—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa (1),

—

uwzględniając Umowę o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2) (zwaną dalej „umową o wystąpieniu”) oraz towarzyszącą jej deklarację polityczną określającą ramy przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem (3) (zwaną dalej „deklaracją polityczną”),

—

uwzględniając umowę o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (4) (zwaną dalej „umową o handlu i współpracy”), w szczególności dział piąty w części drugiej dotyczący rybołówstwa,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1026/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie określonych środków podejmowanych w celu ochrony stad ryb względem państw pozwalających na niezrównoważone połowy (5),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi (6),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2021/1203 z dnia 19 lipca 2021 r. zmieniające rozporządzenie (UE) 2020/1706 w odniesieniu do włączenia autonomicznych unijnych kontyngentów taryfowych na niektóre produkty rybołówstwa (7),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1755 z dnia 6 października 2021 r. ustanawiające pobrexitową rezerwę dostosowawczą (8) oraz opinię Komisji Rybołówstwa z 11 maja 2021 r. (A9-0178/2021),

—

uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. (9),

—

uwzględniając Porozumienie Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz do zarządzania nimi, zawarte w Nowym Jorku 4 sierpnia 1995 r. (10),

—

uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ,

—

uwzględniając traktat spitsbergeński, podpisany w Paryżu 9 lutego 1920 r.,

—

uwzględniając Konwencję o przyszłej wielostronnej współpracy w rybołówstwie na północno-wschodnim Atlantyku (11),

—

uwzględniając Umowę w sprawie zapobiegania nieuregulowanym połowom na morzu pełnym w środkowej części Oceanu Arktycznego, która weszła w życie 25 czerwca 2021 r. (12),

—

uwzględniając Umowę w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Wysp Owczych (13),

—

uwzględniając Umowę w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii (14),

—

uwzględniając Umowę w sprawie rybołówstwa i środowiska morskiego między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii (15),

—

uwzględniając Umowę o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską a Rządem Grenlandii i Rządem Danii (16),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 lutego 2020 r. w sprawie propozycji mandatu dotyczącego negocjacji w sprawie nowego partnerstwa ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (17),

—

uwzględniając swoje zalecenie z 18 czerwca 2020 r. dotyczące negocjacji w sprawie nowego partnerstwa ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (18) oraz opinię Komisji Rybołówstwa z 26 maja 2020 r. (A9-0117/2020),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2021 r. w sprawie wyniku negocjacji między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem (19) oraz opinię Komisji Rybołówstwa w formie pisma z 4 lutego 2021 r. w sprawie zawarcia umowy o handlu i współpracy (A9-0128/2021),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 20 maja 2020 r. pt. „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 – Przywracanie przyrody do naszego życia” (COM(2020)0380),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 9 czerwca 2021 r. w sprawie unijnej strategii na rzecz bioróżnorodności 2030 – przywracanie przyrody do naszego życia (20),

—

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z 13 października 2021 r. zatytułowany „Silniejsze zaangażowanie UE na rzecz pokojowej, zrównoważonej i prosperującej Arktyki” (JOIN(2021)0027),

—

uwzględniając pierwszą deklarację z Santiago de Compostela z 25 października 2017 r. oraz drugą deklarację europejskich społeczności rybackich z Santiago de Compostela z 20 czerwca 2020 r. w sprawie przyszłości sektora rybołówstwa w Europie po brexicie,

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A9-0042/2022),

A.

mając na uwadze, że umowa o wystąpieniu określa warunki oficjalnego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej, a deklaracja polityczna wyznacza ramy przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, zaś wynikająca z nich umowa o handlu i współpracy ustanawia podstawy szerokich stosunków w obszarze dobrobytu i dobrego sąsiedztwa, charakteryzującego się bliskimi i pokojowymi stosunkami opartymi na współpracy, z poszanowaniem autonomii i suwerenności stron;

B.

mając na uwadze, że uznano znaczenie ochrony biologicznych zasobów morskich i ekosystemów morskich oraz zrównoważonego zarządzania nimi na podstawie najlepszych dostępnych opinii naukowych oraz promowania odpowiedzialnej i zrównoważonej akwakultury, a także kluczową rolę handlu w osiąganiu tych celów, w szczególności poprzez spójne działania z uwzględnieniem odpowiednich umów międzynarodowych Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, w tym wysiłki na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich eliminowania i poprzez zapobieganie wprowadzaniu do obrotu produktów rybołówstwa będących wynikiem tej szkodliwej działalności;

C.

mając na uwadze, że wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) wymaga, aby Unia Europejska promowała swoje cele na arenie międzynarodowej, zapewniając, aby działalność połowowa UE prowadzona poza jej wodami opierała się na tych samych zasadach i gwarantując równe warunki działania podmiotom z UE i państw trzecich, a także aby współpracowała z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi w celu poprawy przestrzegania środków międzynarodowych, w tym środków zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów, w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę naukową;

D.

mając na uwadze, że jednym z celów zrównoważonego rozwoju ONZ jest ochrona życia morskiego (cel zrównoważonego rozwoju nr 14);

E.

mając na uwadze, że w przeszłości stada ryb zarządzane wyłącznie przez UE były zarządzane w sposób bardziej zrównoważony niż stada eksploatowane wspólnie; mając na uwadze, że szereg stad zarządzanych dotychczas wyłącznie przez UE będzie obecnie objętych zarządzaniem dzielonym ze Zjednoczonym Królestwem;

F.

mając na uwadze, że WPRyb przewiduje, iż w związku ze zmieniającym się biologicznym stanem stad stosunkowo stabilna działalność połowowa powinna zabezpieczyć szczególne potrzeby regionów, w których społeczności lokalne są w szczególności zależne od rybołówstwa i związanej z nim działalności;

G.

mając na uwadze, że strony zgodziły się współpracować w zakresie ochrony i związanych z handlem aspektów polityki i środków w zakresie rybołówstwa i akwakultury, w tym – w zależności od przypadku – w ramach Światowej Organizacji Handlu, regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem i innych forów wielostronnych, w celu promowania zrównoważonych praktyk w zakresie rybołówstwa i akwakultury oraz handlu produktami rybnymi pochodzącymi z działań w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury zarządzanych w sposób zrównoważony;

H.

mając na uwadze, że strony mają wspólny cel w postaci wykorzystywania wspólnie eksploatowanych stad w tempie umożliwiającym utrzymywanie i stopniowe odbudowywanie populacji poławianych gatunków na poziomach biomasy pozwalających utrzymać maksymalny podtrzymywalny połów lub powyżej tych poziomów;

I.

mając na uwadze, że umowa o handlu i współpracy określa zasady zarządzania rybołówstwem oraz długofalowego zrównoważonego rozwoju środowiskowego, społecznego i gospodarczego na potrzeby optymalnej eksploatacji wspólnie zarządzanych stad w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę naukową, przekazywaną przede wszystkim przez Międzynarodową Radę Badań Morza;

J.

mając na uwadze, że rybołówstwo odegrało bardzo istotną rolę w kampanii referendalnej w 2016 r. w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE; mając na uwadze, że kwestie związane z rybołówstwem stanowiły ostatnią przeszkodę w negocjacjach w sprawie umowy między Zjednoczonym Królestwem a UE, a także mając na uwadze, że cel określony w deklaracji politycznej, polegający na zawarciu i ratyfikowaniu umowy w sprawie połowów do 1 lipca 2020 r., nie został osiągnięty;

K.

mając na uwadze, że przeniesienie udziałów kwotowych z UE do Zjednoczonego Królestwa w okresie przejściowym, jak uzgodniono w umowie o handlu i współpracy, będzie miało poważne negatywne skutki gospodarcze dla rybaków z UE; mając na uwadze, że uznaje się znaczenie łagodzenia negatywnych skutków gospodarczych przyszłych umów ze Zjednoczonym Królestwem;

L.

mając na uwadze, że Specjalny Komitet ds. Rybołówstwa został ustanowiony zgodnie z umową o handlu i współpracy; mając na uwadze, że ten komitet będzie przygotowywał wieloletnie strategie ochrony zasobów rybnych i zarządzania nimi jako podstawę ustalania całkowitych dopuszczalnych połów i innych środków zarządzania, w tym w odniesieniu do stad nieobjętych kwotami, określał gromadzenie danych naukowych na potrzeby zarządzania rybołówstwem i udostępniał te dane instytucjom naukowym w celu uzyskania jak najlepszego doradztwa naukowego;

M.

mając na uwadze, że protokół w sprawie dostępu do wód, włączony jako załącznik 38 do umowy o handlu i współpracy, przewiduje „okres dostosowawczy” trwający od 1 stycznia 2021 r. do 30 czerwca 2026 r., podczas którego każda strona zapewnia statkom drugiej strony pełny dostęp do swoich wód w celu poławiania wyszczególnionych tam gatunków ryb;

N.

mając na uwadze, że rybacy ponieśli straty z powodu opóźnień i niepewności związanych z wydawaniem licencji na dostęp do wód;

O.

mając na uwadze, że nie zostały jeszcze rozwiązane kwestie dotyczące dostępu statków unijnych do wód wokół niezamieszkałych wysp na północnym Atlantyku, takich jak Rockall, co stwarza niepewność i ryzyko dla rybaków;

P.

mając na uwadze, że umowa o handlu i współpracy przewiduje bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do rynku dla produktów rybołówstwa pochodzących z wód Zjednoczonego Królestwa, jednakże brytyjskie terytoria zamorskie nie są już stowarzyszone z UE i nie korzystają już ze zwolnień taryfowych na wywóz produktów rybołówstwa do UE, ponieważ nie są objęte zakresem stosowania umowy;

Q.

mając na uwadze, że 18 listopada 2020 r. Norwegia postanowiła, w sposób jednostronny i dyskryminujący, zmniejszyć unijną kwotę połowową dorsza atlantyckiego wokół Svalbardu na 2021 r.; mając na uwadze, że 28 maja 2021 r. Norwegia podjęła decyzję, również jednostronnie i wbrew zaleceniom naukowym, o zwiększeniu o 55 % własnej kwoty połowowej dla wspólnie eksploatowanych stad makreli; mając na uwadze, że Wyspy Owcze i Islandia również jednostronnie zwiększyły swoje kwoty połowowe makreli;

R.

mając na uwadze, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE spowodowało znaczne zakłócenia w łańcuchu dostaw na wyspie Irlandii i przerwało wieloletnie powiązania między tą wyspą a Europą kontynentalną;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

—

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 3 ust. 3,

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 24 (zwana dalej „Kartą”),

—

uwzględniając art. 81 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka,

—

uwzględniając komentarz ogólny nr 24 (2019) Komitetu Praw Dziecka ONZ w sprawie praw dzieci w systemie wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 24 marca 2021 r.„Strategia UE na rzecz praw dziecka” (COM(2021)0142),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej (1) (rozporządzenie Bruksela IIa),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (2) (rozporządzenie w sprawie zobowiązań alimentacyjnych),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie niektórych aspektów mediacji w sprawach cywilnych i handlowych (3),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/693 z 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Sprawiedliwość” (4),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/692 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Obywatele, równość, prawa i wartości” (5),

—

uwzględniając unijną tablicę wyników wymiaru sprawiedliwości,

—

uwzględniając Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy z 17 listopada 2010 r. w sprawie wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dzieciom,

—

uwzględniając rezolucję Rady Europy nr 2079 z 2 października 2015 r. w sprawie równości i wspólnej odpowiedzialności rodzicielskiej: rola ojców,

—

uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-490/20 (6),

—

uwzględniając Konwencję dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzoną w Hadze dnia 25 października 1980 r.,

—

uwzględniając Konwencję o ochronie dzieci i współpracy w dziedzinie przysposobienia międzynarodowego sporządzoną w Hadze 29 maja 1993 r.,

—

uwzględniając swoją rezolucję z 2 lutego 2017 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie transgranicznych aspektów adopcji (7),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 11 marca 2021 r. w sprawie praw dziecka w świetle strategii UE na rzecz praw dziecka (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 6 października 2021 r. w sprawie wpływu, jaki na kobiety i dzieci wywierają przemoc ze strony partnera oraz prawo pieczy nad dzieckiem (9),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Petycji,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0033/2022),

A.

mając na uwadze, że coraz większa liczba dzieci i nastolatków ma kontakt z systemem sprawiedliwości w postępowaniach sądowych w sprawach cywilnych, administracyjnych i rodzinnych, głównie z powodu wzrostu liczby rozwodów, separacji i adopcji; mając na uwadze, że w takich postępowaniach wszystkim dzieciom należy zagwarantować niedyskryminacyjny dostęp do wymiaru sprawiedliwości, w tym w szczególności dostęp do sądów oraz do alternatywnych metod rozwiązywania sporów;

B.

mając na uwadze, że UE jest zobowiązana do zapewnienia poszanowania, ochrony i egzekwowania praw każdego dziecka w celu budowania bardziej zdrowego, odpornego, sprawiedliwego i uczciwego społeczeństwa dla wszystkich;

C.

mając na uwadze, że dzieci mają prawo do uczestniczenia, bycia wysłuchanymi i do wyrażania swoich poglądów stosownie do swojego wieku, dojrzałości i umiejętności językowych we wszelkich postępowaniach dotyczących ich dobrostanu i przyszłego życia; mając na uwadze, że opinie dzieci powinny być traktowane z należytą uwagą, niezależnie od tego, czy postępowanie jest prowadzone przez sąd czy jakikolwiek inny właściwy organ;

D.

mając na uwadze, że udział w postępowaniach sądowych i administracyjnych powinien odbywać się w komfortowych i przyjaznych dziecku warunkach, tak by nie powodować dodatkowych urazów ani stresu u dziecka oraz zminimalizować psychologiczne i emocjonalne skutki takich okoliczności, w szczególności dla dzieci znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, takich jak dzieci z niepełnosprawnością lub dzieci ze środowisk migracyjnych;

E.

mając na uwadze, że udział dzieci w takich postępowaniach powinien być wspierany dzięki wielodyscyplinarnemu podejściu właściwych organów;

F.

mając na uwadze, że państwa członkowskie są zobowiązane do ustanowienia zabezpieczeń proceduralnych, gwarancji i przepisów proceduralnych regulujących wysłuchania dziecka; mając jednak na uwadze, że przepisy te różnią się znacznie w poszczególnych państwach członkowskich;

G.

mając na uwadze, że w domu i w środowisku rodzinnym, w którym występuje konflikt między rodzicami, dzieci mogą przeżywać traumę z powodu bycia świadkiem przemocy w rodzinie, doświadczając różnych form złego traktowania w wyniku aktów przemocy fizycznej, słownej, psychicznej, seksualnej i ekonomicznej wymierzonych przeciwko osobom, które stanowią dla nich punkt odniesienia, lub przeciwko innym ważnym dla nich osobom w rodzinie; mając na uwadze, że taka przemoc ma bardzo poważne konsekwencje dla rozwoju psychologicznego i emocjonalnego dziecka; mając na uwadze, że w związku z tym zasadnicze znaczenie ma zwrócenie należytej uwagi na tego rodzaju przemoc, gdy wysłuchanie dziecka odbywa się w ramach postępowania z zakresu prawa rodzinnego, aby zagwarantować, że dobro dziecka jest kwestią nadrzędną;

H.

mając na uwadze, że dzieci mają prawo do bycia należycie informowanymi w sposób stosowny do ich wieku, poziomu dojrzałości i umiejętności językowych oraz umożliwiający im zrozumienie każdego etapu postępowania sądowego i administracyjnego, które ich dotyczy;

I.

mając na uwadze, że w postępowaniu w sprawach cywilnych, administracyjnych i rodzinnych, zwłaszcza w sprawach transgranicznych, dzieci mają ograniczone możliwości bycia reprezentowanymi przez prawnika lub radcę prawnego;

J.

mając na uwadze, że w niektórych przypadkach doświadczenie pokazało (10) korzyści płynące z posiadania oddanej i niezależnej osoby godnej zaufania, która wspiera dziecko i towarzyszy mu podczas całego postępowania sądowego, w tym w przypadkach mediacji;

K.

mając na uwadze, że przy podejmowaniu wszelkich decyzji dotyczących dziecka sądy, organy administracyjne i instytucje opieki społecznej powinny priorytetowo traktować dobro dziecka; mając na uwadze, że decyzje takie powinny być podejmowane indywidualnie, z uwzględnieniem wieku, potrzeb oraz konkretnej sytuacji dziecka i jego rodziny;

L.

mając na uwadze, że nie można zadbać o dobro dziecka i zapewnić dostępu wszystkich dzieci do wymiaru sprawiedliwości, jeżeli ich udział w postępowaniach z zakresu prawa cywilnego, administracyjnego i rodzinnego oraz korzystanie z towarzyszących im usług wsparcia są uzależnione od możliwości finansowych rodziców, zwłaszcza że koszty takich postępowań i usług mogą być bardzo wysokie;

M.

mając na uwadze, że UE i państwa członkowskie są zobowiązane do propagowania ochrony praw dziecka, w tym za pomocą wymiaru sprawiedliwości przyjaznego dziecku, przy realizacji wszystkich działań w ramach programu „Sprawiedliwość”;

N.

mając na uwadze, że wraz ze wzrostem mobilności prawdopodobnie zwiększy się również liczba dzieci urodzonych w rodzinach z elementem transgranicznym;

O.

mając na uwadze, że chociaż prawo materialne cywilne i rodzinne pozostaje w kompetencji państw członkowskich, zharmonizowane przepisy dotyczące transgranicznego prawa cywilnego i rodzinnego mogą zostać ustanowione na szczeblu UE;

P.

mając na uwadze, że jako strony Konwencji o prawach dziecka przyjętej przez ONZ państwa członkowskie muszą traktować dobro dziecka jako kwestię nadrzędną we wszystkich procedurach publicznych, w tym podczas rozstrzygania transgranicznych sporów rodzinnych; mając na uwadze, że w sporach rodzinnych o skutkach transgranicznych właściwe organy w niektórych państwach członkowskich często interpretują ochronę dobra dziecka jako konieczność pozostania na terytorium państwa, nawet w przypadkach gdy zgłoszono nadużycia i przemoc domową ze strony rodzica mieszkającego w tym państwie;

Q.

mając na uwadze, że oparta na wzajemnym zaufaniu zasada wzajemnego uznawania zobowiązuje państwa członkowskie do wykonania wyroku lub orzeczenia przyjętego w innym państwie członkowskim;

R.

mając na uwadze, że postępowania transgraniczne są bardziej złożone z prawnego punktu widzenia, a zatem zazwyczaj bardziej czasochłonne i kosztowne;

S.

mając na uwadze, że brak skutecznych procedur wykonywania orzeczeń dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, prawa do osobistej styczności z dzieckiem, uprowadzenia dziecka przez jednego z rodziców lub zobowiązań alimentacyjnych w sprawach transgranicznych szkodzi dobru dziecka;

T.

mając na uwadze, że dzieci, których dotyczą transgraniczne spory z zakresu prawa cywilnego i rodzinnego, powinny korzystać z takich samych praw, poziomu ochrony, gwarancji proceduralnych i minimalnych standardów we wszystkich państwach członkowskich, niezależnie od narodowości ich rodziców;

U.

mając na uwadze, że każde dziecko ma prawo do poznania rodziców i do opieki z ich strony; mając na uwadze, że w razie separacji każde dziecko ma prawo do regularnej osobistej styczności i bezpośrednich kontaktów z obojgiem rodziców lub, jeżeli rodzice są niedostępni, z krewnymi rodziców, a w razie ich braku – z wybraną przez dziecko osobą; mając na uwadze, że osobiste stosunki i bezpośrednie kontakty dziecka z rodzicami mogą być ograniczone przez właściwy organ jedynie w celu ochrony dobra dziecka;

V.

mając na uwadze, że Konwencja haska z 1980 r. wprowadza system międzynarodowej współpracy między państwami w celu szybkiego rozstrzygania spraw dotyczących uprowadzenia dziecka za granicę; mając na uwadze, że dotychczas konwencję ratyfikowało 101 państw, w tym wszystkie państwa członkowskie UE;

W.

mając na uwadze, że pomimo dotychczasowych wysiłków UE nie dysponuje wystarczającymi danymi na temat postępowań sądowych z udziałem dzieci, podobnie jak zajmujące się nimi wyspecjalizowane sądy;

X.

mając na uwadze, że brak wspólnych przepisów UE dotyczących uznawania orzeczeń w sprawie rodzicielstwa, zwłaszcza w sprawach dotyczących rodziców tej samej płci, może skutkować utratą praw rodzicielskich, naruszać prawo dziecka do bycia wychowywanym przez oboje rodziców i utrzymywania stosunków z obojgiem rodziców oraz wszelkie prawa wynikające z rodzicielstwa (takie jak zobowiązania alimentacyjne lub dziedziczenie), a także zachęcać do wybierania sądu ze względu na możliwość korzystniejszego rozstrzygnięcia sprawy w przypadku transgranicznych sporów rodzinnych; mając na uwadze, że przyszły wniosek ustawodawczy w tej dziedzinie powinien pomóc zmniejszyć liczbę postępowań administracyjnych i sądowych;

Y.

mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości wydał ostatnio następujące orzeczenie w sprawie C-490/20: jeśli chodzi o dziecko, będące obywatelem Unii, którego akt urodzenia wydany przez właściwe organy przyjmującego państwa członkowskiego wskazuje jako jego rodziców dwie osoby tej samej płci, państwo członkowskie, którego to dziecko jest obywatelem, jest zobowiązane (i) do wydania mu dowodu tożsamości lub paszportu bez konieczności uprzedniego sporządzenia aktu urodzenia przez organy krajowe, a także (ii) do uznania, podobnie jak każde inne państwo członkowskie, dokumentu pochodzącego od przyjmującego państwa członkowskiego umożliwiającego wspomnianemu dziecku korzystanie, wraz z każdą z tych dwóch osób, z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich;

Z.

mając na uwadze, że w wielu przypadkach mediacja rodzinna okazuje się szybsza, tańsza i bardziej przyjazna dziecku w rozwiązywaniu sporu niż postępowanie sądowe, a także może pomóc w zapobieganiu uprowadzeniom dzieci przez jednego z rodziców w przyszłości;

AA.

mając na uwadze, że należy zachęcać do stosowania alternatywnych metod rozwiązywania sporów, chyba że jest to sprzeczne z dobrem dziecka, zwłaszcza w przypadku przemocy domowej i seksualnego niegodziwego traktowania;

AB.

mając na uwadze, że liczba krajowych i transgranicznych postępowań mediacyjnych w sprawach rodzinnych pozostaje niska;

AC.

mając na uwadze, że w większości państw członkowskich nie ma dostępnej pomocy prawnej w przypadku mediacji dla rodziców, którzy mają ograniczone środki finansowe, ale którzy jednocześnie kwalifikowaliby się do otrzymania pomocy prawnej w postępowaniu sądowym;

AD.

mając na uwadze, że rodzice mogą mieć trudności z uzyskaniem odpowiednich i zweryfikowanych informacji na temat możliwości przystąpienia do mediacji na etapie przedsądowym;

AE.

mając na uwadze, że mediacja handlowa różni się znacznie od mediacji rodzinnej;

AF.

mając na uwadze, że transgraniczna mediacja rodzinna może ułatwić zawieranie między rodzicami porozumień, które służą ochronie dobra dziecka, zmniejszając obciążenia emocjonalne i finansowe oraz złożoność prawną nierozerwalnie związaną z postępowaniem sądowym;

AG.

mając na uwadze, że transgraniczna mediacja rodzinna jest bardziej złożona niż mediacja w krajowych sporach rodzinnych z punktu widzenia prawnego i logistycznego oraz wymaga od mediatora dodatkowej wiedzy i umiejętności językowych;

AH.

mając na uwadze, że zarówno sędziowie, jak i prawnicy powinni zostać przeszkoleni w celu zdobycia większej wiedzy na temat transgranicznej mediacji rodzinnej;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

—

uwzględniając petycje nr 0751/16, 1025/16, 0793/17, 0819/17, 0482/20, 0490/20, 0491/20, 0499/20, 0535/20, 0095/21 i 0862/21,

—

uwzględniając art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, art. 4 i 191 oraz art. 192 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, a także art. 35 i 37 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

—

uwzględniając dyrektywę Rady 91/676/EWG z 12 grudnia 1991 r. dotyczącą ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (1) („dyrektywa azotanowa”),

—

uwzględniając dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2000 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki wodnej (2) („ramowa dyrektywa wodna”),

—

uwzględniając dyrektywę 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 lutego 2006 r. dotyczącą zarządzania jakością wody w kąpieliskach i uchylającą dyrektywę 76/160/EWG (3) („dyrektywa o jakości wody w kąpieliskach”),

—

uwzględniając dyrektywę 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 12 grudnia 2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu (4) („dyrektywa o wodach podziemnych”),

—

uwzględniając dyrektywę 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 17 czerwca 2008 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (5) („dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej”),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2184 z 16 grudnia 2020 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (6) („dyrektywa o wodzie pitnej”),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 20 maja 2020 r. zatytułowany „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 – Przywracanie przyrody do naszego życia” (COM(2020)0380),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 17 listopada 2021 r. zatytułowany „Strategia UE na rzecz ochrony gleb 2030 – Korzyści ze zdrowych gleb dla ludzi, żywności, przyrody i klimatu” (COM(2021)0699),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 20 maja 2020 r. zatytułowany „Strategia »od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego” (COM(2020)0381),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 12 maja 2021 r. zatytułowany „Droga do zdrowej planety dla wszystkich – plan działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby” (COM(2021)0400),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 11 października 2021 r. w sprawie wykonania dyrektywy Rady 91/676/EWG dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego, przygotowane na podstawie sprawozdań państw członkowskich za okres 2016–2019 (COM(2021)1000);

—

uwzględniając swoją rezolucję z 17 grudnia 2020 r. w sprawie wdrażania unijnego prawodawstwa dotyczącego wody (7),

—

uwzględniając art. 227 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że do Komisji Petycji wpłynęło szereg petycji, których autorzy wyrażają obawy dotyczące zanieczyszczenia jednolitych części wód azotanami i zgłaszają przypadki łamania odpowiednich przepisów UE o ochronie środowiska; mając na uwadze, że wpłynęły do niej również petycje dotyczące problemów z systemami pomiaru stężenia azotanów w poszczególnych państwach członkowskich oraz trudności w prawidłowym pomiarze stężenia azotanów w wodach europejskich i w uzyskaniu ogólnego obrazu sytuacji w UE;

B.

mając na uwadze, że stan wielu jednolitych części wód w UE pogorszył się z powodu nadmiernej eksploatacji i zanieczyszczenia lub nie spełniają one jeszcze wymogów art. 4 ramowej dyrektywy wodnej;

C.

mając na uwadze, że niektóre regiony UE są szczególnie narażone na tego rodzaju zanieczyszczenia z powodu ich charakterystyki geograficznej i skutków zmiany klimatu;

D.

mając na uwadze, że nadmiar azotanów należy do głównych przyczyn szkodliwego zanieczyszczenia wód w UE z powodu akumulacji azotu i fosforu z nawozów naturalnych pochodzenia zwierzęcego i z nawozów nieorganicznych;

E.

mając na uwadze, że azot to składnik odżywczy ważny dla wzrostu roślin i upraw; mając na uwadze, że jego wysokie stężenie w wodzie jest szkodliwe dla ludzi i przyrody; mając na uwadze, że azotany prowadzą do wyczerpania tlenu i eutrofizacji, co zagraża zarówno zdrowiu ludzi, jak i ekosystemom; mając na uwadze, że azotany niosą istotne konsekwencje gospodarcze, gdyż powodują konieczność oczyszczania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz transportu wody słodkiej dla społeczności i sektorów gospodarki zależnych od wód, w których występuje zanieczyszczenie;

F.

mając na uwadze, że w latach 2016–2019 w państwach członkowskich w 14,1 % wód gruntowych nadal przekroczone były stężenia azotanów dopuszczalne dla wody pitnej; mając na uwadze, że w UE za eutroficzne uznano: 81 % wód morskich, 31 % wód przybrzeżnych, 36 % rzek i 32 % jezior; mając na uwadze, że w latach 2012–2015 i 2016–2019 łączna powierzchnia stref zagrożonych zanieczyszczeniem azotanami (licząc wraz z państwami członkowskimi zgłaszającymi dane dla całego terytorium łącznie) wzrosła o 14,4 %; mając na uwadze, że Komisja zauważyła, iż eutrofizacji nie uwzględnia się dostatecznie przy wyznaczaniu obszarów zanieczyszczonych azotanami;

G.

mając na uwadze, że dane o jakości wody 30 lat po przyjęciu dyrektywy azotanowej pokazują, iż poziom jej wdrożenia i egzekwowania nadal nie jest wystarczający do osiągnięcia jej celów i odpowiednich celów ramowej dyrektywy wodnej;

H.

mając na uwadze, że wiele państw członkowskich nadal odnotowuje niską jakość wody na swoim terytorium i systemowe problemy w zarządzaniu stratami substancji biogennych z rolnictwa, a w niektórych innych państwach członkowskich występują obszary, na których nie zajęto się odpowiednio problemem zanieczyszczenia;

I.

mając na uwadze, że mimo przyjętych środków postępy w całej UE od 2012 r. są powolne; mając na uwadze, że nieprzestrzeganie dyrektywy azotanowej przez państwa członkowskie wynika najczęściej z niedostatecznej stabilności sieci monitorowania oraz z niedociągnięć w wyznaczaniu stref zagrożenia i wdrażaniu programów działania;

J.

mając na uwadze, że systemy i normy pomiaru stężenia azotanów różnią się w poszczególnych państwach członkowskich; mając na uwadze, że oznacza to, iż wyników tych pomiarów nie można łatwo porównać, co może prowadzić do problemów w obszarze konkurencji w rolnictwie unijnym, a zatem do zakłóceń na rynku wewnętrznym;

K.

mając na uwadze, że w Europejskim Zielonym Ładzie przewiduje się zmniejszenie strat substancji biogennych o 50 % do 2030 r.;

L.

mając na uwadze, że zgodnie z dyrektywą azotanową państwa członkowskie muszą wskazać i prawidłowo wyznaczyć strefy narażone na zanieczyszczenie azotanami, by skutecznie zwalczać zanieczyszczenie azotanami na swoim terytorium;

M.

mając na uwadze, że eutrofizacja powoduje niepokojącą utratę różnorodności biologicznej, a w niektórych przypadkach nawet trudne do naprawienia tragedie środowiskowe w ekosystemach o wysokiej wartości środowiskowej;

N.

mając na uwadze, że skala problemów związanych z zanieczyszczeniem wody przez niewłaściwe stosowanie azotanów w przemyśle rolnym oraz przez azotany ze źródeł komunalnych, na przykład z oczyszczalni ścieków, zagraża przetrwaniu niektórych ekosystemów europejskich;

O.

mając na uwadze, że wiele komunalnych oczyszczalni ścieków nie spełnia obowiązujących wymogów;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

—

uwzględniając komunikat Komisji z 18 maja 2021 r. pt. „Globalne podejście do badań naukowych i innowacji – Strategia Europy na rzecz współpracy międzynarodowej w zmieniającym się świecie” (COM(2021)0252),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 30 września 2020 r. w sprawie nowej europejskiej przestrzeni badawczej na rzecz badań naukowych i innowacji (COM(2020)0628),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 11 grudnia 2019 r. pt. „Europejski Zielony Ład” (COM(2019)0640),

—

uwzględniając przyjętą 25 września 2015 r. rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ zatytułowaną „Przekształcamy nasz świat – program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030”,

—

uwzględniając porozumienie paryskie zawarte na podstawie Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (1),

—

uwzględniając pytanie do Komisji w sprawie globalnego podejścia do badań naukowych i innowacji: strategia Europy na rzecz współpracy międzynarodowej w zmieniającym się świecie (O-000013/2022 – B9-0011/2022),

—

uwzględniając art. 136 ust. 5 i art. 132 ust. 2 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii,

A.

mając na uwadze, że w strategii na rzecz współpracy międzynarodowej w zmieniającym się świecie uznano, że przesunięcia sił geopolitycznych stanowią wyzwanie dla praw człowieka, wartości i wolności akademickiej;

B.

mając na uwadze, że strategia ma upowszechniać zasady oparte na multilateralizmie, wzajemnej otwartości, równych warunkach działania oraz ekologicznych, cyfrowych, zdrowotnych, społecznych i innowacyjnych rozwiązaniach we współpracy z państwami trzecimi, przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych i wspólnych wartości;

C.

mając na uwadze, że strategia będzie wdrażana przez inicjatywy wzorowane na podejściu „Drużyna Europy”;

D.

mając na uwadze, że program „Horyzont Europa” pozostanie otwarty na świat, a Unia będzie dążyć do wspólnego rozumienia i wdrażania zasad, takich jak etyka i uczciwość w badaniach naukowych, równouprawnienie płci, różnorodność i inkluzywność, otwarte dane i otwarta nauka, wolność akademicka, standardy i kształtowanie polityki opartej na dowodach;

E.

mając na uwadze, że strategia ma zmobilizować naukę, technologię i innowacje do przyspieszenia zrównoważonego i inkluzywnego przejścia do społeczeństw i gospodarek opartych na wiedzy w krajach o niskim i średnim dochodzie;

F.

mając na uwadze, że wdrażanie programu dyplomacji naukowej zacieśniłoby partnerstwa Unii z państwami trzecimi i pomogło realizować cele dyplomatyczne;

G.

mając na uwadze, że międzynarodowa współpraca w zakresie badań naukowych i innowacji jest integralną częścią europejskiej przestrzeni badawczej (EPB);

H.

mając na uwadze, że Europejska Rada ds. Innowacji i Europejski Instytut Innowacji i Technologii odegrają ważną rolę we wspieraniu innowacyjnych przedsiębiorstw typu start-up w inicjatywach współpracy z państwami trzecimi;

I.

mając na uwadze, że współpraca międzynarodowa w zakresie badań naukowych i innowacji zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumieniem paryskim i Europejskim Zielonym Ładem jest niezbędna i konieczna, aby wzmocnić zdrowie na świecie i opracować innowacyjne rozwiązania na rzecz sprawiedliwej transformacji ekologicznej i cyfrowej, a jednocześnie zadbać o znalezienie długoterminowej odpowiedzi na te wyzwania;

J.

mając na uwadze, że UE powinna dawać przykład, chroniąc unijne standardy własności intelektualnej i zwalczając ingerencje zagraniczne;

K.

mając na uwadze, że międzynarodowe badania naukowe i innowacje mogą istotnie przyczynić się do realizacji unijnej strategii w zakresie wodoru;

L.

mając na uwadze, że w strategii propaguje się współpracę z uprzemysłowionymi państwami trzecimi;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

—

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 4, 162, 174–178 i 349,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów) (1),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (2),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (3),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1058 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności (4),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1059 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) wspieranego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz instrumentów finansowania zewnętrznego (5),

—

uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej z dnia 4 lutego 2022 r. zatytułowany „8. sprawozdanie na temat spójności: spójność w Europie do 2050 r.” (COM(2022)0034),

—

uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 marca 2022 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 i rozporządzenie (UE) nr 223/2014 w odniesieniu do działania w ramach polityki spójności na rzecz uchodźców w Europie (CARE) (COM(2022)0109),

—

uwzględniając skierowane do Komisji pytanie dotyczące rozpoczęcia realizacji polityki spójności na lata 2021-2027 (O-000002/2022 – B9-0006/2022),

—

uwzględniając art. 136 ust. 5 i art. 132 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że polityka spójności, z budżetem w wysokości 392 mld EUR do 2027 r., nadal stanowi główną ogólnounijną politykę inwestycyjną i solidarnościową na rzecz równości społecznej i sprawiedliwej transformacji oraz stałą siłę napędową zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia, spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w UE oraz osiągnięcia celów klimatycznych UE, Europejskiego Zielonego Ładu i celów zrównoważonego rozwoju;

B.

mając na uwadze, że pandemia była główną przyczyną opóźnień w negocjacjach w sprawie polityki spójności, które spowodowały z kolei opóźnienie w przyjęciu ram ustawodawczych na okres finansowania 2021–2027; mając na uwadze, że większość państw członkowskich wydawała się niezdolna do przyspieszenia przygotowania procesu programowania;

C.

mając na uwadze, że priorytetowe traktowanie przygotowania planów odbudowy i zwiększania odporności, a także wydatków REACT-EU, choć jest to konieczne w kontekście pandemii COVID-19, w sposób niezamierzony przyczyniło się do wspomnianego opóźnienia;

D.

mając na uwadze, że finansowanie polityki spójności powinno być zgodne z Kartą praw podstawowych, praworządnością i europejskim kodeksem postępowania w zakresie partnerstwa;

E.

mając na uwadze, że zgodnie z najnowszymi dostępnymi informacjami umowy partnerstwa i programy są strategicznymi narzędziami ukierunkowywania inwestycji w państwach członkowskich i regionach, ale do tej pory przedłożono tylko kilka, przy czym przyjęto tylko jeden (w Grecji);

F.

mając na uwadze, że w rezultacie na 2021 r. zaplanowano jedynie 0,2 % środków na zobowiązania w dziale 2.1: „Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna”, czyli znacznie mniej niż w 2014 r. (4,22 %), również ze względu na priorytetowe traktowanie nowych funduszy i inicjatyw, takich jak Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (RRF), React-EU i Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji;

G.

mając na uwadze, że komisarz ds. budżetu i administracji oficjalnie stwierdził, że oczekuje, iż prawie cały przydział środków budżetowych na 2021 r. trzeba będzie przeprogramować na kolejne lata na podstawie rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (6);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

—

uwzględniając art. 2 i art. 10 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

—

uwzględniając art. 9 i 165 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej (zwaną dalej „kartą”),

—

uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ, w szczególności cel 4 (Dobra jakość edukacji) i cel 4.7,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 5 marca 2020 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz równouprawnienia płci na lata 2020–2025” (COM(2020)0152),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 września 2015 r. w sprawie wzmacniania pozycji dziewcząt przez edukację w UE (1),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 12 listopada 2020 r. zatytułowany „Unia równości: strategia na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020–2025” (COM(2020)0698),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 marca 2021 r. w sprawie kształtowania polityki edukacji cyfrowej (2),

—

uwzględniając przyjęte przez Radę Europy ramy kompetencji kultury demokratycznej,

—

uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie wspierania świadomości demokratycznej i demokratycznego zaangażowania młodych ludzi w Europie (3),

—

uwzględniając Kartę nauczania w zakresie demokratycznego obywatelstwa i praw człowieka Rady Europy,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 marca 2021 r. zatytułowany „Plan działania na rzecz Europejskiego filaru praw socjalnych” (COM(2021)0102),

—

uwzględniając Europejski filar praw socjalnych proklamowany i podpisany przez Radę Unii Europejskiej, Parlament Europejski i Komisję 17 listopada 2017 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 listopada 2017 r. zatytułowany „Wzmocnienie tożsamości europejskiej dzięki edukacji i kulturze – Wkład Komisji Europejskiej w spotkanie przywódców w Göteborgu w dniu 17 listopada 2017 r.” (COM(2017)0673),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 czerwca 2016 r. w sprawie zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu (COM(2016)0379),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 1 lipca 2020 r. zatytułowany „Europejski program na rzecz umiejętności służący zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności” (COM(2020)0274),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 września 2020 r. zatytułowany „Plan działania w dziedzinie edukacji cyfrowej na lata 2021–2027 – Nowe podejście do kształcenia i szkolenia w epoce cyfrowej (COM(2020)0624),

—

uwzględniając strategiczne ramy europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (ET 2020), w szczególności ich cel promowania równości, spójności społecznej i aktywnego obywatelstwa,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 września 2020 r. w sprawie utworzenia europejskiego obszaru edukacji do 2025 r. (COM(2020)0625),

—

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 22 maja 2018 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie (4),

—

uwzględniając zalecenie Rady z dnia 22 maja 2018 r. w sprawie promowania wspólnych wartości, edukacji włączającej i europejskiego wymiaru nauczania (5),

—

uwzględniając rezolucję Rady z dnia 19 lutego 2021 r. w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030) (6),

—

uwzględniając konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 17 maja 2021 r. w sprawie wzmacniania zarządzania wielopoziomowego przy promowaniu uczestnictwa młodych ludzi w procesach decyzyjnych (7),

—

uwzględniając deklarację w sprawie promowania – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja (deklaracja paryska z 2015 r.), podpisaną 17 marca 2015 r. w Paryżu we Francji,

—

uwzględniając sprawozdanie europejskiego pierwszego panelu obywatelskiego Konferencji w sprawie przyszłości Europy zatytułowane „Silniejsza gospodarka, sprawiedliwość społeczna, zatrudnienie / Edukacja, młodzież, kultura i sport / Transformacja cyfrowa”,

—

uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Spotkania Młodzieży z 2021 r. z pomysłami młodzieży na Konferencję w sprawie przyszłości Europy,

—

uwzględniając sprawozdanie Eurydice Komisji z 7 listopada 2017 r. zatytułowane „Edukacja obywatelska w szkołach w Europie, 2017”,

—

uwzględniając rezolucję Unii Europejskich Federalistów (UEF) w sprawie systemowego podejścia do europejskiej edukacji obywatelskiej, przyjętą 4 lipca 2021 r. podczas XXVII europejskiego kongresu UEF w Walencji,

—

uwzględniając dokument analityczny Biura Analiz Parlamentu Europejskiego z maja 2021 r. w sprawie obszaru edukacji europejskiej oraz strategii ramowej w zakresie kształcenia i szkolenia na 2030 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie Eurydice Komisji z 19 października 2020 r. zatytułowane „Equity in school education in Europe – Structures, policies and student performance” [Sprawiedliwość w edukacji szkolnej w Europie – struktury, polityki i wyniki uczniów],

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 15 grudnia 2021 r. zatytułowane „Sprawozdanie na temat obywatelstwa UE z 2020 r. Wzmacnianie pozycji obywateli i ochrona ich praw”(COM(2020)0730),

—

uwzględniając europejski plan działania Komisji na rzecz demokracji z 3 grudnia 2020 r.,

—

uwzględniając podsumowanie ustaleń i dyskusji podczas forum w 2019 r. na rzecz przyszłości uczenia się opublikowane przez panel ekspertów Komisji w dziedzinie europejskiego kształcenia i szkolenia 7 grudnia 2019 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z czerwca 2020 r. zatytułowane „European Union Citizenship and Democracy” [Obywatelstwo i demokracja w Unii Europejskiej],

—

uwzględniając wytyczne sieci Jean Monnet z 2017 r. dla edukatorów nauczycieli w zakresie tożsamości i obywatelstwa dzieci w Europie,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z 18 marca 2015 r. zatytułowane „Promowanie – poprzez edukację – postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja – przegląd zmian w polityce edukacyjnej w Europie w następstwie deklaracji paryskiej z 17 marca 2015 r.”,

—

uwzględniając Monitor Kształcenia i Szkolenia z 2018 r. i 2020 r.,

—

uwzględniając dokument tematyczny panelu ekspertów w dziedzinie europejskiego kształcenia i szkolenia na temat włączenia i obywatelstwa,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie zdobywania wiedzy o UE w szkole (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie roli dialogu międzykulturowego, różnorodności kulturowej i edukacji w promowaniu podstawowych wartości UE (9),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 listopada 2021 r. w sprawie Europejskiego obszaru edukacji: wspólne całościowe podejście (10),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie sprawozdania na temat obywatelstwa UE z 2017 r.: wzmocnienie praw obywateli w Unii demokratycznych zmian (11),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie dialogu obywatelskiego i uczestnictwa obywateli w procesie decyzyjnym UE (12),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu oraz art. 1 ust. 1 lit. e) i załącznik 3 do decyzji Konferencji Przewodniczących z 12 grudnia 2002 r. dotyczącej procedury udzielania zgody na sporządzenie sprawozdań z własnej inicjatywy,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A9-0060/2022),

A.

mając na uwadze, że edukacja jest prawem podstawowym i dobrem publicznym, które powinno być dostępne bezpłatnie dla wszystkich w taki sam sposób; mając na uwadze, że Europejski filar praw socjalnych stanowi, że każdy ma prawo do wysokiej jakości i włączającego kształcenia i szkolenia przez całe życie, tak aby mógł w pełni i w znaczący sposób uczestniczyć w życiu społecznym; mając na uwadze, że kształcenie i szkolenie należy postrzegać nie tylko jako narzędzie służące rynkowi pracy;

B.

mając na uwadze, że nowe wyzwania systemowe o skutkach lokalnych, regionalnych i globalnych, takie jak zmiana klimatu, transformacja cyfrowa, dysproporcje społeczne i terytorialne oraz ponadnarodowa integracja polityczna, wymagają odpowiedniego dostosowania systemów edukacji, w tym edukacji obywatelskiej; mając na uwadze, że transformacja ekologiczna i Zielony Ład wymagają rozszerzenia edukacji obywatelskiej, tak aby uwzględniała ona potrzebę odpowiedzialnego działania nie tylko w danej społeczności lub społeczeństwie, lecz także wobec całej planety; mając na uwadze, że transformacja cyfrowa i agenda cyfrowa oferują nowe możliwości aktywnego obywatelstwa i demokratycznego uczestnictwa w internecie, a zarazem wiążą się także z ryzykiem i zagrożeniami, jakie stwarzają informacje wprowadzające w błąd i dezinformacja; mając na uwadze, że aktywne obywatelstwo cyfrowe powinno uwzględniać i eliminować przepaść cyfrową między pokoleniami; mając na uwadze, że zaangażowanie mediów lokalnych, krajowych i europejskich w popularyzowanie europejskiej kultury i historii jest ważnym elementem debaty publicznej i zaangażowania obywatelskiego;

C.

mając na uwadze, że edukację obywatelską należy rozumieć jako wielopoziomową edukację obejmującą lokalny, regionalny, krajowy, europejski i globalny wymiar obywatelstwa; mając na uwadze, że trwający proces globalizacji i integracji europejskiej będzie wymagać od nowego pokolenia Europejczyków zwiększonego zaangażowania politycznego na wielu poziomach, zdolności do życia i pracy w coraz bardziej międzynarodowym środowisku oraz radzenia sobie z różnicami w codziennym życiu; mając na uwadze, że krytyczne myślenie, umiejętności interpersonalne i kompetencje obywatelskie mają coraz większe znaczenie na rynku pracy i w życiu społecznym; mając na uwadze, że społeczeństwa stają się coraz bardziej zróżnicowane, przez co poszanowanie zróżnicowania pod względem kultury i pochodzenia oraz odrzucenie wszelkich form dyskryminacji kobiet, osób LGTBIQ czy mniejszości nabiera w Europie coraz większej wagi;

D.

mając na uwadze, że edukacja obywatelska korzysta z podejścia międzysektorowego i wzajemnej współpracy między kształceniem formalnym, pozaformalnym i nieformalnym; mając na uwadze, że edukacja obywatelska umożliwia edukatorom i osobom uczącym się odkrywanie wartości, postaw, umiejętności i wiedzy oraz wspólne zrozumienie świata, w tym poprzez pedagogikę partycypacyjną;

E.

mając na uwadze, że zmiany społeczno-polityczne obserwowane w państwach członkowskich, począwszy od polaryzacji społecznej i niskiego zaufania do instytucji po regres demokracji, erozję praworządności, wyłączający nacjonalizm i wykorzystanie eurosceptycyzmu do celów politycznych, w połączeniu z nasileniem się ruchów ekstremistycznych, odradzaniem się rasizmu i ksenofobii we wszystkich jej formach, autorytaryzmem oraz informacjami wprowadzającymi w błąd i dezinformacją, mogą stanowić poważne zagrożenie dla europejskich demokracji i destabilizować całą UE; mając na uwadze, że wzmocnienie edukacji obywatelskiej w formalnych, pozaformalnych i nieformalnych ramach poprzez uczenie się przez całe życie może odegrać ważną rolę w równoważeniu tej tendencji i w tworzeniu bardziej otwartej debaty politycznej, a także w promowaniu większego zaangażowania obywateli w procesy polityczne i ustawodawcze na szczeblu krajowym i europejskim;

F.

mając na uwadze, że poparcie polityczne dla Unii zwykle wyrażane jest raczej w kategoriach odczuć, postaw i wartości, a nie w kategoriach jej konkretnego wpływu na życie codzienne obywateli; mając na uwadze, że wśród obywateli, zwłaszcza ludzi młodych, widoczny jest brak utożsamiania się z demokratycznymi procesami i mechanizmami uczestnictwa w Unii oraz brak zrozumienia ich istoty; mając na uwadze, że odnowiona europejska dynamika edukacji obywatelskiej może być sposobem na zachęcenie młodych ludzi do udziału w wyborach, ograniczenie atrakcyjności narracji ekstremistycznych i populistycznych, a tym samym wzmocnienie spójności społecznej;

G.

mając na uwadze, że pojawienie się dynamicznego obywatelstwa europejskiego utrudnia brak wiedzy i więzi emocjonalnej oraz brak mechanizmów umożliwiających uczestnictwo obywateli i dialog obywatelski; mając na uwadze, że tożsamość europejska uzupełnia wiele tożsamości lokalnych, narodowych, geograficznych, kulturowych lub innych, które może mieć dana osoba; mając na uwadze, że niewystarczająca wiedza na temat UE lub jej brak i słabe zrozumienie jej funkcjonowania i wartości dodanej mogą przyczyniać się do przekonania o istnieniu deficytu demokratycznego oraz prowadzić do nieufności, braku działania ze strony obywateli i eurosceptycyzmu w państwach członkowskich;

H.

mając na uwadze, że w swojej rezolucji z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie zdobywania wiedzy o UE w szkole Parlament Europejski wezwał Komisję do przedstawienia wspólnych ram i opracowania wytycznych zawierających konkretne przykłady dotyczące zdobywania wiedzy o UE, aby wspierać obiektywne i krytyczne myślenie o korzyściach, jakie Unia Europejska przynosi swoim obywatelom;

I.

mając na uwadze, że w swoim sprawozdaniu z 11 listopada 2021 r. w sprawie europejskiego obszaru edukacji Parlament Europejski wezwał do tego, by europejski obszar edukacji umożliwiał większy przepływ osób uczących się, nauczycieli i wiedzy, wzmacniał poczucie przynależności europejskiej i świadomości obywatelskiej, gwarantował prawa i wartości, zapewniał sprawiedliwe i równe szanse oraz poprawiał spójność społeczną;

J.

mając na uwadze, że Komisja nie podjęła żadnej istotnej inicjatywy o charakterze systemowym w tym strategicznym obszarze; mając na uwadze, że istniejące programy UE, takie jak Erasmus+ czy Europejski Korpus Solidarności, nadal mają znaczny niewykorzystany potencjał w zakresie poprawy wdrażania edukacji obywatelskiej dzięki bardziej strategicznemu podejściu do komponentów uczenia się formalnego, nieformalnego i pozaformalnego w tych programach oraz lepszej koordynacji zasobów; mając na uwadze, że Komisja i państwa członkowskie powinny dołożyć większych starań w celu poprawy i zwiększenia przepływu informacji na temat Unii Europejskiej oraz konkretnych praw i obowiązków;

K.

mając na uwadze, że kilka państw członkowskich opracowało krajowe programy wolontariatu; mając na uwadze, że ustanawianie i rozwijanie takich programów jest ważne dla promowania praktycznej edukacji obywatelskiej, wzmacniania spójności społecznej, umożliwiania mobilizacji dla celów interesu ogólnego, zwłaszcza w odniesieniu do osób w mniej korzystnym położeniu, oraz przyczyniania się do rozwoju osobistego i zawodowego uczestników; mając na uwadze, że zwiększona europejska mobilność obywatelska może przyczynić się do zwiększenia wśród ludzi młodych poczucia przynależności do wspólnoty europejskiej, wspierając tym samym rozwój Europy obywatelskiej; mając na uwadze, że krajowe programy wolontariatu mogą stanowić naturalną drogę do mobilności europejskiej dla ludzi młodych, zwłaszcza tych w mniej korzystnym położeniu;

L.

mając na uwadze, że Europejski Korpus Solidarności, który został uruchomiony w 2018 r. jako następca wolontariatu europejskiego ustanowionego w 1996 r., jest ogólnym europejskim programem mobilności na rzecz wolontariatu, ale w okresie 2021–2027 dysponuje on jednak ograniczonym budżetem; mając na uwadze, że należy rozwijać większą synergię i współpracę między Europejskim Korpusem Solidarności a krajowymi systemami wolontariatu, a także między istniejącymi krajowymi systemami wolontariatu za pośrednictwem Europejskiego Korpusu Solidarności;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

—

uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87769 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

—

uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania 3 marca 2022 r.,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2),

—

uwzględniając opinię przyjętą przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) 17 września 2015 r. i opublikowaną 8 października 2015 r. (3),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje zawierające sprzeciw wobec zezwoleń na wprowadzanie organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) (4),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 i 3 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A.

mając na uwadze, że w dniu 27 lipca 2010 r. firma Monsanto Europe S.A./N.V. z siedzibą w Belgii złożyła w imieniu Monsanto Company z siedzibą w Stanach Zjednoczonych wniosek o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i pasz zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87769 × MON 89788 („soja zmodyfikowana genetycznie”), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003; mając na uwadze, że wniosek dotyczył również wprowadzenia do obrotu produktów zawierających soję GMO lub składających się z niej, do zastosowań innych niż żywność i pasza, z wyjątkiem uprawy;

B.

mając na uwadze, że 8 października 2015 r. EFSA wydał opinię zgodnie z art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 (5); mając na uwadze, że EFSA nie był w stanie wyciągnąć wniosków na temat bezpieczeństwa zmodyfikowanej genetycznie soi ze względu na brak danych dotyczących narażenia z dietą w odniesieniu do rafinowanego, bielonego i dezodoryzowanego oleju produkowanego ze zmodyfikowanej genetycznie soi, co doprowadziło do niepełnej oceny wartości odżywczej; mając na uwadze, że EFSA stwierdził, iż jest mało prawdopodobne, aby zmodyfikowana genetycznie soja miała szkodliwy wpływ na środowisko w kontekście wniosku;

C.

mając na uwadze, że w dniu 12 maja 2021 r. EFSA opublikował oświadczenie uzupełniające jego opinię naukową (6), uwzględniając dostarczoną przez wnioskodawcę zmienioną ocenę narażenia z dietą dotyczącą oceny wartości odżywczej dla ludzi rafinowanego, bielonego i dezodoryzowanego oleju wyprodukowanego ze zmodyfikowanej genetycznie soi; mając na uwadze, że EFSA stwierdził, iż spożywanie zmodyfikowanej genetycznie soi i jej produktów pochodnych, w szczególności rafinowanego, bielonego i dezodoryzowanego oleju, nie budzi obaw żywieniowych u ludzi;

D.

mając na uwadze, że zmodyfikowana genetycznie soja została opracowana w celu produkcji kwasu stearydynowego (SDA) i uodpornienia na herbicydy na bazie glifosatu (7);

E.

mając na uwadze, że rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 503/2013 (8) wymaga oceny, czy oczekiwane praktyki rolnicze mają wpływ na wyniki badanych punktów końcowych; mając na uwadze, że zgodnie z tym rozporządzeniem wykonawczym ma to szczególne znaczenie dla roślin tolerujących herbicydy;

F.

mając na uwadze, że w wielu badaniach wykazano, iż uprawa roślin genetycznie zmodyfikowanych tolerujących herbicydy prowadzi do większego zużycia herbicydów uzupełniających, co w dużej mierze spowodowane jest pojawieniem się chwastów odpornych na herbicydy (9); mając na uwadze, że należy się w związku z tym spodziewać stosowania w uprawie genetycznie zmodyfikowanej soi większych i częstych dawek herbicydów na bazie glifosatu, a tym samym obecności w zbiorach większej ilości jego pozostałości i produktów rozpadu („metabolity”);

G.

mając na uwadze, że EFSA stwierdził w listopadzie 2015 r., iż jest mało prawdopodobne, aby glifosat był rakotwórczy, a Europejska Agencja Chemikaliów uznała w marcu 2017 r., że nie ma podstaw, by zaliczyć go do substancji rakotwórczych; mając na uwadze, że z kolei Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem, tj. wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia ds. badań nad rakiem, w 2015 r. zaliczyła glifosat do substancji prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi;

H.

mając na uwadze, że w niedawnym recenzowanym przeglądzie opisano wpływ narażenia na glifosat lub herbicydy na bazie glifosatu na oś podwzgórze-przysadka-gonady u obu płci pod względem zaburzeń endokrynologicznych, żywotności komórek i proliferacji; mając na uwadze, że w przeglądzie wykazano, iż herbicydy na bazie glifosatu mogą wywoływać zmiany we wszystkich przewodach rozrodczych u obu płci, że zmiany mogą być przenoszone na następne pokolenia poprzez efekty epigenetyczne, a zatem płodność potomstwa nie jest chroniona przed negatywnymi skutkami herbicydów na bazie glifosatu, oraz że herbicydy na bazie glifosatu okazały się bardziej szkodliwe niż sam glifosat, co niewątpliwie wiąże się z obecnością takich składników obojętnych jak polioksyetylenowana amina łojowa (10);

I.

mając na uwadze, że szereg innych najnowszych zrecenzowanych badań naukowych potwierdza możliwe działanie rakotwórcze glifosatu (11);

J.

mając na uwadze, że w przypadku jednego z dwóch badań terenowych wykorzystanych do analizy porównawczej nie uwzględniono traktowania genetycznie zmodyfikowanej soi herbicydami na bazie glifosatu, co umożliwiłoby ocenę skutków działania herbicydów (12);

K.

mając na uwadze, że ocenę pozostałości herbicydów i metabolitów znalezionych na roślinach zmodyfikowanych genetycznie uznaje się za niewchodzącą w zakres kompetencji panelu EFSA ds. organizmów modyfikowanych genetycznie, w związku z czym nie dokonuje się jej w ramach procedury zatwierdzania GMO; mając na uwadze, że to podejście jest problematyczne, gdyż sama modyfikacja genetyczna może wpływać na sposób, w jaki dana roślina genetycznie zmodyfikowana rozkłada herbicydy uzupełniające, oraz na skład, a tym samym toksyczność metabolitów (13);

L.

mając na uwadze, że podczas trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie zgłosiły EFSA wiele krytycznych uwag (14); mając na uwadze, że te krytyczne uwagi zawierają komentarz, iż podstawowe wymogi EFSA w odniesieniu do projektu badania w zakresie oceny ryzyka związanego z żywnością i paszą w genetycznie zmodyfikowanych roślinach tolerujących herbicydy nie zostały spełnione, że plan monitorowania nie wiąże działań monitorujących z odpowiednimi celami ochrony, że dostarczone dane i analizy danych dotyczące oceny fenotypowej, składu i toksykologii są niewystarczające, że wnioski dotyczące równoważności soi genetycznie zmodyfikowanej i konwencjonalnej oraz dotyczące bezpieczeństwa żywności i pasz oparte na tych informacjach są przedwczesne oraz że analiza składu nie obejmowała ani pozostałości herbicydu uzupełniającego, ani jego metabolitów, co ma znaczenie, ponieważ odporność na herbicydy wynikająca z modyfikacji genetycznej pozwala na intensywniejsze stosowanie herbicydu uzupełniającego; mając na uwadze, że w uwagach zakwestionowano korzyści żywieniowe wynikające ze zwiększonych poziomów kwasu stearydonowego, a kilka właściwych organów państw członkowskich wezwało do ustalenia maksymalnego poziomu kwasów tłuszczowych trans dla tego genetycznie zmodyfikowanego oleju sojowego bogatego w kwas stearydonowy;

M.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnej sprawozdawczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. prawa do żywności z 2017 r. stwierdzono, iż szczególnie w krajach rozwijających się niebezpieczne pestycydy mają katastrofalne skutki dla zdrowia (15); mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju ONZ nr 3.9 ma na celu znaczne zmniejszenie do 2030 r. liczby zgonów i chorób spowodowanych niebezpiecznymi chemikaliami oraz zanieczyszczeniem i skażeniem powietrza, wody i gleby (16); mając na uwadze, że zezwolenie na przywóz genetycznie zmodyfikowanej soi zwiększyłoby popyt na tę roślinę uprawną, poddawaną działaniu glifosatu, a tym samym narażenie pracowników i środowiska w państwach trzecich; mając na uwadze, że ryzyko zwiększonego narażenia pracowników i środowiska jest szczególnie niepokojące w przypadku zmodyfikowanych genetycznie upraw odpornych na herbicydy, gdyż w uprawach tych stosuje się większe ilości takich środków;

N.

mając na uwadze, że według recenzowanego badania opublikowanego w 2020 r. Roundup, jeden z najczęściej stosowanych na świecie herbicydów na bazie glifosatu, może powodować utratę bioróżnorodności, czyniąc ekosystemy bardziej podatnymi na zanieczyszczenia i zmiany klimatu (17);

O.

mając na uwadze, że do głównych przyczyn utraty różnorodności biologicznej należy wylesianie; mając na uwadze, że emisje wynikające z użytkowania gruntów i zmiany tego użytkowania, głównie z wylesiania, to po spalaniu paliw kopalnych druga w kolejności przyczyna zmiany klimatu (18); mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju nr 15 obejmuje powstrzymanie wylesiania do 2020 r. (19); mając na uwadze, że lasy pełnią wiele funkcji sprzyjających większości celów zrównoważonego rozwoju (20);

P.

mając na uwadze, że produkcja soi należy do najważniejszych przyczyn wylesiania w dorzeczu Amazonki, w regionie Cerrado i na równinie Gran Chaco w Ameryce Południowej; mając na uwadze, że 97 % soi uprawianej w Brazylii i 100 % soi uprawianej w Argentynie to soja zmodyfikowana genetycznie (21); mając na uwadze, że zdecydowana większość genetycznie zmodyfikowanej soi dopuszczonej do uprawy w Brazylii i Argentynie jest również dopuszczona do przywozu do Unii;

Q.

mając na uwadze, że Unia jest stroną Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, w myśl której strony ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie, aby działalność w ramach ich jurysdykcji lub pod ich kontrolą nie powodowała szkody w środowisku innych państw (22);

R.

mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 genetycznie zmodyfikowana żywność lub pasza nie może wywierać szkodliwego wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt ani na środowisko naturalne, a przy sporządzaniu decyzji Komisja musi brać pod uwagę wszelkie istotne przepisy prawa Unii oraz inne uzasadnione czynniki istotne dla sprawy; mając na uwadze, że takie uzasadnione czynniki powinny obejmować zobowiązania Unii wynikające z celów zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumienia klimatycznego z Paryża i CBD ONZ;

S.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania 3 marca 2022 r., co oznacza, że kwalifikowana większość państw członkowskich nie poparła wydania zezwolenia;

T.

mając na uwadze, że Komisja przyznaje, iż sytuacja, w której nadal wydaje ona zezwolenia na wprowadzanie GMO bez uzyskania poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich, jest problematyczna, oraz że sytuacja taka jest wyjątkiem, jeśli chodzi ogólnie o wydawanie zezwoleń na wprowadzanie produktów, ale stała się normą w procesie podejmowania decyzji o zezwoleniu na wprowadzenie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy;

U.

mając na uwadze, że w trakcie ósmej kadencji Parlament przyjął łącznie 36 rezolucji, w których sprzeciwił się wprowadzeniu do obrotu GMO: do zastosowania w żywności i paszy (33 rezolucje) oraz do uprawy w Unii (3 rezolucje); mając na uwadze, że w dziewiątej kadencji Parlament Europejski przyjął już 26 sprzeciwów wobec wprowadzania GMO do obrotu; mając na uwadze, że nie uzyskano poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich dla zezwolenia na wprowadzenie żadnego z tych GMO; mając na uwadze, że powody, dla których państwa członkowskie nie popierają zezwoleń, obejmują brak poszanowania zasady ostrożności w procesie wydawania zezwoleń oraz obawy naukowe związane z oceną ryzyka;

V.

mając na uwadze, że Komisja nadal wydaje zezwolenia na GMO, mimo że sama stwierdziła niedemokratyczność tego procesu, a także mimo braku poparcia ze strony państw członkowskich i mimo zastrzeżeń Parlamentu;

W.

mając na uwadze, że żadna zmiana w prawie nie jest konieczna, by Komisja mogła nie zatwierdzić GMO, jeżeli w komitecie odwoławczym kwalifikowana większość państw członkowskich nie opowie się za zatwierdzeniem (23);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZHG0JG (SYN-ØØØJG-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 11).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (ACS-GMØØ5-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 15).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 89034 × 1507 × MON 88017 × 59122 × DAS-40278-9 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 89034, 1507, MON 88017, 59122 i DAS-40278-9 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 202 z 28.5.2021, s. 20).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę LLCotton25 (ACS-GHØØ1-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 2).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 89788 (MON-89788-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 7).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × 1507 × NK603 × DAS-40278-9 oraz subkombinacje MON 89034 × NK603 × DAS-40278-9, 1507 × NK603 × DAS-40278-9 i NK603 × DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 12).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × 1507 × 5307 × GA21 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy, cztery lub pięć modyfikacji Bt11, MIR162, MIR604, 1507, 5307 i GA21 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 208 z 1.6.2021, s. 18).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 maja 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 323 z 11.8.2021, s. 7).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę łączącą dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i NK603, składających się z tych odmian kukurydzy lub z nich wyprodukowanych oraz uchylającej decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/1111 na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 2).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję SYHT0H2 (SYN-ØØØH2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 8).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 87460 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 87460, MON 89034, MIR162 i NK603 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 415 z 13.10.2021, s. 15).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87751 × MON 87701 × MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 36).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × MON 87411 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i MON 87411 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 43).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MIR604 (SYN-IR6Ø4-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 49).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 88017 (MON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 56).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 (MON-89Ø34-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 445 z 29.10.2021, s. 63).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 × T304-40 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 (Dz.U. C 474 z 24.11.2021, s. 66).

—

Rezolucja z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę MZIR098 (SYN-ØØØ98-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 474 z 24.11.2021, s. 74).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 45).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2 × DAS–44406–6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych ( Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 52 ).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 1507 × MIR162 × MON810 × NK603 oraz rodzaje genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje 1507, MIR162, MON810 i NK603, produktów składających się z wymienionych rodzajów genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 59).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt 11 (SYN-BTØ11-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Dz.U. C 99 z 1.3.2022, s. 66).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję GMB151 × BCS-GM151-6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0024).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (BCS-GHØØ2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0025).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB811 × BCS-GH811-4 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003(Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0062).

—

Rezolucja z dnia 9 marca 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 73496 (DP-Ø73496-4), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0063).

—

uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. i protokoły dodatkowe do niej,

—

uwzględniając europejską konwencję praw człowieka,

—

uwzględniając art. 24 Karty praw podstawowych UE,

—

uwzględniając zalecenie Rady (UE) 2021/1004 z dnia 14 czerwca 2021 r. w sprawie ustanowienia europejskiej gwarancji dla dzieci (1),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 24 marca 2021 r. zatytułowany „Strategia UE na rzecz praw dziecka” (COM(2021)0142),

—

uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych z dnia 13 grudnia 2006 r.,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 kwietnia 2021 r. w sprawie europejskiej gwarancji dla dzieci (2),

—

uwzględniając plan działania dotyczący Europejskiego filaru praw socjalnych,

—

uwzględniając decyzję wykonawczą Rady (UE) 2022/382 z dnia 4 marca 2022 r. stwierdzającą istnienie masowego napływu wysiedleńców z Ukrainy w rozumieniu art. 5 dyrektywy 2001/55/WE i skutkującą wprowadzeniem tymczasowej ochrony (3),

—

uwzględniając światowe badanie ONZ z lipca 2019 r. na temat dzieci pozbawionych wolności,

—

uwzględniając Konwencję ONZ o ograniczaniu bezpaństwowości z dnia 30 sierpnia 1961 r.,

—

uwzględniając Globalne porozumienie ONZ w sprawie uchodźców z 2018 r.,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 maja 2018 r. w sprawie ochrony migrujących dzieci (4),

—

uwzględniając zalecenie ogólne nr 38 Komitetu ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet z dnia 6 listopada 2020 r. w sprawie handlu kobietami i dziewczętami w kontekście globalnej migracji,

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie wykorzystywania seksualnego i prostytucji oraz ich wpływu na równouprawnienie płci (5),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 marca 2022 r. zatytułowany „Przyjmowanie osób uciekających przed wojną w Ukrainie: Przygotowanie Europy do zaspokojenia potrzeb” (COM(2022)0131),

—

uwzględniając art. 132 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że inwazja Federacji Rosyjskiej na Ukrainę i ataki na ludność ukraińską doprowadziły do ucieczki wielu osób i rodzin z Ukrainy, co przyniosło ogrom cierpienia, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży w całym regionie;

B.

mając na uwadze, że zgodnie z najnowszym sprawozdaniem UNICEF-u (6) – według danych na 25 marca 2022 r. – od początku wojny Ukrainę opuściło ponad 3,7 mln uchodźców; mając na uwadze, że w nadchodzących tygodniach liczba ta zapewne będzie nadal rosła; mając na uwadze, że według szacunków ONZ od początku wojny prawie 6,5 mln osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, a kolejne 12,65 mln ludzi konflikt dotknął bezpośrednio;

C.

mając na uwadze, że według ostatniego sprawozdania UNICEF-u (7) uchodźcy uciekający z Ukrainy to w 90 % kobiety i dzieci; mając na uwadze, że prawie połowa uchodźców z Ukrainy jest w wieku szkolnym (8); mając na uwadze, że według szacunków UNICEF-u od początku konfliktu ponad 2,5 mln dzieci zostało wewnętrznie przesiedlonych;

D.

mając na uwadze, że od 25 marca 2022 r. sąsiednie kraje zmagają się z ogromnym napływem uchodźców z Ukrainy – ponad 2,2 mln osób uciekło do Polski, ponad 579 000 do Rumunii, ponad 379 000 do Mołdawii, blisko 343 000 na Węgry, a ponad 545 000 do innych krajów (9);

E.

mając na uwadze, że – przy tak dużych liczbach – dzieci, zwłaszcza bez opieki, są bardziej narażone na przemoc, nadużycia i wykorzystywanie oraz wzrasta ryzyko, że mogą zaginąć i paść ofiarą handlu ludźmi, szczególnie gdy uciekają za granicę;

F.

mając na uwadze, że w placówkach opiekuńczych i internatach w Ukrainie przebywa ponad 100 000 dzieci, z czego połowa z niepełnosprawnościami (10), a ponad 90 % tych dzieci ma rodziców; mając na uwadze, że według oficjalnych danych w okresie od 24 lutego do początku marca w Ukrainie urodziło się 4 311 dzieci oraz szacuje się, iż na początku kryzysu 265 000 kobiet było w ciąży, a 80 000 z nich ma termin porodu w najbliższych trzech miesiącach;

G.

mając na uwadze, że według Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) w 2021 r. w Ukrainie było co najmniej 35 875 bezpaństwowców i osób o nieokreślonym obywatelstwie; mając na uwadze, że około 10–20 % Romów mieszkających w Ukrainie (których liczbę szacuje się na 400 000) to bezpaństwowcy lub osoby zagrożone bezpaństwowością; mając na uwadze doniesienia, według których 55 % dzieci urodzonych w Doniecku i Ługańsku oraz 88 % dzieci urodzonych na Krymie nie ma ukraińskich aktów urodzenia ani dokumentów osobistych, przez co grozi im bezpaństwowość (11); mając na uwadze, że dzieci w sytuacji przymusowego wysiedlenia są bardziej narażone na bezpaństwowość ze względu na utrudnioną rejestrację urodzeń w ich kraju pochodzenia lub podczas przesiedleń oraz nieuznawanie bezpaństwowości rodziców; mając na uwadze, że ryzyko to zwiększa się w przypadku dzieci pozbawionych opieki ze względu na przeszkody w dokumentacji i rejestracji, w tym brak dowodów na istnienie więzi rodzinnych;

H.

mając na uwadze, że europejska gwarancja dla dzieci jest instrumentem unijnym, który ma na celu zapobieganie ubóstwu i wykluczeniu społecznemu oraz walkę z tymi zjawiskami przez zagwarantowanie potrzebującym dzieciom bezpłatnego i skutecznego dostępu do kluczowych usług, takich jak wczesna edukacja i opieka nad dzieckiem, edukacja i zajęcia w szkole, opieka zdrowotna i co najmniej jeden zdrowy posiłek w każdym dniu zajęć szkolnych, a także skuteczny dostęp dla wszystkich potrzebujących dzieci do zdrowego odżywiania i odpowiednich warunków mieszkaniowych; mając na uwadze, że cele tej gwarancji powinny mieć zastosowanie do wszystkich dzieci w Unii;

I.

mając na uwadze, że w ustawodawstwie krajowym często występują luki, jeśli chodzi o dzieci migrantów i uchodźców, prowadzące do pozostawiania dzieci samym sobie, co może pogłębiać ich zacofanie społeczne i skutkować niepewną sytuacją, a także zwiększać ryzyko marginalizacji, złego traktowania i wykorzystywania;

J.

mając na uwadze, że dzieci dorastające w niedostatku i w niepewnej sytuacji rodzinnej z większym prawdopodobieństwem doświadczą ubóstwa i wykluczenia społecznego, co niesie daleko idące konsekwencje dla ich rozwoju i późniejszego dorosłego życia i utrwala błędne koło ubóstwa międzypokoleniowego; mając na uwadze, że problem ubóstwa i wykluczenia społecznego najlepiej rozwiązać za pomocą kompleksowych strategii politycznych o ograniczonym zastosowaniu, ale szerokim zasięgu, skierowanych nie tylko do dzieci, lecz także ich rodzin i społeczności, oraz poprzez priorytetowe traktowanie inwestycji w tworzenie nowych możliwości i rozwiązań; mając na uwadze, że w poszukiwanie rozwiązań trzeba zaangażować wszystkie grupy społeczeństwa, władze lokalne, regionalne, krajowe i europejskie oraz społeczeństwo obywatelskie;

K.

mając na uwadze, że organizacje międzynarodowe uznały ubóstwo dzieci za potencjalną przyczynę i konsekwencję naruszeń praw dziecka ze względu na to, jak wpływa ono na możliwość korzystania przez dzieci z przysługujących im praw oraz z powodu nieprzestrzegania tych praw;

L.

mając na uwadze, że w wyniku ostrzału rosyjskiego zniszczono jak dotąd 378 instytucji szkolnictwa średniego i wyższego w Ukrainie (12);

M.

mając na uwadze, że zapewnienie integracji dzieci i młodzieży w strukturach opiekuńczych i edukacyjnych powinno pozostać priorytetem UE i jej państw członkowskich;

N.

mając na uwadze, że w kontekście konfliktu dochodzi do poważnych naruszeń wobec dzieci, w tym dzieci zatrzymanych; mając na uwadze, że potrzebne jest skuteczne i kompleksowe podejście do krótko-, średnio- i długoterminowego wpływu konfliktów zbrojnych na dzieci poprzez wykorzystanie szeregu narzędzi, którymi dysponuje UE, w tym nowych i ulepszonych wytycznych UE w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych;

O.

mając na uwadze, że dziewczęta są szczególnie zagrożone w czasie kryzysu humanitarnego i przesiedleńczego, ponieważ nadal w nieproporcjonalnie dużym stopniu są ofiarami dyskryminacji ze względu na normy płciowe i przemocy uwarunkowanej płcią;

P.

mając na uwadze, że dzieci stanowią połowę uchodźców uciekających z Ukrainy do Mołdawii;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.