zmian swojego regulaminu, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie.

Sąd Pierwszej Instancji, w porozumieniu z Trybunałem Sprawiedliwości, dokona zmian swojego regulaminu, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie.

Zmienione regulaminy wymagają zatwierdzenia przez Radę, stanowiącą większością kwalifikowaną.

4.   W sprawach zawisłych przed Trybunałem lub Sądem Pierwszej Instancji w dniu przystąpienia, w których postępowanie ustne rozpoczęło się przed tym dniem, pełny skład Trybunału i Sądu oraz skład izb są takie, jak przed dniem przystąpienia oraz w sprawach tych stosowane są regulaminy obowiązujące w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia.

Artykuł 47

Trybunał Obrachunkowy zostaje powiększony przez mianowanie dwóch dodatkowych członków na sześcioletnią kadencję.

Artykuł 48

Komitet Ekonomiczno-Społeczny zostaje powiększony przez mianowanie 27 członków reprezentujących różne grupy gospodarcze i społeczne w ramach zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego w Bułgarii i Rumunii. Mandaty członków mianowanych w ten sposób wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących tę funkcję w dniu przystąpienia.

Artykuł 49

Komitet Regionów zostaje powiększony przez mianowanie 27 członków reprezentujących instytucje regionalne i lokalne w Bułgarii i Rumunii, posiadających mandat wyborczy organów regionalnych lub lokalnych bądź odpowiedzialnych politycznie przed wybranym zgromadzeniem. Mandaty członków mianowanych w ten sposób wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących tę funkcję w dniu przystąpienia.

Artykuł 50

Dostosowania w zasadach dotyczących komitetów ustanowionych przez Traktaty założycielskie oraz w ich regulaminach, które są niezbędne z uwagi na przystąpienie, wprowadza się możliwie najszybciej po przystąpieniu.

Artykuł 51

1.   Nowi członkowie komitetów, grup lub innych organów, utworzonych na podstawie Traktatów lub aktu instytucji, są mianowani na warunkach i zgodnie z procedurami mianowania członków tych komitetów, grup lub innych organów. Mandaty nowo mianowanych członków wygasają w tym samym czasie co mandaty członków sprawujących tę funkcję w dniu przystąpienia.

2.   Skład komitetów lub grup utworzonych na podstawie Traktatów lub aktu instytucji, których liczba członków jest stała niezależnie od liczby Państw Członkowskich zostaje całkowicie odnowiony w dniu przystąpienia, chyba że mandaty obecnych członków wygasają w ciągu jednego roku od dnia przystąpienia.

TYTUŁ II

STOSOWANIE AKTÓW INSTYTUCJI

Artykuł 52

Od dnia przystąpienia Bułgaria i Rumunia są uznawane za adresatów dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 249 Traktatu WE i artykułu 161 Traktatu EWEA, o ile takie dyrektywy i decyzje zostały skierowane do wszystkich obecnych Państw Członkowskich. Z wyjątkiem dyrektyw i decyzji, które weszły w życie zgodnie z artykułem 254 ustępy 1 i 2 Traktatu WE, uznaje się, że Bułgarii i Rumunii notyfikowano takie dyrektywy i decyzje w dniu przystąpienia.

Artykuł 53

1.   Bułgaria i Rumunia wprowadzają w życie środki niezbędne do osiągnięcia, od dnia przystąpienia, zgodności z przepisami dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 249 Traktatu WE i artykułu 161 Traktatu EWEA, chyba że w niniejszym Akcie przewidziano inny termin. Informują one Komisję o tych środkach najpóźniej do dnia przystąpienia lub, w stosownych przypadkach, w terminie przewidzianym w tym celu w niniejszym Akcie.

2.   W zakresie, w jakim zmiany w dyrektywach w rozumieniu artykułu 249 Traktatu WE i artykułu 161 Traktatu EWEA wprowadzone niniejszym Aktem wymagają wprowadzenia zmian w przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych obecnych Państw Członkowskich, państwa te wprowadzą w życie środki niezbędne do osiągnięcia, od dnia przystąpienia, zgodności ze zmienionymi dyrektywami, chyba że w niniejszym Akcie przewidziano inny termin. Informują one Komisję o tych środkach najpóźniej do dnia przystąpienia lub, w stosownych przypadkach, w terminie przewidzianym w tym celu w niniejszym Akcie.

Artykuł 54

Przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne służące zapewnieniu na terytorium Bułgarii i Rumunii ochrony zdrowia pracowników i społeczeństwa przed zagrożeniem wynikającym z promieniowania jonizującego są, zgodnie z artykułem 33 Traktatu EWEA, przekazywane Komisji przez te państwa w terminie trzech miesięcy od dnia przystąpienia.

Artykuł 55

Na właściwie uzasadniony wniosek przedłożony przez Bułgarię lub Rumunię Komisji nie później niż w dniu przystąpienia, Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, a w przypadku gdy dany akt został przyjęty przez Komisję, Komisja, może podjąć środki przewidujące czasowe odstępstwa od aktów instytucji przyjętych między dniem 1 października 2004 roku a dniem przystąpienia. Środki są przyjmowane zgodnie z zasadami głosowania obowiązującymi przy przyjmowania aktu, w stosunku do którego wnioskuje się o czasowe odstępstwo. W przypadku, gdy odstępstwa takie zostaną przyjęte po dniu przystąpienia, mogą być one stosowane od dnia przystąpienia.

Artykuł 56

W przypadku, gdy akty instytucji przyjęte przed dniem przystąpienia wymagają dostosowań w związku z przystąpieniem, a niezbędne dostosowania nie zostały przewidziane w niniejszym Akcie lub jego Załącznikach, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, a w przypadku, gdy dany akt został przyjęty przez Komisję, Komisja, przyjmuje w tym celu niezbędne akty. W przypadku, gdy dostosowania takie zostaną przyjęte po dniu przystąpienia, mogą być one stosowane od dnia przystąpienia.

Artykuł 57

O ile nie przewidziano inaczej, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji przyjmuje niezbędne środki w celu wprowadzenia w życie postanowień niniejszego Aktu.

Artykuł 58

Teksty aktów instytucji i Europejskiego Banku Centralnego przyjęte przed dniem przystąpienia i sporządzone przez Radę, Komisję lub Europejski Bank Centralny w językach bułgarskim i rumuńskim, od dnia przystąpienia są autentyczne na takich samych warunkach jak teksty sporządzone w obecnych językach urzędowych. Zostaną one opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jeśli teksty w obecnych językach były w ten sposób opublikowane.

TYTUŁ III

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 59

Załączniki I do IX i dodatki do nich stanowią integralną część niniejszego Aktu.

Artykuł 60

Rząd Republiki Włoskiej przekaże rządom Republiki Bułgarii i Rumunii uwierzytelnione kopie Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską oraz Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, jak również traktatów je zmieniających lub uzupełniających w tym Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Greckiej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej, Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz Traktatu dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej, w językach angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim.

Teksty tych traktatów sporządzone w językach bułgarskim i rumuńskim są załączone do niniejszego Aktu. Teksty te są autentyczne na takich samych warunkach jak teksty traktatów, o których mowa w pierwszym akapicie, sporządzone w obecnych językach.

Artykuł 61

Uwierzytelnione kopie umów międzynarodowych złożonych w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej zostaną przekazane rządom Republiki Bułgarii i Rumunii przez Sekretarza Generalnego.


(1)  Dz.U. L 317 z 15.12.2000, str. 3.

(2)  Dz.U. L 1 z 3.1.1994, str. 3.

(3)  Liczby podane dla Bułgarii i Rumunii mają charakter orientacyjny i są oparte na danych z 2003 roku opublikowanych przez Eurostat.’

(4)  Dz.U L 278 z 8.10.1976, str. 5. Akt ostatnio zmieniony dyrektywą Rady 2002/772/WE, Euratom (Dz.U. L 283 z 21.10.2002, str. 1).

(5)  Podane liczby mają charakter orientacyjny i są oparte na danych z 2003 r. opublikowanych przez Eurostat.

(6)  Dz.U. L 79 z 22.3.2002, str. 42.

(7)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3906/89 z dnia 18 grudnia 1989 r. w sprawie pomocy gospodarczej dla niektórych państw Europy Środkowej i Wschodniej (Dz.U. L 375 z 23.12.1989, str. 11). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 769/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 1).

(8)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2760/98 z dnia 18 grudnia 1998 r. dotyczące wykonania programu współpracy transgranicznej w ramach programu PHARE (Dz.U. L 345 z 19.12.1998, str. 49). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE)  nr 1822/2003 (Dz.U. L 267 z 17.10.2003, str. 9).

(9)  Dz.U L 161 z 26.6.1999, str. 68.

(10)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25.6.2002 r. (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, str. 1).

(11)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1267/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające Instrument Przedakcesyjnej Polityki Strukturalnej (Dz.U. L 161 z 26.9.1999, str. 73). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 769/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 123).

(12)  Dz.U. L 56 z 4.3.1968, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 723/2004 (Dz.U. L 124 z 27.4.2004, str. 1).

(13)  Dz.U. L 130 z 25.5.1994. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r. (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

(14)  Rozporządzenie (WE) nr 1268/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie wspólnotowych środków pomocowych na rzecz działań przedakcesyjnych w dziedzinie rolnictwa oraz rozwoju obszarów wiejskich w państwach Europy Środkowej i Wschodniej ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w okresie przedakcesyjnym (Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 87). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2008/2004 (Dz.U. L 349 z 25.11.2004, str. 12).

(15)  Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r. (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

(16)  Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

(17)  Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Rumunią, z drugiej strony (Dz.U. L 357 z 31.12.1994, str. 2).

(18)  Dz.U L 270 z 21.10.2003, str. 78.


ZAŁĄCZNIK I

Wykaz konwencji i protokołów, do których przystąpi Bułgaria i Rumunia z dniem przystąpienia (określony w artykule 3 ustęp 3 Aktu Przystąpienia)

1.

Konwencja z dnia 19 czerwca 1980 r. o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwarta do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. L 266 z 9.10.1980, str. 1)

Konwencja z dnia 10 kwietnia 1984 r. o przystąpieniu Republiki Greckiej do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. L 146 z 31.5.1984, str. 1)

Protokół Pierwszy z dnia 19 grudnia 1988 r. w sprawie wykładni przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. L 48 z 20.2.1989, str. 1)

Protokół Drugi z dnia 19 grudnia 1988 r. przyznający Trybunałowi Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich pewne kompetencje w zakresie wykładni Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. L 48 z 20.2.1989, str. 17)

Konwencja z dnia 18 maja 1992 r. o przystąpieniu Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. L 333 z 18.11.1992, str. 1)

Konwencja z dnia 29 listopada 1996 r. o przystąpieniu Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie dnia 19 czerwca 1980 r. oraz do Pierwszego i Drugiego Protokołu w sprawie wykładni tej Konwencji przez Trybunał Sprawiedliwości (Dz.U. C 15 z 15.1.1997, str. 10)

2.

Konwencja z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.U. L 225 z 20.8.1990, str. 10)

Konwencja z dnia 21 grudnia 1995 r. o przystąpieniu Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Konwencji w sprawie eliminacji podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.U. C 26 z 31.1.1996, str. 1)

Protokół z dnia 25 maja 1999 r. zmieniający Konwencję z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminacji podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych (Dz.U. C 202 z 16.7.1999, str. 1)

3.

Konwencja z dnia 26 lipca 1995 r. sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 49)

Protokół z dnia 27 września 1996 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej do Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. C 313 z 23.10.1996, str. 2)

Protokół z dnia 29 listopada 1996 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. C 151 z 20.5.1997, str. 2)

Protokół Drugi z dnia 19 czerwca 1997 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej do Konwencji finansowych o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. C 221 z 19.7.1997, str. 12)

4.

Konwencja z dnia 26 lipca 1995 r. sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu) (Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 2)

Protokół z dnia 24 lipca 1996 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Dz.U. C 299 z 9.10.1996, str. 2)

Protokół z dnia 19 czerwca 1997 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz artykułu 41 ustęp 3 Konwencji o Europolu w sprawie przywilejów i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców dyrektora i pracowników Europolu (Dz.U. C 221 z 19.7.1997, str. 2)

Protokół z dnia 30 listopada 2000 r. sporządzony na podstawie artykułu 43 ustęp 1 Konwencji w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencji o Europolu) zmieniający artykuł 2 oraz Załącznik do tej Konwencji (Dz.U. C 358 z 13.12.2000, str. 2)

Protokół z dnia 28 listopada 2002 r. zmieniający Konwencję w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencję o Europolu) oraz Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Europolu, członków jego organów, zastępców dyrektora i pracowników Europolu (Dz.U. C 312 z 16.12.2002, str. 2)

Protokół z dnia 27 listopada 2003 r. sporządzony na podstawie artykułu 43 ustęp 1 Konwencji w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencji o Europolu), zmieniający tą Konwencję (Dz.U. C 2 z 6.1.2004, str. 3)

5.

Konwencja z dnia 26 lipca 1995 r. sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o wykorzystaniu technologii informatycznej dla potrzeb celnych (Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 34)

Protokół z dnia 29 listopada 1996 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wykładni w trybie prejudycjalnym przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich Konwencji o wykorzystaniu technologii informatycznej dla potrzeb celnych (Dz.U. C 151 z 20.5.1997, str. 16)

Protokół z dnia 12 marca 1999 r. sporządzony na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie zakresu prania wpływów pieniężnych w Konwencji o wykorzystaniu technologii informatycznej dla potrzeb celnych oraz włączenia numeru rejestracyjnego środków transportu do Konwencji (Dz.U. C 91 z 31.3.1999, str. 2)

Protokół z dnia 8 maja 2003 r. ustanowiony zgodnie z artykułem 34 Traktatu o Unii Europejskiej zmieniający w zakresie utworzenia identyfikującej bazy danych rejestru celnego Konwencję o wykorzystaniu technologii informatycznej dla potrzeb celnych (Dz.U. C 139 z 13.6.2003, str. 2)

6.

Konwencja z dnia 26 maja 1997 r. sporządzona na podstawie artykułu K.3 ustęp 2 litera c) Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie zwalczania korupcji funkcjonariuszy Wspólnot Europejskich lub funkcjonariuszy Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. C 195 z 25.6.1997, str. 2)

7.

Konwencja z dnia 18 grudnia 1997 r. sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (Dz.U. C 24 z 23.1.1998, str. 2)

8.

Konwencja z dnia 17 czerwca 1998 r. sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej o zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych (Dz.U. C 216 z 10.7.1998, str. 2)

9.

Konwencja z dnia 29 maja 2000 r. ustanowiona przez Radę zgodnie z artykułem 34 Traktatu o Unii Europejskiej o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej (Dz.U. C 197 z 12.7.2000, str. 3)

Protokół z dnia 16 października 2001 r. ustanowiony przez Radę zgodnie z artykułem 34 Traktatu o Unii Europejskiej do Konwencji o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej (Dz.U. C 326 z 21.11.2001, str. 2)


ZAŁĄCZNIK II

Wykaz przepisów dorobku Schengen w postaci, w jakiej zostały włączone w ramy Unii Europejskiej oraz akty na nim oparte lub w inny sposób z nim związane, które będą obowiązywały i będą miały zastosowanie w nowych Państwach Członkowskich od dnia przystąpienia (określony w artykule 4 ustęp 1 Aktu Przystąpienia)

1.

Układ między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach z dnia 14 czerwca 1985 r. (1).

2.

Następujące postanowienia Konwencji wykonawczej podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach oraz jej Aktu końcowego i dołączonych wspólnych deklaracji (2), zmienionej przez niektóre akty wymienione w ustępie 8 poniżej:

Artykuł 1 w zakresie, w jakim dotyczy postanowień niniejszego ustępu; artykuły 3 do 7, z wyłączeniem artykułu 5 ustęp 1 litera d); artykuł 13; artykuły 26 i 27; artykuł 39; artykuły 44 do 59; artykuły 61 do 63; artykuły 65 do 69; artykuły 71 do 73; artykuły 75 i 76; artykuł 82; artykuł 91; artykuły 126 do 130 w zakresie, w jakim odnoszą się do postanowień niniejszego ustępu; oraz artykuł 136; Wspólne Deklaracje 1 oraz 3 Aktu końcowego.

3.

Następujące postanowienia układów w sprawie przystąpienia do Konwencji wykonawczej podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, ich Aktów końcowych i powiązanych deklaracji, zmienionych przez niektóre akty wymienione w ustępie 8 poniżej:

a)

Umowa podpisana dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie przystąpienia Republiki Włoskiej:

Artykuł 4,

Wspólna Deklaracja 1 w części II Aktu końcowego;

b)

Umowa podpisana w dniu 25 czerwca 1991 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Hiszpanii:

Artykuł 4,

Wspólna Deklaracja 1 w części II Aktu końcowego,

Deklaracja 2 w części III Aktu końcowego;

c)

Umowa podpisana dnia 25 czerwca 1991 r. w sprawie przystąpienia Republiki Portugalskiej:

Artykuły 4, 5 oraz 6,

Wspólna Deklaracja 1 w części II Aktu końcowego;

d)

Umowa podpisana dnia 6 listopada 1992 r. w sprawie przystąpienia Republiki Greckiej:

Artykuły 3, 4 oraz 5,

Wspólna Deklaracja 1 w części II Aktu końcowego,

Deklaracja 2 w części III Aktu końcowego;

e)

Umowa podpisana dnia 28 kwietnia 1995 r. w sprawie przystąpienia Republiki Austrii:

Artykuł 4,

Wspólna Deklaracja 1 w części II Aktu końcowego;

f)

Umowa podpisana dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Danii:

Artykuł 4, artykuł 5 ustęp 2 oraz artykuł 6,

Wspólne Deklaracje 1 oraz 3 w części II Aktu końcowego;

g)

Umowa podpisana dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie przystąpienia Republiki Finlandii:

Artykuły 4 oraz 5,

Wspólne Deklaracje 1 oraz 3 w części II Aktu końcowego,

Deklaracja Rządu Republiki Finlandii w sprawie Wysp Alandzkich w części III Aktu końcowego;

h)

Umowa podpisana dnia 19 grudnia 1996 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Szwecji:

Artykuły 4 oraz 5,

Wspólne Deklaracje 1 oraz 3 w części II Aktu końcowego.

4.

Następujące umowy zawarte przez Radę zgodnie z art. 6 Protokołu z Schengen:

Umowa z dnia 18 maja 1999 r. zawarta przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotycząca włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, włączając załączniki, akty końcowe, deklaracje i wymiany listów załączone do nich (3), zatwierdzone decyzją Rady 1999/439/WE (4);

Umowa z dnia 30 czerwca 1999 r. zawarta przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii w sprawie ustanowienia praw i zobowiązań między Irlandią i Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z jednej strony, a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii z drugiej strony, w obszarach dorobku Schengen, które stosują się do tych państw (5), zatwierdzona decyzją Rady 2000/29/WE (6)

Umowa podpisana dnia 25 października 2004 r. przez Radę Unii Europejskiej i Konfederację Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7).

5.

Przepisy następujących decyzji Komitetu Wykonawczego utworzonego na mocy Konwencji wykonawczej podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, zmienione przez niektóre akty wymienione w ustępie 8 poniżej:

 

SCH/Com-ex (93) 10 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 14 grudnia 1993 r. dotycząca deklaracji Ministrów i Sekretarzy Stanu

 

SCH/Com-ex (93) 14 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 14 grudnia 1993 r. w sprawie poprawy praktycznej współpracy sądowej w zakresie zwalczania handlu narkotykami

 

SCH/Com-ex (94) 16 rev Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie uzyskiwania wspólnych pieczęci wjazdu i wyjazdu

 

SCH/Com-ex (94) 28 rev Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie zaświadczenia przewidzianego w artykule 75 do celów przewożenia środków odurzających i substancji psychotropowych

 

SCH/Com-ex (94) 29 rev 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie wprowadzenia w życie Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 19 czerwca 1990 r.

 

SCH/Com-ex (95) 21 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 20 grudnia 1995 r. w sprawie szybkiej wymiany między Państwami Schengen statystycznych i szczególnych danych dotyczących możliwych wadliwych działań na granicach zewnętrznych

 

SCH/Com-ex (98) 1 rev 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 21 kwietnia 1998 r. w sprawie działań grupy roboczej w zakresie, w jakim dotyczy to przepisów powyższego ustępu 2

 

SCH/Com-ex (98) 26 def Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 16 września 1998 r. ustanawiająca Stały Komitet ds. oceny i wprowadzania w życie dorobku Schengen

 

SCH/Com-ex (98) 35 rev 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 16 września 1998 r. w sprawie przekazywania Wspólnego Podręcznika państwom ubiegającym się o członkostwo w UE

 

SCH/Com-ex (98) 37 def 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 27 października 1998 r. w sprawie przyjęcia środków do walki z nielegalną imigracją w zakresie, w jakim dotyczy to przepisów powyższego ustępu 2

 

SCH/Com-ex (98) 51 rev 3 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 16 grudnia 1998 r. sprawie transgranicznej współpracy policji w dziedzinie zapobiegania i wykrywania przestępczości

 

SCH/Com-ex (98) 52 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie podręcznika transgranicznej współpracy policji w zakresie, w jakim dotyczy przepisów powyższego ustępu 2

 

SCH/Com-ex (98) 57 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie wprowadzenia zharmonizowanych formularzy zapewniających dowód zaproszenia, finansowania i zakwaterowania

 

SCH/Com-ex (98) 59 rev Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie skoordynowanego rozmieszczania doradców ds. dokumentów

 

SCH/Com-ex (99) 1 rev 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie sytuacji związanej z narkotykami

 

SCH/Com-ex (99) 6 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie dorobku Schengen odnoszącego się do telekomunikacji

 

SCH/Com-ex (99) 7 rev 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie oficerów łącznikowych

 

SCH/Com-ex (99) 8 rev 2 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących wynagradzania informatorów

 

SCH/Com-ex (99) 10 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie nielegalnego handlu bronią palną

 

SCH/Com-ex (99) 13 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie ostatecznych wersji Wspólnego Podręcznika i Wspólnych Instrukcji Konsularnych:

Załączniki 1 do 3, 7, 8 oraz 15 Wspólnych Instrukcji Konsularnych

Wspólny Podręcznik w zakresie, w jakim dotyczy postanowień ustępu 2 powyżej, włączając w to załączniki 1, 5, 5A, 6, 10, 13

 

SCH/Com-ex (99) 18 Decyzja Komitetu Wykonawczego z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie poprawy współpracy policji w dziedzinie zapobiegania i wykrywania przestępstw.

6.

Następujące deklaracje Komitetu Wykonawczego utworzonego na mocy Konwencji wykonawczej podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach w zakresie, w jakim dotyczą postanowień ustępu 2:

 

SCH/Com-ex (96) decl 6 rev 2 Deklaracja Komitetu Wykonawczego z dnia 26 czerwca 1996 r. w sprawie ekstradycji

 

SCH/Com-ex (97) decl 13 rev 2 Deklaracja Komitetu Wykonawczego z dnia 9 lutego 1998 r. w sprawie uprowadzania małoletnich.

7.

Następujące decyzje Centralnej Grupy utworzonej na mocy Konwencji wykonawczej podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r. do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, w zakresie w jakim dotyczą postanowień powyższego ustępu 2:

 

SCH/C (98) 117 Decyzja Centralnej Grupy z dnia 27 października 1998 r. w sprawie przyjęcia środków do walki z nielegalną imigracją

 

SCH/C (99) 25 Decyzja Centralnej Grupy z dnia 22 marca 1999 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących wynagrodzenia informatorów.

8.

Następujące akty oparte na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związane:

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiające jednolity formularz wizowy (Dz.U. L 164 z 14.7.1995, str. 1)

 

Decyzja Rady 1999/307/WE z dnia 1 maja 1999 r. ustanawiająca szczegółowe warunki włączenia sekretariatu Schengen do Sekretariatu Generalnego Rady (Dz.U. L 119 z 7.5.1999, str. 49)

 

Decyzja Rady 1999/435/WE z dnia 20 maja 1999 r. dotycząca definicji dorobku Schengen do celów określenia, zgodnie ze stosownymi postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, podstawy prawnej dla każdego z postanowień lub decyzji stanowiących dorobek Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 1)

 

Decyzja Rady 1999/436/WE z dnia 20 maja 1999 r. określająca, zgodnie ze stosownymi postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, podstawę prawną dla każdego z postanowień lub decyzji stanowiących dorobek Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 17)

 

Decyzja Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania Układu zawartego przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 31)

 

Decyzja Rady 1999/848/WE z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie pełnego stosowania dorobku Schengen w Grecji (Dz.U. L 327 z 21.12.1999, str. 58)

 

Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, str. 43)

 

Decyzja Rady 2000/586/WSiSW z dnia 28 września 2000 r. ustanawiająca procedurę zmiany art. 40 ust. 4 i 5, art. 41 ust. 7 i art. 65 ust. 2 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.U. L 248 z 3.10. 2000, str. 1)

 

Decyzja Rady 2000/751/WE z dnia 30 listopada 2000 r. w sprawie odtajnienia niektórych części Wspólnego Podręcznika przyjętego przez Komitet Wykonawczy ustanowiony Konwencją wykonawczą do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz.U. L 303 z 2.12.2000, str. 29)

 

Decyzja Rady 2000/777/WE z dnia 1 grudnia 2000 r. w sprawie stosowania dorobku Schengen w Danii, Finlandii, Szwecji oraz w Islandii i Norwegii (Dz.U. L 309 z 9.10.2000, str. 24)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 81 z 21.3.2001, str. 1)

 

Rozporządzenie Rady nr 789/2001/WE z dnia 24 kwietnia 2001 r. zastrzegające dla Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i procedur praktycznych rozpatrywania wniosków wizowych (Dz.U. L 116 z 26.4.2001, str. 2)

 

Rozporządzenie Rady nr 790/2001/WE z dnia 24 kwietnia 2001 r. zastrzegające dla Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i procedur praktycznych przeprowadzania kontroli granicznej i nadzoru (Dz.U. L 116 z 26.4.2001, str. 5)

 

Decyzja Rady 2001/329/WE z dnia 24 kwietnia 2001 r. uzupełniająca część VI i załączniki 3, 6 i 13 do Wspólnych Instrukcji Konsularnych oraz załączniki 5 lit. a), 6 lit. a) i 8 do Wspólnego Podręcznika (Dz.U. L 116 z 26.4.2001, str. 32) w zakresie, w jakim dotyczy to załącznika 3 do Wspólnych Instrukcji Konsularnych i załącznika 5 lit. a) do Wspólnego Podręcznika

 

Dyrektywa Rady 2001/51/WE z dnia 28 czerwca 2001 r. uzupełniająca postanowienia art. 26 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz.U. L 187 z 10.7.2001, str. 45)

 

Decyzja Rady 2001/886/WSiSW z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie rozwoju Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 328 z 13.12.2001, str. 1)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych Państw Członkowskich oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 327 z 12.12.2001, str. 1)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2424/2001 z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie rozwoju Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (Dz.U. L 328 z 13.12.2001, str. 4)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 333/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. w sprawie jednolitego formularza umieszczania wizy wydanej przez Państwo Członkowskie osobom posiadającym dokumenty podróży, które nie są uznane przez Państwo Członkowskie sporządzające formularz (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, str. 4)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 334/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1683/95 ustanawiające jednolity formularz wizowy (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, str. 7)

 

Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, str. 20)

 

Decyzja Rady 2002/352/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie nowelizacji Wspólnego Podręcznika (Dz.U. L 123 z 9.5.2002, str. 47)

 

Decyzja Rady 2002/353/WE z dnia 25 kwietnia 2002 r. w sprawie odtajnienia części II Wspólnego Podręcznika przyjętego przez Komitet Wykonawczy ustanowiony przez Konwencję wykonawczą do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (Dz.U. L 123 z 9.5.2002, str. 49)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1030/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. ustanawiające jednolity wzór dokumentów pobytowych dla obywateli państw trzecich (Dz.U. L 157 z 15.6.2002, str. 1)

 

Decyzja Rady 2002/587/WE z dnia 12 lipca 2002 r. w sprawie nowelizacji Wspólnego Podręcznika (Dz.U. L 187 z 16.7.2002, str. 50)

 

Decyzja ramowa Rady 2002/946/WSiSW z dnia 28 listopada 2002 r. w sprawie wzmocnienia systemu karnego w celu zapobiegania ułatwianiu nielegalnego wjazdu, tranzytu i pobytu (Dz.U. L 328 z 5.12.2002, str. 1)

 

Dyrektywa Rady 2002/90/WE z dnia 28 listopada 2002 r. definiująca ułatwianie nielegalnego wjazdu, tranzytu i pobytu (Dz.U. L 328 z 5.12.2002, str. 17)

 

Decyzja Rady 2003/170/WSiSW z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie wspólnego wykorzystywania oficerów łącznikowych oddelegowanych za granicę przez organy ścigania Państw Członkowskich (Dz.U. L 67 z 12.3.2003, str. 27)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 69 z 13.3.2003, str. 10)

 

Decyzja Rady 2003/725/WSiSW z dnia 2 października 2003 r. zmieniająca postanowienia art. 40 ust. 1 i 7 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.U. L 260 z 11.10.2000, str. 37)

 

Dyrektywa Rady 2003/110/WE z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie pomocy w przypadkach tranzytu do celów deportacji drogą powietrzną (Dz.U. L 321 z 6.12.2003, str. 26)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 377/2004 z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie utworzenia sieci oficerów łącznikowych ds. imigracji (Dz.U. L 64 z 2.3.2004, str. 1)

 

Decyzja Rady 2004/466/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniająca Wspólny Podręcznik w celu włączenia postanowień dotyczących celowych kontroli granicznych małoletnich pod opieką (Dz.U. L 157 z 30.4.2004, str. 136)

 

Dyrektywa Rady 2004/82/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie obowiązku przekazywania przez przewoźników danych dotyczących pasażerów (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, str. 24)

 

Decyzja Rady 2004/573/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wspólnych lotów w celu deportacji, z terytoriów dwóch lub większej liczby Państw Członkowskich, obywateli państw trzecich, którzy podlegają indywidualnym nakazom deportacji (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, str. 28)

 

Decyzja Rady 2004/574/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniająca Wspólny Podręcznik (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, str. 36)

 

Decyzja Rady 2004/512/WE z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie ustanowienia Systemu Informacji Wizowej (VIS) (Dz.U. L 213 z 15.6.2004, str. 5)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 349 z 25.11.2004, str. 1)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2133/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie obowiązku właściwych władz Państw Członkowskich w zakresie systematycznego stemplowania dokumentów podróży obywateli państw trzecich przy przekraczaniu przez nich zewnętrznych granic Państw Członkowskich oraz zmieniające w związku z tym przepisy Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen oraz Wspólny Podręcznik (Dz.U. L 369 z 16.12.2004, str. 5)

 

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez Państwa Członkowskie (Dz.U. L 385 z 29.12.2004, str. 1).


(1)  Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 13.

(2)  Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 19. Konwencja ostatnio zmieniona rozporządzeniem Rady (WE) nr 871/2004 (Dz.U. L 162 z 30.4.2004, str. 29).

(3)  Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36.

(4)  Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 35.

(5)  Dz.U. L 15 z 20.1.2000, str. 2.

(6)  Dz.U. L 15 z 20.1.2000, str. 1.

(7)  Do czasu zawarcia niniejszej Umowy w zakresie, w jakim ma ona tymczasowe zastosowanie.


ZAŁĄCZNIK III

Wykaz, o którym mowa w artykule 19 Aktu Przystąpienia: dostosowania aktów przyjętych przez instytucje

1.   PRAWO SPÓŁEK

PRAWO WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ

31994 R 0040: Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 11 z 14.1.1994, str. 1), zmienione przez:

31994 R 3288: Rozporządzenie Rady (WE) nr 3288/94 z dnia 22.12.1994 r. (Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 83),

32003 R 0807: Rozporządzenie Rady (WE) nr 807/2003 z dnia 14.4.2003 r. (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32003 R 1653: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1653/2003 z dnia 18.6.2003 r. (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 36),

32003 R 1992: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1992/2003 z dnia 27.10.2003 r. (Dz.U. L 296 z 14.11.2003, str. 1),

32004 R 0422: Rozporządzenie Rady (WE) nr 422/2004 z dnia 19.2.2004 r. (Dz.U. L 70 z 9.3.2004, str. 1).

Artykuł 159a ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Od dnia przystąpienia Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji (dalej określanych jako ‘nowe Państwo/Państwa Członkowskie’), wspólnotowy znak towarowy zarejestrowany lub zgłoszony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przed odpowiednim dniem przystąpienia ulega rozszerzeniu na terytorium tych Państw Członkowskich, tak aby wywierał taki sam skutek w całej Wspólnocie.”.

II.   DODATKOWE ŚWIADECTWA OCHRONNE

1.

31992 R 1768: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczące stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz.U. L 182 z 2.7.1992, str. 1), zmienione przez:

11994 N: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji (Dz.U. C 241 z 29.8.1994, str. 21),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach ‐ Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

a)

W artykule 19a dodaje się następujące litery:

„k)

na każdy produkt leczniczy chroniony ważnym patentem podstawowym, dla którego pierwsze zezwolenie na obrót jako produkt leczniczy zostało uzyskane po dniu 1 stycznia 2000 r. można wydać świadectwo w Bułgarii, o ile wniosek o to świadectwo zostanie złożony w ciągu sześciu miesięcy od dnia przystąpienia;

l)

na każdy produkt leczniczy chroniony ważnym patentem podstawowym, dla którego pierwsze zezwolenie na obrót jako produkt leczniczy zostało uzyskane po dniu 1 stycznia 2000 r. można wydać świadectwo w Rumunii. W przypadkach kiedy upłynął termin, o którym mowa w art. 7 ust. 1, możliwe jest ubieganie się o świadectwo przez okres sześciu miesięcy rozpoczynający się nie później, niż w dniu przystąpienia.”

b)

Artykuł 20 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do dodatkowych świadectw ochronnych udzielonych zgodnie z przepisami krajowymi Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji odpowiednio przed dniem ich przystąpienia.”.

2.

31996 R 1610: Rozporządzenie (WE) nr 1610/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. dotyczące stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla środków ochrony roślin (Dz.U. L 198 z 8.8.1996, str. 30), zmienione przez:

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach ‐ Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

a)

W artykule 19a dodaje się następujące litery:

„k)

na każdy środek ochrony roślin chroniony ważnym patentem podstawowym, dla którego pierwsze zezwolenie na wprowadzenie do obrotu jako środek ochrony roślin zostało uzyskane po dniu 1 stycznia 2000 r. można wydać świadectwo w Bułgarii, o ile wniosek o to świadectwo zostanie złożony w ciągu sześciu miesięcy od dnia przystąpienia;

l)

na każdy środek ochrony roślin chroniony ważnym patentem podstawowym, dla którego pierwsze zezwolenie na wprowadzenie do obrotu jako środek ochrony roślin zostało uzyskane po dniu 1 stycznia 2000 r. można wydać świadectwo w Rumunii. W przypadkach kiedy upłynął termin, o którym mowa w art. 7 ust. 1, możliwe jest ubieganie się o świadectwo przez okres sześciu miesięcy rozpoczynający się nie później, niż w dniu przystąpienia.”

b)

Artykuł 20 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do dodatkowych świadectw ochronnych udzielonych zgodnie z przepisami krajowymi Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji odpowiednio przed dniem ich przystąpienia.”.

III.   WZORY WSPÓLNOTOWE

32002 R 0006: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. L 3 z 5.1.2002, str. 1), zmienione przez:

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach ‐ Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

Artykuł 110a ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Od dnia przystąpienia Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji (dalej określanych jako ‘nowe Państwo/Państwa Członkowskie’), wspólnotowy wzór chroniony lub zgłoszony zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przed odpowiednim dniem przystąpienia ulega rozszerzeniu na terytorium tych Państw Członkowskich, tak by wywierał taki sam skutek w całej Wspólnocie.”.

2.   ROLNICTWO

1.

31989 R 1576: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 z dnia 29 maja 1989 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji napojów spirytusowych (Dz.U. L 160 z 12.6.1989, str. 1), zmienione przez:

31992 R 3280: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3280/92 z dnia 9.11.1992 r. (Dz.U. L 327 z 13.11.1992, str. 3),

31994 R 3378: Rozporządzenie (WE) nr 3378/94 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22.12.1994 r. (Dz.U. L 366 z 31.12.1994, str. 1),

11994 N: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji (Dz.U. C 241 z 29.8.1994, str. 21),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32003 R 1882: Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29.9.2003 r. (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

a)

W artykule 1 ustęp 4 litera i) dodaje się następujący punkt:

„5)

Nazwę ‘okowita owocowa’ można zastąpić oznaczeniem Pălincă jedynie w odniesieniu do napoju spirytusowego produkowanego w Rumunii.”

b)

W załączniku II dodaje się następujące oznaczenia geograficzne:

w ustępie 4: „Vinars Târnave”, „Vinars Vaslui”, „Vinars Murfatlar”, „Vinars Vrancea”, „Vinars Segarcea”

w ustępie 6: „Сунгурларска гроздова ракия/Гроздова ракия от Сунгурларе/Sungurlarska grozdowa rakija/Grozdowa rakija z Sungurlare”, „Сливенска перла (Сливенска гроздова ракия/Гроздова ракия от Сливен)/Sliwenska perla (Sliwenska grozdowa rakija/Grozdowa rakija ze Sliwena)”, „Стралджанска мускатова ракия/Мускатова ракия от Стралджа/Straldjanska muscatowa rakija/Muscatowa rakija ze Straldja”, „Поморийска гроздова ракия/Гроздова ракия от Поморие/Pomorijska grozdowa rakija/Grozdowa rakija z Pomoria”, „Русенска бисерна гроздова ракия/Бисерна гроздова ракия от Русе/Rusenska biserna grozdowa rakija/Biserna grozdowa rakija z Ruse”, „Бургаска мускатова ракия/Мускатова ракия от Бургас/Burgaska muscatowa rakija/Muscatowa rakija z Burgas”, „Добруджанска мускатова ракия/Мускатова ракия от Добруджа/Dobrudżanska muscatowa rakija/Muscatowa rakija z Dobrudży”, „Сухиндолска гроздова ракия/Гроздова ракия от Сухиндол/Suhindolska grozdowa rakija/Grozdowa rakija z Suhindola”, „Карловска гроздова ракия/Гроздова pакия от Карлово/Karlowska grozdowa rakija/Grozdowa rakija z Karlowa”

w punkcie 7: „Троянска сливова ракия/Сливова ракия от Троян/Trojanska sliwowa rakija/Sliwowa rakija z Trojan”, „Силистренска кайсиева ракия/Кайсиева ракия от Силистра/Silistrenska kaysiewa rakija/Kaysiewa rakija z Silistra”, „Тервелска кайсиева ракия/Кайсиева ракия от Тервел/Terwelska kaysiewa rakija/Kaysiewa rakija z Tervela”, „Ловешка сливова ракия/Сливова ракия от Ловеч/Loweska sliwowa rakija/Sliwowa rakija z Lovech”, „Ţuică Zetea de Medieşu Aurit”, „Ţuică de Valea Milcovului”, „Ţuică de Buzău”, „Ţuică de Argeş”, „Ţuică de Zalău”, „Ţuică ardelenească de Bistriţa”, „Horincă de Maramureş”, „Horincă de Cămârzan”, „Horincă de Seini”, „Horincă de Chioar”, „Horincă de Lăpuş”, „Turţ de Oaş”, „Turţ de Maramureş”.

2.

31991 R 1601: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91 z dnia 10 czerwca 1991 r. ustanawiające ogólne zasady definicji, opisu i prezentacji win aromatyzowanych, aromatyzowanych napojów winopochodnych i aromatyzowanych koktajli winopodobnych (Dz.U. L 149 z 14.6.1991, str. 1), zmienione przez:

31992 R 3279: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3279/92 z dnia 9.11.1992 r. (Dz.U. L 327 z 13.11.1992, str. 1),

11994 N: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji (Dz.U. C 241 z 29.8.1994, str. 21),

31994 R 3378: Rozporządzenie (WE) nr 3378/94 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22.12.1994 r. (Dz.U. L 366 z 31.12.1994, str. 1),

31996 R 2061: Rozporządzenie (WE) nr 2061/96 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8.10.1996 r. (Dz.U. L 277 z 30.10.1996, str. 1),

32003 R 1882: Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29.9.2003 r. (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

W artykule 2 ustęp 3, po literze h) dodaje się następującą literę:

„i)

Pelin: aromatyzowany napój winopochodny produkowany z białego lub czerwonego wina, z koncentratu moszczu gronowego, z soku winogronowego (lub z cukru buraczanego) oraz z określonej nalewki ziołowej, który ma zawartość alkoholu nie mniejszą niż 8,5 % obj., zawartość cukru wyrażoną w cukrze inwertowanym 45-50 gramów na litr, oraz całkowitą kwasowość nie mniejszą niż 3 gramy na litr wyrażoną w kwasie winowym.”

oraz, litera i) zostaje zmieniona na j).

3.

31992 R 2075: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2075/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku surowca tytoniowego (Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 70), zmienione przez:

11994 N: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji (Dz.U. C 241 z 29.8.1994, str. 21),

31994 R 3290: Rozporządzenie Rady (WE) nr 3290/94 z dnia 22.12.1994 r. (Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 105),

31995 R 0711: Rozporządzenie Rady (WE) nr 711/95 z dnia 27.3.1995 r. (Dz.U. L 73 z 1.4.1995, str. 13),

31996 R 0415: Rozporządzenie Rady (WE) nr 415/96 z dnia 4.3.1996 r. (Dz.U. L 59 z 8.3.1996, str. 3),

31996 R 2444: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2444/96 z dnia 17.12.1996 r. (Dz.U. L 333 z 21.12.1996, str. 4),

31997 R 2595: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2595/97 z dnia 18.12.1997 r. (Dz.U. L 351 z 23.12.1997, str. 11),

31998 R 1636: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1636/98 z dnia 20.7.1998 r. (Dz.U. L 210 z 28.7.1998, str. 23),

31999 R 0660: Rozporządzenie Rady (WE) nr 660/1999 z dnia 22.3.1999 r. (Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 10),

32000 R 1336: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1336/2000 z dnia 19.6.2000 r. (Dz.U. L 154 z 27.6.2000, str. 2),

32002 R 0546: Rozporządzenie Rady (WE) nr 546/2002 z dnia 25.3.2002 r. (Dz.U. L 84 z 28.3.2002, str. 4),

32003 R 0806: Rozporządzenie Rady (WE) nr 806/2003 z dnia 14.4.2003 r. (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1),

32003 R 2319: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2319/2003 z dnia 17.12.2003 r. (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 17),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

a)

W załączniku, punkt V. „Sun-cured”, dodaje się następujące pozycje:

 

„Molotova

 

Ghimpaţi

 

Bărăgan”

b)

W załączniku, punkt VI. „Basmas”, dodaje się następujące pozycje:

 

„Djebel

 

Nevrokop

 

Dupnica

 

Melnik

 

Ustina

 

Harmanli

 

Krumovgrad

 

Iztochen Balkan

 

Topolovgrad

 

Svilengrad

 

Srednogorska yaka”

c)

W załączniku, punkt VIII. „Kaba Koulak (klasyczny)”, dodaje się następujące pozycje:

 

„Severna Bulgaria

 

Tekne”.

4.

31996 R 2201: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków przetworów owocowych i warzywnych (Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 29) zmienione przez:

31997 R 2199: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2199/97 z dnia 30.10.1997 r. (Dz.U. L 303 z 6.11.1997, str. 1),

31999 R 2701: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2701/1999 z dnia 14.12.1999 r. (Dz.U. L 327 z 21.12.1999, str. 5),

32000 R 2699: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2699/2000 z dnia 4.12.2000 r. (Dz.U. L 311 z 12.12.2000, str. 9),

32001 R 1239: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1239/2001 z dnia 19.6.2001 r. (Dz.U. L 171 z 26.6.2001, str. 1),

32002 R 0453: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 453/2002 z dnia 13.3.2002 r. (Dz.U. L 72 z 14.3.2002, str. 9),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32004 R 0386: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 386/2004 z dnia 1.3.2004 r. (Dz.U. L 64 z 2.3.2004, str. 25).

Załącznik III otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK III

Progi dla przetwórstwa, o których mowa w art. 5

Masa netto produktu świeżego

(w tonach)

 

Pomidory

Brzoskwinie

Gruszki

Progi wspólnotowe

8 860 061

560 428

105 659

Progi krajowe

Bułgaria

156 343

17 843

n.d.

Republika Czeska

12 000

1 287

11

Grecja

1 211 241

300 000

5 155

Hiszpania

1 238 606

180 794

35 199

Francja

401 608

15 685

17 703

Włochy

4 350 000

42 309

45 708

Cypr

7 944

6

n.d.

Łotwa

n.d.

n.d.

n.d.

Węgry

130 790

1 616

1 031

Malta

27 000

n.d.

n.d.

Niderlandy

n.d.

n.d.

243

Austria

n.d.

n.d.

9

Polska

194 639

n.d.

n.d.

Portugalia

1 050 000

218

600

Rumunia

50 390

523

n.d.

Słowacja

29 500

147

n.d.

n.d. = nie dotyczy”.

5.

31998 R 2848: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2848/98 z dnia 22 grudnia 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2075/92 w zakresie systemu premii, określania kwot produkcyjnych i przyznawania specjalnej pomocy grupom producentów w sektorze surowca tytoniowego (Dz.U. L 358 z 31.12.1998, str. 17), zmienione przez:

31999 R 0510: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 510/1999 z dnia 8.3.1999 r. (Dz.U. L 60 z 9.3.1999, str. 54),

31999 R 0731: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 731/1999 z dnia 7.4.1999 r. (Dz.U. L 93 z 8.4.1999, str. 20),

31999 R 1373: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1373/1999 z dnia 25.6.1999 r. (Dz.U. L 162 z 26.6.1999, str. 47),

31999 R 2162: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2162/1999 z dnia 12.10.1999 r. (Dz.U. L 265 z 13.10.1999, str. 13),

31999 R 2637: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2637/1999 z dnia 14.12.1999 r. (Dz.U. L 323 z 15.12.1999, str. 8),

32000 R 0531: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 531/2000 z dnia 10.3.2000 r. (Dz.U. L 64 z 11.3.2000, str. 13),

32000 R 0909: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 909/2000 z dnia 2.5.2000 r. (Dz.U. L 105 z 3.5.2000, str. 18),

32000 R 1249: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2000 z dnia 15.6.2000 r. (Dz.U. L 142 z 16.6.2000, str. 3),

32001 R 0385: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 385/2001 z dnia 26.2.2001 r. (Dz.U. L 57 z 27.2.2001, str. 18),

32001 R 1441: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1441/2001 z dnia 16.7.2001 r. (Dz.U. L 193 z 17.7.2001, str. 5),

32002 R 0486: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 486/2002 z dnia 18.3.2002 r. (Dz.U. L 76 z 19.3.2002, str. 9),

32002 R 1005: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1005/2002 z dnia 12.6.2002 r. (Dz.U. L 153 z 13.6.2002, str. 3),

32002 R 1501: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/2002 z dnia 22.8.2002 r. (Dz.U. L 227 z 23.8.2002, str. 16),

32002 R 1983: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1983/2002 z dnia 7.11.2002 r. (Dz.U. L 306 z 8.11.2002, str. 8),

32004 R 1809: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1809/2004 z dnia 18.10.2004 r. (Dz.U. L 318 z 19.10.2004, str. 18).

Załącznik I otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK I

PROCENT PROGÓW GWARANTOWANYCH DLA KAŻDEGO PAŃSTWA CZŁONKOWSKIEGO LUB OKREŚLONEGO REGIONU DLA UZNANIA GRUP PRODUCENTÓW

Państwo Członkowskie lub określony region utworzenia grupy producentów

Procent

Niemcy, Hiszpania (z wyjątkiem Kastylii-Leon, Nawarry i strefy Compezo w Kraju Basków), Francja (z wyjątkiem Nord-Pas-de-Calais i Pikardii), Włochy, Portugalia (z wyjątkiem Autonomicznego Regionu Azorów), Belgia, Austria, Rumunia

2 %

Grecja (z wyjątkiem Epiru), Autonomiczny Region Azorów (Portugalia), Nord-Pas-de-Calais i Pikardia (Francja), Bułgaria (z wyjątkiem gmin Banite, Złatograd, Madan oraz Dospat w regionie Djebel oraz gmin Weliki Preslaw, Warbitsa, Szumen, Smiadowo, Warna, Dalgopol, Generał Toszewo, Dobricz, Kawarna, Kruszari, Szabla oraz Antonowo w rejonie Bułgarii Północnej)

1 %

Kastylia-Leon (Hiszpania), Nawarra (Hiszpania), strefa Campezo w Kraju Basków (Hiszpania), Epir (Grecja) gminy Banite, Złatograd, Madan oraz Dospat w regionie Djebel oraz Weliki Preslaw, Warbitsa, Szumen, Smiadwo, Warna, Dalgopol, Generał Toszewo, Dobricz, Kawarna, Kruszari, Szabla oraz Antonowo w rejonie Bułgarii Północnej (Bułgaria)

0,3 %”.

6.

31999 R 1493: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1), zmienione przez:

32000 R 1622: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1622/2000 z dnia 24.7.2000 r. (Dz.U. L 194 z 31.7.2000, str. 1),

32000 R 2826: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2826/2000 z dnia 19.12.2000 r. (Dz.U. L 328 z 23.12.2000, str. 2),

32001 R 2585: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2585/2001 z dnia 19.12.2001 r. (Dz.U. L 345 z 29.12.2001, str. 10),

32003 R 0806: Rozporządzenie Rady (WE) nr 806/2003 z dnia 14.4.2003 r. (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 1),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32003 R 1795: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1795/2003 z dnia 13.10.2003 r. (Dz.U. L 262 z 14.10.2003, str. 13).

a)

W artykule 6 dodaje się następujący ustęp:

„5.

W przypadku Bułgarii i Rumunii, przyznaje się nowo utworzone prawa do sadzenia na produkcję win gatunkowych por, w wysokości 1,5 % całkowitej powierzchni winnic, wynoszące 2 302,5 hektarów dla Bułgarii oraz 2 830,5 hektarów dla Rumunii poczynając od dnia przystąpienia. Prawa te przydziela się na poczet krajowej rezerwy, do której ma zastosowanie art. 5.”

b)

W załączniku III, (Strefy uprawy winorośli) w punkcie 2 dodaje się następującą literę:

„g)

na terytorium Rumunii, obszar Podişul Transilvaniei”

c)

W załączniku III, (Strefy uprawy winorośli) w punkcie 3 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:

„d)

‘na terytorium Słowacji, region Tokaj.’

e)

na terytorium Rumunii, obszary uprawy winorośli nie wymienione w pkt 2 g) lub 5 f).”

d)

W załączniku III, (Strefy uprawy winorośli) w punkcie 5 dodaje się następujące litery:

„e)

na terytorium Bułgarii, obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Dunawska Rawnina (Дунавска равнина), Rejon Czarnomorski (Черноморски район), Rozowa Dolina (Розова долина)

f)

na terytorium Rumunii, obszary uprawy winorośli położone w następujących regionach: Dealurile Buzăului, Dealu Mare, Severinului oraz Plaiurile Drâncei, Colinele Dobrogei, Terasele Dunării, region południowy, w tym regiony piaszczyste i inne sprzyjające regiony”

e)

W załączniku III, (Strefy uprawy winorośli) w punkcie 6 dodaje się następującą pozycję:

„Na terytorium Bułgarii, strefa uprawy winorośli C III a) obejmuje obszary uprawy winorośli nie wymienione w pkt 5 e).”

f)

W załączniku V, część D.3 dodaje się następujące wyrazy:

„oraz w Rumunii”.

7.

32000 R 1673: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1673/2000 z dnia 27 lipca 2000 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 16) zmienione przez:

32002 R 0651: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 651/2002 z dnia 16.4.2002 r. (Dz.U. L 101 z 17.4.2002, str. 3),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32003 R 1782: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29.9.2003 r. (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1),

32004 R 0393: Rozporządzenie Rady (WE) nr 393/2004 z dnia 24.2.2004 r. (Dz.U. L 65 z 3.3.2004, str. 4).

a)

Artykuł 3 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Ustanawia się maksymalną gwarantowaną ilość długiego włókna lnu wynoszącą 80 878 ton na rok gospodarczy, która jest rozdzielona pomiędzy wszystkie Państwa Członkowskie jako krajowe ilości gwarantowane, w następujący sposób:

13 800 ton dla Belgii,

13 ton dla Bułgarii,

1 923 tony dla Republiki Czeskiej,

300 ton dla Niemiec,

30 ton dla Estonii,

50 ton dla Hiszpanii,

55 800 ton dla Francji,

360 ton dla Łotwy,

2 263 tony dla Litwy,

4 800 ton dla Niderlandów,

150 ton dla Austrii,

924 tony dla Polski,

50 ton dla Portugalii,

42 tony dla Rumunii,

73 tony dla Słowacji,

200 ton dla Finlandii,

50 ton dla Szwecji,

50 ton dla Zjednoczonego Królestwa.”

b)

W artykule 3 ustęp 2 akapit wprowadzający oraz litera a) otrzymują brzmienie:

„2.

Ustanawia się maksymalną gwarantowaną ilość krótkiego włókna lnu i włókna konopi wynoszącą 147 265 ton na rok gospodarczy, która może być objęta pomocą. Ilość ta rozdzielona jest w następujący sposób:

a)

krajowe gwarantowane ilości dla następujących Państw Członkowskich:

10 350 ton dla Belgii,

48 ton dla Bułgarii,

2 866 ton dla Republiki Czeskiej,

12 800 ton dla Niemiec,

42 tony dla Estonii,

20 000 ton dla Hiszpanii,

61 350 ton dla Francji,

1 313 ton dla Łotwy,

3 463 tony dla Litwy,

2 061 ton dla Węgier,

5 550 ton dla Niderlandów,

2 500 ton dla Austrii,

462 tony dla Polski,

1 750 ton dla Portugalii,

921 ton dla Rumunii,

189 ton dla Słowacji,

2 250 ton dla Finlandii,

2 250 ton dla Szwecji,

12 100 ton dla Zjednoczonego Królestwa.

Jednakże krajowa gwarantowana ilość ustanowiona dla Węgier dotyczy wyłącznie konopi uprawianych na włókno.”

8.

32003 R 1782: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. L 270 z 21.10.2000, str. 1), zmienione przez:

32004 R 0021: Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17.12.2003 r. (Dz.U. L 5 z 09.1.2004, str. 8),

32004 R 0583: Rozporządzenie Rady (WE) nr 583/2004 z dnia 22.3.2004 r. (Dz.U. L 91 z 30.3.2004, str. 1),

32004 D 0281: Decyzja Rady 2004/281/WE z dnia 22.3.2004 r. (Dz.U. L 93 z 30.3.2004, str. 1),

32004 R 0864: Rozporządzenie Rady (WE) nr 864/2004 z dnia 29.4.2004 r. (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 48).

a)

Artykuł 2 litera g) otrzymuje brzmienie:

„g)

‘nowe Państwa Członkowskie’ oznaczają Bułgarię, Republikę Czeską, Estonię, Cypr, Łotwę, Litwę, Węgry, Maltę, Polskę, Rumunię, Słowenię i Słowację.”

b)

W artykule 5 ustęp 2, na końcu akapitu pierwszego dodaje się następujące zdanie:

„Jednakże Bułgaria i Rumunia zapewniają, że grunty, które były trwałymi pastwiskami w dniu 1 stycznia 2007 pozostają trwałymi pastwiskami.”

c)

W artykule 54 ustęp 2, na końcu akapitu pierwszego dodaje się następujące zdanie:

„Jednakże w przypadku Bułgarii i Rumunii jako datę w odniesieniu do wniosków o pomoc obszarową wyznacza się 30 czerwca 2005 r.”

d)

W artykule 71g dodaje się następujący ustęp:

„9.

W przypadku Bułgarii i Rumunii:

a)

trzyletni okres referencyjny, o którym mowa w ust. 2 trwa od 2002 do 2004 r.;

b)

za rok, o którym mowa w ust. 3 lit. a) przyjmuje się rok 2004;

c)

w ust. 4 akapit pierwszy odniesienie do roku 2004 oraz/lub 2005 zastępuje się odniesieniem do roku 2005 oraz/lub 2006, zaś odniesienia do roku 2004 zastępuje się odniesieniami do roku 2005.”

e)

W artykule 71h dodaje się następujące zdanie:

„Jednakże w przypadku Bułgarii i Rumunii odniesienie do 30 czerwca 2003 r. zmienia się na 30 czerwca 2005 r.”

f)

Artykuł 74 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Pomoc jest przyznawana dla krajowych obszarów bazowych znajdujących się w tradycyjnych strefach produkcji wyszczególnionych w załączniku X.

Powierzchnia obszarów bazowych wynosi, jak następuje:

Bułgaria

21 800 ha

Grecja

617 000 ha

Hiszpania

594 000 ha

Francja

208 000 ha

Włochy

1 646 000 ha

Cypr

6 183 ha

Węgry

2 500 ha

Austria

7 000 ha

Portugalia

118 000 ha”

g)

Artykuł 78 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Niniejszym ustanawia się maksymalną gwarantowaną powierzchnię wynoszącą 1 648 000 ha, dla której może być przyznawana pomoc.”

h)

Artykuł 80 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Pomoc wynosi jak następuje, według plonów w odnośnych Państwach Członkowskich:

 

Rok gospodarczy 2004/2005 oraz w przypadku stosowania art. 71

(EUR/ha)

Od roku gospodarczego 2005/2006 włącznie

(EUR/ha)

Bułgaria

-

345,225

Grecja

1 323,96

561,00

Hiszpania

1 123,95

476,25

Francja:

 

 

poza terytoriami zamorskimi

971,73

411,75

Gujana Francuska

1 329,27

563,25

Włochy

1 069,08

453,00

Węgry

548,70

232,50

Portugalia

1 070,85

453,75

Rumunia

-

126,075”

i)

Artykuł 81 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 81

Obszary

Niniejszym ustanawia się krajowy obszar bazowy dla każdego Państwa Członkowskiego będącego producentem. Jednakże dla Francji ustanawia się dwa obszary bazowe. Obszary bazowe mają następującą powierzchnię:

Bułgaria

4 166 ha

Grecja

20 333 ha

Hiszpania

104 973 ha

Francja:

metropolia

Gujana Francuska

19 050 ha

4 190 ha

Włochy

219 588 ha

Węgry

3 222 ha

Portugalia

24 667 ha

Rumunia

500 ha

Państwo Członkowskie może podzielić swój obszar lub obszary bazowe na podobszary bazowe zgodnie z obiektywnymi kryteriami.”

j)

Artykuł 84 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 84

Obszary

1.   Państwo Członkowskie przyznaje pomoc wspólnotową w ramach limitu pułapu obliczonego poprzez pomnożenie liczby hektarów swoich KPG, ustalonych w ust. 3, przez średnią kwotę wynosząca 120,75 EUR.

2.   Niniejszym ustanawia się maksymalną powierzchnię gwarantowaną wynoszącą 829 229 ha.

3.   Maksymalna powierzchnia gwarantowana, o której mowa w ust. 2, jest dzielona na następujące KPG:

Krajowe powierzchnie gwarantowane (KPG)

Belgia

100 ha

Bułgaria

11 984 ha

Niemcy

1 500 ha

Grecja

41 100 ha

Hiszpania

568 200 ha

Francja

17 300 ha

Włochy

130 100 ha

Cypr

5 100 ha

Luksemburg

100 ha

Węgry

2 900 ha

Niderlandy

100 ha

Austria

100 ha

Polska

4 200 ha

Portugalia

41 300 ha

Rumunia

1 645 ha

Słowenia

300 ha

Słowacja

3 100 ha

Zjednoczone Królestwo

100 ha

4.   Państwo Członkowskie może podzielić swoją KPG na podobszary zgodnie z obiektywnymi kryteriami, w szczególności na poziomie regionalnym lub w odniesieniu do produkcji.”

k)

W artykule 95 ustęp 4 dodaje się następujące akapity:

„Dla Bułgarii i Rumunii ilości całkowite, o których mowa w akapicie pierwszym, są określone w tabeli f) załącznika I rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003; weryfikuje się je zgodnie z art. 6 ust. 1 akapit szósty rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003.

Dla Bułgarii i Rumunii 12-miesięczny okres, o którym mowa w akapicie pierwszym wyznacza się na lata 2006/2007.”

l)

W artykule 103 dodaje się następujące zdanie do drugiego akapitu:

„Jednakże w przypadku Bułgarii i Rumunii warunkiem dla zastosowania niniejszego akapitu jest zastosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej w 2007 r. oraz opowiedzenie się za stosowaniem art. 66.”

m)

Artykuł 105 ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Dopłata uzupełniająca do płatności obszarowej, wynosząca:

291 EUR na hektar dla roku gospodarczego 2005/2006,

285 EUR na hektar począwszy od roku gospodarczego 2006/2007 włącznie,

jest wypłacana dla gruntów przeznaczonych pod uprawę pszenicy durum w tradycyjnych strefach produkcyjnych wyszczególnionych w załączniku X, przy zastosowaniu następujących limitów:

(hektary)

Bułgaria

21 800

Grecja

617 000

Hiszpania

594 000

Francja

208 000

Włochy

1 646 000

Cypr

6 183

Węgry

2 500

Austria

7 000

Portugalia

118 000”

n)

W artykule 108 dodaje się następujące zdanie do drugiego ustępu:

„Jednakże w przypadku Bułgarii i Rumuni wnioski o płatności nie mogą być składane w odniesieniu do gruntów, które w dniu 30 czerwca 2005 r. stanowiły trwałe pastwiska, znajdowały się na nich trwałe plantacje albo drzewa lub też były wykorzystywane dla celów pozarolniczych.”

o)

Artykuł 110c ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1.

Niniejszym ustanawia się krajowy obszar bazowy dla:

Bułgarii: 10 237 ha

Grecji: 370 000 ha

Hiszpanii: 70 000 ha

Portugalii: 360 ha.”

p)

Artykuł 110c ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Wysokość pomocy na każdy kwalifikujący się hektar wynosi:

Bułgaria: 263 EUR;

Grecja: 594 EUR dla 300 000 hektarów oraz 342,85 EUR dla pozostałych 70 000 hektarów

Hiszpania: 1 039 EUR;

Portugalia: 556 EUR.”

q)

Artykuł 116 ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

Zastosowanie mają następujące pułapy:

Państwo Członkowskie

Prawa (x 1 000)

Belgia

70

Bułgaria

2 058,483

Republika Czeska

66,733

Dania

104

Niemcy

2 432

Estonia

48

Grecja

11 023

Hiszpania

19 580

Francja

7 842

Irlandia

4 956

Włochy

9 575

Cypr

472,401

Łotwa

18,437

Litwa

17,304

Luksemburg

4

Węgry

1 146

Malta

8,485

Niderlandy

930

Austria

206

Polska

335,88

Portugalia

2 690

Rumunia

5 880,620

Słowenia

84,909

Słowacja

305,756

Finlandia

80

Szwecja

180

Zjednoczone Królestwo

19 492

Ogółem

89 607,008”

r)

Artykuł 123 ustęp 8 otrzymuje brzmienie:

„8.

Mają zastosowanie następujące pułapy regionalne:

Belgia

235 149

Bułgaria

90 343

Republika Czeska

244 349

Dania

277 110

Niemcy

1 782 700

Estonia

18 800

Grecja

143 134

Hiszpania

713 999 (1)

Francja

1 754 732 (2)

Irlandia

1 077 458

Włochy

598 746

Cypr

12 000

Łotwa

70 200

Litwa

150 000

Luksemburg

18 962

Węgry

94 620

Malta

3 201

Niderlandy

157 932

Austria

373 400

Polska

926 000

Portugalia

175 075 (3)

Rumunia

452 000

Słowenia

92 276

Słowacja

78 348

Finlandia

250 000

Szwecja

250 000

Zjednoczone Królestwo

1 419 811 (4)

s)

Artykuł 126 ustęp 5 otrzymuje brzmienie:

„5.

Mają zastosowanie następujące pułapy krajowe:

Belgia

394 253

Bułgaria

16 019

Republika Czeska

90 300

Dania

112 932

Niemcy

639 535

Estonia

13 416

Grecja

138 005

Hiszpania (5)

1 441 539

Francja (6)

3 779 866

Irlandia

1 102 620

Włochy

621 611

Cypr

500

Łotwa

19 368

Litwa

47 232

Luksemburg

18 537

Węgry

117 000

Malta

454

Niderlandy

63 236

Austria

375 000

Polska

325 581

Portugalia (7)

416 539

Rumunia

150 000

Słowenia

86 384

Słowacja

28 080

Finlandia

55 000

Szwecja

155 000

Zjednoczone Królestwo

1 699 511

t)

W artykule 130 ustęp 3, akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Pułapy krajowe dla nowych Państw Członkowskich są określone w poniższej tabeli.

 

Buhaje, woły, krowy i jałówki

Cielęta w wieku powyżej 1 miesiąca i poniżej 8 miesięcy oraz o wadze tuszy do 185 kg

Bułgaria

22 191

101 542

Republika Czeska

483 382

27 380

Estonia

107 813

30 000

Cypr

21 000

Łotwa

124 320

53 280

Litwa

367 484

244 200

Węgry

141 559

94 439

Malta

6 002

17

Polska

1 815 430

839 518

Rumunia

1 148 000

85 000

Słowenia

161 137

35 852

Słowacja

204 062

62 841”

u)

W artykule 143a dodaje się następujący ustęp:

„Jednakże dla Bułgarii i Rumunii płatności bezpośrednie wprowadza się zgodnie z następującym harmonogramem wzrostu, wyrażonym jako odsetek mającego wówczas zastosowanie poziomu takich płatności we Wspólnocie ustalonego 30 kwietnia 2004 r.:

25 % w 2007 r.,

30 % w 2008 r.,

35 % w 2009 r.,

40 % w 2010 r.,

50 % w 2011 r.,

60 % w 2012 r.,

70 % w 2013 r.,

80 % w 2014 r.,

90 % w 2015 r.,

100 % od 2016 r.”

v)

W artykule 143b ustęp 4 dodaje się następujący akapit:

„Jednakże dla Bułgarii i Rumunii grunty rolne znajdujące się w systemie jednolitej płatności obszarowej stanowią część użytkowanych gruntów rolnych utrzymywanych w dobrym stanie rolniczym, produkujących bądź nie, w stosownych przypadkach dostosowanych według obiektywnych kryteriów, przedstawionych przez Bułgarię i Rumunię po zatwierdzeniu przez Komisję.”

w)

Artykuł 143b ustęp 9 otrzymuje brzmienie:

„9.

Dla każdego nowego Państwa Członkowskiego system jednolitej płatności obszarowej jest dostępny w okresie obowiązywania do końca 2006 r. z możliwością dwukrotnego odnowienia na okres roku na wniosek nowego Państwa Członkowskiego. Jednakże dla Bułgarii i Rumunii system jednolitej płatności obszarowej jest dostępny w okresie obwiązywania do końca 2009 r. z możliwością dwukrotnego odnowienia na okres roku na wniosek tych państw. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 11, każde nowe Państwo Członkowskie może podjąć decyzję o zakończeniu stosowania tego systemu na koniec pierwszego lub drugiego roku jego stosowania, w celu zastosowania systemu jednolitej płatności. Nowe Państwa Członkowskie zgłaszają Komisji zamiar zakończenia stosowania tego systemu do dnia 1 sierpnia ostatniego roku stosowania.”

x)

W artykule 143b ustęp 11 dodaje się następujący akapit:

„Dla Bułgarii i Rumunii, do końca pięcioletniego okresu stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej (tj. do 2011 r.), stosuje się stawki procentowe określone w art. 143a. Jeżeli stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej jest przedłużone poza ten termin, zgodnie z decyzją podjętą na mocy lit. b), stawkę procentową określoną w drugim akapicie art. 143a na rok 2011 stosuje się do końca ostatniego roku stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej.”

y)

Artykuł 143c ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Nowe Państwa Członkowskie będą miały możliwość, po uzyskaniu zezwolenia od Komisji, uzupełniania jakichkolwiek płatności bezpośrednich do poziomu:

a)

w stosunku do wszystkich płatności bezpośrednich, 55 % poziomu płatności bezpośrednich we Wspólnocie obowiązujących na dzień 30 kwietnia 2004 r. w roku 2004, 60 % w 2005 r. i 65 % w 2006 r., a od 2007 r. do 30 punktów procentowych ponad mający zastosowanie poziom, o którym mowa w art. 143a w odpowiednim roku. Dla Bułgarii i Rumunii zastosowanie mają następujące poziomy: 55 % poziomu płatności bezpośrednich we Wspólnocie obowiązujących na dzień 30 kwietnia 2004 r. w roku 2007, 60 % w 2008 r. i 65 % w 2009 r., a od 2010 r. do 30 punktów procentowych ponad mający zastosowanie poziom, o którym mowa w art. 143a w odpowiednim roku. Jednakże Republika Czeska może uzupełniać płatności bezpośrednie w sektorze ziemniaków przeznaczonych do produkcji skrobi ziemniaczanej do 100 % poziomu stosowanego we Wspólnocie ustanowionego 30 kwietnia 2004 r. Jednakże w odniesieniu do płatności bezpośrednich, o których mowa w rozdziale 7 tytułu IV niniejszego rozporządzenia, mają zastosowanie następujące stawki maksymalne: 85 % w 2004 r., 90 % w 2005 r., 95 % w 2006 r. oraz 100 % w 2007 r. Dla Bułgarii i Rumunii zastosowanie mają następujące stawki maksymalne: 85 % w 2007 r., 90 % w 2008 r., 95 % w 2009 r. oraz 100 % w 2010 r.;

lub

b)

i)

w odniesieniu do płatności bezpośrednich innych niż system jednolitej płatności, całkowity poziom bezpośredniego wsparcia, jakie rolnik mógłby otrzymać w stosunku do poszczególnych produktów w nowych Państwach Członkowskich w roku kalendarzowym 2003 w ramach krajowego systemu podobnego do WPR, powiększony o 10 punktów procentowych. Jednakże dla Litwy rokiem odniesienia jest rok kalendarzowy 2002. Dla Bułgarii i Rumunii rokiem odniesienia jest rok kalendarzowy 2006. Dla Słowenii wzrost wynosi 10 punktów procentowych w 2004 r., 15 punktów procentowych w 2005 r., 20 punktów procentowych w 2006 r. oraz 25 punktów procentowych od 2007 r.;

ii)

w odniesieniu do systemu jednolitej płatności całkowita suma uzupełniającej krajowej pomocy bezpośredniej, która może zostać przyznana przez nowe Państwo Członkowskie w danym roku, zostaje ograniczona do określonej koperty finansowej. Koperta ta jest równa różnicy pomiędzy:

całkowitą sumą krajowego systemu bezpośredniego wsparcia podobnego do WPR, który będzie dostępny w odpowiednich nowych Państwach Członkowskich w roku kalendarzowym 2003 lub, w przypadku Litwy, w roku kalendarzowym 2002; suma ta za każdym razem będzie zwiększana o 10 punktów procentowych. Jednakże dla Bułgarii i Rumunii rokiem odniesienia jest rok kalendarzowy 2006. Dla Słowenii wzrost wynosi 10 punktów procentowych w 2004 r., 15 punktów procentowych w 2005 r., 20 punktów procentowych w 2006 r. oraz 25 punktów procentowych od 2007 r.,

oraz

pułap krajowy dla tego nowego Państwa Członkowskiego wymieniony w załączniku VIIIa dostosowuje się, w stosownych przypadkach, zgodnie z art. 64 ust. 2 oraz art. 70 ust. 2.

W celu wyliczenia całkowitej sumy, o której mowa w pierwszym tiret powyżej, zawarte zostają krajowe płatności bezpośrednie oraz/lub ich składniki odpowiadające wspólnotowym płatnościom bezpośrednimi oraz/lub ich składniki, które zostały wzięte pod uwagę przy wyliczaniu efektywnego pułapu danego nowego Państwa Członkowskiego zgodnie z art. 64 ust. 2, art. 70 ust. 2 oraz art. 71c.

Dla każdej odpowiedniej płatności bezpośredniej nowe Państwo Członkowskie może zdecydować się na zastosowanie powyższej opcji a) lub b).

Całkowite bezpośrednie wsparcie jakie rolnik może otrzymać w nowych Państwach Członkowskich po przystąpieniu na mocy odpowiednich dopłat bezpośrednich, obejmujących wszystkie uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie, nie przekroczy poziomu wsparcia bezpośredniego, jakie przysługiwałoby rolnikowi na mocy odpowiedniego systemu płatności bezpośrednich stosowanego w tym czasie w Państwach Członkowskich Wspólnoty w kształcie na dzień 30 kwietnia 2004 r.”

z)

Artykuł 154a ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.

Środki, o których mowa w ust. 1 mogą zostać przyjęte w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 czerwca 2009 r. i nie będą miały zastosowania po tej dacie. Jednakże w przypadku Bułgarii i Rumunii okres ten rozpoczyna się 1 stycznia 2007 r. i kończy się 31 grudnia 2011 r. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może przedłużyć te okresy.”

aa)

W załączniku III, dodaje się następujące przypisy:

do tytułu punktu A:

„* W przypadku Bułgarii i Rumunii odniesienie do 2005 r. należy rozumieć jako odniesienie do pierwszego roku stosowania Systemu Jednolitej Płatności.”

do tytułu punktu B:

„* W przypadku Bułgarii i Rumunii odniesienie do 2006 r. należy rozumieć jako odniesienie do drugiego roku stosowania Systemu Jednolitej Płatności.”

oraz, do tytułu punktu C:

„* W przypadku Bułgarii i Rumunii odniesienie do 2007 r. należy rozumieć jako odniesienie do trzeciego roku stosowania Systemu Jednolitej Płatności.”

ab)

Załącznik VIIIA otrzymuje następujące brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK VIIIA

Pułapy krajowe określone w artykule 71c

Pułapy zostały wyliczone z uwzględnieniem harmonogramu wzrostu przewidzianego w artykule 143a, a zatem nie ma wymogu ich redukcji.

(w milionach EUR)

Rok kalendarzowy

Bułgaria

Republika Czeska

Estonia

Cypr

Łotwa

Litwa

Węgry

Malta

Polska

Rumunia

Słowenia

Słowacja

2005

-

228,8

23,4

8,9

33,9

92,0

350,8

0,67

724,6

-

35,8

97,7

2006

-

266,7

27,3

12,5

39,6

107,3

420,2

0,83

881,7

-

41,9

115,4

2007

200,3

343,6

40,4

16,3

55,6

146,9

508,3

1,64

1 140,8

440,0

56,1

146,6

2008

240,4

429,2

50,5

20,4

69,5

183,6

634,9

2,05

1 425,9

527,9

70,1

183,2

2009

281,0

514,9

60,5

24,5

83,4

220,3

761,6

2,46

1 711,0

618,1

84,1

219,7

2010

321,2

600,5

70,6

28,6

97,3

257,0

888,2

2,87

1 996,1

706,4

98,1

256,2

2011

401,4

686,2

80,7

32,7

111,2

293,7

1 014,9

3,28

2 281,1

883,0

112,1

292,8

2012

481,7

771,8

90,8

36,8

125,1

330,4

1 141,5

3,69

2 566,2

1 059,6

126,1

329,3

2013

562,0

857,5

100,9

40,9

139,0

367,1

1 268,2

4,10

2 851,3

1 236,2

140,2

365,9

2014

642,3

857,5

100,9

40,9

139,0

367,1

1 268,2

4,10

2 851,3

1 412,8

140,2

365,9

2015

722,6

857,5

100,9

40,9

139,0

367,1

1 268,2

4,10

2 851,3

1 589,4

140,2

365,9

kolejne lata

802,9

857,5

100,9

40,9

139,0

367,1

1 268,2

4,10

2 851,3

1 766,0

140,2

365,9”

ac)

W załączniku X dodaje się następujące pozycje:

 

„BUŁGARIA

 

Starozagorski

 

Haskovski

 

Slivenski

 

Yambolski

 

Burgaski

 

Dobrichki

 

Plovdivski”

ad)

Załącznik XIB otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK XIB

Krajowe obszary bazowe oraz plony referencyjne roślin uprawnych w nowych Państwach Członkowskich, określone w artykule 101 oraz 103

 

Obszar bazowy

(hektary)

Plony referencyjne

(t/ha)

Bułgaria

2 625 258

2,90

Republika Czeska

2 253 598

4,20

Estonia

362 827

2,40

Cypr

79 004

2,30

Łotwa

443 580

2,50

Litwa

1 146 633

2,70

Węgry

3 487 792

4,73

Malta

4 565

2,02

Polska

9 454 671

3,00

Rumunia

7 012 666

2,65

Słowenia

125 171

5,27

Słowacja

1 003 453

4,06”.

9.

32003 R 1788: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 123), zmienione przez:

32004 D 0281: Decyzja Rady 2004/281/WE z dnia 22.3.2004 r. (Dz.U. L 93 z 30.3.2004, str. 1).

a)

W artykule 1 ustęp 4 dodaje się następujący akapit:

„Ustanawia się specjalną rezerwę restrukturyzacyjną dla Bułgarii i Rumunii określoną w tabeli g) w załączniku I. Rezerwa ta zostaje uwolniona od 1 kwietnia 2009 r. w zakresie, w którym konsumpcja mleka i przetworów mlecznych w ramach gospodarstwa w każdym z tych państw będzie maleć poczynając od 2002 r. Komisja podejmuje decyzję w sprawie uwolnienia rezerwy i jej rozdziału pomiędzy dostawców oraz w sprawie kwoty sprzedaży bezpośredniej zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 23 ust. 2, na podstawie oceny raportu przedłożonego Komisji przez Bułgarię a także przez Rumunię do 31 grudnia 2008 r. Raport ten szczegółowo omawia rezultaty i trendy aktualnego procesu restrukturyzacji w krajowym sektorze mleczarskim, w szczególności przejście z produkcji służącej konsumpcji w ramach gospodarstwa na produkcję na potrzeby rynku.”

b)

Artykuł 1 ustęp 5 otrzymuje brzmienie:

„5.

Dla Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji krajowe ilości referencyjne zawierają wszystkie ilości mleka krowiego lub ekwiwalentu mleka dostarczonego podmiotom skupującym lub sprzedawanego bezpośrednio do spożycia, bez względu na to czy jest ono produkowane lub wprowadzane do obrotu w ramach środka przejściowego stosowanego w tych krajach.”

c)

W artykule 1 dodaje się następujący ustęp:

„6.

Dla Bułgarii i Rumunii opłatę wyrównawczą stosuje się od 1 kwietnia 2007 r.”

d)

W artykule 6 ustęp 1 akapity drugi i trzeci otrzymują brzmienie:

„Dla Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji podstawa dla omawianych indywidualnych ilości referencyjnych jest określona w tabeli f) w załączniku I.

W przypadku Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji dwunastomiesięczny okres do ustanowienia indywidualnych ilości referencyjnych rozpoczyna się: 1 kwietnia 2001 r. dla Węgier, 1 kwietnia 2002 r. dla Malty i Litwy, 1 kwietnia 2003 r. dla Republiki Czeskiej, Cypru, Estonii, Łotwy i Słowacji, 1 kwietnia 2004 r. dla Polski i Słowenii oraz 1 kwietnia 2006 r. dla Bułgarii i Rumunii.”

e)

W artykule 6 ustęp 1 dodaje się następujący akapit:

„Dla Bułgarii i Rumunii rozdział ilości całkowitej pomiędzy dostawy a sprzedaż bezpośrednią określony w tabeli f) w załączniku I jest poddawany przeglądowi na podstawie rzeczywistych wielkości dostaw i sprzedaży bezpośredniej w 2006 r. oraz, w razie potrzeby, dostosowana przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 23 ust. 2.”

f)

W artykule 9 ustęp 2, akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Dla Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji referencyjna zawartość tłuszczu, o której mowa w ust. 1 jest taka sama jak referencyjna zawartość tłuszczu ilości przyznanych producentom w następujących datach: 31 marca 2002 r. dla Węgier, 31 marca 2003 r. dla Litwy, 31 marca 2004 r. dla Republiki Czeskiej, Cypru, Estonii, Łotwy i Słowacji, 31 marca 2005 r. dla Polski i Słowenii oraz 31 marca 2007 r. dla Bułgarii i Rumunii.”

g)

W artykule 9 ustęp 5 dodaje się następujący akapit:

„Dla Rumunii referencyjna zawartość tłuszczu, o której mowa w załączniku II jest poddawana przeglądowi na podstawie rzeczywistych wartości dla całego roku 2004 oraz, w razie potrzeby, dostosowana przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 23 ust. 2.”

h)

W załączniku I, tabele d), e), f) oraz g) otrzymują brzmienie:

„d)

Okres 2007/2008

Państwo Członkowskie

Ilości w tonach

Belgia

3 343 535,000

Bułgaria

979 000,000

Republika Czeska

2 682 143,000

Dania

4 499 900,000

Niemcy

28 143 464,000

Estonia

624 483,000

Grecja

820 513,000

Hiszpania

6 116 950,000

Francja

24 478 156,000

Irlandia

5 395 764,000

Włochy

10 530 060,000

Cypr

145 200,000

Łotwa

695 395,000

Litwa

1 646 939,000

Luksemburg

271 739,000

Węgry

1 947 280,000

Malta

48 698,000

Niderlandy

11 185 440,000

Austria

2 776 895,000

Polska

8 964 017,000

Portugalia

1 939 187,000

Rumunia

3 057 000,000

Słowenia

560 424,000

Słowacja

1 013 316,000

Finlandia

2 431 047,324

Szwecja

3 336 030,000

Zjednoczone Królestwo

14 755 647,000

e)

Okres od 2008/2009 do 2014/2015

Państwo Członkowskie

Ilości w tonach

Belgia

3 360 087,000

Bułgaria

979 000,000

Republika Czeska

2 682 143,000

Dania

4 522 176,000

Niemcy

28 282 788,000

Estonia

624 483,000

Grecja

820 513,000

Hiszpania

6 116 950,000

Francja

24 599 335,000

Irlandia

5 395 764,000

Włochy

10 530 060,000

Cypr

145 200,000

Łotwa

695 395,000

Litwa

1 646 939,000

Luksemburg

273 084,000

Węgry

1 947 280,000

Malta

48 698,000

Niderlandy

11 240 814,000

Austria

2 790 642,000

Polska

8 964 017,000

Portugalia

1 948 550,000

Rumunia

3 057 000,000

Słowenia

560 424,000

Słowacja

1 013 316,000

Finlandia

2 443 069,324

Szwecja

3 352 545,000

Zjednoczone Królestwo

14 828 597,000

f)

Ilości referencyjne dla dostaw oraz sprzedaży bezpośredniej, o których mowa w artykule 6 ustęp 1 akapit drugi

Państwo Członkowskie

Ilości referencyjne dla dostaw w tonach

Ilości referencyjne dla sprzedaży bezpośredniej w tonach

Bułgaria

722 000

257 000

Republika Czeska

2 613 239

68 904

Estonia

537 188

3 863

Cypr

141 337

87 365

Łotwa

468 943

226 452

Litwa

1 256 440

390 499

Węgry

1 782 650

164 630

Malta

48 698

Polska

8 500 000

464 017

Rumunia

1 093 000

1 964 000

Słowenia

467 063

93 361

Słowacja

990 810

22 506

g)

Wielkości specjalnej rezerwy restrukturyzacyjnej, o których mowa w artykule 1 ustęp 4

Państwo Członkowskie

Wielkości specjalnej rezerwy restrukturyzacyjnej w tonach

Bułgaria

39 180

Republika Czeska

55 788

Estonia

21 885

Łotwa

33 253

Litwa

57 900

Węgry

42 780

Polska

416 126

Rumunia

188 400

Słowenia

16 214

Słowacja

27 472”

i)

Tabela w załączniku II otrzymuje brzmienie:

„REFERENCYJNA ZAWARTOŚĆ TŁUSZCZU

Państwo Członkowskie

Referencyjna zawartość tłuszczu (g/kg)

Belgia

36,91

Bułgaria

39,10

Republika Czeska

42,10

Dania

43,68

Niemcy

40,11

Estonia

43,10

Grecja

36,10

Hiszpania

36,37

Francja

39,48

Irlandia

35,81

Włochy

36,88

Cypr

34,60

Łotwa

40,70

Litwa

39,90

Luksemburg

39,17

Węgry

38,50

Niderlandy

42,36

Austria

40,30

Polska

39,00

Portugalia

37,30

Rumunia

35,93

Słowenia

41,30

Słowacja

37,10

Finlandia

43,40

Szwecja

43,40

Zjednoczone Królestwo

39,70”.

3.   POLITYKA TRANSPORTOWA

31996 L 0026: Dyrektywa Rady 96/26/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika drogowego transportu rzeczy i przewoźnika drogowego transportu osób oraz wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, mająca na celu ułatwienie im korzystania z prawa swobody przedsiębiorczości w dziedzinie transportu krajowego i międzynarodowego (Dz.U. L 124 z 23.5.1996, str. 1), zmieniona przez:

31998 L 0076: Dyrektywa Rady 98/76/WE z dnia 1.10.1998 r. (Dz.U. L 277 z 14.10.1998, str. 17),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32004 L 0066: Dyrektywa Rady 2004/66/WE z dnia 26.4.2004 r. (Dz.U. L 168 z 1.5.2004, str. 35).

a)

W artykule 10 dodaje się następujące ustępy:

„11.

W drodze odstępstwa od ust. 3, świadectwa wydane przewoźnikom drogowego transportu rzeczy w Bułgarii przed dniem przystąpienia traktuje się jako równorzędne świadectwom wydawanym na mocy niniejszej dyrektywy jedynie gdy zostały wydane dla:

międzynarodowych przewoźników drogowego transportu rzeczy i przewoźników drogowego transportu osób na mocy rozporządzenia nr 11 z dnia 31 października 2002 r. w sprawie międzynarodowego przewozu drogowego osób i rzeczy (Dziennik Państwowy nr 108 z dnia 19 listopada 2002 r.), po 19 listopada 2002 r.;

krajowych przewoźników drogowego transportu rzeczy i przewoźników drogowego transportu osób na mocy rozporządzenia nr 33 z dnia 3 listopada 1999 r. w sprawie publicznego przewozu drogowego osób i rzeczy na terytorium Bułgarii (Dziennik Państwowy nr 108 z dnia 19 listopada 2002 r.), po 19 listopada 2002 r.

12.

W drodze odstępstwa od ust. 3, świadectwa wydane przewoźnikom drogowym w Rumunii przed dniem przystąpienia traktuje się jako równorzędne świadectwom wydawanym na mocy niniejszej dyrektywy jedynie wtedy, gdy zostały wydane od dnia  28 stycznia 2000 r. przewoźnikom międzynarodowego i krajowego drogowego transportu rzeczy i osób na mocy rozporządzenia Ministra Transportu nr 761 z dnia 21 grudnia 1999 r. o mianowaniu, szkoleniu i wydawaniu świadectw zawodowych osobom, które stale i skutecznie koordynują działania w zakresie transportu drogowego.”

b)

W artykule 10b akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Świadectwa kwalifikacji zawodowych, o których mowa w art. 10 ust. 4-12, mogą być ponownie wydane przez zainteresowane Państwa Członkowskie w postaci świadectwa określonego w załączniku Ia.”.

4.   PODATKI

1.

31977 L 0388: Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1), zmieniona przez:

11979 H: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach — Przystąpienie Republiki Greckiej (Dz.U. L 291 z 19.11.1979, str. 95),

31980 L 0368: Dyrektywa Rady 80/368/EWG z dnia 26.3.1980 r. (Dz.U. L 90 z 3.4.1980, str. 41),

31984 L 0386: Dyrektywa Rady 84/386/EWG z dnia 31.7.1984 r. (Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 58),

11985 I: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach — Przystąpienie Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej (Dz.U. L 302 z 15.11.1985, str. 167),

31989 L 0465: Dyrektywa Rady 89/465/EWG z dnia 18.7.1989 r. (Dz.U. L 226 z 3.8.1989, str. 21),

31991 L 0680: Dyrektywa Rady 91/680/EWG z dnia 16.12.1991 r. (Dz.U. L 376 z 31.12.1991, str. 1),

31992 L 0077: Dyrektywa Rady 92/77/EWG z dnia 19.10.1992 r. (Dz.U. L 316 z 31.10.1992, str. 1),

31992 L 0111: Dyrektywa Rady 92/111/EWG z dnia 14.12.1992 r. (Dz.U. L 384 z 30.12.1992, str. 47),

31994 L 0004: Dyrektywa Rady 94/4/WE z dnia 14.2.1994 r. (Dz.U. L 60 z 3.3.1994, str. 14),

31994 L 0005: Dyrektywa Rady 94/5/WE z dnia 14.2.1994 r. (Dz.U. L 60 z 3.3.1994, str. 16),

31994 L 0076: Dyrektywa Rady 94/76/WE z dnia 22.12.1994 r. (Dz.U. L 365 z 31.12.1994, str. 53),

31995 L 0007: Dyrektywa Rady 95/7/WE z dnia 10.4.1995 r. (Dz.U. L 102 z 5.5.1995, str. 18),

31996 L 0042: Dyrektywa Rady 96/42/WE z dnia 25.6.1996 r. (Dz.U. L 170 z 9.7.1996, str. 34),

31996 L 0095: Dyrektywa Rady 96/95/WE z dnia 20.12.1996 r. (Dz.U. L 338 z 28.12.1996, str. 89),

31998 L 0080: Dyrektywa Rady 98/80/WE z dnia 12.10.1998 r. (Dz.U. L 281 z 17.10.1998, str. 31),

31999 L 0049: Dyrektywa Rady 1999/49/WE z dnia 25.5.1999 r. (Dz.U. L 139 z 2.6.1999, str. 27),

31999 L 0059: Dyrektywa Rady 1999/59/WE z dnia 17.6.1999 r. (Dz.U. L 162 z 26.6.1999, str. 63),

31999 L 0085: Dyrektywa Rady 1999/85/WE z dnia 22.10.1999 r. (Dz.U. L 277 z 28.10.1999, str. 34),

32000 L 0017: Dyrektywa Rady 2000/17/WE z dnia 30.3.2000 r. (Dz.U. L 84 z 5.4.2000, str. 24),

32000 L 0065: Dyrektywa Rady 2000/65/WE z dnia 17.10.2000 r. (Dz.U. L 269 z 21.10.2000, str. 44),

32001 L 0004: Dyrektywa Rady 2001/4/WE z dnia 19.1.2001 r. (Dz.U. L 22 z 24.1.2001, str. 17),

32001 L 0115: Dyrektywa Rady 2001/115/WE z dnia 20.12.2001 r. (Dz.U. L 15 z 17.1.2002, str. 24),

32002 L 0038: Dyrektywa Rady 2002/38/WE z dnia 7.5.2002 r. (Dz.U. L 128 z 15.5.2002, str. 41),

32002 L 0093: Dyrektywa Rady 2002/93/WE z dnia 3.12.2002 r. (Dz.U. L 331 z 7.12.2002, str. 27),

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach — Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

32003 L 0092: Dyrektywa Rady 2003/92/WE z dnia 7.10.2003 r. (Dz.U. L 260 z 11.10.2003, str. 8),

32004 L 0007: Dyrektywa Rady 2004/7/WE z dnia 20.1.2004 r. (Dz.U. L 27 z 30.1.2004, str. 44),

32004 L 0015: Dyrektywa Rady 2004/15/WE z dnia 10.2.2004 r. (Dz.U. L 52 z 21.2.2004, str. 61),

32004 L 0066: Dyrektywa Rady 2004/66/WE z dnia 26.4.2004 r. (Dz.U. L 168 z 1.5.2004, str. 35).

W artykule 24a, przed tiret w Republice Czeskiej:

„—

35 000 EUR” dodaje się następujące tiret:

„—

w Bułgarii: 25 600 EUR;”

oraz po tiret

„—

w Polsce: 10 000 EUR” dodaje się następujące tiret:

„—

w Rumunii: 35 000 EUR;”.

2.

31992 L 0083: Dyrektywa Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz.U. L 316 z 31.10.1992, str. 21), zmieniona przez:

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33),

a)

Artykuł 22 ustęp 6 otrzymuje brzmienie:

„6.

Bułgaria i Republika Czeska mogą stosować obniżoną stawkę podatku akcyzowego, nie mniejszą niż 50 % podstawowej krajowej stawki podatku akcyzowego na alkohol etylowy, w odniesieniu do alkoholu etylowego produkowanego przez gorzelnie należące do producentów owoców produkujące rocznie ponad 10 hektolitrów alkoholu etylowego z owoców dostarczanych im przez gospodarstwa domowe producentów owoców. Stosowanie obniżonej stawki jest ograniczone do 30 litrów alkoholu owocowego rocznie na gospodarstwo domowe producentów owoców, przeznaczonego wyłącznie na własny użytek.”

b)

Artykuł 22 ustęp 7 otrzymuje brzmienie:

„7.

Węgry, Rumunia i Słowacja mogą stosować obniżoną stawkę podatku akcyzowego, nie mniejszą niż 50 % podstawowej krajowej stawki podatku akcyzowego na alkohol etylowy, w odniesieniu do alkoholu etylowego produkowanego przez gorzelnie producentów owoców produkujące rocznie ponad 10 hektolitrów alkoholu etylowego z owoców dostarczanych im przez gospodarstwa domowe producentów owoców. Stosowanie obniżonej stawki jest ograniczone do 50 litrów alkoholu owocowego rocznie na gospodarstwo domowe producentów owoców, przeznaczonego wyłącznie na własny użytek. Komisja dokona przeglądu tego uzgodnienia w 2015 r. i przedstawi Radzie sprawozdanie omawiające możliwe zmiany w tym zakresie.”.


(1)  Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1454/2001.

(2)  Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1452/2001.

(3)  Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1453/2001.

(4)  Pułap ten zwiększa się czasowo o 100 000 sztuk do wielkości 1 519 811 sztuk do chwili gdy żywe zwierzęta w wieku poniżej sześciu miesięcy mogą zostać wyeksportowane.”

(5)  Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1454/2001.

(6)  Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1452/2001.

(7)  Bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1453/2001.”


ZAŁĄCZNIK IV

Wykaz, o którym mowa w artykule 20 Aktu Przystąpienia: dodatkowe dostosowania aktów przyjętych przez instytucje

ROLNICTWO

A.   USTAWODAWSTWO ROLNE

1.

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, część trzecia, tytuł II, rolnictwo

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, zmienia rozporządzenie dotyczące wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, w celu uwzględnienia przystąpienia Bułgarii i Rumunii, dostosowując kwoty dla cukru i izoglukozy oraz maksymalne zapotrzebowanie na import cukru surowego, określone w poniższej tabeli, które można dostosować w ten sam sposób jak kwoty dla obecnych Państw Członkowskich w celu zapewnienia zgodności z obowiązującymi zasadami i celami wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru.

Uzgodnione ilości

(w tonach)

 

Bułgaria

Rumunia

Podstawowa ilość dla cukru (1)

4 752

109 164

z czego: A

4 320

99 240

B

432

9 924

maksymalne zapotrzebowanie (wyrażone w cukrze białym) na import cukru surowego

198 748

329 636

Podstawowa ilość dla izoglukozy (2)

56 063

9 981

z czego: A

56 063

9 790

B

0

191

Jeżeli Bułgaria wystąpi z takim wnioskiem w roku 2006, wyżej wymienione podstawowe ilości A i B dla cukru zostaną zamienione na odpowiednie podstawowe ilości A i B dla izoglukozy.

2.

31998 R 2848: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2848/98 z dnia 22 grudnia 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2075/92 w zakresie systemu premii, określania kwot produkcyjnych i przyznawania specjalnej pomocy grupom producentów w sektorze surowca tytoniowego (Dz.U. L 358 z 31.12.1998, str. 17), zmienione przez:

31999 R 0510: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 510/1999 z dnia 8.3.1999 r. (Dz.U. L 60 z 9.3.1999, str. 54),

31999 R 0731: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 731/1999 z dnia 7.4.1999 r. (Dz.U. L 93 z 8.4.1999, str. 20),

31999 R 1373: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1373/1999 z dnia 25.6.1999 r. (Dz.U. L 162 z 26.6.1999, str. 47),

31999 R 2162: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2162/1999 z dnia 12.10.1999 r. (Dz.U. L 265 z 13.10.1999, str. 13),

31999 R 2637: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2637/1999 z dnia 14.12.1999 r. (Dz.U. L 323 z 15.12.1999, str. 8),

32000 R 0531: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 531/2000 z dnia 10.3.2000 r. (Dz.U. L 64 z 11.3.2000, str. 13),

32000 R 0909: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 909/2000 z dnia 2.5.2000 r. (Dz.U. L 105 z 3.5.2000, str. 18),

32000 R 1249: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2000 z dnia 15.6.2000 r. (Dz.U. L 142 z 16.6.2000, str. 3),

32001 R 0385: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 385/2001 z dnia 26.2.2001 r. (Dz.U. L 57 z 27.2.2001, str. 18),

32001 R 1441: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1441/2001 z dnia 16.7.2001 r. (Dz.U. L 193 z 17.7.2001, str. 5),

32002 R 0486: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 486/2002 z dnia 18.3.2002 r. (Dz.U. L 76 z 19.3.2002, str. 9),

32002 R 1005: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1005/2002 z dnia 12.6.2002 r. (Dz.U. L 153 z 13.6.2002, str. 3).

32002 R 1501: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/2002 z dnia 22.8.2002 r. (Dz.U. L 227 z 23.8.2002, str. 16),

32002 R 1983: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1983/2002 z dnia 7.11.2002 r. (Dz.U. L 306 z 8.11.2002, str. 8),

32004 R 1809: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1809/2004 z dnia 18.10.2004 r. (Dz.U. L 318 z 19.10.2004, str. 18).

Komisja przyjmie w odpowiednich przypadkach, przy zastosowaniu procedury określonej w artykule 23 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2075/92 z dnia 30 czerwca 1992 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku surowca tytoniowego (3), niezbędne zmiany dotyczące wspólnotowego wykazu uznanych obszarów produkcyjnych określonych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 2848/98 przed przystąpieniem w celu uwzględnienia przystąpienia Bułgarii i Rumunii, w szczególności mając na uwadze włączenie do tego wykazu obszarów produkcyjnych wskazanych przez Bułgarię i Rumunię.

3.

32003 R 1782: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71, oraz (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1) zmienione przez:

32004 R 0021: Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17.12.2003 r. (Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 8),

32004 R 0583: Rozporządzenie Rady (WE) nr 583/2004 z dnia 22.3.2004 r. (Dz.U. L 91 z 30.3.2004, str. 1),

32004 D 0281: Decyzja Rady 2004/281/WE z dnia 22.3.2004 r. (Dz.U. L 93 z 30.3.2004, str. 1),

32004 R 0864: Rozporządzenie Rady (WE) nr 864/2004 z dnia 29.4.2004 r. (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 48).

a)

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji oraz po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje niezbędne postanowienia dotyczące Bułgarii i Rumunii mające na celu integrację środków pomocowych dotyczących nasion z systemami wsparcia ustanowionymi w przepisach tytułu III, rozdział 6 oraz tytułu IV A rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

i)

Przepisy te obejmują następującą zmianę załącznika XI A „Pułapy pomocy w odniesieniu do nasion w nowych Państwach Członkowskich, określone w art. 99 ust. 3” rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 583/2004:

„ZAŁĄCZNIK XI A

Pułapy pomocy w odniesieniu do nasion w nowych Państwach Członkowskich określone w art. 99 ust. 3

(w milionach EUR)

Rok kalendarzowy

Bułgaria

Republika Czeska

Estonia

Cypr

Łotwa

Litwa

Węgry

Malta

Polska

Rumunia

Słowenia

Słowacja

2005

-

0,87

0,04

0,03

0,10

0,10

0,78

0,03

0,56

-

0,08

0,04

2006

-

1,02

0,04

0,03

0,12

0,12

0,90

0,03

0,65

-

0,10

0,04

2007

0,11

1,17

0,05

0,04

0,14

0,14

1,03

0,04

0,74

0,19

0,11

0,05

2008

0,13

1,46

0,06

0,05

0,17

0,17

1,29

0,05

0,93

0,23

0,14

0,06

2009

0,15

1,75

0,07

0,06

0,21

0,21

1,55

0,06

1,11

0,26

0,17

0,07

2010

0,17

2,04

0,08

0,07

0,24

0,24

1,81

0,07

1,30

0,30

0,19

0,08

2011

0,22

2,33

0,10

0,08

0,28

0,28

2,07

0,08

1,48

0,38

0,22

0,09

2012

0,26

2,62

0,11

0,09

0,31

0,31

2,33

0,09

1,67

0,45

0,25

0,11

2013

0,30

2,91

0,12

0,10

0,35

0,35

2,59

0,10

1,85

0,53

0,28

0,12

2014

0,34

2,91

0,12

0,10

0,35

0,35

2,59

0,10

1,85

0,60

0,28

0,12

2015

0,39

2,91

0,12

0,10

0,35

0,35

2,59

0,10

1,85

0,68

0,28

0,12

2016

0,43

2,91

0,12

0,10

0,35

0,35

2,59

0,10

1,85

0,75

0,28

0,12

kolejne lata

0,43

2,91

0,12

0,10

0,35

0,35

2,59

0,10

1,85

0,75

0,28

0,12”

ii)

Przydziały krajowe maksymalnych ilości nasion, od których wypłacana jest pomoc wynoszą:

Uzgodnione krajowe maksymalne przydziały nasion, od których wypłacana jest pomoc:

(w tonach)

 

Bułgaria

Rumunia

Nasiona ryżu (Oryza sativa L)

883,2

100

Nasiona inne niż nasiona ryżu

936

2 294

b)

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji oraz po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje niezbędne przepisy dotyczące Bułgarii i Rumunii w celu włączenia pomocy związanej z uprawą tytoniu do systemów wsparcia określonych w przepisach tytułu III rozdział 6 i tytułu IV A rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Uzgodniony podział krajowych progów gwarantowanych dla tytoniu jest następujący:

Uzgodniony podział krajowych progów gwarantowanych dla upraw tytoniu

(w tonach)

 

Bułgaria

Rumunia

Ogółem, z czego:

47 137

12 312

I Flue-cured (tytoń suszony w piecach)

9 023

4 647

II Light air-cured (tytoń suszony powietrzem)

3 208

2 370

V Sun-cured (tytoń suszony na słońcu)

 

5 295

VI Basma

31 106

 

VIII Kaba-Koulak

3 800

 

B.   USTAWODAWSTWO WETERYNARYJNE I FITOSANITARNE

31999 L 0105: Dyrektywa Rady 1999/105/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie obrotu leśnym materiałem rozmnożeniowym (Dz.U. L 11 z 15.1.2000, str. 17).

Komisja dostosuje w stosownych przypadkach zgodnie z procedurą określoną w artykule 26 ustęp 3 dyrektywy 1999/105/WE treść załącznika I do dyrektywy w odniesieniu do gatunków leśnych Pinus peuce Griseb., Fagus orientalis Lipsky, Quercus frainetto Ten. oraz Tilia tomentosa Moench.


(1)  W tonach cukru białego.

(2)  W tonach substancji suchej.

(3)  Dz.U L 215 z 30.7.1992, str. 70.


ZAŁĄCZNIK V

Wykaz, o którym mowa w artykule 21 Aktu Przystąpienia: pozostałe postanowienia stałe

1.   PRAWO SPÓŁEK

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską: Część trzecia, tytuł I Swobodny przepływ towarów.

SZCZEGÓLNY MECHANIZM

W odniesieniu do Bułgarii lub Rumunii uprawniony, lub osoba wywodząca od niego swoje uprawnienia z patentu lub dodatkowego świadectwa ochronnego na produkty farmaceutyczne, zgłoszone w Państwie Członkowskim w czasie, gdy taka ochrona na ten produkt nie mogła zostać udzielona w jednym z wyżej wymienionych nowych Państw Członkowskich, może powoływać się na prawa z tego patentu lub z dodatkowego świadectwa ochronnego w celu zapobieżenia importowi i wprowadzaniu do obrotu tego produktu w Państwie lub Państwach Członkowskich gdzie dany produkt korzysta z ochrony z patentu lub z dodatkowego świadectwa ochronnego, nawet jeżeli produkt ten został wprowadzony do obrotu w nowym Państwie Członkowskim po raz pierwszy przez uprawnionego lub za jego zgodą.

Każda osoba zamierzająca importować lub wprowadzać do obrotu produkty farmaceutyczne objęte powyższym akapitem w Państwie Członkowskim, w którym produkt korzysta z ochrony z patentu lub z dodatkowego świadectwa ochronnego musi wykazać właściwym organom we wniosku dotyczącym tego importu, że uprawniony lub osoba wywodząca od niego swoje prawa z tytułu tej ochrony została o tym powiadomiona z miesięcznym wyprzedzeniem.

2.   POLITYKA KONKURENCJI

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską: Część trzecia, tytuł IV, rozdział 1 Reguły konkurencji.

1.

Następujące programy pomocowe lub pomoc indywidualna wprowadzone w życie w nowym Państwie Członkowskim przed dniem przystąpienia i mające nadal zastosowanie po tym dniu uznaje się w dniu przystąpienia za istniejącą pomoc w rozumieniu artykułu 88 ustęp 1 Traktatu WE:

a)

środki pomocowe wprowadzone w życie przed dniem 10 grudnia 1994 roku;

b)

środki pomocowe wymienione w dodatku do niniejszego załącznika;

c)

środki pomocowe, które przed dniem przystąpienia zostały uznane przez organ nadzorujący pomoc państwa w nowym Państwie Członkowskim jako zgodne z dorobkiem i w stosunku do których Komisja, zgodnie z procedurą przewidzianą w ustępie 2, nie zgłosiła sprzeciwu w związku z istnieniem poważnych wątpliwości co do zgodności tych środków ze wspólnym rynkiem.

Wszystkie środki mające nadal zastosowanie po dniu przystąpienia, które stanowią pomoc państwa i które nie spełniają określonych powyżej warunków, uznaje się w dniu przystąpienia za nową pomoc państwa do celów stosowania artykułu 88 ustęp 3 Traktatu WE.

Powyższe postanowienia nie mają zastosowania do pomocy w sektorze transportu ani do działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem lub wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w załączniku I do Traktatu WE z wyjątkiem produktów rybołówstwa i produktów pochodnych.

Powyższe postanowienia są również bez uszczerbku dla środków przejściowych w zakresie polityki konkurencji wymienionych w niniejszym Akcie oraz środków określonych w załączniku VII, rozdział 4, sekcja B do niniejszego Aktu.

2.

W zakresie, w jakim nowe Państwo Członkowskie zamierza przedstawić Komisji do zbadania środek pomocowy w ramach procedury określonej w ustępie 1 litera c), przekazuje ono regularnie Komisji:

a)

wykaz istniejących środków pomocowych, które zostały ocenione przez krajowy organ nadzorujący pomoc państwa i które zostały uznane przez ten organ za zgodne z dorobkiem; oraz

b)

wszelkie pozostałe informacje, które są niezbędne dla oceny zgodności środka pomocowego, który podlega badaniu,

zgodnie z określonym formatem sprawozdawczości dostarczonym przez Komisję.

Jeżeli Komisja nie wyrazi sprzeciwu w stosunku do istniejącego środka pomocowego w związku z poważnymi wątpliwościami co do jego zgodności ze wspólnym rynkiem, w ciągu 3 miesięcy od dnia otrzymania kompletnej informacji dotyczącej tego środka pomocowego lub od dnia otrzymania oświadczenia nowego Państwa Członkowskiego, w którym informuje ono Komisję, iż uznaje informacje przekazane za kompletne, ponieważ żądane dodatkowe informacje nie są dostępne lub zostały już przekazane, uważa się, iż Komisja nie zgłosiła sprzeciwu w tym zakresie.

Wszelkie środki pomocowe zgłoszone Komisji przed dniem przystąpienia, zgodnie z procedurą opisaną w ustępie 1 litera c), objęte są powyższą procedurą niezależnie od faktu, iż w okresie badania nowe Państwo Członkowskie, którego badanie dotyczy, stało się już członkiem Unii.

3.

Decyzję Komisji o wyrażeniu sprzeciwu wobec środka pomocowego, w rozumieniu ustępu 1 litera c), uznaje się za decyzję o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (1).

Jeżeli taka decyzja zostanie podjęta przed dniem przystąpienia, staje się ona skuteczna dopiero z dniem przystąpienia.

4.

Bez uszczerbku dla procedur dotyczących istniejącej pomocy określonych w artykule 88 Traktatu WE, programy pomocowe i pomoc indywidualną przyznawaną w odniesieniu do działalności w sektorze transportu, stosowane w nowym Państwie Członkowskim przed dniem przystąpienia i nadal stosowane po tym dniu, uznaje się za pomoc istniejącą w rozumieniu art. 88 ust.1 Traktatu WE, z zastrzeżeniem następującego warunku:

o środkach pomocowych Komisja jest powiadamiana w ciągu czterech miesięcy od dnia przystąpienia. Powiadomienie to zawiera informację na temat podstaw prawnych każdego środka. Za datę powiadomienia Komisji o istniejących środkach pomocowych oraz projektach udzielenia lub zmiany pomocy, o których Komisja została powiadomiona przed dniem przystąpienia, uznaje się dzień przystąpienia.

Powyższe środki pomocowe uznaje się za „istniejącą” pomoc w rozumieniu artykułu 88 ustęp 1 Traktatu WE do końca trzeciego roku od dnia przystąpienia.

Nowe Państwa Członkowskie, w razie konieczności, zmienią te środki pomocowe, w celu zapewnienia zgodności z wytycznymi stosowanymi przez Komisję, najpóźniej do końca trzeciego roku od dnia przystąpienia. Po tym terminie pomoc, która jest niezgodna z tymi wytycznymi uznaje się za nową pomoc.

5.

W odniesieniu do Rumunii, ustęp 1 litera c) ma zastosowanie jedynie do środków zbadanych przez rumuński organ nadzorujący pomoc państwa po dniu, w którym bilans wykonywania przepisów w zakresie pomocy państwa w Rumunii w okresie poprzedzającym przystąpienie osiągnie zadowalający stan; data ta jest określana przez Komisję na podstawie stałego monitorowania zobowiązań podjętych przez Rumunię w ramach negocjacji w sprawie przystąpienia. Taki zadowalający stan zostanie uznany za osiągnięty jedynie po wykazaniu przez Rumunię konsekwentnego stosowania pełnej i odpowiedniej kontroli pomocy państwa w odniesieniu do wszystkich środków pomocowych przyznawanych w Rumunii, w tym przyjmowania i wykonywania przez rumuński organ nadzorujący pomoc państwa wystarczająco i prawidłowo uzasadnionych decyzji zawierających dokładną ocenę tego, czy dany środek pomocowy ma charakter pomocy państwa oraz prawidłowe zastosowanie kryteriów zgodności.

Komisja może zgłosić sprzeciw, w związku z występowaniem poważnych wątpliwości co do zgodności ze wspólnym rynkiem, wobec wszelkich środków pomocowych przyznanych w okresie przed przystąpieniem między dniem 1 września 2004 roku a datą określoną w wyżej wymienionej decyzji Komisji stwierdzającej, że osiągnięto zadowalający stan wykonania przepisów. Taką decyzję Komisji o zgłoszeniu sprzeciwu wobec środka pomocowego uznaje się za decyzję o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 659/1999. Jeżeli taka decyzja zostanie podjęta przed dniem przystąpienia, staje się ona skuteczna dopiero z dniem przystąpienia.

Jeżeli po wszczęciu formalnej procedury dochodzenia Komisja podejmie decyzję negatywną, nakaże Rumunii podjęcie wszelkich niezbędnych środków celem uzyskania rzeczywistego zwrotu środków pomocowych od beneficjenta. Pomoc podlegająca zwrotowi obejmuje odsetki naliczone według właściwej stopy ustalonej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 794/2004 (2), płatne od tego samego dnia.

3.   ROLNICTWO

a)

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, Część trzecia, tytuł II, Rolnictwo

1.

Wspólnota przejmuje według wartości wynikającej z zastosowania artykułu 8 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1883/78 z dnia 2 sierpnia 1978 r. ustanawiającego ogólne reguły finansowania interwencji przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcja Gwarancji (3) zapasy publiczne utrzymywane w dniu przystąpienia przez nowe Państwa Członkowskie a będące rezultatem ich polityki wspierania rynku. Zapasy te są przejmowane jedynie pod warunkiem, że we Wspólnocie przeprowadza się interwencję publiczną w zakresie przedmiotowych produktów i że zapasy te odpowiadają wymogom interwencji wspólnotowej.

2.

Wszelkie zapasy produktów, zarówno prywatne jak i publiczne, znajdujące się w swobodnym obrocie na terytorium nowych Państw Członkowskich w dniu przystąpienia, przekraczające ilości, które mogą być uznane za normalny poziom zapasów, muszą zostać usunięte na koszt nowego Państwa Członkowskiego.

Pojęcie zwykłego poziomu zapasów definiuje się dla każdego produktu na podstawie kryteriów i celów właściwych dla każdej ze wspólnych organizacji rynku.

3.

Zapasy, o których mowa w ustępie 1, odejmuje się od wielkości przekraczającej normalny poziom zapasów.

4.

Komisja wprowadza i stosuje uzgodnienia opisane powyżej zgodnie z procedurą określoną w artykule 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (4) lub, w odpowiednich przypadkach, zgodnie z procedurą określoną w artykule 42 ustęp 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 30 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (5), lub w odpowiednich artykułach innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych, lub właściwą procedurą komitetu, określoną w obowiązujących przepisach.

b)

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską: Część trzecia, tytuł VI, rozdział 1 Reguły konkurencji

Bez uszczerbku dla procedur dotyczących istniejącej pomocy określonych w artykule 88 Traktatu WE, systemy pomocy i pomoc indywidualna przyznawana w odniesieniu do działalności związanej z produkcją, przetwarzaniem lub wprowadzaniem do obrotu produktów wymienionych w Załączniku I do Traktatu WE, z wyjątkiem produktów rybołówstwa i produktów pochodnych, wprowadzone w życie w nowych Państwach Członkowskich przed dniem przystąpienia i nadal obowiązujące po tym dniu, uznaje się za pomoc istniejącą w rozumieniu artykułu 88 ustęp 1 Traktatu WE, pod warunkiem że spełniony jest następujący warunek:

Komisja jest powiadomiona o środkach pomocowych w ciągu czterech miesięcy od dnia przystąpienia. Powiadomienie to zawiera informację na temat podstaw prawnych w odniesieniu do każdego ze środków. W przypadku istniejących środków pomocowych oraz projektów udzielenia lub zmiany środków pomocowych, o których Komisja została powiadomiona przed dniem przystąpienia, za datę powiadomienia Komisji uznaje się dzień przystąpienia. Komisja publikuje wykaz tych pomocy.

Takie środki pomocowe uznaje się za „istniejącą” pomoc w rozumieniu art. 88 ust. 1 Traktatu WE przez okres trzech lat od dnia przystąpienia.

Nowe Państwa Członkowskie, w razie potrzeby, zmodyfikują te środki pomocowe, w celu zapewnienia zgodności z wytycznymi stosowanymi przez Komisję, najpóźniej przed upływem trzech lat od dnia przystąpienia. Po tym terminie pomoc, która jest niezgodna z tymi wytycznymi uznaje się za nową pomoc.

4.   UNIA CELNA

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską: część trzecia, tytuł I, swobodny przepływ towarów, rozdział 1, unia celna

 

31992 R 2913: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1), ostatnio zmienione przez:

12003 T: Akt dotyczący warunków przystąpienia oraz dostosowań w Traktatach - Przystąpienie Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33);

 

31993 R 2454: Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1), ostatnio zmienione przez:

32003 R 2286: Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18.12.2003 r. (Dz.U. L 343 z 31.12.2003, str. 1)

Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 i rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 stosuje się do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

DOWÓD WSPÓLNOTOWEGO STATUSU TOWARÓW (HANDEL W RAMACH ROZSZERZONEJ WSPÓLNOTY)

1.

Bez względu na przepisy artykułu 20 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, towary, które w dniu przystąpienia są czasowo składowane lub też mają przeznaczenie celne lub są objęte jedną z procedur celnych, o których mowa w artykule 4 ustęp 15 litera b) i ustęp 16 litery b)-g) rozporządzenia w rozszerzonej Wspólnocie, lub też które są w trakcie transportu w rozszerzonej Wspólnocie po dokonaniu formalności eksportowych, są zwolnione z ceł i innych środków celnych przy zgłaszaniu do dopuszczenia ich do swobodnego obrotu w rozszerzonej Wspólnocie, pod warunkiem przedłożenia jednego z następujących dokumentów:

a)

dowód preferencyjnego pochodzenia, prawidłowo wystawiony lub sporządzony przed dniem przystąpienia, zgodnie z postanowieniami jednego z układów europejskich wymienionych poniżej lub też jednej z równoważnych umów preferencyjnych zawartych między nowymi Państwami Członkowskimi, który to dokument zawiera zakaz zwrotu lub też zwolnienia z opłat celnych w stosunku do materiałów niepochodzących, użytych do wytworzenia produktów, dla których wystawiony lub sporządzony został dowód pochodzenia (zasada zakazu zwrotu);

Układy europejskie:

21994 A 1231 (24) Bułgaria: Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony a Republiką Bułgarii, z drugiej strony - Protokół 4 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej (6);

21994 A 1231 (20) Rumunia: Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony a Rumunią, z drugiej strony - Protokół 4 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej (7);

b)

dowolny dowód potwierdzający status wspólnotowy, o którym mowa w artykule 314c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

c)

karnet ATA wydany przed dniem przystąpienia w obecnym Państwie Członkowskim lub w nowym Państwie Członkowskim.

2.

Do celów wystawiania dowodów, o których mowa w ustępie 1 litera b) powyżej w odniesieniu do sytuacji w dniu przystąpienia oraz uzupełniając przepisy artykułu 4 ustęp 7 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, pojęcie „towary wspólnotowe” oznacza towary:

całkowicie uzyskane na obszarze jednego z nowych Państw Członkowskich na identycznych warunkach, jak przewidziane w artykule 23 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 i nie zawierające towarów przywiezionych z innych państw lub terytoriów; lub

przywiezione z innych państw i terytoriów niż dane państwo oraz dopuszczone do swobodnego obrotu w tym państwie; lub

uzyskane lub wyprodukowane w danym państwie z towarów, o których mowa tylko w drugim tiret niniejszego ustępu albo z towarów, o których mowa w pierwszym i drugim tiret niniejszego ustępu.

3.

W celu weryfikacji dowodów, o których mowa w ustępie 1 litera a) powyżej, zastosowanie mają postanowienia dotyczące definicji terminu „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej zawarte w odpowiednich układach europejskich lub równoważnych umowach preferencyjnych zawartych między nowymi Państwami Członkowskimi. Wnioski o późniejszą weryfikację tych dowodów są przyjmowane przez właściwe organy celne obecnych Państw Członkowskich i nowych Państw Członkowskich przez okres trzech lat od daty wydania danego dowodu pochodzenia i mogą być składane przez te organy przez okres trzech lat licząc od daty przyjęcia dowodu pochodzenia dołączonego do zgłoszenia do swobodnego obrotu.

DOWÓD PREFERENCYJNEGO POCHODZENIA (HANDEL Z PAŃSTWAMI TRZECIMI, WŁĄCZAJĄC TURCJĘ W RAMACH UMÓW PREFERENCYJNYCH DOTYCZĄCYCH ROLNICTWA, WĘGLA I WYROBÓW STALOWYCH)

4.

Bez uszczerbku dla możliwości zastosowania jakiegokolwiek środka wynikającego ze wspólnej polityki handlowej, dowód pochodzenia prawidłowo wystawiony przez państwa trzecie lub sporządzony w ramach umów preferencyjnych zawartych przez nowe Państwa Członkowskie z tymi państwami, lub też wystawiony lub sporządzony w ramach jednostronnego ustawodawstwa krajowego nowych Państw Członkowskich, jest przyjmowany w odpowiednich nowych Państwach Członkowskich, pod warunkiem że:

a)

uzyskanie takiego pochodzenia uprawnia do preferencyjnego traktowania taryfowego na podstawie preferencyjnych środków taryfowych zawartych w umowach lub uzgodnieniach, które Wspólnota zawarła lub przyjęła w odniesieniu do państw trzecich lub grup państw, zgodnie z przepisami artykułu 20 ustęp 3 litery d) i e) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; oraz

b)

dowód pochodzenia oraz dokumenty przewozowe zostały wystawione lub sporządzone najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia; oraz

c)

dowód pochodzenia zostanie przedstawiony organom celnym w terminie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

W przypadku gdy towary zostały zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w nowym Państwie Członkowskim przed dniem przystąpienia, dowód pochodzenia wystawiony lub sporządzony z mocą wsteczną na podstawie uzgodnień lub umów preferencyjnych obowiązujących w tym nowym Państwie Członkowskim w dniu dopuszczenia do swobodnego obrotu, może być przyjęty w danym nowym Państwie Członkowskim, pod warunkiem że został przedstawiony organom celnym w terminie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

5.

Bułgaria i Rumunia są upoważnione do utrzymania w mocy upoważnień nadających status „upoważnionego eksportera” udzielonych w ramach umów zawartych z państwami trzecimi, pod warunkiem że:

a)

takie postanowienie jest również przewidziane w umowach zawartych przed dniem przystąpienia przez te państwa trzecie ze Wspólnotą; oraz

b)

upoważnieni eksporterzy stosują reguły pochodzenia przewidziane w tych umowach.

Nie później niż rok po dniu przystąpienia nowe Państwa Członkowskie zastąpią te upoważnienia nowymi, wystawionymi na warunkach określonych w przepisach wspólnotowych.

6.

W celu weryfikacji dowodów, o których mowa w ustępie 4, zastosowanie mają postanowienia dotyczące definicji terminu „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej zawarte w odpowiednich umowach i uzgodnieniach. Wnioski o późniejszą weryfikację tych dowodów są przyjmowane przed właściwe organy celne obecnych Państw Członkowskich i nowych Państw Członkowskich przez okres trzech lat od daty wydania danego dowodu pochodzenia i mogą być składane przez te organy przez okres trzech lat licząc od daty przyjęcia dowodu pochodzenia dołączonego do zgłoszenia do swobodnego obrotu.

7.

Nie naruszając możliwości zastosowania jakiegokolwiek środka wynikającego ze wspólnej polityki handlowej, dowód pochodzenia wystawiony z mocą wsteczną przez państwa trzecie w ramach umów preferencyjnych zawartych przez Wspólnotę z tymi państwami, jest przyjmowany w nowych Państwach Członkowskich w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu towarów, które w dniu przystąpienia są w trakcie transportu lub czasowo składowane w składzie celnym lub w wolnym obszarze celnym w jednym z tych państw trzecich lub w tym nowym Państwie Członkowskim, pod warunkiem że nowe Państwo Członkowskie, w którym ma miejsce dopuszczenie do swobodnego obrotu nie zawarło umowy o wolnym handlu z państwem trzecim w odniesieniu do przedmiotowych produktów, która obowiązywała w chwili wystawiania dokumentów przewozowych, oraz pod warunkiem, że

a)

uzyskanie takiego pochodzenia uprawnia do preferencyjnego traktowania taryfowego na podstawie preferencyjnych środków taryfowych zawartych w umowach lub uzgodnieniach, które Wspólnota zawarła lub przyjęła w odniesieniu do państw trzecich lub grup państw, zgodnie z przepisami artykułu 20 ustęp 3 litery d) i e) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; oraz

b)

dokumenty przewozowe zostały wystawione najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia; oraz

c)

dowód pochodzenia wystawiony z mocą wsteczną zostanie przedstawiony organom celnym w okresie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

8.

W celu weryfikacji dowodów, o których mowa w ustępie 7, zastosowanie mają postanowienia dotyczące definicji terminu „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej zawarte w odpowiednich umowach i uzgodnieniach.

DOWÓD STATUSU TOWARÓW NA PODSTAWIE PRZEPISÓW DOTYCZĄCYCH SWOBODNEGO OBROTU PRODUKTAMI PRZEMYSŁOWYMI W RAMACH UNII CELNEJ WE Z TURCJĄ

9.

Dowody pochodzenia prawidłowo wystawione przez Turcję lub nowe Państwo Członkowskie w ramach umów preferencyjnych stosowanych między tymi państwami i pozwalających na kumulację pochodzenia ze Wspólnotą na podstawie identycznych reguł pochodzenia oraz zakazujących wszelkich zwrotów lub zawieszenia opłat celnych w odniesieniu do danych produktów, są przyjmowane w odpowiednich państwach jako potwierdzenie statusu towaru na podstawie przepisów dotyczących swobodnego obrotu produktami przemysłowymi, określonych w decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja (8), pod warunkiem że:

a)

dowód pochodzenia oraz dokumenty przewozowe zostały wystawione najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia; oraz

b)

dowód pochodzenia zostanie przedstawiony organom celnym w okresie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

W przypadku gdy towary zostały zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w Turcji lub nowym Państwie Członkowskim przed dniem przystąpienia w ramach wspomnianych wcześniej umów preferencyjnych, dowód pochodzenia wystawiony z mocą wsteczną na podstawie tych umów może także być przyjęty, pod warunkiem że został przedstawiony organom celnym w terminie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

10.

W celu weryfikacji dowodów, o których mowa w ustępie 9, zastosowanie mają postanowienia dotyczące definicji terminu „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej zawarte w odpowiednich umowach preferencyjnych. Wnioski o późniejszą weryfikację tych dowodów są przyjmowane przez właściwe organy celne obecnych Państw Członkowskich i nowych Państw Członkowskich przez okres trzech lat od daty wydania danego dowodu pochodzenia i mogą być składane przez te organy przez okres trzech lat licząc od daty przyjęcia dowodu pochodzenia dołączonego do zgłoszenia do swobodnego obrotu.

11.

Bez uszczerbku dla możliwości zastosowania środków wynikających ze wspólnej polityki handlowej, świadectwo przewozowe A.TR wystawione na podstawie przepisów dotyczących swobodnego obrotu produktami przemysłowymi, określonych w decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r., jest przyjmowane w nowych Państwach Członkowskich w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu towarów, które w dniu przystąpienia są w trakcie transportu po dokonaniu formalności eksportowych na terenie Wspólnoty lub Turcji lub są czasowo składowane lub też poddane są jednej z procedur celnych określonych w artykule 4 ustęp 16 litery b)-h) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 w Turcji lub w danym Państwie Członkowskim, pod warunkiem że:

a)

w odniesieniu do danych towarów nie przedstawiono żadnego dowodu pochodzenia, określonego w ustępie 9; oraz

b)

towary spełniają warunki stosowania przepisów dotyczących swobodnego obrotu produktami przemysłowymi; oraz

c)

dokumenty przewozowe zostały wystawione najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia; oraz

d)

świadectwo przewozowe A.TR zostanie przedstawione organom celnym w okresie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

12.

Do celu weryfikacji świadectw przewozowych A.TR, o których mowa w ustępie 11, zastosowanie mają przepisy dotyczące wystawiania świadectw przewozowych A.TR oraz metod współpracy administracyjnej zgodnie z decyzją nr 1/2001 Komitetu Współpracy Celnej WE - Turcja (9).

PROCEDURY CELNE

13.

Czasowe składowanie i procedury celne, o których mowa w artykule 4 ustęp 16 litery b)-h) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, które rozpoczęto przed przystąpieniem zostają zakończone lub zamknięte na warunkach określonych w przepisach wspólnotowych.

W przypadku gdy zakończenie lub zamknięcie powoduje powstanie długu celnego, kwota należności przywozowych do zapłacenia oznacza kwotę obowiązującą w chwili, gdy powstał dług celny zgodnie ze Wspólną Taryfą Celną, a zapłaconą kwotę uznaje się za środki własne Wspólnoty.

14.

Procedury dotyczące składów celnych, o których mowa w artykułach 84-90 oraz artykułach 98-113 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz artykułach 496-535 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

jeżeli wysokość długu celnego jest ustalona w oparciu o właściwości przywożonych towarów, wartość celną oraz ilość przywożonych towarów w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego poddającego towary procedurze składu celnego, a zgłoszenie zostało przyjęte przed dniem przystąpienia, wówczas wymienione elementy wynikać będą z przepisów obowiązujących w danym nowym Państwie Członkowskim przed dniem przystąpienia.

15.

Procedury dotyczące uszlachetniania czynnego wymienione w artykułach 84-90 oraz artykułach 114-129 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz artykułach 496-523 oraz artykułach 536-550 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

jeżeli wysokość długu celnego jest ustalona w oparciu o właściwości przywożonych towarów, ich klasyfikację taryfową, ilość, wartość celną oraz pochodzenie przywożonych towarów w chwili poddania ich procedurze, a zgłoszenie o poddaniu ich procedurze zostało przyjęte przed dniem przystąpienia, wówczas wymienione elementy wynikać będą z przepisów obowiązujących przed dniem przystąpienia w danym nowym Państwie Członkowskim;

w przypadku gdy zakończenie tej procedury powoduje powstanie długu celnego, w celu zachowania równości pomiędzy posiadaczami pozwoleń mającymi siedzibę w obecnych Państwach Członkowskich a tymi w nowych Państwach Członkowskich, od należności przywozowych należnych zgodnie z warunkami przepisów wspólnotowych są płacone odsetki wyrównawcze począwszy od dnia przystąpienia;

jeżeli zgłoszenie o objęciu procedurą uszlachetniania czynnego zostało przyjęte w ramach systemu ceł zwrotnych, zwrot cła zostanie dokonany na warunkach określonych w przepisach wspólnotowych, przez nowe Państwo Członkowskie i na jego koszt, w przypadku gdy dług celny, w odniesieniu do którego wnioskowany jest zwrot, powstał przed dniem przystąpienia.

16.

Procedury dotyczące odprawy czasowej określone w artykułach 84-90 i 137-144 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz w artykułach 496-523 i 553-584 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

jeżeli wysokość długu celnego jest ustalona w oparciu o właściwości przywożonych towarów, ich klasyfikację taryfową, ilość, wartość celną oraz pochodzenie przywożonych towarów w chwili poddania ich procedurze, a zgłoszenie o poddaniu ich procedurze zostało przyjęte przed dniem przystąpienia, wówczas elementy te wynikają z przepisów obowiązujących przed dniem przystąpienia w danym nowym Państwie Członkowskim;

w przypadku gdy zakończenie tej procedury powoduje powstanie długu celnego, w celu utrzymania zasady równości pomiędzy posiadaczami pozwoleń mającymi siedzibę w obecnych Państwach Członkowskich a tymi w nowych Państwach Członkowskich, od należności przywozowych należnych zgodnie z warunkami wynikającymi z przepisów wspólnotowych są płacone odsetki wyrównawcze począwszy od dnia przystąpienia.

17.

Procedury dotyczące uszlachetniania biernego określone w artykułach 84-90 i 145-160 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz w artykułach 496-523 i 585-592 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

Artykuł 591 ustęp 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 stosuje się odpowiednio do czasowego wywozu towarów, które zostały czasowo wywiezione przed dniem przystąpienia z nowych Państw Członkowskich.

POZOSTAŁE POSTANOWIENIA

18.

Pozwolenia na stosowanie procedur celnych, o których mowa w artykule 4 ustęp 16 litery d), e) i g) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, które zostały udzielone przed dniem przystąpienia, obowiązują do upływu terminu ich ważności ale nie dłużej niż rok od dnia przystąpienia.

19.

Procedury dotyczące powstania długu celnego, księgowania oraz pokrycia należności wynikających z kontroli, o których mowa w artykułach 201-232 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz artykułach 859-876a rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

egzekucja należności jest prowadzona na warunkach określonych w przepisach wspólnotowych. Jednakże w przypadku gdy dług celny powstał przed dniem przystąpienia, egzekucja należności jest prowadzona zgodnie z warunkami obowiązującymi w nowym Państwie Członkowskim przed przystąpieniem, przez to państwo oraz na jego rzecz.

20.

Procedury dotyczące zwrotu i umorzenia należności, o których mowa w artykułach 235-242 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz artykułach 877-912 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 mają zastosowanie do nowych Państw Członkowskich z zastrzeżeniem poniższych postanowień szczególnych:

zwrot i umorzenie należności celnych jest dokonywane na warunkach określonych w przepisach wspólnotowych. Jednakże w przypadku gdy należności celne, których dotyczy wniosek o zwrot lub umorzenie, odnoszą się do długu celnego, który powstał przed dniem przystąpienia, zwrot i umorzenie należności następuje zgodnie z warunkami obowiązującymi w nowym Państwie Członkowskim przed przystąpieniem, przez to państwo oraz na jego koszt.


(1)  Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r. (Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33).

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, str. 1).

(3)  Dz.U L 216 z 5.8.1978, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1259/96 (Dz.U. L 163 z 2.7.1996, str. 10).

(4)  Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

(5)  Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 39/2004 (Dz.U. L 6 z 10.1.2004, str. 16).

(6)  Dz.U. L 358 z 31.12.1994, str. 3. Protokół ostatnio zmieniony decyzją nr 1/2003 Rady Stowarzyszenia UE - Bułgaria z dnia 4.6.2003 r. (Dz.U. L 191 z 30.7.2003, str. 1).

(7)  Dz.U. L 357 z 31.12.1994, str. 2. Protokół ostatnio zmieniony decyzją nr 2/2003 Rady Stowarzyszenia UE - Bułgaria z dnia 25.9.2003 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(8)  Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE - Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie wprowadzania w życie ostatniego etapu unii celnej (Dz.U. L 35 z 13.2.1996, str. 1). Decyzja ostatnio zmieniona decyzją nr 2/99 Rady Stowarzyszenia WE - Turcja (Dz.Dz. U. L 72 z 18.3.1999, str. 36).

(9)  Decyzja nr 1/2001 Komitetu Współpracy Celnej WE - Turcja z dnia 28.2.2001 r. zmieniająca decyzję nr 1/96 określającą szczegółowe zasady stosowania decyzji nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja (Dz.U. L 98 z 7.4.2001, str. 31). Decyzja ostatnio zmieniona decyzją nr 1/2003 Komitetu Współpracy Celnej WE - Turcja (Dz.U. L 28 z 4.2.2003, str. 51).

Dodatek do załącznika V

Wykaz istniejących środków pomocowych, o których mowa w punkcie 1 litera b) istniejącego mechanizmu pomocy określonego w rozdziale 2 Załącznika V

Uwaga: Środki pomocowe wymienione w niniejszym dodatku można wyłącznie uznać za istniejącą pomoc do celów stosowania istniejącego mechanizmu pomocy, określonego w rozdziale 2 załącznika V w stopniu, w jakim objęte są one zakresem jego pierwszego ustępu.

Nr

Tytuł (oryginał)

Data zatwierdzenia przez krajowy organ nadzorujący pomoc państwa

Okres

PCz

Nr

Rok

BG

1

2004

Предоговаряне на задълженията към държавата, възникнали по реда на Закона за уреждане на необслужваните кредити, договорени до 31.12.1990 г. със „Силома” АД, гр.Силистра, чрез удължаване на срока на изплащане на главницата за срок от 15 години

29.7.2004

2004-2018

BG

2

2004

Средства за компенсиране от държавния бюджет на доказания от „Български пощи” ЕАД дефицит от изпълнението на универсалната пощенска услуга

18.11.2004

31.12.2010

BG

3

2004

Целево финансиране на дейността на Българската телеграфна агенция- направление „Информационно обслужване”

16.12.2003

31.12.2010


ZAŁĄCZNIK VI

Wykaz, o którym mowa w artykule 23 Aktu Przystąpienia: środki przejściowe dotyczące Bułgarii

1.   SWOBODNY PRZEPŁYW OSÓB

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską

Dz.U. L 257 z 19.10.1968, str. 2

32004 L 0038: Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29.4.2004 r. (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, str. 77);

31996 L 0071: Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.U. L 18 z 21.1.1997, str. 1);

32004 L 0038: Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii oraz członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Państw Członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 oraz uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, str. 77).

1.

Artykuł 39 oraz pierwszy ustęp artykułu 49 Traktatu WE mają w pełni zastosowanie w odniesieniu do swobodnego przepływu pracowników oraz swobody świadczenia usług związanych z czasowym delegowaniem pracowników, określonym w artykule 1 dyrektywy 96/71/WE, między Bułgarią z jednej strony, a każdym z obecnych Państw Członkowskich z drugiej strony, wyłącznie z zastrzeżeniem postanowień przejściowych określonych w ustępach 2-14.

2.

W drodze odstępstwa od artykułów 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68, przez okres dwóch lat od dnia przystąpienia, obecne Państwa Członkowskie będą stosować środki krajowe lub środki wynikające z umów dwustronnych, regulujące dostęp obywateli bułgarskich do ich rynków pracy. Obecne Państwa Członkowskie mogą utrzymać takie środki przez okres pięciu lat od dnia przystąpienia.

Obywatele bułgarscy pracujący legalnie w obecnym Państwie Członkowskim w dniu przystąpienia, którzy zostali dopuszczeni do rynku pracy tego Państwa Członkowskiego na nieprzerwany okres co najmniej 12 miesięcy będą korzystać z dostępu do rynku pracy tego Państwa Członkowskiego, lecz nie będą korzystać z dostępu do rynku pracy innych Państw Członkowskich stosujących środki krajowe.

Obywatele bułgarscy, dopuszczeni do rynku pracy obecnego Państwa Członkowskiego po dniu przystąpienia na nieprzerwany okres co najmniej 12 miesięcy również korzystają z tych samych praw.

Obywatele bułgarscy, o których mowa w akapitach drugim i trzecim, tracą uprawnienia wskazane w powyższych akapitach, jeżeli z własnej woli opuszczą rynek pracy danego obecnego Państwa Członkowskiego.

Obywatele bułgarscy pracujący legalnie w obecnym Państwie Członkowskim w dniu przystąpienia, lub w okresie, w którym stosowane są środki krajowe i którzy zostali dopuszczeni do rynku pracy tego Państwa Członkowskiego na okres krótszy niż 12 miesięcy, nie korzystają z powyższych praw.

3.

Przed upływem dwuletniego okresu następującego po dniu przystąpienia, Rada dokona przeglądu funkcjonowania środków przejściowych, o których mowa w ustępie 2, na podstawie sprawozdania przedstawionego przez Komisję.

Po zakończeniu powyższego przeglądu, przed upływem dwuletniego okresu następującego po dniu przystąpienia, obecne Państwa Członkowskie notyfikują Komisji, czy będą nadal stosować środki krajowe lub środki wynikające z umów dwustronnych, czy też od tego czasu będą stosować artykuły 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68. W przypadku braku takiej notyfikacji, stosuje się artykuły 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68.

4.

Na wniosek Bułgarii można przeprowadzić jeden dodatkowy przegląd. Zastosowanie znajduje procedura określona w ustępie 3, która zostanie zakończona w ciągu sześciu miesięcy od daty otrzymania wniosku Bułgarii.

5.

Państwo Członkowskie, które utrzymuje stosowanie środków krajowych lub środków wynikających z umów dwustronnych może po upływie pięcioletniego okresu określonego w ustępie 2, w przypadku zaistnienia poważnych zakłóceń na rynku pracy lub groźby ich wystąpienia, oraz po notyfikowaniu Komisji, utrzymać te środki przez okres siedmiu lat od dnia przystąpienia. W przypadku braku takiej notyfikacji, stosuje się artykuły 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68.

6.

W ciągu siedmioletniego okresu następującego po dniu przystąpienia, te Państwa Członkowskie, w których na mocy ustępów 3, 4 lub 5, w stosunku do obywateli bułgarskich mają zastosowanie artykuły 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68, i które wydają w tym okresie, w celu monitorowania, pozwolenia na pracę dla obywateli bułgarskich, będą czynić to automatycznie.

7.

Te Państwa Członkowskie, w których na mocy ustępów 3, 4, lub 5, w stosunku do obywateli bułgarskich mają zastosowanie artykuły 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68, mogą w okresie siedmiu lat od dnia przystąpienia zastosować procedury określone w poniższych akapitach.

W przypadku, gdy w Państwie Członkowskim, o którym mowa w akapicie pierwszym możliwe jest wystąpienie lub też występują zakłócenia na krajowym rynku pracy, które stanowią poważne zagrożenie dla poziomu życia lub poziomu zatrudnienia w danym regionie lub zawodzie, to Państwo Członkowskie informuje o tym Komisję i pozostałe Państwa Członkowskie oraz przekazuje im wszelkie szczegółowe informacje. Na podstawie tych informacji, Państwo Członkowskie może wystąpić do Komisji o stwierdzenie, iż stosowanie artykułów 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68 zostaje całkowicie lub częściowo zawieszone, w celu unormowania sytuacji w tym regionie lub w tym zawodzie. Komisja podejmuje decyzję w sprawie zawieszenia, jego czasu trwania i zakresu w terminie dwóch tygodni od otrzymania takiego wniosku oraz notyfikuje Radzie podjęcie takiej decyzji. W ciągu dwóch tygodni od daty podjęcia decyzji przez Komisję każde Państwo Członkowskie ma prawo wystąpić do Rady o uchylenie lub zmianę tej decyzji. Rada rozstrzyga taki wniosek w terminie dwóch tygodni stanowiąc większością kwalifikowaną.

Państwo Członkowskie, o którym mowa w akapicie pierwszym, może w nagłych i wyjątkowych przypadkach, zawiesić stosowanie artykułów 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68, po czym przekazuje Komisji notyfikację „ex post” wraz z uzasadnieniem.

8.

W okresie, gdy stosowanie artykułów 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68 jest zawieszone na mocy ustępów 2-5 oraz 7, artykuł 23 dyrektywy 2004/38/WE ma pod następującymi warunkami zastosowanie w Bułgarii w odniesieniu do obywateli obecnych Państw Członkowskich oraz w obecnych Państwach Członkowskich w odniesieniu do obywateli bułgarskich w zakresie, w jakim dotyczy prawa członków rodziny do podjęcia zatrudnienia:

współmałżonek pracownika oraz ich zstępni poniżej 21 roku życia lub pozostający na utrzymaniu pracownika, zamieszkujący legalnie z pracownikiem na terytorium Państwa Członkowskiego w dniu przystąpienia, uzyskują po dniu przystąpienia natychmiastowy dostęp do rynku pracy tego Państwa Członkowskiego. Postanowienia tego nie stosuje się wobec członków rodziny pracownika legalnie dopuszczonego do rynku pracy Państwa Członkowskiego na okres krótszy niż 12 miesięcy,

współmałżonek pracownika oraz ich zstępni poniżej 21 roku życia lub pozostający na utrzymaniu pracownika, zamieszkujący legalnie z pracownikiem na terytorium Państwa Członkowskiego od daty późniejszej niż dzień przystąpienia, lecz w czasie stosowania postanowień przejściowych, określonych powyżej, uzyskują dostęp do rynku pracy danego Państwa Członkowskiego, po upływie przynajmniej osiemnastu miesięcy zamieszkania w tym Państwie Członkowskim lub też począwszy od trzeciego roku następującego po dniu przystąpienia, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Powyższe postanowienia pozostają bez uszczerbku dla korzystniejszych środków krajowych lub wynikających z umów dwustronnych.

9.

W zakresie, w jakim przepisy dyrektywy 2004/38/WE, które przejmują przepisy dyrektywy 68/360/EWG (1) nie mogą zostać oddzielone od przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1612/68, których stosowanie jest odroczone na mocy ustępów 2-5 oraz 7 i 8, Bułgaria i obecne Państwa Członkowskie mogą odstąpić od stosowania tych przepisów w zakresie niezbędnym do zastosowania ustępów 2-5 oraz 7 i 8.

10.

W każdym przypadku, gdy środki krajowe lub środki wynikające z umów dwustronnych są stosowane przez obecne Państwa Członkowskie na mocy powyższych przepisów przejściowych, Bułgaria może utrzymać w mocy równoważne środki w stosunku do obywateli Państwa lub Państw Członkowskich stosujących te środki.

11.

Jeżeli stosowanie artykułów 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68 jest zawieszone przez którekolwiek z obecnych Państw Członkowskich, Bułgaria może skorzystać z procedur, o których mowa w ustępie 7 w stosunku do Rumunii. W takim okresie, wydawanie przez Bułgarię obywatelom rumuńskim pozwoleń na pracę w celu monitorowania odbywa się automatycznie.

12.

Każde obecne Państwo Członkowskie stosujące środki krajowe zgodnie z ustępami 2-5 oraz 7-9, może zapewnić, zgodnie z prawem krajowym, szerszy zakres swobody przemieszczania się niż istniejący w dniu przystąpienia, włączając w to pełny dostęp do rynku pracy. Od trzeciego roku następującego po dniu przystąpienia, każde obecne Państwo Członkowskie stosujące środki krajowe może w każdej chwili podjąć decyzję o stosowaniu zamiast nich artykułów 1-6 rozporządzenia (EWG) nr 1612/68. O takiej decyzji informuje się Komisję.

13.

Niemcy i Austria, w celu zaradzenia poważnym zakłóceniom lub groźbie ich wystąpienia w szczególnych wrażliwych sektorach usług na ich rynkach pracy, które to zakłócenia lub groźba ich wystąpienia mogą pojawić się w niektórych regionach w wyniku transgranicznego świadczenia usług, określonego w artykule 1 dyrektywy 96/71/WE, i tak długo jak te państwa stosują, na mocy postanowień przejściowych określonych powyżej, środki krajowe lub też środki wynikające z umów dwustronnych dotyczących swobodnego przepływu pracowników bułgarskich, mogą, po notyfikowaniu Komisji, odstąpić od stosowania pierwszego ustępu artykułu 49 Traktatu WE w celu ograniczenia czasowego przepływu pracowników, których prawo do podjęcia pracy w Niemczech lub Austrii podlega środkom krajowym w związku ze świadczeniem usług przez przedsiębiorstwa mające siedzibę w Bułgarii.

Wykaz usług, do których może mieć zastosowanie powyższe odstępstwo, jest następujący:

w Niemczech:

Sektor

Kod NACE (2), chyba że wskazano inaczej

Usługi budowlane, włączając w to działalność pokrewną

45.1 do 4;

Działalność wymieniona w załączniku do dyrektywy 96/71/WE

Sprzątanie przemysłowe

74.70 Sprzątanie przemysłowe

Inne usługi

74.87 Wyłącznie działalność dekoratorów wnętrz

w Austrii:

Sektor

Kod NACE (3), chyba że wskazano inaczej

Usługi związane z ogrodnictwem

01.41

Cięcie, rzeźbienie i wykańczanie kamienia

26.7

Ręczny wyrób konstrukcji z metalu i części tych elementów

28.11

Usługi budowlane, włączając w to działalność pokrewną

45.1 do 4;

Działalność wymieniona w załączniku do dyrektywy 96/71/WE

Działalność związana z ochroną

74.60

Sprzątanie przemysłowe

74.70

Pielęgnowanie w domu

85.14

Praca społeczna i działalność świadczona bez zakwaterowania

85.32

W zakresie, w jakim Niemcy lub Austria odstępują od stosowania pierwszego ustępu artykułu 49 Traktatu WE zgodnie z powyższymi akapitami, Bułgaria może, po notyfikowaniu Komisji, podjąć równoważne środki.

Zastosowanie przepisów niniejszego ustępu nie spowoduje wprowadzenia warunków dotyczących czasowego przepływu pracowników w związku z transgranicznym świadczeniem usług między Niemcami lub Austrią a Bułgarią, które byłyby bardziej restrykcyjne od tych, które obowiązywały w dniu podpisania Traktatu o Przystąpieniu.

14.

Zastosowanie przepisów ustępów 2-5 oraz 7-12 nie spowoduje wprowadzenia warunków dostępu obywateli bułgarskich do rynków pracy obecnych Państw Członkowskich, które byłyby bardziej restrykcyjne od tych, które obowiązywały w dniu podpisania Traktatu o Przystąpieniu.

Niezależnie od stosowania przepisów zawartych w ustępach 1-13, obecne Państwa Członkowskie, w okresie stosowania środków krajowych lub środków wynikających z umów dwustronnych, przyznają pierwszeństwo dostępu do ich rynku pracy pracownikom będącym obywatelami Państw Członkowskich przed pracownikami będącymi obywatelami państw trzecich.

Bułgarscy pracownicy migrujący oraz członkowie ich rodzin legalnie zamieszkujący oraz pracujący w innym Państwie Członkowskim lub pracownicy migrujący z innych Państw Członkowskich oraz członkowie ich rodzin legalnie zamieszkujący i pracujący w Bułgarii nie są traktowani w sposób bardziej restrykcyjny niż osoby pochodzące z państw trzecich, zamieszkujące i pracujące, odpowiednio, w tym Państwie Członkowskim lub w Bułgarii. Ponadto, zgodnie z zasadą preferencji wspólnotowej, pracownicy migrujący z państw trzecich, zamieszkujący i pracujący w Bułgarii, nie są traktowani korzystniej niż obywatele Bułgarii.

2.   SWOBODNY PRZEPŁYW USŁUG

31997 L 0009: Dyrektywa 97/9/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 marca 1997 r. w sprawie systemów rekompensat dla inwestorów (Dz.U. L 84 z 26.3.1997, str. 22).

W drodze odstępstwa od artykułu 4 ustęp 1 dyrektywy 97/9/WE, do dnia 31 grudnia 2009 roku, w Bułgarii nie stosuje się minimalnego poziomu rekompensat. Bułgaria zapewni, aby jej system rekompensat dla inwestorów przewidywał zabezpieczenie w wysokości nie niższej niż 12 000 EUR od dnia 1 stycznia 2007 roku do dnia 31 grudnia 2007 roku oraz w wysokości nie niższej niż 15 000 EUR od dnia 1 stycznia 2008 roku do dnia 31 grudnia 2009 roku.

W okresie przejściowym, inne Państwa Członkowskie mają prawo uniemożliwić działalność oddziałowi bułgarskiej firmy inwestycyjnej, założonemu na ich terytoriach, chyba że i do czasu, gdy taki oddział przyłączy się do oficjalnie uznawanego na terytorium danego Państwa Członkowskiego systemu rekompensat dla inwestorów, w celu pokrycia różnicy pomiędzy bułgarskim poziomem rekompensat a minimalnym poziomem rekompensat, przewidzianym w artykule 4 ustęp 1 dyrektywy 97/9/WE.

3.   SWOBODNY PRZEPŁYW KAPITAŁU

Traktat o Unii Europejskiej,

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską.

1.

Bez względu na zobowiązania wynikające z Traktatów stanowiących podstawę Unii Europejskiej, Bułgaria może utrzymać w mocy przez okres pięciu lat od dnia przystąpienia ograniczenia ustanowione w jej przepisach, istniejące w chwili podpisania Traktatu o Przystąpieniu, dotyczące nabywania własności nieruchomości stanowiących tzw. „drugie domy” przez obywateli Państw Członkowskich lub państw będących stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) nie zamieszkałych w Bułgarii oraz przez osoby prawne utworzone zgodnie z przepisami prawa innego Państwa Członkowskiego lub państwa EOG.

Obywatele Państw Członkowskich i obywatele państw będących stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy legalnie zamieszkują w Bułgarii nie podlegają przepisom poprzedniego akapitu ani jakimkolwiek przepisom lub procedurom innym niż te, które mają zastosowanie wobec obywateli Bułgarii.

2.

Bez względu na zobowiązania wynikające z Traktatów stanowiących podstawę Unii Europejskiej, Bułgaria może utrzymać w mocy przez okres siedmiu lat od dnia przystąpienia restrykcje ustanowione w jej przepisach, istniejące w chwili podpisania Traktatu o Przystąpieniu, dotyczące nabywania gruntów rolnych, lasów i gruntów leśnych przez obywateli innego Państwa Członkowskiego lub państwa będącego stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) oraz przez osoby prawne utworzone zgodnie z przepisami prawa innego Państwa Członkowskiego lub państwa EOG. W żadnym przypadku, obywatele Państw Członkowskich nie mogą być traktowani w sposób mniej korzystny w zakresie nabywania gruntów rolnych, lasów i gruntów leśnych niż w dniu podpisania Traktatu o Przystąpieniu lub być traktowani w sposób bardziej restrykcyjny niż obywatele państw trzecich.

Rolnicy indywidualni będący obywatelami innego Państwa Członkowskiego, którzy chcą osiedlić się i zamieszkać w Bułgarii, nie podlegają przepisom wymienionym w poprzednim akapicie ani procedurom innym niż te, które mają zastosowanie wobec obywateli Bułgarii.

Ogólny przegląd niniejszych środków przejściowych zostanie przeprowadzony w trzecim roku następującym po dniu przystąpienia. W tym celu Komisja przedstawia Radzie sprawozdanie. Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może zdecydować o skróceniu lub zakończeniu okresu przejściowego określonego w pierwszym akapicie.

4.   ROLNICTWO

A.   USTAWODAWSTWO ROLNE

31997 R 2597: Rozporządzenie Rady (WE) nr 2597/97 z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiające dodatkowe zasady dotyczące wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych w odniesieniu do mleka spożywczego (Dz.U. L 351 z 23.12.1997, str. 13), ostatnio zmienione przez:

31999 R 1602: Rozporządzenie Rady (WE) nr 1602/1999 z dnia 19.7.1999 r. (Dz.U. L 189 z 22.7.1999, str. 43).

W drodze odstępstwa od artykułu 3 ustęp 1 litery b) i c) rozporządzenia (WE) nr 2597/97, wymogi odnoszące się do zawartości tłuszczu nie dotyczą mleka spożywczego wyprodukowanego w Bułgarii w okresie do 30 kwietnia 2009 roku, tak aby mleko o zawartości tłuszczu 3 % (m/m) można wprowadzać do obrotu jako mleko pełne, a mleko o zawartości tłuszczu co najmniej 2 % (m/m) jako mleko półtłuste. Mleko spożywcze, które nie spełnia wymogów związanych z zawartością tłuszczu może być wprowadzane do obrotu wyłącznie w Bułgarii lub wywożone do państw trzecich.

B.   USTAWODAWSTWO WETERYNARYJNE I FITOSANITARNE

32004 R 0853: Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne zasady higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 55).

a)

Zakłady mleczarskie wymienione w rozdziałach I i II dodatku do niniejszego załącznika, do dnia 31 grudnia 2009 roku mogą otrzymywać dostawy surowego mleka, które nie spełnia wymagań zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004, załącznik III sekcja IX rozdział I podrozdziały II i III, lub które przetwarzano niezgodnie z tymi wymaganiami, pod warunkiem że gospodarstwa, z których mleko to jest dostarczane są wymienione w wykazie prowadzonym w tym celu przez władze bułgarskie.

b)

Jeżeli zakłady wymienione w literze a) powyżej korzystają z postanowień tej litery, produkty pochodzące z tych zakładów mogą być wprowadzane jedynie na rynek krajowy lub dalej przetwarzane w zakładach w Bułgarii również objętych postanowieniami litery a), niezależnie od daty wprowadzenia do obrotu. Produkty te muszą być oznaczone innym znakiem identyfikacyjnym niż znak przewidziany w artykule 5 rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

c)

Zakłady wymienione w rozdziale II dodatku do niniejszego załącznika mogą, do dnia 31 grudnia 2009 roku, przetwarzać mleko spełniające i niespełniające wymagań UE na odrębnych liniach produkcyjnych. W tym kontekście, za mleko niespełniające wymagań UE uważa się mleko, o którym mowa w literze a). Zakłady te muszą całkowicie spełniać wymagania UE dla zakładów, łącznie z wprowadzeniem systemu analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP) (o którym mowa w artykule 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 (4), i muszą wykazać zdolność całkowitego spełnienia następujących warunków, włącznie ze wskazaniem ich właściwych linii produkcyjnych:

podjąć wszelkie konieczne działania w celu umożliwienia ścisłego przestrzegania wewnętrznych procedur segregacji mleka począwszy od odbioru do ostatecznego etapu produkcji, włącznie z ustaleniem tras odbioru mleka, oddzielnym przechowywaniem i przetwarzaniem mleka spełniającego i niespełniającego wymagań UE, specjalnym pakowaniem i etykietowaniem produktów na bazie mleka niespełniającego wymagań UE, jak również oddzielnym przechowywaniem tych produktów,

określić procedury zapewniające możliwość śledzenia pochodzenia surowca, włącznie z koniecznym udokumentowaniem przepływu produktów i księgowością dla produktów oraz korelacji surowca spełniającego i niespełniającego wymagań z kategoriami wytwarzanych produktów,

poddać całość surowego mleka obróbce termicznej w temperaturze co najmniej 71,7 oC przez 15 sekund, oraz

podjąć wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, że znaki identyfikacyjne nie są wykorzystywane w sposób oszukańczy.

Władze bułgarskie są zobowiązane:

zapewnić, by prowadzący lub zarządzający każdym z danych zakładów podejmował wszelkie konieczne środki w celu zapewnienia ścisłego przestrzegania wewnętrznych procedur segregacji mleka,

przeprowadzać badania i niezapowiedziane kontrole przestrzegania segregacji mleka, oraz

przeprowadzać badania w zatwierdzonych laboratoriach wszystkich surowców i produktów końcowych w celu sprawdzenia ich zgodności z wymaganiami rozporządzenia (WE) nr 853/2004 załącznik III sekcja IX rozdział II, włącznie z kryteriami mikrobiologicznymi dla produktów na bazie mleka.

Mleko i/lub produkty na bazie mleka pochodzące z odrębnych linii produkcyjnych przetwarzających surowe mleko niespełniające wymagań UE w zatwierdzonych zakładach mleczarskich mogą być wprowadzane do obrotu jedynie na warunkach określonych w literze b). Produkty na bazie surowego mleka spełniającego wymagania UE przetworzonego na odrębnej linii produkcyjnej w zakładzie wymienionym w rozdziale II dodatku do niniejszego załącznika mogą być wprowadzane do obrotu jako produkty spełniające wymagania UE, jeżeli przestrzegano wszystkich warunków dotyczących segregacji linii produkcyjnych.

d)

Mleko i przetwory mleczne produkowane zgodnie z przepisami określonymi w literze c), otrzymują wsparcie na podstawie przepisów tytułu I rozdziały II i III, z wyjątkiem artykułu 11, oraz przepisów tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 (5), jedynie jeżeli są opatrzone owalnym znakiem identyfikacyjnym określonym w załączniku II sekcja I rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

e)

Bułgaria zapewnia, że będzie stopniowo spełniać wymagania strukturalne określone w literze a) oraz przekazywać Komisji roczne sprawozdania dotyczące postępów dokonanych w zakresie modernizacji gospodarstw mlecznych i systemu odbioru mleka. Bułgaria zapewnia, że wymagania te zostaną całkowicie spełnione do dnia 31 grudnia 2009 roku.

f)

Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w artykule 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (6), zaktualizować dodatek do niniejszego załącznika przed przystąpieniem i przed dniem 31 grudnia 2009 roku, dodając lub wykreślając poszczególne zakłady w związku z dokonanymi przez nie postępami przy usuwaniu istniejących braków oraz w związku z wynikami procesu monitorowania.

W celu zapewnienia należytego funkcjonowania powyższego systemu przejściowego mogą zostać przyjęte szczegółowe przepisy wykonawcze zgodnie z procedurą określoną w artykule 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

5.   POLITYKA TRANSPORTOWA

1.

31993 R 3118: Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3118/93 z dnia 25 października 1993 r. ustanawiające warunki wykonywania w Państwie Członkowskim usług krajowego transportu drogowego rzeczy przez przewoźników nie mających siedziby w tym państwie (Dz.U. L 279 z 12.11.1993, str. 1), ostatnio zmienione przez:

32002 R 0484: Rozporządzenie (WE) nr 484/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 1.3.2002 r. (Dz.U. L 76 z 19.3.2002, str. 1).

a)

W drodze odstępstwa od artykułu 1 rozporządzenia (EWG) nr 3118/93 i do końca trzeciego roku następującego po dniu przystąpienia, przewoźnicy mający swoją siedzibę w Bułgarii, są wyłączeni ze świadczenia usług w zakresie krajowego transportu drogowego rzeczy w innych Państwach Członkowskich, a przewoźnicy mający swoją siedzibę w innych Państwach Członkowskich są wyłączeni ze świadczenia usług w zakresie krajowego transportu drogowego rzeczy w Bułgarii.

b)

Przed końcem trzeciego roku następującego po dniu przystąpienia, Państwa Członkowskie notyfikują Komisji czy okres ten zostanie przedłużony o maksymalnie o dwa lata, czy też będą one od tego czasu w pełni stosować artykuł 1 tego rozporządzenia. W przypadku braku takiej notyfikacji, stosuje się artykuł 1 rozporządzenia. Wyłącznie przewoźnicy mający swoją siedzibę w tych Państwach Członkowskich, w których ma zastosowanie artykuł 1 rozporządzenia, mogą świadczyć usługi w zakresie krajowego transportu drogowego rzeczy w pozostałych Państwach Członkowskich, w których artykuł 1 ma również zastosowanie.

c)

Te Państwa Członkowskie, w których na mocy litery b), artykuł 1 rozporządzenia ma zastosowanie, mogą zastosować procedurę określoną poniżej, do końca piątego roku następującego po dniu przystąpienia.

Jeżeli w Państwie Członkowskim, określonym w poprzednim akapicie występują poważne zakłócenia na rynku krajowym lub jego części spowodowane kabotażem lub z jego powodu pogorszone, takie jak znaczna nadwyżka podaży nad popytem lub też zagrożenie dla równowagi finansowej lub przetrwania znacznej liczby przedsiębiorstw zajmujących się drogowym transportem rzeczy, to Państwo Członkowskie poinformuje o tym Komisję i inne Państwa Członkowskie i przekaże im wszelkie stosowne szczegółowe informacje. Na podstawie tych informacji, Państwo Członkowskie może wystąpić do Komisji o zawieszenie, w całości lub w części, stosowania artykułu 1 rozporządzenia, w celu przywrócenia normalnej sytuacji.

Komisja zbada sytuację na podstawie danych dostarczonych przez zainteresowane Państwo Członkowskie i w terminie miesiąca od otrzymania wniosku podejmie decyzję o konieczności przyjęcia środków ochronnych. Zastosowanie ma procedura określona w ustępie 3 akapity drugi, trzeci i czwarty oraz w artykule 7 ustępy 4, 5 i 6 rozporządzenia.

Państwo Członkowskie, o którym mowa w akapicie pierwszym, może, w nagłych i wyjątkowych przypadkach, zawiesić stosowanie artykułu 1 rozporządzenia, po czym przekazuje się Komisji notyfikację ex post wraz z uzasadnieniem.

d)

Tak długo jak artykuł 1 rozporządzenia nie jest stosowany na mocy liter a) i b) powyżej, Państwa Członkowskie mogą regulować dostęp do krajowego transportu drogowego rzeczy poprzez stopniową wymianę zezwoleń kabotażowych na podstawie porozumień dwustronnych. Mają one również możliwość dokonania pełnej liberalizacji.

e)

Zastosowanie postanowień liter a)-c) nie doprowadzi do bardziej restrykcyjnego dostępu do krajowych usług drogowego transportu rzeczy niż ten, który istniał w dniu podpisania Traktatu o Przystąpieniu.

2.

31996 L 0026: Dyrektywa Rady 96/26/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika drogowego transportu rzeczy i przewoźnika drogowego transportu osób oraz wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji, mająca na celu ułatwienie im korzystania z prawa swobody przedsiębiorczości w dziedzinie transportu krajowego i międzynarodowego (Dz.U. L 124 z 23.5.1996, str. 1), ostatnio zmieniona przez:

32004 L 0066: Dyrektywa Rady 2004/66/WE z dnia 26.4.2004 r. (Dz.U. L 168 z 1.5.2004, str. 35).

Do dnia 31 grudnia 2010 roku, artykuł 3 ustęp 3 litera c) dyrektywy 96/26/WE nie ma zastosowania w Bułgarii w stosunku do podmiotów prowadzących działalność wyłącznie w zakresie krajowego transportu drogowego rzeczy lub osób.

Dostępny kapitał oraz rezerwy posiadane przez te przedsiębiorstwa stopniowo osiągną minimalne poziomy ustanowione w tym artykule, zgodnie z poniższym harmonogramem:

do dnia 1 stycznia 2007 roku przedsiębiorstwo musi posiadać dostępny kapitał i rezerwy wynoszące co najmniej 5 850 EUR w przypadku, gdy używany jest tylko jeden pojazd oraz co najmniej 3 250 EUR na każdy dodatkowy pojazd;

do dnia 1 stycznia 2008 roku przedsiębiorstwo musi posiadać dostępny kapitał i rezerwy wynoszące co najmniej 6 750 EUR w przypadku, gdy używany jest tylko jeden pojazd oraz co najmniej 3 750 EUR na każdy dodatkowy pojazd;

do dnia 1 stycznia 2009 roku przedsiębiorstwo musi posiadać dostępny kapitał i rezerwy wynoszące co najmniej 7 650 EUR w przypadku, gdy używany jest tylko jeden pojazd oraz co najmniej 4 250 EUR na każdy dodatkowy pojazd;

do dnia 1 stycznia 2010 roku przedsiębiorstwo musi posiadać dostępny kapitał i rezerwy wynoszące co najmniej 8 550 EUR w przypadku, gdy używany jest tylko jeden pojazd oraz co najmniej 4 750 EUR na każdy dodatkowy pojazd.

3.

31996 L 0053: Dyrektywa Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz.U. L 235 z 17.9.1996, str. 59), ostatnio zmieniona przez:

32002 L 0007: Dyrektywa 2002/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18.2.2002 r. (Dz.U. L 67 z 9.3.2002, str. 47).

W drodze odstępstwa od artykułu 3 ustęp 1 dyrektywy 96/53/WE, pojazdy, które spełniają normy wyznaczone dla kategorii 3.2.1, 3.4.1, 3.4.2 i 3.5.1 określone w załączniku I do tej dyrektywy, mogą korzystać jedynie z niezmodernizowanych części bułgarskiej sieci dróg do dnia 31 grudnia 2013 roku, pod warunkiem że spełniają bułgarskie normy nacisku na oś.

Począwszy od dnia przystąpienia, nie mogą być wprowadzane żadne ograniczenia poruszania się pojazdów spełniających wymogi dyrektywy 96/53/WE na głównych drogach tranzytowych wymienionych w załączniku I do decyzji nr 1692/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej (7).

Bułgaria dostosuje się do harmonogramu zawartego w poniższych tabelach dotyczących modernizacji sieci dróg głównych. Wszelkie inwestycje w infrastrukturę z użyciem środków pochodzących z budżetu Wspólnoty, zapewniają, iż drogi są budowane lub modernizowane z uwzględnieniem zdolności przenoszenia dopuszczalnego nacisku 11,5 tony na oś.

Równolegle z zakończeniem procesu modernizacji, następować będzie stopniowe otwieranie bułgarskiej sieci dróg, włączając w to sieć objętą załącznikiem I do decyzji nr 1692/96/WE, dla pojazdów w międzynarodowym ruchu drogowym, spełniających normy określone w dyrektywie. Do celów załadunku i rozładunku, tam gdzie jest to technicznie możliwe, w ciągu całego okresu przejściowego dozwolone jest użytkowanie niezmodernizowanych części sieci dróg drugorzędnych.

Od dnia przystąpienia, wszystkie pojazdy w międzynarodowym ruchu drogowym wyposażone w zawieszenie pneumatyczne spełniające normy zawarte w dyrektywie 96/53/WE nie podlegają tymczasowym opłatom dodatkowym na całej bułgarskiej sieci dróg.

Tymczasowe dodatkowe opłaty za użytkowanie niezmodenizowanych części sieci dróg przez pojazdy w międzynarodowym ruchu drogowym, które nie są wyposażone w zawieszenie pneumatyczne, a spełniają normy zawarte w dyrektywie, nakłada się w sposób niedyskryminujący. System nakładania opłat jest przejrzysty a ich uiszczanie nie powoduje nadmiernego obciążenia administracyjnego lub opóźnienia dla użytkownika. Uiszczanie tych opłat nie doprowadzi również do systematycznej kontroli nacisku na oś na granicy. Przestrzeganie norm nacisku na oś zapewnia się w sposób niedyskryminujący na całym terytorium; dotyczy to również pojazdów zarejestrowanych w Bułgarii.

Program modernizacji dróg (km)

Tabela 1

N

DROGA

ODCINEK

DŁUGOŚĆ/KM

OTWARTA DLA RUCHU DROGOWEGO

ŚRODEK

1

2

3

4

5

6

1

I-5/E-85/

GABROVO - SHIPKA

18

2014

NOWA BUDOWA

2

I-5/E-85/

KARDJALI - PODKOVA (MAKAZA)

18

2008

NOWA BUDOWA

 

 

RAZEM

36

 

 

3

I-6

SOFIA - PIRDOP

56

2009

REMONT

4

I-7

SILISTRA - SHUMEN

88

2011

REMONT

5

I-7

PRESLAV - E-773

48

2010

ODBUDOWA

 

 

RAZEM

136

 

 

6

I-9/E-87/

GRANICA Z RUMUNIĄ - BALCHIK

60

2009

REMONT

7

II-12

VIDIN - GRANICA Z SERBIĄ I CZARNOGÓRĄ

26

2008

ODBUDOWA

8

II-14

VIDIN - KULA - GRANICA Z SERBIĄ I CZARNOGÓRĄ

42

2009

ODBUDOWA

9

II-18

SOFIA OBWODNICA - ROZJAZD PÓŁNOCNY

24

2014

NOWA BUDOWA

10

II-19

SIMITLI - GOTSE DELCHEV - GRANICA Z GRECJĄ

91

2008

REMONT

11

II-29

DOBRICH - VARNA

21

2010

REMONT

12

II-35

LOVECH - KARNARE