—

poprawę efektywności łańcuchów dostaw zdekarbonizowanych i odnawialnych paliw ciekłych poprzez poprawę pozyskiwania surowców, mieszania i magazynowania oraz optymalizację logistyki za pośrednictwem ośrodków przemysłowych;

—

należyte uwzględnienie w Pakcie dla czystego przemysłu konieczności ustanowienia strategii UE dotyczącej paliw ciekłych, aby zapewnić przejście z paliw kopalnych na odnawialne paliwa ciekłe, a przy tym poruszenie w tej strategii kwestii zrównoważoności, przystępności cenowej i niezawodności we wszystkich rodzajach transportu;

—

stosowanie zdekarbonizowanych i odnawialnych paliw ciekłych wraz z elektryfikacją w celu zminimalizowania wysokich kosztów dla społeczeństwa związanych z budową nowej infrastruktury, ponieważ istniejące rurociągi, terminale i ośrodki dystrybucji są w stanie obsługiwać zrównoważone paliwa ciekłe bez dodatkowej specjalnej infrastruktury;

—

zwiększenie wsparcia dla badań i rozwoju, poprawę pełnego zarządzania łańcuchami dostaw i ich pełnego rozwoju w celu uwolnienia pełnego potencjału zrównoważonej biomasy, a także zapewnienie otwartego dialogu z kluczowymi sektorami przemysłu;

—

zmniejszenie kosztów produkcji zdekarbonizowanych i odnawialnych paliw poprzez zapewnienie racjonalnego pod względem kosztów dostępu do czystej energii elektrycznej i surowców, zwiększenie zdolności produkcyjnych zakładów produkcyjnych oraz zapewnienie dostępu do rynku, a przy tym wykorzystanie inicjatyw UE w zakresie badań i rozwoju, w tym funduszu innowacyjnego unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, do stymulowania innowacji i inwestycji w technologie niskoemisyjne na potrzeby produkcji zrównoważonych paliw ciekłych;

—

zapewnienie stabilności i przewidywalności przepisów w odniesieniu do projektów dotyczących produkcji zrównoważonych paliw ciekłych poprzez utrzymanie spójnych kryteriów kwalifikowalności i celów przez cały okres trwania projektów obejmujący 15–20 lat;

—

ustanowienie jednolitych norm dotyczących zdolności i właściwości mieszania paliw w celu umożliwienia porównywalności, standardowej wyceny i utowarowienia paliw;

—

wykorzystanie Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji do wspierania produkcji zrównoważonych paliw ciekłych poprzez finansowanie badań i rozwoju w celu obniżenia kosztów, a także poprzez modernizację infrastruktury paliwowej i przekwalifikowanie pracowników;

—

poczynienie postępów w realizacji bieżących projektów poprzez kompleksowe strategie ograniczania ryzyka, aby umożliwić szybkie podejmowanie decyzji dotyczących inwestycji finansowych;

—

opracowanie nowych instrumentów ograniczania ryzyka w celu poprawy profili ryzyka i zysku w przypadku pionierskich projektów na dużą skalę;

—

ustanowienie systemów kontraktów na transakcje różnicowe dotyczące dwutlenku węgla (CCD) w celu zapewnienia stabilnego sygnału cenowego dotyczącego emisji dwutlenku węgla;

—

opracowanie mechanizmów wsparcia publicznego w celu rozwiązania problemu zarówno podaży (zachęcanie do wczesnych inwestycji w zwiększanie zdolności produkcyjnych i obniżanie kosztów), jak i popytu (zapewnienie wystarczającej pewności odbioru w celu wsparcia zobowiązań inwestorów i zmniejszenia ryzyka rynkowego);

—

tworzenie programów szkoleniowych i inicjatyw edukacyjnych w ramach dialogu społecznego w celu podnoszenia umiejętności siły roboczej, zwiększenia szans na zatrudnienie i tworzenia niezbędnych dla gospodarki zielonych godnych miejsc pracy;

—

zapewnienie ukierunkowanego wsparcia pracownikom przechodzącym z tradycyjnego przemysłu paliw kopalnych do nowych możliwości zatrudnienia;

—

priorytetowe traktowanie polityk rynku pracy zwiększających szanse na zatrudnienie poprzez uczenie się przez całe życie, elastyczne ścieżki kształcenia i zatrudnienia oraz inicjatywy na rzecz podnoszenia kwalifikacji, z naciskiem na umiejętności cyfrowe i poszerzenie pracy fizycznej;

—

większą harmonizację przepisów między UE a głównymi rynkami światowymi oraz koordynację w ramach organizacji międzynarodowych, takich jak Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) i Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA);

—

dostosowanie opodatkowania paliw do wpływu poszczególnych paliw na klimat oraz wprowadzenie unijnych systemów zachęt podobnych do amerykańskiej ustawy o obniżeniu inflacji, oferujących ulgi podatkowe w oparciu o wielkość produkcji i jej zrównoważony charakter w celu przyciągnięcia inwestycji w zrównoważone paliwa ciekłe;

—

inicjowanie kompleksowych publicznych kampanii edukacyjnych w celu zwiększenia świadomości na temat zrównoważonych paliw ciekłych i ich akceptacji, ze szczególnym uwzględnieniem korzyści dla środowiska, bezpieczeństwa energetycznego i potencjału w zakresie tworzenia miejsc pracy;

—

ujednolicenie przez instytucje UE specyfikacji technicznych dotyczących biopaliw oraz zaangażowanie partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego w przejrzysty dialog, aby zapewnić szerokie poparcie społeczne i zapobiec opóźnieniom lub brakowi pewności prawa w odniesieniu do projektów dotyczących zrównoważonych paliw ciekłych.

—

pomoże w dywersyfikacji źródeł energii, zmniejszy zależność od dostawców zewnętrznych i zwiększy bezpieczeństwo energetyczne;

—

wesprze inwestycje w technologie energii odnawialnej, co pomoże tworzyć godne miejsca pracy i pobudzać wzrost gospodarczy, zwłaszcza na obszarach wiejskich i słabo rozwiniętych w całej UE;

—

rozpropaguje praktyki w zakresie gospodarki o obiegu zamkniętym i zdecentralizowanego ekosystemu przemysłowego;

—

wesprze realizację celów i zobowiązań klimatycznych;

—

zapewni dostosowanie produkcji biopaliw do celów zrównoważonego rozwoju i zapobiegnie takim negatywnym skutkom jak wylesianie i niedobory w dostawach żywności;

—

połączy wysiłki państw członkowskich, zapewni spójne przepisy i wyważy kwestie środowiskowe, gospodarcze i społeczne;

—

ustanowi wspólne normy w zakresie produkcji i wykorzystania biopaliw, wzmocni handel transgraniczny i stworzy stabilne otoczenie regulacyjne;

—

zapewnieni rozwiązania w zakresie redukcji emisji w przypadkach, w których trudniej jest realizować elektryfikację.

—

zapewnienie racjonalnego pod względem kosztów dostępu do czystej energii elektrycznej, zrównoważonej biomasy i innych surowców;

—

zwiększenie mocy produkcyjnych zakładów produkcyjnych w celu osiągnięcia korzyści skali;

—

zapewnienie całej produkcji (w tym wszystkim paliwom i produktom ubocznym przemysłowego łańcucha wartości) dostępu do rynku;

—

zwiększenie efektywności energetycznej produkcji biopaliw i e-paliw.