This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62022TN0399
Case T-399/22: Action brought on 28 June 2022 — Landesbank Hessen-Thüringen Girozentrale v SRB
Sprawa T-399/22: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2022 r. – Landesbank Hessen-Thüringen Girozentrale/SRB
Sprawa T-399/22: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2022 r. – Landesbank Hessen-Thüringen Girozentrale/SRB
Dz.U. C 380 z 3.10.2022, p. 11–12
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
3.10.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 380/11 |
Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2022 r. – Landesbank Hessen-Thüringen Girozentrale/SRB
(Sprawa T-399/22)
(2022/C 380/13)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Landesbank Hessen-Thüringen Girozentrale (przedstawiciele: H. Berger i M. Weber, Rechtsanwälte)
Strona przeciwna: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 11 kwietnia 2022 r. w sprawie obliczenia składek ex ante na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za 2022 r. (SRB/ES/2022/18) wraz z jej załącznikami w zakresie, w jakim zaskarżona decyzja wraz z załącznikiem I, załącznikiem II i załącznikiem III dotyczy składki skarżącej; |
— |
obciążenie pozwanej kosztami postępowania. |
Tytułem żądania ewentualnego, w przypadku gdyby Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie istnieje w obrocie prawnym ze względu na użycie przez pozwaną niewłaściwego języka urzędowego i że w związku z tym skarga o stwierdzenie nieważności jest niedopuszczalna ze względu na brak przedmiotu sporu, skarżąca wnosi do Sądu o:
— |
stwierdzenie, że zaskarżona decyzja nie istnieje w obrocie prawnym; |
— |
obciążenie pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.
1. |
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez decyzję art. 81 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (1) w związku z art. 3 rozporządzenia Rady nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. (2), ponieważ nie została ona sporządzona w języku niemieckim, który jest językiem urzędowym stosowanym wobec skarżącej. |
2. |
Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez decyzję obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 ust. 2 TFUE oraz art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”), a także prawa podstawowego do skutecznego środka prawnego przed sądem na podstawie art. 47 ust. 1 karty, ponieważ zawiera liczne braki w uzasadnieniu, w szczególności w odniesieniu do zastosowania przez pozwaną licznych ustawowych uprawnień dyskrecjonalnych, i nie ujawnia danych innych instytucji, a ponadto sądowa weryfikacja decyzji jest praktycznie niemożliwa. |
3. |
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez decyzję art. 69 i 70 rozporządzenia nr 806/2014/UE oraz art. 16, 17, 41 i 53 karty, ponieważ pozwana błędnie określiła poziom docelowy; a pomocniczo naruszenia prawa nadrzędnego przez art. 69 i art. 70 rozporządzenia nr 806/2014/UE. |
4. |
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa wyższej rangi przez art. 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego nr 2015/63/UE (3), ponieważ przepis ten dopuszcza obiektywnie niewłaściwe i nieproporcjonalne rozróżnienie między członkami instytucjonalnego systemu ochrony („IPS”) oraz relatywizację wskaźnika IPS. |
5. |
Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez decyzję m.in. art. 113 ust. 7 rozporządzenia nr 575/2013/UE (4) oraz wymogu obliczania składek w sposób adekwatny do ryzyka, ponieważ zastosowano w niej zrelatywizowany mnożnik w odniesieniu do wskaźnika IPS dla skarżącej. Zróżnicowanie między instytucjami na poziomie wskaźnika IPS jest, ze względu na kompleksowe działanie ochronne IPS, sprzeczne z systemem i arbitralne. |
6. |
Zarzut szósty dotyczący naruszenia prawa wyższej rangi przez art. 6, 7 i 9 oraz załącznik I rozporządzenia delegowanego nr 2015/63/UE w szczególności ze względu na to, że naruszają one wymóg obliczania składek w sposób adekwatny do ryzyka, zasadę proporcjonalności i wymóg pełnego uwzględnienia okoliczności faktycznych. |
7. |
Zarzut siódmy dotyczący naruszenia przez decyzję swobody prowadzenia działalności gospodarczej przez skarżącą na podstawie art. 16 karty oraz zasady proporcjonalności, ponieważ zastosowane mnożniki korekty ryzyka nie są zgodne z kwalifikowanym profilem ryzyka skarżącej w związku z podwójnym zabezpieczeniem poprzez IPS Sparkassen-Finanzgruppe i Reservefonds Hessen-Thüringen. |
8. |
Zarzut ósmy dotyczący naruszenia przez decyzję art. 16 i 20 karty, jak również zasady proporcjonalności i prawa do dobrej administracji z powodu oczywistych błędów w wykonywaniu licznych uprawnień dyskrecjonalnych przez pozwaną. |
9. |
Zarzut dziewiąty dotyczący naruszenia art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE (5) oraz wymogu obliczania składek w sposób adekwatny do ryzyka przez art. 20 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie rozporządzenia delegowanego. |
(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).
(2) Rozporządzenie nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz.U. 1958, 17, s. 385).
(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013, L 176, s. 1).
(5) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).