—

uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiej Agencji Chemikaliów przesłanej pismem z dnia 4 lutego 2002 r. (FUP- DEV-01-21200655590-58-0000-CCH-1-2_FTR_NOTIF) informującej o nieudzieleniu odpowiedzi na decyzję w sprawie oceny dokumentacji

—

stwierdzenie – lub nakazanie ECHA wydania nowego środka stwierdzającego – że skarżąca jest zwolniona z obowiązku dostarczenia ECHA jakichkolwiek informacji w związku z zaprzestaniem produkcji i będącej jego skutkiem niedostępnością przedmiotowej substancji w wyniku siły wyższej

—

obciążenie ECHA wszystkimi kosztami niniejszego postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez pozwaną zasady siły wyższej poprzez uznanie, że zaprzestanie produkcji kwasu 1,3-diokso-2-benzofuran-5-karboksylowego z nonan-1-olem (numer WE 941–303–6) (zwanego dalej „substancją”) po wydaniu ostatecznej decyzji w sprawie sprawdzenia zgodności z przepisami z powodu siły wyższej nie zwalnia skarżącej z obowiązku dostarczenia informacji wymaganych w decyzji dotyczącej wstępnej kontroli zgodności tej substancji.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez pozwaną art. 50 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 (1) (zwanego dalej „rozporządzeniem REACH”).

3.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez pozwaną art. 5 i 6 rozporządzenia REACH.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez pozwaną zasady proporcjonalności.