EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62018TN0540

Sprawa T-540/18: Skarga wniesiona w dniu 11 września 2018 r. – ASL Aviation Holdings i ASL Airlines (Ireland)/Komisja

OJ C 399, 5.11.2018, p. 49–51 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

5.11.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 399/49


Skarga wniesiona w dniu 11 września 2018 r. – ASL Aviation Holdings i ASL Airlines (Ireland)/Komisja

(Sprawa T-540/18)

(2018/C 399/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: ASL Aviation Holdings DAC (Swords, Irlandia) oraz ASL Airlines (Ireland) Ltd (Swords) (przedstawiciele: N. Travers, Senior Counsel, H. Kelly, K. McKenna i R. Scanlan, Solicitors)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

pociągnięcie pozwanej do odpowiedzialności na podstawie art. 268 TFUE oraz art. 340 akapit drugi TFUE za szkody poniesione przez stronę skarżącą w wysokości około 263,6 mln EUR, lub takiej kwoty, którą Sąd uzna za stosowną, wynikającej z niezgodnej z prawem decyzji Komisji C(2013) 431, sprawa COMP/M.6570 UPS/TNT Express, z dnia 30 stycznia 2013 r. zakazującej koncentracji pomiędzy UPS oraz TNT Express NV, a w konsekwencji z naruszenia przez Komisję prawa ASL do dobrej administracji;

zasądzenie od pozwanej zapłaty odsetek za zwłokę, poczynając od daty wydania wyroku przez Trybunał w niniejszej sprawie aż do dnia całkowitej zapłaty, według stawki ustalonej przez Europejski Bank Centralny w ramach głównych operacji refinansujących, powiększonej o dwa punkty procentowe, od kwoty w wysokości 263,6 mln EUR lub od innej kwoty, którą Trybunał uzna za stosowną; a także

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Strona skarżąca domaga się odszkodowania za rzekomo poniesioną szkodę w następstwie decyzji Komisji C(2013) 431, sprawa COMP/M.6570 UPS/TNT Express (zwanej dalej „decyzją”), której nieważność została stwierdzona wyrokiem z dnia 7 marca 2017 r., United Parcel Service/Komisja, T-194/13, EU:T:2017:144.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy tego, że decyzja jest obarczona poważnymi naruszeniami norm prawnych mających na celu zapewnienie ochrony jednostkom, w tym także stronie skarżącej, czego bezpośrednią konsekwencją było pozbawienie jej możliwości uzyskania korzyści wynikających z umów zawartych w listopadzie 2012 r.

2.

Zarzut drugi dotyczy tego, że zachowanie zarzucane stronie pozwanej, która to w znacznym stopniu nie przestrzegała właściwych procedur w ramach przeprowadzonej przez nią kontroli koncentracji przedsiębiorstw, co doprowadziło do stwierdzenia nieważności decyzji, było na tyle niewspółmierne z przysługującym stronie skarżącej prawem do dobrej administracji i do dochowania należytej staranności podczas dokonywania tej kontroli przez stronę pozwaną, zagwarantowanym przez art. 18 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz przez ogólne zasady prawa Unii, że naruszyło przepisy prawa, które mają za zadanie ochronę wszystkich jednostek, których decyzja dotyczy indywidualnie, włącznie ze stroną skarżącą.

3.

Zarzut trzeci dotyczy tego, że decyzja jest ponadto obciążona oczywistymi i poważnymi błędami, które wpływają na zawartą w niej ocenę przez stronę pozwaną zgłoszonej koncentracji, jak twierdzi UPS w skardze z tytułu odpowiedzialności pozaumownej wniesionej przeciwko Komisji w sprawie T-834/17 – na którą to skargę, w interesie należytego i skutecznego administrowania wymiarem sprawiedliwości, strona skarżąca powołuje się w zakresie niezbędnym do uzasadnienia jej roszczenia o odszkodowanie – w odniesieniu do: analizy koncentracji cen, analizy efektywności, oceny konkurencyjności firmy FedEx oraz oceny stopnia ścisłej konkurencji dokonanej przez stronę pozwaną w decyzji.

4.

Zarzut czwarty dotyczący przysługującego stronie skarżącej prawa do odszkodowania wynikającego z tytułu pozaumownej odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej, będącej konsekwencją niezgodnie z prawem wydanej decyzji oraz wstrzymania zgłoszonej koncentracji, poprzez naruszenie swobody przedsiębiorczości strony skarżącej oraz jej prawa własności chronionego na mocy art. 16 i 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak również ogólnych zasad prawa Unii. /W zarzucie czwartym strona skarżąca podnosi, że ma prawo do odszkodowania z tytułu odpowiedzialności pozaumownej, która wynika z tego, że pozwana – wydając niezgodną z prawem decyzję i nie zezwalając na zgłoszoną koncentrację – naruszyła swobodę przedsiębiorczości strony skarżącej oraz jej prawo własności chronione na mocy art. 16 i 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak również ogólnych zasad prawa Unii.

5.

W zarzucie piątym strona skarżąca podnosi, że z powodu tych naruszeń poniosła straty, ponieważ – gdyby nie nastąpiły – strona skarżąca byłaby w stanie uzyskać korzyści wynikające z umów zawartych w listopadzie 2012 r., w związku z czym strona skarżąca powinna znaleźć się, w drodze zadośćuczynienia, w takiej sytuacji, w jakiej znajdowałaby się, gdyby nie podjęto niezgodnej z prawem decyzji, a niniejsza skarga jest jedynym sposobem zapewnienia stronie skarżącej takiego zadośćuczynienia.


(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) (Dz.U. 2004, L 24, s. 1).


Top