Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document ecc2a912-a4a2-11ec-83e1-01aa75ed71a1

Consolidated text: Decyzja Rady (WPZiB) 2020/1999 z dnia 7 grudnia 2020 r. w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka

Access initial legal act
(

Legal status of the document In force

)

Access current version (29/01/2024)

02020D1999 — PL — 13.12.2021 — 004.002

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B

DECYZJA RADY (WPZiB) 2020/1999

z dnia 7 grudnia 2020 r.

w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka

(Dz.U. L 410I z 7.12.2020, s. 13)

zmieniona przez:

 

 

Dziennik Urzędowy

  nr

strona

data

►M1

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/372 z dnia 2 marca 2021 r.

  L 71I

6

2.3.2021

►M2

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/481 z dnia 22 marca 2021 r.

  L 99I

25

22.3.2021

►M3

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/2160 z dnia 6 grudnia 2021 r.

  L 436

40

7.12.2021

►M4

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/2197 z dnia 13 grudnia 2021 r.

  L 445I

17

13.12.2021


sprostowana przez:

►C1

Sprostowanie, Dz.U. L 035, 17.2.2022, s.  21 (2021/2160)



▼B

DECYZJA RADY (WPZiB) 2020/1999

z dnia 7 grudnia 2020 r.

w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka



Artykuł 1

1.  

Niniejsza decyzja ustanawia ramy dotyczące ukierunkowanych środków ograniczających w celu zaradzenia poważnym pogwałceniom i naruszeniom praw człowieka na całym świecie. Ma ona zastosowanie do:

a) 

ludobójstwa;

b) 

zbrodni przeciwko ludzkości;

c) 

następujących poważnych pogwałceń lub naruszeń praw człowieka:

(i) 

tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania,

(ii) 

niewolnictwa,

(iii) 

pozasądowych, doraźnych lub arbitralnych egzekucji lub zabójstw,

(iv) 

wymuszonych zaginięć osób,

(v) 

arbitralnych aresztowań lub zatrzymań;

d) 

innych pogwałceń lub naruszeń praw człowieka, które obejmują między innymi następujące pogwałcenia lub naruszenia, w zakresie, w jakim są one szeroko rozpowszechnione, systematyczne lub w inny sposób poważne w odniesieniu do celów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej:

(i) 

handel ludźmi, jak również naruszenia praw człowieka przez przemytników migrantów, o czym mowa w niniejszym artykule,

(ii) 

przemoc seksualna i przemoc ze względu na płeć,

(iii) 

pogwałcenia lub naruszenia wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się,

(iv) 

pogwałcenia lub naruszenia wolności wyrażania opinii i wolności wypowiedzi,

(v) 

pogwałcenia lub naruszenia wolności religii lub przekonań.

2.  

Do celów stosowania ust. 1 należy uwzględnić międzynarodowe prawo zwyczajowe i powszechnie przyjęte instrumenty prawa międzynarodowego, takie jak:

a) 

Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych;

b) 

Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych;

c) 

Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa;

d) 

Konwencja w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania;

e) 

Międzynarodowa konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej;

f) 

Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet;

g) 

Konwencja o prawach dziecka;

h) 

Międzynarodowa konwencja o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem;

i) 

Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych;

j) 

Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniający Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej;

k) 

Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego;

l) 

Europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

3.  

Do celów niniejszej decyzji osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy mogą obejmować:

a) 

podmioty państwowe;

b) 

inne podmioty, które sprawują faktyczną kontrolę nad danym terytorium lub sprawują na nim faktyczną władzę;

c) 

inne podmioty niepaństwowe.

4.  

Przy sporządzaniu lub zmianie wykazu zawartego w załączniku w odniesieniu do innych podmiotów niepaństwowych, o których mowa w ust. 3 lit. c), Rada uwzględnia w szczególności następujące elementy:

a) 

cele wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określone w art. 21 TUE; oraz

b) 

powagę lub skutki naruszeń.

Artykuł 2

1.  

Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do uniemożliwienia wjazdu na ich terytoria lub przejazdu przez te terytoria wymienionych w załączniku:

a) 

osób fizycznych, które są odpowiedzialne za czyny wymienione w art. 1 ust. 1;

b) 

osób fizycznych, które udzielają finansowego, technicznego lub materialnego wsparcia przy popełnianiu czynów wymienionych w art. 1 ust. 1 lub w inny sposób uczestniczą w popełnianiu tych czynów, w tym poprzez planowanie tych czynów, kierowanie nimi, zlecanie ich, udzielanie pomocy w ich popełnianiu oraz ich przygotowywanie, ułatwianie ich lub zachęcanie do nich;

c) 

osób fizycznych powiązanych z osobami, o których mowa w lit. a) i b).

2.  
Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmówienia własnym obywatelom wjazdu na swoje terytorium.
3.  

Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla przypadków, w których państwo członkowskie jest związane zobowiązaniami na mocy prawa międzynarodowego, a mianowicie:

a) 

jako państwo przyjmujące międzynarodową organizację międzyrządową;

b) 

jako państwo przyjmujące międzynarodową konferencję zwołaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod auspicjami tej organizacji;

c) 

na mocy umowy wielostronnej przyznającej przywileje i immunitety; lub

d) 

na podstawie traktatu pojednawczego (traktatu laterańskiego) z 1929 r. zawartego między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

4.  
Ust. 3 uznaje się za mający zastosowanie również w przypadkach, gdy państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).
5.  
Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach udzielenia przez państwo członkowskie zwolnienia na podstawie ust. 3 lub 4.
6.  
Państwa członkowskie mogą udzielić zwolnienia ze środków nałożonych na podstawie ust. 1 w przypadku gdy podróż jest uzasadniona pilną potrzebą humanitarną lub uczestnictwem w posiedzeniach międzyrządowych, posiedzeniach, które są popierane przez Unię lub w posiedzeniach, których gospodarzem jest Unia lub państwo członkowskie sprawujące przewodnictwo w OBWE, podczas których prowadzony jest dialog polityczny bezpośrednio propagujący cele polityczne odnośnych środków ograniczających, w tym położenie kresu poważnym pogwałceniom i naruszeniom praw człowieka oraz propagowanie praw człowieka.
7.  
Państwa członkowskie mogą też udzielić zwolnienia ze środków nałożonych na podstawie ust. 1 w przypadku, gdy wjazd lub przejazd jest niezbędny do przeprowadzenia postępowania sądowego.
8.  
Państwo członkowskie zamierzające udzielić zwolnienia, o którym mowa w ust. 6 lub 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Zwolnienia uznaje się za udzielone, chyba że członek Rady wniesie pisemny sprzeciw w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym zwolnieniu. W przypadku gdy członek Rady wniesie sprzeciw, Rada może, stanowiąc większością kwalifikowaną, postanowić o przyznaniu proponowanego wyłączenia.
9.  
W przypadku gdy państwo członkowskie zezwala na podstawie ust. 3, 4, 6, 7 lub 8 na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez swoje terytorium osób wymienionych w załączniku, zezwolenie jest ściśle ograniczone do celu, w jakim zostało udzielone, i do osób, których bezpośrednio dotyczy.

Artykuł 3

1.  

Zamraża się wszelkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do lub będące własnością, w posiadaniu lub znajdujące się pod kontrolą wymienionych w załączniku:

a) 

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które są odpowiedzialne za czyny wymienione w art. 1 ust. 1;

b) 

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które udzielają finansowego, technicznego lub materialnego wsparcia przy popełnianiu czynów wymienionych w art. 1 ust. 1 lub w inny sposób uczestniczą w popełnianiu tych czynów, w tym poprzez planowanie tych czynów, kierowanie nimi, zlecanie ich, udzielanie pomocy w ich popełnianiu oraz ich przygotowywanie, ułatwianie ich lub zachęcanie do nich;

c) 

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów powiązanych z osobami fizycznymi lub prawnymi, podmiotami lub organami, o których mowa w lit. a) i b).

2.  
Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku ani na ich rzecz żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.
3.  

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są:

a) 

niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym do dokonania płatności za żywność, płatności z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, płatności za leki i leczenie, płatności podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) 

przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) 

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

d) 

niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, pod warunkiem że odpowiedni właściwy organ powiadomił właściwe organy pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o powodach, dla których uważa, że należy udzielić szczególnego zezwolenia, co najmniej dwa tygodnie przed jego udzieleniem; lub

e) 

przedmiotem wpłaty na rachunek lub wypłaty z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie niniejszego ustępu.

4.  

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki:

a) 

środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem orzeczenia arbitrażowego wydanego przed dniem, w którym osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ, o których mowa w art. 1, umieszczono w wykazie w załączniku, lub orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim, przed tym dniem lub później;

b) 

środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub taką decyzją lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu lub takiej decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

c) 

orzeczenie lub decyzja nie przynoszą korzyści osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi wymienionym w załączniku; oraz

d) 

uznanie tego orzeczenia lub tej decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie niniejszego ustępu.

5.  
Ust. 1 nie uniemożliwia osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi, wymienionym w załączniku, dokonywania płatności należnej z tytułu umowy, porozumienia lub zobowiązania, zawartych lub powstałych przed dniem umieszczenia takiej osoby fizycznej lub prawnej, takiego podmiotu lub takiego organu w wykazie zawartym w załączniku, pod warunkiem że dane państwo członkowskie ustaliło, że płatności nie otrzymuje – bezpośrednio lub pośrednio – osoba fizyczna lub prawna, podmiot lub organ o których mowa w ust. 1.
6.  

Ust. 2 nie stosuje się do uznawania zamrożonych rachunków:

a) 

odsetkami lub innymi dochodami z tych rachunków;

b) 

płatnościami należnymi z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem objęcia tych rachunków środkami przewidzianymi w ust. 1 i 2; lub

c) 

płatnościami należnymi z tytułu orzeczeń sądowych, decyzji administracyjnych lub orzeczeń arbitrażowych wydanych w Unii lub wykonalnych w danym państwie członkowskim, pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają środkom przewidzianym w ust. 1.

Artykuł 4

1.  
Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 1 i 2 właściwe organy w państwach członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że przekazanie takich środków finansowych lub zasobów gospodarczych jest niezbędne do celów humanitarnych, takich jak świadczenie lub ułatwianie świadczenia pomocy, co obejmuje dostarczanie artykułów medycznych i żywności lub przewóz pracowników organizacji humanitarnej oraz udzielanie związanej z tym pomocy, lub też na potrzeby ewakuacji.
2.  
Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie niniejszego artykułu w terminie czterech tygodni od udzielenia zezwolenia.

Artykuł 5

1.  
Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela, sporządza i zmienia wykaz zawarty w załączniku.
2.  
Rada przekazuje decyzje, o których mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, danej osobie fizycznej lub prawnej, danemu podmiotowi lub danemu organowi bezpośrednio — jeżeli adres jest znany — albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając tej osobie fizycznej lub prawnej, takiemu podmiotowi lub takiemu organowi przedstawienie uwag.
3.  
W przypadku przedstawienia uwag lub istotnych nowych dowodów, Rada dokonuje przeglądu decyzji, o której mowa w ust. 1, i powiadamia odpowiednio daną osobę fizyczną lub prawną, dany podmiot lub dany organ.

Artykuł 6

1.  
W załączniku zamieszcza się uzasadnienie umieszczenia w wykazie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, o których mowa w art. 2 i 3.
2.  
W załączniku zamieszcza się informacje, które są niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, o ile informacje te są dostępne. W przypadku osób fizycznych informacje takie mogą obejmować: imiona i nazwiska oraz pseudonimy, datę i miejsce urodzenia; obywatelstwo; numer paszportu i numer dowodu tożsamości; płeć; adres, jeżeli jest znany; oraz funkcję lub zawód. W przypadku osób prawnych, podmiotów lub organów informacje takie mogą obejmować: nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer ewidencyjny i miejsce prowadzenia działalności.

Artykuł 7

1.  

Rada i Wysoki Przedstawiciel przetwarzają dane osobowe w celu realizacji zadań wynikających z niniejszej decyzji, w szczególności:

a) 

w przypadku Rady: w celu przygotowywania i wprowadzania zmian do załącznika;

b) 

w przypadku Wysokiego Przedstawiciela: w celu przygotowywania zmian do załącznika.

2.  
Rada i Wysoki Przedstawiciel mogą, w stosownych przypadkach, przetwarzać odpowiednie dane dotyczące przestępstw popełnionych przez wymienione w wykazie osoby fizyczne, wyroków skazujących takie osoby lub środków bezpieczeństwa dotyczących takich osób, jedynie w zakresie, w jakim przetwarzanie to jest niezbędne do opracowania załącznika.
3.  
Do celów niniejszej decyzji Rada i Wysoki Przedstawiciel są wyznaczeni jako „administratorzy” w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 ( 1 ) w celu zapewnienia, aby zainteresowane osoby fizyczne mogły wykonywać swoje prawa zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725.

Artykuł 8

Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone na podstawie niniejszej decyzji, w tym roszczenia o naprawienie szkody lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o spłatę obligacji, gwarancji lub zabezpieczeń, w szczególności gwarancji finansowych lub zabezpieczeń finansowych w dowolnej formie – jeżeli wystąpiły z nimi:

a) 

wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w załączniku;

b) 

osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

Artykuł 9

Aby zapewnić maksymalne oddziaływanie środków określonych w niniejszej decyzji, Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do środków przewidzianych w niniejszej decyzji.

▼M3

Artykuł 10

Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 8 grudnia 2023 r. i podlega ona stałemu przeglądowi. Środki określone w art. 2 i 3 stosuje się do dnia 8 grudnia 2022 r. w odniesieniu do osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów wymienionych w załączniku.

▼B

Artykuł 11

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.



ZAŁĄCZNIK

Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 2 i 3

A. 

Osoby fizyczne

▼M1



 

►M2  Imię i nazwisko (transliteracja na alfabet łaciński) ◄

►M2  Imię i nazwisko ◄

Informacje identyfikacyjne

Powody umieszczenia w wykazie

Data umieszczenia w wykazie

1.

Alexander (Alexandr) Petrovich KALASHNIKOV

Aлександр Петрович КАЛАШНИКОВ

Stanowisko(-a): dyrektor rosyjskiej Federalnej Służby Więziennej (FSIN)

Data urodzenia: 27.1.1964

Miejsce urodzenia: Tatarsk, obwód nowosybirski, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Alexander Kalashnikov jest od 8 października 2019 r. dyrektorem rosyjskiej Federalnej Służby Więziennej (FSIN). Z racji piastowania tego stanowiska nadzoruje całą działalność FSIN. Jako dyrektor FSIN odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w tym arbitralne aresztowania i zatrzymania.

W sprawie Aleksieja Nawalnego, gdy wracał on do zdrowia w Niemczech (wrzesień 2020 r. – styczeń 2021 r.) po próbie otrucia go toksycznym środkiem paralityczno-drgawkowym z grupy nowiczoków, FSIN zażądał 28 grudnia 2020 r., by stawił się on niezwłocznie przed kuratorem sądowym, w przeciwnym razie groziła mu kara pozbawienia wolności za niezastosowanie się do warunków kary z zawieszeniem wykonania orzeczonej w sprawie oszustwa. W 2018 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał wyrok skazujący w sprawie oszustwa za arbitralny i niesprawiedliwy. 17 stycznia 2021 r. funkcjonariusze FSIN, działając na rozkaz Alexandra Kalashnikova, zatrzymali Aleksieja Nawalnego po jego przylocie na lotnisko w Moskwie. Podstawą aresztowania Aleksieja Nawalnego było postanowienie sądu miejskiego w Chimkach, które zostało z kolei wydane na wniosek FSIN. Już pod koniec grudnia 2020 r. FSIN wystąpiło z wnioskiem o to, by sąd zamienił orzeczoną wobec Aleksieja Nawalnego karę z zawieszeniem wykonania na karę pozbawienia wolności. 17 lutego 2021 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka nakazał, aby rząd Federacji Rosyjskiej uwolnił Aleksieja Nawalnego.

2 marca 2021 r.

2.

Alexander (Alexandr) Ivanovich BASTRYKIN

Алексaндр Ивaнович БАСТРЫКИН

Stanowisko(-a): przewodniczący Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej

Data urodzenia: 27.8.1953

Miejsce urodzenia: Psków, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Alexander Bastrykin piastuje stanowisko przewodniczącego Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej (zwanego dalej „Komitetem”) od stycznia 2011 r. (oraz od października do grudnia 2010 pełnił obowiązki przewodniczącego). Z racji piastowanego stanowiska nadzoruje całą działalność Komitetu. Oficjalnie Komitetowi przewodniczy prezydent Rosji. Jako przewodniczący Komitetu Alexander Bastrykin odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w tym arbitralne aresztowania i zatrzymania.

Alexander Bastrykin odpowiada za prowadzone przez ten Komitet szeroko zakrojone i systematyczne kampanie represji wobec rosyjskiej opozycji, wymierzone przeciwko jej członkom i polegające na prowadzeniu przeciwko nim postępowań. 29 grudnia 2020 r. Komitet wszczął postępowanie przeciwko przywódcy opozycji Aleksiejowi Nawalnemu, oskarżając go o oszustwo na dużą skalę. Aleksiej Nawalny i inne osoby publikowały artykuły na temat posiadania przez Alexandra Bastrykina w pierwszej dekadzie XXI wieku czeskiego przedsiębiorstwa LAW Bohemia zajmującego się nieruchomościami.

2 marca 2021 r.

3.

Igor Viktorovich KRASNOV

Игорь Викторович КРАСНОВ

Stanowisko(-a): prokurator generalny Federacji Rosyjskiej

Data urodzenia: 24.12.1975

Miejsce urodzenia: Archangielsk, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Igor Krasnov jest prokuratorem generalnym Federacji Rosyjskiej od 22 stycznia 2020 r. oraz byłym zastępcą przewodniczącego Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej. Z racji piastowanego stanowiska prokuratora generalnego nadzoruje prokuratury w Federacji Rosyjskiej, prokuratury specjalne i prokuraturę wojskową. Jako prokurator generalny odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka, w tym arbitralne zatrzymania protestujących, oraz za szeroko zakrojone i systematyczne represjonowanie wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się, jak również wolności opinii i wypowiedzi.

Przed protestami 23 stycznia 2021 r. prokuratura generalna ostrzegła, że ich uczestnicy zostaną pociągnięci do odpowiedzialności. Ponadto prokuratura generalna zażądała, by Federalna Służba Nadzoru w zakresie Komunikacji, Informatyki i Środków Masowego Przekazu (Roskomnadzor) ograniczyła dostęp do należących do opozycji stron internetowych i kont w mediach społecznościowych zawierających informacje o planowanych zgromadzeniach zwolenników Aleksieja Nawalnego. 29 stycznia 2021 r. prokuratura generalna ponownie zażądała, by Roskomnadzor ograniczył dostęp do należących do opozycji stron internetowych i kont w mediach społecznościowych, tym razem przed protestami w obronie Nawalnego mającymi się odbyć 30 i 31 stycznia 2021 r. Do firm internetowych (Facebook, TikTok, Twitter, Google, grupy Mail.ru) wysłano ostrzeżenia. Prokuratura generalna zapowiedziała także, że osoby biorące udział w demonstracjach zostaną postawione w stan oskarżenia.

Prokuratura Generalna poparła wniosek rosyjskiej Federalnej Służby Więziennej (FSIN) o zamianę orzeczonej wobec Aleksieja Nawalnego w sprawie domniemanego oszustwa kary z zawieszeniem wykonania na karę pozbawienia wolności. Mimo że w 2018 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał wydany w sprawie Aleksieja Nawalnego wyrok skazujący za arbitralny i niesprawiedliwy, 17 stycznia 2021 r. został on aresztowany po przylocie na lotnisko w Moskwie.

2 marca 2021 r.

▼M3

4.

Viktor Vasilievich (Vasilyevich) ZOLOTOV

Виктор Васильевич ЗОЛОТОВ

Stanowisko(-a): dyrektor Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Federacji Rosyjskiej (Rosgwardia)

Data urodzenia: 27.1.1954

Miejsce urodzenia: Sasowo, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Viktor Zolotov jest od 5 kwietnia 2016 r. dyrektorem Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Federacji Rosyjskiej (Rosgwardia), a zatem jest głównodowodzącym wojsk gwardii narodowej Federacji Rosyjskiej, a także dowódcą OMON – Oddziału Mobilnego Specjalnego Przeznaczenia będącego częścią Rosgwardii. Z racji piastowanego stanowiska nadzoruje całą działalność Rosgwardii i OMON. Jako dyrektor Rosgwardii odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w tym arbitralne aresztowania i zatrzymania oraz systematyczne i szeroko zakrojone pogwałcenia wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się, w szczególności poprzez brutalne tłumienie protestów i demonstracji.

2.3.2021

 

 

 

 

Rosgwardia została użyta do stłumienia protestów w obronie Aleksieja Nawalnego 23 stycznia i 21 kwietnia 2021 r.; zgodnie z doniesieniami, wielu funkcjonariuszy Rosgwardii i OMON stosowało brutalną przemoc wobec protestujących. Siły bezpieczeństwa stosowały agresywne środki wobec wielu dziennikarzy, w tym korespondentki „Meduzy” Kristiny Safronowej, którą uderzył funkcjonariusz OMON, i dziennikarki „Nowej Gaziety” Jelizawiety Kirpanowej, którą uderzono w głowę pałką, co spowodowało krwotok. Podczas protestów 23 stycznia 2021 r. siły bezpieczeństwa arbitralnie zatrzymały ponad 300 nieletnich.

 

5.

ZHU Hailun

朱海仑 (pisownia chińska)

Stanowisko(-a): członek Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych XIII kadencji (na lata 2018–2023) reprezentujący Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur; członek Komitetu Nadzoru i Spraw Sądowych Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych (od 19 marca 2018 r.)

Były sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR) i były zastępca sekretarza Komitetu Partii regionu XUAR (2016–2019). Były wiceprzewodniczący Stałego Komitetu Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych XIII kadencji regionu XUAR – regionalnego organu ustawodawczego (od 2019 r. do 5 lutego 2021 r., ale był nadal aktywny co najmniej do marca 2021 r.). Członek Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych XIII kadencji (na lata 2018–2023) reprezentujący region XUAR. Od 19 marca 2018 r. członek Komitetu Nadzoru i Spraw Sądowych Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych.

22.3.2021

 

 

 

Data urodzenia: styczeń 1958 r.

Miejsce urodzenia: Lianshui, Jiangsu (Chiny)

Obywatelstwo: chińskie

Płeć: mężczyzna

Jako sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR (2016–2019) Zhu Hailun był odpowiedzialny za utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego i ochronę porządku publicznego w tym regionie. Z tego względu odegrał kluczową polityczną rolę w monitorowaniu i realizowaniu zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych. Zhu Hailuna opisuje się jako „architekta” tego programu. Dlatego też jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

Jako wiceprzewodniczący Stałego Komitetu Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych XIII kadencji regionu XUAR (od 2019 r. do 5 lutego 2021 r.) Zhu Hailun nadal miał decydujący głos w regionie XUAR, w którym nadal trwa zakrojony na szeroką skalę program nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

 

▼M2

6.

WANG Junzheng

王君正 (pisownia chińska)

Stanowisko(-a): sekretarz partii w Korpusie Produkcyjno-Budowlanym Sinciangu (XPCC) i zastępca sekretarza Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur; komisarz polityczny XPCC i dyrektor generalny China Xinjian Group

Data urodzenia: maj 1963 r.

Miejsce urodzenia: Linyi, Szantung (Chiny)

Obywatelstwo: chińskie

Płeć: mężczyzna

Sekretarz Partii w Korpusie Produkcyjno-Budowlanym Sinciangu (XPCC) oraz zastępca sekretarza Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (XUAR) od kwietnia 2020 r., a od maja 2020 r. także komisarz polityczny XPCC. Były sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR (luty 2019 r. – wrzesień 2020 r.). Wang Junzheng sprawował też inne wysokie stanowiska w XPCC.

XPCC jest państwową organizacją gospodarczą i paramilitarną w regionie XUAR, która sprawuje władzę administracyjną i kontroluje działalność gospodarczą w Sinciangu.

22.3.2021

 

 

 

 

Jako sekretarz partii i komisarz polityczny XPCC od 2020 r., Wang Junzheng uczestniczy w nadzorowaniu wszystkich strategii realizowanych przez XPCC. Z racji swojego stanowiska jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań, związane między innymi z realizowaniem przez XPCC zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

 

 

 

 

 

Jest także odpowiedzialny za systematyczne wykorzystywanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych do pracy przymusowej, w szczególności na polach bawełny.

Jako zastępca sekretarza Komitetu Partii w regionie XUAR od 2020 r., Wang Junzheng uczestniczy w nadzorowaniu wszystkich strategii dotyczących bezpieczeństwa realizowanych w Sinciangu, w tym wspomnianego powyżej programu wymierzonego w Ujgurów i osoby należące do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych. Jako sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR (luty 2019 r. – wrzesień 2020 r.) Wang Junzheng był odpowiedzialny za utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego i ochronę porządku publicznego w tym regionie. Z tego względu odegrał kluczową polityczną rolę w monitorowaniu i realizowaniu wspomnianego powyżej programu.

 

7.

WANG Mingshan

王明山 (pisownia chińska)

Stanowisko(-a): członek Stałego Komitetu Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (XUAR) oraz sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR

Data urodzenia: styczeń 1964 r.

Miejsce urodzenia: Wuwei, Gansu (Chiny)

Obywatelstwo: chińskie

Płeć: mężczyzna

Członek Stałego Komitetu Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (XUAR) oraz sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR od września 2020 r. Były dyrektor i zastępca sekretarza partii Biura Bezpieczeństwa Publicznego Sinciangu (XPSB) między 2017 r. a styczniem 2021 r.

22.3.2021

 

 

 

 

Jako sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR od września 2020 r., Wang Mingshan jest odpowiedzialny za utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego i ochronę porządku publicznego w tym regionie. Z tego względu odgrywa kluczową polityczną rolę w monitorowaniu zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

 

 

 

 

 

Jako były dyrektor i zastępca sekretarza partii XPSB (2017 r. – styczeń 2021 r.) sprawował kluczową funkcję w aparacie bezpieczeństwa Sinciangu i był bezpośrednio odpowiedzialny za realizowanie wspomnianego powyżej programu. W szczególności XPSB uruchomiło zintegrowaną platformę wspólnych działań, czyli dużą bazę danych, wykorzystywaną do monitorowania milionów Ujgurów zamieszkujących region Sinciang i oznaczenia w niej tych, którzy zostali uznani za „potencjalnie niebezpiecznych”, w celu wysłania ich do obozów detencyjnych.

Na obecnym stanowisku i z racji wcześniej pełnionych funkcji Wang Mingshan jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań.

 

8.

CHEN Mingguo

陈明国

(pisownia chińska)

Stanowisko(-a): dyrektor Biura Bezpieczeństwa Publicznego Sinciangu (XPSB) i wiceprzewodniczący rządu ludowego Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR)

Data urodzenia: październik1966 r.

Miejsce urodzenia: Yilong, Syczuan (Chiny)

Obywatelstwo: chińskie

Płeć: mężczyzna

Dyrektor Biura Bezpieczeństwa Publicznego Sinciangu (XPSB) od stycznia 2021 r. i wiceprzewodniczący rządu ludowego Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR).

22.3.2021

 

 

 

 

Jako dyrektor XPSB Chen Mingguo sprawuje kluczową funkcję w aparacie bezpieczeństwa Sinciangu i bezpośrednio uczestniczy w realizowaniu zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych. W szczególności XPSB uruchomiło zintegrowaną platformę wspólnych działań, czyli dużą bazę danych, wykorzystywaną do monitorowania milionów Ujgurów zamieszkujących region Sinciang i oznaczenia w niej tych, którzy zostali uznani za „potencjalnie niebezpiecznych”, w celu wysłania ich do obozów detencyjnych. Z tego względu Chen Mingguo jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań.

 

▼M3

9.

JONG Kyong-thaek (alias CHO’NG Kyo’ng-t’aek)

정경택 (pisownia koreańska)

Stanowisko(-a): minister bezpieczeństwa państwowego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD)

Data urodzenia: między 1.1.1961 a 31.12.1963

Obywatelstwo: Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD)

Płeć: mężczyzna

Jong Kyong-thaek od 2017 r. jest ministrem bezpieczeństwa państwowego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD). Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego KRLD to jedna z czołowych instytucji zajmujących się realizacją represyjnych strategii bezpieczeństwa KRLD, skupiających się na identyfikowaniu i tłumieniu sprzeciwu politycznego, „wywrotowych” informacji napływających z zagranicy oraz wszelkich innych zachowań uznawanych za poważne zagrożenie polityczne dla ustroju politycznego i jego przywództwa.

Jako szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego Jong Kyong-thaek jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w KRLD, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz arbitralne aresztowania lub zatrzymania, jak również za szeroko zakrojoną pracę przymusową i przemoc seksualną wobec kobiet.

22.3.2021

10.

RI Yong Gil (alias RI Yong Gi, RI Yo’ng-kil, YI Yo’ng-kil)

리영길 (pisownia koreańska)

Stanowisko(-a): minister obrony narodowej Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD)

Data urodzenia: 1955

Obywatelstwo: Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD)

Płeć: mężczyzna

Ri Yong Gil jest ministrem obrony narodowej Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD). Był ministrem bezpieczeństwa społecznego od stycznia 2021 r. do czerwca lub lipca 2021 r. Był on szefem sztabu generalnego Koreańskiej Armii Ludowej od 2018 r. do stycznia 2021 r.

Jako minister obrony narodowej Ri Yong Gil jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w KRLD, również przez członków dowództwa wojskowych sił bezpieczeństwa i inne jednostki Koreańskiej Armii Ludowej.

Ministerstwo Bezpieczeństwa Społecznego KRLD (wcześniejsze nazwy: Ministerstwo Bezpieczeństwa Ludności lub Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego) oraz dowództwo wojskowych sił bezpieczeństwa to wiodące instytucje zajmujące się realizacją represyjnych strategii bezpieczeństwa KRLD, w tym przesłuchiwaniem i karaniem osób „nielegalnie” uciekających z KRLD. W szczególności Ministerstwo Bezpieczeństwa Społecznego jest odpowiedzialne – za pośrednictwem swojego Biura Więziennictwa – za prowadzenie kolonii karnych i obozów pracy związanych z krótkoterminowym zatrzymaniem, w których to koloniach i obozach więźniowie/zatrzymani są rozmyślnie głodzeni i poddawani innym formom nieludzkiego traktowania.

22.3.2021

 

 

 

 

Jako były szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Społecznego Ri Yong Gil jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w KRLD, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz arbitralne aresztowania lub zatrzymania, jak również za szeroko zakrojoną pracę przymusową i przemoc seksualną wobec kobiet.

Jako były szef sztabu generalnego Koreańskiej Armii Ludowej Ri Yong Gil jest także odpowiedzialny za powszechne poważne pogwałcenia praw człowieka, których dopuściła się Koreańska Armia Ludowa.

 

▼M3 —————

▼M3

12.

Abderrahim AL-KANI (alias Abdul-Rahim AL-KANI, Abd-al-Rahim AL-KANI)

►C1  عبد الرحيم الكاني (pisownia arabska) ◄

Stanowisko(-a): członek bojówki Kaniyat

Data urodzenia: 7.9.1997

Obywatelstwo: libijskie

Numer paszportu: PH3854LY

Numer identyfikacyjny: 119970331820

Płeć: mężczyzna

Abderrahim Al-Kani jest jednym z kluczowych członków bojówki Kaniyat, a także bratem przywódcy tej bojówki, Mohammeda Khalify Al-Khaniego (zmarłego w lipcu 2021 r.). Bojówka Kaniyat sprawowała kontrolę nad libijskim miastem Tarhuna w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r.

Abderrahim Al-Kani w ramach bojówki Kaniyat odpowiada za bezpieczeństwo wewnętrzne. Z racji piastowania tego stanowiska jest odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka w Libii, w szczególności za egzekucje pozasądowe i wymuszone zaginięcia w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r. w Tarhunie.

Na początku czerwca 2020 r. Abderrahim Al-Kani i członkowie bojówki Kaniyat zbiegli z Tarhuny na wschód Libii. Potem w Tarhunie odkryto liczne masowe groby przypisywane bojówce Kaniyat.

22.3.2021

13.

Aiub Vakhaevich KATAEV (alias Ayubkhan Vakhaevich KATAEV)

Аюб Вахаевич КАТАЕВ (alias Аюбхан Вахаевич КАТАЕВ) (pisownia rosyjska)

Stanowisko(-a): były szef wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w mieście Argun w Republice Czeczeńskiej

Data urodzenia: 1.12.1980 lub 1.12.1984

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Do 2018 r. szef wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w mieście Argun w Republice Czeczeńskiej.

Jako szef wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w Argunie Aiub Kataev nadzorował działania miejscowych służb bezpieczeństwa państwowego i policji. Piastując to stanowisko osobiście nadzorował szeroko zakrojone i systematyczne prześladowania w Czeczenii, które rozpoczęły się w 2017 r. Prześladowania te wymierzone są w lesbijki, gejów, osoby biseksualne, transpłciowe i interseksualne (LGBTI), osoby uważane za osoby LGBTI, oraz inne osoby podejrzewane o przynależność do opozycji wobec szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa. Aiub Kataev i podległe mu uprzednio służby są odpowiedzialni za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie, a także za arbitralne aresztowania i zatrzymania oraz egzekucje pozasądowe.

Według licznych świadków Aiub Kataev osobiście nadzorował torturowanie zatrzymanych i uczestniczył w ich torturowaniu.

22.3.2021

14.

Abuzaid (Abuzayed) Dzhandarovich VISMURADOV

Абузайд Джандарович ВИСМУРАДОВ (pisownia rosyjska)

Stanowisko(-a): były dowódca jednostki „Terek” w ramach Specjalnego Oddziału Szybkiego Reagowania (SOBR); wicepremier Republiki Czeczeńskiej, nieoficjalny ochroniarz szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa

Data urodzenia: 24.12.1975

Były dowódca jednostki „Terek” w ramach Specjalnego Oddziału Szybkiego Reagowania (SOBR). Od 23 marca 2020 r. wicepremier Republiki Czeczeńskiej. Nieoficjalny ochroniarz szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa.

Abuzaid Vismuradov był dowódcą jednostki „Terek” w ramach Specjalnego Oddziału Szybkiego Reagowania (SOBR) od marca 2012 r. do marca 2020 r. Piastując to stanowisko osobiście nadzorował szeroko zakrojone i systematyczne prześladowania w Czeczenii, które rozpoczęły się w 2017 r. Prześladowania te wymierzone są w lesbijki, gejów, osoby biseksualne, transpłciowe i interseksualne (LGBTI), osoby uważane za osoby LGBTI, oraz inne osoby podejrzewane o przynależność do opozycji wobec szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa.

22.3.2021

 

 

 

Miejsce urodzenia: Miejsce urodzenia: Achmat-Jurt/Chosi-Jurt, była Czeczeńsko-Inguska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka (ASSR), obecnie Republika Czeczeńska (Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Abuzaid Vismuradov i podległa mu uprzednio jednostka „Terek” są odpowiedzialni za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie, a także za arbitralne aresztowania i zatrzymania oraz egzekucje pozasądowe.

Według licznych świadków Abuzaid Vismuradov osobiście nadzorował torturowanie zatrzymanych i uczestniczył w ich torturowaniu. Jest on bliskim współpracownikiem Ramzana Kadyrowa, szefa Republiki Czeczeńskiej, który od wielu lat prowadzi kampanię represji wobec swoich przeciwników politycznych.

 

▼M2

15.

Gabriel Moses LOKUJO

-

Stanowisko(-a): generał dywizji Sił Zbrojnych Sudanu Południowego (SSPDF)

Obywatelstwo: południowosudańskie

Płeć: mężczyzna

Generał dywizji Sił Zbrojnych Sudanu Południowego (SSPDF).

Gabriel Moses Lokujo jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Sudanie Południowym, w szczególności za egzekucje pozasądowe.

W maju 2020 r. trzech oficerów Opozycyjnej Ludowej Armii Wyzwolenia Sudanu (SPLA-IO) zostało uprowadzonych i straconych na rozkaz generała dywizji Gabriela Mosesa Lokujo.

22.3.2021

 

 

 

 

We wrześniu 2020 r. generał dywizji Gabriel Moses Lokujo przeszedł z SPLA-IO na stronę SSPDF i jest odpowiedzialny za starcia, które wskutek tej decyzji wywiązały się na terenie i wokół ośrodka szkoleniowego Moroto na południu stanu Ekwatoria Środkowa. W ich wyniku w ostatnim kwartale 2020 r. po obu stronach wiele osób zostało zabitych lub rannych; doszło też do przemieszczenia się ludności cywilnej, zwłaszcza w okolicach Kajo-Keji w stanie Ekwatoria Środkowa. Siły generała dywizji Gabriela Mosesa Lokujo pozostały na tym obszarze; są doniesienia o dalszych licznych starciach, a bezpieczeństwo ludności cywilnej jest nadal zagrożone.

 

▼M4

16.

Dimitri (Dimitry, Dmitri, Dmitry) Valerievich UTKIN

Дмитрий Валерьевич Уткин

(pisownia rosyjska)

Stanowisko(-a): założyciel i dowódca Grupy Wagnera

Stopień: podpułkownik (rezerwy)

Sygnał wywoławczy: Vagner, Wagner

Numer identyfikacyjny w Grupie Wagnera: M-0209

Data urodzenia: 1.6.1970 lub 11.6.1970

Miejsce urodzenia: Asbiest, obwód swierdłowski, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Adres: Psków, Federacja Rosyjska

Płeć: mężczyzna

Dimitrij Utkin, były oficer rosyjskiego wywiadu wojskowego (GRU), jest założycielem Grupy Wagnera i odpowiada za koordynację i planowanie operacji rozmieszczania najemników w różnych krajach.

Jako dowódca Grupy Wagnera jest odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka popełniane przez tę grupę, obejmujące tortury oraz pozasądowe, doraźne lub arbitralne egzekucje i zabójstwa.

Jednym z przykładów poważnych naruszeń praw człowieka popełnionych przez Grupę Wagnera jest torturowanie syryjskiego dezertera aż do jego śmierci przez czterech członków Grupy Wagnera w czerwcu 2017 r. w prowincji Homs w Syrii. Według byłego członka Grupy Wagnera Dimitrij Utkin osobiście nakazał torturowanie dezertera aż do jego śmierci, a także filmowanie tego czynu.

13.12.2021

17.

Stanislav Evgenievitch DYCHKO

Станислав Евгеньевич Дычко

(pisownia rosyjska)

Stanowisko(-a): najemnik Grupy Wagnera

Data urodzenia: 1990

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Stanislav Dychko, były pracownik policji w Stawropolu, jest najemnikiem Grupy Wagnera.

Wraz z trzema innymi najemnikami Grupy Wagnera uczestniczył w torturowaniu syryjskiego dezertera aż do jego śmierci w czerwcu 2017 r. w prowincji Homs w Syrii.

Jest zatem odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka w Syrii.

13.12.2021

18.

Valery (Valeriy) Nikolaevich ZAKHAROV

Валерий Николаевич Захаров

(pisownia rosyjska)

Stanowisko(-a): doradca prezydenta Republiki Środkowoafrykańskiej ds. bezpieczeństwa

Numer identyfikacyjny w Grupie Wagnera: M-5658

Data urodzenia: 12.1.1970 r.

Miejsce urodzenia: Leningrad, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

Obywatelstwo: rosyjskie

Płeć: mężczyzna

Valery Zakharov, były członek rosyjskiej państwowej służby bezpieczeństwa (KGB), jest doradcą prezydenta Republiki Środkowoafrykańskiej ds. bezpieczeństwa. Jest jedną z kluczowych postaci w strukturze dowodzenia Grupy Wagnera i utrzymuje ścisłe powiązania z władzami rosyjskimi.

Ze względu na wpływowe stanowisko w Republice Środkowoafrykańskiej i wiodącą rolę w Grupie Wagnera jest odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka popełnione przez Grupę Wagnera w Republice Środkowoafrykańskiej, obejmujące egzekucje pozasądowe, doraźne lub arbitralne oraz zabójstwa.

Jednym z przykładów poważnych naruszeń praw człowieka popełnionych przez Grupę Wagnera w Republice Środkowoafrykańskiej jest zamordowanie w 2018 r. trzech rosyjskich dziennikarzy, za bezpieczeństwo których odpowiadał Valery Zacharow.

13.12.2021

▼B

B. 

Osoby prawne, podmioty i organy

▼M2



 

Nazwa (transliteracja na alfabet łaciński)

Nazwa

Informacje identyfikacyjne

Powody umieszczenia w wykazie

Data umieszczenia w wykazie

1.

Xinjiang Production and Construction Corps Public Security Bureau (Biuro Bezpieczeństwa Publicznego Korpusu Produkcyjno-Budowlanego Sinciangu)

新疆生产建设兵团公安局

(pisownia chińska)

Adres: 106 Guangming Road, Urumqi, Xinjiang Uyghur Autonomous Region (XUAR), China

Numer telefonu: +86 991 598 8114

Biuro Bezpieczeństwa Publicznego Korpusu Produkcyjno-Budowlanego Sinciangu (XPCC) jest odpowiedzialne za realizowanie wszystkich strategii XPCC dotyczących kwestii bezpieczeństwa, w tym za zarządzanie ośrodkami detencyjnymi. XPCC jest państwową organizacją gospodarczą i paramilitarną działającą w chińskim Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur, która sprawuje władzę administracyjną i kontroluje działalność gospodarczą w Sinciangu.

22.3.2021

 

 

 

 

Jako organizacja zajmująca się strategiami bezpieczeństwa w ramach XPCC, Biuro Bezpieczeństwa Publicznego XPCC jest odpowiedzialne za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań, związane między innymi z realizowaniem przez XPCC zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania muzułmańskich mniejszości etnicznych.

W ramach wyżej wspomnianego programu XPCC wykorzystuje Ujgurów i osoby należące do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych do pracy przymusowej, w szczególności na polach bawełny. Jako organizacja zajmująca się strategiami bezpieczeństwa w ramach XPCC, Biuro Bezpieczeństwa Publicznego XPCC jest odpowiedzialne za systematyczne korzystanie z pracy przymusowej.

 

2.

Central Public Prosecutor’s Office (alias Office of the Prosecutor of the DPRK) Prokuratura Centralna (alias Biuro Prokuratora Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD))

조선민주주의인민공화국 중앙검찰소 (pisownia koreańska)

 

Prokuratura Centralna jest instytucją, która nadzoruje wszystkie postępowania karne w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (KRLD), w tym postępowanie przygotowawcze, przesłuchanie, tymczasowe aresztowanie i proces.

22.3.2021

 

 

 

 

Prokuratura Centralna jest wykorzystywana do ścigania i karania osób za przestępstwa polityczne po przeprowadzeniu z gruntu nierzetelnych procesów sądowych. Ponosi ona też odpowiedzialność instytucjonalną za poważne pogwałcenia praw człowieka, do jakich dochodzi w zwykłych więzieniach i ośrodkach detencyjnych, w których przeprowadza się przesłuchania, gdyż nie dba o egzekwowanie praw osób tymczasowo aresztowanych ani skazanych więźniów. Z racji ścisłej współpracy z Ministerstwem Bezpieczeństwa Państwowego i Ministerstwem Bezpieczeństwa Społecznego ponosi odpowiedzialność za poważne pogwałcenia praw człowieka, jakich dopuszcza się aparat bezpieczeństwa KRLD, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz arbitralne aresztowania lub zatrzymania, i takie działania legitymizuje.

 

3.

Milicja Kaniyat (znana wcześniej jako 7. Brygada, 7. Brygada z Tarhuny, Brygada z Tarhuny); (alias 9. Brygada, Milicja Al-Kani, Al-Kaniyat, Brygada Kani, Kaniat, Kaniyat, Kanyat)

مليشيا كانيات (pisownia arabska)

 

Milicja Kaniyat to libijska zbrojna milicja, która sprawowała kontrolę nad libijskim miastem Tarhuna w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r. Po tym, jak w czerwcu 2020 r. członkowie milicji zbiegli na wschód Libii, w Tarhunie odkryto masowe groby przypisywane milicji Kaniyat. Milicja Kaniyat jest odpowiedzialna za poważne naruszenia praw człowieka, w szczególności egzekucje pozasądowe oraz wymuszone zaginięcia.

22.3.2021

4.

National Security Office (alias National Security Agency) of the Government of Eritrea (Urząd Bezpieczeństwa Narodowego/Agencja Bezpieczeństwa Narodowego Rządu Erytrei)

-

Na czele organu stoi generał dywizji Abraha Kassa

Na czele Urzędu Bezpieczeństwa Narodowego/Agencji Bezpieczeństwa Narodowego Rządu Erytrei stoi generał dywizji Abraha Kassa; organ jest nadzorowany przez Urząd Prezydenta. W skład Urzędu Bezpieczeństwa Narodowego wchodzi sześć biur, z których każde podzielone jest na trzy sekcje odpowiedzialne, odpowiednio, za wywiad, aresztowania i przesłuchania. Urząd Bezpieczeństwa Narodowego jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Erytrei, w szczególności za arbitralne aresztowania, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz tortury, których dopuszczają się jego funkcjonariusze.

22.3.2021

▼M4

5.

Wagner Group alias Vagner Group

Группа Вагнера

(pisownia rosyjska)

 

Grupa Wagnera Group to prywatny rosyjski podmiot wojskowy, nieposiadający osobowości prawnej, utworzony w 2014 r. jako organizacja będąca następcą Korpusu Słowiańskiego. Grupą kieruje Dimitrij Utkin, a finansuje ją Jewgienij Prigożyn. Grupa Wagnera finansuje i prowadzi swoją działalność poprzez tworzenie podmiotów lokalnych i przy wsparciu lokalnych rządów.

Grupa Wagnera jest odpowiedzialna za poważne naruszenia praw człowieka na Ukrainie, w Syrii, Libii, Republice Środkowoafrykańskiej, Sudanie i w Mozambiku, obejmujące tortury i egzekucje pozasądowe, doraźne lub arbitralne oraz zabójstwa.

13.12.2021


( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

Top