2010/C 134/01

Ostatnia publikacja Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

Dz.U. C 113 z 1.5.2010.

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 100 z 17.4.2010.

Dz.U. C 80 z 27.3.2010.

Dz.U. C 63 z 13.3.2010.

Dz.U. C 51 z 27.2.2010.

Dz.U. C 37 z 13.2.2010.

Dz.U. C 24 z 30.1.2010.

Teksty te są dostępne na stronach internetowych:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 23 marca 2010 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Cour de cassation — Francja) — Google France SARL, Google Inc. przeciwko Louis Vuitton Malletier (C-236/08), Viaticum SA, Luteciel SARL (C-237/08), Centre national de recherche en relations humaines (CNRRH) SARL, Pierre-Alexis Thonet, Bruno Raboin, Tiger SARL (C-238/08)

(Sprawy połączone od C-236/08 do C-238/08) (1)

(Znaki towarowe - Internet - Wyszukiwarka - Reklama kontekstowa („keyword advertising”) - Wyświetlanie według słów kluczowych odpowiadających zarejestrowanym znakom towarowym linków do stron konkurentów właścicieli tych znaków lub do stron, na których oferowane są podrabiane towary - Dyrektywa 89/104/EWG - Artykuł 5 - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 9 - Odpowiedzialność podmiotu świadczącego usługi wyszukiwania - Dyrektywa 2000/31/WE („dyrektywa o handlu elektronicznym”))

2010/C 134/02

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Google France SARL, Google Inc.

Strona pozwana: Louis Vuitton Malletier (C-236/08), Viaticum SA, Luteciel SARL (C-237/08), Centre national de recherche en relations humaines (CNRRH) SARL, Pierre-Alexis Thonet, Bruno Raboin, Tiger SARL (C-238/08)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour de cassation — Wykładnia art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, s. 1), art. 9 ust. 1 lit. a)–c) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1) oraz art. 14 dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (Dz.U. L 178, s. 1) — Pojęcie używania znaku towarowego i prawa przysługujące właścicielowi znaku — Podmiot świadczący usługi płatnego odsyłania w Internecie, który nie reklamuje własnych towarów lub usług, lecz udostępnia reklamodawcom słowa kluczowe odtwarzające lub imitujące zarejestrowane znaki towarowe i organizuje, na podstawie umowy o odsyłaniu, uprzywilejowane wyświetlanie według tych słów kluczowych linków sponsorowanych do stron, na których oferowane są towary podrobione — Warunki wyłączenia odpowiedzialności podmiotu świadczącego usługi przechowywania informacji przekazanych przez usługobiorców

Sentencja

(1)  Dz.U. C 209 z 15.8.2008.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof — Austria) — Die BergSpechte Outdoor Reisen und Alpinschule Edi Koblmüller GmbH przeciwko Günter Guni, trekking.at Reisen GmbH

(Sprawa C-278/08) (1)

(Znaki towarowe - Internet - Reklama kontekstowa („keyword advertising”) - Wyświetlanie według słów kluczowych identycznych ze znakami towarowymi lub do nich podobnych linków do stron konkurentów właścicieli wspomnianych znaków - Dyrektywa 89/104/EWG - Artykuł 5 ust. 1)

2010/C 134/03

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Die BergSpechte Outdoor Reisen und Alpinschule Edi Koblmüller GmbH

Strona pozwana: Günter Guni, trekking.at Reisen GmbH

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberster Gerichtshof — Wykładnia art. 5 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. L 40, s. 1) — Zastrzeżenie oznaczenia podobnego do znaku towarowego lub identycznego z nim u usługodawcy prowadzącego wyszukiwarkę internetową celem spowodowania automatycznego wyświetlenia się na ekranie, w wyniku wpisania tego oznaczenia jako słowa wyszukiwania, reklamy towarów lub usług identycznych z towarami lub usługami, dla których dany znak towarowy został zarejestrowany, lub do nich podobnych („keyword advertising”) — Kwalifikacja takiego używania znaku jako używania, którego właściciel tego znaku może zakazać

Sentencja

Artykuł 5 ust. 1 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że właściciel znaku towarowego jest uprawniony do zakazania reklamodawcy reklamowania według słowa kluczowego identycznego ze wspomnianym znakiem lub do niego podobnego, które ów reklamodawca wybrał bez zgody tego właściciela w ramach usługi odsyłania w Internecie, towarów lub usług identycznych z towarami lub usługami, dla których rzeczony znak został zarejestrowany, jeżeli reklama ta nie pozwala lub z trudnością pozwala przeciętnemu internaucie na zorientowanie się, czy towary lub usługi, których ona dotyczy, pochodzą od właściciela znaku lub z przedsiębiorstwa powiązanego z nim gospodarczo, czy też przeciwnie, od osoby trzeciej.

(1)  Dz.U. C 223 z 30.8.2008.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Giudice di Pace di Ischia — Włochy) — Rosalba Alassini (C-317/08) i Filomena Califano przeciwko Wind SpA (C-318/08), Lucia Anna Giorgia Iacono przeciwko Telecom Italia SpA (C-319/08) oraz Multiservice Srl przeciwko Telecom Italia SpA (C-320/08)

(Sprawy połączone C-317/08 do C-320/08) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Zasada skutecznej ochrony sądowej - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/22/WE - Usługa powszechna - Spory pomiędzy użytkownikami końcowymi i dostawcami - Obligatoryjna próba pojednania pozasądowego)

2010/C 134/04

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Giudice di Pace di Ischia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Rosalba Alassini (C-317/08), Filomena Califano (C-318/08), Lucia Anna Giorgia Iacono (C-319/08), Multiservice Srl (C-320/08)

Strona pozwana: Telecom Italia SpA (C-317/08), Wind SpA (C-318/08) Telecom Italia SpA (C-319/08), Telecom Italia SpA (C-320/08)

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Giudice di Pace di Ischia — Wykładnia dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywy o usłudze powszechnej) (Dz.U. L 108, s. 51), dyrektywy 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz.Urz. L 171, s. 12) i art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka — Spory w zakresie usług łączności elektronicznej pomiędzy użytkownikami końcowymi i operatorami dotyczące naprawienia szkody poniesionej w wyniku zarzucanego niewykonania umowy, której przedmiotem była usługa telefoniczna świadczona przez operatora — Przepisy krajowe przewidujące obligatoryjną próbę zawarcia ugody, poprzedzającą wniesienie powództwa sądowego — Możliwość wytoczenia powództwa sądowego bez podjęcia próby zawarcia ugody

Sentencja

(1)  Dz.U. C 236 z 13.09.2008.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 16 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation — Francja) — Société Olympique Lyonnais przeciwko Olivierowi Bernardowi i Société Newcastle UFC

(Sprawa C-325/08) (1)

(Artykuł 39 WE - Swobodny przepływ pracowników - Ograniczenie - Zawodowi piłkarze - Obowiązek podpisania pierwszej umowy w charakterze zawodowego piłkarza z klubem, który piłkarza wyszkolił - Zasądzenie od piłkarza odszkodowania z powodu naruszenia tego obowiązku - Uzasadnienie - Cel polegający na wspieraniu naboru i szkolenia młodych piłkarzy zawodowych)

2010/C 134/05

Język postępowania: francuski

Sąd krajowy

Cour de cassation

Strony postępowania przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Société Olympique Lyonnais

Strona pozwana: Olivier Bernard i Société Newcastle UFC

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Cour de cassation (Francja) — Wykładnia art. 39 WE — Przepis krajowy zobowiązujący piłkarza do wypłacenia odszkodowania klubowi, który go wyszkolił, jeżeli po zakończeniu okresu szkolenia podpisuje on w charakterze zawodowego piłkarza umowę z klubem innego państwa członkowskiego — Przeszkoda w swobodnym przepływie pracowników — Możliwość uzasadnienia takiego ograniczenia koniecznością wspierania naboru i szkolenia młodych piłkarzy zawodowych

Sentencja

Artykuł 45 TFUE nie stoi na przeszkodzie systemowi, który w celu zrealizowania celu polegającego na wspieraniu naboru i szkolenia młodych piłkarzy gwarantuje klubowi szkoleniowemu odszkodowanie w przypadku, gdy młody piłkarz podpisze, po zakończeniu swojego okresu szkoleniowego, umowę w charakterze zawodowego piłkarza z klubem innego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że system ten jest w stanie zagwarantować realizację tego celu i nie wykracza poza to, co konieczne do osiągnięcia tego celu.

Dla zagwarantowania realizacji tego celu nie jest konieczne uregulowanie, takie jak w sprawie przed sądem krajowym, zgodnie z którym obiecujący gracz, który po zakończeniu swojego okresu szkoleniowego podpisze umowę w charakterze zawodowego piłkarza z klubem innego państwa członkowskiego, ryzykuje, że zostanie od niego zasądzone odszkodowanie, którego wysokość jest obliczana bez związku z rzeczywistymi kosztami szkolenia.

(1)  Dz.U. C 247 z 27.9.2008.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 marca 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii

(Sprawa C-392/08) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 96/82/WE - Kontrola niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi - Artykuł 11 ust. 1 lit. c) - Obowiązek sporządzenia zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych - Termin)

2010/C 134/06

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: S. Pardo Quintillán i A. Silos, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: B. Plaza Cruz, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 11 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi, zmienionej dyrektywą 2003/105/WE (Dz.U. L 10, s. 13) — Brak sporządzenia niektórych zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych dotyczących środków, jakie należy podjąć poza terenem zakładu

Sentencja

(1)  Dz.U. C 272 z 25.10.2008.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 marca 2010 r. — Sviluppo Italia Basilicata SpA przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-414/08 P) (1)

(Odwołanie - Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) - Zmniejszenie pomocy finansowej - Dotacja globalna na realizację działań wspierających małe i średnie przedsiębiorstwa - Termin końcowy realizacji inwestycji - Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji)

2010/C 134/07

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Sviluppo Italia Basilicata SpA (przedstawiciele: adwokaci F. Sciaudone, R. Sciaudone i A. Neri)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, pełnomocnik, adwokat A. dal Ferro)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2008 r. w sprawie T-176/06 Sviluppo Italia Basilicata przeciwko Komisji, w którym Sąd, po pierwsze, oddalił żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2006) 1706 z dnia 20 kwietnia 2006 r. dotyczącej zmniejszenia pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego przyznanej w postaci dotacji globalnej na realizację działań wspierających małe i średnie przedsiębiorstwa, działające w regionie Basilicata we Włoszech, w kontekście wspólnotowych ram wsparcia dla pomocy strukturalnej w regionach Włoch, na podstawie celu nr 1, a po drugie, żądanie naprawienia szkody spowodowanej tą decyzją.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 301 z 22.11.2008

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 marca 2010 r. — Trubowest Handel GmbH, Viktor Makarov przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej

(Sprawa C-419/08 P) (1)

(Odwołanie - Dumping - Rozporządzenie (WE) nr 2320/97 nakładające cła antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu - Odpowiedzialność pozaumowna - Szkoda - Związek przyczynowy)

2010/C 134/08

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Trubowest Handel GmbH, Viktor Makarov (przedstawiciele: K. Adamantopoulos, E. Petritsi, dikigoroi), Viktor Makarov (przedstawiciele: K. Adamantopoulos, E. Petritsi, dikigoroi)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europesjkiej (przedstawiciele: P. Hix, pełnomocnik, G. Berrisch i G. Wolf, Rechtsanwälte), Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Khan i H. van Vliet, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 9 lipca 2008 r. w sprawie T-429/04 Trubowest Handel GmbH i Viktor Makarov przeciwko Radzie i Komisji, na mocy którego Sąd oddalił skargę o odszkodowanie zmierzającą do uzyskania naprawienia szkody, jaką skarżący mieli ponieść w wyniku wydania rozporządzenia Rady (WE) nr 2320/97 z dnia 17 listopada 1997 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu z żelaza lub stali niestopowej pochodzących z Węgier, Polski, Rosji, Republiki Czeskiej, Rumunii oraz Republiki Słowackiej, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 1189/93 oraz kończącego postępowanie w odniesieniu do takiego przywozu z Republiki Chorwacji (Dz. U. L 322, s. 1)

Sentencja

(1)  Dz.U. C 285 z 8.11.2008.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 18 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden — Niderlandy) — F. Gielen przeciwko Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-440/08) (1)

(Opodatkowanie bezpośrednie - Artykuł 43 WE - Podatnik niebędący rezydentem - Przedsiębiorca - Prawo do odliczenia przysługujące osobie prowadzącej działalność gospodarczą - Kryterium godzinowe - Dyskryminacja podatników niebędących rezydentami względem podatników będących rezydentami - Możliwość wyboru zrównania)

2010/C 134/09

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: F. Gielen

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hoge Raad der Nederlanden Den Haag — Wykładnia art. 43 WE — Uregulowanie krajowe przyznające niezależnym przedsiębiorcom prawo do odliczenia od ich zysku ryczałtowej kwoty, pod warunkiem że poświęcili co najmniej 1 225 godzin na rok kalendarzowy na działalność przedsiębiorstwa — Nieuwzględnienie, jedynie w przypadku podatnika niebędącego rezydentem, godzin pracy poświęconych przedsiębiorstwu położonemu w innym państwie członkowskim

Sentencja

Artykuł 49 TFUE stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które w zakresie dotyczącym udzielenia ulgi podatkowej, takiej jak odliczenie przysługujące osobom prowadzącym działalność gospodarczą będące przedmiotem sprawy przed sądem krajowym, wywierają dyskryminujące skutki wobec podatników niebędących rezydentami, nawet jeśli w zakresie wskazanej ulgi podatnicy ci mogą wybrać system mający zastosowanie do podatników będących rezydentami.

(1)  Dz.U. C 327 z 20.12.2008.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf — Niemcy) — Helmut Müller GmbH przeciwko Bundesanstalt für Immobilienaufgaben

(Sprawa C-451/08) (1)

(Procedury udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane - Zamówienia publiczne na roboty budowlane - Pojęcie - Sprzedaż przez podmiot publiczny terenu, na którym kupujący zamierza później wykonać roboty budowlane - Roboty budowlane zgodne z celami rozwoju urbanistycznego określonymi przez jednostkę samorządu terytorialnego)

2010/C 134/10

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberlandesgericht Düsseldorf

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Helmut Müller GmbH

Strona pozwana: Bundesanstalt für Immobilienaufgaben

Przy udziale: Gut Spascher Sand Immobilien GmbH, miasta Wildeshausen

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Oberlandesgericht Düsseldorf — Wykładnia art. 1 ust. 2 lit. b) i art. 1 ust. 3 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz.U. L 134, s. 114) — Pojęcia „zamówienia publiczne na roboty budowlane” i „koncesja na roboty budowlane” — Obowiązek zastosowania procedury udzielania zamówień publicznych do sprzedaży terenu przez osobę trzecią, gdy nabywca ma na tym terenie wykonać roboty budowlane zgodne z celami rozwoju urbanistycznego określonymi przez jednostkę samorządu terytorialnego, których projekt został przez tę jednostkę zaakceptowany przed zawarciem umowy sprzedaży

Sentencja

(1)  Dz.U. C 6 z 10.1.2009.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 18 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Beroep te Gent — Belgia) — Erotic Center BVBA przeciwko państwu belgijskiemu

(Sprawa C-3/09) (1)

(Szósta dyrektywa VAT - Artykuł 12 ust. 3 lit. a) - Załącznik H - Obniżona stawka podatku VAT - Pojęcie „wstęp do kina” - Indywidualna kabina do oglądania filmów na żądanie)

2010/C 134/11

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hof van Beroep te Gent

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Erotic Center BVBA

Strona pozwana: państwo belgijskie

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hof van Beroep te Gent — Wykładnia kategorii 7 załącznika H do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) (następnie pkt 7 załącznika III do dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej — Dz.U. L 347, s. 1) — Obniżona stawka mająca zastosowanie do pewnych dostaw towarów i świadczenia usług — Kina — Pojęcie — Indywidualna kabina do oglądania filmów na żądanie

Sentencja

Pojęcie wstępu do kina zawarte w kategorii 7 akapit pierwszy załącznika H do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy Rady 2001/4/WE z dnia 19 stycznia 2001 r. należy rozumieć w ten sposób, że nie obejmuje ono opłaty ponoszonej przez konsumenta w celu uzyskania możliwości indywidualnego oglądania jednego lub więcej filmów albo fragmentów filmów w odosobnionym miejscu, takim jak kabiny, których dotyczy spór przed sądem krajowym.

(1)  Dz.U. C 82 z 4.4.2009.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 25 marca 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-79/09) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Podatek od wartości dodanej - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuły 13 i 132 - Podmioty prawa publicznego - Przymiot władzy publicznej - Działalność - Niepodleganie opodatkowaniu - Zwolnienia - Sektory społeczno-kulturalny, opieki zdrowotnej i wychowania - „Euroregiony” - Promocja mobilności zawodowej - Udostępnienie personelu - Ciężar dowodu)

2010/C 134/12

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou i W. Roels, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C.M. Wissels, D.J.M. de Grave i Y. de Vries, pełnomocnicy)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Naruszenie art. 2 ust. 1 lit. c), art. 13, art. 24 ust. 1 i art. 132 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347, s. 1) — Udostępnienie personelu w sektorze opieki zdrowotnej, wychowania i społeczno-kulturalnym — Promocja mobilności zawodowej — Euroregion

Sentencja

(1)  Dz.U. C 129 z 6.6.2006.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hof van Beroep te Brussel — Belgia) — SGS Belgium NV, Firme Derwa NV, Centraal Beheer Achmea NV przeciwko Belgisch Interventie- en Restitutiebureau, Firme Derwa NV, Centraal Beheer Achmea NV, SGS Belgium NV, Belgisch Interventie- en Restitutiebureau

(Sprawa C-218/09) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Rozporządzenie (EWG) nr 3665/87 - Refundacje wywozowe - Artykuł 5 ust. 3 - Przesłanki przyznania - Wyjątek - Pojęcie siły wyższej - Produkty, które zostały utracone podczas transportu)

2010/C 134/13

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hof van beroep te Brussel

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: SGS Belgium NV, Firme Derwa NV, Centraal Beheer Achmea NV

Strona pozwana: Belgisch Interventie- en Restitutiebureau, Firme Derwa NV, Centraal Beheer Achmea NV, SGS Belgium NV, Belgisch Interventie- en Restitutiebureau

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Hof van beroep te Brussel — Wykładnia art. 5 ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3665/87 z dnia 27 listopada 1987 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz.U. L 351, s. 1) — Przesłanki przyznania refundacji wywozowych — Wyjątek — Produkt, który został utracony podczas transportu wskutek działania siły wyższej

Sentencja

Artykuł 5 ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3665/87 z dnia 27 listopada 1987 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1384/95 z dnia 19 czerwca 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że zepsucie się wołowiny w okolicznościach opisanych przed sąd krajowy nie stanowi przypadku siły wyższej w rozumieniu tego przepisu.

(1)  Dz.U. C 220 z 12.9.2009.

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 25 lutego 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca do Porto — Portugalia) — Santa Casa da Misericórdia de Lisboa przeciwko Liga Portuguesa de Futebol Profissional, Bwin Intrnational Ltd, dawniej Baw International Ltd, Betandwin.Com Interactive Entertainment

(Sprawa C-55/08) (1)

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Niedopuszczalność)

2010/C 134/14

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Tribunal Judicial da Comarca do Porto

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Santa Casa da Misericórdia de Lisboa

Strona pozwana: Liga Portuguesa de Futebol Profissional, Bwin Intrnational Ltd, dawniej Baw International Ltd, Betandwin.Com Interactive Entertainment

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunal Judicial da Comarca do Porto — Wykładnia art. 43, 49 i 56 WE — Przepisy krajowe zastrzegające na rzecz jednego podmiotu obsługę w systemie monopolu gier hazardowych i gier liczbowych i kwalifikujące jako przestępstwo organizację, promocję i przyjmowanie, także przez Internet, zakładów sportowych — Zakazanie przedsiębiorstwu wykonującemu „on line” działalność w zakresie obsługi zakładów i gier liczbowych, mającemu siedzibę w innym państwie członkowskim promocji, organizowania i obsługi zakładów i gier liczbowych przez Internet oraz wypłaty zwycięzcom wartości nagrody

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca do Porto (Portugalia) postanowieniem z dnia 19 grudnia 2007 r. jest oczywiście niedopuszczalne.

(1)  Dz.U. C 92 z 12.4.2008.

Postanowienie Trybunału z dnia 9 grudnia 2009 r. — Luigi Marcuccio przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-432/08 P) (1)

(Odwołanie - Urzędnicy - Zabezpieczenie społeczne - Zwrot kosztów leczenia - Dorozumiana odmowa zwrotu całości kosztów leczenia poniesionych przez wnoszącego odwołanie - Odwołanie w części niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

2010/C 134/15

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Luigi Marcuccio (przedstawiciel: G. Cipressa, avvocato)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: J. Currall i C. Berardis-Kayser, pełnomocnicy i A. dal Ferro, avvocato)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawach połączonych T-296/05 i T-408/05 Marcuccio przeciwko Komisji, w którym Sąd odrzucił jako niedopuszczalne żądanie stwierdzenia nieważności dwóch dorozumianych decyzji biura ds. rozliczeń Wspólnego Programu Ubezpieczeń Zdrowotnych WE odmawiających zwrotu w 100 % pewnych kosztów leczenia poniesionych przez wnoszącego odwołanie, a także żądanie mające na celu obciążenie Komisji wypłatą na rzecz skarżącego kwoty poniesionych przez niego kosztów leczenia

Sentencja

(1)  Dz.U. C 313 z 6.12.2008.

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 9 marca 2010 r. (wnioski o wydanie orzeczeń w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale Amministrativo Regionale della Sicilia — Włochy) — Buzzi Unicem SpA i in.

(Sprawy połączone C-478/08 i C-479/08) (1)

(Art. 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu - Zasada „zanieczyszczający płaci” - Dyrektywa 2004/35/WE - Odpowiedzialność za środowisko naturalne - Zastosowanie ratione temporis - Zanieczyszczenia powstałe przed datą przewidzianą na transpozycję tej dyrektywy i kontynuowane po tej dacie - Uregulowania krajowe obciążające kosztami naprawienia szkód wynikających z tego zanieczyszczenia wiele przedsiębiorstw - Wymóg winy lub niedbalstwa - Wymóg związku przyczynowego - Środki naprawcze - Obowiązek konsultowania się z zainteresowanymi przedsiębiorstwami - Załącznik II do tej dyrektywy)

2010/C 134/16

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale della Sicilia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Buzzi Unicem SpA, ISAB Energy srl, Raffinerie Mediterranee SpA (ERG) (C-478/08), Dow Italia Divisione Commerciale Srl (C-479/08)

Strona pozwana: Ministero dello Sviluppo Economico, Ministero della Salute, Ministero Ambiente e Tutela del Territorio e del Mare, Ministero delle Infrastrutture, Ministero dei Trasporti, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Ministero dell’Interno, Regione Siciliana, Assessorato Regionale Territorio ed Ambiente (Sicilia), Assessorato Regionale Industria (Sicilia), Prefettura di Siracusa, Istituto Superiore di Sanità, Commissario Delegato per Emergenza Rifiuti e Tutela Acque (Sicilia), Vice Commissario Delegato per Emergenza Rifiuti e Tutela Acque (Sicilia), Agenzia Protezione Ambiente e Servizi Tecnici (APAT), Agenzia Regionale Protezione Ambiente (ARPA Sicilia), Istituto Centrale Ricerca Scientifica e Tecnologica Applicata al Mare, Subcommissario per la Bonifica dei Siti Contaminati, Provincia Regionale di Siracusa, Consorzio ASI Sicilia Orientale Zona Sud, Comune di Siracusa, Comune d’Augusta, Comune di Melilli, Comune di Priolo Gargallo, Azienda Unità Sanitaria Locale N8, Sviluppo Italia Aree Produttive SPA, Sviluppo Italia SpA (C-478/08), Ministero Ambiente e Tutela del Territorio e del Mare, Ministero dello Sviluppo economico, Ministero della Salute, Regione siciliana, Commissario Delegato per Emergenza Rifiuti e Tutela Acque (Sicilia)(C-479/08)

przy udziale: ENI Divisione Exploration and Production SpA, ENI SpA, Edison SpA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Tribunale Amministrativo Regionale della Sicilia — Wykładnia art. 174 WE oraz dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (Dz. U. L 143, s. 56) i zasady „zanieczyszczający płaci” — Przepisy krajowe przyznające organom administracji kompetencje do nakazania podmiotom gospodarczym wprowadzenia środków naprawczych niezależnie od dochodzenia mogącego ustalić podmiot odpowiedzialny za dane zanieczyszczenia

Sentencja

(1)  Dz.U. C 19 z 24.1.2009

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 22 stycznia 2010 r. — ecoblue AG przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA

(Sprawa C-23/09 P) (1)

(Odwołanie - Wspólnotowy znak towarowy - Rozporządzenie (WE) nr 40/94 - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) - Wcześniejszy znak towarowy BLUE - Oznaczenie słowne „Ecoblue” - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Podobieństwo oznaczeń)

2010/C 134/17

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: ecoblue AG (przedstawiciel: C. Osterrieth, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (przedstawiciel: D. Botis, pełnomocnik), Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 12 listopada 2008 r. w sprawie T-281/07 ecoblue AG przeciwko OHIM, na mocy którego Sąd oddalił skargę wniesioną przez zgłaszającego słowny znak towarowy „Ecoblue” dla usług należących do klas 35, 36 i 38 na decyzję R 844/2006-1 Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (OHIM) z dnia 25 kwietnia 2007 r. oddalającą odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów odmawiającej rejestracji powyższego znaku towarowego w wyniku sprzeciwu wniesionego przez właściciela słownego wspólnotowego znaku towarowego „BLUE” dla towarów i usług należących do klas 9, 36 i 38, a także innych słownych wspólnotowych znaków towarowych zawierających słowo „BLUE”

Sentencja

(1)  Dz.U. C 90 z 18.4.2009.

Postanowienie Trybunału z dnia 11 marca 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta domstolen — Szwecja) — Djurgården-Lilla Värtans Miljöskyddsförening przeciwko AB Fortum Värme samägt med Stockholms stad

(Sprawa C-24/09) (1)

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu - Dyrektywa 85/337/EWG - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne - Dyrektywa 96/61 - Zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola - Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji w sprawach dotyczących środowiska naturalnego - Prawo do wniesienia środka odwoławczego od orzeczeń dotyczących zezwoleń na przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko naturalne)

2010/C 134/18

Język postępowania: szwedzki

Sąd krajowy

Högsta domstolen

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Djurgården-Lilla Värtans Miljöskyddsförening

Strona pozwana: AB Fortum Värme samägt med Stockholms stad

Przedmiot

Sentencja

(1)  Dz.U. C 69 z 21.3.2009.

Postanowienie Trybunału z dnia 22 stycznia 2010 r. — Republika Grecka przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-43/09 P) (1)

(Odwołanie - Decyzja Komisji w sprawie zmniejszenia pomocy finansowej początkowo przyznanej z Fundusz Spójności na projekt nowego portu lotniczego w Atenach-Spacie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Zasady niedziałania prawa wstecz, pewności prawa i proporcjonalności - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, w części oczywiście bezzasadne)

2010/C 134/19

Język postępowania: grecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: C. Meïdanis i M. Tassopoulou, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Triantafyllou i B. Monte, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie T-404/05 Grecja przeciwko Komisji, którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr E(2005) 3243 z dnia 1 września 2005 r. dotyczącej zmniejszenia pomocy finansowej początkowo przyznanej z Funduszu Spójności na rzecz projektu nr 95/09/65/040 dotyczącego nowego międzynarodowego portu lotniczego Ateny-Spata

Sentencja

(1)  Dz.U. C 69 z 21.3.2009

Postanowienie Trybunału z dnia 29 stycznia 2010 r. — Georgios Karatzoglou przeciwko Europejskiej Agencji Odbudowy (EAO), Komisji Wspólnot Europejskich, która wstąpiła w prawa EAO

(Sprawa C-68/09 P) (1)

(Odwołanie - Artykuł 119 regulaminu - Służba publiczna - Umowa członka personelu tymczasowego zatrudnionego na czas nieokreślony - Rozwiązanie umowy)

2010/C 134/20

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Georgios Karatzoglou (przedstawiciel: S. A. Pappas, dikigoros)

Druga strona postępowania: Europejska Agencja Odbudowy (EAO), Komisja Wspólnot Europejskich, która wstąpiła w prawa EAO (przedstawiciele: D. Martin i J. Currall, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 2 grudnia 2008 r. w sprawie T-471/04 Karatzoglou przeciwko Europejskiej Agencji Odbudowy (EAO) — Przekazanie sprawy Sądowi po uchyleniu wyroku — Oddalenie skargi mającej na celu stwierdzenie nieważności decyzji EAO w sprawie rozwiązania umowy członka personelu tymczasowego zawartej ze skarżącym — Obowiązek uzasadnienia — Nadużycie władzy — Zasada dobrej administracji

Sentencja

(1)  Dz.U. C 82 z 4.4.2009.

Postanowienie Trybunału z dnia 21 stycznia 2010 r. — Iride SpA, Iride Energia SpA przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa C-150/09 P) (1)

(Odwołanie - Pomoc państwa - Pomoc uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem pod warunkiem, że jej beneficjent zwróci wcześniejszą pomoc uznaną za przyznaną bezprawnie - Zgodność z art. 87 ust. 1 WE - Naruszenia prawa - Przeinaczenie argumentów skarżących - Brak uzasadnienia - Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne i w części oczywiście bezzasadne)

2010/C 134/21

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Iride SpA, Iride Energia SpA (przedstawiciele: L. Radicati di Brozolo, M. Merola i T. Ubaldi, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. Righini i G. Conte, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 11 lutego 2009 r. w sprawie T-25/07 Iride SpA i Iride Energia SpA, w którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2006/941/WE z dnia 8 listopada 2006 r. w sprawie pomocy państwa C 11/06 (ex N 127/05), której Republika Włoska zamierzała udzielić na rzecz AEM Torino (Dz.U. L 366, s. 62), w postaci subwencji przeznaczonych na zwrot niepodlegających odzyskaniu kosztów w sektorze energii, w zakresie w jakim po pierwsze stwierdziła ona, że chodzi o pomoc państwa, a po drugie uzależniła zgodność pomocy ze wspólnym rynkiem od warunku, że AEM Torino zwróci wcześniejszą pomoc przyznaną bezprawnie w ramach systemu pomocy na rzecz przedsiębiorstw zwanych „skomunalizowanymi”

Sentencja

(1)  Dz.U. C 153 z 4.7.2009.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Município de Barcelos (Portugalia) w dniu 23 października 2009 r. — Município de Barcelos przeciwko Państwo portugalskie

(Sprawa C-408/09)

2010/C 134/22

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Município de Barcelos

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Município de Barcelos

Strona pozwana: Państwo portugalskie

Pytania prejudycjalne

Postanowieniem z dnia 12 lutego 2010 r. Trybunał Sprawiedliwości orzeka o oczywistym braku właściwości do udzielenia odpowiedzi na pytanie przedstawione przez Município de Barcelos.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof (Niemcy) w dniu 9 grudnia 2009 r. — eDate Advertising GmbH przeciwko X

(Sprawa C-509/09)

2010/C 134/23

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: eDate Advertising GmbH

Strona pozwana: X

Pytania prejudycjalne

(1)  Dz.U. L 12, s. 1

(2)  Dz.U. L 178, s. 1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Trani (Włochy) w dniu 13 stycznia 2010 r. — Vino Cosimo Damiano przeciwko Poste Italiane SpA

(Sprawa C-20/10)

2010/C 134/24

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale di Trani

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vino Cosimo Damiano

Strona pozwana: Poste Italiane SpA

Pytania prejudycjalne

(1)  Dz. U. L 175, s. 43.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Krajský súd de Prešov (Republika Słowacka) w dniu 9 lutego 2010 r. — POHOTOVOSŤ s.r.o. przeciwko Iveta Korčkovská

(Sprawa C-76/10)

2010/C 134/25

Język postępowania: słowacki

Sąd krajowy

Krajský súd de Prešov

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: POHOTOVOSŤ s.r.o.

Strona pozwana: Iveta Korčkovská

Pytania prejudycjalne

1)   Pierwsze pytanie prejudycjalne

2)   Drugie pytanie prejudycjalne

3)   Trzecie pytanie prejudycjalne

Czy ramy ochrony konsumentów wynikające ze stosowania prawodawstwa Unii (dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, dyrektywa 2008/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG) w dziedzinie umów o kredyt konsumencki są tego rodzaju, że w przypadku gdy na podstawie umowy dochodzi do obejścia przepisów ustanowionych w celu ochrony konsumentów w zakresie kredytu konsumenckiego oraz jeżeli na podstawie takiej umowy złożony został wniosek o wykonanie orzeczenia arbitrażowego, sąd zawiesza postępowanie egzekucyjne lub zarządza egzekucję na koszt wierzyciela tylko do wysokości kwoty niespłaconego kredytu, o ile na mocy przepisów krajowych, możliwe jest dokonanie takiej oceny orzeczenia arbitrażowego, a sąd krajowy posiada niezbędne informacje na temat stanu faktycznego i prawnego?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo w dniu 12 lutego 2010 r. — Telefónica Móviles España S.A. przeciwko Administración del Estado (Secretaría de Estado de Telecomunicaciones)

(Sprawa C-85/10)

2010/C 134/26

Język postępowania: hiszpański

Sąd krajowy

Tribunal Supremo.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Telefónica Móviles España S.A..

Strona pozwana: Administración del Estado (Secretaría de Estado de Telecomunicaciones).

Pytania prejudycjalne

(1)  (Dz.U. L 117, s. 15).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 17 lutego 2010 r. — Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG

(Sprawa C-93/10)

2010/C 134/27

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca Finanzamt Essen-NordOst

Strona pozwana: GFKL Financial Services AG

Pytania prejudycjalne

(1)  Dz.U, L 145 s. 1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberste Berufungs- und Disziplinarkommission (Austria) w dniu 23 lutego 2010 r. — Gentcho Pavlov i Gregor Famira przeciwko Ausschuss der Rechtsanwaltskammer Wien

(Sprawa C-101/10)

2010/C 134/28

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Oberste Berufungs- und Disziplinarkommission.

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Gentcho Pavlov, Gregor Famira.

Strona pozwana: Ausschuss der Rechtsanwaltskammer Wien.

Pytania prejudycjalne

(1)  Dz.U. L 358 z 31.12.1994, s. 3.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Ireland w dniu 24 lutego 2010 r. — Patrick Kelly przeciwko National University of Ireland

(Sprawa C-104/10)

2010/C 134/29

Język postępowania: angielski

Sąd krajowy

The High Court of Ireland

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Patrick Kelly

Strona pozwana: The National University of Ireland

Pytania prejudycjalne

(1)  Dyrektywa Rady 97/80/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotycząca ciężaru dowodu w sprawach dyskryminacji ze względu na płeć

Dz.U. 1998 L 14, s. 6

(2)  Dyrektywa Rady 76/207/EWG z dnia 9 lutego 1976 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy

Dz.U. L 39, s. 40

(3)  Dyrektywa 2002/73/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. zmieniająca dyrektywę Rady 76/207/EWG w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do zatrudnienia, kształcenia i awansu zawodowego oraz warunków pracy (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 269, s. 15)

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen Sad Sofia (Bułgaria) w dniu 25 lutego 2010 r. — Enel Maritsa Iztok 3 przeciwko Dyrektorowi dyrekcji „Zaskarżanie i egzekucja” centralnej administracji narodowej agencji dochodów skarbowych

(Sprawa C-107/10)

2010/C 134/30

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Administrativen Sad Sofia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Enel Maritsa Iztok 3

Strona pozwana: Dyrektor dyrekcji „Zaskarżanie i egzekucja” centralnej administracji narodowej agencji dochodów skarbowych

Pytania prejudycjalne

Czy art. 18 ust. 4 dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (1) i art. 183 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2) należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach postępowania przed sądem krajowym pozwalają one na to,

(1)  Dz.U. L 145, s. 1.

(2)  Dz.U. L 347, s. 1.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Ordinario di Venezia (Włochy) w dniu 26 lutego 2010 r. — Ivana Scattolon przeciwko Ministero dell’Università e della Ricerca

(Sprawa C-108/10)

2010/C 134/31

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Tribunale Ordinario di Venezia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Ivana Scattolon

Strona pozwana: Ministero dell'Università e della Ricerca

Pytania prejudycjalne

(1)  Dz.U. L 61, s. 26

(2)  Dz.U. L 82, s. 16

(3)  Dz.U. L 201, s. 88

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgerichts Düsseldorf (Niemcy) w dniu 2 marca 2010 r. — Zuckerfabrik Jülich AG przeciwko Hauptzollamt Aachen

(Sprawa C-113/10)

2010/C 134/32

Język postępowania: niemiecki

Sąd krajowy

Finanzgerichts Düsseldorf

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Zuckerfabrik Jülich AG

Strona pozwana: Hauptzollamt Aachen

Pytanie prejudycjalne

Czy rozporządzenie Komisji (WE) nr 1193/2009 z dnia 3 listopada 2009 r. dokonujące sprostowania rozporządzeń (WE) nr 1762/2003, (WE) nr 1775/2004, (WE) nr 1686/2005 i (WE) nr 164/2007 oraz ustalające wysokość opłat produkcyjnych dla sektora cukru na lata gospodarcze 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005 i 2005/2006 (1) jest ważne?

(1)  Dz.U. L 321, s. 1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg te Brussel (Belgia) w dniu 3 marca 2010 r. — Belpolis Benelux SA przeciwko Belgische Staat

(Sprawa C-114/10)

2010/C 134/33

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank van eerste aanleg te Brussel

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Belpolis Benelux SA

Strona pozwana: Belgische Staat

Pytania prejudycjalne

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Bíróság (Węgry) w dniu 3 marca 2010 r. — Bábolna Mezőgazdasági Termelő, Fejlesztő és Kereskedelmi Zrt. „f.a.” przeciwko Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal Központi Szerve

(Sprawa C-115/10)

2010/C 134/34

Język postępowania: węgierski

Sąd krajowy

Fővárosi Bíróság

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Bábolna Mezőgazdasági Termelő, Fejlesztő és Kereskedelmi Zrt. „f.a.”

Strona pozwana: Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal Központi Szerve

Pytania prejudycjalne

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3508/92 z dnia 27 listopada 1992 r. ustanawiające zintegrowany system zarządzania i kontroli pewnych systemów pomocy Wspólnoty (Dz.U. L 355, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1259/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej (Dz.U. L 160, s. 113).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 4 marca 2010 r. — Frisdranken Industrie Winters BV przeciwko Red Bull GmbH

(Sprawa C-119/10)

2010/C 134/35

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Frisdranken Industrie Winters BV

Strona pozwana: Red Bull GmbH

Pytania prejudycjalne

(1)  Pierwsza dyrektywa Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 5 marca 2010 r. — Komisja Europejska przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-121/10)

2010/C 134/36

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: V. Di Bucci, L. Flynn, A. Stobiecka-Kuik, K. Walkerová, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Wydając zaskarżoną decyzję, Rada uchyliła decyzję Komisji wynikającą z projektu właściwych środków zawartych w pkt 196 wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym oraz z ich bezwarunkowego przyjęcia przez Węgry. Decyzja ta zobowiązywała Węgry do zakończenia dwóch istniejących programów pomocy, dotyczących zakupu gruntów rolnych do dnia 31 grudnia 2009 r. Pod pretekstem wyjątkowych okoliczności Rada zezwoliła Węgrom na utrzymanie tych programów do czasu wygaśnięcia w dniu 31 grudnia 2010 r. wytycznych w sprawie pomocy państwa w sektorze rolnym i leśnym z 2007 r. Okoliczności przywołane przez Radę jako uzasadnienie decyzji w oczywisty sposób nie stanowią wyjątkowych okoliczności uzasadniających powziętą decyzję i nie uwzględniają decyzji Komisji w sprawie tego programu.

W uzasadnieniu skargi o stwierdzenie nieważności Komisja podnosi cztery zarzuty:

(1)  Dz.U. L 348, s. 55

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia) w dniu 10 marca 2010 r. — FOGGIA-Sociedade Gestora de Participações Sociais SA przeciwko Secretário de Estado dos Assuntos Fiscais Ministério Público

(Sprawa C-126/10)

2010/C 134/37

Język postępowania: portugalski

Sąd krajowy

Supremo Tribunal Administrativo (Portugalia)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: FOGGIA-Sociedade Gestora de Participações Sociais SA

Strona pozwana: Secretário de Estado dos Assuntos Fiscais Ministério Público

Pytania prejudycjalne

(1)  Dyrektywa Rady z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów, dotyczących spółek różnych państw członkowskich (Dz.U. L 225, s. 1).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias (Grecja) w dniu 11 marca 2010 r. — Naftiliaki Etaireia Thasou AE przeciwko Ypourgos Emporikis Naftilias

(Sprawa C-128/10)

2010/C 134/38

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Symvoulio tis Epikrateias

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Naftiliaki Etaireia Thasou AE

Strona pozwana: Ypourgos Emporikis Naftilias

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy art. 1, 2 i 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczącego stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski) (Dz. U. L 364, s. 7) interpretowane w zgodzie z zasadą swobody świadczenia usług pozwalają na przyjęcie przepisów krajowych, na podstawie których armatorzy mogą świadczyć usługi kabotażu morskiego tylko po uprzednim wydaniu zezwolenia administracyjnego jeśli: a) taki system udzielania zezwoleń ma na celu sprawdzenie czy przy wzięciu pod uwagę sytuacji istniejącej w określonym porcie zadeklarowane przez armatora trasy mogą być obsługiwane z zachowaniem bezpieczeństwa statku i porządku w porcie oraz sprawdzenie czy statek objęty wnioskiem o udzielenie zezwolenia znajduje się w odpowiednim stanie aby bez trudności przybyć do określonego portu w czasie zadeklarowanym przez armatora jako zamierzona chwila wykonania określonej trasy ale kryteria, na podstawie których kwestie te podlegają ocenie przez administrację publiczną i w szczególności okoliczność, że jest więcej armatorów zainteresowanych określoną przystanią w tej samej chwili w tym samym porcie nie zostały ustalone; b) taki system udzielania zezwoleń aktualnie stanowi środek, za pomocą którego nakładane są obowiązki świadczenia usług publicznych charakteryzujący się w tym kontekście następującymi cechami: (i) obejmuje on wszystkie połączenia liniowe z wyspami nie wprowadzając rozróżnień, (ii) władze administracyjne właściwe dla wydawania zezwoleń dysponują sporym zakresem swobody w ramach nakładania obowiązków świadczenia usług publicznych i nie zostały ustalone w drodze przepisów prawnych kryteria korzystania z tej swobody ani treść obowiązków świadczenia usług publicznych, które ewentualnie mogą zostać nałożone?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias (Grecja) w dniu 11 marca 2010 r. — Amaltheia I Naftiki Etaireia przeciwko Ypourgos Emporikis Naftilias

(Sprawa C-129/10)

2010/C 134/39

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Symvoulio tis Epikrateias (Grecja)

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Amaltheia I Naftiki Etaireia

Strona pozwana: Ypourgos Emporikis Naftilias

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy art. 1 i 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczącego stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie państw członkowskich (kabotaż morski) (Dz.U. L 364, s. 7) interpretowane w zgodzie z zasadą swobody świadczenia usług pozwalają na przyjęcie przepisów krajowych, na podstawie których armatorzy mogą świadczyć usługi kabotażu morskiego tylko po uprzednim uzyskaniu zezwolenia administracyjnego, które wydawane jest w ramach systemu udzielania zezwoleń mającego na celu sprawdzenie między innymi czy przy wzięciu pod uwagę sytuacji istniejącej w określonym porcie zadeklarowane przez armatora trasy mogą być obsługiwane z zachowaniem bezpieczeństwa statku i porządku w porcie oraz sprawdzenie czy statek objęty wnioskiem o udzielenie zezwolenia znajduje się w odpowiednim stanie aby bez trudności przybyć do określonego portu w czasie zadeklarowanym przez armatora jako zamierzona chwila wykonania określonej trasy ale kryteria, na podstawie których kwestie te podlegają ocenie przez administrację publiczną i w szczególności okoliczność, że jest więcej armatorów zainteresowanych określoną przystanią w tej samej chwili w tym samym porcie nie zostały ustalone?

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2010 r. — Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-130/10)

2010/C 134/40

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: E. Perillo, K. Bradley, A. Auersperger Matić, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Parlament Europejski utrzymuje, że rozporządzenie Rady (UE) nr 1286/2009 z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami jest nieważne z następujących powodów:

Jeśli Trybunał stwierdzi nieważność zaskarżonego rozporządzenia, Parlament wnosi jednak o to, by Trybunał skorzystał ze swej swobody uznania i utrzymał w mocy zaskarżone rozporządzenie, zgodnie z art. 264 akapit drugi TFEU aż do chwili zastąpienia go innym aktem prawnym.

(1)  Dz.U. L 346, s. 42.

(2)  Dz.U. L 139, s. 9.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank van eerste aanleg Leuven (Belgia) w dniu 15 marca 2010 r. — 1. Olivier Paul Louis Halley, 2. Julie Jacqueline Marthe Marie Halley oraz 3. Marie Joëlle Armel Halley przeciwko Belgische Staat

(Sprawa C-132/10)

2010/C 134/41

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Rechtbank van eerste aanleg Leuven

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 137 ust. 1 nr 2 kodeksu podatku od spadków w związku z art. 111 kodeksu podatku od spadków, na podstawie których termin przedawnienia dla podatku od spadków od akcji imiennych wynosi dwa lata, gdy rzeczywiste centrum zarządzania spółką znajduje się w Belgii, podczas gdy ten termin przedawnienia wynosi dziesięć lat, gdy rzeczywiste centrum zarządzania spółką nie znajduje się w Belgii, są zgodne z art. 26, 49, 63 i 65 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte d’appello di Torino (Włochy) w dniu 15 marca 2010 r. — SCF Consorzio Fonografici przeciwko Marcowi Del Corso

(Sprawa C-135/10)

2010/C 134/42

Język postępowania: włoski

Sąd krajowy

Corte d’appello di Torino

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym:

Strona skarżąca: SCF Consorzio Fonografici

Strona pozwana: Marco Del Corso

Pytania prejudycjalne

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) w dniu 17 marca 2010 r. — Prism Investments B.V. przeciwko Jaap Anne Van der Meer jako syndykowi masy upadłościowej Arilco Holland B.V.

(Sprawa C-139/10)

2010/C 134/43

Język postępowania: niderlandzki

Sąd krajowy

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Prism Investments B.V.

Strona pozwana: Jaap Anne Van der Meer jako syndyk masy upadłościowej Arilco Holland B.V.

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 45 rozporządzenia nr 44/2001 (1) sprzeciwia się odmowie lub uchyleniu stwierdzenia wykonalności orzeczenia przez sąd orzekający w przedmiocie środka zaskarżenia na podstawie art. 43 lub 44 tego rozporządzenia, z innej przyczyny niż wymieniona w art. 34 i 35 tego rozporządzenia, która została powołana przeciwko wykonaniu orzeczenia uznanego za wykonalne i która powstała po wydaniu tego orzeczenia, jak przyczyna, że orzeczenie zostało już wykonane?

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 12, s. 1).

Postanowienie prezesa pierwszej izby Trybunału z dnia 23 lutego 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez la Corte suprema di cassazione — Włochy) — Latex srl/Agenzia delle Entrate, Amministrazione dell'economia e delle Finanze

(Sprawa C-316/08) (1)

2010/C 134/44

Język postępowania: włoski

Prezes pierwszej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 260 z 11.10.2008.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 23 lutego 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo per la Sardegna) — Telecom Italia SpA przeciwko Regione autonoma della Sardegna, en presence de Space SpA et Passamonti Srl. i in.

(Sprawa C-290/09) (1)

2010/C 134/45

Język postępowania: włoski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 233 z 26.9.2009.

Postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 10 lutego 2010 r. — Mineralbrunnen Rhön-Sprudel Egon Schindel GmbH przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Schwarzbräu GmbH

(Sprawy połączone C-364/09 P i C-365/09 P) (1)

2010/C 134/46

Język postępowania: niemiecki

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 267 z 7.11.2009.

Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r. — Evropaïki Dynamiki przeciwko Komisji

(Sprawa T-50/05) (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Wspólnotowa procedura przetargowa - Świadczenie usług informatycznych dotyczących systemów telematycznych do kontroli przepływu produktów objętych podatkiem akcyzowym - Odrzucenie oferty oferenta - Skarga o stwierdzenie nieważności - Konsorcjum występujące jako oferent - Dopuszczalność - Zasady równego traktowania oferentów i przejrzystości - Kryteria udzielenia zamówienia - Zasady dobrej administracji i staranności - Obowiązek uzasadnienia - Oczywisty błąd w ocenie)

2010/C 134/47

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Evropaïki Dynamiki — Proigmena Systimata Tilepikoinonion Pliroforikis kai Tilematikis AE (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: N. Korogiannakis, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo L. Parpala i K. Kańska, następnie L. Parpala i E. Manhaeve, a ostatecznie L. Parpala, E. Manhaeve i M. Wilderspin, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 18 listopada 2004 r. o nieprzyjęciu oferty złożonej przez konsorcjum stworzone przez skarżącą i inną spółkę w ramach przetargu na świadczenie usług informatycznych dotyczącego specyfikacji, opracowania, konserwacji i utrzymania systemów telematycznych do kontroli przepływu produktów objętych podatkiem akcyzowym we Wspólnocie Europejskiej, podlegających procedurze zawieszenia podatku akcyzowego i o udzieleniu zamówienia innemu oferentowi.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 106 z 30.4.2005.

Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r. — Gollnisch przeciwko Parlamentowi

(Sprawa T-42/06) (1)

(Przywileje i immunitety - Członek Parlamentu Europejskiego - Decyzja o odmowie udzielenia zgody na skorzystanie z przywilejów i immunitetów - Skarga o stwierdzenie nieważności - Utrata interesu prawnego - Umorzenie postępowania - Skarga o odszkodowanie - Zachowanie zarzucane Parlamentowi - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawnej, która przyznaje uprawnienia jednostkom - Związek przyczynowy)

2010/C 134/48

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Bruno Gollnisch (Limonest, Francja) (przedstawiciele: adwokaci W. de Saint Just i G. Dubois)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: H. Krück, C. Karamarcos i A. Padowska, następnie H. Krück, D. Moore i A. Padowska, pełnomocnicy)

Przedmiot

Po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 13 grudnia 2005 r. w sprawie nieudzielania zgody na skorzystanie przez Bruno Gollnischa z immunitetu i przywilejów a także skarga o odszkodowanie, mająca na celu uzyskanie zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej B. Gollnisch doznał wskutek przyjęcia zaskarżonej decyzji

Sentencja

(1)  Dz.U. C 86 z 8.4.2006.

Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r. — Bianchi przeciwko ETF

(Sprawa T-338/07 P) (1)

(Odwołanie - Służba publiczna - Członek personelu tymczasowego - Umowa na czas nieokreślony - Decyzja o odmowie przedłużenia umowy - Artykuł 47 lit. b) WZIP)

2010/C 134/49

Język postępowania: francuski

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Irène Bianchi (Turyn, Włochy) (przedstawiciel: M.-A. Lucas, avocat)

Druga strona postępowania: Europejska Fundacja Kształcenia (ETF) (Turyn, Włochy) (przedstawiciele: M. Dunbar, pełnomocnik, wspierany przez adwokatów G. Vandersandena, a następnie L. Leviego)

Przedmiot

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie F-38/06 Bianchi przeciwko ETF (dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze) mające na celu uchylenie tego wyroku.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 269 z 10.11.2007.

Wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r. — Mirto Corporación Empresarial przeciwko OHIM — Maglificio Barbara (Mirtillino)

(Sprawa T-427/07) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego Mirtillino - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy MIRTO - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009))

2010/C 134/50

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Mirto Corporación Empresarial, SL (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat E. Armijo Chávarri)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: Ó. Mondéjar Ortuño, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Maglificio Barbara Srl (Busto Arsizio, Włochy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 29 sierpnia 2007 r. (sprawa R 875/2006-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Creaciones Mirto SL a Maglificio Barbara Srl.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 22 z 26.1.2008.

Wyrok Sądu z dnia 25 marca 2010 r. — Nestlé przeciwko OHIM — Master Beverage Industries (Golden Eagle i Golden Eagle Deluxe)

(Sprawy połączone od T-5/08 do T-7/08) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznych wspólnotowych znaków towarowych Golden Eagle i Golden Eagle Deluxe - Wcześniejsze graficzne międzynarodowe i krajowe znaki towarowe przedstawiające kubek i ziarna kawy - Względna podstawa odmowy rejestracji - Podobieństwo oznaczeń - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009))

2010/C 134/51

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Société des produits Nestlé SA (Vevey, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat A. von Mühlendahl)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: R. Pethke, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Master Beverage Industries Pte Ltd (Singapur, Singapur) (przedstawiciele: adwokaci N. Clarembeaux, D. Vervaet i P. Maeyaert)

Przedmiot

Skargi na trzy decyzje Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 1 października 2007 r. (sprawy R 563/2006-2, R 568/2006-2 i R 1312/2006-2) dotyczące postępowań w sprawie sprzeciwu pomiędzy Société des produits Nestlé SA a Master Beverage Industries Pte Ltd.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 64 z 8.3.2008.

Wyrok Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — 2nine przeciwko OHIM — Pacific Sunwear of California (nollie)

(Sprawa T-363/08) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego nollie - Wcześniejsze słowne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe NOLI - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak podobieństwa towarów - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009) - Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009))

2010/C 134/52

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: 2nine Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: S. Palmer, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: D. Botis, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Pacific Sunwear of California, Inc. (Anaheim, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 czerwca 2008 r. (sprawa R 1590/2007-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy 2nine Ltd a Pacific Sunwear of California, Inc.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 272 z 25.10.2008.

Wyrok Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — 2nine przeciwko OHIM — Pacific Sunwear of California (nollie)

(Sprawa T-364/08) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego nollie - Wcześniejsze słowne, krajowy i międzynarodowy, znaki towarowe NOLI - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak podobieństwa towarów - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009) - Artykuł 74 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009))

2010/C 134/53

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: 2nine Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: S. Palmer, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: D. Botis, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Pacific Sunwear of California, Inc. (Anaheim, Kalifornia, Stany Zjednoczone)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 16 czerwca 2008 r. (sprawa R 1591/2007-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między 2nine Ltd a Pacific Sunwear of California, Inc.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 272 z 25.10.2008.

Wyrok Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Inter-Nett 2000 przeciwko OHIM — Unión de Agricultores (HUNAGRO)

(Sprawa T-423/08) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego HUNGARO - Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy UNIAGRO - Częściowa odmowa rejestracji - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 12 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 12 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009))

2010/C 134/54

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Inter-Nett 2000 Kereskedelmi és Szolgáltató kft (Inter-Nett 2000 kft) (Mόr, Węgry) (przedstawiciel: adwokat E. Petruska)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciele: początkowo P. Sipos, następnie P. Sipos i O. Montalto, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również:: Unión de Agricultores, SA (El Ejido, Hiszpania)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 22 lipca 2008 r. (sprawa R 71/2008-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Unión de Agricultores, SA a Inter-Nett 2000 Kereskedelmi és Szolgáltató kft.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 313 z 6.12.2008.

Wyrok Sądu z dnia 26 marca 2010 r. — Progres przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-577/08) (1)

(Zamówienia publiczne na usługi - Wspólnotowa procedura zaproszenia do składania ofert - Program stworzenia modeli zagospodarowania terenów - Odrzucenie konkretnej oferty - Skarga o stwierdzenie nieważności - Interes prawny - Dopuszczalność - Kryteria udzielania zamówień)

2010/C 134/55

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Proges — Progetti di sviluppo Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciel: adwokat M. Falcetta)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: N. Bambara i E. Manhaeve, pełnomocnicy, wspierani przez adwokata A. Dal Ferrę)

Przedmiot

Skarga o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 października 2008 r. o odrzuceniu oferty przedstawionej przez skarżącą w ramach postępowania przetargowego, dotyczącego realizacji programu stworzenia modeli zagospodarowania terenów, jak również o naprawienia szkody poniesionej przez skarżącą.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 44 z 21.2.2009

Wyrok Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Eliza przeciwko OHIM Went Computing Consultancy Group (eliza)

(Sprawa T-130/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego zawierającego słowo eliza - Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy ELISE - Względna podstawa odmowy rejestracji - Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd - Odmowa rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009))

2010/C 134/56

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Eliza Corporation (Beverly, Stany Zjednoczone) (przedstawiciel: adwokat R. Köbbing)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: A. Folliard-Monguiral, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Went Computing Consultancy Group BV (Utrecht, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat A. Meijboom)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 28 lipca 2008 r. (sprawa R 1244/2008-4) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Went Computing Consultancy Group BV a Eliza Corp.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 153 z 4.7.2009.

Postanowienie Sądu z dnia 3 marca 2010 r. — MarketTools przeciwko OHIM — Optimus-Telecomunicações (ZOOMERANG)

(Sprawa T-105/07) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

2010/C 134/57

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: MarketTools, Inc. (San Francisco, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci W. von der Osten-Sacken, A. González Hähnlein, O. Günzel i A. Wenninger)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciele: początkowo S. Laitinen, następnie G. Schneider i D. Botis, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również, interwenient przed Sądem: Optimus-Telecomunicações, SA (Maia, Portugalia) (przedstawiciele: adwokaci T. Colaço Dias i J. Conceição Pimenta)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 25 stycznia 2007 r. (sprawa R 253/2006-2) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Optimus-Telecomunicações, SA a MarketTools, Inc.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 129 z 9.6.2007

Postanowienie Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Eriksen przeciwko Komisji

(Sprawa T-516/08) (1)

(Skarga o odszkodowanie - Konsekwencje dla zdrowia publicznego wypadku jądrowego w Thulé (Grenlandia) - Dyrektywa 96/29/Euratom - Niepodjęcie przez Komisję środków wobec państwa członkowskiego - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)

2010/C 134/58

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Heinz Helmuth Eriksen (Ebeltoft, Dania) (przedstawiciel: adwokat I. Anderson)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White i M. Patakia, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie zmierzająca do uzyskania naprawienia szkody poniesionej wskutek zarzucanego niepodjęcia przez Komisję środków niezbędnych w celu zobowiązania Królestwa Danii do ustanowienia przepisów ustawowych i administracyjnych umożliwiających mu zastosowanie się do dyrektywy Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159, s. 1) oraz do zastosowania tych przepisów do pracowników narażonych na skutki wypadku jądrowego w Thulé (Grenlandia).

Sentencja

(1)  Dz.U. C 44 z 21.2.2009.

Postanowienie Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Lind przeciwko Komisji

(Sprawa T-5/09) (1)

(Skarga o odszkodowanie - Konsekwencje dla zdrowia publicznego wypadku jądrowego w Thulé (Grenlandia) - Dyrektywa 96/29/Euratom - Niepodjęcie przez Komisję środków wobec państwa członkowskiego - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)

2010/C 134/59

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Brigit Lind (Greve, Dania) (przedstawiciel: I. Anderson, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White i M. Patakia, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie zmierzająca do uzyskania naprawienia szkody poniesionej wskutek zarzucanego niepodjęcia przez Komisję środków niezbędnych w celu zobowiązania Królestwa Danii do ustanowienia przepisów ustawowych i administracyjnych umożliwiających mu zastosowanie się do dyrektywy Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159, s. 1), oraz zastosowanie tych przepisów do pracowników narażonych na skutki wypadku jądrowego w Thulé (Grenlandia).

Sentencja

(1)  Dz.U. C 69 z 21.3.2009.

Postanowienie Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Hansen przeciwko Komisji

(Sprawa T-6/09) (1)

(Skarga o odszkodowanie - Konsekwencje dla zdrowia publicznego wypadku jądrowego w Thulé (Grenlandia) - Dyrektywa 96/29/Euratom - Niepodjęcie przez Komisję środków wobec państwa członkowskiego - Skarga oczywiście pozbawiona podstawy prawnej)

2010/C 134/60

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Bent Hansen (Aarslev, Dania) (przedstawiciel: I. Anderson, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: E. White i M. Patakia, pełnomocnicy)

Przedmiot

Skarga o odszkodowanie zmierzająca do uzyskania naprawienia szkody poniesionej wskutek zarzucanego niepodjęcia przez Komisję środków niezbędnych w celu zobowiązania Królestwa Danii do ustanowienia przepisów ustawowych i administracyjnych umożliwiających mu zastosowanie się do dyrektywy Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159, s. 1), oraz zastosowanie tych przepisów do pracowników narażonych na skutki wypadku jądrowego w Thulé (Grenlandia).

Sentencja

(1)  Dz.U. C 69 z 21.3.2009.

Postanowienie Sądu z dnia 8 marca 2010 r. — Maxcom przeciwko OHIM — Maxdata Computer (maxcom)

(Sprawa T-155/09) (1)

(Wspólnotowy znak towarowy - Sprzeciw - Wycofanie sprzeciwu - Umorzenie postępowania)

2010/C 134/61

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Maxcom sp. z o.o. (Tychy, Polska) (przedstawiciel: adwokat P. Kral)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciel: D. Schimanek-Walicka, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHIM była również: Maxdata Computer GmbH & Co. KG (Marl, Niemcy)

Przedmiot

Skarga na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 30 stycznia 2009 r. (sprawa R 1019/2008-2) dotycząca postępowania w sprawie sprzeciwu między Maxdata Computer GmbH & Co. KG a Maxcom sp. z o.o.

Sentencja

(1)  Dz.U. C 153 z 4.7.2009.

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 26 marca 2010 r. — SNF przeciwko ECHA

(Sprawa T-1/10 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - REACH - Sklasyfikowanie akrylamidu jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy - Wniosek o zawieszenie wykonania i zarządzenie środków tymczasowych - Brak pilnego charakteru)

2010/C 134/62

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: SNF SAS (Andrézieux-Bouthéon, Francja) (przedstawiciele: K. Van Maldegem, R. Cana, adwokaci, i P. Sellar, solicitor)

Strona pozwana: Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) (przedstawiciele: M. Heikkila i W. Broere, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji klasyfikującej akrylamid jako substancję wzbudzającą szczeólnie duże obawy, wydanej przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) w dniu 7 grudnia 2009 r. na podstawie art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396, s. 1)

Sentencja

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 26 marca 2010 r. — Sviluppo Globale przeciwko Komisji

(Sprawa T-6/10 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Zamówienia publiczne - Procedura przetargowa - Odrzucenie oferty - Wniosek o zawieszenie wykonania i o zastosowanie środków tymczasowych - Utrata szansy - Brak poważnej i nieodwracalnej szkody - Brak pilnego charakteru)

2010/C 134/63

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Sviluppo Globale (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: F. Sciaudone, R. Sciaudone i A. Neri, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: P. Costa de Oliveira, F. Erlbacher i P. Manzini, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o zarządzenie środków tymczasowych dotyczących postępowania przetargowego EuropeAid/127843/D/SER/KOS, mającego za przedmiot wsparcie administracji celnej i skarbowej w Kosowie.

Sentencja

Postanowienie Prezesa Sądu z dnia 26 marca 2010 r. — Alisei przeciwko Komisji

(Sprawa T-16/10 R)

(Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego - Program ustanawiający mechanizm pomocy żywnościowej przeznaczony dla krajów rozwijających się - Zaproszenie do składania wniosków o przyznanie subwencji - Odmowa przyznania subwencji - Wniosek o zawieszenie wykonania - Brak interesu prawnego - Nieuwzględnienie wymogów formalnych - Niedopuszczalność)

2010/C 134/64

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Alisei (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: F. Sciaudone, R. Sciaudone i A. Neri, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Prete i P. van Nuffel, pełnomocnicy)

Przedmiot

Wniosek o zastosowanie środka tymczasowego związany z dokonaniem wyboru spośród wniosków o przyznanie subwencji złożonych w ramach programu „Facility for rapid response to soaring food prices in developing countries” (Mechanizm szybkiego reagowania na gwałtowny wzrost cen żywności w krajach rozwijających się — EuropeAid/128608/C/ACT/Multi).

Sentencja

Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2010 r. — Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-104/10)

2010/C 134/65

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i adwokat C. von Donat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżoną decyzją Komisja zmniejszyła całkowitą wysokość pomocy finansowej przyznanej z EFRR na rzecz inicjatywy wspólnotowej RESIDER II SAARLAND (1994–1999) w Republice Federalnej Niemiec.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Po pierwsze skarżąca twierdzi, że nie istnieje żadna podstawa prawna dla zryczałtowania i ekstrapolacji korekt finansowych w latach 1994–1999, w których udzielane było wsparcie.

Po drugie skarżąca twierdzi, iż naruszono art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 (1), gdyż nie zachodziły przesłanki zmniejszenia wysokości wypłat. W tym względzie podnosi ona w szczególności, że Komisja błędnie zinterpretowała pojęcie „nieprawidłowość”. Ponadto Komisja nie wykazała, że władze krajowe odpowiedzialne za zarządzanie funduszami strukturalnymi naruszyły swe zobowiązania wynikające z art. 23 rozporządzenia nr 4253/88. Formułując zarzut istnienia systematycznych nieprawidłowości, nie określono w wystarczający sposób kwestionowanych systemów zarządzania i kontroli. Teza o istnieniu systematycznych błędów w zakresie zarządzania i kontroli została także sformułowana — zdaniem skarżącej — na podstawie błędnych ustaleń faktycznych. Skarżąca podnosi nadto, że istotne aspekty okoliczności faktycznych zostały ustalone i ocenione w błędny sposób.

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi posiłkowo, że obniżki określone w zaskarżonej decyzji są nieproporcjonalne. W tym względzie utrzymuje ona, że Komisja nie skorzystała z uprawnień dyskrecjonalnych przysługujących jej zgodnie z art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 4253/88. Zakres dokonanych zryczałtowanych korekt przekracza także rozmiar (potencjalnego) ryzyka szkód dla budżetu wspólnotowego. Ponadto według skarżącej stawki korekt zostały skumulowane bez skontrolowania, czy w każdym z konkretnych przypadków jest to zgodne z zasadą proporcjonalności. Skarżąca stoi również na stanowisku, że dokonana ekstrapolacja błędów jest nieproporcjonalna, gdyż konkretnych błędów nie można odnieść do niejednorodnej całości.

W ramach zarzutu czwartego skarżąca twierdzi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest niewystarczające. W tym względzie podnosi ona, że z zaskarżonej decyzji nie można wywnioskować, w jaki sposób i na jakiej podstawie Komisja ustaliła stawki zryczałtowane w takiej a nie innej wysokości. Ponadto nie można uznać, że Komisja dokonała wystarczającej oceny opisu stanu rzeczy przedstawionego przez niemieckie władze. Komisja całkowicie zignorowała wreszcie wpływ stwierdzonych uchybień audytów projektu przeprowadzonych przez zewnętrznych ekspertów na wiarygodność wyników tych audytów.

W ramach zarzutu piątego skarżąca podnosi wreszcie, że pozwana naruszyła zasadę partnerstwa, gdyż obecnie powołuje się ona na „dokumenty robocze kwalifikujące wydatki do objęcia wsparciem”, które sporządzone zostały dopiero w trakcie bieżącego okresu udzielania wsparcia. Ponadto Komisja oparła zaskarżoną decyzję na występowaniu systematycznych błędów w systemach zarządzania i kontroli, mimo iż potwierdziła prawidłowość funkcjonowania tych systemów jeszcze w trakcie okresu, w którym udzielane było wsparcie.

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 3 marca 2010 r. — Procter & Gamble Manufacturing Cologne GmbH przeciwko OHIM

(Sprawa T-107/10)

2010/C 134/66

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Procter & Gamble Manufacturing Cologne GmbH (Kolonia, Niemcy) (przedstawiciel: K. Sandberg, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Natura Cosméticos SA (Itapecerica da Serra, Brazylia)

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Natura Cosméticos SA

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „NATURAVIVA” dla towarów i usług należących do klas 3, 5 i 44;

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: niemiecki znak towarowy „VIVA” dla towarów należących do klasy 3; wspólnotowy znak towarowy „VIVA” dla towarów należących do klasy 3;

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: całkowita odmowa rejestracji zgłoszonego wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: uwzględnienie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ze względu na to, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że nie istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku rozpatrywanych znaków towarowych.

Skarga wniesiona w dniu 5 marca 2010 r. — Luksemburg przeciwko Komisji

(Sprawa T-109/10)

2010/C 134/67

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Wielkie Księstwo Luksemburga (przedstawiciele: C. Schiltz i P. Kinsch, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Skarżące państwo członkowskie domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 10712, wydanej w dniu 23 grudnia 2009 r. i dotyczącej zmniejszenia pomocy przyznanej programowi inicjatywy wspólnotowej Interreg II C „Inondation Rhin-Meuse” (IRMA — ochrona przeciwpowodziowa w rejonie Ren — Moza) w Królestwie Belgii, Republice Federalnej Niemiec, Republice Francuskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga oraz Królestwie Niderlandów z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) na podstawie decyzji Komisji C(97) 3742 z dnia 18 grudnia 1997 r. (EFRR nr 970010008) w zakresie, w jakim decyzja ta dotyczy Wielkiego Księstwa Luksemburga.

Skarżące państwo członkowskie opiera swą skargę na dwóch zarzutach.

W swym pierwszym zarzucie twierdzi ono, że jeśli skargi o stwierdzenie nieważności skargi wniesione przez władze niderlandzkie i niemieckie zostaną uwzględnione, rozstrzygnięcie to powinno dotyczyć również Wielkiego Księstwa Luksemburga. Jeśli wydane zostanie orzeczenie, że błędy lub słabości, rzekomo systemowe, jakie zdaniem Komisji zostały wykryte w ramach przeprowadzonego przez nią audytu w odniesieniu do realizacji ww. programu w Niderlandach i Niemczech, w rzeczywistości nie miały miejsca, sama określona w zaskarżonej decyzji podstawa rozumowania okaże się bezzasadna, a wraz z nią — liniowa korekta finansowa, jaka została zastosowana w odniesieniu do projektów realizowanych w Luksemburgu.

Drugi zarzut skargi jest oparty na bezprawności objęcia Wielkiego Księstwa Luksemburga korektą finansową, która jest ewentualnie uzasadniona jedynie w odniesieniu do innych państw członkowskich. Nie stwierdzono żadnego odstępstwa od normy w realizacji tego programu w Wielkiego Księstwa Luksemburga. Okoliczność, że Luksemburg zgodził się na uczestnictwo we wspólnym projekcie wraz z Niemcami, Belgią, Francją i Niderlandami, nie uzasadnia ponoszenia przezeń negatywnych konsekwencji — w postaci korekt finansowych swych własnych projektów — błędów lub słabości, jakie miały zostać wykryte w ramach przeprowadzonego audytu projektów niderlandzkich i niemieckich, i które polegały niemal wyłącznie na rzekomym nieuwzględnieniu przepisów dotyczących postępowania przetargowego. Pomimo zaś tego, że pięć państw członkowskich uczestniczyło w jednym i tym samym programie, ustalanie zasad postępowania przetargowego należy do wyłącznych uprawnień władz krajowych poszczególnych państw członkowskich.

Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — Insula przeciwko Komisji

(Sprawa T-110/10)

2010/C 134/68

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Conseil scientifique international pour le développement des îles (Insula) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: J.-D. Simonet i P. Marsal, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca w niniejszej skardze opartej na klauzuli arbitrażowej wnosi do Sądu o stwierdzenie, iż nota debetowa z dnia 28 stycznia 2010 r., na mocy której Komisja dochodzi, w następstwie sporządzenia sprawozdania z przeprowadzonego przez OLAF audytu, zwrotu zaliczek wypłaconych skarżącej, jest niezgodna z postanowieniami umowy EL HIERRO (NNE5/2001/950) zawartej w ramach szczegółowego programu badań, rozwoju technologicznego i prezentacji w dziedzinie energetyki, środowiska naturalnego i trwałego rozwoju.

Skarżąca podnosi dwa zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego podważa ona wymagalność wierzytelności dochodzonej przez Komisję w następstwie audytu przeprowadzonego w 2005 r.

W ramach zarzutu drugiego podnosi ona, że Komisja wydając nową notę debetową narusza swe zobowiązania umowne, które nie pozwalają jej, sześć lat po dokonaniu ostatniej płatności na rzecz Insuli i z uwagi na brak zawiadomienia przez nią w terminie przewidzianym w umowie, żądać przedstawienia dodatkowych dowodów.

Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-114/10)

2010/C 134/69

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele J. Möller, C. Blaschke i adwokat U. Karpenstein)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżoną decyzją Komisja zmniejszyła wysokość pomocy finansowej przyznanej z EFRR w okresie od 1 stycznia 1994 r. do 31 grudnia 1999 r. programowi inicjatywy wspólnotowej Interreg II/C „Inondation Rhin-Meuse” (IRMA — ochrona przeciwpowodziowa w rejonie Ren — Moza) w Królestwie Belgii, Republice Federalnej Niemiec, Republice Francuskiej, Wielkim Księstwie Luksemburga i w Królestwie Niderlandów.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi trzy zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, iż nie zostały spełnione przesłanki zmniejszenia wysokości wypłat określone w art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 (1). Według skarżącej przepis ten nie uprawnia Komisji do dokonywania korekt finansowych ze względu na błędy w zarządzaniu lub domniemane braki w systemach zarządzania i kontroli. Skarżąca podnosi nadto, że nawet jeśli błędy w zarządzaniu lub domniemane braki w systemach zarządzania i kontroli objęte są zakresem regulacji art. 24 rozporządzenia nr 4253/88, to i tak nie było podstaw do dokonania korekty finansowej. Po pierwsze zarzucane przez Komisję „nieprawidłowości” uzasadniają wprowadzenie korekt finansowych jedynie wówczas, gdy mają bądź miały one niekorzystny wpływ na budżet Unii. Zdaniem skarżącej w przypadku kwestionowanych przez Komisję środków sytuacja taka nie miała miejsca. Z drugiej strony skarżąca twierdzi, że w przypadku szeregu zakwestionowanych projektów, w tym rozpatrywanego, nie dopuszczono się żadnego naruszenia prawa wspólnotowego.

W ramach zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że Komisja nie była uprawniona do ekstrapolacji i zryczałtowania korekt finansowych na podstawie rozporządzenia nr 4253/88. Skarżąca twierdzi w tym względzie, iż z brzmienia art. 24 rozporządzenia jasno wynika, że przepis ten dotyczy konkretnych sytuacji i możliwych do określenia kwot.

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca twierdzi, iż naruszono zasadę proporcjonalności oraz że niedopuszczalna jest ekstrapolacja miedzy państwami, w wyniku której jedno państwo członkowskie musi odpowiadać za błędy innego państwa członkowskiego.

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — Niemcy przeciwko Komisji

(Sprawa T-116/10)

2010/C 134/70

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: J. Möller i adwokat U. Karpenstein)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżoną decyzją Komisja zmniejszyła wysokość pomocy finansowej przyznanej z EFRR na rzecz realizacji programu objętego celem 2 dla kraju związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii w Republice Federalnej Niemiec (w latach 1997–1999).

W uzasadnieniu skargi skarżąca podnosi cztery zarzuty.

W zarzucie pierwszym skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie oceniła stan faktyczny. Według skarżącej, Komisja uwzględniła nieprawidłowe kwoty przy obliczaniu wielkości stosownych błędów.

W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, iż nie zostały spełnione przesłanki zmniejszenia wysokości wypłat określone w art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 (1). Według skarżącej przepis ten nie uprawnia Komisji do dokonywania korekt finansowych ze względu na błędy w zarządzaniu lub domniemane braki w systemach zarządzania i kontroli. Skarżąca podnosi nadto, że dokonanie korekt finansowych w przyjętym przez Komisję zakresie jest bezzasadne także z innych przyczyn. Z jednej strony zarzucane przez Komisję „nieprawidłowości” uzasadniają wprowadzenie korekt finansowych jedynie wówczas, gdy mają bądź miały one niekorzystny wpływ na budżet Unii. Zdaniem skarżącej w przypadku zakwestionowanego przez Komisję postępowania sytuacja taka nie miała miejsca. Z drugiej strony skarżąca twierdzi, że w przypadku szeregu zakwestionowanych projektów, w tym rozpatrywanego, nie dopuszczono się żadnego naruszenia prawa wspólnotowego.

W ramach zarzutu trzeciego skarżąca podnosi, że Komisja nie była uprawniona do ekstrapolacji i zryczałtowania korekt finansowych na podstawie rozporządzenia nr 4253/88. Skarżąca twierdzi w tym względzie, iż z brzmienia art. 24 rozporządzenia jasno wynika, że przepis ten dotyczy konkretnych sytuacji i możliwych do określenia kwot.

W ramach ostatniego zarzutu skarżąca podnosi, że nawet przy założeniu, że ekstrapolacja i zryczałtowanie korekt finansowych są dopuszczalne, to w konkretnym rozpatrywanym przypadku należy je uznać za niezgodne z prawem. W tym względzie skarżąca utrzymuje, iż Komisja nie wykazała, że zakwestionowane przez nią postępowanie jest immanentną cechą systemu. Zryczałtowanie korekt finansowych sprzeciwia się także zasadzie proporcjonalności.

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 8 marca 2010 r. — ClientEarth i in. przeciwko Komisji Europejskiej

(Sprawa T-120/10)

2010/C 134/71

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ClientEarth (Londyn, Zjednoczone Królestwo), Transport & Environment (Bruksela, Belgia) European Environmental Bureau (Bruksela, Belgia) oraz BirdLife International (Bruksela, Belgia), (Przedstawiciel: S. Hockman QC, Barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie niniejszej skargi skarżący, na podstawie art. 263 TFUE, wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 9 lutego 2010 r., w której pozwana przedstawiła zamiar nieudostępnienia skarżącym określonych dokumentów zawierających informacje środowiskowe dotyczące emisji gazów cieplarnianych wynikających z produkcji biopaliw, sporządzonych lub wykorzystywanych przez Komisję zgodnie z dyrektywą 2009/28/WE (3).

Na poparcie swojej skargi skarżący podnoszą następujące argumenty:

(1)  Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

(2)  Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).

(3)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 140, s. 16).

Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2010 r. — Conte i in. przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa T-121/10)

2010/C 134/72

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Giovanni Conte (Pomezia, Włochy), Casa del Pescatore Soc. coop. rl (Civitanova Marche, Włochy), Guidotti Giovanni & Figli Snc (Termoli, Włochy), Organizzazione di produttori della pesca di Civitanova Marche Soc. coop. rl (Civitanova Marche, Włochy), Consorzio gestione mercato ittico Manfredonia Soc. coop. rl (Cogemim) (Manfredonia, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci P. Cavasola, G. Micucci, V. Cannizzaro)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej sprawie wszyscy skarżący są podmiotami gospodarczymi działającymi w sektorze rybołówstwa i podlegają obowiązkom wynikającym z zaskarżonego rozporządzenia.

Na poparcie swoich żądań podnoszą oni następujące zarzuty:

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 z dnia 22 maja 2006 r. ustanawiające wspólnotowe środki finansowe na rzecz wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa oraz w obszarze prawa morza

Skarga wniesiona w dniu 18 marca 2010 r. — Hartmann przeciwko OHIM (Complete)

(Sprawa T-123/10)

2010/C 134/73

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Paul Hartmann AG (Heidenheim, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat N. Aicher)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy „Complete” dla towarów z klasy 5 i 10 (zgłoszenie nr 7 432 024)

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 (1), ponieważ zgłoszone oznaczenie nie stanowi bezpośredniego opisu oznaczonych nim towarów, oraz naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, ponieważ oznaczenie to wykazuje wymagane minimum charakteru odróżniającego.

(1)  Rozporządzenie Rady z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)

Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2010 r. — Lidl Stiftung przeciwko OHIM — Vinotasia (VITASIA)

(Sprawa T-124/10)

2010/C 134/74

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lidl Stiftung & Co. KG (Neckarsulm, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci M. Schaeffer i A. Marx)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Vinotasia GmbH (Koblencja, Niemcy)

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy „VITASIA” dla towarów z klas 29, 30, 31, 32 i 33 (zgłoszenie nr 4 691 101)

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Vinotasia GmbH

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: zarejestrowany w Niemczech słowny znak towarowy „VINOTASIA” nr 302 15 015 dla towarów i usług z klas 32, 33 i 35

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: częściowe uwzględnienie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 (1) ze względu na brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w przypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2010 r. — Lux Management przeciwko OHIM — Zeis Excelsa (KULTE)

(Sprawa T-130/10)

2010/C 134/75

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Lux Management Holding SA (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: S. Mas, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Zeis Excelsa SPA (Montegranaro, Włochy)

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw: graficzny znak towarowy „KULTE” dla towarów z klas 14, 18 i 25

Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca

Strona wnosząca o stwierdzenie wygaśnięcia praw do wspólnotowego znaku towarowego: Zeis Excelsa SPA

Prawo ze znaku towarowego przysługujące stronie wnoszącej o stwierdzenie wygaśnięcia praw: włoski graficzny znak towarowy „CULT” dla wszystkich towarów z klasy 25; graficzny międzynarodowy znak towarowy „CULT” skuteczny we Francji i w krajach Beneluksu dla towarów z klas 14, 18 i 25

Decyzja Wydziału Unieważnień: częściowe unieważnienie prawa z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego objętego wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia praw

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 43 rozporządzenia Rady nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza nie uznała swojej decyzji za bezprzedmiotową z uwagi na to, że strony doszły do porozumienia w odniesieniu do współistnienia spornych znaków towarowych i późniejszego żądania wycofania wniosku; naruszenie art. 6 ust. 1 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ze względu na to, że Izba Odwoławcza odmówiła przyjęcia nowych dowodów przedstawionych przez skarżącą; naruszenie art. 57 ust. 2 rozporządzenia Rady nr 207/2009, ze względu na to, że Izba Odwoławcza dokonała błędnej oceny znaczenia przedstawionych dowodów i nie przedstawiła uzasadnienia w odniesieniu do dowodu zaakceptowania przez drugą stronę postępowania przed Izbą Odwoławczą wspólnotowego znaku towarowego będącego przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw.

Skarga wniesiona w dniu 23 marca 2010 r. — Pieno žvaigždės przeciwko OHIM — Fattoria Scaldasole (Iogurt.)

(Sprawa T-135/10)

2010/C 134/76

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: AB „Pieno žvaigždės” (Wilno, Litwa) (przedstawiciele: I. Lukauskienė i R. Žabolienė, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Fattoria Scaldasole Srl (Monguzzo, Włochy)

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Fattoria Scaldasole Srl

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: graficzny znak towarowy „Iogurt” dla towarów należących do klasy 29

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: rejestracja litewska graficznego znaku towarowego „jogurtas” dla towarów należących do klasy 29; rejestracja wspólnotowa graficznego znaku towarowego „jogurt” dla towarów należących do klasy 29.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: oddalenie sprzeciwu w całości

Decyzja Izby Odwoławczej: odwołanie uznane za niewniesione

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 60 rozporządzenia Rady nr 207/2009 w związku z art. 8 rozporządzenia Komisji nr 2869/95 (1), ze względu na to, że Izba Odwoławcza błędnie uznała, że opłata z tytułu odwołania nie została wniesiona w wyznaczonym terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia decyzji, której odwołanie dotyczy.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2869/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. w sprawie opłat na rzecz Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (Dz.U. L 303 z dn. 15.12.1995 r., s. 33-38).

Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2010 r. — Hiszpania przeciwko Komisji

(Sprawa T-138/10)

2010/C 134/77

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: J. Rodríguez Cárcamo)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Decyzją C(94) 30436 z dnia 25 listopada 1994 r. Komisja przyznała pomoc z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na rzecz programu operacyjnego w regionie Walencji wpisującego się we wspólnotowe ramy wsparcia dla pomocy strukturalnej w regionach Hiszpanii objętych celem nr 1 w latach 1994–1999, której maksymalna kwota wsparcia z EFRR wynosiła 1 207 941 000 ECU. W zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji Komisja stwierdza, że doszło do powstania nieprawidłowości dotyczących 23 z 38 rozpatrywanych projektów i zmniejsza uprzednio przyznaną pomoc o 115 612 377,25 EUR.

Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi następujące zarzuty:

(1)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań pomiędzy, z jednej strony, różnymi funduszami strukturalnymi, i, z drugiej strony, między tymi funduszami a operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).

(2)  Rec. s. I-2415.

(3)  Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 30 marca 2010 r. — Ben Ri Electrónica przeciwko OHIM — Sacopa (LT LIGHT-THECNO)

(Sprawa T-143/10)

2010/C 134/78

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Ben Ri Electrónica, SA (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Alejos Cutuli)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Sacopa, SAU [Sant Jaume de Llierca (Girona), Hiszpania]

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Sacopa, SAU

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „LT” (zgłoszenie nr 4 520 193) dla towarów z klas 7, 9 i 11.

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Graficzny wspólnotowy znak towarowy nr 13 375 i zarejestrowane w Hiszpanii graficzne znaki towarowe nr 1 719 729 i nr 1 719 730 składające się z zestawienia „L” i „T” wpisanych w okręg dla towarów z klas 9 i 11.

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie zaskarżonej decyzji i oddalenie sprzeciwu

Podniesione zarzuty: Niewłaściwa wykładnia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Skarga wniesiona w dniu 29 marca 2010 r. — Space Beach Club przeciwko OHIM — Flores Gómez (SpS space of sound)

(Sprawa T-144/10)

2010/C 134/79

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Space Beach Club, SA [San Jorge (Ibiza), Hiszpania] (przedstawiciel: adwokat A. Alejos Cutuli)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą był również: Miguel Ángel Flores Gómez (Madryt, Hiszpania)

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Miguel Ángel Flores Gómez

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy zawierający element słowny „SPS space of sound” (zgłoszenie nr 5 683 693) dla towarów i usług z klas 9, 35 i 41

Właściciel znaku lub oznaczenia, na które powołano się w sprzeciwie: Strona skarżąca

Znak lub oznaczenie, na które powołano się w sprzeciwie: Zarejestrowane w Hiszpanii graficzne znaki towarowe zawierające element słowny „SPACE” (nr 2 021 783, nr 2 610 677, nr 2 644 838, nr 2 644 839, nr 2 654 511, nr 2 694 428, nr 2 583 870, nr 3 175 742 i nr 4 529 814) dla towarów i usług z klas 9, 25 i 41

Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Oddalenie sprzeciwu

Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: Niewłaściwa wykładnia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

Postanowienie Sądu z dnia 4 marca 2010 r. — de Jong przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-303/94)

2010/C 134/80

Język postępowania: niderlandzki

Prezes ósmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

Postanowienie Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Ellinikos Niognomon przeciwko Komisji

(Sprawa T-312/08) (1)

2010/C 134/81

Język postępowania: angielski

Prezes ósmej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 272 z 25.10.2008.

Postanowienie Sądu z dnia 18 marca 2010 r. — Papierfabrik Hamburger-Spremberg przeciwko Komisji

(Sprawa T-350/08) (1)

2010/C 134/82

Język postępowania: niemiecki

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 272 z 25.10.2008.

Postanowienie Sądu z dnia 24 marca 2010 r. — Berenschot Groep przeciwko Komisji

(Sprawa T-428/09) (1)

2010/C 134/83

Język postępowania: angielski

Prezes trzeciej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1)  Dz.U. C 11 z 16.1.2010.

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 23 lutego 2010 r. — Faria przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

(Sprawa F-7/09) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Ocena - Sprawozdanie z oceny - Postępowanie w sprawie oceny za rok 2006/2007 - Żądnie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny - Oczywisty błąd w ocenie - Zadośćuczynienie za krzywdę)

2010/C 134/84

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Marie-Hélène Faria (Muchamiel, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat L. Levi)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) (przedstawiciele: I. de Medrano Caballero, pełnomocnik, wspierany przez adwokata D. Waelbroecka)

Przedmiot sprawy

Żądanie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny za okres od dnia 1 października 2006 r. do dnia 30 września 2007 r. oraz zasądzenie od strony pozwanej zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez skarżącą.

Sentencja wyroku

(1)  Dz.U. C 69 z 21.3.2009, s. 55.

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 9 marca 2010 r. — N przeciwko Parlamentowi

(Sprawa F-26/09) (1)

(Służba publiczna - Urzędnicy - Skarga o odszkodowanie - Dopuszczalność - Mobbing - Obowiązek staranności - Krzywda)

2010/C 134/85

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: N (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat É. Boigelot)

Strona pozwana: Parlament Europejski (przedstawiciele: K. Zejdova i R. Ignătescu, pełnomocnicy)

Przedmiot sprawy

Zasądzenie od Parlamentu zapłaty na rzecz skarżącej kwoty 12 000 EUR tytułem naprawienia poniesionych krzywd wynikających po pierwsze z mobbingu, którego była ona ofiarą i po drugie z braku wewnętrznego dochodzenia administracyjnego przeprowadzonego przez niezależny organ.

Sentencja wyroku

(1)  Dz.U. C 153 z 4.7.2009, s. 51.

Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (pierwsza izba) z dnia 9 marca 2010 r. — Tzvetanova przeciwko Komisji

(Sprawa F-33/09) (1)

(Służba publiczna - Członkowie personelu tymczasowego - Wynagrodzenie - Dodatek zagraniczny - Warunki przewidziane w art. 4 załącznika VII do regulaminu pracowniczego - Miejsce stałego zamieszkania - Pobyt w miejscu zatrudnienia w charakterze studenta w okresie odniesienia - Odbycie staży poza miejscem zatrudnienia w okresie odniesienia - Uwzględnienie rzeczywistego zamieszkiwania)

2010/C 134/86

Język postępowania: francuski

Strony