—

uchylenie postanowienia wydane przez Sąd w dniu 17 maja 2019 r. w sprawie T-764/15;

—

uwzględnienie przedstawionego w pierwszej instancji żądania i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SA.32833 z dnia 1 października 2014 r. (1);

—

tytułem żądania ewentualnego, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd, oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

—

twierdzi ona, że na podstawie wyroku w sprawach Montessori (2) można stwierdzić, iż przysługuje jej legitymacja procesowa. Jest tak, ponieważ przyznanie Flughafen Frankfurt-Hahn GmbH z puli środków pieniężnych [kraju związkowego Nadrenia-Palatynat] pożyczki na kwotę 45 mln EUR stanowi system pomocy. Okazało się ponadto, że pochodzące z tej puli środki zostały przekazane spółce Ryanair;

—

w razie zastosowania tzw. orzecznictwa Mory (3) należałoby zastosować tytułem ewentualnym pierwszą alternatywę. Komisja nie wzięła pod uwagę istotnych okoliczności faktycznych i dodatkowych korzyści. Jeśli chodzi o naruszenie przysługujących wnoszącej odwołanie praw procesowych, to nie można uznać, że Komisja przeprowadziła postępowanie wyjaśniające z należytym zachowaniem wymogów formalnych. Wnosząca odwołanie jest zdania, że również w tym przypadku rozpatrywana decyzja dotyczy jej indywidualnie, a zatem przysługuje jej legitymacja procesowa;

—

tytułem ewentualnym wnosząca odwołanie podnosi, że skargę należy uznać za dopuszczalną również w przypadku zastosowania drugiej ze wskazanych w orzecznictwie Mory alternatyw, zgodnie z którą to skarżąca winna wykazać, iż dana pomoc wpływa znacząco na jej pozycję na rynku. W takim przypadku spoczywający na skarżącej ciężar dowodu zostałby odwrócony lub, co najmniej, zmniejszony, skoro Komisja w arbitralny sposób pominęła znane jej okoliczności faktyczne, które są decydujące dla rozstrzygnięcia sporu. Zdaniem wnoszącej odwołanie tylko tytułem uzupełnienia można stwierdzić, że w ten sposób rzeczywiście wykazała ona tego rodzaju istotny wpływ. Dokonanie przez Sąd innej oceny wykracza poza orzecznictwo Trybunału i opiera się na błędnej wykładni pojęcia rynku właściwego. W tym kontekście wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd przeinaczył i zbyt pobieżnie przedstawił okoliczności faktyczne, zmienił treść zaskarżonej decyzji i dopuścił się naruszenia zasad rządzących rozkładem ciężaru dowodu.