This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C:2013:055:FULL
Official Journal of the European Union, C 55, 23 February 2013
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C 55, 23 luty 2013
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C 55, 23 luty 2013
Display all documents published in this Official Journal
|
ISSN 1977-1002 doi:10.3000/19771002.C_2013.055.pol |
||
|
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55 |
|
|
||
|
Wydanie polskie |
Informacje i zawiadomienia |
Tom 56 |
|
Powiadomienie nr |
Spis treśći |
Strona |
|
|
IV Informacje |
|
|
|
INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ |
|
|
|
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej |
|
|
2013/C 055/01 |
||
|
PL |
|
IV Informacje
INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/1 |
2013/C 55/01
Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
Wcześniejsze publikacje
Teksty te są dostępne na stronach internetowych:
EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu
V Ogłoszenia
POSTĘPOWANIA SĄDOWE
Trybunał Sprawiedliwości
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/2 |
Postanowienie Trybunału (czwarta izba) z dnia 13 grudnia 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Parma — Włochy) — Danilo Debiasi przeciwko Agenzia delle Entrate Ufficio di Parma
(Sprawa C-560/11) (1)
(Artykuł 53 § 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Oczywista niedopuszczalność - Artykuł 99 regulaminu postępowania - Odpowiedź niepozostawiająca żadnych uzasadnionych wątpliwości - Podatki - Podatek VAT - Artykuł 17 ust. 2 lit a) szóstej dyrektywy VAT - Odliczenie podatku naliczonego - Publiczne lub prywatne struktury zdrowotne wykonujące działalność objętą zwolnieniem - Ustawodawstwo krajowe wyłączające odliczenie podatku związanego z kupnem towarów lub usług wykorzystywanych w ramach zwolnionej działalności - Część podlegająca odliczeniu)
2013/C 55/02
Język postępowania: włoski
Sąd odsyłający
Commissione tributaria provinciale di Parma
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Danilo Debiasi
Strona pozwana: Agenzia delle Entrate Ufficio di Parma
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym- Commissione tributaria provinciale di Parma — Wykładnia art. 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Odliczenie podatku naliczonego — Publiczne lub prywatne struktury zdrowotne wykonujące działalność objętą zwolnieniem — Ustawodawstwo krajowe wyłączające odliczenie podatku związanego z kupnem towarów lub usług wykorzystywanych w ramach tej zwolnionej działalności
Sentencja
Wykładni art. 17 ust. 2 i 5 oraz art. 19 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy dokonywać w ten sposób, iż nie stoją one na przeszkodzie krajowym przepisom takim jak przepisy w postępowaniu głównym, które nie zezwalają na odliczenie podatku od wartości dodanej naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych na potrzeby zwolnionej działalności i przewidujące w konsekwencji, że prawo podatnika mieszanego do odliczenia tego podatku jest obliczane na podstawie części odpowiadającej stosunkowi pomiędzy kwotą transakcji dających prawo do odliczenia i kwotą transakcji dokonanych w ciągu roku, włączając świadczenia medyczno sanitarne objęte zwolnieniem.
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/2 |
Postanowienie Trybunału z dnia 13 grudnia 2012 r. — Transcatab SpA, in liquidazione przeciwko Komisji Europejskiej
(Sprawa C-654/11 P) (1)
(Odwołanie - Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Włoski rynek zakupu i pierwszego przetworzenia surowca tytoniowego - Ustalanie cen i podział rynku - Możliwość przypisania spółce dominującej odpowiedzialności za noszące znamiona naruszenia zachowanie jej spółki zależnej - Domniemanie niewinności - Prawo do obrony - Obowiązek uzasadnienia - Zasada równego traktowania)
2013/C 55/03
Język postępowania: włoski
Strony
Wnoszący odwołanie: Transcatab SpA, in liquidazione (przedstawiciel: G. Mastrantonio, avvocato)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciel: L Malferrari, pełnomocnik)
Przedmiot
Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 5 października 2011 r. w sprawie T-39/06 Transcatab przeciwko Komisji, którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności części decyzji Komisji C(2005) 4012 wersja ostateczna z dnia 20 października 2005 r. w sprawie postępowania zgodnie z art. 81 ust. 1 [WE] (sprawa COMP/C.38.281/B.2 — Surowiec tytoniowy — Włochy) i żądanie obniżenia kwoty grzywny nałożonej na Transcatab w tej decyzji, jak również sformułowane przez Komisję żądanie wzajemne podwyższenia tej kwoty — Włoski rynek zakupu i pierwszego przetworzenia surowca tytoniowego — Możliwość przypisania spółce dominującej naruszeń reguł konkurencji popełnionych przez jej spółki zależne — Wzruszalne domniemanie w przypadku posiadania 100 % kapitału — Podstawowe zasady postępowania dowodowego — Obowiązek uzasadnienia — Prawo do obrony — Zasada równego traktowania
Sentencja
|
1) |
Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w części oddalone. |
|
2) |
Transcatab SpA zostaje obciążony kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/3 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 19 listopada 2012 r. — T. C. Briels i in. przeciwko Minister van Infrastructuur en Milieu
(Sprawa C-521/12)
2013/C 55/04
Język postępowania: niderlandzki
Sąd odsyłający
Raad van State
Strony w postępowaniu głównym
Strony skarżące: T. C. te. Briels, M. Briels-Loermans, R. L. P. Buchholtz, Stichting A2-Platform Boxtel e. o., i in., H. W. G. Cox, G. P. A. Damman, P. A. M. Goevaers i in., J. H. van Haaren i L. S. P. Dijkman, R. A. H. M. Janssen, M. M. van Lanschot, J. E. A. M. Lelijveld i in., A. Mes i in., A. J. J. Michels, VOF Isphording i in., M. Peijnenborg i S. Peijnenborg-van Oers, G. Oude Elferink, W. Punte i P. M. Punte-Cammaert, Stichting Reinier van Arkel, E. de Ridder, W. C. M. A. J. G. van Rijckevorsel i M. van Rijckevorsel-van Asch van Wijck, Vereniging tot Behoud van het Groene Hart van Brabant und Stichting Boom en Bosch, Stichting Overlast A2 Vught e. o., Streekraad Het Groene Woud en De Meijerij, A. C. M. W. Teulings i Stichting Bleijendijk, M. Tilman, Vereniging van Eigenaars Appartementengebouw De Heun I i in., M. C. T. Veroude, E. J. A. M. Widlak, Van Roosmalen Sales BV i in., M. A. A. van Kessel, Bricorama BV i in.
Strona pozwana: Minister van Infrastructuur en Milieu
Inne strony postępowania: Burgemeester en wethouders van Best, Burgemeester en wethouders van Boxtel
Pytania prejudycjalne
|
1) |
Czy fragment zdania „nie wpłynie […] niekorzystnie na dany teren” w art. 6 ust. 3 dyrektywy Rady 92/43/EWG (1) z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory należy interpretować w ten sposób, że w przypadku, w którym przedsięwzięcie oddziałuje na istniejący na danym terenie rejon chronionego typu siedlisk przyrodniczych, brak jest niekorzystnego wpływu na teren, gdy w ramach przedsięwzięcia utworzona zostanie na owym terenie równie duża lub większa powierzchnia owego typu siedlisk? |
|
2) |
Jeżeli na pytanie pierwsze zostanie udzielona odpowiedź, że fragment zdania „nie wpłynie […] niekorzystnie na dany teren” należy interpretować w ten sposób, że wystąpi niekorzystny wpływ na obszar Natura 2000 jako taki, czy utworzenie nowej powierzchni typu siedlisk należy w tym przypadku uznać za środek kompensujący w rozumieniu art. 6 ust. 4 dyrektywy? |
(1) Dz.U. L 206, s. 7.
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/3 |
Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-82/08 Guardian Industries i Guardian Europe przeciwko Komisji, wniesione w dniu 10 grudnia 2012 r. przez Guardian Industries Corp., Guardian Europe S.à.r.l.
(Sprawa C-580/12 P)
2013/C 55/05
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: Guardian Industries Corp., Guardian Europe S.à.r.l. (przedstawiciele: S. Völcker, Rechtsanwalt, F. Louis, avocat, H.G. Kamann, Rechtsanwalt, C. O’Daly, Solicitor)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:
|
— |
uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim Sąd utrzymał w nim w mocy decyzję wyłączającą z obliczeń wysokości grzywien nałożonych na wnoszące odwołanie wartość sprzedaży wewnętrznej, dyskryminując w ten sposób grupę Guardian; |
|
— |
co za tym idzie, w ramach nieograniczonego prawa orzekania, obniżenie o 37 % kwoty nałożonej na wnoszące odwołanie grzywny; |
|
— |
uchylenie wyroku Sądu z dnia 27 września 2012 r. w sprawie T-82/08 Guardian Industries i Guardian Europe przeciwko Komisji w zakresie, w jakim Sąd uznał w nim za dopuszczalne pismo Komisji z dnia 10 lutego 2012 r.; |
|
— |
co za tym idzie, uznanie pisma Komisji za niedopuszczalne i wyłączenie go z akt sprawy; |
|
— |
następnie, w ramach nieograniczonego prawa orzekania, obniżenie o co najmniej 25 % kwoty nałożonej w decyzji na wnoszące odwołanie grzywny początkowej, aby w ten sposób zaradzić temu, że Sąd nie zagwarantował im w rozsądnym terminie prawa do skutecznego środka prawnego, jak wymaga tego art. 47 karty oraz |
|
— |
obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez wnoszące odwołanie w niniejszym postępowaniu oraz w postępowaniu przed Sądem. |
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem wnoszących odwołanie zaskarżony wyrok należy uchylić z następujących względów:
|
|
Po pierwsze, wyrok ten narusza zasadę równości traktowania ze względu na to, iż Sąd utrzymał w nim mocy decyzję wyłączającą z obliczeń wysokości grzywien nałożonych na innych adresatów tej decyzji wartość sprzedaży wewnętrznej, potwierdzając w ten sposób dyskryminację, której dopuszczono się wobec grupy Guardian. Nie wziął on więc pod uwagę utrwalonego orzecznictwa, zgodnie z którym sprzedaż wewnętrzna winna być przy obliczaniu grzywien traktowana na równi ze sprzedażą wewnętrzną, gdyż w przeciwnym razie groziłoby to nieuzasadnionym preferencyjnym potraktowaniem producentów zintegrowanych. Rozumowanie Sądu — zgodnie z którym decyzja dotyczyła jedynie „sprzedaży szkła płaskiego klientom niepowiązanym” — nie uzasadnia dyskryminacji, której dopuszczono się wobec grupy Guardian. |
|
|
Po drugie, zaskarżony wyrok narusza wiążące Sąd zasady dotyczące terminów oraz podstawowe zasady dotyczące prawa obrony i równości broni ze względu na to, iż Sąd ten uznał w nim za dopuszczalne pismo Komisji z dnia 10 lutego 2012 r. Dopiero w tym przekazanym na dzień roboczy przed rozprawą piśmie Komisja postanowiła dołączyć do akt sprawy nowe, nieznane wcześniej Sądowi informacje, pomimo tego, że wcześniej wielokrotnie dysponowała taką możliwością |
|
|
Po trzecie, pomiędzy zakończeniem pisemnego etapu postępowania a wydaniem przez Sąd decyzji o wszczęciu ustnego etapu postępowania upłynęły trzy lata i pięć miesięcy. Wskutek tego opóźnienia naruszone zostały prawa przysługujące wnoszącym odwołanie na mocy art. 47 karty, w tym prawa do skutecznego środka prawnego i prawa do bycia wysłuchanym w rozsądnym terminie. Zdaniem wnoszących przekracza to to, co Trybunał uznał w przeszłości za nadmierne i nie może zostać uzasadnione jakimkolwiek czynnikiem takim jak złożoność sprawy lub obszerność przedstawionego Sądowi materiału dowodowego. Przeciwnie, jest to standartowa sprawa dotycząca jedynie spółki Guardian, która jako jedyna wniosła skargę o stwierdzenie nieważności spornej decyzji. Zawierające materiał dowodowy akta sprawy ograniczały się do kilku krótkich dokumentów i oświadczeń sporządzonych w języku postępowania. Guardian uczyniła wszystko, co było w jej mocy, aby ułatwić i przyśpieszyć postępowanie przed Sądem, m.in. rezygnując z drugiej wymiany pism procesowych pomimo znaczenia, jakie ma dla niej niniejsze odwołanie i — uwzględniając niezwykle krótki okres naruszenia — pomimo bezprecedensowej kwoty nałożonej na nią przez Komisję grzywny. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/4 |
Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-370/06 Kuwait Petroleum Corp., Kuwait Petroleum International Ltd i Kuwait Petroleum (Nederland) BV przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 11 grudnia 2012 r. przez Kuwait Petroleum Corp., Kuwait Petroleum International Ltd i Kuwait Petroleum (Nederland) BV
(Sprawa C-581/12 P)
2013/C 55/06
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: Kuwait Petroleum Corp., Kuwait Petroleum International Ltd i Kuwait Petroleum (Nederland) BV (przedstawiciele: D.W. Hull, Solicitor, G. Berrisch, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszących odwołanie
|
— |
uchylenie zaskarżonego wyroku; |
|
— |
i) stwierdzenie nieważności art. 2 lit. i) spornej decyzji (1) w zakresie, w jakim nakłada on grzywnę na wnoszących odwołanie; ii) albo obniżenie kwoty grzywny nałożonej na wnoszących odwołanie, albo iii) odesłanie sprawy do Sądu; oraz |
|
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania odwoławczego i postępowania przed Sądem. |
Zarzuty i główne argumenty
Wyrokiem z dnia 27 września 2012 r. („zaskarżony wyrok”) Sąd utrzymał w mocy decyzję Komisji z dnia 13 września 2006 r. nakładającą na Kuwait Petroleum Corporation („KPC”), Kuwait Petroleum International Limited („KPI”) i Kuwait Petroleum (Nederland) BV („KPN”) (KPC, KPI i KPN zwane będą dalej łącznie „wnoszącymi odwołanie”) solidarnie grzywnę w kwocie 16,632 mln EUR za naruszenie art. 81 WE polegające na ustalaniu cen na niderlandzkim rynku bitumu. Każdy z wnoszących odwołanie wnosi niniejszym o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie, w jakim nakłada on grzywnę, albo o obniżenie grzywny, albo o odesłanie sprawy do Sądu, z następujących względów:
|
1) |
Zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony w zakresie, w jakim nakłada on grzywnę, ewentualnie, sprawę należy odesłać do Sądu, ponieważ w zaskarżonym wyroku dopuszczono się naruszenia prawa polegającego na tym, że Sąd błędnie zinterpretował pkt 23 lit. b) akapit ostatni komunikatu w sprawie współpracy z 2002 r., który stanowi, że jeśli wnioskujący o złagodzenie sankcji „przedstawi dowody odnoszące się do stanu faktycznego uprzednio nieznanego Komisji, mające bezpośredni wpływ na siłę [wagę] lub czas trwania domniemanego kartelu”, Komisja nie uwzględni tych elementów przy nakładaniu grzywny na wnioskującego o złagodzenie sankcji. Sąd orzekł, że dany stan faktyczny jest „nieznany” Komisji tylko jeśli instytucja ta nie dysponuje żadną wiedzą na jego temat. Tak więc nawet jeśli Komisja posiada tylko ogólną wiedzę o istnieniu kartelu i nie dysponuje żadnym bezpośrednim dowodem, który umożliwiłby jej udowodnienie okoliczności faktycznych dotyczących kartelu, to podmiot wnioskujący o złagodzenie sankcji, który przedstawi taki dowód, nie będzie mógł skorzystać ze złagodzenia sankcji przewidzianego w pkt 23 lit. b) akapit ostatni. Wnoszący odwołanie podnoszą, że taka wykładnia wspomnianego unormowania jest zbyt wąska i błędna pod względem prawnym. |
|
2) |
Zaskarżony wyrok narusza prawo, ponieważ Sąd nie uwzględnił w należyty sposób przedstawionego przez wnoszących odwołanie dowodu, zanim uznał, że wartość dowodów dostarczonych Komisji przez KPN osłabiły informacje przekazane przez inne przedsiębiorstwa. Sąd nie mógł sformułować takiego wniosku bez zbadania dowodu przedstawionego przez KPN i porównania go z dowodami przedstawionymi przez inne przedsiębiorstwa, a nie podjął on nawet takiej próby. |
(1) Decyzja Komisji C(2006) 4090 z dnia 13 września 2006 r. dotycząca postępowania na mocy art. 81 [WE] (sprawa COMP/F/38.456 — asfalt — (Niderlandy)), Dz.U. 2007, L 196 s. 40
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/5 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Riigikohus (Estonia) w dniu 12 grudnia 2012 r. — Sintax Trading OÜ przeciwko Maksu- ja Tolliameti Põhja maksu- ja tollikeskus
(Sprawa C-583/12)
2013/C 55/07
Język postępowania: estoński
Sąd odsyłający
Riigikohus
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Sintax Trading OÜ
Strona pozwana: Maksu- ja Tolliameti Põhja maksu- ja tollikeskus
Przy udziale: OÜ Acerra
Pytania prejudycjalne
|
1) |
Czy wymienione w art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 1383/2003 (1)„postępowani[e] mające […] ustalić, czy nastąpiło naruszenie prawa własności intelektualnej […]” może zostać przeprowadzone również przez służbę celną, czy też uregulowany w rozdziale III rozporządzenia „organ właściwy do podjęcia decyzji” musi być podmiotem odrębnym względem organu celnego? |
|
2) |
W motywie drugim rozporządzenia nr 1383/2003 jako cel rozporządzenia wskazana została ochrona konsumenta, a zgodnie z motywem trzecim należy ustanowić procedurę umożliwiającą organom celnym jak najbardziej rygorystyczne przestrzeganie zakazu wprowadzania na obszar celny Wspólnoty towarów naruszających prawo własności, nie ograniczając jednak przy tym, przywołanej w motywie drugim tego rozporządzenia i w motywie pierwszym rozporządzenia wykonawczego nr 1891/2004 (2), wolności handlu zgodnego z prawem. Czy z celami tymi jest zgodne, jeżeli środki określone w art. 17 rozporządzenia nr 1383/2003 mogą być stosowane tylko wtedy, gdy właściciel prawa wszczyna, wymienione w art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 1383/2003, postępowanie mające ustalić, czy nastąpiło naruszenie prawa własności intelektualnej, czy też — ze względu na jak najbardziej rygorystyczne realizowanie tych celów — również organ celny musi mieć możliwość wszczęcia odnośnego postępowania? |
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. dotyczące działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa (Dz.U. L 196, s. 7)
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1891/2004 z dnia 21 października 2004 r. ustalające przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1383/2003 dotyczącego działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów, co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa (Dz.U. L 328, s. 16)
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/6 |
Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 27 września 2012 r. w sprawie T-343/06 Shell Petroleum NV, The Shell Transport and Trading Company Ltd i Shell Nederland BV przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 12 grudnia 2012 r. przez Shell Petroleum NV, The Shell Transport and Trading Company Ltd i Shell Nederland Nederland Verkoopmaatschappij BV
(Sprawa C-585/12 P)
2013/C 55/08
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: Shell Petroleum NV, The Shell Transport and Trading Company Ltd i Shell Nederland BV (przedstawiciele: O.W. Brouwer, W. Knibbeler, A.A.J. Pliego Selie, P. D. van den Berg, advocaten)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszących odwołanie
|
— |
uchylenie wskazanych w odwołaniu punktów wyroku; |
|
— |
wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie i stwierdzenie nieważności spornej decyzji, albo obniżenie kwoty grzywny zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu, albo — ewentualnie — odesłanie sprawy do Sądu do ponownego rozpoznania zgodnie z treścią wyroku Trybunału; oraz |
|
— |
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnoszą dwa zarzuty. W zaskarżonym wyroku Sąd częściowo oddalił przedstawione przez wnoszących odwołanie żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2006) 4090 wersja ostateczna z dnia 13 września 2006 r. dotyczącej postępowania na mocy art. 81 WE (sprawa COMP/F/38.456 — asfalt).
W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie utrzymują, że Sąd naruszył prawo i nie przedstawił wystarczającego ani adekwatnego uzasadnienia, uznając, że w spornej decyzji wykazano w wymagany prawem sposób, że to samo przedsiębiorstwo popełniło szereg naruszeń. Ponadto Sąd naruszył prawo i nie przedstawił wystarczającego ani adekwatnego uzasadnienia, uznając, że spełnione zostało kryterium określone w wyroku w sprawie T-203/01 Michelin. Wreszcie Sąd naruszył prawo, przerzucając na wnoszących odwołania ciężar dowodu.
W ramach zarzutu drugiego wnoszący twierdzą, że Sąd naruszył prawo i nie przedstawił wystarczającego ani adekwatnego uzasadnienia, uznając, że Komisja Europejska była uprawniona do uwzględnienia przy obliczaniu grzywny sprzedaży produktu Mexphalte C. Sąd dopuścił się także uchybienia proceduralnego polegającego na tym, że nie odniósł się do określonych argumentów przedstawionych przez wnoszących odwołanie. Ponadto Sąd nie przedstawił wystarczającego ani adekwatnego uzasadnienia, rezygnując z odniesienia się do braku spójności wynikającego z faktu, że bitumen przemysłowy został wyłączony z kalkulacji grzywny. Sąd przeinaczył także znaczenie istotnego dowodu, opierając się na niedokładnej lekturze kluczowego dokumentu, z którego wyciągnął dotyczący produktu Mexphalte C wniosek, którego oczywiście nie można było wyprowadzić z owego dokumentu. Ponadto Sąd naruszył prawo i nie przedstawił wystarczającego ani adekwatnego uzasadnienia, dokonując kontroli wysokości grzywny w ramach korzystania z nieograniczonego prawa do orzekania. Sąd dopuścił się wreszcie uchybienia proceduralnego i naruszył zasady dotyczące ciężaru dowodu przez to, że nie zbadał, czy Komisja Europejska naruszyła zasadę równego traktowania, uwzględniając w ramach nałożonej na wnoszących odwołanie grzywny sprzedaż produktu Mexphalte C.
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/6 |
Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 10 października 2012 r. w sprawie T-569/10 Bimbo, SA przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 10 grudnia 2012 r. przez Bimbo, SA
(Sprawa C-591/12 P)
2013/C 55/09
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: Bimbo, SA (przedstawiciele: adwokat C. Prat i R. Ciullo, Barrister)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Pannico SA
Żądania wnoszącego odwołanie
|
— |
uchylenie wyroku Sądu (siódma izba) z dnia 10 października 2012 r. w sprawie T-569/10; |
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 7 października 2010 r. (sprawa R 838/2009-4) ze względu na naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 (1); |
|
— |
obciążenie drugiej strony postępowania jego kosztami. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca je podnosi jeden tylko zarzut dotyczący naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
W szczególności wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd:
|
a) |
naruszył prawo, ponieważ przypisał elementowi DOUGHNUTS niezależne znaczenie odróżniające wyłącznie w oparciu o ustalenie, że element ten ma charakter przeciętnie odróżniający i jest całkowicie niezrozumiały dla przeciętnego konsumenta hiszpańskiego, a w konsekwencji nie utworzył jednostkowej całości czy logicznej jednostki ze składnikiem BIMBO, nie wyjaśniając przyczyn, dla których przeciętnie odróżniający charakter składnika DOGHNUTS czy nieposiadanie przez niego znaczenia powoduje automatycznie, że składnik ten ma posiadać w odczuciu właściwego kręgu odbiorców odrębnie odróżniający charakter. |
|
b) |
naruszył prawo w zakresie, w jakim oparł ustalenie, że w tym przypadku istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, na założeniu, iż element DOUGHNUTS ma niezależne znaczenie odróżniające, nie biorąc pod uwagę wszystkich czynników właściwych tej sprawie, a w szczególności faktu, że pierwszy człon złożonego znaku towarowego jest znakiem towarowym cieszącym się renomą. Innymi słowy, Sąd zastosował doktrynę Medion, sugerując, że stwierdzenie niezależnego znaczenia odróżniającego jednego ze składników złożonego oznaczenia powoduje, że nie ma potrzeby, w ramach całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, poddania analizie wszystkich lub niektórych innych czynników właściwych danej sprawie, co jest niezgodne z doktryną całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. |
(1) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/7 |
Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 5 października 2012 r. w sprawie T-204/10 Lancôme parfums et beauté & Cie przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 18 grudnia 2012 r. przez Lancôme parfums et beauté & Cie
(Sprawa C-593/12 P)
2013/C 55/10
Język postępowania: angielski
Strony
Wnosząca odwołanie: Lancôme parfums et beauté & Cie (przedstawiciel: A. von Mühlendahl, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Focus Magazin Verlag GmbH
Żądania wnoszącego odwołanie
|
— |
uchylenie wyroku Sąd z dnia 5 października 2012 r. w sprawie T-204/10; |
|
— |
obciążenie OHIM kosztami postępowania przed Trybunałem i przed Sądem, jak również kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą OHIM. |
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony z następujących względów:
|
|
Po pierwsze, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył art. 53 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 (1) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, orzekając, że OHIM zasadnie uznał, iż z powodu prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd należy unieważnić znak COLOR FOCUS. |
|
|
Po drugie, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd istotnie naruszył prawo, odrzucając argument wnoszącej odwołanie, zgodnie z którym powoływanie się na prawa wynikające ze znaku towarowego FOCUS stanowi „nadużycie praw”. |
(1) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/7 |
Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 19 października 2012 r. w sprawie T-466/11 Ellinika Nafpigeia i 2. Hoern Beteiligungs GmbH przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 31 grudnia 2012 r. przez Ellinika Nafpigeia AE i 2. Hoern Beteiligungs GmbH
(Sprawa C-616/12 P)
2013/C 55/11
Język postępowania: grecki
Strony
Wnoszące odwołanie: Ellinika Nafpigeia AE i 2. Hoern Beteiligungs GmbH (przedstawiciele: adwokaci K. Chrysogonos i A. Kaïdatzis)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszących odwołanie
|
— |
Uchylenie postanowienia Sądu z dnia 19 października 2012 r.; |
|
— |
uwzględnienie skargi zgodnie z przedstawionymi poniżej zarzutami; |
|
— |
obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez wnoszące odwołanie. |
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem wnoszących odwołanie:
|
— |
Sąd błędnie zinterpretował skargę wszczynającą postępowanie, w związku z czym zmienił w niedopuszczalny sposób przedmiot sporu, uznając za akty zaskarżalne łącznie lub za część zaskarżonego aktu dokumenty i inne elementy zawarte w aktach sprawy dotyczących decyzji z dnia 1 grudnia 2010 r., która w rzeczywistości jest jedynym zaskarżonym aktem; |
|
— |
Sąd dopuścił się błędnego zastosowania art. 44 § 1 regulaminu postępowania, orzekając, że zaskarżony akt nie został zidentyfikowany w całości, ponieważ nie zostały wyszczególnione dokumenty i inne elementy zawarte w aktach sprawy dotyczących decyzji z dnia 1 grudnia 2010 r., które jednak w rzeczywistości nie są częścią zaskarżonego aktu ani aktami zaskarżalnymi łącznie. W związku z takim orzeczeniem Sądu doszło do niedopuszczalnego ograniczenia prawa do ochrony sądowej wnoszących odwołanie i naruszenia fundamentalnej zasady do rzetelnego procesu. |
|
— |
Sąd zastosował błędnie art. 263 akapit szósty 6 TFUE, odrzucając jako wniesioną po terminie skargę na decyzję z dnia 1 grudnia 2010 r., której jednak wnoszące odwołanie nie znały — i nadal nie znają — w całości, w związku z czym w chwili wniesienia skargi nie zaczął nawet jeszcze biec dwumiesięczny termin do wniesienia skargi. W związku z takim orzeczeniem Sądu doszło do niedopuszczalnego ograniczenia prawa do ochrony sądowej i prawa do skutecznej skargi do organu sądowego. |
|
— |
Sąd dopuścił się błędnego zastosowania art. 64 i 65 regulaminu postępowania, oddalając wniosek o zastosowanie środków organizacji postępowania i środków dowodowych, ponieważ orzekł, iż dokumenty i elementy akt sprawy dotyczących decyzji z dnia 1 grudnia 2010 r., o których przedłożenie wnioskowano, stanowią część zaskarżonego aktu, podczas gdy w rzeczywistości stanowią one jedynie elementy jej uzasadnienia. W związku z takim orzeczeniem Sądu doszło do niedopuszczalnego ograniczenia prawa do ochrony sądowej wnoszących odwołanie i naruszenia fundamentalnej zasady do rzetelnego procesu. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/8 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Förvaltningsrätten i Stockholm (Szwecja) w dniu 7 stycznia 2013 r. — Skandia America Corporation USA, filial Sverige przeciwko Skatteverket
(Sprawa C-7/13)
2013/C 55/12
Język postępowania: szwedzki
Sąd odsyłający
Förvaltningsrätten i Stockholm
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Skandia America Corporation USA, filial Sverige
Strona pozwana: Skatteverket
Pytania prejudycjalne
|
1) |
Czy świadczenie nabytych na zewnątrz usług przez główny zakład spółki położony w państwie trzecim na rzecz oddziału spółki znajdującego się w państwie członkowskim, z przypisaniem kosztów nabycia oddziałowi, stanowi transakcje podlegające opodatkowaniu, jeżeli oddział jest członkiem grupy VAT w tym państwie członkowskim? |
|
2) |
W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy położony w państwie trzecim główny zakład spółki należy uznać za podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim w rozumieniu art. 196 dyrektywy VAT (1), co oznacza, że to usługobiorca podlega opodatkowaniu z tytułu tych transakcji? |
(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1).
Sąd
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/9 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — Strack przeciwko Komisji
(Sprawa T-392/07) (1)
(Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty dotyczące wniosków potwierdzających w przedmiocie dostępu do dokumentów oraz sprawy zawisłej przed Sądem - Rejestr dokumentów - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dorozumiana odmowa dostępu - Interes prawny - Dopuszczalność - Dorozumiana odmowa dostępu - Wyjątek dotyczący ochrony życia prywatnego i integralności osoby fizycznej - Wyjątek dotyczący ochrony interesów handlowych osoby trzeciej - Wyjątek dotyczący ochrony procesu podejmowania decyzji - Obowiązek uzasadnienia - Odpowiedzialność pozaumowna)
2013/C 55/13
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Guido Strack (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciele: H. Tettenborn, adwocat)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo C. Ladenburger i P. Costa de Oliveira, a następnie P. Costa de Oliveira i B. Conte, pełnomocnicy)
Przedmiot
Po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności wszystkich dorozumianych i wyraźnych decyzji wydanych przez Komisję w następstwie wniesionego do niej przez G. Stracka w dniu 20 czerwca 2007 r. początkowego wniosku o dostęp do dokumentów oraz, po drugie, żądanie odszkodowania.
Sentencja
|
1) |
Umarza się postępowanie przedmiocie zgodności z prawem dorozumianych decyzji w przedmiocie odmowy dostępu. |
|
2) |
Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 25 lipca 2007 r. w przedmiocie odmowy dostępu do wyciągu z rejestru. |
|
3) |
Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 23 października 2007 r. w przedmiocie dokumentów OLAF w zakresie, w jakim dotyczy ona osób prawnych. |
|
4) |
Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 28 listopada 2007 r. i z dnia 15 lutego 2008 r. w przedmiocie dokumentów Komisji (poza OLAF). |
|
5) |
Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 28 listopada 2007 r. i z dnia 15 lutego 2008 r. w przedmiocie dokumentów związanych ze sprawą T-110/04 w zakresie, w jakim dotyczą one, po pierwsze, usunięcia danych dotyczących osób prawnych, jeśli nie było one uzasadnione na gruncie art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, po drugie, usunięcia dokumentów i danych na podstawie art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1049/200, za wyjątkiem, po pierwsze, usunięcia danych dotyczących nazwisk i adresów urzędników Dyrekcji Generalnej (DG) ds. Handlu Komisji Europejskiej, po drugie, oskarżeń skierowanych wobec nich przez skarżącego w sprawie T-110/04 i, po trzecie, usunięcia dokumentów i danych na podstawie art. 4 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 1049/2001. |
|
6) |
W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. |
|
7) |
Komisja Europejska pokryje własne koszty, a także dwie trzecie kosztów poniesionych przez Guida Stracka. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/9 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — Aiscat przeciwko Komisji
(Sprawa T-182/10) (1)
(Pomoc państwa - Bezpośrednie udzielenie zamówienia na roboty związane z budową odcinka autostrady i na późniejsze zarządzanie tym odcinkiem - Decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi do Komisji - Skarga o stwierdzenie nieważności - Akt zaskarżalny - Legitymacja procesowa - Indywidualne oddziaływanie - Dopuszczalność - Pojęcie pomocy - Zasoby państwowe)
2013/C 55/14
Język postępowania: włoski
Strony
Strona skarżąca: Associazione italiana delle società concessionarie per la costruzione e l’esercizio di autostrade e trafori stradali (Aiscat) (Rzym, Włochy) (przedstawiciel: M. Maresca, adwokat)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Rossi i D. Grespan, pełnomocnicy)
Interwenient popierający stronę pozwaną: Concessioni autostradali Venete — CAV SpA (przedstawiciele: C. Malinconico i P. Clarizia, adwokaci)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 10 lutego 2010 r. odrzucającej złożoną przez skarżącą do tej instytucji skargę w przedmiocie rzekomej pomocy państwa bezprawnie przyznanej CAV przez Republikę Włoską.
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
Associazione italiana delle società concessionarie per la costruzione e l’esercizio di autostrade e trafori stradali (Aiscat) pokryje połowę własnych kosztów, połowę kosztów poniesionych przez Komisję Europejską oraz całość kosztów poniesionych przez Concessioni autostradali Venete — CAV SpA. |
|
3) |
Komisja pokryje połowę własnych kosztów oraz połowę kosztów poniesionych przez Aiscat. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/10 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — Hiszpania przeciwko Komisji
(Sprawa T-54/11) (1)
(EFRR - Zmniejszenie pomocy finansowej - Pomoc dla programu operacyjnego objętego celem 1 (2000–2006), dotyczącego regionu Andaluzja (Hiszpania) - Artykuł 39 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 - Termin trzymiesięczny - Dyrektywa 93/36/EWG - Procedura negocjacyjna bez uprzedniej publikacji ogłoszenia o zamówieniu)
2013/C 55/15
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: początkowo M. Muñoz Pérez, następnie S. Martínez-Lage Sobredo, a na koniec A. Rubio González i N. Díaz Abad, abogados del Estado)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Steiblytė i J. Baquero Cruz, pełnomocnicy)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2010) 7700 wersja ostateczna z dnia 16 listopada 2010 r. zmniejszającej pomoc z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) dla zintegrowanego programu operacyjnego objętego celem 1 dla Andaluzji (2000–2006) w zakresie, w jakim w decyzji tej wprowadzono wynoszącą 100 % korektę finansową wydatków finansowanych przez EFRR w odniesieniu do zamówień nr 2075/2003 i nr 2120/2005.
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/10 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — Lidl Stiftung przeciwko OHIM — Lactimilk (BELLRAM)
(Sprawa T-237/11) (1)
(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego BELLRAM - Wcześniejsze, słowny i graficzne, krajowe znaki towarowe RAM i Ram - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Prawo do bycia wysłuchanym - Artykuł 63 ust. 2, art. 75 i 76 rozporządzenia nr 207/2009 - Terminy w postępowaniu w sprawie sprzeciwu)
2013/C 55/16
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Träger)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: K. Klüpfel i D. Walicka, pełnomocnicy)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Lactimilk, S.A. (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat P. Casamitjana Lleonart)
Przedmiot
Skarga na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 marca 2011 r. (sprawa R 1154/2009-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Lactimilk, SA a Lidl Stiftung & Co. KG.
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
Lidl Stiftung & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/11 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — Welte-Wenu przeciwko OHIM — Komisja (EUROPEAN DRIVESHAFT SERVICES)
(Sprawa T-413/11) (1)
(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Graficzny wspólnotowy znak towarowy EUROPEAN DRIVESHAFT SERVICES - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Naśladownictwo godła międzynarodowej organizacji rządowej - Artykuł 7 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Artykuł 6ter konwencji paryskiej - Treść wniosku o unieważnienie - Dopuszczalność nowych dowodów - Artykuł 56 ust. 2 i art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 - Zasada 37 lit. b) ppkt iv) rozporządzenia nr 2868/95 - Kompetencje izby odwoławczej w przypadku odwołania ograniczonego do części decyzji Wydziału Unieważnień)
2013/C 55/17
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Welte-Wenu GmbH (Neu-Ulm, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Kahl)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: G. Schneider, pełnomocnik)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Samnadda i F.W. Bulst, pełnomocnicy)
Przedmiot
Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 12 maja 2011 r. (sprawa R 1590/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Komisją Europejską a Welte-Wenu GmbH.
Sentencja
|
1) |
Stwierdza się nieważność pkt 3 rozstrzygnięcia decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 12 maja 2011 r. (sprawa R 1590/2010-1) dotyczącej postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku między Komisją Europejską a Welte-Wenu GmbH w zakresie dotyczącym orzeczenia, że Welte-Wenu ma pokryć koszty postępowania w sprawie unieważnienia, i włączenia ich do łącznej kwoty 2 500 EUR, którą Welte-Wenu ma zapłacić Komisji Europejskiej. |
|
2) |
W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. |
|
3) |
Welte-Wenu pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez OHIM. Komisja pokrywa własne koszty. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/11 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — Gigabyte Technology przeciwko OHIM — Haskins (Gigabyte)
(Sprawa T-451/11) (1)
(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego Gigabyte - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy GIGABITER - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)
2013/C 55/18
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Gigabyte Technology Co., Ltd (Tajpej, Tajwan) (przedstawiciel: adwokat F. Schwerbrock)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: P. Bullock, pełnomocnik)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM był również: Robert A. Haskins (Quakertown, Pensylwania, Stany Zjednoczone)
Przedmiot
Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 20 maja 2011 r. (sprawa R 2047/2010-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Robertem A. Haskinsem a Gigabyte Technology Co., Ltd.
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
Gigabyte Technology Co., Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/11 |
Wyrok Sądu z dnia 16 stycznia 2013 r. — Spectrum Brands (UK) przeciwko OHIM — Philips (STEAM GLIDE)
(Sprawa T-544/11) (1)
(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny wspólnotowy znak towarowy STEAM GLIDE - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)
2013/C 55/19
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Spectrum Brands (UK) Ltd (Manchester, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: adwokat S. Malynicz)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciele: początkowo D. Botis, następnie G. Schneider a wreszcie G. Schneider i A. Folliard-Monguiral, pełnomocnicy)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Koninklijke Philips Electronics NV (Eindhoven, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat L. Alonso Domingo)
Przedmiot
Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 14 lipca 2011 r. (sprawa R 1289/2010-1) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku towarowego pomiędzy Koninklijke Philips Electronics NV a Spectrum Brands (UK) Ltd.
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
Spectrum Brands (UK) Ltd pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) i przez Koninklijke Philips Electronics NV. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/12 |
Wyrok Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r. — BSH przeciwko OHIM (ecoDoor)
(Sprawa T-625/11) (1)
(Wspólnotowy znak towarowy - Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego ecoDoor - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Charakter opisowy - Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009)
2013/C 55/20
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat S. Biagosch)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Walicka, pełnomocnik)
Przedmiot
Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 września 2011 r. (sprawa R 340/2011-1) dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego ecoDoor jako wspólnotowego znaku towarowego.
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
BSH Bosch und Siemens Hausgeräte GmbH zostaje obciążona kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/12 |
Postanowienie Sądu z dnia 18 grudnia 2012 r. — Niemcy przeciwko Komisji
(Sprawa T-205/11) (1)
(Skarga o stwierdzenie nieważności - Pomoc państwa - Termin do wniesienia skargi - Przekroczenie terminu - Niedopuszczalność)
2013/C 55/21
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i J. Möller, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: R. Lyal, T. Maxian Rusche i M. Adam, pełnomocnicy)
Przedmiot
Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/527/UE z dnia 26 stycznia 2011 r. w sprawie pomocy państwa C 7/10 (ex CP 250/09 i NN 5/10) przyznanej przez Niemcy w odniesieniu do klauzuli sanującej przewidzianej przez Körperschaftsteuergesetz (ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych) („KStG”, „Sanierungsklausel”) (Dz.U. L 235, s. 26).
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje oddalona. |
|
2) |
Republika Federalna Niemiec zostaje obciążona kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/12 |
Postanowienie Sądu z dnia 17 grudnia 2012 r. — Barbin przeciwko Parlamentowi
(Sprawa T-228/11 P) (1)
(Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Śmierć strony skarżącej - Niepodjęcie postępowania przez następców prawnych - Umorzenie postępowania)
2013/C 55/22
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Florence Barbin (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal i D. Abreu Caldas)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski (przedstawiciele: S. Seyr i E. Despotopoulou, pełnomocnicy)
Przedmiot
Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie F-68/09 Barbin przeciwko Parlamentowi, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze.
Sentencja
|
1) |
Umarza się postępowanie w przedmiocie niniejszego odwołania. |
|
2) |
Każda ze stron pokrywa własne koszty. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/13 |
Postanowienie Sądu z dnia 18 grudnia 2012 r. — Węgry przeciwko Komisji
(Sprawa T-320/11) (1)
(Skarga o stwierdzenie nieważności - Termin do wniesienia skargi - Początek biegu terminu - Przekroczenie terminu - Niedopuszczalność)
2013/C 55/23
Język postępowania: węgierski
Strony
Strona skarżąca: Węgry (przedstawiciele: M. Fehér, K. Szíjjártó i K. Veres, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. von Rintelen i A. Sipos, pełnomocnicy)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2011/192/UE z dnia 28 marca 2011 r. wykluczającej z finansowania unijnego niektóre wydatki poniesione przez Węgry w ramach programu wspierania środków przedakcesyjnych na rzecz rozwoju rolnictwa oraz obszarów wiejskich (SAPARD) w 2004 r. (Dz.U. L 81, s. 14).
Sentencja
|
1) |
Skarga zostaje odrzucona. |
|
2) |
Węgry zostają obciążone kosztami. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/13 |
Postanowienie Sądu z dnia 7 stycznia 2013 r. — Alfastar Benelux przeciwko Radzie
(Sprawa T-274/12) (1)
(Skarga na bezczynność - Następcza bezprzedmiotowość skargi - Umorzenie postępowania - Skarga o odszkodowanie - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)
2013/C 55/24
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Alfastar Benelux SA (Ixelles, Belgia) (przedstawiciele: N. Keramidas i N. Korogiannakis, adwokaci)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Vitsentzatos i E. Chatziioakeimidou, pełnomocnicy)
Przedmiot
Po pierwsze, żądanie stwierdzenia, że Rada uchybiła zobowiązaniom spoczywającym na niej na mocy art. 266 TFUE, nie podejmując środków, które obejmuje wykonanie wyroku Sądu z dnia 20 października 2011 r. w sprawie T-57/09 Alfastar Benelux przeciwko Radzie, niepublikowanego w Zbiorze, a po drugie, żądanie odszkodowania na podstawie art. 340 TFUE.
Sentencja
|
1) |
Postępowanie w przedmiocie żądania stwierdzenia bezczynności zgłoszonego przez Alfastar Benelux SA zostaje umorzone |
|
2) |
Żądanie odszkodowania zgłoszone przez Alfastar Benelux zostaje odrzucone jako oczywiście pozbawione podstawy prawnej. |
|
3) |
Alfastar Benelux pokrywa 50 % swoich kosztów oraz 50 % kosztów poniesionych przez Radę Unii Europejskiej. Rada pokrywa 50 % swoich kosztów oraz 50 % kosztów poniesionych przez Alfastar Benelux. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/14 |
Postanowienie Sądu z dnia 14 grudnia 2012 r. — Al Toun i Al Toun Group przeciwko Radzie
(Sprawa T-326/12) (1)
(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Syrii - Usunięcie z wykazu osób, których środki dotyczą - Umorzenie postępowania)
2013/C 55/25
Język postępowania: bułgarski
Strony
Strona skarżąca: Salim Georges Al Toun (Al Ghassaneya-Lattakia, Syria) i Al Toun Group (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: adwokat S. Koev)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: S. Kyriakopoulou i I. Gurov, pełnomocnicy)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia częściowej nieważności decyzji Rady 2011/782/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie środków ograniczających wobec Syrii i uchylenia decyzji 2011/273/WPZiB (Dz.U. L 319, s. 56), decyzji wykonawczej Rady 2012/256/WPZiB z dnia 14 maja 2012 r. dotyczącej wykonania decyzji Rady 2011/782/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii (Dz.U. L 126, s. 9), rozporządzenia Rady (UE) nr 36/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii oraz uchylającego rozporządzenie (UE) nr 442/2011 (Dz.U. L 16, s. 1) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 410/2012 z dnia 14 maja 2012 r. dotyczącego wykonania art. 32 ust. 1 rozporządzenia nr 36/2012 (Dz.U. L 126, s. 3) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżących
Sentencja
|
1) |
Postępowanie w sprawie zostaje umorzone |
|
2) |
Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/14 |
Skarga wniesiona w dniu 19 listopada 2012 r. — Front Polisario przeciwko Radzie
(Sprawa T-512/13)
2013/C 55/26
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Front populaire pour la libération de la saguia-el-hamra et du rio de oro (Ludowy Front Wyzwolenia Saguía el Hamra i Rio de Oro) (Front Polisario) (Al-Ujun) (przedstawiciel: adwokat C.E. Hafiz)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu a zatem wszystkich aktów wykonawczych. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów przeciwko i) decyzji Rady 2012/497/UE z dnia 8 marca 2012 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Marokańskim dotyczącego wzajemnych środków liberalizacyjnych w odniesieniu do produktów rolnych, przetworzonych produktów rolnych oraz ryb i produktów rybołówstwa, a także zastąpienia protokołów 1, 2 i 3 oraz załączników do nich, jak również zmian do Układu eurośródziemnomorskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Marokańskim, z drugiej strony (Dz.U. L 241, s. 2) oraz ii) rozporządzeniu wykonawczemu Komisji (UE) nr 812/2012 z dnia 12 września 2012 r. zmieniającemu rozporządzenie Rady (WE) nr 747/2001 w odniesieniu do unijnych kontyngentów taryfowych na niektóre produkty rolne i przetworzone produkty rolne pochodzące z Maroka (Dz.U. L 247, s. 7).
Strona skarżąca uważa, że, jako przedstawiciela ludności saharyjskiej, akty te dotyczą jej bezpośrednio i indywidualnie.
|
1) |
Zarzut pierwszy oparty z jednej strony na naruszeniu obowiązku uzasadnienia, podczas gdy uzasadnienie było szczególnie konieczne ze względu na sytuację prawną a z drugiej strony, na naruszeniu prawa do bycia wysłuchanym, ponieważ nie skonsultowano się z Frontem Polisario. |
|
2) |
Zarzut drugi oparty z jednej strony na naruszeniu praw podstawowych chronionych w art. 67 TFUE, art. 6 TUE i zasad ustanowionych w orzecznictwie, poprzez nieprzestrzeganie prawa do samostanowienia ludności saharyjskiej i poprzez promowanie polityki przyłączania prowadzonej przez Królestwo Marokańskie, będące okupantem zdaniem strony skarżącej. Strona skarżąca podnosi ponadto naruszenie zasady spójności przewidzianej w art. 7 TFUE z uwagi na nieprzestrzeganie zasady suwerenności oraz naruszenie wartości, na których opiera się Unia Europejska i zasad regulujących jej działania zewnętrzne niezgodne z art. 2 TUE, art. 3 ust. 5 TUE, art. 21 TUE i art. 205 TFUE. |
|
3) |
Zarzut trzeci oparty na naruszeniu umów międzynarodowych zawartych przez Unię Europejską a w szczególności układu o stowarzyszeniu pomiędzy Unią Europejską a Królestwem Marokańskim oraz Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza. |
|
4) |
Zarzut czwarty oparty na naruszeniu szeregu norm prawa międzynarodowego, włącznie z prawem do samostanowienia, zasadą względnej skuteczności traktatów i podstawowymi przepisami międzynarodowego prawa humanitarnego. |
|
5) |
Zarzut piąty oparty na niezgodności z prawem zaskarżonych aktów, ponieważ bezprawność zachowania Unii Europejskiej zgodnie z prawem międzynarodowym prowadzi do niezgodności z prawem tych aktów. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/15 |
Odwołanie wniesione w dniu 5 grudnia 2012 r. przez Moisesa Bermeja Gardego od wyroku wydanego w dniu 25 września 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-51/10 Bermejo Garde przeciwko EKES
(Sprawa T-529/12 P)
2013/C 55/27
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Moises Bermejo Garde (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat L. Levi)
Druga strona postępowania: Europejski Komitet Ekonomiczno — Społeczny (EKES)
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
|
— |
uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 25 września 2012 r. w sprawie F-51/10, w którym sąd i) oddalił jako niedopuszczalne żądania dotyczące stwierdzenia nieważności wszystkich decyzji wydanych na podstawie ogłoszenia o naborze EKES nr 43/09, ii) nie orzekł w przedmiocie żądań dotyczących zasądzenia od strony pozwanej 1 000 EUR tytułem odszkodowania oraz iii) nie orzekł w przedmiocie zarzutów co istoty podniesionych na poparcie pierwszego żądania dotyczącego stwierdzenia nieważności ogłoszenia o naborze EKES nr 43/09; |
|
— |
w konsekwencji,
|
|
— |
obciążenie strony pozwanej całością kosztów poniesionych w obu instancjach. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi trzy zarzuty.
|
1) |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia wymogu przestrzegania procedury poprzedzającej wniesienie skargi i naruszenia art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej, ponieważ Sąd do spraw.Służby Publicznej oddalił jako niedopuszczalne jedno z żądań wnoszącego odwołanie dotyczących stwierdzenia nieważności wszystkich decyzji wydanych na podstawie ogłoszenia o naborze EKES nr 43/09. |
|
2) |
Zarzut drugi dotyczący odmowy ochrony prawnej, naruszenia podstawowego prawa do sądu i naruszenia obowiązku uzasadnienia, ponieważ Sąd do spraw. Służby Publicznej nie orzekł w przedmiocie jednego z żądań wnoszącego odwołanie dotyczącego odszkodowania. |
|
3) |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia i naruszenia zasady prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, ponieważ Sąd do spraw Służby Publicznej nie orzekł w przedmiocie zarzutów co do istoty podniesionych w pierwszej instancji na poparcie jednego z żądań wnoszącego odwołanie dotyczącego stwierdzenia nieważności ogłoszenia o naborze EKES nr 43/09. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/15 |
Odwołanie wniesione w dniu 5 grudnia 2012 r. przez Moisesa Bermeja Gardego od wyroku wydanego w dniu 25 września 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-41/10 Bermejo Garde przeciwko EKES
(Sprawa T-530/12 P)
2013/C 55/28
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Moises Bermejo Garde (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat L. Levi)
Druga strona postępowania: Europejski Komitet Ekonomiczno — Społeczny (EKES)
Żądania
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 25 września 2012 r. w sprawie F-41/10; |
|
— |
w konsekwencji, uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji przez wnoszącego odwołanie, i tak,
|
|
— |
obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania w obu instancjach. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi pięć zarzutów. Jego zdaniem Sąd do spraw Służby Publicznej uznał, że wprawdzie wnoszący odwołanie poniósł szkodę z racji udostępnienia informacji jego przełożonym, ponieważ został odwołany z funkcji kierownika wydziału służby prawnej, ale że rzeczona szkoda nie wynikała z naruszenia art. 12a i art. 22a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.
|
1) |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia pojęcia aktu niekorzystnego jak również przeinaczenia okoliczności wynikających z akt sprawy (dotyczący przede wszystkim pkt 44 — 64 zaskarżonego wyroku). |
|
2) |
Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady poszanowania prawa do obrony jak również naruszenia art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (dotyczący pkt 114 — 118 zaskarżonego wyroku). |
|
3) |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 12a, 22a i 86 regulaminu pracowniczego, jak również naruszenia obowiązku uzasadnienia i przeinaczenia okoliczności wynikających z akt sprawy (dotyczący przede wszystkim pkt 133 i nast. zaskarżonego wyroku). |
|
4) |
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 86 regulaminu pracowniczego, załącznika IX do regulaminu pracowniczego i ogólnych przepisów wykonawczych do załącznika IX do regulaminu pracowniczego i zasady poszanowania prawa do obrony, jak również przeinaczenia okoliczności wynikających z akt sprawy i naruszenia obowiązku uzasadnienia (dotyczący przede wszystkim pkt 75 — 78 zaskarżonego wyroku). |
|
5) |
Zarzut piąty dotyczący naruszenia reguł dotyczących właściwości autora aktu, jak również naruszenia art. 22a regulaminu pracowniczego i art. 72 wewnętrznego regulaminu EKES (dotyczący pkt 70 i 71 zaskarżonego wyroku). |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/16 |
Skarga wniesiona w dniu 12 grudnia 2012 r. — Ziegler przeciwko Komisji
(Sprawa T-539/12)
2013/C 55/29
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Ziegler SA (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci J. Bellis, M. Favart i A. Bailleux)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną; |
|
— |
orzeczenie, że Komisja Europejska spowodowała powstanie odpowiedzialności pozaumownej Unii Europejskiej wobec strony skarżącej; |
|
— |
zasądzenie od Unii Europejskiej na rzecz strony skarżącej kwoty 1 472 000 EUR wraz z odsetkami od dnia 11 marca 2008 r. do dnia całkowitej zapłaty oraz kwoty 112 872,50 EUR rocznie od dnia 11 marca 2008 r. wraz z odsetkami do dnia całkowitej zapłaty; |
|
— |
obciążenie Unii Europejskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Szkoda, której naprawienia domaga się skarżąca od Unii Europejskiej, zawiera dwa odrębne elementy.
Po pierwsze, strona skarżąca w swoim przekonaniu poniosła szkodę z powodu grzywny 9 200 000 EUR wraz z odsetkami w wysokości 7,60 % rocznie, która została na nią nałożona w drodze decyzji Komisji z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie COMP/38.543 — Usługi w zakresie przeprowadzek międzynarodowych, z tytułu naruszenia, za które zdaniem skarżącej Unia jest częściowo odpowiedzialna. Przyczyną szkody, jaka miała zostać wyrządzona stronie skarżącej, jest zdaniem skarżącej dwojakie naruszenie prawa przez Unię Europejską:
|
— |
Z jednej strony, uzależniając zwrot kosztów przeprowadzki swych urzędników od uzyskania przez nich trzech różnych kosztorysów przeprowadzki i rezygnując z przeprowadzenia jakiejkolwiek kontroli dotyczącej realizacji tego obowiązku, podczas gdy Unia doskonale wiedziała o nieprawidłowościach, do jakich doprowadziła ta praktyka, stworzyła ona kontekst regulacyjny sprzyjający popełnianiu naruszenia art. 101 TFUE, za które przedsiębiorstwa przeprowadzkowe zostały następnie ukarane. W ten sposób Unia naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności i podstawowe prawo strony skarżącej do dobrej administracji. |
|
— |
Z drugiej strony, domagając się od strony skarżącej pozornych kosztorysów urzędnicy Unii Europejskiej, jako pełnomocnicy, nakłaniali bezpośrednio stronę skarżącą do popełnienia naruszenia, za które została ona ukarana. Za pośrednictwem swych urzędników Unia Europejska przyczyniła się zatem do naruszenia art. 101 TFUE, które następnie ukarała a ponadto naruszyła ona prawo strony skarżącej do rzetelnego procesu. |
Po drugie od chwili wydania decyzji z dnia 11 marca 2008 r., strona skarżąca odczuwa znaczną utratę dochodów z tego powodu, że, ponieważ nie zaprzestano praktyki sporządzania pozornych kosztorysów, jej odmowa przychylenia się do takich wniosków skutkuje wykluczeniem jej z danych rynków, efektem czego strona skarżąca świadczy już tylko bardzo ograniczone usługi w zakresie przeprowadzek urzędnikom instytucji europejskich. To właśnie uchybienie przez Unię ciążącemu na niej obowiązkowi staranności stanowi przyczynę szkody poniesionej w ten sposób przez stronę skarżącą.
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/17 |
Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2012 r. — Mikhalchanka przeciwko Radzie
(Sprawa T-542/12)
2013/C 55/30
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Aliaksei Mikhalchanka (Mińsk, Białoruś) (przedstawiciel: adwokat M. Michalauskas)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/642/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Białorusi, w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącego; |
|
— |
stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 1014/2012 z dnia 6 listopada 2012 r. w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 765/2006 dotyczącego środków ograniczających wobec Białorusi, w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącego; |
|
— |
stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady nr 1017/2012 z dnia 6 listopada 2012 r. w sprawie wykonania art. 8a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 765/2006 dotyczącego środków ograniczających wobec Białorusi, w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącego; |
|
— |
obciążenie Rady kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty, które zasadniczo są identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-196/11 AX przeciwko Radzie (1) lub do nich podobne.
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/18 |
Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2012 r. — Grau Ferrer przeciwko OHIM — Rubio Ferrer (Bugui va)
(Sprawa T-543/12)
2013/C 55/31
Język skargi: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Xavier Grau Ferrer (Caldes de Montbui, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J. Carbonell Callicó)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą byli również: Juan Cándido Rubio Ferrer (Xeraco, Hiszpania), Alberto Rubio Ferrer (Xeraco)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 11 października 2012 r. w sprawach R 274/2011-4 i R 520/2011-4 zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a) i b) 76 rozporządzenia nr 207/2009, a w konsekwencji odmowę rejestracji wspólnotowego graficznego znaku towarowego nr 7 338 031„Bugui va” w całości, dla wszystkich wnioskowanych towarów i usług (klasy 31, 35 i 39) |
|
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania zgodnie z art. 87 ust. 2 rozporządzenia o wspólnotowym znaku towarowym. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Juan Cándido Rubio Ferrer i Alberto Rubio Ferrer
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy z elementem słownym „Bugui va” dla towarów i usług z klas 31, 35 i 39 — zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 7 338 031
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: strona skarżąca
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: krajowy graficzny znak towarowy z elementem słownym „BUGUI De la huerta a casa FRUITS FROM THE SPANISH VEGETABLE GARDEN” dla towarów i usług z klas 31, 32 i 39
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów i odrzucenie sprzeciwu w całości
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 75 i 76 rozporządzenia nr 207/2009, a także naruszenie zasady 48 rozporządzenia nr 2868/95
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/18 |
Skarga wniesiona w dniu 14 grudnia 2012 r. — Pensa Pharma przeciwko OHIM — Ferring i Farmaceutisk Lab Ferring (PENSA PHARMA)
(Sprawa T-544/12)
2013/C 55/32
Język skargi: angielski
Strony
Strona skarżąca: Pensa Pharma, SA (Walencja, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Esteve Sanz i M. González Gordon)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą były również: Ferring BV (Hoofddorp, Niderlandy) i Farmaceutisk Lab Ferring A/S (Vanlose, Dania)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 października 2012 r. w sprawie R 1883/2011-5; oraz |
|
— |
obciążenie OHIM i w odpowiednim przypadku interwenientów kosztami postępowania przed Sądem oraz kosztami postępowania odwoławczego przed OHIM. |
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: słowny znak towarowy „PENSA PHARMA” dla towarów i usług z klas 3, 5 i 44 — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 4954831
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca
Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Ferring BV i Farmaceutisk Lab Ferring A/S
Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Wnioski o unieważnienie prawa do znaku były oparte na podstawach określonych w art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b), art. 8 ust. 5 i art. 53 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 207/2009 oraz na rejestracji w Beneluksie słownego znaku towarowego nr 377513 „PENTASA” dla towarów z klasy 5
Decyzja Wydziału Unieważnień: uwzględnienie wniosku o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego dla wszystkich spornych towarów i usług
Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty:
|
— |
naruszenie art. 53 ust. 3 rozporządzenia Rady nr 207/2009; oraz |
|
— |
naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/19 |
Skarga wniesiona w dniu 17 grudnia 2012 r. — Pensa Pharma przeciwko OHIM — Ferring i Farmaceutisk Lab Ferring (pensa)
(Sprawa T-546/12)
2013/C 55/33
Język skargi: angielski
Strony
Strona skarżąca: Pensa Pharma, SA (Walencja, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci M. Esteve Sanz i M. González Gordon)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą były również: Ferring BV (Hoofddorp, Niderlandy) i Farmaceutisk Lab Ferring A/S (Vanlose, Dania)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 1 października 2012 r. w sprawie R 1884/2011-5; oraz |
|
— |
obciążenie OHIM i w odpowiednim przypadku interwenientów kosztami postępowania przed Sądem oraz kosztami postępowania odwoławczego przed OHIM. |
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: graficzny znak towarowy „pensa” dla towarów i usług z klas 3, 5 i 44 — rejestracja wspólnotowego znaku towarowego nr 4963542
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca
Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Ferring BV i Farmaceutisk Lab Ferring A/S
Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: wnioski o unieważnienie prawa do znaku były oparte na podstawach określonych w art. 53 ust. 1 lit. a) w związku z art. 8 ust. 1 lit. b), art. 8 ust. 5 i art. 53 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 207/2009 oraz na rejestracji w Beneluksie słownego znaku towarowego nr 377513 „PENTASA” dla towarów z klasy 5
Decyzja Wydziału Unieważnień: uwzględnienie wniosku o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego dla wszystkich spornych towarów i usług
Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty:
|
— |
naruszenie art. 53 ust. 3 rozporządzenia Rady nr 207/2009; oraz |
|
— |
naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady nr 207/2009. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/19 |
Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2012 r. — bachmeier przeciwko OHIM
(Sprawa T-550/12)
2013/C 55/34
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: bachmeier GmbH & Co. KG (Ramsau b. Berchtesgaden, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat D. Donath)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 18 października 2012 r. w sprawie R 1784/2011-1; |
|
— |
obciążenie pozwanego kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „oto-soft” dla towarów i usług z klas 1, 7, 8, 10, 41 i 44 — zgłoszenie nr 9 836 081
Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/20 |
Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2012 r. — Coppenrath-Verlag przeciwko OHIM — Sembella (Rebella)
(Sprawa T-551/12)
2013/C 55/35
Język skargi: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Coppenrath-Verlag GmbH & Co. KG (Münster, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat D. Pohl)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Sembella GmbH (Timelkam, Austria)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 5 października 2012 r. w sprawie R 1681/2011-2; |
|
— |
obciążenie OHIM kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Rebella” dla towarów z klas 20 i 24 — zgłoszenie nr 8498735
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Sembella GmbH
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy „Sembella” dla towarów z klasy 17, 20 i 22
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania i dalsze odrzucenie zgłoszenia
Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 42 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 oraz naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/20 |
Skarga wniesiona w dniu 24 grudnia 2012 r. — Bateaux mouches przeciwko OHIM (BATEAUX-MOUCHES)
(Sprawa T-553/12)
2013/C 55/36
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Compagnie des bateaux mouches SA (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat G. Barbaut)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
uznanie skargi za dopuszczalną; |
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 9 października 2012 r. w sprawie R 1709/2011-2; |
|
— |
zmianę wspomnianej decyzji; |
|
— |
obciążenie Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich całością kosztów. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający elementy słowne „BATEAUX-MOUCHES” dla usług z klas 39, 41 i 43 — zgłoszenie nr 5 666 631
Decyzja eksperta: Częściowe odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/21 |
Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — Central Bank of Iran przeciwko Radzie
(Sprawa T-563/12)
2013/C 55/37
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Central Bank of Iran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: M. Lester, barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. (1) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. (2) w zakresie, w jakim środki te mają zastosowanie do strony skarżącej; |
|
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
|
1) |
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że nie zostało spełnione żadne z kryteriów prawnych umieszczenia strony skarżącej w wykazie, Rada dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, uznając, iż zostało spełnione którekolwiek z kryteriów umieszczenia w wykazie, i brak jest ważnej podstawy prawnej dla jej wskazania. |
|
2) |
Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada nie przedstawiła odpowiedniego lub wystarczającego uzasadnienia dla objęcia strony skarżącej zakwestionowanymi środkami. |
|
3) |
Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada nie zagwarantowała stronie skarżącej prawa do obrony i prawa do skutecznej kontroli sądowej. |
|
4) |
Zarzut czwarty dotyczący tego, że decyzja Rady o wskazaniu strony skarżącej naruszyła, w sposób nieuzasadniony lub nieproporcjonalny, prawa podstawowe strony skarżącej, w tym prawo do ochrony własności, działalności gospodarczej i reputacji. |
(1) Decyzja Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotycząca zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 58).
(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 16).
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/21 |
Skarga wniesiona w dniu 26 grudnia 2012 r. — Ministry of Energy of Iran przeciwko Radzie
(Sprawa T-564/12)
2013/C 55/38
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Ministry of Energy of Iran (Teheran, Iran) (przedstawiciel: M. Lester, barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. (1) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. (2) w zakresie, w jakim środki te mają zastosowanie do strony skarżącej; |
|
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
|
1) |
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że nie zostało spełnione żadne z kryteriów prawnych umieszczenia strony skarżącej w wykazie, Rada dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, uznając, iż zostało spełnione którekolwiek z kryteriów umieszczenia w wykazie, i a jej wskazanie opiera się na oczywistym błędzie faktycznym. |
|
2) |
Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada nie przedstawiła odpowiedniego lub wystarczającego uzasadnienia dla objęcia strony skarżącej zakwestionowanymi środkami. |
|
3) |
Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada nie zagwarantowała stronie skarżącej prawa do obrony i prawa do skutecznej kontroli sądowej. |
|
4) |
Zarzut czwarty dotyczący tego, że decyzja Rady o wskazaniu strony skarżącej naruszyła, w sposób nieuzasadniony lub nieproporcjonalny, prawa podstawowe strony skarżącej, w tym prawo do ochrony własności, działalności gospodarczej i reputacji. |
(1) Decyzja Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotycząca zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 58).
(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 16).
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/22 |
Skarga wniesiona w dniu 27 grudnia 2012 r. — National Iranian Tanker Company przeciwko Radzie
(Sprawa T-565/12)
2013/C 55/39
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: National Iranian Tanker Company (Teheran, Iran) (przedstawiciele: R. Chandrasekera, S. Ashley, C. Murphy, solicitors, i M. Lester, barrister)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. (1) i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. (2) w zakresie, w jakim środki te mają zastosowanie do strony skarżącej; |
|
— |
nakazanie, by stwierdzenie nieważności uzyskało natychmiastową skuteczność bez jego zawieszenia; |
|
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
|
1) |
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że nie zostało spełnione żadne z kryteriów prawnych umieszczenia strony skarżącej w wykazie, Rada dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, uznając, iż zostało spełnione którekolwiek z kryteriów umieszczenia w wykazie, i brak jest ważnej prawnej lub faktycznej podstawy dla jej wskazania. |
|
2) |
Zarzut drugi dotyczący tego, że Rada nie przedstawiła odpowiedniego lub wystarczającego uzasadnienia dla wskazania strony skarżącej. |
|
3) |
Zarzut trzeci dotyczący tego, że Rada nie zagwarantowała stronie skarżącej prawa do obrony i prawa do skutecznej kontroli sądowej. |
|
4) |
Zarzut czwarty dotyczący tego, że decyzja Rady o wskazaniu strony skarżącej naruszyła, w sposób nieuzasadniony lub nieproporcjonalny, prawa podstawowe strony skarżącej, w tym prawo do ochrony własności, działalności gospodarczej i reputacji. |
(1) Decyzja Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotycząca zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 58).
(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 16).
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/22 |
Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2012 r. — PAN Europe i Stichting Natuur en Milieu przeciwko Komisji
(Sprawa T-574/12)
2013/C 55/40
Język postępowania: niderlandzki
Strony
Strona skarżąca: Pesticide Action Network Europe (PAN Europe) (Bruksela, Belgia) i Stichting Natuur en Milieu (Utrecht, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat F. Martens)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 16 października 2012 r. uznającej wnioski skarżących o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej rozporządzenia Komisji (WE) nr 149/2008 z dnia 29 stycznia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady poprzez ustanowienie załączników II, III i IV ustalających najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości dla produktów wymienionych w załączniku I do wymienionego rozporządzenia (Dz.U. L 58, s. 1) za dopuszczalne, ale bezzasadne; |
|
— |
obciążenie pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jako jedyny zarzut naruszenie art. 11, 168, 169 i 191 TFUE, art. 7, 35 i 38 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 1, art. 14 ust. 2, art. 22–25 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 (1), art. 5 i 7 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 (2) i art. 4 i 10 dyrektywy 91/414/EWG (3).
|
— |
Skarżące kwestionują, by najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości zostały ustalone na najniższym osiągalnym poziomie zgodnym z dobrą praktyką rolną. |
|
— |
Dokumentacja nie została ich zdaniem oceniona w gruntowny sposób. Artykuły 22–25 rozporządzenia nr 396/2005 nie przewidują bowiem w ogóle procedury dogłębnej oceny kompletnej dokumentacji przewidzianej w ramach pierwotnego określania tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości. |
|
— |
Tym samym nie uwzględniono kumulatywnego narażenia konsumentów. |
|
— |
W końcu duża liczba tymczasowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości przekracza standardy zdrowotne. |
(1) Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70, s. 1).
(2) Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31, s. 1).
(3) Dyrektywa Rady z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230, s. 1).
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/23 |
Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2012 r. — Pyrox przeciwko OHIM — Köb Holzheizsysteme (PYROX)
(Sprawa T-575/12)
2013/C 55/41
Język skargi: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Pyrox GmbH (Oberhausen, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Eigen)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Köb Holzheizsysteme GmbH (Wolfurt/VBG, Austria)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 4 października 2012 r. w sprawach połączonych R 2187/2011-1 i R 2507/2011-1; |
|
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem przed OHIM. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „PYROX” dla towarów z klas 4, 7 i 11 — zgłoszenie nr 8612781
Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w postępowaniu w sprawie sprzeciwu: Köb Holzheizsysteme GmbH
Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Słowny krajowy znak towarowy „PYROT” dla towarów z klasy 11
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: Częściowe uchylenie zaskarżonej decyzji i odrzucenie zgłoszenia w całości
Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/24 |
Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2013 r. — Iran Liquefied Natural Gas przeciwko Radzie
(Sprawa T-5/13)
2013/C 55/42
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Iran Liquefied Natural Gas Co. (Teheran, Iran) (przedstawiciele: J. Grayston, Solicitor, G. Pandey, P. Gjørtler, D. Rovetta, D. Sellers i N. Pilkington, adwokaci)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. (1) oraz rozporządzenia wykonawcze Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. (2) w zakresie w jakim zaskarżone akty wymieniają stronę skarżącą w wykazie osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym; |
|
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
|
1) |
Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym polegającego na tym, że Rada nie wyznaczyła przesłuchania strony skarżącej mimo braku przeciwwskazań, szczególności w kontekście ciążących na niej aktualnych zobowiązań umownych. |
|
2) |
Zarzut drugi, dotyczący naruszenia obowiązku doręczenia poprzez niedoręczenie przez Radę stronie skarżącej zaskarżonych środków. |
|
3) |
Zarzut trzeci, dotyczący niewystarczającego charakteru uzasadnienia polegającego na tym, że Rada potwierdziła stronie skarżącej ograniczoną treść uzasadnienia, podczas gdy wniosek o dostęp do dokumentów pozostał bez odpowiedzi. |
|
4) |
Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia prawa do obrony polegającego na tym, że stronie skarżącej odmówiono możliwości skutecznego przedstawienia swoich argumentów przeciwko wnioskom Rady, jako że wnioski te nie zostały udostępnione stronie skarżącej. |
|
5) |
Zarzut piąty, dotyczący oczywistego błędu w ocenie polegającego na tym, że — wbrew twierdzeniom Rady — strona skarżąca nie jest spółką zależną National Iranian Oil Company, a w każdym razie Rada nie wykazała, że nawet w sytuacji, gdyby była spółką zależną, powodowałoby to korzyści dla państwa irańskiego sprzeczne z celem zaskarżonych środków. |
|
6) |
Zarzut szósty, dotyczący naruszenia podstawowego prawa własności polegającego na tym, że nakładając środki obejmujące aktywa w banku i aktualne zobowiązania umowne strony skarżącej, Rada naruszyła podstawowe prawo własności poprzez zastosowanie środków, których proporcjonalności nie można wykazać. |
(1) Decyzja Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotycząca zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. Dz 282, s. 58)
(2) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. Dz 282, s. 16)
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/24 |
Skarga wniesiona w dniu 9 stycznia 2013 r. — Tegometall International przeciwko OHIM — Irega (MEGO)
(Sprawa T-11/13)
2013/C 55/43
Język skargi: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Tegometall International AG (Lengwil, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci H. Timmann i E. Schaper)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Irega AG (Zuchwil, Szwajcaria)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
|
— |
zmianę decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 25 października 2012 r. w sprawie R 1522/2011-1 i unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego nr 3786134 „MEGO” lub posiłkowo o stwierdzenie nieważności tej decyzji i przekazanie sprawy Izbie Odwoławczej celem ponownego rozpoznania; |
|
— |
obciążenie interwenienta i OHIM kosztami postępowania w sprawie unieważnienia, postępowania odwoławczego i postępowania przed Sądem. |
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Słowny znak towarowy „MEGO”, zarejestrowany dla towarów z klas 6 i 20 — wspólnotowy znak towarowy nr 3786134
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Irega AG
Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wspólnotowego znaku towarowego: Skarżąca
Uzasadnienie wniosku o unieważnienie prawa do znaku: Słowny krajowy, międzynarodowy i wspólnotowy znak towarowy „TEGO”, słowny krajowy i wspólnotowy znak towarowy „TEGOMETALL” oraz graficzny międzynarodowy i wspólnotowy znak towarowy zawierający element słowny „Tegometall”, zarejestrowane dla towarów z klas 6, 20 i 21
Decyzja Wydziału Unieważnień: Odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty:
|
— |
Błędne zastosowanie zasady powagi rzeczy osądzonej |
|
— |
Naruszenie art. 34 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 |
|
— |
Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 |
Sąd do spraw Służby Publicznej
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/26 |
Skarga wniesiona w dniu 3 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji
(Sprawa F-147/12)
2013/C 55/44
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i É. Marchal)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Przedmiot i opis sporu
Stwierdzenie nieważności decyzji dotyczącej przeniesienia uprawnień emerytalnych nabytych przez skarżącą przed podjęciem służby, na podstawie nowych ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 i art. 12 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego i, w razie potrzeby, decyzji potwierdzającej to przeniesienie
Żądania strony skarżącej
|
— |
stwierdzenie niezgodności z prawem art. 9 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 11 § 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego; |
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 3 lutego 2012 r. o zastosowaniu parametrów określonych w ogólnych przepisach wykonawczych do art. 11 § 2 załącznika VIII regulaminu pracowniczego z dnia mars 2011 r. do przeniesienia uprawnień emerytalnych skarżącej; |
|
— |
w razie potrzeby: stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 października 2012 r. potwierdzającej to przeniesienie; |
|
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/26 |
Skarga wniesiona w dniu 13 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji
(Sprawa F-151/12)
2013/C 55/45
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciele: adwokaci D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i É. Marchal)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Przedmiot i opis sporu
Stwierdzenie nieważności odmownej decyzji w sprawie przyznania skarżącemu dodatku zagranicznego.
Żądania strony skarżącej
|
— |
stwierdzenie nieważności odmownej decyzji PMO z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie przyznania skarżącemu dodatku zagranicznego zgodnie z art. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego; |
|
— |
w razie potrzeby stwierdzenie nieważności decyzji o oddaleniu zażalenia z dnia 31 sierpnia 2012 r.; |
|
— |
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/26 |
Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko Komisji
(Sprawa F-153/12)
2013/C 55/46
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat M. Kerger)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Przedmiot i opis sporu
Stwierdzenie nieważności odmownej decyzji w sprawie przyznania dodatku na gospodarstwo domowe oraz renty rodzinnej na rzecz partnerki skarżącego.
Żądania strony skarżącej
|
— |
Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 25 września 2012 r.; |
|
— |
uznanie za niezgodny z prawem i stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2 lit. c) pkt iv) załącznika VII do regulaminu pracowniczego z uwagi na jego dyskryminacyjny charakter; |
|
— |
uznanie za niezgodny z prawem i stwierdzenie nieważności art. 17 akapit pierwszy załącznika VIII do regulaminu pracowniczego; |
|
— |
stwierdzenie, że skarżącemu przysługuje prawo do dodatku na gospodarstwo domowe z mocą wsteczną od dnia 13 grudnia 2011 r., jak również uprawnienie do renty rodzinnej na rzecz jego partnerki; |
|
— |
zarządzenie wszystkich obowiązków o charakterze prawnym w tym przedmiocie; |
|
— |
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania. |
|
23.2.2013 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 55/27 |
Skarga wniesiona w dniu 28 grudnia 2012 r. — ZZ przeciwko ECDC
(Sprawa F-161/12)
2013/C 55/47
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: ZZ (przedstawiciel: adwokat V. Kolias)
Strona pozwana: Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC)
Przedmiot i opis sporu
Żądanie zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej skarżący miał doznać z powodu zwolnienia.
Żądania strony skarżącej
|
— |
nakazanie zapłaty co najmniej 118 500 EUR jako zadośćuczynienia za krzywdę; |
|
— |
obciążenie ECDC kosztami postępowania. |