(1)

25 lipca 2024 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu kwasu glioksalowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 10 czerwca 2024 r. przez WeylChem Lamotte SAS („skarżący”). Skarga została złożona przez przemysł Unii zajmujący się produkcją kwasu glioksalowego w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

24 października 2024 r. rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2024/2715 („rozporządzenie w sprawie rejestracji”) Komisja poddała rejestracji przywóz kwasu glioksalowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „Chiny”) (3).

(4)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 24 lutego 2025 r. Komisja przedstawiła stronom podsumowanie dotyczące zaproponowanych ceł oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł Unii. Zainteresowane strony poproszono o przedstawienie uwag na temat prawidłowości obliczeń w ciągu trzech dni roboczych. W tym okresie dwóch importerów/użytkowników – Trade Corporation International SAU („Trade Corporation”) i Laboratorios Jaer S.A. („Jaer”) – przedstawiło uwagi dotyczące interesu Unii. Objęty próbą producent eksportujący Xinjiang Guolin stwierdził, że Komisja dwukrotnie odliczyła koszt frachtu morskiego przy niektórych transakcjach oraz że Komisja w obliczeniach zamieniła marżę zysku i marżę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych.

(5)

Jak zauważono w motywie 329 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2025/591 (4) („rozporządzenie w sprawie cła tymczasowego”), Komisja skorygowała transakcje związane z frachtem morskim, które początkowo zostały dwukrotnie uwzględnione w obliczeniach. Ponadto w obliczeniach Komisja skorygowała marżę zysku w wysokości 10 % oraz marżę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w wysokości 23 %. Ponadto w motywie 330 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja zauważyła, że w celu określenia wartości normalnej w odniesieniu do kosztów pracy, energii elektrycznej i wody zastosowano nieprawidłowy kurs wymiany. Komisja zaktualizowała wartość kosztów pracy, energii elektrycznej i wody w tabeli 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, stosując ten sam kurs wymiany walut podany przez Europejski Bank Centralny za okres objęty dochodzeniem w odniesieniu do wszystkich czynników produkcji.

(6)

Rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych Komisja wprowadziła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz kwasu glioksalowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

(7)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), producenci eksportujący: Guangdong Joy Chemical Co., Ltd., Hubei Hongyuan Pharmaceutical Technology Co., Ltd., Inner Mongolia Tianyuda Biological Technology Co., Ltd., Jinyimeng Group Co., Ltd i Xinjiang Guolin New Materials Co. Ltd oraz importerzy/użytkownicy: Trade Corporation, Deretil S.A. („Deretil”), L. Brüggemann GmbH & Co KG („Brüggeman”) i Jaer złożyli oświadczenia pisemne przedstawiające ich opinie na temat tymczasowych ustaleń w terminie przewidzianym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(8)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie argumentów. Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Dokonując ostatecznych ustaleń, Komisja przeanalizowała uwagi przedstawione przez zainteresowane strony i w stosownych przypadkach zmieniła swoje tymczasowe wnioski.

(9)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz kwasu glioksalowego pochodzącego z ChRL („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono termin do zgłaszania uwag na temat ostatecznych ustaleń.

(10)

Skarżący, producenci eksportujący Xinjiang Guolin i Hubei Hongyuan oraz importerzy/użytkownicy Brüggemann, Deretil, Jaer, Trade Corporation, Asociacion Espanola de Fabricantes de Agronutrientes (Hiszpańskie Stowarzyszenie Producentów Składników Pokarmowych dla Roślin „AEFA”) i Nouryon Functional Chemicals AB („Nouryon”) przedstawili swoje uwagi w wyznaczonym terminie.

(11)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie argumentów. Odbyły się posiedzenia z udziałem producenta eksportującego Xinjiang Guolin oraz importerów/użytkowników Jaer, Brüggemann i Deretil. Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu. Odniesiono się do nich poniżej.

(12)

W wyniku analizy niektórych uwag dotyczących ostatecznych ustaleń dokonano zmian w obliczeniach dotyczących dumpingu i w wyłączeniach ze względu na końcowe przeznaczenie. 5 sierpnia 2025 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o tych zmianach w formie dodatkowych ostatecznych ustaleń ograniczających się do wprowadzonych zmian. Wszystkim stronom wyznaczono termin do dodatkowego zgłaszania uwag na temat ostatecznych ustaleń. Przedsiębiorstwa WeylChem, Jaer, Trade Corporation, Hubei Hongyuan, Jinyimeng Group Co., Ltd. i Inner Mongolia Tianyuda Biological Technology Co., Ltd. przedstawiły uwagi. Odniesiono się do nich poniżej.

(13)

Wobec braku jakichkolwiek uwag na temat wszczęcia potwierdzono wnioski zawarte w motywach 1–2 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(14)

Wobec braku jakichkolwiek uwag na temat doboru próby potwierdzono wnioski zawarte w motywach 6–11 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(15)

Wobec braku jakichkolwiek uwag na temat odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i wizyt weryfikacyjnych potwierdzono wnioski przedstawione w motywach 12–15 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(16)

Wobec braku uwag dotyczących okresu objętego dochodzeniem i okresu badanego potwierdzono wnioski przedstawione w motywie 16 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(17)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwo Brüggemann będące użytkownikiem powtórzyło swoje twierdzenie przedstawione na etapie tymczasowym, że przemysł Unii nie oferuje obecnie kwasu glioksalowego szczególnej klasy technicznej, który przedsiębiorstwo to importuje z Chin i wykorzystuje do produkcji bezformaldehydowych środków redukujących na bazie siarki („FFSRA”). Nie przedstawiono żadnych dalszych dowodów na poparcie twierdzenia, że produktu pochodzącego z Chin nie można pozyskiwać od przemysłu Unii, w związku z czym Komisja odrzuciła ten argument.

(18)

Wobec braku innych uwag potwierdzono wnioski zawarte w motywach 22–28 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(19)

Procedurę dotyczącą ustalenia wartości normalnej przedstawiono w motywach 38–86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(20)

Szczegóły dotyczące obliczania wartości normalnej przedstawiono w motywach 87–162 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(21)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w ChRL. A zatem ustalenia zawarte w motywach 41–86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(22)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Trade Corporation International przedstawiło uwagi dotyczące wyboru Kolumbii jako najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju i kwasu octowego jako produktu z tego samego sektora co kwas glioksalowy. Trade Corporation International twierdziło, że produkt wytwarzany w Kolumbii, tj. kwas octowy, nie jest takim samym produktem jak produkt objęty dochodzeniem, który ma specyficzne właściwości chemiczne oraz zastosowania. Trade Corporation International stwierdziło, że w porównaniu z kwasem octowym kwas glioksalowy jest około dziesięciokrotnie mocniejszy, a jego kwasowość jest dziesięciokrotnie większa. Trade Corporation International twierdziło, że kwas octowy również jest stosowany w rolnictwie, ale głównie do innych celów niż kwas glioksalowy, np. jako naturalny herbicyd, do zwalczania szkodników w celu poprawy żyzności gleby i równowagi pH, podczas gdy kwas glioksalowy wykorzystuje się głównie do regulacji wzrostu roślin i zwalczania chwastów.

(23)

W motywach 34 i 91 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja poinformowała, że ponieważ kwasu glioksalowego nie produkuje się poza Chinami i Unią, to w celu określenia wartości niezniekształconej w reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak ChRL Komisja musiała znaleźć odpowiedni produkt zastępczy z tej samej kategorii ogólnej lub sektora co kwas glioksalowy. W sekcji 3.2.2.1.2 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego w motywach 91–93 Komisja wyjaśniła, że istnieją cztery kwasy karboksylowe C2, produkowane w podobnych procesach i z wykorzystaniem podobnych surowców, tj. kwas glioksalowy, kwas szczawiowy, kwas glikolowy i kwas octowy, ale w krajach o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego wytwarza się tylko kwas octowy. Komisja zauważyła, że proces produkcji prowadzący do uzyskania kwasu octowego, jeśli nie jest identyczny, to jest w dużym stopniu porównywalny z procesem produkcji kwasu glioksalowego, ponieważ stosowne procesy produkcyjne, surowce podstawowe i odpowiednie materiały zużywalne są bardzo podobne. Komisja podtrzymała zatem stanowisko, że kwas octowy jest odpowiednim produktem zastępczym z tej samej ogólnej kategorii lub sektora, co produkt objęty dochodzeniem i odrzuciła ten argument.

(24)

Trade Corporation International twierdziło, że szczególne warunki gospodarcze i zdolności produkcyjne w Kolumbii niekoniecznie dokładnie odzwierciedlają te występujące w Chinach, ponieważ procesy produkcji, struktury kosztów i dynamika rynku w Kolumbii mogą znacznie różnić się od tych w Chinach, co prowadzi do niedokładnego przedstawienia wartości normalnej kwasu glioksalowego. Trade Corporation International stwierdziło ponadto, że łatwo dostępne dane finansowe dotyczące jednego tylko przedsiębiorstwa w Kolumbii Sucroal S.A., były niewystarczające do dokonania rzetelnego porównania, ponieważ przedsiębiorstwo to mogło ustalać ceny znacznie powyżej poziomu rynkowego.

(25)

W motywach 89–90 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja ustaliła, że Kolumbia należy do tej samej kategorii gospodarek o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny, przypisanych do tej samej klasyfikacji grupy dochodowej (kraje o wyższym średnim dochodzie) w klasyfikacji opublikowanej przez Bank Światowy (5). W motywach 107–115 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja stwierdziła ponadto, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego informacje finansowe dotyczące kolumbijskiego przedsiębiorstwa Sucroal S.A. były łatwo dostępne i najbardziej odpowiednie do wykorzystania. Komisja poinformowała, że w potencjalnych reprezentatywnych krajach nie ma wielu producentów kwasu octowego. Komisja znalazła jednego producenta kwasu octowego w Kolumbii i jednego w Turcji. Komisja poinformowała ponadto, że turecki producent kwasu octowego Akkim Kimya Sanayi ve Ticaret A.S. jest objęty dochodzeniem tureckiego Urzędu Antymonopolowego w sprawie ograniczenia konkurencji i manipulacji cenami. Z tego powodu Komisja nie uwzględniła Turcji przy wyborze reprezentatywnego kraju. Ponadto Sucroal S.A. jest w Kolumbii ugruntowanym przedsiębiorstwem, a fakt, że w Kolumbii nie ma innych producentów kwasu octowego, nie dowodzi, że dane finansowe umożliwiające ustalenie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku są niewiarygodne. Argument ten został odrzucony.

(26)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń Trade Corporation International stwierdziło, że Komisja nie wywiązała się z obowiązku uzasadnienia, dlaczego odrzuciła jego argumenty i powtórzyło argumenty już przytoczone w rozporządzeniu w sprawie cła tymczasowego. Trade Corporation International powtórzyło, że kwas octowy i kwas glioksalowy mają różny profil fizykochemiczny i zakres końcowego przeznaczenia: kwas glioksalowy jest mocnym kwasem aldehydowym (pKa ≈ 3,3), stosowanym głównie w wysokowartościowych specjalistycznych zastosowaniach na niższym etapie produkcji (farmaceutyczne produkty pośrednie, substancje czynne w kosmetykach, nawozy chelatowe), kwas octowy jest słabym kwasem monokarboksylowym (pKa ≈ 4,8) sprzedawanym jako odczynnik chemiczny oraz służy do produkcji różnych związków chemicznych (np. dla branży środków czystości). Trade Corporation International nie zgodziło się ze stwierdzeniem, że kwas octowy i kwas glioksalowy są podobnymi produktami, ponieważ różnią się pod względem ceny, wymagań dotyczących czystości, specyfikacji wymaganych dla metali śladowych i norm bezpieczeństwa. W związku z tym przedsiębiorstwo to nie zgodziło się z twierdzeniem, że kwas octowy można wykorzystać jako wskaźnik zastępczy przy wyborze reprezentatywnego kraju.

(27)

Komisja zauważyła, że Trade Corporation International nie przedstawiło żadnych nowych dowodów na poparcie tego twierdzenia. Komisja wyjaśniła, że fakt, iż kwas octowy jest słabszym kwasem monokarboksylowym, był wiadomy od początku dochodzenia. Komisja nie była zobowiązana do wskazania dokładnej alternatywy dla kwasu glioksalowego, lecz podobnego produktu z tej samej kategorii produktów, w którym wykorzystuje się te same lub podobne kluczowe materiały wsadowe. W związku z tym Komisja podtrzymała stwierdzenie, że kwas octowy jest najlepszym produktem zastępczym dostępnym w badanych potencjalnych reprezentatywnych krajach. Komisja powtórzyła, że zarówno kwas glioksalowy, jak i kwas octowy występują w produktach zawierających kwasy karboksylowe C2, wykorzystuje się w nich podobne surowce i są one objęte tą samą klasyfikacją działalności gospodarczej. Komisja zauważyła ponadto, że Trade Corporation International nie zaproponowało żadnego alternatywnego produktu z podobnej kategorii co kwas glioksalowy w celu wykazania, że kwas octowy nie jest odpowiednim produktem zastępczym. Argument ten został odrzucony.

(28)

Ponadto przedsiębiorstwo Trade Corporation International twierdziło, że Komisja nie wyjaśniła ani dlaczego tylko jedno przedsiębiorstwo (Sucroal) uznała za wystarczające do konstruowania kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, ani na jakich podstawach uznała Sucroal za wydajnego producenta, ani dlaczego inni producenci nie dysponowali wiarygodnymi danymi, które można wykorzystać do porównania, podważając tym wybór Kolumbii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(29)

Komisja wyjaśniła, że w rozporządzeniu w sprawie cła tymczasowego (motyw 107) poinformowała już, że łatwo dostępne dane finansowe z bazy danych Orbis za 2023 r. dotyczyły tylko jednego producenta kwasu octowego w Kolumbii (Sucroal S.A.) i jednego producenta kwasu octowego w Turcji (Akkim Kimya Sanayi ve Ticaret A.S.). Komisja poinformowała ponadto strony w motywie 112 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, że biorąc pod uwagę dochodzenie tureckiego Urzędu Antymonopolowego toczące się w sprawie przedsiębiorstwa Akkim Kimya Sanayi ve Ticaret A.S., podjęła decyzję o nie uwzględnianiu dłużej przedsiębiorstwa Akkim Kimya Sanayi ve Ticaret A.S. przy konstruowaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Ponieważ żaden z siedmiu potencjalnych reprezentatywnych krajów nie produkował kwasu glioksalowego, glikolowego ani szczawiowego, argument Trade Corporation International dotyczący nieprzydatności produktów Sucroalu był bezzasadny. Wreszcie, ponieważ rozporządzenie podstawowe nie wymaga minimalnej liczby przedsiębiorstw do konstruowania kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, Komisja nie naruszyła żadnych przepisów prawa. Argument ten został odrzucony.

(30)

Wobec braku innych uwag potwierdzono ustalenia zawarte w motywach 87–119 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(31)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin twierdziło, że wartość odniesienia zastosowana przez Komisję dla przywozu bezwodnika maleinowego do Kolumbii wynosząca 12,58 CNY/kg została zawyżona. Xinjiang Guolin stwierdziło, że średnia cena importowa bezwodnika maleinowego w wywozie do Unii (bez przywozu z Chin i innych państw nienależących do WTO) wynosiła 8,09 CNY/kg, natomiast średnia cena importowa bezwodnika maleinowego w wywozie do państw sąsiadujących wynosiła 7,7 CNY/kg w przypadku Brazylii i 7,5 CNY/kg w przypadku Meksyku. Xinjiang Guolin stwierdziło również, że w dokonywanym obecnie przez Komisję przeglądzie okresowym R825 środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych („GFR”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (6) Komisja zastosowała dla przywozu bezwodnika maleinowego wartość odniesienia wynoszącą od 6,7 CNY/kg do 7,7 CNY/kg, co miało dowieść, że wartość odniesienia dla przywozu bezwodnika maleinowego do Kolumbii była nieracjonalnie wysoka. Alternatywnie Xinjiang Guolin zaproponowało zastosowanie średniej ceny importowej bezwodnika maleinowego w wywozie do Unii, ceny importowej na rynkach zagranicznych bezwodnika maleinowego w wywozie do wszystkich państw, średniej ceny bezwodnika maleinowego w Stanach Zjednoczonych („USA”), Europie i Azji Południowo-Wschodniej, średniej ceny eksportowej CIF bezwodnika maleinowego pochodzącego ze wszystkich państw lub posłużenie się wyłącznie ceną importową Tajwanu i Korei przy wywozie do Kolumbii.

(32)

Komisja zauważyła, że przegląd okresowy środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na który powołuje się Xinjiang Guolin, dotyczy zupełnie innego produktu i stanowi odrębne dochodzenie. Ponadto w toku tego dochodzenia nie podjęto jeszcze decyzji o tym, który kraj zostanie ostatecznie wybrany jako kraj reprezentatywny. W każdym razie w przedmiotowej sprawie Komisja wyjaśniła w motywach 107 i 114 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, że Turcja nie jest odpowiednim krajem reprezentatywnym do celów konstruowania wartości normalnej, w związku z czym posłużenie się wartością odniesienia dla bezwodnika maleinowego z Turcji nie byłoby właściwe. Ponadto Komisja wyjaśniła w motywach 96, 100 i 106 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, że uznano, iż Brazylia i Meksyk nie są odpowiednimi krajami reprezentatywnymi, ponieważ niektóre z głównych surowców są przywożone głównie z Chin i nie było producentów kwasu octowego, na temat których można było łatwo uzyskać informacje finansowe umożliwiające konstruowanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. W związku z tym odrzucono wartości odniesienia dla bezwodnika maleinowego z Meksyku, Brazylii i Turcji.

(33)

Komisja odnotowała jednak, że wielkość przywozu bezwodnika maleinowego do Kolumbii była ograniczona, ponieważ nie przekraczała 4 664 ton. W związku z tym Komisja przeanalizowała inne potencjalne wartości odniesienia, w tym alternatywy zaproponowane przez Xinjiang Guolin i zauważyła, że największym eksporterem bezwodnika maleinowego są Chiny, a następnie USA. Komisja podjęła zatem decyzję o wykorzystaniu jako najbardziej odpowiedniej wartości odniesienia dla kwasu maleinowego średniej ważonej ceny eksportowej z USA w wywozie do wszystkich krajów na świecie (wykluczono wywóz do Chin i innych państw nienależących do WTO) wg formuły koszt, ubezpieczenie i fracht („CIF”). Ustalona w ten sposób cena wynosiła 9,32 CNY/kg. . W następstwie dodatkowych uwag zgłoszonych przez Xinjiang Guolin do ostatecznych ustaleń Komisja skorygowała błąd w danych dotyczących przywozu i dodała średnią ważoną należności celnych przywozowych pobranych przez dziesięć największych państw przywozu towarów pochodzących ze Stanów Zjednoczonych, co obejmuje 98 % światowego przywozu pochodzącego z USA. Uzyskana średnia ważona stawka celna wyniosła 3,15 %. Na tej podstawie cenę ustalono na 8,25 CNY/kg. Doprowadziło to do zmiany marginesu dumpingu dla Xinjiang Guolin i współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o zmianie wartości odniesienia dla bezwodnika maleinowego w drodze dodatkowych ostatecznych ustaleń.

(34)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin utrzymywało ponadto, że wartość odniesienia dla kwasu azotowego była sztucznie zaniżona, co przełożyło się na niski margines dumpingu w przypadku Hubei Hongyuan. Xinjiang Guolin stwierdziło, że Komisja nie odniosła się w wystarczającym stopniu do jego poprzedniej uwagi, że zastosowanie przez Komisję ceny FOB do czynnika produkcji przedsiębiorstwa Hubei (średnia cena eksportowa kwasu azotowego na rynkach zagranicznych) oraz ceny CIF w stosunku do Guolin (cena importowa bezwodnika maleinowego wywożonego do Kolumbii) doprowadziło do dyskryminacyjnego określenia konstruowanych wartości normalnych dla chińskich producentów eksportujących objętych próbą. Xinjiang Guolin zwróciło się do Komisji o zaktualizowanie ceny FOB kwasu azotowego Hubei do ceny CIF przez dodanie kosztów frachtu i ubezpieczenia albo o zastosowanie ceny eksportowej FOB do wszystkich czynników produkcji zarówno Hubei, jak i Xinjiang, co zapewni przestrzeganie zasad niedyskryminacji, równego traktowania, dobrej administracji i spójności z innymi dochodzeniami w sprawie ochrony handlu.

(35)

W motywach 129, 130, 136 i 138 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja wyjaśniła, że zaobserwowała znaczną rozpiętość cen i różne jednostki miary ilości zarówno w przypadku przywozu kwasu azotowego do Kolumbii, jak i średniej ceny importowej kwasu azotowego na rynkach zagranicznych. Ponieważ cen importowych kwasu azotowego nie można było uznać za reprezentatywne ze względu na znaczne wahania cen i różne jednostki miary, w celu ustalenia odpowiedniej ceny odniesienia Komisja przeanalizowała alternatywne podejścia. Komisja ustaliła, że średnia cena eksportowa na rynkach zagranicznych w wywozie do wszystkich państw pozyskana z bazy danych Global Trade Atlas została ustalona przy wykorzystaniu tej samej jednostki miary i z pominięciem skrajnych wahań cen. Komisja stwierdziła zatem, że średnia cena eksportowa na rynkach zagranicznych w wywozie do wszystkich państw (FOB) była najbardziej wiarygodną wartością odniesienia i że podejście to jest zgodne z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W związku z tym odrzucono argument przedsiębiorstwa Xinjiang Guolin odnoszący się do wartości odniesienia dla wywozu kwasu azotowego w jego uwagach dotyczących ujawnienia tymczasowych ustaleń.

(36)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin stwierdziło, że wartości odniesienia dla kwasu azotowego i bezwodnika maleinowego oparto na cenach eksportowych, natomiast cenę eksportową bezwodnika maleinowego ustalono wg formuły CIF, a wartość odniesienia dla kwasu azotowego wg formuły FOB. Xinjiang Guolin ponownie zwróciło się o zaktualizowanie ceny FOB stosowanej przez Hubei dla kwasu azotowego do ceny CIF poprzez dodanie kosztów frachtu i ubezpieczenia. Przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin twierdziło również, że Komisja powinna była dodać kwotę należności celnych przywozowych do ceny eksportowej CIF kwasu azotowego, co zapewniałoby odzwierciedlenie w wartości odniesienia służącej do konstruowania wartości normalnej ceny, jaką producent zapłaciłby za surowiec dostarczony do bramy fabryki. Xinjiang Guolin obliczyło, że średnia należność celna przywozowa dla dziesięciu największych państw sprowadzających kwas azotowy, które odpowiadają za 75 % całego przywozu, wynosi 5,7 %.

(37)

Komisja przyjęła uwagę Xinjiang Guolin, a w celu przeliczenia ceny FOB na cenę CIF wykorzystała dane OECD dotyczące wskaźnika przeliczeniowego z ceny FOB na cenę CIF dla kwasu azotowego (7). Komisja zauważyła, że wg OECD margines CIF/FOB w przypadku kwasu azotowego w ostatnim obserwowanym roku (2022 r.) wyniósł 10,51 %. Margines CIF/FOB uznano za najwłaściwszy i dodano do średniej ceny eksportowej na rynkach zagranicznych wraz ze średnią ważoną należności celnych przywozowych nałożonych przez dziesięć największych państw przywozu, co obejmuje 98 % światowego przywozu, otrzymując w wyniku 4,99 %. Zaktualizowaną wartość odniesienia dla kwasu azotowego określono na 4,86 CNY/kg, co doprowadziło do zmiany marginesu dumpingu dla Hubei Hongyuan i współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą (motyw 61). Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o zmianie wartości odniesienia dla kwasu azotowego w drodze dodatkowych ostatecznych ustaleń.

(38)

Po ujawnieniu dodatkowych ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Hubei Hongyuan wysunęło argument, że średnia cena eksportowa na rynkach zagranicznych na bazie cen FOB jest już zgodna z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego i zasadami WTO oraz że zmiana na wartość odniesienia na bazie cen CIF na tym końcowym etapie byłaby niesprawiedliwa i dyskryminująca. Przedsiębiorstwo to podkreśliło, że jego ceny zakupu kwasu azotowego nie obejmują frachtu międzynarodowego, ubezpieczenia morskiego ani należności celnych. Hubei Hongyuan utrzymywało, że wszelkie dostosowania powinny być zgodne z zasadami niedyskryminacji i równego traktowania, i stwierdziło, że Komisja nie powinna zmieniać metody z powodu wniosku innego producenta eksportującego bez uzasadnionych powodów. Ponadto przedsiębiorstwo Trade Corporation International argumentowało w swoich uwagach, że dostosowanie wartości odniesienia dla kwasu azotowego nie było uzasadnione ze względu na brak dowodów lub powodów uzasadniających to dostosowanie. Komisja odrzuciła te argumenty, ponieważ wartość odniesienia powinna odzwierciedlać cenę czynników produkcji na rynku reprezentatywnego kraju, która domyślnie musi obejmować koszty poniesione na wprowadzenie tego produktu do obrotu, w tym pełny koszt dostawy produktu.

(39)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin twierdziło ponadto, że wartość odniesienia przyjęta przez Komisję dla kwasu szczawiowego (produktu ubocznego wytwarzanego przez Hubei Hongyuan) była znacznie wyższa od średnich cen importowych na rynkach zagranicznych wynoszących 10,68 CNY/kg wg bazy danych UN Comtrade i umożliwiła odliczenie znacznej kwoty od skonstruowanej dla Hubei wartości normalnej. Przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin wezwało Komisję do znalezienia bardziej wiarygodnej i reprezentatywnej ceny kwasu szczawiowego i zaproponowało zastosowanie albo ceny importowej kwasu szczawiowego w wywozie do wszystkich państw wynoszącej 10,69 CNY/kg wg bazy danych UN Comtrade, albo średniej z unijnej i amerykańskiej ceny rynkowej kwasu szczawiowego wynoszącej 12,35 CNY/kg.

(40)

Komisja wyjaśniła, że wartość normalną dla Hubei Hongyuan skonstruowano na podstawie dokumentacji księgowej przypisanej wyłącznie do procesu produkcji kwasu glioksalowego. Ponieważ koszt produkcji kwasu szczawiowego był dokumentowany w zapisach księgowych oddzielnie, Komisja nie musiała odliczać kosztów produkcji przy konstruowaniu wartości normalnej dla kwasu glioksalowego. W związku z tym wartość odniesienia dla kwasu szczawiowego, opublikowana w rozporządzeniu w sprawie cła tymczasowego w tabeli 1 – Czynniki produkcji kwasu glioksalowego, nie została ostatecznie wykorzystana przez Komisję i nie miała wpływu na obliczenie wartości normalnej dla Hubei Hongyuan. Argument uznano zatem za bezzasadny.

(41)

Ponadto przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin wyjaśniło, że posiada dwie fabryki, jedną w Sinciangu i drugą w Szantungu. Xinjiang Guolin twierdziło, że Komisja zwiększyła koszty produkcji bezwodnika maleinowego poprzez dodanie kosztów transportu bezwodnika maleinowego zakupionego do fabryki Xinjiang Guolin w Sinciangu do ponownie obliczonych kosztów bezwodnika maleinowego, a także kosztów transportu między dwiema fabrykami Xinjiang Guolin. Xinjiang Guolin stwierdziło, że Komisja uwzględniła już koszty transportu bezwodnika maleinowego, kiedy wykorzystała kolumbijską cenę importową CIF bezwodnika maleinowego, ponieważ cena CIF obejmuje już fracht krajowy w państwach wywozu oraz fracht morski i ubezpieczenie. Xinjiang Guolin utrzymywało, że Komisja najwyraźniej podwójnie policzyła koszty transportu w ponownie obliczonym koszcie produkcji bezwodnika maleinowego, kiedy zastąpiła wartość bezwodnika maleinowego kolumbijską ceną importową CIF, i zwróciło się o usunięcie kosztów transportu.

(42)

Komisja zgodziła się, że kolumbijska wartość odniesienia dla bezwodnika maleinowego była oparta na cenie CIF i obejmowała koszty transportu do granicy. Zgodnie ze stałą praktyką Komisji przy obliczaniu wartości normalnej uwzględnia się jednak koszty transportu od granicy do bramy fabryki. Przy obliczaniu wartości normalnej uwzględnia się wzrost międzynarodowej wartości odniesienia proporcjonalnie do stosunku kosztów transportu do kosztów materiałów zgłoszonych przez producentów eksportujących. Dopiero po dodaniu tych kosztów wartość materiałów wsadowych dostarczonych do bramy fabryki producenta w kraju reprezentatywnym jest właściwie odzwierciedlona. W związku z tym w kwestionariuszu dla producentów eksportujących Komisja zwróciła się o szczegółowe informacje na temat kosztów transportu międzynarodowego i krajowego, obowiązujących ceł i podatków, zapłaconych w związku z zakupem materiałów w walucie księgowej. Komisja, na podstawie zweryfikowanego kwestionariusza Xinjiang Guolin, zauważyła, że rzeczywisty koszt transportu związany z zakupem bezwodnika maleinowego został podany na fakturze. Ten koszt transportu dodano przy obliczaniu wartości normalnej.

(43)

Komisja zauważyła również, że wysyłka kryształów kwasu glioksalowego z fabryki w Sinciangu do fabryki w Szantungu nie wiązała się z zapłatą żadnych kosztów transportu. Wobec braku faktycznie poniesionych kosztów transportu, koszt transportu kryształów kwasu glioksalowego z fabryki w Sinciangu do fabryki w Szantungu został oszacowany przez Xinjiang Guolin w dokumencie przedstawionym po wizycie weryfikacyjnej. W następstwie uwag przedstawionych przez Xinjiang Guolin Komisja przeniosła ten szacunkowy koszt transportu półproduktu do pośrednich kosztów produkcji, ponieważ koszt transportu między dwiema fabrykami tego samego podmiotu prawnego wynikał z wytwarzania kryształów kwasu glioksalowego (na koszty produkcji składały się koszty bezwodnika maleinowego, pracy, energii elektrycznej, wody itp.), a przy konstruowaniu wartości normalnej za właściwą kategorię uznano pośrednie koszty produkcji. W związku z tym argument ten został częściowo przyjęty i margines dumpingu dla Xinjiang Guolin obliczono ponownie. Ostateczny margines dumpingu dla Xinjiang Guolin ustalono w motywie 61.

(44)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Hubei Hongyuan stwierdziło, że wielkość przywozu glikolu etylenowego do Kolumbii była ograniczona, ponieważ wynosiła jedynie 4 961 ton. Hubei Hongyuan zwróciło się do Komisji o przeanalizowanie innych potencjalnych wartości odniesienia, podobnie jak w przypadku bezwodnika maleinowego. Hubei Hongyuan twierdziło, że Komisja powinna zastosować średnią ważoną cenę eksportową w wywozie z USA do wszystkich krajów na świecie (wykluczono wywóz do Chin i innych państw nienależących do WTO) wg formuły koszt, ubezpieczenie i fracht („CIF”), co będzie najbardziej odpowiednią wartością odniesienia dla glikolu etylenowego.

(45)

Komisja uznała, że Hubei Hongyuan nie uzasadniło twierdzenia, że średnia cena importowa glikolu etylenowego w wywozie do Kolumbii była zawyżona. Hubei Hongyuan wskazało po prostu, że wielkość przywozu glikolu etylenowego do Kolumbii była ograniczona, ale nie przedstawiło żadnych dowodów na to, że wartość odniesienia była nieuzasadniona, niewłaściwa lub niewiarygodna. Argument ten został odrzucony.

(46)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Hubei Hongyuan stwierdziło, że wartość odniesienia dla glioksalu została zawyżona. Twierdziło ono, że cena jednostkowa glioksalu zastosowana przez Komisję wahała się od 3,15 CNY/kg do 2 269,5 CNY/kg, a wahania cen miały wpływ na obliczenie wartości odniesienia i zawyżały jej wartość. Hubei Hongyuan zwróciło się do Komisji o zastosowanie średniej ważonej ceny eksportowej przy wywozie z USA do wszystkich państw na świecie (wykluczono wywóz do Chin i innych państw nienależących do WTO) wg formuły koszt, ubezpieczenie i fracht („CIF”), co będzie najbardziej odpowiednią wartością odniesienia dla glioksalu.

(47)

Komisja zauważyła, że wartości skrajne przytoczone przez Hubei Hongyuan dotyczyły jedynie bardzo ograniczonych ilości przywozu glioksalu (dwa przypadki przywozu 0,1 kg glioksalu). W związku z tym taka wartość skrajna była nieistotna dla ogólnej wielkości przywozu i miała znikomy wpływ na obliczenie wartości odniesienia dla glioksalu. Pozostała część danych dotyczących przywozu jest spójna i nie została zakwestionowana przez Hubei Hongyuan. Argument ten został odrzucony.

(48)

Ze względu na brak innych uwag, potwierdzono wnioski określone w motywach 120–162 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(49)

Ze względu na brak uwag, potwierdzono wnioski określone w motywach 163–164 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(50)

W swoich uwagach złożonych po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwa Hubei Hongyuan i Xinjiang Guolin zauważyły, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne kolumbijskiego przedsiębiorstwa Sucroal S.A. wykorzystane przez Komisję do skonstruowania wartości normalnej zawierają „koszty dystrybucji”, które odpowiadają elementom kosztów będących wydatkami bezpośrednimi poniesionymi poza cenami ex-works. W związku z tym nie należało ich uwzględniać przy obliczaniu konstruowanej wartości normalnej dla przedsiębiorstwa objętego dochodzeniem.

(51)

Komisja zauważyła, że „koszty dystrybucji” podane przez Sucroal S.A. stanowiły część kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. Świadczył o tym fakt, że w danych dostarczonych przez władze kolumbijskie „inne koszty” zgłoszone w bazie danych Orbis są podzielone na „koszty dystrybucji”, „koszty administracyjne” i „inne koszty”. W dostępnych danych nie dokonano dalszego rozróżnienia w ramach kosztów dystrybucji, które pozwoliłoby na identyfikację i wyłączenie określonych kategorii kosztów. W związku z tym koszty dystrybucji są kosztami sprzedaży, które mogą obejmować koszty transportu, ale także inne kategorie kosztów, takie jak leasing obiektów magazynowych i dystrybucyjnych, w tym niezbędnych maszyn i pojazdów, lub koszty reklamy i badań rynkowych, które nie zostały odliczone od ceny eksportowej. Koszty te należą bowiem do handlu na warunkach ex-works i nie zostałyby usunięte w ramach kompensowania do takich warunków handlu. Komisja zauważyła również, że Hubei Hongyuan ani Xinjiang Guolin nie przedstawiły dowodów dotyczących rozbicia tych kosztów dystrybucji na poparcie twierdzenia o nieuwzględnieniu ich w wartości normalnej. Zatem argument ten został odrzucony.

(52)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Hubei Hongyuan zwróciło się do Komisji z wnioskiem o odliczenie „kosztów dystrybucji” od konstrukcji kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych dla Sucroal, powołując się na to, że warunki „ex works” oznaczają, iż sprzedawca dostarcza towary w momencie, gdy oddaje je do dyspozycji kupującego w lokalu sprzedawcy lub w innym określonym miejscu (np. zakład pracy, fabryka, magazyn itp.), precyzując, że sprzedawca nie musi załadować towarów na żaden pojazd odbierający, ani zgłosić ich do odprawy celnej do wywozu, w przypadku gdy taka odprawa ma zastosowanie. Hubei Hongyuan zwróciło się do Komisji z wnioskiem o odliczenie wszelkich kosztów transportu ujętych w kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych. Hubei Hongyuan twierdziło ponadto, że Komisja nie powinna niesprawiedliwie pomijać bezpośrednich kosztów sprzedaży uwzględnionych w „kosztach dystrybucji” i szkodzić interesom eksporterów objętych próbą, ponieważ Komisja nie mogła uzyskać szczegółowych informacji dotyczących rozbicia kosztów pozwalających na dokonanie dalszego rozróżnienia w ramach kosztów dystrybucji, które umożliwiłyby identyfikację i wyłączenie określonych kategorii kosztów. Hubei Hongyuan argumentowało, że jeżeli Komisja nie mogła ostatecznie uzyskać odpowiednich danych w celu dokonania dalszego rozróżnienia w ramach kosztów dystrybucji, to powinna albo odliczyć wszystkie „koszty dystrybucji” bez dokonywania dalszego rozróżnienia, albo dokonać dostosowania do ceny eksportowej poprzez uwzględnienie kosztów transportu.

(53)

Komisja zauważyła, że MSSF (standardy MSR 1) definiuje koszt dystrybucji jako jeden z elementów kosztów sprzedaży i zaakceptowała tę kategorię w konstrukcji kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. Ponadto Komisja zauważyła, że żadne szczegółowe informacje dotyczące rozbicia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych Sucroal odnoszące się do „kosztów dystrybucji” nie były łatwo dostępne ani udostępnione przez producentów eksportujących (Hubei Hongyuan lub Xinjiang Guolin) w celu umożliwienia Komisji odjęcia wszelkich możliwych kosztów transportu poza kosztami „ex-works”. Komisja odrzuciła ten argument, ponieważ Hubei Hongyuan nie wykazało, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wykorzystane przez Komisję nie zostały już zgłoszone na poziomie ex-works lub że prowadziłyby do kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, która nie byłaby „uzasadniona” na tym poziomie handlu w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(54)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin zwróciło się ponadto do Komisji o wyłączenie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz udziału w zyskach Qingdao Guolin (spółki dominującej odpowiedzialnej za sprzedaż na rykach zagranicznych) przy obliczaniu ceny eksportowej, twierdząc, że Qingdao Guolin nie pełni funkcji agenta. Xinjiang Guolin twierdziło, że Xinjiang Guolin i Qingdao Guolin podlegają jednej kontroli gospodarczej, działają wspólnie jako jedno przedsiębiorstwo z podziałem funkcji do celów produkcji produktu objętego dochodzeniem i handlu nim, a ich stosunki nie opierają się na zasadzie płatnej prowizji podobnej do prowizji agencji. Xinjiang Guolin stwierdziło, że Qingdao Guolin (jako spółka dominująca) posiadało 100 % udziałów w Xinjiang Guolin oraz że Qingdao Guolin było odpowiedzialne za całą sprzedaż eksportową kwasu glioksalowego, natomiast Xinjiang Guolin działało jako fabryka pracująca dla Qingdao Guolin i zarządzało wyłącznie sprzedażą krajową.

(55)

Jak wyjaśniono w motywie 174 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w przypadku gdy produkty były sprzedawane przez przedsiębiorstwo produkujące innym przedsiębiorstwom należącym do tej samej grupy, a następnie wywożone do Unii, dokonano dostosowania ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do marży otrzymanej przez powiązane przedsiębiorstwo handlowe, jeżeli uznano, że przedsiębiorstwa handlowe pełniły funkcje podobne do funkcji agenta pracującego na zasadzie prowizji. Komisja zauważyła, że odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedstawione przez Xinjiang Guolin, a w szczególności prezentacja przedsiębiorstwa Qingdao Guolin i schemat blokowy sprzedaży eksportowej, określają spółkę dominującą jako „przedsiębiorcę” i stanowią dowód na istnienie negocjacji w sprawie warunków handlowych między przedsiębiorstwem produkcyjnym (Xinjiang Guolin) a przedsiębiorstwem handlowym (Qingdao Guolin).

(56)

Komisja zauważyła ponadto istnienie noty informacyjnej sporządzonej przez Xinjiang Guolin i Qingdao Guolin regulującej wyłącznie ceny eksportowe. Nota zawierała klauzule określające procent ceny, uzależniony od rodzaju kwasu glioksalowego, pobierany na rzecz spółki zarządzającej. Co ważniejsze, krajowa umowa zakupu zawarta między Xinjiang Guolin a Qingdao Guolin zawierała klauzule dotyczące rozstrzygania sporów przed sądem. Istnienie tych dowodów wyklucza uznanie przedsiębiorstw Guolin z siedzibą w Chińskiej Republice Ludowej za jeden podmiot gospodarczy, w którym Qingdao Guolin jest wewnętrznym działem sprzedaży Xinjiang Guolin. Zgodnie z orzecznictwem (8) nie wydaje się, by istnienie klauzuli arbitrażowej służącej rozstrzyganiu sporów umownych mogących powstać pomiędzy dwoma spółkami będącymi stronami umowy oraz brak solidarności między tymi spółkami, które to okoliczności zakładają nie tylko istnienie dwóch odrębnych osób prawnych, lecz również dwóch podmiotów gospodarczych o rozbieżnych interesach, można było pogodzić z istnieniem jednego podmiotu gospodarczego i z uznaniem jednej z tych spółek za wewnętrzny dział sprzedaży (9). Nie istniały podobne przepisy dotyczące sprzedaży krajowej prowadzonej przez spółkę zarządzającą. W związku z tym argument, że Xinjiang Guolin i Qingdao Guolin stanowią jeden podmiot gospodarczy, został odrzucony.

(57)

Ze względu na brak innych uwag potwierdzono wnioski przedstawione w motywach 165–174 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(58)

Jak opisano w motywie 33, w następstwie twierdzeń przedsiębiorstwa Xinjiang Guolin dotyczących wartości odniesienia dla bezwodnika maleinowego Komisja dokonała przeglądu marginesów dumpingu.

(59)

Po wstępnym ujawnieniu Guangdong Joy Chemical Co., Ltd, Inner Mongolia Tianyuda Biological Technology Co., Ltd. i Jinyimeng Group Co., Ltd. przedstawiły uwagi dotyczące metodyki obliczania marginesów dumpingu. Wszyscy trzej nieobjęci próbą chińscy producenci eksportujący twierdzili, że ich proces produkcji jest taki sam jak proces produkcji w Hubei Hongyuan, a ich koszty produkcji były zbliżone do kosztów Hubei Hongyuan. Trzej współpracujący chińscy producenci eksportujący nieobjęci próbą twierdzili, że stosowanie średniej marginesów dumpingu obliczonych dla Hubei Hongyuan i Xinjiang Guolin było niewłaściwe i nieodpowiednie, ponieważ żaden z nieobjętych próbą współpracujących producentów nie stosował takiego procesu produkcji jak Xinjiang Guolin ani tych samych surowców. Trzej nieobjęci próbą współpracujący chińscy producenci eksportujący zwrócili się do Komisji o zastosowanie takiego samego cła antydumpingowego jakie zastosowano wobec Hubei Hongyuan.

(60)

Komisja przypomniała, że objęci próbą producenci eksportujący reprezentowali 25 %–35 % całkowitego wywozu kwasu glioksalowego do Unii i 40 %–50 % ilości zgłoszonych przez współpracujących producentów eksportujących. Próba była zatem reprezentatywna dla chińskich producentów eksportujących. Komisja przypomniała również, że nie otrzymała żadnych uwag dotyczących wybranej próby. Komisja zastosowała metodykę określoną w rozporządzeniu podstawowym do obliczenia marginesów dumpingu dla nieobjętych próbą współpracujących producentów eksportujących, tj. przypisała tym podmiotom średnie ważone cło ustalone dla dwóch objętych próbą producentów eksportujących. Argument ten został odrzucony.

(61)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(62)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Trade Corporation argumentowało, że ustalenia poczynione w toku dochodzenia dotyczącego szkody wyrządzonej przemysłowi Unii są błędne, ponieważ Komisja oparła je na „wynikach i warunkach funkcjonowania jednego przedsiębiorstwa, co może nie być reprezentatywne dla szerszego kontekstu przemysłowego”. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, skarżący reprezentuje przemysł Unii w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym uwagi Trade Corporation zostają odrzucone.

(63)

Wobec braku innych uwag potwierdza się wnioski przedstawione w motywach 184–186 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(64)

Wobec braku uwag dotyczących odpowiedniego rynku unijnego Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 187–191 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(65)

W motywie 194 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja wyjaśniła, że kwas glioksalowy sprzedaje się w postaci dwóch preparatów: 50-procentowego roztworu kwasu glioksalowego lub monohydratu kwasu glioksalowego w postaci kryształów. Aby porównać te różne rodzaje kwasu glioksalowego, Komisja zauważyła, że jedna tona kryształów kwasu glioksalowego zawiera zazwyczaj 78,8 % kwasu glioksalowego, a jedna tona roztworu kwasu glioksalowego zawiera 50 % kwasu glioksalowego. Komisja uznała zatem, że jedna tona kryształów kwasu glioksalowego odpowiada 1,576 tony roztworu kwasu glioksalowego. Ponieważ jedynym znanym producentem kryształów kwasu glioksalowego jest Xinjiang Guolin, przeliczenia dokonano jedynie w odniesieniu do ilości kryształów wywożonych przez to przedsiębiorstwo do UE.

(66)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych producent eksportujący Xinjiang Guolin sprzeciwił się zastosowaniu współczynnika przeliczeniowego wynoszącego 1,576 ton do przeliczania kwasu glioksalowego w postaci kryształów na 50-procentowy kwas glioksalowy w postaci cieczy. Przedsiębiorstwo powtórzyło tę uwagę po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, ale nie przedstawiło żadnych dodatkowych racji w tym względzie.

(67)

Komisja zauważyła, że wyliczenie współczynnika przeliczeniowego opierało się na porównaniu rzeczywistej zawartości czystego, nierozcieńczonego i pozbawionego zanieczyszczeń kwasu glioksalowego w kwasie glioksalowym w postaci stałej i w 50-procentowym roztworze. Aby obliczyć zawartość kwasu glioksalowego, Komisja wzięła pod uwagę czystość 98-procentowego monohydratu kwasu glioksalowego w specyfikacji produktu dla kryształów, a nie współczynnik przeliczeniowy między dwiema postaciami podany dla fabryki Guolin, ponieważ nie ma to znaczenia dla rzeczywistej zawartości kwasu glioksalowego. Na tej podstawie i biorąc pod uwagę masę cząsteczkową monohydratu kwasu glioksalowego i kwasu glioksalowego, Komisja obliczyła, że 1,576 kg 50-procentowego roztworu zawiera taką samą ilość kwasu glioksalowego jak 1 kg kryształów. Zatem argument ten został odrzucony.

(68)

Wobec braku innych uwag dotyczących konsumpcji w Unii Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 192–196 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(69)

Przedsiębiorstwo Jaer, użytkownik, stwierdziło, że Komisja powinna była oprzeć swoją analizę szkody na bezwzględnej wielkości przywozu, a nie na udziale przywozu w rynku unijnym. Twierdziło, że spadek rentowności przemysłu Unii w okresie badanym nie jest związany z przywozem z Chin, ponieważ wielkość przywozu spadła w tym samym okresie o 13 %. Komisja zauważyła, że - jak wyjaśniono w motywie 201 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego - nastąpił spadek przywozu związany ze spadkiem popytu. Pomimo spadku wielkości udział przywozu z Chin w rynku wzrósł o 18 % (11 punktów procentowych). Ewolucja udziału w rynku należycie odzwierciedlała zastępowanie produktu przemysłu Unii przywozem z Chin, co z kolei spowodowało utratę rentowności. Zatem argument ten został odrzucony.

(70)

Wobec braku innych uwag, motywy 197–201 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(71)

Przedsiębiorstwo Jaer twierdziło, że w okresie badanym nie doszło do spadku cen, ponieważ w okresie objętym dochodzeniem cena, po jakiej sprzedawał przemysł Unii, była wyższa niż ceny z 2021 r. i odnotowano jedynie umiarkowany spadek istotny w 2023 r., co według Jaer wiązało się z obniżeniem kosztów energii. Komisja zauważyła, że zmiana wskaźnika cen w okresie badanym we Francji, państwie, w którym zlokalizowany jest przemysł Unii, wyniosła 13,6 % (10). Jak określono w motywie 225 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, ceny stosowane przez producentów unijnych wzrosły w tym okresie o 12 %. W związku z tym, biorąc pod uwagę inflację, ceny stosowane przez producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem są niższe niż w 2021 r.

(72)

Przedsiębiorstwo Jaer twierdziło również, że nie doszło do tłumienia cen spowodowanego przywozem z Chin, ponieważ przywóz ten zmniejszył się w okresie badanym jedynie o 10 %. Komisja przypomniała, że – jak stwierdzono w motywie 205 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego – przemysł Unii, w obliczu utraty udziału w rynku ze względu na konkurencję z tańszym przywozem z Chin po cenach dumpingowych, obniżył swoje ceny do poziomu znacznie poniżej kosztów produkcji, aby utrzymać wielkość sprzedaży umożliwiającą mu produkcję. Brak możliwości podniesienia cen spowodował znaczne straty, powodując szkodę dla przemysłu Unii. Argumenty Jaer zostały odrzucone.

(73)

W motywach 206–207 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja przedstawiła sposób określenia podcięcia cenowego. W szczególności Komisja wyjaśniła, że średnie ważone ceny dla każdego rodzaju produktu obliczono w formule koszt, ubezpieczenie i fracht (CIF), z uwzględnieniem należności celnych i kosztów ponoszonych po przywozie. Pierwszym krokiem w tych obliczeniach było zaklasyfikowanie transakcji wywozowych do odpowiedniego numeru kontrolnego produktu (PCN). Jeżeli chodzi o obliczenia podcięcia cenowego, Xinjiang Guolin sprzeciwiło się zmianie klasyfikacji niektórych transakcji z PCN „S” tj. standardowej jakości na PCN „H” tj. wysokiej jakości. Przedsiębiorstwo przedstawiło świadectwa analizy wskazujące, że charakter zanieczyszczeń kwalifikował produkt do kategorii PCN „S”. W związku z tym argument ten został przyjęty i wszystkie transakcje zaklasyfikowano do kategorii z kodem PCN „S”.

(74)

W swoich uwagach do ujawnienia ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin nie zgodziło się również ze stwierdzeniem zawartym w pkt 59 dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń, w którym stwierdzono, że Guolin zakwestionowało obliczenie kosztów ponoszonych po przywozie w przypadku kwasu glioksalowego w postaci kryształów. Guolin oznajmiło, że nigdy tego nie kwestionowało. Faktycznie, to nie przedsiębiorstwo Guolin wnioskowało o korektę tego błędu w tymczasowych obliczeniach, ale znalazła go i skorygowała Komisja. O korekcie poinformowano strony w dokumencie dotyczącym ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(75)

Komisja zauważyła bowiem, że koszty ponoszone po przywozie zostały obliczone na podstawie ilości po przeliczeniu kryształów na 50-procentowy roztwór, podczas gdy koszty te należało obliczyć na podstawie rzeczywistej ilości kryształów kwasu glioksalowego. Zostało to zatem skorygowane przez Komisję po ujawnieniu ostatecznych ustaleń.

(76)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin stwierdziło również, że jeżeli Komisja przeliczyła wywóz kryształów na ilość roztworu, to powinna tak dostosować cenę eksportową, aby odzwierciedlała to przeliczenie, dodając do każdego kg 0,06 EUR, co stanowi koszt przekształcenia kryształów z powrotem w ciecz. Ten dodatkowy koszt przekształcenia jest jednak częścią struktury kosztów nabywców kryształów, a nie częścią ceny eksportowej. Zatem argument ten został odrzucony.

(77)

Ze względu na powyższe argumenty i korektę średni ważony margines podcięcia cenowego dla przywozu z Chin na rynek unijny został skorygowany i wynosi od 12 % do 30 %.

(78)

Wobec braku jakichkolwiek dalszych uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 202–207 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(79)

Wobec braku dalszych uwag oprócz tych będących przedmiotem motywu 62 niniejszego rozporządzenia Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 208–211 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(80)

Przedsiębiorstwo Jaer twierdziło, że Komisja nie wykazała szkody w swojej analizie wielkości produkcji przemysłu Unii. Przedsiębiorstwo zauważyło, że w okresie objętym dochodzeniem (od lipca 2023 r. do czerwca 2024 r.) odnotowano wzrost produkcji o 38 % w stosunku do 2023 r. Komisja zauważyła, że analiza szkody uwzględnia tendencje w okresie badanym. W okresie objętym dochodzeniem wielkość produkcji wynosiła 47 % wielkości w 202l r. Jak wyjaśniono w motywie 213 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, nieznaczny wzrost wielkości produkcji, tj. z 41 % w 2023 r. w porównaniu z 2021 r. do 47 % w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z 2021 r., co samo w sobie stanowi wzrost o ograniczonej skali, był możliwy jedynie z uwagi na obniżenie cen poniżej kosztów produkcji ze względu na konkurencję z przywozem z Chin po cenach dumpingowych, a zatem doprowadził do jeszcze większych strat, jak pokazano w motywie 232 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego. Zatem argument ten został odrzucony.

(81)

Wobec braku innych uwag niż tych będących przedmiotem motywu 80 Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 212–214 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(82)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 215–217 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(83)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywie 218 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(84)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 219–221 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(85)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 222 i 223 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(86)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 224–227 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(87)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 228 i 229 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(88)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 228 i 229 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(89)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywach 232 i 237 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(90)

Komisja stwierdziła, na podstawie ustaleń ujawnionych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(91)

Przedsiębiorstwo Jaer twierdziło, że pogorszenie sytuacji gospodarczej w przemyśle Unii, o czym świadczy spadek produkcji i rentowności, nie ma związku z przywozem z Chin, ponieważ jego wielkość spadała od 2021 r.

(92)

Jak omówiono w sekcji 4.5 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, dane za okres badany wyraźnie wskazywały na zmniejszenie wielkości sprzedaży przemysłu Unii z powodu przywozu z Chin po niskich cenach na wolnym rynku, co doprowadziło do spadku produkcji unijnej. Najbardziej widoczny jest wpływ na wykorzystanie mocy produkcyjnych, które spadło poniżej 50 %, co jest zjawiskiem destabilizującym dla przemysłu chemicznego, o czym świadczy utrata rentowności. Związek między utratą udziału w rynku i zmniejszeniem produkcji z jednej strony, a przywozem z Chin po niskich cenach z drugiej strony, wyraźnie wykazano w okresie objętym dochodzeniem, w którym przemysł Unii był w stanie odzyskać pewien udział w rynku i zwiększyć produkcję poprzez obniżenie cen, choć poniósł znaczne straty. Zatem argument ten został odrzucony.

(93)

Przedsiębiorstwo Trade Corporation twierdziło, że Komisja nie ustaliła związku przyczynowego między przywozem a szkodą, ponieważ nie ustaliła, że przemysł Unii jest wydajnym producentem i że domniemane straty nie są skutkiem stosowanych w nim praktyk. Użytkownik nie przedstawił jednak żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia. W motywach 238–244 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja zauważyła, że przemysł Unii osiągał dobre wyniki na początku okresu badanego, a wskaźniki szkody w 2021 r. były ogólnie na dobrym poziomie. Do 2022 r. przemysł Unii wykorzystywał swoje moce produkcyjne i wykazywał dobry poziom rentowności. W 2022 r. wraz ze wzrostem przywozu z Chin po niskich cenach w przemyśle Unii odnotowano jednak spadek sprzedaży, udziału w rynku i rentowności, a także powiązany spadek wydajności. Ponadto w motywie 246 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja ustaliła, że udział w rynku przywozu kwasu glioksalowego po cenach dumpingowych wzrósł w okresie badanym o 18 %. W tym samym okresie, jak określono w motywach 215–217 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, wielkość sprzedaży w przemyśle Unii spadła o 48 %, a jego udział w rynku o 30 %. W związku z tym w motywie 248 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja stwierdziła, że duży wzrost udziału w rynku przywozu towarów z ChRL po cenach dumpingowych, które znacząco podcinały ceny unijne, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zatem argument ten został odrzucony.

(94)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Jaer stwierdziło, że całościowa analiza szkody i związku przyczynowego nie dostarcza racjonalnego i uzasadnionego wyjaśnienia, że przemysł Unii doznał szkody spowodowanej przywozem produktu objętego dochodzeniem oraz że analiza była stronnicza z uwagi na wybór 2021 r. jako początku okresu badanego.

(95)

Komisja zauważyła, że wskaźniki szkody wykazały narastanie szkody dla przemysłu Unii również po 2022 r.: zatrudnienie stale spadało, rentowność przemysłu Unii zmniejszała się liniowo każdego roku. Produkcja i sprzedaż w przemyśle Unii również spadały w całym okresie badanym. W związku z tym pogorszenie sytuacji w przemyśle Unii widać również wtedy, gdy okres objęty dochodzeniem porównuje się z 2022 r. i 2023 r. Ponadto, chociaż konsumpcja w Unii spadła, to pozycja przywozu z Chin na rynku unijnym poprawiła się, co znalazło odzwierciedlenie we wzroście udziału Chin w rynku. Oprócz Unii Chiny są jedynym innym producentem kwasu glioksalowego na świecie, w związku z czym przywóz kwasu glioksalowego z Chin po cenach dumpingowych ma bezpośredni wpływ na producenta unijnego. Chińskie ceny znacznie spadły w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem, powodując spadek cen w przemyśle Unii. Argument ten został zatem odrzucony.

(96)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych, Komisja potwierdziła wnioski przedstawione w motywach 246–248 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(97)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje ustalenia przedstawione w motywie 249 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(98)

Przedsiębiorstwo Jaer stwierdziło, że ceny eksportowe przemysłu Unii były niższe niż ceny na rynku unijnym, co oznacza, że ceny unijne były zawyżone. Podczas wizyty weryfikacyjnej w obiekcie należącym do przemysłu Unii Komisja uzyskała informacje, że wynikało to ze sposobu transportu i ilości towarów w przesyłkach wywozowych. Zatem argument ten został odrzucony.

(99)

Przedsiębiorstwo Trade Corporation stwierdziło, że spadku wywozu nie można przypisać przywozowi z Chin po cenach dumpingowych. W motywie 252 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja przeanalizowała spadek wywozu jako czynnik powodujący spadek wyników przemysłu Unii, ale nie przypisała tego spadku chińskiemu przywozowi do Unii. Uwaga ta została zatem odrzucona.

(100)

Wobec braku jakichkolwiek dalszych uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski zawarte w motywach 250–254 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(101)

Przedsiębiorstwa Jaer, Trade Corporation i Hubei Hongyuan twierdziły, że spadek rentowności przemysłu Unii był spowodowany wzrostem cen energii.

(102)

Jak wspomniano w motywach 226 i 255 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, koszty produkcji przemysłu Unii w 2022 r. wzrosły głównie ze względu na wzrost cen energii. Nawet od 2023 r., kiedy to ceny energii zaczęły spadać (11), przemysł Unii nie był w stanie ustalić ceny sprzedaży z zyskiem, biorąc pod uwagę konkurencję ze strony przywozu z ChRL po cenach dumpingowych. Zatem argument ten został odrzucony.

(103)

Przedsiębiorstwa Jaer, Trade Corporation i Hubei Hongyuan twierdziły, że szkoda wynikała również z kurczenia się unijnego rynku kwasu glioksalowego. Te same podmioty twierdziły, że spadek popytu jest zjawiskiem ogólnym spowodowanym kurczeniem się sektora chemicznego w Unii, a zatem nie można go przypisać przywozowi kwasu glioksalowego po cenach dumpingowych.

(104)

W motywie 256 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja przyznała, że rynek UE zmieniał się w okresie badanym, odnotowując spadek o 28 % w okresie objętym dochodzeniem w stosunku do 2021 r. Jak wyjaśniono w tym samym motywie, niezależnie od wahań na rynku udział przywozu z Chin nadal rósł nawet w okresach spadku, a przemysł UE nie był w stanie utrzymać udziału w rynku. W związku z tym spadek popytu nie osłabił związku przyczynowego.

(105)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych Komisja potwierdziła wnioski przedstawione w motywie 256 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(106)

Przedsiębiorstwa Jaer, Trade Corporation i Hubei Hongyuan twierdziły, że szkoda wynikała również z kurczenia się unijnego rynku kwasu glioksalowego na rynku sprzedaży wewnętrznej. Przedsiębiorstwo Jaer zauważyło również, że kurczenie się rynku sprzedaży wewnętrznej narusza związek przyczynowy, ponieważ przywóz z Chin nie mógł spowodować kurczenia się rynku sprzedaży wewnętrznej.

(107)

W motywie 258 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja stwierdziła, że wpływ kurczenia się rynku sprzedaży wewnętrznej – niezależnie od jego przyczyny – był mniej dotkliwy, zarówno pod względem wielkości, jak i spadku cen, niż utrata sprzedaży na wolnym rynku spowodowana przywozem z Chin po cenach dumpingowych. W związku z tym kurczenie się rynku sprzedaży wewnętrznej nie osłabiło związku przyczynowego.

(108)

Wobec braku innych uwag, motywy 257–259 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(109)

Wszystkie argumenty stron przedstawione w następstwie rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały odrzucone. Komisja stwierdziła zatem, na podstawie ustaleń ujawnionych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozpatrywane indywidualnie lub łącznie, nie osłabiły ani nie zerwały związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Ustalenia zawarte w motywach 260–263 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(110)

Przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin sprzeciwiło się wykorzystaniu przez Komisję średniego zysku z 2021 r. i 2022 r., czyli dwóch ostatnich lat, kiedy skarżący osiągał zysk, do obliczenia ceny docelowej kwasu glioksalowego. Przedsiębiorstwo Xinjiang Guolin zwróciło się o wyłączenie roku 2021, twierdząc, że rok ten był wyjątkowo rentowny ze względu na zakłócenia w łańcuchu dostaw. Komisja zauważyła, że 2022 r. również można uznać za wyjątkowy rok ze względu na wpływ cen energii na rentowność przemysłu Unii. Uwzględniając oba lata, Komisja zapewniła bardziej sprawiedliwą ocenę. Wniosek ten został zatem odrzucony.

(111)

Łącznym skutkiem zmiany kategorii transakcji i ponownego obliczenia kosztów ponoszonych po przywozie opisanych w motywach 73-76 było to, że margines sprzedaży po zaniżonych cenach dla przedsiębiorstwa Xinjiang Guolin obniżono do 57,3 %. W związku z tym margines zaniżania cen dla pozostałych współpracujących eksporterów, który jest średnią ważoną obliczoną dla eksporterów objętych próbą, został skorygowany na 93,6 %.

(112)

Biorąc pod uwagę niski poziom współpracy (zob. motywy 179–181 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego) oraz zgodnie z opisanym w nim podejściem do ustalania marginesu dumpingu dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw, Komisja uznała za właściwe oparcie marginesu zaniżania cen dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw na reprezentatywnej wielkości sprzedaży przedsiębiorstwa Hubei Hongyuan do Unii. Sprzedaż tę uznano za odpowiedni wskaźnik zastępczy odzwierciedlający praktykę określania cen wyrządzających szkodę przez przedsiębiorstwa, które zdecydowały się nie współpracować. Rezydualny margines zaniżania cen ustalono zatem na 124,9 %.

(113)

Jak opisano w sekcji 3.5 powyżej, Komisja dokonała przeglądu marginesów dumpingu po wprowadzeniu środków tymczasowych.

(114)

Ze względu na zmianę marginesów dumpingu i zaniżania cen tabelę w motywie 272 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego zmieniono w następujący sposób:

(115)

Mimo powyższych zmian i wobec braku dalszych uwag potwierdzono ustalenia określone w motywach 267–272 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(116)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła wnioski przedstawione w motywach 273–281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(117)

Stwierdziwszy, że w Chinach występuje zakłócenie handlu surowcami, w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała, czy można jednoznacznie stwierdzić, że określenie kwoty ceł ostatecznych zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii.

(118)

Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich informacji istotnych z punktu widzenia dochodzenia, w tym na temat wolnych mocy produkcyjnych w Chinach, konkurencji w zakresie surowców oraz wpływu na łańcuchy dostaw dla przedsiębiorstw unijnych zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego. Przeprowadzając tę ocenę, Komisja wzięła również pod uwagę dodatkowe informacje na temat wpływu na łańcuchy dostaw przedstawione po wprowadzeniu środków tymczasowych przez producenta eksportującego Hubei, użytkowników Nurion, Jaer, Trade Corporation, Brüggemann i Deretil, a także odpowiedź przemysłu Unii na te informacje.

(119)

Przedsiębiorstwo Deretil nie zgodziło się z wnioskami Komisji, zgodnie z którymi Hubei Hongyuan – współpracujący producent, wobec którego zastosowano najniższe cło antydumpingowe – posiadało wolne moce produkcyjne, powołując się na informacje przedstawione przez to przedsiębiorstwo. Użytkownik nie przedstawił żadnych dalszych dowodów na poparcie swojego twierdzenia. W motywie 284 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja przedstawiła istotne informacje dotyczące wolnych mocy produkcyjnych w państwie wywozu.

(120)

Wobec braku innych uwag potwierdza się wnioski określone w motywach 284–286 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego.

(121)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła wnioski przedstawione w motywach 287–290 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(122)

Przedsiębiorstwa Trade Corporation, Jaer i Hubei Hongyouan twierdziły, że wprowadzenie środków zapewniłoby przemysłowi Unii pozycję monopolistyczną. Twierdzenie to obalono w motywie 308 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego. Ponieważ nie przedstawiono żadnych dodatkowych informacji, argument ten został odrzucony.

(123)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwa Deretil, Jaer i Trade Corporation przedstawiły uwagi dotyczące zdolności przemysłu Unii do dostarczenia użytkownikom wystarczających ilości kwasu glioksalowego, ponieważ jedyne źródła dostaw znajdują się w Unii i Chinach. Ponadto przedsiębiorstwo Jaer wyjaśniło, że sprowadzało kwas glioksalowy od chińskich eksporterów ze względu na cechy jakościowe i profile zanieczyszczeń, którymi charakteryzują się ich produkty, a które trudno jest uzyskać w produktach oferowanych przez przemysł Unii. Przedsiębiorstwo Brüggemann powtórzyło również swoje uwagi przedstawione na etapie tymczasowym, zgodnie z którymi przemysł Unii nie może dostarczyć im kwasu glioksalowego szczególnej klasy, której wymaga ich proces produkcji.

(124)

W swoich uwagach przedsiębiorstwa Jaer i Deretil przedstawiły dowody na to, że nastąpi wzrost konsumpcji na rynkach niższego szczebla i w związku z tym popyt na kwas glioksalowy wzrośnie w kolejnych latach. Jaer powołało się na badania rynkowe wskazujące na wzrost rynku chelatów, a Deretil przedstawiło informacje na temat rosnącego popytu na ich rynkach niższego szczebla. Oba te przedsiębiorstwa zauważyły, że w takiej sytuacji przemysł Unii może nie być w stanie zaopatrywać wszystkich użytkowników.

(125)

Przedsiębiorstwa Trade Corporation, Jaer i Deretil odniosły się również do znaczenia niezawodności i odporności łańcuchów dostaw, zwracając uwagę na potrzebę unikania zakłóceń w harmonogramach produkcji w przemyśle chemicznym. Ponadto Deretil, Jaer i Brüggemann zauważyły, że zmiana dostawcy jest trudna w przypadku przemysłu chemicznego, ponieważ wymaga to badania i akredytacji procedur. W tej kwestii przedsiębiorstwo Deretil zauważyło, że w interesie użytkowników leży dywersyfikacja ich źródeł dostaw w celu zagwarantowania sobie kontynuacji procesów produkcyjnych. Deretil wyraziło również obawy dotyczące dostępności kwasu glioksalowego do produkcji amoksycyliny, antybiotyku umieszczonego w wykazie leków o krytycznym znaczeniu (12), w przypadku którego Komisja stwierdziła we wniosku w sprawie aktu dotyczącego leków o krytycznym znaczeniu, że „bezpieczeństwo dostaw w UE musi być zawsze zapewnione (13)”.

(126)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Weylchem Lamotte odpowiedziało na uwagi użytkowników dotyczące mocy produkcyjnych. Skarżący przedstawił dodatkowe informacje, z których wynika, że obecnie istnieją wystarczające niewykorzystane moce produkcyjne i że prawdopodobnie moce te wzrosną ze względu na dalsze zmniejszenie wykorzystywania na użytek własny.

(127)

W motywie 293 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja przeanalizowała sytuację dotyczącą mocy produkcyjnych i stwierdziła, że przemysł Unii mógłby zastąpić większą część (90 %–95 %) przywozu z Chin. Komisja przeanalizowała ponadto wszystkie informacje otrzymane po wprowadzeniu środków tymczasowych, dotyczące mocy produkcyjnych i wpływu na łańcuchy dostaw. Z informacji przedstawionych przez użytkowników i skarżącego wynika, że przemysł Unii wraz z przedsiębiorstwem Hubei Hongyouan, eksporterem o najniższym marginesie dumpingu, posiadają wystarczające wolne moce produkcyjne, aby zaspokoić popyt. Wniosek ten jest tym bardziej zasadny, jeżeli wzięto pod uwagę wolne moce produkcyjne przedsiębiorstw, wobec których zastosowano margines dumpingu mający zastosowanie do „innych przedsiębiorstw współpracujących”. Dlatego też twierdzenia te zostały oddalone.

(128)

Jeżeli chodzi o twierdzenia przedsiębiorstw Jaer i Brűggemann dotyczące szczególnych klas stosowanych przez nich w odpowiednich procesach produkcji, początkowo ani Jaer, ani Brűggemann nie ujawniły informacji na temat tych szczególnych potrzebnych klas, w związku z czym osoby reprezentujące przemysł Unii nie były w stanie odpowiedzieć, czy może on dostarczać takie klasy. Komisja stwierdziła, że zarówno Jaer, jak i Brűggemann faktycznie pozyskują kwas glioksalowy szczególnych klas z Chin, jednak nie mogła zweryfikować, czy przemysł Unii mógłby dostarczać produkt tych samych klas, ponieważ nie ujawniono informacji na temat tych klas. Dlatego też twierdzenia te zostały oddalone. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Brűggemann ujawniło dodatkowe informacje. Twierdzenia te opisano w motywach 158–163.

(129)

Jak wyjaśniono w motywie 18 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, kwas glioksalowy jest produktem pośrednim służącym do produkcji antybiotyków, waniliny, nawozów chelatowych i alantoiny. Trzech producentów nawozów Trade Corporation, Nouryon i Jaer, jeden producent antybiotyków Deretil i jeden producent specjalistycznych chemikaliów Brüggemann, reprezentujący 75 % przywozu i 72 % zużycia kwasu glioksalowego w UE, przedstawiło uwagi po wprowadzeniu środków tymczasowych.

(130)

Użytkownicy ci twierdzili, że wprowadzenie środków znacznie zwiększyłoby ich koszty, zmniejszyło zyski, a przedsiębiorstwa Deretil i Brüggemann twierdziły, że poniosłyby straty i wpłynęłoby to na ich konkurencyjność w czasie, gdy na swoich rynkach napotykają coraz większą presję ze strony chińskich i indyjskich eksporterów, których te środki by nie dotknęły. Użytkownicy twierdzili ponadto, że ze względu na konkurencję ze strony producentów eksportujących na ich rynki nie byliby w stanie odbić sobie zwiększonych kosztów. Na tej podstawie przedsiębiorstwa Jaer i Nouryon zwróciły się do Komisji o ponowne przeanalizowanie poziomu środków. W szczególności Jaer wystąpiło o zastosowanie środków zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(131)

Komisja stwierdziła istnienie zakłóceń w handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego (motyw 281 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego). Aby ocenić, czy wprowadzenie środków zgodnie z art. 7 ust. 2 lub 2a rozporządzenia podstawowego leży w interesie Unii, Komisja najpierw przeprowadziła symulacje dotyczące rentowności dla użytkowników na podstawie ostatecznych marginesów dumpingu i szkody przy założeniu, że zarówno ilości kwasu glioksalowego, jak i obrót uzyskiwany w przypadku produktów na rynek niższego szczebla pozostałyby takie same jak w okresie objętym dochodzeniem.

(132)

Po drugie, Komisja oceniła wpływ ceł na rentowność, obniżając zysk proporcjonalnie do udziału kwasu glioksalowego w obrocie pomnożonego przez rzeczywisty wzrost cen wynikający z nałożenia ceł. Rzeczywisty wzrost cen uwzględniał pochodzenie przywozu, cła nałożone na producentów eksportujących, a także zgłoszone wzrosty cen dla przemysłu Unii.

(133)

Wpływ środków różnił się w zależności od różnic dotyczących początkowej rentowności dla użytkowników, udziału kwasu glioksalowego w obrocie produktami przeznaczonymi na rynek niższego szczebla oraz źródła dostaw kwasu glioksalowego. W szczególności udział kwasu glioksalowego w obrocie produktami przeznaczonymi na rynek niższego szczebla waha się od 5 % do 18 %. Marże zysku dla producentów chelatu i specyficznych chemikaliów znacznie przekraczały 10 %, natomiast producent antybiotyków poinformował o zyskach w przedziale od 5 % do 7 %. Wreszcie, w przypadku zaopatrywania się przez przedsiębiorstwa u producentów niewspółpracujących doszło do większych rzeczywistych podwyżek cen.

(134)

Wyniki symulacji wykazały, że gdyby na wywóz z Chin nałożono cła zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, robiąc wyjątek dla przedsiębiorstwa Deretil, użytkownicy uzyskaliby rentowność, nawet gdyby nie podwyższyli cen, ze względu na wysokie marże zysku. Symulacje dały taki sam wynik w przypadku użytkowników zaopatrujących się u niewspółpracujących producentów. Cła z pewnością miałyby wpływ na rentowność dla użytkowników, ale przekierowanie zakupów w celu zwiększenia udziału przemysłu Unii lub eksporterów z niższymi cłami, jak np. Hubei, jeszcze bardziej złagodziłoby ten wpływ.

(135)

W przypadku Deretil, gdyby cła nałożono zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, to z racji jego skromnej marży zysku środki miałyby poważny wpływ na jego rentowność, a przedsiębiorstwo poniosłoby straty. Komisja przyznała, że - jak wskazało przedsiębiorstwo Deretil - amoksycylina figuruje w wykazie leków o krytycznym znaczeniu, w przypadku których ciągłość dostaw ma priorytetowe znaczenie (14). W związku z tym, ponieważ Deretil jest jedynym producentem prekursora amoksycyliny i jednym z dwóch producentów amoksycyliny w Unii, ważne jest, aby jego zdrowa rentowność i bezpieczeństwo dostaw nie były zagrożone.

(136)

Następnie Komisja przeprowadziła symulację rentowności Deretil w przypadku nałożenia ceł na wywóz z Chin zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Na rentowność Deretil miałyby również wpływ środki przewidziane w art. 7 ust. 2, jednak w takim scenariuszu Deretil pozostałoby rentowne nawet w przypadku, gdyby musiało zaopatrywać się u niewspółpracujących eksporterów. Ponadto Komisja przeanalizowała źródło dostaw i klasy jakościowe kwasu glioksalowego wykorzystywanego przez Deretil i stwierdziła, że przedsiębiorstwo mogłoby pozyskać większą część kwasu glioksalowego z przemysłu Unii i współpracujących producentów eksportujących, tym samym znacznie łagodząc wpływ środków na swoją rentowność.

7.1.5.   Wnioski dotyczące interesu Unii zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego

(137)

W motywach 296 i 297 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja stwierdziła, że w interesie Unii leży określenie kwoty ceł zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego oraz ustalenie poziomu ceł tymczasowych na podstawie poziomu dumpingu.

(138)

Analiza uwag przedstawionych przez użytkowników po wprowadzeniu środków tymczasowych wykazała, że o ile w odniesieniu do wszystkich pozostałych użytkowników wprowadzenie środków zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego prawdopodobnie nie doprowadzi do znaczących negatywnych konsekwencji, o tyle taki poziom ceł miałby poważny wpływ w szczególności na rentowność przedsiębiorstwa Deretil, które przynosiłoby straty. Analiza wykazała również, że przy stosowaniu ceł zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego przedsiębiorstwo Deretil pozostałoby rentowne.

(139)

Na tej podstawie Komisja starannie wyważyła wszystkie elementy i nie mogła stwierdzić, że w interesie Unii leży określenie kwoty ceł zgodnie z art. 7 ust. 2a, a mianowicie ustalenie poziomu środków na poziomie dumpingu w świetle nieproporcjonalnie negatywnego wpływu, jaki może to wywrzeć na łańcuchy dostaw dla przedsiębiorstw z Unii, nie leży w interesie Unii.

(140)

Komisja potwierdziła zatem, że środki należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(141)

Po dokonaniu oceny interesu Unii zgodnie z art. 7 ust. 2b rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(142)

Jak wyjaśniono w motywie 299 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego, jedyny producent kwasu glioksalowego w Unii złożył skargę, w pełni współpracował w dochodzeniu oraz wyraził zainteresowanie wprowadzeniem środków.

(143)

Wobec braku uwag, motywy od 299–302 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostają potwierdzone.

(144)

Wobec braku uwag od importerów unijnych i przedsiębiorstw handlowych potwierdza się motywy 303 i 304 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(145)

Jak określono w sekcji 7.1.3 niniejszego rozporządzenia, użytkownicy Trade Corporation, Deretil i Jaer powtórzyli swoje obawy dotyczące ograniczonych mocy produkcyjnych skarżącego oraz dostępności wystarczających ilości kwasu glioksalowego w Unii.

(146)

Trade Corporation i Deretil sprzeciwiły się przyjęciu środków. Ponadto Nouryon, Trade Corporation, Deretil, Jaer i Brüggemann przedstawiły również uwagi dotyczące wpływu na ich rentowność i konkurencyjność (zob. również sekcja 7.1.4).

(147)

Jeżeli chodzi o argumenty dotyczące mocy produkcyjnych i rentowności, Komisja odniosła się do nich w motywie 80 niniejszego rozporządzenia. Ponadto, jak określono w sekcji 7.1.4 niniejszego rozporządzenia, po zastosowaniu ostatecznych ceł antydumpingowych zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego przedsiębiorstwa wszystkich użytkowników pozostaną rentowne, nawet gdyby musieli się oni zaopatrywać u niewspółpracujących producentów. W związku z tym w przypadkach, w których dochodzi do zakłócenia produkcji w przemyśle Unii albo w Hubei, tj. u producenta eksportującego, wobec którego stosuje się niższe cła, użytkownicy nadal mieliby dostęp do innych źródeł dostaw, co zapewniłoby dostępność rozwiązań alternatywnych dla przemysłu Unii. Zatem argumenty dotyczące rentowności, konkurencyjności, mocy produkcyjnych i dostępności zostają odrzucone.

(148)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Jaer wystąpiło z wnioskiem o wyłączenie z zakresu produktu kwasu glioksalowego tej klasy, którą stosuje do produkcji nawozów. Twierdziło, że nie jest w stanie pozyskać wystarczających ilości kwasu tej klasy od przemysłu Unii.

(149)

Aby ocenić jakikolwiek wniosek o wyłączenie produktu, Komisja musi zbadać (i) podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne tych rodzajów produktu, (ii) ich końcowe przeznaczenie i zamienność, (iii) postrzeganie przez odbiorców końcowych, (iv) wpływ ceł na użytkownika, (v) alternatywne źródła dostaw oraz (vi) wpływ zwolnienia z ceł. Ponieważ przedsiębiorstwo Jaer złożyło wniosek po terminie składania oświadczeń dotyczących zakresu produktu, Komisja nie mogła go rozpatrzyć, ponieważ nie mogła przeprowadzić analizy w celu przyznania lub odrzucenia tego wyłączenia z zakresu produktu.

(150)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Deretil wystąpiło o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie na podstawie art. 254 unijnego kodeksu celnego (15) w przypadku stosowania kwasu glioksalowego do produkcji prekursora antybiotyku, tj. estru metylowego D(-)alfa-P-hydroksyfenyloglicyny „estru metylowego”, i antybiotyku amoksycyliny.

(151)

Po przeanalizowaniu dowodów i uwag przedstawionych przez Deretil Komisja stwierdziła, że nie ma podstaw do przyznania wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie, ponieważ Deretil nie potrzebuje kwasu glioksalowego szczególnej klasy i może on pochodzić z przemysłu Unii i od wszystkich producentów eksportujących z Chin. Ponadto, jak wyjaśniono w motywach 136 i 147, wprowadzenie środków jest zgodne z art. 7 ust. 2, w związku z czym Deretil pozostałby rentowny, nawet gdyby pozyskiwał ten kwas od niewspółpracujących producentów z Chin.

(152)

Przedsiębiorstwo Brüggemann ponowiło swój wniosek o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie na podstawie art. 254 unijnego kodeksu celnego, złożony już na etapie tymczasowym, jak wspomniano w motywie 24 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego. Przedsiębiorstwo Brüggemann przedstawiło więcej informacji dotyczących rodzaju kwasu glioksalowego pozyskiwanego z Chin i stwierdziło, że wbrew ustaleniom Komisji zamieszczonym w rozporządzeniu w sprawie cła tymczasowego kwas glioksalowy pochodzący z Chin i kwas glioksalowy pochodzący z Unii nie są zamienne.

(153)

W motywach 25–28 rozporządzenia w sprawie cła tymczasowego Komisja wyjaśniła powody, dla których nie mogła przyznać przedsiębiorstwu Brüggemann wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie. Komisja przeanalizowała nowe informacje przekazane przez przedsiębiorstwo po wprowadzeniu środków tymczasowych. Jak wyjaśniono w motywie 128, Brüggemann nie ujawnił szczegółowych informacji dotyczących rodzaju klasy kwasu glioksalowego pozyskiwanego z Chin, w związku z czym przedstawiciele przemysłu Unii początkowo nie byli w stanie wypowiedzieć się na temat tego, czy mogliby pozyskiwać produkt tej klasy. W związku z tym Komisja odrzuciła wniosek o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie.

(154)

Komisja stwierdziła zatem, że wnioski złożone przez przedsiębiorstwa Deretil i Brüggemann, gdyby zostały uwzględnione, dotyczyłyby znacznej ilości całkowitego zużycia kwasu glioksalowego w Unii (13 %–18 %) w przypadku Deretil i 3 %–5 % w przypadku Brüggemann. W związku z tym przyznanie wyłączenia podważyłoby skuteczność środków w ochronie przemysłu unijnego.

(155)

Jak jednak wyjaśniono w motywach 158–163, wniosek przedsiębiorstwa Brüggeman mógłby obecnie zostać przyjęty.

(156)

Po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Trade Corporation twierdziło, że nałożenie ceł antydumpingowych na kwas glioksalowy miałoby wpływ na cenę nawozów i mogłoby prowadzić do wzrostu kosztów produkcji rolnej, a tym samym do wyższych cen żywności dla konsumentów. Przedsiębiorstwo Deretil twierdziło również, że wzrost cen kwasu glioksalowego znacznie zwiększyłby cenę prekursorów antybiotyków produkowanych w Unii, a tym samym zwiększył cenę antybiotyków, co miałoby wpływ na konsumentów w UE, zwłaszcza tych o niższych dochodach. Wobec braku dowodów potwierdzających argumenty te zostają odrzucone.

(157)

Jak wynika z uwag użytkowników, kwas glioksalowy jest kluczowym półproduktem dla przemysłu Unii w ogóle, a w szczególności dla produkcji antybiotyków. W niedawnych wnioskach ustawodawczych (16) , (17) Komisja zauważyła, że niedobory produktów leczniczych mogą wynikać z zakłóceń w łańcuchu dostaw i podatności tego łańcucha na zagrożenia, co wpływa na dostawy kluczowych składników i komponentów, i starała się im zaradzić i zwiększyć odporność sektora farmaceutycznego. Utrata jedynego producenta kwasu glioksalowego w Unii w wyniku przywozu towarów po cenach dumpingowych zwiększyłaby podatność sektora farmaceutycznego na zagrożenia, ponieważ stanie się on zależny wyłącznie od długich łańcuchów dostaw, które w ciągu ostatnich kilku lat były kilkukrotnie zakłócane, np. z powodu wypadków w Kanale Sueskim lub konfliktu na Morzu Czerwonym. Ponadto zniknięcie produkcji kwasu glioksalowego z Unii doprowadziłoby do uzależnienia Unii od przywozu z Chin, ponieważ nie ma alternatywnego źródła, i zagroziłoby strategicznej autonomii Unii w kluczowym sektorze (18). Z drugiej strony wprowadzenie środków na proponowanych poziomach zapewni ochronę produkcji kwasu glioksalowego i pozwoli uniknąć poważnych szkód dla przemysłu niższego szczebla, a tym samym zmniejszy zależność od zagranicznych łańcuchów dostaw.

(158)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Brüggemann powtórzyło, że odrzucenie przez Komisję jego wniosku o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie było nieuzasadnione. Twierdziło ono, że takie wyłączenie zasługiwało na uwagę i było uzasadnione w niniejszej sprawie, ponieważ wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie w przypadku produkcji FFSRA nie zmniejszyłoby skuteczności ceł. Brüggeman twierdziło, że w jego przypadku przywóz z Chin i całkowite zapotrzebowanie na kwas glioksalowy stanowią znikomy odsetek zużycia w UE. Ponadto przedsiębiorstwo Brüggeman wskazywało, że kwas glioksalowy stanowi znaczną część kosztów produkcji FFSRA i nie może ono zmieniać dostawców.

(159)

Na etapie tymczasowym przedsiębiorstwo Brüggemann nie ujawniło szczegółowych informacji dotyczących rodzaju klasy kwasu glioksalowego pozyskiwanego z Chin, w związku z czym przedstawiciele przemysłu Unii nie byli w stanie przedstawić uwag na temat tego, czy może on dostarczyć produkt takiej klasy. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Brüggemann podało jednak do wiadomości publicznej konkretny zakres zawartości żelaza [zawartość żelaza (Fe) ≥ 10 i ≤ 20 PPM], w którym mieści się konkretna zawartość żelaza w kwasie glikolowym pozyskiwanym przez nie z Chin, i powtórzyło twierdzenie, że wbrew ustaleniom Komisji zawartym w rozporządzeniu w sprawie cła tymczasowego, po pierwsze, kwas glioksalowy pochodzący z Chin i kwas glioksalowy pochodzący z Unii nie są zamienne, a po drugie, przedsiębiorstwo to może pozyskiwać ten produkt wyłącznie od konkretnego chińskiego dostawcy.

(160)

W następstwie oświadczenia przedstawionego przez przedsiębiorstwo Brüggemann przedsiębiorstwo Weylchem stwierdziło, że może produkować taki rodzaj kwasu glioksalowego, którego dotyczy wniosek o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie. Komisja zauważyła jednak, że dowody tego nie potwierdziły. W każdym razie Komisja przypomniała, że nawet gdyby inni dostawcy byli w stanie produkować ten bardzo specyficzny rodzaj kwasu glioksalowego, to Komisja i tak mogłaby uznać, że wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie jest nadal właściwe, jeżeli okoliczności sprawy przemawiałyby za przyznaniem takiego wyłączenia.

(161)

WeylChem twierdziło również, że wniosek przedsiębiorstwa Brüggemann powinien zostać odrzucony, ponieważ został złożony po terminie na przedstawienie uwag na temat zakresu produktu określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Komisja wyjaśniła, że taki termin ma zastosowanie do uwag dotyczących rzeczywistego zakresu produktu (w tym produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego), którymi należy się zająć na wczesnym etapie procedury ze względu na potencjalne skutki dla zakresu samego dochodzenia. Z drugiej strony wniosek przedsiębiorstwa Brüggemann dotyczył wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie złożonego w związku z potencjalnym zastosowaniem środków. Wniosek taki został złożony we właściwym czasie w ramach postępowania poprzedzającego etap tymczasowy. Po tymczasowym odrzuceniu wniosku przedsiębiorstwo Brüggemann przedstawiło na tym późniejszym etapie procedury dodatkowe uwagi i dowody na poparcie swojego pierwotnego wniosku złożonego w odpowiednim czasie. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(162)

Ponadto przedsiębiorstwo Weylchem zasygnalizowało, że obawia się, iż inni użytkownicy i importerzy unijni mogą zbadać ryzyko związane z przywozem na tych samych zasadach, a tym samym obejść środki przez złożenie fałszywego oświadczenia. Komisja zauważa, że wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie nie dotyczy konkretnego przedsiębiorstwa, lecz jest przewidziane dla konkretnego przeznaczenia końcowego. W związku z tym z wyłączenia może skorzystać każde przedsiębiorstwo, o ile przywożony produkt wykorzystuje się do produkcji FFSRA, i ma on zawartość żelaza (Fe) określoną na ≥ 10 i ≤ 20 PPM. Wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie egzekwują i nadzorują organy celne państw członkowskich, które rygorystycznie pilnują, aby przywóz do innych zastosowań nie korzystał z wyłączenia i wiązał się z uiszczeniem odpowiednich ceł antydumpingowych. W związku z tym Komisja odrzuciła ten argument.

(163)

Na tej podstawie oraz w świetle uwag przedstawionych przez przedsiębiorstwo Brüggemann po ujawnieniu ustaleń, jak wyjaśniono w motywie 159, Komisja stwierdziła, że wniosek tego przedsiębiorstwa o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie kwasu glioksalowego wykorzystywanego do produkcji FFSRA i o zawartości żelaza (Fe) ≥ 10 i ≤ 20 PPM powinien zostać przyjęty. Ponieważ okoliczności uzasadniające przyznanie zwolnienia ze względu na końcowe przeznaczenie występowały już na długo przed wprowadzeniem tymczasowych środków antydumpingowych, Komisja stwierdziła ponadto, że powinno ono być stosowane z mocą wsteczną do czasu wprowadzenia tymczasowych środków antydumpingowych.

(164)

Przedsiębiorstwo Deretil nie zgodziło się z ustaleniem Komisji, że po nałożeniu ceł antydumpingowych przedsiębiorstwo to pozostałoby rentowne. Deretil nie zgodziło się również z ustaleniem Komisji, że „nie ma podstaw do przyznania wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie”. Twierdziło ono, że powody tej odmowy: (i) Deretil nie potrzebuje kwasu glioksalowego szczególnej klasy, (ii) kwas ów może pochodzić od przemysłu Unii i od wszystkich producentów eksportujących w Chinach, a także (iii) ponieważ Deretil pozostałoby rentowne „nawet gdyby zaopatrywało się u niewspółpracujących producentów w Chinach”, były nieuzasadnione i niewystarczające. W pierwszej kwestii przedsiębiorstwo Deretil utrzymywało, że oparło swoje twierdzenie na uzasadnionych argumentach ekonomicznych i dotyczących końcowego przeznaczenia, w związku z czym odniesienie się Komisji do „szczególnej klasy” było bezprzedmiotowe. Jeśli chodzi o drugi i trzeci powód Deretil zauważyło, że przedsiębiorstwo to znalazłoby się w wyjątkowo trudnej sytuacji, gdyby nie przyznano mu wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie do produkcji estru metylowego.

(165)

Argumenty te nie mogły jednak zmienić ustaleń Komisji z następujących powodów. Po pierwsze, wniosek Deretil odnosi się do wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie dla kwasu glioksalowego standardowej klasy, który przemysł Unii produkuje w wystarczających ilościach. Po drugie, Komisja przeprowadziła symulację wpływu środków na Deretil i przedsiębiorstwo to pozostałoby rentowne, nawet gdyby pozyskiwało kwas glioksalowy od niewspółpracujących producentów z Chin. Przy symulowaniu wpływu środków Komisja wzięła pod uwagę podniesienie cen przez przemysł Unii, wbrew twierdzeniom przedsiębiorstwa Deretil, że parametr ten nie został uwzględniony. Po trzecie, Deretil jest dużym użytkownikiem i największym importerem kwasu glioksalowego w Unii, a jednym z głównych zastosowań kwasu glioksalowego jest produkcja antybiotyków. W związku z tym przyznanie wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie z uwagi na produkcję antybiotyków wpłynęłoby na co najmniej [13 %–18 %] rynku i znacznie osłabiłoby skuteczność środka.

(166)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Jaer stwierdziło, że ani jego wniosek o wyłączenie z zakresu produktu, ani wniosek o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie nie zostały wnikliwie ocenione przez Komisję.

(167)

Komisja podtrzymała swoje stanowisko, że wniosek o wyłączenie z zakresu został złożony po terminie. Ponadto w kwestii wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Jaer o przyznanie wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie dla kwasu glioksalowego wysokiej jakości wykorzystywanego do produkcji nawozów chelatowych Komisja zauważyła, co następuje. Po pierwsze, przemysł Unii oferuje kwas glioksalowy wysokiej jakości i Jaer kupuje go z tego źródła. Jaer nie udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dla użytkowników i nie ujawniło dokładnej klasy kwasu glioksalowego, którego potrzebuje. W związku z tym przemysł Unii nie mógł udzielić odpowiedzi, a Komisja nie mogła potwierdzić ustalenia, że Jaer napotkałoby problemy związane z pozyskiwaniem wystarczających ilości z przemysłu Unii. Po drugie, Komisja zbadała rentowność przedsiębiorstwa po wprowadzeniu środków i stwierdziła, że pozostanie ono rentowne. Po trzecie, produkcja nawozów chelatowych stanowi około 30 % przywozu i stanowi jedną trzecią zużycia kwasu glioksalowego w Unii, przy czym największa część tego zużycia przypada na Jaer. W związku z tym, nawet gdyby wyłączenie to było stosowane przez Jaer wyłącznie do nawozów, miałoby ono wpływ na [20 %–25 %] rynku i znacznie osłabiłoby skuteczność środków. W związku z tym wniosek przedsiębiorstwa Jaer został odrzucony.

(168)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń AEFA stwierdziło, że proponowane poziomy cła antydumpingowego wiązałyby się ze znacznym wzrostem kosztów produkcji chelatów żelaza, które musiałyby zostać rozłożone w łańcuchu producent-przemysł-dystrybutor-rolnik. W rezultacie ceny chelatu osiągnęłyby poziom niemożliwy do przyjęcia dla różnych agentów handlowych i doszłoby do utraty konkurencyjności, nie tylko producentów chelatów, ale również wielu użytkowników w Hiszpanii i Europie. Ten ostatni czynnik umożliwiłby z kolei i ułatwiłby wejście pozaeuropejskiej konkurencji na rynek, na którym znak „Hiszpania i Europa” jest powszechnie uznawany i ceniony ze względu na swoją technologię. AEFA twierdziło również, że już istnieją ograniczenia w dostawach surowca do produkcji prekursorów różnych produktów, np. amoksycyliny lub waniliny, obecnie niedostępnych w wystarczających ilościach na rynku unijnym. W związku z tym AEFA wystąpiło z wnioskiem o wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie do zastosowań w rolnictwie oraz o ograniczenia dotyczące gotowych chelatów żelaza z Chin w celu złagodzenia niekorzystnych warunków konkurencji.

(169)

Wniosek o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie do zastosowań w rolnictwie nie został poparty możliwymi do zweryfikowania faktami uzasadniającymi takie wyłączenie. Ponadto nałożenie ograniczeń na gotowe chelaty żelaza z Chin nie wchodzi w zakres niniejszego postępowania. W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(170)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Weylchem, dodatkowo do swoich uwag dotyczących złożonego przez przedsiębiorstwo Brüggemann wniosku o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie twierdziło, że od momentu wszczęcia niniejszego dochodzenia rynek unijny zalewany jest chińskim kwasem glioksalowym po cenach, które jeszcze bardziej podcinają poziomy ustalone dla przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem. Podniosło ono, że Komisja postanowiła nie nakładać ceł z mocą wsteczną na przywóz z Chin ze względów politycznych, a nie ekonomicznych, ponieważ nie było wątpliwości, że przywóz z Chin wzrósł gwałtownie po wprowadzeniu rejestracji przywozu, zwłaszcza w stosunku do zużycia w Unii.

(171)

Komisja przypomniała, że analiza przedstawiona w motywach 191-195 poniżej, która została ujawniona przedsiębiorstwu Weylchem w ujawnieniu ostatecznych ustaleń, opierała się na wymogach prawnych określonych w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego dotyczących poboru ceł z mocą wsteczną, które w tym konkretnym postępowaniu nie zostały spełnione. Argument ten został zatem odrzucony.

(172)

Po dodatkowym ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Jaer stwierdziło, że jego wnioski o wyłączenie z zakresu produktu i wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie nie zostały należycie rozpatrzone, i powtórzyło oba twierdzenia.

(173)

Komisja wyjaśniła w motywach 166 i 167 powyżej, że wniosek o wyłączenie produktu został złożony bardzo późno w toku procedury, a także dlaczego odrzucono wniosek Jaer dotyczący wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie.

(174)

Przedsiębiorstwo Trade Corporation powtórzyło swoje twierdzenie, że Komisja nie wykazała związku przyczynowego między domniemanym przywozem z Chin po cenach dumpingowych a stratami producenta unijnego, podkreślając, że koncentracja przemysłu Unii spowodowana istnieniem jednego producenta może nie być reprezentatywna dla szerszego kontekstu przemysłowego oraz że czynniki zewnętrzne, takie jak kryzys energetyczny, nie zostały odpowiednio uwzględnione. Trade Corporation argumentowało również, że nałożenie ceł ostatecznych stworzyłoby faktyczny monopol jedynego producenta unijnego, zagrażając bezpieczeństwu i odporności dostaw.

(175)

Komisja nie zgodziła się z tym, jak wyjaśniono w motywie 93. Wobec braku dodatkowych argumentów lub dowodów argument ten został odrzucony.

(176)

Przedsiębiorstwo Hubei twierdziło, że może produkować ten rodzaj kwasu glioksalowego, dla którego złożono wniosek o wyłączenie ze względu na końcowe przeznaczenie, i uznało, że inni producenci kwasu glioksalowego, w tym skarżący, również mogą go produkować. W związku z tym sprzeciwiło się ono przyznaniu wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie.

(177)

Jak wyjaśniono powyżej w motywie 162, wyłączenia ze względu na końcowe przeznaczenie nie przyznaje się konkretnemu przedsiębiorstwu, a ma ono zastosowanie w przypadku przywozu produktów w celu wykorzystania ich do produkcji określonego produktu rynku niższego szczebla. Fakt, że kilku producentów eksportujących jest w stanie produkować określony rodzaj produktu, nie ma znaczenia dla decyzji Komisji. W związku z powyższym argument ten odrzucono.

(178)

Na podstawie powyższego Komisja potwierdza swój wniosek zawarty w motywie 314 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu kwasu glioksalowego pochodzącego z ChRL nie leży w interesie Unii.

(179)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(180)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(181)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Guangdong Joy Chemical, Inner Mongolia Tianyuda Biological Technology, Jinyimeng Group, Deretil i Jaer twierdziły, że nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący w pełni współpracowali z Komisją podczas całego dochodzenia oraz że fakt niewybrania przez Komisję do próby nie powinien był skutkować nałożeniem cła w wysokości przekraczającej stawkę stosowaną wobec producenta/eksportera objętego próbą z najwyższym cłem antydumpingowym spośród współpracujących przedsiębiorstw. Zainteresowane strony twierdziły, że Komisja zastosowała w sposób niespójny art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(182)

Komisja wyjaśniła, że postępowała zgodnie z przepisami art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, które stanowią, że cło antydumpingowe stosowane do przywozu od eksporterów nieobjętych dochodzeniem nie powinno przekraczać średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego w odniesieniu do stron objętych próbą. Ostatecznego cła antydumpingowego nie obliczono jako średniej ważonej indywidualnych stawek cła antydumpingowego, ale obliczono średnie marginesy dumpingu i szkody, a następnie zastosowano zasadę niższego cła. W przedmiotowej sprawie cło antydumpingowe stosowane do przywozu od współpracujących eksporterów nieobjętych próbą opierało się na średnim ważonym marginesie dumpingu dla producentów eksportujących objętych próbą i było w pełni zgodne z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Argument ten został odrzucony.

(183)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zatem zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Stawek tych nie można stosować w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem wytworzonego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego nie wymieniono w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami w niej wymienionymi, i przywóz ten powinien podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z ChRL”.

(184)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany nazwy przedsiębiorstwa. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (19). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(185)

Do zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są środki szczególne gwarantujące właściwe stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych ma zastosowanie wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien podlegać cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do „całego pozostałego przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej”.

(186)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach, mogą żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji poprawności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki celnej zgodnie z prawem celnym.

(187)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, w szczególności po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków, o ile spełnione są odpowiednie warunki. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(188)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące całego pozostałego przywozu z ChRL należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(189)

Producenci eksportujący, którzy nie dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, powinni mieć możliwość złożenia wniosku do Komisji o objęcie ich stawką cła antydumpingowego ustaloną dla przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku, o ile spełnione są trzy warunki. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu do Unii produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem; (ii) nie jest powiązany z producentem eksportującym, który dokonywał takiego wywozu; oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem po okresie objętym dochodzeniem lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości tego produktu.

(190)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych do wysokości ustalonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(191)

Jak wspomniano w sekcji 1.2., Komisja objęła przywóz produktu objętego dochodzeniem obowiązkiem rejestracji.

(192)

Na ostatecznym etapie dochodzenia przeprowadzono ocenę danych zgromadzonych w kontekście rejestracji. Komisja zbadała, czy kryteria zawarte w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione w odniesieniu do poboru ceł ostatecznych z mocą wsteczną.

(193)

Z analizy Komisji wynika, że nie nastąpił żaden dalszy znaczny wzrost przywozu poza poziomem przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem, jak określono w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego. Na potrzeby tej analizy Komisja porównała średnią miesięczną wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem, wynoszącą 1 309 ton, ze średnią miesięczną wielkością przywozu w okresie od miesiąca następującego po wszczęciu niniejszego dochodzenia do ostatniego pełnego miesiąca poprzedzającego wprowadzenie środków tymczasowych (sierpień 2024 r. – luty 2025 r.), wynoszącą 1 306 ton.

(194)

Również po porównaniu średniej miesięcznej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem ze średnią miesięczną wielkością przywozu w okresie rozpoczynającym się w miesiącu następującym po wszczęciu niniejszego dochodzenia, a kończącym się ostatniego dnia miesiąca, w którym wprowadzono środki tymczasowe (sierpień 2024 r. – marzec 2025 r.), nie odnotowano żadnego dalszego znacznego wzrostu.

(195)

Na tej podstawie Komisja stwierdza, że nie zostały spełnione warunki nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego z mocą wsteczną określone w art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(196)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (20), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(197)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,