—

ustalenie i stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Europejskiego Banku Centralnego (EBC), reprezentowanego przez prezes Christine Lagarde:

W konsekwencji:

—

tytułem żądania ewentualnego – zasądzenie na rzecz Aldo D’Agostino od EBC, w osobie jego prezes pro tempore, w odniesieniu do wyżej wymienionych poszczególnych rodzajów szkody, zapłaty kwot w innej wysokości, które zostaną ustalone w toku postępowania, w zakresie uznanym za słuszny, w tym poprzez sporządzenie opinii biegłego zarządzonej przez Sąd zgodnie z art. 70 regulaminu postępowania przed Sądem.

Ponadto zasądzenie odsetek za zwłokę, które będą naliczane od dnia 12 marca 2020 r., czyli od dnia zdarzenia wywołującego szkodę, do czasu faktycznej wypłaty odszkodowania.

—

Obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący odpowiedzialności EBC na podstawie art. 340 akapit trzeci TFUE i art. 2043 Codice civile italiano (włoskiego kodeksu cywilnego) za szkodę majątkową i niemajątkową poniesioną przez skarżącego. W zarzucie tym wskazuje się na wysokość poniesionej szkody;

2.

W ramach zarzutu drugiego wyjaśniono znaczenie szkody majątkowej, niemajątkowej i szkody z tytułu utraty szansy, którą skarżący miał ponieść, oraz wyjaśniono zasady zastosowane do jej ustalenia;

3.

Zarzut trzeci dotyczący zasad określonych w orzecznictwie Unii, w szczególności w wyrokach z dnia 28 października 2021 r., Vialto Consulting/Komisja (C-650/19 P, EU:C:2021:879); z dnia 9 lutego 2022 r., QI i in./Komisja i EBC (T-868/16, EU:T:2022:58); z dnia 21 stycznia 2014 r., Klein/Komisja (T-309/10, EU:T:2014:19).

Wyjaśniono warunki, które muszą zaistnieć, aby powstała odpowiedzialność pozaumowna instytucji Unii względem obywatela Unii Europejskiej i podniesiono, że warunki te są spełnione – w oparciu o załączoną do skargi opinię biegłego, w której ten również stwierdził ich spełnienie – porównując przepisy Unii dotyczące EBC, jego organów i zadań.

Wskazuje się na naruszenia przepisów prawa pierwotnego i wtórnego Unii, jakich miał dopuścić się EBC, a także na naruszenia i nadużycie uprawnień, jakich miała się dopuścić prezes EBC.

Zarzuca się naruszenie art. 127 TFUE, zawartego w jego rozdziale 2, zatytułowanym „Polityka pieniężna”, art. 3, 10, 11, 12, 13 i 38 statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, a także art. 17 pkt 17.2 i 17.3 regulaminu przyjętego decyzją EBC z dnia 19 lutego 2004 r. (1), popełnionego w dniu 12 marca 2020 r. przez EBC, w osobie jego prezes;

4.

Zarzut czwarty określa, uzasadnia i dokumentuje szkodę majątkową poniesioną przez skarżącego (szkoda rzeczywista i utracona korzyść);

5.

Zarzut piąty dotyczy ustalenia wysokości, uzasadnienia i udowodnienia szkody związanej z cierpieniem psychicznym i naruszeniem dobrego imienia oraz tożsamości osobistej i zawodowej;

6.

Zarzut szósty dotyczy wyjaśnienia, uzasadnienia i udowodnienia – w drodze domniemania oraz w drodze obliczenia prawdopodobieństwa – szkody polegającej na utracie szansy, której wysokość, zgodnie z żądaniem skarżącego, należy ustalić na zasadzie słuszności;

7.

Zarzut siódmy dotyczy zasad wypracowanych w orzecznictwie Unii dotyczącym szkód niemajątkowych wyrządzanych obywatelom Unii przez jej instytucje, w szczególności w wyroku z dnia 12 września 2007 r., Combescot/Komisja (T-250/04, EU:T:2007:262).