26.10.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 313/27

—

uznanie skargi za dopuszczalną;

—

stwierdzenie, na podstawie art. 263 TFUE, nieważności decyzji wykonawczej Komisji C(2012) 4391 wersja ostateczna z dnia 2 lipca 2012 r. zezwalającej na przyznanie uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich na Litwie za rok 2012 [zgłoszonej pod numerem K(2012) 4391];

—

stwierdzenie, na podstawie art. 277 TFUE, niemożności stosowania art. 132 ust. 2 ostatni akapit rozporządzenia (WE) nr 73/2009, który reguluje uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie i płatności bezpośrednie i zgodnie z którym „[c]ałkowite bezpośrednie wsparcie, jakie może zostać przyznane rolnikowi w nowym państwie członkowskim po przystąpieniu w ramach odpowiednich płatności bezpośrednich, wraz z wszystkimi uzupełniającymi krajowymi płatnościami bezpośrednimi, nie przekracza poziomu wsparcia bezpośredniego, jakie przysługiwałoby rolnikowi na mocy odpowiadającego systemu płatności bezpośrednich mającego zastosowanie w tym czasie w państwach członkowskich innych niż nowe państwa członkowskie, od roku 2012, z uwzględnieniem zastosowania art. 7 związku z art. 10”;

—

stwierdzenie, na podstawie art. 277 TFUE, niemożności stosowania sformułowania „z uwzględnieniem wszelkich zmniejszeń zastosowanych na mocy art. 7 ust. 1” zawartego w art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 73/2009, który określa szczególne zasady dotyczące modulacji w nowych państwach członkowskich;

—

obciążenie pozwanych wszystkimi kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą, które zostaną udowodnione przed Sądem.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący braku uzasadnienia i braku podstawy decyzji wykonawczej Komisji C(2012) 4391 wersja ostateczna

Decyzja wykonawcza Komisji C(2012) 4391 wersja ostateczna z dnia 2 lipca 2012 r. nie ma uzasadnienia i podstawy, ponieważ brak jest danych wskazujących na to, że w 2012 r. poziom płatności bezpośrednich w nowych i starych państwach członkowskich Unii Europejskiej był jednolity (wyrównany).

2)

Zarzut drugi dotyczący tego, że poziom płatności bezpośrednich na Litwie nie odpowiada poziomowi przewidzianemu w akcie przystąpienia oraz poziomowi płatności bezpośrednich w starych państwach członkowskich

Faktyczny poziom płatności bezpośrednich na Litwie nie odpowiada poziomowi przewidzianemu w akcie przystąpienia z dnia 23 września 2003 r. Rozporządzenie nr 583/2004 z dnia 22 marca 2004 r. wprowadziło — z naruszeniem aktu przystąpienia — zmiany w rozporządzeniu nr 1782/2003 określającym pułapy krajowe pomocy rolnej dla nowych państw członkowskich (art. 71c i załącznik VIIIa do rozporządzenia nr 1782/2003).

W 2012 r. poziom płatności bezpośrednich na Litwie wyrażony w procentach nie osiągnął poziomu płatności bezpośrednich w starych państwach członkowskich; w starych państwach członkowskich modulacja ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do kwot przekraczających 5 000 EUR, co oznacza, że nie wszystkie płatności bezpośrednie przyznane rolnikom w starych państwach członkowskich są modulowane (obniżone) o 10 %, a jedynie te przekraczające 5 000 EUR. W związku z tym nie można twierdzić zasadnie i zgodnie z prawem, że poziom płatności bezpośrednich w starych państwach członkowskich wyniósł w 2012 r. 90 % („100% minus modulacja w wysokości 10 %”). Poziom płatności bezpośrednich w starych państwach członkowskich był wyższy niż 90 %, zważywszy że część kwot nieprzekraczających 5 000 EUR, nie jest modulowana.

3)

Zarzut trzeci dotyczący różnicy w kwocie płatności bezpośrednich między Litwą a starymi państwami członkowskimi

Płatności bezpośrednie faktycznie dokonane na rzecz rolników litewskich z budżetu Unii w 2012 r. należą do najniższych i wynoszą mniej niż połowę płatności bezpośrednich dokonanych w starych państwach członkowskich pomimo ich modulacji w wysokości 10 %.

4)

Zarzut czwarty dotyczący tego, że art. 10 ust. 1 in fine i art. 132 ust. 2 ostatni akapit rozporządzenia nr 73/2009 oraz decyzja wykonawcza Komisji C(2012) 4391 wersja ostateczna z dnia 2 lipca 2012 r., wydana na podstawie wspomnianego art. 132 ust. 2 ostatni akapit, naruszają akt przystąpienia

Akt przystąpienia nie zawiera przepisów dotyczących modulacji płatności bezpośrednich na Litwie ani zmniejszeń w zakresie uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich na Litwie.

Sformułowanie „z uwzględnieniem wszelkich zmniejszeń zastosowanych na mocy art. 7 ust. 1” zawarte w art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 73/2009, który znajduje się w rozdziale 2 tego rozporządzenia, jest sprzeczne z aktem przystąpienia, ponieważ ów przepis przyspiesza zakładane wyrównanie poziomu płatności bezpośrednich w starych i nowych państwach członkowskich.

Zawarte w art. 132 ust. 2 rozporządzenia nr 73/2009 sformułowanie „od roku 2012, z uwzględnieniem zastosowania art. 7 związku z art. 10”, które przewiduje zakładane wyrównanie poziomu płatności bezpośrednich w starych i nowych państwach członkowskich w 2012 r. jest sprzeczne z aktem przystąpienia, ponieważ określa konkretny rok (2012), w którym poziom otrzymanej pomocy ma się wyrównać.

W art. 132 ust. 2 rozporządzenia nr 73/2009 słowo „kwota” zostało zastąpione — z naruszeniem aktu przystąpienia — słowem „poziom”, które nie odsyła do pomocy faktycznie otrzymanej, ale do zakładanej wartości wyrażonej procentowo.

Niezgodne z prawem jest porównywanie płatności bezpośrednich w starych i nowych państwach członkowskich poprzez zestawienie pomocy otrzymanej w starych państwach członkowskich (100 % minus modulacja) z pomocą otrzymaną w nowych państwach członkowskich w oparciu o wyrażoną procentowo wartość przewidzianą w akcie przystąpienia odnośnie do udzielenia pomocy.

5)

Zarzut piąty dotyczący sprzeczności kwestionowanych środków z celami wspólnej polityki rolnej określonymi w traktacie FUE

Zgodnie z aktem przystąpienia pomoc rolna w nowych państwach członkowskich jest obliczana na podstawie wydajności referencyjnej i powierzchni podstawowej. W 2012 r. wydajność referencyjna i powierzchnia podstawowa zostały istotnie zmienione na Litwie, w związku z czym stosowana modulacja i zmniejszenie w zakresie uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich są sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej, w szczególności z celem polegającym na zwiększeniu wydajności rolnictwa.