This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52023PC0002
Proposal for a COUNCIL DECISION on the position to be taken, on behalf of the European Union, in the sixty-sixth session of the Commission on Narcotic Drugs on the scheduling of substances under the Single Convention on Narcotic Drugs of 1961, as amended by the 1972 Protocol, and the Convention on Psychotropic Substances of 1971
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.
COM/2023/2 final
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 3.1.2023
COM(2023) 2 final
2023/0001(NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.
UZASADNIENIE
1.Przedmiot wniosku
Niniejszy wniosek dotyczy decyzji w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii podczas 66. posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. oraz Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. 66. posiedzenie Komisji ds. Środków Odurzających ma odbyć się w dniach 13–17 marca 2023 r.
2.KONTEKST WNIOSKU
2.1.Jednolita konwencja ONZ o środkach odurzających z 1961 r. zmieniona protokołem z 1972 r. oraz Konwencja ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r.
Celem Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. („konwencja o środkach odurzających”) 1 jest zwalczanie nadużywania środków odurzających poprzez skoordynowane działania międzynarodowe. Przewiduje ona dwie uzupełniające się formy interwencji i kontroli: po pierwsze – ograniczenie posiadania, używania, dystrybucji, przywozu, wywozu, wytwarzania i produkcji środków odurzających oraz handlu nimi wyłącznie do celów leczniczych i naukowych; po drugie – zwalczanie handlu narkotykami poprzez międzynarodową współpracę w celu odstraszania i zniechęcania do handlu nimi.
Konwencją ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. („konwencja o substancjach psychotropowych”) 2 ustanowiono międzynarodowy system kontroli substancji psychotropowych. Stanowiła ona reakcję na dywersyfikację i rozszerzenie asortymentu nielegalnych narkotyków i wprowadziła środki kontroli szeregu narkotyków syntetycznych w zależności od ich potencjału w zakresie nadużywania z jednej strony i ich wartości terapeutycznej z drugiej.
Stronami przedmiotowych konwencji są wszystkie państwa członkowskie UE, natomiast Unia nią nie jest.
2.2.Komisja ds. Środków Odurzających
Komisja ds. Środków Odurzających działa przy Radzie Gospodarczo-Społecznej (ECOSOC) Organizacji Narodów Zjednoczonych, a jej funkcje i uprawnienia określono m.in. w obu konwencjach. Członkami tej komisji są 53 państwa członkowskie ONZ wybierane przez ECOSOC. W skład Komisji ds. Środków Odurzających z prawem głosu wejdzie w marcu 2023 r. 12 państw członkowskich UE 3 . Unia ma w Komisji ds. Środków Odurzających status obserwatora.
2.3.Planowany akt Komisji ds. Środków Odurzających
Komisja ds. Środków Odurzających regularnie uaktualnia – na podstawie zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), której doradza Komitet Ekspertów ds. Uzależnień od Środków Odurzających WHO – wykaz substancji załączony do przedmiotowych konwencji.
W dniu 2 grudnia 2022 r. WHO zaleciła Sekretarzowi Generalnemu ONZ 4 dodanie do wykazów załączonych do tych konwencji siedmiu substancji, które zostały poddane przeglądowi przez Komitet Ekspertów WHO ds. Uzależnień od Środków Odurzających.
Na 66. posiedzeniu, zaplanowanym w dniach 13–17 marca 2023 r. w Wiedniu, Komisja ds. Środków Odurzających ma przyjąć decyzje w sprawie umieszczenia tych substancji w wykazie na mocy przedmiotowych konwencji.
3.Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii
Zmiany w wykazach załączonych do przedmiotowych konwencji mają bezpośredni wpływ na zakres stosowania prawa Unii w dziedzinie polityki antynarkotykowej we wszystkich państwach członkowskich. Art. 1 ust. 1 decyzji ramowej Rady 2004/757/WSiSW z dnia 25 października 2004 r. ustanawiającej minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami 5 („decyzja ramowa”) stanowi, że do celów tej decyzji „narkotyki” oznaczają wszelkie substancje, o których mowa w konwencji o środkach odurzających albo konwencji o substancjach psychotropowych oraz każdą substancję wymienioną w załączniku do decyzji ramowej. W związku z tym do substancji wymienionych w wykazach załączonych do konwencji o środkach odurzających oraz do konwencji o substancjach psychotropowych zastosowanie ma decyzja ramowa. W związku z tym wszelkie zmiany w wykazach załączonych do tych konwencji bezpośrednio wpływają na wspólne przepisy UE i zmieniają zakres ich stosowania zgodnie z art. 3 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Ma to miejsce niezależnie od tego, czy dana substancja jest objęta kontrolą w Unii 6 .
Na 45. posiedzeniu Komitet Ekspertów WHO ds. Uzależnień od Środków Odurzających rozważył kwestię dziewięciu substancji i postanowił zalecić dodanie siedmiu z nich do wykazu i dalsze monitorowanie dwóch pozostałych substancji Jedna z substancji, która ma zostać do wykazu, jest już objęta środkami kontroli w całej Unii: substancja 3-MMC została dodana w 2022 r. do wykazu narkotyków w decyzji ramowej. Cztery substancje, (ADB-BUTINACA, protonitazen, etazen, etonitazepina), są intensywnie monitorowane 7 przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. Pozostałe dwie substancje (2-metylo-AP-237 i α-PiHP) są monitorowane przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. Dwie substancje, które należy nadzorować to adinazolam i bromazolam, które są również monitorowane przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii.
We wniosku Komisji dotyczącym stanowiska Unii proponuje się poparcie zaleceń WHO – w zakresie kontroli wymienionych powyżej siedmiu substancji – ponieważ są one zgodne z obecnym stanem wiedzy naukowej. Jeśli chodzi o nowe substancje psychoaktywne, dodanie ich do wykazów załączonych do przedmiotowych konwencji jest również poparte informacjami z europejskiej bazy danych o nowych narkotykach Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii.
Konieczne jest, aby Rada ustaliła stanowisko Unii na posiedzenie Komisji ds. Środków Odurzających, podczas którego komisja ta zdecyduje o umieszczeniu substancji w wykazach. Ze względu na ograniczenia związane ze statusem obserwatora, jaki posiada Unia, wspólne stanowisko powinno zostać wyrażone przez państwa członkowskie, które będą członkami Komisji ds. Środków Odurzających w marcu 2023 r., działające wspólnie w interesie Unii w obrębie tej komisji. Unia nie jest stroną przedmiotowych konwencji, ale posiada wyłączne kompetencje w tej dziedzinie.
W związku z powyższym Komisja proponuje stanowisko Unii, jakie powinno zostać wyrażone przez państwa członkowskie, które będą członkami Komisji ds. Środków Odurzających w marcu 2023 r., w imieniu Unii Europejskiej podczas 66. posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy konwencji o środkach odurzających oraz konwencji o substancjach psychotropowych. Rada przyjmowała już przedmiotowe stanowiska Unii w przeszłości, dzięki czemu na poprzednich posiedzeniach Komisji ds. Środków Odurzających w sprawie umieszczenia substancji w międzynarodowych wykazach państwa członkowskie UE będące członkami tej komisji jednomyślnie głosowały za ich umieszczeniem, zgodnie ze stanowiskiem Unii 8 .
4.PODSTAWA PRAWNA
4.1.Proceduralna podstawa prawna
Art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) określa tryb przyjmowania decyzji ustalających „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.
Art. 218 ust. 9 TFUE ma zastosowanie niezależnie od tego, czy Unia jest członkiem organu lub stroną umowy 9 . Pojęcie „akty mające skutki prawne” obejmuje akty, które mają skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego dotyczących danego organu. Obejmuje ono ponadto instrumenty, które nie są wiążące na mocy prawa międzynarodowego, ale mogą „w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii” 10 .
Komisja ds. Środków Odurzających jest „organem utworzonym przez umowę” w rozumieniu wspomnianego artykułu, ponieważ jest to organ utworzony przez ECOSOC – organ Organizacji Narodów Zjednoczonych – oraz jest organem, któremu powierzono konkretne zadania na mocy konwencji o środkach odurzających oraz konwencji o substancjach psychotropowych.
Decyzje Komisji ds. Środków Odurzających o umieszczeniu substancji w wykazie są „aktami mającymi skutki prawne” w rozumieniu art. 218 ust. 9 TFUE. Zgodnie z konwencją o środkach odurzających oraz konwencją o substancjach psychotropowych decyzje Komisji ds. Środków Odurzających stają się wiążące automatycznie, chyba że jedna ze stron przedłoży daną decyzję do rewizji przez ECOSOC w obowiązującym terminie 11 . Decyzje ECOSOC w tej sprawie są ostateczne. Decyzje Komisji ds. Środków Odurzających dotyczące umieszczenia substancji w wykazie mają również skutki prawne dla porządku prawnego UE na mocy prawa Unii, ponieważ mogą one w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów unijnych, mianowicie decyzji ramowej Rady 2004/757/WSiSW. Zmiany w wykazach załączonych do przedmiotowych konwencji mają bezpośredni wpływ na zakres stosowania tego unijnego instrumentu prawnego.
Planowany akt nie uzupełnia ani nie zmienia ram instytucjonalnych umowy.
Proceduralną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 218 ust. 9 TFUE.
4.2.Materialna podstawa prawna
Materialna podstawa prawna decyzji przyjętej w trybie art. 218 ust. 9 TFUE jest uzależniona głównie od celu i treści planowanego aktu, którego dotyczy stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii.
Główny cel i treść planowanego aktu dotyczą nielegalnego handlu narkotykami.
Z tego powodu materialną podstawą prawną decyzji będącej przedmiotem wniosku jest art. 83 ust. 1 TFUE, w którym stwierdza się, że nielegalny handel narkotykami stanowi jedną z dziedzin przestępczości o szczególnym wymiarze transgranicznym, i upoważnia się Parlament Europejski i Radę do ustanowienia norm minimalnych odnoszących się do określania przestępstw oraz kar w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami.
4.3.Zmienna geometria
Dania jest związana decyzją ramową Rady 2004/757/WSiSW mającą zastosowanie do dnia 21 listopada 2018 r., która stanowi w art. 1, że „narkotyki” oznaczają wszelkie substancje, o których mowa w konwencji o środkach odurzających lub konwencji o substancjach psychotropowych.
Ponieważ decyzje Komisji ds. Środków Odurzających dotyczące umieszczenia substancji w wykazie mają wpływ na wspólne przepisy w dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami, którymi to przepisami Dania jest związana, Dania uczestniczy w przyjęciu decyzji Rady określającej stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii podczas przyjmowania decyzji dotyczących umieszczenia substancji w wykazie.
Irlandia jest związana decyzją ramową, zatem uczestniczy w przyjęciu decyzji Rady określającej stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii podczas przyjmowania decyzji dotyczących umieszczenia substancji w wykazie.
4.4.Podsumowanie
Podstawą prawną niniejszego wniosku jest art. 83 ust. 1 TFUE w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.
5.WPŁYW NA BUDŻET
Brak wpływu na budżet.
2023/0001 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 83 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)Jednolita konwencja ONZ o środkach odurzających z 1961 r. zmieniona protokołem z 1972 r. 12 (zwana dalej „konwencją o środkach odurzających”) weszła w życie w dniu 8 sierpnia 1975 r.
(2)Na podstawie art. 3 konwencji o środkach odurzających Komisja ds. Środków Odurzających może podjąć decyzję o dodaniu substancji do wykazów załączonych do tej konwencji. Może ona dokonać zmian w wykazach jedynie zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), ale może także zdecydować o odstąpieniu od dokonania zmian zalecanych przez WHO.
(3)Konwencja ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. (zwana dalej „konwencją o substancjach psychotropowych”) 13 weszła w życie w dniu 16 sierpnia 1976 r.
(4)Zgodnie z art. 2 konwencji o substancjach psychotropowych Komisja ds. Środków Odurzających może, na podstawie zaleceń WHO, podjąć decyzję o dodaniu substancji do wykazów załączonych do tej konwencji lub o ich usunięciu. Ma ona dużą swobodę decyzyjną, jeśli chodzi o uwzględnianie czynników gospodarczych, społecznych, prawnych, administracyjnych i innych, ale nie może postępować w sposób arbitralny.
(5)Zmiany w wykazach załączonych do obu konwencji mają bezpośredni wpływ na zakres stosowania prawa Unii w dziedzinie polityki antynarkotykowej. Do substancji wymienionych w wykazach załączonych do wspomnianych konwencji ma zastosowanie decyzja ramowa Rady 2004/757/WSiSW 14 . W związku z tym wszelkie zmiany w wykazach załączonych do przedmiotowych konwencji bezpośrednio wpływają na wspólne przepisy unijne i zmieniają zakres ich stosowania zgodnie z art. 3 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
(6)Podczas swojego sześćdziesiątego szóstego posiedzenia zaplanowanego w dniach 13–17 marca 2023 r. w Wiedniu Komisja ds. Środków Odurzających ma przyjąć decyzje o dodaniu siedmiu nowych substancji do wykazów załączonych do konwencji ONZ.
(7)Unia nie jest stroną konwencji o środkach odurzających ani konwencji o substancjach psychotropowych. Ma ona status obserwatora bez prawa głosu w Komisji ds. Środków Odurzających, w której w marcu 2023 r. członkami z prawem głosu ma być dwanaście państw członkowskich 15 . W związku z tym konieczne jest, aby Rada upoważniła państwa członkowskie do wyrażenia stanowiska Unii w sprawie umieszczenia substancji w wykazach na mocy konwencji o środkach odurzających oraz konwencji o substancjach psychotropowych, ponieważ decyzje dotyczące dodania nowych substancji do wykazów załączonych do konwencji wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji Unii.
(8)WHO zaleciła dodanie czterech nowych substancji do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających oraz trzech nowych substancji do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych 16 .
(9)Wszystkie substancje, które zostały poddane przeglądowi przez Komitet Ekspertów WHO ds. Uzależnień od Środków Odurzających („komitet ekspertów”) i które WHO zaleciła umieścić w wykazach, są monitorowane przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii jako nowe substancje psychoaktywne na mocy rozporządzenia (WE) nr 1920/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 17 .
(10)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja ADB-BUTINACA (nazwa IUPAC: N-[1-(aminokarbonylo)-2,2-dimetylopropylo]-1-butylo-1H-indazolo-3-karboksyamid) jest pochodną indazolu z grupy kannabinoidów syntetycznych, której związkiem aktywnym jest enencjomerS (nr CAS: 2682867-55-4). Substancja ADB-BUTINACA nie ma zastosowań terapeutycznych ani nie otrzymała pozwolenia na dopuszczenie do obrotu jako produkt leczniczy. Istnieją wystarczające dowody na to, że substancja ta jest lub może być nadużywana i może w związku z tym stanowić problem w zakresie zdrowia publicznego i problem społeczny, co uzasadnia objęcie jej międzynarodową kontrolą. W związku z tym WHO zaleca umieszczenie substancji ADB-BUTINACA w wykazie II załączonym do konwencji o substancjach psychotropowych.
(11)Substancję ADB-BUTINACA wykryto w 26 państwach członkowskich i jest ona poddana kontroli w co najmniej pięciu państwach członkowskich. Substancja ADB-BUTINACA jest intensywnie monitorowana przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. Stanowi ona przedmiot wpisu związanego ze zdrowiem publicznym do unijnego systemu wczesnego ostrzegania. ADB-BUTINACA jest również wymieniona w dwóch dodatkowych wpisach związanych ze zdrowiem publicznym. Wiąże się ją z poważnymi zdarzeniami niepożądanymi, w tym z 14 zgonami w dwóch państwach członkowskich.
(12)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem ADB-BUTINACA do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych.
(13)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja protonitazen (nazwa IUPAC: N,N-dietylo-5-nitro-2-[(4-propoksyfenylo)metylo]-1-H-benzimidazolo-1-etanoamina) jest opioidem benzimidazolowym. Substancja protonitazen została po raz pierwszy syntetyzowana jako alternatywa dla morfiny, ale nie są znane żadne jej zastosowania terapeutyczne. Istnieją wystarczające dowody na to, że substancja protonitazen jest lub może być nadużywana i może w związku z tym stanowić problem w zakresie zdrowia publicznego i problem społeczny, co uzasadnia objęcie tej substancji międzynarodową kontrolą. W związku z tym WHO zaleca umieszczenie protonitazenu w wykazie I załączonym do konwencji o środkach odurzających.
(14)Protonitazen wykryto w dwóch państwach członkowskich i jest on kontrolowany w co najmniej trzech państwach członkowskich. Substancja protonitazen jest intensywnie monitorowana przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. EMCDDA nie zgłoszono żadnych przypadków poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z tą substancją.
(15)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem protonitazenu do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających.
(16)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja etazen (nazwa IUPAC: 2-[(4-etoksyfenylo)metylo]-N,N-dietylo-1H-benzimidazolo-1-etanoamina) jest pochodną benzimidazolu z grupy opioidów syntetycznych o strukturze chemicznej i działaniu farmakologicznym podobnym do środków objętych wykazem I (do konwencji Narodów Zjednoczonych z 1961 r.), takich jak klonitazen, etonitazen i izotonitazen. Substancja etazen była badana pod kątem właściwości przeciwbólowych, ale nie są znane żadne jej zastosowania medyczne. Istnieją wystarczające dowody na to, że substancja etazen jest lub może być nadużywana i może w związku z tym stanowić problem w zakresie zdrowia publicznego i problem społeczny, co uzasadnia objęcie tej substancji międzynarodową kontrolą. W związku z tym WHO zaleca umieszczenie etazenu w wykazie I załączonym do konwencji o środkach odurzających.
(17)Etazen wykryto w ośmiu państwach członkowskich i jest on kontrolowany w co najmniej pięciu państwach członkowskich. Substancja etazen jest intensywnie monitorowana przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. Wiąże się ją z poważnymi zdarzeniami niepożądanymi, w tym z czterema zgonami w dwóch państwach członkowskich.
(18)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem etazenu do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających.
(19)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja etonitazepina (nazwa IUPAC: 2-[(4-etoksyfenylo)metylo]-5-nitro-1-(2-pirolidyno-1-iloetylo)-1-H-benzimidazol) jest pochodną benzimidazolu z grupy opioidów syntetycznych o strukturze chemicznej i działaniu farmakologicznym podobnym do środków objętych wykazem I (do konwencji Narodów Zjednoczonych z 1961 r.), takich jak etonitazen. Substancja etonitazepina była badana pod kątem właściwości przeciwbólowych, ale nie są znane żadne jej zastosowania medyczne. Istnieją wystarczające dowody na to, że substancja etonitazepina jest lub może być nadużywana i może w związku z tym stanowić problem w zakresie zdrowia publicznego i problem społeczny, co uzasadnia objęcie tej substancji międzynarodową kontrolą. W związku z tym WHO zaleca umieszczenie etonitazepiny w wykazie I załączonym do konwencji o środkach odurzających.
(20)Etonitazepinę wykryto w sześciu państwach członkowskich i jest ona kontrolowana w co najmniej dwóch państwach członkowskich. Podobnie jak w przypadku innych nowych opioidów, etonitazepina może być sprzedawana jako zamiennik kontrolowanych opioidów i stanowi przedmiot wpisu związanego ze zdrowiem publicznym do unijnego systemu wczesnego ostrzegania. Substancja etonitazepina jest intensywnie monitorowana przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. jedno państwo zgłosiło zgon, w przypadku którego potwierdzono ekspozycję na tę substancję.
(21)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem etonitazepiny do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających.
(22)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja 2-metylo-AP-237 (nazwa IUPAC: 1-{2-metylo-4-[(2E)-3-fenyloprop-2-en-1-ylo]piperyzyno-1-ilo}butan-1-on) jest syntetycznym opioidem zwykle klasyfikowanym jako 1-cynamylopiperazyna. 2-metylo-AP-237 nie ma zastosowań terapeutycznych ani nie otrzymała pozwolenia na dopuszczenie do obrotu jako produkt leczniczy. Istnieją wystarczające dowody na to, że 2-metylo-AP-237 jest lub może być nadużywana i może w związku z tym stanowić problem w zakresie zdrowia publicznego i problem społeczny, co uzasadnia objęcie tej substancji międzynarodową kontrolą. W związku z tym WHO zaleca umieszczenie 2-metylo-AP-237 w wykazie I załączonym do konwencji o środkach odurzających.
(23)Substancję 2-metylo-AP-237 wykryto w sześciu państwach członkowskich i jest ona kontrolowana w co najmniej dwóch państwach członkowskich. Substancję wiąże się z poważnymi zdarzeniami niepożądanymi, w tym ze zgonem.
(24)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem 2-metylo-AP-237 do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających.
(25)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja alfa-PiHP (α-PiHP, nazwa IUPAC: 4-metylo-1-fenylo-2-(pirolidyno-1-ilo)pentan-1-on) jest syntetycznym katynonem. Alfa-PiHP nie ma zastosowań terapeutycznych i nie otrzymała pozwolenia na dopuszczenie do obrotu jako produkt leczniczy. Istnieją wystarczające dowody na to, że substancja alfa-PiHP jest lub może być nadużywana i może w związku z tym stanowić problem w zakresie zdrowia publicznego i problem społeczny, co uzasadnia objęcie jej międzynarodową kontrolą. W związku z tym WHO zaleca umieszczenie substancji alfa-PiHP w wykazie II załączonym do konwencji o substancjach psychotropowych.
(26)Substancję alfa-PiHP wykryto w 18 państwach członkowskich i jest ona kontrolowana w co najmniej siedmiu państwach członkowskich. Alfa-PiHP stanowi przedmiot wpisu związanego ze zdrowiem publicznym do unijnego systemu wczesnego ostrzegania. Wiąże się ją z poważnymi zdarzeniami niepożądanymi, w tym z czterema zgonami w jednym państwie członkowskim. Alfa PiHP wykryto w próbkach biologicznych związanych z poważnymi zdarzeniami niepożądanymi w czterech państwach członkowskich.
(27)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem alfa-PiHP do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych.
(28)Zgodnie z oceną komitetu ekspertów substancja 3-metylometkatynon (3-MMC, nazwa IUPAC: 2-(metyloamino)-1-(3-metylofenylo)propan-1-on) jest syntetycznym katynonem i izomerem pozycyjnym kontrolowanego na szczeblu międzynarodowym 4-metylometkatynonu (4-MMC, mefedron, wykaz II załączony do konwencji o substancjach psychotropowych). Substancję 3-MMC poddano przeglądowi w 2016 r., ale w oczekiwaniu na dostępność dodatkowych informacji podjęto decyzję o zwróceniu się o ponowny przegląd, który zostanie rozpatrzony na kolejnym posiedzeniu. Znaleziono pewne wnioski patentowe, w tym związane z zastosowaniem 3-MMC, ale nie stwierdzono żadnych badań klinicznych dotyczących zastosowań terapeutycznych substancji 3-MMC. 3-MMC nie ma w Unii również uznanego zastosowania medycznego u ludzi ani u zwierząt.
(29)Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii oceniło zagrożenia związane z 3-MMC, a substancja ta została już objęta definicją „narkotyku” zawartą w decyzji ramowej 2004/757/WSiSW na mocy dyrektywy delegowanej Komisji (UE) 2022/1326 18 . Substancja 3-MMC jest intensywnie monitorowana przez Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. W momencie przeprowadzania oceny ryzyka w listopadzie 2021 r. substancję 3-MMC wykryto w 23 państwach członkowskich. Pięć państw członkowskich zgłosiło łącznie 27 przypadków śmiertelnych, w których potwierdzono ekspozycję na 3-MMC, a cztery państwa członkowskie zgłosiły 14 przypadków ostrego zatrucia bez skutku śmiertelnego, w których potwierdzono ekspozycję na 3-MMC.
(30)W związku z tym państwa członkowskie powinny opowiedzieć się za dodaniem 3-MMC do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych.
(31)Należy określić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Komisji ds. Środków Odurzających, ponieważ decyzje o wciągnięciu do wykazów w odniesieniu do dziewięciu substancji będą mogły w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów prawa Unii, mianowicie decyzji ramowej 2004/757/WSiSW.
(32)Stanowisko Unii ma zostać wyrażone przez państwa członkowskie będące członkami Komisji ds. Środków Odurzających, działające wspólnie.
(33)Dania jest związana decyzją ramową 2004/757/WSiSW, zatem uczestniczy w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.
(34)Irlandia jest związana decyzją ramową 2004/757/WSiSW, zatem uczestniczy w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających w dniach od 13 do 17 marca 2023 r., gdy organ ten ma przyjąć decyzje w sprawie dodania substancji do wykazów załączonych do Jednolitej konwencji ONZ o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. i do Konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r., jest określone w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Stanowisko, o którym mowa w art. 1, zostanie wyrażone przez państwa członkowskie będące członkami Komisji ds. Środków Odurzających, działające wspólnie.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.
Sporządzono w Brukseli dnia […] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 3.1.2023
COM(2023) 2 final
ZAŁĄCZNIK
do
wniosku dotyczącego decyzji Rady
w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających odnośnie do umieszczenia substancji w wykazie na mocy Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r. zmienionej protokołem z 1972 r. oraz Konwencji o substancjach psychotropowych z 1971 r.
ZAŁĄCZNIK
Stanowisko, jakie ma być zajęte przez państwa członkowskie, które są członkami Komisji ds. Środków Odurzających, działające wspólnie w interesie Unii, podczas sześćdziesiątego szóstego posiedzenia Komisji ds. Środków Odurzających zaplanowanego w dniach 13–17 marca 2023 r. w odniesieniu do zmian w zakresie kontroli substancji:
1)substancja ADB-BUTINACA powinna zostać włączona do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych;
2)substancja adinazolam powinna zostać włączona do wykazu IV załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych;
3)substancja bromazolam powinna zostać włączona do wykazu IV załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych;
4)substancja protonitazen powinna zostać włączona do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających;
5)substancja etazen powinna zostać włączona do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających;
6)substancja etonitazepina powinna zostać włączona do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających;
7)substancja 2-metylo-AP-237 powinna zostać włączona do wykazu I załączonego do konwencji o środkach odurzających;
8)substancja alfa-PiHP powinna zostać włączona do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych;
9)substancja 3-MMC powinna zostać włączona do wykazu II załączonego do konwencji o substancjach psychotropowych.