Środki antysubsydyjne

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (UE) 2016/1037 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z państw trzecich

JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?

Rozporządzenie (UE) 2016/1037 ustanawia unijne przepisy w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z państw trzecich i warunki stosowania środków wyrównawczych.

Było ono zmieniane trzykrotnie: rozporządzeniem (UE) 2017/2321, rozporządzeniem (UE) 2018/825 i rozporządzeniem delegowanym (UE) 2020/1173.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Rozporządzenie (UE) 2016/1037

Cło wyrównawcze jest stosowane w celu skompensowania szkodliwych skutków, jakie przywóz produktu subsydiowanego wywiera na unijnych producentów tego samego produktu, oraz w celu przywrócenia uczciwej konkurencji. Cło jest płacone przez importera i pobierane przez organy celne zainteresowanego państwa UE.

Aby można było nałożyć na przywóz środki antysubsydyjne, konieczne jest spełnienie czterech przesłanek:

• przywóz korzysta z określonego subsydium;
• wyrządzona zostaje szkoda majątkowa* dla przemysłu UE wytwarzającego podobny produkt*;
• istnieje związek przyczynowy między subsydiowanym przywozem a szkodą majątkową; oraz
• środek antysubsydyjny nie jest wymierzony w interesy UE – niekorzystne skutki, jakie środki wywołują dla całej gospodarki, nie mogą być większe niż korzyści wynikające z pomocy udzielonej przemysłowi dotkniętemu przywozem.

Wnoszenie skarg

• Skarga antysubsydyjna jest wnoszona do Komisji Europejskiej przez unijnych producentów (lub w imieniu tych producentów) danego produktu bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem organów państwa UE. Inne strony, takie jak związki zawodowe, również mogą składać skargi wspólnie z przemysłem UE i uzyskiwać w postępowaniu status zainteresowanych stron. W szczególnych okolicznościach Komisja może też wszcząć postępowanie w sprawie subsydiów z własnej inicjatywy.
• Skarga musi obejmować dowody na istnienie subsydiów i szkody, a także wskazywać związek przyczynowy między zarzucanym przywozem towarów po cenach subsydiowanych a zarzucaną szkodą.
• Aby zapewnić ochronę poufnych danych biznesowych, należy złożyć dwie wersje skargi: wersję poufną oraz wersję niepoufną. Pierwsza z tych wersji jest udostępniana wyłącznie członkom personelu Komisji bezpośrednio zajmującym się sprawą. Do wersji niepoufnej dostęp mają, na wniosek, wszystkie zainteresowane strony po wszczęciu dochodzenia.
• Komisja dokonuje badania prawidłowości i odpowiedniości dowodów przedstawionych w skardze w celu ustalenia, czy istnieją dostateczne dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia. Jeśli istnieją takie dowody, postępowanie wszczyna się w ciągu 45 dni od daty wniesienia skargi.
• Przed wszczęciem dochodzenia antysubsydyjnego Komisja musi zaprosić do udziału w konsultacjach rząd kraju wywozu.

Dochodzenie antysubsydyjne

• W przypadku podjęcia przez Komisję decyzji o wszczęciu postępowania publikuje ona zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nawiązuje ona kontakt ze wszystkimi znanymi jej producentami i wszystkimi innymi zainteresowanymi stronami oraz wzywa te podmioty do uzupełnienia, w ścisłym terminie, kwestionariusza wykorzystywanego w dochodzeniu.
• Jeżeli liczba potencjalnych zainteresowanych stron jest duża, Komisja może zdecydować o przeprowadzeniu dochodzenia na podstawie próby podmiotów gospodarczych (producentów eksportujących, unijnych producentów, importerów i użytkowników).
• Jeżeli w wyniku dochodzenia Komisja uzna, że doszło do subsydiowania powodującego szkodę, na przywóz do UE danego produktu mogą zostać nałożone środki antysubsydyjne. Zazwyczaj środki te przyjmują postać:
  • cła ad valorem – wyrażonego jako procent wartości przywozowej danego produktu;
  • ceł specyficznych – wyrażonych jako stała kwota za określoną ilość towaru, np. 100 EUR za tonę produktu; lub
  • zobowiązania cenowego – tj. zobowiązania eksportera do respektowania minimalnych cen importowych.
• Organy kraju wywozu mogą również zobowiązać się do zniesienia subsydium lub do podjęcia działań dotyczących jego skutków.
• Ewentualne środki tymczasowe muszą zostać nałożone nie później niż dziewięć miesięcy po wszczęciu dochodzenia i mogą pozostawać w mocy przez maksymalnie cztery miesiące. Następnie można nałożyć środki ostateczne, które pozostają w mocy przez pięć lat.
• Cła są płacone przez importera w UE i są pobierane przez krajowe organy celne zainteresowanych państw UE.
• Obowiązujące środki mogą pod pewnymi warunkami zostać objęte przeglądem (przegląd okresowy). Zakres przeglądu jest zazwyczaj ograniczony do jednego elementu lub do kilku elementów środków początkowych, np. poziomu subsydiowania lub szkody, zakresu produktu czy też formy zastosowanych środków.
• Po upływie pięciu lat środki wygasają, chyba że w wyniku przeglądu w przypadku wygaśnięcia zostanie ustalone, że wygaśnięcie środków może doprowadzić do kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydiowania i szkody majątkowej.
• Importerzy mogą wnosić o całkowity lub częściowy zwrot zapłaconych ceł, jeżeli wykażą, że kwota subsydium, na podstawie której opłacono cła, została wycofana lub obniżona.
• Unijne przepisy antysubsydyjne są oparte na globalnych normach określonych przez Światową Organizację Handlu (WTO).

Rozporządzenie zmieniające (UE) 2017/2321

Doświadczenie pokazało, że niektóre subsydia są odkrywane dopiero w toku odpowiedniego dochodzenia. Dlatego rozporządzeniem (UE) 2017/2321 dodano akapit zobowiązujący w takich sytuacjach Komisję do zaproponowania krajowi pochodzenia lub wywozu możliwości dodatkowych konsultacji na temat takich subsydiów stwierdzonych w toku dochodzenia.

Rozporządzenie zmieniające (UE) 2018/825

W tym rozporządzeniu uregulowano między innymi następujące kwestie.

• Usprawnienie procedury dochodzenia i ułatwienie mniejszym przedsiębiorstwom uczestnictwa w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu (między innymi w drodze utworzenia punktu pomocy dotyczącego instrumentu ochrony handlu dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP)).
• Zmiana sposobu stosowania w sprawach antysubsydyjnych tak zwanej „zasady niższego cła”. Dotychczas UE nakładała środki w zakresie niższym niż całkowity zakres subsydiowania, jeżeli niższy zakres („margines szkody”) wystarczał do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł UE. Zgodnie z nowymi przepisami środki antysubsydyjne mogą w pełni kompensować otrzymane przez eksportera subsydia, o ile leży to w interesie całej UE.
• Wprowadzenie nowych zasad obliczania „ceny niewyrządzającej szkody” (ceny, jakiej pobierania można by oczekiwać od przemysłu w normalnych okolicznościach). Obecnie przy obliczaniu można brać pod uwagę koszty niezbędnych inwestycji, na przykład w infrastrukturę lub badania i rozwój, a także przyszłe wydatki dotyczące standardów społecznych i środowiskowych, na przykład przewidzianych w ramach unijnego systemu handlu emisjami. Obecnie w odniesieniu do ceny niewyrządzającej szkody w obliczeniach zakłada się minimalny zysk w wysokości 6%, przy czym wyższą marżę zysku można przyjąć w poszczególnych przypadkach.
• Wprowadzenie okresu wcześniejszego informowania, w którym zainteresowane strony otrzymują informację o nałożeniu (lub o nienałożeniu) środków tymczasowych na trzy tygodnie przed ich nałożeniem. W toku przeglądu przeprowadzonego zgodnie z rozporządzeniem zmieniającym (UE) 2018/825 Komisja stwierdziła, że – w ujęciu ogólnym – przywóz w okresie wcześniejszego informowania nie spowodował dodatkowej szkody dla przemysłu UE. W związku z tym przyjęła ona akt delegowany wydłużający okres wcześniejszego informowania do czterech tygodni (rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1173).

OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?

• Rozporządzenie (UE) 2016/1037 ma zastosowanie od dnia 20 lipca 2016 r. Ujednoliciło ono i zastąpiło rozporządzenie (WE) nr 597/2009 oraz jego późniejsze zmiany.
• Rozporządzenie zmieniające (UE) 2017/2321 ma zastosowanie od dnia 20 grudnia 2017 r.
• Rozporządzenie zmieniające (UE) 2018/825 ma zastosowanie od dnia 8 czerwca 2018 r.
• Rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1173 ma zastosowanie od dnia 11 sierpnia 2020 r.

KONTEKST

• Subsydium to wkład finansowy, na przykład w postaci dotacji lub pożyczki, zazwyczaj udzielany przez rząd państwa trzeciego. Przynosi on korzyść przedsiębiorstwu lub przemysłowi eksportującemu swoje produkty do UE, zakłócając tym samym konkurencję na rynku UE. Aby przeciwdziałać temu zakłóceniu i przywrócić uczciwą konkurencję, UE może nałożyć cła wyrównawcze na taki przywóz.
• Unijne przepisy antysubsydyjne są oparte na globalnych normach określonych przez WTO.
• Więcej informacji:
  • Środki antysubsydyjne (Komisja Europejska)
  • Zawiadomienie w sprawie skutków, jakie pojawienie się COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne.

KLUCZOWE POJĘCIA

GŁÓWNY DOKUMENT

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1037 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (tekst jednolity) (Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 55–91)

Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) 2016/1037 zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Ostatnia aktualizacja: 16.10.2020