Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 9540cd79-77fc-11ee-99ba-01aa75ed71a1

Consolidated text: Rozporządzenie Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury

02014R0717 — PL — 25.10.2023 — 003.001


Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 717/2014

z dnia 27 czerwca 2014 r.

w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury

(Dz.U. L 190 z 28.6.2014, s. 45)

zmienione przez:

 

 

Dziennik Urzędowy

  nr

strona

data

 M1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2020/2008 z dnia 8 grudnia 2020 r.

  L 414

15

9.12.2020

 M2

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2022/2514 z dnia 14 grudnia 2022 r.

  L 326

8

21.12.2022

►M3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2023/2391 z dnia 4 października 2023 r.

  L 

1

5.10.2023




▼B

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 717/2014

z dnia 27 czerwca 2014 r.

w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury



▼M3

Artykuł 1

Zakres stosowania

1.  

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury, z wyjątkiem:

a) 

pomocy, której kwotę ustalono na podstawie ceny lub ilości produktów nabytych lub wprowadzonych do obrotu;

b) 

pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, tzn. pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;

c) 

pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy;

d) 

pomocy na zakup statków rybackich;

e) 

pomocy na modernizację lub wymianę głównego lub dodatkowego silnika statku rybackiego;

f) 

pomocy na operacje zwiększające zdolność połowową statku rybackiego lub na wyposażenie zwiększające możliwości statku rybackiego w zakresie lokalizacji ryb;

g) 

pomocy na budowę nowych statków rybackich lub przywóz statków rybackich;

h) 

pomocy na trwałe i tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej, z wyjątkiem pomocy spełniającej warunki określone w art. 20 i 21 rozporządzenia (UE) 2021/1139 Parlamentu Europejskiego i Rady ( *1 );

i) 

pomocy na zwiad rybacki;

j) 

pomocy na przeniesienie własności przedsiębiorstwa;

k) 

pomocy na bezpośrednie zarybianie, chyba że zostało ono wyraźnie określone w unijnym akcie prawnym jako środek ochrony lub w przypadku zarybiania eksperymentalnego.

2.  
Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury oraz działalność w jednym lub większej liczbie sektorów lub obszarów działalności wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 ( *2 ), powyższe rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznanej w związku z działalnością w sektorze lub sektorach lub obszarach działalności wchodzących w zakres jego stosowania, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, aby działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z tym rozporządzeniem.
3.  
Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury oraz w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych wchodzącej w zakres stosowania rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 ( *3 ), niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznanej w związku z działalnością w sektorze rybołówstwa i akwakultury, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, aby działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
4.  

Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia ust. 1 lit. d)–g) nie mają zastosowania do przedsiębiorstw znajdujących się w najbardziej oddalonych regionach Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu w odniesieniu do statków o długości całkowitej poniżej 12 metrów.

▼B

Artykuł 2

Definicje

1.  

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

▼M3

a) 

„produkty rybołówstwa i akwakultury” oznaczają produkty określone w art. 5 lit. a) i b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 ( 1 );

b) 

„produkcja podstawowa produktów rybołówstwa i akwakultury” oznacza wszelkie czynności związane z połowami, hodowlą lub uprawą organizmów wodnych, a także czynności wykonywane w gospodarstwie lub na pokładzie, niezbędne, aby przygotować zwierzę lub roślinę do pierwszej sprzedaży, w tym cięcie, filetowanie lub zamrażanie, oraz pierwsza sprzedaż odsprzedawcom lub przetwórcom;

c) 

„przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury” oznacza wszelkie czynności, takie jak składowanie, przetwarzanie i przekształcanie, przeprowadzane od chwili wyładunku lub, w przypadku akwakultury, zbioru, które skutkują powstaniem i wprowadzeniem do obrotu produktu przetworzonego.

▼M3

d) 

„przedsiębiorstwa znajdujące się w najbardziej oddalonych regionach Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu”, oznaczają przedsiębiorstwa, których główne miejsce rejestracji znajduje się w regionie najbardziej oddalonym, o którym mowa w art. 349 Traktatu, i które prowadzą działalność w tym regionie.

▼B

2.  

Do celów niniejszego rozporządzenia określenie „jedno przedsiębiorstwo” obejmuje wszystkie jednostki gospodarcze, które są ze sobą powiązane co najmniej jednym z następujących stosunków:

a) 

jedna jednostka gospodarcza posiada w drugiej jednostce gospodarczej większość praw głosu akcjonariuszy lub wspólników;

b) 

jedna jednostka gospodarcza ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innej jednostki gospodarczej;

c) 

jedna jednostka gospodarcza ma prawo wywierać dominujący wpływ na inną jednostkę gospodarczą zgodnie z umową zawartą z tą jednostką lub postanowieniami w jej akcie założycielskim lub umowie spółki;

d) 

jedna jednostka gospodarcza, która jest akcjonariuszem lub wspólnikiem w innej jednostce gospodarczej, samodzielnie kontroluje, zgodnie z porozumieniem z innymi akcjonariuszami lub wspólnikami tej jednostki, większość praw głosu akcjonariuszy lub wspólników tej jednostki.

Jednostki gospodarcze pozostające w jakimkolwiek ze stosunków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a)–d), poprzez jedną inną jednostkę gospodarczą lub kilka innych jednostek gospodarczych również są uznawane za jedno przedsiębiorstwo.

Artykuł 3

Pomoc de minimis

1.  
Uważa się, że środki pomocy nie spełniają wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu i dlatego są zwolnione z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełniają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu.

▼M3

2.  
Całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 30 000  EUR w okresie trzech lat podatkowych.

▼M3

2a.  
Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 państwo członkowskie może zdecydować, że całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 40 000  EUR w okresie trzech lat podatkowych, pod warunkiem że dane państwo członkowskie prowadzi krajowy centralny rejestr zgodnie z art. 6 ust. 2.

▼M3

3.  
Łączna kwota pomocy de minimis przyznanej w okresie trzech lat podatkowych przez państwo członkowskie przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury nie może przekraczać górnego limitu krajowego określonego w załączniku.

▼B

4.  
Pomoc de minimis zostaje przyznana w dniu, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy de minimis temu przedsiębiorstwu.

▼M3

5.  
Pułapy pomocy de minimis określone w ust. 2 i 2a oraz górny limit krajowy określony w załączniku stosuje się bez względu na formę i cel pomocy de minimis, a także niezależnie od tego, czy pomoc przyznana przez państwo członkowskie jest w całości lub w części finansowana ze środków Unii. Okres trzech lat podatkowych ustala się przez odniesienie do lat obrotowych stosowanych przez przedsiębiorstwo w danym państwie członkowskim.
6.  
Do celów stosowania pułapów pomocy de minimis określonych w ust. 2 i 2a oraz górnego limitu krajowego określonego w załączniku pomoc wyraża się jako dotację pieniężną. Wszystkie podane wartości są wartościami brutto, czyli nie uwzględniają potrąceń z tytułu podatków ani innych opłat. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

Pomoc wypłacana w kilku ratach jest dyskontowana do wartości w momencie przyznania pomocy. Stopą procentową stosowaną do dyskontowania jest stopa dyskontowa mająca zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

7.  
Jeżeli z powodu udzielenia nowej pomocy de minimis pułapy pomocy de minimis określone w ust. 2 i 2a lub górny limit krajowy określony w załączniku zostałyby przekroczone, nowa pomoc nie może być objęta przepisami niniejszego rozporządzenia.
8.  
W przypadku połączenia lub przejęcia przedsiębiorstw, w celu ustalenia, czy nowa pomoc de minimis dla nowego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa przejmującego nie przekracza odnośnego pułapu pomocy de minimis lub górnego limitu krajowego, uwzględnia się wszelką wcześniejszą pomoc de minimis przyznaną któremukolwiek z łączących się przedsiębiorstw. Pomoc de minimis przyznana zgodnie z prawem przed połączeniem lub przejęciem pozostaje zgodna z prawem.

▼B

9.  
Jeżeli przedsiębiorstwo podzieli się na co najmniej dwa osobne przedsiębiorstwa, pomoc de minimis przyznaną przed podziałem należy przydzielić przedsiębiorstwu, które z niej skorzystało, co oznacza co do zasady przedsiębiorstwo, które przejmuje działalność, w odniesieniu do której pomoc de minimis została wykorzystana. Jeżeli taki przydział jest niemożliwy, pomoc de minimis należy przydzielić proporcjonalnie na podstawie wartości księgowej kapitału podstawowego nowych przedsiębiorstw zgodnie ze stanem na dzień wejścia podziału w życie.

Artykuł 4

Obliczanie ekwiwalentu dotacji brutto

1.  
Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w przypadku której możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).
2.  
Pomoc w formie dotacji lub dopłat do oprocentowania uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis.
3.  

Pomoc w formie pożyczek uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli:

a) 

beneficjent nie jest przedmiotem zbiorowego postępowania upadłościowego ani nie spełnia określonych właściwym dla niego prawem krajowym kryteriów objęcia zbiorowym postępowaniem upadłościowym na wniosek wierzycieli. W przypadku dużych przedsiębiorstw beneficjent musi znajdować się w sytuacji porównywalnej co najmniej z oceną kredytową B-; oraz

▼M3

b) 

w przypadku środków przyznanych zgodnie z art. 3 ust. 2 pożyczka jest objęta zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % kwoty pożyczki i wynosi albo 150 000  EUR w okresie pięciu lat, albo 75 000  EUR w okresie dziesięciu lat lub – w przypadku środków przyznanych zgodnie z art. 3 ust. 2a – pożyczka jest objęta zabezpieczeniem pokrywającym co najmniej 50 % kwoty pożyczki i wynosi albo 200 000  EUR w okresie pięciu lat, albo 100 000  EUR w okresie dziesięciu lat; jeżeli kwota pożyczki jest niższa niż te kwoty albo pożyczki udzielono na okres krótszy niż odpowiednio pięć lub dziesięć lat, ekwiwalent dotacji brutto pożyczki oblicza się jako odpowiedni odsetek pułapów de minimis określonych w art. 3 ust. 2 lub 2a; lub

▼B

c) 

ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie stopy referencyjnej mającej zastosowanie w momencie przyznania pomocy.

▼M3

4.  
Pomoc w formie dokapitalizowania uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis wyłącznie wówczas, gdy całkowita kwota dokapitalizowania ze środków publicznych nie przekracza odnośnego pułapu de minimis.
5.  
Pomoc w formie środków finansowania ryzyka przyjmujących postać inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis wyłącznie wówczas, gdy kapitał dostarczany jednemu przedsiębiorstwu nie przekracza odnośnego pułapu de minimis.

▼B

6.  

Pomoc w formie gwarancji uznaje się za przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli:

a) 

beneficjent nie jest przedmiotem zbiorowego postępowania upadłościowego ani nie spełnia określonych właściwym dla niego prawem krajowym kryteriów objęcia zbiorowym postępowaniem upadłościowym na wniosek wierzycieli. W przypadku dużych przedsiębiorstw beneficjent musi znajdować się w sytuacji porównywalnej co najmniej z oceną kredytową B-; oraz

▼M3

b) 

w przypadku środków przyznanych zgodnie z art. 3 ust. 2 gwarancja nie przekracza 80 % wartości pożyczki bazowej oraz albo gwarantowana kwota nie przekracza 225 000  EUR i czas trwania gwarancji wynosi pięć lat, albo gwarantowana kwota nie przekracza 112 500  EUR i czas trwania gwarancji wynosi dziesięć lat lub – w przypadku środków przyznanych zgodnie z art. 3 ust. 2a – gwarancja nie przekracza 80 % wartości pożyczki bazowej oraz albo gwarantowana kwota nie przekracza 300 000  EUR i czas trwania gwarancji wynosi pięć lat, albo gwarantowana kwota nie przekracza 150 000  EUR i czas trwania gwarancji wynosi dziesięć lat; jeżeli gwarantowana kwota jest niższa niż te kwoty albo gwarancji udzielono na okres krótszy niż odpowiednio pięć lub dziesięć lat, ekwiwalent dotacji brutto gwarancji oblicza się jako odpowiedni odsetek pułapów de minimis określonych w art. 3 ust. 2 lub 2a; lub

▼B

c) 

ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie „bezpiecznych stawek” określonych w zawiadomieniu Komisji; lub

d) 

przed wdrożeniem:

(i) 

metoda wykorzystana do obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji została zgłoszona Komisji na podstawie innego rozporządzenia Komisji w obszarze pomocy państwa obowiązującego w danym okresie i zatwierdzona przez Komisję jako zgodna z zawiadomieniem w sprawie gwarancji lub aktem zastępującym to zawiadomienie, oraz

(ii) 

metoda ta wyraźnie odnosi się do przedmiotowego rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji bazowej w kontekście stosowania niniejszego rozporządzenia.

7.  
Pomoc w formie innych instrumentów uznaje się przejrzystą pomoc de minimis, jeżeli instrument określa poziom maksymalny, zapewniający że odpowiedni pułap nie został przekroczony.

Artykuł 5

Kumulacja

▼M3

1.  
Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury, a także działalność w jednym lub większej liczbie sektorów lub w innych obszarach działalności wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia (UE) nr 1407/2013, pomoc de minimis przyznaną w związku z działalnością w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury zgodnie z niniejszym rozporządzeniem można łączyć z pomocą de minimis przyznaną w związku z działalnością w tych sektorach lub obszarach działalności do odnośnego pułapu określonego w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1407/2013, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, aby działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1407/2013.
2.  
Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury oraz w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych, pomoc de minimis przyznaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1408/2013 można łączyć z pomocą de minimis przyznaną na działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do odnośnego pułapu określonego w niniejszym rozporządzeniu, pod warunkiem że dane państwo członkowskie zapewni za pomocą odpowiednich środków, takich jak rozdzielenie działalności lub wyodrębnienie kosztów, aby działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych nie odnosiła korzyści z pomocy de minimis przyznanej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

▼B

3.  
Pomocy de minimis nie można łączyć z pomocą państwa w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych lub z pomocą państwa dla tego samego środka finansowania ryzyka w przypadku gdyby taka kumulacja miała przekroczyć maksymalny odnośny poziom intensywności pomocy lub kwotę pomocy ustaloną pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w rozporządzeniu o wyłączeniach grupowych lub decyzji Komisji. Pomoc de minimis, której nie przyznano w odniesieniu do konkretnych kosztów kwalifikowalnych lub której nie można przypisać do takich kosztów, można łączyć z inną pomocą państwa przyznaną na mocy rozporządzenia w sprawie wyłączeń grupowych lub na mocy decyzji przyjętej przez Komisję.

Artykuł 6

Monitorowanie

▼M3

1.  
W przypadku gdy państwo członkowskie zamierza przyznać przedsiębiorstwu pomoc de minimis zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powiadamia to przedsiębiorstwo – w formie pisemnej lub elektronicznej – o przewidywanej kwocie pomocy (wyrażonej jako ekwiwalent dotacji brutto) oraz o jej charakterze de minimis i podaje wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, zawierające jego tytuł oraz odniesienie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Jeżeli pomoc de minimis przyznaje się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem różnym przedsiębiorstwom na podstawie programu pomocy, w ramach którego otrzymują one różne kwoty pomocy indywidualnej, zainteresowane państwo członkowskie może wypełnić ten obowiązek, informując te przedsiębiorstwa o wysokości stałej kwoty odpowiadającej maksymalnej kwocie pomocy, która ma być przyznana w ramach tego programu. Stała kwota służy do określenia, czy osiągnięto odnośny pułap de minimis i czy nie przekroczono górnego limitu krajowego określonego w załączniku. Przed przyznaniem pomocy państwo członkowskie uzyskuje także od zainteresowanego przedsiębiorstwa oświadczenie, w formie pisemnej lub elektronicznej, dotyczące wszelkiej innej pomocy de minimis objętej niniejszym rozporządzeniem lub innym rozporządzeniem dotyczącym pomocy de minimis, otrzymanej w czasie dwóch poprzednich lat podatkowych oraz bieżącego roku podatkowego.

▼B

2.  
Jeżeli państwo członkowskie ustanowiło centralny rejestr pomocy de minimis zawierający pełne informacje dotyczące wszelkiej pomocy de minimis przyznanej przez wszelkie organy w danym państwie członkowskim, ust. 1 przestaje mieć zastosowanie z dniem, w którym informacje zawarte w rejestrze będą obejmować okres trzech lat podatkowych.

▼M3

W przypadku gdy państwo członkowskie przyznaje pomoc zgodnie z art. 3 ust. 2a, musi ono posiadać centralny rejestr pomocy de minimis zawierający pełne informacje dotyczące wszelkiej pomocy de minimis przyznanej przez dowolny organ w tym państwie członkowskim. Ust. 1 przestaje mieć zastosowanie z dniem, w którym informacje zawarte w rejestrze będą obejmować okres trzech lat podatkowych.

▼M3

3.  
Państwo członkowskie przyznaje nową pomoc de minimis zgodnie z niniejszym rozporządzeniem dopiero po upewnieniu się, że nie podniesie ona łącznej kwoty pomocy de minimis przyznanej danemu przedsiębiorstwu do poziomu przekraczającego odnośne pułapy de minimis określone w art. 3 ust. 2 i 2a i górny limit krajowy określony w załączniku oraz że wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu są przestrzegane.

▼B

4.  
Państwa członkowskie rejestrują i gromadzą wszystkie informacje dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia. Informacje te zawierają wszelkie dane konieczne do wykazania, że warunki niniejszego rozporządzenia zostały spełnione. Dane dotyczące indywidualnej pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat podatkowych od daty przyznania pomocy. Dane dotyczące programu pomocy de minimis przechowuje się przez 10 lat podatkowych od daty przyznania ostatniej indywidualnej pomocy w ramach takiego programu.
5.  
Na pisemny wniosek państwo członkowskie przekazuje Komisji, w ciągu 20 dni roboczych lub w ciągu dłuższego okresu określonego we wniosku, wszelkie informacje, jakie Komisja uzna za niezbędne do oceny, czy spełnione zostały warunki niniejszego rozporządzenia, a w szczególności czy nie zostały przekroczone łączne kwoty pomocy de minimis otrzymanej przez przedsiębiorstwo w rozumieniu niniejszego rozporządzenia lub innych rozporządzeń dotyczących pomocy de minimis.

Artykuł 7

Przepisy przejściowe

1.  
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznanej przed jego wejściem w życie, jeżeli pomoc spełnia wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu. Pomoc, która nie spełnia tych warunków, zostanie oceniona przez Komisję zgodnie z odpowiednimi ramami, wytycznymi, komunikatami oraz zawiadomieniami.
2.  
Uznaje się, że wszelka indywidualna pomoc de minimis spełniająca warunki rozporządzenia (WE) nr 1860/2004 przyznana w dniach od 1 stycznia 2005 r. do 30 czerwca 2008 r. nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu, w związku z czym nie podlega procedurze zgłoszenia przewidzianej w art. 108 ust. 3 Traktatu.
3.  
Uznaje się, że wszelka indywidualna pomoc de minimis spełniająca warunki rozporządzenia (WE) nr 875/2007 przyznana w dniach od 31 lipca 2007 r. do 30 czerwca 2014 r. nie spełnia wszystkich kryteriów określonych w art. 107 ust. 1 Traktatu, w związku z czym nie podlega procedurze zgłoszenia przewidzianej w art. 108 ust. 3 Traktatu.
4.  
Po upływie okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelkie programy pomocy de minimis spełniające warunki określone w tym rozporządzeniu pozostają objęte niniejszym rozporządzeniem przez kolejne sześć miesięcy.

Artykuł 8

Wejście w życie i okres obowiązywania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dnia 1 lipca 2014 r.

▼M3

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2029 r.

▼B

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

▼M3




ZAŁĄCZNIK

Górny limit krajowy, o którym mowa w art. 3 ust. 3



(w EUR)

Państwo członkowskie

Maksymalne łączne kwoty pomocy de minimis przyznanej na rzecz przedsiębiorstw prowadzących działalność w zakresie produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury, w podziale na państwa członkowskie (1)

Belgia

4 496 000

Bułgaria

760 118

Czechy

1 208 000

Dania

20 688 000

Niemcy

22 208 000

Estonia

1 572 000

Irlandia

11 969 529

Grecja

25 343 906

Hiszpania

66 336 000

Francja

56 551 178

Chorwacja

6 372 370

Włochy

38 524 000

Cypr

1 324 372

Łotwa

1 780 000

Litwa

3 328 000

Luksemburg

0

Węgry

846 353

Malta

4 234 963

Niderlandy

13 633 923

Austria

613 703

Polska

16 532 000

Portugalia

11 786 313

Rumunia

1 443 731

Słowenia

396 000

Słowacja

344 000

Finlandia

3 149 148

Szwecja

7 544 000

Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej

1 206 336

(1)   

Maksymalne łączne kwoty pomocy de minimis oparte są na średniej z trzech lat rocznych obrotów z działalności w zakresie połowu i akwakultury w każdym państwie członkowskim, wyliczonej przez wyłączenie wartości najwyższych i najniższych w pięcioletnim okresie od 2014 do 2018 r. Aby zapewnić ciągłość planowania i dystrybucji pomocy de minimis na rzecz produkcji podstawowej produktów rybołówstwa i akwakultury oraz wystarczającą swobodę działania wszystkim państwom członkowskim, Komisja uważa, że żadne państwo członkowskie nie powinno utracić więcej niż 60 % maksymalnych łącznych kwot pomocy określonych wcześniej w niniejszym rozporządzeniu.



( *1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiające Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (Dz.U. L 247 z 13.7.2021, s. 1).

( *2 ) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowani a art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 1).

( *3 ) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 9).

( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).

Top