(1)

Rada nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 778/2003 (2) ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Republiki Korei („Korea”) i Malezji („pierwotne dochodzenie”). W następstwie pierwszego przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (3) Rada, w drodze rozporządzenia wykonawczego (WE) nr 1001/2008 (4), ponownie nałożyła środki antydumpingowe. W następstwie drugiego przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (5) Komisja, w drodze rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1283/2014 (6), ponownie nałożyła środki antydumpingowe. W następstwie częściowego przeglądu okresowego, który wszczęto zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego i którego zakres ograniczono do zbadania dumpingu w odniesieniu do koreańskiego producenta eksportującego TK Corporation, Komisja rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/306 (7) zmieniła rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1283/2014. W następstwie trzeciego przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja, w drodze rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/566 (8) z dnia 9 kwietnia 2019 r., ponownie nałożyła środki antydumpingowe.

(2)

Obowiązujące obecnie środki antydumpingowe stosowane w odniesieniu do przywozu niektórych łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Korei przyjęły formę stawki celnej ad valorem, którą ustalono na poziomie marginesu dumpingu wynoszącego 32,4 % w odniesieniu do przywozu pochodzącego od konkretnie wskazanego eksportera (TK Corporation), przy czym rezydualne cło antydumpingowe wynoszące 44,0 % ustalono na poziomie marginesu szkody.

(3)

Obowiązujące obecnie środki antydumpingowe stosowane w odniesieniu do przywozu niektórych łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Malezji przyjęły formę stawki celnej ad valorem, którą ustalono na poziomie marginesu dumpingu wynoszącego 49,9 % oraz 59,2 % w odniesieniu do przywozu pochodzącego od konkretnie wskazanych eksporterów, przy czym rezydualne cło antydumpingowe wynosiło 75,0 %.

(4)

Rada nałożyła rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 78/2013 (9) ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Republiki Turcji („Turcja”) i Federacji Rosyjskiej („Rosja”). W następstwie pierwszego przeglądu wygaśnięcia Komisja rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/566 z dnia 9 kwietnia 2019 r. ponownie nałożyła cło antydumpingowe na przywóz pochodzący z Rosji i zakończyła dochodzenie dotyczące przywozu tego samego produktu pochodzącego z Turcji.

(5)

Obowiązujące obecnie środki antydumpingowe w odniesieniu do Rosji przyjęły formę rezydualnego cła antydumpingowego ad valorem, które ustalono na poziomie marginesu dumpingu wynoszącego 23,8 %.

(6)

Środki antydumpingowe obowiązują obecnie w odniesieniu do przywozu niektórych łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”), które to środki rozszerzono na Tajwan, Indonezję, Sri Lankę oraz Filipiny (10).

(7)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (11) Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1036 („rozporządzenie podstawowe”).

(8)

Wniosek o dokonanie przeglądu („wniosek”) został złożony w dniu 11 stycznia 2024 r. przez Komitet Obrony Przemysłu Stalowych Łączników Spawanych Doczołowo Unii Europejskiej (ang. Defence Committee of the steel butt-welding fittings industry of the European Union) („wnioskodawca”) w imieniu przemysłu Unii produkującego niektóre łączniki rur i przewody rurowe w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W uzasadnieniu wniosku podano, że skutkiem wygaśnięcia środków byłoby prawdopodobne ponowne wystąpienie dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.

(9)

Po konsultacji z komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, w dniu 9 kwietnia 2024 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii niektórych łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Korei, Malezji i Rosji („państwa, których dotyczy postępowanie”) na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (12) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(10)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 kwietnia 2023 r. do dnia 31 marca 2024 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2020 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów w trzech państwach, których dotyczy postępowanie, oraz władze Korei, Malezji i Rosji, znanych importerów, użytkowników, a także stowarzyszenia, o których wiadomo było, że są zainteresowane, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła ich do udziału.

(12)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(13)

Po wszczęciu przeglądu rząd Rosji przedstawił uwagi w sprawie aspektów wniosku o dokonanie przeglądu dotyczących dumpingu i szkody, a także niezgodności z art. 11.3 Porozumienia antydumpingowego WTO („porozumienie antydumpingowe”).

(14)

Rząd Rosji argumentował, że przegląd wygaśnięcia jest nieuzasadniony, ponieważ unijny zakaz przywozu rosyjskich łączników rur i przewodów rurowych uniemożliwia ponowne wejście na rynek niezależnie od środków antydumpingowych. Komisja przypomina jednak, że celem przeglądu wygaśnięcia jest ocena prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia lub kontynuacji dumpingu i szkody w przypadku wygaśnięcia środków, niezależnie od tymczasowych środków geopolitycznych takich jak sankcje. Istnienie sankcji nie wyklucza bowiem zobowiązania prawnego do przeprowadzenia przeglądu na podstawie obowiązujących ram ochrony handlu.

(15)

Ponadto rząd Rosji twierdził, że analiza prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu opiera się na niemożliwych do zweryfikowania danych prywatnych, które są sprzeczne z publicznie dostępnymi statystykami handlowymi wykazującymi wyższe ceny eksportowe. Należy zauważyć, że w momencie przygotowywania wniosku o dokonanie przeglądu Rosja nie opublikowała oficjalnych statystyk celnych od końca 2021 r. W związku z tym dane dotyczące wywozu z Rosji nie były już dostępne w bazach UN COMTRADE ani Międzynarodowego Centrum Handlu WTO, a na stronie internetowej rosyjskiej administracji celnej nie można było uzyskać dostępu do tych statystyk. W rezultacie wnioskodawca musiał korzystać z prywatnych danych rynkowych, aby uzyskać informacje dotyczące sprzedaży eksportowej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym („ODP”).

(16)

Rząd Rosji wskazał również, że konstruowana wartość normalna opierała się na wątpliwych kosztach nakładów oraz na nieprzejrzystej metodyce, co podważa wiarygodność analizy dumpingu. Komisja pragnie zauważyć, że zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Komisja wykorzystała niezniekształcone koszty produkcji i wiarygodne dane z państw trzecich w świetle zakłóceń na rynku w Rosji oraz że metodyka ta jest zgodna z ustaloną praktyką.

(17)

Ponadto rząd Rosji stwierdził, w przeciwieństwie do zawartego we wniosku o przegląd zapewnienia o stabilnej przyszłości rosyjskiego rynku krajowego łączników rur i przewodów rurowych, że oficjalne dane wskazują na znaczne możliwości rozszerzenia sprzedaży rosyjskich łączników rur i przewodów rurowych na rynku krajowym. Rząd rosyjski przedstawił odniesienia do niektórych badań, które miałyby potwierdzać takie możliwości rozszerzenia sprzedaży. Odniesienia te nie pozwoliły jednak Komisji na odnalezienie tych dokumentów ani żadnych innych informacji publicznych na ten temat. Wręcz przeciwnie – proste wyszukiwanie w internecie wykazało, że na przykład rosyjski rynek rur i przewodów rurowych boryka się ze znacznymi trudnościami wynikającymi z ostatnich zmian w sektorze energetycznym i tendencji rynkowych (13).

(18)

Rząd Rosji twierdził również, że wszczęcie przeglądu wygaśnięcia było sprzeczne z zasadami WTO, a w szczególności z art. 11.1 porozumienia antydumpingowego, ponieważ sankcje obecnie obowiązujące wobec Rosji w następstwie agresji militarnej tego kraju wobec Ukrainy skutecznie wstrzymały cały przywóz rosyjskich łączników rur i przewodów rurowych do Unii. Jak wskazano jednak w motywach 14 i 81, obecnej sytuacji nie można uznać za trwałą. Obecne sankcje nie mogą zatem mieć wpływu na wszczęcie dochodzenia ani na jego wyniki.

(19)

W związku z powyższym Komisja odrzuciła wnioski o wszczęcie przeglądu złożone przez rząd Rosji.

(20)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(21)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dokonała wyboru próby na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży produktu objętego przeglądem w 2023 r. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Producenci unijni objęci próbą reprezentowali ponad 50 % szacunkowej całkowitej wielkości produkcji i wielkości sprzedaży w Unii. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag. Próba jest reprezentatywna dla przemysłu Unii.

(22)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Żaden z importerów niepowiązanych nie przedstawił wymaganych informacji i nie wyraził zgody na włączenie do próby.

(23)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów w państwach, których dotyczy postępowanie, do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do misji dyplomatycznych państw, których dotyczy postępowanie, przy Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(24)

Żaden z producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie, nie przedstawił wymaganych informacji i nie wyraził zgody na włączenie do próby.

(25)

Komisja przesłała kwestionariusze do objętych próbą producentów unijnych i do wnioskodawcy. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (14) w dniu wszczęcia przeglądu.

(26)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(27)

6 maja 2025 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych faktów i ustaleń.

(28)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez zainteresowane strony.

(29)

Produkt objęty przeglądem jest taki sam jak w przypadku dochodzenia pierwotnego i poprzednich przeglądów wygaśnięcia, a mianowicie są to łączniki rur lub przewodów rurowych (inne niż łączniki odlewane, kołnierze i łączniki gwintowane), z żeliwa lub stali (z wyłączeniem stali nierdzewnej), o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, rodzaju stosowanego do spawania doczołowego lub do innych celów, obecnie objęte kodami CN ex 7307 93 11 , ex 7307 93 19 i ex 7307 99 80 (kody TARIC 7307 93 11 91, 7307 93 11 93, 7307 93 11 94, 7307 93 11 95, 7307 93 11 99, 7307 93 19 91, 7307 93 19 93, 7307 93 19 94, 7307 93 19 95, 7307 93 19 99, 7307 99 80 92, 7307 99 80 93, 7307 99 80 94, 7307 99 80 95 i 7307 99 80 98) („łączniki rur i przewodów rurowych” lub „produkt objęty przeglądem”).

(30)

Produkt objęty przedmiotowym dochodzeniem to produkt objęty przeglądem pochodzący z Republiki Korei, Malezji i Federacji Rosyjskiej, obecnie objęty kodami CN ex 7307 93 11 , ex 7307 93 19 i ex 7307 99 80 (kody TARIC 7307 93 11 91, 7307 93 11 93, 7307 93 11 94, 7307 93 11 95, 7307 93 11 99, 7307 93 19 91, 7307 93 19 93, 7307 93 19 94, 7307 93 19 95, 7307 93 19 99, 7307 99 80 92, 7307 99 80 93, 7307 99 80 94, 7307 99 80 95 i 7307 99 80 98).

(31)

W toku pierwotnego dochodzenia oraz wcześniejszych przeglądów wygaśnięcia wykazano, a w przedmiotowym dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(32)

Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(33)

Jak wspomniano w motywie 19, żaden z producentów w Korei, Malezji i Rosji nie współpracował w toku dochodzenia.

(34)

Komisja poinformowała władze wszystkich państw, których dotyczy postępowanie, że ze względu na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących Korei, Malezji i Rosji. W tym względzie Komisja nie otrzymała ze strony władz tych trzech państw żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(35)

W związku z powyższym zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu zostały oparte na dostępnych faktach, a w szczególności na ogólnodostępnych źródłach, takich jak oficjalne strony internetowe przedsiębiorstw, informacje zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu oraz informacje uzyskane od stron współpracujących podczas dochodzenia przeglądowego (tj. wnioskodawcy oraz producentów unijnych objętych próbą). Komisja wykorzystała również różne statystyki dotyczące przywozu, w tym statystyki dotyczące przywozu zebrane w bazie danych Global Trade Atlas („GTA”) (15) oraz bazie danych dotyczącej przywozu Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”).

(36)

Żaden koreański producent nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym Komisja oparła się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Obejmowały one informacje przekazane przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu, uzupełnione dostępnymi danymi statystycznymi za okres objęty dochodzeniem przeglądowym, takimi jak statystyki zawarte w bazie danych GTA i amerykańskie statystyki dotyczące przywozu.

(37)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wywóz z Korei do Unii był bardzo niski (około 60 ton), w związku z czym nie uznano go za reprezentatywny. W analizie skupiono się na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu z Korei na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. W tym celu przeanalizowano następujące elementy: koreańskie ceny eksportowe stosowane wobec państw trzecich, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Korei, a także atrakcyjność rynku unijnego.

(39)

Aby ocenić prawdopodobną politykę eksportową koreańskich producentów łączników rur i przewodów rurowych na rynku unijnym w przypadku braku środków, Komisja przeanalizowała wywóz do USA. Rynek amerykański został wybrany jako odpowiedni rynek odniesienia, ponieważ w przeciwieństwie do innych kierunków eksportu Korei jest porównywalny pod względem wielkości z rynkiem unijnym, charakteryzuje się silnym przemysłem krajowym, znacznym wolumenem przywozu i stosunkowo niskimi cłami przywozowymi, co sprawia, że jest to rynek wysoce konkurencyjny. Ponadto Stany Zjednoczone są głównym rynkiem eksportowym Korei, na który w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym trafiło około 32 % całkowitego wywozu łączników rur i przewodów rurowych (16). Metodyka ta jest zgodna z podejściem zastosowanym w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia w odniesieniu do Korei, o którym mowa w motywie 1.

(40)

Wobec braku innych dostępnych informacji i zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego wartość normalną ustalono na podstawie danych przedstawionych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu. Aby ustalić tę wartość w odniesieniu do łączników rur i przewodów rurowych w Korei w ODP, wnioskodawca oparł się na danych dotyczących cen pochodzących od głównego koreańskiego producenta łączników rur i przewodów rurowych. Cennik, obowiązujący od grudnia 2023 r., został wyrażony w KRW na podstawie warunku dostawy FCA w Pusanie i przeliczony na euro przy zastosowaniu średniego kursu kasowego opublikowanego przez Komisję Europejską (17).

(41)

Aby zapewnić reprezentatywność, wnioskodawca podzielił rodzaje produktów na kategorie wielkości i zastosował współczynniki ważenia w oparciu o ich znaczenie rynkowe. Ponadto w celu zapewnienia porównywalności z cenami eksportowymi wnioskodawca ustalił wartość normalną w Korei, wyrażoną jako wartość na jednostkę masy.

(42)

Ceny eksportowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zostały ustalone na podstawie publicznie dostępnych danych, w szczególności amerykańskich statystyk celnych (18). Dostosowania poziomu handlu nie były konieczne, ponieważ cenę eksportową FOB uznano za porównywalną z wartością normalną ustaloną na podstawie warunku dostawy FCA.

(43)

Aby wyrazić różnicę cen jako wartość procentową ceny importowej na poziomie CIF w państwie trzecim, wnioskodawca musiał oszacować koszty ubezpieczenia i międzynarodowego frachtu towarów z Korei na jej główne rynki eksportowe. Dokonano tego na podstawie bazy danych OECD zawierającej informacje na temat kosztów transportu międzynarodowego i ubezpieczenia handlu towarami (ITIC) (19).

(44)

Następnie wartość normalną porównano z ceną eksportową ustaloną powyżej, zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.

(45)

Ustalona różnica cen, wyrażona jako wartość procentowa ceny CIF na granicy USA, wyniosła 21 %.

(46)

Zgodnie z informacjami zawartymi we wniosku o dokonanie przeglądu koreański przemysł łączników rur i przewodów rurowych jest wysoko rozwinięty i obejmuje co najmniej siedmiu producentów, w tym dwóch głównych producentów – Tae Kwang Bend Co. (TK Bend) i Sung Kwang Bend Co. (SK Bend) – których łączna zdolność produkcyjna wynosi ponad 260 000 ton. Warto zauważyć, że od czasu ostatniego przeglądu wygaśnięcia w 2019 r. przedsiębiorstwo SK Bend podwoiło swoje moce produkcyjne, podczas gdy dwóch innych producentów zaprzestało działalności.

(47)

Ogółem łączne szacowane moce produkcyjne Korei w zakresie łączników rur i przewodów rurowych wzrosły z 160 000 ton w 2019 r. do około 283 000 ton w ODP. Aby uwzględnić potencjalne nakładanie się kategorii produktów, przyjęto ostrożne szacunki na poziomie 250 000 ton.

(48)

Według tego samego źródła Korea dysponuje znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi, przy niskim wskaźniku wykorzystania wynoszącym 23 %. W ODP konsumpcję krajową oszacowano na 16 500 ton, podczas gdy całkowita produkcja wyniosła 58 200 ton, głównie na wywóz. Doprowadziło to do znacznej nadwyżki mocy produkcyjnych wynoszącej 191 800 ton. Nadwyżka mocy produkcyjnych jest niemal czterokrotnie większa od całkowitej konsumpcji w Unii, którą oszacowano na około 48 000 ton w ODP.

(49)

Ponadto żadne z dostępnych danych nie wskazują na możliwość znacznego rozwoju lub kurczenia się sektorów wykorzystujących łączniki rur i przewodów rurowych w Korei, w związku z czym uznaje się, że konsumpcja łączników rur i przewodów rurowych na rynku krajowym w Korei pozostanie raczej stabilna w nadchodzących latach i nie będzie stwarzać żadnych znacznych możliwości ekspansji dla koreańskich producentów wspomnianych wyrobów. Oprócz Stanów Zjednoczonych główne inne rynki wywozowe dla koreańskich producentów łączników rur i przewodów rurowych to Bliski Wschód i Azja Południowo-Wschodnia. Żadne z informacji dostępnych w trakcie dochodzenia nie wskazują na znaczny wzrost popytu na którymkolwiek z wymienionych rynków w nadchodzących latach. Ponadto rosnąca konkurencja ze strony Chin mogłaby ograniczyć potencjał wzrostu koreańskiego wywozu łączników rur i przewodów rurowych w kluczowych regionach, co potencjalnie skłoniłoby ten kraj do poszukiwania nowych możliwości eksportowych na rynkach takich jak Unia Europejska, gdyby zniesiono istniejące środki handlowe.

(50)

Rynek unijny pozostaje bardzo atrakcyjny dla koreańskich producentów eksportujących, zarówno pod względem wielkości, jako jeden z największych rynków na świecie, jak i pod względem cen. W rzeczywistości średnia cena na rynku Unii, oszacowana w motywie 122, była o 19 % wyższa od średniej ceny, po której Korea wywoziła łączniki rur i przewodów rurowych do Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) w ODP, zgodnie z danymi zawartymi w amerykańskiej bazie danych dotyczących przywozu. Rynek unijny pozostaje zatem atrakcyjnym rynkiem eksportowym dla koreańskich łączników rur i przewodów rurowych.

(51)

Biorąc pod uwagę znaczne wolne moce produkcyjne Korei, niski poziom cen koreańskich łączników rur i przewodów rurowych eksportowanych do państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz atrakcyjność rynku unijnego jako kluczowego potencjalnego miejsca przeznaczenia wywozu, jest wysoce prawdopodobne, że znaczne ilości łączników rur i przewodów rurowych z Korei zostałyby wprowadzone na rynek unijny po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia obecnych środków. Komisja stwierdziła zatem, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(52)

Żaden malezyjski producent nie współpracował w toku dochodzenia. Komisja oparła się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, tj. na informacjach przekazanych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu, uzupełnionych o dostępne dane statystyczne dotyczące okresu objętego przeglądem, w tym dane dotyczące wywozu pochodzące z bazy danych Global Trade Atlas (GTA).

(53)

Zgodnie z bazą danych COMEXT w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Malezji do Unii był nieznaczny (poniżej 1 tony), w związku z czym nie uznano go za reprezentatywny. W analizie skupiono się na ponownym wystąpieniu dumpingu z Malezji na podstawie faktów dostępnych zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(54)

Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. W tym celu przeanalizowano następujące elementy: malezyjskie ceny eksportowe stosowane wobec państw trzecich, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Malezji, a także atrakcyjność rynku unijnego.

(55)

Aby zbadać prawdopodobną politykę producentów łączników rur i przewodów rurowych w Malezji, Komisja przeanalizowała wywóz z Malezji do Stanów Zjednoczonych. Zastosowane podejście jest identyczne z podejściem przyjętym na potrzeby poprzedniego przeglądu wygaśnięcia w odniesieniu do Malezji, o którym mowa w motywie 1. Komisja wybrała Stany Zjednoczone, ponieważ jest to rynek podobnej wielkości co unijny, charakteryzujący się dużą liczbą producentów krajowych, jak również znacznym odsetkiem przywożonych towarów, co sprawia, że jest on bardzo konkurencyjny. Ponadto rynek amerykański jest bez wątpienia najważniejszym rynkiem wywozowym dla Malezji. Jak wynika ze statystyk dotyczących wywozu zawartych w GTA, wielkość wywozu do Stanów Zjednoczonych wynosiła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym prawie 19 000 ton, co stanowi około 72 % całkowitego malezyjskiego wywozu łączników rur i przewodów rurowych w tym okresie.

(56)

Wobec braku innych dostępnych informacji oraz zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona w oparciu o dane dostarczone przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu. Wnioskodawca nie mógł znaleźć danych dotyczących cen łączników rur i przewodów rurowych w Malezji, ponieważ takie informacje nie są publicznie dostępne. Zamiast tego ustalono wartość normalną na podstawie czynników produkcji przemysłu unijnego, z wykorzystaniem publicznie dostępnych danych dotyczących kosztów surowców, energii, mediów, pracy i innych kosztów produkcji w Malezji.

(57)

Kluczowe składniki kosztów pochodziły z malezyjskich statystyk rządowych (20) i innych globalnych statystyk (21) (22), natomiast koszty pośrednie oszacowano na podstawie wartości odniesienia przemysłu Unii. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, a także marże zysku ustalono na podstawie sprawozdań finansowych głównego malezyjskiego producenta łączników rur i przewodów rurowych – Pantech Steel Industries.

(58)

Ceny eksportowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ustalono w oparciu o publicznie dostępne dane, tj. dane zawarte w bazie danych GTA. W oparciu o metodykę opracowaną przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu, w celu zapewnienia lepszej porównywalności, Komisja skorygowała statystyki w oparciu o najnowsze dane dostępne w bazie danych OECD dotyczące marż CIF/FOB.

(59)

Na tej podstawie wartość normalną porównano z ceną eksportową łączników rur i przewodów rurowych do Stanów Zjednoczonych, zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego. Ogólnie rzecz biorąc, malezyjski wywóz na rynek USA wykazuje znaczną różnicę cenową wynoszącą ponad 73 %.

(60)

Zgodnie z wnioskiem wnioskodawca wskazał pięciu malezyjskich producentów łączników rur i przewodów rurowych. Łączne szacowane moce produkcyjne tych producentów wynoszą 57 000 ton rocznie. Największe moce produkcyjne posiada Anggerik Laksana – 24 000 ton rocznie, a następnie Pantech Steel Industries – 21 000 ton. Pozostałych trzech producentów – Arah Dagang, Jaks Steel Industries i ML Pipe Fittings – ma szacunkowe moce produkcyjne na poziomie 4 000 ton rocznie.

(61)

Szacuje się, że krajowa konsumpcja w Malezji wynosi 12 000 ton rocznie, podczas gdy wywóz w okresie objętym przeglądem (kwiecień–wrzesień 2023 r.) wyniósł około 21 800 ton, a przywóz – 10 400 ton. Sugeruje to produkcję krajową na poziomie około 23 400 ton, co oznacza wolne moce produkcyjne wynoszące 33 600 ton – ponad 70 % szacowanej konsumpcji w UE na poziomie około 48 000 ton w ODP.

(62)

Podsumowując, moce produkcyjne Malezji znacznie przewyższają popyt krajowy, a znaczna część produkcji jest przeznaczona na wywóz. Ta nierównowaga sugeruje, że zniesienie środków antydumpingowych mogłoby doprowadzić do zwiększenia wielkości wywozu do UE.

(63)

Od kwietnia do września 2023 r. ustalono, że malezyjskie ceny eksportowe stosowane w wywozie do USA i do wszystkich miejsc przeznaczenia były odpowiednio o 62 % i 56 % niższe niż ceny łączników rur i przewodów rurowych w UE. Nawet po uwzględnieniu kosztów frachtu ceny malezyjskie pozostawałyby znacznie poniżej poziomu cen unijnych, dzięki czemu rynek unijny jest również atrakcyjny pod względem cen. Biorąc pod uwagę znaczne wolne moce produkcyjne Malezji oraz globalną nadwyżkę podaży, zniesienie środków antydumpingowych prawdopodobnie doprowadzi do znacznego wzrostu wywozu z Malezji do Unii po cenach dumpingowych.

(64)

Ponadto 25 lipca 2018 r. władze Stanów Zjednoczonych tymczasowo rozszerzyły cło antydumpingowe wynoszące 182,9 %, nałożone na przywóz łączników przewodów rurowych spawanych doczołowo ze stali węglowej pochodzących z Chin, na przywóz tego produktu z Malezji w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków (23). W marcu 2023 r. Komisja Handlu Międzynarodowego Stanów Zjednoczonych (USITC) ustaliła, że cofnięcie obowiązujących zamówień antydumpingowych na łączniki przewodów rurowych spawane doczołowo ze stali nierdzewnej z Malezji prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia istotnej szkody dla przemysłu USA. W rezultacie malezyjscy producenci eksportujący musieliby szukać alternatywnych rynków dla wywozu łączników rur i przewodów rurowych.

(65)

Powyższe fakty sprawiają, że w przypadku wygaśnięcia środków rynek unijny będzie rynkiem docelowym dla malezyjskiej nadwyżki mocy produkcyjnych i produktów wcześniej sprzedawanych do Stanów Zjednoczonych.

(66)

Biorąc pod uwagę wolne moce produkcyjne, praktyki cenowe w Stanach Zjednoczonych oraz cła antydumpingowe rozszerzone na Malezję na tym rynku, a także atrakcyjność rynku unijnego dla malezyjskich producentów łączników rur i przewodów rurowych, jest wysoce prawdopodobne, że w przypadku wygaśnięcia środków wspomniani producenci dokonywaliby wywozu znacznych ilości łączników rur i przewodów rurowych do Unii po cenach dumpingowych. Komisja stwierdziła zatem, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(67)

Ze względu na brak współpracy ze strony rosyjskich producentów Komisja oparła się na dostępnych faktach, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, tj. na informacjach przekazanych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu.

(68)

Zgodnie z bazą danych COMEXT w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie odnotowano żadnego przywozu z Rosji. W związku z tym Komisja skoncentrowała się w swojej analizie na ponownym wystąpieniu dumpingu.

(69)

Od końca 2021 r. oficjalne statystyki celne publikowane przez władze rosyjskie nie są dostępne ani bezpośrednio, ani za pośrednictwem baz danych, takich jak bazy danych UN COMTRADE lub Międzynarodowego Centrum Handlu WTO. W związku z tym, aby ocenić sprzedaż eksportową do państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym („ODP”), Komisja wykorzystała dane dostarczone przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu, pochodzące z prywatnych badań rynku dostępnych za pośrednictwem Tradedata.pro (24).

(70)

Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. W tym celu przeanalizowano następujące elementy: rosyjskie ceny eksportowe stosowane wobec państw trzecich, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Rosji, a także atrakcyjność rynku unijnego.

(71)

Wobec braku innych dostępnych informacji wartość normalna została określona w oparciu o dane dostarczone przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(72)

Dane dotyczące cen krajowych w Rosji nie były publicznie dostępne, w związku z czym wnioskodawca skorzystał z metody konstruowania wartości normalnej w oparciu o koszty produkcji w Rosji. Metodyka obejmowała zastosowanie czynników produkcji od reprezentatywnych producentów unijnych i połączenie ich z rosyjskimi danymi dotyczącymi kosztów. Ceny surowców, w tym „rur macierzystych” (rur stalowych bez szwu), zostały ustalone na podstawie danych statystycznych dotyczących przywozu pochodzących z prywatnych badań rynku, obejmujących okres od marca do października 2023 r. Inne koszty, takie jak koszty energii i mediów, ustalono na podstawie publicznie dostępnych informacji o cenach energii elektrycznej, gazu ziemnego i wody w Rosji. W odniesieniu do kosztów pracy wnioskodawca wykorzystał dane z baz danych Trading Economics i OECD. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wraz z marżami zysku zostały uwzględnione w skonstruowanej wartości normalnej na podstawie danych finansowych rosyjskiego producenta łączników rur i przewodów rurowych, BAZ „Blagovesschensky Fittings Plant” JSC.

(73)

Ceny eksportowe w okresie objętym przeglądem zostały ustalone na podstawie informacji uzyskanych od prywatnego dostawcy informacji rynkowych (25). Tylko dwa rynki wywozowe mają znaczenie dla rosyjskich producentów łączników rur i przewodów rurowych: Uzbekistan (1 282 tony) i Armenia (216 ton). Kraje te są odbiorcami odpowiednio 85 % i 14 % całkowitego wywozu Rosji.

(74)

Następnie wartość normalną porównano z ceną eksportową stosowaną wobec tych dwóch krajów, zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.

(75)

Różnicę cen obliczono następnie jako wartość procentową rosyjskiej ceny eksportowej stosowanej odpowiednio wobec każdego z tych dwóch krajów. Na tej podstawie różnica cen wyniosła 29,6 % w przypadku Uzbekistanu i 65,9 % w przypadku Armenii. Biorąc pod uwagę wszystkie miejsca przeznaczenia, wartość procentowa ważonej różnicy cen w ODP wyniosła 25,1 %.

(76)

Zgodnie z dostępnymi danymi zidentyfikowano 14 rosyjskich eksporterów produktu objętego przeglądem, w tym 13 producentów eksportujących. Moce produkcyjne tych producentów oszacowano następująco: JSC Lisky – 26 000 ton, OMK Group Trubodetal – 30 000 ton, BAZ – 10 000 ton oraz 10 innych producentów – po 2 400 ton każdy, co daje łącznie 90 000 ton. Zdolności produkcyjne mniej znanych producentów szacuje się ostrożnie na poziom niższy od średniej wielkości małych producentów unijnych.

(77)

W celu oszacowania wolnych mocy produkcyjnych wnioskodawca przyjął wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych na poziomie 40 % w Rosji, co daje wolne moce produkcyjne w wysokości 54 000 ton, przewyższające konsumpcję łączników rur i przewodów rurowych w UE, szacowaną na 48 000 ton.

(78)

Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym rosyjscy producenci prowadzili wywóz produktu objętego przeglądem na rynki trzecie po cenach niższych o około 44 % od średnich cen sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym, co sugeruje, że wywóz do Unii może być dla rosyjskich eksporterów bardziej atrakcyjny niż wywóz do innych krajów.

(79)

Ponadto rynek unijny jest jednym z największych rynków na świecie i atrakcyjnym miejscem przeznaczenia wywozu ze względu na bliskość geograficzną, wielkość i znaczną konsumpcję w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(80)

Oprócz Rosji głównymi rynkami wywozowymi dla tych gałęzi przemysłu są Kazachstan i Białoruś. Żadne z dostępnych informacji nie wskazują na znaczny wzrost lub spadek popytu na którymkolwiek z wymienionych rynków w nadchodzących latach. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez wnioskodawcę na świecie występuje nadwyżka mocy produkcyjnych w zakresie łączników rur i przewodów rurowych, a rynek unijny jest jednym z największych rynków na świecie, a zatem atrakcyjnym miejscem przeznaczenia wywozu.

(81)

Komisja przyznaje, że ze względu na istniejące sankcje takie przekierowanie nie może mieć miejsca. Ponieważ jednak sankcje te są związane z agresją wojskową Rosji wobec Ukrainy i związaną z nią sytuacją geopolityczną, ich zakres, zmienność i czas trwania nie są możliwe do przewidzenia. Okres obowiązywania środków antydumpingowych wynosi ponadto pięć lat. Biorąc pod uwagę te niepewności oraz fakt, że Rada może w każdej chwili zmienić dokładny zakres i okres obowiązywania sankcji, Komisja uznała, że istnienie obecnych sankcji nie może mieć wpływu na przyszłe działania, takie jak przegląd środków antydumpingowych, a zatem nie może zmienić wniosków Komisji w przedmiotowym postępowaniu.

(82)

Komisja ustaliła prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu na podstawie następujących elementów. Po pierwsze Komisja ustaliła, że rosyjscy producenci prowadzili wywóz łączników rur i przewodów rurowych do państw trzecich po cenach niższych od wartości normalnej. Ponadto w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Rosji były znaczne, a wolne moce produkcyjne przekraczały całkowitą konsumpcję w Unii. Co więcej, atrakcyjność rynku unijnego pod względem wielkości, bliskości geograficznej i cen sprawia, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo przekierowania rosyjskiego wywozu i wolnych mocy produkcyjnych na rynek unijny.

(83)

Komisja uznała, że skutki sankcji mają charakter tymczasowy i w każdej chwili mogą ulec zmianie. Sankcje nie mogą mieć zatem wpływu na wnioski w przedmiotowym postępowaniu.

(84)

W związku z tym w oparciu o dostępne fakty Komisja stwierdziła, że wygaśnięcie środków antydumpingowych dotyczących łączników rur i przewodów rurowych z Rosji prawdopodobnie doprowadziłoby do ponownego wystąpienia dumpingu.

(85)

Po ujawnieniu informacji rząd Rosji argumentował, że sankcje utrudniają wznowienie przywozu z Rosji na niemożliwy do przewidzenia okres, w związku z czym przywóz z Rosji nie zostanie wznowiony, nawet jeśli środki zostaną zniesione. Argumentował również, że Komisja sama sobie zaprzecza, twierdząc, że przekierowanie łączników rur i przewodów rurowych z Rosji nie może mieć miejsca.

(86)

Rząd Rosji stwierdził również, że źródło informacji wykorzystane przez Komisję do ustalenia ceny eksportowej było niemożliwe do zweryfikowania i nieprzejrzyste, ponieważ opierało się na prywatnych danych rynkowych uzyskanych za pośrednictwem portalu Tradedata.pro. Rząd Rosji wskazał również, że dane statystyczne z bazy UN COMTRADE są publicznie dostępne w odniesieniu do przywozu z Rosji zarówno do Armenii, jak i do Uzbekistanu.

(87)

Rząd Rosji zauważył również, że rynki światowe są stosunkowo otwarte na handel łącznikami rur i przewodów rurowych.

(88)

Jak wyjaśniono w motywie 83, Komisja uznała, że ponieważ zakres i czas trwania sankcji są niemożliwe do przewidzenia, ich istnienie nie może mieć wpływu na przyszłe działania, takie jak przegląd środków antydumpingowych, a zatem nie może zmienić wniosków Komisji w przedmiotowym postępowaniu. Komisja zauważyła również, że rząd Rosji nie przedstawił statystyk opartych na danych z bazy UN COMTRADE ani nie wykazał, że dane te prowadzą do wniosków innych niż te ustalone na podstawie płatnego źródła danych Tradedata.pro. Twierdzenie dotyczące otwartości rynku światowego uznano za bezzasadne i nieprzekonujące, również ze względu na atrakcyjność rynku unijnego. Na tej podstawie Komisja odrzuciła te argumenty.

(89)

Komisja stwierdziła, że biorąc pod uwagę praktyki cenowe w wywozie stosowane przez państwa, których dotyczy postępowanie, znaczne nadwyżki mocy produkcyjnych w tych państwach oraz atrakcyjność rynku unijnego dla producentów łączników rur i przewodów rurowych w tych państwach, w przypadku wygaśnięcia środków antydumpingowych przywóz produktu objętego przeglądem z tych państw do Unii znacznie by wzrósł. Komisja stwierdziła ponadto, że przywóz byłby prawdopodobnie dokonywany po cenach dumpingowych. Komisja uznała zatem, że wygaśnięcie środków dotyczących łączników rur i przewodów rurowych prawdopodobnie doprowadziłoby do ponownego wystąpienia dumpingu w odniesieniu do Korei, Malezji i Rosji.

(90)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym produkt podobny był wytwarzany przez 22 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(91)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła 24 368 ton. Wartość ta została ustalona na podstawie dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak wniosek, informacje przekazane przez wnioskodawcę oraz zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych objętych próbą. Jak wskazano w motywie 21, do próby wybrano trzech producentów unijnych, reprezentujących ponad 50 % całkowitej produkcji i sprzedaży produktu podobnego w Unii.

(92)

Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie statystyk Eurostatu dotyczących przywozu oraz wielkości sprzedaży przemysłu Unii w UE, przekazanych przez wnioskodawcę i zweryfikowanych na podstawie danych od producentów unijnych objętych próbą.

(93)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(94)

Konsumpcja w Unii pozostawała na stałym poziomie w okresie badanym. Ponieważ łączniki rur i przewodów rurowych są wykorzystywane głównie w przemyśle petrochemicznym, budownictwie, produkcji energii i instalacjach przemysłowych do łączenia rur lub przewodów rurowych, zapotrzebowanie na łączniki rur i przewodów rurowych jest ogólnie powiązane z działalnością w sektorze infrastruktury energetycznej. Pandemia COVID-19, inwazja Rosji na Ukrainę i późniejszy kryzys energetyczny doprowadziły jednak do stagnacji w podejmowaniu decyzji dotyczących wyboru zrównoważonych źródeł energii. Oznacza to, że planowane i trwające długoterminowe projekty dotyczące transformacji energetycznej zostały na razie w dużej mierze wstrzymane. W rezultacie konsumpcja w Unii utrzymywała się na stałym poziomie w ostatnich latach. Oczekuje się, że zużycie energii wzrośnie, gdy rządy i przedsiębiorstwa energetyczne podejmą decyzję dotyczącą rodzaju energii odnawialnej (np. energia wiatrowa, słoneczna, jądrowa lub inne rodzaje energii), na którą nastąpi przejście z paliw kopalnych.

(95)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie danych Eurostatu oraz informacji przekazanych przez wnioskodawcę. Udział przywozu w rynku ustalono następnie na podstawie konsumpcji w Unii przedstawionej w tabeli 1.

(96)

Przywóz do Unii z państw, których dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(97)

Przywóz z wszystkich trzech krajów objętych postępowaniem był znikomy lub nieistniejący w całym okresie objętym postępowaniem. W przypadku Korei i Malezji poziomy te są podobne do poziomów odnotowanych od czasu wprowadzenia pierwotnych ostatecznych środków w 2002 r. W odniesieniu do Rosji przywóz, który już przed okresem objętym postępowaniem był na bardzo niskim poziomie, spadł do zera od czasu wprowadzenia sankcji wobec Rosji w następstwie agresji militarnej Rosji wobec Ukrainy.

(98)

Ze względu na bardzo niską lub wręcz zerową wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, oraz szeroki zakres rodzajów produktu objętego przeglądem (obejmujący różnorodne parametry, takie jak normy specyfikacji, gatunek materiału, podstawowy surowiec, rodzaj (kolanko, trójnik lub reduktor), średnica zewnętrzna i grubość ścianki), nie można było przeprowadzić miarodajnej analizy cen tego przywozu.

(99)

Ponieważ producenci eksportujący z żadnego z państw, których dotyczy postępowanie, nie współpracowali, a także biorąc pod uwagę bardzo niskie ilości przywożone do Unii z tych państw, Komisja dokonała porównania cen z cenami na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, przez porównanie:

(100)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producentów unijnych objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wykazał on średnią ważoną różnicę cen w przedziale od 30,4 % do 40,1 % w przypadku Malezji i różnicę cen w wysokości 31,7 % w przypadku Rosji. Z drugiej strony ceny koreańskie były o 18,8–29,9 % wyższe niż ceny na rynku unijnym po zastosowaniu ceł antydumpingowych.

(101)

Po ujawnieniu informacji rząd Rosji argumentował, że wybór Armenii i Uzbekistanu, wyjaśniony w motywie 99 pkt 2 lit. b), nie ma sensu ekonomicznego, ponieważ rynki te różnią się od rynku unijnego pod względem asortymentu produktów i innych parametrów. Rząd Rosji nie przedstawił jednak żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia, ani nie zaproponował bardziej odpowiedniego źródła lub bardziej odpowiedniej metodyki porównania cen w motywie 99. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 73, Armenia i Uzbekistan stanowią łącznie prawie 100 % rosyjskiego wywozu łączników rur i przewodów rurowych i są jedynymi istotnymi rynkami, które można wziąć pod uwagę. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(102)

Przywóz łączników rur i przewodów rurowych z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, miał miejsce przede wszystkim z Chin i Kambodży.

(103)

Wielkość (zagregowana) przywozu do Unii oraz udział w rynku i trendy cenowe dotyczące przywozu łączników rur i przewodów rurowych z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 3

Przywóz z państw trzecich

(104)

Podczas gdy konsumpcja w Unii pozostawała stabilna w całym okresie objętym postępowaniem, przywóz z innych państw trzecich, przede wszystkim z Chin i Kambodży, wzrósł z 18 291 ton w 2020 r. do 28 897 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Spowodowało to wzrost udziału w rynku o ponad 20 punktów procentowych do 60,3 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Jednocześnie, jak pokazano w tabeli 5 poniżej, udział w rynku przemysłu Unii zmniejszył się w podobnym stopniu, z 60,9 % do 39,5 %.

(105)

Ceny importowe z Chin i Kambodży wzrosły odpowiednio o 7 % i 21 % w całym okresie badanym, co jest znacznie poniżej poziomów cen przemysłu Unii przedstawionych w tabeli 7 poniżej, zarówno pod względem wzrostu (ceny unijne wzrosły o 95 % w okresie badanym), jak i pod względem bezwzględnych poziomów cen (średnie ceny importowe z Chin i Kambodży wynosiły odpowiednio 1 889 i 1 905 EUR za tonę w porównaniu ze średnią ceną sprzedaży w Unii wynoszącą 5 033 EUR za tonę).

(106)

Ceny importowe pozostałych państw trzecich również wzrosły w całym okresie badanym, ale w większym stopniu (59 %) niż ceny importowe Chin i Kambodży. Ponieważ średnia cena importowa z tych pozostałych państw trzecich również pozostawała poniżej średniej ceny sprzedaży w Unii w całym okresie badanym, spowodowało to wzrost udziału w rynku, choć w mniejszym stopniu (wzrost udziału w rynku o mniej niż dziewięć punktów procentowych) niż łączny udział Chin i Kambodży w rynku.

(107)

Ocena sytuacji gospodarczej przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(108)

Jak wspomniano w motywie 21, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(109)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie informacji przekazanych przez wnioskodawcę, które dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja obliczyła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych, oraz wizyt weryfikacyjnych w siedzibach przedsiębiorstw.

(110)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(111)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(112)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(113)

W okresie badanym wielkość produkcji spadła o 28 %. Dokładniej rzecz ujmując, w latach 2020–2022 pozostawała ona na dość stabilnym poziomie, a następnie znacznie spadła w 2023 r. i jeszcze bardziej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Tendencja ta jest odwrotna do tendencji odnotowanej w przypadku przywozu z państw trzecich, a w szczególności z Chin i Kambodży, gdzie w 2023 r. i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym odnotowano znaczny wzrost przywozu. Zbiegało się to również z tendencją w zakresie kosztów produkcji w Unii, które zaczęły rosnąć w 2022 r., znacznie wzrosły w 2023 r. i nadal rosły w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Zmusiło to przemysł Unii do podwyższenia cen sprzedaży, aby osiągnąć pewien poziom rentowności, co spowodowało spadek konkurencyjności cen w stosunku do przywozu z państw trzecich, obniżenie poziomu sprzedaży, utratę udziału w rynku, a w konsekwencji spadek poziomu produkcji.

(114)

W okresie badanym moce produkcyjne pozostały na niezmienionym poziomie, co spowodowało spadek wykorzystania mocy produkcyjnych o 28 % w tym samym okresie. Wykorzystanie mocy produkcyjnych było bardzo niskie w całym okresie badanym (23–16 %). Zgodnie z poprzednimi dochodzeniami w sprawie wygaśnięcia środków (29) ten niski poziom wynika częściowo z metody obliczania całkowitej mocy produkcyjnej dla tego konkretnego przemysłu, gdzie zgłoszona moc produkcyjna jest teoretyczną mocą maksymalną (opartą między innymi na 3 zmianach dziennie), która niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą moc produkcyjną. Niemniej jednak, nawet gdyby moce produkcyjne odpowiadały jednej zmianie dziennie, co oznaczałoby podzielenie całkowitych mocy produkcyjnych przez trzy, wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych wyniósłby jedynie 50 %, co nie jest poziomem możliwym do utrzymania w dłuższej perspektywie.

(115)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży i udział w rynku (w tonach)

(116)

Całkowita sprzedaż przemysłu unijnego na rynku unijnym spadła o 34 % w okresie badanym, podczas gdy konsumpcja w Unii pozostała na stałym poziomie. Udział Unii w rynku spadł o ponad 20 punktów procentowych w okresie badanym. Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego spadła w ujęciu rocznym, ale szczególnie w latach 2022–2023. Jak wyjaśniono w motywie 113, zbiegło się to w czasie ze znacznym wzrostem kosztów produkcji i związanym z tym wzrostem cen sprzedaży.

(117)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(118)

W okresie badanym zatrudnienie w przemyśle Unii zmalało o 14 %. Ponieważ jednak poziom produkcji spadł jeszcze bardziej, wydajność na pracownika spadła w badanym okresie o 17 %.

(119)

W okresie badanym konsumpcja utrzymywała się na stałym poziomie. Wielkość sprzedaży przemysłu Unii zmalała o 34 %, co przełożyło się na spadek udziału w rynku o 35 %.

(120)

Jak wyjaśniono w motywach 53, 37 i 68, nie było możliwe ustalenie istnienia dumpingu w odniesieniu do żadnego z państw, których dotyczy postępowanie, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W dochodzeniu skupiono się zatem na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków antydumpingowych.

(121)

W poprzednim przeglądzie wygaśnięcia sytuacja finansowa i gospodarcza przemysłu Unii w okresie objętym tym dochodzeniem uległa dalszemu pogorszeniu. W okresie badanym bieżącego przeglądu wygaśnięcia sytuacja przemysłu Unii zaczęła wykazywać oznaki poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu, o czym świadczy korzystna dla przemysłu Unii tendencja niektórych głównych wskaźników szkody. Niemniej jednak w przypadku innych wskaźników sytuacja nadal się pogarszała, co zostanie przedstawione poniżej.

(122)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Ceny sprzedaży i koszt produkcji w Unii (EUR/t)

(123)

Średnie jednostkowe ceny sprzedaży naliczane przez przemysł Unii klientom niepowiązanym w Unii wzrosły o 95 % w okresie badanym do 5 033 EUR/tonę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Przemysł Unii zdecydował się podnieść ceny, aby odzwierciedlić znaczny wzrost kosztów produkcji, spowodowany głównie wzrostem kosztów surowców, energii i pracy w badanym okresie. Ponadto przemysł Unii stopniowo zwiększa produkcję specjalistycznych produktów premium zamiast produktów podstawowych, aby pozostać konkurencyjnym w obliczu utrzymującego się przywozu po niskich cenach z państw trzecich. Ceny sprzedaży i koszty produkcji takich produktów niebędących towarami podstawowymi były średnio wyższe.

(124)

Średni koszt produkcji również wzrósł w okresie badanym, choć w mniejszym stopniu, tj. o 38 %, osiągając 4 504 EUR za tonę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(125)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(126)

Średni koszt pracy na pracownika wzrósł o 40 %, co odzwierciedla wzrost kosztów pracy w całej Unii w ostatnich latach (30).

(127)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Zapasy

(128)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wybranych producentów unijnych wzrósł o 33 % w okresie badanym, co odzwierciedla spadek wielkości sprzedaży zwłaszcza podstawowych łączników rur i przewodów rurowych w tym okresie. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym stan zapasów stanowił około 61 % produkcji producentów unijnych objętych próbą.

(129)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(130)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów Unii, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Ze względu na wpływ pandemii COVID-19 na międzynarodowy przepływ towarów w latach 2020 i 2021 przemysł Unii zdołał podnieść ceny sprzedaży, aby w 2022 r. po raz pierwszy od wielu lat osiągnąć rentowność. W latach 2023 i 2024 skumulowane skutki inwazji Rosji na Ukrainę, które doprowadziły do wzrostu kosztów produkcji, oraz presja ze strony tanich przywozów z państw trzecich spowodowały obniżenie poziomu zysków do 2,4 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(131)

Przepływy pieniężne netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. W badanym okresie przepływy pieniężne netto wykazywały pozytywną tendencję, co pozwoliło przemysłowi Unii na inwestycje w niezbędną konserwację i wymianę maszyn.

(132)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. W badanym okresie wahał się i osiągnął -3 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(133)

Pomimo pewnej poprawy, zwłaszcza w latach po pandemii, która znalazła odzwierciedlenie w nieznacznie dodatnim wyniku finansowym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, sytuacja przemysłu Unii pozostaje niepewna. Konsumpcja utrzymała się na stałym poziomie, podczas gdy przywóz z państw trzecich stale wzrastał w całym okresie objętym dochodzeniem, co spowodowało spadek wielkości produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych i poziomu sprzedaży, a w konsekwencji spadek udziału w rynku z 60,9 % do 39,5 %.

(134)

Ponadto odnotowano wzrost stanu zapasów, spadek liczby pracowników i poziomu wydajności, a przepływy pieniężne – choć dodatnie – nie pozwalały na inwestycje inne niż niezbędne do utrzymania produkcji w Unii. Utrzymująca się niepewność co do planowanego przejścia na zrównoważone źródła energii spowodowała wstrzymanie większości długoterminowych projektów energetycznych w oczekiwaniu na decyzje w tych obszarach. W połączeniu ze wzrostem kosztów i przywozu z państw trzecich miało to negatywny wpływ na przemysł Unii. Jednocześnie przemysł Unii zdołał utrzymać wyniki wywozu na niezmiennie wysokim poziomie, łagodząc w ten sposób negatywny wpływ rynku wewnętrznego Unii na przemysł Unii.

(135)

Przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, utrzymywał się na znikomym lub zerowym poziomie w całym okresie objętym postępowaniem, natomiast przywóz z innych państw trzecich (głównie Kambodży i Chin) znacznie wzrósł przy stale niskich cenach.

(136)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Ze względu na praktycznie nieistniejący przywóz z trzech państw, których dotyczy postępowanie, Komisja stwierdziła również, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie mogła być spowodowana przywozem z Korei, Malezji lub Rosji.

(137)

W związku z powyższym Komisja zbadała następnie prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Korei, Malezji lub Rosji w przypadku uchylenia środków.

(138)

W motywie 136 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W tym samym motywie Komisja stwierdziła ponadto, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie mogła zostać spowodowana przywozem towarów po cenach dumpingowych z Korei, Malezji lub Rosji z powodu jego bardzo ograniczonej wielkości. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, w przypadku wygaśnięcia środków.

(139)

W tym względzie Komisja zbadała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w państwach, których dotyczy postępowanie, stosunek cen eksportowych stosowanych wobec państw trzecich do poziomu cen w Unii, prawdopodobny poziom cen w przywozie z państw, których dotyczy postępowanie, w przypadku braku środków antydumpingowych oraz ich wpływ na sytuację przemysłu Unii i atrakcyjność rynku unijnego, a także środki ograniczające handel stosowane przez inne kraje.

(140)

Jak ustalono w motywach 60, 48 i 77, wolne moce produkcyjne w trzech państwach, których dotyczy postępowanie, oszacowano na około 279 000 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co stanowi liczbę ponad pięciokrotnie większą niż konsumpcja w Unii w tym samym okresie.

(141)

Ponadto nie stwierdzono żadnych elementów, które wskazywałyby w najbliższej przyszłości na znaczny wzrost popytu krajowego na łączniki rur i przewodów rurowych w Korei, Malezji lub Rosji ani w jakimkolwiek innym państwie trzecim. Komisja stwierdziła zatem, że popyt krajowy w trzech państwach, których dotyczy postępowanie, lub na rynkach innych państw trzecich nie byłby w stanie wchłonąć dostępnych wolnych mocy produkcyjnych. Biorąc pod uwagę stabilny poziom konsumpcji w Unii w badanym okresie oraz prognozy dotyczące wzrostu popytu w najbliższej przyszłości w następstwie decyzji dotyczących projektów w zakresie zrównoważonej energii, wolne moce produkcyjne mogłyby zostać wykorzystane do produkcji produktu objętego przeglądem na wywóz do Unii w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków (31).

(142)

Nie było współpracy ze strony producentów eksportujących w żadnym z państw, których dotyczy postępowanie. Ponadto nie można było ustalić wiarygodnych cen importowych do Unii ze względu na znikome ilości przywozu lub całkowity brak przywozu.

(143)

Komisja przeprowadziła analizę cen bez środków antydumpingowych w oparciu o ceny eksportowe stosowane wobec państw trzecich, aby ustalić, w jaki sposób przywrócenie przywozu z trzech państw, których dotyczy postępowanie, wpłynęłoby na przemysł Unii w przypadku wygaśnięcia środków. Analiza wykazała, że ceny importowe z Korei, Malezji i Rosji prawdopodobnie byłyby niższe od cen przemysłu Unii odpowiednio o 10,0 %, 56,7 % i 44,3 %.

(144)

Jak wskazano w motywie 64, od lipca 2018 r. środki antydumpingowe na przywóz łączników rur i przewodów rurowych do Stanów Zjednoczonych rozszerzono na przywóz z Malezji. Oznacza to, że dostęp do jednego z największych rynków eksportowych łączników rur i przewodów rurowych (Stany Zjednoczone) został ograniczony. Biorąc pod uwagę atrakcyjność rynku unijnego oraz, w przypadku rosyjskich eksporterów, bliskość rynku unijnego w normalnych okolicznościach, jak opisano w sekcjach 3.2.2.3, 3.3.2.3 i 3.4.2.3, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ci producenci eksportujący przekierują swój wywóz łączników rur i przewodów rurowych na rynek unijny, jeżeli środki wygasną.

(145)

Ponadto obecna niepewność geopolityczna i szeroko zakrojone wzajemne ograniczenia handlowe na rynku światowym, zwłaszcza dotyczące stali, takie jak te nałożone przez Stany Zjednoczone w marcu 2025 r. (32), najprawdopodobniej doprowadzą do przekierowania przepływów handlowych przez kraje objęte środkami do krajów, w których obowiązują mniej restrykcyjne środki handlowe lub nie obowiązują one wcale. W chwili obecnej nie można przewidzieć skutków tych działań, ale prawdopodobne jest, że przynajmniej część światowego wywozu zostanie przekierowana do Unii.

(146)

W świetle znacznych nadwyżek mocy produkcyjnych we wszystkich trzech państwach, których dotyczy postępowanie, niskich średnich cen importowych z tych krajów oraz atrakcyjności rynku unijnego w przypadku uchylenia środków przemysł Unii znalazłby się pod znaczną presją cenową ze strony Korei, Malezji i Rosji. Potencjalnie duży napływ przywozu towarów po cenach dumpingowych pogorszyłby i tak już trudną sytuację gospodarczą Unii. Mogłoby to doprowadzić do strat finansowych, a nawet upadku przemysłu Unii, który już teraz działa na bardzo niskim poziomie produkcji i sprzedaży i który w sytuacji braku przywozu towarów po cenach dumpingowych osiągnął jedynie marginalny zysk.

(147)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że brak środków najprawdopodobniej spowodowałby znaczny wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z Korei, Malezji i Rosji po wyrządzających szkodę cenach, a istotna szkoda najpewniej wystąpiłaby ponownie.

(148)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(149)

Jak stwierdzono w motywie 136, przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co znalazło potwierdzenie w negatywnych tendencjach wykazywanych przez większość wskaźników szkody. Ponadto w motywie 147 stwierdzono, że gdyby dopuszczono do wygaśnięcia środków antydumpingowych, szkoda wystąpiłaby ponownie.

(150)

Ogólnie rzecz ujmując, mimo szkodliwej sytuacji przemysłu Unii na rynku unijnym Komisja uznała, że przemysł ten pozostaje rentowny. Wynikało to z faktu, że przemysł nie tylko zdołał powrócić do rentowności po latach strat, ale także wyniki wywozu przemysłu Unii pozostają na niezmiennie wysokim poziomie, a sprzedaż eksportowa stanowi znaczną część całkowitej wielkości sprzedaży. Przemysł Unii nadal wykazuje jednak bardzo niski poziom wykorzystania mocy produkcyjnych oraz malejące poziomy produkcji i spadającą wydajność, a poziomy zysków pozostają bardzo niskie i nie osiągnęły jeszcze poziomu, który można by osiągnąć w normalnych okolicznościach.

(151)

W przypadku wygaśnięcia środków prawdopodobny jest napływ dumpingowego przywozu z trzech krajów objętych postępowaniem, co miałoby katastrofalny wpływ na przemysł unijny, powodując ponowne obniżenie poziomu zysków i ryzyko dalszego spadku produkcji, a nawet zamknięcia zakładów produkcyjnych w Unii. Można zatem stwierdzić, że kontynuacja obowiązujących środków wobec Korei, Malezji i Rosji leżałaby w interesie przemysłu Unii.

(152)

Przy wszczęciu dochodzenia skontaktowano się z 35 importerami i użytkownikami, aby zaprosić ich do współpracy. Żaden z nich nie współpracował jednak w obecnym dochodzeniu ani nie przedstawił żadnych informacji, z wyjątkiem jednego importera, który wyraził poparcie dla istniejących środków antydumpingowych. Należy również przypomnieć, że w poprzednich dochodzeniach w sprawie łączników rur i przewodów rurowych ustalono, iż nałożenie środków raczej nie będzie miało poważnego negatywnego wpływu na sytuację importerów i użytkowników w Unii.

(153)

Użytkownicy nie przedstawili żadnych informacji wskazujących na trudności w pozyskiwaniu łączników rur i przewodów rurowych, a w toku dochodzenia również nie wykazano takich informacji. W rzeczywistości w motywach 102–106 wykazano, że udział w rynku przywozu z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, przewyższa udział przemysłu Unii, co oznacza, że użytkownicy i importerzy pozyskują łączniki rur i przewodów rurowych głównie z tych państw trzecich.

(154)

W poprzednich dochodzeniach wykazano, że importerzy i użytkownicy byli w stanie przenieść wzrost cen spowodowany środkami antydumpingowymi. W toku dochodzenia nie stwierdzono żadnych elementów, które byłyby sprzeczne z tym wnioskiem. Wynika to również z faktu, że łączniki rur i przewodów rurowych funkcjonują jako złącza rur i przewodów stosowanych w sektorze petrochemicznym i budowlanym. W związku z tym łączniki rur i przewodów rurowych stanowią jedynie niewielką część całkowitych kosztów w tych sektorach w porównaniu ze znacznie większym wpływem kosztów samych rur i przewodów rurowych.

(155)

Na tej podstawie oraz zgodnie z wnioskami wyciągniętymi z poprzednich dochodzeń oczekuje się, że utrzymanie środków nie będzie miało znaczącego negatywnego wpływu na użytkowników ani importerów.

(156)

W związku z powyższym Komisja doszła do wniosku, że nie ma przekonujących powodów, by twierdzić, że utrzymanie istniejących środków w odniesieniu do przywozu łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Korei, Malezji i Rosji nie leży w interesie Unii.

(157)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących kontynuacji dumpingu, ponownego wystąpienia szkody oraz interesu Unii należy utrzymać środki antydumpingowe wprowadzone wobec przywozu łączników rur i przewodów rurowych pochodzących z Korei, Malezji i Rosji.

(158)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z dużą różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Indywidualne cła antydumpingowe stosuje się wyłącznie po przedstawieniu ważnej faktury handlowej organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Do czasu przedstawienia takiej faktury przywóz powinien podlegać cłu antydumpingowemu obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(159)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego i zwolnienia wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach – powinny one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celu weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(160)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań, może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obchodzenia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(161)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie, i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywożony produkt objęty przeglądem, wytworzony przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlega stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(162)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku późniejszej zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (33). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeżeli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostanie rozporządzenie w sprawie zmiany nazwy.

(163)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić utrzymanie w mocy obowiązujących środków antydumpingowych. Wyznaczono również stronom termin do przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji.

(164)

Eksporter lub producent, który nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie wykorzystywanym do ustalenia poziomu cła mającego obecnie zastosowanie do wywozu tego produktu, może zwrócić się do Komisji o objęcie go stawką cła antydumpingowego ustaloną dla przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku pod warunkiem spełnienia trzech warunków. Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że: (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie wykorzystywanym do ustalenia poziomu cła mającego zastosowanie do jego wywozu; (ii) nie jest powiązany z przedsiębiorstwem, które dokonywało takiego wywozu i które w związku z tym jest objęte cłami antydumpingowymi; oraz (iii) dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem po okresie objętym dochodzeniem lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości tego produktu.

(165)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2024/2509 (34), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(166)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,