Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 22c444c9-c2e1-11eb-a925-01aa75ed71a1

    Consolidated text: Rozporządzenie Rady (UE) 2020/1998 z dnia 7 grudnia 2020 r. w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka

    Access initial legal act
    (

    Legal status of the document In force

    )

    Access current version (13/09/2024)

    02020R1998 — PL — 22.03.2021 — 002.001

    Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

    ►B

    ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2020/1998

    z dnia 7 grudnia 2020 r.

    w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka

    (Dz.U. L 410I z 7.12.2020, s. 1)

    zmienione przez:

     

     

    Dziennik Urzędowy

      nr

    strona

    data

    ►M1

    ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2021/371 z dnia 2 marca 2021 r.

      L 71I

    1

    2.3.2021

    ►M2

    ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2021/478 z dnia 22 marca 2021 r.

      L 99I

    1

    22.3.2021



    ▼B

    ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2020/1998

    z dnia 7 grudnia 2020 r.

    w sprawie środków ograniczających stosowanych w sytuacji poważnych pogwałceń i naruszeń praw człowieka



    Artykuł 1

    Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

    a) 

    „roszczenie” oznacza roszczenie, niezależnie od tego, czy jest dochodzone w postępowaniu sądowym, z którym wystąpiono przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub po tym dniu, wynikające z umowy lub transakcji, lub pozostające w związku z umową lub transakcją, w szczególności:

    (i) 

    roszczenie o wykonanie zobowiązania wynikającego z umowy lub transakcji lub pozostającego w związku z umową lub transakcją;

    (ii) 

    roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o spłatę obligacji, gwarancji lub zabezpieczenia w jakiejkolwiek formie;

    (iii) 

    roszczenie o odszkodowanie z tytułu umowy lub transakcji;

    (iv) 

    powództwo wzajemne;

    (v) 

    roszczenie o uznanie lub wykonanie – w tym w drodze procedury exequatur – wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, niezależnie od miejsca ich wydania;

    b) 

    „umowa lub transakcja” oznacza transakcję, niezależnie od jej formy i właściwego dla niej prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do celów niniejszej definicji pojęcie „umowa” obejmuje obligacje, gwarancje lub zabezpieczenia, w szczególności gwarancje finansowe lub zabezpieczenia finansowe, oraz kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie odnośne postanowienia, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane;

    c) 

    „właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II;

    d) 

    „zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa wszelkiego rodzaju, rzeczowe lub niematerialne, ruchome lub nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;

    e) 

    „zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza zapobieganie wykorzystywaniu zasobów gospodarczych do pozyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;

    f) 

    „zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przenoszeniu, zmianom, wykorzystaniu, dostępowi do nich lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;

    g) 

    „środki finansowe” oznaczają wszelkiego rodzaju aktywa finansowe i korzyści finansowe, w tym między innymi:

    (i) 

    gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle trasowane, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;

    (ii) 

    depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, długi i zobowiązania dłużne;

    (iii) 

    papiery wartościowe i instrumenty dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty reprezentujące papiery wartościowe, obligacje krótko- i długoterminowe, warranty, skrypty dłużne, kontrakty na instrumenty pochodne;

    (iv) 

    odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z tytułu aktywów lub wygenerowane przez te aktywa;

    (v) 

    kredyty, prawo do potrącenia, gwarancje, gwarancje należytego wykonania umowy lub inne zobowiązania finansowe;

    (vi) 

    akredytywy, konosamenty, kwity zastawne;

    (vii) 

    dokumenty poświadczające udział w środkach finansowych lub zasobach finansowych;

    h) 

    „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których ma zastosowanie Traktat o Unii Europejskiej (TUE), na warunkach ustalonych w TUE, w tym ich przestrzeń powietrzną.

    Artykuł 2

    1.  

    Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

    a) 

    ludobójstwa;

    b) 

    zbrodni przeciwko ludzkości;

    c) 

    następujących poważnych pogwałceń lub naruszeń praw człowieka:

    (i) 

    tortury oraz inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie,

    (ii) 

    niewolnictwo,

    (iii) 

    pozasądowe, doraźne lub arbitralne egzekucje lub zabójstwa,

    (iv) 

    wymuszone zaginięcie osób,

    (v) 

    arbitralne aresztowania lub zatrzymania;

    d) 

    innych pogwałceń lub naruszeń praw człowieka, które obejmują między innymi następujące pogwałcenia lub naruszenia, w zakresie, w jakim są one szeroko rozpowszechnione, systematyczne lub w inny sposób poważne w odniesieniu do celów wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej:

    (i) 

    handel ludźmi, jak również naruszenia praw człowieka przez przemytników migrantów, o czym mowa w niniejszym artykule,

    (ii) 

    przemoc seksualna i przemoc ze względu na płeć,

    (iii) 

    pogwałcenia lub naruszenia wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się,

    (iv) 

    pogwałcenia lub naruszenia wolności wyrażania opinii i wolności wypowiedzi,

    (v) 

    pogwałcenia lub naruszenia wolności religii lub przekonań.

    2.  

    Do celów stosowania ust. 1 należy uwzględnić międzynarodowe prawo zwyczajowe i powszechnie przyjęte instrumenty prawa międzynarodowego, takie jak:

    a) 

    Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych;

    b) 

    Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych;

    c) 

    Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa;

    d) 

    Konwencja w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania;

    e) 

    Międzynarodowa konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej;

    f) 

    Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet;

    g) 

    Konwencja o prawach dziecka;

    h) 

    Międzynarodowa konwencja o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem;

    i) 

    Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych;

    j) 

    Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniający Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej;

    k) 

    Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego;

    l) 

    Europejska Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności..

    3.  

    Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy mogą obejmować:

    a) 

    podmioty państwowe;

    b) 

    inne podmioty, które sprawują faktyczną kontrolę nad danym terytorium lub sprawują na nim faktyczną władzę;

    c) 

    inne podmioty niepaństwowe, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 4 decyzji (WPZiB) 2020/1999

    Artykuł 3

    1.  
    Zamraża się wszelkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w wykazie w załączniku I, należące do nich, będące ich własnością, znajdujące się w ich posiadaniu lub pod ich kontrolą.
    2.  
    Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w wykazie w załączniku I ani na ich rzecz żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.
    3.  

    W załączniku I uwzględnia się, stosownie do ustaleń Rady zgodnie z art. 3 decyzji (WPZiB) 2020/1999

    a) 

    osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, które są odpowiedzialne za czyny wymienione w art. 2 ust. 1;

    b) 

    osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, które udzielają finansowego, technicznego lub materialnego wsparcia przy popełnianiu czynów wymienionych w art. 2 ust. 1 lub w inny sposób uczestniczą w popełnianie tych czynów, w tym poprzez planowanie tych czynów, kierowanie nimi, zlecanie ich, udzielanie pomocy w ich popełnianiu oraz ich przygotowywanie, ułatwianie ich lub zachęcanie do nich;

    c) 

    osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy powiązane z osobami fizycznymi lub prawnymi, podmiotami lub organami, o których mowa w lit. a) i b).

    Artykuł 4

    1.  

    Na zasadzie odstępstwa od art. 3 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są:

    a) 

    niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w wykazie w załączniku I oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym do dokonania płatności za żywność, płatności z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, płatności za leki i leczenie, płatności podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

    b) 

    przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

    c) 

    przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

    d) 

    niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, pod warunkiem że odpowiedni właściwy organ powiadomił właściwe organy pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o powodach, dla których uważa, że należy udzielić szczególnego zezwolenia, co najmniej dwa tygodnie przed jego udzieleniem; lub

    e) 

    przedmiotem wpłaty na rachunek lub wypłaty z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim płatności te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

    2.  
    Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie ust. 1 w terminie dwóch tygodni od udzielenia zezwolenia.

    Artykuł 5

    1.  
    Na zasadzie odstępstwa od art. 3 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że przekazanie takich środków finansowych lub zasobów gospodarczych jest niezbędne do celów humanitarnych, takich jak świadczenie lub ułatwianie świadczenia pomocy, co obejmuje dostarczanie artykułów medycznych i żywności lub przewóz pracowników organizacji humanitarnej oraz udzielanie związanej z tym pomocy, lub też na potrzeby ewakuacji.
    2.  
    Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie ust. 1 w terminie czterech tygodni od udzielenia zezwolenia.

    Artykuł 6

    1.  

    Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 1 właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, pod warunkiem że spełnione są następujące warunki:

    a) 

    środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem orzeczenia arbitrażowego wydanego przed dniem, w którym osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ, o których mowa w art. 3, wymieniono w wykazie w załączniku I, lub orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim, przed tym dniem lub później;

    b) 

    środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub taką decyzją lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu lub takiej decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

    c) 

    orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w wykazie w załączniku I; oraz

    d) 

    uznanie tego orzeczenia lub tej decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

    2.  
    Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie ust. 1 w terminie dwóch tygodni od udzielenia zezwolenia.

    Artykuł 7

    1.  

    Na zasadzie odstępstwa od art. 3 ust. 1 i pod warunkiem że płatność dokonywana przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymienione w wykazie w załączniku I jest należna z tytułu umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę fizyczną lub prawną, dany podmiot lub organ lub zobowiązania powstałego dla danej osoby fizycznej lub prawnej, danego podmiotu lub organu, zanim daną osobę fizyczną lub prawną, dany podmiot lub organ wymieniono w wykazie w załączniku I, właściwe organy państw członkowskich mogą zezwolić, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, pod warunkiem że dany właściwy organ stwierdził, że:

    a) 

    środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ wymienione w wykazie w załączniku I; oraz

    b) 

    dokonanie płatności nie narusza art. 3 ust. 2.

    2.  
    Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie ust. 1 w terminie dwóch tygodni od udzielenia zezwolenia.

    Artykuł 8

    1.  
    Art. 3 ust. 2 nie stoi na przeszkodzie temu, by instytucje finansowe lub kredytowe, które otrzymują środki finansowe przekazywane przez osoby trzecie na rachunek wymienionych w wykazie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, zapisywały te otrzymane środki w dobro zamrożonych rachunków, pod warunkiem że wszelkie dodatkowe kwoty, którymi uznano te rachunki, również podlegają zamrożeniu. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie informuje odpowiedni właściwy organ o wszelkich takich transakcjach.
    2.  

    Art. 3 ust. 2 nie stosuje się do uznawania zamrożonych rachunków:

    a) 

    odsetkami lub innymi dochodami z tych rachunków;

    b) 

    płatnościami należnymi z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem ujęcia osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 3, w wykazie w załączniku I; lub

    c) 

    płatnościami należnymi na podstawie orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej lub orzeczenia arbitrażowego wydanych w państwie członkowskim lub wykonalnych w danym państwie członkowskim;

    pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności pozostają objęte środkami przewidzianymi w art. 3 ust. 1.

    Artykuł 9

    1.  

    Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

    a) 

    dostarczają natychmiast wszelkie informacje, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takie jak informacje dotyczące rachunków i kwot zamrożonych zgodnie z art. 3 ust. 1, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym te osoby fizyczne i prawne, podmioty lub organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, i przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio albo za pośrednictwem państw członkowskich; oraz

    b) 

    współpracują z właściwym organem przy weryfikacji informacji, o których mowa w lit. a).

    2.  
    Wszelkie dodatkowe informacje otrzymane bezpośrednio przez Komisję udostępnia się państwom członkowskim.
    3.  
    Wszelkie informacje przekazane lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem wykorzystuje się jedynie w celu, w jakim je przekazano lub otrzymano.

    Artykuł 10

    Zakazuje się świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w art. 3.

    Artykuł 11

    1.  
    Osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy lub ich dyrektorzy lub pracownicy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności w związku z zamrożeniem środków finansowych i zasobów gospodarczych lub odmową ich udostępnienia, dokonanymi w dobrej wierze i w przekonaniu, że działania takie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, chyba że dowiedziono, że środki finansowe i zasoby gospodarcze zamrożono lub zatrzymano na skutek niedbalstwa.
    2.  
    Osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności, jeżeli nie wiedziały i nie miały uzasadnionego powodu, by przypuszczać, że ich działania mogą naruszać środki określone w niniejszym rozporządzeniu.

    Artykuł 12

    1.  

    Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone na podstawie niniejszego rozporządzenia, w tym roszczenia o naprawienie szkody lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o spłatę obligacji, gwarancji lub zabezpieczeń” w szczególności gwarancji finansowych lub zabezpieczeń finansowych w dowolnej formie, jeżeli wystąpiły z nimi:

    a) 

    osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w wykazie w załączniku I;

    b) 

    osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

    2.  
    We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane na podstawie ust. 1, spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej, podmiocie lub organie dochodzącym zaspokojenia tego roszczenia.
    3.  
    Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, o przeprowadzenie kontroli sądowej dotyczącej zgodności z prawem niewykonania zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

    Artykuł 13

    1.  

    Komisja i państwa członkowskie informują się o środkach zastosowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia i dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami związanymi z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami dotyczącymi:

    a) 

    środków finansowych zamrożonych na podstawie art. 3 oraz zezwoleń udzielonych na podstawie art. 4, 5, 6 i 7;

    b) 

    naruszeń przepisów i trudności z ich egzekwowaniem oraz wyroków wydanych przez sądy krajowe.

    2.  
    Państwa członkowskie natychmiast przekazują sobie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogłyby mieć wpływ na skuteczne wykonanie niniejszego rozporządzenia.

    Artykuł 14

    1.  
    W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu środkami, o których mowa w art. 3, dokonuje stosownych zmian załącznika I.
    2.  
    Rada przekazuje decyzję, o której mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, danej osobie fizycznej lub prawnej, danemu podmiotowi lub danemu organowi bezpośrednio — jeżeli adres jest znany — albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając tej osobie fizycznej lub prawnej, takiemu podmiotowi lub takiemu organowi przedstawienie uwag.
    3.  
    W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu decyzji, o których mowa w ust. 1, i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, dany podmiot lub dany organ.
    4.  
    Wykaz w załączniku I jest poddawany regularnym przeglądom, które odbywają się co najmniej raz na 12 miesięcy.
    5.  
    Komisja jest upoważniona do zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazywanych przez państwa członkowskie.

    Artykuł 15

    1.  
    W załączniku I zamieszcza się uzasadnienie umieszczenia w wykazie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów.
    2.  
    W załączniku I zamieszcza się informacje, które są niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, o ile informacje te są dostępne. W przypadku osób fizycznych informacje takie mogą obejmować: imiona i nazwiska oraz pseudonimy; datę i miejsce urodzenia; obywatelstwo; numer paszportu i numer dowodu tożsamości; płeć; adres, jeżeli jest znany; oraz funkcję lub zawód. W przypadku osób prawnych, podmiotów lub organów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer ewidencyjny i miejsce prowadzenia działalności.

    Artykuł 16

    1.  
    Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadkach naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich stosowania. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne oraz odstraszające.
    2.  
    Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach tych przepisów.

    Artykuł 17

    1.  

    Rada, Komisja i Wysoki Przedstawiciel przetwarzają dane osobowe w celu realizacji zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia. Do zadań tych należy:

    a) 

    w przypadku Rady: przygotowywanie oraz wprowadzanie zmian do załącznika I;

    b) 

    w przypadku Wysokiego Przedstawiciela: przygotowywania zmian do załącznika I;

    c) 

    w przypadku Komisji:

    (i) 

    uwzględnianie treści załącznika I w publicznie dostępnym elektronicznym skonsolidowanym wykazie osób, grup i podmiotów podlegających sankcjom finansowym Unii oraz na publicznie dostępnej interaktywnej mapie sankcji;

    (ii) 

    przetwarzanie informacji na temat skutków, jakie wywierają środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, takich jak wartość zamrożonych środków finansowych i informacje o zezwoleniach udzielonych przez właściwe organy.

    2.  
    Rada, Komisja i Wysoki Przedstawiciel mogą przetwarzać w stosownych przypadkach odpowiednie dane dotyczące przestępstw popełnionych przez osoby fizyczne wymienione w wykazie, wyroków skazujących takie osoby lub środków bezpieczeństwa dotyczących takich osób, jedynie w zakresie, w jakim przetwarzanie to jest niezbędne do opracowania załącznika I.
    3.  
    Do celów niniejszego rozporządzenia Rada, służba Komisji wymieniona w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i Wysoki Przedstawiciel zostają wyznaczeni jako „administrator” w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia (UE) 2018/1725 w celu zapewnienia, by zainteresowane osoby fizyczne mogły wykonywać swoje prawa zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1725.

    Artykuł 18

    1.  
    Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i podają ich nazwy na stronach internetowych wymienionych w załączniku II. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach swoich adresów stron internetowych wymienionych w załączniku II.
    2.  
    Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.
    3.  
    W przypadku gdy w niniejszym rozporządzeniu przewidziano wymóg powiadamiania, informowania lub innego porozumiewania się z Komisją, na potrzeby takiego porozumiewania się stosuje się adres i inne dane kontaktowe wskazane w załączniku II.

    Artykuł 19

    Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

    a) 

    na terytorium Unii, w tym także w jej przestrzeni powietrznej;

    b) 

    na pokładach wszelkich statków powietrznych lub jednostek pływających podlegających jurysdykcji państwa członkowskiego;

    c) 

    wobec każdej osoby fizycznej będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;

    d) 

    wobec każdej osoby prawnej, każdego podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa państwa członkowskiego;

    e) 

    wobec każdej osoby prawnej, każdego podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo w Unii.

    Artykuł 20

    Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

    Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.



    ZAŁĄCZNIK I

    Wykaz osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 3

    A. 

    Osoby fizyczne

    ▼M1



     

    ►M2  Imię i nazwisko (transliteracja na alfabet łaciński) ◄

    ►M2  Imię i nazwisko ◄

    Informacje identyfikacyjne

    Powody umieszczenia w wykazie

    Data umieszczenia w wykazie

    1.

    Alexander (Alexandr) Petrovich KALASHNIKOV

    Aлександр Петрович КАЛАШНИКОВ

    Stanowisko(-a): dyrektor rosyjskiej Federalnej Służby Więziennej (FSIN)

    Data urodzenia: 27.1.1964

    Miejsce urodzenia: Tatarsk, obwód nowosybirski, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

    Obywatelstwo: rosyjskie

    Płeć: mężczyzna

    Alexander Kalashnikov jest od 8 października 2019 r. dyrektorem rosyjskiej Federalnej Służby Więziennej (FSIN). Z racji piastowania tego stanowiska nadzoruje całą działalność FSIN. Jako dyrektor FSIN odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w tym arbitralne aresztowania i zatrzymania.

    W sprawie Aleksieja Nawalnego, gdy wracał on do zdrowia w Niemczech (wrzesień 2020 r. – styczeń 2021 r.) po próbie otrucia go toksycznym środkiem paralityczno-drgawkowym z grupy nowiczoków, FSIN zażądał 28 grudnia 2020 r., by stawił się on niezwłocznie przed kuratorem sądowym, w przeciwnym razie groziła mu kara pozbawienia wolności za niezastosowanie się do warunków kary z zawieszeniem wykonania orzeczonej w sprawie oszustwa. W 2018 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał wyrok skazujący w sprawie oszustwa za arbitralny i niesprawiedliwy. 17 stycznia 2021 r. funkcjonariusze FSIN, działając na rozkaz Alexandra Kalashnikova, zatrzymali Aleksieja Nawalnego po jego przylocie na lotnisko w Moskwie. Podstawą aresztowania Aleksieja Nawalnego było postanowienie sądu miejskiego w Chimkach, które zostało z kolei wydane na wniosek FSIN. Już pod koniec grudnia 2020 r. FSIN wystąpiło z wnioskiem o to, by sąd zamienił orzeczoną wobec Aleksieja Nawalnego karę z zawieszeniem wykonania na karę pozbawienia wolności. 17 lutego 2021 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka nakazał, aby rząd Federacji Rosyjskiej uwolnił Aleksieja Nawalnego.

    2 marca 2021 r.

    2.

    Alexander (Alexandr) Ivanovich BASTRYKIN

    Алексaндр Ивaнович БАСТРЫКИН

    Stanowisko(-a): przewodniczący Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej

    Data urodzenia: 27.8.1953

    Miejsce urodzenia: Psków, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

    Obywatelstwo: rosyjskie

    Płeć: mężczyzna

    Alexander Bastrykin piastuje stanowisko przewodniczącego Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej (zwanego dalej „Komitetem”) od stycznia 2011 r. (oraz od października do grudnia 2010 pełnił obowiązki przewodniczącego). Z racji piastowanego stanowiska nadzoruje całą działalność Komitetu. Oficjalnie Komitetowi przewodniczy prezydent Rosji. Jako przewodniczący Komitetu Alexander Bastrykin odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w tym arbitralne aresztowania i zatrzymania.

    Alexander Bastrykin odpowiada za prowadzone przez ten Komitet szeroko zakrojone i systematyczne kampanie represji wobec rosyjskiej opozycji, wymierzone przeciwko jej członkom i polegające na prowadzeniu przeciwko nim postępowań. 29 grudnia 2020 r. Komitet wszczął postępowanie przeciwko przywódcy opozycji Aleksiejowi Nawalnemu, oskarżając go o oszustwo na dużą skalę. Aleksiej Nawalny i inne osoby publikowały artykuły na temat posiadania przez Alexandra Bastrykina w pierwszej dekadzie XXI wieku czeskiego przedsiębiorstwa LAW Bohemia zajmującego się nieruchomościami.

    2 marca 2021 r.

    3.

    Igor Viktorovich KRASNOV

    Игорь Викторович КРАСНОВ

    Stanowisko(-a): prokurator generalny Federacji Rosyjskiej

    Data urodzenia: 24.12.1975

    Miejsce urodzenia: Archangielsk, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

    Obywatelstwo: rosyjskie

    Płeć: mężczyzna

    Igor Krasnov jest prokuratorem generalnym Federacji Rosyjskiej od 22 stycznia 2020 r. oraz byłym zastępcą przewodniczącego Komitetu Śledczego Federacji Rosyjskiej. Z racji piastowanego stanowiska prokuratora generalnego nadzoruje prokuratury w Federacji Rosyjskiej, prokuratury specjalne i prokuraturę wojskową. Jako prokurator generalny odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka, w tym arbitralne zatrzymania protestujących, oraz za szeroko zakrojone i systematyczne represjonowanie wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się, jak również wolności opinii i wypowiedzi.

    Przed protestami 23 stycznia 2021 r. prokuratura generalna ostrzegła, że ich uczestnicy zostaną pociągnięci do odpowiedzialności. Ponadto prokuratura generalna zażądała, by Federalna Służba Nadzoru w zakresie Komunikacji, Informatyki i Środków Masowego Przekazu (Roskomnadzor) ograniczyła dostęp do należących do opozycji stron internetowych i kont w mediach społecznościowych zawierających informacje o planowanych zgromadzeniach zwolenników Aleksieja Nawalnego. 29 stycznia 2021 r. prokuratura generalna ponownie zażądała, by Roskomnadzor ograniczył dostęp do należących do opozycji stron internetowych i kont w mediach społecznościowych, tym razem przed protestami w obronie Nawalnego mającymi się odbyć 30 i 31 stycznia 2021 r. Do firm internetowych (Facebook, TikTok, Twitter, Google, grupy Mail.ru) wysłano ostrzeżenia. Prokuratura generalna zapowiedziała także, że osoby biorące udział w demonstracjach zostaną postawione w stan oskarżenia.

    Prokuratura Generalna poparła wniosek rosyjskiej Federalnej Służby Więziennej (FSIN) o zamianę orzeczonej wobec Aleksieja Nawalnego w sprawie domniemanego oszustwa kary z zawieszeniem wykonania na karę pozbawienia wolności. Mimo że w 2018 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał wydany w sprawie Aleksieja Nawalnego wyrok skazujący za arbitralny i niesprawiedliwy, 17 stycznia 2021 r. został on aresztowany po przylocie na lotnisko w Moskwie.

    2 marca 2021 r.

    4.

    Viktor Vasilievich (Vasilyevich) ZOLOTOV

    Виктор Васильевич ЗОЛОТОВ

    Stanowisko(-a): dyrektor Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Federacji Rosyjskiej (Rosgwardia).

    Data urodzenia: 27.1.1954

    Miejsce urodzenia: Sasowo, rosyjska FSRR (obecnie Federacja Rosyjska)

    Obywatelstwo: rosyjskie

    Płeć: mężczyzna

    Viktor Zolotov jest od 5 kwietnia 2016 r. dyrektorem Federalnej Służby Wojsk Gwardii Narodowej Federacji Rosyjskiej (Rosgwardia), a zatem jest głównodowodzącym wojsk gwardii narodowej Federacji Rosyjskiej, a także dowódcą OMON – Oddziału Mobilnego Specjalnego Przeznaczenia będącego częścią Rosgwardii. Z racji piastowanego stanowiska nadzoruje całą działalność Rosgwardii i OMON. Jako dyrektor Rosgwardii odpowiada za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w tym arbitralne aresztowania i zatrzymania oraz systematyczne i szeroko zakrojone pogwałcenia wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się, w szczególności poprzez brutalne tłumienie protestów i demonstracji.

    Rosgwardia została użyta do stłumienia demonstracji w obronie Aleksieja Nawalnego 23 stycznia 2021 r.; zgodnie z doniesieniami wielu funkcjonariuszy Rosgwardii i OMON stosowało brutalną przemoc wobec protestujących. Siły bezpieczeństwa stosowały agresywne środki wobec wielu dziennikarzy, w tym korespondentki „Meduzy” Kristiny Safronowej, którą uderzył funkcjonariusz OMON, i dziennikarki „Nowej Gaziety” Jelizawiety Kirpanowej, którą uderzono w głowę pałką, co spowodowało krwotok. Siły bezpieczeństwa arbitralnie zatrzymały ponad 300 nieletnich.

    2 marca 2021 r.

    ▼M2

    5.

    ZHU Hailun

    朱海仑 (pisownia chińska)

    Stanowisko(-a): były wiceprzewodniczący zgromadzenia przedstawicieli ludowych XIII kadencji Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR)

    Data urodzenia: styczeń 1958 r.

    Miejsce urodzenia: Lianshui, Jiangsu (Chiny)

    Obywatelstwo: chińskie

    Płeć: mężczyzna

    Były sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR) i były zastępca sekretarza Komitetu Partii regionu XUAR (2016–2019). Były wiceprzewodniczący zgromadzenia przedstawicieli ludowych XIII kadencji regionu XUAR (od 2019 r. do lutego 2021 r.).

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR (2016–2019) Zhu Hailun był odpowiedzialny za utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego i ochronę porządku publicznego w tym regionie. Z tego względu odegrał kluczową polityczną rolę w monitorowaniu i realizowaniu zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych. Zhu Hailuna opisuje się jako „architekta” tego programu. Dlatego też jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

     

     

     

     

     

    Jako wiceprzewodniczący zgromadzenia przedstawicieli ludowych XIII kadencji regionu XUAR (od 2019 r. do lutego 2021 r.) Zhu Hailun nadal miał decydujący głos w regionie XUAR, w którym nadal trwa zakrojony na szeroką skalę program nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

     

    6.

    WANG Junzheng

    王君正 (pisownia chińska)

    Stanowisko(-a): sekretarz partii w Korpusie Produkcyjno-Budowlanym Sinciangu (XPCC) i zastępca sekretarza Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur; komisarz polityczny XPCC i dyrektor generalny China Xinjian Group

    Data urodzenia: maj 1963 r.

    Miejsce urodzenia: Linyi, Szantung (Chiny)

    Obywatelstwo: chińskie

    Płeć: mężczyzna

    Sekretarz Partii w Korpusie Produkcyjno-Budowlanym Sinciangu (XPCC) oraz zastępca sekretarza Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (XUAR) od kwietnia 2020 r., a od maja 2020 r. także komisarz polityczny XPCC. Były sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR (luty 2019 r. – wrzesień 2020 r.). Wang Junzheng sprawował też inne wysokie stanowiska w XPCC.

    XPCC jest państwową organizacją gospodarczą i paramilitarną w regionie XUAR, która sprawuje władzę administracyjną i kontroluje działalność gospodarczą w Sinciangu.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako sekretarz partii i komisarz polityczny XPCC od 2020 r., Wang Junzheng uczestniczy w nadzorowaniu wszystkich strategii realizowanych przez XPCC. Z racji swojego stanowiska jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań, związane między innymi z realizowaniem przez XPCC zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

     

     

     

     

     

    Jest także odpowiedzialny za systematyczne wykorzystywanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych do pracy przymusowej, w szczególności na polach bawełny.

    Jako zastępca sekretarza Komitetu Partii w regionie XUAR od 2020 r., Wang Junzheng uczestniczy w nadzorowaniu wszystkich strategii dotyczących bezpieczeństwa realizowanych w Sinciangu, w tym wspomnianego powyżej programu wymierzonego w Ujgurów i osoby należące do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych. Jako sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR (luty 2019 r. – wrzesień 2020 r.) Wang Junzheng był odpowiedzialny za utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego i ochronę porządku publicznego w tym regionie. Z tego względu odegrał kluczową polityczną rolę w monitorowaniu i realizowaniu wspomnianego powyżej programu.

     

    7.

    WANG Mingshan

    王明山 (pisownia chińska)

    Stanowisko(-a): członek Stałego Komitetu Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (XUAR) oraz sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR

    Data urodzenia: styczeń 1964 r.

    Miejsce urodzenia: Wuwei, Gansu (Chiny)

    Obywatelstwo: chińskie

    Płeć: mężczyzna

    Członek Stałego Komitetu Komitetu Partii w Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur (XUAR) oraz sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR od września 2020 r. Były dyrektor i zastępca sekretarza partii Biura Bezpieczeństwa Publicznego Sinciangu (XPSB) między 2017 r. a styczniem 2021 r.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako sekretarz Komitetu ds. Politycznych i Prawnych regionu XUAR od września 2020 r., Wang Mingshan jest odpowiedzialny za utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego i ochronę porządku publicznego w tym regionie. Z tego względu odgrywa kluczową polityczną rolę w monitorowaniu zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych.

     

     

     

     

     

    Jako były dyrektor i zastępca sekretarza partii XPSB (2017 r. – styczeń 2021 r.) sprawował kluczową funkcję w aparacie bezpieczeństwa Sinciangu i był bezpośrednio odpowiedzialny za realizowanie wspomnianego powyżej programu. W szczególności XPSB uruchomiło zintegrowaną platformę wspólnych działań, czyli dużą bazę danych, wykorzystywaną do monitorowania milionów Ujgurów zamieszkujących region Sinciang i oznaczenia w niej tych, którzy zostali uznani za „potencjalnie niebezpiecznych”, w celu wysłania ich do obozów detencyjnych.

    Na obecnym stanowisku i z racji wcześniej pełnionych funkcji Wang Mingshan jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań.

     

    8.

    CHEN Mingguo

    陈明国

    (pisownia chińska)

    Stanowisko(-a): dyrektor Biura Bezpieczeństwa Publicznego Sinciangu (XPSB) i wiceprzewodniczący rządu ludowego Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR)

    Data urodzenia: październik1966 r.

    Miejsce urodzenia: Yilong, Syczuan (Chiny)

    Obywatelstwo: chińskie

    Płeć: mężczyzna

    Dyrektor Biura Bezpieczeństwa Publicznego Sinciangu (XPSB) od stycznia 2021 r. i wiceprzewodniczący rządu ludowego Regionu Autonomicznego Sinciang-Ujgur (XUAR).

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako dyrektor XPSB Chen Mingguo sprawuje kluczową funkcję w aparacie bezpieczeństwa Sinciangu i bezpośrednio uczestniczy w realizowaniu zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych. W szczególności XPSB uruchomiło zintegrowaną platformę wspólnych działań, czyli dużą bazę danych, wykorzystywaną do monitorowania milionów Ujgurów zamieszkujących region Sinciang i oznaczenia w niej tych, którzy zostali uznani za „potencjalnie niebezpiecznych”, w celu wysłania ich do obozów detencyjnych. Z tego względu Chen Mingguo jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań.

     

    9.

    JONG Kyong-thaek (alias CHO’NG Kyo’ng-t’aek)

    정경택

    (pisownia koreańska)

    Stanowisko(-a): minister bezpieczeństwa państwowego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD)

    Data urodzenia: między 1.1.1961 a 31.12.1963

    Obywatelstwo: północnokoreańskie

    Płeć: mężczyzna

    Jong Kyong-thaek od 2017 r. jest ministrem bezpieczeństwa państwowego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD).

    Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego KRLD to jedna z czołowych instytucji zajmujących się realizacją represyjnych strategii bezpieczeństwa KRLD, skupiających się na identyfikowaniu i tłumieniu sprzeciwu politycznego, „wywrotowych” informacji napływających z zagranicy oraz wszelkich innych zachowań uznawanych za poważne zagrożenie polityczne dla ustroju politycznego i jego przywództwa.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego Jong Kyong-thaek jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w KRLD, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz arbitralne aresztowania lub zatrzymania, jak również za szeroko zakrojoną pracę przymusową i przemoc seksualną wobec kobiet.

     

    10.

    RI Yong Gil

    (alias RI Yong Gi, RI Yo’ng-kil, YI Yo’ng-kil)

    리영길

    (pisownia koreańska)

    Stanowisko(-a): minister bezpieczeństwa społecznego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD)

    Data urodzenia: 1955

    Obywatelstwo: północnokoreańskie

    Płeć: mężczyzna

    Ri Yong Gil od stycznia 2021 r. jest ministrem bezpieczeństwa społecznego Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD), a w okresie między 2018 r. a styczniem 2021 r. pełnił funkcję szefa sztabu generalnego Koreańskiej Armii Ludowej.

    Ministerstwo Bezpieczeństwa Społecznego KRLD (wcześniejsze nazwy: Ministerstwo Bezpieczeństwa Ludności lub Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego) to jedna z czołowych instytucji zajmujących się realizacją represyjnych strategii bezpieczeństwa KRLD, w tym przesłuchiwaniem i karaniem osób „nielegalnie” uciekających z KRLD. W szczególności Ministerstwo Bezpieczeństwa Społecznego jest odpowiedzialne – za pośrednictwem swojego Biura Więziennictwa – za prowadzenie kolonii karnych i obozów pracy związanych z krótkoterminowym zatrzymaniem, w których to koloniach i obozach więźniowie/zatrzymani są rozmyślnie głodzeni i poddawani innym formom nieludzkiego traktowania.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako szef Ministerstwa Bezpieczeństwa Społecznego Ri Yong Gil jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w KRLD, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz arbitralne aresztowania lub zatrzymania, jak również za szeroko zakrojoną pracę przymusową i przemoc seksualną wobec kobiet.

    Jako były szef sztabu generalnego Koreańskiej Armii Ludowej Ri Yong Gil jest także odpowiedzialny za powszechne poważne pogwałcenia praw człowieka, których dopuściła się Koreańska Armia Ludowa.

     

    11.

    Mohammed Khalifa AL-KANI (alias Mohamed Khalifa Abderrahim Shaqaqi AL-KANI, Mohammed AL-KANI, Muhammad Omar AL-KANI)

    الكاني خليفة محمد (pisownia arabska)

    Stanowisko(-a): przywódca milicji Kaniyat

    Data urodzenia: 3.5.1979

    Obywatelstwo: libijskie

    Numer paszportu: F86JKFJF

    Płeć: mężczyzna

    Mohammed Khalifa Al-Kani jest przywódcą milicji Kaniyat, która sprawowała kontrolę nad libijskim miastem Tarhuna w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r. Z racji piastowanego stanowiska nadzoruje wszystkie działania milicji Kaniyat. Jako przywódca milicji Kaniyat jest odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka w Libii, w szczególności za egzekucje pozasądowe i wymuszone zaginięcia w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r. w Tarhunie.

    Na początku czerwca 2020 r. Mohammed Khalifa Al-Kani i członkowie milicji Kaniyat zbiegli z Tarhuny na wschód Libii. Potem w Tarhunie odkryto liczne masowe groby przypisywane milicji Kaniyat.

    22.3.2021

    12.

    Abderrahim AL-KANI (alias Abdul-Rahim AL-KANI, Abd-al-Rahim AL-KANI)

    الرحيم الكاني عبد (pisownia arabska)

    Stanowisko(-a): członek milicji Kaniyat

    Data urodzenia: 7.9.1997

    Obywatelstwo: libijskie

    Numer paszportu: PH3854LY

    Numer dowodu tożsamości: 119970331820

    Płeć: mężczyzna

    Abderrahim Al-Kani jest jednym z kluczowych członków milicji Kaniyat, a także bratem przywódcy tej milicji, Mohammeda Khalify Al-Khaniego. Milicja Kaniyat sprawowała kontrolę nad libijskim miastem Tarhuna w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r.

    Abderrahim Al-Kani w ramach milicji Kaniyat odpowiada za bezpieczeństwo wewnętrzne. Z racji piastowania tego stanowiska jest odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka w Libii, w szczególności za egzekucje pozasądowe i wymuszone zaginięcia w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r. w Tarhunie.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Na początku czerwca 2020 r. Abderrahim Al-Kani i członkowie milicji Kaniyat zbiegli z Tarhuny na wschód Libii. Potem w Tarhunie odkryto liczne masowe groby przypisywane milicji Kaniyat.

     

    13.

    Aiub Vakhaevich KATAEV

    (alias Ayubkhan Vakhaevich KATAEV)

    Аюб Вахаевич КАТАЕВ

    (alias Аюбхан Вахаевич КАТАЕВ) (pisownia rosyjska)

    Stanowisko(-a): szef wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w mieście Argun w Republice Czeczeńskiej

    Data urodzenia: 1.12.1980 lub 1.12.1984

    Obywatelstwo: rosyjskie

    Płeć: mężczyzna

    Szef wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w mieście Argun w Republice Czeczeńskiej.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako szef wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej w Argunie Aiub Kataev nadzoruje działania miejscowych służb bezpieczeństwa państwowego i policji. Z racji piastowanego stanowiska osobiście nadzoruje szeroko zakrojone i systematyczne prześladowania w Czeczenii, które rozpoczęły się w 2017 r. Prześladowania te wymierzone są w lesbijki, gejów, osoby biseksualne, transpłciowe i interseksualne (LGBTI), osoby uważane za osoby LGBTI, oraz inne osoby podejrzewane o przynależność do opozycji wobec szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa. Aiub Kataev i podległe mu służby są odpowiedzialni za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie, a także za arbitralne aresztowania i zatrzymania oraz egzekucje pozasądowe.

     

     

     

     

     

    Według licznych świadków Aiub Kataev osobiście nadzorował torturowanie zatrzymanych i uczestniczył w ich torturowaniu.

     

    14.

    Abuzaid (Abuzayed) Dzhandarovich VISMURADOV

    Абузайд Джандарович ВИСМУРАДОВ (pisownia rosyjska)

    Stanowisko(-a): dowódca jednostki „Terek” w ramach Specjalnego Oddziału Szybkiego Reagowania (SOBR); wicepremier Republiki Czeczeńskiej, nieoficjalny ochroniarz szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa

    Data urodzenia: 24.12.1975

    Miejsce urodzenia: Achmat-Jurt/Chosi-Jurt, była Czeczeńsko-Inguska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka (ASSR), obecnie Republika Czeczeńska (Federacja Rosyjska)

    Obywatelstwo: rosyjskie

    Płeć: mężczyzna

    Dowódca jednostki „Terek” w ramach Specjalnego Oddziału Szybkiego Reagowania (SOBR); wicepremier Republiki Czeczeńskiej, nieoficjalny ochroniarz szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa.

    Abuzaid Vismuradov jest dowódcą jednostki „Terek” w ramach SOBR od maja 2012 r. Z racji piastowanego stanowiska osobiście nadzoruje szeroko zakrojone i systematyczne prześladowania w Czeczenii, które rozpoczęły się w 2017 r. Prześladowania te wymierzone są w lesbijki, gejów, osoby biseksualne, transpłciowe i interseksualne (LGBTI), osoby uważane za osoby LGBTI, oraz inne osoby podejrzewane o przynależność do opozycji wobec szefa Republiki Czeczeńskiej Ramzana Kadyrowa.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Abuzaid Vismuradov i podległa mu jednostka „Terek” są odpowiedzialni za poważne pogwałcenia praw człowieka w Rosji, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie, a także za arbitralne aresztowania i zatrzymania oraz egzekucje pozasądowe.

    Według licznych świadków Abuzaid Vismuradov osobiście nadzorował torturowanie zatrzymanych i uczestniczył w ich torturowaniu. Jest on bliskim współpracownikiem Ramzana Kadyrowa, szefa Republiki Czeczeńskiej, który od wielu lat prowadzi kampanię represji wobec swoich przeciwników politycznych.

     

    15.

    Gabriel Moses LOKUJO

    -

    Stanowisko(-a): generał dywizji Sił Zbrojnych Sudanu Południowego (SSPDF)

    Obywatelstwo: południowosudańskie

    Płeć: mężczyzna

    Generał dywizji Sił Zbrojnych Sudanu Południowego (SSPDF).

    Gabriel Moses Lokujo jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Sudanie Południowym, w szczególności za egzekucje pozasądowe.

    W maju 2020 r. trzech oficerów Opozycyjnej Ludowej Armii Wyzwolenia Sudanu (SPLA-IO) zostało uprowadzonych i straconych na rozkaz generała dywizji Gabriela Mosesa Lokujo.

    22.3.2021

     

     

     

     

    We wrześniu 2020 r. generał dywizji Gabriel Moses Lokujo przeszedł z SPLA-IO na stronę SSPDF i jest odpowiedzialny za starcia, które wskutek tej decyzji wywiązały się na terenie i wokół ośrodka szkoleniowego Moroto na południu stanu Ekwatoria Środkowa. W ich wyniku w ostatnim kwartale 2020 r. po obu stronach wiele osób zostało zabitych lub rannych; doszło też do przemieszczenia się ludności cywilnej, zwłaszcza w okolicach Kajo-Keji w stanie Ekwatoria Środkowa. Siły generała dywizji Gabriela Mosesa Lokujo pozostały na tym obszarze; są doniesienia o dalszych licznych starciach, a bezpieczeństwo ludności cywilnej jest nadal zagrożone.

     

    ▼B

    B. 

    Osoby prawne, podmioty i organy

    ▼M2



     

    Nazwa (transliteracja na alfabet łaciński)

    Nazwa

    Informacje identyfikacyjne

    Powody umieszczenia w wykazie

    Data umieszczenia w wykazie

    1.

    Xinjiang Production and Construction Corps Public Security Bureau (Biuro Bezpieczeństwa Publicznego Korpusu Produkcyjno-Budowlanego Sinciangu)

    新疆生产建设兵团公安局

    (pisownia chińska)

    Adres: 106 Guangming Road, Urumqi, Xinjiang Uyghur Autonomous Region (XUAR), China

    Numer telefonu: +86 991 598 8114

    Biuro Bezpieczeństwa Publicznego Korpusu Produkcyjno-Budowlanego Sinciangu (XPCC) jest odpowiedzialne za realizowanie wszystkich strategii XPCC dotyczących kwestii bezpieczeństwa, w tym za zarządzanie ośrodkami detencyjnymi. XPCC jest państwową organizacją gospodarczą i paramilitarną działającą w chińskim Regionie Autonomicznym Sinciang-Ujgur, która sprawuje władzę administracyjną i kontroluje działalność gospodarczą w Sinciangu.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Jako organizacja zajmująca się strategiami bezpieczeństwa w ramach XPCC, Biuro Bezpieczeństwa Publicznego XPCC jest odpowiedzialne za poważne pogwałcenia praw człowieka w Chinach, w szczególności za masowe arbitralne zatrzymania i poniżające traktowanie Ujgurów i osób należących do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych, a także za systematyczne pogwałcenia ich wolności religii lub przekonań, związane między innymi z realizowaniem przez XPCC zakrojonego na szeroką skalę programu nadzorowania, zatrzymywania i indoktrynowania muzułmańskich mniejszości etnicznych.

    W ramach wyżej wspomnianego programu XPCC wykorzystuje Ujgurów i osoby należące do innych muzułmańskich mniejszości etnicznych do pracy przymusowej, w szczególności na polach bawełny. Jako organizacja zajmująca się strategiami bezpieczeństwa w ramach XPCC, Biuro Bezpieczeństwa Publicznego XPCC jest odpowiedzialne za systematyczne korzystanie z pracy przymusowej.

     

    2.

    Central Public Prosecutor’s Office (alias Office of the Prosecutor of the DPRK) Prokuratura Centralna (alias Biuro Prokuratora Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (KRLD))

    조선민주주의인민공화국 중앙검찰소 (pisownia koreańska)

     

    Prokuratura Centralna jest instytucją, która nadzoruje wszystkie postępowania karne w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (KRLD), w tym postępowanie przygotowawcze, przesłuchanie, tymczasowe aresztowanie i proces.

    22.3.2021

     

     

     

     

    Prokuratura Centralna jest wykorzystywana do ścigania i karania osób za przestępstwa polityczne po przeprowadzeniu z gruntu nierzetelnych procesów sądowych. Ponosi ona też odpowiedzialność instytucjonalną za poważne pogwałcenia praw człowieka, do jakich dochodzi w zwykłych więzieniach i ośrodkach detencyjnych, w których przeprowadza się przesłuchania, gdyż nie dba o egzekwowanie praw osób tymczasowo aresztowanych ani skazanych więźniów. Z racji ścisłej współpracy z Ministerstwem Bezpieczeństwa Państwowego i Ministerstwem Bezpieczeństwa Społecznego ponosi odpowiedzialność za poważne pogwałcenia praw człowieka, jakich dopuszcza się aparat bezpieczeństwa KRLD, w szczególności za tortury i inne okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz arbitralne aresztowania lub zatrzymania, i takie działania legitymizuje.

     

    3.

    Milicja Kaniyat (znana wcześniej jako 7. Brygada, 7. Brygada z Tarhuny, Brygada z Tarhuny); (alias 9. Brygada, Milicja Al-Kani, Al-Kaniyat, Brygada Kani, Kaniat, Kaniyat, Kanyat)

    مليشيا كانيات (pisownia arabska)

     

    Milicja Kaniyat to libijska zbrojna milicja, która sprawowała kontrolę nad libijskim miastem Tarhuna w okresie między 2015 r. a czerwcem 2020 r. Po tym, jak w czerwcu 2020 r. członkowie milicji zbiegli na wschód Libii, w Tarhunie odkryto masowe groby przypisywane milicji Kaniyat. Milicja Kaniyat jest odpowiedzialna za poważne naruszenia praw człowieka, w szczególności egzekucje pozasądowe oraz wymuszone zaginięcia.

    22.3.2021

    4.

    National Security Office (alias National Security Agency) of the Government of Eritrea (Urząd Bezpieczeństwa Narodowego/Agencja Bezpieczeństwa Narodowego Rządu Erytrei)

    -

    Na czele organu stoi generał dywizji Abraha Kassa

    Na czele Urzędu Bezpieczeństwa Narodowego/Agencji Bezpieczeństwa Narodowego Rządu Erytrei stoi generał dywizji Abraha Kassa; organ jest nadzorowany przez Urząd Prezydenta. W skład Urzędu Bezpieczeństwa Narodowego wchodzi sześć biur, z których każde podzielone jest na trzy sekcje odpowiedzialne, odpowiednio, za wywiad, aresztowania i przesłuchania. Urząd Bezpieczeństwa Narodowego jest odpowiedzialny za poważne pogwałcenia praw człowieka w Erytrei, w szczególności za arbitralne aresztowania, egzekucje pozasądowe, wymuszone zaginięcia oraz tortury, których dopuszczają się jego funkcjonariusze.

    22.3.2021

    ▼B



    ZAŁĄCZNIK II

    Strony internetowe zawierające informacje o właściwych organach oraz adres na potrzeby powiadomień kierowanych do Komisji

    BELGIA

    https://diplomatie.belgium.be/nl/Beleid/beleidsthemas/vrede_en_veiligheid/sancties

    https://diplomatie.belgium.be/fr/politique/themes_politiques/paix_et_securite/sanctions

    https://diplomatie.belgium.be/en/policy/policy_areas/peace_and_security/sanctions

    BUŁGARIA

    https://www.mfa.bg/en/101

    REPUBLIKA CZESKA

    https://www.financnianalytickyurad.cz/mezinarodni-sankce.html

    DANIA

    http://um.dk/da/Udenrigspolitik/folkeretten/sanktioner/

    NIEMCY

    http://www.bmwi.de/DE/Themen/Aussenwirtschaft/aussenwirtschaftsrecht,did=404888.html

    ESTONIA

    http://www.vm.ee/est/kat_622/

    IRLANDIA

    http://www.dfa.ie/home/index.aspx?id=28519

    GRECJA

    http://www.mfa.gr/en/foreign-policy/global-issues/international-sanctions.html

    HISZPANIA

    http://www.exteriores.gob.es/Portal/en/PoliticaExteriorCooperacion/GlobalizacionOportunidadesRiesgos/Paginas/SancionesInternacionales.aspx

    FRANCJA

    http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/autorites-sanctions/

    CHORWACJA

    http://www.mvep.hr/sankcije

    WŁOCHY

    https://www.esteri.it/mae/it/politica_estera/politica_europea/misure_deroghe

    CYPR

    http://www.mfa.gov.cy/mfa/mfa2016.nsf/mfa35_en/mfa35_en?OpenDocument

    ŁOTWA

    http://www.mfa.gov.lv/en/security/4539

    LITWA

    http://www.urm.lt/sanctions

    LUKSEMBURG

    https://maee.gouvernement.lu/fr/directions-du-ministere/affaires-europeennes/mesures-restrictives.html

    WĘGRY

    https://kormany.hu/kulgazdasagi-es-kulugyminiszterium/ensz-eu-szankcios-tajekoztato

    MALTA

    https://foreignandeu.gov.mt/en/Government/SMB/Pages/SMB-Home.aspx

    NIDERLANDY

    https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/internationale-sancties

    AUSTRIA

    http://www.bmeia.gv.at/view.php3?f_id=12750&LNG=en&version=

    POLSKA

    https://www.gov.pl/web/dyplomacja

    PORTUGALIA

    http://www.portugal.gov.pt/pt/ministerios/mne/quero-saber-mais/sobre-o-ministerio/medidas-restritivas/medidas-restritivas.aspx

    RUMUNIA

    http://www.mae.ro/node/1548

    SŁOWENIA

    http://www.mzz.gov.si/si/omejevalni_ukrepi

    SŁOWACJA

    https://www.mzv.sk/europske_zalezitosti/europske_politiky-sankcie_eu

    FINLANDIA

    http://formin.finland.fi/kvyhteistyo/pakotteet

    SZWECJA

    http://www.ud.se/sanktioner

    Adres, na który należy przesyłać powiadomienia do Komisji Europejskiej:

    European Commission

    Directorate-General for Financial Stability, Financial Services and Capital Markets Union (DG FISMA)

    Rue de Spa 2

    B-1049 Brussels, Belgia

    E-mail: relex-sanctions@ec.europa.eu

    Top