w przypadku gdy koncesje lub inne zobowiązania są zawieszone po rozstrzygnięciu sporu handlowego zgodnie z Uzgodnieniem WTO w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów, ich poziom nie przekracza poziomu dopuszczonego przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO.

w przypadku gdy koncesje lub inne zobowiązania są zawieszone po przeprowadzeniu międzynarodowej procedury rozstrzygania sporów zgodnie z innymi międzynarodowymi umowami handlowymi, w tym z umowami regionalnymi lub dwustronnymi, ich poziom nie przekracza poziomu zniweczenia lub naruszenia korzyści wynikającego ze spornego środka zastosowanego przez państwo trzecie, zgodnie z ustaleniami Komisji lub poprzez odwołanie się do arbitrażu, w zależności od przypadku.

w przypadku zastosowania środków mających na celu ograniczenie handlu z państwem trzecim w sytuacjach, o których mowa w art. 3 lit. aa) lub ba), poziom tych środków nie może przekraczać stopnia, w jakim nastąpiło zniweczenie lub naruszenie interesów handlowych Unii w związku ze środkami tego państwa trzeciego.

w przypadku zrównoważenia koncesji lub innych zobowiązań na podstawie postanowień w sprawie środków ochronnych zawartych w międzynarodowych umowach handlowych, działanie Unii jest zasadniczo równorzędne z poziomem koncesji lub innych zobowiązań, których dotyczy środek ochronny, zgodnie z warunkami Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych lub postanowieniami dotyczącymi środków ochronnych zawartych w innych międzynarodowych umowach handlowych, w tym umowach regionalnych lub dwustronnych, na mocy których dany środek ochronny jest stosowany.

w przypadku gdy koncesje lub zobowiązania zostają zmienione lub wycofane z handlu z państwem trzecim w związku z art. XXVIII GATT 1994 i odnośnym Uzgodnieniem ( 1 ) lub z art. XXI GATS i powiązanymi procedurami wykonawczymi, są one zasadniczo równorzędne z koncesjami lub zobowiązaniami zmienionymi lub wycofanymi przez to państwo trzecie, zgodnie z warunkami określonymi w art. XXVIII GATT 1994 i odnośnym Uzgodnieniu lub art. XXI GATS i powiązanych procedurach wykonawczych.

skuteczności środków w nakłanianiu państw trzecich do przestrzegania zasad handlu międzynarodowego;

potencjału środków w zakresie udzielania wsparcia podmiotom gospodarczym działającym w obrębie Unii i odczuwającym skutki środków wprowadzonych przez państwa trzecie;

dostępności alternatywnych źródeł dostaw danych towarów lub usług w celu uniknięcia lub zminimalizowania negatywnego wpływu na przemysł przetwórczy, instytucje lub podmioty zamawiające lub konsumentów końcowych w obrębie Unii;

unikanie nieproporcjonalnej złożoności administracyjnej i kosztów w związku z zastosowaniem danych środków;

wszelkie szczególne kryteria, które mogą być ustanowione w międzynarodowych umowach handlowych w związku z przypadkami, o których mowa w art. 3.

zawieszeniu koncesji celnych oraz nałożeniu nowych lub zwiększonych ceł, w tym przywróceniu stawki celnej na poziomie stawki stosowanej względem kraju najbardziej uprzywilejowanego lub nałożeniu ceł przekraczających poziom tej stawki lub wprowadzeniu wszelkich dodatkowych opłat za przywóz lub wywóz towarów;

wprowadzeniu lub zwiększeniu ograniczeń ilościowych dotyczących przywozu lub wywozu towarów, w formie kontyngentów, pozwoleń na przywóz lub wywóz lub innych środków;

zawieszeniu zobowiązań dotyczących handlu usługami i nałożeniu ograniczeń na handel usługami;

zawieszeniu zobowiązań dotyczących handlowych aspektów praw własności intelektualnej przyznanych przez instytucję lub agencję unijną i ważnych w całej Unii oraz nałożeniu ograniczeń na ochronę tego rodzaju praw własności intelektualnej lub ich komercyjne wykorzystanie w stosunku do posiadaczy praw będących obywatelami danego państwa trzeciego;

zawieszeniu koncesji – w odniesieniu do towarów, usług lub dostawców – w dziedzinie zamówień publicznych, poprzez:

środki w zakresie handlu usługami wymagające zezwolenia ważnego w całej Unii i opartego na prawie wtórnym lub, jeżeli takie środki nie są dostępne;

środki dotyczące innych usług w dziedzinach, w których istnieją obszerne przepisy unijne, lub, jeżeli takie środki nie są dostępne;

środki, w przypadku których proces gromadzenia informacji przeprowadzony zgodnie z art. 9 ust. 1a, przewidziany w art. 5 ust. 1b lit. a), wykazał, że nie spowodują zbytniego obciążenia procesu administrowania związanego z odpowiednimi przepisami krajowymi.

podlegają procesowi gromadzenia informacji zgodnie z art. 9 ust. 1a;

w razie potrzeby są zgodnie z art. 4 ust. 1 dostosowywane w drodze aktu wykonawczego, jeżeli po przeglądzie dokonanym zgodnie z art. 9 ust. 1a Komisja stwierdzi, że nie są one wystarczająco skuteczne lub zbytnio obciążają proces administrowania związany z odpowiednimi przepisami krajowymi. Przeglądu takiego Komisja dokonuje po raz pierwszy sześć miesięcy od dnia rozpoczęcia stosowania środków, a następnie w odstępach dwunastomiesięcznych;

sześć miesięcy po zakończeniu ich stosowania są przedmiotem sprawozdania oceniającego sporządzonego między innymi na podstawie uwag zainteresowanych stron w celu zbadania skuteczności i działania tych środków oraz wyciągnięcia ewentualnych wniosków co do stosowania środków w przyszłości.

obejmują progi, w zależności od cech danych towarów lub usług, których przekroczenie skutkuje wykluczeniem lub nałożeniem obowiązkowej kary cenowej, z uwzględnieniem postanowień danej umowy handlowej oraz poziomu zniweczenia lub naruszenia korzyści;

określają sektory lub kategorie towarów lub usług, do których stosuje się te środki, a także określają wszelkie mające zastosowanie wyjątki;

określają instytucje lub podmioty zamawiające lub kategorie instytucji lub podmiotów zamawiających, wskazane przez państwo członkowskie, których dotyczy dane zamówienie publiczne. Aby umożliwić określenie tych instytucji lub podmiotów, każde państwo członkowskie przedkłada wykaz odpowiednich instytucji i podmiotów zamawiających lub kategorii instytucji lub podmiotów zamawiających. Środki te powinny zapewnić osiągnięcie odpowiedniego poziomu zawieszenia koncesji lub innych zobowiązań, a także sprawiedliwego rozdziału pomiędzy państwami członkowskimi.

w przypadku osoby fizycznej – państwo, którego osoba ta jest obywatelem lub w którym posiada miejsce stałego pobytu;

w przypadku osoby prawnej:

jeżeli państwo trzecie, którego środki uznano za naruszające zasady handlu międzynarodowego w ramach procedury rozstrzygania sporów, ponownie dostosowuje się do tych zasad lub jeżeli osiągnięto wzajemnie zadowalające rozwiązanie w inny sposób;

w przypadku równoważenia koncesji lub innych zobowiązań po wprowadzeniu przez państwo trzecie środka ochronnego, gdy środek ochronny zostaje wycofany lub wygasa, lub gdy dane państwo trzecie przyznaje Unii odpowiednie i proporcjonalne wyrównanie po przyjęciu aktu wykonawczego na mocy art. 4 ust. 1;

w przypadku wycofania lub zmiany koncesji lub zobowiązań przez członka WTO na mocy art. XXVIII GATT 1994 lub art. XXI GATS, jeżeli dane państwo trzecie przyznaje Unii odpowiednie i proporcjonalne wyrównanie po przyjęciu aktu wykonawczego na mocy art. 4 ust. 1.

wpływu takich środków na usługodawców z państw trzecich lub posiadaczy praw będących obywatelami danego państwa trzeciego oraz na unijnych konkurentów, użytkowników lub konsumentów tych usług lub posiadaczy praw własności intelektualnej;

wzajemnego oddziaływania między tymi środkami a odpowiednimi przepisami państw członkowskich;

obciążeń administracyjnych, jakie te środki mogą spowodować.