This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52016DC0316
COMMUNICATION FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT, THE COUNCIL, THE EUROPEAN ECONOMIC AND SOCIAL COMMITTEE AND THE COMMITTEE OF THE REGIONS Delivering the benefits of EU environmental policies through a regular Environmental Implementation Review
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW Osiągnięcie korzyści z polityki ochrony środowiska UE poprzez regularny przegląd wdrażania tej polityki
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW Osiągnięcie korzyści z polityki ochrony środowiska UE poprzez regularny przegląd wdrażania tej polityki
COM/2016/0316 final
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 27.5.2016
COM(2016) 316 final
KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW
Osiągnięcie korzyści z polityki ochrony środowiska UE poprzez regularny przegląd wdrażania tej polityki
KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY, PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW
Osiągnięcie korzyści z polityki ochrony środowiska UE poprzez regularny przegląd wdrażania tej polityki
1.Luki we wdrażaniu przepisów i ich wpływ
W sprawozdaniu dotyczącym stanu środowiska sporządzonym przez Europejską Agencję Środowiska w 2015 r. stwierdzono: „Krótko- i długoterminowa poprawa stanu środowiska w Europie, zdrowia jej mieszkańców i dobrobytu gospodarczego zależy od pełnej realizacji polityki w tym zakresie, oraz od lepszego włączenia tematyki środowiska do polityk sektorowych w tych dziedzinach, które najbardziej przyczyniają się do tworzenia presji i wpływu na środowisko” 1 . W dwóch komunikatach, odpowiednio w 2008 r. 2 i 2012 r. 3 , Komisja określiła wyzwania i rozwiązania dotyczące luk we wdrażaniu przepisów związanych z ochroną środowiska.
Charakter luk we wdrażaniu różni się w zależności od sektora i państwa członkowskiego. Rozbieżności mogą występować z powodu krajowych przepisów dotyczących środowiska wdrażających przepisy UE; w osiąganiu uzgodnionych głównych celów dotyczących jakości powietrza, jakości wody i różnorodności biologicznej; w zapewnieniu wymaganej infrastruktury gospodarowania odpadami i infrastruktury ściekowej; w sposobie współpracy organów ze społeczeństwem; w realizacji gwarancji, takich jak terminowa realizacja obowiązkowych planów ochrony środowiska, np. planów gospodarki odpadami; oraz w zgodności z szerokim zbiorem obowiązujących przepisów, np. zakazem wyrzucania odpadów w nieodpowiednich miejscach.
Zgodnie z komunikatem z 2008 r. w sprawie wdrażania wspólnotowego prawa ochrony środowiska wyzwania, którym należy sprostać, obejmują nieprzywiązywanie należytej wagi do terminów i kompletności, braki w wiedzy i niedostateczna świadomość 4 , niewystarczający potencjał administracyjny, niezadowalające strategie i praktyki w zakresie egzekwowania przepisów na szczeblu krajowym i regionalnym oraz zbyt małe i spóźnione inwestycje w niezbędną infrastrukturę służącą ograniczaniu zanieczyszczenia 5 .
Wyniki badania krajowych organów ds. ochrony środowiska z 2015 r. wskazują, że istnieją wspólne podstawowe czynniki opóźniające postęp we wdrażaniu 6 . Główną podstawową przyczyną jest niewystarczający potencjał organów administracyjnych odpowiedzialnych za egzekwowanie przepisów, w tym niewystarczający potencjał administracyjny organizacji odpowiedzialnych za regulacje prawne w zakresie ochrony środowiska i ich egzekwowanie, a w dalszej kolejności niewystarczające dane, dowody i informacje oraz brak umiejętności na poziomie lokalnym. Jako ostatnie, ale nie mniej ważne wymieniono również nieodpowiednie sankcje i wysokość nakładanych na osoby naruszające prawo grzywien, które nie mają charakteru środków odstraszających.
Inne czynniki określone w badaniu, przyczyniające się do niedostatecznego wdrożenia prawa i polityki ochrony środowiska, obejmują: brak koordynacji na szczeblu rządowym zapewniającej spójność priorytetów w ujęciu horyzontalnym (na poziomie rządu) i pionowym (między poziomami administracji, tj. lokalnym, regionalnym, krajowym) oraz niedostateczne uwzględnienie kwestii ochrony środowiska w różnych politykach, programach i projektach.
Podstawowe przyczyny luk we wdrażaniu należy eliminować w sposób kompleksowy, systematyczny i w oparciu o współpracę co najmniej z dwóch powodów.
Po pierwsze, niewystarczająco sprawny proces wdrażania prowadzi do wzrostu kosztów związanych z ochroną środowiska, kosztów gospodarczych i społecznych. Oszacowano np., że koszty związane ze szkodami dla zdrowia i środowiska spowodowanymi przez zanieczyszczenia powietrza pochodzące z europejskich obiektów przemysłowych przekraczają 100 mld EUR rocznie 7 . Koszty gospodarcze związane z brakiem wdrożenia dorobku prawnego w dziedzinie ochrony środowiska oszacowano na około 50 mld EUR rocznie w 2011 r., w tym koszty związane z postępowaniem prawnym przeciwko państwom członkowskim (przypadki postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego) 8 . Oznacza to, że w UE co miesiąc ponoszone są niepotrzebne koszty przekraczające 4 mld EUR, natomiast doświadczenie pokazuje, że znacznie taniej jest zachować zgodność z przepisami, zamiast korygować później koszty gospodarcze i środowiskowe związane z brakiem lub opóźnionym podjęciem działań 9 . W związku z brakiem wdrożenia obowiązujących wymogów dotyczących ochrony środowiska ponoszone są koszty społeczne i gospodarcze. Na przykład osiągnięcie pełnej zgodności z polityką UE dotyczącą odpadów do 2020 r. mogłoby przyczynić się do utworzenia 400 000 dodatkowych miejsc pracy oraz zapewnić dodatkowy roczny obrót w sektorze gospodarowania odpadami i recyklingu rzędu 42 mld EUR 10 . Podobnie, jeżeli obowiązujące prawodawstwo UE w dziedzinie gospodarki wodnej zostałoby w pełni wdrożone i wszystkie jednolite części wód uzyskałyby status dobrego stanu ekologicznego, łączne korzyści roczne mogłyby wynieść co najmniej 2,8 mld EUR 11 . Fakt, że między państwami członkowskimi istnieją znaczące różnice we wdrażaniu, również wpływa na powstanie przeszkód w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego (nierówne warunki działania dla przedsiębiorstw).
Po drugie, niepowodzenie w osiąganiu celów środowiskowych UE wpływa na wiarygodność zarówno organów krajowych, jak i UE w oczach obywateli. Znacząca liczba postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom, petycji i skarg w dziedzinie ochrony środowiska 12 oraz trudności w rozwiązywaniu tych kwestii odzwierciedlają niewystarczający poziom wdrożenia dorobku prawnego w zakresie środowiska. Chociaż należy przyznać, że sądy krajowe i krajowe organy ds. ochrony środowiska, które są przede wszystkim odpowiedzialne za wdrażanie prawa Unii, dokładają starań, aby wdrożyć i egzekwować przepisy dotyczące ochrony środowiska, nie wystarcza to, aby zlikwidować luki w zakresie wdrażania. W tym kontekście warto również zauważyć, że chociaż niektóre państwa członkowskie i regiony mają ogromne osiągnięcia we wdrażaniu dorobku prawnego w zakresie ochrony środowiska, to inne państwa i regiony pozostają pod tym względem w tyle, czasami w znaczącym stopniu.
2.Konieczność przyjęcia strategicznego i kompleksowego podejścia
Podczas gdy wdrażanie jest przede wszystkim zadaniem państw członkowskich, Komisja, jako strażnik Traktatów, ma do odegrania swoją własną rolę, ponieważ odpowiada za nadzorowanie stosowania przepisów przyjętych przez Unię Europejską. Postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego jest jednym z ważnych narzędzi, które służą do zapewnienia właściwego wdrażania przepisów prawnych. Poza tym od szeregu lat prowadzone są specjalne działania na rzecz wspierania zgodności z przepisami skierowane do państw członkowskich, w szczególności w obszarach o najgorszych wynikach w zakresie wdrażania. Ma to miejsce między innymi w sektorze gospodarki odpadami i gospodarki wodnej. Takie ukierunkowane działania nadal mają kluczowe znaczenie i będą kontynuowane. Należy je jednak włączyć do podejścia systemowego, którego celem będzie rozwiązywanie kwestii międzysektorowych, ukazywanie kompleksowego obrazu osiągnięć i wyzwań oraz określanie skali i zakresu priorytetów wymagających zaangażowania środków nie tylko technicznych, ale również politycznych.
Takie strategiczne i kompleksowe podejście, którego obecnie brakuje, powinno umożliwiać określanie i eliminowanie podstawowych przyczyn występowania luk we wdrażaniu na wczesnym etapie i we współpracy między państwami członkowskimi a Komisją. W oparciu o tę diagnozę Komisja będzie gotowa do wsparcia wysiłków państw członkowskich wiedzą fachową i lepiej ukierunkowanym wsparciem finansowym dzięki istniejącym funduszom UE.
Jest to zgodne z siódmym unijnym programem działań w zakresie środowiska, którego priorytetem jest skuteczniejsze wdrażanie jako środek umożliwiający realizację jego celów i który stanowi odpowiedź na potrzeby w zakresie indywidualnej analizy i wsparcia na rzecz państw członkowskich, a także lepszego zrozumienia i większej świadomości luk we wdrażaniu 13 .
3.Zasady i cele przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska
Nadrzędnym celem inicjatywy przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska jest wspieranie realizacji celów określonych w ramach istniejących polityk i w przepisach dotyczących ochrony środowiska, z jednoczesnym skrupulatnym zapewnieniem równego traktowania państw członkowskich. Cele określone w ramach istniejących uzgodnionych polityk i przepisów stanowią zbiór poziomów referencyjnych, służących za podstawę monitorowania postępów we wdrażaniu.
Proces przebiegu przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska powinien mieć charakter integracyjny i partycypacyjny. Państwa członkowskie będą zachęcane do włączenia do tego procesu odpowiednich zainteresowanych stron, takich jak organizacje sektora prywatnego i organizacje społeczeństwa obywatelskiego i podmioty różnych szczebli zarządzania, w celu omówienia kluczowych luk we wdrażaniu i ewentualnych rozwiązań.
Proces przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska będzie elastyczny, po pierwsze dzięki uwzględnieniu konkretnych wyzwań na poziomie krajowym w ocenie dokonanej przez Komisję, a po drugie dzięki założeniu, że państwa członkowskie mogą dokonywać wyboru sposobu i środków wspierających wdrażanie, pod warunkiem że ich działania prowadzą do osiągnięcia wspólnych celów określonych w ramach dorobku prawnego i polityk w zakresie ochrony środowiska.
Inicjatywa ta będzie w synergii z aktualnymi pracami nad wdrażaniem przepisów dotyczących ochrony środowiska. Wyniki będą oparte na informacjach i danych zgromadzonych przez Komisję (w tym przez Eurostat, Wspólne Centrum Badawcze), Europejską Agencję Środowiska, Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju itp. oraz pochodzących z oficjalnych źródeł krajowych. Podobnie w przeglądzie wdrażania polityki ochrony środowiska uwzględnione zostaną ustalenia poczynione w ramach różnych kontroli sprawności przeprowadzanych przez Komisję w odniesieniu do obowiązujących przepisów z zakresu ochrony środowiska, w tym w odniesieniu do sprawozdawczości w zakresie ochrony środowiska, a także oceny wpływu przyszłych wniosków ustawodawczych.
Przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska będzie zatem przeprowadzany przez Komisję w celu:
uzyskania rzetelnego i syntetycznego obrazu sytuacji każdego państwa członkowskiego pod względem głównych luk we wdrażaniu przepisów dotyczących ochrony środowiska w oparciu o zbiór poziomów referencyjnych, które odzwierciedlają istniejące, uzgodnione cele polityki i kluczowe obowiązki określone w ramach przepisów UE w zakresie ochrony środowiska;
stworzenia możliwości uczestnictwa w zorganizowanym dialogu z każdym państwem członkowskim na temat osiągnięć i trudności w eliminowaniu luk we wdrażaniu oraz na temat wymaganych działań;
zapewnienia indywidualnego wsparcia na rzecz państw członkowskich w celu usprawnienia wdrażania dorobku prawnego i polityk UE w zakresie ochrony środowiska;
wzmocnienia kultury zgodności UE w obszarze polityk ochrony środowiska;
zapewnienia rzetelnej podstawy dla politycznych debat i obrad wśród instytucji UE na temat horyzontalnych wyzwań, możliwości i ewentualnych rozwiązań ukierunkowanych na ograniczenie luk we wdrażaniu w przyszłości; określenia i wymiany najlepszych praktyk i wspólnych problemów oraz najlepszego wykorzystania doświadczenia zgromadzonego w UE, a także podjęcia współpracy z szeregiem zainteresowanych stron w działaniach mających na celu wyeliminowanie luk we wdrażaniu.
4.Cykl przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska
Pierwszym krokiem będzie sporządzanie co dwa lata sprawozdań dotyczących poszczególnych państw. Sprawozdania będą dotyczyć najistotniejszych tematów w dziedzinie przepisów i polityki z zakresu ochrony środowiska w każdym państwie członkowskim. Pierwsza część obejmie obszary tematyczne, takie jak gospodarka o obiegu zamkniętym, efektywne gospodarowanie zasobami i gospodarowanie odpadami; różnorodność biologiczna, ochrona środowiska morskiego, ochrona gleb, zielona infrastruktura i szacowanie kapitału naturalnego; jakość powietrza, jakość wody i gospodarka wodna, substancje chemiczne i zrównoważone miasta. Druga część obejmie sprzyjające warunki i narzędzia służące wdrażaniu, uwzględniające jakość potencjału administracyjnego, zapewnienie zgodności, skuteczny dostęp do mechanizmów sprawiedliwości i mechanizmów dochodzenia roszczeń, dostęp do informacji dotyczących ochrony środowiska, a także wiedzę i dowody; podatki na ochronę środowiska, stopniowe wycofywanie dotacji o skutkach szkodliwych dla środowiska, zielone zamówienia publiczne i inwestycje. W przyszłości we wszystkich odpowiednich obszarach tematycznych będzie uwzględniać się jako kwestię przekrojową łagodzenie zmiany klimatu i przystosowanie się do niej.
W tych sprawozdaniach zostaną podkreślone główne wyzwania i sukcesy każdego państwa członkowskiego związane z wdrażaniem dorobku prawnego i polityk w zakresie ochrony środowiska, a także zostaną przedstawione sugestie dotyczące ewentualnych kierunków dalszych działań. Sprawozdania będą oparte na istniejących dwustronnych działaniach tematycznych dotyczących wdrażania i włączania polityki ochrony środowiska do innych dziedzin polityki, prowadzonych przez Komisję w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, a także będą wskazywały dalszy kierunek tych działań. W sprawozdaniach zostaną określone ramy takich dwustronnych dialogów z państwami i działań promujących zgodność sektorową między Komisją a zainteresowanymi państwami członkowskimi. Komisja skonsultuje się z państwami członkowskimi przed ukończeniem sprawozdań, aby upewnić się co do ich dokładności. Po przyjęciu przez Komisję sprawozdania krajowe zostaną opublikowane.
Drugi krok, który będzie opierał się na powyższych działaniach, obejmuje ustanowienie ram dotyczących dyskusji prowadzonych na wysokim szczeblu w zakresie istotnych luk we wdrażaniu, które są wspólne dla większej liczby państw członkowskich. Kluczowe ustalenia zawarte w 28 sprawozdaniach dotyczących poszczególnych państw zostaną podsumowane w dokumencie towarzyszącym, który zostanie opublikowany wraz ze sprawozdaniami. W zależności od znaczenia ustaleń, Komisja opracuje konkretne dokumenty tematyczne, aby razem z Radą nadal badać pewne tematy mające znaczenie dla większej liczby państw członkowskich i wymagające szczególnej uwagi i wysiłku. Te dokumenty tematyczne będą przedkładane Radzie w celu wymiany poglądów na temat podejść, doświadczeń i najlepszych praktyk opracowanych w odniesieniu do danych tematów, w szczególności w przypadku, gdy mają one skutki transgraniczne dla środowiska i konkurencyjności.
Komisja poinformuje również Parlament Europejski o swoich kluczowych horyzontalnych ustaleniach, należycie uwzględniając swoją funkcję nadzorczą określoną na mocy Traktatów. Komisja będzie również współpracować z Komitetem Regionów w odniesieniu do tych samych horyzontalnych ustaleń, aby podjąć współpracę z lokalnymi i regionalnymi przedstawicielami w zakresie podnoszenia poziomu świadomości dotyczącej konkretnych działań 14 . Wyniki dialogów będą podstawą działań następczych Komisji w związku z każdym cyklem przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska.
Począwszy od drugiego cyklu Komisja będzie przedstawiać sprawozdania dotyczące postępów poczynionych w zakresie wdrażania, w tym postępów poczynionych w oparciu o wnioski wyciągnięte z poprzedniego cyklu.
5.Oczekiwane korzyści
Celem przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska jest poprawa efektywności i skuteczności polityki i przepisów dotyczących ochrony środowiska poprzez uzupełnienie egzekwowania przepisów. Oczywistą zaletą tego podejścia jest możliwość poruszenia kluczowych kwestii i ewentualnych rozwiązań strukturalnych z wyprzedzeniem i w przejrzysty sposób, w niektórych przypadkach nawet przed upływem terminów dotyczących zgodności i przed podjęciem działań w zakresie egzekwowania przepisów. Zasadniczą rolę dla podejścia Komisji dotyczącego egzekwowania przepisów odgrywa wiedza na temat działań systemowych państw członkowskich i ich skuteczności w eliminowaniu podstawowych przyczyn wystąpienia luk we wdrażaniu. Lepsze wdrażanie wzmacnia zaufanie obywateli do przepisów unijnych dotyczących ochrony środowiska, zwiększa wzajemne zaufanie między państwami członkowskimi i stwarza równe warunki działania w odniesieniu do podmiotów gospodarczych działających na rynku wewnętrznym 15 . Ponadto lepsza regulacja jest kwestią lepszego wdrażania: w im większym stopniu obowiązujące przepisy przyczyniają się do osiągnięcia określonych w nich celów, tym mniej potrzebne są nowe interwencje regulacyjne mające na celu przegląd obowiązujących przepisów lub przyjęcie dodatkowych przepisów.
Państwa członkowskie zyskają możliwość wymiany dobrych praktyk i wzajemnego pozyskiwania wiedzy ogólnej i fachowej, aby sprostać indywidualnym wyzwaniom z zakresu ochrony środowiska. Wspólne kwestie dotyczące ochrony środowiska będą jasno określone i w stosownych przypadkach możliwe będzie ich wspólne rozwiązanie. Zasadniczo lepsze zrozumienie przyczynia się do zwiększenia akceptacji i poparcia w odniesieniu do wyników przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska. Kompleksowy obraz starań podjętych przez każde państwo członkowskie może zapewnić możliwości uczenia się od siebie nawzajem (partnerskie uczenie się). Powinien również przyczyniać się do bardziej ukierunkowanego wykorzystania funduszy UE, stymulowania wyższego wskaźnika absorpcji i podkreślenia faktycznych potrzeb i priorytetów polityk dotyczących inteligentnych inwestycji. Ponadto osiągnięcia państw członkowskich w zakresie podejmowania stojących przed nimi wyzwań, a także koszty lub korzyści wynikające z niezbędnych środków będą bardziej widoczne dla opinii publicznej i zainteresowanych stron.
Komisja zyska możliwość określenia ewentualnych rozwiązań systemowych w odniesieniu do problemów dotyczących wdrażania polityki ochrony środowiska, aby na wczesnym etapie podnieść poziom świadomości i wzmocnić zapobiegawczy aspekt stosowania prawa Unii. Pozwoli to państwom członkowskim lepiej przewidywać problemy wymagające działań naprawczych, zgodnie z zasadami polityki publicznej zawartymi w art. 191 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej 16 . Przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska pozwoli również lepiej poznać wyzwania, z jakimi mają do czynienia organy krajowe przy stosowaniu prawa Unii, co jest również przydatne przy przeprowadzaniu przeglądu obowiązujących lub proponowaniu nowych przepisów z zakresu ochrony środowiska. Inicjatywa przyczyni się do poprawy wykorzystania danych udostępnionych już Komisji, ponieważ wymaga zestawienia i oceny dostępnych informacji w bardziej ukierunkowany sposób dostosowany do poszczególnych państw. Ponadto wyniki inicjatywy dotyczącej monitorowania regulacyjnego 17 powinny w przyszłości zapewnić dostępność lepszych danych środowiskowych. Co więcej, inicjatywa ta zapewni przekrojowy przegląd głównych wyzwań dotyczących wdrażania.
6.Powiązania z innymi inicjatywami
Celem przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska jest powiązanie go z szerszym zbiorem działań i inicjatyw dotyczących wdrażania. Przegląd obejmuje szeroki zakres zagadnień z dziedziny ochrony środowiska. Część z nich stanowi źródło wiedzy na temat poszczególnych państw, która mogłaby być istotna w procesie europejskiego semestru, i będzie sprzyjać bardziej szczegółowemu dialogowi i wymianie praktyk w zakresie konkretnych zagadnień dotyczących ochrony środowiska istotnych dla programu na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Ponadto przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska przyczyni się do poszerzenia wiedzy na temat jakości administracji publicznej stanowiącej jedną z przyczyn luk we wdrażaniu przepisów dotyczących ochrony środowiska, co jest spójne z bardziej szczegółową analizą jakości administracji w ramach semestru.
Zgodnie z programem lepszego stanowienia prawa 18 w ramach przedmiotowej inicjatywy podkreśla się znaczenie wdrażania istniejących zobowiązań prawnych i politycznych. Unia Europejska posiada rozbudowane ramy polityki ochrony środowiska obejmujące liczne dyrektywy i inne cele miękkiej polityki, których wdrażanie odbywa się w układzie sektorowym. Celem przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska jest systematyczne badanie głównych kwestii dotyczących wdrażania w każdym państwie członkowskim w sektorach ochrony środowiska, co tym samym sprzyja spójności polityki. Przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska przyczyni się również do lepszego stanowienia prawa, ponieważ zapewni dowody na funkcjonowanie istniejących instrumentów w praktyce w celu opracowania wszelkich działań naprawczych.
Proces przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska jest związany z trwającą kontrolą sprawności sprawozdawczości z zakresu ochrony środowiska, której celem jest zapewnienie bardziej spójnego i skoordynowanego podejścia do przekazywania informacji dotyczących wdrażania i zgodności. Osiągnięcie tego celu przyniesie ogromną korzyść z punktu widzenia przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska, zapewniając odpowiednie informacje dotyczące poziomu wdrażania i „odległości do celu”. Będą one stanowić punkt wyjścia do rozpoczęcia dialogu i podjęcia działań z państwami członkowskimi. W ramach tego celu należy wspierać proaktywne podejście do przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska poprzez dostarczanie informacji wskazujących ryzyko wystąpienia niezgodności z przepisami w przyszłości, umożliwiając tym samym terminowe znalezienie rozwiązań. Zaangażowanie społeczeństwa dzięki dostępowi do informacji z zakresu ochrony środowiska, udział społeczeństwa i dostęp do wymiaru sprawiedliwości są zasadniczą kwestią z punktu widzenia wdrażania przepisów. Bardzo istotne jest tu również zapewnienie zgodności, tj. wspólne działania organów publicznych w zakresie zapobiegania naruszeniom poprzez promowanie zgodności z przepisami i współpracę z przedsiębiorstwami, wykrywanie naruszeń dzięki inspekcjom i innym formom monitorowania zgodności oraz reagowanie na nie przez egzekwowanie przepisów. Zakres stosowania przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska będzie obejmował te tematy, zapewniając pełną spójność.
7.Wnioski i perspektywy
W niniejszym komunikacie przedstawiono proces, który świadczy o ciągłym zaangażowaniu Komisji na rzecz lepszego wdrażania polityki i przepisów w dziedzinie ochrony środowiska. Celem jest bardziej przejrzysta i zbiorowa praca mająca na celu zapewnienie skuteczniejszej realizacji istotnych celów społecznych w oparciu o istniejące przepisy i polityki dotyczące ochrony środowiska, w ścisłej koordynacji z innymi istotnymi obszarami polityki.
Aby to osiągnąć, Komisja będzie publikować sprawozdania państw, które będą stopniowo poprawiane. Komisja nie może jednak dokonać tego we własnym zakresie. Proces ten wymaga wspólnego zaangażowania ze strony odpowiednich instytucji UE, państw członkowskich i innych podmiotów. Opracowanie dwuletnich sprawozdań dotyczących poszczególnych państw nie będzie wiązać się z dodatkowych obciążeniem dla państw członkowskich; nie będzie również żadnych nowych obowiązków sprawozdawczych. Wartość dodana tego zadania i skala oczekiwanych korzyści, o których mowa powyżej, ostatecznie zależeć będzie od działań następczych przeprowadzonych przez organy krajowe. Aby ułatwić takie działania następcze, Komisja będzie kontynuować prace na poziomie technicznym w różnych grupach roboczych zajmujących się problemami sektorowymi związanymi z wodą, odpadami, przyrodą, powietrzem lub emisjami przemysłowymi.